De „brug der zuchten" over de Enns
De grote strijd H.R.C. - Haarlem
Militaire paedagogie in Schoonhoven
In Indonesië gelooft men niet in overleg
Geslaagd
Zes maanden voor
helderziende
Langs het leven
Eerste zeilwedstrijden
IN HET KORT
Hier verliest de soldaat zijn angst voor de tropen
Zegenrijke arbeid van
Depot Nazending
Hongaren stromen Oostenrijk binnen
Groeiend verzet in het
land der Magyaren
Geestdrift maakt plaats voor teleurstelling
Men ziet apathisch toe
Bliksem sloeg in kerk
toren te Valkkoog
JToe steeds rolt de voetbal en juist
uk is de spanning op haar hoogtepunt,
promotie- en bekerwedstrijden vor
men het programma.
Om een plaats in de 2e klasse. Alkm.
Boys krijgt de laatste kans om zich te
herstellen, nu Zilvermeeuwen op be-
aoek komt. Wy voor ons menen dat er
voor de Alkmaarders wel een kans is
om revanche te nemen voor de 51
nederlaag. Zaandijk geeft Hilversum
geen kans.
Om een plaats in de 3e klasse. Suc
ces krijgt bezoek van Grasshoppers en
in feite is deze strijd de belangrijkste
uit de Kop van Noord-Holland. Hier
wordt te allen tijde beslist of Wie-
ringen pf Hoogwoud een 3e klasser
krijgt Wij hebben vertrouwen in de
Wieringers, maar helemaal gerust zijn
we niet, want Grasshoppers is de laat
ste tijd in goede vorm. De wedstrijd
BKC—Randers is zonder betekenis.
In de tweede afd. ontvangt DTS het
Oostzaanse OFC en DRC speelt tegen
Purmersteijn. Voor de Deetjes een
lastige strijd, hoewel de factor eigen
veld een woordje meespreekt.. DRC zal
wel winnen.
Om een plaats in de 4e klasse. ZAP
ontvangt LW en ditmaal rekenen we
op een zege. Schoorl en Sporters ont
moeten elkaar in Schoorl.
Do KNVB-beker. De strijd om de
KNVB-beker wordt morgen met volle
kracht voortgezet. HRC ontvangt Haar
lem, da club van Van Balen Blanken
met 3 oud-internationaals, t.w. Henk
van der Linden (rechtsachter). Kick
Smit (linksbinnen) en Wim Roozen
(midvoor). Van Haarlem-zijde kregen
wij bericht dat de Haarlemmers deze
wedstrijd als een gezellige dag beschou
wen, waarbij een ernstige voetbalwed
strijd de hoofdschotel vormt De rood-
broeken komen dan ook in de opgege
ven opstelling, waarbij alleen de links
half een invaller is. Voor Den Helder
en omgeving is het een unieke gele
genheid kennis te maken met het be
tere voetbal. Vanzelfsprekend ligt een
Haarlemse overwinning in het ver
schiet hoewel ook wij de wedstrijden
HRC—Ajax 32, HRCExcelsior S1
en HRCDOS 76 niet vergeten zijn.
Bij het op 26 April te Den Helder
gehouden examen machineschrijven, af
genomen door de Vereniging van
leraren in stenografie en machine-
schrijven, slaagden voor het diploma
handelstypiste: de dames G. van
Kalsbeek, J. A. Kraak en S. Wagema-
ker; voor het diploma machineschrij
ven A de dames E. M. Blom, G. Boer
man, J. L. vd Brink, A. W. Brouwer,
M. A. Gernler, A. J. A. Kip, C. M. C.
Korver, J. A. Kraak, M. P. Plooy, F.
Schmidt, D. Schol, E. A. Straat, S.
Wagemaker, E. Wezemer, Ch. A. M.
Wilms en de heren A. J. G. vd Berg,
A. j. Breel, H. C. M. Latjes, S. P. van
Nuland, A. Taal en G. de Wit.
Bij het op 3 Mei te Amsterdam afge
nomen examen stenografie 130 letter
grepen per minuut slaagden de dames
H. vd Meer en B. vd Velde.
Allen waren leerlingen van het In
stituut „Mercurius".
Het Gerechtshof te Amsterdam ver
oordeelde de 34-jarige Amsterdamse
kellner A. W. V. conform de eis tot
zes maanden gevangenisstraf.
Deze V., die onder de naam „Pierre
Toecal" een helderziendepractijk uit
oefende, was in December 1947 op
Texel. Hij hield daar consulten en be
woog een van zijn clienten tot het af
geven van een gouden broche, die haar
zogenaamd ongeluk zou brengen. Toen
de vrouw haar broche enige uren la
ter terug wilde hebben, was de hel
derziende met de broche verdwenen.
Op 2 November 1948 werd V. voor
de rechtbank te Alkmaar tot zes maan
den gevangenisstraf veroordeeld.
donderdagavond.
Terwijl ze het ene moment nog
in onze omgeving werkten, wa
ren ze de volgende dag meerma
len plotseling weggevoerd, vaak
voor goed. Vandaag hebben we
ze weer herdacht en, tijdens de
minuten stilte, intens aan hen
gedacht.
Ieder op zijn wijze.
De een op kantoor, de ander in
huis, weer anderen op straat in
het volle leven.
Op een terrein achter de Vio
lenstraat speelde een aantal
jongens van hen tot twaalf jaar
een zeer onofficieel partijtje
voetbal.
Daar was geen arbiter, daar
waren geen lijnen, daar was geen
leiding.
Maar op een bepaald moment
ging de sirene voor de herdenking
van de gevallenen. Als getroffen
door een onzichtbare hand, die
hen op de schouders tikte, staakte
elke jongen onmiddellijk zijn spel
en bewees in volmaakte stilte de
eer aan hen, die dit op zo'n on
vergetelijke wijze hebben ver
diend.
Wij ouderen beweren zo vaak,
dat de jeugd zich op allerlei ma
nieren misdraagt- Het zou U met
ons ongetwijfeld diep getroffen
hebben, hoe hier door kinderen
met diepe eerbied gereageerd
werd op de spelregels van het
leven.
Wij schelden zo vaak op de
jeugd, laten we ze ook 's een keer
op de schouder kloppen, als ze
't fijn gedaan hebben.
TOEAN TIK-TIK
Wij verwachten de bekerdood, maar
roodjes laat het een eervolle beker-
dood zijn. Overige wedstrijden in ons
district zijn: HVCHFC. Volendam—
EDO, Ajax—QSC, DOS—KFC, Hillinen
Volewijckers, ElinkwijkAlcmaria,
RapiditasZeeburgia, AalsmeerDWS.
Om de NHVB-beker.
Helder 2 gaat naar West Frisia 3.
Let op Helder, de Enkhuizenaren zijn
op eigen veld gevaarlijke tegenstan
ders. De Rijp 1Alkm. Boys 2.
Hollandia 2Alcmaria 2.
De eerste na-oorlogse periodieke zeil
wedstrijden, voor sloepen der Konink
lijke Marine, werden gistermorgen op
het Marsdiep en de rede gehouden,
Twaalf sloepen namen eraan deel. Voor
vandaag moeten wij volstaan met het
geven van de uitslag. Op het verloop
van de wedstrijden komen wij nader
terug. 1. Luitenant ter zee der le klasse
A. J. de Graaf, „Argis"; 2. kwartier
meester T. de Bruin, Hilversum; 3. lui
tenant ter zee der le klasse N. W. Sluij-
ter, Kon. Instituut; 4. schipper A. J. v.
d. Kuyk, onderzeedienst; 5. luitenant
ter zee der 3e klasse H. J. Stein, „Mer-
cuur"; 6. bootsman W. Colenbrander, ..O
21"; 7. kwartiermeester P. H. Giesbers,
„Neptunus"; 8. bootsman H. Kamphuys,
.Jacob van Heemskerck"; 9. kwartier
meester Boom, Voorschoten; 10. kwar
tiermeester C. J. Jansen, Hilversum; 11.
Bootsman E. J. Jansen, Hilversum; 12.
bootsman L. v. d. Linden, Hilversum.
De collecte, die Woensdagavond
ten bate van de Stichting 1940-'45 werd
gehouden tijdens de herdenkingssamen-,
komst in de Nieuwe Kerk, heeft twee
honderd gulden opgebracht.
Het Nationale Stafmuziekkorps
van het Leger des Heils, dat vanavond
een concert geeft in de Nieuwe Kerk
aan de Weststraat er zijn aan de in
gang nog kaarten vérkrijgbaar
speelt morgenmiddag van drie tot vier
uur in de muziektent Julianapark.
Het Helders Mannenkoor geeft a.s.
Dinsdagavond a.s. een vocaal en in
strumentaal concert in de Nieuwe
Kerk, met medewerking van de Hel-
derse Orkestvereniging o.l.v. de heer
J. C. van der Peet. Wij komen op deze
uitvoering nader terug.
De padvindsters van de Rainiero-
groep (wier troephuis »De Toorts" aan
de Burg. Houwingsingel verleden jaar
werd geopend) geven a.s. Woensdag en
Donderdag een feestavond in Casino.
Het programma is zeer gevarieerd. Bij
puido Graaff en de leden zijn nog
kaarten verkrijgbaar.
Vanmiddag tussen 3 en 4 uur zijn
ten huize van de heer Schreuder, Ju
lianapark 1, nog onbesproken toe
gangsbewijzen verkrijgbaar voor het
concert van Donderdag a.s. Volgende
week kan men aan ons loket nog on
besproken plaatsen verkrijgen.
WARMENHUIZEN. 5 Mei 1949. 17000
kg Rode kool 89.80; 11800 kg Gele
kool 12; 3500 kg D. witte kool 11; 4000
kg Uien 4.306; 1000 kg Rabarber 6;
5000 kg Bieten: I 6. II 4.50 en III 3;
1900 kg Prei 4; 6000 kg Witlof: I 20—36,
II 15—26.
J)E BUS DENDERT over de Lekdijk, langs de overspoelde uiterwaarden.
Tegen de vale achtergrond doemen torens op. Schoonhoven! Stad van
njjvere ambachtslieden, stad met een „concentratiekamp". Wie dit zo hoort
noemen, verstijft. Zou NederlandJa en nee. We wilden er meer van
weten en komen terecht bij de militaire commandant Lt.kol. J. Termaten,
die voor ons de zaak uit de doeken doet. Inderdaad is er In Schoonhoven een
soort concentratiekamp voor militairen, maar het is er één van de meest
gemoedelijke soort. Er Is namelijk gevestigd het I)ep6t Nazending Indonesië.
niet genoeg voorlichting geven over de
tropen, zodat de knapen een zekere
angst voor het onbekende krijgen Al
lerlei injecties helpen nog mee die
angst te vergroten, terwijl werkelijk
gemotiveerde requesten om uitstel en
herkeuring langzaam worden afgehan
deld.
De kampleiding begint dan ook,
trouw bijgestaan door talrijke Schoon-
hovenaren, de jongens op hun gemak
te stellen. Er worden partijtjes, feest
jes en lezingen georganiseerd. Men
overtuigt de knapen dat men met hen
mee zal leven en dat men goed zal
zorgen voor de achtergebleven eenzame
bloedverwanten.
Ondertussen trekken sociale verzor
gers en geestelijken er op uit om oudeijs
en vrouwen te doen inzien, dat hun
mannen en zoons de wereld niet uit
gaan. Wanneer er achterblijvende zie
ken zijn dan neemt de medische dienst
maatregelen, men regelt kostwinners
vergoeding en extra hulp. De soldaat
weet dan dat zijn boerderij niet ver
loopt en dat zijn kinderen te eten zul
len krijgen. Kan er geen geschikte op
lossing worden genomen, dan staat de
kampleiding er borg voor, dat er als
nog requesten worden ingediend. En
dan doet de handtekening van overste
Termaten wonderen.
De opleiding.
HE JONGENS GAAN GEWOON ver
der met hun opleiding terwijl de
burgerij van Schoonhoven de O. en O.
voor haar rekening neemt. Het kamp
zelf bevat een studie-zaal. een biblio
theek, een badhuis, terwijl vele jeugd-
Het is een feit, dat er vele militairen
deserteren, als ze naar de tropen
moeten. Dit is niet altijd uit onwil,
maar meer angst voor het onbekende,
angst of bezorgdheid voor wat er ach
ter blijft. Een boerenzoon die altijd op
vaders stee in Drente zat en nooit ver
der kwam dan 20 km. van zijn dorp,
moet heel wat overwinnen om duizen
den mijlen van het vaderland in andere
omstandigheden, in een ander klimaat,
met andere mensen te dienen. Hij voelt
zich gebonden aan zijn milieu, weigert
dienst en duikt onder.
Een ander moet een zieke' vrouw of
een behoeftige moeder achterlaten, die
van verdriet dreigt in te storten wan
neer het „enige bezit" in de tropen zijn
diensten verricht. Ook hij wil niet weg
en keert niet terug van het inschepings-
verlof.
Al dergelijke mannen zijn de „moei
lijke kinderen" van het leger, die men
zonder meer in het cachot zou kunnen
stoppen. Maar men heeft begrip voor
hun omstandigheden en probeert ze op
te voeden. Dat gebeurt in Schoonho
ven, niet achter prikkeldraad maar in
ruime barakken, waar ze vrij kunnen
in- en uitgaan.
De taak der leiding.
yOOR EEN DEEL HEEFT de leger
leiding zelf schuld aan deze deser
tie. Zij kan in de korte opleidingstijd
In de nabijheid van Johannesburg
(Zd.-Afrika) liepen drie electrische
treinen op elkaar, waardoor 72
doden vielen. Vijftig mensen wer
den zwaar gewond, terwijl een
groot aantal anderen lichte ver
wondingen opliep. Het ongeluk
gebeurde, doordat de eerste trein
plotseling voor een signaal moest
stoppen. De ravage van de lucht
uit gezien. Honderden burgers ver
lenen hulp bij het vervoeren van
de doden en gewonden.
clubs er „kind aan huis" zijn en de
soldaten in hun gelederen opnemen.
Overal in het gastvrije stadje staan
de deuren wagenwijd open, zodat de
soldaten gewend raken aan de Sfeer
van het „thuisfront". Dan komt toch
de dag dat ze scheep moeten. Een spe
ciale commissie in de zilverstad doet
de soldaten uitgeleide en zorgt ervoor
dat er contact blijft bestaan met de
jongens in de tropen en hun familie
leden thuis. Soms worden de ouders en
verwanten aangespoord de knapen
meer te schrijven, uitvoeriger te ver
tellen van thuis, soms gaat er een
briefje naar de voorpost om daar te
intruëren: jongens schrijf veel over
je dagelijkse dingen maar niet over die
Schietpartijen. Je moeder maakt zich
er door van streek. Duizenden brieven
worden er wekelijks geschreven, ter
wijl ontelbare pakketten met kleding,
lectuur en versnaperingen naar Indo
nesië gaan.
De sociale diensten houden contact
met de achtergebleven gezinsleden en
als er maar iets hapert, dan ifijn 'er
direct mensen bij.de hand om de ach
tergeblevenen op te monteren, geeste
lijk en materieel te helpen. De dienst
plichtige die dit vooruit weet gaat
met minder angst weg en verliest snel
ler zijn heimwee.
Daarmee hèeft het leger een grote
paedagogische taak goed aangevat en
gesteund door honderden Schoonhove-
naren wordt er veel zegenrijk werk
verricht, waar geen cachot tegen op
kan.
(Van onze correspondent te Salzburg.)
JJE GROOTSTE HONGAARSE STAD is Boedapest, op-één-na-de-grootste
is Salzburg, dan volgt Wenen, en dd&rna eerst komt Szeged!" Daar staat
u vreemd van te kijken, want u dacht toch, neen u wist wel zeker, dat Salz
burg en Wenen allebei in Oostenrijk liggen. Dat is ook zo, en het is maar een
mopje. Èen mopje echter, dat hier in het hartje van Midden-Europa tegen
woordig veel verteld wordt. Er ligt ook een schijn van waarheid in. En ik zal
u zeggen waarom!
Sedert de communisten in Hongarije het roer in handen gekregen hebben en
sinds zij daarginds zo erg tegen al hun politieke en sociale tegenstanders te
keer zijn gegaan waarbij zij zelfs mensen tot hun slachtoffers uitkiezen,
die nooit ook maar iets om politiek hebben gegeven komen steeds meer en
meer Hongaarse vluchtelingen over de Oostenrijkse grens. Soms ettelijke hon
derden in de week.
hoofdstad Wenen aan, welke op slechts
een goede 60 km. van de grens verwij
derd is. In sommige straten van de
Weense binnenstad hoort men al bijna
meer Hongaars dan Weens spreken.
Er zijn café's en restaurants in We
nen, waar de Oostenrijkers vergele
ken bij de Hongaren beslist in de min
derheid zijn. Hier in Salzburg is dit
verschijnsel nog sterker.
Want in Wenen houden de Hon
gaarse vluchtelingen zich liefst zo
kort mogelijk op. Wenen ligt midden
in de Russische zöne van Oostenrijk
en in Wenen zijn veel Russische mili
tairen en tevens veel Hongaarse spion
nen en geheime agenten, die voor de
communisten werken. Het is al her
haaldelijk voorgekomen, dat Hongaar
se uitgewekenen, die reeds blij waren
deze eerste grote stad over de grens
bereikt te hebben, plotseling midden
op straat gegepen en in een auto ge
sleurd werden en dat men naderhand
nooit meer iets van hen heeft ge
boord. Daarom trekken zij, zodra zij
hun papieren „in orde" hebben, d.w.z.
wanneer zij een vals stempel en des
noods ook nog enkele visa in hun pas
gekregen hebben, naar het Westen
door. Naar de Amerikaanse zóne van
dit luid.
TEVOREN WAS OOSTENRIJK al 't
toevluchtsoord geworden van tal
loze voormalige Hongaarse officieren
en hun vrouwen en kinderen, die hun
land verlaten hadden, toen de Russen
er met hun troepen binnenmarcheer
den. Zij dachten er niet meer aan naar
hun vaderland terug te keren, daar ze
er onder het nieuwe regime zeker als
„reactionnair" uitgekreten zouden
worden en ze er in gevangenissen zou
den belanden. Toen kwamen in groten
getale Hongaarse aristocraten en ge
wezen eigenaars van schier onmete
lijke landgoederen, mensen wier na
men vroeger nooit anders dan met eer
bied uitgesproken waren. Zij waren
nu thuis van al hun bezittingen be
roofd. Daarop kwamen gewezen ban
kiers en fabrikanten, en vervolgens
tal van politici, journalisten en gees
telijken. En nu zgn het ook al kleine
neringdoenden, die in hun eigen land
geen bestaansmogelijkheid en geen
toekomst meer hebben.
Hongaars in Wenen.
Doorgaans doen die Hongaarse uit
gewekenen eerst de Oostenrijkse
VHANNEER ZIJ PER TREIN reizen,
moeten zij kort voor Linz de de
marcatielijn tussen de Russische en de
Amerikaanse zóne passeren. Dat is bij
de berucht geworden brug over de
Enns, die tegenwoordig ook wel de
„Brug der Zuchten" wordt genoemd.
Want in de trein zitten die vluchtelin
gen 'em kolossaal te knijpen. Bij die.
brug immers verschijnen Russische
militairen met hoge kaplaarzen in alle
coupé's om de passen der reizigers te
controleren.
Vooral de papieren van hen, die uit
de satellietstaten afkomstig zijn,
hebben al lang ingezien, dat zij door
hun communistische aanvoerders be
drogen zijn. Zij zijn niets anders dan
slaven, die bovendien nog slecht be
taald worden ook. Zij hadden zich de
„dictatuur van het proletariaat" heel
anders voorgesteld en het broeit en
gist in de fabrieken.
Vaak weten de arbeiders zelf nog
niet precies wat zij willen, omdat zij
worden aan een streng onderzoek on
derworpen. Hier zijn al veel hoogge
spannen verwachtingen in een tragedie
omgeslagen. Vaak werden hier reizi
gers op weg naar het Westen uit de
trein gehaald. Hier verloren zij hun
vrijheid misschien voor altijd.
In Salzburg, de schone stad aan de
Salzach, die wereldberoemd geworden
is vanwege haar jaarlijks terugkomen
de feestspelen, voelen de Hongaarse
uitgewekenen zich veilig. Van de Ame
rikanen hebben zij, tenzij zij oorlogs
misdaden op hun geweten hebben, niets
te vrezen, en hier ontmoeten zij ter
stond tal van oude vrienden en ken
nissen van vroeger, aan wie ze de
laatste nieuwtjes uit het vaderland
kunnen vertellen. Hier ook kunnen zij
eerst intensief aan de verwezenlijking
van hun toekomstdromen gaan wer
ken, want van Salzburg uit kunnen zij
ongehinderd aan relaties in landen in
het Westen schrijven, zonder gevaar
(Van onze correspondent te Batavia).
TERWIJL IK DIT SCHRIJF zijn de preliminaire besprekingen te Batavia.
in volle gang. Misschien fs er reeds het een en ander over het resultaat be
kend, wanneer deze correspondentie onder uw ogen komt. Ik waag mij nfet aan
voorspellingen. Maar heel Indonesië kijkt enigszins sceptisch naar het pra
ten in Hótel des Indes, waar de delegaties onder de auspiciën van de zeer
ijverige en zeer eerzuchtige heer Merle Cochran bijeen zijn. Men gelooft er
niet erg in. Neem het ons in Indonesië eens kwalijk: we hebben dit nu al
driemaal eerder meegemaakt en telkens opnieuw werden wij teleurgesteld
of voelen we ons bedrogen.
De omstandigheden zijn niet van die aard, dat een groter optimisme op
het ogenblik gewettigd schijnt. Om In Indonesië onder de Nederlanders weer
echte, positieve optimisten te kweken, zogenaamde „blijmoedige werkers",
is een beetje méér nodig dan een prettig-klinkend communiqué.
diende-gebouwen en garages, of In
kleine kamers In huizen, die normaliter
onbewoonbaar verklaard zou zijn. Het
samenwonen in Nederland is al niet
prettig, hier in Indonesië, waar alles
nog steeds samenhokt, zonder uitzicht
op verbetering, is het een ramp. De
warmte, de gehorigheid der Indische
woningen en verschillende andere bij
zondere factoren (b.v. de onmisbaarheid
van een eigen badkamer) maken het
samenwonings-systeem voor dit land
te enenmale onmogelijk. Maar: het
moet en het kan niet anders.
Hoge prijzen, geen materiaal.
£N ER WORDT NIEUW gebouwd. Af
gezien van het feit, dat er groot
gebrek aan allerlei noodzakelijk ma
teriaal bestaat, zijn de bouwprijzen
uitermate hoog. Een klein paviljoen,
geschikt voor één echtpaar, eventueel
met een kind, kost als nieuwbouw
minstens zestig tot zeventig mille. Daar
begint men niet aan. Er is nu wel een
regeling in de maak tot het stimuleren
van nieuwbouw met gouvernements-
sfeun, maar dit staat alles nog slechts
ruw op papier. Er gebeurt weinig of
niets.
gOVENDIEN STAAN ZE soms voor
het geval, dat er geen vervanger,
geen opvolger voor hen te winden is.
Het aantal nieuwkomers wordt hoe
langer hoe minder. Geen wonder. Dit
is een tragisch verloop. Tragisch voor
het welzijn van Indonesië. En tragisch
voor degeen, die hun hoop op een toe
komstige nauwe samenwerking hebben
gesteld, op een Unie, die het toch zeker
allereerst noodzakelijk maakt dat er
een groot contingent Nederlanders in
Indonesië verblijft, en daar met een
zeker enthousiasme zijn werk doet. Het
zou oneerlijk zijn te schrijven, dat er
nog een dergelijk enthousiasme bestaat,
hoe jammer het ook is dit negatieve
verschijnsel te moeten toegeven.
Wat nog wèl bestaat is een teleurstel
ling, gegrond op grote aanhankelijkheid
en liefde tot dit land en dit volk, dat
velen die hier langer hebben gewerkt,
en nog voortarbelden, zo ongaarne wil
len loslaten. Ondanks alles blijft Indo
nesië trekken, voor wie het eenmaal
ontdekt heeft, en vooral voor wie het
vroeger heeft gekend: in zün vreedzame
periode, een gelukkige tijd. Ook deze
groep is sceptisch geworden. Maar diep
verborgen in hun hart zit nog altijd een
sprankje hoop. In hoeverre die hoop
door de besprekingen te Batavia weer
wat zal worden aangeblazen kan ik u
thans nog niet zeggen. We kijken hier
apatisch en schouder-ophalend toe.
Dit is geen opgewekte brief. HU is
echter niet het resultaat van een be
paalde sombere stemming. Zo is de wer-
kelUkheld.
WANT DE ZORGEN VOOR WIE hier
werken en leven zijn vele, en ze
nemen eerder toe dan af. Er is geen
huisgezin, waar men niet met financiële
moeilijkheden te kampen heeft. Alles is
duur, en wordt steeds maar duurder, en
vele artikelen zijn niet te krijgen, of
mondjes-maat en van heel slechte kwa
liteit. Het gouvernement en de parti
culiere maatschappijen werken met
allerlei toeslagen, tot meer dan 100 pet.
op het salaris, maar al verdient men
twee of driemaal zoveel als vóór de
oorlog het geval zou zUn wat helpt
het wanneer alles vijf tot zes maal zo
duur is?
In het particuliere bedrijf zijn som
migen nog zo gelukkig dat zij een tan
tième-regeling bezitten, maar de tan
tièmes worden door de hoge belasting
reeds aanstonds drastisch ingekrompen.
En wat heeft men dan nog aan zijn
weinige spaargelden, wanneer men ze
niet beleggen kan en ze evenmin, voor
de oude dag, naar Nederland kan over
maken, althans slechts in uiterst be
perkte mate? Het merendeel der wer
kers komt echter aan sparen in het ge
heel niet toe. Daarnaast zijn de huisves-
tings-toestanden nog steeds abominabel.
Nog altijd wonen er gezinnen in be
te lopen, dat hun brieven door Russi
sche censora onderschept worden, zo
als dat zo vaak in Wenen gebeurt.
Groeiende ontevredenheid.
In Hongarije zelf groeit de ontevre
denheid onder alle bevolkingsklassen.
Ook de arbeiders, eens zo enthousiast,
nooit een werkelijke democratie vol
gens de begrippen van het westen
hebben leren kennen.
Groeiend verzet.
£R VERSCHIJNT IN Hongarije zelfs
al een ondergronds verzetsblad, dat
weliswaar niet al te groot van for
maat, maar dan toch vrij lijvig is. Men
kan het gemakkelijk in zijn stak ste
ken. Het heet „Szabad Magyar Nép".
Dat betekent „Het Vrije Hongaarse
Volk". Het wordt in' duizenden exem
plaren over het hele land verspreid.
Het is nog wel communistisch getint,
maar het komt al openlijk voor een
breuk met Moskou op. Over de Rus
sen, die nog steeds ijl Hongarije zijn
en die er blijven tot dat Oostenrijk zijn
staatsverdrag gekregen heeft en de
Russen dus ook hun troepen uit Oos
tenrijk moeten terugtrekken, wordt
niet veel moois gezegd. Ze worden
door het blad schamper „die helden
met hun gestolen polshorloges" ge
noemd, en het blad herinnert er nog
eens aan hoe de Russen in 1945 met
bjjna alle Hongaarse vrouwen en
meisjes (zonder onderscheid van leef
tijd) zijn omgegaan. Het drijft er de
spot mee, dat men het Hongaarse volk
op rode nationale feestdagen „als vee
door de straten jaagt" en dat de men
sen het rode opperhoofd Matyas Ra-
kosi dan hulde moeten gaan brengen.
„We zullen weer portetten van Sta-
lin door de straten van Boedapest moe
ten ronddragen, Stalin, die waardige
opvolger van de Czaar, die de Hon
gaarse vrijheid met voeten getreden
en neergetrapt heeft, en een leger van
spionnen zal ervoor te waken hebben,
dat wij ons vreugdig enthousiasme vol
doende laten zien.''
Het blad roept de Hongaarse jeugd
op zich onverwijld bjj de verzetsbewe
ging aan te «luiten.
Gistermiddag om ongeveer vier uur
sloeg de bliksem tijdens een kort on
weer in de spits van de toren van de
Ned. herv. kerk te Valkkoog. Eerst een
•half uur later werd ontdekt dat de spits
ln brand stond. De brandweer van St,
Maarten werd onmiddellijk gewaar
schuwd en deze wist het vuur te be
dwingen. De spits van de toren is afge
brand en de haan is naar beneden ge
vallen. De toren kreeg waterschade,
doch het verdere gedeelte van dit oude
kerkje is gelukkig gespaard geblevM.
