Met de camera langs Noordhollands kust
FORMOSA
1
Reinder Visser werkt aan zijn toekomst
r
Kijkje in magazijn vol herinneringen
DANST WEER
ZONDAG
Tragedie
Van Nieuwediep naar Johannesburg
Over vier jaar ierug uit Zuid-Afrika als
mijnopzichter
Circus Mullens komt van
Donderdag t.m. Zondag
„Het Noorden" liet 25 jaar
de duifjes vliegen
Eerste cabaret-revue in
de marinecantine
BASKET- en VOLLEYBAL
enthousiast ontvangen
Tussen Haaks en Kuifje
Bureau Sociale Zaken K.M.
wordt verplaatst
Elftallen voor Zondag
Tweede W.G.W.-veld wordt
morgen feestelijk geopend
In het kort
Even voor de lens: TANTE CHARLA
Burgemeester beschermheer
van brandweervereniging
Tweede vertoning van film
„Geen grenzen meer"
Texel
Burgerlijke Stand
DE WITTE:
Het meisje van de Veenhoeva
TIVOLI
Dertig seconden boven Tokio
DEIVDER VISSER, Binnenhaven 61, kreeg deier dagen bericht dat op vtJf
Octcber liet vliegtuig voor hem ral klaar staan dat hem, en nog een en
twintig andere Nederlandse jongens naar Znid-Afrika sal brengen. Daar ver
wag wacht tfese jonge kerels een geheel nieuw en onbekend leven en naar
«y bopen en vertrouwen een goede toekomst. Dat Reinder Visser tot dit
plo?gJe van twee en twintig behoort is op zichzelf een voorrecht en doet het
boste verwachten. Van de vele honderden jongemannen, die zich enkele
maanden geleden aanmeldden, werden er tweehonderd gekeurd. Slechts twee-
en-twintig jongens kwamen In aanmerking, om in Johannesbrfg een cursus
op de Regeringsopleidingsscholen voor de Mijnbouw te gaan volgen.
avonturier, die zich daar in Afrika een
fortuin gaat vergaren. En hy heeft er
wel degelijk over nagedacht wat hem
De negentienjarige Reinder las op
zekere dag in de Heldersche Courant,
dat Zuid-Afrika gebrek heeft aan ge
schoolde arbeidskrachten, vooral omdat
de productie van de goudmijnen be
langrijk moet worden opgevoerd. Het
mijnbedrijf daar vormt namelijk de
voornaamste bron van inkomsten. De
Zuidafrikaanse regering zond daarom
de commissie-Pienaar naar West-Euro
pa met de bedoeling mannen tussen de
negentien en drie en twintig jaar te
werven voor de mijnbouw scholen. De
Nederlandse regering staat hier sym
pathiek tegenover, niet alleen omdat zij
de emigratie wil bevorderen, maar
vooral omdat hier aan jonge Nederlan
ders de gelegenheid wordt geboden
zich van een goede toekomst te verze
keren.
Reinder bedacht zi$h niet lang. Hu
zag hier inderdaad mooie kansen voor
de toekomst.
Weer naar school.
„De keuring was wel bijzonder
zwaar", verzekerde Reinder ons. En dat
kunnen we begrijpen. De candidaten
moeten vanzelfsprekend een goed gestel
hebben en dan wordt er nauwkeurig
op de longen acht geslagen. Van de
tweehonderd Nederlanders die werden
gekeurd werd slechts tien procent aan
genomen, waaruit dus wel blijkt dat de
commissie-Pienaar niet over één nacht
ijs gaat.
De jongens moeten in Johannesburg
gedurende twee jaar een school bezoe
ken. Deze opleiding tot mijnopzichter
geschiedt zowel theoretisch als prac-
tisch en wordt geheel door de regering
bekostigd. Het zal misschien niet mee
vallen de eerste maanden, want men
gaat uit van de regel, dat mijnopzich-
ters hun werk slechts goed kunnen
doen, wanneer zij ook zelf onder de
grond hebben kennis gemaakt met de
kleinste werkzaamheden. De gehele op
leiding zal vier jaren in beslag nemen
en het is gebleken dat er binnen twee
Jaar reeds verscheidene leerlingen af
vallen.
Reinder Visser is het echter eens met
een deskundige die beweert dat de toe
komst voor de jongen die volhoudt ver
zekerd is. Nu is bewezen, dat de leer
ling over capaciteiten beschikt, is het
zelfs mogelijk dat hij op kosten van de
Staat aan een Zuidafrikaanse universi
teit mag gaan studeren.
Het mooie is, dat bij uitzondering
ongeschoolden een kans krijgen om
naar Zuid-Afrika te emigreren. Als
voornaamste eis naast de leeftijd wordt
gesteld, dat de gegadigden de zesde
klasse van de lagere school hebben
doorlopen.
Goede reis....
Als te zijner tijd mocht blijken dat
men niet bestand is tegen het onder
grondse werk, dan wordt men hiervoor
uitgeschakeld. Een achturige werkdag
bij een zeer hoge temperatuur vraagt
op een diepte van negenduizend voet
wel wat weerstandsvermogen.
Maar Reinder Visser ziet hier niet
tegen op. Wij hebben hem gesproken
en we weten dat hij een kerel is die
weet wat hy wil,
Hü ziet er helemaal niet uit als een
daar*" ver van Nieuwediep te wachten
staat. Men zal alles van hem eisen,
maar dan mag hij ook zeggen dat zijn
kostje is gekocht. Pas over vier jaar
zal hij Den Helder weer zien, want wij
hopen dat Reinder het er goed af
brengt als enige Nieuwedieper. En dan
komt hij terug als mijnopzichter met
een goed sdlaris.
Reinder zelf weet misschien nog niet
of hij alles wel moet geloven wat men
hem over Afrika en zijn toekomst heeft
verteld. Maar hij riskeert het en dat
getuigt van wilskracht.
Goede reis, Reinder!
Het is al vele maanden geleden, dat
onze stad door een circus werd be
zocht. Daarom zal het een uitgebreid
publiek genoegen doen, te vernemen
dat het circus Jos Mullens de volgende
week zijn tenten in Den Helder zal op
slaan, op het terrein aan de H. A. Lo-
rentzstraat. Van Donderdag 29 Sep
tember tot en met Zondag 2 October
zullen dagelyks voorstellingen worden
gegeven.
Er is een geheel nieuw programma
samengesteld, omvangrijker en aan
trekkelijker dan dat van verleden jaar.
De vermaarde hogeschoolruiter Otto
Schuman is ditmaal weer van de par
ty, terwijl ook de ruitertroep Mullens
enige nummers ten beste zal geven. Als
speciale attracties werken mede Charlie
Wijma, jongleur en balanceur van de
„B. B. C.-television" uit Londen, de
domteur Jefferson met zijn groep Afri
kaanse leeuwen (o.a. de koorddansen-
de leeuw „Frascita". en de Belgische
muzikale clowns „Trio Babusio". Na
tuurlijk ontbreken acrobatiek- én tra
peze-nummers niet op het programma.
Het is vandaag een kwart eeuw ge
leden, dat de postduivenvereniging
„Het Noorden" werd opgericht. De
feestelqke viering van dit jubileum zal
nog even worden uitgesteld, omdat de
vereniging eerst het wedstrijdprogram
ma wil afwerken. Op Zaterdag 8 Oc
tober bestaat 's avonds van half acht
tot negen uur gelegenheid, het jubile
rende bestuur te feliciteren in het ge
bouw „Mnsus Sacrum", Koningstraat.
Toen op 24 September 1924 „Het
Noorden" werd opgericht, waren er
zeven leden, die hun kring gestadig za
gen groeien. Alles ging voorspoedig,
tot het zwarte jaar 1940 aanbrak, en
alle duiven op last van de bezetter
moesten worden afgeslacht. Slechts
weinige liefhebbers durfden het aan,
hun vogels te laten onderduiken, zodat
men na de oorlog vrijwel van de grond
af moest beginnen. Verscheidene nieu
we liefhebbers traden tot de vereni
ging toe, en er kon zelfs een adspiran-
ten-afdeling worden opgericht,
„Wie de jeugd heeft, heeft de toe
komst", meent het bestuur terecht, en
het gaat dan ook met frisse moed aan
de volgende 25 jaar beginnen.
Donderdagavond werd in de marine
cantine het seizoen geopend met een
aardige cabaret-revue, die de talryke
aanwezigen enkele uren heeft geamu
seerd. Dat moest ook haast wel, want
wie moet niet lachen als hy Gerard
Walden en Berry Kievits bezig ziet?
Misschien waren sommige grappen niet
zo geslaagd, maar dat werd hun, Coby
Beek, Bob Nelson en Cas Rus gaarne
vergeven.
Coby Beek oogstte weer veel succes
met enkele populaire melodieën. Het
speet ons alleen, dat ze heeft gemeend
het cantinepubliek wat oude kost te
moeten voorzetten.
Gerald Walden had vooral de lachers
op zyn hand, toen hy als boertje een
maagmassage moest ondergaan. Bob
Nelson verzorgde de conférence en Cas
Rus begeleidde het geheel op sublieme
wy'ze.
De Ned. herv. handwerkverenl-
ging gaat Woensdag haar wekelijkse
bijeenkomsten in 't Honk aan de
Weststraat hervatten.
De Helderse sportliefhebbers hebben
gisteravond in de Sportschool op de
RÜkswerf kennis gemaakt me tvolley-
bal en basketbal. En, wij moeten het
direct zeggen, deze eerste kennismaking
beloaft iets voor de toekomst.
De belangstelling was vry groot en
wy verwachten, dat enkele verenigin
gen tezijnertijd tenminste één van
beide spelen in hun trainingsprogram
ma zullen opnemen. Het kan zijn, dat
wij ons vergissen, want waar zou men
bijvoorbeeld basketbal moeten spelen?
Nadat de voorzitter van de Sport
raad, de heer Th. Luyckx, alle belang
stellenden had welkom geheten, werd
begonnen met de demonstratie van
volleybal. Twee zestallen van de adel
borsten hebben hun uiterste best ge
daan de aanwezigen zoveel mogelijk
van deze sport te leren. Zij zijn daar
ten volle in geslaagd, mede dank zij
de heuldere uiteenzetting van de heer
F. v. d. Heuvel Rijnders.
Het basketbal was wat levendiger en
zal waarschijnlijk meer tot de toe
schouwers hebben gesroken. D.E.D. en
basketbalverenigingen, verzongden de
demonstratie met zoveel enthousiasme
dat men soms moeite had het spel op
de voet te volgen. De heer Meeuwsen
uit Amsterdam was er echter ook nog
om een en ander te verklaren. D.E.D.
toonde zich geroutineerder en won met
25—22.
De heer Luyckx dankte tenslotte al
len die de demonstratie deden slagen
en in het bijzonder majoor Bol, die voor
deze gelegenheid de Sportschool be
schikbaar stelde.
We zijn benieuwd of de gedemon
streerde spelen in ons sortwereldje zul
len worden opgenomen.
Hr. Ms. onderzeebootjager „Queen
Wilhelmina", die momenteel dienst
doet voor de visserij-inspectie, kwam
gistermiddag omstreeks twee uur in de
haven. Hr. Ms. „Johan Maurits" volgde
tegen half vier. De mynenvegers Hr.
Ms. „Westerschelde", „Vliestroom",
„Texelstroom", „Zuiderdiep", „Mars
diep" en „Hollands Diep" keerden via
Rotterdam en IJmuiden uit Vlissingen
terug en gaan vermoedelijk in het be
gin van de volgende week naar Bor-
kum.
Het is morgen hoog water om
9.25 en 21.55 uur en laag water om 3.35
en 16.15 uur. Maandag is het hoog wa
ter om 10.05 en 22.35 uur en laag wa
ter om 4.20 en 16.50 uur. De tempera
tuur van het zeewater was 17.5 graden
Celsius.
JJONDERDDTJIZENDEN NEDERLANDERS genoten deze zomer van de schoon
heid onzer onvolprezen duinen en zij zullen, nu de winter nadert, dikwijls
terugdenken aan zorgeloze ogenblikken, doorgebracht aan een zonnig strand,
in een schaduwrijk bos of op een gezellig dorpsterras, 's Avonds zullen de
albums voor de dag komen, met de foto's waarop de aardigste momenten ver
eeuwigd staan. Er is ontzaglijk veel gefotografeerd, deze zomer. De fotowin
kels konden het werk niet aan en het personeel heeft onder hoogspanning
gewerkt. Wel een bewijs, dat dank zij de verbeterde materiaalpositie de
amateur-fotografen dit jaar hun hobby volledig konden uitleven.
M
Naar wy vernemen wordt het bu
reau Sociale Zaken van de Koninktij-
k. Marine met ingang van Maandag
26 September overgeplaatst van het
Commondementsgebouw Buitenhaven
naar Hoofdgracht 15, het voormalige
marvahuis. Dit geldt zowel voor het
bureau Sociale Zaken marinepersoneel
»u voor het bureau Sociale Zaken oor
logsslachtoffers.
H.R.C dat om half drie aan de
8portlaan tegen D.I.O. speelt,
komt uit in de volgende opstel
ling: Dykshoorn; Bot en Swart;
De Werker, De Jong en Van
Trierum; Knyfff, P de Vries,
G. de Vries, Heeris en Rijkers.
Helder ontmoet om half drie in
het Alkmaar se Sportpark de Alk-
maarse Boys. De opstelling is:
Boekei; Himpers en Bal. Beek
hoven, Van der Neut en Puhl;
Schouwenaars, Vonk, Driehuis,
Van der Meulen en Blom.
Watervogels speelt om elf uur
tegen Nieuwe Niedorp. Hier is de
opstelling: Dirks; Beers en v. 't
Hert; Snyders, v. d. Hert en Been;
Van Beekhoven, J. Snyders, Post,
Van Wessel en wyker.
HGW met Bouma, Toes, P.
Hendriks, Lafëre, Noordeloos, J.
Hendriks, Ramler. Winkel, Van
Wees, Amersfoort en Schilder,
krygt om half drie bezoek van
JVC.
En hoeveel honderdduizenden
prentbriefkaarten zullen uit de
vacantie-paradysjes langs de Ne
derlandse kust verzonden zyn?
De meeste met afbeeldingen van
de mooiste plekjes, vertolkend
de trots van de afzender: „Kyk
eens, hier ben ik nou met va-
cantie!" Is het wonder, dat de
vacantieganger zijn kaarten met
de grootste zorg uitzoekt? Alleen
zal hy zich afvragen, waar die
uitgebreide series toch vandaan
komen.
Deze week hebben wy een be
zoek gebracht aan zo'n arsenaal
van prentbriefkaarten, waar een
klein millioen exemplaren keu
rig in vakken en netjes verpakt
lagen opgeborgen. Op een reus
achtige kaart aan de wand
waren de modellen geplakt:
enige dozynen zeer eenvoudige,
maar niet minder artistieke re
producties van fraaie kunstfoto's.
Dat was ook van de heerJac.
de Boer niet anders te verwach
ten. Hy is een fotograaf, die
zyn vak terdege verstaat, bo
vendien is hij op zijn terrein
een kunstenaar, en tegelijk is hij
altijd een hartstochtelijk ama- W
teur gebleven. Met groot enthousiasme
kan hy over zijn sport, die tevens zyn
beroep is, vertellen.
Zoeker van schoonheid.
„Wy fotografen zien de wereld in
zwart en wit. Nooit sal ik een opname
Cf,
g«nHrag|pS|
maken voordat ik weet, hoe de zwart-
wit-ver houding zal zyn. Een leek heeft
geen verstand van compositie en de
betekenis van invoerende lynen, de
voorgrond boezemt hem weinig belang
in en de achtergrond telt haast niet
mee. Het gaat hem om de afbeelding,
maar toch voelt een leek onbewust de
verschillen aan. Hy proeft de sfeer-
Zo, altijd bewust werkend, heeft de
heer De Boer ook in zijn vrye tijd hon
derden opnamen gemaakt, en schoon
heid gevonden waaraan de oppervlak
kige beschouwer voorbijgegaan zou zyn.
Op verscheidene tentoonstellingen wer
den zijn fotografische kunstwerkjes be
kroond en zijn haast beroemd gewor
den foto van de Helderse Dijk zal bij
menig jubileum als cadeau zijn aange
boden.
Uit zijn uitgebreide collectie heeft
de heer De Boer verleden jaar een
kleine serie strand- en duinopnamen
geselecteerd, en natuurlyk viel de
keuze ook op enkele specifiek Helderse
onderwerpen. Maar het merendeel toch
geeft afbeeldingen van wondermooie
plekjes langs onze kust tussen het
Noordzeekanaal en het Eierlandse Gat.
Het reproduceren bracht nog enige
moeilijkheden mee. Geglansde foto
reproducties vond de heer De Boer te
weinig artistiek, te koud. In boekdruk
kregen de plaatjes een iets te zakelijk
cachet. Daarom viel de keuze op het
kostbare koperdiepdruk-procedé. De
firma Enschede te Haarlem vervaardig
de een grote partij van dergelijke re
producties, en wij moeten zeggen dat
het resultaat bewondering afdwingt.
Om een indruk te geven, hebben wij bij
dit artikel een tweetal plaatjes afge
drukt. Het zijn kranten-reproducties
van reproducties, zodat men het de
fotograaf niet mag aanrekenen, wan
neer hier de artisticiteit nagenoeg niet
blijkt.
Gezien de grote hoeveelheid, die in
geheel Noord-Holland werd verspreid,
zullen de lezers deze kaarten reeds
kennen, of anders te gelegener tijd te
zien krijgen. Misschien worden zij dan
met groter interesse bekeken, zoals ieder
werkstuk verdient dat door vakman
schap en artisticiteit tot stand is ge
komen.
De consul van de KNVB, de heer A
G. van der Linde, heeft Donderdag
avond, in afwachting van de definitie
ve keuring, het tweede WGW-veld
voorlopig goedgekeurd. Er zal dus
morgen op dit terrein gespeeld kunnen
worden. Het veld zal om twee uur door
kapelaan A. Dekker worden geopend.
De geneeskundige dienst wordt ge
durende dit weekend te Den Helder
waargenomen door de artsen A. J. F.
Thorbecke, Javastraat 113, telefoon
2103, en P. Schoorl, Timorlaan 25, tele
foon 3108.
Vanavond geeft de arbeiders-zang
vereniging „Kunst aan het Volk" o.l.v.
de heer J. Willems haar najaarsconcert
in Casino»
omvte CHARLA was, toen wij haar in haar woning aan de Brakkeveia.
JA.WTE CHAR haar schik over de wvze waarop ,n Den Helder
weg opzocht merette Repelsteeltje", die onder kaar leiding do0-
te gesproken over TnindoTp is opgevoerd. Jk was zelf eigenlijk
kinderen ™n de P gn dan schlet je plotseling te binnen-
Tadnik het ntZaar zó gedaan, of zó", zegt ze en terwijl ze een paar la,.
Ce ^ren onder haar hoofddoek stopt, voegt ze er verontschuldigd
aan toe: „Ik ben aan de was Mflar h0g belangrijk voor de goeig
huisvrouw de was ook is, mevrouw Van
Tetering onderbrak haar werk graag
om iets te vertellen over haar hobby
Charla Knies heette zij, toen haar er
gens in Hilversum tijdens de becry.
dingsfeesten werd gevraagd „even iets
te doen met de kinderen uit de straat".
En zij deed het. Zij presteerde het bi
een week met de kinderen de operette
„Assepoester" in te studeren. Het was
geen kleinigheid, temeer daar de op-
poering maar tien minuten in beslag
mocht nemen. Het werd een succes; de
straat van tante Charla won van twee
andere straten en het resultaat was de
oprichting van een buurtvereniging.
Tante Charla glimlacht vergenoegd,
als ze vertelt, hoe ze in September 19<j
in Den Helder kwam. „Mijn man werk
te hier al, maar we hadden geen fami
lie en ik kende niemand en nw noemt
bijna iedereen me tante Charla".
Mevrouw Van Tetering is van plan ióór te gaan met de kinderen van
Tuindorp. Ze heeft zelfs een uitnodiging gekregen van de Speeltuinver
enigingen Visbuurt en Vogelwijk om ook voor haar kinderen „Repel
steeltje" op het toneel te brengen. Dat is dan op 24 September. „En met
St. Nicolaas wil ik ook iets doen, maar de tijd gaat zo snel. Ik ben nu ge
trouwd, moet u rekenen".
Haar man, die door de kinderen al spoedig oom Jan werd genoemd, kijkt
lachend naar zijn vrouw. Hij gaat altijd met haar mee. „Ik doe het graag",
vertelt hij. „En dan ravot ik verder nog wat met honden". De heer Van
Tetering is namelijk druk bezig met het africhten van zijn hond.
Ja, we hebben daar bij een kopje thee en een snoepje gezellig zitten
praten en we geloven graag, dat de kinderen hun best doen voor tante
Charla en oom Jan.
Op Zaterdag 1 October om half drie
zal burgemeester G. Ritmeester het be
schermheerschap van de Helderse
Brandweervereniging aanvaarden. Dit
geschiedt met eniï ceremonieel voor
het gemeentehuis.
De corpsen van de brandweer en de
hulppolitie zullen onder leiding van
de commandant brandweer, de heer K.
Rypma, defileren, waarna de burge
meester een oorkonde wordt aangebo
den. Deze oorkonde wordt overhandigd
in een straalpyp, die op een bruinhou
ten voetstuk staat, en geheel is verzil
verd.
Na de oorlog heeft het Nederlands
Bybelgenootschap een geluidsfilm laten
vervaardigen over het werk dat door
deze instelling wordt verricht. Het eer
ste deel van deze film „Geen grenzen
meer" ig gewijd aan de plaats die de
Bijbel inneemt In kerk en gezin, en het
leven van jong en oud. Het tweede deel
laat veel zien over het werk der Bij
belvertaling en de druk ervan, waarna
het slot de verspreiding van het Boek
der boeken in woord en beeld geeft. In
het najaar van 1948 werd deze film
reeds in Den Helder vertoond, maar ge
zien de grote belangstelling zal a.s.
Maandagavond een tweede voorstelling
worden gegeven ln de Nieuwe kerk
aan de Weststraat, aanvang acht uur.
Geboren: Johan, z. van Abram
Blom en Martje Knol. Reijer H., z. van
Simon van der Slikke en Nellie
Smidt. Johanna C., d. van Wilhelmus
van Engelen en Maartje M. Bakker.
Hylkjen, d. van Andreas Homma en
Jaai Visser. Theodorus L., z. van Ja-
cob Schraag en Theodora E. de Porto.
Overleden: Pieter Drijver, 74
jaar, echtg. van Dieuwertje J. M. Rab
Rab.
Gevonden voorwerpen: werk-
mansvest, steeksleutel.
Selma Lagerlöf schetst in haar boeken vaak
het eenvoudige en het meest gewone. Daarom
zijn haar boeken zo prachtig en bij alle be
volkingsklassen geliefd. Zo was haar boek: „Het
meisje van de Veenhoeve" de karakterschets
van het eenvoudige dienstmeisje, dat, zuiver ia
haar gevoelens en goed van geloof, haar eer
komt te verliezen. Daarmee verliest ze ook
haar goede naam, niemand wil haar zelfs meer
als dienstmeisje hebben. Toch zijn er mensen,
die van haar houden, ze waarderen haar, om
dat ze echt is en eerlijk. Toch is dit niet ge
noeg om haar leven gelukkig te maken. Hoe
wel ze aanvoelt dat het verkeerd is, gaat ze
toch door van de mensen, waar ze werkt, te
houden. Dit wordt haar ongeluk, zijdelings
raakt ze zelfs in een moord betrokken.
Het lijkt allemaal misschien sensationeel,
het is het echter niet. Zo menselijk en diep
gevoeld Selma Lagerlöf dit gegeven in baar
boek wist uit te werken, zo geeft de film het
boek weer op het witte doek. De mensen leven
werkelijk. Heel goed is de regisseur er in ge
slaagd de strijd van het meisje uit te beelden,
niet overdreven of zelfs maar fel. Heel simpel,
hoewel soms wel een beetje te eenvoudig, deed
hij haar leven temidden van de harde vijan
dige mensen. Zo als het boek en ook de film
bet tonen, is het nog dikwijls gesteld in dezs
wereld. Is dit goed of niet? Moet iemand,
die echt en vast gelooft in het goede van het
leven, door wantrouwen en verachting worden
gestraft? In de film wordt hierop geen ant
woord gegeven, maar toch weet ieder, die een
groot en warm hart heeft, hoe gehandeld moet
worden. Juist, omdat hier wordt getoond, hoe
het niet moet. Daarom kunnen we blij zijn
met een film als deze, we kunnen een bezoek
aan De Witte dan ook hartelijk aanbevelen.
De naam „Dertig seconden boven Tokio" fc
goed gekozen *voor de film, die tot en met
Maandagavond in Tivoli draait. Want op deze
dertig seconden komt het aan. Alles in de
voorafgaande scènes stuurt op geraffineerde
wijze aan op dat dramatische hoogtepunt, wan
neer de vliegers van generaal Doolittle (Spen
cer Tracy) hun eerste luchtaanval doen op het
hart van Japan. De toeschouwer gevoelt iets van
de spanning, die de vliegtuigbemanningen moet
hebben vervuld toen zij dat grote waagstuk
ondernamen. Die dertig seconden zijn geladen
met knap-gesuggereerde emoties, maar dan zijn
we er nog niet, evenmin ais is de realiteit.
De terugtocht komt nog, en de benzine-voof-
raad raakt uitgeput. De bemanning krijgt nog
veel mee te maken: een noodlanding, de vrien
delijke hulpvaardigheid van de Chinese bevol
king, de dreiging der oprukkende Jappen. Een
interessante film, spannend, maar zonder on
gezonde sensatie.
JJET was geen plezier
jacht, dat gistermid
dag om twaalf uur licht
en speels over het rusti
ge Marsdiep dobberde.
De kleine grauwe zeiltjes
stonden bol in de frisse
bries en op de smalle
achterplecht zaten twee
donkere figuurtjes. Een
enkele visser, aan de
voet van de Dijk, keek
het vrolijk steigerende
scheepje na. „Ieder zijn
plezier," moet hij ge
dacht hebben, zijn aan
dacht weer richtend op
eijn vistuig. Misschien
hebben Paul en Aga
Muller deze visser daar
zien zitten, zo gemoede
lijk en vredig en prettig
dicht bij huis. Maar hun
gedachten waren moei
lijk te peilen. Zij zagen,
net als wij, een ranke
torpedobootjager uit het
Molengat komen: de
Banckertop weg naar
veilige ree. En zij ont.
moetten twee stug-tjok-
kerende botters, tegen
de ebstroom stampend
naar huis.
NEEN, het was geen
plezierjacht, die notedop
„Berlin". En haar
manning moet etr
zield zijn geweest ,„el
de moed der wanhoop
da# vwt numa», Bet
be-
be-
met
werd heiig aan de kim
en wy zagen het jachtje
aan. Hoe wijd en ruim
was de grijze zee rond
dat grijze stipje. Hoe
nietig dat mensenpaar in
de oneindigheid, zonder
thuishaven en met een
doel ergens achter het
grauw van een verre ho
rizon. Wij dachten, zien-
dat «ffcMHMt niet aan
landsgrenzen en taalver
schillen, historisch ge-
groeide tegenstellingen
en politieke verwikke
lingen. Wij zagen twe*
mensen, die het verleden
trachtten los te laten en
in een broze hulk voeren
naar een onzekere toe
komst. Daar tussen de
Razende Bol en 1 Xijk-
duinshoofd bevonden
zich een oude man en een
jong meisje, representa
tief voor een wereld nol
mensen in onzekerheid.
Ren wereld de grijst»,
in een zee van moeilijks
heden. En de vrijheid
ver. En de eeuwige vre
de is ver. Op groter af
stand dan Argentinië-
Maar de mensen kopen
op het goede, net <d>
Paul en Aga Müller.
HAAM tekeningetje
van de zelfbewuste ama
zone, hierbij afgedrukt
spreekt van die ont«m-
bare levensmoed,
zorgen licht doet *ehv'
nen en de Atlantisch
Oceaan een smalle vv~
ver. Maar mensen,
weten kunnen, zeggen,
dat de kleine Orv**
„Berlin" de overkom
niet zal halen. De
kan wreed zijn, net at*
het leven.
