D00R Residentie
Van der Waals fantaseert een leugenroman:
„Mijn dubbelganger Emiel Verhagen
SCHUDT UW
LEVER WAKKER
Bloemenweelde en kleurenpracht
op de film
avontuur
Het wetsontwerp op de journalistieke
verantwoordelijkheid
Geheimen rond het England-Spiel (12)
Laatste verzinsels van de verrader op grond
van de feilen volkomen weerlegd
Hij kwam in dienst bij
Rotterdamse s.D.
Vreemde methode
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
Nederlandse dwaasheid" zegt de Daily Express
Regering op weg naar
dictatuur
Italiaans trustschap over
Tripolitanie
Het Radioprogramma
Staalkaart van Nederlands kunnen
D V1 A^IONIUS \AN DER AVAALS een grandiose fantast en een onover-
troffen leugenaar is, hebben honderden by honderden in de oorlogsjaren tot
hun leed ondervonden. Door zgn enorme leugens, door xyn met byna hypno
tische kracht voorgedragen verhalen hebben velen een verschrikkeiyke dood
gevonden. Zo groot was de fantasie van deze landverrader, zó sterk is hy in
het aannemelijk maken van de krankzinnigste leugens, dat vooraanstaande
Nederlanders, gladde politici, mannen van wetenschap en tal van argwanende
illegale werkers hem onvoorwaardelijk geloofden. In oorlogstyd kon deze man
liegen alsof het gedrukt stond en thans, als terdoodveroordeelde in een cel,
weet hij in zgn angst voor de kogel nog zó te liegen, dat het gedrukt wórdt.
Zijn knapste stunt is het verzinsel, dat hg al zgn moordend werk heeft ge
daan in de vaste overtuiging, daarmee Engeland een dienst te bewyzen. Een
dubbelganger, die hg Emiel Verhagen noemt, zou hem reeds in 1939 hebben
gebruikt als spion in de Rotterdamse havens en hem vervolgens in bezettings-
tyd, in samenwerking niet Sehreieder, tal van opdrachten hebben verstrekt.
Weliswaar moesten daarbg honderden goede Nederlanders vallen, maar dat
was In het belang van de grotere oorlogsdoelen der geallieerden. Emiel Ver
hagen, de Engelse spion, had het 'm zelf gezegd. En Sehreieder, die óók een
spion van de Engelsen was had het 'm bevestigd
Men kan het de ter dood veroordeelde
Van der Waals nauwelijks kwalijk ne
men dat hij nog één keer probeert door
het bijeenfantaseren van een enorm
netwerk van leugens zijn onwaardig
hoofd te redden. Dat hij een knap ver
haal verzint is hem al evenmin euvel
te duiden: hij heeft vier jaar lang niet
anders gedaan! Dat een verdediger als
mr. J. E. van der Starp zijn pleidooi
met dit verhaal opvult, kan misschien
naar sommiger opvatting óók nog door
de beugel. Maar dat te goeder naam en
faam bekend staande bladen deze com
plete kolder als hoogste wijsheid aan
hun lezers voorzetten, dat gaat ver
over de schreef. Dat is niet behoorlijk
meer. Want de redacties, die zich aan
deze onfrissepractijken bezondigen
(uit sensatiezucht?), kunnen door een
zorgvuldig onderzoek vari de feiten
zelf constateren dat zij onbewust op
treden als propagandachefs van meneer
Anton. van der Waals. Zij vergasten
hun lezers op de kapitale leugens van
een massamoordenaar en op de onzin,
die allerhande lieden door omheen
weven.
Van der Starp slaat mis
De meergenoemde mr. J. E. van der
Starp, de eerste, thans geschorste ver
dediger van Van der Waals, heeft een
brochure geschreven, waarin hij het
Verhaal over Emiel Verhagen aanneme
lijk poogt te maken. Hij beweert, dat
Verhagen de man was die, via een ar
restatie door de S.D. te Rotterdam, Van
der Waals en Sehreieder met elkaar in
contact bracht. In 1941. Toen wist Ver
hagen al dat hem in het England-
Spiel een moordenaarsrol was toebe
dacht. En toen was Van der Waals nog
door-en-door fatsoenlijk. Maar Joseph
Sehreieder haalde hem er toe over in
Duitse dienst te komen om Engelse
belangen te dienen. Aldus zegt mr. Van
der Starp.
Wel, met dit verhaal heeft de voor
malige verdediger van Van der Waals
zijn cliënt geen dienst bewezen. Want
reeds aan dit stukje romantiek alleen
kan men de onhoudbaarheid van het
gehele Emiel Verhagen-verzinsel dui
delijk aanwijsbaar maken.
In 1941 wist die „Verhagen" al iets
over zijn rol in het Engeland-Spiel?
Och kom, toen droomde er nog nie
mand van zulk een Spiel. Het begon
pas in de lente van 1942, toen Sehreie
der codes in handen had gekregen!
Via een arrestatie te Rotterdam werd
Van der Waals in contact gebracht met
Sehreieder? Het klinkt aardig, het is
alleen niet waar. Want Van der Waals
is zijn verraderswerk niet begonnen
onder leiding van Sehreieder. Van der
Waals had in Rotterdam, in dienst van
de S.D.-chef Moller, in 1941 al heel wat
mensen verraden, alvorens hij in de
ogen van Moller zó belangrijk werd,
dat Sehreieder in de affaire moest wor
den gemengd.
In Rotterdam werden, na contact met
Van der Waals (die reeds toen voor
illegaal werker speelde!) o.a. gearres
teerd de heren Jan van den Ende, Leen
Ridderinkhof, Otto Verdoorn, Jan
Kwak. De manier, waarop Van dei-
Waals de oude moeder van Jan Kwak
bedroog toen hij de tas van haar zoon
kwam halen (met belastend materiaal')
is zó gemeen, dat men er zich slechts
over verwonderen kan hoe iemand zulk
een boef durft karakteriseren als „door-
en-door fatsoenlijk".
Was het soms ook door-en-door fat
soenlijk dat Van der Waals (om maar
één voorbeeld te noemen) in Krimpen
a. d. IJssel met de hulp van geünifor
meerde Duitsers een overval deed op
een garage, daar banden stal om in de
zwarte handel te verkopen en tegelijk
twee mensen te arresteren om alles
een schijn van rechtvaardiging te ge
ven? Behoorde het plunderen van land
genoten óók al tot de opdrachten van
,de Britse agent Emiel Verhagen"?
Van der Waals was, nog vóór Sehreie
der hem ooit gezien had, reeds zulk
een groot helper van de S.D. in Rotter
dam dat de chef Moller hem zijn Rin-
geltaube noemde, d.w.z. de beste duif
van allemaal. Deze naam heeft Sehreie
der later overgenomen, al hadden be
paalde S.D.-beambten, die op de ver
rader spuwden, een andere naam voor
hem bedacht: Ringelnatter, d.w.z. ring
slang!
Zichzelf aangeboden.
Zó staan de zaken op! De Rotterdam
se S.D.-er Gustav Konig heeft in een
ambtsedig afgenomen proces-verbaal
verklaard, dat Van der Waals zich
reeds spoedig na de bezetting van Rot
terdam vrijwillig als verrader bij de
S.D. heeft aangemeld. Dat klopt op zijn
verraderlijke activiteit in Rotterdam
waar hij, de arme electricien, al spoe
dig in luxe auto's werd gesignaleerd.
De mensen, met wie hij in Rotterdam
omgang had en die hem verteld had
den van hun illegale werk, verdwenen
allen in de gevangenis. Enkelen leven
nog, de anderen zijn terechtgesteld of
omgekomen in een kamp.
Eerst toen Van der Waals belust
op een premie van 5000 gulden had
uitgevist dat een zekere Bierhuijs in
Haarlem een Duitser had neergescho
ten en dat deze Bierhuijs contact had
met een ondergrondse groep in Heem
stede, die over een zender beschikte
(de groep van broeder 'Joseph Klinge)
eerst toen vond de Rotterdamse SD-
chef Moller het nodig, dat Sehreieder
op de hoogte werd gesteld van An-
tons bestaan.
Moller is persoonlijk met hem naar
Den Haag gereisd, hij heeft op het
Binnenhof eerst gesproken met de
S.D.-er Hammer en daarna is Sehreie
der gehaald. En Sehreieder vond Van
der Waals na een oriënterend gesprek
over verraadzaken „zo van nature ge
schikt om als V-Mann op te treden",
dat hij hem voor zichzelf reserveerde.
Onder leiding van Sehreieder heeft
Van der Waals toen de premie van
5000 gulden verdiend, die de Duitsers
hadden uitgeloofd voor hem, die de da
der van de aanslag te Haariem aan
wees. Van der Waals lokte de dader
Bierhuijs, naar Rotterdam en liet hem
daar arresteren. Dat was zijn eerste
werk voor Sehreieder.
Vlak daarna verried hij de gehele
groep van broeder Joseph Klinge
(wiens zender werd gevonden bij de
arrestatie!); daarop volgde Theo Dobbe
te Amsterdam; vervolgens vielen de
Haagse illegale groepen van Le Griep
door zijn gruwelijk verraad in handen
der Duitsers, daarna groepen in Haar
lem en Apeldoorn: twintig goede va
derlanders, die allen werden doodge
schoten. En al dit afgrijselijke verraad
pleegde Van der Waals veie maanden
vóór het England-Spiel begon. Vele
maanden vóór de agent Willem van
der Reyden met Sehreieder sprak, vele
maanden vóór Ter Laak, Lauwers en
Taconis in handen van Sehreieder vie
len, waardoor het spel met de radio
zenders (na aanvankelijke mislukking)
beginnen kon.
Hiermede is het gehele verhaal van
de samenwerking .tussen Van der
WaalS, „Emiel Verhagen" en Sehreie
der in dienst van de Engelse Secret
Intelligence Service al voldoende weer
legd. Er heeft geen enkele buitenstaan
der, geen „Emiel Verhagen" en geen
ander mannetje uit de maan, geen
Joseph Sehreieder, die thans in
M.ünchen woont, deelt in een
brief d.d. 22 April 1949 mede, dat
hij in zijn woning bezoek heeft
gehad van Mr. Jonker uit Am
sterdam, de nieuwe verdediger
van Van der Waals. De heer Jon
ker heeft hem gevraagd, een ge
tekende verklaring te willen ge
ven dat hij, Sehreieder, geduren
de de oorlog voor de Britse ge
heime dienst heeft gewerkt.
Sehreieder, die ongevoelig is ge
bleven voor het argument dat hij
daardoor een goed figuur zou
slaan tegenover de Westelijke be
zettingsautoriteiten in Duitsland,
heeft geweigerd de verklaring
die in strijd met de waarheid zou
zijn geweest te geven
soort profetisch „vooruitbenoemde" E.-
Spielagent en geen Engelsman of Belg,
ook maar iets te maken gehad met 't
contact tussen Van der Waals en
Sehreieder.
Te laat verzonnen.
Van der Waals heeft, als leder mis
dadiger, ondanks al zgn handige leu
gentechniek een kolossale fout ge
maakt. Hij heeft zgn verhaal over de
dubbelganger Emiel Verhagen te Iaat
verzonnen. Hij is te laat op de gedach
te gekomen, na de oorlog op te treden
als „agent van Engeland".
Tijdens de oorlog is hij met tiental
len vooraanstaande verzetsmensen in
contact gekomen. Nóóit heeft hij hen
gewaarschuwd, nóóit heeft hij gespro
ken over de opdrachten van „Verha
gen". Leugens heeft hij verteld, om de
mensen in de val te lokken. Hij ging
in opdracht van Sehreieder in 1943
naar Zweden, sprak er met mensen
van de Nederlandse Inlichtingen
Dienst, gaf een valse naam op, noem
de zich leider van een sabotagegroep
in Nederland, sprak geen woord over
'n Engelse opdrachtgever, vroeg om
springstoffen uit Engeland en namen
van illegale werkers in het vaderland.
Maar hij kreeg niets. Hij kreeg óók
niet het bericht van Radio-Oranje, dat
hij in Zweden gevraagd had om op
nieuw weer vertrouwen te winnen in
een kring van ondergrondse werkers.
Van der Waals bereikte niets, om
dat hij eindelijk op een man stuitte,
die begrip had van wat de veiligheid
in oorlogstijd eist.
Het was de thans weer rustig in
Voorburg wonende ingenieur van de
Rijkswaterstaat W. L. C. Lindenburg,
die in 1943 als vertegenwoordiger van
het B.I. (Bureau Inlichtingen) in
Stockholm zetelde. Zonder ook maar
één ogenblik te vermoeden, dat hij de
beruchte Van der Waals voor zich had
(de schurk noemde zich toen Baron
van Lynden) had de heer Lindenburg
tóch het onbestemde gevoel dat er iets
niet klopte. Daarom nodigde hij „Ba
ron van Lynden" uit, naar Engeland
te vliegen en daar kennis te maken
met kolonel dr. Somer van onze ge
heime dienst, teneinde door persoon
lijk overleg de gemeenschappelijke
zaak te dienen. Het vliegtuig stond
voor Anton klaar. Hij behoefde maar
in te stappen!
Prachtiger kans om naar Engeland te
gaan (en dat wilde hij volgens mr. Van
der Starp toch zo zielsgraag?) had hij
ncoit gehad. Vrij van Sehreieder, vrij
van alle Duitsers kon hij, die zich
thans „agent in dienst van Engeland"
noemt, naar Engeland gaan. Maar Van
der Waals dacht er niet aan! Hij ver
zon gauw een verhaal: hij had teveel
sabotagewerk in Nederland, hij kon
zijn illegale mannen niet alleen laten,
hii kwam een andere keer nog wel
's terug in Zweden.
Toen besloot ir. Lindenburg direct
zélf naar loonden te vliegen en in
structies te halen bij kolonel Somer.
En kolonel dr. Somer, die hoofd van
net B.I. was, gaf hem de opdracht die
vreemde kerel naar Londen te bren
gen, opdat hij daar zijn verhaal duide
lijk kon afdraaien.
Maar Van der Waals, sluwe rat als
hij is, had lont geroken en was hals
over kop uit Zweden vertrokken met
het schip van de SD-agent Aben. Géén
woord had hij over Engelse opdrach
ten gesproken; geen lust had hij om
naar Engeland te gaan. En dat is niet
te verwonderen!
Toen hij later aan het eind van
de oorlog in Engelse handen was,
heeft hij openlijk toegegeven, de ver
rader Van der Waals te ziin, die graag
als spion tegen de Duitse Weerwolf-
organisatie iets wilde goedmaken van
alles wat hij had misdreven. Geen
woord over Engelse opdrachten, geen
woord over „Emiel Verhagen". En d i t
ware toch wel bij uitstek het moment
geweest om te zeggen: Ik ben een der
uwen, ik wil mijn recht, ik ben mede
werker van de Britse geheime dienst
op voordracht van Emiel Verhagen!
Maar Van der Waals was doodsbang,
onderdanig en beleefd en hij wilde
alles, èlles doen als men hem maar
niet aan het gerecht overleverde. Want
hij behoefde tegenover de officieren
var de Britse geheime dienst met
zulke verhalen natuurlijk niet aan te
komen. Een figuur als „Emiel Ver
hagen" heeft hij zelfs niet aangeduid
in het levensverhaal, dat hij voor de
Engelsen schreef. Waarom niet? Om
dat hij die leugens eerst later verzon,
toen hij, in het nauw gedreven door
dc verhoren en de confrontaties, niets
van zijn afschuwelijke daden meer
kon ontkennen.
Toen kwam zijn laatste stunt: toen
werd in zijn fantasie Emiel Verhagen
geboren, de sprekend op hem gelijken
de Engelse spion, die hem in dienst
ram voor Sehreieder
En deze onhoudbare, baarlijke non
sens, die door de feiten zo volkomen
wordt weersproken als maar ooit iets
weersproken werd, dit zeer belache
lijke leugenverhaal drukken thans
Nederlandse bladen in alle ernst af
als „de sleutel op het England-Spiel".
En er zijn zelfs journalisten, die naar
.Emiel Verhagen" lopen te zoeken in
bars en restaurants! Zij hebben in
ieder geval de eer, de laatsten te zijn
die door de fantastische leugenaar Van
der Waals bij de neus worden ge
nomen.
HTJGO DE GROOT NAAR DE
AVRO.
De radio-dirigent Hugo de Groot, na
de bevrijding een der dirigenten van
het amroeporkest der Nederlandse Ra
dio Unie, treedt op 1 Juni in dienst
bij de AVRO.
58. Met veel moeite heeft Pepi zich
in de tweede luchtkoker gewerkt. Hij
staart in een donkere ruimte en kan
riets ontdekken. Het vertrek schijnt
Keg te zijn. Pepi besluit om zich zachtjes
te laten zakken. Hij begint te wennen
aan het schemerduister en als hij op
de grond terecht is gekomen, ziet hij
een grote bal op de vloer liggen. En-
speels als Pepi is, kan hij niet nalaten
er een schop tegen te geven. Maar dat
bekomt hem slecht. Want de bal ver
wikt of verweegt niet! Pepi gilt het
uit Au, au!! Mijn teen is blauw!!" Dan
bekijkt hij de bal eens nader in het
donker. „Aha, ik zie_ het al! Een ijze
ren bal!" rijmt hij alweer. Maar wat
vreemd is dat! Er zit ook nog een
ijzeren ketting aan die bal. Pepi be
grijpt niet, wat dat nu weer betekenen
moet. Hij geeft er eens een ruk aan
Meteen klinkt er een gil en komt er
een gedaante op hem toegevlogen met
een nijdig gebrom. „Stil maar rakker,
wordt eens wakker!" roept Pepi uit,
hoewel hij zich helemaal niet op zijn
gemak voelt. Maar de „rakker" ant
woordt met een nijdige beet in zijn
hand en weldra zijn de twee dieren
in een gevecht gewikkeld.
95
IN DE
tjeerd adema
„U moet niet zo hard van staepel
lopen", zei hij. ,,'t Lijkt wel of u een
gramofoonplaet afdraeit. U heeft al
leen maer kort en duidelijk te ant
woorden, als ik u iets vraeg. Dat van
die koffiekan heeft u vanmorgen ook
al afgedraeid. Dat interesseert ons hier
geen steek. Ik wil alleen maer feiten,
u de man harkant als degene, die
eergisteraevond ongeveer half zas bij
u om een sleutel heeft gevraegd"
Mevrouw Van der Does scheen min
of meer gepikeerd en viel van het ene
uiterste in het andere.
Ze knikte stijfjes, sloot haar dunne
lippen vast op elkaar en stak demon
stratief de hand naar het tasje uit.
„U harkant dus deze man?" vroeg de
rechter-commissaris.
„Jawel, edelachtbare"»
„Dan zal dat aen uwe verklaering
worden toegevoegd", zei de rechter
commissaris. „U ontvangt bericht,
wanneer u hier weer moet verschij
nen".
Hij gaf de vrouw een hautain knikje
en drukte opnieuw op het knopje van
de bel op zijn schrijftafel.
Een beambte deed de deur open en
liet mevrouw Van der Does, die spin
nijdig voor zich uitkeek, passeren.
„Getuige Meeuwsen!" riep dé rech
ter-commissaris.
Er stapte een correct gekleed heer
tje binnen, die een buiging maakte
voor de rechter-commissaris, daarna
voor dc griffier en juist van plan
scheen zijn derde buiging aan Steens-
ma te wijden, toen het tot hem door
drong, dat deze man het van moord
verdachte individu was.
„Neemt u plaets, mijnheer", zei de
rechter-commissaris, naar de stoel wij
zend, welke door de vorige getuige
was vrijgelaten.
Hii zocht een ogenblik in zijn dos
sier en nam er een foliovel uit, waar
in hij vluchtig een blik sloeg.
„Oh, juist, uw naem is AnUumie
Johannes Meeuwsen, u is geboren in
1893 te Anna Paulowna. u woont in
Den Haeg in de Spuistraet nummero
negen en negentig en u is commies bij
de Algemene Rekenkaemer".
„Om u te dienen, edelachtbare", zei
de getuige met een beleefde hoofd
knik.
Hij had zijn hoed naast zich op de
vloer gelegd en hield zijn handschoe
nen krampachtig in zijn linker vuist.
Zo nu en dan wierp hij een enigs
zins bezorgde blik in de richting van
ir Steensma, als vond hij het onver
antwoord, dat men een moordenaar
hier maar ongeboeid en onbewaakt
in eenkamer had opgesloten bij een
paar weerloze ambtenaren.
„Meneer Meeuwsen" zei de rechter
commissaris, .volgens de hedenmor
gen door u afgelegde verklaering. Be
vond u zie'' 'eergisteraevond bij een
publieke tetefooncal op het.... hij
zocht even in het proces verbaal en
noemde daarna het pleintje, waar zich
het perceel bevond, waar de vrouw ver
moord was.
„Jawel, meneer", zei de getuige.
„W«et u nog hoe laet 't toen was?"
„Ik kwam om vijf uur van mijn bu
reau", zei de commies, ,ik ben twintig
minuten bij mijn kapper geweest, ik
heb daarna in een bloemenwinkel een
bouquet voor de verjaardag van mijn
vrouw besteld dat heeft met praten en
uitkiezen zowat een kwartier geduurd
en ik heb dacrna ongeveer 'n half uur
tje met een collega in het „Gouden
Hoofd gezeten.
„Laat's kijken, dat's samen twintig en
vijftien en laten we zeggen acht en
twintig, dat's drie en zestig, dus dan
moet 't ongeveer drie of vijf minuten
over zes zijn geweest".
„Ik kan wt' horen, dat u aan de Re
kenkamer werkt, meneer", zei Steens-
ma sarcastisch.
De commies wierp een verschrikte
brik in zijn richting en de rechter-com
missaris keek verstrooid uit zijn stuk
ken op.
„Ik verzoek de verdachte geen op-
maerkingen te maeken als hem niets
gevraagd w- it", zei hij stroef.
Hij wendde zich weer tot de getuige.
..Vertal u mij eens, mijnheer, wat
heeft u gezien en geheurd togn u daer
by dia telefooaeil artoe.d?"
In zgn hoofdartikel van Zaterdag 7 Mei levert de conservatieve Daily Express,
Engelands grootste dagblad (dagelgkse oplaag 4 millioen), felle, critiek op het
op 25 Maart j.1. in Nederland ingediende wetsontwerp op de journalistieke ver-
antwoordelgkheid. Het blad schrgft dat indien dit wetsontwerp aangenomen zou
worden, dit dictatoriale machten zou verlenen aan de Nederlandse Regering, die
daarmede alle critiek op hun beleid de kop in zou kunnen drukken en, indien
hun dit gelegen kwam, ook de waarheid zou kunnen verbloemen.
het tribunaal zou gevangenisstraf met
zich meebrengen. Beschuldigingen te
gen journalisten zouden gemaakt kun
nen worden door belanghebbenden,
door de officier van justitie, door jour
nalistieke lichamen of eigenaren. Niet-
geregistreerde personen zouden niet
als journalist kunnen werken en zich
zelfs geen journalist kunnen noemen.
„De doeleinden van deze voorstellen
zijn als van ouds om verkeerde, mis
leidende of onverantwoordelijke infor
matie door de pers te voorkomen.
„Maar hoe zouden deze machten fei
telijk gebruikt kunnen worden?
Het feitelijke doel.
„Om critiek te verhinderen. Om de
waarheid te onderdrukken wanneer
deze de Regering ongelegen zou zijn.
„Indien dit wetsontwerp aangenomen
wordt, is de Nederlandse regering op
weg naar een dictatuur. En daarmede
zouden Nederlands vrienden in Enge
land er" niet langer zeker van kunnen
zgn dat de Nederlandse Regering eeB
veilige voogd is over Nederlands over
zeese bezittingen", aldus eindigt het
artikel.
Onder de kop „Dutch folly" Neder
landse dwaasheid"), spreekt het blad
eerst zgn waardering uit voor het
ferme Nederlandse optreden in Indo
nesië, waar op moedige wgze het hoofd
geboden is aan anarchisme en wanor
de, ondanks machtige buitenlandse op
positie".
„Hoewel het Nederlandse standpunt
over Indonesië veel steun heeft gevon
den in Engeland, zouden wg genood
zaakt zijn deze opinie te herzien, in
dien het Nederlandse parlement de
voorgestelde perscontróle zou aanvaar
den, want dit wetsontwerp op de jour
nalistieke verantwoordelijkheden zou
dictatoriale machten verlenen aan de
Nederlandse regering", aldus de Daily
Express.
„Men is van plan een perstribunaal
op te richten en een lijst van journalis
ten aan te leggen. Dit tribunaal zou
disciplinaire jurisdictie over de journa
listen kunnen uitoefenen. Overtredingen
zouden gestraft kunnen worden van
een waarschuwing af tot f 10.000 boete
en verbod om te schrijven toe. Het
niet gehoorzamen aan de uitspraak van
en u zult 's morgens weer
kiplekker uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal in
uw ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de
plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES
om die liter gal op te wekken en uw spijs
vertering en stoelgang op natuurlijke wijze
te regelen.
Volgens gewoonlijk welingelichte
kringen te Londen hebben Groot-Brit-
tannie en Italië een overeenkomst ge
troffen, volgens welke Italië binnen
twee jaar het trustschap over Tripoli
tanie, onder tqezicht van de V. N., zou
verkrijgen. Italië van zijn kant zou het
Brits-Amerikaans voorstel omtrent Eri
trea willen aanvaarden, volgens het
welk Oost-Eritrea door Ethiopië be
stuurd zou worden onder trustschap
van de V. N., en West-Eritrea door de
Anglo-Egyptische Soedan.
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur AVRO: 6,15 Tom
Erich (piano) 6,30 Voor de Strijdkrach
ten 7,00 Radiostrip 7,20 Bijnamen in
de Kamermuziek 7,45 Rubriek 8,05
Ronde van Nederland 8,15 „Musicorda"
8,45 Brieven over hersengymnastiek
8,55 Liederen-cyclus 9,30 Buitenlands
overzicht 9,45 Kamerorkest 10,20 „De
schooljuffrouw" 10,30 Peter Fears (so
list) 11,15 Solistenconcert
HILVERSUM IX 415 m Nieuwsberichten
om 7. 8, en 11uur KRO: 16,10 Sport-
praatje 6,20 Amusements-orkest 6,50
Actualiteiten 7,15 Ensemble „Sensible"
7,50 Mr Jan Derks 8,05 De 'gewone
man 8,12 Maastrichts Stedelijk Orkest
9,20 Fien de La Mar declameert 9,40
Alma Musica 10,10 Piano en zang
10.45 Avondgebed 11,15 Gramofoonplaten
VOOR WOENSDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8 1, 6, 8 en 11 uur VARA: 8,18
Walsen-programma 12,00 Accordeola
12,38 Hammond-klanken 1.20 Malano
6,20 Paul Whitemtn en orkest 6,30
Strijdkrachten 7,00 Lezing 7,ló Sil-
vestri-kwartet VPRO: 7,30 Voor de
jeugd 7,45 „Van alle dag'» VARA:
8,05 Ronde van Nederland 8,20 Prome
nade-orkest 8,50 De wreker (hoorspel)
10,05 Kwartet Jan Corduwener 10,25
Volksliederen 10,45 Van boek tot boek
11,15 De hit-kit 11,45 Gramofoonplaten
HILVERSUM II 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur NCRV: 8,15
Muziek bij het werk 12,33 Zigeuner
orkest 1,15 „Mandolinata" 6,00 Onze
Nederlandse koren en korpsen 6,30 Dr
J J Smith 7,15 Nieuws uit Indonesië
7,30 Hier is de zesde colonne 7,45 En
gelse les 8,05 Programma-proloog
8,15 Radio Philharmonisch-orkest 9,30
Lezing 10,00 ,,De zee blijft vrij" 10,15
Geestelijke liederen 10,45 Avondover
denking 11,15 Avondocncert
(Van onze Haagse redacteur)
Als de buitenlanders nog niet moch
ten weten, dat Nederland het bloe-
menland is, dan zullen de kleuren
films, die dezer dagen gereed geko
men zijn, het hun wel vertellen. Ne
derland heeft zijn Schiedam, welks
producten tot ver over de grenzen
door de vreemdelingen met smakken
de tong worden geroemd; het heeft
Eindhoven, dat de naam van Neder
land in alle werelddelen bekendheid
verschafte; het heeft het Westland, dat
in het prille voorjaar de primeurs op
de tafels van de Engelsen en van an
dere volkeren brengt; het heeft Scbe-
Veningen, dat het Hollandse zeeban
ket tot naar Rusland toe verzendt.
Het heeft ook Aalsmeer en de bollen
velden met zgn schat aan bloemen,
waaraan ingezetene en vreemdeling
zich kunnen verlustigen.
Maar deze bloemenpracht bestaat
niet voor het loutere genoegen van de
schoonheidlievende Nederlanders. Er
zullen deviezen mee verdiend moeten
worden. Als een aantrekkelijke staal
kaart van wat Nederland heeft te bie
den, reizen enige goede films de zen
dingen vooruit.
Bgzonder geslaagde opnamen
Wij hebben ze gezien Aalsmeer uit
de lucht; grote glasoppervlakten; de
kassen, waarin de vaderlandse kweek-
kunst de fraaiste, de weelderigste en
kleurrijkste variëteiten voortbrengt
van azalea's, anjers, cyclamen, orchi
deeën en de ontelbare andere bloem
soorten, die "eens de tafels en tuinen
van de minnaars zullen sieren. De
films tonen de zorgvolle en toegewij
de arbeid van de kwekers en de re
sultaten, die zij daarmede bereiken.
Zij laten zien, hoe het bloemenschik-
ken tot een ware kunst is geworden
en zij maken een uitstekende reclame
voor een echt inheems product.
Andere kleurenfilms demonstreren
de bonte kleurschakeringen van de bol
lenvelden; de lens richt zich op de af
zonderlijke bloemen en tovert de toe
schouwer exemplaren voor ogen, die
in het buitenland steliig indruk zullen
maken.
Bijzonder geslaagd zij de opnamen
het resultaat van een met eindeloos
geduld fotograferen van open
springende tulpen, azalea's, lelies, gla
diolen, zonnebloemen, hyacinthen,
narcissen, enz. Men ziet de bloem
knoppen openbarsten en de bloomen
zich in volle kleurenpracht tot volle
wasdbm ontplooien. Leerzaam in de
eerste plaats, maar ook het verlangen
wekkend om zelf bloemen te kweken
en er tuinen en parken mee te tooien.
Als de buitenlander? er ook zo over
denken, zullen de films aan hun doel
beantwoorden en de Nederlandse kwe
kers zullen wel varen door deze kleu-
»ige propaganda.
„Ik ging naar huis om te dineren",
zei de heer Meeuwsen, „en plotseling
bedacht ik, dat ik de bloemen voor mijn
vrouw wel ha l betaald, maar dat ik in
de winkel vergeten had, naam en adres
op te geven".
„Ik wist. dat er op het pleintje een
telefooncel was en ik besloot vandaar
uit even op te bellen".
„Jae, jac", zei de rechter-commissaris,
en toen zag u, dat er al iemand in de
cal stond".
„Juist, meneer en daarom wachtte
ik even. Ik keek onwillekeurig naar
deze.hm.deze man, want als je
wachten moet, nietwaar en weinig tijd
hebt.
„Volkomen begrijpelijk', zei de
rechter-commissaris.
„Ja, en toen zag ik, dat hij een paar
r. aal wat in de hoorn zei en ik zag,
dat hij zich erg driftig maakte".
„Kon u niet verstaen, wat er gezagd
werd?"
„Helaas, meneer, maar ik zag, dat
deze. hm.... dez man de hoorn
nijdig op he4 toestel smeet. Ik dacht
nog: ,nou, nou.,,.rt
Hij stopte en keek de rechter-com
missaris belangstellend aan.
Deze nam de bril van zijn neus en
poetste met een helderwitte zakdoek de
glazen schoon.
„Juist", zei hij. „U dacht dus „nou,
nou" enne, wat gebeurde er toen vér
der?"
„Tja", betoogde de commies, zijn ge
heugen raadplegend. „Ik zag wel, dat
die heer.... hm die man..., erg
opgewonden was en om hem een
beetje in de goeie stemming te brengen,
zeg ik zo tegen hem: „goeien avond,
meneer", maar hij zei niets terug en
keek me met van die grote ogen aan.
Ik heb natuurlijk geen ogenblik kun-
r >n vermoeden, dat ik daar met een....
hm.... een gevaarlijk individu...."
Steensma liet een sarcastisch lachje.
„Ik had u best kunnen bijten", zei
hij.
De heer Meeuwsen huiverde.
„Ik waarschuw u, verdachte, dat de
verhoren buiten uw tegenwoordigheid
worden gehouden, als u uw kinderlijke
interrupties niet achterwege laet", zei
de rechtercommissaris streng.
(Wordt vervolgd)