IW8EKBIAÖ WÊÊSÊÊÊbÊÊÊ
TARRY
Van edel knaap tot houthakker
Residentie
Zeventien-jarige Haagse jongen op
zoek naar de Ark van Noach
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
HM te Het verhoert
Waarom de roofdieren
nuttig zijn
IHIlfcR -DE*.ZAK VOL BRIEVEN:
Uitslag Lente-prijsvraag
De verstrooide professor
AVONTUUR
Een oud boekje bracht hem op de gedachte
Zal de Ararat zijn ark
prijsgeven?
Hef Radioprogramma
zet Uw
naam m de krant!
burghul
$7
Zware aanvallen op
theefabrieken
Op de oude ridder- j
burcht waren twee
edelknapen, Albrecht en
Wilfried, als pages in i|
dienst van de grijze
slotheer, ridder Oscar.
Reeds van kindsbeen at
waren ze samen op het
kasteel opgegroeid en jüj
als echte boezemvrien
den hadden ze zich bij
spel en wedkamp die
behendigheid en ken
nis bijgebracht, die elke
edelknaap dient te be
zitten, alvorens tot ria-
der te kunnen worden
geslagen. Steeds kon
men de trouwe kame
raden tezamen vin-
den.
Het bevreemdde Albrecht dan ook,
dat hij de laatste tijd Wilfried dikwijls
miste. Zodra de dienst geëindigd was,
verdween de laatste vaak in het clot-
park en de omringende bossen en ver
scheen pas op het nippertje, om zijn
werkzaamheden in het slot te hervat
ten. Op een goede dag bleek Wilfried
spoorloos verdwenen. Albrecht zocht
hem bij de stallen, de dichtbegroeide
plas achter in het park; alle hoeken
ven het ruime binnenplein speurde hij
na, maar.... geen Wilfried. Ongerust
zadelde Albrecht een paard en trok
het uitgestrekte woud in, waar hij zo
vaak met Wilfried jachtritten had ge
maakt en zwerftochten ondernomen.
De ar waren enkele bijzonder mooie
plekjes, waar de beide vrienden zo
gaarne verbleven, om de herten gade
te slaan of 's winters de everzwijnen
te volgen in de sneeuw. Maar waar
Albrecht ook keek, hij vond zijn kame
raad niet.
Plotseling klonk het geluid van kap
messen op het hout. De page wendde
zijn paard en daar ontdekte hij in het
dichte onderhout de oude houthakker,
die met een hulp bezig was, het dichte
groeisel van elzen- en populierenstrui
ken uit te dunnen. Albrecht kende de
beide mannen goed en vroeg aan hen,
of ze mogelijk de edelknaap Wilfried
hadden ontmoet. Ik zoek hem al uren
lang, zei hij, terwijl hij in de richting
wees, waar hij zijn paard, aan een tak
gebonden, had achtergelaten, Toen ver
nam hij tot zijn verbazing, dat Wilfried
diezelfde morgen voor dag en dauw
het bos was komen inlopen en zijn
intrek genomen had in de kleine nout-
liakkerswoning. Het ziet er niet naar
uit. dat hij van plan is spoedig weer
terug te keren, voegde de oude hout
hakker er aan toe. En waarlijk, bij het
huisje gekomen, zagen ze Wilfried, die
zijn zijden wambuis verruild had voor
een oude kiel, op zijn gemak bezig met
het voeren van de kippen en ganzen
Hij scheen volmaakt gelukkig. Op een
vraag van Albrecht, wat hem er toe
gebracht had zijn leven aan het rid
derlijke hof vaarwel te zeggen, ant
woordde hij, terwijl hij zijn vriend
enigszins verlegen aanblikte: het leven
op de burcht gaf me op, den duur geen
bevrediging. Telkens afs ik in het bos
deze eenvoudige woning voorbijkwam
en het vriendelijke leven bezag; de
vreugde waarnam, die de kinderen hier
venden bij hun spel met de dieren rond
hef huis, kreeg ik een stil verlangen
om mijn rijke leventje te ruilen met
dit armoedige maar tevreden bestaan.
En nadat hij dit gezegd had, greep
hij opnieuw in de voerbak en strooide
met kennelijk genoegen het zaad uit
voor de vlijtig pikkende hoenders.
Albrecht, die zag, dat het besluit van
zijn vriend vast stond, keerde terneer
geslagen naar de burcht terug. Hoe
moest hij het slechte nieuws aan de
kasteelheer mededelen. Maar ridder
Oscar luisterde kalm naar het verhaal.
Zijn wijze hoofd buigend in de richting
van de page, glimlachte hij en zei: 'aat
hem maar; we hebben op het ogenblik
nog nazomer. Over enkele maanden
komt de winter. Zes maanden moet hij
voorlopig in het bos blijven. Bevalt
het hem na die tijd nog steeds zo goed.
dan mag hij blijven. Anders kan hij
terug komen in mijn dienst.
De zomer liep ten einde, de herfst
ging voorbij en de winter deed zijn
intrede. Wilfried verbleef nog steeds in
de kleine hnuthakkerswoning. Zijn
handen waren eeltig geworden. Zijn
gezicht had de ronde vormen verloren.
Het zware werk had zijn sporen nage
laten. Hoe de page dapper volhield en
geen enkel werk schuwde, werd de in
gespannen zware arbeid hem toch oen
last. Bomen vellen, het stuk armelijk
akkerland bewerken, de huisdieren
verzorgen met het uitmesten der var
kenshokken, dat alles verschilde veel
van het leventje, dat hij zich had voor
gesteld. En nu nog de winter. Werke
lijke armoede kwam er in het huisje.
De toch al eentonige en schrale dage
lijkse kost verminderde nog. Het roke
rige vuur hield de koude maar onvol
doende uit de woonruimte en do hoge,
dikwijls natte sneeuw maakte alles nog
moeilijker en naargeestiger.
Eindelijk was de gestelde tijd van
zes maanden om. Stil en beschaamd
nam Wilfried afscheid van zijn nieuwe
eenvoudige vrienden en aanvaardde de
terugtocht naar het slot. Aarzelend
trok hij de ophaalbrug over. In de
grote zaal ontving hem ridder Oscar
met zijn wijze glimlach. Gij zijt terug
gekomen, Wilfried? Zeg maar niets. Ik
iees allés op je g^icht. Met deze woer
den liet hij hem gaan.
En evenals voorheen leefden W il-
fried en Albrecht tezamen als boezem
vrienden en de schone burcht bij het
grote woud.
De meeste mensen denken, dat de
roofdieren schadelijk zijn, omdat ze
andere dieren doden en opeten. Deze
gedachte is volstrekt niet juist, want
de roofdieren zorgen er voor dat die
ren, die ziek of oud zijn, verdwijnen en
zorgen er tevens voor, dat sommige
dieren niet uitgroeien tot een plaag. Zo
is het gebeurd, dat op een gegeven
ogenblik de wezel, de hermelijn en de
buizerd, de natuurlijke vijanden van
het konijn, in de duinen van ons land
waren uitgestorven.
Het gevolg hiervan was, dat de ko
nijnen uitgroeiden tot een plaag voor
de omgeving. Het evenwicht «werd
eerst hersteld, toen de mensen weer
wezels, hermelijnen en buizerds in de
duinen brachten.
Een ander voorbeeld:
Na de ontdekking van Australië
trokken steeds mensen naar dit wereld
deel en voerden er o.a., in 1895 het
konijn in.
Daar de levensvoorwaarden gunstig
waren en de natuurlijke vijanden ont
braken, waren ze in weinig jaren uit
gegroeid tot een ontzaglijk 'qger.
Thans kost de bestrijding de Austra
lische regering jaarlijks grote sommen
geld. Om te verhinderen dat de konij
nen zich in W.-Australie ook zouden
verspreiden, bouwde men een grote af
rastering, die 3000 km. lang is en
7.000.000 gulden heeft gekosv.
Als de konijnen, gedwongen door
voedselschaarste, achter de omheining
trachten te komen, sterven daar voor
die schuttingen millioenen dieren van
honger en dorst, maar in korte tijd zijn
hun plaatsen weer door anderen in
genomen.
Dus jullie zien. dat de roofdieren een
belangrijke rol in de natuur spelen en
minstens even nuttig zijn als ieder
ander dier.
THEO VAN HOORN
(15 jaar)
VOOR JE DE STRAAT
GAAT OVERSTEKEN
EERST NAAR LINKS EN DAN
NAAR RECHTS GEKEKEN
Voor jongelui boven 12 jaar.
Hallo, jongelui! Wij steken vandaag van wal met de brief van Johan Baars,.
Hartelijk dank voor de postzegels en de puzzle, Johan. Ik zal er voor zorgen
dat alles daar komt waar het nodig is. Gelukkig dat het boek zo in de smaak
viel. Kitty van Norren, ja, korfballen is een prettige sport. Ik doe het ook
erg graag. Liever dan tennissen. Welbedankt voor het zilverpapier, Kitty! liet
wordt nog gespaard hoor en alle beetjes helpen. Jaap Deelstra, wat heb jij
je gedicht leuk geïllustreerd, zeg! Die koeien en bomen waren uitstekend. -
'Margrietje Bais, het is altijd goed als- je je naam ook nog eens onder aan het
briefje zet, want het gebeurt r.og wel eens, dat er een enveloppe wegraakt.
eHb je een prettige verjaardag gehad? Jan Leydekkers, fijn dat je weer aan
't sparen bent. Op 't ogenblik heb ik nog sigarenbandjes genoeg hoor Jan!
Fia Rijkers, ja, ik kan best begrijpen dat je liever in Den Helder wilt wonen.
Heb je al aardige vriendinnen gevonden in Amsterdam? Bram Trijsburg, heb
je mijn brief al ontvangen? „Pauwstaart", ik ben er benieuwd naar of ie
Heb je een prettige verjaardag gehad? Lan Leydeckers, fijn dat je weer aan
hebt gemaakt. Zou de tentoonstelling een flink bedrag opbrengen? Gerrit de
Boer, je zult mii nog eventjes moeten helpen, want ik kon je verzoek niet zo
goed begrijpen. Wil je tropische visjes hebben voor een aquarium of bedoel je
plaatjes van tropische visjes? „Lollypop", bedankt voor de postzegels, meisje.
Alle beetjes helpen, moet je maar denken. De vorige week moest jij dus een
paar dagen in je mandje blijven. Dat was zeker nog steeds die Italiaanse griep,
die jou te pakken had. Ab Kortman, wat leuk dat je kleine poesjes hebt. Mag
je ze nu al eens opnemen van moeder Poes? Ik hoop dat je al iets uit Berkhout
hebt gehoord. Betsie Molenkamp, ben je al weer opgeknapt? Ik hoop dat je
niet ziek bent geworden, meisje. Js de ouderavond goed geslaagd? Bedankt
voor de aardige tekening, Betsie. Adri van 't Hert, wat fijn, dat je het diploma
van gymnastiek hebt gehaald. Was het moeilijk? Zeg Acjri, wat is er met je
oog? Is het al weer beter? Rie Schoonen, ik vind dat kantje heel mooi. Hoe
gaat het met het mussenestje? Pas maar op dat de poes er niet bij komt.
.Hertejong", ja, dat zijn heel mooie cadeaux. Heb je een leuk badpak gekre
gen? Dat plaatje van jody en het hertejong is mooi hè. Heb jij de film al ge
zien? Gerard Smits, ik dank je hartelijk voor al die keurig, opgeplakte post
zegels en de plaatjes: Jongen, wat heb je daar een geweldig werk aan gehad!
Wij zijn. er erg blij mee. Gerard. Greetje Krijnen en Jan But, jullie zonden
de oplossing van het raadsel voor de kleintjes in. Het raadsel dat nu weer in
de „Jeugdkoerier" staat is voor jongelui boven 12 jaar. Doen jullie daar nu
ook aan mee?
Jongens en meisjes, de brieven voor ons volgende correspondentie-hoekje ver
wacht ik graag vóór Zondag 17 April. Denken jullie er om dat ons nieuwe prijs
raadsel de volgende week niet wordt herhaald in de Jeugdkoerier van de
kleintjes. Zorg dus dat je het raadsel niet vergeet. De inzendtijd blijft zoals het
was.
Dag jongelui!
Hartelijke groeten van.
TANTE IET.
Willen jullie wel geloven, dat ik in
een echte lentestemming was, na het
doorlezen van de vele, aardige lente
gedichtjes?
Het beste gedichtje zal ik hier even
laten volgen:
Weer sproot het groen uit donk're
twijgen,
't Is alom lente, waar j' ook ziet.
De kleine vogel kan niet zwijgen.
Hij jubelt luid zijn vreugdelied.
Wie dat gemaakt heeft?
Neen, dat mocht ik niet verklappen,
maar de naam van de dichter (es)
staat natuurlijk in het lijstje van, de
prijswinnaars.
Hier komen ze dan:
Marietje Bais, Nieuwstraat 15, Den
Helder.
Willie Kops, Visserstraat 31, Be
verwijk (12 jaar).
Piet Smit, Prinsenstr. 5, Enkhuizen.
Greetje Donker, Oostdijk 46, Heer-
hugowaard.
Greta van Veen, Achterstraat 46,
Alkmaar.
Gefeliciteerd, jongelui! De boeken
worden toegezonden.
Toen de dertienjarige Jaap een
week bij zijn oom en tante in Amers
foort had gelogeerd, ontvingen. Oom
en Tante enige dagen later het vol
gende briefje:
Lieve Oom en Tante,
Gisteravond kwam ik om zes uur
thuis. Ik heb een goede reis gehad
van Amesfoort naar Hoorn en ik
dank U allebij noch hartenlijk voor
de prettige week die ik bij U hebt
doorgebragt. Toen ik niet thuis was,
is er iets leuks gebeurt. Mijn knijn
heeft jonge knrjnen gekrege. Zij heb
ben hun oogje al open. U vroeg of
ik in de Paasvacantsie weer wilde
kommen. Nou, dat doen ik graag
hoor! Vader heb al gezechd dat hij
mijn tot amsterdam weg zal bren
gen, als hij ken.
Nu, Oom en Tante, hartenlijk ge
groet en nochmaals bedankt van
Uw neef,
JAAP.
De oom van Jaap, die onderwijzer
was, schudde zijn hoofd, toen hij het
briefje had gelezen.
„Jaap is een aardige, beste jongen,"
zei hij tegen zijn Vrouw, „maar hij
■moest niet zoveel taalfouten in zijn
briefje schrijven. Ik heb er maar liefst
20 gevonden."
Weten jullie ook welke fouten Oom
gevonden heeft? Schrijf de verkeerde
woorden dan maar onder elkaar en
schrijf de verbeteringen er naast.
De oplossingen kunnen voor Zondag
17 April (le Paasdag) worden gezonden
raar het bureau van dit blad.
De geleerde professor Denkman ging
zijn vacantie bij een vriend doorbren
gen.
Daar aangekomen, wilde hij zijn
koffer openen, mriar owes, hij hhd zijn
sleutel vergeten. Een smid moest wor
den gehaald, om het slot open te bre
ken. „Dat zal me nooit meer gebeu
ren", verzekerde de professor.
Het vol^nde jaar kwam hij weer
bij zijn vriend logeren. Pas w;\s hij m
huis, of hij toonde trots de sleutel van
zijn koffer, zeggend: „Nu heb ik hem
toch niet vergeten!" „Dat zie ik", ant
woordde zijn vriend. „Zullen we de
koffer maar direct naar boven laten
brengen?" „Ja, dat is uitstekend", her
nam de professor. „Waar is dan (Jw
koffer?'' „Wel lieve hemel, nu heb ik
niet mijn sleutel, maar mijn koffer
thuis gelaten.
IN DE
DOOR
TJEERD ADEMA
Het meisje schrok op en legde de bloe
men naast zich op een tafeltje.
„Wat dom van mij!" zei ze verschrikt.
,.U moet weten, meneer, dat mijn ver
loofde, meneer Van \J/aardenburg. mij
zoveel va nu verteld heeft, dat u voor
mij helemaal geen onbekende is. Maar
ik vergat dat u van uw kant natuur
lijk
Steensma knikte. „Als de zuster zo
dadelijk binnenkomt, zal ik toch min
stens de voornaam van mijn ver ootae
moeten kénnen", zei hij.
Zijn glimlach ging in de zwachtels
verloren.
Het meisje haastte zich te antwoor
den.
„Natuurlijk", zei ze. „Ik heet Cato,
freule Cato Tervooren. Ik woon met
mijn vader en moeder op de buiten
plaats „Zonnehof" onder Warmond.
Heeft mijn verloofde u niet over mij
gesproken?"
„Helaas niet, freule", zei Steensma.
„De tijd, welke wij aan besprekingen
konden wijden, was zo kort, dat, als ik
het eens populair mag uitdrukken, de
zaken vóór het meisje zijn gegaan. Ik
ben zeer vereerd door uw bezoek. Het
spijt mij alleen, dat u zo weinig van mij
te zien krijgt, dat u mij misschien niet
meer zult herkennen, als ik weer uit
dit lastige verband gepeld ben. Er is
heméén ding. dat mij niet hele
maal duidelijk is. Hoe wist mijnheer
Van Waardenburg, dat ik....?
Hij meisje greep haastig naar de bloe
men, welke door een ongewilde bewe
ging van haar hand van het tafeltje
creigden te vallen.
„Kijk eens!" riep ze opgewonden, „een
van deze prachtige knoppen in de steel
geknakt. Heeft u.... heeft u hier geen
vaas. mijnheer?"
„Er staat er een op de kast, freule",
zei Steensma.
Het meisje stond haastig op, liet wa
ter uit de wastafelkraan in de vaas lo
pen en schikte met vaardige hand haar
bloemen.
„Zijn ze niet prachtig!?" riep ze, ver
glim-
rukt naar de bouquet kijkend.
„Verrukkelijk," zei Steensma
lachend.
Hij nam het meisje nauwkeuriger op.
Zij had een rond gezichtje met frisse
rode wangen. Haar ogen hadden de
kleur van vergeet-mij-nietjes en - haar
hoonde vlechten waren met een zilve
ren band boven het voorhoofd vastge
maakt. Zij droeg een muisgrijs mantel
pak en haar kleine, mooi gevormde
handen hadden lakrode nagels.
„U vroeg", zei, ze, „naar mijn ver
loofde. mijnheer. Ik heb hem sedert
enige dagen niet meer gezien. Ik ben
ongerust, want ik weet in welke ge-
v; arlijke omstandigheden hij verkeert.
Vanmiddag ben ik naar zijn huis ge
gaan en heb daar van zijn bediende ge
hoord, dat u hier...."
„Heeft Bastiaan u ingelicht, freule?"
vroeg Steensma.
„Zeker, meneer." zei het meisje. „Ik
heb hem gevraagd, waar ik mijn ver
loofde zou kunnen vinden, want ik heb
hem iets var zeer dringende aard .nede
te delen."
„Heeft Bastiaan u het adres van uw
verloofde gegeven, freule?" -
„Neer-, mijnheer," zei het meisje ner
veus. „Hij heeft gezegd, dat u alleen te
beslissen had, of mij de verblijfplaats
van mijnheer Van Waardenburg kan
worden meegedeeld. Aangezien ik mijn
verloofde de laatste tijd meermalen ont
moette, veronderstel ik, dat u er geen
bezwaar tegen zult hebben mij mee te
delen, waar hij zich op het ogenblik be
vindt."
Er was een onrustige blik in haar
ogen. Zij boog haar hoofd wat dichter
naar het zijne.
„Het is vreemd", zei ze, „maar uw
naamuw naam is mij ontschoten,
mijnheer. Hoe is
„Kent u mijn naam niet, freule?"
vroeg Steensma verbaasd. „Heeft uw
verloofde u mijn naam niet genoemd?"
„Natuurlijk wel, mijnheer", zei het
meisje ongeduldig. „Ik kan mij alleen
op het ogenblik niet herinneren
Zou u mij de verblijfplaats van mijn
verloofde willen meedelen? Het spijt
mij, dat ik u onder deze omstandig
heden moest lastig vallen, maar ik heb
hem een zeer dringende mededeling
te doen. Voor zijn eigen veiligheid...."
Ir. Steensma schudde mistroostig
het hoofd.
(Wordt vervolgd)
31. Pepi vindt zijn vriendjes we^
wat brutaal! Want, Pim, Pam en Pom,
die niemand van de bemanning zien,
aan wie ze wat kunnen vragen, zijn
zo maar de loopplank van het schip
opgestapt. Maar.... wat kan Pepi an
ders doen dan hen volgen? Hij wil
ook niet alleen achterblijven. Pim,
Pam en Pom zijn inmiddels op het
dek van het schip aangekomen en kij
ken rond of ze niemand zien. Ze voe
len zich eerlijk gezegd ook niet zo op
hun gemak, maar ja, nu ze eenmaal
A gezegd hebben, moeten ze ook B
zeggen. Oh, daar komt al iemand aan.
Het is de kok, die hen met niet al té
vriendelijke blikken aankijkt. „Wat
moet dat?" klinkt het bars. „Ach me
neer", antwoordt Pepi heel beleefd.
„Wij wilden u alleen maar even vra
gen of dit schip naar Afrika gaat. „Ja,
en wat zou dat?" is het onvriendelijke
antwoord. „Dus gaat dit schip naar
Afrika?" roept Pim uit. „Ja, dan is dit
juist dat we nodig hebben".
CIND JUNI zal de 17-jarige Haagse jongen Hans Roozen als lid van een Ame
rikaanse expeditie naar Turkije vertrekken om op de berg Ararat naar de
Arke Noachs te zoeken. Hans Roozen denkt in totaal zes weken weg te blijven.
HU reist eerst naar Parys en gaat vandaar met de Oriënt Express naar Istan-
boel, waar hU de Amerikaanse expeditie van Dr. A. J. Smith zal ontmoeten.
Gezamenlijk vertrekt men dan naar het noordoosten van Turkije. Roozen hoopt
in twee en halve dag de ark te bereiken, die op enige afstand van de top van
Ararat moet liggen. De berg wordt per muilezel beklommen.
Asena, in 1948 overblijfselen van een
zeer oud vaartuig.
Inmiddels had Roozen vernomen «lat
dr. A. J. Smith uit Greensboro, „Dean
In een onderhoud met een ANP-re
dacteur vertelde Roozen hoe hij ertoe
gekomen is naar de ark van Noach te
gaan zoeken.
Toen Hans ongeveer twee jaar gele
den op een boekenmarkt aan het rond
snuffelen was, viel zijn oog op een in
1681 verschenen boekje van Jan Struys,
getiteld: „Reizen door Moscovie, Tar-
tarije en Indie". Nadat hij het werkje
gekocht had, werd bij het doorlezen
zijn aandacht geboeid door het verhaal,
hoe de schrijver, die in 1670 in de
buurt van de Ararat een monnik een
beenbreuk had helpen genezen, van zijn
dankbare patiënt een kruis kreeg, ge
maakt van het hout van de ark. Boven
dien ontving Jan. Struys een certificaat
van de monnik, waarin deze verklaar
de, dat hij in de ark was geweest, bene
vens een stuk van de rots, waarop de
ark lag.
Van dit ogenblik af interesseerde
deze kwestie onze jeugdige landgenoot
zo zeer, dat hij systematisch de litera
tuur begon te verzamelen, ^ie over dit
onderwerp verschenen was. In Flavius
Jozefus en in de Sybillijnse boeken
vond hij passages over de ark. Voorts
kwam deze jonge archeoloog op het
spoor van een Turkseexpeditie van
1883, die daar de resten van een heel
oud schip ontdekte. De aartsdeken
Nouri, die van de Turkse expeditie ge
hoord had, trachtte de berg Ararat te
beklimmen. Na twee mislukte pogingen
bereikte hij het schip en bevond dat de
omvang klopte met de gegevens 'n
Genesis. Er werden toen plannen ge
maakt om het schip te demonteren en
I.et te exposeren op de wereldtentoon
stelling te Chicago in 1893. In 1917
maakten twee Russische piloten' een
verkenningsvlucht over de Ararat. Zij
zagen daarbij een schip liggen en maak
ten daar melding van. Vóór het uitbre
ken der revolutie zond de Czaar een
expeditie naar de Ararat, die daar een
maand verbleef. Vele bijzonderheden
werden daarbij bekend, zodat men er
niet aan twijfelde, dat het gevonden
schip de originele ark was. Na de revo
lutie bleek het verslag verloren te zijn
gegaan, doch dank zij een der piloten,
Wladimir Roskavitsky genaamd, die
naar de Verenigde Staten emigreerde,
werd deze geschiedenis bekend.
Ook vond de Turkse boer Resjit, in
dienst van de landeigenaar Saroeka
of Peoples Bible School" en „President
of the Oriental Archaeological Expedi-
tion" zich levendig interesseerde voor
de lotgevallen van Noachs ark en het
plan had, een expeditie naar de berg
Ararat te ondernemen. Onmiddellijk
stelde hij zich met deze Amerikaan in
verbinding en tussen beiden ontstond
een drukke correspondentie en een uit
wisseling van gegevens. Dr. Smith stel
de bot enthousiasme en de belangstel
ling van deze 17-jarige Nederlander
dermate op prijs, dat hij hem voorstelde
ab lid van zij- expeditie op reis te
gaan, teneinde dezelfde faciliteiten te
genieten.
De jeugdige onderzoeker vertelde «Ie
ANP-redacteur nog, dat de omwonen
den geen onderzoek naar het overblijf
sel van de ark durven instellen, omdat
volgens een bijgeloof daar een heilig
vuur in zou branden.
Volgens Roozen moeten nog overblijf
selen van de ark te vinden zijn, omdat
ij» deze tegen wegrotten heeft be
schermd.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I 301 m Nieuwsberichten
orr. 6, 8 en 11 uur AVRO: 6 15 Sport-
praatje 6,30 Voor de Strijdkrachten -
VARA: 7,00 Partij van de Arbeid AVRO:
3,05 In het Radio-Zoeklicht 815 Eric
Hope (piano) VPRO: 8,30 Ds J j Thom
son 8,55 Zo juist verschenen AVRO-
9,00 Nehemia 10,20 Avro-Omroepsters
gaan op reis 10,45 F Steenmeyer 11,15
André Kostelanetz en orkest 11 30* Gra-
mofoonplaten
HILVERSUM II. 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,15 CMB-
kwartier 6,30 De vijf Zapakara's 6 45
Gramofoonplaten 7,15 Nederlandse or
ganisten 7,30 Het actueel geluid 7,55
Kinderbijbels 8,05 Programma-proloog
- 8,15 Schoonmaak ln Jubeldam 9,30
Bamüie-competitie 10,05 De vaart der
Volkeren 10,25 Piano-duo io 45
Avondoverdenking 11,15 sweelinc'k-
l-.wartet 11,45 Gramofoonplaten
VOOR VRIJDAG
HILVERSUM I 301 m Nieuwsberichten
cm 7, 8, 1, 6 8 en 11 uur VARA: 8 18
Fragmenten - 11.30 Johan Jong (orgél)
- 1,20 Les Gars de Paris VARA: 4,00
?-a"ïï> 615 De Vara feliciteert
- 6,30 Voor de Strijdkrachten - 7 00
Partij van de Arbeid VPRO: 7,30 Ne
derland en zijn gewesten 7,50 Tien voor
acht 8,05 Mr P J Oud VARA- Ion
Partij van de Arbeid VPRO: 10 40 Va'n-
daag 10,45 Avondwijding VARA: 1115
Partij van de Arbeid
I!I^V.'RSUM n- 415 m Nieuwsberichten
ï??1 ,-, 7 8 en 11 uuf NCRV: 8,30
Muziek by het werk 12,33 Nederlands
Kamerkoor - 1,15 Zang en spel - 6 00
Piano-duo 6,15 Meisjeskoor 6,30 Evan-
deren E„s^ra"to - 6,45 Geestelijke 11e.
deren 7,15 Drs A B Soeekenbrink
tier "1' 8C05Ueprn ClU'd 7,45 CNV-kwar-
Programma-proloog 815
TjülnT ,ans"pro®ramma 9 00 Radio-
Philharmonisch-orkest - 1015
schappij onderwijs'- NCRV."
TAR-RY Burghui is een heerlijk
product met duizenden mogelijk
heden. Weet U er een nieuw
recept voor? In de komende veer
tien dagen worden de tien beste
recepten door radio-kookleraar
Kers bekroond (één prijs van f25--
en negen van f. 5.-). Het allerbeste
komt mét de naam en foto van
de samenstelster in deze krant.
Zend Uw TAR-RY-recept naar
Kers p/aWessanen - Wormerveer!
In elk pak TAR-RY vindt U een
receptenboekje (waaruit U na
tuurlijk niets mag overnemen).
Een pak TAR-RY kost 32 cent.
W.,Mn.n'. Koninklijk* F*brl«k*n N.V. - Worm.n
Anno 1765
Eerst thans is bekend geworden, dst
zware aanvallen door benden zijn uit
gevoerd op de theefabrieken van de
Goalpara en Perbawatie ten noorden
van Sukabumi. De commandant van de
ondernemingswacht van de Goalpara
werd gedood en 11 ondernemings
wachters en enige vrouwen werden
ontvoerd. De kazerne van de wacht en
een munitiedepot vlogen in brand,
voordat de bende verdreven was. De
aanval op de Goalpara werd uitge
voerd door vijf groepen van 30 man,
die tot de fabriek doordrongen. De toe
gesnelde politie en militairen verdre
ven echter de groepen. Een politie
agent werd hierbij gedood en 2 auto's
en een benzinevoorraad werden
brand gestoken.
in
DE 25.000 ER UIT!
livrü'en blij"4' ^?J?d°verdenking —nu In de Staatsloterij is een prijs van
f y 11,40 Gramofoonplaten J 25.000 gevallen
op nummer 11012.