Valse dollars uit Duitsland?
De schooldeuren open voor begaafden
Ik kan vanavond écht niet
Prinses Margarei
NU IS ER EEN nieuw accoord geko
men in de vriendschapsmelodie tus
sen de achttienjarige prinses en de
markies. Als hy zyn Whitehall-Guards
commandeert, heeft hy zijn eigen me
thode om het „Ogen rechts" te laten
klinken. Dat commando stelt hy net
eventjes uit en dan vliegen de ogen
naar rechts juist voor de vensters van
Margaret's appartementen in Bucking
ham Palace. De markies is vindingrijk.
En misschien is hy ook wel een beetje
bygelovig. Want hy heeft zich dezer
dagen op t bal de toekomst laten
voorspellen door Miss Lilian Clinton.
„U bent altijd bereid om andere men
sen te helpen" zei Lilian en prinses
Margaret keek glimlachend toe. „U be
zit een benydenswaardige dosis wils
kracht. U zoudt een goed diplomaat
zyn. En op een goede dag zult gij^gou-
verneur van eéh der Britse bezittin
gen worden."
Met naald en schaar 1
Een stevige
Cape
Ook deze medaille heeft
een keerzijde
Probeer dat eens, Mevrouw!
Recepten van de radio-
kookleraar Kers
Gekleed japonnetje
Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom
Rijwielmotortjes laten op zich wachten
Ons kort verhaal
Klein beetje moeilijk
PRINSES MARGARET van Engeland
mag dan een prinses zijn, ze i§ toch
'n roeiske van achttien jaar, dat graag
uitgaat, dat van dansen houdt, dat haar
eigen afspraken maakt en dat ook wel
eens laat thuis komt. En de Britse hof-
dignitarissen bezorgt zij grijze haren.
Want die beschouwen Margaret als
„een klein beetje moeilijk". Zij heeft
haar eigen willetje, dat ze weet door
t« zetten en ze krijgt gewoonlijk haar
yin ÓÓk.
En zo staan koningin Elisabeth en
koning George voor het zelfde pro
bleem als alle andere vaders en moe
ders. Blijft hun dochter met haar
achttien jaar niet te vaak 'g avonds
laat uit? Dat vraagstuk heeft voor hen
nog meer betekenis, dan voor andere
ouders. Want zij willen hun kind na
tuurlijk volop laten genieten van haar
jeugd, maar toch, Margaret's uitgaan
zou wel eens een verkeerde indruk op
het publiek kunnen maken.
Want moeders en vaders, die moeite
genoeg hebben met het in de hand
houden van hun eigen dochters, vin
den het allerminst plezierig om te ho
ren (al wordt het met nog zo'n lief
pruillipje gezegd) dat Prinses Margaret
wél laat thuis mag komen.
En dat zal toch vaker voorkomen,
dan tt denkt Herinnert u zich uw
eigen Jeugd nog? De dagen, toen u
achttien jaar was? Hebt u toen niet
gezegd: „Hüh, wat flauw. En Elly mag
wel.Hebt u niet stil gemokt en uw
vader en moeder barbaren gevonden
„die nou nooit eens wat wilden goed
vinden?" Neen, het opvoeden van een
dochter is ook voor koningin Elisabeth
en koning George geen gemakkelijke
taak.
Vier maal in één week kwam zü
vorige maand pas heel laat in de nacht
op Buckingham Palace terug. De eer
ste keer was, toen zij met haar moe
der en prins Philip een filmvoorstel
ling bijwoonde. Het was na midder
nacht, toen zij naar bed ging. En dat
was vroeg voor haar doen. De volgen
de avond was er 'n concert in Knights-
bridge Barracks. Margaret bleef aan
het souper in de Officer's mess en reed
in de zwaarste mist van het hele jaar
naar huis terug. De derde maal gold
het een bezoek aan een theater en
daarna danste zij in het Cafe de Paris.
Zij was zo verrukt van de samba dat
de klok maar weinig slagen gaf, toen
ze aan naar huis gaan begon te den
ken. En om de maat vol te maken,
kwam daar die Vrijdag een bal in
Bloomsbury, toen de jonge markies
van Blandford haar vergezelde en zij
samen naar de exclusieve Four Hun-
dred Club togen.
Alleen de politie en de bedienden
zien haar thuis komen. En zij heeft de
gewoonte, haar eigen afspraken te
maken. Margaret heeft maar één ver
trouweling. Haar hartsvriendin Jenni-
fer Bevan, die voor haar de uitnodi
gingen verzendt. Het zal heus wel eens
met bezorgdheid in het hart zijn, dat
moeder en vader de uitgangetjes van
hun docther gadeslaan, zelfs al is de
markies van Blandford erbij.
En 's morgens kunnen zij over Mar
garet niet klagen. Want een langslaap-
ster is zij zeker niet. Al op haar veer
tiende jaar kwam ze laat thuis, maar
iedere morgen verschijnt zij prompt
om negen uur aan het ontbijt.
En Miss Clinton zei later: „De mar
kies zal nog binnen een jaar in het
huweiyk treden. Met wie? Tja.... dat
kan ik niet zeggen".
De kleine, delicate prinses Margaret
bloosde, toen Lilian ook haar in de
hand wilde l^zen. „O nee" zei ze, „u
bent veel te nauwkeurig.
En zij hield haar donkere ogen neer
geslagen, toen ze dat zei. Niemand,
ook de markies van Blandford niet,
heeft kunnen zien, wat er in te lezen
stond. Het had misschien wie weet hoe
veel met de toekomst te maken!
Oma wil haar kleinzoon met een
fijne stevige cape verrassen, en daar er
wellicht meer oma's en mama's zyn.
die een dergelijk plan koesteren, ge
ven we hier een patroontje voor de
leeftijd van 7 jaar.
Men heeft nodig 1,50 m stof van 140
cm breed. In - de voorbanen maakt u
een split, dat u met een 3 ii 4 cm Tireed
pasje van dubbele stof afwerkt. Bij het
verbinden van voor- en rugban de
schouders als aangegeven iets inhou
den. Tegen de voorkanten naaien we
het beleg, dat eventueel aangeknipt
kan worden, en we voorzien ze van
knopen en knoopsgaten. In de kap
stikt men de bijschuinertjes, maakt naar
hetzelfde pa
troon de voe-
ringkap; ver
bindt de twee
kappen, waar
na tussen de
onderkanten
de halsrand
van de cape
wordt genaaid.
Denkt u er
om, dat u voor
meisjes de
overslag naar
links en voor
jongens naar
rechts maakt?
Mevrouw G. J. van Buren Lensinck—
Roelofsen te Alkmaar schrijft ons,
naar aanleiding van het enige dagen
geleden geplaatste artikel „De school
deuren open voor de begaafden", het
volgende.
Het spreekt vanzelf, dat ieder wél
denkend mens eèn werkelijk begaafd
kind de kans wil geven, datgene te be
reiken in zijn leven, waartoe hij of zij
bekwaam is. En de ervaring heeft my
geleerd, dat die typen, die bij een be
gaafd verstand ook de karaktereigen
schappen bezitten, die nodig zijn voor
leidisggevende posities, merendeels
zeer zeker bereiken wat zij zich voor
ogen hebben gesteld.
Maar nu wordt er in de krant over
gesproken, dat met een 10 20 jaar in
ons geïndustrialiseerd vaderland „ge
schreeuwd" zal worden om voldoende
leiders, bazen, etc. op commereieel en
technisch gebied. Volgens mij zal er
eerder geschreeuwd worden om ge
schoolde arbeiders! Zie maar eens
Confettiesoep.
(Volledig maal).
Driehonderd gram groene erw
ten, 4 liter water, 1 grote knol
selderij, 1 bos selderij groen, 3 gro
te winterwortelen, 3 dikke preien,
Vt liter melk, 100 gram bloem, 50
gram vet, zout, peper, soepen
aroma, 1 laurierblad, y% kruidna-
geltje, 1 rokworst (b.v. paarden-
worst)
Laat de groene erwten in een
gedeelte van het water (recept)
gedurende een dag en een nacht,
ruim onderstaan, weken.
Breng de erwten met het week-
water, onder toevoeging van het
vet, laurier en kruidnagel, aan
de kook en vervolgens zachtjes
gaar laten koken; daarna de
ferwten fijn stampen of door een
zeef wrijven. Schaaf jde knolselde
rij, de wortel op een rauwkost-
schaaf aan kleine stukjes, snijd 't
selderijgroen en prei aan" kleine
reepjes. Breng de groenten met
de rest van het water aan de kook
onder toevoeging van de worst
(een weinig geprikt).
Wanneer de groente gaar is,
voegt men dit bij de gare erwten
met kookvocht. Maak van de
bloem en de melk een klontvrij
mengsel, roer dit bij de soep en
laat de soep zachtjes doorkoken
tot ze mooi gebonden is.
Breng de soep op smaak met
zout, peper en wat soepen-aroma.
Snijd de worst aan schijfjes en
roer deze door de soep bij het op
dienen. Dien de soep vooral goed
warm op en geef er sneedjes brood
b«.
Runderlapjes met veel saus.
Een pond runderlappen (5 of 6
stuks) zout en peper, 1 kleine ui
(zeer fijn gehakt), 1 laurierblad,
1 kruidnagel^ 80 gram bloem, k
liter water, 2 eetlepels azijn, wat
soepen-aroma, 50 gram vet, 2
gram boter, gehakte peterselie.
Zout en peper de lappen, haal ze
even door de bloem; laat vet en
boter flink warm worden en bakt
hierin de lappen (koekenpan) vlug
mooi donker bruin van kleur, leg
vervolgens het vlees in een andere
pan.
Laat daarna de kruiden en de
fijngehakte ui in het bakvocht even
bakken en werp alles bij het vlees.
Maak van de bloem, de azijn en
het water een klont brijmengsel,
roer dit bij het vlees.
Breng het geheel aan de kook
en laat het vlees zachtjes gaar sto
ven pl.m. 1H uur, af en toe
even doorroeren.
Breng het geheel vervolgens
goed op smaak met zout, peper en
wat soepenaroma. Leg het vlees
op een schaal, giet er de saus over
en bestrooi het geheel met wat
gehakte peterselie. Geef er vers
gekookte aardappelen en b.v. rode
kool of gestoofde bieten bij.
Appelpartnekoeken (zéér fijn).
Vierhonderd gram bloem, li
ter koude melk, liter lauw wa
ter, 20 gram gist, 20 gram suiker,
een weinig zout, 3 appelen, wat
fijne kameel, wat suiker, vet of
slaolie (bakken).
Brokkel de gist en maak met
het lauwe water en de suiker een
klontvrij papje en laat dit enige
tijd op een lauwe plaats dichtge-
dekt staan.
Maak van de bloem en de melk
een klontvrij beslag, roer er het
gistmengsel en een weinig zout
doo. Schaaf de appel op een rauw-
kostschaaf aan kleine stukjes.
Doe wat vet of slaolie in de pan,
giet er wat beslag in, even wach
ten, hu wat stukjes appel over de
koek strooien en daarna de koek
aan weerskanten mooi bruin en
gaar bakken.
Leg de pannekoeken op een scho
tel, strooi er wat fijne kaneel en
wat suiker over, dien de pannekoe
ken vooral warm op.
Opmerking. Eventueel kan men
de koeken met wat jam bestrij
ken, oprollen en met suiker en fij
ne kaneel bestrooien. Na een soep
volledig maal is dit een bij uitstek
goede en voedzame naspijs.
Hebt U iets te vragen, schrijf
aan P. J. Kers, Hilversum, Post
bus 100, onder bijvoeging van post
zegel voor antwoord.
naar 't platteland: de' boeren kunnen
geen arbeiders meer krijgen, terwyi
op 't ogenblik een flinke boerenknecht
toch behoorlijk verdient, meestal be
hoorlijk onderdak heeft, met een eigen
groentetuintje en enige steun in na-
tura, wat nog steeds lang niet te ver
smaden is.
Dat er verder op H.B.S. en gymnasia
zo velen struikelen, ligt niet hoofdza-
kelijk aan 't feit, dat de leerlingen niet
geschikt zijn, maar meestal aan de pu-
berteitsleeftijd, waardoor het bevat
tingsvermogen tijdelijk door de licha
melijke groei belemmerd wordt. En
wat het stranden aan de Universiteiten
betreft: dat ligt meer aan de karakter
eigenschappen dan aan de hersenen van
de studenten, om niet te spreken van
de na-oorlogse toestand, waarbij Bet
onvoldoende lager- en middelbaar-on
derwijs zich ter dege heeft laten gel
den. Dit levert het bewijs dat men wel
degelijk goed fundamenteel onderricht
moet hebben gehad, wil men daar later
op voort kunnen bouwen Verder is
het woord „begaafd" op een lagere
school misplaatst, spreek in dat geval
maar gerust van eeh kind met een
helder verstand L Zoo velen zien in hun
valkje al een arend,
Van de begaafden op zeer jeudige
leeftijd heb ik velen op plm. 16-jarige
leeftijd zien terugvallen tot middel-
matigen; één van de vele voorbeelden
noem ik slechts: een jeugdig z.g. be
gaafd meisje op het gebied van de mu
ziek. bracht 't op 18-jarige leeftijd niet
verder dan pianolerares en wilde uit
deceptie die baan niet eens aanvaard
den.
Wat het „testen" betreft op de lagere
school om te komen tot toelating tot
H.B.S. of Gymnasium,- dat heeft daar
nog geen nut. Maar wel kan in de eer
ste of tweede klas „getest" worden of
er reden is. voor de B.L.O. school. Of
wordt 't lager onderwijs soms niet ge
remd door leerlingen, die 't op hun 14e
jaar niet verder brachten dan de 4e klas.
Geeft 't Buitengewoon Lager Onderwijs
niet het bij uitstek geschikte onderwijs
aan die kinderen die de lagere school
niet kunnen behouden? Zoo worden
die kinderen tot gelukkige mensen ge
vormd en behoeven ze geen minder
waardigheidsgevoel te krijgen' door
zich te vergeiyken met normale klas
genoten.
Weg met het dwaze begrip, dat een
B.L.O. school alléén is voor imbecie
len. het is individueel onderwijs d.w.z.
iéder kind krijgt een soort privaat-on
derwijs, passend bij aard en aanleg.
De leerkrachten, die ook een speciale
opleiding krügen zijn zeer tevreden
over de resultaten van hun weliswaar
opofferend werk.
Een gekleed japonnetje met drie
kwartmouw kan een geheel ander ef
fect verkrijgen door een paar onder
mouwtjes van kant, zijde of bróderie.
Het best leent zich hiervoor de wijde
driekwartmouw.
De bovenkant van het ondermouwtje
krijgt een schuifzoompje met een
elastiek op de wydte van Uw arm net
boven de elleboog. De onderkant wordt
van een splitje voorzien en ingérim-
peld tussen een smal boordje gezet, dat
met een knoopje of strikje sluit. U
kunt ook langs de onderkant een
schuifzoom maken en daar een zijden
koordje doorhalen. Het splitje vervalt
dan. Is de driekwartmouw niet zo heel
wijd, maak dan het ondermouwtje kor
ter, rimpel het in op de wijdte van de
onderkant van de driekwart-mouw en
bevestig het aan de binnenkant daar
van.
o F
V«J>
'f
ONDE
RMOUWTJE 1
- >l-J
36
Ook de hals garneert U met hetzelf
de materiaal, verwerkt in een kraagje,
een ruche, een grote of één of meer
kleine strikjes. Dat hangt natuuriyk
van de vorm van de hals af.
Wij geven U ook nog een ideetje
voor een aangesloten driekwart-mouw.
Het materiaal hiervoor moet wel luch
tig zijn, fijne kant, tule of iets derge
lijks. Het is een ongeveer 60 cm wijde
strook die tot op de hand valt en in-
gerimpeld met een z g. hoofdje op de
mouw bevestigd wordt. Met deze gar
nering moet U zeer voorzichtig zijn,
want U kunt ze lang niet op iedere
japon gebruiken.
59. Wetsnavel geniet van de opwin
ding die hij heeft veroorzaakt. „Luis
ter", roept hy en vliegt met zo'n vaa/t
boven op de hoed van Pim dat deze
over Pim's oren heenzakt. Maar hy
merkt het niet eens, zo opgewonden is
hy. „Jullie kennen toch allemaal wel
die oude hut. die aan het Zandpad
staat? Die hut staat al een hele tijd
leeg en het dak is een beetje lek. Maar
vcor de rest is het een reuze clubhuis".
60. Ja, daar zijn ze het allemaal
ever eens. Dat ze daar niet eerder aan
gedacht hebben. „We kunnen die hut
gemakkelijk zelf wat opknappen", zegt
Wetsnavel weer. „Weet je wat'we doen
moesten? Er eens een kijkje gaan ne
men". Zo gezegd, zo gedaan. Nog tlie-
zelfde middag gaan ze naar de oude,
vervallen hut toe. En ie spreken af.
dat ze de volgende dag meteen met
de reparaties zullen beginnen.
UET IS EEN onmiskenbaar feit, da»
een oorlog vervalsingen stimuleert.
Het wordt zelfs min of meer een over-
heids-kwestie, wanneer spionnen van
valse papieren moeten worden voorzien.
Hoeveel Nederlanders hebben niet ty-
dens de laatstee oorlog met valse per
soonsbewijzen en „Answeisen" in de
zak gelopen en levensmiddelen gekre
gen op valse bonnen? Het werd een
soort sport en op de duur werd er zo
veel virtuositeit gedemonstreerd, dat
men moest gaan vrezen voor de na
oorlogse tyd. Merkwaardig is echter,
dat de Nederlandse mentaliteit zege
vierde en toen bleek, dat vervalsingen
niet meer nodig waren, zijn er praetiseh
geen daden misdaden toen gecon
stateerd.
Hoe de oorlog op de Duitse verval
sers had gewerkt, bleek pas na de be
vrijding, toen de werkzaamheden van
de beruchte Himmler-centrale werden
ontdekt. Op een goede dag kwam er
in Den Haag een man aan de Raam-
weg, die een verhaal deed, dat we nog
eens uitvoerig zullen weergeven, om
dat het, dank zy de activiteit van de
Nederlandse valsgeld-centrrle, tot de
ontknoping van de grootste vals-geld-
affaire aller tyden heeft geleid. Deze
Hollander was in Nederland opgepikt
en werd naar Saxenhausen getranspor
teerd. Na enkele weken kwam hij met
140 man in een geïsoleerd gedeelte,
waar men werd opgeleid voor het ver-
vr.ardigen van Engels geld. Duitsland
was n.L van plan 200 millioen Pond-
Sterling te fabriceren, aanvankeiyk
om het bij de invasie te gebruiken en
later om het met vliegtuigen boven
Londen uit te gooien. Men begrijpt, dat
dit een ramp geweest zou zijn voor het
Engelse economische leven.
De mannen kwamen in de „fabriek"
ergens onder de grond in Duitsland.
Daar was een archief van 68000 rub
ber-stempels. Er stonden snelpersen
en er was een cliché-inrichting en een
graveerinrichting. Van alles werd er
nagemaakt: zegels, indentificatie-papie-
ren, bankbiljetten. Het zwaartepunt
zou echter komen te liggen op de pro
ductie van Engels geld. De saamhorig
heid van de gedetineerden was ver
bazingwekkend. Ze wisten, dat z'e na
hun werk zouden worden vergast, om
dat dit geheim mee het graf in moest
en ze noemden zich dan ook „de doden
met vacantie".
Het geld zou voor drie doeleinden
worden gedrukt: in de eerste plaats
om er in de neutrale landen buiten
landse betalingen mee te verrichten,
In de tweede plaats om er de spionnen
en de agenten mee te betalen en in
ae derde plaats om er na een lucht
actie het Engelse economische leven
mee te ontwrichten.
De arbeiders traineerden het werK
zoveel mogelyk, omdat ze wisten aan
v/elke ramp ze zouden meewerken. Ze
vertraagden het werk zo zeer, dat de
centrale moest verhuizen om rflet dooi
de geallieerden te worden veroverd.
In zestien spoorwegwagons werd de
hele outillage ingepakt met bestem
ming: een berggrot in de Retel-Zipf
in Oostenrijk. De mannen voelden, dat
hun laatste uren waren aangebroken.
Tenslotte kregen ze opdracht het En
gelse geld te verbranden, omdat de
Amerikanen zeer ver waren opgedron
gen. Circa 180 millioen is toen inder
daad door het vuui verslonden. Van
de andere 20 millioen was al naar
schatting 10 millioen besteed aan bui
tenlandse betalingen, terwyl de overige
10 millioen op het laatste moment
in de reeds ingepakte kisten moest
worden gestopt. Daarna kreeg een van
die 140, een Frans ingenieur, opdracht
de kisten weer open te breken en de
biljetten tussen de voorwerpen te
deponeren. Vervolgens moest hy de
vrachtauto met kisten wegrijden en de
ingenieur kweet zich voortreffeiyk van
'zijp taak door de auto in een berg
meer te rijden. Door de val werden
de kisten versplinterd en dreef overal
het Engelse geld op het water, zodat
de later gearriveerde Amerikanen aan
een wonder gingen geloven en ijverig
de ponden uit de goudkreek opvisten.
De Nederlander moest ondertussen
met de derde groep van de 140 man
naar het concentratiekamp Ebensee
lopen, om te worden vergast. Twee
groepen waren al vertrokken. De der
de groep draalde echter zo lang, dat ze
vóór het bereiken van het kamp wer
den bevrijd door de Amerikanen. Zo
ontkwam hy aan een wisse dood en
bracht bovendien naar Nederland een
in zijn schoenzool genaaid bankbiljet
mee terug, dat de Centrale inzake
falsificaten naarstig gebruikte om New
Scotland Yard van Himmler's „ge
heime wapen" op de hoogte te bren
gen. Direct zyn toen de detectives
-ar Duitsland en Oostenryk vertrok
ken om de outillage in beslag te nemen
en het valse geld te achterhalen.
Het is evenwel mogelyk, dat veel
van het geld door de Amerikanen is
„opgevist" en in omloop gebracht tij
dens hun vacanties in Nederland en
België. Dat zal binnenkort moeten
biyken.
Duizenden Nederlanders werden een
half Jaar geleden enthousiast gemaakt
voor de „revolutie in de wielrydende
wereld": de rijwielhulpmotortjes. De
inschrijving werd opengesteld en in
groten getale gaf men zich op tegen
storting van een waarborgsom van vyf-
tig of honderd gulden. En daar is het
dan by gebleven. Een schaarse mede
deling gaf de belofte: binnenkort
maar nog steeds wacht men.
Er zijn in Nederland twee merken
rijwielhulpmotortjes, n.L de uit Frank
rijk afkomstige „Solex", importeur en
gedeeltelijk reeds fabrikant de N.V.
Van der Heem, en het Italiaanse pro
duct „Mosquito", geïmporteerd en
binnenkort in licentie gefabriceerd door
de N.V. Waldorp; beide grote Haagse
fabrieken.
Zonder enige afbreuk te doen aan
de „Solex" menen wij te mogen gelo
ven, dat de meeste bestellingen zijn
gedaan op de „Mosquito". En nu het
zure: behalve dat de „Mosquito"-inte-
kenaars reeds maanden lang een geld
bedrag renteloos hebben uitgezet (de
kleintjes tellen weer mee vandaag) en
daarvoor tot dusver een circulaire heb
ben ontvangen binnenkort...."
zien zij op straat de „Solex" elke dag
méér.
„Hoe zit dat?" vroegen wy bij Wal
dorp en wij kregen ten antwoord:
„Waldorp is niet in staat vóór April
1949 „Mosquito"-motoptjes zelf te ver
vaardigen. Daarom hebben wy getracht
tot die datum een aantal te importeren
uit Italië, de bakermat van de „Mos
quito". Toen wy meenden, dat alles in
kannen en kruiken was. hebben wy de
agenten over het gehele land gewaar
schuwd, dat de intekening kon worden
opengesteld. Helaas bleek onze man in
Italië voorbarig te zijn geweest en een
lijdensweg van onderhandelingen moest
opnieuw worden gevolgd. Steeds dach
ten wy er te zyn, steeds kwam er weer
uitsteL Nu eindelyk kunnen wy zeggen,
dat de besprekingen voltooid zyn, niet
in het minst door de buitengewone me
dewerking van de Nederlandse instan
ties en wy hopen nu eind December te
kunnen gaan leveren."
De levering van importmotoren denkt
Waldorp in April 1949 te kunnen be
ëindigen, om dan de eigen producten
in de handel te brengen. Die eigen pro
ductie wordt voor 1949 geschat op
10.000 stuksals aHes meeloopt.
Ook hebben wy nog geïnformeerd
naar de stand van zaken by de „Solex"
yan Van der Heem. In Mei 1948 is men
hier met het afleveren begonnen, aan
vankelijk van geheel geïmporteerde rij
wielen, maar allengs worden meer on
derdelen door Van der Heem zelf ge
maakt en thans gaan dageiyks comple
te rijwielen de deur uit. De productie
zal steeds worden opgevoerd, al zal het
nog even duren vóór de „lopende band"
volledig functioneert.
u
n
yERGENOEGD LEUNDE FRANK ACHTEROVER aan zyn met paperassen
bedekte schrijfbureau en dronk zyn koffie. Frank was tevreden. Op vrij
jeugdige leeftijd al procuratiehouder, een gewaardeerde werkkracht en dan
ja, natuurlijk, en dan Mleske. Zij wa
ren nu al enkele keren uitgeweest,
het begon vaster vorm aan te nemen
en Mies je wis een bijzondeaardig
meisje. Vanavond weer de schouw
burg en danToen ging de telefoon. Het was Miesje. En wat Frank door de
telefoon uit haar mondje te horen kreeg, deed zijn gezicht langzamerhand ver
strakken. „Zie je, jongen, het spijt me heus, maar ik kan vanavond echt niet.
Ik heb een heel oude vriend ontmoet, die maar een paar dagen overbleef en.."
"Maar IETS doe je toch niet
even per telefoon af', probeerde
Frank nog. Het veranderde niets. Mies-
je zegde af en daarbij bleef het. Een
totaal veranderde Frank legde de
hoorn op de haak. Stel je voor. Per
telefóón! Dat was nou wel het laatste
wat hij gedacht had. Goed, nou wist
hy dus wat voor type Miesje was.
„Uw pest, meneer".
Werktuiglijk greep Frank naar het
stapeltje dat juffrouw Lammers voor
hem neerlegde en het verbaasde hem
niet eens dat het meisje, nog even aar
zelend bij zijn bureau, plotseling vroeg:
„Is er iets, meneer? Een nare bood
schap? Ik zie het aan uw gezicht".
Frank keek op. Wat zag ze er leuk
uit. En wat 'n aardige ogen!.
„Ach ja, juffrouw Lammers, niet zo
leuk.maar goed, doet er niet toe.
maar., eh... wat ik u vragen wilde,
zoudt u.hebt u zin om vanavond met
mij mee te gaan naar de schouwburg?
Ik heb twee kaartjes".
Het meisje kleurde. „Graag, meneer,
dat vind ik reusachtig".„Goed", zei
Franlb «afgesproken. Om half ses ga niet komen, jongen"
ik met u mee dan gaan we ook samen
een stukje eten"...
TEGEN HALF ZES die middag was
Frank ervan overtuigd dat hy een
goed besluit genomen had. Juffrouw
Lammers was een allerliefst meisje en
zeker geen type, dat een goed vriend
even per telefoon zou afzeggen. Dat
hy niet éérder op haar gelet had.
Hij ruimde zyn bureau op en even
over half zes schoot hy in zyn jas en
liep neuriënd in de richting van de
typekamer om haar af te halen. Maar
de machines stonden al onder de hoe
zen en er was niemand meer. Waar
zat ze nou? Op de boekhouding mis
schien?
Hy liep het lokaal door. Ja, daar
brandde licht en de deur stond op een
kier. Nu hoorde hy ook haar stem. Ze
telefoneerde. Frank stond net op het
punt de deur open te duwen, toen hy
versteend bleef staan. Want het enige
dat hy juffrouw Lammers duidelijk
hoorde zeggen was: „Heus, lieverd, het
spyt me echt dat ik me niet aan mijn
afspraak houden kan, maar ik ga met
iemand van kantoor uit. Ik kan écht