Stad en Omgeoin^
Dr. Saalborn besprak de Russische letterkunde
DE FILMS VAN DEZE WEEK
Dochter Van Dorus Rijkers
zestig jaar getrouwd
Willem Noske en Henk te Strake
bezochten andermaal Den Helder
KEELPIJN?
Extra concert voor de Muziekkring
Bridge-nieuws
Achter de blauwe vaan
„Masker in 't Blauw"
Leger des Heils-nieuws
Doktersdienst
Cultuur zonder overgangsvormen
Zeemacht 1-V.Z.V. 1
Zondagsdiensten
Zijpe
IJmuiden
TIVOLI:
Ditte, een mensenkind
DE WITTE:
Lost in a Harem
Diamanten bruiloft in „Stormnest"
Urk
1
ftllenqa ke«-«n vroeQGK bidan
t eroa. Voor bet eerst sinds de
bevrijdido zat da boottrein
noor &enu& weer
;0« bew€Qtng$vrHh4(d v<ar> 3
Hatta Cé was. 6aparkt tot
«cw HotetkamarVnat kippew*
I aaat, voor de r-ocnan arj éok®
itCb voorde deur. CWa
rodCrmq „batte es nicht
j iruweiii werd lid van da
p vakbond van rwusici. Hu
I spkU. piano -Nat «aJsJ
Brodowsikf. Alleen ni'etso
Dt blonde dimster Pita
Hoywortb i/eroorzaok-t dei
jriina köör ovnaanu r««t Aii
iKbOtn brenat de aar vön cia
vrouw I n -öpsprookM oor Al I
is> aoed voor minstens een
paar millioen cn dat ver-
aoedt veel. d
1r-~
'wskqV
boufd^tèdciXke'^dT
i"s 4^4C"V,'c^HOai-i stinken'
9'S motto.
Maar de werksters werken
noj altyd met.
Dat dit concecrt iets moois zou worden, wisten allen, die Donderdagavond naar
„Centraal" gekomen waren om Willem Noske en Henk te Strake te horen. Maar
dat het zo iets volkomen gaafs en ontroerends zou geven, was toch nog een ver
rassing. Deze twee mnsici, die de tweehonderd aanwezigen met hun subliem'
viool- en pianospel zoveel te genieten gaven, demonstreerden ook thans, evenals
op het NIW'IN-concert in April '47, hun uitnemende techniek, welke gepaard ging
aan een uiterste muzikale opvatting. De muziekkring Den Helder, die deze avond
organiseerde, heeft hiermede een belangrijk concert aan de rU toegevoegd.
Het Prelude en Allegro, waarmee
het programma werd geopend, deed
wat oppervlakkig aan. Maar de Cha-
eonne uit de 2e Partita van Joh. Seb.
Bach was meesterlijk. Deze vioolsolo
werd intens muzikaal en met over
gave gespeeld, de forse dubbelgrepen
en het ijle enkelspel waren vlrtueus.
De beheerstheid van de jonge violist
kwam goed tot uiting in de Sonate
S'oor viool en piano van Beethoven.
De pianist had in dit nummer niet al
leen het accompagnement, maar een
gelijkwaardige taak. De levendige
aanvang was tintelend en afwisselend,
het tempo dl menuette weloverdacht
en wat ernstig. Maar het allegro vi
vace was wel het allerbeste; een wil
de cadans van felle kleuren ln het
eanonthema, waarin violist en pianist
elkaar trachtten te overtreffen, ont
lokte het auditorium een daverende
ovatie. Deze Beethoven - vertolking
was subliem. Het kunnen van de twee
musici ging hier boven virtuositeit
uit.
Direct na de pauze het vioolconcert
van Wieniawski, dat bijzonder sterk
werd gespeeld. Het wat syncopische
allegro moderato ging over in een
hartstochtelijke romance, met volle
ronde tonen en jubelende hoogtepun
ten. Stralend kwam het einde, waarin
de pianist weer al zijn talenten ten
toonspreidde. Henk te Strake speelde
op verzoek het Scherzo in bes van
Brahms. Technisch zeer knap en met
een grote overtuiging, werd deze
aoms wat vreemde compositie gespeeld.
Van Bela Bartok bracht Willem
Noske zes Roemeense volksdansen;
deze muziek was niet de boeiendste
van dit concert. Tot slot een viertal
korte dansen, waaronder de bekende
Spaanse dans Romance Andaluzza van
Pablo de Sarasate, een Hongaarse
dans van Brahms en twee Slavische
dansen van Dvorak. Soepel en speels,
maar toch ook fors en breed kwamen
de tonen de zaal inzweven, waar in
uiterste aandacht geluisterd werd,
waar de adem Ingehouden werd tot
de vreemde syncope kwam, die het
eind betekende.
Daarna was er het applaus, dat tot
een zee van geluid aangroeide. Want
allen begrepen, dat hier ïeis bijzon
ders was gebracht. Willem Noske en
Henk te Strake kwamen nog een keer
terug en speelden een compositie van
een hedendaags Hollands componist,
waarna de aanwezigen staande ap
plaudisseerden.
Wedstrijduitslagen viertallencompeti
tie Nederlandse Bridge Bond.
Ie klasse: Wieringen 3Wieringen 2
6643; Wieringen 2—HBC 1945 1 49—
40; Wieringen 3—HBC '45 2 52—35.
2e klasse: Wieringen 4Wieringen 5
70—31; Wieringen 4—HBC '45 3 46—
46; Wieringen 5—HBC '45 4 41—41.
De stand luidt nu:
le klasse
1. VBC 1 7
2. VBC 2 7
3. Wieringen 3 8
4. HBC '45 1 7
5. Wieringen 2 8
6. HBC '45 2 7
2e klasse:
1. Wieringen 5 8
2. VBC 3 7
3. Wieringen 4 8
4. HBC '45 3 7
5. HBC '45 4 7
6. VBC 4 7
In de le klasse is di
keken en heeft VBC 1 nog slechts één
punt nodig uit drie wedstrijden. In de
2e klasse zien we een spannende strijd
tussen nog wel vier kampioenscandida-
ten, waarbij VBC 3 en Wieringen 5 de
beste kansen hebben. De wedstrijd tus
sen deze beide viertallen zal hier wel
de beslissing moeten brengen.
7
0
0
14
+215
3
2
2
8
26
3
2
3
8
29
2
3
2
7
37
3
1
4
7
—110
0
0
7
0
—139
5
2
1
12
99
5
0
2
10
69
3
3
2
9
69
2
4
1
8
47
1
3
3
5
—113
0
0
7
0
—161
zaak vrijwel be-
Geslaagde filmavond N.C.G.O.V.
Circa tweehonderd stadgenoten toon
den hun belangstelling voor de film
avond der Nat. Chr. Geheelonthouders
vereniging, die Woensdag in het ge
bouw Palmstraat werd gegeven. Nadat
de bijeenenkomst op de gebruikelijke
wijze was geopend, sprak de voorzitter,
de heer C. J. Bijlsma, een welkomst
woord, waarin hij mededeelde dat het
alcoholgebruik nog steeds toeneemt.
Het is sinds 1938 met één liter per hoofd
per jaar gestegen. Hij deed daarop een
ernstig beroep op alle Christenen om
zich achter de blauwe vaan te scharen.
Spr. was dankbaar dat de vereniging
erin geslaagd was een nieuw filmappa
raat met geluidsinstallatie te verkrijgen.
Het programma vermeldde naast enige
goede bijfilms de hoofdfilm „Het grote
offer". Deze film, waarin uitmuntend
spel werd geleverd, en vrolijke en aan
doenlijke momenten elkaar afwissel
den, liet op duidelijke wijze het ver-
band zien tussen het alcoholisme en het
toenemend aantal echtscheidingen. In
deze film kon een dergelijk onheil dank
zij het gebed van een kind worden
voorkomen.
In de pauze sprak de propagandist
der vereniging, de heer Van Veen, een
kort propagandawoord, waarin hij aan
de hand van opgedane ervaringen, op
overtuigende wijze een schets gaf van
het leed dat door het misbruiken van
alcohol kan worden veroorzaakt. Hij
spoorde zijn hoorders aan, om krachtig
tegen deze demon ten strijde te trekken.
Na afloop treden twee nieuwe leden
en twaalf donateurs tot de vereniging
toe.
„Harmonie" brengt operette
Zoals wij reeds aankondigden, zal de
zang-, reciteer- en orkestvereniging
„Harmonie" op Maandag 7 en Dinsdag
8 Februari in Casino een operette-uit
voering geven. Leden en donateurs
kunnen dan genieten van „Masker in 't
Blauw", een romantische operette in zes
taferelen, met muziek van Fred Ray-
mond. De eerste drie taferelen spelen
in een Zuid-Europese omgeving, waar
een kunstschilder op een bal-masqué in
contact komt met een donkerogige
schone. De gang van het verhaal brengt
de toeschouwer in het vierde bedrijf
naar Mexico, waar de geschiedenis van
Armando Cellini en Evelyne Valera
zich verder ontwikkelt. Er zijn twee
dames en zes heren-solisten. Het aantal
koorpartijen is vrij beperkt. De ballet
ten, die in de operette voorkomen,
werden ingestudeerd onder leiding van
de heer Siebeling. De heer Jac. Bos
heeft de regie en de muzikale leiding.
Beide voorstellingen zijn uitsluitend
toegankelijk voor donateurs. Men kan
zich nog tot 4 Februari a.s. als zodanig
opgeven bij de heer C. van Straaten,
Tfector Treubstraat 93.
Naar kapitein Verwaal ons mede
deelt, hebben ook de zangbrigade
en het muziekcorps van het Leger des
Heils te Den Helder onder de heersen
de griep te lijden. In verband daarmede
kan de voor hedenavond aangekondigde
jubileumsamenkomst in de legerzaal
geen doorgang vinden.
De geneeskundige, dienst wordt gedu
rende dit weekend te Den Helder waar
genomen door de artsen J. J. Fahren-
fort. Westgracht 9, telefoon 2981 en P.
v. d. Nieuwenhulzen, Plantsoenstraat 1,
telefoon 2335.
Spoedig na aankomst van de Nederlandse troepen keerde de bevolking van
de kampong Djangga, aan de weg van Prapat naar Porsea op Sumatra, naar
haar woonplaats terug. Deze jeugdige Batakker geeft uiting aan zijn
vreugde op zijn zware bashoorn
Er zijn weinig landen, die zich momenteel zo in de belangstelling der werelu
mogen verheugen, als Rusland. Dat geldt dan de politiek van dit land. Maar er is
ook een Rusland van de geest. De stem van dit Rusland moet worden beluisterd
in dichters en prozaschrijvers. Daarop wees de heer J. W. van Vendeloo in zijn
openingswoord voor de eerste lezing, die door dr. A. Saalborn uit Bussum werd
gehouden voor de Heiderse Volksuniversiteit over de „Russische letterkunde".
Flink gorgelen mei
Superol. Eén tabletje
opgelost in een glas
watar doet wonderen.
Met de revolutie van 1917 werd met
één slag, aldus dr. Saalborn, de oude
Russische cultuur, althans naar het
uiterlijke, ten gronde gericht. Er ge
beurden verschrikkelijke dingen. Gees
telijke krachten, waarheden, diepten
en werkelijkheden werden vernietigd
en waardeloos gemaakt. Maar in het
denken bleef de geest van het oude
Rusland levend.
Vóór 1916 v/as van de Russische let
terkunde slechts weinig bekend. De
vader van de docent was de eerste, die
in het Nederlands studies over dit on
derwerp het licht deed zien. Bij alle
schrijvers, zoals Dostojewski en Tol-
stoi, onderkent men de gedachte, dat
het lijden moest worden aanvaard, om
dat het een deel van het menselijk le
ven is. Het lijden wordt de mens tot
zijn beproeving door God opgelegd.
Dat geldt voor het lijden in persoon
lijke zin, maar ook voor het lijden in
sociale zin. Met de revolutie worden
deze ideeën weggevaagd. De mens
moet niet dulden en berusten. Het lij
den zal wel afnemen, wanneer alle
mensen zich gaan instellen op de col
lectiviteit, wanneer hun sociale ge
zindheid wordt ontwikkeld.
De overgang naar dtze nieuwe gei
dachtenwereld ging wel zeer abrupt.
Rusland heeft nooit de overgangsvor
men gekend, die in de ontwikkelings
gang van de Westerse cultuur waar te
nemen zijn. Renaissance en humanis
me zijn voor Rusland begrippen zon
der inhoud. In de 18e eeuw heeft de
tsarina het Classicisme als modegril
willen navolgen. De Russische mens
van de 19e eeuw voelde dit element
echter aan als een vreemd bestanddeel,;
als een lege formaliteit. Het oude
Christendom uit het Oosten drukte op
hem zijn stempel. Zij werden onder
drukt door vreemde heersers en zwij
gend hebben zij hun onderwerping ge
duld.
Ook Peter de Grote wilde Westerse
ideeën in zijn land importeren, maar
hij ondervond daarbij de grootste te
genwerking. De controverse tussen de
..Slavische" en de „Germaanse" ge
dachten wereld was nog te groot. De
Europese mens zit vast aan zijn cul
tuur, de Russische mens leeft er los
van; voor hem heeft „bezit" maar wei
nig waarde. Eigenlijk was ook Marx,
die van het Westen kwam, hun vreemd.
Dat wisten de mannen van de grote
revolutie pok wel, maar hun doelein
den lagen op politiek terrein.
De Russische letterkunde objecti
veert een machtig zieleleven. Dosto
jewski en Tolstoi vertolken beide
ieder op zijn wijze en langs verschil
lende wegen in hun figuren de ge
dachte dat de weg door het lijden heen
\oor de mens de beste weg is. De vi
sie van de dichters en prozaschrijvers
r.a de revolutie is uiteraard een geheel
andere. Een niéuwe wereld moet wor
den opgebouwd, en daarbij kunnen
geen passieve, maar uitsluitend actie
ve mensen worden gebruikt.
Verschillende schrijvers en dichters,
zoals Poesjkin en Gogolj. werden door
dr. Saalborn besproken. Op zeer tref
fende wijze las hij voor uit hun werk.
Het werd een bijzonder leerzaam en
boeiend uur. Wij hadden graag aan
meer stadgenoten de vreugde toege
wenst om dit te kunnen bijwonen
Dinsdagavond a.s. wordt in de Vak
school voor Meisjes de. tweede cursus
avond gehouden.
Morgenmiddag om twea uur speelt
Zeemacht 1 op het Ankerpark-terrein
haar laatste competitiewedstrijd in
eigen huls tegen VZV 1.
De cabaretavond, die vorige week
Zaterdag in Casino werd gegeven ten
bate van het Marine Sanatoriumfonds,
en waaraan het revuegezelschap „Tot
ons genoegen" medewerkte, zal van
avond worden herhaald. Voor belang
stellenden zijn vóór de aanvang der
voorstelling nog kaarten verkrijgbaar.
Op een propaganda-avond van de
vereniging „Het Hogeland" worden
Maandagavond in het gebouw Palm
straat twee films vertoond n.1. „Was
het zijn schuld alleen?" en „Het Hoge-
landse werk in kleuren". In de eerste
film wordt het reclasserings- en op
voedingswerk der vereniging uitge
beeld. De andere film geeft een over
zicht van heel het werk der vereniging
in al haar kolonies en tehuizen. De
aanvang der voorstelling is half acht
's Middags om half vijf wordt een spe
ciale kindervoorstelling gegeven.
ARTSEN.
N.H. NOORDERKWARTIER. In.
d:en geen gehoor bij de eigen arts, zijn
van Zaterdagmiddag 16 uur tot Maan
dagmorgen 8 uur wél de volgende art-
ser. aanwezig: Koning, Schagen, telef.
435: Van Wieringen. Schagerbrug, telef.
214; Verheul, 't Zand, telefoon 223; Vee
nis, Breezand, telefoon 250; Beeker,
Wieringen, telefoon 47; Hoogkamer,
Middenmeer, telefoon 21; Bouman, Win
kel, telefoon 335; Schreuder, Oude Nie-
dorp, telefoon 212: Schut, Wieringer-
waard, telefoon 262.
N.H. NOORDERKWARTIER. In
dien geen gehoor bij de eigen dieren
arts. zijn Zondag a.s. wél de volgende
veeartsen aanwezig: Dekker, 't Zand,
telefoon 312 en Van der Kolk, Nieuwe
Niedorp, telefoon 232.
BURGERLIJKE STAND.
Geboren. Johannes P. C., zoon van
C. Tol en van M. C. Komen. Geer-
truida J. M., dochter van H. Dignum
en van J. Pater.
Ondertrouwd: N. Ligthart en A.
Bakker.
VISSERIJ-BESOMMINGEN
De aanvoer bestond gisteren ulj 300 kis
ten makreel 140 koolvis, 25 wijting, 20
poon, 75 schelvis, 15 tong, 15 kabeljauw,
10 verse haring en 25 kisten diversen Dit
v/erd alles aangevoerd door één trawler,
die hiervoor een besomming van 118,500
maakte
In Tivoli hébben gisteravond ruim
negenhonderd stadgenoten de eerste
voorstelling bijgewoond van „Ditte,
een mensenkind", de opmerkelijke
Deense film, waarover wij reeds enige
malen schreven. Wij vestigen er de
aandacht op, dat Donderdagavond in
TiVoli geen film wordt gedraaid, in
vérband met de toneelavond van de
Held'erse Volksuniversiteit. Zij die
„Ditte" willen gaan zien, hebben daar
toe dus uiterlijk Woensdagavond a.s.
de gelegenheid.
JJE STORM JAAGT over Den Helder. Smijt de brekers tegen het basalt van de
dijkglooiïng, buldert door de kale takken van de weinige bomen die het
„Stormnest" telt, schudt aan daken en deuren. Maar de mensen weten zich veilig.
„Het Ujkt wel minder te stormen dan in vroeger jaren", zeggen ze dan, maar het
is niet waar. We zijn wat verder van de natuur gaan leven, en vinden een storm
alleen maar onaangenaam wanneer we tegenwind hebben op de fiets. Dat is wel
anders geweest. De tijd is niet zo heel ver, dat wind en water, regen en onweer,
nog als ontzaglijke machten werden ondergaan. Daarvan kan Doortje Rijkers
getuigen, die met haar man Ko Vader net als zestig jaar geleden weer in de
bruidsdagen is. En weer net als vroeger jubelt en juicht de storm om hun
huis. Maar Doortje heeft nu niet naar buiten te gaan om de Blauwe Zeeridders
naar de dijk te roepen. Er zijn haast geen blauwe zeeridders meer. De grote Dorus
Rijkers is al twintig jaar dood, en de reddingboot die naar hem werd genoemd,
ligt dag en nacht vaarklaar in de Buitenhaven.
Maar in deze bruidsdagen, waarin
het ook zo fel eii hevig stormt, staan
de herineringen aan hoe het vroeger
was, de grijze .Doortje nog helder
voor de geest. Een enkel woord is vol
doende om te merken, dat haar leven
niet als een droom is voorbijgegleden.
Wij „trotseerden" deze week de storm
en hebben het diamanten bruidspaar
opgezocht in hun hoekhuis aan de
Soembastraat, waar de heer en me
vrouw VaderRijkers inwonen bij hun
zoon, die gepensionneerd zeeloods is.
Tegelijk met ons kwam een jeugd
vriendin de bruid feliciteren. Doortje
Rijkers en Betje Bontes hebben zestig
jaar geleden heel wat keertjes samen
door Oud Den Helder gezwalkt. Sa
men hebben ze, als jonge frisse mei
den met een mengsel van bloed en zee
water in de aderen, langs dé vloedlijn
gejut naar wrakhout en stukgoed.
Weer of geen weer, ze gingen er sa
men op uit. En als het nacht was, en
er zat een schip op de gronden, dan
stoven ze in nachtgewaad door de
nauwe straatjes, om de mannen te
porren. En wanneer het „sjouwtje"
achter de rug was, en de reddingboot
weer veilig in de loods op het An
kerpark, dan gingen Doortje en Betje
samen de rode, witte en blauwe verf
van de boorden net zolang oppoetsen
tot geen vlekje meer te zien was.
„En weet, je nog van die duigen?"
vraagt Doortje olijk aan Betje. Maar
deze wil daar niets Van weten. „Stel
je voor, dan komt dat ook nog in de
krant, nee da's gek, hoor!" En de bei
de pittige oudjes hebben nog pret om
de herinnering. Ze zijn een keer sa
men petroleumvaten wezen jutten. Die
waren met een harde Noordwester
storm over de dijk heen geslagen. De
gezworen vriendinnen gingen er
's nachts op uit, met een oliepak van
vader aan. „Wanneer komt dat alle
maal in de krant?" vraagt Betje. „Za
terdag, mevrouw Van Tol", voorspel
len we. „Nou, dan zal ik zorgen dat
ik voor die tijd weer in Schagen zit",
zegt ze met een knipoogje tegen haar
oude vriendin, die het best leuk vindt
weer eens met Betje te kunnen bab
belen.
Vader is geopereerd.
Even later zitten we met de bruid
alleen, bij de snorrende kachel. De
bruigom ligt te slapen op de divan.
Hij heeft zeven weken in het zieken
huis gelegen om een staar-operatie
aan zijn rechteroog te ondergaan, maar
hij knapt nu al zover op, dat de dok
ter hem voor de bruiloft naar huis
heeft laten gaan, In zijn vrouw en
schoondochter heeft hij prima ver
zorgsters. „Ja, we hebben een echt fij
ne familie", vertrouwd mevrouw Va
der ons toe. „We hebben drie dochters
en twee zoons gehad. Er zijn klein
kinderen en achterkleinkinderen ge
komen, en we zijn allemaal rijk met
elkaar. Dat zul je zelden zo beleven".
De jaren sinds haar huwelijk
(Doortje was negentien jaar toen ze
trouwde en haar man 21) zijn voorbij
gevlogen. Daar was veel geluk, on
danks het grote geldgebrek dat soms
kwellen kon. Toen ze trouwden, was
Ko stuurman bij de marine, voor Vijf
gulden in de week. Later is hij portier
op de werf geworden, tot hij twintig
jaar geleden werd afgekeurd. „We
hebben natuurlijk ook een hoop zorg
gehad. Maar we zijn altijd tevreden
geweest. Je moet de zware dingen net
zo goed nemen als de lichte. We heb
ben ons leven niet in eigen hand. Er
is Eén die ons leven bestuurt, al is het
soms moeilijk om te berusten".
En dan betrekt het vriendelijke ge
zicht, waaruit de wijze ogen ons toe-
glanzen. „Het was heel hard, dat we
onze oudste dochter moésten missen.
Anderhalf jaar geleden. Dat was zo'n
lieve meid en ze heeft haar ziekte zo
geduldig en zonder één hard woord
gedragen. Aan haar moet ik in deze
dagen aldoor denken".
Oude portretjes komen voor de dag.
een foto van vader Dorus op de fiets.
Leuke kiekjes uit de evacuatietijd,
waaraan overigens de herinneringen
niet zo bijster prettig zijn. „Zestig jaar
getrouwd! Wat wij betreft waren het
er veertig", glundert de bruid, terwijl
ze nog een kopje thee inschenkt. „Ik
heb het nog best naar mijn zin, en hij
ook wel hoor", met een knikje in de
richting van haar slapende echtgenoot.
„De dagen zijn ons nog te kort. We
hebben de hele dag door visite, en dat
is leuk hoor. Maar ik kan wel eens op
zien tegen die trouwdag. We maken
er tenminste maar geen groot feest van,
want je kan hier zoveel mensen niet
bergen. We hebben Maandag toch al
zo'n dikke dertig eters!"
Het zal dus overmorgen, wanneer het
60 jaar geleden is. dat Jacobus Mat-
theus Vader en Doortje Rijkers elkan
der trouw beloofden, een hele drukte
geven in Soembastraat 60. We zullen
hopen dat ze tegen deze storm even
goed opgewassen zijn als tegen die
andere, die nu net als vroeger
om het huis joelt. Doortje zal het nu
binenshuis «afkunnen. En er zijn haast
geen Blauwe Zeeridders meer. Maar
de herinnering aan hen is in Doortjes
hart lavend gebleven.
Lost in a Harem, die Vrijdag tot en
met Maandag in de Witte draait, is wel
zo'n zotte klucht, dat je er om lachen
moet, of je wilt of niet.
Een avontuur van twee komieken en
een meisje, die in het paleis van een
sultan verzeild raken en nog wel in
eer. harem, en die niet weten wat voor
zottigheid ze moeten fantaseren om er
weer uit te komen. De band van Jam-
my Dorsey verzorgt de weinig toepas
selijke muziek in het paleis van een zo
grote statigheid, maar dat hindert alle
maal niets. Het is een prachtige show
van muziek en balletten, alleen om de
sultan te vermaken, maar een lust voor
het oog van de toeschouwer. En door al
die prachtige vertrekken en door de
diverse gevangenissen rollen en huppe
len de twee droge komieken, Abbott en
Costello, die iedereen de lachstuipen op
het lijf jagen. Een film, waar niets an
ders in zit dan pretentieloze dwaasheid,
die je nog thuis doet nalachen.
Van Dinsdag tot en met Donderdag
een kleurenfilm/met in de hoofdrollen
Mariene Dietrich en Ronald Colman.
Deze namen spreken voor zichzelf, en
de titel „Kismet" evenzo.
BURGERLIJKE STAND
Geboren: Albertje, d. van Tiemen
Woord en Marretje Post. Gerrit, z. van
I.cuwe Post en Aagje Schenk. An-
dties, z. van Dirk Ras en Annegina
Post.
DALING VAN
SNOEKBAARSPRIJZEN
De prijzen van de snoekbaars verto
nen de laatste tijd een geringe daling.
De oorzaak hiervan moet men zoeken
in de slechte positie van de export
van binnenvis. Een der grootste afne
mers van snoekbaars, Tsjecboslowakije,
heeft de laatste tijd de invoer drastisch
verminderd, met als gevolg dat de prijs
var deze vissoort moest dalen. Een
tweede oorzaak is de binnenlandse af
zet. In het binnenland is n.1. weinig
vraag naar deze grote soort snoek
baars. Slechts voor de kleinere soor
ten is een goede afzetmogelijkheid te
vinden. Daarmede is het prijsverschil
te verklaren tussen de grote en kleine
snoekbaars.
OUDERAVOND
ln de Chr. scholen werd een ouder
avond gehouden. Evenals andere jaren
bestond ook nu de gelegenheid tot be
zichtiging van het werk der kinderen.
Op deze avond werden twee onderwer
pen behandeld. Het eerste door on
derwijzer Achterberg over: De Goede
Herder en het tweede door Hakvoort
over: Het belang van het Onderwijs.
VISSERIJ
Aangevoerd op 20 Jan. aan de visaf-
slag Urk door 23 vaartuigen: 2737 p.
snoekbaars f 0.58—f 0.60 p. pond; 1089
p. witvis t 0,03—f 0,40 p. pond.
Qc van
cia
lek
■stars-
zaytü» «rulhoÊ.n.'-'ÖG
Nica+sloat beai.Dao»- woest-O* J
ze met. wiaae tz wuilioen aa-,
teocqavt Man ■z-oat1-/
liin d« dvia
t-'hiilips Oppen hqtvvOS'.
