DOOR Residentie
ST. VITUSDANS
Onze Damrubriek
Overeenstemming
grondwet
over West-duitse
Zandstorm teistert
Zuid-Zweden
Prikkeldraad in Dinxperloo
„De Buit van Lima": Een schat
die groeit
Nederlands pleidooi voor landbouw
bij de Europese Beweging
mr. J. Linthorst Homan
avontuur 83
Op 15 Juli verkiezingen
Meubelfabriek door brand
verwoesf
Vruchtbare streek lijkt
thans op de Sahara
hield belangrijke rede
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
Het Radioprogramma
Na een laatste bespreking te Frank
fort tussen de drie westelijke militaire
gouverneurs en leiders van de consti
tuerende vergadering te Bonn is een
volledige en definitieve overeenstem
ming over een, Westduitse grondwet
bereikt.
Generaal Clay zeide: „Wij hebben
alle meningsverschillen tussen de be
zettende mogendheden en de Duitsers
over de grondwet voor West-Duitsland
geslecht. Het is te verwachten dat de
grondwet, zoals aangenomen door de
parlementaire assemblée, tegen 15 Mei
gereed zal zijn. De Duitsers moeten
tegen midden Juli een regering heb
ben. De tekst van de grondwet zal
binnen twee of drie dagen gelijktijdig
door de vertegenwoordigers te Bonn
en door de militaire gouverneurs wor-
den gepubliceerd
Wat de kieswetten betrof, was het
aan de Duitsers te beslissen. Generaal
Clay wist niet welke methode de Duit
sers zouden kiezen voor de ratificatie
van de grondwet. De hoofdcommissie
te Bonn had de hoop uitgesproken, dat
tegen 15 Juli verkiezingen zouden kun
nen worden gehouden voor de volks
vertegenwoordiging. Deze zou dan tot
taak hebben de nieuwe „Duitse Bonds
republiek" te vormen.
De eerste moeilijkheden doen zich
meestal voor op school. Gelukkig is de
onderwijzer tegenwoordig met deze
ziekte op de hoogte en meestal is hij
dan ook degenen, die de ouders of de
schoolarts op het bestaan van dit lij
den opmerkzaam maakt.
Dat was vroeger heel anders, toen
kregen deze kinderen op school veel
straf, want het heeft er alle schijn
van, dat zij zich ernstig misdragen.
Deze opvatting wordt vooral in de
hand gewerkt, doordat de Sint Vitus
dans over het algemeen niet plotse
ling uitbreekt, maar in het merendeel
der gevallen zeer langzaam en onop
gemerkt begint.
De onwillekeurige bewegingen, die
in de verschillende spiergroepen op
treden, zijn de oorzaak van ernstige
ordeverstoringen in de klas. Wanneer
er juist tot stilzitten is gemaand
maakt het patiëntje zonder het te kun
nen helpen, juist een potsierlijke be
weging met z'n schouders, z'n armen
of z'n hoofd. Terwijl iedereen rustig
zit te tekenen valt het kind met cho-
rea minor tot ieders hilariteit door
zulk een plotselinge^ spierbeweging,
schijnbaar zonder
enige reden, uit de
bank op de vloer.
Bh" deze ziekte
kunnen alle spie
ren betrokken zijn,
ook die van het gelaat. Meermalen
ljjkt het dan ook of het kind met op
zet gekke gezichten zit te trekken en
de anderen aan het lachen probeert
te maken; het is zelfs voorgekomen,
dat zulk een schepsel per ongeluk de
tong tegen de onderwijzer uitstak.
De chorea minor is een echte kin
derziekte, de patiëntjes zijn echter
steeds ouder dan vjjf jaren, het meest
wordt zij waargenomen bij kinderen
tussen de 10 en 15 jaar. Het is op
merkelijk, dat het vaker meisjes dan
jongens zijn, die aan deze ziekte lij
den; vaak zjjn het nerveuse en erfe
lijk bgjaste kinderen, doch niet altijd.
Soms wordt Sint Vitusdans ook ge
zien bjj jonge vrouwen in het begin
van de zwangerschap.
Er is een zeker verband tussen
chorea minor en rheumatiek, maar
over de juiste samenhang tast men
nog in het duister. De ene maal heeft
een kind met chorea een acute rheu-
matische infectie doorgemaakt, de an
dere keer treedt er na deze ziekte in
het latere leven rheumatiek op. Het
komt voor, dat in een gezin het ene
kind een acute rheumatische ge
wrichtsaandoening heeft, terwijl een
ander kind lijdende is aan chorea mi
nor. Ten slotte komen er in aanslui
ting aan chorea minot wel dezelfde
hartgebreken voor, die ook na rheu
matiek dikwijls optreden.
Het ontstaan van zulke klepgebre-
ken van het hart is een zeer onplei-
zierige complicatie, die men heeft te
duchten, want de chorea zelf geneest
na verloop van tijd meestentijds heel
goed.
Ook lichte gevallen van Sint Vitus
dans dienen daarom als zodanig te
worden herkend, opdat zij spoedig
onder de juiste behandeling van de
geneesheer kunnen komen.
Generaal Clay zei nog, dat Berlijn
riet in de Westduitse staat zal wor
den opgenomen. Een latere toetreding
was echter niet uitgesloten. Wat de
mogelijkheid van vierlandenbespre-
kingen over Duitsland betrof meende
Clay, dat het bereikte accoord de deur
daarvoor niet-definitief sloot.
De besprekingen waren niet gemak
kelijk geweest, maar zij hadden geleid
tot een gelukkige oplossing voor alle
partijen.
Generaal Sir Brian Robertson, de
Britse militaire gouverneur noemde het
accoord over de grondwet „een histo
rische gebeurtenis in de betrekkingen
tussen het Duitse volk en de bezet
ters". De Duitse partijen hadden con
cessies gedaan en ook de militaire gou
verneurs waren zeer welwillend ge
weest.
Dr, Konrad Adenauer, voorzitter van
de constituerende vergadering hoopte
bijdrage te hebben geleverd tot de
welvaart van Duitsland en van Europa.
Vannacht tegen half 2 werd door een
nachtwaker brand ontdekt in de
Vlaardingse meubelfabriek „Vreden-
bregt". De brand was uitgebroken op
de tweede verdieping en liet zich al
dadelijk ernstig aanzien, zodat groot
alarm werd gemaakt.
Hoewel de brandweer het vuur met
20 stralen bestreed en dus ruim 10.000
liter water per minuut in de bran
dende massa's werd geworpen, ging de
inventaris, bestaande uit grote voorra
den meubelen en vele kostbare ma
chines, geheel verloren. De schade,
welke op ruim 3 ton wordt geschat, is
slechts gedeeltelijk door verzekering
gedekt.
CONGRES VOOR DE VREDE
GESLOTEN
Het Congres voor de Vrede, dat te
Parijs werd gehouden en waaraan on
geveer 2500 personen uit 72 landen
deelnamen (zo verklaren de organisa
toren) is geëindigd met het unaniem
aanvaarden van een slotresolutie, waar
in de vredeswil van de congressisten
wordt uitgedrukt. Tot besluit werd de
Marseillaise gezongen.
(Van onze corespondent in Zweden)
Een zandstorm, die met een snel
heid van 25 meter per seconde Zuid-
Zweden binnenviel, heeft in enkele
uren de vruchtbare streek van Skane
herschapen in een woestijn. De directe
schade wordt op enkele honderddui
zenden kronen geschat. Maar de eigen
lijke gevolgen van deze ramp zijn nog
niet te overzien, omdat men niet weet,
hoe veel tijd het zal vergen, alvorens
de grond weer even vruchtbaar is als
voorheen. De Zweedse landbouwkun
dige Petersson veronderstelt, dat hier
25 jaar mee gemoeid zal zijn.
De zandstorm kwam in zo dikke
vlagen, dat men soms nog geen tien
meter ver kon Zien. Gelukkig hadden
de boeren nog niet gezaaid. Daarente
gen hadden zij wel de kunstmest uit
gestrooid, die van de akkers werd
weggevaagd.
Het verkeer lag geheel stil. De fiet
sers moesten de rijwielen soms door
meters-hoge heuvels duwen. Wie de
straat op moest, bond zijn zakdoek
voor het gezicht. Verschillende men
sen moesten in het ziekenhuis hun
ogen laten schoonmaken. Het zand
drong zelfs in de huizen binnen, hoe
wel men in Zweden dubbele ramen
heeft.
Het is niet de eerste keer, dat Zuid-
Zweden door een zandstorm wordt
geteisterd. De boeren in deze streek
melden jaarlijks een verlies van
15.000 ha door wind-erosie.
Ook in Denemarken weet men hier
van mee te praten. Terwijl echter de
Deense regering jaarlijks ettelijke mil-
lioenen uitgeeft om dergelijke rampen
te voorkomen, hebben de Zweden tot
heden hieraan weinig gedaan. De ge
noemde landbouwdeskundige sprak
dan ook na de storm de wens uit, dat
ook eens de regeringsbureaux door
een zandstorm zullen worden overval
len en de ambtenaren de schuilkelders
moeten opzoeken. Dan eerst, zo zeide
hij, zal er iets worden gedaan om de
woestijn-wording van het vruchtbare
Zuid-Zweden tegen te gaan.
(Van een speciale verslaggever)
Het was Zaterdagmorgen stil in
Dinxperloo. Een boerenkar bokkerde
op zijn hoge wielen door het dorpje;
een arbeider liep er naast, de pijp tus
sen de tanden. Een paar mannen gin
gen naar hun werk. Verder rust, diepe
rust, alsof iedereen nog lag te slapen.
Het was een beeld, dat iedere morgen
weer biedt; een stil klein dorp aan
de grens, een paar mensen, die zich
aan hun dagtaak gaan wijden en nog
wat onwennig knipperend tegen het
prille licht de nieuwe dag inzien.
Ergens in het plaatsje midden in
een straat stond een prikkeldraad
versperring. Het gaf plotseling aan
het overigens zo vriendelijke dorp iets
vijandigs iets van een concentratie
kamp. Er stonden een paar man van
de marechaussee bij op wacht Ze
praatten wat met elkaar heel ge
wone dingen. Er valt niet zo veel meer
te zeggen, wanneer je dag in dag uit
tegen hetzelfde prikkeldraad, tegen de
zelfde huizen, tegen dezelfde mensen
aankijkt wanneer zelfs het prikkel
draad van een concentratiekamp geen
eind kan maken aan gesmokkel en ge
sjacher.
Toch was deze morgen hoezeer
ook gelijkend op alle voorgaande
anders dan de andere. De vrouw, die
ietwat schuw en gehaast achter de
versperring voortliep, wist daarvan.
Haar huis al droeg het misschien
ook een Duits opschrift als „Theodor
Ross, Kolonialwaren" stond niet
meer in Duitsland, maar binnen de Ne
derlandse grens. Ergens in het land
achter het prikkeldraad wapperden
kleine rood-witte vlaggetjes in de
frisse wind. Die waren er des morgens
vroeg door Nederlandse mannen ge
plant onder leiding van een Engelse
officier. Zij duidden de nieuwe grens
aan.
Dat maakte voor deze vrouw deze
Zaterdagmorgen tot een beslissend mo
ment in haar leven. Er was onzeker
heid er was de allesbeheersende
vraag naar bestaansmogelijkheid en
-zekerheid na deze Zaterdagmorgen.
Misschien was er ook wel de vraag
naar dat andere: Voorgoed Nederlands
of misschien in de toekomst toch
nog Duits? Zo zullen er in Süderwick
de buurtschap achter het prikkel
draad die morgen enigen honderden
hebben gedacht.
Op het gemeentehuis confereerde de
burgemeester met een groepje Britse
officieren over de vraagstukken, aan
de overneming van het stukje Duits
gebied verbonden. Diep in zijn hart
was een zekere ergernis. Had hij niet
even tevoren tegenover een Journalist
de overtuiging uitgesproken dat de
correcties nog eens gecorrigeerd zou
den moeten worden, omdat ze de pro
blemen niet oplosten? Hij had hem op
een kaart de nieuwe grens gewezen,
die kronkelend en enige malen eed
weg kruisend was getrokken, omdal
een kerk en een school beslist Duits
moesten blij.ven. „Onzin, zoiets" vond
hij.
De bevolking toonde maar zeer wei
nig belangstelling. „Het betekent im
mers niets" zei er een. „Als het nu nog
eens een flink stuk was geweest..,."
DODELIJK ONGEVAL TE
AMSTERDAM.
Gistermiddag om half vijf is de vijf
jarige Jos Looise van de Rozengracht
te Amsterdam door een vrachtauto
overreden en op slag gedood.
Oplossing probleem 66.
Stand. Zw. 9 sch. op: 4, 8, 9, 14, 16,
IS, 20, 23, 36. Wit 9 sch. op; 21, 22, 25,
28, 30, 32, 33, 37, 40.
Opl. 1. 37—31 (16 of 36x29), 2. 40—34
(36 of 16x18), 3. 30—24 (19x39), 4 28x10
(4x15), 5. 25x43! Een fraaie ontleding.
En nu nog even het volgende standje;
Zw. 9 sch. op: 7, 8, 9, 11, 13, 16, 17,
36. Wit 9 sch. op: 27, 28, 32, 34, 38,
43, 44, 47, 48.
Wit aan zet speelt: 4741, (36x47),
28 22 (47x49). 3. 27-21 (29x18), 4. 21x1
isl.dam 5 sch.).
Ter oplossing voor deze week:
PROBLEEM 67 van G. Mantel, Hengelo
Zw. 11 sch. op: 2, 7, 9, 10, 12, 13, 17,
18, 19, 20, 25. Wit 10 sch. op: 21, 27, 28,
29, 31, 32, 33, 34, 37. 44.
Wit speelt en wint.
£EN EXPEDITIE VAN SCHATZOEKERS, zo heeft men dezer dagen
nen lezen, meent de plaats van de „verloren buit van Lima" op hel
Door SUSAN LEMARQUE
kon-
het tot
Costa Rica behorende Cocos-eiland ontdekt te hebben. De schat, een van de
schitterendste dwaallichten van alle tyden, zou, naar beweerd wordt, bestaan
uit enige tonnen goud en zilver, gemunt en In baren, massief gouden beel
den, kerkomamenten en juwelen. Het verhaal wil, dat deze uiterst kostbare
verzameling voorwerpen bijeengebracht werd In Lima gedurende een van de
gebruikelijke Zuid-Amerikaanse revoluties. Zij werd aan boord van een Brits
schip, de „Mary Dier" verborgen, toen de hoofdstad van Peru door een sterke
legermacht bedreigd werd en het dus wenselijk scheen, de schat naar een
veiliger plaats over te brengen. De „Mary Dier", zo gaat do geschiedenis
verder, ontsnapte in het donker uit Lima en zette koers naar het Cocos-
eiland, waar de schat begraven werd. De plaats, «aar dit geschiedde, zou
duidelijk op een kaart zjjn aangegeven.
want volgens Harold T.
£)E „SCHAT VAN LIMA" is een bij
zonder prettige soort van schat. Hij
groeit. Hij is nu, naar „insiders" ver
zekeren, ruim een milliard gulden
waard. Het grootste deel daarvan
moet echter gevoelswaarde vertegen
woordigen, want volgens vroegere be
rekeningen, die zeker ook niet aan de
lage kant zullen zijn geweest, liep het
cijfer in de 25 millioen, wat in ieder
geval ook nog een respectabele som is.
Respectabel genoeg inderdaad, om alle
vorige mislukte pogingen om de
schat te vinden te rechtvaardigen. Al
deze pogingen geschiedden nog in deze
eeuw, want de schat werd, naar men
beweert, in 1821 begraven en vele
tientallen jaren daarna legde men,
wonderlijk genoeg, in het geheel geen
belangstelling voor deze rijkdommen
aan de dag.
Wij zeggen „naar men beweert",
(Van onze correspondent).
In de landbouwsectie van het Eco
nomische Congres der Europese Be
weging te Westminster heeft mr. J.
Linthorst Homan enige principes van
de Europese landbouwpolitiek bespro
ken. Hij stelde voorop, dat de land
bouw moest zorgdragen zich in de
Europese Beweging beter te doen gel
den. Op het Congres in Den Haag in
1948 was de landbouw pas bij amen
dement in de resoluties gebracht en
ook ditmaal had pas een amendement
hem een plaats kunnen geven in het
principiële gedeelte van het voorbe
reidende rapport. In de meeste na
tionale rapporten werd de landbouw
niet bij de primaire productie ver
meld, terwijl het toch een der funda
menten van de Europese economie is.
Terecht wezen vele na-oorlogsg^ rap
porten op de samenhang van indus
trie en landbouw, ook op het tech
nische en sociale niveau.
Dit bracht de noodzaak mede van
bewuste landbouwpolitiek in elk land
op zichzelf hetgeen nog lang niet
het geval was en in Europa als ge
heel. In dit opzicht moest men de
versterking toejuichen die de land
bouw dezer dagen blijkens de publi
caties van de Organisatie van Econ.
Samenwerking (O.E.E.C.) te Parijs
had ontvangen. Het desbetreffende
bericht gaf gezonde argumenten daar
voor, zowel van financiële als van
principiële aard.
46. Pim, Pam en Pom weten niet
goed, hoe ze het hebben. Daar begint
Pepi eensklaps aan twee planken van
de kist te rukken onder het mompelen
van allerlei rijmpjes. Hij zal toch niet
zijn verstand verloren hebben? Arme
Pim voelt zich wel het meest schuldig.
Wat zullen moeder en de burgemeester
wel zeggen als ze horen, dat hij een
prins in een dergelijke situatie heeft
gebracht. Maar Pepi schijnt er schik
in te hebben. „Nu nog één ruk en de
zaak is stuk", roept hij vrolijk en in
derdaad, een luid gekraak weerklinkt
en Pim, Pam en Pom voelen de aard
appels over hun hoofden naar buiten
rollen. „Uitstappen", roept Pepi en
geeft zelf het voorbeeld. Sprakeloos
volgen de drie broertjes hem naar bui
ten. Hoe is het mogelijk dat Pepi de
kist stuk heeft gekregen? Pepi kijkt
hen lachend aan. „Nu wat heb ik je
gezegd?" roept hij uit. „Ja, maar ik
begrijp er niets van", zegt Pim, terwijl
hij naar Pepi's armen kijkt.
Hoezeer ook het dollarprobleem
heel de Europese economie thans be
heerst, aldus de heer Linthorst Ho
man, wij zullen goed doen het prin
cipiële beleid op agrarisch gebied niet
alleen van de dollarpolitiek afhanke
lijk te doen zijn. Het gaat om de toe
komstige structuur van Europa, en
in die structuur, wil zij gezond zijn,
is onmisbaar een goede verzorging
der eigen voeding en een vasthouden
aan de politiek van veredelingswerk
terwille van export over heel de we
reld. Het is verheugend, zei spreker,
dat in hun laatste redevoeringen Hoff-
man, Harriman en andere vooraan
staande E.C.A.-leiders dit nadrukke
lijk hebben erkend en gewezen hebben
op de noodzaak van export naar de
Verenigde Staten. Zouden wij ons
landbouwbeleid geheel en al laten af
hangen van de dollarschaarste, dan
zouden wij afzakken naar een autar
kie, die voor het Europese economi
sche en sociale niveau levensgevaar
lijk zou zijn.
Met nadruk wees hij erop, dat de
Europese Beweging de regeringen er
toe moest aansporen, de agrarische
taakverdeling in Europa groot te zien.
Pas een waarlijk Europese visie zou
de kleinere vraagstukken kunnen op
lossen.
ZAAK TEGEN BIJENKORF IN
HOGER BEROEP AANGEHOUDEN
De zaak tegen de N.V. de Bijenkorf,
die gisteren in hoger beroep voor de
economische politierechter te Amster
dam diende, is aangehouden tot 30 Mei
a.s. Op deze datum zullen eeii aantal
getuigen gehoord worden. Voor het
requisitoir en de pleidooien is .nog geen
datum vastgesteld.
DOODSTRAF VOOR S.D.-HAND-
LANGER
De Groninger kamer van het Bijzon
der Gerechtshof te Leeuwarden ver
oordeelde S. Bruins, SD.-handlanger te
Delfzijl, bij verstek tot de doodstraf.
De advocaat-fiscaal had levenslang ge-
eist. De Duitse SD-er H. Grosz, werd
veroordeeld tot tien jaar gevangenis
straf. Eis twaalf jaar.
WIJZIGING BEGRAFENISWET
Ingesteld is een commissie, belast
met de taak van advies te dienen met
betrekking tot de vraag, welke wij
zigingen met het oog op het verbran
den en het balsemen van lijken dienen
te worden aangebracht in de wet tot
vaststelling van bepalingen betrekke
lijk het begraven van lijken, de be
graafplaatsen en de begrafenisrechten.
„INDONESIA RAYA" VOLLKSLIED
„INDONESIA RAYA" VOLKSLIED
Het parlement van Pasundan heeft bij
acclamatie het „Indonesia Raya" als
volkslied van de Negara Pasundan aan
vaard. Nadat het lied op verzoek van
het lid Suriakartalegawa door een dei-
aanwezigen was voorgezongen, zong het
gehele parlement uit volle borst het pas
aanvaarde volkslied.
Wilkins, de
schrjjver van een ongeveer tien jaar
geleden in Amerika uitgegeven boek
„Jacht op verborgen schatten", heeft
het geloof, dat de „buit van Lima" zijn
weg naar het Cocoseiland gezonden
zou hebben, geen enkele vaste grond.
Spaanse kronieken schrijven wel is
waar over de in Lima vergaarde rijk
dommen, maar tekenen er bij aan, dat
deze waarschijnlijk naar het binnen
land vervoerd zijn.
Deze maal zou de plaats, waar de
schat verborgen moet liggen, ontdekt
zijn met hulp van een metalen wichel
roede. Wilkins vertelt van een vroe
gere poging, eveneens ondernomen met
de hulp van een wichelroede, gemaakt
door zekere John Leckie van Van»
couver. Deze expeditie eindigde als zo
vele andere, nadat wilde geruchten
over enorme rijkdommen, die in Ca
nadese oorlogsschepen geladen zouden
zijn, de ronde gedaan hadden, in een
mislukking.
Maar wanneer de „buit van Lima"
al de schepping is van 's mensen fan
tasie en misschien zullen wij het
spoedig te weten komen zeker is,
dat er schatten op het Cocos-eiland
begraven zijn. En dat is natuurlijk,
want vast staat, dat dit eiland in de
achter ons liggende 300 jaren door
allerlei soorten schepen bezocht is en
dat het eens een toevluchtsoord was
van zeerovers.
Reeds iets gevonden.
Iets van deze schatten is ook ge
vonden, maar volgens het boek van
Wilkins, slechts door één groep onder
leiding van een Newfoundlander, Kea-
ting geheten. Keating kwam in het be
zit van inlichtingen door middel van
een geheimzinnige vreemdeling, met
wie hij vriendschap sloot aan boord
van een zeilschip op weg naar West-
Indie om daar suiker en rum te laden
(in ieder verhaal over verborgen zee
roversbuit moet rum voorkomen). De
geheimzinnige vreemdeling stierf en
liet zijn geheim aan Keating na. Kea
ting organiseerde verschillende expe
dities naar het Cocos-eiland en was na
drie tochten in staat een winstgeven
de zaak in St. Johns en een grote farm
te kopen.
Het boek zegt, dat de expedities
Keating een winst opleverden van
rond 250.000 gulden. Dat is niet te
veel voor al het gegraaf en gewroet,
dat gedaan i> een klein deel in
derdaad van het geld, dat in het
Cocos-avontuur gestoken is.
(Nadruk verboden.
Copyright PA/VND.)
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur AVRO: 6,15 Tom
Erich (piano) 6,30 Voor de Strijdkrach
ten 7,00 Radiostrip 7,45 Rubriek
8,05 In het Radio-Zoeklicht 8,15 Bonte
Dinsdagavöndtreln 9,35 Brieven over
hersengymnastiek 9,45 Buitenlands
overzicht 10,00 „Pro Musica" 10.30
Zang en piano 11,35 The Skymastere
11,45 The Inkspots
HILVERSUM IX. 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur KRO: 6,10 Sportpraatje
6,20 Alma Musica 6,50 Actualiteiten
7,15 Johann Strauss 7,45 Dit is leven
8,05 De gewone man 8,12 Luisterspel
10,20 Piano-recital 10,45 Avondgebed
11,15 Reportage Tulpen-Rallye 11,25
Muziek
VOOR WOENSDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, l, 6, 8 en 11 uur VARA: 8,18
Johan Jong (orgel) 12.00 Promenade
orkest 1,20 The Ramblers en Malando
6,20 Gramofoonplalten 6,30 Voor de
Strijdkrachten 7,00 Lezing 7,15 Zang
VPRO: 7,30 Voor de jeugd 7,45 Van
Alledag VARA: 8,05 Dingen van de
aag 8,20 Populair concert 9,00 Mijn
zonen (hoorspel) 10,15 Vindobona
schrammel'n 10,45 Van boek tot boek
11,15 Metropole-orkest
HILVERSUM II 415 m Nieuwsberichten
om 7. 8, 1, 7, 8 én 11 uur NCRV: 8 20
Muziek bij het werk 12,00 Orgelbespe
ling 1,15 Mandolinata 6,00 Cello-
recital 6,30 Lezing 7,15 Nieuws uit
Indonesië 7,30 Actueel geluid 7,45
Engelse les 8,05 Programma-proloog
8,15 Radio Philharmonisch-orkest 9,15
„Benelux en arbeiders" 9,35 Sans souei
9,55 Reportage Tulpen-Raillye 10,00
„De zee blijft vrij'' 10,15 Geestelijke
liederen 10,45 Avondoverdenking 11,15
Muziek 11,35 Romantisch-programma
IN DE
tjeerd adema
De vrouw lag bloedend verwond op
de kale vloer en keek hem aan.
„Ingeborg!" had hij geroepen. Waar
om eigenlijk Ingeborg? Hij kende
haar toch niet!
Ineens wist hij het. Zij had op hem
willen schieten en hij wilde haar on
middellijk de indruk geven, dat hij
een vriend was. Toen had ze dadelijk
de hand met het pistool laten zakken.
Hij sliep in, maar de gedachten ble
ven hem bestormen. Hij kreunde en
bewoog zich onrustig in zijn slaap.
Even later schrok hij wakker van
zijn eigen stem en wist, dat hij hardop
gedroomd had.
Hij had eens gelezen, dat men
iemands tegenwoordigheid, zelfs in
een donker vertrek, kan aanvoelen
Er gingen onzichtbare stralen van de
ne mens naar de andere uit.
Hij voelde, dat er iemand in de ka
mer was en angst maakte zich van
hem meester.
„Is daar iemand!?" riep hij luid.
Er kwam geen antwoord. Hij moest
zich vergist hebben.
In een moment van dodelijke ver
moeidheid sloot hij de ogen.
Er ging een luchtstroom door de
kamer, er ritselde Iets. Vrouwenrok
ken. .7
Hij riep opnieuw en zijn geluid was
ais een noodkreet. „Zuster, is u daar!?"
Niemand antwoordde.
•Toen drukte hij op de bel. Het was
geen bel, maar een waarschuwings-
scin zonder hinderlijk geluid, een
kleine lamp aan de gangkant van zijn
deur.
Sloffende voetstappen kwamen na
der.
„Heeft u gebeld, mijnheer?" vroeg
zuster Angelica.
Ik,kan niet slapen zuster".
Zuster Angelica haalde haar schou
ders op. „Met uw permissie, mijn
heer", zei ze, „u heeft gesnorkt als
een os".
„Wilt u mij wat te drinken geven,
zuster?"
Zuster Angelica liep naar de was
tafel en vulde een glas met fris water,
dat hij in enkele tuigen ledigde.
„Waarom kunt u niet slapen?"
vroeg ze.
„Ik weet het niet", zei Steensma
zuchtend. „Misschien heb ik te veel
te overdenken.... mijn werk.... mijn
maatschappelijke plichten...."
Zuster Angelica keek hem aan.
..Er is slechts één plicht", zei ze ern
stig: „gehoorzaamheid aan de heilige
geboden".
Ir. Steensma staarde haar venbaasd
aan. „Wat zegt u, zuster?"
„Er zal blijdschap zijn", zei de zus
ter over één zondaar, die zich bekeert
meer dan over negen en negentig
rechtvaardigen, die de bekering niet
van node hebben".
„Wie zegt u, dat ik een zondaar
ben?" vroeg Steensma.
„Wij allen zijn dat", antwoordde de
vrouw.
Steensma trok de dekens wat hoger
op Wat drommel, hij was hier toch
niet in een asyl van het Heilsleger!
Was hij niet vrij om zijn eigen ge
dachte, zijn eigen geloof te hebben....!
Zuster Angelica kwam wat dichter
bij zijn bed staan.
„Mijnheer Van Waardenburg, waar
was u geweest, toen u gisteravond als
een misdadiger door de gang sloop?"
Met een ruk zat Steensma overeind.
„Pas op uw woorden, zuster! Wie
geeft u het recht
Een gevoel van angst maakte zich
opnieuw van hem meester. Deze vrouw
was gevaarlijk.
„Wat wilt u!?" riep hij ruw.
De vrouw maakte een bezwerend
gebaar en wees naar de deur.
„Moet het hele ziekenhuis het we
ten?" vroeg ze, „dat hier.... dat
hier.
Ir. Steensma keek haar aan.
,.U moet zwijgen!" zei hij.
„Ik ken mijn plicht", zei de zuster
rustig.
„Zuster!!" riep hij, u weet niet,
wat u zegt.u weet niet wat er van
afhangt
„Waarvan, meneer Van Waarden
burg?"
Ir. Steensma streek met de hand
over .zijn voorhoofd. Hij moest kalm
biijven, elk woord nauwkeurig over
wegen. Deze onsympathieke vrouw
kon zich op zijn weg plaatsen en ver
hinderen, dat hij zijn onafwendbare
taak in dienst van het vaderland zou
volbrengen. Hij mocht zich niet ver
spreken. Wat wist deze vrouw? Wat
vermoedde ze misschien?
Loodzwaar wogen plotseling zijn ge
dachten. Nu wilde hij slapen, alleen
maar slapen
Hij sloot de ogen en alle moeheid,
alle ?org, schenen plotseling van hem
af te glijden.
Hij droomde, dat hij een kind was
en in een zonnige tuin aan een lange
tafel za|.
Alle vriendjes en vriendinnetjes van
zijn school hadden een cadeautje mee
gebracht en zaten in lange rijen op
berken, die in het gras om de tafel
stonden.
Zijn moeder schonk chocolade uit
een grote ketel, een bonte ketel met
een gouden draak er op.
Hij herkende die in zijn droom. Zijn
mceder noemde dat de Chinese trek
pot en hij wist, hoezeer zij er aan ge
hecht was.
Hij glimlachte in zijn slaap en zus
ter Angelica schudde verwonderd het
hoofd.
Hoe kon deze man slapen als een
zorgeloos kind, dat zich beschermd en
bewaard weet?
Uit de naastgelegen kamer klonk de
roepende stem van een patiënt.
„Zuster!"
Zuster Angelica wendde zich af en
verliet onhoorbaar de ziekenkamer.
Ir het gouden zonlicht werd hij
wakker.
„Goedemorgen, mijnheer!" riep zus
ter Blanca, die de gordijnen hoog op
getrokken had. „Hebben de asperien-
tjes geholpen?"
Ir. Steensma knikte haar dankbaar
toe.
„Uitstekend, zuster, ik ben wat uit
gerust, ik heb...."
Plotseling stokte hij. In zijn blijd
schap over de mooie dag vol licht en
vertrouwde geluiden was Ineens de
herinnering aan het vreselijke gebeu
ren geschoven.
„Wilt u niet opstaan, mijnheer Van
Weardenburg?"
„Liever niet, zuster, ik voel. mij nog
niet helemaal uitgerust".
Wordt vecroigd.
