De Wereld der Vrouwen Woestijn zonder oases De gepakie koffer HH WmÈ Nederlandse kinderen uit Londens East-end mei vacaniie Probeer dat eens, Mevrouw! Recepten van Kers, de radio-Icookleraar Eenvoudige deux-pièces Zakken de groie mode DAT NIET MEEC MEISJE IK ZAL'T ZELE WEL DOE? fe1OTEtR[D4[H5|a Puzzïe-rubrlek XXX /'XXXXXXXX x 7 xxx xxxx XXX XXX xxxx XXX XXXX XXXX rN DAN IS EINDELIJK het laatste overhemd gestreken en de laatste kous gestopt. Wij hebben de koffer, oude trotowe kameraad van vele reizen, van de zolder gesleept en zijn toekom stige inhoud schilderachtig om ons heen gearrangeerd. Wij hebben een keurig lijstje opgesteld, naar het laat ste voorschrift in ons alwetend vrou- 'wenblad. Onze huisgenoten zijn ten strengste gewaarschuwd ons niet te storen, tenzij voor een uitslaande brand. De deur is secuur achter ons gesloten en met het lijdzame gezicht dat daarbij past knielen wij bij de koffer neer en gaan pakken. Natuurlijk. Wij vrouwen zijn nu eenmaal voorbeschikt voor een zwijgende en heldhaftige zelfopoffering. Als die ene hondsdag van het hele Jaar plotseling uit een verrukkelijk blauwe hemel komt vallen, gaat een man met een open shirt in een ligstoel liggen mediteren, eventueel met een volgeschonken koel bewasemd glas naast zich. Maar wij, toegewijde gaden en moeders, zijn uitgerekend op zo'n dag gedoemd tot het pakken van een familiekoffer. Liefst na een ouverture van enige uren strijken in een snikhete keuken. Dat alles zeggen ons gloeiend gezicht, ons verwarde kapsel en onze opeenge klemde lippen, zolang de deur niet achter ons is dichtgetrokken. Maar zodra wij daar op onze knieën het slagveld overzien worden wij op eens monter. Laten we eerlijk zijn: We vinden het eigenlijk wonder mooi. We zouden dit stukje vacantie-bij-vooruit- betaling niet graag missen. Laat die man maar, tevreden als een weldoor voede baby, in zijn ligstoel mediteren. De ramp zou niet te overzien zijn als hij plotseling tekenen van onheilspel lende activiteit zou gaan vertonen en de koffer voor zijn rekening nemen. Mannen kunnen van nature geen kof fers pakken, rilfs al wilden ze, en daar om maken zij er zoveel flauwe mopjes op. Mopjes in geïllustreerde bladen, zo met van die zielige mannetjes die naast hun formidabele vrouw lopen te kreu nen onder twee handkoffers en drie hoedédozen. Mopjes in de huiselijke kring in de trant van: Lieve kind, laat je nu raden en bel even Van Gend en Loos op dat die de hele linnenkast komt halen Mannen gaan, in theorie dan altijd, met een minimum aan bagage op stap. Geef mij maar, zeggen zij luchthartig, die ouwe actetas mee met een pyama en een tandenborstel en het scheerspul. Jullie vrouwen, kunnen de dingen nu nooit eens economisch aanpakken. En wat een waanzin om net te doen alsof je daarginds (laat het Texel zijn of Tessino, een kampeertent of het Grand Hotel de la Esplanade) midden in de rimboe zit waar geen stopnaald te krij gen is. Ach ja. Maar als zij straks in de ge makkelijkste stoel van hun nieuwe ap partement de benen uitstrekken is het eerste wat je te horen krijgt, dat het toch wel gemakkelijk zou geweest zijn als je die ouwe huispantoffels ook even had ingepakt. En heb er je bijgeval nog aan ge dacht om die toiletspiegel mee te ne men, want die lui in pensions schijnen altijd in de illusie te leven dat een man-met-vacantie zich best op het ge voel kan scheren. Wij hebben allang verleerd ons over deze en dergelijke mannelijke inconse quenties te verbazen. Wij hebben om alles gedacht: de das bij het blauwe en de das bij het grijze overhemd, de op vouwbare klerenhangers en dat inte ressante boek over Mexico waar hij maar niet aan toe kon komen. De zon nebrillen zitten in de linnen schoentjes en de wegenkaart houdt de lingerie op haar plaats. O, wij zijn in feite dol op dat koffers pakken. Wij spreiden met trots een kleurige hoofddoek glad over de keu rig ineengepaste inventaris. We gaan neuriënd op het kreunende deksel zit ten en de klik van het slot zet een triomfantelijke punt op de i. Zo'n efficiënt gevulde koffer is tel kens opnieuw een artistieke prestatie van de eerste rang. Ook al weten wij maar al te wel dat wij bij onze terug keer uit die zelfde koffer louter ver kreukelde. verfomfaaide en bezoedel de bezittingen te voorschijn zullen halen. Eigenlijk zijn wij levenslang bezig onze koffer te pakken. Met idealen, met goede voornemens, met levenser varingen en met zovele stil gekoester de lieve en schone herinneringen. On verdroten sjouwen wij die koffer met ons mee, en de blutsen en deuken zijn niet te tellen. Wat zullen wij eruit halen, als wij op onze laatste halte zijn aangekomen? Een beduimelde, verkleurde, haveloze inventaris? Of een séhat aan goedheid, schoonheid en wijsheid? SASKIA. Op het initiatief van ds. R. H. van Apeldoorn, predikant der Ned. Herv. ge meente te Londen zullen 24 arme Ne derlandse kinderen van alle gezindten uit het East End van Londen in staat worden gesteld van een vacantie in Nederland te genieten en door de ste vige Hollandse kost in het vaderland wat aan te sterken. sDe heuglijke dag in het leven dezer Londense bleekneusjes zal 20 Augustus zijn, waarop zij, verge zeld van een leidster, per K.L.M. naar Nederland zullen vliegen. Van Schiphol zullen de kinderen met een speciale KLM bus naar hun vacantie oord ge bracht worden te Voorthuizen op de Veluwe, waar zij veertien dagen zullen doorbrengen. Geen dezer Nederlandse kinderen, 9 jongens en 15 meisjes, alle tussen de 6 en 14 jaar, is ooit in Nederland geweest. De meesten hebben zelfs nog nooit een PARIJSE HARING FILETS (Voor de broodtafel) 4 nieuwe haringen (zonder graat, elk in twee filets), 4 toma ten, y, komkommer, enkele elepels sla-saus, 1 hard gekookt ei, wat gehakte peterselie, 1 theelepel pa prika, wat gare droge koude rijst, 2 eetlepels tomaten ketchup en een klein stukje zeer fijn gesne den ui. Schaaf de geschilde komkom mers, op een rauwkostschaaf aan kleine stukjes, maak daarna de komkommer goed op smaak met wat sla-saus. Snij de geschilde tomaat in twee delen en hol deze uit. Maak de rijst aan met de toma ten ketchup, de paprika, eventueel een weinig sla-olie en wai zout. Leg de komkommersla op een schotel en vul de tomaten met de pikant aangemaakte rijst. Rol de haring-filets op en leg deze op de schotel rijst, strooi over het ge heel wat fijn gehakt hard ei, wat gehakte peterselie, decoreer de schotel met wat kleine sla-blaadjes en hier en daar met een plakje zure augurk. Geef er brood en boter er bij. Het gerecht goed fris houden. GEBONDEN PETERSELIE SOEP (Bordje vooraf) 100 gr. gehakt (op smaak ge maakt met zout en peper), 11/4 liter water, 50 gr. boter, 1/4 liter melk, 60 gr. bloem, 1 eidooier, flink wat peterselie (goed vochtig), 1 mespunt fijne foelie, 1 klein stuk je zeer fijn-gehakt ui, zout, peper en 4 bouillonblokjes. Maak van het gehakt kleine bal letjes en breng deze met het water en «iets zout aan de kook, laat dit circa 20 min. zachtjes trekken, neem dan de balletjes gehakt uit de bouillon. Doe de boter in de pan en fruit hierin de fijngehakte ui en de foelie goud geel, roer hierop de bouillon en breng het aan de kook. Maak van de melk en de bloem een klontvrij papje en roer dit bij de soep, laat de soep zachtjes door koken en maak daarna deze soep op smaak met de bouillonblokjes, wat zout en peper. Hak de peter selie goed fijn, knijp deze in de punt van een doek goed droog, doch vang het peterselievocht op. Roer er bij het opdienen van de soep, de balletjes gehakt, de peter selie, het vocht daarvan en het geklopte eidooier door. Dien de soep vooral goed warm op. BEATRIX VLA 1 kleine meloen, 2 sinaasappe len, wat suiker, y, liter melk, 40 gr. custard, 50 gr. suiker, 1 flinke kop yoghurt, wat suiker en 2 eet lepels jam.. Snij de meloen in 4 of 5 par ten, verwijder het zaad (laat geen sap verloren gaan) en neem het vruchtenvlees uit de schil. Snij de helft van het vruchten vlees aan kleine dobbelsteentjes, maak van de rest een fijne puréi, bestrooi beide met wat suiker en laat dit enige tijd staan. Snij het vruchtenvlees van de geschilde sinaasappelen aan kleine stukjes en hak een dun schilletje mede fijn. Bestrooi de stukjes sinaas appel met wat suiker en ook dit even laten staan. Breng 3/4 van de melk met de fijngehakte sinaasappelschil en de suiker aan de kook, maak van de rest melk en de custardpoeder een papje, voeg dit bij de kokende melk, even laten doorkoken en dit daar na in een schaal koud laten wor den. Klop de custardvla goed door elkaar en roer er de meloenpurée door. Doe de helft in een schotel en strooi hier de stukjes sinaas appel over. dek dit af met de rest van het vla-mengsel. Klop de yoghurt met wat suiker dik, strijk dit over de vla. Leg nu kleine mopjes rade jam hierop en tussen deze mopjes jam de rest van de stukjes meloen. Dien de vla goed koud op. stap buiten het armelijke, in de' oorlog zwaar geteisterde East End van Londen gezet, waar de lucht dik is van stof en benzinewalmen. Het enige „natuur schoon" dat zij kennen, zijn de uitge strekte platgebomde terreinen in oost Londen, waar het onkruid een meter hoog staat. De kinderen, die alleen En gels spreken en nauwelijks drie woor den Nederlands verstaan, zijn hoofdza kelijk afkomstig uit gezinnen met een Nederlandse vader en een Engelse moe der. In vele gevallen waren de vaders Nederlandse zeelieden, die tijdens de oorlog in Engeland werden afgekeurd voor de koopvaardij een baan aan de wal zochten en na de oorlog in Londen bleven hangen. De reis- en verblijfkosten der kinde ren komen uit een vacantiefonds dat geheel bijeen is gebracht door bijdra gen van de Nederlandse kolonie te Londen. Het fonds werd hier jaren ge leden opgericht door ds. Baart de la Faille, de voorganger van de onlangs overleden ds. J. van Dorp. Het bestuur van dit fonds, waar de huidige predi kant, ds. van Apeldoorn nu voorzitter van is, had gedurende de oorlog het kindervacantie-oord „Hollandia" te Southend aan de oostkust van Enge land, verkocht. Men was n.1. van plan om na de oorlog een geheel nieuw Ned. kindertehuis aan te schaffen. De aan koop van zulk een tehuis is nu echter veel te duur gebleken. Hierop besloot ds. van Apeldoorn om in Nederland na vraag te laten doen omtrent de moge lijkheid de kinderen daar ergens op vacantie te zenden. Niet alleen zou-^o zij dan door voldoende eten behoorlijk aansterken, maar bovendien eens -net hun land van afkomst kennismaken. Zijn keus viel op Voorthuizen, waar hij zelf viif jaar gewoond had toen zijn vader daar predikant was. De prachtige omgeving tussen Amersfoort en Apel doorn en de gezonden Veluwelucht zou den ideaal zijn voor deze kinderen. Men slaagde erin plaats voor hert te krijgen in Pension „Lustoord", vanwaar zij da gelijks uitstapjes zullen maken. Twee sociale werksters uit Amsterdam zullen de kinderen verzorgen, terwijl mej. M. van Gerstel, de secretaresse van ds. van Apeldoorn vanuit Londen zal mee vliegen en in Nederland als leidster zal optreden. JJe yacanties zijn nog in gang en frisse, kleurige zomertoiletten doen nog altijd denken aan de bloemen in de tuin. Maar de zorgzame huisvrouw begint zo zoetjes aan haar gedachten weer te laten gaan naar wollen jum' pertjes, truien en winterse schooljur ken. Na al die heerlijke zomerse da gen staan we veel te gauw voor de herfst met zijn noodzaak, de winter kleren uit de kamferkist te halen. En niét alleen voor de kinderen, ook voor de ouderen gaan we weer pro blemen oplossen volgens het beproef de recept van couponnetje, plus lap- penkist, plus portemonnaie maakt een aardig jurkje. Het voordeel is, dat de komende mode de uitkomst van het rekensom metje niet al te ingewikkeld maakt Want deze herfstmode biedt alle denkbare variaties in kleur en lijn Zij geeft daarom mogelijkheden voor het wollen japonnetje, gegarneerd met stukken wollen kant, evenals voor de verwerking van twee of drie kleuren stof tot een goed geheel, een wollen rok met een aardige blouse (uit een oude zomerjurk) en de combinatie rok-blouse-bolero uit een jurkje van verleden jaar. Gelukkig zijn de rokken niet langer geworden. Eerder een paar centimeter korter. Op dat punt zijn er dus geen moeilijkheden. Als goed voorbeeld geven wij dit maal een heel eenvoudige deur.-piece van wijnrode en oud-rose wollen stof. De streep van de rok is als versiering gebruikt op het wijnrode lijfje, waar door een eenvoudig, maar zeer smaak nol geheel is verkregen. ELSE DAN AH Wilt U een eenvoudig jurkje een hypermodern cachet geven, zet er dan eens zo'n paar meer dan levensgrote zakken op! Het patroon krijgt XJ hier bij, getekend Op de halve voorbaan van een rokje (taillewijdte 70 cm), zo dat U zien kunt, dat de zak gedeelte lijk op de achterbaan komt. Heeft U een wijder of een nauwer rokje, dan kunt V zo nodig volgens deze gege vens de maten van de zak wijzigen. k De bovenkant wordt langs de vouw als een klepje omgeslagen en is tot even over de vouw met de stof van het dasje of van de japon bekleed. Bij gebrek aan stof kunt U ook kleine schuin ingezette zakjes riemen, die U met het klepje afwerkt. De grote zak wordt dan alleen met stiklijnen of met opgestikte biesjes aangegeven. Eigenlijk is dat bedrog, maar een voordeel hiervan is, dat U tenminste niet in de verzoeking komt, zulke grote zakken met van alles vol te stoppen, want dat is niet de bedoeling. TEGELIJK met het vertrek der laatste artisten, die medewerkten aan het 1 H..H--.I waarvan het grootste deel zich in de hoofdstad af- D ODIUMVÏJ" Holland Festival, waarvan het grootste speelde, ls Amsterdam woestijn geworden. Een Sahara van hitte. Een Gobl van eenzaamheid. Alle» wat aan kunst doet, ledereen, die in kunst zijn brood verdient, heeft de verzengde poorten van de oude koopmansstad haastiglijk verlaten eij zoekt nieuwe inspiratie en verse scheppingsdrift in oorden. die ver van d'Aemstel en 't IJ liggen. Ze hebben gelijk. In hiin plaats deed lk hetzelfde. Amsterdam ls onbewoon baar. Amsterdam is een dor, stoffig, kleverig mensenpakhiris er. wee hem of haar, die gedoemd ls deze dagen door te brengen tussen het baksteen en asfalt van onze enige vaderlandse metropool. en volharding van mijn makkers, een rjE GROTE KUNST ging heen. Wat overbleef is de kleine. En de aller kleinste. Omdat er altijd lieden zijn die nu eenmaal niet kunnen buiten hun wekelijkse portie illusie en vermaak. En omdat er vreemdelingen zijn. die met hun avonduren niet goed raad we ten. En omdat de bedrijven moeten blijven draaien, willen hun begrotingen sluitend gemaakt worden. Aan mij de taak een opgewekt en monter stukje over Amsterdams kunst leven te presteren, terwijl mijn hart met ganselijk andere dingen is vervuld. Aan mij de taak u „op-prettig-leesbare- toon" te vertellen hoe genoeglijk het is aan de Amsterdamse boulevards en daaromtrent en welkè genietingen u wachten op Leidse- en Rembrandt- plein. Aan mij de taak, tenslotte, een opbeurend en stimulerend geluid te la ten horen uit de steppen en savannes van dit verdorde en blakerende Am sterdam. waarin men tevergeefs zoekt naar een oase. Neen, na het Festival is het grote vacuum, een luchtledig. ..er Amsterdam gejcomen. In dat luchtledige dan hier en daar verdwaal de fracties van semi-artistiek leven. Zo bijvoorbeeld het optreden van de tele- paath Jonglisto in de Kleine Comedie aan de boorden van de Amstel. Jong listo onthult u geheimen en ontneemt u uwe zorgen. Alzo spreken de affiches. Volgens zeggen is het wel aardig maar ook niet méér. En Nederland heeft merkwaardiger telepathen gekend. Dat hij u zonder zorgen naar huis stuurt is natuurlijk een grote leugen. Als u om 11 uur weer op de Amstel staat heeft de heer Lieftinck u nog even hard nekkig aan de kraag vast als om kwart over acht. En uw huisvestingprobleem is nog even benard. En de opvoeding uwer kinderen nog even précair. En over salarisverhoging wordt niet ge sproken. Alles blijft bij het oude. Ge kunt u er alleen maar over verbazen (zegt men) dat de heer Jonglisto zo handig, link en uitgeslapen is. Des ondanks moet ik u een gang naar de Kleine Komedie ontraden, aangeziep er naast de telepaath een groep klein kunstlieden optreedt, die erbarmelijk slecht werk voor het voetlicht brengt Oók van horen zeggen, maar de bron was goed en betrouwbaar. Er is meer van dit gedoe in Amster dam. Wim Sonneveld heeft een nieuw cabaret gebracht, dat hij de zinvolle naam gaf van „Iene miene mutte". Wim Sonneveld is een kleinkunstenaar die men talent bezwaarlijk kan ontzeggen, en ik geloof geen al te groot geheim te verklappen als ik u vertel dat zijn geestelijke vader niemand minder is dan die onvolnrezen Franse cabarettier Charles Trenet. Wel, 'n gang naar het Leidsepleintheater lijkt me aanbeve lenswaardig en gezien de naam waar mee dat nieuwe cabaret ten doop werd gehouden, mag redelijkerwijze worden aangenomen dat ge niet geplaagd en gekweld wordt door Sartriaanse zwart galligheden. neerdrukkend Freudiaans gecomplexeer (u weet wel, de zuige- laar die na twee maanden reeds ver liefd is op de staart van het hobbel paard) of door de overbevolking van dit land. „Iene miene mutte"... dat ruikt naar bewaarschool en hummel oord. Wel, laat ons kind zijn met de kinderen. Sinds dagen zweeft aan de machtige gevel van het City-theater een zeven- kleurig bord dat de mensheid ervan kond doet dat van gisteren af Snip Snap optreden in hun nieuwe zomer- revue. Sinds de dag dat de firma S. S. mij, volgens bepaalde zegslieden, ge dreigd heeft openlijk in pers en aether aan te vallen wegens expres onvrien delijk geschrijf zal ik mij er wel voor hoeden dit kunstzinnig duo opnieuw in het vaarwater te komen. Integendeel, ik heb de overtuiging dat er nieuwe, zeer origin-'e. zeer artistieke, zeer vin- dinrijke stunts in het City-Theater te beleven en ik ben er evenzeer van overtuigd dat een niet gering deel der natie grif en gul zijn penningen in de City-kas zal laten vloeien om zich met nieuwe moed, levenskracht en optimis me te laten injecteren door deze ster ren van Neêrlands kleinkunst. Ge ziet, de woestijn is nog niet zo dor en schraal als het aanvankelijk wel leek. En dan vergat ik nog te vermelden, dat Tuschinski is gaan draaien de film „T .uchtbrug naar Pimlico". Dit schijnt alles te slaan wat op 't gebied van de filmische lach tot nu toe voorgescho teld werd. Alleen reeds de reclamepla ten doen u daveren van plezier. En schaterlachen. Van films gesproken. U kent natuur lijk het Alhambra-theater, op de We teringschans. Ingewijden weten dat dit een der weinige theaters is waar ge woonlijk films van klasse worden ver toond. Zoals,dit eveneens het geval is met De Uitkijk (Prinsengracht) en Kriterion (Roetersstraat). Van 12 Au gustus af komt in het Alhqmbra de film „Met Scott naar de Zuidpool" (Scott of the Antarctic) in roulatie en het is deze film die ik u van harte wil aanbevelen. Ook al ontbreekt er dan in filmisch opzicht waarschijnlijk aanzien lek veel aan en zal het voor collega Long-Shot niet moeilijk zijn deze film volledig te kraken. De figuur Scott heeft mij altijd ontzaglijk geboeid en er heeft, in de gulden jongelingsjaren een prent aan de muur van mijn ka mertje gehangen, bevattende de laat ste woorden in het dagboek van Scott. Dit waren ze: „Als wij in leven waren gebleven, had ik kunnen r«rt»Ue» t»an de moed verhaal dat iedere Engelsman zou hebben aangegrepen. Het is jammer, maar ik geloof niet dat ik meer kan schrijven. Deze notities en onze licha men moeten het verhaal doen. In Gods naam zorgt voor onze mensen!" Wel duizendmaal heb ik deze zinnen gelezen en ze waren altijd even nieuw, even mysterieus, even groots voor me. Later las ik de boeken over deze fan tastische tocht van mensen, die maan den lang vochten tegen sneeuw en ijs en ón-menselijke "temperaturen. En nu zag ik die film. Och, een beetje des illusie. Je had je dat heel anders voor gesteld. Het zal zó wel niet geweest zijn. En het technicolor-procédé is soms afschuwelijk en waarom maakt men zoiets niet in het soberst zwart en wit? Maar goed.het is het avon tuur van Scott en één Scott is (zelfs in technicolor) altijd nog aanzienlijk te prefereren boven de Joe Browns en de Shirleys en boven heel die monstrueu ze rataplan die de angelsaksische cel- luloidbedrukkers in de Nederlandse bioscooptheaters storten. Gaat die film van Scott zien. En neemt uw zoon (én dochter) maar mee. Scott blijft, dwars door alle dikdoenerij en technicolor heen, door heel de la wine van sentiment ook, een kerel waaraan je je kunt optrekken en vast houden. EN MOGE IK NU eindigen. Ik ge loof dat ik het verplicht aantal regels heb volgeschreven en dat is al meer dan men van een doorgetranspireerd medewerker in deze Amsterdamse woestijn mag verwachten. Ge zult (en terecht) opmerken dat het niet veel was, van de week. Ge hebt gelijk. Het was niet veel. Een teken des tijds. Net als alles in de zomer in de stad. Net als die heer die me zei, toen een heel ter ras' aan het lepelen was in ijs-met-slag room: „Kijk, ze vreten niks met niks." Uren later drong de diepe wijsheid er van eerst tot me door. Hij had gelijk. Het was inderdaad: niks met niks. En dat geldt treffend juist voor alles wat ook vandaag in deze kronyk be schreven staat. Met uitzondering van Scott. Herinnert u deze alleen. De rest kunt ge zonder enige schade aan uw ziel vergeten. En met deze laatste regel aanvaard ik dan tegelijk de eerste se conde van mijn vacantie! ANTHONY VAN KAMPEN Puzzle 94. Tien moeilijae woorden. (Opl.) De tien bedoelde woorden, die men uit de 55 lettergrepen kon vormen, waren: I. Industrialisatie, 2. Decentralisatie, 3. Advertentierubriek, 4. Handelsonder neming, 5. Regeringspolitiek, 6. Opera uitvoering, 7. Emancipatie, 8. Periodie ken, 9. Pantomime, 10. Motorraces. Deze puzzle bleek nog lang niet ge makkelijk. Wel waren er tal van goede oplossingen, maar diverse getrouwen lieten verstek gaan. Na loting onder de inzenders van een goede oplossing is de wekelijkse prijs 5.ditmaal ten deel gevallen aan Mej. C, Wayboer, Emmastraat 105 te Alkmaar. Gefeliciteerd! Deze prijs zal worden toegezonden En nu onze nieuwe opgave. Puzzle 95. Het eenzame cijfer 7. Wij geven hieronder het gehele dia gram van een opgaande deling. In de gehele bewerking komt maar éénmaal het cijfer 7 voor, n.1. het tweede cijfer van links van de uitkomst (quotiënt) Dit zijn ten slotte met het diagram de enige gegevens. Gevraagd wordt deze deling geheel volledig in cijfers in te zenden. Oplossingen (per briefkaart) tot en met 4 Augustus aan de Redactie van dit blad. (Er wordt weer een prijs van 3.verloot). I

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1949 | | pagina 7