IW8EKBIAÖ WÊÊSÊÊÊbÊÊÊ TARRY Van edel knaap tot houthakker Residentie Zeventien-jarige Haagse jongen op zoek naar de Ark van Noach Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur HM te Het verhoert Waarom de roofdieren nuttig zijn IHIlfcR -DE*.ZAK VOL BRIEVEN: Uitslag Lente-prijsvraag De verstrooide professor AVONTUUR Een oud boekje bracht hem op de gedachte Zal de Ararat zijn ark prijsgeven? Hef Radioprogramma zet Uw naam m de krant! burghul $7 Zware aanvallen op theefabrieken Op de oude ridder- j burcht waren twee edelknapen, Albrecht en Wilfried, als pages in i| dienst van de grijze slotheer, ridder Oscar. Reeds van kindsbeen at waren ze samen op het kasteel opgegroeid en jüj als echte boezemvrien den hadden ze zich bij spel en wedkamp die behendigheid en ken nis bijgebracht, die elke edelknaap dient te be zitten, alvorens tot ria- der te kunnen worden geslagen. Steeds kon men de trouwe kame raden tezamen vin- den. Het bevreemdde Albrecht dan ook, dat hij de laatste tijd Wilfried dikwijls miste. Zodra de dienst geëindigd was, verdween de laatste vaak in het clot- park en de omringende bossen en ver scheen pas op het nippertje, om zijn werkzaamheden in het slot te hervat ten. Op een goede dag bleek Wilfried spoorloos verdwenen. Albrecht zocht hem bij de stallen, de dichtbegroeide plas achter in het park; alle hoeken ven het ruime binnenplein speurde hij na, maar.... geen Wilfried. Ongerust zadelde Albrecht een paard en trok het uitgestrekte woud in, waar hij zo vaak met Wilfried jachtritten had ge maakt en zwerftochten ondernomen. De ar waren enkele bijzonder mooie plekjes, waar de beide vrienden zo gaarne verbleven, om de herten gade te slaan of 's winters de everzwijnen te volgen in de sneeuw. Maar waar Albrecht ook keek, hij vond zijn kame raad niet. Plotseling klonk het geluid van kap messen op het hout. De page wendde zijn paard en daar ontdekte hij in het dichte onderhout de oude houthakker, die met een hulp bezig was, het dichte groeisel van elzen- en populierenstrui ken uit te dunnen. Albrecht kende de beide mannen goed en vroeg aan hen, of ze mogelijk de edelknaap Wilfried hadden ontmoet. Ik zoek hem al uren lang, zei hij, terwijl hij in de richting wees, waar hij zijn paard, aan een tak gebonden, had achtergelaten, Toen ver nam hij tot zijn verbazing, dat Wilfried diezelfde morgen voor dag en dauw het bos was komen inlopen en zijn intrek genomen had in de kleine nout- liakkerswoning. Het ziet er niet naar uit. dat hij van plan is spoedig weer terug te keren, voegde de oude hout hakker er aan toe. En waarlijk, bij het huisje gekomen, zagen ze Wilfried, die zijn zijden wambuis verruild had voor een oude kiel, op zijn gemak bezig met het voeren van de kippen en ganzen Hij scheen volmaakt gelukkig. Op een vraag van Albrecht, wat hem er toe gebracht had zijn leven aan het rid derlijke hof vaarwel te zeggen, ant woordde hij, terwijl hij zijn vriend enigszins verlegen aanblikte: het leven op de burcht gaf me op, den duur geen bevrediging. Telkens afs ik in het bos deze eenvoudige woning voorbijkwam en het vriendelijke leven bezag; de vreugde waarnam, die de kinderen hier venden bij hun spel met de dieren rond hef huis, kreeg ik een stil verlangen om mijn rijke leventje te ruilen met dit armoedige maar tevreden bestaan. En nadat hij dit gezegd had, greep hij opnieuw in de voerbak en strooide met kennelijk genoegen het zaad uit voor de vlijtig pikkende hoenders. Albrecht, die zag, dat het besluit van zijn vriend vast stond, keerde terneer geslagen naar de burcht terug. Hoe moest hij het slechte nieuws aan de kasteelheer mededelen. Maar ridder Oscar luisterde kalm naar het verhaal. Zijn wijze hoofd buigend in de richting van de page, glimlachte hij en zei: 'aat hem maar; we hebben op het ogenblik nog nazomer. Over enkele maanden komt de winter. Zes maanden moet hij voorlopig in het bos blijven. Bevalt het hem na die tijd nog steeds zo goed. dan mag hij blijven. Anders kan hij terug komen in mijn dienst. De zomer liep ten einde, de herfst ging voorbij en de winter deed zijn intrede. Wilfried verbleef nog steeds in de kleine hnuthakkerswoning. Zijn handen waren eeltig geworden. Zijn gezicht had de ronde vormen verloren. Het zware werk had zijn sporen nage laten. Hoe de page dapper volhield en geen enkel werk schuwde, werd de in gespannen zware arbeid hem toch oen last. Bomen vellen, het stuk armelijk akkerland bewerken, de huisdieren verzorgen met het uitmesten der var kenshokken, dat alles verschilde veel van het leventje, dat hij zich had voor gesteld. En nu nog de winter. Werke lijke armoede kwam er in het huisje. De toch al eentonige en schrale dage lijkse kost verminderde nog. Het roke rige vuur hield de koude maar onvol doende uit de woonruimte en do hoge, dikwijls natte sneeuw maakte alles nog moeilijker en naargeestiger. Eindelijk was de gestelde tijd van zes maanden om. Stil en beschaamd nam Wilfried afscheid van zijn nieuwe eenvoudige vrienden en aanvaardde de terugtocht naar het slot. Aarzelend trok hij de ophaalbrug over. In de grote zaal ontving hem ridder Oscar met zijn wijze glimlach. Gij zijt terug gekomen, Wilfried? Zeg maar niets. Ik iees allés op je g^icht. Met deze woer den liet hij hem gaan. En evenals voorheen leefden W il- fried en Albrecht tezamen als boezem vrienden en de schone burcht bij het grote woud. De meeste mensen denken, dat de roofdieren schadelijk zijn, omdat ze andere dieren doden en opeten. Deze gedachte is volstrekt niet juist, want de roofdieren zorgen er voor dat die ren, die ziek of oud zijn, verdwijnen en zorgen er tevens voor, dat sommige dieren niet uitgroeien tot een plaag. Zo is het gebeurd, dat op een gegeven ogenblik de wezel, de hermelijn en de buizerd, de natuurlijke vijanden van het konijn, in de duinen van ons land waren uitgestorven. Het gevolg hiervan was, dat de ko nijnen uitgroeiden tot een plaag voor de omgeving. Het evenwicht «werd eerst hersteld, toen de mensen weer wezels, hermelijnen en buizerds in de duinen brachten. Een ander voorbeeld: Na de ontdekking van Australië trokken steeds mensen naar dit wereld deel en voerden er o.a., in 1895 het konijn in. Daar de levensvoorwaarden gunstig waren en de natuurlijke vijanden ont braken, waren ze in weinig jaren uit gegroeid tot een ontzaglijk 'qger. Thans kost de bestrijding de Austra lische regering jaarlijks grote sommen geld. Om te verhinderen dat de konij nen zich in W.-Australie ook zouden verspreiden, bouwde men een grote af rastering, die 3000 km. lang is en 7.000.000 gulden heeft gekosv. Als de konijnen, gedwongen door voedselschaarste, achter de omheining trachten te komen, sterven daar voor die schuttingen millioenen dieren van honger en dorst, maar in korte tijd zijn hun plaatsen weer door anderen in genomen. Dus jullie zien. dat de roofdieren een belangrijke rol in de natuur spelen en minstens even nuttig zijn als ieder ander dier. THEO VAN HOORN (15 jaar) VOOR JE DE STRAAT GAAT OVERSTEKEN EERST NAAR LINKS EN DAN NAAR RECHTS GEKEKEN Voor jongelui boven 12 jaar. Hallo, jongelui! Wij steken vandaag van wal met de brief van Johan Baars,. Hartelijk dank voor de postzegels en de puzzle, Johan. Ik zal er voor zorgen dat alles daar komt waar het nodig is. Gelukkig dat het boek zo in de smaak viel. Kitty van Norren, ja, korfballen is een prettige sport. Ik doe het ook erg graag. Liever dan tennissen. Welbedankt voor het zilverpapier, Kitty! liet wordt nog gespaard hoor en alle beetjes helpen. Jaap Deelstra, wat heb jij je gedicht leuk geïllustreerd, zeg! Die koeien en bomen waren uitstekend. - 'Margrietje Bais, het is altijd goed als- je je naam ook nog eens onder aan het briefje zet, want het gebeurt r.og wel eens, dat er een enveloppe wegraakt. eHb je een prettige verjaardag gehad? Jan Leydekkers, fijn dat je weer aan 't sparen bent. Op 't ogenblik heb ik nog sigarenbandjes genoeg hoor Jan! Fia Rijkers, ja, ik kan best begrijpen dat je liever in Den Helder wilt wonen. Heb je al aardige vriendinnen gevonden in Amsterdam? Bram Trijsburg, heb je mijn brief al ontvangen? „Pauwstaart", ik ben er benieuwd naar of ie Heb je een prettige verjaardag gehad? Lan Leydeckers, fijn dat je weer aan hebt gemaakt. Zou de tentoonstelling een flink bedrag opbrengen? Gerrit de Boer, je zult mii nog eventjes moeten helpen, want ik kon je verzoek niet zo goed begrijpen. Wil je tropische visjes hebben voor een aquarium of bedoel je plaatjes van tropische visjes? „Lollypop", bedankt voor de postzegels, meisje. Alle beetjes helpen, moet je maar denken. De vorige week moest jij dus een paar dagen in je mandje blijven. Dat was zeker nog steeds die Italiaanse griep, die jou te pakken had. Ab Kortman, wat leuk dat je kleine poesjes hebt. Mag je ze nu al eens opnemen van moeder Poes? Ik hoop dat je al iets uit Berkhout hebt gehoord. Betsie Molenkamp, ben je al weer opgeknapt? Ik hoop dat je niet ziek bent geworden, meisje. Js de ouderavond goed geslaagd? Bedankt voor de aardige tekening, Betsie. Adri van 't Hert, wat fijn, dat je het diploma van gymnastiek hebt gehaald. Was het moeilijk? Zeg Acjri, wat is er met je oog? Is het al weer beter? Rie Schoonen, ik vind dat kantje heel mooi. Hoe gaat het met het mussenestje? Pas maar op dat de poes er niet bij komt. .Hertejong", ja, dat zijn heel mooie cadeaux. Heb je een leuk badpak gekre gen? Dat plaatje van jody en het hertejong is mooi hè. Heb jij de film al ge zien? Gerard Smits, ik dank je hartelijk voor al die keurig, opgeplakte post zegels en de plaatjes: Jongen, wat heb je daar een geweldig werk aan gehad! Wij zijn. er erg blij mee. Gerard. Greetje Krijnen en Jan But, jullie zonden de oplossing van het raadsel voor de kleintjes in. Het raadsel dat nu weer in de „Jeugdkoerier" staat is voor jongelui boven 12 jaar. Doen jullie daar nu ook aan mee? Jongens en meisjes, de brieven voor ons volgende correspondentie-hoekje ver wacht ik graag vóór Zondag 17 April. Denken jullie er om dat ons nieuwe prijs raadsel de volgende week niet wordt herhaald in de Jeugdkoerier van de kleintjes. Zorg dus dat je het raadsel niet vergeet. De inzendtijd blijft zoals het was. Dag jongelui! Hartelijke groeten van. TANTE IET. Willen jullie wel geloven, dat ik in een echte lentestemming was, na het doorlezen van de vele, aardige lente gedichtjes? Het beste gedichtje zal ik hier even laten volgen: Weer sproot het groen uit donk're twijgen, 't Is alom lente, waar j' ook ziet. De kleine vogel kan niet zwijgen. Hij jubelt luid zijn vreugdelied. Wie dat gemaakt heeft? Neen, dat mocht ik niet verklappen, maar de naam van de dichter (es) staat natuurlijk in het lijstje van, de prijswinnaars. Hier komen ze dan: Marietje Bais, Nieuwstraat 15, Den Helder. Willie Kops, Visserstraat 31, Be verwijk (12 jaar). Piet Smit, Prinsenstr. 5, Enkhuizen. Greetje Donker, Oostdijk 46, Heer- hugowaard. Greta van Veen, Achterstraat 46, Alkmaar. Gefeliciteerd, jongelui! De boeken worden toegezonden. Toen de dertienjarige Jaap een week bij zijn oom en tante in Amers foort had gelogeerd, ontvingen. Oom en Tante enige dagen later het vol gende briefje: Lieve Oom en Tante, Gisteravond kwam ik om zes uur thuis. Ik heb een goede reis gehad van Amesfoort naar Hoorn en ik dank U allebij noch hartenlijk voor de prettige week die ik bij U hebt doorgebragt. Toen ik niet thuis was, is er iets leuks gebeurt. Mijn knijn heeft jonge knrjnen gekrege. Zij heb ben hun oogje al open. U vroeg of ik in de Paasvacantsie weer wilde kommen. Nou, dat doen ik graag hoor! Vader heb al gezechd dat hij mijn tot amsterdam weg zal bren gen, als hij ken. Nu, Oom en Tante, hartenlijk ge groet en nochmaals bedankt van Uw neef, JAAP. De oom van Jaap, die onderwijzer was, schudde zijn hoofd, toen hij het briefje had gelezen. „Jaap is een aardige, beste jongen," zei hij tegen zijn Vrouw, „maar hij ■moest niet zoveel taalfouten in zijn briefje schrijven. Ik heb er maar liefst 20 gevonden." Weten jullie ook welke fouten Oom gevonden heeft? Schrijf de verkeerde woorden dan maar onder elkaar en schrijf de verbeteringen er naast. De oplossingen kunnen voor Zondag 17 April (le Paasdag) worden gezonden raar het bureau van dit blad. De geleerde professor Denkman ging zijn vacantie bij een vriend doorbren gen. Daar aangekomen, wilde hij zijn koffer openen, mriar owes, hij hhd zijn sleutel vergeten. Een smid moest wor den gehaald, om het slot open te bre ken. „Dat zal me nooit meer gebeu ren", verzekerde de professor. Het vol^nde jaar kwam hij weer bij zijn vriend logeren. Pas w;\s hij m huis, of hij toonde trots de sleutel van zijn koffer, zeggend: „Nu heb ik hem toch niet vergeten!" „Dat zie ik", ant woordde zijn vriend. „Zullen we de koffer maar direct naar boven laten brengen?" „Ja, dat is uitstekend", her nam de professor. „Waar is dan (Jw koffer?'' „Wel lieve hemel, nu heb ik niet mijn sleutel, maar mijn koffer thuis gelaten. IN DE DOOR TJEERD ADEMA Het meisje schrok op en legde de bloe men naast zich op een tafeltje. „Wat dom van mij!" zei ze verschrikt. ,.U moet weten, meneer, dat mijn ver loofde, meneer Van \J/aardenburg. mij zoveel va nu verteld heeft, dat u voor mij helemaal geen onbekende is. Maar ik vergat dat u van uw kant natuur lijk Steensma knikte. „Als de zuster zo dadelijk binnenkomt, zal ik toch min stens de voornaam van mijn ver ootae moeten kénnen", zei hij. Zijn glimlach ging in de zwachtels verloren. Het meisje haastte zich te antwoor den. „Natuurlijk", zei ze. „Ik heet Cato, freule Cato Tervooren. Ik woon met mijn vader en moeder op de buiten plaats „Zonnehof" onder Warmond. Heeft mijn verloofde u niet over mij gesproken?" „Helaas niet, freule", zei Steensma. „De tijd, welke wij aan besprekingen konden wijden, was zo kort, dat, als ik het eens populair mag uitdrukken, de zaken vóór het meisje zijn gegaan. Ik ben zeer vereerd door uw bezoek. Het spijt mij alleen, dat u zo weinig van mij te zien krijgt, dat u mij misschien niet meer zult herkennen, als ik weer uit dit lastige verband gepeld ben. Er is heméén ding. dat mij niet hele maal duidelijk is. Hoe wist mijnheer Van Waardenburg, dat ik....? Hij meisje greep haastig naar de bloe men, welke door een ongewilde bewe ging van haar hand van het tafeltje creigden te vallen. „Kijk eens!" riep ze opgewonden, „een van deze prachtige knoppen in de steel geknakt. Heeft u.... heeft u hier geen vaas. mijnheer?" „Er staat er een op de kast, freule", zei Steensma. Het meisje stond haastig op, liet wa ter uit de wastafelkraan in de vaas lo pen en schikte met vaardige hand haar bloemen. „Zijn ze niet prachtig!?" riep ze, ver glim- rukt naar de bouquet kijkend. „Verrukkelijk," zei Steensma lachend. Hij nam het meisje nauwkeuriger op. Zij had een rond gezichtje met frisse rode wangen. Haar ogen hadden de kleur van vergeet-mij-nietjes en - haar hoonde vlechten waren met een zilve ren band boven het voorhoofd vastge maakt. Zij droeg een muisgrijs mantel pak en haar kleine, mooi gevormde handen hadden lakrode nagels. „U vroeg", zei, ze, „naar mijn ver loofde. mijnheer. Ik heb hem sedert enige dagen niet meer gezien. Ik ben ongerust, want ik weet in welke ge- v; arlijke omstandigheden hij verkeert. Vanmiddag ben ik naar zijn huis ge gaan en heb daar van zijn bediende ge hoord, dat u hier...." „Heeft Bastiaan u ingelicht, freule?" vroeg Steensma. „Zeker, meneer." zei het meisje. „Ik heb hem gevraagd, waar ik mijn ver loofde zou kunnen vinden, want ik heb hem iets var zeer dringende aard .nede te delen." „Heeft Bastiaan u het adres van uw verloofde gegeven, freule?" - „Neer-, mijnheer," zei het meisje ner veus. „Hij heeft gezegd, dat u alleen te beslissen had, of mij de verblijfplaats van mijnheer Van Waardenburg kan worden meegedeeld. Aangezien ik mijn verloofde de laatste tijd meermalen ont moette, veronderstel ik, dat u er geen bezwaar tegen zult hebben mij mee te delen, waar hij zich op het ogenblik be vindt." Er was een onrustige blik in haar ogen. Zij boog haar hoofd wat dichter naar het zijne. „Het is vreemd", zei ze, „maar uw naamuw naam is mij ontschoten, mijnheer. Hoe is „Kent u mijn naam niet, freule?" vroeg Steensma verbaasd. „Heeft uw verloofde u mijn naam niet genoemd?" „Natuurlijk wel, mijnheer", zei het meisje ongeduldig. „Ik kan mij alleen op het ogenblik niet herinneren Zou u mij de verblijfplaats van mijn verloofde willen meedelen? Het spijt mij, dat ik u onder deze omstandig heden moest lastig vallen, maar ik heb hem een zeer dringende mededeling te doen. Voor zijn eigen veiligheid...." Ir. Steensma schudde mistroostig het hoofd. (Wordt vervolgd) 31. Pepi vindt zijn vriendjes we^ wat brutaal! Want, Pim, Pam en Pom, die niemand van de bemanning zien, aan wie ze wat kunnen vragen, zijn zo maar de loopplank van het schip opgestapt. Maar.... wat kan Pepi an ders doen dan hen volgen? Hij wil ook niet alleen achterblijven. Pim, Pam en Pom zijn inmiddels op het dek van het schip aangekomen en kij ken rond of ze niemand zien. Ze voe len zich eerlijk gezegd ook niet zo op hun gemak, maar ja, nu ze eenmaal A gezegd hebben, moeten ze ook B zeggen. Oh, daar komt al iemand aan. Het is de kok, die hen met niet al té vriendelijke blikken aankijkt. „Wat moet dat?" klinkt het bars. „Ach me neer", antwoordt Pepi heel beleefd. „Wij wilden u alleen maar even vra gen of dit schip naar Afrika gaat. „Ja, en wat zou dat?" is het onvriendelijke antwoord. „Dus gaat dit schip naar Afrika?" roept Pim uit. „Ja, dan is dit juist dat we nodig hebben". CIND JUNI zal de 17-jarige Haagse jongen Hans Roozen als lid van een Ame rikaanse expeditie naar Turkije vertrekken om op de berg Ararat naar de Arke Noachs te zoeken. Hans Roozen denkt in totaal zes weken weg te blijven. HU reist eerst naar Parys en gaat vandaar met de Oriënt Express naar Istan- boel, waar hU de Amerikaanse expeditie van Dr. A. J. Smith zal ontmoeten. Gezamenlijk vertrekt men dan naar het noordoosten van Turkije. Roozen hoopt in twee en halve dag de ark te bereiken, die op enige afstand van de top van Ararat moet liggen. De berg wordt per muilezel beklommen. Asena, in 1948 overblijfselen van een zeer oud vaartuig. Inmiddels had Roozen vernomen «lat dr. A. J. Smith uit Greensboro, „Dean In een onderhoud met een ANP-re dacteur vertelde Roozen hoe hij ertoe gekomen is naar de ark van Noach te gaan zoeken. Toen Hans ongeveer twee jaar gele den op een boekenmarkt aan het rond snuffelen was, viel zijn oog op een in 1681 verschenen boekje van Jan Struys, getiteld: „Reizen door Moscovie, Tar- tarije en Indie". Nadat hij het werkje gekocht had, werd bij het doorlezen zijn aandacht geboeid door het verhaal, hoe de schrijver, die in 1670 in de buurt van de Ararat een monnik een beenbreuk had helpen genezen, van zijn dankbare patiënt een kruis kreeg, ge maakt van het hout van de ark. Boven dien ontving Jan. Struys een certificaat van de monnik, waarin deze verklaar de, dat hij in de ark was geweest, bene vens een stuk van de rots, waarop de ark lag. Van dit ogenblik af interesseerde deze kwestie onze jeugdige landgenoot zo zeer, dat hij systematisch de litera tuur begon te verzamelen, ^ie over dit onderwerp verschenen was. In Flavius Jozefus en in de Sybillijnse boeken vond hij passages over de ark. Voorts kwam deze jonge archeoloog op het spoor van een Turkseexpeditie van 1883, die daar de resten van een heel oud schip ontdekte. De aartsdeken Nouri, die van de Turkse expeditie ge hoord had, trachtte de berg Ararat te beklimmen. Na twee mislukte pogingen bereikte hij het schip en bevond dat de omvang klopte met de gegevens 'n Genesis. Er werden toen plannen ge maakt om het schip te demonteren en I.et te exposeren op de wereldtentoon stelling te Chicago in 1893. In 1917 maakten twee Russische piloten' een verkenningsvlucht over de Ararat. Zij zagen daarbij een schip liggen en maak ten daar melding van. Vóór het uitbre ken der revolutie zond de Czaar een expeditie naar de Ararat, die daar een maand verbleef. Vele bijzonderheden werden daarbij bekend, zodat men er niet aan twijfelde, dat het gevonden schip de originele ark was. Na de revo lutie bleek het verslag verloren te zijn gegaan, doch dank zij een der piloten, Wladimir Roskavitsky genaamd, die naar de Verenigde Staten emigreerde, werd deze geschiedenis bekend. Ook vond de Turkse boer Resjit, in dienst van de landeigenaar Saroeka of Peoples Bible School" en „President of the Oriental Archaeological Expedi- tion" zich levendig interesseerde voor de lotgevallen van Noachs ark en het plan had, een expeditie naar de berg Ararat te ondernemen. Onmiddellijk stelde hij zich met deze Amerikaan in verbinding en tussen beiden ontstond een drukke correspondentie en een uit wisseling van gegevens. Dr. Smith stel de bot enthousiasme en de belangstel ling van deze 17-jarige Nederlander dermate op prijs, dat hij hem voorstelde ab lid van zij- expeditie op reis te gaan, teneinde dezelfde faciliteiten te genieten. De jeugdige onderzoeker vertelde «Ie ANP-redacteur nog, dat de omwonen den geen onderzoek naar het overblijf sel van de ark durven instellen, omdat volgens een bijgeloof daar een heilig vuur in zou branden. Volgens Roozen moeten nog overblijf selen van de ark te vinden zijn, omdat ij» deze tegen wegrotten heeft be schermd. VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I 301 m Nieuwsberichten orr. 6, 8 en 11 uur AVRO: 6 15 Sport- praatje 6,30 Voor de Strijdkrachten - VARA: 7,00 Partij van de Arbeid AVRO: 3,05 In het Radio-Zoeklicht 815 Eric Hope (piano) VPRO: 8,30 Ds J j Thom son 8,55 Zo juist verschenen AVRO- 9,00 Nehemia 10,20 Avro-Omroepsters gaan op reis 10,45 F Steenmeyer 11,15 André Kostelanetz en orkest 11 30* Gra- mofoonplaten HILVERSUM II. 415 m Nieuwsberichten om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,15 CMB- kwartier 6,30 De vijf Zapakara's 6 45 Gramofoonplaten 7,15 Nederlandse or ganisten 7,30 Het actueel geluid 7,55 Kinderbijbels 8,05 Programma-proloog - 8,15 Schoonmaak ln Jubeldam 9,30 Bamüie-competitie 10,05 De vaart der Volkeren 10,25 Piano-duo io 45 Avondoverdenking 11,15 sweelinc'k- l-.wartet 11,45 Gramofoonplaten VOOR VRIJDAG HILVERSUM I 301 m Nieuwsberichten cm 7, 8, 1, 6 8 en 11 uur VARA: 8 18 Fragmenten - 11.30 Johan Jong (orgél) - 1,20 Les Gars de Paris VARA: 4,00 ?-a"ïï> 615 De Vara feliciteert - 6,30 Voor de Strijdkrachten - 7 00 Partij van de Arbeid VPRO: 7,30 Ne derland en zijn gewesten 7,50 Tien voor acht 8,05 Mr P J Oud VARA- Ion Partij van de Arbeid VPRO: 10 40 Va'n- daag 10,45 Avondwijding VARA: 1115 Partij van de Arbeid I!I^V.'RSUM n- 415 m Nieuwsberichten ï??1 ,-, 7 8 en 11 uuf NCRV: 8,30 Muziek by het werk 12,33 Nederlands Kamerkoor - 1,15 Zang en spel - 6 00 Piano-duo 6,15 Meisjeskoor 6,30 Evan- deren E„s^ra"to - 6,45 Geestelijke 11e. deren 7,15 Drs A B Soeekenbrink tier "1' 8C05Ueprn ClU'd 7,45 CNV-kwar- Programma-proloog 815 TjülnT ,ans"pro®ramma 9 00 Radio- Philharmonisch-orkest - 1015 schappij onderwijs'- NCRV." TAR-RY Burghui is een heerlijk product met duizenden mogelijk heden. Weet U er een nieuw recept voor? In de komende veer tien dagen worden de tien beste recepten door radio-kookleraar Kers bekroond (één prijs van f25-- en negen van f. 5.-). Het allerbeste komt mét de naam en foto van de samenstelster in deze krant. Zend Uw TAR-RY-recept naar Kers p/aWessanen - Wormerveer! In elk pak TAR-RY vindt U een receptenboekje (waaruit U na tuurlijk niets mag overnemen). Een pak TAR-RY kost 32 cent. W.,Mn.n'. Koninklijk* F*brl«k*n N.V. - Worm.n Anno 1765 Eerst thans is bekend geworden, dst zware aanvallen door benden zijn uit gevoerd op de theefabrieken van de Goalpara en Perbawatie ten noorden van Sukabumi. De commandant van de ondernemingswacht van de Goalpara werd gedood en 11 ondernemings wachters en enige vrouwen werden ontvoerd. De kazerne van de wacht en een munitiedepot vlogen in brand, voordat de bende verdreven was. De aanval op de Goalpara werd uitge voerd door vijf groepen van 30 man, die tot de fabriek doordrongen. De toe gesnelde politie en militairen verdre ven echter de groepen. Een politie agent werd hierbij gedood en 2 auto's en een benzinevoorraad werden brand gestoken. in DE 25.000 ER UIT! livrü'en blij"4' ^?J?d°verdenking —nu In de Staatsloterij is een prijs van f y 11,40 Gramofoonplaten J 25.000 gevallen op nummer 11012.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 4