DELFTSCHE SLAOLIE
Wie zal Stalin straks opvolgen?
PRIJS FL.1.80 PER FLES
Onze Damrubriek
Hilmi neemi hei leven, zoals het
nu eenmaal is
Residentie
Malenkof, de „spek-leeuw" van het Kremlin
Groot geworden achter de
brede rug van Stalin
Het Radioprogramma
*9
r.M vm
m m.
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
Twintigduizend Amster
dammers hoorden Weense
muziek
Nederlanders leggen
een Turkse haven aan
Droogte in de V. S. bedreigt
de oogst
AVONTUUR
(Door Nils Sandberg, Stockholm)
«smmunr M„ v„.
doo<l in de Sowjetunle een diepgaande n ih' ?er"athtinff. «lat er na Stalins
In hoeverre deze verwachting gerechtvJLdlrd^T"^*111* 7Al lntreden'
bevroeden. Wel kan men op het no-enhm niemand thans nog
waarschijnlijkheid zeggen wie StaHn nlet aan zekerheid grenzende
voor niet in aanmerking Stalin ÏÏl» TTJ'"1 7ij"' Mo,otof k°m*
„itverkoren. Ma"n heeft «eorKi Molenkof als „kroonprins"
Georgi Malenkof is voor de westerse wereld de e
Sovvjetleiders. Maar de meer ter zake k„nai- ,g tf onbekende onder de
Malenkof de komende man is. weten, dat de thans 48-jarige
2^0ALS MEN WEET zjjn er in de
Communistische Partij der Sowjet-
unie drie machtige bestuursinstanties
Dat zijn: het Politieke Bureau (polit-
buro), dat de hoogste leiding uit
oefent: het Organisatorische Bureau
(Orgburo) dat alle kwesties der par
tij-organisaties regelt en voorts het
Secretariaat van het Centrale Comité
der Partij, dat eens Stalins citadel
was in zijn strijd om de macht. Molo-
tof zijn naam betekent: man met
de hamer heeft slechts in één van
die drie lichamen zitting, namelijk in
het Politieke Bureau. Malenkof ech
ter is plaatsvervanger van Stalin in
het partijsecretariaat en hij heeft be
halve in het Politburo en het Orgburo
ook nog zitting in het kleine kabinet
van de Raad der Ministers. Alle draden
komen in Malenkofs hand bijeen, hoe
wel hg geen ministerieel ambt be
kleedt. Malenkof laat weinig van zich
spreken en zelf vervult hij in het open
baar veelal een zwijgende rol.
Maar zoals Stalin eens in de scha
duw van Lenin groot werd, zo groeide
Malenkof op achter de brede rug van
Stalin, die hem ten slotte heeft uit
verkoren.
Wie Is Malenkof?
Malenkof heeft een machtige sche
del, brede schouders, een sterke vita
liteit en veel energie. Hij is ondanks
zijn zware lichaam merkwaardig be
weeglijk. Hij geeft zich soms de schijn
opgewonden te zijn. Daarom noemt
men hem „de kalkoense haan van 't
Kremlin" en een andere bijnaam
duidt hem aan als „spek-leeuw". Maar
van geen der elf mannen, die sinds
de plotselinge dood van Zjdanof en
de degradatie van Wosnessinski in 't
Politburo overbleven, is zo weinig in 't
Westen bekend als van Malenkof.
Hij werd in 1901 in Orenburg aan
de RussischSiberische grens geboren
Op 19-jarige leeftijd studeerde hg aan
een technische school, waar hg als
politiek leider der studenten optrad.
Op één of andere manier kwam hij in
aanraking met Stalin, die hem bruik
baar vond en iiem secretaris maakte
aan het partijsecretariaat, hetgeen be
tekent, dat hij verbonden werd aan 't
sterkste machtsapparaat, dat vijf jaar
later in de worsteling tegen de Trots
kistische oppositie zulk een verbit
terde strijd voerde en ten slotte over
de hele linie zegevierde.
Malenkof bleek een uiterst bekwa
me secretaris, een geboren partijfunc
tionaris of zoals men in Rusland met
zekere minachting zegt: een apparat
sjik. Maar hij wist de weg in alle ver
zamelingen van schriftstukken spe
lenderwijze te vinden. Hij kende het
materiaal en breidde het uit, zodat we
VOOR DINSDAG
HILVERSUM I, 301 M. Nieuwsberichten
om 6, 8 11 uur. AVRO: 6.15 Tom
Eiich (piano). 6.30 Strijdkrachten. 7.15
Achter het voetlicht. 7.30 Top-hits. 7.45
Rubriek. 8.05 In het radiozoeklicht. 8.15
gr.pl. 9.45 Buitenlands overzicht. 10.00
Werken voor piano's. 10.30 The Skymasters
fll.15 B.B.C.-symphonie-orkest.
HILVERSUM II, 415 M. Nieuwsberichten
om 7, 8 11 uur. KRO: 6.10 Sportpraatje.
6.20 Actualiteiten. —.30 Lezing. JT.15
Amusementsorkest. 7.45 „Dit is leven".
8.05 De gewone man. 8.12 Radio Philharm.
Oikest. 9.15 School en radio. 9.25 Zang
én piano. 9.50 Kamermuziekconcert.
VOOR WOENSDAG
HILVERSUM I, 301 M. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en II uur. - VARA: 8.15
Johan Jong (orgel). 12.00 Miller-sextet.
12.38 Hammond-klanken. - 1.20 Omroep
orkest. 6.20 André Koestelanetz en orkest.
6.30 Strijdkrachten. 7.00 Lezing. 7.15
Paul Godwin trio. VPRO: 7.30 Ds. B. Gast.
7.45 Voor de studenten. 8.00 Nationaal
programma. 8.05 Marinierskapel. 8.45
Eindexamen. 9.05 Amusementsprogramma.
10.20 Ons lied. - 11.15 Dolf van der Linden
xnet orkest.
HILVERSUM II, 415 M. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 11 uur. NCRV: 8.15
Muziek bij het werk. 12.00 Boston „Pops -
orkest. 1.15 „Vrij en blij". 8.00 Onze
Nederlandse koren en korpsen. 6.30 gr.pl.
6.45 Pianoduo. - 7.15 Nieuws uit Indonesië.
7.30 Actueel geluid. 8.05 Nationaal pro
gramma.
MALENKOF
spek-leeuw
op de geschikte momenten te voor
schijn kon worden gehaald om dienst
te doen tegen alle mogelijke opposan
ten in de periode van de „grote zuive
ring". Als privé-secretaris en als dis
cipel van Stalin, leerde hij de gedach
ten en de opvattingen van zijn leider
kennen alsmede diens aziatische boe-
rc sluwheid. Malenkof herhaalt het
woord Stalin: het kader geeft bij alles
de doorslag, „zo dikwijls, dat velen
hem voor de' man aanzien, die deze
uitspraak zélf het eerst formuleerde.
Malenkof heeft een itzonderlijk sterk
geheugen, dat namen, gebeurtenissen
en getallen gemakkelijk opneemt en
vasthoudt. Hij kent de hele chronique
scandaleuse van de bolsjewistische
kopstukken, en hg houdt er van zijn
gesprekpartners te imponeren door hun
de allergeheimste en onaangenaamste
bijzonderheden uit hun leven voor te
houden. Hij voegt er dan gemeenlijk
boosaardig glimlachend aan toe: „Ge
ziet, towaritsj, voor de partij blijft
niets verborgen!"
Malenkof versterkte zijn uitnemen
de geheugen door een niet minder
voortreffelijke kartotheek. Hij heeft
een onvergetelijk registratie-systeem,
dat niet slechts de hele communisti
sche partij omvat, maar practisch het
hele land, van de ministers af tot aan
de arbeiders en boeren toe. Dit onge
looflijk ingewikkelde controle-sy
steem is de ruggegraat van de Sowjet-
macht. En Malenkof houdt de sleutel
tot dit systeem in zijn hand. Bij de
grote partijzuiveringen leverde Malen
kof als alwetende „kartotheker" aan
dè toenmalige procureur-generaal Wys-
jinski de nodige bewijsstukken. Wys-
jinski werd Malenkofs toegewijde
werktuig. Toen Malenkof tien jaar la
ter zich tot de hoogste functie had op
gewerkt, toonde hij geen ondankbaar
heid; hij liet Wysjinski als opvolger
v an Molotof in het ministerie van bui
tenlandse zaken binnentreden.
Op de hoogste sport
Malenkof heeft vijftien jaar lang op
de achtergrond gewerkt. Vrijwel nie
mand kende zijn betekenis en nog min
der kende men in hem de toekomstige
dictator van de Sowjetunie. Hij was
intussen allerminst een kluizenaar.
Zijn buitengewoon mooie vrouw, die
als artiste aan het Dramatische The
ater te Moskou verbonden is, ver
zweeg voor de directie en voor haar
collega's toch maar liever dat ze de
echtgenote was van Malenkof. Men
kent haar dan ook uitsluitend onder
haar meisjesnaam. Pas in 1939, na
vijftien jaar in het partijsecretariaat
te hebben gewerkt, kwam Malenkof
voor het eerst meer op de voorgrond.
Stalin beloonde zijn trouwe diensten
door hem als lid van het Orgburo te
benoemen en tevens en dat was een
ongehoorde promotie! tot secretaris
van het Centraal Comité der Partij.
Tijdens de tweede wereldoorlog
werd hij lid van de Verdedigingsraad,
die uit Stalin, Beria, Molotof, Wo-
rosjilof en Malenkof bestond en waar
aan alle partij- en regeringsinstanties
ondergeschikt waren. Malenkof werkte
hard en systematisch. Hij moest de
productie bevorderen, vliegtuigfabrie
ken uit de grond stampen, in de
Oekraïne de partisanenbenden organi
seren en in het hele land de partij
zuiveringen doen plaatsvinden. Hij
aanvaardde als hoge commissaris van
Verdediging de verantwoordelijkheid
voor het standhouden van Stalingrad.
Toen de Duitse troepen moesten te
rugtrekken werd Malenkof commissa
ris van Wederopbouw. Hij is de man,
die met weergaloze gestrengheid de
collaborateurs strafte en de bewoners
van de Krim, en de inwoners van ver
schillende „autonome" republieken bij
tienduizenden naar Siberie zond.
Plaatsvervangers
In 1946 bereikte hij de hoogste sport:
hij werd plaatsvervanger van Stalin.
Alleen Zjdanof, de stichter van de
„Kominform" was voor hem nog een
rivaal. Maar Zjdanof stierf plotseling.
Sindsdien is Malenkof de machtigste
man na Stalin, hij is de grote „mana
ger", die persoonlijk zijn mensen uit
zoekt, ze voorbereidt, examineert en
ten slotte op de voorgrond plaatst. In
partijkringen worden deze invloedrijke
lieden aangeduid als „Malenkofzy"-
mannen van Malenkof.
Sinds enkele maanden dragen de
proclamaties in de Prawda slechts
twee ondertekeningen. Het is naar
menselijke berekening zeker, dat de
eerste ondertekenaar, Stalin, door de
tweede, Malenkof, zal worden opge
volgd. Of dit ook een politieke koers
wijziging zal betekenen? Malenkof
heeft zich hierover nog niet uitgespro
ken. Hij heeft daartoe nog tijd, naar
hij gelooft!
Oplossing probleem 71.
Stand: Zw. 9 sch. op: 7, 8, 12, 18, 19, 24,
28 29 36
Wit 9 sch. op: 16, 33, 39, 40, 41, 43, 44,
45. 48.
Opl. 1. 40—34 (29x49), 2. 39—34 (36x
47), 3. 16—11 (47x40), 4. 11x33 (49x29),
5. 45x14!!
En nu nog even het volgende standje.
Zw. 5 sch. op: 14, 17, 20, 21, 26. Wit 5
sch. op: 23, 25, 32,33, 34.
Zwart was aan zet en speelde de
vrij onschuldige zet 1722, die stellig
tot remise zou leiden. Wit zag geen
kwaad en liet volgen 2319 zw. 14x23,
wit 25x14 en nu was het meteen winst
voor zwart n.1. door 2228, 2329 en
2127. Hoe wit nu ook slaat steeds
volgt 26x10!
Ter oplossing voor deze week:
Probleem 72 van H. F. Antonisse.
-?25—
baas /)sss&/
i m WÈ m
WZ Wi 22
SK WW/
"ww.
mi 'JM
M 9. mm.. jm..
w7//..
'M '%M
Zw. 10 sch. op: 7, 8, 9, 10, 12, 15, 17,
18, 26, 35.
Wit 10 sch. op: 20, 21, 23, 24, 31, 32,
37, 39, 44, 48.
Wit speelt en wint.
Moderne Turk, maar irouw
Mohammedaan
(Van onze correspondent te Ankara)
gOY HILMI DURANDÜSCHER bete
kent in Istanbul net zoveel, als Jan
sen in Amsterdam, Brown in Londen
en Duran in Parijs. Met dit verschil
echter, dat Hilmi zijn achternaam Du-
randüscher pas sinds 1935 draagt. De
vooruitstrevende regering van Ataturk
stelde een wet in, die iedere Turk
dwong zich een achternaam aan te
schaffen. De brievenbestellers hebben
het nu gemakkelijker dan toen zjj uit
de duizenden Hilmis, Mehmeds, Fueds
enz. de juiste man moesten zoeken.
Hilmi is vijftig jaar. Toen hij gebo
ren werd, schreef men in Turkije het
jaar 1935. Intussen heeft Turkije de
Europese jaartelling aangenomen, met
het gevolg, dat Hilmi, van de middel
bare leeftijd daalde tot die van een op
geschoten knaap, in welke omstandig
heid hij zich op zijn manier uitstekend
aanpast. Reeds als opgroeiende man
kleedde Hilmi zich naar Europese
mode. Voor enkele jaren bedekte hij
zijn hoofd nog steeds met de wijnrode
fez, ten teken van de mohammedanen.
Hilmi is op het ogenblik nog nauwe
lijks te onderscheiden van zijn Neder
landse of Portugese collega's.
Zonder het fanatisme van zijn voor
vaders is Hilmi toch een goede mo
hammedaan. Zijn beroep laat niet toe,
dat hij de Vrijdag en de vastenmaand
Ramasen heiligt, doch de feesten van
de Islam zijn nog altijd de hoogste
feestdagen van de Durandüschers.
Bij „Ram-Bayram" kiest hij uit de
in de stad stromende kudden zelf het
offerdier uit en draagt het, als in een
rugzak, over zijn schouder naar huis.
Persoonlijk voltrekt hij de rituele
snede en houdt zich stipt aan de op
roep in de dagbladen, waarin de ver
maning staat, dat het vel van de die
ren niet te gelde gemaakt mag worden
en geschonken moet worden aan de
een of andere vereniging.
Op „suiker-Bayram" schraapt hij zijn
spaarduitjes bij elkaar, vraagt zijn di
recteur om een voorschot, schrijft en
ontvangt ontelbare gelukwensen, koopt
voor zijn verwanten kleverige snoep
jes en gaat dan met zijn hele familie
naar een kermis met bazuinblazers,
schommels, worstelaars en koorddan
sers. Of hij gaat met zijn familie in
de groen gestreepte tweede klas van
de tram naar het Europees-Amerikaans
aandoende centrum van vermaak. Hij
moet echter genoegen nemen met „al
leen maar te kijken" naar de geëtaleer
de luxueuze artikelen en de bonte aan
plakbiljetten van de vermaaksgelegen-
98. Pom en Pam zijn sprakeloos als
Pim hun vertelt, dat hij vanavond de
„Salmiak" wil verlaten. „Hoe wil je
dat doen? Dat is onmogelijk!" roepen
ze allebei tegelijk uit. „De kapitein zal
dat nooit goedvinden." „Ja, dan zullen
we het zonder goedvinden van de ka
pitein moeten doen," antwoordt Pim.
„Het spijt me voor de kapitein, maar
ik ben niet van plan om nu weer met
een naar Buldogstad terug te gaan, zon
der één voet in Afrika gezet te hebben.
Bovendien is het onze plicht te zorgen,
dat Pepi veilig bij zijn vader terug
komt. Vergeet niet dat hij een prins is.
Enprinsen reizen nooit zonder een
gevolg. Prinsen hebben altijd iemand
nodig, die op hen past en voor hun
veiligheid zorgt. Nu en dat moeten wij
voor v Pepi over hebben", besluit Pim
zijn relaas. „Ik zou moeder niet onder
de ogen durven te komen, als ik haar
moest vertellend dat we Pepi eenzaam
in Afrika hebben achtergelaten." Pom
en Pam knikten. Ja, er zit veel waars
in hetgeen Pim hun vertelt.
heden .Een bezoek aan deze inrichtin
gen laten zijn financiën niet toe.
Hilmi is al tevreden, wanneer hij in
de bioscoop in de voorstad de Holly
wood-wereld van directeuren, gangster
koningen en revuesterren kan aan
schouwen. De radio, waarvm de afbe
talingstermijnen weer op zijn budget
drukken, gebruikt hij om naar de zen
der van Ankara te luisteren, waarvan
de zwaarmoedige muziek uit de Oriënt
hem afsluiten van de wereld. Het gaat
Hilmi niet zo erg voor de wind, hij
klaagt over de slechte tijden, is bang
voor nog slechtere en is een vijand van
de revolutie. Zijn altijd ijverige vrouw
wil niets met de politiek te maken
hebben. Met opgetrokken wenkbrau
wen leest zij in de krant, hoe een
vrouw kortgeleden bij een congres van
de democratische oppositie-partij een
zoon geboren kreeg, die door de aan
wezigen gedoopt werd met de naam
„congres". De „Hanum" wat zoveel
betekend als „mevrouw" heeft ge
noeg te doen met haar eigen kleine
wereldje, met de aanschaffing van
houtskool voor de winter of zij ergert
zich over de „Bakkal", de Turkse
winkel van Sinkel op de hoek van de
straat, die de prijs van de eieren nog
maar steeds niet verlaagt. Met afschuw
denkt zij aan de achter haar liggende
jaren, toen het hoofd voedsel het
wittebrood alsmaar zwarter werd
en dikwijls zelfs nauwelijks te krijgen
was. Op het ogenblik heeft zij het ge
makkelijker dan menige Europese
huisvrouw. Groente, vis, yoghurt en
kaas worden door de straatventers met
hun ruige paardjes in de nauwe stegen
gebracht.
Hilmi verdient niet meer dan in 1938;
de prijzen van de levensmiddelen zijn
daarentegen zesmaal zo hoog gewor
den. Oude familiestukken, tapijten en
alle koperen vaten uit de keuken, die
gemist konden worden, zijn aan de
bazar verkocht.
Van de emancipatie van de Turkse
vrouw moet de „Hamum" niet veel
weten. Zij gaat nog steeds in het zwart
gekleed met een zwarte sjaal om het
hoofd gewonden.
Neriman, haar 15-jarige dochter, die
het lyceum bezoekt en onder haar scho
lierenmuts brutaal de wereld inkijkt,
zal het makkelijker hebben. Zij moet
en durft haar eigen weg zoeken. Maar
evenals haar 19-jarige broer Orhan, die
op kosten van de staat studeert, zal zij
na het examen eerst haar studie er
gens in een verlaten oord in het dun
bevolkte Anatolie, door werken moe
ten terugbetalen. Voor Orhan is dat
een erezaak. De vlag met de halve
maan en de gelaatstrekken van Ata
turk zijn zijn idealen. „Welk een trots
is het om Turk te zijn", staat er met
gouden letters op zwart glas in het
schoolgebouw van Orhan.
De gedachten van vader Hilmi vlie
gen niet zo hoog. Hij is al tevreden
wanneer hij op een warme zomeravond
aan het meer van Marmara op een
café-terras zijn gezoete koffie kan drin
ken of met zijn buren een partijtje
kan schaken of dammen. Wanneer hij
dromerig de rook van zijn goedkope
sigaret nastaart, denkt hij aan de goe
de tijden, toen men zich de gebakken
makreel of in de melk gekookte kip
penborst goed liet smaken. Misschien,
wanneer het geld nog toereikend is,
zal Hilmi met de zijnen Zondag een
tocht gaan maken met een boot op de
Bosporus naar de beroemde bronnen
van Hunker-Suyu. Zijn vrouw moet
dan bladerdeeg-pasteitjes bakken; men
zal in de schaduw van oude plantanen
gaan zitten, over de oude tijd praten
en zo weinig mogelijk aan de winter
denken. Dat zou heerlijk zijn. De kin
deren zullen het er echter niet mee
eens zijn. Orhan zal liever naar de
zwemclub gaan en Neriman zal haar
opstel moeten maken over de positie
van de vrouw in het nieuwe Turkije.
Dat muziek de mensen dichter bij el
kaar kan brengen, bleek Zondagavond
in het RAI-gebouw te Amsterdam,
waar „dicht op elkaar gepakt", 20.000
Amsterdammers, onder wie dé eerste
burger van de stad, mr. A. J. d'Ailly.
luisterden naar een Weens muziekpro
gramma, dat aan de bevolking van Am
sterdam werd aangeboden door het be
stuur van de stichting „Holland Fes
tival 1949".
Vóór de pauze voerde het Concert
gebouworkest, dat onder leiding stond
van de Weense dirigent Erich Kleiber,
werken uit van Haydn, Schubert en
Mozart. Na de pauze kwam een iets
lichter genre aan de beurt. Een tweetal
ouvertures en. een wals van Johann
Strauss vielen dusdanig in de smaak
van het publiek dat het applaus aan
zwol tot een ovatie. De burgemeester
huldigde Erich Kleiber aan het slot
van de avönd met een lauwerkrans.
De directie van de Nederlandse
Maatschappij voor Havenwerken N.V.
te Amsterdam heeft Vrijdagavond j.1.
in Turkije een contract gesloten voor
de aanleg van haveninstallaties te Zon-
guldak aan de kust van de Zwarte
Zee. Het bouwen van de nieuwe ha
ven, die moet dienen als exporthaven
van Turkse steenkool uit het mi.inge-
bied via de Zwarte Zee naar de Egei-
sche Zee, zal vier jaar in beslag ne
men. De kosten zullen bedragen
25.000.000 Turkse ponden. Het project
zal gedeeltelijk door schenkingen
krachtens de Marshall-hulp worden
gefinancierd.
De Turken bleken algehele waarde
ring te hebben voor het Nederlandse
aanbod, dat geaccepteerd werd na be
studering van Amerikaanse, Engelse,
Franse, Italiaanse en Deense aanbie
dingen.
Alexandro Lerroux, voormalig radio-
caal minister-president in de Spaanse
republiek, is Maandagmorgen op 85-ja-
rige leeftijd te Madrid aan hartzwakte
overleden.
Te New York heerst nu al dertig dagen
droogte. Het strand van Long Island is
overstroomd met badgasten en auto's.
Deskundigen menen, dat de oogst
verloren is als het niet spoedig gaat
regenen. De temperatuur te Washing
ton is 37 graden. Phoenix, in de woes
tijn van Arizo^a registreerde een tem
peratuur van 39 graden.
BISSCHOP VAN HAARLEM
50 JAAR PRIESTER
In alle kerken van het bisdom Haar
lem is een schrijven voorgelezen van
het Kathedraal Kapittel, in verband
met het gouden priesterfeest van Z.H.
Exc. Mgr. J. P. Huibers op 15 Aug. a.s.
Hierin wordt medegedeeld, dat op Zon
dag 3 Juli a.s. in alle kerken een col
lecte zal worden gehouden voor het
„Fonds voor Kerkenbouw in het Bis
dom Haarlem".
VALSE BANKBILJETTEN IN
WASHINGTON
De Amerikaanse geheime dienst
heeft in een zakenpand in hetzelfde
blok waarin het hoofdbureau van de
Wereldbank is gelegen, niet ver van
bet Witte Huis. valse bankhiljetten in
beslag genomen, die een gefingeerde
waarde van 100.000 dollar vertegen
woordigen. Vier mannen en een vrouw
werden gearresteerd.
DE STOFFELIJKE OVERSCHOTTEN
BIJ VUGHT
Zoals reeds gemeld heeft men Zater
dag in de buurt van het voormalige
concentratiekamp Vught een aantal
stoffelijke resten gevonden, vermoe
delijk van slachtoffers der Duitse ter
reur. Uit het onderzoek, dat de dienst
indentificatie en berging heeft inge
steld, is echter gebleken, dat de over
blijfselen niet afkomstig kunnen zijn
van menselijke lichamen.
Op 53-jarige leeftijd is te Londen
overleden de vroegere repetitor van
de Weense Staatsopera, Je-zy Maliniak.
IN DE
131
DOOR
TJEERD
ADEMA
Twee kansen bleven hem over. Nog-
tnaals deze groep en daarna de andere.
Het wolkenrood bleek meer vooi-
speld te hebben dan tft gehoopt had
De regen wachtte niet tot morgen,
maar tikte in nog kleine druppeltjes
op de bladeren der bomen en vandaal
af op zijn cape die hem gelukkig vol
doende beschutting bood.
Het ziekenhuis leek uitgestorven.
Ergens blafte een hond, een straat
jongen floot hoog en vals een populaii
geworden melodietje, een tramwagen
Werkte zich kreunend door een bocht
Hij wachtte
Wanneer hijwanneer hij er
vanavond niet in slaagde de documen
ten in handen te krijgenwat
dan?
Hij overdacht het nog, toen de zwar
te processie opnieuw voorbij kwam.
„Hebben jullie 't druk?" vroeg zus
ter Veronica.
„Morgen een dubbele breuk, twee
blinde darmen, een linker been en
een wandelende nier", zei zuster Jo-
hanna zakelijk.
„Nou, nou", zei een jong zustertje,
„dan moet je
Haar stem ging in het bladerengeruis
verloren. Vóór Steensma het besefte
was de karavaan weer voorbij.
Hij zuchtte, toen hij even later de
tweede groep naar buiten zag komen.
„Laus Deo", dacht hij en hij verwon-
derde zich er over, dat zelfs de taal
zijner gedachten zich onmiddellijk bij
deze omgeving had aangepast.
Een donkere wolk trok over de
maan en zette ze achter een zwart dus-
ter gordijntje.
Zeven zuster trokken hem in op
tocht voorbij. Daar achter, op enige
afstand, kwam er nog een, die moeite
deed het groepje in te halen.
„Zuster Blanca!" riep een jonge
stem, toen de groep in het zusterhuis
verdween. „Kunt u wel zien?"
„Ja, ja," zei de vrouw, die in het
donker bijna onzichtbaar was gewor
den.
.Zuster Blanca??" vroeg hij zacht.
Het nonnetje stond stil en keek om
zich heen.
„Roe.... riep daar iemand?" vroeg
zij nerveus.
„Ja, ja," zei Steensma, „schrik niet,
zuster, ik ben het.... Van Waarden
burg."
Zuster Blanca staarde in zijn rich
ting.
„Ik kan u niet herkennen, mijnheer."
„Ik.... ik heb een uniform van de
post aan," legde Steensma uit. „Ik
ik mag nog niet gezien worden. Ik
wilde u vragen zusterde stuk
ken
„Nu herken ik uw stem", zei zuster
Blanca „Welke stukken wenst u
alleen maar de stukken?"
„En de ring", zei hij.
„In orde, mijnheer Van Waarden
burg", zei zuster Blanca, „Nu weet ik
zeker, dat u het is".
Zij dacht even na.
„U zult moeten wachten tot wij ge
geten hebben. Dan komen we hier
weer voorbij en dan zal ik ze u ge
ven".
„Dank u zuster", zei hij.
„Zuster Blanca!" riep een vrouwen
stem in de deuropening van het zus
terhuis. „Is u nog buiten?"
„Ja, ja, ik kom al!" riep zuster Bi-
anca.
Zij haastte zich naar de deur en
Steensma bedacht, dat zijn geluk hem
ook ditmaal niet in de steek had gela
ten.
Hij wachtte heel wat geruster dan
tevoren tot ook deze groep haar maal
tijd had beëindigd.
Toen de nonnetjes weer voorbij
kwamen, telde hij er zeven, maar een
minuut later ging de deur van het
zusterhuis opnieuw open en zuster
Blanca kwam naar buiten.
..Meneer Van Waardenburg?" vroeg
ze, bij de heesters stilhoudend.
„Ja zuster", zei htj.
„Blijf waar u staat, ik geef u de
stukken".
Zij overhandigde hem in het voor
bijgaan vlug twee enveloppen, de
grote dikke met de documenten, de
kleinere met de ring.
„Zuster", zei hij verheugd, „hoe zal
ik u'ooit kunnen danken?"
Het nonnetje, dat de lantaren droeg
stond stil. „Zuster Blanca!" riep ze....
„zullen we op j wachten?"
„Ik kom al!" riep zuster Blanca.
„Veel geluk, meneer Van Waarden-
burg", fluisterde ze. „Horen we nog
eens van u?"
„Nog deze week, zuster", beloofde
Steensma.
Zij knikte en haastte zich naar de
donkere groep, die op haar wachtte
en toen de kleine karavaan in het
ziekenhuis was verdwenen, liep
Steensma over de graskanten der pa
den naar de moestuin.
Hij zette een groentenbakje tegen
het prikkeldraad en Was juist van
plan er op te stappen, toen hij de
stemmen van twee vrouwen hoorde,
die langzaam naderbij kwamen.
Zij hadden boodschappentassen aan
de hand en staakten hun wandeling
vlak bij het tuinschuurtje.
„Me man kan ze niet meer ete", zei
een jonge stem.
„Dan mot u d'r een tikkie azijn op
doen", adviseerde een oude vrouw
„enne een klein pietsie mosterd".
„Zou u denken, dat 't zo
„Zeker, juffrouw, me zwager heb 't
ook gehad, maar dat was nog wat an
ders. Die kon zelfs geen glasie melk,..."
„Mens toch!"
„Ja, ja en zo inenenM'n moe
dor zee altijd
Steensma keerde zich wrevelig om.
Dat gesprek was vooreerst niet af
gelopen.
In een overmoedige bui besloot hij
iets te wagen. Hij liep de gestichtstuin
door en maakte de achterdeur van het
'.ic-kenhuis open.
Een lange, lege, goed verlichte cor
ridor strekte zich voor hem uit.
Hij zette de kraag van zijn cape
hoog op en stapte zo vlug hij kon de
gang door.
De portier in zijn hoekje bij de
voordeur keek op, toen hij langs
kwam.
(Wordt vervolgd).
V
