De moeilijkheden stapelen zich steeds
meer op
PARLEVINKERS
Moskou ondermijnt Australie's
economie
Maandag weer groenten-export
naar Duitsland
Vijf
mensen gingen naar Canada (4)
Geen enkele garantie voor loon en arbeid
De maat liep over
Lied van de week
Hoe langer hoe
gekker
Race mei de fijd voor een gunsiige regeling
DE DAGELIJKSE SCHOONHEID VAN
AMSTERDAMS GRACHTEN EN HET IJ
Arbeiders dringen hei
land naar rechts
Cultureel Nieuws
HELDER WIT GLINSTERT VER weg op de bergen wat sneeuw en de
eerst stralen ^an de opkomende zon vallen over het donkere heuvelland.
De morgenlucht is koud en de bijna onbewolkte hemel koenelt dienhlanw
0Ver de OkMagan-valley, bergtop tot bergtop. In één van de duizenden
pijnbomen boven op de oostelijke bergrug roept onophoudelijk een vogel, een
droefgeestig en naar geluid Van over het meer komt laag door het dai Zn
lange witte wolkenrij aandrijven en zoekt traag z«n weg als een vermoeide
karavaan door ©en eindeloze woestenij.
Zo ontdekten wjj die eerste morgen ons nieuwe wereldje, toen we weer
fris en uitgerust naar buiten stapten. Alles is hier prachtig: De bergen
de lucht, de vogels en het dal. Het is alles zo echt en ongekunsteld. En wii
vragen ons af hoe of de mensen zouden zijn, waarmede wij moesten samen
werken. Die eerste kennismaking verliep nog al vreemd. Na dertien dagen
reizen werd ons bij aankomst heel stijfjes de hand gedrukt in het voor
tuintje. Vooral voor moeder vond ik het erg naar, dat ze niet eventjes op een
gewone stoel mocht zitten om iets warms te drinken. Na de vraag of wij iets
wilden eten, hetgeen wij natuurlijk direct bevestigden, werden wij heel vrien
delijk naar een soort restaurant gebracht, waar wij toen ons zelf maar
trac teerden.
UISSCHIEN was dit toch wel gewoon,
evenals het feit, dat wjj voorlopig
maar bij een ander moesten gaan wer
ken en in een ander huis moesten wo
nen. Dank zij moeders voortvarend
heid waren wij al gauw geïnstalleerd
en konden zittend op een paar oude
schommelstoelen, een bank en een ge
wone keukenstoel aan een bloemen
tafeltje ons eerste uitstekende ontbijt
nuttigen. Het was echt zoals wij
jongeren het ons hadden voorge
steld.
Nog dezelfde dag begonnen wij te
werken. De boer moest hooien en
kwam handen te kort. Het weer was
goed, 's middags zelfs te goed: een
vreemde droge hitte straalde neer op
de uitgedroogde grond. De heuvels in
het dal en de uitgestrekte hellingen,
die de vallei begrenzen zijn slechts
sporadisch met bomen begroeid en dat
weinige gewas is nog door de zon geel
en bruin geblakerd. Slechts de dieper
gelegen weiden en de talrijke boom
gaarden breken de wat troosteloze aan
blik van deze eenzame „nederzetting".
Na drie dagen stond al het hooi aan de
klamp.
Voor moeder bleven de moeilijk
heden groot. Zij beschikte over niet
meer dan wij in onze vier koffers had
den meegenomen en hetgeen wij in
het zo goed als lege huis hadden ont-
iekt. Van onze eigenlijke werkgever
ontvingen we een bed, een thee- en
een koffiepot in bruikleen en van de-
onder ook een bed. Zo wachtten wij
werkend en knutselend aan eigen
meubilair het ogenblik af, dat we in
eigenlijke huis zouden kunnen
trekken en bij onze eigen werkgever
zouden kunnen beginnen.
Onkruid, water en lisol
"pVEE WEKEN LATER was het dan
zover. Verscholen tussen geboomte
en schuin tegen de berg gebouwd, ont
dekten we ons huis, tenminte het dak,
want de rest was verborgen tussen
Manshoog onkruid en bleef dus nog
een verrassing. En wat voor een! Dak
ea wanden waren bedekt met houten
Plankjes, dakpansgewijs over elkaar
Betimmerd. Hier en daar ontbrak er
De trappen naar waranda en
ader waren hoogstwaarschijnlijk
eeds lang buiten gebruik. Klimop had
'e-vierde van het huis bedekt en het
het ware tot één geheel gemaakt
e' de berken, rozen-, seringen en no-
®struiken, die hun verkoelende scha-
uwen over dit duistere hoekje wer
pen.
Het inwendige van het huis was wat
®fflaer begroeid en de talrijke muizen
^sren onzichtbaar tegen de „gekleur-
ren „htergrond van wanden en vloe-
was, om het maar weer eens
BieWoon zeggen, een vies hok. Op-
kr Uu' zou er weer xeel van moeders
rachten gevergd worden.
Ver6 ^olgende dag kregen wij op ons
noM06*1 vrd om het karwei aan te
<ja en- Water, zeep en
brachT èchter niet
zich VOor ons financiële offers met
terwijl wij nog steeds niet wis-
de vWat wii zouden verdienen en wat
Het urdere arbeidsvoorwaarden waren,
fj. ujs kwam echter ook zonder de
Vee]nc'h'e hulp van de baas (een hier
Bare ?ehru'kte term voor werkgever)
Wij konden er in wonen.
Appels plukken
gaat door. Als acro-
b,e!,ancerered op de driepotige
aln>eh5 bukken wij de overtollige
toen 3)fS- de tornen. Met de set
tuuui iders uit de stad waren wi3 a'
°°ede vrienden, al is het dan
correct „Canadees" dat wij van
eren Is het voor Dirk en mij
•toetijk de mensen te verstaan,
karwei aan
lisol waren
voldoende. Dit
voor vader valt het helemaal niet
mee. Moeder bestrijdt de rupsen in de
tuin en Art je is met de kuikens bezig
ooral het boodschappendoen Zater
dags is voor moeder en Art je een ge
zellige bezigheid. Als zij dan 's avonds
thuiskomen, moeten wij heel wat van
hun wederwaardigheden aanhoren.
Zo wordt ons nieuwe leven lang
zaamaan het gewone leven van alle
dag. Aan het huis moet nog veel ver
beterd worden. Het kraanwater is niet
te drinken. Daarom gaan we eens de
helling achter het huis op. om de bron
van dit water te zoeken. Die ligt op
een hoge frisgroene plek. Het water
van het stroompje klotst en spattert
over zijn stenen bedding. Het is er
bladstil. Het verre geluid van het kap
pen van hout klinkt tot hier door. Een
grote adelaar stijgt hoger en hoger.
Het schijnt of zijn geweldige vleugels
daarbij in het geheel niet bewegen.
Moeder klimt naar mij toe om te
zien wat ik ontdekt heb. Halverwege
rust zij even uit. Plotseling hoor ik een
gil Gewapend met zijn bijl vliegt Dirk
er heen. Met een reuze slag van zijn
bijl doodt hij een zwart-geblokte slang.
Alles is onzeker
£R ZIJN OOK ANDERE heel belang
rijke zaken, die onze aandacht vra
gen. Het nog steeds niets weten over
onze arbeidsvoorwaarden maakt ons
bezorgd. Door veel praten met de men
sen uit de cmtrek, krijgen we tenslotte
een vrij duidelijk beeld van de arbeids
toestanden. In de lomer wordt gewoon
lijk uurloon betaald, hetgeen bij een
werktijd van 10 uur per dag en 6 da
gen per week een maandinkomen van
120 tot 130 dollar oplevert. Tijdens de
fruitoogst wordt dit bedrag nog bedui
dend hoger. Het was daarom nog al
vreemd, dat ons werd gezegd, dat wij
elk 75 dollar per maand zouden krijgen
en dat dit bedrag door de regering was
Vastgesteld. Temeer daar wij zelf melk,
electriciteit, groenten, fruit, de tuin en
de verbeteringen aan ons huis ook nog
moesten bekostigen.
Bovendien kwamen wij er achter,
dat het heel moeilijk is 's winters werk
te krijgen. Wij voelden toen ook het
onaangename van het feit, geen enkele
schriftelijke bevestiging te hebben, dat
wij inderdaad het gehele jaar werk
zouden hebben. De farmer, die wij
hierover spraken, gaf het weinig be
moedigende antwoord: „Wellicht.In
het geheel geen zekerheid dus. Het
verbaasde ons daarom niet meer, dat
emigranten reeds binnen het jaar van
werkgever veranderen. Zonder de ga
ranties moet men dan zelf trachten
zie' wat het inkomen betreft veilig te
stellen. De ernst hiervan ontdekt men
eerst als men ziet welk een allesover
heersende rol de dollar hier bij de
meeste mensen speelt.
Een andere baas
jyjAAR AAN ALES komt een eind.
Voor ons kwam de ontspanning
door de houding van de boer zelf. Er
zijn natuurlijk ook in Canada prettige
mensen en zo hadden wij in onze bu
ren: het gezin Barber, hulpvaardige en
echt-sympathieke mensen getroffen.
Hun voorlichting over allerlei lastige
kwesties was voor ons van grote waar
de. De beide Wilsons, kalme aardige
jongens, kwamen ook dikwijls bij ons
op bezoek. Daar zij over het pad lie
pen, dat het huis van de boer en ons
huis met de weg verbindt, werden zij
door de boer teruggestuurd. Hij en hij
alleen zou ons zeggen wat er op zijn
land mocht gebeuren. Dit deed voor
ons de maat overlopen. Wij besloten
een andere baas te zoeken, temeer daar
ortze positie geheel wankel werd, toen
de oude boer, die ons schriftlijk als
werkgever was aangewezen, overleed.
Wij vonden een andere baas, enkre
gen de garantie voor werk. Wij voel
den ons weer wat opgelucht. Onmid
dellijk legden wij de man waarvoor wij
werkten onze plannen voor. Dit was
voor hem als een bliksemstraal bij hel
dere hemel. Daar zou hij zijn werk
krachten, waarop hij minstens 45 dol
lar per maand uitspaarde, zo maar zien
verdwijnen!
Onze toch al niet prettige rust van
voorheen was nu helemaal verstoord.
Een uur later stopte er een auto en
wij werden uit de boomgaard geroe
pen. Een regen van verwijten over con
tractbreuk, mogelijke terugzending,
werkloosheid en armlastigheid daalde
op onze arme hoofden neer en wij kre
gen te horen van een ons totaal onbe
kende „Canadese" Pacific Spoorweg
ambtenaar, dat ons loon meer dan vol
doende was.
En daar bleef het niet bij. Onze
beste vrienden Barber, die ons zo hiel
pen, kregen telefonisch bericht, dat zij
hun huis, dat aan familie van de boer
toebehoorde, dienden te verlaten, om
dat zij verdacht werden van steun aan
ons en schuld voor onze houding.
De volgende dag zou de ambtenaar
vergezeld van een nog hoger geplaatste
persoon terugkomen; wie dat was bleef
nog een verrassing....
Het andere.
jy^AAR IN DEZE MOOIE wereld van
bergen en bossen, wolken en zon
kan men niet altijd bij deze dingen
stilstaan. De dood eiste reeds onze aan
dacht op.
Voor de eerste keer woonden Dirk
en ik een uitvaartdienst bij in een Ca
nadees kerkje. De tonen van het orgel
zongen zacht in de kleine ruimte. Een
plotseling opgekomen wind deed de
ramen klapperen. Vreemd voor ons
klonken de woorden van de dominee,
toen hij en zijn gemeente, in gebed ver
enigd, genade vroegen voor de overle
dene. Heel langzaam werd daarna de
kist naar buiten gedragen. Wij waren
diep onder de indruk van dit eenvou
dige maar plechtige gebeuren. En
nooit zal ik dé woorden vergeten van
Lyte's:
„Houdt hoog Uw kruis voor mijn
verdonkrend oog
Licht in de schemer, leidt mij
naar omhoog!
De morgen daagt, de schaduw
gaat voorbij:
In dood en leven Heer, blijf mij
nabij!'
GOVERT J. DE JONG
tl ET WERELDDEEL AUSTRALIË heeft slechts 7-5 millioen inwoners. Daar.
van zijn er op het ogenblik ongeveer 1 millioen werkloos; een krankzinnig
hoog percentage. Dit is niet zo, omdat Australië er economisch bijzonder
slecht voor zou staan. Integendeel, het is een rijk land, waarin een ieder
royaal leeft en het nog veel beter zou kunnen hebben, indien er geen com
munistische agitatoren waren. De enorm grote werkloosheid van het ogen
blik is een gevolg van het feit, dat 50.000 mijnwerkers weer eens niet op heit
appèl zijn verschenen.
Dat men om een huis te krijgen
Smeken kan, en ook wel
dreigen,
Wisrten wij alreeds een poos,
Dat is uit d® oude doos.
Ook is het niet actueel meer,
Voor de deur van een kasteelheer
Of in d' open lucht te slapen.
Dat is óók een aftands wapen
En zinkt allemaal in 't niet
Bij het nieuwst' op dit gebied.
Zek're dame, laat ie glimmen,
Die bepaald heel goed kan
klimmen
Tracht thans op een nieuwe wijze
'n Woning voor zich op te eisen,
Door te klimmen in een paal.
Vijftien meter, kolossaal!
In die paal, hoog in het nokje,
Zit zij in een heel klein hokje
Reeds vier dagen en vier nachten.
In haar eentje stil te wachten
Tot men haar een woning biedt,
Die in haar gebrek voorziet.
Enze is niet gauw tevreden,
Heus, ze komt niet naar beneden
Voor een huis met drie, vier
kamers,
Nee, het moet heel wat voor
namer,
Ja mevrouw wéét wat ze wil,
Boven in die duiventil.
En daar zit ze dan te zitten,
Nu eens eten, dan wat pitten,
Net zo lang, totdat de stad
Zegt: „hier is een villa, schat.
En de aarde blijft maar tollen,
Met haar grillen en haar grollen,
Met haar schoonheid en haar
pracht,
En een decadent geslacht.
JABSON.
NEDERLAAG REGERING VAN
TRTJMAN
Het Amerikaanse Huis van Afge
vaardigden heeft de regering van pre
sident Truman een nederlaag toege
bracht door een subsidieplan voor
boeren te verwerpen.
Aanstaande Maandag 35 Juli zal de
export van groente naar Duitsland
weer worden voortgezet.
Zoals bekend werd voor de periode
van 13 Juli tot 1 Augustus voor de ex
port van groenten en fruit naar Duits
land 2 millioen dollar beschikbaar ge
steld, van welk bedrag 500.000 dollar
bestemd moet worden voor de export
ran fruit.
Met de uitvoer van dit speciale con
tingent is juist gisteren een begin ge
maakt.
Het bedrag van 500.000 dollar is be
stemd voor fruitexport gedurende gis
teren en vandaag, alsmede de volgende
week en komt geheel ten goede aan de
export van appelen en pruimen.
Afgezien hiervan is er dus voor de
komende week nog een bedrag van
500.000 dollar beschikbaar voor de ex
port van groente naar Duitsland. Op
1 Augustus a.s. loopt het desbetreffen
de handelsverdrag, waarin de export
van Nederlandse groenten en fruit naar
Duitsland is geregeld, af. Men hoopt
tijdig een nieuwe regeling te treffen
De kans hierop is vanzelfsprekend niet
uitgesloten, al rekent men met zeer
gicte moeilijkheden. De regering en
alle betrokken groepen werken onder
hoogspanning in een race met de tijd
om een voor Nederland gunstige rege
ling te verkrijgen.
Een van de grote moeilijkheden bij
ce onderhandelingen is het verschijn
sel dat de Amerikanen zich in Duits
land steeds meer uit de burgerlijke za-
ker terugtrekken, terwijl aan de an
dere kant aan de Duitsers zelf nog wei
nig handelingsbevoegdheid is gegeven.
In dit vacuum is het vooralsnog moei
lijk een tegenpartij te vinden, die vér
strekkende bevoegdheden heeft.
Voorts komen de Duitse organisaties
van tuinders steeds meer naar voren.
tioch in hoeverre dit optreden een voor
Nederland ongunstig effect sorteert,
staat niet vast.
Van Nederlandse zijde wordt ge
tracht, zoals gezegd, om voor 1 Augus
tus een bevredigende regeling te tref
fen Mocht clit onverhoopt niet geluk
ken dan wil men proberen een tussen
oplossing te vinden voor 1, 2 of 3 maan
den, om gedurende die tijd verder aan
een definitief nieuw verdrag te kun
nen werken.
Het zou dan neerkomen op de vast
stelling van bijzondere contingenten
ter grote van 1/12, 2/12 of 3/12 van de
contingenten, die thans in het verdrag
voorkomen, al naar gelang men het nu
geldende verdrag met 1, 2 of 3 maan
den weet te verlengen.
Deze oplossing raakt echter niet die
artikelen, welke niet in het huidige
verdrag zijn opgenomen, zodat tegelijk
alweer een nieuw bezwaar in het leven
zou zijn geroepen.
Vair Nederlandse zijde heeft men
echter alles bij elkaar genomen bet
volste vertrouwen, dat, ondanks de po
litiek der Amerikanen in Duitsland, de
ontvoogding toch niet zó ver zal gaan,
daf de Nederlandse belangen uit het
oog zullen worden verloren.
UET THANS AFGESLOTEN HOLLANDFESTIVAL een maand van kunst- drukke, bewegelijke nijverheid der dotische bijzonderheden in een schip-
geneugten, speciaal gearrangeerd voor de toeristen, die ons land bezoeken parlevinkers, tot het hart van de filmer persjongen springt tijdens de vaart op
i a._ 1JU ,l„U nnlrnl miiiinlr an Kollnf knno»ld f- "RrilSSf» CTVralr* rfp Wal rPTit. naar PPtl wi T\ Ir olH o Irnnnt
heeft voor het eerste jaar dit zich niet enkel tot muziek en ballet bepaald. Er
blijft nog veel te wensen, maar verheugend kan men het in ieder geval noemen,
dat het Holland-Festival de jongste muze, die der cinematografie, belangrijk
genoeg heeft geacht om er aandacht aan te schenken. Zo bracht het Holland-
Festival enkele belangrijke filmpremières, waaronder zelfs enige Nederlandse
films. Kort geleden bespraken we in deze kolommen een werkje van de filmer
Rudi' Hornecker, „Napoleon contra Venus", dat in een door de Nederlandse
Bioscoopbond uitgeschreven prijsvraag voor cineasten bekroond werd. Naast
Horneckers film verwierf ook het werk „Parlevinkers" van de cineast Ytzen
Brusse in deze wedstrijd een eerste prijs. Beide filmpjes werden tijdens speciale
filmvertoningen van het Holland-Festival zowel in Amsterdam als in Den Haag
uitgebracht. Binnenkort zullen ze als voorfilms in de normale bioscoopprogram
ma's getoond worden.
VTZEN BRUSSE is Amsterdammer en in groente, in teer, touwwerk en
een Amsterdamse filmer komt op scheepsvictualiën tegelijk. Op de grote
„in ëieen stad nu eenmaal niet gauw rivieren vindt men ze en in alle haven-
T f l„„ nP stof voor zijn scenario steden. En in het stadsbeeld van Am-
zoc^R Brtlsse diui in Amsterdam en sterdam, stad aan en in het water, zijn _ook voor de ryk geschakeerd^ beeiden
Brusse sprak! de wal, rent naar een winkeltje, koopt
Brusse trok dus het water op achter wat brood en weet juist bij het pas-
de parlevinkers aan of mee in hun seren van een volgende brug weer op
schuitjes en hij filmde hun dagelijkse zijn schuit te springen maar daar-
leven. Het resultaat werd ondanks mee verschiet Brusse in het eerste deel
enkele feilen een bekoorlijk stukje dan ook wel enigszins zijn kruit. Want
filmpoëzie. Brusse heeft oog voor film- in zijn verhaal over de parlevinkers
stof niet alleen, maar ook de begaafd- zelf weet hij aanzienlijk minder rijke
heid om die filmstof te hanteren. Hij is afwisseling te brengen. Uiteraard le-
een bekwaam cameraman en de opna- vert deze typische handel van schuit
men, die hij voor zijn filmpje „Parle- tot schuit boeiende aspecten op, die
vinkers" maakte, behoren tot het door Brusse ook trefzeker verfilmd
schoonste, wat ooit over Amsterdam werden, maar hij kan in dit deel van
gedicht werd. Dit geldt al voor de ope- zijn filmpje eigenlijk niet veel meer
ningsbeelden van het filmpje in hun
waas van een zonnige ochtendnevel
over bruggen en grachthuizen. Het geldt
meer speciaal in het leven op het Am
sterdamse water, het IJ en de grachten.
Er is daar stof volop voor verscheide
ne films te vinden: de drukte op de ka
den en in de dokken, het constante af-
aanvaren van aüerlei schepen en
zij karakteristiek als de oude grachten ^an scheepvaart en de handel op
het water.
zelf.
De voornaamste eis, die een
Wat Brusse ontbreekt is wat men
filmer zou kunnen noemen een feeling voor
geven dan enige variaties op hetzelfde
thema. De ideeënrijkdom, die Brusse
in het eerste deel van „Parlevinkers"
aan de dag legde, blijkt in het latere
gedeelte enigzins uitgeput. En de film,
die zo knap begon kan ten leste geen
pakkend besluit meer vinden.
Dit gebrek is terug te voeren tot de
montage. Brusse had beide delen van
zijn film minder gescheiden moeten
en aanvaren va kriisend op zoek naar onderwerpen aan moge-
"ïïtaetlew heenscheren, de rusti- lijke filmstof stelt,, is niet schilderach-
kabbeling van het water. Tussen al
het scenario. Op zijn tochten met de houden. Deze bedenkingen houden ech
tigheid of zelfs schoonheid, maar in de
camera langs de intieme grachten en
over de wijdse uitgestrektheid van hei
de bedrijvigheid op dat IJ en in de
grachten van Amsterdam wriemelen
dag in dag uit. de schuitjes van de va
rende marskramers, de Par
die op het water .hun'.ïia^ijemeJkboer Film bestaat zelfs uitsluitend bij de van zijn filmpje stil bij het ontwaken
Voor de varensgasten J gratie van de beweging. En het valt dus van Amsterdam en bij het leven op de
en broodbezorger, schoenwinKeiier verwonderen, dat juist dit as- kaden langs de grachten. Hij voegt met onovertroffen schone beelden.
- - a—- 1 m
allereerste plaats leven en beweging. IJ verzamelde hij prachtig materiaal.
Van alle beeldende kunsten is de film
de enige, die in staat is het leven in zijn
beweging vast te leggen zonder deze
in haar vaart ook maar iets te remmen.
maar hij slaagde er toch niet in dit ma
teriaal samen te voegen tot een sluitend
verhaal. Zijn rolprent valt in twee de
len uiteen. Te lang staat hij in 't begin
veel gevoel zoo» humor «M
ter niet in, dat men het filmpje van
Brusse gering heeft te achten. Dit al
lerminst! 3russe schiep hier een stukje
documentaire film, waarvan men on
danks de tekortkomingen erkennen
moet. dat het sfeer bezit en in een zeer
persoonlijke, specifieke filmtaal een
brok realiteit heeft herschapen vol le
ven en beweging in dikwijls unieke,
F\AT IS IN AUSTRALIË niets bijzon-
ders. Of U het geloven wilt of niet:
onlangs staakten de mijnwerkers van
Nieuw-Zuid Wales, omdat de wind in
het Noorden stond in plaats van in het
Oosten. Een andere maal werd hét
werk neergelegd, wijl een arbeider, die
ei een gewoonte van maakte halve
dagen op het toilet door te brengen,
door zijn directie ontslagen was. De
directie werd gedwongen de arbeider
weer in dienst te nemen! De bedoeling
van deze stakingen, uitgeschreven door
het door de communisten beheerste
vakverbond, is, dat er vooral geen re
serves gevormd worden, waarop de van
de mijnen afhankelijke industrie zou
kunnen teren op een ogenblik, dat het
in de Moskouse kraam te pas zou
komen het economische leven van
Australië, dat indirect zijn rol in net
plan-Marshall te vervullen heeft, lam
te leggen. Lang zal de huidige staking
dan ook wel niet duren. De schaarse
reserves zijn al weer uitgeput. De in
dustrieën, die zonder kolen zitten, heb
ben hun arbeiders naar huis moeten
sturen, het treinverkeer is beperkt en
in een stad als Sydney met zijn 800.000
inwoners is gas slechts drie uren per
dag beschikbaar.
Het doel voorbijgeschoten.
Wat de Australische mijnwerkers in
tussen vergeten is, dat zij met hun
onverantwoordelijke acties rechtstreeks
aansturen op een nieuw bewind in Can
berra. En dat zal niet links, maar rechts
van Ben Chifley, de huidige, socialisti
sche premier, staan. Want de Austra
liërs krijgen schoon genoeg van de
communistische dictatuur, die de vak
verenigingen uitoefenen en steken het
niet onder stoelen of banken, dat zij
bereid zijn een conservatieve regering
te steunen, waarvan men verwacht, dat
zij hardhandiger tegen de raddraaiers
zal optreden.
Prol. Dr. F. 1. Th. Kutten
J^E MINISTER van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen, prof. dr. F.
J. Th. Rutten. heeft in overleg met de
voorlopige Raad van Kunst besloten
een prijsvraag te doen uitschrijven
voor een sy-
ïopsis van
een filmsce
nario voor
een Neder
landse speel
film. Hoewel
het een z.g.
open prijs
vraag is, zal
het ministe
rie 'n twaalf
tal letterkun
digen aanwij-
zen om aan
deze prijs-
vraag mee te
werken. Deze I
zullen voor
hun arbeid
worden gehonoreerd. Een jury zal vier
van de totaal binnengekomen inzen
dingen bekronen. De regering zal be
vorderen dat het bekroonde filmscena
rio wordt gerealiseerd. Nadere bijzon
derheden zullen van regeringszijde nog
worden bekend gemaakt.
Op de visserij-tentoonstelling, welke
van 3 tot 13 Augustus te Harderwijk
wordt gehouden, zal een Zuiderzee-
documentaire worden gedraaid, die
vóór de oorlog werd opgenomen en
door Polygoon tot een sprekende smal
film is omgebouwd. Voor liefhebbers
van zeilen vertoont de film een bijzon
dere bekoring, want tal van typen Zui-
derzee-vissersboten zijn in volle actie
te bewonderen. Buiten dit alles gaat
een keur van zeegezichten en fraaie
opnamen van de oude havens aan het
oog voorbij. De film, waarvan het
draaien ruim een half uur duurt, wordt
van grote waarde geacht voor de Ne
derlandse cultuur en folklore.
J^IEUWTJES UIT OOSTENRIJK. Op 4
September zal in heel Oostenrijk de
125ste geboortedag van Anton Bruck-
ner herdacht worden. De stad Wenen
zal in een grootse serie van werken
van deze componist (symphonieën,
missen, koren en strijkkwartet) opvoe
ren.
In de werkkamer van de Oostenrijk
se Bondspresident bevindt zich een
klok, die als de kostbaarste ter wereld
beschouwd kan worden. Het is een
meesterwerk van het barok, dat niet
minder dan 70 kg zilver bevat en een
waarde van ruim 10 millioen schilling
heeft. Deze klok werd t.z.t. aan Kei
zerin Maria Theresia aangeboden.
Emmerich Kalman, schepper van de
..Czardasvorstin" en talrijke andere
operettes is naar Wenen teruggekeerd.
Na de „Anschluss" vertrok hij naar
Amerika.
Voor de nieuwe Oostenrijkse film
„Hollische Liebe" worden aan de Fran
se Riviera buitenopnamen gemaakt.
De hoofdrol wordt door Elfi Mayen-
hofer vertolkt.
DIT IS HET GEHLIM:
Met „STUDIO'- bent V
„uit en thuis".