1
Nieuwe schok: De Duitsers bezitten a
mijn originele telegrammen!
mr
Vo
Ziekte in 't gezin
Coöperatieve vee-afzet is eigen belang
NOODLOT
Ik was geheim agent in oorlogstijd (XXVI)
£rnsi May wordt boos
omdat ik geen code heb!
Sportprogramma voor
Zondag
Er gaat niets boven
CALVÉ'sl
Veehouders te Hoorn
bijeen
Het Radioprogramma
Nieuwe Bonnen
AAR
-
DONDERDAG 16 DECEMBER 1948
r,'EE MAANDEN LANG word lk
bijna avond aan avond door Ernst
^jav verhoord. We praten over letter
lijk alles. Na een paar weken begint
yj plotseling over mijn verbindings-
svsteem met Londen. Hij wil weten
hoeveel berichten lk doorgezonden heb
en «at er in stond. Als altijd wend ik
een slecht geheugen voor. Drie of vier,
zeg ik» misschien vijf. 3Iaar May weet
ffe! beter. Na een kleine aarzeling
iegt hij: „Ik mag eigenlijk niet doen,
n«t ik nu ga doen. Ik mag u niet ver
tellen, wat weten, vóór u me iets
gezegd heeft, maar u bevalt me. Ik
kan stoer zijn, maar ik wil dat niet.
Daarom vertel ik u, dat «ij ieder be
richt van u in handen hebben. En nu
vertelt u me wat er in staat!"
Een oude truc, denk ik. Goed, maar
niet goed genoeg. Inderdaad, ik had
veel argwaan tegen George van
Triest, maar dit verraad is nooit af
doende bewezen. Daarom heb ik hem
van de eerste dag af bij de verhoren
gespaard. Ik heb een volkomen on
juiste beschrijving van de man gege
ven en ook een andere naam. Maar nu
wekt die vraag van May weer ern
stige twijfel bij me. Wanneer hij die
berichten in zijn bezit heeft, zijn dat
dan de originelen of zijn het de co-
pieën, die in onze speciale safe opge
borgen waren? De mogelijkheid be
staat, dat Bram van Oordt gearres
teerd is en gesproken heeft.
Een oud mopje, nietwaar Herr
May?" antwoord ik. „U verwacht toch
zeker niet, dat ik daar in trap. Wan
neer u ze heeft, moet u ze me laten
zien!"
„Ik heb ze niet hier!"
„Dat klinkt leuk, wees eerlijk!"
Na nog wat heen en weer ge
praat laat hij me naar mijn cel terug
gaan. Hij zal de telegrammen gaan
halen, zodat ik hem geloven moet.
Morgen zijn ze er!
„Maar we spreken dit af," zegt hij
terloops, juist als ik de kamer wil
verlaten, „wanneer ik u die telegram
men laat zien, vertelt u me alles wat
u weet over uw code?"
Ik aarzel.
Eerste klasse.
District I: Xerxes—ADO. Stormvogels
-Sparta, DOS—Ajax, Blauw Wit—
%VV, de Volewijckers't Gooi.
District II: NeptunusDWS, Hermes
DVS—EDO, Zeeburgia—KFC, HBS—
VSV, DHC—Feijenoord.
District III: HengeloNEC, Ensche-
dese BoysEnschede, AGOVVZwolse
Boys, Quick N.Wageningen, Be
QuickGo Ahead.
District IV: LimburgiaBrabantia,
JulianaMW, TSC—NAC, de Spech
tenHelmond, Willem IIVW.
District V: LeeuwardenHeeren
veen, GVAVFrisia, VelocitasFries
land, AchillesSneek, EmmenHSC.
District VI: PSVKerkrade, Longa
Sportcl. Emma. BleijerheideEind
hoven, HelmondiaNO AD, Sittardse
BoysMaurits.
Tweede klasse A: Elinkwijl»DWV,
Hilversum—AFC. WFC—Volendam,
ZaandijkHVC, VriendenschaarVelox
Tweede klasse B: Watergraafsmeer
OSV, Rapiditas—UVV, ZFC—Hercules,
Alcm. Victrixde Kennemers, West-
frisia—SDW.
Derde klasse A: BeverwijkSucces,
HelderZilvermeeuwen, ADO '20
VVE, Vitesse '22—BKC, KW—Always
Forward.
Derde klasse B: PurmersteynAlk-
maarse Boys, DEMGVO, Hollandia
HTS, KinheimSchagen.
Vierde klasse A: LSWBerdos,
WieringerwaardNieuwe N., Vrone
Randers, Texel—RK AFC, Schoorl—
Watervogels.
Vierde klasse B: VVBSporters,
OudesluisGrasshoppers, Zouaven—de
R'jp, BergenSt. George, Westfriezen
Sijbekarspel.
Vierde klasse C: CSV—HSV, USVU
—ODIZ, IJ BoysRCZ, LimmenAs
sendelft. DRCMonnikendam.
Vierde klasse F. DSS—DCO. SDZ—
4SV, VVB—Wilskracht, DVAV—BDK,
Ontwaakt—IEV.
veronderstel, dat
„Weleh, ik
u alles al weet!"
„Natuurlijk, ik ben hier toch de
code-expert?"
„Goed...... ik zal er over denken...
Heeft u misschien een paar sigaret
ten?"
Hrj begrijpt de gevolgtrekking (of
denkt dit!) en geeft me onmiddellijk
zijn eigen doosje. Het is het hem wel
waard. En mij ook, omdat ik nooit een
code gehad heb en er dus moeilijk iets
over verteliep kan.
J)E VOLGENDE AVOND wuift h(j
met een grote gele envelop wan
neer ik binnenkom. „Hier zjjn ze! Ik
heb het u toch gezegd, nietwaar?"
„Wat zit er in? Krantenknipsels?"
„Kijk zelf, Thomas," zegt hij.
Ik open de envelop en vind mijn
telegrammen, van het eerste tot het
laatste, onmiskenbaar echt met de
punt in de hoek waarmee ik ze ge
merkt heb. Dit maakt een diepe in
druk op me. George is verkeerd óf ze
hebben ook de zender ingepikt.
„Vertelt u me nu eens wat van uw
code!"
„Het spijt me, dat ik u moet teleur
stellen, maar er is niets te vertellen.
Ik had er geen. Ik ben hem met de
noodlanding kwijtgeraakt!"'
Ernst May is onaangenaam getrof
fen. Er volgt een lange preek over
fatsoen en eerlijkheid en onderlinge
afspraken, die men houdt, maar ik
verroer me niet, ik kan niets doen.
„Maar die vreemde woorden dan,
Betty, VictoriaDie vertonen veel
gelijkenis met codewoorden."
„Mein lieber Herr May, „ik schud
van het lachen. „U moet Sherlock
Holmes gelezen hebben. Dat is geen
code. Dat is alleen maar een bericht
voor mijn vrouw."
Ditmaal is hij werkelijk boos.
„U liegt!" zegt hij grof. „Toen u
binnengebracht werd, zei u, dat u niet
getrouwd was!"
„Inderdaad, maar dat was alleen
maar omdat ik mijn vrouw er buiten
wilde houden. Ik wilde niet, dat die
heren indiscrete vragen over mijn
echtelijke verhoudingen zouden gaan
stellen."
„Ik geloof u niet!" briest hij.
„Kijk, Hauptssturmftihrer, ik heb u
toch gezegd, dat ik bereid ben te pra
ten. Ben ik tot nu toe niet eerlijk
tegenover u geweest? Welnu dan!"
„Ik geloof het niet. Hoe is de naam
van uw vrouw?"
„Betty!"
„En haar meisjesnaam?"
„Ich bitte Sie, laat u mijn vrouw
er buiten. Zij heeft er niets mee te
maken. Zoiets doet een heer niet!"
„Excuseer", zegt hij, een ogenblik
overbluft. Dan schiet hij weer uit:
„Als Betty uw vrouw is, wie is Vic
toria dan?"
„Victoria was een Engelse konin
gin!"
Verrassing! Ergernis!
„Lacherlich," valt de secretaresse
uit en dit is de enige keer, dat zij
mij te hulp komt, alhoewel onbewust.
Ik weet, dat de waarheid te heerlijk
eenvoudig is om geloofd te worden.
„Wat is er dan met haar?"-
„In de Engelse stad, waar ik mijn
vrouw gewoonlijk ontmoette, de naam
doet er niet toe, staat een groot
standbeeld van koningin Victoria.
PUDDING
■B
Vlak bij is een bushalte, waar mijn
vrouw altijd de bus naar huis nam.
Eén van de eerste malen kuste ik
haar bij ons afscheid en plotseling be
merkte ze, dat het standbeeld van Vic
toria de andere kant opkeek en ze
zei: „Hoe preuts! Dat kan ze niet
hebben!" En ik liet de gelegenheid
niet voorbij gaan en kuste haar nog
eens, terwijl de koningin haar hoofd
afgewend hield. Het is sinds dien een
particuliere grap tuSsen ons. Ik
schreef dit in het telegram om haar
aan dit voorval te herinneren' en haar
te laten weten, dat ik haar niet ver
geten heb en nog steeds van haar
houd."
„U probeert me wat op de mouw te
spelden. En deze dan: Boomgaard?"
„De Boomgaard-club. Een club,
waar we vaak heen gingen. Hetzelf
de!"
„Ach was, en: Ik vertrek en kom
terug?"
„Als u naar de B.B.C. luistert
o, het spijt me, dat doet u niet. In
ieder geval is dat een heel bekend
grapje van één der grootste Engelse
revue-artisten. We moesten er altijd
om lachen."
„En deze: Je bent zo mooi in het
maanlicht!"
„Uit een zeer goede film. Ik zong
dat altijd voor haar in mijn romanti
sche ogenblikken."
^ay is zo verontwaardigd, dat hij
aanvankelijk geen woorden kan vin
den. Hfl wordt hoe langer hoe woe
dender en om dit te voorkomen zeg
ik vriendelijk: „U moet niet boos wor
den, Herr May. Ik spreek de waar
heid, meer kan ik niet doen!"
Hij beheerst zich onmiddellijk. „Ik
ben helemaal niet boos," zegt hij.
„Misschien is het beter, wanneer we
daar een andere keer nog eens over
praten" en hij verandert van onder
werp.
Twee weken later wordt deze epi
sode afgesloten. May, gesteund door
het ersatz-Fr&ulein, gelooft het ver
haal nog steeds niet. Hij wil er niet
meer over redetwisten en evenmin zijn
toevlucht tot andere methoden nemen.
Hij zal het noteren, zoals ik het hem
verteld heb en het dan aan zijn chefs
in Den Haag overlaten dit uit te zoe
ken. Ik bpn tevreden, want hoewel dit
niet hoeft te beduiden, dat ik gewon
nen heb, betekent het ten slotte wel
een uitstel en dat is alles waarnaar
ik streef. Ik zal hier nooit meer iets
van horen. Misschien is er geen tijd
voor of wellicht is er d^ar iemand met
een Engels gevoel voor humor ge
weest, die het verhaal voor waar
heeft aangenomen.
J^E GEVANGENIS in Haren had on
der de bewakers en de meer spor
tieve gevangenen de populaire naam:
Sanatorium. En in sommige opzichten
scheen het deze naam te verdienen.
Het eten was voldoende en goed toe
bereid. De bewakers over het alge
meen fatsoenlijk en niet van het soort
waaruit de concentratiekampbewakers
gewoonlijk gekozen worden. Er was
Bij kou op borst en keel inwrijven
met Dampo. Groten bij griepen ziek-
gevoel bovendien 'n „Mijnhardtje"
nemen
een goede wasserij en een uitstekende
bibliotheek, waarvan ik onuitspreke
lijk veel pleizier gehad heb. De cel
len, voormalige studentenkamers, wa
ren comfortabel. Men mocht roken; er
was een regelmatige uitdeling van
Rode Kruispakketten, een bijna enig
verschijnsel in Duitse kampen en ge
vangenissen voor politieke gevange
nen.
Ik was vrijwel van de wereld afge
sloten en kon geen pakjes van vrien
den of familie ontvangen. Daardoor
was ik, wat extra'tjes betreft, volko
men afhankelijk van deze door de he
mel gezonden geschenken: suiker,
margarine, kaas, jam, biscuits, cho
colade, sigaretten en een hele serie
andere artikelen,' om de „gewone"
broodpakketten nóg niet eens te noe
men. Ik wenste wel, dat zij, die dit
mogelijk gemaakt hebben, zich slechts
een klein gedeelte van de vreugde en
de dankbaarheid konden voorstellen,
die in onze harten woonden. De onge
lofelijkste dingen, die „buiten" niet te
krijgen Waren, kregen wij: hardge
kookte eieren, gerookte paling, fruit,
sla, verse en gekookte pruimen, ra
dijsjesnatüürlijk niet in grote
hoeveelheden, maar als extra'tjes bij
speciale gelegenheden.
Het is te begrijpen, dat de gevange
nis het sanatorium genoemd werd,
wanneer we het van dit gezichtspunt
uit bekijken. Bezien we 't van 'n andere
kant: het sterftecijfer, was het daar
niet zo gezond als de naam aanduidde.
Ik geloof, dat in deze gevangenis méér
mensen hun dood gevonden hebben dan
in enige andere. Want Haren was voor
namelijk een gevangenis voor „zware
jongens", mannen (en vrouwen!) die
meestal zo veel op hun kerfstok had
den in hun strijd tegen de Duitsers,
dat niets hun had kunnen redden van
de kogel.
custard-maïzena
CP 10-027
De Provinciale Bond van Rundvee-
fokverengilngen in Noord-Holland
kwam Woensdagmorgen In het Park
hotel te Hoorn bijeen.
De voorzitter, de heer C. N. Laan
uit Berkhout, releveerde de gang van
zaken met de Coöp. Vee-afzetvereni-
ging, het Bemiddelingsbureau en het
onderzoek, dat door een in dit voor
jaar ingestelde commissie was ge
houden.
Mr. dr. A. A. van Deth constateer
de, dat het onderwerp van vandaag
zeer belangrijk was en dat door ge
zamenlijk overleg een oplossing moet
worden gezocht. De inleider gaf ver
volgens een overzicht van datgene,
wat er in de loop der jaren op het
gebied van de vee-afzet was gebeurd.
De oprichting van de vee-afzetver-
enigingen had tot doel zich te ver
weren tegen de handelaars-exporteurs
van varkens. Eerst waren er plaat
selijk vee-verkoopverenigingen opge
richt, die later samengevoegd waren
tot provinciale verenigingen. Men
ging zich na enige tijd niet alleen be
zig houden met de verkoop van var
kens, maar ook met de verwerking
van varkensvlees. Zodoende kreeg men
spoedig een aantal coöperatieve slach
terijen en vleesfabrieken. De coöpe
ratie stond tegenover de macht van
het particulier^ bedrijf. Deze macht
werd in Mei- 1940 doorbroken. Toen
kwam de centrale afname door het
regeringsapparaat. Van een vrije prijs
vorming was toen geen sprake meer.
Er kwamen klassificatiecommlssies,
die de kwaliteit van het aangevoerde
vee vaststelden en naar aanleiding
daarvan werd het in een bepaalde
prijsklasse ingedeeld. Met de varkens
was het een tikje ongunstiger, omdat
de afnemers daarbij een vrij grote in
vloed op de prijsvaststelling hadden.
In het algemeen heeft dit niet bevre
digend gewerkt. Het is duidelijk, dat
de veehouder geheel afhankelijk is
van de maatregelen der regering.
„Hoe meer we naar normale toestan
den gaan, hoe meer we ons bewust
worden van het gevaar, dat hier in
schuilde." Vroeger behoefde men maar
naar de markt te gaan en de verko
per kwam in betrekkelijk vrij overleg
met de koper de prijs overeen.»
Toch geen vrije markt.
Toch had men in de eigenlijke zin
geen vrije prijsvorming. Want de ver
houding tussen vraag en aanbod werd
sterk beïnvloed door de vele regerings
maatregelen.
De heer Van Deth wees in dit ver
band op de productieregelingen, hef
van de markt nemen van slachtvee en
de aanvoer van Deens en Argentijns
vlees. Bovendien had de regering grote
invloed op de kostprijs door de hef
fingen op krachtvoer, dat uit het bui
tenland werd aangevoerd en derhalve
bepaalde men eigenlijk de winstmarge
van de boer.
Er zjjn plannen gemaakt.
In oorlogstijd is er van landbouw-
zjjde weinig positiefs gedaan, want de
organisaties waren toen van de baan.
Toch is er veel gedacht en in die tijd
heeft men ook dit probleem bekeken.
Een van de resultaten van deze
oorlogsplannen noemde de heer Van
Deth de Stichting van de Landbouw,1
die verschillende belangrijke adviezen
had gegeven. Er was vaak naar ge
luisterd, niet alleen omdat er gezag
hebbende mensen in de Stichting za
ten, maar ook omdat de Minister
iemand was, die de landbouw welge
zind was. Naast de Stichting van de
landbouw was er een belangrijke taak
gelegd op de schouders van de afzet-
coöperaties, omdat zij over economi
sche machtsmiddelen beschikken. Na
de oorlog was er dan ook een ver
sterking van de afzetcoöperaties ge
komen. In de beginne had men zeer
sterk de nadruk gelegd op def aan
koopcoöperaties, omdat de boeren
meenden door zo laag mogelijke aan
koop van producten de kostprijs te
kunnen drukken. Later was er veel
meer aandacht bflUeed aan de afzet
en spr. wees op de C.M.V. en de Wol
federatie, terwijl ook de uitvoer van
tuinbouw- en landbouwzaden groten
deels via de coöperaties wordt gere
geld. Om verschillende redenen zal er
in de komende jaren nog geen sprake
van een vrije prijsvorming zijn. Daar
voor is de invoer van veevoer nog te
veel beperkt. „Het is zelfs de vraag of
het van belang zou zijn voor de land
bouw, want we vragen gegarandeer
de prijzen en dat betekent, dat we af
zien van vrije prijsvorming."
Machtsverhoudingen zijn zeer be
langrijk. Spr. wees in dit verband op
de vakgroepen, die ondanks alle cri-
tiek, door de Industrie gehandhaafd
zijn. „Als wij ons van landbouwzijde
ook niet organiseren, dan komen wij
in het gedrang," zei mr. Van Deth.
Tot nu toe was de samenwerking be
perkt gebleven tot de technische pro
blemen, maar ditmaal richtte men
zich vooral naar de commerciële zij
de, met name de afzet. „Wij zijn als
boeren toch ook ondernemers, die een
redelijke beloning voor hun producten
wrillen hebben. Daarom moeten we niet
alleen goede producten afleveren,
maar ook de afzet regelen."
De boeren zouden hun bedrijf niet
tot bloei kunnen krijgen, als zij de
afzet aan anderen overlieten. „Uit
eindelijk is het veel belangrijker, dat
wij ons prijsniveau hoger brengen dan
dat wij persoonlijk 10 of 15 gulden
meer maken dan onze buurman." De
voorstellen, die de commissie hier
doet zijn van de noodzakelijkheid van
samenwerking bij de afzet uitgegaan
Het moet ook een samenwerking wor
den tussen de Bond, de stamboeken en
de Coöperatieve Vee-afzetverenigin-
gen. Wij hebben reeds ervaring op het
gebied van de coöperatieve vee-afzet
en overal is gebleken, dat het systeem
goed werkt. Nadat de heer Van Deth
nog gewezen had op het belang -van
de reclame en de afzet in het buiten
land besloot hij zijn inleiding.
In de middagvergadering werd het
door sommige aanwezigen als een
leemte gevoeld, dat de standsorgani
saties niet bij dit vooronderzoek inge
schakeld waren.
De heer De Vries legde uit, dat de
toestand zich langzamerhand zo ont
wikkeld had en dat alleen de bond een
nieuwe afzetorganisatie in het leven
kan roepen, althans daartoe de eerste
stoot geven.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM 1, 301 m Nieuwsberichten
om 6 8 en 11 uur AVRO: 6,15 Sport-
praatje 6,30 Voor de Strijdkrachten
100 Kobus Kwint 7,10 Avro's avond
school 7,45 De Regerings-Voorlichtings-
dienst antwoo.dt 8,05 Echo van de dag
8,15 Kamer-orkest 9,00 De reis naar
de maan 9,45 Het divertimento-orkest
10,15 Internationale vraagstukken
10,30 Negro spirituals 11,15 Reportage
van het kampioenschap biljarten 11,30
hoort ze graag
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,15 CMB-
kwartier 6,30 Boerendansen 6,45 Pro
blemen voor pientere piekeraars 7,15
Leger des Hells-kwartier 7,30 Het ac-
tgueel geluid 7,45 Nederlandse organis
ten —^8,05 Programma-proloog 8,15
„Vrij en blij" 9,30 Familie-competitie
10,00 Gramofoonmuziek 10,05 De
eaart der Volken 10,25 Liederen
10,45 Avondoverdenking 11,15 Symphonie
VOOR VRIJDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7 8, 1, 6. 8 en 11 uur VARA: 8,18
Operette-selecties AVRO: 12,00 Pierre
Falla (orgel) 12,45 Gerard van Kreve
len (piano) VARA: 5,oo Filmland pre
senteert 6,15 De Vara feliciteert 6,30
Voor de Strijdkrachten 7,00 Denk om
de bocht 7,15 Accordeola VPRO: 7,30
Nederland en zijn gewesten 7,50 Tien
voor acht 6,05 Muziek en zang 8,30
„Midden in de wereld" 8,55 Zo juist
verschenen VARA: 9,00 Men Vraagt....
en wij draaien 9,30 Marietje is mijn
dochter 10,00 Buitenlands weekoverzicht
10,15 Swing an sweet VPRO: 10,40
„Vandaag" 10,45 Avondwijding
VARA: 11,15 Sport: Biljarten 11,20 Sym-
phonisch Vrijdagavond-concert
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur NCRV: 8,15
En nu aan het werk 1,15 Orgelconcert
6,00 Zes solo-suites voor violon-cello
6,30 Het evangelie in esperanto 6,45
Geestelijke liederen 7,15 Lezing door
F A Hofman 7,30 Het actueel geluid
7,45 CNV-kwartier 8,05 Programma-pro-
loog 8,10 Omroep-orkest 8,45 „Ma-
ra", spel in verzen 9,3o Sweelinck-
kwartet 10,00 Gesprekken voor de
NCRV-microfoon 10,30 Divertimenti
10.45 Avondoverdenking li is Gramo-
foonplaten
mi
Voor het tijdvak van 19 Dec. 1948
t.e.m. 1 Januari 1949
BONNEN VOOR VLEES
481. 483 Vlees 100 gram vlees.
482 Vlees 300 gram vlees.
ALLE BONKAARTEN
487 Algemeen 180 gram spijsolie.
488 Algemeen 250 gram boter of mar
garine of 200 gr. vet.
BONKAARTEN KA, KB, KC 901
491 Algemeen 250 gram boter of mar
garine of 200 gr. vet.
492 Algemeen 300 gram kaas of 375
gram korstloze kaas.
B 505, C 507 500 gram boter of mar
garine of 400 gr. vet.
BONKAARTEN KD, KE 901
497 Algemeen 125 gram boter of mar
garine of 100 gr. vet.
498 Algemeen 200 gram kaas of 250
gram korstloze kaas.
TABAKS- EN DIVERSENKAARTEN
QA, QC 901
01, 02 Tabak, 2 rants. sigaretten of
04 Diversen kerftabak.
BONKAARTEN ZA, ZB, ZC, ZD, ZE,
MD, MF, MH 901 (Bijz. arbeid, a.s.
moeders en zieken).
Geldig zijn de bonnen van de strook A.
Deze bonnen zijn 14 dagen geldig.
Bovenstaande bonnen kunnen reeds
op Vrijdag 17 December a.s. worden
gebruikt. De niet-aangewezen bonnen
van strook 4 van de bonkaarten 812
kunnen worden vernietigd.
33
door F. Coppersjnith
„Juffrouw Murner", antwoordde hij
erheugd, haar stevig de hand schud-
°6nd- „Wat ben ik blij U te zien. Ik
'as al bang dat jullie te laat zouden
in en dat we zonder jullie zouden ver
trekken!"
„Ja, maar we zijn er niet allemaal",
e^e Claire bedrukt op.
"Wie is er dan niet? Hilthy. Websr
Rm ncyNancy is er toch ook?"
Claire knikte. „Neen, Egilson is ach-
'ergebleven".
"Waarom?" vroeg Bianchi verbaasd.
„Hij wil de gr0nd, die hem toebe.
oort, die hij ontgonnen heeft, niet in
e steek laten. We hebben allemaal
et hem gepraat, maar het was nutte
re voeghe zij er aan toe.
i^fehi staarde het meisje aan.
»Wat is er, Bianchi?" vroeg zij.
Het leek net alsof hij uit een ver
doving ontwaakte.
„Zo, is hij achtergebleven", zei hij
toen. „Dan geloof ik niet dat ik mee
ga naar Fort Pitt", met die woorden
draaide hij zich om.
„Waar gaat U naar toe, Bianchi?"
riep Claire hem angstig na.
„Vaarwel, juffrouw Murner. Een man
alleen is niets.- Maar twee kunnen
soms meer dan een hele compagnie sol
daten'. Vaarwel!"
„Antonio!" riep Claire hem na. Maar
hij draaide zich niet om toen hij langs
de wagens liep in de richting van Egil-
son's farm. En ook toen Nancy die
Claire had horen roepen zich uit de
wagen boog en hem toeriep met hen
mee te. gaan, bleef hij niet staan. Hij
wuifde even met zijn hand en liep toen
rustig door. Nancy bleef zijn naam roe
pen. begon zelfs te schreien. Toen
draaide Bianchi zich om en schreeuwde
met een stentorstem van een toneelspe
ler: „Zwijg! Duizend vrouwen wegen
nog niet op tegen het leven van een
man!"
Het verontwaardigde antwoerd van
Nancy ging vjrloren in een trompet
signaal: het sein van vertrek. Snel liep
Weber op Claire toe en hielp haar weer
instappen. Even later was de lange rij
wagens op weg, onder het geloei van
de koeien, die niet gewend waren pp
deze wijze vervoerd te worden.
Links en rechts bewaakten de solda
ten de wagens, luitenant Keats reed
voorop, een sergeant sloot de rij. Claire
hsa de luitenant niet meer gezien. Hij
vermeed de laatste wagen angstvallig.
En het speet Claire niets
De rit in de nacht was angstaanja
gend. Men gunde de dieren geen se
conde rust, steeds weer dreven de sol
daten tot spoed aan.
Alleen de bevelen aan de soldaten
verbraken de stilte. Ook Claire voelde
er niets voor om met Weber een ge
sprek te beginnen. „Hoe moet dit af
lopen?" vroeg zij zich verbijsterd af.
„Bianchi is nu ook verloren. Nooit zul
len we hem terugzien". Ook aan Weber
stelde zij de vraag, hoe dit allemaal
moest eindigen".
„Bedfort is verloren", antwoordde
hij. „geen steen blijft op de andere!"
„Gelooft U dat werkelijk?"
„Geloven? Dat staat als een paal bo
ven water. Wie weet of wij Fort Pit on
gedeerd zullen bereiken?"
Claire zweeg. Zij sloot de ogen om te
proberen wat te slapen. Na een uur
schrok zij plotseling wakker. „Wat is
dat?" vroeg zij.
Ergens in de verte klonk met korte
tussenpozen een dof gedreun.
„Dat hoor ik al lang", antwoordde
Weber? „Misschien is het kanonvuur!"
Tegen de ochtend bleef de karavaan
uit Bedfort herhaalèdelijk steken in
het karrespoor. Voor en achter hen
waren andere karavanen, die zich in
dezelfde richting bewogen. Fakkels
waren overal zichtbaar. Gevloek en
lawaai weerklonk. Ginds was een
paard gestruikeld, elders loeide een
koe. Toen de dag aanbrak lag er een
dikke nevel over de Ohio, waarvan
thans de oevers werden gevolgd. Hier
kwamen uit alle richtingen de karren
en voertuigen samen, waarop de kolo
nisten zich voor de Indianen in veilig-
héid brachten. Hoger steeg de zon, de
nevel boven de rivier trok op. Het be
loofde weer een prachtige herfstdag te
worden. Nog steeds dreunde ergens in
de verte het kanongebulder.
Overal zag Claire nu bleke gezich
ten waarop zich gebrek aan slaap dui
delijk aftekende. Velen liepen nu
naast de wagens om de verstijfde le-
oen wat beweging te geven. Vrees
v oor hét onbekende drukte ieders hou
ding uit.
Het was reeds tamelijk laat in de
middag toen de wagens uit Bedfort
de factorij der Óhio-compagnie be
reikten. Niemand bekommerde zich
om de vluchtelingen, niemand gaf
hun instructies. Het escorte soldaten
en ook luitenant Keats was
reeds lang verdwenen.
Daarom besloot sheriff Fagler om
zich bij de commandant van het fort
te melden, teneinde instructies te vra
gen.
De beide poorten van het fort ston
den wijd open, bereid de vluchtende
kolonisten op te nemen en voor een
vreselijk lot te behoeden. Wat er ver
der stond te gebeuren wist niemand.
Collin stond op het Haymarketplein
voor een pasgebouwd huis, waarop
in sierlijke letters de naam „Gebroe
ders Pepperill" op de deur vermeld
stond.
Hij liet de klopper enige malen val
len, waarop een klerk de deur opende.
„Is m'neer Pepperill te spreken?"
De klerk knikte, waarop de heer Col
lin met wapperende rokpanden het
kantoor van Pepperill binnenschoot.
Pepperill knipte juist met zijn vin
gers een stofje weg van de linker
mouw van zijn nieuwe, donkerblauwé
rok. Hij ergerde zich over" de stof,
waarop elk stofdeeltje te zien was en
had zich heilig voorgenomen weer te
rug te keren naar een bruine rok. Zijn
ergernis over dit kledingsprobleem
belette hem echter niet de heer Collin
beminnelijk te ontvangen; ofschoon hij
v/el even verbaasd was over het ver
wilderde uiterlijk van zijn bezoeker,
die zich, ofschoon hij geen tien kon
tellen, op de aangeboden stoel liet val
len, wachtte hij rustig tot Collin ge
noeg bijgekomen scheen om op vra
gen te antwoorden.
„Wat kan ik voor u doen?"
„Hebt u het nieuws al gehoord over
Fort Pitt? Een onbegrijpelijke ramp!
Koe kan dat gebeurd zijn?"
(Wordt vervolgd)
