Is Den Helder geschikt als marinebasis? DE FILMS VAN DEZE WEEK Diamanten bruidspaar in het Badhotel CENTRAAL Admiraal Probleem in een noiedop Helfrich trekt het in twijfel DE, plannen voor een nieuwe haven te Den Helder zijn gereed. In de Marine begroting voor 1949 wordt met de uitvoering rekening gehouden en in zijn memorie van antwoord heeft de minister medegedeeld, dat hiermede totaal een kleine 43 millioen gemoeid zuilen zijn. Hierbij wordt gesproken over „opbouw" (er was veel vernield), doch het komt mij voor dat het beter is, het woord „uitbreiding" te bezigen, want de plannen voorzien in de aanleg van een geheel nieuwe haven naast het bestaande havenkanaal (Het Nieuwe- diep) met kaden enz., welke de toekomstige vloot een ligplaats zal kunnen bieden. Bruiloft met hoogbejaarde gasten GEZELLiG DANSEN DE WITTE: IJmuiden TIVOLI: In „Elseviers Weekblad" van heden troffen wij bijgaand arti kel van dr luitenant-admiraal b.d. C. E. L. Helfrich aan, waar in deze de vraag bespreekt, of de voorgenomen „opbouw" c.q. „uit breiding" van de marinebasis Den Helder wel* verantwoord is. Aangezien het hier een kwestie betreft, die voor onze stad een levensbelang betekent, menen wij er goed aan te doen, het artikel in extenso over te nemen, en er een kort commentaar aan te ver binden. Ik ben van mening, dat wij hiermede op de verkeerde weg zijn. Reeds vóór de laatste oorlog bleek de haven voor de grootste schepen, kruisers en sche pen type „Tromp", té klein. Manoeu vreren in het nauwe havenkanaal was uitgesloten; de zeedoksluis, welke toe gang geeft tot de reparatiewerf (Rijks werf), was te kort. Aangezien de mees te grotere schepen echter in Neder- lands-Indië waren gebaseerd, werden deze bezwaren meestentijd niet zo ge voeld. Juiste conceptie Tijdens de oorlog werd in Londen een ^Vlootplan opgemaakt, gebaseerd op een nieuwe doelstelling: „het openhouden der zeeverbindingen en de bescher ming der koopvaardij", een juiste mari- tiem-strategische conceptie, welke de oude, in haar meer regionale gedachte onjuiste doelstelling: „kustverdediging in Nederland, en maritieme verdedi ging van de overzeese gebieden", ver ving. In dit plan behoren o.m. vlieg dekschepen en kruisers. Als basis voor deze nieuwe vloot is Den Helder, zo wel haven als Rijkswerf, zeker te klein. Toch moest voor de nieuwe vloot met haar meer algemeen gestelde doel stelling en de daaraan onwrikbaar vast zittende, alle wereldzeeën omvattende taak, een geschikte „thuishaven" ook in Nederland gevonden worden. Daar kwam bij, dat in de na de oor log bestaande politiek-strategische si tuatie het zwaartepunt niet meer zou liggen in het „mijnenleggen" ter ver sperring der zeegaten tegen een vanuit ree binnendringende vijand, doch daar entegen in het mijnenvegen, ter open houding dus van zeegaten, haventoe gangen (in het algemeen: scheepvaart wegen), in het belang der scheepvaart. Hierbij speelde de gedachte aan het versperren met mijnen uit vijandelijke vliegtuigen en onderzeeboten een over wegende rol. Het zou dan, èn voor de eigen scheepvaart èn ook voor de taak der mijnenvegers, een groot voordeel rijn, indien de afstand tussen haven en volle zee zo kort mogelijk zou zijn. Twee havens Op onze kust voldoèn slechts twee havens aan deze eis, t.w. IJmuiden en Hoek van Holland. Een ontworpen project voor IJmuiden bleek zeer kostbaar; plannen voor Hoek van Holland strandden op gebrek aan plaatsruimte en op de financiële ge volgen. Men liet deze eis vallen, en moest toen een keuze doen uit Den Helder, Amsterdam, Rotterdam of de Schel- demonden (Vlissingen), dan wel een combinatie daarvan. In het kort is de uitslag van alle overwegingen geweest dat thans be sloten is tot concentratie in Den Hel der, waartoe echter de havenruimte moet worden vergroot, met alle fi nanciële consequenties daaraan ver bonden. Ik zou tegen deze beslissing het Volgende willen aanvoeren. In een volgende oorlog kunnen zich twee gevallen vóórdoen. Of West-Europa is onmachtig tegenover een continen tale vijand stand te houden, óf het is daartoe wèl in staat. Het eerste geval betekent een her haling van 1940. Marine en koop vaardij (én luchtmacht) „moeten er tijdig uit" ten einde elders, en vanuit buiten Nederland gelegen bases en havens, te blijven ageren. Dit heeft de vorige oorlog duidelijk bewezen. Zo bezien, kan iedere haven de ma rine in vredestijd dienen, en is ver groting van de haven van Den HeJ- der bepaaldelijk onverantwoord. In het tweede gunstiger geval, blijft beveiliging der scheepvaartwe gen en verdediging der voornaamste havens nodig, en ligt het voor de hand, deze beveiliging en verdediging zoveel mogelijk te concentreren, ir# overeen stemming met het beginsel der „écr nomie des forces". Beveiliging (openhouden) der schee] vaartwegen zal primair nodig zijn t.a.v de voornaamste havens: IJmuiden Hoek van Holland en de Scheldemon den. In die omgeving zullen de mijnen vegers rusteloos bezig moeten zijn. Het is voordelig, indien zij hun bases in de onmiddellijke nabijheid vinden. Verdediging van deze havens is voor al nodig tegen luchtaanvallen en para troepen. Deze verdediging, onmisbaar voor een regelmatige aanvoer van over zee, zal in Noordatlantisch, Westeuro pees en Bënelux-verband zeker f van ons worden geëist. T.a.v. de Schelde- monden is België daartoe ongetwijfeld gerechtigd. Indien wij het niet doen, wie dan wèl? Er bestaat nog altijd een „Schelde- en Wielingen-vraagstuk". Vergroting van de Helderse haven is met het hoger genoemde beginsel van concentratie in strijd. De toegangen tot de rede van Texel zullen opengehou den (beveiligd) moeten worden, en het havencomplex verdedigd. Een extra-belasting op de beschik bare mijnenvegers,, en 'de elders zo broodnodige anti-luchtbatterijen, vlieg tuigen en troepen. Uit het bovenstaande volgt, dat in het eerste geval vergroting der haven onnodig en in het tweede geval aan vechtbaar en zeer kostbaar is. Uit financieel oogpunt wordt boven dien bedacht, dat het een goed begin sel is, de voor de vloot bestemde gel den in de eerste plaats te besteden aan schepen en vliegtuigen, en zo weinig mogelijk „in de grond" te investeren. Laat men dan de bestaande haven faciliteiten zo goed mogelijk benutten. En ten slotte: De verdediging der toekomstige Nederlands-Indonesische Unie is een „gemeenschappelijk be lang". Ook en vooral de mari tieme. Dit kost steunpunten in Oost en West. Ik wens dit probleem slechts aan te stippen en zal er op deze plaats niet verder op ingaan. Technisch zal de grotere haven in Den Helder niet kunnen verhelpen, dat de Rijkswerf te klein blijft voor de grotere schepen, zodat deze voor grote herstellingen en voor dokken aangewezen blijven op de particuliere industrie elders, tenzijin het ge noemde bedrag van pl.m. 43 millioen ook op uitbreiding van werfruimte, outillage en dokcapaciteit werd ge rekend. Maar dan nóg: veel geld op de ver keerde plaats. Daartegenover staan (Amsterdam achter de zeer kwetsbare sluizen te IJmuiden ditmaal buiten beschouwing latende) Rotterdam met de Waterweg, en Vlissingen met een grotendeels her stelde en weinig gebruikte, flinke bui tenhaven. Beide met uitstekend ge outilleerde scheepswerven en bunker stations in de onmiddellijk nabijheid. Ongetwijfeld zullen met het accomo- deren van vlootonderdelen ook in deze havens uitgaven gemoeid zijn. Doch of zij zo hoog zullen zijn als voor 't hoge Noorden, moet ik ernstig betwijfelen. Zelfs indien het wèl zo ware, zuilen de aan Den Helder bestede gelden de op gesomde bezwaren niet kunnen ophef fen. Mijn conclusie is, dat politiek, mari- tiem-strategisch, financieel, economisch en technisch, het bestaande uitbrei dingsplan zeer aanvechtbaar is. Het accent moet op het zuiden vallen, en zeker niet op het noorden. Rede van Texel. Men bezige Den Helder in de thans bestaande toestand. Veel van wat vroe ger aanwezig was, werd reeds hersteld, vernieuwd en wederom in gebruik ge nomen. De Rijkswerf werkt op volle capaciteit. De haven is goed bezet. De rede van Texel is voor diverse bedrij ven in de marine geschikt, en voor een eigen torpedo-inschietbedrijf onmis baar. Men behoude dan de bestaande outillage voor een beperkt vredësbe- drijf. Het is aan te bevelen, de basering en accomodatie der vloot en haar perso neel in Nederland nogmaals, maar dan op hoogste niveau en in overleg met de betrokken provinciale- en gemeen teautoriteiten, te bezien, ten einde de meest economische oplossing te vinden, welke voldoet aan politieke, strategi sche en technische eisen. Gezag zonder argumenten? Tot zover het artikel van admiraal Helfrich. Als wij naar aanleiding daar van een enkele opmerking willen ma ken, stellen wij voorop dat hetgeen wij schrijven niet wordt ingegeven door een overdreven en misplaatst urbanis me. Uiteraard gaat de toekomst van Den Helder ons zeer aan het hart, maar dat wil niet zeggen dat wij voetstoots afwijzend staan tegenover alles wat voor Den Helder onprettige gevolgen zou kunnen hebben. Een stad als Den Hel der, wier geschiedenis zo nauw ver vlochten is met die der Koninklijke Marine, moet het landsbelang boven het plaatselijk belang weten te stellen. Wij willen gaarne aannemen, dat ad miraal Helfrich het landsbelang van gsnser harte in het oog houdt, en dat hij ook volledig overtuigd is van de juistheid van zijn standpunt. In het ge citeerde artikel zet hij dat standpunt uitéén, evenwel zonder het op grondige wijze te argumenteren. Het is in feite een aanéénschakeling van beweringen, die uitsluitend hun waarde ontlenen aan het gezag van de auteur. Hij spreekt momenteel met het gezag van een ambteloos burger, wiens verdiensten jegens de Koninklijke .Marine en het vaderland terecht hoog werden gepre zen. De tijd is voorbij, dat hij kon spre ken met het gezag van de hoogste vlag officier der Koninklijke Marine. In deze kwaliteit zal hij stellig het zijne over de onderhavige kwestie hebben gezegd, toen zijn mening door de mi nister werd gevraagd. Er waren blijk baar ook zeer gezaghebbende voor standers van andere meningen, want ondanks hetgeen de luitenant-admiraal naar voren heeft gebracht, kwam de minister van marine a.i. met zijn plan nen ten aanzien van Den Helder. Er moet voor deze plannen dus wel een zeer sterke motivering bestaan. Juist daarom lijkt het ons onjuist, dat admi raal Helfrich met enkele summiere al gemeenheden volstaat. Wij geloven dat zijn artikel beter ongeschreven had kunnen blijven, juist omdat het vraag stuk zich niet leent voor een dicpgaan. de behandeling binnen het bestek van een artikel in week- of dagblad. Men zou daartegen kunnen aanvoeren: een man als admiraal Helfrich staat zover boven de stof, dat hij zich tot het bloot aanvoeren van beweringen kan beperken. Naar onze mening moet ech ter een man van zijn militaire standing zich dubbel hoeden, teneinde niet in de verleiding te komen om uitsluitend zijn gezag als zwaarste argument in de schaal te werpen. De admiraal wil het accent op het Zuiden leggen. Nagenoeg stilzwijgend gaat het artikel voorbij aan de vraag, of de Waterweg als uitvalspoort voor de Koninklijke Marine geschikt is. (Zal de toegang tot de Waterweg gemakke lijker opengehouden en beveiligd kun nen wórden dan die tot de rede van Texel? En zou Vlissingen met geringer kosten als marinebasis kunnen worden ingericht dan Den Helder? Heeft Vlis singen wel voldoende dokcapaciteit? „Men bezige Den Helder in de thans bestaande toestand". Wanneer het ac cent op het Zuiden moet worden ge legd, wat moet men dan aan met een kostbaar apparaat in het Noorden? Is de „thans bestaande toestand" voor een „beperkt vredesbedrijf" voldoende? En zou overigens het bezigen van Den Helder in de bestaande toestand niet in strijd zijn met het door admiraal Hel frich zelf genoemde „beginsel van con centratie?" En waarom, tenslotte, is het aan te bevelen om de basering etc. der vloot nogmaals te bezien, waar wij kunnen aannemen dat het resultaat dezer weer veel tijd vergende studie toch geen wijziging in de plannen tot gevolg zou hebben? Zeven en tachtig jaar wordt morgen de heer M. Keppel, die meer dan zestig jaar geleden met Johanna Kok in het huwelijksbootje stapte. Hun diamanten bruiloft werd Donderdag gevierd in het verzorgingshuis van het CBVO, het Badhotel te Huisduinen, waar het echtpaar Keppel-Kok twee jaar geleden zijn intrek genomen heeft om nog een rustige levensavond te hebben. Beiden hebben een zeer werkzaam leven achter de rug, en het behoeft niet te verwonderen dat zij in zestig jaren van samen optrekken zoveel hebben meegemaakt dat zij daarover dagen lang zouden kunnen vertellen. Vooral mevrouw Keppel, wie je het niet zou aanzien dat zij 83 jaar geleden dat was dus nog vóór de Frans-Duitse oorlog van 1870 het levenslicht aan schouwde. De jaren hebben haar ver grijsd, maar nog lang niet gebroken. Vief en opgewekt gaat zij nog door het leven. Ook haar man is nog kern gezond, maar zijn geheugen begint de* laatste jaren dienst te weigeren. f Beiden genieten echter nog dagelijks van het prachtige uitzicht op de Noord zee, en zij weten zich met de andere huisgenoten uitstekend verzorgd onder de goede leiding van de heer en me vrouw Van den Berg. Vol lof spreken zij daarover, en ook hun kinderen (ér zijn nog twee zoons en twee dochters in leven) zijn dankbaar dat hun hu welijksbootje na zoveel jaren van va ren op een dikwijls woelige zee ein delijk een veilige en rustige haven heeft bereikt. t Vader Keppel heeft hoe lang is het alweer geleden elf jaar als sto ker gewerkt op de gasfabriek, toen de heer Rijkers nog directeur was. Later is hij nog tien jaar bij de Shell ge weest, en intussen heeft hij van alles aangepakt. Zijn gemakkelijke karakter dat van aanpassen wist, en zijn sterke handen, die voor niets verkeerd ston den, maakten dat hij voor zijn gezin altijd het dagelijks brood heeft kun nen verdienen. Zorg voor de oude dag was er evenwel niet bij, en daardoor heeft de heer Keppel nog moeten wer ken toen anderen allang hef bijltje er bij konden neerleggen. Het was al na de oorlog, toen vader Keppel kans zag om alle aardappelen van zijn schoon zoon te rooien! Maar ook moeder Kep pel heeft twintigduizend dagen lang het spreekwoord „Pluk de dag" in prac- tijk gebracht. Wat dacht u van zes tien kostgangers, neen, niet na elkaar, maar tegelijk! En dan heeft moeder v i I WELKE NIEUWEDIEPER KENT DEZE BUNKER NIET? Even ten Auiden van het Kijkduinshoofd ligt dit eenzame brok beton midden op het strand. Het is de meest Noordelijke van de vele tientallen bunkers en kazematten, die nog nimmer door bommen of granaten werden bestookt, maar het moesten afleggen tegen de kracht van wind en water. Meer dan tien jaar geleden werd deze bunker door de Nederlandse defensie gebouwd, met het doel er een afstandsmeter in te plaatsen. Het is nooit zover gekomen, en nu ligt het zware gevaarte midden op een zandplaat, blootgesteld aan de gol ven die er met vloed rusteloos omheen spelen. Binnenkort zullen de werk zaamheden aan net opruimen van de bunkers weer worden voortgezet. Wellicht zal dan ook spoedig deze kolos van ons Huisduiner strand verdwijnen. Keppel zo'n vijftig Helderse kinder tjes (die inmiddels zelf misschien al kinderen hebben) gebakerd. Familiefeest Aan al deze dingen, en aan nog veel meer, zullen zij hebben teruggedacht toen zij Donderdag het middelpunt waren van een gezellig feest in hét Badhotel. De burgemeester en de com missaris van politie kwamen felicite ren, en natuurlijk was de hele dag het grote CBVO-gezin bijeen, 's Avonds, in de stemmig verlichte paviljoenzaal, was de sfeer recht huiselijk. Tal van familieleden waren overgekomen. „Huisduiner Belang" was vertegen-, woordigd en enkele Nieuwediepers kwamen op deze avond het hunne tot het welslagen van de feestviering bij dragen. De heer Wynia deed een paar leuke voordrachten, de heer Van En gelsdorp Gastelaars zong liedjes bij de guitaar en vertelde grappige anecdoten, de heer Boendermaker liet de aan wezigen versteld staan van zijn jong leurscapaciteiten met zelf-vervaardig- de attributen, en Leo Mahieu speelde moderne dansjes op de accordeon. De „oude garde" mocht er echter ook zijn. Met grote vitaliteit brachten de heren Van Kooten, Van Os en Van de Water enkele Voordrachten. Vooral de heer Van de Water, die in leeftijd weinig onderdeed voor de bruigom, ontpopte zich als een komisch" acteur die zijn mannetje stond. De jongedames uit de inrichting zorgden er inmiddels wel voor, dat het de feestgenoten aan niets ontbrak. Node ging men tegen twaalf uur uit een, maar de bruid kwam na 'n kwar tiertje nog even terug. Met genoegen zag zij, hoe de „jeugd" de hoki-poki ten afscheid danste. „Ik zal deze dag nooit kunnen vergeten," vertrouwde zij. ons bij het weggaan toe. a.s. Zaterdag- en Zondagavond Revue-avond M.S.F. Zoals wij met enkele regels reeds aankondigden, worden door het Ma rine Sanatorium Fonds twee revue- a ronden georganiseerd in Casino, en wel op de Zaterdagen 15 en 22 Januari a.s. Medewerking wordt verleend door het revue-gezelschap „Tot ons genoe gen", dat ook een vorige MSF-avond heeft verzorgd. Ditmaal zal worden opgevoerd dezelfde revue, die onlangs voor de buurtvereniging Buys Ballot straat—Middenweg ten tonele werd ge bracht. De muziek bij het bal wordt gespeeld doOr de Musical Ramblers onder leiding van Jaap Kwak. Kaarten zijn verkrijgbaar bij sigarenmagazijn Steenhoek. Middenweg 203, sigaren magazijn K XVIII, Keizerstraat, en de heer G. Aanen, Lorentzstraat 101. De plaatsen kunnen besproken worden op Vrijdag 14 en Zaterdag 15 Januari voor de voorstelling op 15 Januari, en op Vrijdag 21 en Zaterdag 22 Januari voor de voorstelling op 15 Januari en 111 uur aan de zaal. Museum Den Helder Wegerys verhindering van de heer Kijkamp zullen de lezingen over „De natuur in Januari" geen doorgang kun nen vinden. De eerstvolgende lezing zal dus in Februari worden gehouden! Het museum zelf zal vanavond op de gebruikelijke tijd (van 7—9 uur) ge opend zijn. Geheime dienst Hoewel de hoofdfilm „Secret ser vice" de toeschouwer geenszins teleur stelt, is het voorfilmpje minstens zo belangwekkend en vermeldenswaar dig. Door middel van de camera is het leven der dieren in het Russische woud in de belangstelling van het ste delijk publiek gesteld. De bloeddorstig heid van het roofdier wordt even voor treffelijk weergegeven als de °P°^e" rende liefde voor zijn kinderen. Met weinige uitzonderingen zal dit, helaas zo korte filmpje, met interesse worden gevolgd. „Geheime dienst", welke film de hoofdschotel in dit eerste nieuwej aars programma vormt, is een zich vlot af spelende affaire uit de wereld van de internationale spionnage. Een uitste kende vertolking van de intelligente en moedige man van de geheime dienst geeft Rex Harrison. De kort op eenvolgende gebeurtenissen laten wei nig ruimte voor loze diepten. Bij het eerste verschijnen reeds van de char mante ingenieursdochter tot aan het moment waarop zij op vrije bodem in de armen valt van haar redder (Rex Harrison) komt de spanning erin om eerst bij het happy-end te verdwijnen. Bovendien ontbreekt ook in dit ver haal de vrolijkheid niet. Voor dit on derdeel zorgt een tweetal Engelse han delsreizigers, die echter geheel onver wachts als twee Gestapo-leden dit avontuur beëindigen. De „Serenata's" maakten haar debuut Een keurig afgewerkt eerste optreden hadden de Serenata's onder leiding van de heer H. Bohlen Donderdagavond in Centraal. Helaas was het aantal aanwe zigen niet zo heel groot, maar daar was de kwaliteit van het gegevene niet minder om. Ruim een jaar is dit groep je jongens en meisjes van de verschil lende scholen, zoals Lyceum, HBS en Mulo en ook oud-leerlingen daarvan, nu bij elkaar en ze hebben al die tijd grondig geoefend. Vlak na de bevrij ding had de heer Bohlen al een groep je jongelui bij elkaar om samen een club te vormen die weer de belang stelling van de jeugd voor de diverse muziekgenres stimuleerde. Ook in het kader van het jeugdplan was deze op richting belangrijk. Voortdurend wis selden de jeugdige spelers en ook in hun instrumenten bestond een te gro te verscheidenheid dan dat er een per manent ensemble kon ontstaan. Maar deze jongens en meisjes hebben door gezet. Ze hebben onder leiding van de heer Bohlen aardige nummertjes inge studeerd, geen klassiek, maar ook niet jazz. Het ensemble bestaat uit de be spelers van 12 mandolines, 6 gitaren, 4 accordeons, er is een string-bassiste en een pianiste. Annie Manshanden werkt mee met zangnummërs, die door de Se renata's worden begeleid. De voorzitter, Wim Simons, opende vlot en vlug en kondigde meteen het eerste nummer aan: Serenate of the bells. Het ging keurig, het rhytme werd ook goed volgehouden. Later bleek dat dit niet altijd het geval was, vooral in de Wood.v-woodpecker en in de twee samba's, die wat te langzaam waren. In de Kilimawals kwam naar voren, dat het geluid van de gitaren wat te veel de boventoon voert en dat dit ietwat monotone slaggeluid het fijne van b.v. deze wals niet bevordert. Maar de rest ging prima, er werd enthou siast gespeeld en dat is altijd een goed teken. Vooral het laatste nummer, dat wel uit de oude doos gehaald was, deed het uitstekend. Daarna zong Annie Manshanden, die vrijwel alle liedjes van de Serenata's had gezongen, drie solonummers, waar bij Jenny Wit haar begeleidde op de piano en tevens de refreintjes met alt meezong. Het optreden van deze twee dames was ongetwijfeld een succes, en ze verdienden hun applaus best. Nog twee gitaarsnli werden hierna ge speeld door Henny v d Meer; dit jonge lid van de Serenata's zal met wat meer vaardigheid de volgende keer een uit stekend figuur slaan. In de pauze werd een kleine verlo ting gehouden en was er een werving van donateurs, die deze nog jonge en onbekende vereniging net als alle an dere verenigingen nodig heeft. Het laatste punt van het programma was het optreden van de afdeling jeugdto neel van de Huisduiner toneelclub de ..Pechvogels", die een schetsje in twee bedrijven opvoerden: Rosa Lie. De Radiodokter heropent Vanmiddag om drie uur wordt de nieuwe zaak van de „Radiodokter" (de heer P. A. de Zeeuw) geopend in het pand Keizerstraat 30, naast Frits Coltof. Op dat moment zal het bedrijf definitief van de Weststraat naar de binnenstad zijn verhuisd. De winkel ruimte, die nu beschikbaar is, is aan merkelijk groter dan in de tijdelijke zaak. Zoals in een Philips-nederzetting te verwachten is, werd aan de ver lichting bijzondere aandacht besteed. In de rekken langs de wanden staan de verschillende radio- en electrotechni- sche apparaten, zoals ontvangers, strijkijzers en stofzuigers, infraphil- lampen en philishaves, overzichtelijk opgesteld. Ook hier werd de werk plaats achter de winkel ondergebracht. De reeds uitstekend geoutilleerde service-inrichting kon nog met een enkel meettoestel worden uitgebreid, -ei gelegenheid van de heropening vordt een aardige prijsvraag gehouden met een Philips-radiotoestel als prijs. VISSERIJ-BESOMMINGEN D,c aanvoer bestond gisteren uit 117 kis- ten schar en u kisten bot De bot werd verkocht voor f 67 4 f 60 ,per 50 kg Besommingen: ijm 830 f 809; Jis f 885; 82 1 1256 Joan de onverschrokkens Een vliegtuig van de RAF wordt neergeschoten boven Frankrijk en de daarop volgende dagen weet ieder dat de vijf inzittenden zijn omgekomen, het waren Fransen. Maar de kranten zijn verkeerd ingelicht, ze leven en ze zwer ven rond en zoeken kleding en voed sel. Dit is het moment dat de film be gint en meteen is er de vreselijke spanning, die de mensep beheerst als er oorlog is en de Gestapo wacht en luistert achter elke deur. Paul Henrot speelt hier de hoofdrol als de piloot, de belangrijkste van de vijf vliegers. De anderen krijgen onderdak en zijn be trekkelijk veilig door de hulp van de kapelaan van de grote kathedrakl. Paul niet, hij wordt gevolgd door de Gesta po en heeft geen rustig ogenblik meer. Een dienstertje uit een bar helpt hem; ze kan dit doen door haar grote geloof en haar heilige overtuiging dat haar beschermheilige haar niet alleen zal la ten. „Joan of Paris" heet deze film, Joan de onverschrokkene. Onverschrok ken omdat ze deed wat haar hart haar Ingaf, ze diende haar land en waagde haar leven. Niet omdat ze dat wilde, niet omdat ze van de piloot ging hou den, maar omdat ze werd bevangen door de liefde tot haar land. Haar in nige geloof gaf haar de kracht om te doen wat zij kon om hem te redden, omdat van hem zoveel mensenleven* afhingen. Het is goed deze film te zien, niet om de spanning en de sensa tie, maar om in uw gedacthen terug te gaan naar die vreselijke tijd; en om dan' hen te gedenken die hun leven ga ven voor de vrijheid van hun land. Juist in deze tijd is het van belang in te zien dat het vaderland niet ge diend wordt door egoisme, maar door grote zelfopoffering. Tot en met Maandag draait deze film in Tivoli. De regen kwam Dinsdag tot en met Donderdag a.s. George Brent, Myrna Loy en Tino Rossi in The rains came, in Tivoli. In fantas tisch mooie Indische costumes, met grote pracht en praal leven de vorsten van Voor-Indië. De mensen aan het hof zijn van verschillende naties, al lerlei sociale stromingen dringen door en voortdurend is er de spanning van het wachten op de regen. Het land gaat gebukt onder een vreselijke droogte. Eindelijk komt de regen, maar vrese lijker en heviger dan men ooit had ge droomd. Aardbevingen en overstro mingen teisteren het land en in die èichtbevolkte streken Wreekt een epi demie uit. Aan het hof gaan de men sen uit elkaar, de jonge dokter zet z'n praktijk voort in de ijlings opgerichte ziekenhuizen. De voorname Engelse da me wordt verpleegster. Hoe grillig is de loop van het lot, dat deze twee te- zamenbrengt en ze weer scheidt als het' leven hun het mooist lijkt. De regen kwam en vaagde weg wat groeide, maar gaf andere, betere gevoelens te rug. In Ranchipur speelt dit verhaal van Louis Bromfield en men kan er niet anders dan met ademloze span ning in opgaan. „De regen kwam" is 't overwaard om gezien te worden, dit mooie filmwerk zal lang in uw ge dachten blijven. In de voorprogramma's is een aardig lachfilmpje opgenomen en een repor tage over de kersenoogst. Zondagmid dag de „Zilversmokkelaars" met in de hoofdrol de vrouwelijke cowboy Do- rothy Page. Verklaring van hoogleraren inzake Dr. Suys Zeven en-twintig hoogleraren, oud hoogleraren en rectoren aan de Ge meentelijke Universiteit van Amster dam hebben aan de gemeenteraaad de volgende verklaring doen toekomen; Ondergetekenden, erkennende dat het recht van de gemeenteraad om de hoogleraren te benoemen het recht in sluit benoemingen buiten de voordracht om te doen, zijn niettemin van oordeel dat de raad daarvan in zijn zitting van 28 Juli j.1. een gebruik heeft gemaakt, dat door de wetgever niet bedoeld kan zijn, aangezien hier de door alle be trokken universitaire instanties als no. 1 voorgedragene dr. J. Suys voor be noeming tot hoogleraar in de weten schap der politiek niet iS' benoemd, klaarblijkelijk op grond van onbewe zen politieke veronderstellingen, betreuren daarom het gebeurde in bedoelde zitting terwille van de vrij heid van wetenschap, temeer daar hier door een geleerde van betekenis voor de universiteit is verloren gegaan, en besluiten deze verklaring ter ken nis te brengen van curatoren, burge meester en wethouders en de raad en te publiceren in de pers. De ondertekenaars zijn: Prof. dr. B. Becker, prof. dr. G. A. van den Bergh van Eysinga, dr. P- M Boerden Hoed, dr. L. J. F. Broer, prof. dr. J. ten Cate, prof. dr. D. van Dantzig, prof. dr. W. Docters van Leeu wen, prof. dr. N. A. Donkersloot, prof. dr B. Faddegon, prof. dr. W. G. Hel- linga, prof. dr. A. N. J. den Hollander, prof. dr. J. J. van Loghem, prof. dr. H. Meijer, prof. dr. J. F. Niermeijer, prof. dr. H. M. J. Oldewelt, prof. dr. H. J. Pos, prof. mr. N. W. Posthumus, dr. J. Presser, prof. dr. J. M. Romein, prof- dr M. G. Rutten, prof. dr. A. C. Ruys. ir. J. Straub, prof, dr. N. H. Swellen- grebel, prof. dr. J. B. Tielrooy, prof. dr. Th. Weevers, prof. dr. W. F. Wertheim. prof. dr. N. Westendorp Boerma. Doktersdienst De geneeskundige dienst wordt £e* durende dit weekend te Den Helder v, aargenomen door de artsen dr. Franssen, Javastraat 6, telefoon 2712. en dr. M. G. Vroom, Plantsoenstraat II. telefoon 2485.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 2