Tante Sabine
Hallo, Jongens en Meisjes
TEGEN KOUDE VOETJES
grijpt in
Belangrijke mededeling
Film van inhuldiging ligi in kluis
van depariement van oorlog
Een sprookjesdroom
Een regendag
Prijsraadsel
Filmkapitein Alsem klaagt zijn nood
Onze Bridgerubriek
Regering gaf deviezen
voor vervaardiging
Oplossing Prijsraadsel
Beste jongens en meisjes.
Al geruime tijd neemt ons corres
pondentie-hoekje te veel ruimte van de
krant in beslag. Nu moet daar veran
dering in komen. Natuurlijk was het
erg gezellig en het spijt mij dan ook
dat ons hoekje belangrijk kleiner gaat
worden.
In het vervolg zullen de briefjes in
twee delen beantwoord worden. De
ene week verwacht en beantwoord
ik de briefjes van de kinderen van 6
tot 12 jaar en de andere week de brief
jes van de ouderen van 12 tot 16 jaar.
De meeste kinderen combineren de
oplossing van het wekelijkse prijsraad
sel met het schrijven van een briefje,
maar daar is rekening mee gehouden.
Wij krijgen in het vervolg ook de
ene week een prijsraadsel voor de Jon
gens en meisjes van 12 tot 16 jaar en
in de daarop volgende Jeugd-Koerier
een prijsraadsel voor de kinderen be
neden de leeftijd van 12 jaar.
Deze week vinden jullie in de Jeugd-
Koerier een prijsraadsel voor jongens
en meisjes van 12 tot 16 jaar en ik ver
wacht van hen ook graag de briefjes
voor ons corespondentie-hoekje van
de volgende week. Ieder die wil mee
doen is van harte welkom. De jongere
kinderen moeten nog een weekje ge
duld hebben.
Deze nieuwe regeling heeft ook
weer voordelen voor jullie, want de
oudere jongens en meisjes behoeven
niet meer te mopperen over de kin
derverhaaltjes en de kleintjes zullen
de prijsraadsels beter begrijpen.
Wat dat alles betreft is de nieuwe
regeling zeker een verbetering. Jon
gens en meisjes, al zal ons correspon
dentiehoekje in 't vervolg heel klein
worden, de Jeugd-Koerier wordt er
voor jullie niet minder gezellig en be
langrijk door. Ik hoop dat jullie mij
nu één keer in de veertien dagen van
al jullie belevenissen op de hoogte
zult houden. TANTE IET.
„Kom", zei moeder, ,,'t is bedtijd Els!
Kleed je maar vlug uit".
Ik lag nog niet lang in bed toen ik
een stemmetje hoorde roepen. „Els,
Elsje!"
Ik keek om mij heen, maar zag niets.
Even later hoorde ik het weer: „Elsje!"
Maar nu zag ik een heel klein man
netje op mijn laken staan. Hij sprak:
„Alle lieve kindertjes kom ik een
nachtje halen om met mij mee te gaan
naar Vruchtenland".
„Vruchtenland? Waar is dat?", vroeg
ik verbaasd.
„Dat zul je wel zien", zei de kabou
ter. „Wij gaan nu met je bed door de
lucht. Hij raakte met een toverstafje
het bed aan en daar zweefden wij door
het raam naar buiten. Het ging over
hoge bergen en uitgestrekte bossen. De
reis duurde erg lang, maar eindelijk
waren wij er dan toch en wij kwamen
in een prachtig land. Puntmuts, zo
- heette de kabouter, raakte "het bed
weer met zijn toverstokje aan en nu
daalden wij op de grond. Er waren een
heleboel kabouters bezig om vruchten
te schilderen. Sommigen gaven de ap
pels een mooi blosje; anderen gaven de
kersen hun prachtige rode kleur. Weer
anderen maakten de peren mooi geel
en zo deed ieder wat.
Puntmuts kwam met een grote si
naasappel aan en zei: „Die mag jij
schilderen. Zul je het netjes doen?"
Dat beloofde ik en ging aan het werk.
Toen ik klaar was liet ik hem aan
Puntmuts zien en die zei. „Dat heb je
keurig gedaan en nu mag je hem ook
zelf opeten. Maar het wordt tijd om
naar huis te gaan, want als de zon bo
ven de horizon komt is de tovermacht
van het stafje verbroken. Kom dus
mee!"
Het was echter al te laat. Er was
nèt een heel klein streepje van de
zon te zien.
„Wat nu?" vroeg ik. „Moet ik nu
altijd hier blijven en kan ik nooit meer
naar huis?"
Maar Puntmuts wist raad. „We vra
gen de elfjes of die je naar huis wil
len dragen", zei hij. Doch de elfjes wa
ren te zwak. Zij konden mij en mijn
bed niet lang dragen. Toen we in de
lucht waren, moesten ze mij loslaten
en ik viel naar beneden, al sneller en
sneller.
Toén werd ik met een schok wakker
en ik lag naast mijn bed op de grond.
Het was maar een droom geweest,
maar toch ook een mooi sprookje.
DINIE ALBERTS (12 jaar).
Onze mededelingen
Mej. H. W. Mulder, hartelijk dank
voor de twee pakjes met postzegels,
sigarenbandjes en lucifersmerken die
U mij deze week voor de kinderen hebt
gezonden.
Een brief welke was ondertekend
met de woorden „namens de familie"
en een der kinderen van de Jeugd-
Koerier betrof, zou ik graag beantwoor
den. Wil de familie mij even naam en
adres opgeven?
Toen Marietje 's morgens wakker
werd, regende het dat het goot. Wat
vond zij dat jammer. Vandaag zou zij
met moeder en Greetje, een nichtje dat
te logeren was, naar het bos gaan,
maar nu het zo regende zou het vast
niet door gaan.
Daar ging de wekker. Het was ze
ven uur. Nu zouden vader en moeder
wel uit bed komen en jawel hoor, daar
was moeder al bij Marietje's bed.
„Wat is het slecht weer, hé kindje.
Nu gaan wij maar niet naar het bos",
zei moeder. „Maar ik weet wel een
ander plannetje".
Dat maakte Marietje weer blij, want
zij was wel een beetje teleurgesteld
geweest. Samen gingen Marietje en
Greetje naar beneden en toen Marietje
vertelde dat moeder een ander plan
netje wist, sprong Greetje in de lucht
van blijdschap.
„Eerst wassen en aankleden, dan zal
ik het vertellen", zei moeder.
Vlug gingen zij zich wassen en aan
kleden en voor moeder er op verdacht
was waren zij al klaar.
„Nu moet U het vertellen hoor!"
„Ja, eerst aan tafel zitten", zei moe
der. „Ik dacht dat jullie het wel leuk
zouden vinden om vanmorgen op Ma
rietje's fornuisje poffertjes te bakken
en dan vanmiddag naar de film van de
inhuldigingsfeesten te gaan".
Nu, dat vonden ze reuze fijn en zij
omhelsden moeder allebei tegelijk. Na
het ontbijt ging moeder het beslag voor
de poffertjes klaar maken.
Greetje en Marietje gingen vast het
fornuisje stoken en het kleine koeken
pannetje en de bordjes opzoeken. In die
tijd was moeder klaar met het beslag
en toen moeder ging werken, bakten
de twee meisjes dat het een lust was.
Tegen een uur of elf hadden zij al heel
wat poffertjes gebakken en ging het
laatste beslag de pan in. Zij vroegen
aan moeder of zij ook poffertjes kwam
eten en toen moeder op de grond ging
zitten, hadden de kinderen hun zin.
Met z'n drieën aten ze alle poffertjes
op".
„Jullie hebben ze heerlijk gebak
ken", zei moeder, terwijl zij haar laat
ste poffertje at.
Toen vader om kwart over twaalf
thuis kwam gingen ze eten. Moeder had
voor deze dag pannekoeken gebakken,
waar de kinderen van smulden.
Om half drie gingen ze deur uit om
naar de film van drie uur te gaan. Ze
moesten wel een poosje in de rij staan,
maar kregen toch kaartjes. Het was
nog even vóór drie uur toen zij in de
bioscoop zaten en de kinderen popel
den van ongeduld. Maar eindelijk be
gon de film dan toch. Wat was Am
sterdam mooi versierd en wat had Ko
ningin Juliana een prachtige mantel
aan! De kinderen konden er niet ge
noeg van krijgen. Na een uur was het
afgelopen en ze gingen voldaan naar
huis terug, aldoor druk pratend over
de film. En toen zij thuis waren zei
Marietje: „Het is toch nog een fijne
dag geworden, al zijn wij niet naar het
bos gegaan". En dat vond Greetje ook.
MARIJKE VAN LIENEN.
(14 jaar).
Heerlijk in het zonnetje, met de kleine hond aan mijn voeten, zit ik aan jullie
te schrijven. De tuindeuren staan wijd open en het is net alsof het nog volop
zomer is. Toch is de herfst al weer aangebroken. De kastanjes, eikels en beuken
nootjes zijn weer gevallen en straks steken ook de kleurige paddenstoelen hun
kopjes boven het dorre blad uit. Ieder jaargetijde heeft zo z'n mooie dingen
waarvan wij kunnen genieten als wij goed opletten.
Anneke Vogel tekende mooie herfstbladeren bij haar brief. Dat heb je prach
tig gedaan, Anneke. Een galappeltje ontstaat doordat de galwesp in het eiken
blad steekt en er eitjes in legt. Het blad krijgt dan een uitwas, waarin de kleine
insecten leven. Wij noemen dat een galappeltje. „Elfje Zonnestraal", ja ik
miste je, meisje. Jouw brieven zijn altijd iets bijzonders. Wie zou die nu 'niet
missen? Wat heb je die film bijzonder goed onthouden en nagetekend. Ik kan er
over oordelen, want ik heb de film zelf ook gezien. Hartelijk dank voor al je
yer"T Jantie Leydeckers ik ben blij met de postzegels en de sigarenbandjes
Ze zijn heel mooi. Een hartelijke groet voor Moeder en jou. Nelly Jansen» wat
woon je ver weg, meisje. Staan er lijsterbessen in de laan? Dinie Alberts,
neen, ditmaal heb je geen boek gekregen omdat je .geluk" had, maar nu was
het verdiend. Ja, ik weet hoe mooi het is in Zuid-Limburg. Heb je op de heuvels
wel eens al die blauwe grasklokjes zien bloeien? Dat is ook zo prachtig.
Roelof Otten, verscheidene kinderen konden de vorige week geen opstel maken.
In raadsels oplossen ben jij een kraan hoor! „Elfje Goudhaar", is het zo in
orde? Bedankt voor je lange brief. Ik vond het aardig dat je mij wat meer over
jezelf vertelde en ik hoop dat wij prettig samen zullen corresponderen. Rie
Schoonen, het is allemaal even mooi, wat jij mij zendt. Je zult later wel een
dichteres worden, Rie. Of wil je kinderverhaaltjes schrijven, net als tante Iet?
Hartelijk dank voor alles, meisje. Ik maak altijd vol verwachting jouw brieven
open. „Kabouter", natuurlijk wil ik een correspondentie-vriendinnetje voor je
zoeken, maar ik weet je leeftijd nog niet. Wil je mij ook nog eventjes je vóór-
en achternaam schrijven. Ik geloof wel dat die met een M en met een F beginnen,
maar ik kan meerdere kabouters onder mijn vriendinnetjes hebben en mij ver
gissen. Henny Smits, heb je het rJ weer druk met huiswerk? Wim v. d.
Graaf, hoeveel nichtjes en neven ik heb. weet ik niet, want niet allen schrijven
mij iedere week. Het zijn allemaal aardige meisjes en jongens: dat zie' je wel
hè Wim! Tiny Kater, jij spaarde weer postzegels voor de zieken kinderen. Fijn
hoor! Ik ben er blij mee. Kijk maar eens onder de mededelingen. Tiny! Wein-
tje Stokhcf, viel het prijsraadsel nogal mee? Tony Briars, ik feleciteer je har
telijk met je verjaardag en hoop dat het een prettig dagje is geweest. Ja. in Den
Helder is de film van de Oranjefeesten ook geweest. Begin je 't nu al prettiger
te vinden in Amsterdam? Bert Bruyn, ik kreeg je brief toch nog op tijd, al
was het laat. Leuk dat je schreef hoor! Hetty en Max Muller, wat wonen jullie
ver weg! Ik vind het prettig dat ik nu ook een neefje en een nichtje in Gouda
Al ie Kiewiet. o. wat heb je 't mij moeilijk gemaakt! Ik kan jouw puzzle
met oplossen hoor! Je hebt mij natuurlijk een lesje willen geven, omdat ik de
vorige raadsels te moeilijk maakte. Maar ik geef deze week de oplossing van de
raadsels. Help jij mij nu ook aan de oplossing van jouw puzzle? Hansje Kie-
wiet, jij gaf mij ook al een moeilijk raadsel op. Ik denk dat er achttien maal vier
j noten, is 72 poten over de brug gingen, want die man heeft voeten. Heb ik het
goed? IJentje van Houten, wat schrijf jij toch keurig en duidelijk. Hoe oud
ben je, I.ientje?
Anneke Vogel tekende mooie herfstbladeren bij haar brief. Dat heb je prachtig
gedaan. Anneke! Een galappeltje ontstaat, doordat de galwesp in het eikenblad
steekt pn er eitjes in legt. Het blad krijgt dan een uitwas, waarin de kleine in
secten leven. Wij noemen dat een galappeltje.
Nu neem ik weer afscheid van jullie. De volgende week verwacht ik de briefjes
van de jongens en meisjes van 12 tot 16 jaar.
Dag allemaal!
TANTE IET.
Voor de jongens en meisjes van
12 tot 16 jaar.
In het onderstaande vierkant moeten
vier woorden worden ingevuld, elk
van vier letters.
Op de bovenste rij, van links naar
rechts: een ander woord voor een
vracht. (Iets wat zwaar te dragen is).
Op de tweede rij: een woord dat be
tekent: in het jaarJe ziet het vaak
op huizen of gebouwen staan vóór een
jaartal dat aangeeft wanneer het huis
gebouwd is.
Op de derde rij. een ander woord
voor vlug.
En tenslotte op de vierde rij: een
vertaler.
Iemand die dus iets van de ene taal
in de andere overbrengt. Ik zal jullie
een beetje op weg helpen: Het begint
met een T.
Als de hokjes goed zijn ingevuld kun
je dezelfde woorden ook van boven
naar beneden lezen.
Hier volgen de hokjes:
De oplossingen worden vóór Zondag
3 October aan het bureau van dit blad
verwacht. Denken jullie em het ver
melden van de leeftijd!
Onder de goede oplossers worden
weer boeken verloot.
De uitkomst besliste.
Wij komen nog even terug op het
5-ruiten spel te spelen door Zuid uit
onze vorige rubriek. De kaartverdeling
was:
S. 5
H. a-8-4-3
R. a-9-7-3
K. 7-6-4-3
S. h-b-9-4
H. b-10-9-5
R. 6-5-2
K. 5-2
S. 7-6-2
H. v-7-2
R. h-4
K. h-v-b-10-9
S. a-v-10-8-3
H. h-6
R. v-b-10-8
K. a-8
West moest uitkomen. Zijn partner
had klaver geboden, maar toch vond
West het beter niet met de door Oost
geboden kleur uit te komen. Wij heb
ben in de vorige rubriek gezien dat
Zuid door die troef-uitkomst het spel
verloor (1 down). Maar als West met
klaver was uitgekomen dan had Zuid
op de volgende manier het 5-ruiten-
spel gemaakt:
le slag: West klaver 5-3-9-aas. 2e slag:
Zuid soh. aas-4-5-2; 3e slag: Zuid: sch.
3-9-ruiten 3-6; 4e slag: Noord: harten 3-
2-heer-5. 5e slag: Zuid: sch. 8-boer-
ruiten 7-4. 6e slag: Noord harten aas-7-
6-9; 7e slag: Noord: harten 4-vr-r. 8-10;
8e slag: Zuid sch. 10-heer-r. aas-kl.10;
9e slag: Noord: h 8-kl. boer-r 10-h boer;
10e slag: Zuid sch. vr-kl 2-ruiten 9.
Oost kan nu overtroeven met de heer,
maar dan maakt Oost nog alleen een
klaverslag. Gooit Oost een ki. weg, dan
speelt Noord klaver na, Oost neemt en
maakt nog 1 troefslag.
nE NEDERLANDSE BANK heeft
op verzoek van mr. H. J. Schol-
vinck, administrateur van 't Ministerie
van Onderwijs, Kunsten en 44 eten-
schappen, een bedrag aan deviezen,
groot 820 pond sterling, ter beschik
king gesteld voor het doen ontwikke
len en nasynchroniseren van een reeks
zestien ra.m. kleurenfilms, die kapitein
H. M. A. Alsem, chef van de produc
tie van de legerfilmdienst, heeft ver
vaardigd voor en op de dag van de
Inhuldiging van H.M. Koningin Ju
liana, haar rijtoer door Amsterdam,
haar intocht in Den Haag en de ope
ning van de Staten-Generaal op Prins
jesdag j.I., welke films ondertussen
voor het overgrote deel op last van
luitenant-generaal mr. H. J. Kruis,
chef van de generale staf, veilig op
geborgen zijn in een kluis op het mi
nisterie van oorlog, Plein 4, Den Haag.
Hier doet zich derhalve het geval
voor, dat twee overheidsinstanties lijn
recht tegen elkaar inwerken. Een
vreemd geval, dat nog vreemder wordt
als men de achtergrond er van kent
Er is over deze historie in bepaalde
Haagse kringen veel te doen geweest;
kapitein Alsem toch is in het burger
leven eigenaar van twee bekende res
taurants, zodat zeer velen hem ken
nen. Het feit, dat hij onlangs naar
aanleiding van hetgeen er met deze
films gaande is geschorst werd als re
serve-officier, heeft sterk de aandacht
getrokken. In de bladen verschenen
tal van elkaar tegensprekende berich
ten. Wij hebben kapitein Alsem per
soonlijk gevraagd hoe deze vork in de
steel zit.
In het voorjaar, zo vertelde hij
ons, opperde ik in het gezelschap van
enige officieren het denkbeeld een
kleurenfilm te gaan maken van de te
verwachten feestelijkheden met het
uitsluitende doel, die ter beschikking
te stellen voor vertoning van onze
soldaten op Java en Sumatra. (Men
diene te weten, dat dp thans 45-jarige
Henk Alsem jarenlang voor Ameri-
Kaanse filmmaatschappijen heeft ge
werkt). Ik begon met geestdrift, be
zocht de fabrieken waar de gala
uniformen, de berenmutsen en de ver
sierselen werden vervaardigd, troK
naar stadjes en dorpen, waar men
aan het versieren was en raakte zo
aardig op dreef. Tegen 1 September
nam ik verlof om mtf enige dagen
geheel en al te wijden aan deze taak.
Ik gebruikte daarbij (achteraf is mij
daar een verwijt van gemaakt) een
legerauto, zij het met mondelinge toe
stemming van de verantwoordelijke
officier.
Geen kaart, geen toestemming.
Kon U zich zonder moeite overal
bewegen
De grootste moeilijkheid was te
kunen filmen op de Dam. Ik had geen
kaart om mij daar vrij te kunnen be
wegen, maar dat bezwaar heb ik op
gelost, door met eigen middelen een
hangende kooi te laten aanbrengen
aan de gevel aan het gebouw op de
hoek van de Dam en de Gravenstraat,
zulks met toestemming van de eige
naar. Zo had ik ten slotte een betere
plaats dan bijv. de persfotografen.
En in de Nieuwe Kerk?
Het prijsraadsel van de vorige week
bleek voor velen een beetje te moei
lijk te zijn. Dat was jammer. Ik hoop
dat het deze week beter gaat.
De oplossing was:
1. Kast, bast, gast, mast.
2. Kip-pen-hok.
3. Lakei.
De prijswinnaars zijn deze week:
MARY VONK, Vondelstraat 3A, Alk
maar.
CORRIE NOKKERT, Lambertschaag,
B. 35.
TONY BRIARS, Krugerstraat 21,
Amsterdam.
ROELOF OTTEN, Gladiolenstraat 17,
Den Helder.
JAN SCHIPPER, Arendsweg 146,
Beverwijk.
Gefeliciteerd allemaal! De prijzen
worden toegezonden.
Voor de vrouw
Een veel beoefende sport van babies is het weg
trappen van dekentjes; een gezonde sport, maar
die, nu de nachten weer frisser worden, gauw
koude voetjes kan veroorzaken. Geen nood, daar
voor maken we een trappelzak. De hier afgebeelde
wordt over een truitje of jakje gedragen en heeft
het voordeel, dat men hem van voren geheel kan
openen. Men kan het kindje, ook als het slaapt, er
rustig inleggen en het ook gemakkelijk een schoon
broekje aan doen.
Het patroon is getekend voor babies van zes
maanden tot een jaar. Naden moeten aangeknipt
worden. De voorpanden van de zak worden ge
knipt volgens het patroon zonder de overslag van
onderen. De (gestreepte) belegjes vouwt U naar
binnen, waar U ze vastzet. De plaats, waar van
onderen de knoopjes aankomen, wordt met een
reep stof aan de binnenkant verstevigd. Het ach
terpand knippen we met de overslag van onderen,
maar met de middellijn als stof vouw. De overslag
wordt belegd en van rechtstandige knoopsgaatjes voorzien. De voorkanten van het lijfje
worden eveneens omgevouwen en de bretels bij de tekentjes aangezet. De bovenkant
van de zak zetten we imgerimpeld aan het lijfje, dat we desgewenst ook dubbel kunnen
maken. ELLA BEZEMER.
Opname in de
Ik heb getracht erin te fe
maar verkreeg geen toestemmn,0"*11'
het motief, dat er toch te weini i"1^
was om er een kleurenopname u.
ken. Terwijl ik echter in mijn
stond in afwachting van de hOJ
kwam de eerste luitenant Kooistra*^
mij toe om mij te vertellen, dat d na3r
sto luitenant Feleus alsnog toestem
had gekregen om in de kerk te ffl08
Mij geen tijd gunnend me daar
maar even over te verbazen wiern*^
Kooistra een camera toe met het
zoek die aan Feleus
ver.
te overhandig"
Die bleek echter al binnen te z*8"
waarna een hofdignitaris zo goed u."'
het toestel even naar binnen te bre"'
gen. Feleus heeft binnen dus getik!8,"
maar het resultaat was helaas onbrukT
baar.
De buitenopnamen zijn geslaagd
heb voldoende bruikbare opnamen rl
maakt om zes uur aan één stuk te ku°"
nen draaien. Terstond na afloop van
rijtoer, die ik ook heb opgenom»,?
vloog ik naar Londen om daar al h<r
materiaal te laten ontwikkelen. Dav
wachtte echter een nieuwe moeilijk'"
heid. De firma Kodak verlangde beta"
ling in ponden, terwijl het kantoor van
dezelfde firma te Amsterdam had to=.
gezegd met betaling in guldens geno«'
gen te nemen. Telefonisch trachtte ik
van Londen uit alsnog 100 pond ster
ling aan deviezen los te krijgen, maar
dat gelukte niet.
Te langen leste vond ik de heer Ba
den, een zakenrelatie te Nidau bij Bern
bereid me te helpen. Hij seinde, dat ik
over 200 pond uit zijn tegoed kon be
schikken. Dat was meer dan ik nodig
had, zodat ik een paar dagen later in
Nederland terug was met de eerste ko
pie, die voor de pers kon worden ge.
draaid. Diezelfde dag echter werd ik
tegen half zes ontboden bij generaal
Kruis. Hij ontving mij in gezelschap
van enige officieren van de krijgsraad.
De generaal vroeg mij hoe die film tot
stand was gekomen en ik vertelde toen
de hele geschiedenis. Een majoor van de
krijgsraad zeide daarop, dat hij mij niet
geloofde. Ik bevestigde de generaal op
mijn woord van eer, dat ik de waarheid
had gesproken.
Vals beschuldigd.
Enfin, ik werd er van beschuldigd
in de kerk te hebben gefilmd, of
schoon ik zowel mijn erewoord als
mijn handtekening zou hebben gegeven
onder een verklaring, dat ik dat niet
zou doen. Ik ben in feite niet in de
kerk geweest, heb niets dienaangaande
beloofd noch ondertekend. Voorts
werd ik ervan beschuldigd materiaal
van de legerfilmdienst te hebben ge
bruikt, terwijl deze dienst geen kleu
renfilmmateriaal bezit. Voorts zou ik
mij zonder movementorder naar En
geland hebben begeven. Dat klopt,
maar van enige officieren van het mi
litaire kabinet o.w. majoor Belten, had
ik de toezegging, dat het papier me
zou worden nagezonden, hetgeen niet
is gebeurd. Met militaire reglementen
kan men nu eenmaal geen actuele
films maken. Ik vertelde dit allemaal,
moest de kamer uit, werd na een
kwartier weer binnengeroepen, hoorde
toen dat ik „hangende het onderzoek''
geschorst zou worden als officier en
werd toen dringend uitgenodigd de
films vrijwillig ter beschikking te
keilen. Dit alles zou geheim worden
gehouden, maar twee dagen later was
het toch uitgelekt.
En verder?
Och, een paar dagen later heb ik
als geschorst kapitein weer een kleu
renfilm opgenomen van de aankomst
van de Koningin in Den Haag en van
de opening der Staten-Generaal, waar
bij ik (ditmaal van de zijde der ge
meentepolitie) weer niets dan tegen
werking heb ondervonden. Het is mii
niettemin gelukt. Toen ik mijn assis
tent de dag daarop naar Londen zond
qm ook deze nieuwe negatieven te la-
tén ontwikkelen, bleek, dat de Bank
van Engeland niet toestond ponden uit
Zwitserland te accepteren voor een
opdracht uit Nederland, zodat ik b'i
Kodak in het krijt stond in plaats van.
zooals ik meende, er een tegoed te
hebben. Toen ik dat telefonisch hoor
de, had ik de gelukkige ingeving
in verbinding te stellen met de secre
taris-generaal van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen, die mij ter
stond uit de moeilijkheden hielp.
draaien dan op het ogenblik in Neder
land acht kopieën van het tweede dee
van mijn film, terwijl het eerste <en
voornaamste) deel nog steeds in "e
departementale kluis ligt, waar het
van dag tot dag aan actualiteit ver
liest
ROMAN
VAN MARIA SAWERSKY1
59)
„De beroemde Afrika-vorsers, dr.
Felix Reuder en Karei Schuch, ter ge
legenheid van de eerste vertoning van
zijn film in onze gemeente. Mejuf
frouw Sabine Reuder, de tante van
onze beroenïde landgenoot, vergezelt
haar neef op zijn tournée
Mevrouw Olafsen zweeg plotseling
en kneep haar ogen half dicht.
„Sabine Reuder", mompelde ze voor
zich heen
„Ach. zoudt u zo goed willen zijn
mij dat knipsel terug te geven, me
vrouw?" vroeg Beate, bijna smekend.
Mevrouw Olafsen voldeed aan het
verzoek, maar tegelijkertijd liet ze
zich zonder enige terughoudendheid
naast het jonge meisje op de bank
vallen, terwijl zij onderzoekend naar
het bleke gezichtje keek.
„Je hebt daar een eigenaardige be
zigheid, m'n kind. Terwijl de anderen
zich amuseren, plak jij krantenknip
sels in. Doe je dat zo graag?"
Beate Mengelberg knikte.
„Dan ken je zeker ook al die be
roemdheden, die hier afgebeeld zijn?"
veronderstelde de oude dame, terwijl
ze met haar wijsvinger op het album
tikte.
Wederom bepaalde Beate zich tot
een zwijgend knikje.
„Lieve help. kind, je bent toch niet
stom?" lachte mevrouw Olafsen. „Ver
tel me eens wat van de Reuder's. De
naam komt me zo bekend voor. Ik ben
langere tijd met een zekere juffrouw
Reuder bevriend geweest, maar later
heeft ze hier of daar de naam van
de stad is mc ontschoten een huis
gekocht. We hebben elkaar toen nog
eens een paar brieven geschreven,
maar langzamerhand werd dat minder,
je weet. hoe dat gaat. als je elkaar
niet meer zietAch kom, hoe heet
te dat stadje nu ook weer, waar ik al
tijd naar adresseerdeHasHas
selt...."
„Hasselfeurde?" vroeg Beate, lachend.
De oudé dame vloog met een ruk
overeind. „Natuurlijk, dat is het!" riep
ze verheugd. „Sabine leeft dus nog,
ze is gezond, maakt met haar neef een
tournée door het land enen
nou daar moet je me eens wat meer
van vertellen lieve kind. Hoe heet je
eigenlijk?"
„Beate Mengelberg".
„Mooi mag ik Beate zeggen, ja?
Zullen we samen een kopje thee drin
ken en een beetje babbelen?"
„Maar't spijt me dat kan ik
niet. Ik moet heus.
Mevrouw Olafsen wilde er echter
niet naar luisteren. Ze wenkte een
kellner en bestelde twee thé complet.
Het verlangde werd binnen enkele
minuten gebracht. Mevrouw Olafsen
bleek uitstekend de kunst te verstaan
Beate aan het praten te krijgen. In
korte tijd had ze er alles uit, wat ze
wilde weten. Ze vernam, wat zich in
Hasselfeurde had afgespeeld, ze ried
Beate's liefde voor Reuder, omdat ze
voldoende mensenkennis had, ze hoor
de een en ander over het leven van
haar vroegere vriendin en ze voelde
zich aan het eind van het onderhoud
volkomen bevredigd. Daarna verzonk
ze enige tijd in een merkwaardig stil
zwijgen, keek Beate van terzijde aan
en kwam tenslotte tot een besluit.
„Ik heb het heel aardig gevonden,
dat je een paar uurtjes met een oude
vrouw hebt willen babbelen, lieve
kind", zei ze met een innemende glim
lach. „Het heeft me heel veel genoe
gen gedaan weer eens iets van Sabine
Reuder te horen. Maar nu begint 't
wat fris te worden en ga ik m'n man
tel halen om nog een wandelingetje
tc maken. Heb je zin om mee te gaan?"
Beate wees het aanbod verlegen van
de hand. Mevrouw Olafsen nam daar
op afscheid van haar en keerde naar
het hotel terug.
In de hall liep ze bijna tegen de da
mes Larsen aan. die juist, in gezel
schap van enige luidruchtige gasten,
de hoofdingang binnen traden. Ze
wierp moeder en dochter een spotten
de blik toe.
Hierna had ze nog een lang gesprek
met de directeur, die verschillende
kranten voor haar nasloeg en vervol
gens enige telefoongesprekken voerde,
waarna hij het resultaat hiervan aan
mevrouw Olafsen meedeelde.
„Juffrouw Sabine Reuder vertoeft
van morgen af drie dagen in S„ me
vrouw Olafsen".
De oude dame ging naar haar ka
mer en schreef een lange brief. Ze
bracht deze nog vóór het diner per
soonlijk naar het postkantoor, waar ze
hem per expresse liet verzenden.
Wanneer dat Sabine Reuder niet
bier heen lokt, dan moet ze wel danig
veranderd zijn", dacht mevrouw Olaf
sen, maar in werkelijkheid twijfelde
zij niet aan t welslagen van haar plan.
Sabine Reuder ontving de brief, toen
ze aan het ontbijt zat. Bij uitzondering
nuttigde ze deze maaltijd geheel al
leen, want haar neef en Kareltje wa
ren reeds vroeg de stad ingegaan Eni
ge malen achtereen las zij de brief
door. Nadat ze van haar eerste blijde
verrassing, na zoveel jaren weer eens
iets van haar oude vriendin te horen,
bekomen was, verviel ze in een diep
gepeins.
Ze had er zich aanvankelük ree
over verwonderd, dat Beate Mengel
berg in het geheel niets van zich hao
laten horen. Daarop had ze zich me
dr. Kruger in verbinding gesteld e
Laura's mededeling, dat Beate met
dames Larsen naar een badplaats ve
trokken was, had haar gerust geste
En nu schreef haar oude vriendje
dat ze met Beate kennis had gemaa*
en dat het meisje door haar farm1
leden als een soort Assepoester we
behandeld, dat ze er ontzettend sle
uitzag en dat....
Tante Sabine balde haai'
Die Larsens waren toch verschri
lijke schepsels! Voor de zoveelste m
las ze het post scriptum onder aan
brief: „Kom hierheen, beste Sabine
stel jezelf eens op de hoogte van
geen hier gebeurt. Als je maarneate
greintje belangstelling voor on.
Mengelberg hebt, dan kom je er ,je
middellijk tussen. Ik ben een ie®or
voor het meisje, maar jij 'c le(i).
haar kunnen doen". (Wordt vervous
