Stralende Marva's in de ontruimde eetzaal
Dr. Saalborn besprak Toerpjew en Tolstoi
Stad en Omgeving-
Uitstekende toneelavond van
Helderse Volksuniversiteit
de
Wirons Symphonie-orkest nam op
keurige wijze revanche
Beroemde Amerikaanse
solist op schoolconcert
Sigurd Rascher, saxofoon
Nicolientje in de Cantine
Volgende week Zaterdag:
SIMAVI-collecte
Moeders en Zonen'
Uitvoering „Verenigde Helderse Zangers
Cultuur zonder overgangsnormen
Woninginrichting Zuidweg
uitgebreid
Doktersdienst
De Bioscopen
TIVOLI:
Weekend in het Waldorp
DE WITTE:
Mademoiselle amuseert ticb
Hr. Ms. „Leeuw" in dienst gesteld
Gistermiddag werd op het Marva-Iogementschip „Leeuw" de vlag gehesen.
Geen hoornblazers of snerpende bootsmansfluitjes werden gehoord, geen ge
weren, die gepresenteerd werden, want het is een schip, waar meisjes wonen.
De „Leeuw", hoe stoer en koninklijk zijn naam, hoe staalhard en grijs zijn huid,
het is een huis geworden en niet alleen dat, het is een gezellig thuis. Momenteel
wonen er 33 Marva's, waarvan er drie nog tijdens de plechtigheid arriveerden,
plus natuurlijk de twee officieren en twee onderofficieren. Veel bloemen van
mensen, die de meisjes hun welgemeende gelukwensen hiermee aanboden, gaven
een echt huiselijke indruk. Schemerlampjes en fleurige kleedjes gaven het spe
cifiek vrouwelijke cachet aan zo'n thuis. Het moet wel een fijn schip zijn.
ken borden, dat het militaire niet de
overhand gaat voeren, dit moet voor de
meisjes zelf, die de hele dag al werken
op het Commandementsgebouw en op
de verbindingsdienst, waar alles uni
form is, wel zo prettig zijn.
In de ontruimde eetzaal stonden de
Marva's aangetreden met hun officie
ren en onderofficieren. Keurig in de
houding, militairen. De commanant van
Hr. Ms. wachtschip, kapt.-luit ter zee
C. J. Wingender, sprak hen kort toe:
heette hen en de genodigden welkom
en bood zijn gelukwensen aan. Hij me
moreerde even hoe de Marine ertoe ge
komen was, een schip voor de Marva'1
in te richten, hoewel dat eerst geoes
zins de bedoeling was. Maar de uitbrel
ding van het corps werd dringend en
zelfs is het voorgekomen, dat over'
plaatsingen naar Den Helder moesten
worden geweigerd, omdat het huis aan
de Hoofdgracht geen plaats meer bood.
Meer huizen in gebruik nemen of
nieuwbouw was natuurlijk niet moge
lijk en de enige oplossing bleek het
logementsschip „Leeuw". Dit is nu in
gericht en we kunnen aannemen, dat
die inrichting ieder tevreden zal stellen.
„We spreken onze dank uit aan de
Kijkswerf en de KVD, hier door de he
ien De Jonge en Kasemier vertegen
woordigd. Nu mag als blijk van de
officiële indienststelling de vlag gehe
sen worden, zoals dat elke morgen, ge>
Hjk met de andere Marineschepen ge
beuren zal". Vervolgens sprak de Corn
mandant der Marine, kapitein ter zee
I. W. Reijnierse, zijn genoegen uit over
de ingebruikneming van dit schip, dat
ruimer en beter is dan het huis, maar
dat toch typisch vrouwelijk dient te
blijven. De hele dag de zon, dat stemt
overeen met het ideaal van elke vrouw.
Daarna werd een rondgang gemaakt
door alle aanwezigen over het schip,
dat nog nieuw rook van de glanzende
lichte verf. Zeer economisch en com
fortabel ingericht, met overal centrale
verwarming en stromend warm en
koud water, mooie heldere lampen en
\oldoende ventilatie. Op het voorschip
de kombuis, waar de eigen koks het
eten koken. Dan komt de ruime eetzaal
met een paar machtige schepen 6p de
wanden geschilderd. Rode gordijntjes
voor de patrijspoorten en gezellige ta
feitjes en stoeltjes. Dan zijn er aan een
lange gang de toiletten, douchecellen,
wasgelegenheden en een afwashok ge
legen. Ook een gerieflijke twee-per
soons-ziekenhut is aanwezig. Aan het
eind van die gang ligt de longroom
voor de officieren, waar het met sche
merlampjes en kleedjes echt genoege-
lijk gemaakt is. Benedendeks zijn de
slaapgelegenheden, voor de officieren
en onderofficieren tweepersoonshutten,
terwijl voor de Marva's de afdelingen
over de diverse zalen zijn verdeeld. Zo
hebben de korporaals, de koks en hof
meesters en de verbindingsdiensten
aparte afdelingen, wat in verband met
nachtdiensten enz. door de meisjes zelf
erg op prijs gesteld wordt. Ook de bot
telarij is Waar, waar alle proviand te
vinden is, behalve sterke dranken
De onderofficieren hebben daar ook
hun eigen long. oom, waar het intiem
gemaakt is met allerlei dingen van de
meisjes zelf. Er is nog een droogkamer.
waar de was op lijntjes boven een ver
warmingsinstallatie snel droogt en er is
een overvloed van kastruimte. waaraan
in het huis nog vaak gebrek bestond,
en overal onder de bedden zijn lad^n
aangebracht. De hofmeesters zwaaien
aan boord descepter onder de Chef
huishouding: een sergeante. De twee
officieren voeren het bevel over het
schip en het recreatieoord, terwijl het
oppertoezicht in handen is van Overste
Wingender. Er zal zoals bij alle loge
mentsschepen worden wachtgelopen,
niet met het geweer over de schouder
natuurlijk, maar binnenshuis. Er zal
zoveel mogelijk aandacht aan geschon-
Binnenkort bestaat de organisatie
„Eén uur muziek", welke ook de
schoolconcerten in Den Helder ver
zorgt, een kwart eeuw. Dat het baan
brekende werk van deze organisatie
de waardering en steun ontvangt, die
het verdient, blijkt uit de belangstelling
van vooraanstaande figuren op cultu
reel gebied, nu „Eén uur muziek"
wordt omgezet in een stichting. In
de Raad van Advies krijgen o.m. zit
ting de heren Eduard van Beinum, dr.
Rudolf Mengelberg en prof. dr. Bru-
no Walter.
Deze dingen zullen de bezoekers
van de schoolconcerten echter minder
interesseren dan de vraag wat de
stichting hun voortaan te genieten zal
geven. Nu reeds verscheidene instru
menten behandeld zijn, is thans de
saxofoon aan de beurt. Men wil de
jeugd, die dit instrument slechts kent
van de jazz-band. de buitengewone
schoonheid van de saxofoon demon
streren. De kunstenaar, die deze taak
op zich genomen heeft, is niemand
minder dan de wereldberoemde Ame
rikaanse saxofonist Sigurd Rascher.
Deze heeft zich bereid verklaard, om
speciaal voor de schooltournée van
„Eén uur muziek" (waarbij een hon
derdtal middelbare scholen zijn be
trokken! uit New York over te ko
men. Naast klassieke werken zal hij
ook composities uitvoeren, die door
hedendaagse componisten aan hem
werden opgedragen. Onvoorziene om
standigheden voorbehouden zal het
concert te Den Helder plaatsvinden op
Dinsdag 1 Maart a.s.
Ruimte voor tachtig.
Toen het corps Marva's hier in Den
Helder kwam, was het aantal meisjes
twintig. Nu is dit aangegroeid tot 37,
omdat er niet meer bij kon. Maar op
de „Leeuw" kunnen er nog heel wat bij
geplaatst, momenteel zijn er 68 slaap
plaatsen en dit kan uitgebreid worden
tot 80. Binnenkort zal het corps hier
ook uitgebreid worden; een kleine
groep zal hier de opleiding voor de ver
bindingsdienst ontvangen, zodat Den
Helder dan mag bogen op een oplei
dingscentrum van Marva's. Ook het
huis zal nog in gebruik worden gehou
den; dit wordt het recreatie-oorij, waar
de meisjes hun gasten kunnen ontvan
gen en waar ze ook binnenkort lessen
kunnen nemen en cursussen volgen.
De geschiedenis van de „Leeuw" is
niet een belangrijke, men weet niet
eens goed, wat het schip eigenlijk ge
presteerd heeft, als het tenminste zo
dapper is als „haar" naam zegt. Na de
oorlog is 't ergens gevonden, de Duitse
Weermacht had het in gebruik gehad.
De Gezagstroepen ontfermden zich er
over en later kwam het in handen van
de Marine. Toen werd het opeens een
erg levend schip, want het kwam als
aanvulling van de woonruimte bij de
Marinekazerne te liggen, waar 90 Ma
riniers het hebben bewoond. Toen Hr.
Ms. „Neptunus" in dienst kwam, werd
de „Leeuw" naar Rotterdam gesleept
om daar de woonruimte groter te ma
ken. Vorige jaar yoer het naar Nijme
gen, waar de Marva's, die de 4 daagse
meeliepen er op gehuisvest werden.
Toen weer naar Nieuwediep, waar het
een tijdlang op non-actief ging. Maar
nu is het prima opgekalefaterd, gesco'.l-
derd en opgestreken en het is een
heerlijk gezellig thuis, zij het dan een
drijvend, voor de Marva's. Maar zij
zullen in him hart, als echte Marine
meisjes, er trots op zijn. Trots op hun
schip waarop zij gisteren, bij het dalen
van de zon, gelijk met alie andere ma-
lineschenen. de vlag mochten strijken,
terwijl er stilte aan dek was.
Voor een jammer genoeg niet volle
Cantine werd Donderdagavond het
vrolijke spel In drie bedrijven „Nico
lientje knapt het wel op" opgevoerd.
Jammer genoeg, zeggen we, want het
was alleszins de moeite waard dit bui
tengewoon aantrekkelijke levenslesje
te leren, namelijk, dat het altijd ver
keerd is om al je hoop op bezit te stel
len. Het geld, dat stom Is, maakt recht
wat krom is, wordt soms gezegd, en
dat werd hier nog eens ten overvloede
vertoond. Maar dat rechte, dat door
het geld zo recht was gemaakt, bleek
niet zo erg recht te zijn, want toen
uitkwam, dat het blinkende geld niet
meer blonk omdat het door een ver
keerde speculatie was verdwenen, werd
plots die hele lieve aanhankelijkheid
tussen arme familie en rijke tante, om
geklapt tot een hevige ruzie, waarbij
de tante de deur uitgestuurd werd.
Maar behalve het lesje van de verkeer
de geldzucht was er nog veel te
lachen. Allervermakelijkst speelde
mevr. Nieuwenburg als Jansje, de
dienstbode met haar hart op het punt
je van de tong. maar.... een hart van
goud. Zy had altyd de lachers op haar
hand. want ze was zo echt ingeleefd
in haar rol van flapuit. Nicolientje
werd gespeeld door mevr. Leeuwens
en goed gespeeld, we kunnen haar
niets dan lof toezwaaien. Alle andere
rollen trouwens waren af, ze werden
gespeeld met élan en vaart en volko
men aannemelijk. Ieder had net die
vertolking die haar „lag" en het geheel
was alleen maar geslaagd te noemen.
Onder de algehele leiding en regie van
sergeant Steindel, die hier een wel
heel grotë pluim verdiend heeft, werd
dti blijspel ingestudeerd door leden
van de Bond van Militaire Oorlogs
slachtoffers. Maandagavond zal in Ca
sino dit spel nog eens worden opge
voerd. We kunnen de bezoekers een
goede avond voorspellen. We hopen
nadien nog even op de opvoering te
rug te komen.
Het bestuur van de vrijzinnig-
hervormde Zondagsscholen verzoekt
ons de aandacht erop te vestigen, dat
de aanvangsuren van de Zondagsscho
len Tuindorpschool en Brakkeveldweg
thans definitief zijn vastgesteld op
kwart voor twee en kwart voor drie.
We helpen nog even herinneren
aan de nachtvoorstelling van „De be
levenis van dr. Wassell" in Tivoli, ten
bate van het Rode Kruiswerk in In
donesië. De voorstelling begint van
avond om tien uur.
Bij de machinisten-examens te
Den Haag slaagde onze oud-stadge
noot, de heer J. van Moort, voor werk
tuigkundige grote handelsvaart, derde
rang.
Voor het diploma 3e stuurman
grote handelsvaart slaagde te Den
Haag de heer G. Gulikers, leerling
van de gemeentelijke zeevaartschool
te Den Helder.
Kunt U zich nog herinneren, dat ver
leden jaar een klemmend beroep werd
gedaan op de bevolking van Den Hel
der, om steun te verlenen aan de ar
beid van Simavi? Het was te voor
zien dat dit beroep niet tevergeefs
werd gedaan, gezien de banden, die
onze stad met Indonesië binden. Inder
daad werd een prachtige som gelds
bijeengebracht, maar men zal willen
aannemen dat de leniging van de ont
zettende medische nood in Indonesië
enorme bedragen vraagt, en dat een
hernieuwd beroep op de offervaardig
heid noodzakelijk is.
Mochten er nog lezers zijn, die op
dit punt nog twijfelen, laten zij dan
de circulaire van de vereniging „Sima
vi", welke door de post huis aan huis
wordt bezorgd, eens met aandacht le
zen. Ook zy zullen dan de overtui
ging krijgen, dat zelfs de grootste fi
nanciële bijdrage nog slechts een be
scheiden steentje is. Vele van zulke
bescheiden steentjes vormen tezamen
echter een bedrag, waarvan weer een
waardevolle hoeveelheid medicamen
ten en instrumenten kan worden aan
geschaft.
Op Zaterdag 5 Februari a.s. zal in
Den Helder de jaarlijkse collecte wor
den gehouden. Zij wordt van harte
aanbevolen door een comité dat be
staat uit de volgende stadgenoten:
burgemeester G. Ritmeester, kapitein
ter zee I. W. Reijnierse, kapitein ter
zee S. G. Barendregt, dr. W. J. Bak
ker. G. P. Berkhouwer, ds. J. Borg-
hardt, mevrouw N. Grobbenvan
Steenwijk, mevrouw B. E. Groene-
wegenSteur, dr. P. H. Eykman, ds.
M. Hamming, deken A. H. Harst, ds.
J. Hartkamp, ds. W. J. de Hoest, mevr.
L. A. LeverBrouwer, dr. A. E.
Loen, L. F. van Loo, mevrouw J. C.
W. F. van den Nieuwen huizen
Zwaanswijk, ds. J. Papineau Salm, dr.
W. Reilingh, mevrouw H. Schoonho
venKrijgsman, C. Steenlage, dr. J.
A. Swaters, P. S. van der Vaart, ds.
F. Tollenaar, pastoor K. A. H. van
Veen, pastoor J. A. Verheij, kapitein
C. A. Verwaal.
als
en
Opnieuw heeft de Voiksuniversiteit
baar begunstigers en verdere belang
stellenden een uitstekend
avond geboden. Ditmaal was het de
opvoering van een toneelstuk d
Nederlands Volkstoneel dat ne
stichting ten doel stelt, Kesf .^.„rk.n
cultureel verantwoorde t»nee'
materieel binnen het bereik v
lagen van het Nederlandse volk
^Ee^onderdeel dus van het oogmerk
waarnaar ook de Volksuniversiteiten
streven en dus uitstekend in
passende. worden gezegd
op de gebeurtenissen en brengt ze tot
de juiste proporties terug".
Onzes inziens wordt het de toeschou-
vers hierdoor wel wat al te gemakke
lijk gemaakt. Men behoeft zelfs de
meest voor de hand liggende conclusies
e,i gedachten-associaties niet te maken
daar alles wordt „voorgekauwd". Waar
het hier ging om veelal bekende en
meermalen voorkomende conflicten
tussen oudere en jongere generaties,
tussen een burgerlijke en een vrijere
moraal, konden wy toch het grootste
dtel van dit commentaar wel missen.
Wy hebben hiermede de inhoud van
„Moeders en Zonen" en de meest ken-
Ditzelfde kan ook wor en merkende hoedanigheden reeds acn-
m het voor deze avond gekozen «u*
van het voor deze - N
„Moeders en Zonen" van de
derlandse schryver Hanna van Wag
voorde. Het is in nauwe samenwerking
met de regissseur van het gezelschap.
Ferd. Sterneberg, tot stand gekomen,
zij zien het als een eerste proeve op
dit terrein en hopen door toevoeging
van een speciale figuur een mogelijk
heid te hebben geschapen tot oritwiK
keling onzer nationale toneel-utera-
1 Deze figuur in genoemd stuk de
door de wereld zwervende oom Steven,
welke medespeelt doch slechts in de
gedachten der overige spelers aanwezig
is biedt de verschillende personen
de gelegenheid hun intiemste gedach
ten uit te spreken zoals men dat al
leen tegenover een vertrouwde die te
gelijkertijd ver weg is, kan doen en die
het uit hun eigen terrein ontsprotene
beantwoordt met af en toe een wijsge
rige opmerking als duwtje in de goe
de richting, welke dan door briefwis
seling tot stand gekomen heet te zijn.
In deze functie hebben wij oom Ste
ven zeer kunnen waarderen. De rol
werd door Alex Faassen zeer goed,
d.w.z. rustig en overtuigend, gespeeld,
Tegelijkertijd echter wordt deze merk
waardige figuur voor een toneelstuk
gebruikt als de verteller. Hij „speelt
dus een vrij lange inleiding en geeft
zeker om de inhoud van het stuk voor
breder kringen toegankelijk te maken
tussen de bedrijven door „commentaar
Achteraanzicht van de „Leeuw"
De donateurs van de Verenigde Helderse Zangers hadden natuuriyk al ge
hoord en gelezen van het succes, dat het koor op Wieringen had behaald op het
concert van Wirons Symphonie-orkest. Donderdagavond in Casino hebben zü
zelf kunnen ervaren dat de goede getuigenissen geenszins uit de lucht gegrepen
waren, noch wat betreft het koor, noch wat betreft het orkest. Er werd ent
housiast en goed gezongen en gemusiceerd. Deze zingende (en spelende!) mensen
zagen er inderdaad uit als de gelukkige mensen op de achterkant van het pro
gramma. In zijn openingswoord sprak de heer C. Krigée de verwachting uit, dat
het Wieringse ensemble nu het in Den Helder een muzikale tegenprestatie
kwam leveren een verdiend succes zou bereiken. Niemand zal willen beweren,
dat deze verwachting niet in vervuiling is gegaan. Reeds de herinnering aan de
daverende ovaties zou voldoende zyn, om een dergeiyke bewering te logen
straffen.
De dankbaarheid, die het publiek be
toonde, was zeker niet misplaatst. Het
koor, dat sinds het vorig concert weer
versterkt bleek, had kennelijk goed ge
repeteerd. De mannen stonden rustig
en vol goede-moed op de planken, en
dat betekende reeds veel. De zangers
konden zich geven, ondanks de moei-
lyke accoustiek, en daardoor werd hun
werk bezield. Uitingen van „individua
lisme" deden zich niet voor, of het
moest zijn by een enkele bariton, wiens
timbre en volume wel eens uit de toon
viel. Dat mocht echter de goede in
druk van het geheel niet schaden,
evenmin als een overeenkomstige te
kortkoming van de tenoren-aanvoer
der. Deze overigens onmisbare en zeer
te waarderen kracht zou nog aan be-
In zijn tweede lezing voor de Volks
universiteit over de Russische letter
kunde behandelde dr. A. Saalborn de
figuren Toergenjew en Tolstoi, beide
kinderen van grootgrondbezitters, ieder
met een eigen stijl van schrijven.
Toergenjew is een aesthetisch indivi
dualist. Zijn geest staat open voor de
harde dingen in het leven, voor de
grote ellende en de sociale problemen
van zijn tijd. Hij is een jonge intellec
tueel, die in het Westen omgang heeft
gehad met geleerden. Hun invloed had
echter nimmer tot gevolg dat hij zijn
Russische afkomst verloochende. In elk
van zijn romans komen nieuwe typen
voor. Het zijn voor een deel figuren die
een verbeten strijd voeren tegen de
adel, evenwel zonder resultaat. Zij zijn
vo! idealen, maar hun ontbreekt orga
nisatietalent en zij zijn deswege niet in
staat hun idealen tot uitvoering te
b-engen. Dr. Saalborn stelt deze typen
on één lijn met Hamlet en Don Qui-
chotte.
Door Toergenjew geraakte de Russi
sche letterkunde in Westelijk Europa
bekend. Hij schreef zes romans, waarin
steeds dé vrouwen worden beschreven
als dominerend boven de man. Het ster
ke geslacht laboreert aan een tekort aan
levensmoed, althans in vergelijking lot
het zwakke geslacht. Dat leidt voor de
vrouw tot een desillusie in de liefde, en
dat eindigt in wanhoop. Een prototype
;sn zulk een Hamlet of Don Quichotte
is Bazarof in .Vaders en zonen". Baza-
oi' is een jeugdig medicus, een empiri
cus, een man dus die zijn kennis in de
eerste plaats ontleent aan de ondervin
ding. Dat blijkt bij twee bezoeken, die
Bazarof aflert. Hy komt bij een vader,
een voortreffelijk idealist die "net
Foesjkin dweept. Hij v il mee met de
jeugd, maar hij begrypt haar materia
lisme niet. Het tweede bezoek is aan
de ouders van een jeugdig nihilist, die
sterft aan een infectieziekte. Ieder heeft
medelijden met de moeder, die met een
oneindige liefde voor haar kind is be
zield. Bazarof echter blijft onverschillig
tegenover het geestelijk leed. Voor hem
bestaat slechts het ziektegeval, en dat
heeft nu een ongunstige afloop. Toer
genjew heeft in deze geesteshouding
van Bazarof zijn eigen fout getekend:
te veel reflectie, te weinig kracht. Na
tuurkunde, die wordt tot materialisme,
Hegeliaanse wijsbegeerte, eenzijdig op
gevat, werken op de jonge harten, die
geneigd raken tot het nihilisme. Dit
geestelijke nihilisme komt ook in West
Europa voor, maar in Rusland heeft
het geleid tot de revolutie, omdat de in
tellectuele bourgeoisie niet in staat was
om de cultuurwaarden als levende men
sen aan te voelen.
In 1851 schreef Toergenjew zijn „Ge
denkschriften van een jager", waarin
verrukkelijke natuurbeschrijvingen
voorkomen, en waaruit voor het eerst
zijn belangstelling blijkt voor het leven
van de boer, de „moesjik". In ..De zan
gers" komt de gedachte tot uiting, dat
de Rus leeft met zijn ziel.
Tolstoi.
De tweede schrijver, door dr. Saai
born besproken, is Tolstoi, Leo Nike la
jewitsch Tolstoi. Hij is het geweten van
Rusland, van het classicisme, van de
revolutie. Wanneer men over Tolstoi
spreekt, dan moet men over zmnzelf
spreken. Jean Jacques Rousseau en
Tolstoi, beiden hebben zij gestreden
tegen de machten, die gezamenlijk
v/orden aangeduid met het woordje
„cultuur", en die ook op hun eigen vor
ming een ontzaglijke invloed hebben
gehad. Tolstoi is tegen zichzelf gekeerd.
Hy heeft een afkeer van genot en moet
een titanenstrijd voeren tegen de aan
driften in zijn eigen hart. Twee perso
nen leven in hem: de edelman naast de
boer. Dertig jaren lang van zijn 20ste
'tot zijn 50ste levensjaar heeft Tolstoi
zorgeloos en vrij geleefd; nadien enkel
nog om de zin van het leven op te
sporen. Hij komt tot een meedogenloze
zelfontleding en zelfkennis. Hij over
weegt vragen als: „Wat is het geloof?",
„Waartoe leef ik?", „Wat ben ik?" Hij
meent te zijn een deel van het oneindi
ge. Gelijk Multatuli zegt hij: „Mijn God,
er is geen God!" Maar hij blijft zoeken
naar dat onbestemde, zonder hetwelk
geen leven mogelijk is. Tenslotte zegt
hij: „God is leven, en leven is God", en
hij houdt zichzelf voor: „Zoals de boe -
ren leven, is het leven in God".
Eén van zijn grootste werken is
„Oorlog en vrede", een heldenepos. Het
is de roman van het Russische volk. In
di*. breed opgezette werk krijgen alle
standen hun rol. Het is een boek van
liefhebben, haten, vechten. Religieuze
gedachten komen erin voor naast op
standige. Het leven heeft voor de mens
persoonlijk geen zin. Het is slechts ven
betekenis wanneer men de mens ziet
als deel van het geheel, en zo valt reeds
de schaduw van de revolutie over dit
boek.
„Anna Karenina" beschrijft een hoge.
zuivere liefde. Anna is getrouwd niet
een rijke, doch volslagen onbetekenen
de man. In „vrije liefde" verbindt zij
haar leven aan dat van een officier.
Maar toch gevoelt zy zich niet vrij. om
dat de samenleving zich tegen haar
houding verzet. Zij ontvlucht het con
flict door de vlucht uit het leven.
Al deze dingen werden door dr. Saai
bom op boeiene wijze besproken. Het
zal ook hem genoegen hebben gedaan,
dat het aantal belangstellenden bijna
verdubbeld was, vergeleken bij de vori
ge maal. Er zijn nog stoelen vry. Mis
schien dat ook deze bezet zijn. wanneer
a.s. Dinsdagavond om acht uur in de
Vakschool de derde en laatste lezing
wordt gehouden.
tekenis winnen, wanneer hij zijn
klankvorming enigszins herzag.
De negen koorwerken, die op het
programma stonden, werden alle cor
rect en met ambitie gezongen. De par-
tyen vormden een homogeen geheel,
waarvan het effect in de toekomst met
enige versterking van tenoren en bas
sen gebaat zou zijn. De beide werkjes,
die op de zangersdag te Krommenie
werden uitgevoerd, kon men ook thans
beluisteren. De latijnse tekst van
Handls „Rfcgnum Munai" bleek wel
eens moeilijkheden op te leveren, niet
in de eerste plaats wat de uitspraak
betreft, maar wel aangaande de bete
kenis van het gezongene. De nuance
ring was overigens welverzorgd, wat
vooral bleek in „Flow, o my tears" en
„Morgenzang". De heer De Boer diri
geerde de drie werken na de pauze,
gezeten achter de piano. Er was een
prachtige eenheid tussen koor en bege
leidend instrument. De toehoorders
dankten dan ook voor het „Agnus Dei"
en het „Jagerkoor" op zo'n wijze, dat
het koor tot een toegift besloot. Het
werd een fris gezongen „Zangersmars"
waarmede de avond werd besloten.
De dankbaarheid, die het publiek
betoonde, gold echter ook het Wie
ringse orkestje, dat op zo sympathieke
wijze deze uitvoering heeft opgeluis
terd. De heer Willem Boon, een oud-
Nieuwedieper en oud-stafmuzikant,
heeft zyn lier kennelijk nog lang niet
aan de wilgen gehangen. Met een ze
ventiental zeer muzikale amateurs heeft
hij een ensemble geformeerd dat er
wezen mag. Zowel de strijkers als de
blazers leggen in hun spel getuigenis
af van een ambitieus en ernstig stude
ren. Vooral de hoboïst, de heer J.
Bakker, gaf daarvan blijk in de prach
tige solo, die hij gaf met pianobegelei
ding van de heer Boon. Hij ontlokte
aan zijn instrument een rijke toon met
een consequent timbre en een wellui
dend en zeer natuurlijk vibrato. Zijn
techniek voldeed aan zware eisen.
Zijn mede-musici deden weinig voor
hem onder. Stuk voor stuk hebben zij
een flinke hoogte weten te bereiken,
al levert het ensemblespe! een enkele
maal nog wel eens moeilijkheden op
Daarvan had men het minste last, wan
neer men eenmaal goed op dreef was.
Over het algemeen werd echter zoda
nig gemusiceerd, dat het hartelijke ap
plaus volkomen verdiend was. De wals
..Je faime" en het karakterstukje van
Armandola kwamen er zo prijzens-
Sdl»"; dat de 6nkele ^-moei
lijkheden graag werden vergeven. De
als toegift gespeelde mars „Per aspera
vormde een overtuigend be-
gewaardeerde bij-
ad astra'
sluit van de zeer
dragen der Wieringers.
Voor de dansliefhebbers volgde na
het concert nog een uurtje van genie
ten, waarbu Jaap Kwak cn zijn man
nen voor rhythmische en muzikale be
geleiding zorgden.
geduid.
Een moeder, weduwe, staat alleen
voor de opvoeding van haar vier kin
deren. Zy is overtuigd van de juistheid
harer methoden en ziet in een droom
reeds vyftien jaren vooruit wanneer
haar taak vrijwel voltooid zal zijn.
De daarna ten tonele gevoerde wer
kelijkheid is anders en waarlijk niet
alleen door de inmiddels zo juist be
ëindigde wereldoorlog II. Zelfs de „ge
slaagde" oudste zoon Bernard, predi
kant geworden uitstekend verbeeld
door de regisseur Ferd. Sterneberb
zelf blijkt slechts in schijn de even
wichtige figuur welke 'n moeder in
hem ziet.
De anderen, Johan, Fred en de doch
ter Ellen, verdienstelijk gespeeld door
Jan v. Herwijnen, Hans Culeman en
Tanne Wierts zijn, wij zouden haast
zeggen „vanzelfsprekend" afgeweken
van het moederlijke schema.
Slechts de schoondochter Jessica, de
zelfverzekerde egoïste, een uitstekend
gespeelde rol, is aan dezelfde conven
tionele befregelen als moeder Martha
t-ouw gebleven en juist met deze is zij
om harer kinderen voortdurend in con-
fict. Het zijn dan ook alleen deze con
flicten die de wel totale ommekeer in
de houding der moeder, bewerkt door
oom Steven, aannemelijk maken.
Een happv-end dus, niet het minst
voor Nell Knoop die de zware rol van
de moeder tot een gelukkig en harmo
nieus einde bracht.
Een goed stuk, goed gespeeld en be
halve het reeds genoemde zonder
andere zwakheid dan dat de roep wel
ke er aan vooraf is gegaan te gering
hleek om Tivoli voor meer dan ruim
de helft te vullen. Wat jammer is voor
V.U., de spelers, maar vooral
hen die er niet waren
voor
Vanmiddag wordt de woninginrich
ting van de heer Zuidweg in de Sluis
dijkstraat heropend. Het pand heeft een
belangrijke uitbreiding ondergaan,
want de achtergelegen binnenplaats is
veranderd in een prachtig ruim winkel
gedeelte, waarin speciale slaapkamer-
en bedden afdelingen ondergebracht
zyn. Door de grote ruimte, die nu be
schikbaar gekomen is, was het ook mo
gelijk de afdeling meubelen iets uit te
breiden en een speciale hoek voor het
koperwerk te reserveren. Nieuwe toon
banken en beddenstellingen, en mooie
afgesloten kasten voor de dekens zijn
erby gekomen. De slaapkamers zijn nu
in een soort hal, onder het heldere dag
licht uit een lichtkap, tentoongesteld,
waardoor men een zeer goed overzicht
van het geheel heeft. Een etalage, die
in de Schagenstraat erbij gekomen is,
g«eft een idee van de uitbreiding. Alles
is opnieuw geschilderd, waarvoor de
schilderfirma Swart in 't geweer is ge
weest. De architect was de heer Sok en
di- electricien de heer Borg, terwyl de
aannemersfirma Rijers de andere werk
zaamheden verrichten. De aantrekke
lijke étalages verzorgde studio B. uit
Alkmaar.
De geneeskundige dienst wordt ge
durende dit weekend te Den Helder
waargenomen door de artsen dr. J. B.
Proost, Zuidstraat 13, telefoon 2030, en
dr. R. Franssen, Javastraat 6, telefoon
2712.
Al is het begin een beete vaag en al
maakt het geheel de indruk van een
Gala-parade, toch volgt men met ge
noegen het verhaal „Weekend in the
Waldorp". Er is een drietal „stores
in verwerkt die ieder voor zich hun
bydrage leveren in dit New Yorkse
avontuur van Ginger Rogers en Lana
Turner e.a. Vooral in deze film valt op
de romance van deze laatste zo be
kende „stars", waarvan Ginger Rogers
in dit geval in de gedaante van oor
logscorrespondent het hart verovert
van Miss Lana, hetgeen uitloopt op
één van Hollywoods onmogelijkst®
wijzen van trouwen. t
Voor de muziekliefhebbers is he
orkest van Jimmy Dorsey ten t°nel®
gebracht en bij verzorgt meesterlij
het rhythmische gedeelte.
Mademoiselle amuseert zich. ®e'j
dwaas verhaal van een nog dwazer
jongedame, die zich „amuseert",
arrangeert partijen en bals, ze doet
sport en danst en" zingt, en omdat ha
dat niet bevredigt, vraagt ze een
kest voor haar verjaardag Het is
orkest van Ray Ventura en ieyreol{i
geniet van de vlotte jazzwijsjes.
als U die film gaat zien. Alleen daar
voor zou U moeten gaan, wa.nt ieid
is je reinste dwaasheid, en dwaasi
bepaai"
van een soort
hoogstaand is.
die nu
niet
