De Wereld der Vrouwen
Woestijn zonder oases
De gepakie koffer
HH
WmÈ
Nederlandse kinderen uit
Londens East-end mei
vacaniie
Probeer dat eens, Mevrouw!
Recepten van Kers,
de radio-Icookleraar
Eenvoudige deux-pièces
Zakken de groie mode
DAT NIET MEEC
MEISJE IK ZAL'T
ZELE WEL DOE?
fe1OTEtR[D4[H5|a
Puzzïe-rubrlek
XXX /'XXXXXXXX x 7 xxx
xxxx
XXX
XXX
xxxx
XXX
XXXX
XXXX
rN DAN IS EINDELIJK het laatste
overhemd gestreken en de laatste
kous gestopt. Wij hebben de koffer,
oude trotowe kameraad van vele reizen,
van de zolder gesleept en zijn toekom
stige inhoud schilderachtig om ons
heen gearrangeerd. Wij hebben een
keurig lijstje opgesteld, naar het laat
ste voorschrift in ons alwetend vrou-
'wenblad. Onze huisgenoten zijn ten
strengste gewaarschuwd ons niet te
storen, tenzij voor een uitslaande brand.
De deur is secuur achter ons gesloten
en met het lijdzame gezicht dat daarbij
past knielen wij bij de koffer neer en
gaan pakken. Natuurlijk. Wij vrouwen
zijn nu eenmaal voorbeschikt voor een
zwijgende en heldhaftige zelfopoffering.
Als die ene hondsdag van het hele
Jaar plotseling uit een verrukkelijk
blauwe hemel komt vallen, gaat een
man met een open shirt in een ligstoel
liggen mediteren, eventueel met een
volgeschonken koel bewasemd glas
naast zich. Maar wij, toegewijde gaden
en moeders, zijn uitgerekend op zo'n
dag gedoemd tot het pakken van een
familiekoffer. Liefst na een ouverture
van enige uren strijken in een snikhete
keuken.
Dat alles zeggen ons gloeiend gezicht,
ons verwarde kapsel en onze opeenge
klemde lippen, zolang de deur niet
achter ons is dichtgetrokken.
Maar zodra wij daar op onze knieën
het slagveld overzien worden wij op
eens monter. Laten we eerlijk zijn: We
vinden het eigenlijk wonder mooi. We
zouden dit stukje vacantie-bij-vooruit-
betaling niet graag missen. Laat die
man maar, tevreden als een weldoor
voede baby, in zijn ligstoel mediteren.
De ramp zou niet te overzien zijn als
hij plotseling tekenen van onheilspel
lende activiteit zou gaan vertonen en
de koffer voor zijn rekening nemen.
Mannen kunnen van nature geen kof
fers pakken, rilfs al wilden ze, en daar
om maken zij er zoveel flauwe mopjes
op. Mopjes in geïllustreerde bladen, zo
met van die zielige mannetjes die naast
hun formidabele vrouw lopen te kreu
nen onder twee handkoffers en drie
hoedédozen. Mopjes in de huiselijke
kring in de trant van: Lieve kind, laat
je nu raden en bel even Van Gend
en Loos op dat die de hele linnenkast
komt halen
Mannen gaan, in theorie dan altijd,
met een minimum aan bagage op stap.
Geef mij maar, zeggen zij luchthartig,
die ouwe actetas mee met een pyama
en een tandenborstel en het scheerspul.
Jullie vrouwen, kunnen de dingen nu
nooit eens economisch aanpakken. En
wat een waanzin om net te doen alsof
je daarginds (laat het Texel zijn of
Tessino, een kampeertent of het Grand
Hotel de la Esplanade) midden in de
rimboe zit waar geen stopnaald te krij
gen is.
Ach ja. Maar als zij straks in de ge
makkelijkste stoel van hun nieuwe ap
partement de benen uitstrekken is het
eerste wat je te horen krijgt, dat het
toch wel gemakkelijk zou geweest zijn
als je die ouwe huispantoffels ook
even had ingepakt.
En heb er je bijgeval nog aan ge
dacht om die toiletspiegel mee te ne
men, want die lui in pensions schijnen
altijd in de illusie te leven dat een
man-met-vacantie zich best op het ge
voel kan scheren.
Wij hebben allang verleerd ons over
deze en dergelijke mannelijke inconse
quenties te verbazen. Wij hebben om
alles gedacht: de das bij het blauwe en
de das bij het grijze overhemd, de op
vouwbare klerenhangers en dat inte
ressante boek over Mexico waar hij
maar niet aan toe kon komen. De zon
nebrillen zitten in de linnen schoentjes
en de wegenkaart houdt de lingerie op
haar plaats.
O, wij zijn in feite dol op dat koffers
pakken. Wij spreiden met trots een
kleurige hoofddoek glad over de keu
rig ineengepaste inventaris. We gaan
neuriënd op het kreunende deksel zit
ten en de klik van het slot zet een
triomfantelijke punt op de i.
Zo'n efficiënt gevulde koffer is tel
kens opnieuw een artistieke prestatie
van de eerste rang. Ook al weten wij
maar al te wel dat wij bij onze terug
keer uit die zelfde koffer louter ver
kreukelde. verfomfaaide en bezoedel
de bezittingen te voorschijn zullen
halen.
Eigenlijk zijn wij levenslang bezig
onze koffer te pakken. Met idealen,
met goede voornemens, met levenser
varingen en met zovele stil gekoester
de lieve en schone herinneringen. On
verdroten sjouwen wij die koffer met
ons mee, en de blutsen en deuken zijn
niet te tellen.
Wat zullen wij eruit halen, als wij
op onze laatste halte zijn aangekomen?
Een beduimelde, verkleurde, haveloze
inventaris? Of een séhat aan goedheid,
schoonheid en wijsheid? SASKIA.
Op het initiatief van ds. R. H. van
Apeldoorn, predikant der Ned. Herv. ge
meente te Londen zullen 24 arme Ne
derlandse kinderen van alle gezindten
uit het East End van Londen in staat
worden gesteld van een vacantie in
Nederland te genieten en door de ste
vige Hollandse kost in het vaderland
wat aan te sterken. sDe heuglijke dag in
het leven dezer Londense bleekneusjes
zal 20 Augustus zijn, waarop zij, verge
zeld van een leidster, per K.L.M. naar
Nederland zullen vliegen. Van Schiphol
zullen de kinderen met een speciale
KLM bus naar hun vacantie oord ge
bracht worden te Voorthuizen op de
Veluwe, waar zij veertien dagen zullen
doorbrengen.
Geen dezer Nederlandse kinderen, 9
jongens en 15 meisjes, alle tussen de 6
en 14 jaar, is ooit in Nederland geweest.
De meesten hebben zelfs nog nooit een
PARIJSE HARING FILETS
(Voor de broodtafel)
4 nieuwe haringen (zonder
graat, elk in twee filets), 4 toma
ten, y, komkommer, enkele elepels
sla-saus, 1 hard gekookt ei, wat
gehakte peterselie, 1 theelepel pa
prika, wat gare droge koude rijst,
2 eetlepels tomaten ketchup en
een klein stukje zeer fijn gesne
den ui.
Schaaf de geschilde komkom
mers, op een rauwkostschaaf aan
kleine stukjes, maak daarna de
komkommer goed op smaak met
wat sla-saus.
Snij de geschilde tomaat in
twee delen en hol deze uit.
Maak de rijst aan met de toma
ten ketchup, de paprika, eventueel
een weinig sla-olie en wai zout.
Leg de komkommersla op een
schotel en vul de tomaten met de
pikant aangemaakte rijst. Rol de
haring-filets op en leg deze op de
schotel rijst, strooi over het ge
heel wat fijn gehakt hard ei, wat
gehakte peterselie, decoreer de
schotel met wat kleine sla-blaadjes
en hier en daar met een plakje
zure augurk. Geef er brood en
boter er bij. Het gerecht goed fris
houden.
GEBONDEN PETERSELIE SOEP
(Bordje vooraf)
100 gr. gehakt (op smaak ge
maakt met zout en peper), 11/4
liter water, 50 gr. boter, 1/4 liter
melk, 60 gr. bloem, 1 eidooier,
flink wat peterselie (goed vochtig),
1 mespunt fijne foelie, 1 klein stuk
je zeer fijn-gehakt ui, zout, peper
en 4 bouillonblokjes.
Maak van het gehakt kleine bal
letjes en breng deze met het water
en «iets zout aan de kook, laat dit
circa 20 min. zachtjes trekken,
neem dan de balletjes gehakt uit
de bouillon. Doe de boter in de
pan en fruit hierin de fijngehakte
ui en de foelie goud geel, roer
hierop de bouillon en breng het
aan de kook.
Maak van de melk en de bloem
een klontvrij papje en roer dit bij
de soep, laat de soep zachtjes door
koken en maak daarna deze soep
op smaak met de bouillonblokjes,
wat zout en peper. Hak de peter
selie goed fijn, knijp deze in de
punt van een doek goed droog,
doch vang het peterselievocht op.
Roer er bij het opdienen van de
soep, de balletjes gehakt, de peter
selie, het vocht daarvan en het
geklopte eidooier door.
Dien de soep vooral goed warm
op.
BEATRIX VLA
1 kleine meloen, 2 sinaasappe
len, wat suiker, y, liter melk, 40
gr. custard, 50 gr. suiker, 1 flinke
kop yoghurt, wat suiker en 2 eet
lepels jam..
Snij de meloen in 4 of 5 par
ten, verwijder het zaad (laat geen
sap verloren gaan) en neem het
vruchtenvlees uit de schil.
Snij de helft van het vruchten
vlees aan kleine dobbelsteentjes,
maak van de rest een fijne puréi,
bestrooi beide met wat suiker en
laat dit enige tijd staan. Snij het
vruchtenvlees van de geschilde
sinaasappelen aan kleine stukjes
en hak een dun schilletje mede
fijn. Bestrooi de stukjes sinaas
appel met wat suiker en ook dit
even laten staan.
Breng 3/4 van de melk met de
fijngehakte sinaasappelschil en de
suiker aan de kook, maak van de
rest melk en de custardpoeder een
papje, voeg dit bij de kokende melk,
even laten doorkoken en dit daar
na in een schaal koud laten wor
den. Klop de custardvla goed door
elkaar en roer er de meloenpurée
door. Doe de helft in een schotel
en strooi hier de stukjes sinaas
appel over. dek dit af met de rest
van het vla-mengsel.
Klop de yoghurt met wat suiker
dik, strijk dit over de vla.
Leg nu kleine mopjes rade jam
hierop en tussen deze mopjes jam
de rest van de stukjes meloen.
Dien de vla goed koud op.
stap buiten het armelijke, in de' oorlog
zwaar geteisterde East End van Londen
gezet, waar de lucht dik is van stof en
benzinewalmen. Het enige „natuur
schoon" dat zij kennen, zijn de uitge
strekte platgebomde terreinen in oost
Londen, waar het onkruid een meter
hoog staat. De kinderen, die alleen En
gels spreken en nauwelijks drie woor
den Nederlands verstaan, zijn hoofdza
kelijk afkomstig uit gezinnen met een
Nederlandse vader en een Engelse moe
der. In vele gevallen waren de vaders
Nederlandse zeelieden, die tijdens de
oorlog in Engeland werden afgekeurd
voor de koopvaardij een baan aan de
wal zochten en na de oorlog in Londen
bleven hangen.
De reis- en verblijfkosten der kinde
ren komen uit een vacantiefonds dat
geheel bijeen is gebracht door bijdra
gen van de Nederlandse kolonie te
Londen. Het fonds werd hier jaren ge
leden opgericht door ds. Baart de la
Faille, de voorganger van de onlangs
overleden ds. J. van Dorp. Het bestuur
van dit fonds, waar de huidige predi
kant, ds. van Apeldoorn nu voorzitter
van is, had gedurende de oorlog het
kindervacantie-oord „Hollandia" te
Southend aan de oostkust van Enge
land, verkocht. Men was n.1. van plan
om na de oorlog een geheel nieuw Ned.
kindertehuis aan te schaffen. De aan
koop van zulk een tehuis is nu echter
veel te duur gebleken. Hierop besloot
ds. van Apeldoorn om in Nederland na
vraag te laten doen omtrent de moge
lijkheid de kinderen daar ergens op
vacantie te zenden. Niet alleen zou-^o
zij dan door voldoende eten behoorlijk
aansterken, maar bovendien eens -net
hun land van afkomst kennismaken.
Zijn keus viel op Voorthuizen, waar hij
zelf viif jaar gewoond had toen zijn
vader daar predikant was. De prachtige
omgeving tussen Amersfoort en Apel
doorn en de gezonden Veluwelucht zou
den ideaal zijn voor deze kinderen. Men
slaagde erin plaats voor hert te krijgen
in Pension „Lustoord", vanwaar zij da
gelijks uitstapjes zullen maken. Twee
sociale werksters uit Amsterdam zullen
de kinderen verzorgen, terwijl mej. M.
van Gerstel, de secretaresse van ds.
van Apeldoorn vanuit Londen zal mee
vliegen en in Nederland als leidster
zal optreden.
JJe yacanties zijn nog in gang en
frisse, kleurige zomertoiletten doen
nog altijd denken aan de bloemen in
de tuin. Maar de zorgzame huisvrouw
begint zo zoetjes aan haar gedachten
weer te laten gaan naar wollen jum'
pertjes, truien en winterse schooljur
ken. Na al die heerlijke zomerse da
gen staan we veel te gauw voor de
herfst met zijn noodzaak, de winter
kleren uit de kamferkist te halen. En
niét alleen voor de kinderen, ook
voor de ouderen gaan we weer pro
blemen oplossen volgens het beproef
de recept van couponnetje, plus lap-
penkist, plus portemonnaie maakt een
aardig jurkje.
Het voordeel is, dat de komende
mode de uitkomst van het rekensom
metje niet al te ingewikkeld maakt
Want deze herfstmode biedt alle
denkbare variaties in kleur en lijn
Zij geeft daarom mogelijkheden voor
het wollen japonnetje, gegarneerd met
stukken wollen kant, evenals voor de
verwerking van twee of drie kleuren
stof tot een goed geheel, een wollen
rok met een aardige blouse (uit een
oude zomerjurk) en de combinatie
rok-blouse-bolero uit een jurkje van
verleden jaar. Gelukkig zijn de rokken
niet langer geworden. Eerder een paar
centimeter korter. Op dat punt zijn er
dus geen moeilijkheden.
Als goed voorbeeld geven wij dit
maal een heel eenvoudige deur.-piece
van wijnrode en oud-rose wollen stof.
De streep van de rok is als versiering
gebruikt op het wijnrode lijfje, waar
door een eenvoudig, maar zeer smaak
nol geheel is verkregen. ELSE DAN AH
Wilt U een eenvoudig jurkje een
hypermodern cachet geven, zet er dan
eens zo'n paar meer dan levensgrote
zakken op! Het patroon krijgt XJ hier
bij, getekend Op de halve voorbaan
van een rokje (taillewijdte 70 cm), zo
dat U zien kunt, dat de zak gedeelte
lijk op de achterbaan komt. Heeft U
een wijder of een nauwer rokje, dan
kunt V zo nodig volgens deze gege
vens de maten van de zak wijzigen.
k
De bovenkant wordt langs de vouw
als een klepje omgeslagen en is tot
even over de vouw met de stof van
het dasje of van de japon bekleed. Bij
gebrek aan stof kunt U ook kleine
schuin ingezette zakjes riemen, die U
met het klepje afwerkt. De grote zak
wordt dan alleen met stiklijnen of
met opgestikte biesjes aangegeven.
Eigenlijk is dat bedrog, maar een
voordeel hiervan is, dat U tenminste
niet in de verzoeking komt, zulke
grote zakken met van alles vol te
stoppen, want dat is niet de bedoeling.
TEGELIJK met het vertrek der laatste artisten, die medewerkten aan het
1 H..H--.I waarvan het grootste deel zich in de hoofdstad af-
D ODIUMVÏJ"
Holland Festival, waarvan het grootste
speelde, ls Amsterdam woestijn geworden. Een Sahara van hitte. Een Gobl
van eenzaamheid. Alle» wat aan kunst
doet, ledereen, die in kunst zijn brood
verdient, heeft de verzengde poorten
van de oude koopmansstad haastiglijk
verlaten eij zoekt nieuwe inspiratie
en verse scheppingsdrift in oorden.
die ver van d'Aemstel en 't IJ liggen.
Ze hebben gelijk. In hiin plaats deed lk hetzelfde. Amsterdam ls onbewoon
baar. Amsterdam is een dor, stoffig, kleverig mensenpakhiris er. wee hem
of haar, die gedoemd ls deze dagen door te brengen tussen het baksteen en
asfalt van onze enige vaderlandse metropool.
en volharding van mijn makkers, een
rjE GROTE KUNST ging heen. Wat
overbleef is de kleine. En de aller
kleinste. Omdat er altijd lieden zijn die
nu eenmaal niet kunnen buiten hun
wekelijkse portie illusie en vermaak.
En omdat er vreemdelingen zijn. die
met hun avonduren niet goed raad we
ten. En omdat de bedrijven moeten
blijven draaien, willen hun begrotingen
sluitend gemaakt worden.
Aan mij de taak een opgewekt en
monter stukje over Amsterdams kunst
leven te presteren, terwijl mijn hart
met ganselijk andere dingen is vervuld.
Aan mij de taak u „op-prettig-leesbare-
toon" te vertellen hoe genoeglijk het
is aan de Amsterdamse boulevards en
daaromtrent en welkè genietingen u
wachten op Leidse- en Rembrandt-
plein. Aan mij de taak, tenslotte, een
opbeurend en stimulerend geluid te la
ten horen uit de steppen en savannes
van dit verdorde en blakerende Am
sterdam. waarin men tevergeefs zoekt
naar een oase. Neen, na het Festival
is het grote vacuum, een luchtledig.
..er Amsterdam gejcomen. In dat
luchtledige dan hier en daar verdwaal
de fracties van semi-artistiek leven. Zo
bijvoorbeeld het optreden van de tele-
paath Jonglisto in de Kleine Comedie
aan de boorden van de Amstel. Jong
listo onthult u geheimen en ontneemt u
uwe zorgen. Alzo spreken de affiches.
Volgens zeggen is het wel aardig maar
ook niet méér. En Nederland heeft
merkwaardiger telepathen gekend. Dat
hij u zonder zorgen naar huis stuurt is
natuurlijk een grote leugen. Als u om
11 uur weer op de Amstel staat heeft
de heer Lieftinck u nog even hard
nekkig aan de kraag vast als om kwart
over acht. En uw huisvestingprobleem
is nog even benard. En de opvoeding
uwer kinderen nog even précair. En
over salarisverhoging wordt niet ge
sproken. Alles blijft bij het oude. Ge
kunt u er alleen maar over verbazen
(zegt men) dat de heer Jonglisto zo
handig, link en uitgeslapen is. Des
ondanks moet ik u een gang naar de
Kleine Komedie ontraden, aangeziep
er naast de telepaath een groep klein
kunstlieden optreedt, die erbarmelijk
slecht werk voor het voetlicht brengt
Oók van horen zeggen, maar de bron
was goed en betrouwbaar.
Er is meer van dit gedoe in Amster
dam. Wim Sonneveld heeft een nieuw
cabaret gebracht, dat hij de zinvolle
naam gaf van „Iene miene mutte". Wim
Sonneveld is een kleinkunstenaar die
men talent bezwaarlijk kan ontzeggen,
en ik geloof geen al te groot geheim
te verklappen als ik u vertel dat zijn
geestelijke vader niemand minder is
dan die onvolnrezen Franse cabarettier
Charles Trenet. Wel, 'n gang naar het
Leidsepleintheater lijkt me aanbeve
lenswaardig en gezien de naam waar
mee dat nieuwe cabaret ten doop werd
gehouden, mag redelijkerwijze worden
aangenomen dat ge niet geplaagd en
gekweld wordt door Sartriaanse zwart
galligheden. neerdrukkend Freudiaans
gecomplexeer (u weet wel, de zuige-
laar die na twee maanden reeds ver
liefd is op de staart van het hobbel
paard) of door de overbevolking van
dit land. „Iene miene mutte"... dat
ruikt naar bewaarschool en hummel
oord. Wel, laat ons kind zijn met de
kinderen.
Sinds dagen zweeft aan de machtige
gevel van het City-theater een zeven-
kleurig bord dat de mensheid ervan
kond doet dat van gisteren af Snip
Snap optreden in hun nieuwe zomer-
revue. Sinds de dag dat de firma S.
S. mij, volgens bepaalde zegslieden, ge
dreigd heeft openlijk in pers en aether
aan te vallen wegens expres onvrien
delijk geschrijf zal ik mij er wel voor
hoeden dit kunstzinnig duo opnieuw in
het vaarwater te komen. Integendeel,
ik heb de overtuiging dat er nieuwe,
zeer origin-'e. zeer artistieke, zeer vin-
dinrijke stunts in het City-Theater
te beleven en ik ben er evenzeer van
overtuigd dat een niet gering deel der
natie grif en gul zijn penningen in de
City-kas zal laten vloeien om zich met
nieuwe moed, levenskracht en optimis
me te laten injecteren door deze ster
ren van Neêrlands kleinkunst. Ge ziet,
de woestijn is nog niet zo dor en
schraal als het aanvankelijk wel leek.
En dan vergat ik nog te vermelden,
dat Tuschinski is gaan draaien de film
„T .uchtbrug naar Pimlico". Dit schijnt
alles te slaan wat op 't gebied van de
filmische lach tot nu toe voorgescho
teld werd. Alleen reeds de reclamepla
ten doen u daveren van plezier. En
schaterlachen.
Van films gesproken. U kent natuur
lijk het Alhambra-theater, op de We
teringschans. Ingewijden weten dat dit
een der weinige theaters is waar ge
woonlijk films van klasse worden ver
toond. Zoals,dit eveneens het geval is
met De Uitkijk (Prinsengracht) en
Kriterion (Roetersstraat). Van 12 Au
gustus af komt in het Alhqmbra de
film „Met Scott naar de Zuidpool"
(Scott of the Antarctic) in roulatie en
het is deze film die ik u van harte wil
aanbevelen. Ook al ontbreekt er dan in
filmisch opzicht waarschijnlijk aanzien
lek veel aan en zal het voor collega
Long-Shot niet moeilijk zijn deze film
volledig te kraken. De figuur Scott
heeft mij altijd ontzaglijk geboeid en er
heeft, in de gulden jongelingsjaren
een prent aan de muur van mijn ka
mertje gehangen, bevattende de laat
ste woorden in het dagboek van Scott.
Dit waren ze:
„Als wij in leven waren gebleven,
had ik kunnen r«rt»Ue» t»an de moed
verhaal dat iedere Engelsman zou
hebben aangegrepen. Het is jammer,
maar ik geloof niet dat ik meer kan
schrijven. Deze notities en onze licha
men moeten het verhaal doen. In
Gods naam zorgt voor onze mensen!"
Wel duizendmaal heb ik deze zinnen
gelezen en ze waren altijd even nieuw,
even mysterieus, even groots voor me.
Later las ik de boeken over deze fan
tastische tocht van mensen, die maan
den lang vochten tegen sneeuw en ijs
en ón-menselijke "temperaturen. En nu
zag ik die film. Och, een beetje des
illusie. Je had je dat heel anders voor
gesteld. Het zal zó wel niet geweest
zijn. En het technicolor-procédé is
soms afschuwelijk en waarom maakt
men zoiets niet in het soberst zwart
en wit? Maar goed.het is het avon
tuur van Scott en één Scott is (zelfs in
technicolor) altijd nog aanzienlijk te
prefereren boven de Joe Browns en de
Shirleys en boven heel die monstrueu
ze rataplan die de angelsaksische cel-
luloidbedrukkers in de Nederlandse
bioscooptheaters storten.
Gaat die film van Scott zien. En
neemt uw zoon (én dochter) maar mee.
Scott blijft, dwars door alle dikdoenerij
en technicolor heen, door heel de la
wine van sentiment ook, een kerel
waaraan je je kunt optrekken en vast
houden.
EN MOGE IK NU eindigen. Ik ge
loof dat ik het verplicht aantal regels
heb volgeschreven en dat is al meer
dan men van een doorgetranspireerd
medewerker in deze Amsterdamse
woestijn mag verwachten. Ge zult (en
terecht) opmerken dat het niet veel
was, van de week. Ge hebt gelijk. Het
was niet veel. Een teken des tijds. Net
als alles in de zomer in de stad. Net als
die heer die me zei, toen een heel ter
ras' aan het lepelen was in ijs-met-slag
room: „Kijk, ze vreten niks met niks."
Uren later drong de diepe wijsheid er
van eerst tot me door. Hij had gelijk.
Het was inderdaad: niks met niks.
En dat geldt treffend juist voor alles
wat ook vandaag in deze kronyk be
schreven staat. Met uitzondering van
Scott. Herinnert u deze alleen. De rest
kunt ge zonder enige schade aan uw
ziel vergeten. En met deze laatste regel
aanvaard ik dan tegelijk de eerste se
conde van mijn vacantie!
ANTHONY VAN KAMPEN
Puzzle 94. Tien moeilijae woorden.
(Opl.)
De tien bedoelde woorden, die men
uit de 55 lettergrepen kon vormen,
waren:
I. Industrialisatie, 2. Decentralisatie,
3. Advertentierubriek, 4. Handelsonder
neming, 5. Regeringspolitiek, 6. Opera
uitvoering, 7. Emancipatie, 8. Periodie
ken, 9. Pantomime, 10. Motorraces.
Deze puzzle bleek nog lang niet ge
makkelijk. Wel waren er tal van goede
oplossingen, maar diverse getrouwen
lieten verstek gaan.
Na loting onder de inzenders van
een goede oplossing is de wekelijkse
prijs 5.ditmaal ten deel gevallen
aan Mej. C, Wayboer, Emmastraat 105
te Alkmaar. Gefeliciteerd! Deze prijs
zal worden toegezonden
En nu onze nieuwe opgave.
Puzzle 95. Het eenzame cijfer 7.
Wij geven hieronder het gehele dia
gram van een opgaande deling. In de
gehele bewerking komt maar éénmaal
het cijfer 7 voor, n.1. het tweede cijfer
van links van de uitkomst (quotiënt)
Dit zijn ten slotte met het diagram
de enige gegevens.
Gevraagd wordt deze deling geheel
volledig in cijfers in te zenden.
Oplossingen (per briefkaart) tot en
met 4 Augustus aan de Redactie van
dit blad. (Er wordt weer een prijs van
3.verloot).
I