Residentie Balkanstaten op de vingers getikt Waar zit de aalgladde Stanley? Emigreren - naar welk land? SPROETEN avontuur v-, Twee schepen gezonken op de Schelde Ramadier en Alexander in ons land Roedenko in ongenade? lijdelijk S&d.p.pord Zonderlinge bondgenoten bij dieren db VRIJDAG 8 APRIL 1949 VERENIGDE STATEN EN ENGELAND hebben dezer dagen nota's aan de regeringen van Hongarije, Roemenie en Bulgarije gezonden, waarin deze worden beschuldigd van voortdurende schending van de vredesverdra gen. Bij deze overeenkomsten, die 15 September 1947 van kracht werden, \erpöchtten Hongarije, Roemenie en Bulgarije zich tot toekenning aan alle onder hun jurisdictie staande personen van menselijke rechten en de fun damentele vrijheden, „met inbegrip van de vrijheid van vergadering, van pers, van godsdienst en van politieke opinie". De Anglo-Amerikaanse nota's steHen vast, dat de drie regeringen hun volken met voorbedachten rade eni svstematisch de uitoefening van deze rechten en vrijheden hebben ontzegd. Aaniasltng der rechten en vrijheden van de mens DAT DEZE NOTA'S eerst thans door State Department en Foreign Office verzonden zijn lang nadat genoemde drie landen begonnen hun plechtig ge geven beloften te breken heeft zijn bijzondere reden. Tot nog toe waren de handen van Washington en Londen ge bonden door een bepaling in de vre desverdragen, welke voorschrijft, dat acties in dergelijke kwesties gedurende 18 maanden na het van kracht worden der verdragen door de drie geallieerde mogendheden ondernomen moesten worden. Maar wanneer Amerika en Engeland in het verleden trachtten tot zodanig gemeenschappelijk optreden te geraken, was het steeds de Sowjetunie, die weigerde mee te doen. Dit kon geen wonder heten, want in feite zijn het niet Hongarije, Roemenie en Bulgarije, die de verdragen schen den, maar Rusland. De schendingen vormen een onderdeel van het Russi sche militair-politieke plan tot opslor ping van de 100 millioen mensen, wier ianden aan de Europese grens van de Sowjet-Unie liggen en tot bemachti ging van hun vliegvelden, militaire bases en legers. In overeenstemming daarmede breken de drie landen niet slechts hun beloften in genoemde op zichten, maar ook door het op de been brengen van strijdkrachten, die veel groter zijn,, dan door de bepalingen van de vredesverdragen is toegestaan. De termijn van 18 maanden, waarjn het het Westen onmogelijk was, alleen op te treden, is vorige week Dinsdag verstreken. De vredesverdragen zijn natuurlijk ook nadien van kracht ge bleven, maar elk van de drie geallieer de mogendheden kan nu separaat tot actie overgaan. Dit is door Amerika en Groot-Brittannie gedaan. De nota's hebben niet het karakter Van een ultimatum, maar de krachtige toon, waarin zij vervat zijn, bewijst, dat de Amerikanen en Britten niet be reid zijn, flagrante schendingen van de verdragen door de drie vroegere vij andelijke naties nog langer over hun kant te laten gaan. Indien binnen twee maanden door Boedapest, Boekarest en Sofia geen genoegdoening gegeven wordt, voorzien de vredesverdragen in een onderzoek door een commissie van drie leden, waarvan één lid wordt benoemd door het land, dat aanklaagt, één lid door het land, dat beschuldigd wordt en een derde lid zo mogelijk na gezamenlijk overleg. Mislukt dit, dan moet de secretaris-generaal van de Verenigde Naties het derde lid aan wijzen. Dat deze procedure gunstig zal wer ken bij regeringen, die reeds zover zijn Nabij de haveningang van Wemel- dinge is het ongeveer 280 ton metende Belgische schip „Martha", dat met zand onderweg was van Dordrecht naar Belgie, tengevolge van de storm gezonken. Het motorvisvaartuig „Bea trix" kon nog juist de vier opvarenden redden. In de Westerschelde tussen Baar land en „de Margriet" zonk het 986 ton metende Belgische schip S B 277, van de maatschappij Sequestre Beige. De S B 277 werd gesleept door de sleepboot „Zwerver". Men vermoedt, dat deze sleepboot de opvarenden naar Hoedekenskerke heeft gebracht. De „Martha" was onderweg van Lobith naar Antwerpen. Het schip ligt in 12 meter diep water. Men is van mening, dat het gelicht kan worden, evenals de S.B. 277. Met een militair toestel landde gis termorgen op Schiphol de Franse mi nister van oorlog Paul Ramadier, met zijn militaire adviseurs de generaals Cherriere en Ely. De Britse minister van defensie, A. V Alexander is gistermorgen per boot te Hoek v/in Holland aangekomen. Zij zijn in ons land voor het voeren van militaire besprekingen. gegaan bij het schenden der verdragen als die der drie Sowjet-satellieten, moet betwijfeld worden. Maar in ieder geval stelt het Anglo- Amerikaanse optreden de verdragbre kers voor een dilemma: öf zij gaan ac- coord met een commissie en worden schuldig bevonden, óf zij weigeren en rechtvaardigen daardoor argwaan je gens zichzelve. Het is overigens nog niet duidelijk, welke stap de Amerika nen en Britten zullen doen, wanneer wat bijna zeker is het tweede alter natief gekozen wordt. Verbreking der diplomatieke betrekkingen is een mo gelijkheid, maar geen bijzonder nuttige. Meer voor de hand ligt, dat het Westen uit is op een zuiver tactisch voordeel. Opstaand van zijn zetel geeft paus Pius XII zijn zefae.n aan de menigte, die de mis ter gelegenheid van zijn gouden jubileum in de basiliek van de St. Pieter te Rome bijwoonde. Berucht figuur is plotseling spoorloos verdwenen (Van onze correspondent te Londen) Het voldane gezicht van de beruchte „vertrouwensman" Sydtney Stanley, centrale figuur in het recente corruptie-' onderzoek tegen een aantal Britse re geringsambtenaren, grijnst hier weer op alle voorpagina's. Ditmaal lijkt het of hij de gehele politiemacht en de emigratie-autoriteiten bij de neus heeft gehad. Deze 47-jarige statenloze kop pelaar in „big business" is iinds Za terdagmorgen uit Engeland verdwenen. Men vermoedt, dat hij zich 's nachts met een particulier vliegtuig naar Is raël heeft begeven. Het is bekend, dat hij onlangs 1000 pond (tienduizend gul den) uitloofde aan elke taxi-piloot, die hem naar Israël zou willen vliegen. Dit was, nadat de regering van Israël hem op 23 Maart een visum weigerde. Stanley's advocaat te Tel Aviv had hem namelijk te kennen gegeven, dat als hij het klaar zou kunnen spelen om zonder visum in Israël te landen, men hem er niet uit zou zetten. Ondertussen heeft Stanley een halve dag voorsprong op Scotland Yard, die een bevel tot zijn aanhouding en arres tatie heeft uitgezonden. Stanley, tegen wie in 1933 een bevel van deportatie werd uitgevaardigd dat nog steeds van kracht is, maar dat wegens zijn 5 aliassen nooit uitgevoerd werd moest zich na het Belcher corruptie-proces elke dag als ongewenste vreemdeling' bij de Engelse politie melden, hetgeen hij maandenlang geregeld deed. Toen hij Zaterdag j.1. niet verscheen, begaf Scotland Yard zich onmiddellijk naar zijn luxe-flat in Park Lane, maar de vogel was gevlogen. De nachtportier van het flatgebouw had hem Vrijdag na middernacht nog met zijn auto thuis zien komen, maar noch hij noch de dagportiers hadden hem verder gezien. Men veronderstelt dat Stanley 's nachts ongemerkt met een andere auto naar een der vele kleine vliegvelden buiten Londen gereden is, waar een luchttaxi op hem wachtte. Zijn jonge vrouw Li- lian en hun vierjarig dochtertje Zorina zijn nog steeds in de flat en ook zijn schoonmoeder heeft er nu haar intrek genomen. Sinds het sensationele corruptie-pro ces had Stanley al zijn schuldeisers ten volle betaald (9000 pond) uit de 10.000 pond die het Engelse Zondags blad The People (oplage 4 y, millioen) hem gaf voor de publicatie van zijn levensgeschiedenis. De Britse autori teiten stonden voor het probleem, waar zij hem naar toe konden deporteren. Stanley, die op 13-jarige leeftijd naar Engeland kwam, was in Polen gebo ren, maar de Poolse regering wil hem niet als onderdaan erkennen omdat hij geen geboortebewijs kan overleggen. De nieuwe staat Israël heeft op 23 Maart verklaard hem als ongewenst te beschouwen en weigert hem een visum te verstrekken. Stanley had de laatste weken herhaaldelijk verklaard dat hij „zijn hart aan Israël verloren" had en dat hij als Jood het recht had zich daar te vestigen. De Israëlische immi gratiedienst verklaarde echter uitdruk kelijk dat zij Stanley weer per zelfde boot of vliegtuig zou terugzenden, in dien hij .illegaal zou landen. komen vroeg in het voorjaar. Koop tijdig S P R IJ T O L. Luitenant-generaal Leonid Roeden ko, een der Sowjetrussische getuigen in het proces-Kravchenko is in onge nade gevallen, zo schrijft het met Britse licentie werkende blad „Mittags Echo". Generaal Roedenko zou wor den verweten, dat hij niet in staat was geweest tijdens het proces te Parijs te antwoorden op de door Kravchenko geuitte beschuldigingen en dat hij de zaal verlaten had zonder een woord te zeggen. Zijn huis in een M-oskouse buiten wijk zou reeds overgedragen zijn aan een andere generaal, zo zegt het blad, dat nauw met het militaire Sowjet- bcstuur in 'contact staande «bronnen zegt aan te halen. Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur 32. Pim, Pam en Pom hebben een kok aan boord ontmoet en horen nu dat het schip inderdaad naar Afrika gaat. De kok is echter niet erg vrien delijk tegen hen. Hij heeft het niets op de indringers begrepen. „Ja, ziet u", begint Pim weer, „onze vriend hier", en hij wijst op Pepi, moet zo spoedig mogelijk naar Afrika en nu moeten we een schip voor hem uit zoeken". De kok kijkt Pepi wantrou wig aan. „Zo en hebben jullie dan geld bij je voor de overtocht? „Nee, dat niet", antwoordt Pepi. „Maar dat wordt allemaal nog in orde gemaakt door de burgemeester, begrijpt u?" „Nee, ik begrijp er niets van", roept de kok. „Jullie staan me hier maar op te houden met je kletspraatjes. Jullie zijn hier zo maar aan boord binnen gedrongen en dat is verboden. Boven dien worden kinderen zonder geleide niet aan boord toegelaten. „Kinderen!" roept Pom verontwaardigd", zó klein zijn we niet meer, we zijn al bijna van school af". 69 IN DE DOOR TJEERD ADEMA „Het spijt mij, freule", zei hij, „maar ik. „Wilt u het mij niet zeggen, mijn heer?" vroeg het meisje opstaande. Ir. Steensma keek haar een ogen blik verbaasd aan. Haar ogen fonkel den, zij haalde snel adem, zij leek hoogst geëmotionneerd. „Ik kan het u niet zeggen, freule", zei hij, „want ik weet 't niet".. „Is dat de waarheid, mijnheer?" vroeg het meisje vertwijfeld. „Op mijn erewoord, freule", zei Steensma langzaam. „Nadat wij el kaar verlieten, heb ik niets meer van hem gehoord. Ik begrijp niet hoe Bas- tiaan Het meisje nam haar plaats weer in. Bii.ikbaar was zij volkomen gedesillu- •ionneerd. „Dan zal ik u niet langer lastig val len", zei ze. „Ik hoop niet, dat ik u vermoeid heb, mijnheer...." Zij keek hem vragend aan. Ir. Steensma stond op het punt zijn naam te noemen, toen het hem plotse- lang te binnen schoot, dat Bastiaan haar voor het adres van haar verloof de naar hem had verwezen. Wat dui vel, Bastiaan wist toch.... De binnenkomst van zuster Blanca onderbrak zijn gedachtengang. „Het spijt me, freule", zei de zuster vriendelijk, „dat ik u zal moeten ver zoeken de patiënt nu te verlaten. Er is vandaag nogal wat bezoek voor hem geweest en de dokter moet rekening houden met de mogelijkheid van een lichte hersenschudding". Het meisje stond haastig op. „Ik zou niet graag de toestand door mijn bezoek willen verergeren", merk te ze op. „Komt u morgen terug, freule", zei zuster Blanca. „Ik hoop, dat u de pa tiënt dan wat langer zult kunnen spre ken". „Het spijt mij, dat ik morgen niet kan komen", zei het meisje. „Ik lo geer in Leiden bij een vriendin en mijn ouders verwachten mij morgen weer thuis". Zij trad naar het bed en stak haar hand uit. „Dag, Jacobus", zei ze, „ik hoop, dat je heel spoedig zult herstellen. Ik ken erg blij, dat ik je even gezien heb. Zo mogelijk hoop ik de volgende week even terug te kunnen komen". Ir. Steensma schudde een beetje mistroostig het hoofd... „Ik kan je geen hand geven, Cato", zei hij spijtig. „Mijn rechter arm is nog te stijf. Hartelijk dank voor je bezoek en de groeten aan de huisge noten". Het meisje knikte hem vriendelijk toe. Zij trok haar handschoenen aan en keerde zich op de drempel een ogen blik om. „Tot ziens, Jacobus!" ..Tot ziens, Cato!" riep ir. Steensma glimlachend. De zuster sloot zachtjes de deur acteer de bezoekster. Hoewel „De Speelwagen" een om vangrijk terrein bestrijkt en de stof ge peurd kan worden uit historische schoonheid, folklore en geschiedenis, is de frisheid waarmede in ieder nummer opnieuw wetenswaardigheden uit Nrd.-- Holland worden opgedist, verheugend. Het April-r- mmer brengt „Warrelweg door Waterland" door Jan Mens een le zenswaardig artikel over Dirk Rem- brantsz van Nierop door de burge meester van N.Niedorp, een interessant praatje over gemeentewapens, Gelegen heidsgedichtjes en de aanleiding daar toe" van Jaap Keppel, alsmede talrijke kleinere, maar daarom niet minder be langrijke bijdragen. Maarten Oortwijn hanteerde de tekenstift op vaardige wijze. NIEUWE BELGISCHE PARTIJ Aan de vooravond van de ontbinding van het Belgische parlement en de nieuwe verkiezingen heeft de onaf hankelijke senator Baron de Dorlodot thans definitief gebroken met de Ka tholieke Volkspartij en bekend gemaakt dat hij in de Waalse provincies en Brussel met scheurlijsten zal uitko men. Geen knikkende knieën en slappe handen TTWEE FACTOREN DOMINEREN b(j de beantwoording van de vraag, welk land voor Nederlandse emigratie het best geschikt is. De eerst is het levensniveau. Wie niet wil, dat z\jn kinderen en kinds kinderen afdalen tot het peil van een kleurlingenvolk, zal uiterst voorzichtig moeten zijn met al die landen, die bezuiden de evenaar liggen. Nederland be zit geen gebieden in de gematigde zone. De dominions van Groot-Brittannie mogen er als los zand behangen, ze zijn voor het „moederland" van onschat bare waarde. TOEN Nederland na de bevrijding 50 per H.L. voor de ingevoerde tarwe aan Argentinië had te betalen, kreeg Engeland zijn bloem en bakmeel voor nog geen 18 gulden uit Canada. Met andere voedingsmiddelen was het navenant. Doch van meer belang nog zijn dominions als Canada en Zuid- Afrika voor het algemeen economisch leven en als vestigingsgebied voor emi grerende Engelsen, Schotten en Ieren. Albions politiek gaat via een zoet doch een sterk lijntje. De Nederlandse emigratie richtte zich in het verleden voornamelijk op ae Verenigde Staten van Amerika. In elk opzicht het meest aantrekkelijke en beste land. Amerika was in Neder landse ogen altijd een welvarend land, althans in agrarisch opzicht, met een vrijheidslievend volk, levend uit een geest, die van de Nederlandse voor zover men daarvan kan spreken niet te veel verschilt. Dit land is nog VONK WINTERZON KRISTAL tfrsag da erStcndp rosrfcsn I iliiiW BIRD'S EYE VITA |n de maatschappij is men van elkaaraf hankelijk. Dit blijkt in het economische leven. De prestaties van de een behoeven de aanvulling van de ander om tot een geheel te komen. Het idee van de geestelijke werker heeft de handen en vakmanschap van de arbeider nodig om tot daad te worden. Als tanden grijpen de Man- vullende werkzaamheden in elkaar en deze vormen te samen de machine die onze moderne maat schappij is. Ook de dieren in de natuur zijn van elkaar afhankelijk. Ze jagen en worden gejaagd en ver richten handelingen zon der welke het leven van hun soortgenoten onmo gelijk zou zijn. De meest vreemde vorm van aanvulling en samenwerking vindt men bij de herenmietkrab. Hij kreeg deze naam, omdat hij lege slakkenhuizen tot woning kiest. Deze krabben hebben de be scherming van slakken huizen nodig, omdat zij in tegenstelling met hun verwanten een zacht en dun gepantserd achterlijf hebben. Als de heremiet zijn slakkenhuis betrok ken heeft, steken alleen zijn kop, bek en poten hieruit en hij neemt deze woning op al zijn zwerf tochten mee. Op het dak van zijn woonhuis plant de krab een zeeroos en dit doet hij niet voor versiering. Dit op een plant gelij kende dier schiet bij de minste aanraking talloze giftige harpoenen in het rond. Deze zeeroos is de felle beschermer van zijn onderbuurman. De krab betaalt zijn beschermer met de etensresten, die hij overlaat. Wanneer door het gro ter worden van de krab het noodzakelijk wordt dat deze een grotere wo ning betrekt, plant hij de zeeroos op zijn nieuwe woning over. Hij gaat hierbij te werk met het grootste geduld en de meest mogelijke omzich tigheid. Dagenlang be klopt en bestreelt de krab het lichaam van de zeeroos tot de spieren hiervan verslappen. Dan maakt hij de zee roos voorzichtig 'los en plant haar op zijn nieuwe woning over. De zeeroos heeft |jcfi dit alles laten welgevallen zonder van haar vergiftige pijlen ge bruikt te maken. r\e zeeanemoon, die de zelfde giftige eigen schappen heeft als de zeeroos, is de beschermer van talloze kleine visjes. Zodra deze visjes ge jaagd worden, vluchten ze tussen de beschermen de vangarmen van de zeeanemoon en zijn dan volkomen veilig. Als dank voorzien ook deze visjes hun beschermer van voedsel. Afhankelijk van gro tere dieren zijn de loods mannetjes, die voortdu rend in de nabijheid van haaien leven. Zij vinden hun voedsel in de resten die de haai hun over laat. Een andere parasiet op de vraatzucht van de haai is de zuigvis. Deze dragen op hun platte kop een zuigschijf, waarmee ze zich op het lichaam van de haai vesthech- ten. Als gratis passagier laten zij zich meevoeren en verlaten de haai al leen even om de brok ken, die deze laat liggen,- gulzig op te slokken. Oude volken mggkten van deze vissen gebruik om andere vissen te van gen. Men bevestigde een lange lijn aan hun staart vinnen en wierp ze weer het water in. Als zij zich aan een andere vis vast gezogen hadden, werd het levende aas opge haald en van haar vangst ontdaan. Van meer ingewikkel de aard is de samenwer king tussen de mot en de Yuccalelie. De Yuccalelie bloeit voornamelijk 'in Florida en Noord-Mexi- co, maar zonder de mot zouden haar prachtige klokvormige bloemen zich nooit kunnen ont plooien. Als de bloemen van deze lelie zich ont plooien, dringt de vrouwtjesmot hier bin nen en vormt van het aanwezige stuifmeel een pakketje. Dan vliegt de mot naar de andere lelie, legt wat eieren In het vruchtbeginsel en stopt hierna het stuifmeelpak- ketje in de stempel der bloem. Het is bewezen, dat de bevruchting van de Yuccalelie alleen langs deze weg tot stand kan komen. Als dank voor de instandhouding der soort betaalt de Yuc calelie met enige be vruchte kiemcellen die vieer een levensvoor waarde zijn voor de, in haar bloem ontwikkelen de motlarven. Het is dus zo, dat zon der deze mot de lelie niet zou bloeien, maar zonder deze bloem zou ook de Yuccamot moeien uitsterven. In al deze voorbeelden vindt men wederkerig dienstbetoon en de nood zakelijke aanvulling, zon der welke geen enkele levensgemeenschap mo gelijk zou zijn. Voor de dagelijkse ECZETOL huidverzorging MEDICINAAL HUIDWATER (r0wo het beste, doch het laat slechts 3153 per sonen per jaar uit ons land binnen en daarom staat een vijfvoudig aantal klaar om te gaan. Mogelijkheden. De tweede factor is reeds meteen ge noemd. Een emigratie-land moet mogelijk heden bieden. Werk, verdienste, grond en boerde rijen. Dat betekent geen geld, geen rijk dom, doch wel vooruitgang, zelfstan digheid, eigen boer. Zeker dit betreft de agrariërs, doch ook vele anderen, die de liefde voor de natuur en het vrije bedrijf nog niet hebben verloren. Er zijn mensen, boer, en succesvol farmer ook, geworden, die van te voren nog zelden een koe of een ploeg hadden gezien. Vandaag is Canada in velerlei op zicht een goed en aantrekkelijk land. Het bezit beide elementen, het heeft nog tal van andere waardevolle kwa liteiten. De Nederlander is er welkom. Er heerst een voor onze landgenoten zeer gunstige sfeer. Het laatste oor logsjaar heeft banden gelegd, die niet spoedig breken. Een jonge Canadees, een keer in een Nederlands gezin toen ontvangen, opent harten voor hen, die nu als vreemdeling in dit werelddeel hun tenten opslaan. Dat Canada een immens groot land is weet men zo langzamerhand wel. Dat er maar 13 millioen mensen wonen evenzo. Er zijn vele mogelijkheden. Doch men moet ze weten te vinden. En men moet er zich inspanning voor willen getroosten. Men behoeft in Canada niet harder te wer ken dan in Nederland. Lichamelijk zelfs minder zwaar, daar ook op de boerde rij de mechanisatie is doorgezet en zo wel bij de echte landbouw als ook op liet veebedrijf machines het werk ver- gerriakkelijken. Doch het bedrijf is weer afhankelijk van het klimaat en de omstandigheden en daardoor kunnen er in het seizoen op het platteland werkweken zijn van vijftig, doch ook van tachtig uur. Wie dat niet wil, wie bij het denken over emigreren eerst eens informeert of men behalve de Zondag ook de Zaterdagmiddag vrij heeft, of hij om tien uur 's morgens zijn kopje koffie en 's middags zijn thee krijgt, doet beter de gedachte om naar Canada te gaan, te laten varen. Deze mensen horen daar niet thuis, die ver genoegen zich met hun positie hier, waar alles keurig in wettelijke voor schriften is vastgelegd, doch waar een kleine boer altijd een kleine boer en een boerenarbeider een boerenarbeider blijft. Aanpakken in Canada! Sommige emigranten schijnen te ge loven, dat Canada op hun komst staat te wachten en zij het bedje gespreid vinden. De praktijk is ietwat anders. In een jong, ruw, in ontwikkeling zijnd land met kansen op elk gebied wordt verwacht, dat men zelf zijn. boon tjes doopt. Loopt het mis, men start opnieuw. Lukt het een niet, dan het andel wel. Betekent dit een van de hak op de tak springen? Allerminst! Een vast doel, een weloverwogen handelen, een welbewust doorzetten leiden het snelst tot resultaat. Maar een teleurstelling moet niet ontmoedigen, een tegenslag de hoop niet doen opgeven. Het leven van een emigrant is hard, eist moed en doorzettingsvermogen. Vooral ook van de vrouw. Doch de vrucht kan ook een zeer gave zijn, vreugde tot de arbeid, zelfstandigheid van bestaan, zegen op zijn werk. Cn. BEROEP VAN GRIEKENLAND OP BALK ANCOM""SSIE Griekenland heeft op de speciale commissie der V.N. voor de Balkan een roep gedaan, het land „te beschermen tegen onuitgelokte aanvallen" van Albanië en Bulgarije. SANERING BLOEMPOTTENHANDEL Naar wij vernemen heeft de vakgroep „groothandel glas, porcelein en aarde werk" plannen om te komen tot sane ring van de handel in grove bloempot ten. Deze plannen hebben geen betrek king op de handel in sierbloempotten (z.g. cache-pots). EEN BRIEF De leerlinge, die hem een glas melk bracht, had de deur van de kamer open gelaten en ir. Steensma luister de naar de geluiden van het huis, die hem nog vreemd waren. Orgelklanken en kerkgezang dron gen tot hem door en hij begreep, dat vele zusters om deze tijd in de kapel vertoefden. Zo hu en dan ging een verpleegster op vilten zolen door de gang en sonis keek een vrouwenhoofd, door een witte kap omlijst, belangstellend om de hoek van de ziekenkamer. Om zeven uur kwam zuster Vero- nica binnen. „Ik kom even naar u kijken, me neer Van Waardenburg", zei ze vrien delijk. „Ik kom u mijn excuus maken, dat ik u wat nonchalant heb toege sproken. Ik dacht, dat u de een of -an dere zwerver was. Er komen zo vaak van die typen bij ons binnen". „Verontschuldig u maar niet, zus ter", zei Steensma glimlachend. „De kleren maken de man en aangezien ik geen kleren had en ook niet praten kon, hecjt u nul voor een lsuüöSfter gehouden. Ik begrijp best, dat er niet elke nacht van hun kleren beroofde jonkheren in plantsoentjes worden ge vonden. Hoe gaat 't met uw patiënten? De kennismaking is maar kort geweest, maar ik kreeg wel de indruk, dat u daar een gezellige collectie heeft". „Ze mogen graag praten, mijnheer", zei zuster Veronica. „Ze hebben er in een ziekenhuis de tijd voor en er gebeurt hier zo weinig, dat alles hun interesseert. Juist daarom was u, als min of meer romantische vondeling, zo'n dankbaar onderwerp". „U kunt beter van lijdend voorwerp spreken, zuster", zei Steensma glim lachend. Hij boog zich naar het kastje naast zijn bed, deed met zijn linker hand het laatje open en nam er een biljet van vijf en twintig gulden uit. „Ik zou het prettig vinden, zuster, als u iets extra's voor uw discipelen zou willen kopen. Zegt u maar a^n die meneer In 't pyamajasje, dat 't van de „beron" is". De zuster nam verrast het geld in 0«lK«U>t. „Ik ben u zeer dankbaar, meneer Van Waardenburg", zei ze. „We zul len ze allen een verrassing bereiden". Zuster Veronica knikte hem vrien delijk toe en keerde naar haar eigen rumoerige afdeling terug. Het duurde lang eer Steensma die avond in slaap viel. Hij had het probleem van freule Cato van alle kanten bekeken en was niet tot een bepaalde conclusie ge komen. Was dit meisje inderdaad de ver loofde van de heer Van Waarden burg? Zo ja, waarom had ze dan zoveel over hem Steensma gehoord zon der zelfs zijn naam te kennen? Waarom was zij plotseling het adres van haar verloofde kwijt geraakt en waarom had Bastiaan haar naar hem verwezen, terwijl Bastiaan toch wist, dat hij dit adres evenmin kende? Was het meisje een handlangster van^ zijn tegenstanders, dan was hy opnieuw in de val gelopen. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 3