De Wereld der Vrouwen
Niet: Klaar is Kees
Poezekind voor klein mensenkind
Overgooien vlot en practisch
Plicht kan een harde zaak zijn
RODE KEEL?
JA EN NEEN
Geen slaaf van uw
inrichting worden!
Probeer dai eens, Mevrouw!
Recepten van Kers
de radio-kookleraar
Onze Bridgerubriek
r\M MAAR MET DAT „NEEN" TE
BEGINNEN: durven wij moeders
dat tegenwoordig wel genoeg tegen
onze kinderen te zeggenWie zo dag
in dag uit kranten en tijdschriften
doorleest, toie ogen en oren de kost
geeft op straat en in de winkels, die
gaat aan het ouderlijke „Neen" gron
dig twijfelen. Het begint er werkelijk
op te lijken, dat het jonge goed, van
dat het nauwelijks dribbelen kan tot
dat het in plusfours en new look de
wereld in de zak heeft, tegenwoordig
thuis het heft in handen heeft. Zij
snoepen, zij roken, zij drinken, dat
iemand de haren te berge rijzen. En
Pappa en Mamma schijnen zelfs niet
eens meer een aarzelend: „Dat gdit
toch eigenlijk nietaan te durven. Al*
Mer iemand boos wordt en my toe
roept, dat ik schromelijk overdrijf,
dat de oudelui vandaag de dag niet
onderdoen voor de jongelui, dan zeg
ik: Misschien wel.
TIENDUIZENDEN kilo'* brood per
week naar de schilleboer, dat ie
een schandalige vermorsing, die nie
mand anders dan moeder-de-vrouw
op haar geweten heeft. En dat er in de
gezinnen te veel gesnoept en gedron
ken wordt, kunnen de „snoepwinke
liers" getuigen. Maar is dat eigenlijk
ook niet een kwestie'van: Moeder kan
niet goed meer Nee zeggen. In de
allereerste plaats niet meer tegen zich
zelf: als je toch zonder meer, zonder
bonnen, zonder inlevering, taartjes en
choeolade en zuurtjes en caramels en
al die lang gemiste zaligheden kunt
kopen (vraag niet wat t kost, maar
ja, als je t niet opmaakt, gaat t toch
maar naar de belasting) dan moet
Je toch wel erg vast in je schoenen
staan om niet even een zakje van dit
en zee stuks van dat mee te nemen
voor bij de thee. En de kinderen
och, die stakkers hebben vijf jaar lang
zoveel moeten missen, nooit een
snoepje of een aardigheidje, toen ze
klein waren, laat ze nu maar eens een
beetje genieten. En het is zo hard voor
ze als andere kinderen wèl alles krij
gen en zij hebben het toekijken.
Jawel, Ik blader in een school
krantje, zo'n genoeglijk gestencild din
getje, dat het hoofd van een U.L.O.
school op geregelde tijden zijn leer
lingen mee naar huis geeft. Er staan
de gewone schoolse zaken in, die een
buitenstaander maar matig interes
seren. Over examens en schoolreizen
en ouderavonden, en dat Annie Jansen
al zo lang ziek is en Piet Pietersen
toch nog kans gezien heeft dat tik-
diploma in de wacht te slepen. Maar
dan ahat dat is geen zuiver plaatse
lijke aangelegenheid meer. De boven
meester zet er een streep onder: „Er
wordt zoveel geld onnodig weggegooid.
Ik denk aan het overdreven gesnoep,
dat we telkens weer opmerken. Het is
een dagelijks terugkerende reden tot
ergernis, als men ziet, hoe smerig de
omgeving van de school door die
snoepgoedpapiertjes is. Verder vraag
ik me af, of onze leerlingen inderdaad
voor dit nutteloos gekoop zoveel geld
krijgen. Geeft uw kinderen iets in de
mond, als ze naar school gaan, bést.
Maar geeft ze niets mee naar school.
Geeft ze geen geld mee om te ver
snoepen. Leert uw kind van geld af
stand doen, als het voor een goed doel
is. Leert ze anderzijds zich te bedwin
gen, als het om het kopen van lekkers
gaat. Hoe zullen ze zich anders als
volwassenen leren bedwingen? Helpt
hen een wil te vormen, waardoor ze
op hun tijd in het leven „neen" kun
nen zeggen.
£EN MENS naar mijn hart, deze
bovenmeester. Nee, zijn school
staat niet in t hartje van een der
grote steden. Hij schrijft dit voor de
vaders en moeders in een rustig Ach
terhoeksstadje. Ook déér ligt de straat
na de bel van negenen bezaaid met
ulevelpapiertjes. Veeg al die papiertjes
van alle schoolstraten in één dag eens
op een grote hoop bij elkaar, en reken
eens uit, hoeveel duizenden guldens
daar liggen weggesmeten, alleen door
dat moeder geen „Neen" durfde zeg
gen....
En dan schud Ik verdrietig het hoofd
tegen de dringende oproep van het In
donesische Rode Kruis, die ik niet dan
met een bitter gevoel van schaamte
kan lezen. Stuur cabicidol voor de
schurftpatiënten, stuur alarphine voor
de framboesia-lijders, stuur geconden
seerde melk voor de t.b.c.-slachtoffers
en voor de kinderen! Voor één rijks
daalder kunt u één framboesia-patiënt
genezen Eén rijksdaalder dat is
maar een kilo zuurtjes. Veeg al die
dwarrelende papiertjes bij elkaar, zeg
ik nog eens, en poog dan te becijferen
hoeveel alarphine-injeeties daar qp
straat liggen. Wie vat de koe bij de
horens? Wie neemt het initiatief tot
een één-week-snoepactie? Als alle
moeders één week lang „Neen" zeg
gen, en de snoeptrommels leeg laten,
om het uitgespaarde geld, botje bij
botje, op giro 8540 te storten wat
een daverend en triomfantelijk Ja!
zou dan het Rode Kruis in de oren
klinken. En misschien, wie weet, ving
de Veiligheidsraad er wel een lichte
echo van op.
SASKIA.
Onze grootmoeders waren diep te
beklagen. Zij hadden maar bitter wei
nig vrije tijd. Dit kwam niet alleen
omdat de huishoudingen zoveel bewer
kelijker waren: men waste zelf, man
gelde, rekte, streek; men deed 's zo
mers aan een grote inmaak en men
naaide alles voor het gezin eigenhan
dig. Maar bovendien was de inrichting
zo gecompliceerd, dat men elke dag
uren verdeed met alleen maar een
grote hulskamer de dagelijkse beurt
te geven.
Is onze generatie in dit opzicht ver
standiger? Ik waag het dit te betwij
felen. Zo soms vang ik wel eens op
merkingen op, die mij versterken in de
mening, dat de mensen tegenwoordig
al even hard slavinnen van hun inboe
del zijn als onze brave grootjes! Het
komt meermalen voor, dat iemand mij
vraagt: hoe moet ik deze kamer nu in
richten? Hoe hoort dat? Het liefste zou
ik hierop antwoorden: „Wat kan het u
schelen hóe het hoort! Richt uw kamer
zo in. als voor uw gewoonten en uw
zin het gemakkelijkste en het prettig
ste is. Maar ga alsjeblieft niet zeggen:
„ik wilde die stoel zo graag bij het
raam hebben, maar mijn man zegt hij
„hoort" in die andere hoek!" Want dan
bent u hard op weg om een slavin van
uw meubels te worden. Zij mogen te
genwoordig al wat minder zorg vra
gen als in Grootmoeders tijd, maar
als u ze niet eens déér durft neer te
zetten, waar u ze graag wilt hebben,
alleen omdat u denkt, dat het anders
hóórt, dan bent u totaal op het ver
keerde pad. Misschien kan een archi
tect u nuttige aanwijzingen geven. Het
is tenslotte zijn vak en hij denkt aan
mogelijkheden die in uw lekenbrein
niet zijn opgekomen. Maar toch mag
u ook zijn adviezen niet blindelings
opvolgen, als u het er zelf niet mee
eens bent of het niet gezellig vindt
staan. Elk musje bouwt zijn eigen nest
en schikt er de zelfgezochte strootjes.
Doe desgelijks en u zult u werkelijk
thuis voelen in uw kamers. Maar als
u alleen maar doet wat een ander
voorzegt, dan zult u zich nooit hele
maal in eigen huis thuis voelen, doch
eerder de indruk hebben, dat u op vi
site bent. Laat u dus nooit door uw in
richting op uw kop zitten, maar schik
de meubels en de andere voorwerpen
zó als voor'uw-levenwijze en uw tijd-
indeling het gemakkelijkste en het
beste is. En trek u er vooral niets van
aan of uw buurvrouw u uitlacht en al-
er bestaat veel kans, dat al die aan-
lerlei critiek op uw inrichting heeft;
merkingen voortkomen uit jalouzie.
Maak het u en uw gezin zo gemakke
lijk en gezellig mogelijk in uw huis en
laat de mensen praten!
Met dit schattige poezekind gaan we een kleine dreumes gelukkig maken.
Eerst maakt V de tekening op ware grootte. Elk hokje stelt een vierkantje
van 2 cm. breed voor, zodat de totale hoogte van
het beestje 14 cm. en de lengte ongeveer 17 cm.
e wf _j. jj i is. We kunnen er elke zachte soepele stof voor
t 9 9 i gebruiken, maar het mooiste is natuurlijk wel
een laPÏe fluweel, peau de pêche of pluche. We
X, 4\ leggen twee lapjes met de goede kant op elkaar
en knippen daar de poes (plus een smal naadje
rondom) uit. Deze twee gedeelten Worden nu
door een 3 i 4 cm. brede reep langs de gehele
omtrek met elkaar verbonden. De lengte van
deze reep is 80 y cm., maar voor het geval V
met kleine stukjes moet werken, geven we de omtrek ook in gedeelten.
Van de voorste steen tot de punt van het lste oor 19 y cm., van daar tot
het tweede oor 7 cm., van daar tot de
punt van de staart 17 y cm., vandaar
tot de hield lSy cm. en van daar tot
de voorste teen 21 cm. Aan de ach
terkant laten we één naad een eindje
open, zodat we daardoor de goede
kant buiten kunnen keren en de poes
met kapok of iets dergelijks opstop
pen. Het snuitje borduren we met
wol of zijde. Voor de ogen nemen
we twee knoopjes of grote kralen,
die we heel goed vast moeten zet
ten. Nog een mooi lintje om de hals
en klaar is poes!
De alleen-wonende vrouw, die voor
zichzelf moet zorgen en niet genoeg
verdient, om dagelijks buitenshuis te
gaan eten, vindt de voeding (drie
maaltijden!) een geweldig probleem.
Men zou maar het liefste met boter
hammen volstaan; de ene keer koud
belegd en een andere maal even in de
vetpan aan beide zijden opgebakken,
een beetje fijn gewreven hard ei er
over gestrooid een appel toe! Klaar
is Kees! Vlug en netjes. Maar dat is
nu juist niet de verstandigste manier
om te doen. De vrouw heeft steeds de
neiging om door te slaan naar de ene
of andere kant. Er zijn werkende vrou
wen, die zó pietluttig op het verzor
gen van haar maaltijden zijn, dat ze
voor geen enkele ontspanning meer
tijd over hebben.
Anderen, daarentegen, vinden al dat
ge-eet, gekokkerel en gezorg zó over
dreven voor een vrouw alleen, dat zij
zich op den duur ondervoeden. En wie
heeft daar nu iets aan!
Dan breekt het toch op, moet het
werk soms voor weken of maanden
onderbroken worden en men komt met
alles achterop. Zoek de juiste midden
weg. Maak geen tiran van uw maag,
maar laat hem ook geen gebrek lijden!
Wie hard werkt, komt, als zij een ver
standige levenswijze voert, met een
gezonde honger thuis. Stil die dan!
Wacht niet te lang en doe het niet te
omslachtig, maar maak iets genoeg
lijks en smakelijks van uw middag
maal.
Een goed voorbeeld geeft de bloem
kool. Een heerlijke en gezonde groen
te. U kunt hem zó geven bij uw vlees
met aardappeltjes en lekkere jus en
dan is het absoluut niet nodig om er
nog een wat bewerkelijke aparte saus
over te maken. Daarentegen kunt u
als u eens geen vlees of eieren in huis
hebt, het bloemkoolgerecht door een
smakelijke bloemsaus of tomatensaus
tot het hoofdgerecht bombarderen en
daar heeft u dan volop genoeg voedsel
aan. Het is zuiver een kwestie van
overleg, aandacht en wat zorg. Zeg
niet: Och! Wét zorg! Wat komt het er
voor mij alleen nu op aan? U zoudt het
toch voor een ander ook doen? Denk
dan maar even dat u die ander bent
en maak een lekker maaltje klaar. U
zult er u zelf na tafel dankbaar voor
lijn.
Zo'n aardige overgooier van soepele
wollen stof is een prachtige dracht in
het voorjaar. Is het koud, dan trekken
we er een truitje of blouse met lange
mouwen onder aan, is het lekker weer,
dan nemen we korte pofmouwtjes en
is het bepaald zomers, dan dragen we
de jurk zonder blouse.
Voor een bovenwijdte van 88 cm
heeft U nodig 2.50 m stof van 140
breed. De rok bestaat uit 2 voor- en
2 achterbanen. Het patroon is dat van
een halve voorbaan. De achterbanen
zijn aan weerskanten 4 cm. smaller
Van voren wordt de rok ingerimpeld
We stikken de figuurnaden in voor-
en rugpand. De bijschuiners aan de
hals zijn IK cm breed en liggen 5 cm
van elkaar. We sluiten schouder- en
zijnaden en verbinden het lijfje met
de rok. In de linkerzijnaad laten we
in de taille een splitje open, dat we
van treksluiting voorzien. De armsga
ten werken we met schuine biezen af
en de halsrand zetten we tussen de
dubbele stof van de kraag. Het hals-
splitje sluit U desgewenst met een
broche.
Effen stof kunnen we aardig versie
ren met tres of band. Dragen we de
overgooier zonder blouse, dan staat
het heel leuk, als we in de armsgaten
een kanten plooiseltje naaien. Dezelf
de garnering hechten we ook op de
heup en langs het halssplitje, zodat het
jurkje dan een meer „gekleed" effect
maakt
AARDAPPELKOEK
(Iets fijns bij het brood voor de tijd
van het jaar)
Zes k 8 gare koude aardappelen,
(eventueel kruim), 3 flinke eetle
pels bloem, 1 ei, zout en peper, 1
kleine ui (zeer fijn gehakt), wat
koude melk, eventueel 50 gr. naar
keuze rookvlees, ook wel paarden-
rookvlees, wat vet of boter om te
bakken, gehakte peterselie.
Maak de aardappelen met een
vork zeer fijn, roer er gehakte pe
terselie, de zeer fijn gehakte ui, de
bloem en het geklopte ei door. Voeg
er nu zoveel melk bij dat het een
zeer stijve brei is. Maak het meng
sel goed op smaak met zout en pe
per. Laat een stukje boter of vet in
de koekepan flink warm worden,
doe er het aardappelmengsel in,
leg er een deksel op en laat de koek
aan een kant zachtjes mooi bruin
bakken. Schuif de koek op de om
gekeerde deksel, leg de koekepan
er omgekeerd op en draai de koek
om in de koekepan. Laat de koek
dichtgedekt met de deksel aan de
andere kant mooi bruin bakken, leg
de koek óp een schotel en dien ze
vooral direct warm op met brood
en boter.
Bemerking: bij gebruik van rook
vlees snijdt men dit aan kleine stuk
jes, bak het apart even bruin in de
koekepan en roer dit door de massa.
ZUURKOOL MODERN
Een pond zuurkool, enkele malen
doorgesneden, 2 dikke stronken prei,
V* liter water, 1 theelepel kerry-
poeder, 25 gram vet, 25 gram boter,
een eetlepel tomaten ketchup, wat
zout en peper, enkele druppels soe
pen-aroma, wat maizena of aard
appelmeel.
Snijd de prei aan zeer fijne reep
jes, doe deze met de gesneden zuur
kool in de pan, voeg er het water
bij en laat alles zachtjes gaar sto
ven. Werp de groenten op een ver
giet, vang het kookvocht op en doe
dit terug in de pan onder toevoe
ging van de boter, het vet, de kerry.
Inmaten ketchup.
Breng dit mengsel aan de kook,
bind het een weinig met wat aard
appelmeel of maizena, breng het
goed op smaak met wat zout en
peper, enkele druppels soepenaro
ma. Roer er de gare zuurkool en
prei door, laat het geheel nog en
kele ogenblikken zachtjes gaar sto
ven; geef er aardappelpurée en ge
bakken bloedworst bij.
PUDDING BRIANTINE
Een halve liter melk, 50 gr. rijst,
100 gr. suiker, 1 ei„ dooier en wit
gescheiden, 3 sinaasappelen, 20 gr.
poeder gelatine, 1 dl (6 eetlepels)
flink warm water, 2 eetlepels jam,
(liefst abrikozen), 4 eetlepels water.
Schil de sinaasappelen, verwijder
vooral de witte vezel en pitjes en
snijd het vruchtenvlees aan kleine
stukjes, strooi er de helft van de
suiker over en laat de stukjes si -
naasappel geruime tijd staan. (Af
en toe even omschudden) Werp ze
daarna op een zeef en vang het
stroopje op. Doe de gelatinepoeder
in een kopje en giet er het warme
water bij (vooral niet roeren) plaats
het kopje op de stoom van het ko
kend water, opdat de gelatine vol
komen smelt. Breng de melk met
de rest van de suiker, het sinaas-
appelstroopje en een weinig zeer
fijn gehakte schil (zonder witvel)
van de sinaasappel aan de kook.
Was de rijst enige malen, vooral
goed laten uitlekken en roer deze
nu bij de kokende melk. Blijf er
in roeren tot het kookt. Laat nu
zachtjes koken tot een wij dikke
rijstenbrei. Neem de pan van het
vuur, roer er het stijf geklopte ei
wit en de gelatine door, vervolgens
de stukjes sinaasappel, giet het
mengsel in een schaal of pudding
vorm. Koud en stijf laten worden.
Klop het eidooier zeer luchtig
roer er- de jam en het water door.
stort de pudding en giet het
sausje over de pudding.
Opmerking: Vóór het storten
van de pudding is het raadzaam
de vorm met puddingmengsel
even in een bakje met warm water
te plaatsen, enkele ogenblikken
wachten en de pudding glijdt ge
makkelijk uit de vorm.
HET IS MAAK EEN WEET.
Er zijn van die figuren, die men
eigenlijk moet kennen, om ze goed te
kunnen toepassen. Het is moeilijk,
om, als 'i de theorie niet kent, in
de practijk de juiste speelwijze te vin
den. En toch is deze vaak zeer een
voudig. Als voorbeeld hiervan kies ik
het volgende spel:
Noord
Schoppen: 6
Harten: b, 8, 7, 8.
Ruiten: 8, 5, 3.
Klaveren: 1, 5, 3, 2.
Zuid:
Schoppen: h, v, 10, 5, 4, 3, 2
Harten: a, h
Ruiten: a, h, 7
Klaveren: a
Z. speelt 4 sch. De tegenpartij heeft
slechts gepast.
W. komt uit met KI. h, waarop O.
R. 2 bijspeelt. Z. neemt met het a.
Wat moet Z. nu naspelen? Zonder
twijfel troef. Maar welke?
Moet U niet toegeven, dat als ik u
deze vraag niet gesteld zou hebben,
en indien u dit spel in de practijk zou
gekregen hebben, zonder dat iemand
u ep op attent zou hebben gemaakt,
dat in dit spel een moeilijkheid ver
borgen was, dat u dan zonder enige
aarzeling v. of h. zou hebben ge
speeld? En toch is dit niet juist.
Z. verliest 1 slag in de bijkaart; hij
mag dus in Sch. 2 slagen verliezen.
Hij moet dus zo spelen, dat hij de
meeste kans heeft, dat hij geen 3 sla
gen in Sch. verliest. Hoe kan hij dit
bereiken
Indien de Sch. 32 verdeeld zit
ten, zal hif slechts 2 slagen in Sch.
verliezen. Het doet er dan niet toe of
hy de eerste keer de h. of de v.
speelt, of dat hfl zulks de tweede keer
doet. Gesteld, dat hij in slag n een
kleine Sch. naspeelt, dan komt hij in
slag III weer in eigen hand aan slag,
waarna h<j Sch. h. speelt. Hij kan
dan met Sch. v. de laatste troef er
uit halen.
Maar anders wordt het, indien de
troeven 4 1 zitten. Zit a, b, vierde,
dan zal de tegenpartij altijd 3 slagen
maken. Maar het is ook mogelijk, dat
een der tegenstanders b. vierde heeft
en de andere alleen het aas. Dan zou het
spelen van Sch. h. veroorzaken, dat
WO 3 slagen in Sch. maakten, ter
wijl het voorspelen van een kleine
Sch. in dit geval WO maar 2 sla
gen doet maken.
Natuurlijk is het ook mogelijk, dat
Sch. b. sec zit; de kans hierop Is even
groot als op a. sec. Maar dit hindert
niet, want ook al zit Sch. b. sec, dan
nog maken WO slechts 2 slagen.
Het voordeel van het spelen van een
kleine Sch. is dus dit, dat Z niette
min het spel wint als de Sch. 2
zitten en ook als Sch. b. sec zit, maar
bovendien en dit is de extra kans,
die genomen wordt dat Sch. a sec
zit. Was men begonnen met Sch. h.
dan had men in de overige gevallen
ook wel gewonnen, maar dan was men
down gegaan als Sch. a sec had ge
zeten.
Moeilijk wordt het, als men een
dergelijk spel krijgt bij een Howell-
wedstrijd (matchpunten per spel). Het
nadeel aan de aanbevolen speelwijze
verbonden, is dat men een overslag
opoffert, als Sch. b. tweede zit, en de
kans hierop is natuurlijk veel groter
dan op Sch. a. sec. Indien de andere
spelers, die ditzelfde spel te spelen
krijgen, dit safety-play niet toepasten
en u wel, dan hebt u een aardige
kans, dat u een overslag niet maakt,
die de concurrenten wel maken, zo
dat er dan een grote waarschijnlijk
heid bestaat, dat u zeer slecht op dit
spel aankomt. De kans op Sch. a sec
is gering, zodat u in een dergelijk ge
val moedwillig niet goed moet spelen,
teneinde de kans op een overslag zo
groot mogelijk te doen zijn. Het is
natuurlijk dan wel erg sneu, dat als
Sch. a. sec mocht zitten omdat u
moedwillig slecht gespeeld hebt u
down gaat, maar u zult dit lot dan
met de concurrenten delen, zodat u
dan geen 0 op dit spel te boeken krijgt.
Slechts terloops merk ik op, dat dit
tevens een aanklacht inhoudt tegen
het systeem van de Howell-wedstrijden
Mr. E. C. GOUDSMIT.
Direct gorgelen met
Superol Eén tabletje
opgeloit In een gli»
water doet wonderen
JJEf IS TWEE UUR IN DE NACHT van Donderdag op Vrijdag 17 Augustus
1938. Boven het vliegveld te München heerst noodweer. Vit gitzwarte wol
ken gutst de regen in vlagen omlaag; in de verte weerlicht het en rolt da
donder. Het vliegveld is verlaten. De machines zijn geborgen en het personeel
is naar huis. Alleen in de meteo, waar de mannen van de weerdienst uit nachte
lijke radiomeldingen de weerkaart van Europa opbouwen, heerst een grote drukte:
de Engelse nachtkist uit Milaan was
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX nog niet gearriveerd, maar had een
X a» j i i X goet* uur na zVn vertrek medegedeeld,
X (lilrt l/npf varhaal boven de Alpen in moeilijkheden te
X "IK» HUI l Vri 1111111 X zijn geraakt. Daarna had de telegrafist
X X in een uur niets meer van zich laten
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX horen, zodat het ergste moest worden
gevreesd.
Alles was op de been in dit anders op dit nachtelijk uur zo verlaten gebouw.
7wee Duitse piloten Block en Korstock, die juist uit Keulen waren binnen
gekomen, zochten de Zwitserse kaart af. De drie Franse vliegers, die wegens
het slechte weer niet hadden kunnen doorvliegen, liepen nerveus heen en
weer. De telegrafisten werkten met koortsachtige haast en zochten de stations
af: Parijs, Milaan, Bern, Ziürich en Frankfort. Van het vliegtuig geen spoor.
De Zwitserse bergwacht was al gewaarschuwd.
JJE DUITSERS leunen zwijgend tegen
de kaartentafel, terwijl de Fransen
over de schouders van hun collega's
heen op de kaart staren. Allen kijken
nu en dan naar de telegrafisten in de
hoop een optimistische blik te be
speuren.
Plotseling gebaart een van de man
nen. Hij heeft in de koptelefoon na
dere berichten opgevangen. De piloten
rennen op hem toe en volgen de let
ters op het papier: Luzern heeft mo
torgeronk gehoord in ZO-richting. On
danks zware storingen had men daar
contact met de marconist kunnen
krijgen. Ze vlogen op één moior, maar
zouden proberen München te halen.
In de meteo wordt ruimer adem ge
haald. Er vliegen weer kwinkslagen
over de tafel en met de vinger op de
kaartentafel wordt de vliegtijd be
rekend. Nog drie kwartier zegt
Block. Allen zullen er op wachten en
van een steward worden kaarten ge
leend om de tijd te korten. Een bridge-
partijtje tussen Frankrijk en Duits
land.
Het grondpersoneel, dat al die tijd
zwijgend mee in spanning neeft ge
leefd, drentelt langzaam naar buiten
om de landingsbaan voor de aankomst
in gereedheid te brengen. Hun sil
houetten tussen de plassen worden
door de bliksem fel belicht. Plotseling
als de donder is uitgerommeld, meent
men motorgeronk te horen. Even staat
men stil.... ja, het is de Engelse ma
chine. Ook in de meteo heeft men het
vliegtuig al gehoord en de vliegers
stormen naar buiten, met de speel
kaarten nog in de hand. Drie minuten
later strijkt juist in het zoeklicht de
grote Engelse vogel op de tegels neer.
Eén motor draalt er nog. Dan komt
ook deze tot stilstand.
Als ze achter een kop dampende
koffie zitten, vertellen Skilly en
Mathey, de ouwe vliegrotten van de
British-Airlines, hun bange ervarin
gen: de blikseminslag, de kleine brand
in de motor, het hoogteverllca, het on-
A
klaar raken van de antenne en het op
de tast vliegen naar de eindhaven,
JTLIEGER AL ARMFliegeralarm",
klinkt het op de Münchener Flug-
piatz. Terwijl de sirenes hun angst
wekkend geloei laten horen, haast
Block zich op de zonnige herfstdag in
1943 langs het zenuwachtige grond
personeel naar zijn Messerschmidt. Een
minuut later hangt het beweeglijke
jachttoestel in de lucht. Plotseling ziet
Block zijn vijanden, drie Spitfires.
Hij suist er op af en zet zijn machine
geweer open. Rikketikketikketik....
Hij wentelt in de lucht en nog eens
jaagt hij er op in. Een toestel zakt er
omlaag, langzaam, met een grote
rooksliert de dodenbaan tekenend.
Terug op de grond tuurt Block naar
de rand van het veld, waar zijn rivaal
neersmakte, terwijl in de lucht de
twee Spitfires worden weggedreven
door de pluimen van het afweerge
schut. Een brancard nadert even later
de vliegersloods. Onwillekeurig kijkt
Block even naar de man, die er op
ligt. Hij verbleekt Gott, du Het
is Skilly, de R.A.F.-piloot. Block kan
niet langer verheugd zijn om de over
winning.
JK WIL HELPEN, zegt Block tegen
de Engelse commandant in Keulen.
Ik ben oorlogsvlieger geweest en wil
nu meedoen met jullie luchtbrug.
Een paar weken later wordt hij ge
accepteerd. „Welkom", zegt de com-
mander, „U vliegt morgen met
Mathey naar Berlijn".
„Met Mathey....?" „Yes sir, met
Mathey, wingcommander Mathey. Een
góed vlieger. Ging zeshonderd keer
naar Duitsland en kwam 600 keer
terug. Hij heeft het wel niet erg op
de Duitsers begrepen, omdat jullie
bovèn München zijn vriend hebben
neergeschoten. Maar voor de rest is hij
geschikt"
