„HeiligeStad middeninP-arijs
Thuisvaart met de Banckert
Tante Sabine
Het Dorpsschandaal
De U.N.O.-staal in opbouw
£en bonloos en
goedkoop restaurant
Generaal Crerar
bezocht Holten
TWIST OM ZION
Vaarwel dan Indië!
Frankrijk's financiële
positie précair
Het Radioprogramma
grijpt in
(Van onze Parijse correspondent)
PARUS' September. De Parijse
•«torici worden plotseling overstroomd
hi! r naar wetenschap hongerende jour-
d°Hsten die willen weten of er in Pa-
ooit een bijeenkomst gehouden is
^ter en belangrijker dan die der
rnited Nations, die op de 21ste Sep-
mber zal beginnen. De gebruikelijke
'rted ingelichte personen" weten al,
j l het aantal gedelegeerden, journa-
1 ten en leden van het vaste personeel,
voor deze gelegenheid naar Parijs
mi, tweemaal zo groot is als bij de
Clprekingen voor de Vrede van Ver-
j.;es. twintig jaar geleden. Twintig
"reent van de 45.000 luxe hotelkamers
mI Parijs rijk is, zijn al gereserveerd
de ITnited-Nations-staf. gedele-
T den hun vrouwen en kinderen,
tonrnalisten. fotografen enz. Het hart
n Parijs klopt vol verwachting, want
dit betekent na een uitstekend touris-
tenseizoen een naseizoen. dat alles
rt stukken zal slaan. Bovendien denkt
aan de millioenen harde dollars,
die Parijs zullen binnenstromen. De
tnnedige aankomst der hoge diploma
ten streelt bovendien het Franse pa
triotisme.
Intussen krijgt het Vaticaan een ri
vaal Een deel van de Franse hoofd
stad een expressief complex witte ge
bouwen. modern, uitstekend geoutil
leerd, lijkend op een enorme fortfica-
tie 'dat we kennen als het paleis
Chaillot, omringd door zorgvuldig on
derhouden tuinen en terrassen op een
steenhoop van de Eifeltoren, wordt
tijdelijk een vrije staat.
Voor de duur van de Algemene
Vergadering draagt Frankrijk al zijn
rechten op dit gebied over aan de Uni
ted Nations; in diplomatieke taal: het
Paleis krijgt exterritoriale status. Eco
nomisch betekent dat o.m., dat de be
volking van dit exterritoriale gebied
op een hogere levensstandaard zal le
ven dan de Parijs bevolking.
Souverein en onafhankelijk zal de
United Nations city zijn eigen politie
krijgen. Vijftig leden van de guard zijn
al in Paijs aangekomen. Ze zijn bewa
pend en hebben zelfs luchtdoelartille
rie bij zich. Deze batterij wil men op
één der daken plaatsen, als waarschu
wing voor al of niet op hol geslagen
piloten, die United Nation City willen
bombarderen. De Parijse politie heeft
niets te maken met dit exterritoriale
gebied, noch met het diplomatieke ver
keer tussen de vrije stad en de lucht
havens, stations en hotels in en rond
Parijs. Ook de Fransen zullen evenals
de buitenlanders hun paspoort of iden
titeitskaart hebben te tonen, alvorens
zij de nieuwe „heilige stad" kunnen
betreden.
HET BONLOOS RESTAURANT
Een der meest gewilde attracties van
de nieuwe staat is zijn bonloos en
goedkoop restaurant. Dank zij de Uni
ted Nation-subsidies kunnen de 6000
„staatsburgers", waaronder de geaccre
diteerde journalisten voor een bespot
telijk laag prijsje en zonder bonnen
de inwendige mens laven en voeden.
Ook de bezoekers, die er in slagen 'n
permit te krijgen, kunnen van dit res
taurant gebruik maken. Is het een
wonder, dat de Parisienne naarstig
uitkijkt naar de komende weken en
reeds thans huwelijksadvertenties
plaatst, om een „man" te zoeken werk
zaam bij de United Nations?
Nog meer privileges: de nieuwe
staat krijgt zijn eigen bank waar de
koers voor het buitenlandse geld waar
schijnlijk wel wat minder zwart zal
zijn dan enkele straten verder. Ook
komt er een eigen postkantoor, met
eigen U. N.-postzegels, een eigen krant,
in de vijf officiële U.N.-talen, eigen
televisie-zender, radio-zenders. film,
telegraaf, telefoon enz. enz.
Frankrijk offert niet alleen een stuk
van zijn geliefd Parijs op aan de U.N.,
maar ook wordt een aanzienlijk deel
van de eigen historie voorlopig in kas
ten en speciaal vervaardigde kisten
opgeborgen, want Palais Chaillot is in
feite een museum met een grote thea
ter-hall waar zowel de oude als de
nieuwe kunst te bewonderen is. Drie
duizend arbeiders van hoofd en hand
zijn thans doende het gebouwencom
plex geschikt te maken voor de U.N.
assemblee. Niet één van de beroemde
meesterwerken blijft in het Paleis ach
ter. Ook het theater is volkomen ver
anderd en gemaakt tot de meest ge
schikte Assembly Hall die in Europa
te vinden is. Deze enorme ruimte kan
thans 3500 personen bevatten. Het
wordt de ziel van de nieuwe staat en
krijgt de directe telefoon- en telegraaf-
en radioverbindingen, met de hoofd
steden der 58 landen, die lid zijn van
de U.N. De schakelborden zijn unieke
staaltjes van techniek, waaraan menig
ingenieur zijn hart kan ophalen en
die voor een leek volkomen onbegrij
pelijk zijn.
Het telefoonnet van de vrije staat is
even omvangrijk als dat van een stad
met 100.000 nummers. Bovendien moe
ten al de toestellen bediend kunnen
worden in de vijf officiële U.N.-talen:
Frans, Engels. Spaans. Russisch. Chi
nees, en daartoe is weer een speciale
groep telefonistes aangesteld, die deze
buitengewoon zware taak te vervuiler,
heeft. De toespraken van de verschil
lende gedelegeerden worden uitgezon
den door de eigen radio-zender van
de U.N.-staat, ook weer in de vijf ge
noemde talen.
De Franse regering, zich wel bewust
van de hoge eer en de grote verant
woordelijkheid gastvrouw te zijn van
de U.N., zal een ceremoniëel diner
aanbieden aan de 250 delegatieleiders
en hoge U.N.-ambtenaren in het histo
rische Paleis van Versailles. Deze ge
beurtenis wordt gevolgd door een
groot bal in de Opera, waar 3000 per
sonen worden uitgenodigd. Bovendien
staan er grote openluchtconcerten enz
op het programma, want niet alleen
het congres, doch ook de Frangaise
wil dansen en zingen. Liefst in de
schaduw van een diplomatieke be
roemdheid.
Over een paar weken begint de „big
show". Laten we de U.N. meer geluk
meer besluitvaardigheid en meer eens
gezindheid toewensen, dan zij tot op
heden heeft gedemonstreerd. In het
belang van de wereldvrede is het drin
gend noodzakelijk.
Prins George over de
inhuldiging
Prins George van Griekenland
heeft zijn indrukken over de ach
ter ons liggende historische dagen,
aan een ANP-redacteur mede
gedeeld.
De prins heeft de prachtige loyali
teit van het Nederlandse volk je
gens zijn edele souverein hogelijk
gewaardeerd en zich buitenge
woon gelukkig geprezen uit naam
van de Koning der Hellenen deel
te nemen aan deze unieke gebeur
tenissen in het nationale leven van
een dapper volk en geallieerde.
Prins George wenst alle mogelijke
voorspoed en grootheid aan Hare
Majesteit de Koningin der Neder
landen en aan haar loyale volke
ren.
Op een bijzondere manier brengen deze vier meisjes, piloten van het Engelse
Vliegerscorps voor de Vrouwelijke Jeugd hun vacantie door. 14 dagen bren
gen zij door in hun speciale kamp op het vliegveld Elstfee, waar zij elke dag
ongeveer een uur de lucht in gaan om ervaring op te doen voor hun brevet.
Het klaverblad brengt zijn machine naar de startbaan.
Op de begraafplaats
van onze bevrijders
Gistermiddag bracht de vroegere
commanderend generaal van het eer
ste Canadese leger, generaal H. D.
Crerar, die Canada heeft vertegen
woordigd bij de inhuldiging van ko
ningin Juliana, in gezelschap van zijn
echtgenote, majoor Tellier en de Ca
nadese militaire attaché Doucet een
bezoek aan de militaire Canadese be
graafplaats op de Hoiter-berg. Ter
wijl de zon schitterde over de met
bloemen versierde graven, schreed de
generaal naar voren en legde onder
doodse stilte een krans aal» de voet
van het kruis en bracht het saluut.
De generaal bracht zijn dank tot
uitdrukking over hetgeen de Neder
landers, met name de inwoners van
Holten, deden voor de graven van
zijn soldaten. Hij was dankbaar, dat
zijn gesneuvelde soldaten zulk een
mooie rustplaats op Nederlandse
grond hadden gevonden.
Ariq Bey Afriki, de bevelhebber
der ongeregelde Arabische strijd
krachten in het gebied van Jeruza
lem, heeft te Amman een ontmoeting
gehad met waarnemers der V.N. Naar
verluidt, werd het terugtrekken der
Arabische strijdkrachten van de berg
Zion besproken. Afriki verklaarde
tegenover Reuter, dat de Arabieren
deze sector niet zouden verlaten,
tenzij de Joden zich van de gehele
berg Zion terugtrokken.
Zeepost naar Oost en West
Naar Nederlands-Indië vertrekt op
17 September het s.s. „Waterman".
Hiermede kan zeepost worden ver
zonden, mits deze uiterlijk Maandag
33 September ter post is bezorgd.
Naar Curagao vertrekt op 14 Sep
tember het s.s. „Socrates" en op 17
September het s.s. „Maas". Naar
Suriname vertrekt op 14 September
het s.s. „Stuyvesant". Met deze drie
schepen wordt zeepost naar de ge
noemde bestemmingen verzonden. Het
verdient aanbeveling de stukken drie
dagen tevoren ter post te bezorgen.
PRINSES MARGARET
MAAKT VLIEGTOCHT
Prinses Margaret van Engeland,
die de Britse koning vertegenwoor
digd heeft bij de inhuldiging van ko
ningin Juliana, is per vliegtuig naar
Londen teruggekeerd. Zij begaf zich
rechtstreeks naar Buckingham Pa
lace.
De Viking, waarmede zij reisde,
maakte op haar verzoek een omweg
over het slagveld bij Arnhem en an
dere gebieden in de lage landen, waar
in de oorlog gevoenten is.
TANDJONG PRIOK, Augustus.
LIET IS HEET op de kaai van Priok.
Zó heet, als het alleen maar op
Priok kan zijn, tegen 12 uur in de mor
gen. Met een lawine van zon glijdend
over en zengend en blakerend óp de
plaatijzeren daken der loodsen en ma
gazijnen, over de gore, stoffige steiger,
over het blauwig-grijze havenwater en
de zwarte, witte en gele scheepslijven
die tegen de wal liggen opgeperst.
Opgepoetst, brandschoon, fonkelnieuw
in de verf, ligt daar Hr. Ms. torpedo-
bootjager „Banckert". Over 10 minuten
zal het „voor en achter" zijn, en dit
schip zijn lange reis naar Patria, naar
Holland, aanvangen. En over 10 minu
ten zal ik het water zich zien verwijden
tussen Hr. Ms. Banckert en de Indische
aarde.
Het wordt een glorieus afscheid, dat
van de Banckert. Er is een KNIL-mu-
ziekcorps, stram en hyper-militair, er
zijn verdacht veel Marva's, in diverse
staten van nervositeit en droefenis. Er
zijn een paar honderd „afdouwers" en
iedere afdouwer neemt op zijn of haar
eigen manier afscheid van die 200 man
Banckert-opvarenden.
Want de Banckert gaat naar Holland;
deze jager vaart terug naar huis, naar
honk, naar Nieuwediep!
In die laatste minuten zijn daar alle
traditionele uitingen van ieder afscheid.
Handen die je drukt, in een verschei
denheid van extra-stevige, gewoon-
Anthony van Kampen
op weg naar Patria (I)
„NEDERLANDSE VROUW" TREKT
VEEL BELANGSTELLING.
Korte tijd na het bezoek van Prinses
Wilhelmina, verscheen Donderdagoch
tend de 100.000ste bezoekster op de
tentoonstelling „de Nederlandse vrouw
18981948" te Den Haag. Het was me
vrouw P. de SnayerVrij uit Oost-
Voorne, die een gedenkboek en een
foto van Koningin Juliana ontving.
IEDEREEN sprak er schande van.
Dat was geen wonder, want de be
volking van het welvarende tuinders
dorp was wel het een en ander gewend,
maar dit geval ging toch alle perken
te buiten. Zo erg was het, dat niemand
het wilde geloven en zich ter plaatse
van de juiste toedracht op de hoogte
ging stellen. Ja.en daar waren de
bewijzen zo overtuigend en tegelijker
tijd zo verschrikkelijk, dat men het
wel moest aannemen. Het resultaat van
al dat komen en gaan van die honder
den op sensatie beluste nieuwsgierigen
was, dat de geschiedenis in minder dan
geen tijd tot in de wijde omtrek be
kend raakte. Vanzelfsprekend verdroot
dat de betrokken personen zeer, want
ze hadden juist alles in het werk ge
steld om er geen ruchtbaarheid aan te
geven. Dat was evenwel ijdele hoop
gebleken. Het hele dorp wist het nu
al en de correspondent van het streek
blad, dat in een klein stadje in de
buurt werd gedrukt, had het nieuws
heet van de naald aan zijn redactie
doorgebeld. Voorzien van de nodige
bijzonderheden was 't een tweekoloms
artikel geworden, dat beslist de aan
dacht van de grote pers zou trekken.
In de anders zo gezellige raadszaal
van het landelijke raadhuisje, waar de
vroede vaderen normaliter genoegelijk
koutende en onder het genot van een
pijp tabak gemeentepolitiek bedreven,
heerste nu een geladen stemming. Door
middel van de dorpsomroeper waren de
raadsleden in de vroege morgen bijeen
geroepen voor een spoedvergadering,
teneinde te beraadslagen, welke stap
pen genomen dienden te worden.
Aan 't hoofd van de tafel, diep weg
gedoken in zijn leunstoel en zich per
manent camouflerend achter dikke ta
bakswolken, zat de burgemeester. Hij
liet de opgewonden raadsleden maar
debatteren, zei op tijd ja en nee (ook
wel eens niet op tijd, maar dat ging in
het vuur van de zitting verloren) en
zocht inmiddels koortsachtig naar een
oplossing. Ook dacht hij af en toe aan
het telefoontje dat hij die morgen had
gekregen. De notaris van een naburig
stadje, die lid was van de Tweede Ka
mer, had n.1. geïnformeerd of hij, de
notaris en lid van de Tweede Kamer,
vast maar geen interpellatie moest
voorbereiden. De burgemeester had
bijna een beroerte gekregen van schrik,
maar had zijn positieven nog wel zo
veel bij elkaar gehad, dat hij die ramp
voorlopig had kunnen afwenden.
De gemoederen in het dorp werden
voortdurend meer verhit. De veldwach
ter had twee heethoofden die een be
toging voor de ramen van de raadszaal
wilden organiseren, reeds in het rom
melhok van de school opgesloten. De
oudste zoon van de melkboer, die het
drama had ontdekt, was 't middelpunt
van een dichte drom mensen, die alle
maal het naadje van de kous wilden
weten. Het meest hadden de dorpelin
gen te doen met het dienstmeisje van
de dominee, dat zo tragisch de dupe
van een en ander was geworden. En
het was zo'n knap en aardig ding.
De kleine jongens die al dat gepraat
begon te vervelen, besloten zelf te
gaan kijken op de plaats des onheils.
Merkwaardig genoeg was het in die
straat doodstil. Het huis, dat nu al de
hele morgen het onderwerp van de ge
sprekken was, stond daar een beetje
zielig en een beetje apart.
Het raam van de slaapkamer aan de
voorkant stond open en het overgordijn
dat door de wind zachtjes heen en
weer werd bewogen, leek de jongens
uit de verte toe të wuiven. Net of het
wilde zeggen: Kom niet dichterbij.
Maar de belhamels hadden elkaar op
gewarmd en luid pratende, om de
vreemde stilte te verbreken, liepen zij
gezamenlijk op het huis af. De deur
was door de veldwachter verzegeld en
om iets te kunnen zien zouden zij door
een raam moeten kijken. Op de tenen
kwam het troepje naderbij. Het zoon
tje van de overwegwachter, de onge
kroonde koning van de dorpsjeugd, zou
het eerst kijken. Voorzichtig, om in het
grint van het tuinpad geen onnodig le
ven te maken, sloop hij op een raam
af. Hij klom in de vensterbank en,
zich vasthoudende aan de ranken van de
verweerde klimop, drukte hij zijn neus
tegen de ruit, daar, waar een klein
kiertje in het dichtgeschoven overgor
dijn was. De jongen schrok zichtbaar,
want als door een adder gebeten trok
hij zijn hoofd terug, sprong van de
vensterbank af en rende weg, zo hard
als hij kon. Zonder te vragen wat hem
zo van streek had gebracht, holden de
anderen hem achterna, want als Klaas
bang was, dan zou het wel heel erg
zijn.
Wat Klaas dan wel gezien had?
Wat doet dat er nu toe. De mensen
die het betreft kent u toch niet.
stevige en slappe. Een hagelbui van
wensen', dwaze wensen, tóch onvervul
bare wensen, overdreven wensen. En
een enkele maal dan een zacht-gespro-
ker. woord: „Kom terug, je bent nog
niet klaar hier". Of „Dit alles kun je
tóch niet vergeten, wanneer zien we je
weer?"
Het is bijna op slag van twaalven.
En dan is het, nog onverwacht, „voor
en achter".
De duizenden paardenkrachten, bene
den in-de jager, komen in actie. Ik zie
trossen losgooien, de loopplank schuift
aan boord, en tegelijk is er al een
blauwe reep water tussen de Banckert
en de kaai.
We zijn los van de wal.
Muziek, vonken en flarden goud die
de zon uit de instrumenten van de
KNIL-muzikanten slaat. Gejubel en ge
roep. Kushanden en na de laatste dan
nog de aller-laatste wensen. Stoomflui
ten van schepen loeien doordringend
en nasaal. Vliegtuigen scheren donker-
ronkend over. Een korvet seint een
groet, kleine motorvaartuigen schieten
langs de jager en zullen hem de eerste
2 mijlen vergezellen.
Ja, dit is een groots en glorieus af
scheid, de Banckert mag tevreden zijn.
Niet veel jagers mogen zoveel harte
lijkheid mee naar huis nemen als deze.
Maar 't is dan ook de Banckert!
Vaarwel Indië.... wat gaf je me ont
zaglijk veel! En nu, als laatste, en mis
schien allerschoonst, allerkostbaarst ca
deau, nog een doos vol herinnering.
Herinnering aan een land, dat een
werelddeel is. Aan dagen van avontuur.
Aan lange tochten over rivieren en door
onbeschrijflijk mooie baaien. Aan vlieg
tochten over alle zeeën van deze archi
pel, aan nachten, zo stil, zo hoog, zo
wijd weg van datgene wat wij aandui
den als „de beschaafde wereld", dat je.
je in een andere wereld meende te be
vinden, mateloos ver van deze.
Indië.... fantastisch schone archipel
van tienduizend eilanden, riffen, atollen
en brokken continent, wat ben ik dans
baar dat ik dit mocht beleven.
De sirene loeit op Hr. Ms. Banckert
en we varen zee op. Dit is het grote af
scheid en de eerste deining rolt ondor
het schip door.
In de verte: witte huizen, grijze lood
sen, bedolven onder hel zonlicht. Vóór
de Banckert; de blauwe wijdheid van
de zee.
Vaarwel IndiëMogen de staats
lieden hier in Indië en daar in Holland,
als wijze mensen Uw lot in handen ne
men en mogen zij zich erop bezinnen,
van dag tot dag, van uur tot uur, dat ze
de poorten van dit grandioze paradijs,
dat Indië heet, niet voorgoed en te
eeuwigen dage sluiten voor het Indische
volk hier en het onze daar.... in Hol
land.
Vaarwel Indië....! en uit de volheid
van een warm en över-dankbaar hart
dan deze belofte:
Vaarwel en tot weerziens!"
Reuters correspondent te Parüs meldt,
dat de bankstaat van de „Banque de
France" aantoont, dat er op 2 Septem
ber voor een bedrag van ruim 32 mil-
liard francs aan bankbiljetten méér in
omloop was dan in de voorafgaande
week. Het cijfer van de voorlopige
voorschotten aan de staat was 8,7 mil-
liard hoger.
De positie van de Franse schatkist
wordt steeds crit%ker. Spoedmaatrege
len zullen noodzakelijk zijn om tegen
het einde van de maand over voldoende
contanten te kunnen beschikken, o.m.
tei betaling van de salarissen der tal
rijke ambtenaren.
De intekening op schatkistpapier met
korte looptijd staat practisch stil in
deze dagen van politieke onzekerheid,
Een nieuw beroep op de „Banque de
France", met de daaraan verbonden
vergroting van het inflatiegevaar,
schijnt onvermijdelijk, doch hiertoe is
het bestaan van een regering vereist.
Queuille poogt een regering van „po
litieke wapenstilstand" te vormen met
een program om de franc te redden.
Een vergroting van de inkomsten uit
belastingen acht hij noodzakelijk. Teo-
wijl de socialisten weifelen neemt de
agitatie die ten doel heeft de communis
tische partij i.i de regering te doen te
rugkeren, toe.
V RIJDAGAVOND EN ZATERDAG
HILVERSUM II 415 m. Nieuwsbe
richten om 6, 8 en 11 uur.
VARA. 6.15 „De VARA feliciteert".
6.45 Johan Jong, orgel. 7.00 Op naar
het licht. 7.15 Appèl voor de ex-poli
tieke gevangenen. VPRO. 7.30 Ge
sprekken over de Bergrede. 7.50 Tien
voor acht. 8.05 „Babar Layar",
VARA. 9.00 Men vraagt en wij draai
en. 9.30 De ducdalf. 9.50 Op vleug'
len van muziek. 10.00 Buitenlands
weekoverzicht. 10.15 Swing and
sweet. VPRO. 10.40 „Vandaag". 10.45
Avondwijding. VARA. 11.15 gr.pl.
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsbe
richten om 7, 8 en 11 uur.
NCRV. 6.15 „Het nieuwe Curagao.
6.30 Voor de strijdkrachten. 7.15 gr.
pl. 7.30 HM actueel geluid. 7.45
C.W.V.-kwartier. 8.05 Programma-pro
loog. 8.15 Radio Philharmonisch or
kest. 9.15 „Groei en remstoffen". 9.35
Veel gevraagde platen. 10.00 De zes-
strijkkwartetten. 10.30 Negro spiritu
als. 10.45 Avondoverdenking. 11.15
Avondmelodie. 11.45 gr.pl.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuws
berichten om 7, 8, 1, 6 8 en 11 uur.
VARA. 9.35 Koorzang. 11.00 Uit
zending voor de arbeiders in de con
tinubedrijven. 12.33 Orkest Frans
Wouters. 1.20 Toni Leutwiler en zijn
orkest. 1.40 Johan Jong, orgel. 2.20
Stafmuziek der Amsterdamse politie,
3.15 Residentie-orkest. 3.50 Richard
Tauber zingt. 4.00 Het NVV spreekt
een woordje mee. 4.45 Sportpraatje.
5.00 Nieuwe songs. 5.30 Om en nabij
de twintig. 6.15 Omroeporkest. 7.00
Artistieke staalkaart. VPRO. 7.30
Wat mij trof op de assemblee van de
wereldraad der kerken. 7.45 Erva
ringen in Batavia. VARA. 8.05 Din
gen van de dag. 8.15 De winkel van
Sinkel. 9.15 Socialistisch commen
taar. 9.30 Vindobona schrammei'n.
10.00 Apotheek Abbot en Spencer.
10.35 Kwartet Jan Corduwener. 11.15
Dansmuziek.
HILVERSUM I, 301 m. Nieuws
berichten om 7, 8, 7, 8 en 11 uur.
KRO. 9.45 Aether-potpourri. 11.00
„De Zonnebloem". 12.03 Cor van Bo
ven piano. 12.33 Orkest van Klaas v.
Beeck. 1.00 Voor de strijdkrachten.
1.50 Film en toneel. 2.10 Gramofoon-
muziek. 3.15 Jonge kunstenaars stel
len zich voor. 3.45 Een strijkje bij de
thee. 4.30 De schoonheid van het Gre
goriaans. 5.00 De wigwam. 6.00
Piano-duo. 6.15 Journalistiek week
overzicht. 6.30 Voor de strijdkrach
ten. 7.15 In 't boekhuis. 7.30 Paul
Robeson zingt. 7.45 Uitzending voof
de Nederlanders in Duitsland. 8.05 De
gewonp man. 8.20 Lichtbaken. 8.50
André Kostelanetz en zijn orkest.
9.00 Negen heit de klok. 9.45 Een
ideale patiënt. 10.00 Weekend-sere
nade. 10.30 Otto Dorbrindt en zijn
orkest. 10.37 Actualiteiten. 10.45
Avondgebed. 11.20 Gemengd omroep
A Capellakoor.
ROMAN
VAN MARIA SAWERSKY
42)
Wederom keek ze hem met haar
grote kinderogen zo eigenaardig aan
en nu was het Felix. die zich onzekei
begon te voelen. Hij wist zich echter
v'eer spoedig te beheersen en begon
een en ander van Afrika te vertellen.
at vóór dien nog nooit over zijn lip-
Uen was gekomen, vertrouwde hij nu
eate Mengelberg toe: alle moeilijk
heden, waarmee hij te kampen had ge-
sd, alle gevaren en alle tegenspoed,
f® hoe hij het tenslotte toch had we-
eiR ^aar te sPelen.
Beate verstond zeer goed de kunst
x°n luisteren, maar behalve dat, be
merkte dr. Reuder uit de enkele op
merkingen, die ze maakte, dat het
meisje met verschillende bijzonderhe
den van het zwarte werelddeel zeer
goed op de hoogte was.
„Ik sta werkelijk verbaasd over uw
aardrijkskundige kennis, juffrouw
Mengelberg", zei hij. „De meeste jon
gedames weten niet eens, dat de Sene
gal een rivier is en denken bij het
horen van die naam gewoonlijk aan
een of andere nieuwe negerstam. Hoe
weet u dat ales zo precies?"
Beate lachte, wat haar onregelmatig
gezichtje bepaald ten goede kwam.
Ik ben nu eenmaal een boekenwurm"
bekende ze eenvoudig. „Ik heb lang
ir. een bibliotheek en bij een uitgever
gewerkt. Vooral tot reislectuur heb ik
me altijd bijzonder aangetrokken ge
veeld".
„U hebt in ieder geval datgene, wat
u gelezen hebt, goed onthouden en
doordacht", prees Reuder haar ver
heugd. „U bent zowaar een Kleine ge
leerde".
„O. nu maakt u maar een grapje,
meneer Reuder
„Waarover maakt meneer Reuder
grapjes?" vroeg op dit ogenblik een
vleiende stem.
Irene had zich eindelijk van juf
frouw Sabine vrij weten te maken. Ze
stak nu haar arm door die van haar
nichtje en keek Felix Reuder schelms
lachend aan. „Mag ik 't ook weten, of
hebben jullie een geheimpje met el
kaar?"
Irene's blauwe ogen dwaalden vra
gend van de een naar de ander.
,We hebben helemaal geen gehei
men", antwoordde Beate verlegen.
„Doctor Reuder heeft me een en an
der van Afrika verteld".
„O, Afrika", ging Irene er wat al te
haastig op in. „Hoe vaak hebben wij
niet over uw reis naar het donkere
werelddeel gesproken, als u s avonds
bij ons in de tuin zat! Herinnert u zich
die genoegelijke uurtjes nog, meneer
Reuder?"
Felix herinnerde er zich niets van,
cm de eenvoudige reden, dat die uur
tjes alleen in Irene's verbeelding be
stonden. Hij had zich reeds lang vóór
hij zijn Afrikaanse reis begon, uit het
huis der familie Larsen teruggetrok
ken. Maar aangezien hij, als welopge
voed man, de woorden van een dame
r.iet openlijk kon logenstraffen, deed
hij er het zwijgen toe.
Irene daarentegen ratelde, als een
waterval over de heerlijke tijden van
vroeger, toen die beste dr. Reuder
schier dagelijks in het huis van haar
moeder verkeerde. Beate's opgewekt
heid verdween langzamerhand en on
opvallend bleef ze steeds meer achter.
I'ene had Felix Reuder veel eerder
gekend dan zij. Zij waren goede vrien
den geweest, misschien zelfs wel meer
dan vrienden! En ze zouden, nadat ze
elkaar zo lang niet gezien hadden, ai
Iebei wel veel te vertellen hebben. Der
halve was het dan maar beter om hen
niet te storen.
Toen het begon te schemeren, werd
oe terugweg aanvaard. Beate had zich
nu weer bij juffrouw Sabine aangeslo
ten en Kareltje Schuch trachtte het
andere tweetal te benaderen, omdat
het langdurige samenzijn tussen Felix
en Irene gevoelens van jalouzie in
hem wakker riep.' Hij werd echter door
c'eze geraffineerde jongedame afge
poeierd met de woorden: „Toont u
zich nu eens een gentleman, meneer
Schuch en helpt u juffrouw Reuder
met haar verstuikte voet een beetje".
Er bleef Kareltje niet veel anders
over dan aan deze wenk gevolg te
geven, maar daar Sabine Reuder reeds
aan de arm van Beate voortwandelde
en geenszins behoefte aan meerdere
steun scheen te hebben, bleef hij wat
eenzaam, als vijfde wiel aan de wa
gen. tussen de beide paren indwalen.
Hij had medelijden met zichzelf en
voelde zich ongelukkig en slecht be
handeld. Irene wilde beslist niets van
hem weten. Ze interesseerde zich na
tuurlijk alleen maar voor z'n vriend.
Tenslotte kon hij haar dat nu ook
weer niet kwalijk nemen, want Felix
was de beste van hen beiden. En dan
bleef hem eigenlijk niet veel anders
over dan dat hij zich voor zijn vriend
opofferde en zich ergens in alle stilte
terugtrok, bijvoorbeeld op zijn land
goed. Daar zou hij dan kool en knol
rapen kunnen verbouwen tot het einde
zijner dagen. Als eenzame, onbeminde
man.
Achter hem babbelde Irene Larsen
opgewekt met zijn vriend. Hij hoorde
haar heldere stem, al verstond hij dan
niet, wat ze zei. En vóór hem liep
Beate met tante Sabine. Ook zij praat
ten met elkaar. Maar dat interesseerde
de met droefheid geslagen Kareltje
heel wat minder.
Ja, tante Sabine en Beate hadden
voldoende stof voor een onderhoudend
gesprek. Het jonge meisje vertelde,
daartoe door Sabine Reuder aange
moedigd, van haar jeugd. Van haar
leertijd op de huishoudschool en hoe
zij er toe gekomen was zich aan de
boeken te wijden. De sympathieke be
langstelling. welke de oude dame voor
dit onderwerp aan de dag legde, maak
te Beate spraakzamer dan gewoonlijk
en zij babbelde dan ook honderd uit.
Zo kwam het gesprek langzamerhand
op de literatuur, meer in het bijzonder
ook op de poëzie, waarover tante Sa-
b;ne tenslotte haar oordeel ten beste
gaf.
(Wordt vervolgd.)
