Is Den
Helder geschikt als marinebasis?
DE FILMS VAN DEZE WEEK
Diamanten bruidspaar in het Badhotel
CENTRAAL
Admiraal
Probleem in een noiedop
Helfrich trekt het in twijfel
DE, plannen voor een nieuwe haven te Den Helder zijn gereed. In de Marine
begroting voor 1949 wordt met de uitvoering rekening gehouden en in zijn
memorie van antwoord heeft de minister medegedeeld, dat hiermede totaal
een kleine 43 millioen gemoeid zuilen zijn. Hierbij wordt gesproken over
„opbouw" (er was veel vernield), doch het komt mij voor dat het beter is,
het woord „uitbreiding" te bezigen, want de plannen voorzien in de aanleg
van een geheel nieuwe haven naast het bestaande havenkanaal (Het Nieuwe-
diep) met kaden enz., welke de toekomstige vloot een ligplaats zal kunnen
bieden.
Bruiloft met hoogbejaarde gasten
GEZELLiG DANSEN
DE WITTE:
IJmuiden
TIVOLI:
In „Elseviers Weekblad" van
heden troffen wij bijgaand arti
kel van dr luitenant-admiraal
b.d. C. E. L. Helfrich aan, waar
in deze de vraag bespreekt, of de
voorgenomen „opbouw" c.q. „uit
breiding" van de marinebasis
Den Helder wel* verantwoord is.
Aangezien het hier een kwestie
betreft, die voor onze stad een
levensbelang betekent, menen wij
er goed aan te doen, het artikel
in extenso over te nemen, en er
een kort commentaar aan te ver
binden.
Ik ben van mening, dat wij hiermede
op de verkeerde weg zijn. Reeds vóór
de laatste oorlog bleek de haven voor
de grootste schepen, kruisers en sche
pen type „Tromp", té klein. Manoeu
vreren in het nauwe havenkanaal was
uitgesloten; de zeedoksluis, welke toe
gang geeft tot de reparatiewerf (Rijks
werf), was te kort. Aangezien de mees
te grotere schepen echter in Neder-
lands-Indië waren gebaseerd, werden
deze bezwaren meestentijd niet zo ge
voeld.
Juiste conceptie
Tijdens de oorlog werd in Londen een
^Vlootplan opgemaakt, gebaseerd op een
nieuwe doelstelling: „het openhouden
der zeeverbindingen en de bescher
ming der koopvaardij", een juiste mari-
tiem-strategische conceptie, welke de
oude, in haar meer regionale gedachte
onjuiste doelstelling: „kustverdediging
in Nederland, en maritieme verdedi
ging van de overzeese gebieden", ver
ving. In dit plan behoren o.m. vlieg
dekschepen en kruisers. Als basis voor
deze nieuwe vloot is Den Helder, zo
wel haven als Rijkswerf, zeker te klein.
Toch moest voor de nieuwe vloot met
haar meer algemeen gestelde doel
stelling en de daaraan onwrikbaar vast
zittende, alle wereldzeeën omvattende
taak, een geschikte „thuishaven" ook in
Nederland gevonden worden.
Daar kwam bij, dat in de na de oor
log bestaande politiek-strategische si
tuatie het zwaartepunt niet meer zou
liggen in het „mijnenleggen" ter ver
sperring der zeegaten tegen een vanuit
ree binnendringende vijand, doch daar
entegen in het mijnenvegen, ter open
houding dus van zeegaten, haventoe
gangen (in het algemeen: scheepvaart
wegen), in het belang der scheepvaart.
Hierbij speelde de gedachte aan het
versperren met mijnen uit vijandelijke
vliegtuigen en onderzeeboten een over
wegende rol. Het zou dan, èn voor de
eigen scheepvaart èn ook voor de taak
der mijnenvegers, een groot voordeel
rijn, indien de afstand tussen haven en
volle zee zo kort mogelijk zou zijn.
Twee havens
Op onze kust voldoèn slechts twee
havens aan deze eis, t.w. IJmuiden en
Hoek van Holland. Een ontworpen
project voor IJmuiden bleek zeer
kostbaar; plannen voor Hoek van
Holland strandden op gebrek aan
plaatsruimte en op de financiële ge
volgen.
Men liet deze eis vallen, en moest
toen een keuze doen uit Den Helder,
Amsterdam, Rotterdam of de Schel-
demonden (Vlissingen), dan wel een
combinatie daarvan.
In het kort is de uitslag van alle
overwegingen geweest dat thans be
sloten is tot concentratie in Den Hel
der, waartoe echter de havenruimte
moet worden vergroot, met alle fi
nanciële consequenties daaraan ver
bonden.
Ik zou tegen deze beslissing het
Volgende willen aanvoeren. In een
volgende oorlog kunnen zich twee
gevallen vóórdoen. Of West-Europa
is onmachtig tegenover een continen
tale vijand stand te houden, óf het is
daartoe wèl in staat.
Het eerste geval betekent een her
haling van 1940. Marine en koop
vaardij (én luchtmacht) „moeten er
tijdig uit" ten einde elders, en vanuit
buiten Nederland gelegen bases en
havens, te blijven ageren. Dit heeft
de vorige oorlog duidelijk bewezen.
Zo bezien, kan iedere haven de ma
rine in vredestijd dienen, en is ver
groting van de haven van Den HeJ-
der bepaaldelijk onverantwoord.
In het tweede gunstiger geval,
blijft beveiliging der scheepvaartwe
gen en verdediging der voornaamste
havens nodig, en ligt het voor de hand,
deze beveiliging en verdediging zoveel
mogelijk te concentreren, ir# overeen
stemming met het beginsel der „écr
nomie des forces".
Beveiliging (openhouden) der schee]
vaartwegen zal primair nodig zijn t.a.v
de voornaamste havens: IJmuiden
Hoek van Holland en de Scheldemon
den. In die omgeving zullen de mijnen
vegers rusteloos bezig moeten zijn. Het
is voordelig, indien zij hun bases in de
onmiddellijke nabijheid vinden.
Verdediging van deze havens is voor
al nodig tegen luchtaanvallen en para
troepen. Deze verdediging, onmisbaar
voor een regelmatige aanvoer van over
zee, zal in Noordatlantisch, Westeuro
pees en Bënelux-verband zeker f van
ons worden geëist. T.a.v. de Schelde-
monden is België daartoe ongetwijfeld
gerechtigd. Indien wij het niet doen,
wie dan wèl? Er bestaat nog altijd een
„Schelde- en Wielingen-vraagstuk".
Vergroting van de Helderse haven is
met het hoger genoemde beginsel van
concentratie in strijd. De toegangen tot
de rede van Texel zullen opengehou
den (beveiligd) moeten worden, en het
havencomplex verdedigd.
Een extra-belasting op de beschik
bare mijnenvegers,, en 'de elders zo
broodnodige anti-luchtbatterijen, vlieg
tuigen en troepen.
Uit het bovenstaande volgt, dat in
het eerste geval vergroting der haven
onnodig en in het tweede geval aan
vechtbaar en zeer kostbaar is.
Uit financieel oogpunt wordt boven
dien bedacht, dat het een goed begin
sel is, de voor de vloot bestemde gel
den in de eerste plaats te besteden aan
schepen en vliegtuigen, en zo weinig
mogelijk „in de grond" te investeren.
Laat men dan de bestaande haven
faciliteiten zo goed mogelijk benutten.
En ten slotte: De verdediging der
toekomstige Nederlands-Indonesische
Unie is een „gemeenschappelijk be
lang". Ook en vooral de mari
tieme. Dit kost steunpunten in Oost
en West. Ik wens dit probleem slechts
aan te stippen en zal er op deze plaats
niet verder op ingaan.
Technisch zal de grotere haven in
Den Helder niet kunnen verhelpen,
dat de Rijkswerf te klein blijft voor
de grotere schepen, zodat deze voor
grote herstellingen en voor dokken
aangewezen blijven op de particuliere
industrie elders, tenzijin het ge
noemde bedrag van pl.m. 43 millioen
ook op uitbreiding van werfruimte,
outillage en dokcapaciteit werd ge
rekend.
Maar dan nóg: veel geld op de ver
keerde plaats.
Daartegenover staan (Amsterdam
achter de zeer kwetsbare sluizen te
IJmuiden ditmaal buiten beschouwing
latende) Rotterdam met de Waterweg,
en Vlissingen met een grotendeels her
stelde en weinig gebruikte, flinke bui
tenhaven. Beide met uitstekend ge
outilleerde scheepswerven en bunker
stations in de onmiddellijk nabijheid.
Ongetwijfeld zullen met het accomo-
deren van vlootonderdelen ook in deze
havens uitgaven gemoeid zijn. Doch of
zij zo hoog zullen zijn als voor 't hoge
Noorden, moet ik ernstig betwijfelen.
Zelfs indien het wèl zo ware, zuilen de
aan Den Helder bestede gelden de op
gesomde bezwaren niet kunnen ophef
fen.
Mijn conclusie is, dat politiek, mari-
tiem-strategisch, financieel, economisch
en technisch, het bestaande uitbrei
dingsplan zeer aanvechtbaar is.
Het accent moet op het zuiden vallen,
en zeker niet op het noorden.
Rede van Texel.
Men bezige Den Helder in de thans
bestaande toestand. Veel van wat vroe
ger aanwezig was, werd reeds hersteld,
vernieuwd en wederom in gebruik ge
nomen. De Rijkswerf werkt op volle
capaciteit. De haven is goed bezet. De
rede van Texel is voor diverse bedrij
ven in de marine geschikt, en voor een
eigen torpedo-inschietbedrijf onmis
baar. Men behoude dan de bestaande
outillage voor een beperkt vredësbe-
drijf.
Het is aan te bevelen, de basering en
accomodatie der vloot en haar perso
neel in Nederland nogmaals, maar dan
op hoogste niveau en in overleg met
de betrokken provinciale- en gemeen
teautoriteiten, te bezien, ten einde de
meest economische oplossing te vinden,
welke voldoet aan politieke, strategi
sche en technische eisen.
Gezag zonder argumenten?
Tot zover het artikel van admiraal
Helfrich. Als wij naar aanleiding daar
van een enkele opmerking willen ma
ken, stellen wij voorop dat hetgeen wij
schrijven niet wordt ingegeven door
een overdreven en misplaatst urbanis
me. Uiteraard gaat de toekomst van
Den Helder ons zeer aan het hart, maar
dat wil niet zeggen dat wij voetstoots
afwijzend staan tegenover alles wat voor
Den Helder onprettige gevolgen zou
kunnen hebben. Een stad als Den Hel
der, wier geschiedenis zo nauw ver
vlochten is met die der Koninklijke
Marine, moet het landsbelang boven
het plaatselijk belang weten te stellen.
Wij willen gaarne aannemen, dat ad
miraal Helfrich het landsbelang van
gsnser harte in het oog houdt, en dat
hij ook volledig overtuigd is van de
juistheid van zijn standpunt. In het ge
citeerde artikel zet hij dat standpunt
uitéén, evenwel zonder het op grondige
wijze te argumenteren. Het is in feite
een aanéénschakeling van beweringen,
die uitsluitend hun waarde ontlenen
aan het gezag van de auteur. Hij spreekt
momenteel met het gezag van een
ambteloos burger, wiens verdiensten
jegens de Koninklijke .Marine en het
vaderland terecht hoog werden gepre
zen. De tijd is voorbij, dat hij kon spre
ken met het gezag van de hoogste vlag
officier der Koninklijke Marine. In
deze kwaliteit zal hij stellig het zijne
over de onderhavige kwestie hebben
gezegd, toen zijn mening door de mi
nister werd gevraagd. Er waren blijk
baar ook zeer gezaghebbende voor
standers van andere meningen, want
ondanks hetgeen de luitenant-admiraal
naar voren heeft gebracht, kwam de
minister van marine a.i. met zijn plan
nen ten aanzien van Den Helder. Er
moet voor deze plannen dus wel een
zeer sterke motivering bestaan. Juist
daarom lijkt het ons onjuist, dat admi
raal Helfrich met enkele summiere al
gemeenheden volstaat. Wij geloven dat
zijn artikel beter ongeschreven had
kunnen blijven, juist omdat het vraag
stuk zich niet leent voor een dicpgaan.
de behandeling binnen het bestek van
een artikel in week- of dagblad. Men
zou daartegen kunnen aanvoeren: een
man als admiraal Helfrich staat zover
boven de stof, dat hij zich tot het
bloot aanvoeren van beweringen kan
beperken. Naar onze mening moet ech
ter een man van zijn militaire standing
zich dubbel hoeden, teneinde niet in de
verleiding te komen om uitsluitend zijn
gezag als zwaarste argument in de
schaal te werpen.
De admiraal wil het accent op het
Zuiden leggen. Nagenoeg stilzwijgend
gaat het artikel voorbij aan de vraag,
of de Waterweg als uitvalspoort voor
de Koninklijke Marine geschikt is. (Zal
de toegang tot de Waterweg gemakke
lijker opengehouden en beveiligd kun
nen wórden dan die tot de rede van
Texel? En zou Vlissingen met geringer
kosten als marinebasis kunnen worden
ingericht dan Den Helder? Heeft Vlis
singen wel voldoende dokcapaciteit?
„Men bezige Den Helder in de thans
bestaande toestand". Wanneer het ac
cent op het Zuiden moet worden ge
legd, wat moet men dan aan met een
kostbaar apparaat in het Noorden? Is
de „thans bestaande toestand" voor een
„beperkt vredesbedrijf" voldoende?
En zou overigens het bezigen van Den
Helder in de bestaande toestand niet in
strijd zijn met het door admiraal Hel
frich zelf genoemde „beginsel van con
centratie?"
En waarom, tenslotte, is het aan te
bevelen om de basering etc. der vloot
nogmaals te bezien, waar wij kunnen
aannemen dat het resultaat dezer
weer veel tijd vergende studie toch
geen wijziging in de plannen tot gevolg
zou hebben?
Zeven en tachtig jaar wordt morgen de heer M. Keppel, die meer dan zestig
jaar geleden met Johanna Kok in het huwelijksbootje stapte. Hun diamanten
bruiloft werd Donderdag gevierd in het verzorgingshuis van het CBVO, het
Badhotel te Huisduinen, waar het echtpaar Keppel-Kok twee jaar geleden zijn
intrek genomen heeft om nog een rustige levensavond te hebben.
Beiden hebben een zeer werkzaam
leven achter de rug, en het behoeft niet
te verwonderen dat zij in zestig jaren
van samen optrekken zoveel hebben
meegemaakt dat zij daarover dagen
lang zouden kunnen vertellen. Vooral
mevrouw Keppel, wie je het niet zou
aanzien dat zij 83 jaar geleden dat
was dus nog vóór de Frans-Duitse
oorlog van 1870 het levenslicht aan
schouwde. De jaren hebben haar ver
grijsd, maar nog lang niet gebroken.
Vief en opgewekt gaat zij nog door
het leven. Ook haar man is nog kern
gezond, maar zijn geheugen begint de*
laatste jaren dienst te weigeren. f
Beiden genieten echter nog dagelijks
van het prachtige uitzicht op de Noord
zee, en zij weten zich met de andere
huisgenoten uitstekend verzorgd onder
de goede leiding van de heer en me
vrouw Van den Berg. Vol lof spreken
zij daarover, en ook hun kinderen (ér
zijn nog twee zoons en twee dochters
in leven) zijn dankbaar dat hun hu
welijksbootje na zoveel jaren van va
ren op een dikwijls woelige zee ein
delijk een veilige en rustige haven
heeft bereikt. t
Vader Keppel heeft hoe lang is
het alweer geleden elf jaar als sto
ker gewerkt op de gasfabriek, toen de
heer Rijkers nog directeur was. Later
is hij nog tien jaar bij de Shell ge
weest, en intussen heeft hij van alles
aangepakt. Zijn gemakkelijke karakter
dat van aanpassen wist, en zijn sterke
handen, die voor niets verkeerd ston
den, maakten dat hij voor zijn gezin
altijd het dagelijks brood heeft kun
nen verdienen. Zorg voor de oude dag
was er evenwel niet bij, en daardoor
heeft de heer Keppel nog moeten wer
ken toen anderen allang hef bijltje er
bij konden neerleggen. Het was al na
de oorlog, toen vader Keppel kans zag
om alle aardappelen van zijn schoon
zoon te rooien! Maar ook moeder Kep
pel heeft twintigduizend dagen lang het
spreekwoord „Pluk de dag" in prac-
tijk gebracht. Wat dacht u van zes
tien kostgangers, neen, niet na elkaar,
maar tegelijk! En dan heeft moeder
v i
I
WELKE NIEUWEDIEPER KENT DEZE BUNKER NIET? Even ten Auiden
van het Kijkduinshoofd ligt dit eenzame brok beton midden op het strand.
Het is de meest Noordelijke van de vele tientallen bunkers en kazematten,
die nog nimmer door bommen of granaten werden bestookt, maar het
moesten afleggen tegen de kracht van wind en water. Meer dan tien jaar
geleden werd deze bunker door de Nederlandse defensie gebouwd, met het
doel er een afstandsmeter in te plaatsen. Het is nooit zover gekomen, en nu
ligt het zware gevaarte midden op een zandplaat, blootgesteld aan de gol
ven die er met vloed rusteloos omheen spelen. Binnenkort zullen de werk
zaamheden aan net opruimen van de bunkers weer worden voortgezet.
Wellicht zal dan ook spoedig deze kolos van ons Huisduiner strand
verdwijnen.
Keppel zo'n vijftig Helderse kinder
tjes (die inmiddels zelf misschien al
kinderen hebben) gebakerd.
Familiefeest
Aan al deze dingen, en aan nog veel
meer, zullen zij hebben teruggedacht
toen zij Donderdag het middelpunt
waren van een gezellig feest in hét
Badhotel. De burgemeester en de com
missaris van politie kwamen felicite
ren, en natuurlijk was de hele dag het
grote CBVO-gezin bijeen, 's Avonds,
in de stemmig verlichte paviljoenzaal,
was de sfeer recht huiselijk. Tal
van familieleden waren overgekomen.
„Huisduiner Belang" was vertegen-,
woordigd en enkele Nieuwediepers
kwamen op deze avond het hunne tot
het welslagen van de feestviering bij
dragen. De heer Wynia deed een paar
leuke voordrachten, de heer Van En
gelsdorp Gastelaars zong liedjes bij de
guitaar en vertelde grappige anecdoten,
de heer Boendermaker liet de aan
wezigen versteld staan van zijn jong
leurscapaciteiten met zelf-vervaardig-
de attributen, en Leo Mahieu speelde
moderne dansjes op de accordeon. De
„oude garde" mocht er echter ook zijn.
Met grote vitaliteit brachten de heren
Van Kooten, Van Os en Van de Water
enkele Voordrachten. Vooral de heer
Van de Water, die in leeftijd weinig
onderdeed voor de bruigom, ontpopte
zich als een komisch" acteur die zijn
mannetje stond.
De jongedames uit de inrichting
zorgden er inmiddels wel voor, dat
het de feestgenoten aan niets ontbrak.
Node ging men tegen twaalf uur uit
een, maar de bruid kwam na 'n kwar
tiertje nog even terug. Met genoegen
zag zij, hoe de „jeugd" de hoki-poki
ten afscheid danste. „Ik zal deze dag
nooit kunnen vergeten," vertrouwde
zij. ons bij het weggaan toe.
a.s. Zaterdag- en Zondagavond
Revue-avond M.S.F.
Zoals wij met enkele regels reeds
aankondigden, worden door het Ma
rine Sanatorium Fonds twee revue-
a ronden georganiseerd in Casino, en
wel op de Zaterdagen 15 en 22 Januari
a.s. Medewerking wordt verleend door
het revue-gezelschap „Tot ons genoe
gen", dat ook een vorige MSF-avond
heeft verzorgd. Ditmaal zal worden
opgevoerd dezelfde revue, die onlangs
voor de buurtvereniging Buys Ballot
straat—Middenweg ten tonele werd ge
bracht. De muziek bij het bal wordt
gespeeld doOr de Musical Ramblers
onder leiding van Jaap Kwak. Kaarten
zijn verkrijgbaar bij sigarenmagazijn
Steenhoek. Middenweg 203, sigaren
magazijn K XVIII, Keizerstraat, en de
heer G. Aanen, Lorentzstraat 101. De
plaatsen kunnen besproken worden op
Vrijdag 14 en Zaterdag 15 Januari
voor de voorstelling op 15 Januari, en
op Vrijdag 21 en Zaterdag 22 Januari
voor de voorstelling op 15 Januari en
111 uur aan de zaal.
Museum Den Helder
Wegerys verhindering van de heer
Kijkamp zullen de lezingen over „De
natuur in Januari" geen doorgang kun
nen vinden. De eerstvolgende lezing
zal dus in Februari worden gehouden!
Het museum zelf zal vanavond op de
gebruikelijke tijd (van 7—9 uur) ge
opend zijn.
Geheime dienst
Hoewel de hoofdfilm „Secret ser
vice" de toeschouwer geenszins teleur
stelt, is het voorfilmpje minstens zo
belangwekkend en vermeldenswaar
dig. Door middel van de camera is
het leven der dieren in het Russische
woud in de belangstelling van het ste
delijk publiek gesteld. De bloeddorstig
heid van het roofdier wordt even voor
treffelijk weergegeven als de °P°^e"
rende liefde voor zijn kinderen. Met
weinige uitzonderingen zal dit, helaas
zo korte filmpje, met interesse worden
gevolgd.
„Geheime dienst", welke film de
hoofdschotel in dit eerste nieuwej aars
programma vormt, is een zich vlot af
spelende affaire uit de wereld van de
internationale spionnage. Een uitste
kende vertolking van de intelligente
en moedige man van de geheime
dienst geeft Rex Harrison. De kort op
eenvolgende gebeurtenissen laten wei
nig ruimte voor loze diepten. Bij het
eerste verschijnen reeds van de char
mante ingenieursdochter tot aan het
moment waarop zij op vrije bodem in
de armen valt van haar redder (Rex
Harrison) komt de spanning erin om
eerst bij het happy-end te verdwijnen.
Bovendien ontbreekt ook in dit ver
haal de vrolijkheid niet. Voor dit on
derdeel zorgt een tweetal Engelse han
delsreizigers, die echter geheel onver
wachts als twee Gestapo-leden dit
avontuur beëindigen.
De „Serenata's" maakten haar
debuut
Een keurig afgewerkt eerste optreden
hadden de Serenata's onder leiding van
de heer H. Bohlen Donderdagavond in
Centraal. Helaas was het aantal aanwe
zigen niet zo heel groot, maar daar was
de kwaliteit van het gegevene niet
minder om. Ruim een jaar is dit groep
je jongens en meisjes van de verschil
lende scholen, zoals Lyceum, HBS en
Mulo en ook oud-leerlingen daarvan,
nu bij elkaar en ze hebben al die tijd
grondig geoefend. Vlak na de bevrij
ding had de heer Bohlen al een groep
je jongelui bij elkaar om samen een
club te vormen die weer de belang
stelling van de jeugd voor de diverse
muziekgenres stimuleerde. Ook in het
kader van het jeugdplan was deze op
richting belangrijk. Voortdurend wis
selden de jeugdige spelers en ook in
hun instrumenten bestond een te gro
te verscheidenheid dan dat er een per
manent ensemble kon ontstaan. Maar
deze jongens en meisjes hebben door
gezet. Ze hebben onder leiding van de
heer Bohlen aardige nummertjes inge
studeerd, geen klassiek, maar ook niet
jazz. Het ensemble bestaat uit de be
spelers van 12 mandolines, 6 gitaren, 4
accordeons, er is een string-bassiste en
een pianiste. Annie Manshanden werkt
mee met zangnummërs, die door de Se
renata's worden begeleid.
De voorzitter, Wim Simons, opende
vlot en vlug en kondigde meteen het
eerste nummer aan: Serenate of the
bells. Het ging keurig, het rhytme werd
ook goed volgehouden. Later bleek dat
dit niet altijd het geval was, vooral in
de Wood.v-woodpecker en in de twee
samba's, die wat te langzaam waren.
In de Kilimawals kwam naar voren,
dat het geluid van de gitaren wat te
veel de boventoon voert en dat dit
ietwat monotone slaggeluid het fijne
van b.v. deze wals niet bevordert. Maar
de rest ging prima, er werd enthou
siast gespeeld en dat is altijd een goed
teken. Vooral het laatste nummer, dat
wel uit de oude doos gehaald was,
deed het uitstekend.
Daarna zong Annie Manshanden, die
vrijwel alle liedjes van de Serenata's
had gezongen, drie solonummers, waar
bij Jenny Wit haar begeleidde op de
piano en tevens de refreintjes met alt
meezong. Het optreden van deze twee
dames was ongetwijfeld een succes, en
ze verdienden hun applaus best. Nog
twee gitaarsnli werden hierna ge
speeld door Henny v d Meer; dit jonge
lid van de Serenata's zal met wat meer
vaardigheid de volgende keer een uit
stekend figuur slaan.
In de pauze werd een kleine verlo
ting gehouden en was er een werving
van donateurs, die deze nog jonge en
onbekende vereniging net als alle an
dere verenigingen nodig heeft. Het
laatste punt van het programma was
het optreden van de afdeling jeugdto
neel van de Huisduiner toneelclub de
..Pechvogels", die een schetsje in twee
bedrijven opvoerden: Rosa Lie.
De Radiodokter heropent
Vanmiddag om drie uur wordt de
nieuwe zaak van de „Radiodokter"
(de heer P. A. de Zeeuw) geopend in
het pand Keizerstraat 30, naast Frits
Coltof. Op dat moment zal het bedrijf
definitief van de Weststraat naar de
binnenstad zijn verhuisd. De winkel
ruimte, die nu beschikbaar is, is aan
merkelijk groter dan in de tijdelijke
zaak. Zoals in een Philips-nederzetting
te verwachten is, werd aan de ver
lichting bijzondere aandacht besteed.
In de rekken langs de wanden staan de
verschillende radio- en electrotechni-
sche apparaten, zoals ontvangers,
strijkijzers en stofzuigers, infraphil-
lampen en philishaves, overzichtelijk
opgesteld. Ook hier werd de werk
plaats achter de winkel ondergebracht.
De reeds uitstekend geoutilleerde
service-inrichting kon nog met een
enkel meettoestel worden uitgebreid,
-ei gelegenheid van de heropening
vordt een aardige prijsvraag gehouden
met een Philips-radiotoestel als prijs.
VISSERIJ-BESOMMINGEN
D,c aanvoer bestond gisteren uit 117 kis-
ten schar en u kisten bot De bot werd
verkocht voor f 67 4 f 60 ,per 50 kg
Besommingen: ijm 830 f 809; Jis f 885;
82 1 1256
Joan de onverschrokkens
Een vliegtuig van de RAF wordt
neergeschoten boven Frankrijk en de
daarop volgende dagen weet ieder dat
de vijf inzittenden zijn omgekomen, het
waren Fransen. Maar de kranten zijn
verkeerd ingelicht, ze leven en ze zwer
ven rond en zoeken kleding en voed
sel. Dit is het moment dat de film be
gint en meteen is er de vreselijke
spanning, die de mensep beheerst als
er oorlog is en de Gestapo wacht en
luistert achter elke deur. Paul Henrot
speelt hier de hoofdrol als de piloot, de
belangrijkste van de vijf vliegers. De
anderen krijgen onderdak en zijn be
trekkelijk veilig door de hulp van de
kapelaan van de grote kathedrakl. Paul
niet, hij wordt gevolgd door de Gesta
po en heeft geen rustig ogenblik meer.
Een dienstertje uit een bar helpt hem;
ze kan dit doen door haar grote geloof
en haar heilige overtuiging dat haar
beschermheilige haar niet alleen zal la
ten.
„Joan of Paris" heet deze film, Joan
de onverschrokkene. Onverschrok
ken omdat ze deed wat haar hart haar
Ingaf, ze diende haar land en waagde
haar leven. Niet omdat ze dat wilde,
niet omdat ze van de piloot ging hou
den, maar omdat ze werd bevangen
door de liefde tot haar land. Haar in
nige geloof gaf haar de kracht om te
doen wat zij kon om hem te redden,
omdat van hem zoveel mensenleven*
afhingen. Het is goed deze film te
zien, niet om de spanning en de sensa
tie, maar om in uw gedacthen terug te
gaan naar die vreselijke tijd; en om
dan' hen te gedenken die hun leven ga
ven voor de vrijheid van hun land.
Juist in deze tijd is het van belang
in te zien dat het vaderland niet ge
diend wordt door egoisme, maar door
grote zelfopoffering.
Tot en met Maandag draait deze film
in Tivoli.
De regen kwam
Dinsdag tot en met Donderdag a.s.
George Brent, Myrna Loy en Tino Rossi
in The rains came, in Tivoli. In fantas
tisch mooie Indische costumes, met
grote pracht en praal leven de vorsten
van Voor-Indië. De mensen aan het
hof zijn van verschillende naties, al
lerlei sociale stromingen dringen door
en voortdurend is er de spanning van
het wachten op de regen. Het land gaat
gebukt onder een vreselijke droogte.
Eindelijk komt de regen, maar vrese
lijker en heviger dan men ooit had ge
droomd. Aardbevingen en overstro
mingen teisteren het land en in die
èichtbevolkte streken Wreekt een epi
demie uit. Aan het hof gaan de men
sen uit elkaar, de jonge dokter zet z'n
praktijk voort in de ijlings opgerichte
ziekenhuizen. De voorname Engelse da
me wordt verpleegster. Hoe grillig is
de loop van het lot, dat deze twee te-
zamenbrengt en ze weer scheidt als het'
leven hun het mooist lijkt. De regen
kwam en vaagde weg wat groeide,
maar gaf andere, betere gevoelens te
rug. In Ranchipur speelt dit verhaal
van Louis Bromfield en men kan er
niet anders dan met ademloze span
ning in opgaan. „De regen kwam" is 't
overwaard om gezien te worden, dit
mooie filmwerk zal lang in uw ge
dachten blijven.
In de voorprogramma's is een aardig
lachfilmpje opgenomen en een repor
tage over de kersenoogst. Zondagmid
dag de „Zilversmokkelaars" met in de
hoofdrol de vrouwelijke cowboy Do-
rothy Page.
Verklaring van hoogleraren
inzake Dr. Suys
Zeven en-twintig hoogleraren, oud
hoogleraren en rectoren aan de Ge
meentelijke Universiteit van Amster
dam hebben aan de gemeenteraaad de
volgende verklaring doen toekomen;
Ondergetekenden, erkennende dat het
recht van de gemeenteraad om de
hoogleraren te benoemen het recht in
sluit benoemingen buiten de voordracht
om te doen,
zijn niettemin van oordeel dat de
raad daarvan in zijn zitting van 28
Juli j.1. een gebruik heeft gemaakt,
dat door de wetgever niet bedoeld kan
zijn, aangezien hier de door alle be
trokken universitaire instanties als no.
1 voorgedragene dr. J. Suys voor be
noeming tot hoogleraar in de weten
schap der politiek niet iS' benoemd,
klaarblijkelijk op grond van onbewe
zen politieke veronderstellingen,
betreuren daarom het gebeurde in
bedoelde zitting terwille van de vrij
heid van wetenschap, temeer daar hier
door een geleerde van betekenis voor
de universiteit is verloren gegaan,
en besluiten deze verklaring ter ken
nis te brengen van curatoren, burge
meester en wethouders en de raad en te
publiceren in de pers.
De ondertekenaars zijn:
Prof. dr. B. Becker, prof. dr. G.
A. van den Bergh van Eysinga, dr. P-
M Boerden Hoed, dr. L. J. F. Broer,
prof. dr. J. ten Cate, prof. dr. D. van
Dantzig, prof. dr. W. Docters van Leeu
wen, prof. dr. N. A. Donkersloot, prof.
dr B. Faddegon, prof. dr. W. G. Hel-
linga, prof. dr. A. N. J. den Hollander,
prof. dr. J. J. van Loghem, prof. dr. H.
Meijer, prof. dr. J. F. Niermeijer, prof.
dr. H. M. J. Oldewelt, prof. dr. H. J.
Pos, prof. mr. N. W. Posthumus, dr. J.
Presser, prof. dr. J. M. Romein, prof-
dr M. G. Rutten, prof. dr. A. C. Ruys.
ir. J. Straub, prof, dr. N. H. Swellen-
grebel, prof. dr. J. B. Tielrooy, prof. dr.
Th. Weevers, prof. dr. W. F. Wertheim.
prof. dr. N. Westendorp Boerma.
Doktersdienst
De geneeskundige dienst wordt £e*
durende dit weekend te Den Helder
v, aargenomen door de artsen dr.
Franssen, Javastraat 6, telefoon 2712.
en dr. M. G. Vroom, Plantsoenstraat II.
telefoon 2485.