De moeilijkheden stapelen zich steeds meer op PARLEVINKERS Moskou ondermijnt Australie's economie Maandag weer groenten-export naar Duitsland Vijf mensen gingen naar Canada (4) Geen enkele garantie voor loon en arbeid De maat liep over Lied van de week Hoe langer hoe gekker Race mei de fijd voor een gunsiige regeling DE DAGELIJKSE SCHOONHEID VAN AMSTERDAMS GRACHTEN EN HET IJ Arbeiders dringen hei land naar rechts Cultureel Nieuws HELDER WIT GLINSTERT VER weg op de bergen wat sneeuw en de eerst stralen ^an de opkomende zon vallen over het donkere heuvelland. De morgenlucht is koud en de bijna onbewolkte hemel koenelt dienhlanw 0Ver de OkMagan-valley, bergtop tot bergtop. In één van de duizenden pijnbomen boven op de oostelijke bergrug roept onophoudelijk een vogel, een droefgeestig en naar geluid Van over het meer komt laag door het dai Zn lange witte wolkenrij aandrijven en zoekt traag z«n weg als een vermoeide karavaan door ©en eindeloze woestenij. Zo ontdekten wjj die eerste morgen ons nieuwe wereldje, toen we weer fris en uitgerust naar buiten stapten. Alles is hier prachtig: De bergen de lucht, de vogels en het dal. Het is alles zo echt en ongekunsteld. En wii vragen ons af hoe of de mensen zouden zijn, waarmede wij moesten samen werken. Die eerste kennismaking verliep nog al vreemd. Na dertien dagen reizen werd ons bij aankomst heel stijfjes de hand gedrukt in het voor tuintje. Vooral voor moeder vond ik het erg naar, dat ze niet eventjes op een gewone stoel mocht zitten om iets warms te drinken. Na de vraag of wij iets wilden eten, hetgeen wij natuurlijk direct bevestigden, werden wij heel vrien delijk naar een soort restaurant gebracht, waar wij toen ons zelf maar trac teerden. UISSCHIEN was dit toch wel gewoon, evenals het feit, dat wjj voorlopig maar bij een ander moesten gaan wer ken en in een ander huis moesten wo nen. Dank zij moeders voortvarend heid waren wij al gauw geïnstalleerd en konden zittend op een paar oude schommelstoelen, een bank en een ge wone keukenstoel aan een bloemen tafeltje ons eerste uitstekende ontbijt nuttigen. Het was echt zoals wij jongeren het ons hadden voorge steld. Nog dezelfde dag begonnen wij te werken. De boer moest hooien en kwam handen te kort. Het weer was goed, 's middags zelfs te goed: een vreemde droge hitte straalde neer op de uitgedroogde grond. De heuvels in het dal en de uitgestrekte hellingen, die de vallei begrenzen zijn slechts sporadisch met bomen begroeid en dat weinige gewas is nog door de zon geel en bruin geblakerd. Slechts de dieper gelegen weiden en de talrijke boom gaarden breken de wat troosteloze aan blik van deze eenzame „nederzetting". Na drie dagen stond al het hooi aan de klamp. Voor moeder bleven de moeilijk heden groot. Zij beschikte over niet meer dan wij in onze vier koffers had den meegenomen en hetgeen wij in het zo goed als lege huis hadden ont- iekt. Van onze eigenlijke werkgever ontvingen we een bed, een thee- en een koffiepot in bruikleen en van de- onder ook een bed. Zo wachtten wij werkend en knutselend aan eigen meubilair het ogenblik af, dat we in eigenlijke huis zouden kunnen trekken en bij onze eigen werkgever zouden kunnen beginnen. Onkruid, water en lisol "pVEE WEKEN LATER was het dan zover. Verscholen tussen geboomte en schuin tegen de berg gebouwd, ont dekten we ons huis, tenminte het dak, want de rest was verborgen tussen Manshoog onkruid en bleef dus nog een verrassing. En wat voor een! Dak ea wanden waren bedekt met houten Plankjes, dakpansgewijs over elkaar Betimmerd. Hier en daar ontbrak er De trappen naar waranda en ader waren hoogstwaarschijnlijk eeds lang buiten gebruik. Klimop had 'e-vierde van het huis bedekt en het het ware tot één geheel gemaakt e' de berken, rozen-, seringen en no- ®struiken, die hun verkoelende scha- uwen over dit duistere hoekje wer pen. Het inwendige van het huis was wat ®fflaer begroeid en de talrijke muizen ^sren onzichtbaar tegen de „gekleur- ren „htergrond van wanden en vloe- was, om het maar weer eens BieWoon zeggen, een vies hok. Op- kr Uu' zou er weer xeel van moeders rachten gevergd worden. Ver6 ^olgende dag kregen wij op ons noM06*1 vrd om het karwei aan te <ja en- Water, zeep en brachT èchter niet zich VOor ons financiële offers met terwijl wij nog steeds niet wis- de vWat wii zouden verdienen en wat Het urdere arbeidsvoorwaarden waren, fj. ujs kwam echter ook zonder de Vee]nc'h'e hulp van de baas (een hier Bare ?ehru'kte term voor werkgever) Wij konden er in wonen. Appels plukken gaat door. Als acro- b,e!,ancerered op de driepotige aln>eh5 bukken wij de overtollige toen 3)fS- de tornen. Met de set tuuui iders uit de stad waren wi3 a' °°ede vrienden, al is het dan correct „Canadees" dat wij van eren Is het voor Dirk en mij •toetijk de mensen te verstaan, karwei aan lisol waren voldoende. Dit voor vader valt het helemaal niet mee. Moeder bestrijdt de rupsen in de tuin en Art je is met de kuikens bezig ooral het boodschappendoen Zater dags is voor moeder en Art je een ge zellige bezigheid. Als zij dan 's avonds thuiskomen, moeten wij heel wat van hun wederwaardigheden aanhoren. Zo wordt ons nieuwe leven lang zaamaan het gewone leven van alle dag. Aan het huis moet nog veel ver beterd worden. Het kraanwater is niet te drinken. Daarom gaan we eens de helling achter het huis op. om de bron van dit water te zoeken. Die ligt op een hoge frisgroene plek. Het water van het stroompje klotst en spattert over zijn stenen bedding. Het is er bladstil. Het verre geluid van het kap pen van hout klinkt tot hier door. Een grote adelaar stijgt hoger en hoger. Het schijnt of zijn geweldige vleugels daarbij in het geheel niet bewegen. Moeder klimt naar mij toe om te zien wat ik ontdekt heb. Halverwege rust zij even uit. Plotseling hoor ik een gil Gewapend met zijn bijl vliegt Dirk er heen. Met een reuze slag van zijn bijl doodt hij een zwart-geblokte slang. Alles is onzeker £R ZIJN OOK ANDERE heel belang rijke zaken, die onze aandacht vra gen. Het nog steeds niets weten over onze arbeidsvoorwaarden maakt ons bezorgd. Door veel praten met de men sen uit de cmtrek, krijgen we tenslotte een vrij duidelijk beeld van de arbeids toestanden. In de lomer wordt gewoon lijk uurloon betaald, hetgeen bij een werktijd van 10 uur per dag en 6 da gen per week een maandinkomen van 120 tot 130 dollar oplevert. Tijdens de fruitoogst wordt dit bedrag nog bedui dend hoger. Het was daarom nog al vreemd, dat ons werd gezegd, dat wij elk 75 dollar per maand zouden krijgen en dat dit bedrag door de regering was Vastgesteld. Temeer daar wij zelf melk, electriciteit, groenten, fruit, de tuin en de verbeteringen aan ons huis ook nog moesten bekostigen. Bovendien kwamen wij er achter, dat het heel moeilijk is 's winters werk te krijgen. Wij voelden toen ook het onaangename van het feit, geen enkele schriftelijke bevestiging te hebben, dat wij inderdaad het gehele jaar werk zouden hebben. De farmer, die wij hierover spraken, gaf het weinig be moedigende antwoord: „Wellicht.In het geheel geen zekerheid dus. Het verbaasde ons daarom niet meer, dat emigranten reeds binnen het jaar van werkgever veranderen. Zonder de ga ranties moet men dan zelf trachten zie' wat het inkomen betreft veilig te stellen. De ernst hiervan ontdekt men eerst als men ziet welk een allesover heersende rol de dollar hier bij de meeste mensen speelt. Een andere baas jyjAAR AAN ALES komt een eind. Voor ons kwam de ontspanning door de houding van de boer zelf. Er zijn natuurlijk ook in Canada prettige mensen en zo hadden wij in onze bu ren: het gezin Barber, hulpvaardige en echt-sympathieke mensen getroffen. Hun voorlichting over allerlei lastige kwesties was voor ons van grote waar de. De beide Wilsons, kalme aardige jongens, kwamen ook dikwijls bij ons op bezoek. Daar zij over het pad lie pen, dat het huis van de boer en ons huis met de weg verbindt, werden zij door de boer teruggestuurd. Hij en hij alleen zou ons zeggen wat er op zijn land mocht gebeuren. Dit deed voor ons de maat overlopen. Wij besloten een andere baas te zoeken, temeer daar ortze positie geheel wankel werd, toen de oude boer, die ons schriftlijk als werkgever was aangewezen, overleed. Wij vonden een andere baas, enkre gen de garantie voor werk. Wij voel den ons weer wat opgelucht. Onmid dellijk legden wij de man waarvoor wij werkten onze plannen voor. Dit was voor hem als een bliksemstraal bij hel dere hemel. Daar zou hij zijn werk krachten, waarop hij minstens 45 dol lar per maand uitspaarde, zo maar zien verdwijnen! Onze toch al niet prettige rust van voorheen was nu helemaal verstoord. Een uur later stopte er een auto en wij werden uit de boomgaard geroe pen. Een regen van verwijten over con tractbreuk, mogelijke terugzending, werkloosheid en armlastigheid daalde op onze arme hoofden neer en wij kre gen te horen van een ons totaal onbe kende „Canadese" Pacific Spoorweg ambtenaar, dat ons loon meer dan vol doende was. En daar bleef het niet bij. Onze beste vrienden Barber, die ons zo hiel pen, kregen telefonisch bericht, dat zij hun huis, dat aan familie van de boer toebehoorde, dienden te verlaten, om dat zij verdacht werden van steun aan ons en schuld voor onze houding. De volgende dag zou de ambtenaar vergezeld van een nog hoger geplaatste persoon terugkomen; wie dat was bleef nog een verrassing.... Het andere. jy^AAR IN DEZE MOOIE wereld van bergen en bossen, wolken en zon kan men niet altijd bij deze dingen stilstaan. De dood eiste reeds onze aan dacht op. Voor de eerste keer woonden Dirk en ik een uitvaartdienst bij in een Ca nadees kerkje. De tonen van het orgel zongen zacht in de kleine ruimte. Een plotseling opgekomen wind deed de ramen klapperen. Vreemd voor ons klonken de woorden van de dominee, toen hij en zijn gemeente, in gebed ver enigd, genade vroegen voor de overle dene. Heel langzaam werd daarna de kist naar buiten gedragen. Wij waren diep onder de indruk van dit eenvou dige maar plechtige gebeuren. En nooit zal ik dé woorden vergeten van Lyte's: „Houdt hoog Uw kruis voor mijn verdonkrend oog Licht in de schemer, leidt mij naar omhoog! De morgen daagt, de schaduw gaat voorbij: In dood en leven Heer, blijf mij nabij!' GOVERT J. DE JONG tl ET WERELDDEEL AUSTRALIË heeft slechts 7-5 millioen inwoners. Daar. van zijn er op het ogenblik ongeveer 1 millioen werkloos; een krankzinnig hoog percentage. Dit is niet zo, omdat Australië er economisch bijzonder slecht voor zou staan. Integendeel, het is een rijk land, waarin een ieder royaal leeft en het nog veel beter zou kunnen hebben, indien er geen com munistische agitatoren waren. De enorm grote werkloosheid van het ogen blik is een gevolg van het feit, dat 50.000 mijnwerkers weer eens niet op heit appèl zijn verschenen. Dat men om een huis te krijgen Smeken kan, en ook wel dreigen, Wisrten wij alreeds een poos, Dat is uit d® oude doos. Ook is het niet actueel meer, Voor de deur van een kasteelheer Of in d' open lucht te slapen. Dat is óók een aftands wapen En zinkt allemaal in 't niet Bij het nieuwst' op dit gebied. Zek're dame, laat ie glimmen, Die bepaald heel goed kan klimmen Tracht thans op een nieuwe wijze 'n Woning voor zich op te eisen, Door te klimmen in een paal. Vijftien meter, kolossaal! In die paal, hoog in het nokje, Zit zij in een heel klein hokje Reeds vier dagen en vier nachten. In haar eentje stil te wachten Tot men haar een woning biedt, Die in haar gebrek voorziet. Enze is niet gauw tevreden, Heus, ze komt niet naar beneden Voor een huis met drie, vier kamers, Nee, het moet heel wat voor namer, Ja mevrouw wéét wat ze wil, Boven in die duiventil. En daar zit ze dan te zitten, Nu eens eten, dan wat pitten, Net zo lang, totdat de stad Zegt: „hier is een villa, schat. En de aarde blijft maar tollen, Met haar grillen en haar grollen, Met haar schoonheid en haar pracht, En een decadent geslacht. JABSON. NEDERLAAG REGERING VAN TRTJMAN Het Amerikaanse Huis van Afge vaardigden heeft de regering van pre sident Truman een nederlaag toege bracht door een subsidieplan voor boeren te verwerpen. Aanstaande Maandag 35 Juli zal de export van groente naar Duitsland weer worden voortgezet. Zoals bekend werd voor de periode van 13 Juli tot 1 Augustus voor de ex port van groenten en fruit naar Duits land 2 millioen dollar beschikbaar ge steld, van welk bedrag 500.000 dollar bestemd moet worden voor de export ran fruit. Met de uitvoer van dit speciale con tingent is juist gisteren een begin ge maakt. Het bedrag van 500.000 dollar is be stemd voor fruitexport gedurende gis teren en vandaag, alsmede de volgende week en komt geheel ten goede aan de export van appelen en pruimen. Afgezien hiervan is er dus voor de komende week nog een bedrag van 500.000 dollar beschikbaar voor de ex port van groente naar Duitsland. Op 1 Augustus a.s. loopt het desbetreffen de handelsverdrag, waarin de export van Nederlandse groenten en fruit naar Duitsland is geregeld, af. Men hoopt tijdig een nieuwe regeling te treffen De kans hierop is vanzelfsprekend niet uitgesloten, al rekent men met zeer gicte moeilijkheden. De regering en alle betrokken groepen werken onder hoogspanning in een race met de tijd om een voor Nederland gunstige rege ling te verkrijgen. Een van de grote moeilijkheden bij ce onderhandelingen is het verschijn sel dat de Amerikanen zich in Duits land steeds meer uit de burgerlijke za- ker terugtrekken, terwijl aan de an dere kant aan de Duitsers zelf nog wei nig handelingsbevoegdheid is gegeven. In dit vacuum is het vooralsnog moei lijk een tegenpartij te vinden, die vér strekkende bevoegdheden heeft. Voorts komen de Duitse organisaties van tuinders steeds meer naar voren. tioch in hoeverre dit optreden een voor Nederland ongunstig effect sorteert, staat niet vast. Van Nederlandse zijde wordt ge tracht, zoals gezegd, om voor 1 Augus tus een bevredigende regeling te tref fen Mocht clit onverhoopt niet geluk ken dan wil men proberen een tussen oplossing te vinden voor 1, 2 of 3 maan den, om gedurende die tijd verder aan een definitief nieuw verdrag te kun nen werken. Het zou dan neerkomen op de vast stelling van bijzondere contingenten ter grote van 1/12, 2/12 of 3/12 van de contingenten, die thans in het verdrag voorkomen, al naar gelang men het nu geldende verdrag met 1, 2 of 3 maan den weet te verlengen. Deze oplossing raakt echter niet die artikelen, welke niet in het huidige verdrag zijn opgenomen, zodat tegelijk alweer een nieuw bezwaar in het leven zou zijn geroepen. Vair Nederlandse zijde heeft men echter alles bij elkaar genomen bet volste vertrouwen, dat, ondanks de po litiek der Amerikanen in Duitsland, de ontvoogding toch niet zó ver zal gaan, daf de Nederlandse belangen uit het oog zullen worden verloren. UET THANS AFGESLOTEN HOLLANDFESTIVAL een maand van kunst- drukke, bewegelijke nijverheid der dotische bijzonderheden in een schip- geneugten, speciaal gearrangeerd voor de toeristen, die ons land bezoeken parlevinkers, tot het hart van de filmer persjongen springt tijdens de vaart op i a._ 1JU ,l„U nnlrnl miiiinlr an Kollnf knno»ld f- "RrilSSf» CTVralr* rfp Wal rPTit. naar PPtl wi T\ Ir olH o Irnnnt heeft voor het eerste jaar dit zich niet enkel tot muziek en ballet bepaald. Er blijft nog veel te wensen, maar verheugend kan men het in ieder geval noemen, dat het Holland-Festival de jongste muze, die der cinematografie, belangrijk genoeg heeft geacht om er aandacht aan te schenken. Zo bracht het Holland- Festival enkele belangrijke filmpremières, waaronder zelfs enige Nederlandse films. Kort geleden bespraken we in deze kolommen een werkje van de filmer Rudi' Hornecker, „Napoleon contra Venus", dat in een door de Nederlandse Bioscoopbond uitgeschreven prijsvraag voor cineasten bekroond werd. Naast Horneckers film verwierf ook het werk „Parlevinkers" van de cineast Ytzen Brusse in deze wedstrijd een eerste prijs. Beide filmpjes werden tijdens speciale filmvertoningen van het Holland-Festival zowel in Amsterdam als in Den Haag uitgebracht. Binnenkort zullen ze als voorfilms in de normale bioscoopprogram ma's getoond worden. VTZEN BRUSSE is Amsterdammer en in groente, in teer, touwwerk en een Amsterdamse filmer komt op scheepsvictualiën tegelijk. Op de grote „in ëieen stad nu eenmaal niet gauw rivieren vindt men ze en in alle haven- T f l„„ nP stof voor zijn scenario steden. En in het stadsbeeld van Am- zoc^R Brtlsse diui in Amsterdam en sterdam, stad aan en in het water, zijn _ook voor de ryk geschakeerd^ beeiden Brusse sprak! de wal, rent naar een winkeltje, koopt Brusse trok dus het water op achter wat brood en weet juist bij het pas- de parlevinkers aan of mee in hun seren van een volgende brug weer op schuitjes en hij filmde hun dagelijkse zijn schuit te springen maar daar- leven. Het resultaat werd ondanks mee verschiet Brusse in het eerste deel enkele feilen een bekoorlijk stukje dan ook wel enigszins zijn kruit. Want filmpoëzie. Brusse heeft oog voor film- in zijn verhaal over de parlevinkers stof niet alleen, maar ook de begaafd- zelf weet hij aanzienlijk minder rijke heid om die filmstof te hanteren. Hij is afwisseling te brengen. Uiteraard le- een bekwaam cameraman en de opna- vert deze typische handel van schuit men, die hij voor zijn filmpje „Parle- tot schuit boeiende aspecten op, die vinkers" maakte, behoren tot het door Brusse ook trefzeker verfilmd schoonste, wat ooit over Amsterdam werden, maar hij kan in dit deel van gedicht werd. Dit geldt al voor de ope- zijn filmpje eigenlijk niet veel meer ningsbeelden van het filmpje in hun waas van een zonnige ochtendnevel over bruggen en grachthuizen. Het geldt meer speciaal in het leven op het Am sterdamse water, het IJ en de grachten. Er is daar stof volop voor verscheide ne films te vinden: de drukte op de ka den en in de dokken, het constante af- aanvaren van aüerlei schepen en zij karakteristiek als de oude grachten ^an scheepvaart en de handel op het water. zelf. De voornaamste eis, die een Wat Brusse ontbreekt is wat men filmer zou kunnen noemen een feeling voor geven dan enige variaties op hetzelfde thema. De ideeënrijkdom, die Brusse in het eerste deel van „Parlevinkers" aan de dag legde, blijkt in het latere gedeelte enigzins uitgeput. En de film, die zo knap begon kan ten leste geen pakkend besluit meer vinden. Dit gebrek is terug te voeren tot de montage. Brusse had beide delen van zijn film minder gescheiden moeten en aanvaren va kriisend op zoek naar onderwerpen aan moge- "ïïtaetlew heenscheren, de rusti- lijke filmstof stelt,, is niet schilderach- kabbeling van het water. Tussen al het scenario. Op zijn tochten met de houden. Deze bedenkingen houden ech tigheid of zelfs schoonheid, maar in de camera langs de intieme grachten en over de wijdse uitgestrektheid van hei de bedrijvigheid op dat IJ en in de grachten van Amsterdam wriemelen dag in dag uit. de schuitjes van de va rende marskramers, de Par die op het water .hun'.ïia^ijemeJkboer Film bestaat zelfs uitsluitend bij de van zijn filmpje stil bij het ontwaken Voor de varensgasten J gratie van de beweging. En het valt dus van Amsterdam en bij het leven op de en broodbezorger, schoenwinKeiier verwonderen, dat juist dit as- kaden langs de grachten. Hij voegt met onovertroffen schone beelden. - - a—- 1 m allereerste plaats leven en beweging. IJ verzamelde hij prachtig materiaal. Van alle beeldende kunsten is de film de enige, die in staat is het leven in zijn beweging vast te leggen zonder deze in haar vaart ook maar iets te remmen. maar hij slaagde er toch niet in dit ma teriaal samen te voegen tot een sluitend verhaal. Zijn rolprent valt in twee de len uiteen. Te lang staat hij in 't begin veel gevoel zoo» humor «M ter niet in, dat men het filmpje van Brusse gering heeft te achten. Dit al lerminst! 3russe schiep hier een stukje documentaire film, waarvan men on danks de tekortkomingen erkennen moet. dat het sfeer bezit en in een zeer persoonlijke, specifieke filmtaal een brok realiteit heeft herschapen vol le ven en beweging in dikwijls unieke, F\AT IS IN AUSTRALIË niets bijzon- ders. Of U het geloven wilt of niet: onlangs staakten de mijnwerkers van Nieuw-Zuid Wales, omdat de wind in het Noorden stond in plaats van in het Oosten. Een andere maal werd hét werk neergelegd, wijl een arbeider, die ei een gewoonte van maakte halve dagen op het toilet door te brengen, door zijn directie ontslagen was. De directie werd gedwongen de arbeider weer in dienst te nemen! De bedoeling van deze stakingen, uitgeschreven door het door de communisten beheerste vakverbond, is, dat er vooral geen re serves gevormd worden, waarop de van de mijnen afhankelijke industrie zou kunnen teren op een ogenblik, dat het in de Moskouse kraam te pas zou komen het economische leven van Australië, dat indirect zijn rol in net plan-Marshall te vervullen heeft, lam te leggen. Lang zal de huidige staking dan ook wel niet duren. De schaarse reserves zijn al weer uitgeput. De in dustrieën, die zonder kolen zitten, heb ben hun arbeiders naar huis moeten sturen, het treinverkeer is beperkt en in een stad als Sydney met zijn 800.000 inwoners is gas slechts drie uren per dag beschikbaar. Het doel voorbijgeschoten. Wat de Australische mijnwerkers in tussen vergeten is, dat zij met hun onverantwoordelijke acties rechtstreeks aansturen op een nieuw bewind in Can berra. En dat zal niet links, maar rechts van Ben Chifley, de huidige, socialisti sche premier, staan. Want de Austra liërs krijgen schoon genoeg van de communistische dictatuur, die de vak verenigingen uitoefenen en steken het niet onder stoelen of banken, dat zij bereid zijn een conservatieve regering te steunen, waarvan men verwacht, dat zij hardhandiger tegen de raddraaiers zal optreden. Prol. Dr. F. 1. Th. Kutten J^E MINISTER van Onderwijs, Kun sten en Wetenschappen, prof. dr. F. J. Th. Rutten. heeft in overleg met de voorlopige Raad van Kunst besloten een prijsvraag te doen uitschrijven voor een sy- ïopsis van een filmsce nario voor een Neder landse speel film. Hoewel het een z.g. open prijs vraag is, zal het ministe rie 'n twaalf tal letterkun digen aanwij- zen om aan deze prijs- vraag mee te werken. Deze I zullen voor hun arbeid worden gehonoreerd. Een jury zal vier van de totaal binnengekomen inzen dingen bekronen. De regering zal be vorderen dat het bekroonde filmscena rio wordt gerealiseerd. Nadere bijzon derheden zullen van regeringszijde nog worden bekend gemaakt. Op de visserij-tentoonstelling, welke van 3 tot 13 Augustus te Harderwijk wordt gehouden, zal een Zuiderzee- documentaire worden gedraaid, die vóór de oorlog werd opgenomen en door Polygoon tot een sprekende smal film is omgebouwd. Voor liefhebbers van zeilen vertoont de film een bijzon dere bekoring, want tal van typen Zui- derzee-vissersboten zijn in volle actie te bewonderen. Buiten dit alles gaat een keur van zeegezichten en fraaie opnamen van de oude havens aan het oog voorbij. De film, waarvan het draaien ruim een half uur duurt, wordt van grote waarde geacht voor de Ne derlandse cultuur en folklore. J^IEUWTJES UIT OOSTENRIJK. Op 4 September zal in heel Oostenrijk de 125ste geboortedag van Anton Bruck- ner herdacht worden. De stad Wenen zal in een grootse serie van werken van deze componist (symphonieën, missen, koren en strijkkwartet) opvoe ren. In de werkkamer van de Oostenrijk se Bondspresident bevindt zich een klok, die als de kostbaarste ter wereld beschouwd kan worden. Het is een meesterwerk van het barok, dat niet minder dan 70 kg zilver bevat en een waarde van ruim 10 millioen schilling heeft. Deze klok werd t.z.t. aan Kei zerin Maria Theresia aangeboden. Emmerich Kalman, schepper van de ..Czardasvorstin" en talrijke andere operettes is naar Wenen teruggekeerd. Na de „Anschluss" vertrok hij naar Amerika. Voor de nieuwe Oostenrijkse film „Hollische Liebe" worden aan de Fran se Riviera buitenopnamen gemaakt. De hoofdrol wordt door Elfi Mayen- hofer vertolkt. DIT IS HET GEHLIM: Met „STUDIO'- bent V „uit en thuis".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 5