Vanjagers-sportiviteiten eenden die
heus niet zo stom zijn!
VAN HOUTEN
7
7
ms
Wereldhandel staat voor zware crisis
7
7
Vj
Het
Trek-uur, tijd voor
de jager
IJmuiden
Visserijbesommingen
Naar het rijk van
Jungle Pimpernel
Chaos zou erger zijn
dan na 1930
Saneringsmaatregelen
weer in het geding
Het Nederlandse merk
met Wereldreputatie
Plotselinge regen in Haagse
schouwburg
Cripps en Bevin naar
Washington
nieuwe
boek
TRIBUNE
De jacht in het polderrijk West-
Friesland vormt een hoofdstuk vol
avontuur en sportiviteit:
Wanneer de zon daalt, de toenemende
bries de wolkenflarden voortstuwt, het
water in de vaarten grauw kleurt en
de stilte valt over het land, dan is de
tjjd aangebroken waarop de jager het
veld zoekt. Daar richt h(j zjjn blik om
hoog en volgt de vlucht van een kop
pel wilde eenden dat tegen het zwerk
voortwiekt: de dagelijkse „trek" in
het avonduur is begonnen.
Vanuit het westen komen de ranke
smienten en de kleine talingen aange
vlogen en over de IJselmeerdijk zei
len de zware slobeenden met hun bek
ken als lepels, de polder in.
Twee leden van de West-Friese Ja
gersvereniging, de heren P. Oud en
H, de Wolf, hebben ons mee op jacht
genomen. De passie die de jager en
zijn hond bij het naderen van het wild
Alleen zijn kop, maar niet eens zijn
snavel, komt boven het water uit. Wij
zien die voor een luchtbel aan. Maar
de Wolf zegt: „Dat is 'm, om al wat je
wil" En hij heeft, zoals even later
blijkt, gelijk.
Stomme eend?
Wie ooit op jacht ging, zal toegeven
dat die minder vleiende beeldspraak
van „stomme eend" niet opgaat. In de
enkele weken dat er nu gejaagd wordt,
werden in de Polder minstens vierhon
derd eenden neergelegd. De meesten in
de eerste dagen van de jacht. De slob
eenden, die hoofdzakelijk hun domicilie
kiezen boven het IJselmeer, ziet men
bijna niet meer in de Polder. Ze zijn
schuw geworden. En de koppels die
vanuit de Kooi onder Zwaagdijk, in 't
veld neerstrijken hebben hun trouwe
wakers. Bij onraad geeft hij geen ge
luid, richt slechts de kop wat op en
dat is voor allen het teken om onver
wijld de vlucht te nemen. Vaak zit de
„waker" op het land, terwijl de ande
ren in de sloot zich aan een maal kroos
te goed doen.
Daar komt een koppel eenden aan: waar zal het neerstrijken?
aangrijpt, is ook ons niet voorbij ge
gaan. We hebben gezworven op onge-
ploegd land en tussen het eeuwig-rui
send hoge riet, zijn geslopen langs
kleine plassen en hebben de jonge, nog
onbedreven, jachthond Marja tot stilte
gemaand.
Sportiviteit.
Er zijn mensen die iets tegen jagen
hebben, zoals er ook zijn die het be
drijf van de Visser wreed vinden. We
kunnen ons dat begrijpen. Maar wie de
practijk van een goede jager ziet zal
diens sportiviteit roemen. In het neer
schieten van een argeloos rondzwem
mende eend bestaat jagen niet. Let
maar eens op. Het koppel dat hoog bo
ven de hoofden van de gespannen toe
ziende jagers cirkelt, strijkt neer in
een nabijgelegen sloot.
Voorziehtig schuifelen we over het
land in de richting van het water. Tot
op enkele meters naderen we de een
den. Acht stuks. Een schot hagel kan
hier nu vernietigend werk doen, maar
En Piet waagt een schot
onze jagers schieten niet. Ze springen
plotseling uit hun gebogen houding
overeind en acht eenden kiezen het
luchtruim. Die kans werd hen gege
ven. En pas nu knallen twee schoten.
Drie eenden fladderen omlaag. De
Jachthond wordt op de buit afgestuurd,
maar hij begrijpt niets van zijn taak,
totdat hem een eend onder de neus ge
drukt wordt
De tocht wordt voortgezet. In de
greppel van een gladiolenveld huppelt
•en haas. Is dat wat!
„Daar komen we nu niet aan" zeg
gen de jagers, „inideze tijd zijn er nog
voedsters die dragen".
Vergunningen.
Men moet heel wat papleren verza
melen vooraleer men geweer en weitas
kan omhangen. De jachtacte, maar
vooral de schriftelijke toestemming van
de landeigenaars om op hun terrein te
mogen jagen. Die bezitten onze men-
•en in ruime mate. Maar om precies te
weten waar het land van Jan. Piet of
Klaas ligt, is grote bekendheid met het
Polderland noodzakelijk. Want op land
•tappen waarvoor geen toestemming
Werd verkregen, kan intrekking van
de jachtacte tengevolge hebben. Onze
Jagers echter weten de weg.
Dit oostelijke richting komt een slob
eend aangevlogen, Piet Oud springt op
•n waagt een schot.
Veertig nieter verder valt de vogel
spatula elypeata! midden In een
bloemkooibaan neer. Enkele minuten
later op de plek aangekomen, te er
geen eend te ontdekken. „Droeg z'n
kop ook nog hoog", zegt Oud en dat
betekent dat het dier nog kracht ge
noeg moet hebben gehad om de nabU-
•ijnde sloot te bereiken. We zoeken met
arendsblik het water af, maar wij
kunnen met de beste wil ter wereld
niets ontdekken. Het geoefend oog des
Jagers ziet beter. De eend blijkt «lch
onzichtbaar gemaakt te hebben.
Probeer dan niet van verre afstand
de jager de plek te wijzen, waar ge
eenden ziet, want die reflexbeweging
is voldoende om het wildgevogelte je
verjagen.
Geduld.
In de schemering worden veld en
sloot afgezocht. We ontmoeten collega
jagers. In goede verstandhouding „ver
deelt" men het jachtterrein.
Nu het nachtgordijn sneller begint
te vallen, wordt op een stuk grasland
de grote trek afgewacht. Het wordt, te
donker om te zien waar de vogel
vrij-verklaarden hun schuilplaats ne
men. Daarom wordt gewacht en ge
hoopt dat de eenden in de nabij
heid van de jager neerstrijken of an
ders laag overvliegen. Als dan de kans
schoon is, klinkt in de verlatenheid
van het veld een schot...i
Wanneer de zon achter de Tolweg
schuil gaat, wordt het geweer in de
foudraal geborgen. Zeven eenden zijn
deze avond in hun vlucht dodelijk ver
rast.
Als we in het duister door smalle
sloten huiswaarts varen, klapwiekt een
late trekker laag over de boot 't Is of
de vogel weet dat hij voor vandaag
geen gevaar meer te duchten heeft!
De 'aanvoer van Woensdag was: 2500 kisten
haring, 750 makreel, 370 schelvis, 200 kabel
jauw; 250 schol, 100 tarbot-tong, 100 koolvis,
50 schar, 10 leng, 20 wijting, 10 tongschar, 10
haai, 10 griet, 15 bot en 50 kisten diversen.
De prijzen waren per kg: gr. tong 2,55—
2.30; gr. middel 2,35-2,15; kl. middel 2,45-
2,15; kl. I 2,30; kl. II 80-45; tarbot 2,50-
2,30; heilbot 2,80—2,25. Per 50 kg: schar-tong
31; tongschar 57—53; schar 14,50—7; bot 18—
14; verse haring 13,90—10,50; makreel 14,50
—8; gr. schol 60—50; middel 41—21; kl. 23—
4,90; wijting 17—15,50; gr. gul 31—23; kl. gul
23—13,50; pieterman 15; poon 8—2; kl. haai
18—14,50; kl. koolvis 16,50; kl. koolvis wit
28,50—20 ham 40; gr. schelvis 39—23; middel
36,50-25; kl. 31-26; kl. II 22-4,80. Per 125
kg: leng 65—57; gr. koolvis 32—30; kr. kool
vis wit 72—70; kabeljauw 148—168.
De besomingen waren: 1 trawler f 5750;
IJM 94 „Zwarte Zee" f10,270; IJM 20 „Pol
derman" f 19.500; RO 15 „Antje" f 15.060;
IJM 249 f489; 52 1644; IJM 213 f250;
£26 f250; SCH 2 f619; BU 59 f284.
...Met veld wordt afgezocht
De bekende schrijver Anthony van
Kampen zal in de komende maanden
een belangrijke serie lezingen houden
in het radioprogramma van de strijd
krachten. Iedere Zondagavond om
half zeven (te beginnen op 4 Septem
ber a.s.) zal hij vertellen over het
leven in de nog goeddeels onbekende
oerwouden van centraal Nieuw-
Guinea en daarbij zal hij voorname
lijk de aandacht vragen voor het werk
van de vermaarde Nederlandse be
stuursambtenaar dr. Jean Victor de
Bruyn, bijgenaamd Jungle Pimpernel.
De heer Van Kampen bezocht vorig
jaar samen met dr. De Bruyn de stam
der Ekari's in de vallei der eerst en
kele jaren geleden ontdekte Wissel
meren. Een volk van pygmeeën, die
zich nog in het Stenen Tijdperk be
vinden. Deze lezingencyclus, die ,J4aar
het rijk van Jungle Pimpernel" zal
heten, is bijzonder actueel in verband
mei het feit, dat de toekomstige sta
tus van Nieuw-Guinea op de Ronde
Tafel-Conferentie wel een probleem
van de eerste orde zal blijken te zijn.
De interim-commissie voor de Inter
nationale Handelsorganisatie heeft een
waarschuwing laten horen over de mo
gelijkheid van een economische oorlog
eneen aanhoudende toestand van chaos
welke veel erger zou kunnen zün dan
die van de jaren na 1930
In het rapport wordt verklaard, dat
de wereldhandel zich thans gesteld
ziet tegenover een crisis van wellicht
ongekende ernst. Thans, vier jaar na 't
einde van de oorlog, is er zelfs geen
teken van een hersteld evenwicht en
de huidige tekenen wijzen op een ver
der verlies aan evenwicht en een
verscherping van de hierbij betrok
ken vraagstukken. Sinds het sluiten
van de overeenkomst te Genève in Oc-
tobev 1947 heeft de economische situ
atie der wereld een opvallende wijzi
ging ondergaan. De productie heeft 't
vooroorlogse niveau herwonnen of
overschreden en de na-oorlogse tekor
ten zijn verdwenen. Onder deze om
standigheden had men kunnen ver
wachten, dat er aan de euvelen, welke
voortvloeien uit de door de oorlog ver
oorzaakte verstoringen, een einde zou
zi'n gekomen. Behalve wat betreft de
productie is geen der voornaamste
rroeilijkheden overwonnen en tot op
zekere hoogte is de toestand erger dan
n en in 1947 had kunnen veronderste1-
len. De slinkende voorraad aan harde
valuta's heeft de regeringen genood-
akt invoerrestricties in te voeren of
u.t te breiden en op groter schaal over
t- gaan tot het afsluiten van bilaterale
handelsovereenkomsten. Het schijnt
thans verre van zeker, dat Europa te-
gei 1952 levensvatbaarheid" zal heb
ber bereikt, aldus eindigt het rapport.
De drukte van het seizoen heeft in
bloembollenkringen 'n tijdlang andere
zorgen op de achtergrond geschoven,
doch als de voortekenen niet bedrie
gen zal één van de dwingendste pro
blemen in dit vak, dat der sanerings
maatregelen, zeer binnenkort op
nieuw in het centrum der belangstel
ling komen te staan.
In het kort zij gememoreerd, dat
sinds het einde van de oorlog de uit
1933 daterende productie- en prijs-
beheersingen voor bloembollen het
onderwerp van een felle strijd in het
vak zelf en tussen kweker en over
heid zijn geweest. In het bloembol
lenvak ontstonden twee kampen:
vóór- en tegenstanders van een voort
zetting der regeringsmaatregelen,
welke oorspronkelijk bedoeld waren
om een noodtoestand te lenigen, over
de momentane waarde waarvan na de
oorlog verdeelde meningen ontston
den.
De Algem. Vereniging voor Bloem
bollencultuur heeft al eenr in '47
over een beslissing gestemd en
toen een voorstel aangenomen tot af
schaffing van de regeringsmaatrege
len. De minister gaf later alleen de
hyacinthenteelt vrjj, die meest door
kapitaalkrachtige firma's wordt uit
geoefend.
De aankondiging dat de bloembol
lenteelt dit jaar rekening zal moeten
houden met een surplus (overproduc
tie die door de regering wordt opge
kocht) van 45%, heeft de anti
saneerders weer te paard doen stij
gen en hun gelederden niet onbelang
rijk uitgebreid. Thans heeft de afde
ling Grpotebroek, vanouds het brand
punt van de tegenstanders der rege
ringsmaatregelen, aan het bestuur
der Algem. Vereniging voor Bloem
bollencultuur verzocht een ledenver
gadering uit te schrijven, waarop een
nieuw voorstel tot afschaffing van
alle saneringsmaatregelen behandeld
moet worden.
5*:
'«**-
5*
I
SI
SI
Tot grote verbijstering van het per
soneel begon het gisteren op het
toneel van de Koninklijke Schouw
burg plotseling te regenen, aldus „De
Volkskrant". Er bleek een storing te
zijn ontstaan in de brandblusappa
ratuur, waardoor de zogenaamde
regen-installatie, welke in geval van
brand direct begint te werken, twee
minuten lang grote hoeveelheden
water uitstortte over de coulissen, de
requisieten en wat garderobe. Er
ontstond een paniekje en een der per
soneelsleden belde ogenblikkelijk de
brandweer op.
Ondertussen bleek evenwel, dat de
regeninstallatie, welke tot dusver ge
lukkig nooit had behoeven te werken,
op eigen houtje haar deugdelijkheid
was gaan bewijzen. Daarvan is het
personeel nu zeker overtuigd, want
nadat de electro-motor, die de pers
pomp aandrijft, was stopgezet en de
brandweer hoofdschuddend weer naar
buis was gestuurd, is het nog de ge
hele middag in de weer geweest om
met emmers en dweilen de gevolgen
van dit onverwachte waterballet weg
te wissen.
Gisteravond bleef de schouwburg
dicht.
DE WONINGTOESTAND IN NEDERLAND
De Britse ministers' Bevin en Sir
ótafiord Cripps zijn aan boord van de
Mauretania" van Southampton naar
Washington vertrokken voor het voe
ren van belangrijke Desprekingen met
Amerikaanse en Canadese autoritei
ten over het dollarvraagstuk.
1000 vernietigde woningan J l-5-'40
C- 100 vernietigde won* «gen 31-5-'45
MOOO voltooide woningen J #rtode l-6-'45
100 vcl*noide wonmgen30-6-49
De aangeschoten eend speelt verstoppertje In de sloot. Maar de Wolf
heelt de voost —Érlahtf
Phoebe Payne: „Sluimerende
vermogens in de mens".
Uitg. De Driehoek, Den Haag.
De Amerikaanse Phoebe Payne heeft
een hoek geschreven over parapsycho
logie en occultisme, dat onder boven
staande titel vertaald is verschenen bij
Uitgeverij „De Driehoek" te 's-Grave-
land. Het woord vooraf is van J. J.
Poortman, privaatdocent aan de Leidse
Universiteit en de inleider zegt o.m.:
„Voor wie van de mededelingen van
mevrouw Payne gebruik wil maken is
inderdaad vertrouwen in haar noodza
kelijk. Wie dit wetenschappelijk niet
verantwoord acht, legge het boek rus
tig terzijde".
Meermalen is vastgesteld dat na gro
te rampen, als oorlogen, en na zware
persoonlijke verliezen, de mens zich
meer richt op verschijnselen die lo
gisch moeilijk te begrijpen zijn. Bijge
loof in allerlei vorm steekt de kop op
en allerlei occultisme maakt een bloei
tijd door. Deze toestand, die men wel
haast een psychose mag noemen, werkt
zeer belemmerend op het wetenschappe
lijk onderzoek van tot dusver nog niet
natuurlijk te verklaren verschijnselen.
De parapsychologie is de wetenschap
die tracht door te dringen tot wat ,.bo
vennatuurlijk" schijnt. En als elke we
tenschap poogt zij een volstrekt na
tuurlijke (physische) uitleg te geven
aan wat in de volksmond „occult"
heet. Zeker zijn er verschijnselen die
nog geenszins verklaard zijn uit na
tuurlijke oorzaken, maar dat wil niet
zeggen dat de 'erklaring niet eens zal
komen. Men dient goed te begrijpen
dat de parapsychologie er niet op uit
is alle vreemde verschijnselen als bo
vennatuurlijk te aanvaarden of als zo
danig te ontkennen. Als wetenschap
staat zij volkomen blank tegenover de
feiten. Geheel anders staan de niet we
tenschappelijk Ingestelde mensen tegen
over d» varretmawten Zij omava se
niet alleen waar, maar ze verklaren
ook zonder voldoende fundament en
liefst ook zonder enig argument. Voorts
verwarren zij twee dingen: het objec
tief waarneembare en het subjectief
ondergane.
Wat nu Phoebe Payne betreft: nie
mand zal na lezing van haar boek twij
felen aan haar „bovennatuurlijke" ga
ven, maar haar weergeven der ver
schijnselen is lang zo objectief niet als
haar inleiders beweren, terwijl datgene
wat zij voor een verklaring houdt, geen
verklaring is en buitendien weten
schappelijk onverantwoord. Ik wil één
voorbeeld geven: De schrijfster deelt
mee dat zij, 24 jaren oud, een beroeps-
psychiste (dat is een „medium") ont
moette op een partijtje van jongelui.
Zij zag om het hoofd van deze vrouw
een aura, dat aan veranderingen onder
hevig was. Eén van die .veranderingen
beschrijft zij aldus: „Het was alsof een
massa van iriserende stof door water
omhoog steeg, die daarna de vorm aan
nam van een klein meisje, dat in een
stortvloed van kinderlijk plezier uit
barstte." Het bleek dat het medium
enkele geer persoonlijke woorden tot
verschillende leden van het gezelschap
sprak. Nu heb ik geen reden om het
zien van dit alles in twijfel te trekken.
Maar het is absoluut onmogelijk dat,
indien een aura inderdaad stoffelijk of
onstoffelijk besta: het de vorm van
een kind zal aannemen. Die vorm heeft
schrijfster er zelf aan gegeven. Alsrf
het „etherische" lichaam (term van de
schrijfster) menselijke vorm zou geven
aan de gevoelens van een derde!
Mevr. Payne spreekt dan voorts ook
graag over „de andere wereld", en
„van gene zijde", maar deze „verkla
ring" van verschijnselen is reeds weer
legd door de studie van de telekinese
(het bewegen van voorwerpen zonder
deze aan te raken), die de kracht in de
mens-zelf legt.
Zo is er nog veel meer in dit boek
dat onverantwoord is. te eerder nu bij
de gewone mens zulke verwarde be
grippen heersen over parapsychologi
sche verschijnselen.
De heer "oortman meent dat dit
boek toch minstens „heuristisch pro
fijt" kan brengen, d.w.z. dat men door
lezing ervan misschien op eigen wijze
bepaalde ideeën kan krijgen. Dat is niet
te ontkennen. Inderdaad zijn er be
schrijvingen, die, ontdaan van het we
tenschappelijk ontoereikende, een in
zicht kunnen geven in de structuur van
helderzienden. Maar dan toch alleen
voor hem die op psychologisch gebied
zeer stevig in zijn schoenen staat. Voor
de gewone leek is dit werk ongeschikt,
het voert hem in het slop van het bij
geloof, en dat is zeer zeker niet de be
doeling van de schrijfster geweest. Zij
heeft, vanuit haar nogal geïsoleerde
ideeënwereld, een eerlijk werk gege
ven. maar haar ideeën zijn te weinig
getoetst aan die der physische weten-
y.d. W.
(Van onze correspondent te Londen)
J")E SPOREN van Hoffman liggen kris
kras door Europa. Deze week dook
de Marshallhulp-man in Londen op om
de Britse financiële pols te voelen, die
nog juist in staat bleek een S.O.S. te
kloppen om een dringende dollartrans
fusie. Breedgeschouderde Amerikaanse
economisten landen hier met de regel
maat van „rustende" filmsterren, maar
trekken even weinig publieke belang,
stelling. De man op straat, allang ver
dwaald in het doolhof der internationa
le .financiën, zint liever op de beste
manier om koel te blijven in deze
zwoele hitte, in het vage besef dat
Cripps' excursie naar Washington het
erop of eronder zal betekeneh voor de
Labourjongens in het politieke moeras
van Westminster. De man aan de bar
vraagt zich af, hoe lang het nog zal
duren eer hij dollarcenten zal neertel
len voor zqn lauwe Londense biertje.
Hoffmans woorden waren niet mis. De
export naar Oom Sam moet verdrie
dubbeld: nieuwe producten in nieuwe
verpakkingen, op Amerikaanse smaak
berekend. De prijzen omlaag en de pro
ductie omhoog. Goedkopere treintarie-
ven en meer gerief voor touristen, yes
Sir. Hoffmans Vertellingen, model
1949, zijn harde werkelijkheid. Brittan-
nia, jarenlang de prima donna op
's werelds handelstoneel, heeft erin be
rust te moeten meedansen in de rij van
dollarkoristes; een nog altjjd duizend
maal beter lot dan een staanplaats in
de broodrij van het Kremlin.
SINDS de kick-off van het voetbal
seizoen is het leven hier overigens
weer normaal. De Voetbalpool heeft
zijn tempels weer geopend. De divi
denden der eerste week waren nog niet
hoog. Maarde zware advertentiecam
pagnes en solidaire persfanfares zullen
er weer spoedig voor zorgen, dat een
eerste prijs van om en nabij de zes
honderdduizend gulden aan een enke
ling wordt uitgekeerd, voor een inzet
van luttele pennies. Een dikke twintig
millioen pool-formulieren dwarrelen
wekelijks heen en weer tussen de tem
pels en de gelovigen. De helft ervan
zijn de wedstrijdvoorspellingen op weg
naar de altaren, de rest de nieuwe cou
pons voor de volgende week, die al
weer onderweg zijn naar de toegewij-
den. Het is een goudmijn voor Tante
Pos. Zij is de enige die de poolmanie
niet becritiseert Elke Zaterdagavond
zitten tien millioen Britten aan hun
radio gelijmd. Met glinsterende ogen,
couponkopie in de hand. vergelijken
zij uitslagen met voorspellingen. Dit is
het wekelijkse moment in het leven
van de Brit. waarop zijn gezicht zijn
gevoelens verraadt. Een glimlach, ge
fronste wenkbrauwen, 'n goedkeurend
knikje, spiit en afkeer in die volg-
°rde ziin de reacties der meesten
naarmate de omroeper de laatste uit
slagen nadert Een enkel doelpunt
scheidt dikwijls droom van werkelijk
heid. Behalve dan voor die enkeling,
die hier en daar versuft van ziin stoel
afglijdt, met alle uitslagen correct en
het vooruitzicht van minstens tien jaar
Vrije huur. Realisten vragen zich af
waarom de regering, die zonder enige
eewetenswroeging met de toekomst der
staalindustrie goochelt, aarzelt de vol
komen onproductieve poolfirma's te
nationaliseren, met hun sappige jaar
omzet van zestig millioen pond ster
ling.
DE RAAD van Europa, zo succes
vol te water gelaten, tracht zijn koers
te bepalen. De bestemming is duidelijk
genoeg, maar iedereen a/in boord
heeft zijn eigen inzicht omtrent de
route. Om het probleem van het ad-
spirantlid der bemanning maar niet
te noemen. Duitsland, in de ogen van
vele Engelsen, ziet er plotseling even
aanlokkelijk uit als een karbonkel.
Men had tijdens de verkiezingen op
gewelde nationalistische golven nog
door de vingers gezien. Niemand min
der dan de grote Winston zelf had op
haar spoedige toelating tot de Raad
aangedrongen, zodra haar eigen rege
ring op wielen zou staan. De ontpop
ping van deze week van de nieuwe
Vrije Duitse pers in de vorm van
ruim honderd nazikranten naam,
redacties en politiek gegarandeerd als
van ouds heeft de Britten thuii
echter met een ruk overeind doen
zitten. Dus toch.
Wat nu, Winston?
WONDERPREDIKER Kleine David
is terug in Engeland. Momenteel wordt,
Birmlngham „gered". De zaken gaan
echter niet goed. Joan Mann, de 18-
jarige hulptelefoniste van Daafie's
Londense hotel, heeft audiëntie ver
leend aan de pers. Het was niet fraai.
Zij heeft zojuist haar ontslag gekregen
wegens „hemelse" wandelingetjes in
het donkere Hyde Park, beurtelings
met Kleine David en manager Hoek
stra en was het is heus waar lezer
ook op de „hemelse" slaapkamers ge
signaleerd, door de hoteldirectie in
eigen persoon. Alvorens naar Amster-
tert
goui
nog een gouden schakelarmbandje ge
geven en het was maar 9 karaat. Van
uit Mokum had hii haar schriftelijk om
een afspraakje te Birmingham verzocht
en hij vroeg haar dit geheimpje vooral
te bewaren. Hii was sorry over haar
ontslag. Joan heeft het dan ook alleen
maar aan de pers verteld. Hoekstra
huilen. Pers brullen.
Wij voelen mee met de genationali
seerde huisarts in Tunbridge Wells
(Eng.), die zijn koperen naamplaat
vervangen heeft door een waarop zijn
i staateaummer staats Dr. 2108.
