Valse dollars uit Duitsland? De schooldeuren open voor begaafden Ik kan vanavond écht niet Prinses Margarei NU IS ER EEN nieuw accoord geko men in de vriendschapsmelodie tus sen de achttienjarige prinses en de markies. Als hy zyn Whitehall-Guards commandeert, heeft hy zijn eigen me thode om het „Ogen rechts" te laten klinken. Dat commando stelt hy net eventjes uit en dan vliegen de ogen naar rechts juist voor de vensters van Margaret's appartementen in Bucking ham Palace. De markies is vindingrijk. En misschien is hy ook wel een beetje bygelovig. Want hy heeft zich dezer dagen op t bal de toekomst laten voorspellen door Miss Lilian Clinton. „U bent altijd bereid om andere men sen te helpen" zei Lilian en prinses Margaret keek glimlachend toe. „U be zit een benydenswaardige dosis wils kracht. U zoudt een goed diplomaat zyn. En op een goede dag zult gij^gou- verneur van eéh der Britse bezittin gen worden." Met naald en schaar 1 Een stevige Cape Ook deze medaille heeft een keerzijde Probeer dat eens, Mevrouw! Recepten van de radio- kookleraar Kers Gekleed japonnetje Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom Rijwielmotortjes laten op zich wachten Ons kort verhaal Klein beetje moeilijk PRINSES MARGARET van Engeland mag dan een prinses zijn, ze i§ toch 'n roeiske van achttien jaar, dat graag uitgaat, dat van dansen houdt, dat haar eigen afspraken maakt en dat ook wel eens laat thuis komt. En de Britse hof- dignitarissen bezorgt zij grijze haren. Want die beschouwen Margaret als „een klein beetje moeilijk". Zij heeft haar eigen willetje, dat ze weet door t« zetten en ze krijgt gewoonlijk haar yin ÓÓk. En zo staan koningin Elisabeth en koning George voor het zelfde pro bleem als alle andere vaders en moe ders. Blijft hun dochter met haar achttien jaar niet te vaak 'g avonds laat uit? Dat vraagstuk heeft voor hen nog meer betekenis, dan voor andere ouders. Want zij willen hun kind na tuurlijk volop laten genieten van haar jeugd, maar toch, Margaret's uitgaan zou wel eens een verkeerde indruk op het publiek kunnen maken. Want moeders en vaders, die moeite genoeg hebben met het in de hand houden van hun eigen dochters, vin den het allerminst plezierig om te ho ren (al wordt het met nog zo'n lief pruillipje gezegd) dat Prinses Margaret wél laat thuis mag komen. En dat zal toch vaker voorkomen, dan tt denkt Herinnert u zich uw eigen Jeugd nog? De dagen, toen u achttien jaar was? Hebt u toen niet gezegd: „Hüh, wat flauw. En Elly mag wel.Hebt u niet stil gemokt en uw vader en moeder barbaren gevonden „die nou nooit eens wat wilden goed vinden?" Neen, het opvoeden van een dochter is ook voor koningin Elisabeth en koning George geen gemakkelijke taak. Vier maal in één week kwam zü vorige maand pas heel laat in de nacht op Buckingham Palace terug. De eer ste keer was, toen zij met haar moe der en prins Philip een filmvoorstel ling bijwoonde. Het was na midder nacht, toen zij naar bed ging. En dat was vroeg voor haar doen. De volgen de avond was er 'n concert in Knights- bridge Barracks. Margaret bleef aan het souper in de Officer's mess en reed in de zwaarste mist van het hele jaar naar huis terug. De derde maal gold het een bezoek aan een theater en daarna danste zij in het Cafe de Paris. Zij was zo verrukt van de samba dat de klok maar weinig slagen gaf, toen ze aan naar huis gaan begon te den ken. En om de maat vol te maken, kwam daar die Vrijdag een bal in Bloomsbury, toen de jonge markies van Blandford haar vergezelde en zij samen naar de exclusieve Four Hun- dred Club togen. Alleen de politie en de bedienden zien haar thuis komen. En zij heeft de gewoonte, haar eigen afspraken te maken. Margaret heeft maar één ver trouweling. Haar hartsvriendin Jenni- fer Bevan, die voor haar de uitnodi gingen verzendt. Het zal heus wel eens met bezorgdheid in het hart zijn, dat moeder en vader de uitgangetjes van hun docther gadeslaan, zelfs al is de markies van Blandford erbij. En 's morgens kunnen zij over Mar garet niet klagen. Want een langslaap- ster is zij zeker niet. Al op haar veer tiende jaar kwam ze laat thuis, maar iedere morgen verschijnt zij prompt om negen uur aan het ontbijt. En Miss Clinton zei later: „De mar kies zal nog binnen een jaar in het huweiyk treden. Met wie? Tja.... dat kan ik niet zeggen". De kleine, delicate prinses Margaret bloosde, toen Lilian ook haar in de hand wilde l^zen. „O nee" zei ze, „u bent veel te nauwkeurig. En zij hield haar donkere ogen neer geslagen, toen ze dat zei. Niemand, ook de markies van Blandford niet, heeft kunnen zien, wat er in te lezen stond. Het had misschien wie weet hoe veel met de toekomst te maken! Oma wil haar kleinzoon met een fijne stevige cape verrassen, en daar er wellicht meer oma's en mama's zyn. die een dergelijk plan koesteren, ge ven we hier een patroontje voor de leeftijd van 7 jaar. Men heeft nodig 1,50 m stof van 140 cm breed. In - de voorbanen maakt u een split, dat u met een 3 ii 4 cm Tireed pasje van dubbele stof afwerkt. Bij het verbinden van voor- en rugban de schouders als aangegeven iets inhou den. Tegen de voorkanten naaien we het beleg, dat eventueel aangeknipt kan worden, en we voorzien ze van knopen en knoopsgaten. In de kap stikt men de bijschuinertjes, maakt naar hetzelfde pa troon de voe- ringkap; ver bindt de twee kappen, waar na tussen de onderkanten de halsrand van de cape wordt genaaid. Denkt u er om, dat u voor meisjes de overslag naar links en voor jongens naar rechts maakt? Mevrouw G. J. van Buren Lensinck— Roelofsen te Alkmaar schrijft ons, naar aanleiding van het enige dagen geleden geplaatste artikel „De school deuren open voor de begaafden", het volgende. Het spreekt vanzelf, dat ieder wél denkend mens eèn werkelijk begaafd kind de kans wil geven, datgene te be reiken in zijn leven, waartoe hij of zij bekwaam is. En de ervaring heeft my geleerd, dat die typen, die bij een be gaafd verstand ook de karaktereigen schappen bezitten, die nodig zijn voor leidisggevende posities, merendeels zeer zeker bereiken wat zij zich voor ogen hebben gesteld. Maar nu wordt er in de krant over gesproken, dat met een 10 20 jaar in ons geïndustrialiseerd vaderland „ge schreeuwd" zal worden om voldoende leiders, bazen, etc. op commereieel en technisch gebied. Volgens mij zal er eerder geschreeuwd worden om ge schoolde arbeiders! Zie maar eens Confettiesoep. (Volledig maal). Driehonderd gram groene erw ten, 4 liter water, 1 grote knol selderij, 1 bos selderij groen, 3 gro te winterwortelen, 3 dikke preien, Vt liter melk, 100 gram bloem, 50 gram vet, zout, peper, soepen aroma, 1 laurierblad, y% kruidna- geltje, 1 rokworst (b.v. paarden- worst) Laat de groene erwten in een gedeelte van het water (recept) gedurende een dag en een nacht, ruim onderstaan, weken. Breng de erwten met het week- water, onder toevoeging van het vet, laurier en kruidnagel, aan de kook en vervolgens zachtjes gaar laten koken; daarna de ferwten fijn stampen of door een zeef wrijven. Schaaf jde knolselde rij, de wortel op een rauwkost- schaaf aan kleine stukjes, snijd 't selderijgroen en prei aan" kleine reepjes. Breng de groenten met de rest van het water aan de kook onder toevoeging van de worst (een weinig geprikt). Wanneer de groente gaar is, voegt men dit bij de gare erwten met kookvocht. Maak van de bloem en de melk een klontvrij mengsel, roer dit bij de soep en laat de soep zachtjes doorkoken tot ze mooi gebonden is. Breng de soep op smaak met zout, peper en wat soepen-aroma. Snijd de worst aan schijfjes en roer deze door de soep bij het op dienen. Dien de soep vooral goed warm op en geef er sneedjes brood b«. Runderlapjes met veel saus. Een pond runderlappen (5 of 6 stuks) zout en peper, 1 kleine ui (zeer fijn gehakt), 1 laurierblad, 1 kruidnagel^ 80 gram bloem, k liter water, 2 eetlepels azijn, wat soepen-aroma, 50 gram vet, 2 gram boter, gehakte peterselie. Zout en peper de lappen, haal ze even door de bloem; laat vet en boter flink warm worden en bakt hierin de lappen (koekenpan) vlug mooi donker bruin van kleur, leg vervolgens het vlees in een andere pan. Laat daarna de kruiden en de fijngehakte ui in het bakvocht even bakken en werp alles bij het vlees. Maak van de bloem, de azijn en het water een klont brijmengsel, roer dit bij het vlees. Breng het geheel aan de kook en laat het vlees zachtjes gaar sto ven pl.m. 1H uur, af en toe even doorroeren. Breng het geheel vervolgens goed op smaak met zout, peper en wat soepenaroma. Leg het vlees op een schaal, giet er de saus over en bestrooi het geheel met wat gehakte peterselie. Geef er vers gekookte aardappelen en b.v. rode kool of gestoofde bieten bij. Appelpartnekoeken (zéér fijn). Vierhonderd gram bloem, li ter koude melk, liter lauw wa ter, 20 gram gist, 20 gram suiker, een weinig zout, 3 appelen, wat fijne kameel, wat suiker, vet of slaolie (bakken). Brokkel de gist en maak met het lauwe water en de suiker een klontvrij papje en laat dit enige tijd op een lauwe plaats dichtge- dekt staan. Maak van de bloem en de melk een klontvrij beslag, roer er het gistmengsel en een weinig zout doo. Schaaf de appel op een rauw- kostschaaf aan kleine stukjes. Doe wat vet of slaolie in de pan, giet er wat beslag in, even wach ten, hu wat stukjes appel over de koek strooien en daarna de koek aan weerskanten mooi bruin en gaar bakken. Leg de pannekoeken op een scho tel, strooi er wat fijne kaneel en wat suiker over, dien de pannekoe ken vooral warm op. Opmerking. Eventueel kan men de koeken met wat jam bestrij ken, oprollen en met suiker en fij ne kaneel bestrooien. Na een soep volledig maal is dit een bij uitstek goede en voedzame naspijs. Hebt U iets te vragen, schrijf aan P. J. Kers, Hilversum, Post bus 100, onder bijvoeging van post zegel voor antwoord. naar 't platteland: de' boeren kunnen geen arbeiders meer krijgen, terwyi op 't ogenblik een flinke boerenknecht toch behoorlijk verdient, meestal be hoorlijk onderdak heeft, met een eigen groentetuintje en enige steun in na- tura, wat nog steeds lang niet te ver smaden is. Dat er verder op H.B.S. en gymnasia zo velen struikelen, ligt niet hoofdza- kelijk aan 't feit, dat de leerlingen niet geschikt zijn, maar meestal aan de pu- berteitsleeftijd, waardoor het bevat tingsvermogen tijdelijk door de licha melijke groei belemmerd wordt. En wat het stranden aan de Universiteiten betreft: dat ligt meer aan de karakter eigenschappen dan aan de hersenen van de studenten, om niet te spreken van de na-oorlogse toestand, waarbij Bet onvoldoende lager- en middelbaar-on derwijs zich ter dege heeft laten gel den. Dit levert het bewijs dat men wel degelijk goed fundamenteel onderricht moet hebben gehad, wil men daar later op voort kunnen bouwen Verder is het woord „begaafd" op een lagere school misplaatst, spreek in dat geval maar gerust van eeh kind met een helder verstand L Zoo velen zien in hun valkje al een arend, Van de begaafden op zeer jeudige leeftijd heb ik velen op plm. 16-jarige leeftijd zien terugvallen tot middel- matigen; één van de vele voorbeelden noem ik slechts: een jeugdig z.g. be gaafd meisje op het gebied van de mu ziek. bracht 't op 18-jarige leeftijd niet verder dan pianolerares en wilde uit deceptie die baan niet eens aanvaard den. Wat het „testen" betreft op de lagere school om te komen tot toelating tot H.B.S. of Gymnasium,- dat heeft daar nog geen nut. Maar wel kan in de eer ste of tweede klas „getest" worden of er reden is. voor de B.L.O. school. Of wordt 't lager onderwijs soms niet ge remd door leerlingen, die 't op hun 14e jaar niet verder brachten dan de 4e klas. Geeft 't Buitengewoon Lager Onderwijs niet het bij uitstek geschikte onderwijs aan die kinderen die de lagere school niet kunnen behouden? Zoo worden die kinderen tot gelukkige mensen ge vormd en behoeven ze geen minder waardigheidsgevoel te krijgen' door zich te vergeiyken met normale klas genoten. Weg met het dwaze begrip, dat een B.L.O. school alléén is voor imbecie len. het is individueel onderwijs d.w.z. iéder kind krijgt een soort privaat-on derwijs, passend bij aard en aanleg. De leerkrachten, die ook een speciale opleiding krügen zijn zeer tevreden over de resultaten van hun weliswaar opofferend werk. Een gekleed japonnetje met drie kwartmouw kan een geheel ander ef fect verkrijgen door een paar onder mouwtjes van kant, zijde of bróderie. Het best leent zich hiervoor de wijde driekwartmouw. De bovenkant van het ondermouwtje krijgt een schuifzoompje met een elastiek op de wydte van Uw arm net boven de elleboog. De onderkant wordt van een splitje voorzien en ingérim- peld tussen een smal boordje gezet, dat met een knoopje of strikje sluit. U kunt ook langs de onderkant een schuifzoom maken en daar een zijden koordje doorhalen. Het splitje vervalt dan. Is de driekwartmouw niet zo heel wijd, maak dan het ondermouwtje kor ter, rimpel het in op de wijdte van de onderkant van de driekwart-mouw en bevestig het aan de binnenkant daar van. o F V«J> 'f ONDE RMOUWTJE 1 - >l-J 36 Ook de hals garneert U met hetzelf de materiaal, verwerkt in een kraagje, een ruche, een grote of één of meer kleine strikjes. Dat hangt natuuriyk van de vorm van de hals af. Wij geven U ook nog een ideetje voor een aangesloten driekwart-mouw. Het materiaal hiervoor moet wel luch tig zijn, fijne kant, tule of iets derge lijks. Het is een ongeveer 60 cm wijde strook die tot op de hand valt en in- gerimpeld met een z g. hoofdje op de mouw bevestigd wordt. Met deze gar nering moet U zeer voorzichtig zijn, want U kunt ze lang niet op iedere japon gebruiken. 59. Wetsnavel geniet van de opwin ding die hij heeft veroorzaakt. „Luis ter", roept hy en vliegt met zo'n vaa/t boven op de hoed van Pim dat deze over Pim's oren heenzakt. Maar hy merkt het niet eens, zo opgewonden is hy. „Jullie kennen toch allemaal wel die oude hut. die aan het Zandpad staat? Die hut staat al een hele tijd leeg en het dak is een beetje lek. Maar vcor de rest is het een reuze clubhuis". 60. Ja, daar zijn ze het allemaal ever eens. Dat ze daar niet eerder aan gedacht hebben. „We kunnen die hut gemakkelijk zelf wat opknappen", zegt Wetsnavel weer. „Weet je wat'we doen moesten? Er eens een kijkje gaan ne men". Zo gezegd, zo gedaan. Nog tlie- zelfde middag gaan ze naar de oude, vervallen hut toe. En ie spreken af. dat ze de volgende dag meteen met de reparaties zullen beginnen. UET IS EEN onmiskenbaar feit, da» een oorlog vervalsingen stimuleert. Het wordt zelfs min of meer een over- heids-kwestie, wanneer spionnen van valse papieren moeten worden voorzien. Hoeveel Nederlanders hebben niet ty- dens de laatstee oorlog met valse per soonsbewijzen en „Answeisen" in de zak gelopen en levensmiddelen gekre gen op valse bonnen? Het werd een soort sport en op de duur werd er zo veel virtuositeit gedemonstreerd, dat men moest gaan vrezen voor de na oorlogse tyd. Merkwaardig is echter, dat de Nederlandse mentaliteit zege vierde en toen bleek, dat vervalsingen niet meer nodig waren, zijn er praetiseh geen daden misdaden toen gecon stateerd. Hoe de oorlog op de Duitse verval sers had gewerkt, bleek pas na de be vrijding, toen de werkzaamheden van de beruchte Himmler-centrale werden ontdekt. Op een goede dag kwam er in Den Haag een man aan de Raam- weg, die een verhaal deed, dat we nog eens uitvoerig zullen weergeven, om dat het, dank zy de activiteit van de Nederlandse valsgeld-centrrle, tot de ontknoping van de grootste vals-geld- affaire aller tyden heeft geleid. Deze Hollander was in Nederland opgepikt en werd naar Saxenhausen getranspor teerd. Na enkele weken kwam hij met 140 man in een geïsoleerd gedeelte, waar men werd opgeleid voor het ver- vr.ardigen van Engels geld. Duitsland was n.L van plan 200 millioen Pond- Sterling te fabriceren, aanvankeiyk om het bij de invasie te gebruiken en later om het met vliegtuigen boven Londen uit te gooien. Men begrijpt, dat dit een ramp geweest zou zijn voor het Engelse economische leven. De mannen kwamen in de „fabriek" ergens onder de grond in Duitsland. Daar was een archief van 68000 rub ber-stempels. Er stonden snelpersen en er was een cliché-inrichting en een graveerinrichting. Van alles werd er nagemaakt: zegels, indentificatie-papie- ren, bankbiljetten. Het zwaartepunt zou echter komen te liggen op de pro ductie van Engels geld. De saamhorig heid van de gedetineerden was ver bazingwekkend. Ze wisten, dat z'e na hun werk zouden worden vergast, om dat dit geheim mee het graf in moest en ze noemden zich dan ook „de doden met vacantie". Het geld zou voor drie doeleinden worden gedrukt: in de eerste plaats om er in de neutrale landen buiten landse betalingen mee te verrichten, In de tweede plaats om er de spionnen en de agenten mee te betalen en in ae derde plaats om er na een lucht actie het Engelse economische leven mee te ontwrichten. De arbeiders traineerden het werK zoveel mogelyk, omdat ze wisten aan v/elke ramp ze zouden meewerken. Ze vertraagden het werk zo zeer, dat de centrale moest verhuizen om rflet dooi de geallieerden te worden veroverd. In zestien spoorwegwagons werd de hele outillage ingepakt met bestem ming: een berggrot in de Retel-Zipf in Oostenrijk. De mannen voelden, dat hun laatste uren waren aangebroken. Tenslotte kregen ze opdracht het En gelse geld te verbranden, omdat de Amerikanen zeer ver waren opgedron gen. Circa 180 millioen is toen inder daad door het vuui verslonden. Van de andere 20 millioen was al naar schatting 10 millioen besteed aan bui tenlandse betalingen, terwyl de overige 10 millioen op het laatste moment in de reeds ingepakte kisten moest worden gestopt. Daarna kreeg een van die 140, een Frans ingenieur, opdracht de kisten weer open te breken en de biljetten tussen de voorwerpen te deponeren. Vervolgens moest hy de vrachtauto met kisten wegrijden en de ingenieur kweet zich voortreffeiyk van 'zijp taak door de auto in een berg meer te rijden. Door de val werden de kisten versplinterd en dreef overal het Engelse geld op het water, zodat de later gearriveerde Amerikanen aan een wonder gingen geloven en ijverig de ponden uit de goudkreek opvisten. De Nederlander moest ondertussen met de derde groep van de 140 man naar het concentratiekamp Ebensee lopen, om te worden vergast. Twee groepen waren al vertrokken. De der de groep draalde echter zo lang, dat ze vóór het bereiken van het kamp wer den bevrijd door de Amerikanen. Zo ontkwam hy aan een wisse dood en bracht bovendien naar Nederland een in zijn schoenzool genaaid bankbiljet mee terug, dat de Centrale inzake falsificaten naarstig gebruikte om New Scotland Yard van Himmler's „ge heime wapen" op de hoogte te bren gen. Direct zyn toen de detectives -ar Duitsland en Oostenryk vertrok ken om de outillage in beslag te nemen en het valse geld te achterhalen. Het is evenwel mogelyk, dat veel van het geld door de Amerikanen is „opgevist" en in omloop gebracht tij dens hun vacanties in Nederland en België. Dat zal binnenkort moeten biyken. Duizenden Nederlanders werden een half Jaar geleden enthousiast gemaakt voor de „revolutie in de wielrydende wereld": de rijwielhulpmotortjes. De inschrijving werd opengesteld en in groten getale gaf men zich op tegen storting van een waarborgsom van vyf- tig of honderd gulden. En daar is het dan by gebleven. Een schaarse mede deling gaf de belofte: binnenkort maar nog steeds wacht men. Er zijn in Nederland twee merken rijwielhulpmotortjes, n.L de uit Frank rijk afkomstige „Solex", importeur en gedeeltelijk reeds fabrikant de N.V. Van der Heem, en het Italiaanse pro duct „Mosquito", geïmporteerd en binnenkort in licentie gefabriceerd door de N.V. Waldorp; beide grote Haagse fabrieken. Zonder enige afbreuk te doen aan de „Solex" menen wij te mogen gelo ven, dat de meeste bestellingen zijn gedaan op de „Mosquito". En nu het zure: behalve dat de „Mosquito"-inte- kenaars reeds maanden lang een geld bedrag renteloos hebben uitgezet (de kleintjes tellen weer mee vandaag) en daarvoor tot dusver een circulaire heb ben ontvangen binnenkort...." zien zij op straat de „Solex" elke dag méér. „Hoe zit dat?" vroegen wy bij Wal dorp en wij kregen ten antwoord: „Waldorp is niet in staat vóór April 1949 „Mosquito"-motoptjes zelf te ver vaardigen. Daarom hebben wy getracht tot die datum een aantal te importeren uit Italië, de bakermat van de „Mos quito". Toen wy meenden, dat alles in kannen en kruiken was. hebben wy de agenten over het gehele land gewaar schuwd, dat de intekening kon worden opengesteld. Helaas bleek onze man in Italië voorbarig te zijn geweest en een lijdensweg van onderhandelingen moest opnieuw worden gevolgd. Steeds dach ten wy er te zyn, steeds kwam er weer uitsteL Nu eindelyk kunnen wy zeggen, dat de besprekingen voltooid zyn, niet in het minst door de buitengewone me dewerking van de Nederlandse instan ties en wy hopen nu eind December te kunnen gaan leveren." De levering van importmotoren denkt Waldorp in April 1949 te kunnen be ëindigen, om dan de eigen producten in de handel te brengen. Die eigen pro ductie wordt voor 1949 geschat op 10.000 stuksals aHes meeloopt. Ook hebben wy nog geïnformeerd naar de stand van zaken by de „Solex" yan Van der Heem. In Mei 1948 is men hier met het afleveren begonnen, aan vankelijk van geheel geïmporteerde rij wielen, maar allengs worden meer on derdelen door Van der Heem zelf ge maakt en thans gaan dageiyks comple te rijwielen de deur uit. De productie zal steeds worden opgevoerd, al zal het nog even duren vóór de „lopende band" volledig functioneert. u n yERGENOEGD LEUNDE FRANK ACHTEROVER aan zyn met paperassen bedekte schrijfbureau en dronk zyn koffie. Frank was tevreden. Op vrij jeugdige leeftijd al procuratiehouder, een gewaardeerde werkkracht en dan ja, natuurlijk, en dan Mleske. Zij wa ren nu al enkele keren uitgeweest, het begon vaster vorm aan te nemen en Mies je wis een bijzondeaardig meisje. Vanavond weer de schouw burg en danToen ging de telefoon. Het was Miesje. En wat Frank door de telefoon uit haar mondje te horen kreeg, deed zijn gezicht langzamerhand ver strakken. „Zie je, jongen, het spijt me heus, maar ik kan vanavond echt niet. Ik heb een heel oude vriend ontmoet, die maar een paar dagen overbleef en.." "Maar IETS doe je toch niet even per telefoon af', probeerde Frank nog. Het veranderde niets. Mies- je zegde af en daarbij bleef het. Een totaal veranderde Frank legde de hoorn op de haak. Stel je voor. Per telefóón! Dat was nou wel het laatste wat hij gedacht had. Goed, nou wist hy dus wat voor type Miesje was. „Uw pest, meneer". Werktuiglijk greep Frank naar het stapeltje dat juffrouw Lammers voor hem neerlegde en het verbaasde hem niet eens dat het meisje, nog even aar zelend bij zijn bureau, plotseling vroeg: „Is er iets, meneer? Een nare bood schap? Ik zie het aan uw gezicht". Frank keek op. Wat zag ze er leuk uit. En wat 'n aardige ogen!. „Ach ja, juffrouw Lammers, niet zo leuk.maar goed, doet er niet toe. maar., eh... wat ik u vragen wilde, zoudt u.hebt u zin om vanavond met mij mee te gaan naar de schouwburg? Ik heb twee kaartjes". Het meisje kleurde. „Graag, meneer, dat vind ik reusachtig".„Goed", zei Franlb «afgesproken. Om half ses ga niet komen, jongen" ik met u mee dan gaan we ook samen een stukje eten"... TEGEN HALF ZES die middag was Frank ervan overtuigd dat hy een goed besluit genomen had. Juffrouw Lammers was een allerliefst meisje en zeker geen type, dat een goed vriend even per telefoon zou afzeggen. Dat hy niet éérder op haar gelet had. Hij ruimde zyn bureau op en even over half zes schoot hy in zyn jas en liep neuriënd in de richting van de typekamer om haar af te halen. Maar de machines stonden al onder de hoe zen en er was niemand meer. Waar zat ze nou? Op de boekhouding mis schien? Hy liep het lokaal door. Ja, daar brandde licht en de deur stond op een kier. Nu hoorde hy ook haar stem. Ze telefoneerde. Frank stond net op het punt de deur open te duwen, toen hy versteend bleef staan. Want het enige dat hy juffrouw Lammers duidelijk hoorde zeggen was: „Heus, lieverd, het spyt me echt dat ik me niet aan mijn afspraak houden kan, maar ik ga met iemand van kantoor uit. Ik kan écht

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1948 | | pagina 7