Alexander Lesly Fortune, een oude pionier...
Amerikanen besnoeien marine
luchtmacht met 35 eskaders
s=^n«=S3S3?SM
De reserve-vlooi
van Engeland
Naar een nieuwe organisatie van
de Bond van Zuivelfabrieken
gevaarlijke bezuiniging
Beheersing yan Middellandse Zee op het spel gezet
Te weinig „ademruimte
voor strategische
luchtmacht
Laat tijdens de
piek-uren uw
strijkijzer rustenI
Wij hakken houf in de bossen
Een half varken in
het vat
Vérstrekkende plannen
Besommingen l|muiden
Autorijden op Zondag
volgend jaar vrij
Glimlachje
Suriname biedi vele mogelijkheden
Bauxietwinning in handen
van de Amerikanen
UETrOMimimoJJ?11 0nze diplomatieke medewerker)
als Chrl*ten-solda«tïverkla«,ï,|^HteCh^!?e,jk' 0nverl0enlÖk en immoreel;
alle», wat bet vertegenwoordigt" Alrt. V .fn Tan het e°mmnnisme en van
onlangs op een bijeenkomst van de Enriish%an ™aar^halk Lord Montgomery
geen van zijn andere titl.ttoêen Sfeak'ng Union" ta Washington en
belijdenis. Het ware te wenezm a bÜ zijn ïehoor a's deze
welke Montgomery maakte over de behoeft lkanen rich de opmerkingen
tegen deze vijand L e^ verdedirinr ^,e T eeB1'snccMvol,e verdediging
uitlokken en het Westen niet sleehu lrHh a °g vee,e*r Ml verhinderen dan
randeren- evenzeerS h^ bovend,« *a"
MAANDAG 12 DECEMBER 1949
randeren evenzeer ter hart. vreae zou ga-
het ongetwijfeld vele, dat de Amerikanen ™r"d daarvaB kan «en. ondanks
marine met v«f en dertig eskaders, opnieuw aanzienlijk besnoeid.
In de desbetreffende mededeling van
Aet Amerikaanse departement van De
fensie is de nadruk gelegd op de be-
gumigingen, die deze maatregel met
zich mede zal brengen. Maar er wordt
geen melding gemaakt van het belang
rijker feit, dat de controle over het
Middellandse Zeegebied in geval van
oorlog er vrijwel onmogelijk door
wordt gemaakt. En dit offer op het al
taar van het „business-asusual" (zoiets
als 't „terug-naar-de-goede-oude-tijd")
raakt zelfs een zaak van het aller emi-
nentste belang, die door het Ameri
kaanse departement onaangeroerd
wordt gelaten. Waar Amerika de kans
om de Middellandse Zee te verdedigen
ten minste voor een deel verloren laat
gaan, is het zeer goed mogelijk, dat
daarmede ook de waarde van de strate
gische luchtmacht verminderd wordt.
En Juist aan dit wapen is in alle de
fensieplannen van het Westen een
eerste plaats toegedacht
De gevolgen van deze laatste bezui
nigingen kunnen gemakkelijk aange
toond worden. Hoewel vele mensen ge
loven, dat Amerika's strategische lucht
macht geheel uit de „intercontinentale"
B-36's is opgebouwd, zijn niet minder
dan tien van de veertien groepen van
deze luchtmacht uitgerust met vliegtui
gen, die een heel wat kleiner actie-ra
dius hebben: B-29's en B-30's. Om doe
len op de Russische landmassa te kun
nen bombarderen, moeten deze tien
groepen opereren van bases aan deze
zijde van de oceaan uit.
Zoals iedereen thans weet, zijn B-29's
en B-50's sinds het begin van de Ber-
lijnse blokkade gestationneerd op Brit
se bases. Zeer weinigen weten daaren
tegen, dat deze Britse bases slechts een
derde deel van de totale behoefte dek
ken. Dit houdt verband met het feit
dat slechts de meest westelijke van de
Russische industrie-centra binnen het
bereik van de vliegvelden in Engeland
liggen.
Sinds de oorlog echter hebben de
Groter dan de vloot in actieve
dienst
Bij een vergelijking van de sterkte
ter zee van de grote mogendheden valt
het op, dat het aantal oorlogsschepen,
dat Engeland op het ogenblik in actie
ve dienst beeft, tengevolge van perso
neelsvermindering bU de Britse zee
strijdkrachten en uit zuinigheidsover-
wegngen minder is dan de vloot in
1939. Men mag hierbij echter niet uit
het oog verliezen, dat Engeland buiten
zfln permanent klaar liggende vloot
nog een reservevloot achter de hand
heeft.
De marine-correspondent van de
„Daily Telegraph" heeft de sluier, die
over deze „vloot op de achtergrond"
lag, opgelicht.
Het blijkt, dat hij groter is dan de
„actieve" vloot. Hij bestaat uit 400
oorlogsschepen in alle categorieën.
Daaronder zijn 4 slagschepen van 35000
ton „Duke of York", „King George
V", „Anson" en „Howe" 8 kruisers.
4 vliegtuig-moederschepen, ongeveer
60 torpedojagers, 130 korvetten, die
hoofdzakelijk dienst doen als bescher
ming voor de geleidevaartuigen en voor
de strijd tegen onderzeeboten gebruikt
kunnen worden, 80 mijnenvegers van
verschillende typen en een serie klei
nere eenheden.
Ongeveer 90% van deze schepen is
pas na het begin van de tweede we
reldoorlog gebouwd. Het zijn dus
geenszins verouderde modellen. De
helft van de schepen is na de oorlog
grondig gereviseerd en zij kunnen iedei
ogenblik, zodra de bemanning aan
boord is, in actieve dienst ingezet wor
den De zorg voor de reserve-vloo'
staat op de tweede plaats van de voor-
rangslijst voor de behoeften van de
Britse Marine.
Van de totale sterkte van de Britse
Marine, 147.000 officieren en manschap
pen, vallen er 10 000 onder de reserve
vloot. De matrozen van deze vloot heb
ben minder afwisselend werk. Zij heb
ben geen vlootmanoeuvres of zeereizen
in het vooruitzicht. Zij moeten de wa
penen en de instrumenten van de
schepen met een pijnlijke nauwkeurig
heid onderhouden. Al het scheepsge
schut is ingevet en luchtdicht in plas
tic hoezen verpakt. De machtnes en in
strumenten worden van tijd tot tijd ge
controleerd.
Zo nu en dan komt een van de reser
ve-schepen in de binnenwateren of in
een ander land in dienst; daarvoor in
de plaats gaat dan een ander schip in
reserve.
Sowjets hun industrie zoveel mogelijk
verplaatst en de belangrijkste doelen
liggen thans in of achter de Oeral. En
om deze vitale centra te bereiken, is
het bezit van bases in Noord-Afrika,
het Nabije Oosten en misschien zelfs
Noord-India nodig. Zonder deze bases
kan de strategische luchtmacht de haar
toebedeelde taak niet vervullen, nu
niet en in de toekomst niet. Want wel
zullen de B-29's en B-50's vervangen
worden door de straalbommenwerpers
van het type B-47, maar deze bezitten
slechts een grotere snelheid, geen gro
ter actie-radius.
De behoefte aan bases in Noord-
Afrika en het Nabije Oosten roept
automatisch een andere behoefte op
die aan de beheersing van de Middel
landse Zee. Want wanneer deze onver
dedigd cf slechts ten dele verdedigd is.
zullen bases in Noord-Afrika en het
Nabije Oosten moeilijk houdbaar blij
ken te zijn.
De bases, die Amerika, dat in het
kader van het Atlantische Pact met de
afdeling „strategische bombardemen
ten" belast is, nodig heeft, staan ter
beschikking. Reeds thans gebruikt de
Amerikaanse luchtmacht Tripoli en
Dahran (Saoudi-Arabie). De Britten
hebben de controle over Cyrenaica En
het is bekend, dat Egypte geen bezwaar
zal maken tegen het vestigen van Ame
rikaanse bases op zijn gebied. Kortom,
de enige moeilijkheid is de verdediging
van de bases, zodra deze in gereedheid
zijn gebracht.
Om daarin te voorzien, had de vroe
gere Amerikaanse minister van Defen
sie, James Forestal, een plan ontwor
pen, volgens hetwelk in geval van oor
log acht vliegdekschepen in de Mid
dellandse Zee zouden opereren. Met
deze marine-luchtmacht, aldus neemt
men aan, zou het mogelijk zijn de Mid
dellandse Zee van Gibraltar tot Suez
open te houden. De thans door de mi
nister van Defensie, Louis Johnson,
bekend gemaakte bezuinigingen echter
laten de uitvoering van dit plan op
geen stukken na toe.
Nu is het bekend, dat de nieuwe
Amerikaanse vlootcommandant, admi
raal Forrest Sherman, die de Middel
landse Zee en haar problemen op een
prikje kent, op het ogenblik alsnog
probeert minister Johnson tot andere
inzichten te brengen. Maar of hij er
inderdaad in slagen zal, de Amerikaan
se regering van de grote tekortkoming
van de huidige situatie te overtuigen?
Deze tekortkoming is, dat de veilig
heid van de vrije wereld nog dagelijks
op het spel wordt gezet en dat werke
lijk niet slechts door de Europeanen,
die van de overzijde van de Oceaan zo
dikwijls het verwijt moeten horen, te
weinig eensgezind te zijn. Ongetwij
feld hebben de Amerikanen goede re
denen om te bezuinigen. Maar onder
de heersende omstandigheden mogen
deze bezuinigingen in geen geval gaan
ten koste van de Westerse defensie, die
ook Amerika's defensie is.
Eén strijkijzer gebruikt niet zoveel «room, denkt U misschien,
maar als alle Nederlandse strijkijzer-bezitsters tijdens de piek-uren
zo denken, kan overbelasting van de electrische centrales het ge
volg zijn. En deze overbelasting kan betekenen dat U in het
donker komt te zitten. Laat daarom in de maanden December
en Januari Uw strijkijzer en alle electrische toestellen, die U niet
dringend nodig hebt, deze paar uurtjes rusten, (op Zaterdagavond
en Zondag zijn er géén piek-uren!)
's morgens van 7-9
's middags van 4-6
VIJF MENSEN GINGEN NAAR CANADA (14)
„Goedenmorgen mevrouw De Jong, hoe gaat het u?" „Hé, dat is Hollands!"
„Mag ik mij even voorstellen, ds. De Koekkoek en mijn vrouw, die me ge
woonlijk op mijn reizen vergezeld." „Op uw reizen?" „Ja zeker, ik ben
reizend predikant en was juist l-.ij een Holiar.dse familie in Ontario (ruim 2000
km hier vandaan), waar ik in het artikeltje over uw Canadese wederwaardig
heden las, dat een plaatselijk predikant verstek had laten gaan.natuurlijk be
sloot ik, zo gauw dit mogelijk was, even aan te komen." „Wel, dat is buiten
gewoon aardig, maar gaat u naar binnen, ik ben net klaar met m'n werk".
Het bezoek was maar kort. Maar hoe vluchtig ook, het deed toch goed te be
merken, dat je niet zo alleen staat als wel eens lijkt. Alleen ja, want ondanks het
prachtige herfstweer, de bomen, de vogels en dieren en de mensen, kan het je
nu en dan toch wei eens eenzaam worden van binnen. Het leven en werken laat
veel tijd voor denken.
Als we op de heuvel geklommen zijn
en uit het bos het bouwland opstappen,
schrikt vader warempel van ons. Hij
is hier aan het schijveneggen met de
tractor. Van de plaats waar we staan
kunnen we ver uitzien over het Noor
delijk gedeelte van de vallei. De enkele
boerderijen liggen als mierenhopen
ver beneden ons. Aan de Noordkant
van Deep Creek ligt een grijs wolken
dek. Op het hek achter ons schettert
een troep glanzend-blauwe kraaien met
kleine kuifjes op hun kop. Een troep
andere vogels, van dezelfde grootte als
de eerste, maar met zacht grijze vleu
gels, scharrelt op de bosgrond. Een
plotseling aanzeilende vlucht kleine
luchtreizigers neemt al „piepend" be
slag op alle plaatsjes, die voor hen als
een rustplaats kunnen dienen. Zelfs de
stationair draaiende tractor boezemt
hen geen angst in. Maar ai deze vogel
geluiden kunnen het onophoudelijke
„gekneuter" uit het bos niet overstem
men. 't Is een eentonig geluid, dat van
's morgens vroeg tot 's avonds laat de
gehele lucht vervult. Een tijdje dacht
ik dat de bomen zo kreunden totdat
ik de kleine beweeglijke vogeltjes in
iedere naaldenkruln ontdekte terwijl
ze .knorrend' hun maal bijelkaar schar
relden. Maar al deze diertjes leveren
geen moeilijkheden, wel het stuk bouw
waarop we staan. Juist als vader klaar
is weerklinkt moeders roep tegen de
stammen: „eten!"
Dat is niet in een paar dovemansoren
gezegd en in een looppasje gaat het
naar beneden, nageschetterd door een
paar verschrikte eekhoorns. Ook het
jongvee slaat onze haast over en met
een roffelend geluid draven ze achter
ons aan ttussen de stammen door hun
paadje volgend. Ze stuiven recht op de
drinkbak af, die schuin beneden ons
huis staat. Een heerlijke geur van ge
braden vlees komt ons op de waranda
In de laatst gehouden vergadering
van de Bond van Zuivelfabrieken in
Noord-Holland deed de secretaris en
kele korte mededelingen omtrent het
plan voor een nieuwe organisatie. Dit
plan was. naar hij zei. in beginsel door
alle aangesloten fabrieken op twee oa
goedgekeurd. Er is thans een commis
sie aan het werk om de statuten voor
deze nieuwe organisatie te ontwerpen.
Deze statuten zulen, naai werd mede
gedeeld, weldra aan de besturen der
fabrieken worden toegezonden.
We vernemen nader, dat deze orga
nisatie van zeer ingrijpende aard zal
zijn Men deelt ons mede, dat het in
het voornemen ligt, alle coöperatieve
zuivelfabrieken in te brengen in een
centraal lichaam, dat dan dus het ge
hele coöperatieve zuivelproductie-ap
paraat tot z«n beschikking zal krijgen
en waarvan de boeren vermoedelijk
rechtstreeks lid zullen zijn.
De voordelen, welke daaraan ver
bonden zijn, hebben o.a. betrekking
op een zo economisch mogelijke aan
voer van de melk naar de fabriek, een
zo geconcentreerd mogelijke produc
tie. waarbij gemakkelijker datgene kan
worden gefabriceerd, wat op een ge-
De besommingen van Vrijdag waren
1 stoomtrawler f 15.490; 1 motorloggei
Kw. 86 f 7480. De aanvoer bedroeg:
1220 kisten, waarvan 480 met verse ha
De prijzen per I kg.: heilbot 2.10—
2 05 en tarbot 2,10. Per 50 kg.; gr schel-
vis 60-51; kl. schelvis 48—42; wijting
26 50—13,50; kL hake 46; verse haring
20 50—10,50; makreel 21,508,20. Per
125 ke.: gr kabeljauw 200—166; kool-
vla 60—46 en leng 48—46^0.
geven ogenblik als het meest gewenst
wordt beschouwd. Tenslotte zou er ook
het grote voordeel aan zijn verbonden,
dat de verschillende fabrieken elkaar
onderling in de uitbetaling niet meer
kunnen beconcurreren, wat soms tot
onaangename verwikkelingen en tot
verschuivingen voert.
Mits benzine duurder wordt
Het Zondagsrijverbod, dat na 1 Ja
nuari automatisch zijn rechtsgrond ver
liest, zal aan het einde van het jaar
niet meer opnieuw worden ingevoerd,
indien bet wetsontwerp tot verhoging
van de benzineprijs door het parle
ment wordt goedgekeurd, zal de ben
zine zo duur worden, dat dit automa
tisch zal leiden tot een beperking op
het gebruik van motorbrandstof.
Op schriftelijke vragen van het
Tweede Kamerlid ir. Posthumus (P. vd
A.) beeft minister Spitzen geantwoord,
dat aan de handhaving van het ver
bod en de controle daarvan grote be
zwaren kleven Indien echter de voor
gestelde wet niet zou worden aange
nomen. zullen van de zijde van de
minister zeer zeker opnieuw beperken
de maatreglen moeten worden geno
men. De itijging. die het maandelijk
se benzinegebruik thans vertoont, is
een gevolg van de toenemende eco
nomische bedrijvigheid.
SAMENTREKKING T.NJ.-TROEPEN
ROND SURABAJA
De TNI zal binnenkort beginnen
troepen samen te trekken rond Sura-
baja. Zij worden dan verder bevoor
raad, in afwachting van het moment,
waarop zij hun taak in Surabaja kun
nen aanvangen.
tegemoet. Gisteren is het varken ge
slacht, dat vader op basis van ,half-half
(fifty-fifty) nagelopen heeft. De tijd
ontbrak om er zelf een te mesten en
we mogen zeker niet klagen met ons
.halvie'. De aardappelen met andijvie
en carbonade laten we ons dan ook
uitstekend smaken.
Houthakken
Voor ons is het werk op het land ge
daan. We hebben mooi verdiend, maar
dat is nu afgelopen. In deze tijd van
het jaar lopen heel wat mannen te
zoeken naar een job'. Hier in de buurt
geven de bossen echter altijd wel werk
gedurende de herfst en de wintermaan
den en ook wij zullen daar onze sporen
moeten verdierven. Met nieuwe bijlen
en een zaag gaan we het bos te lijf,
dat als uitloper van het Indianen reser
vaat, een goede veertig bunder grond
beslaat, 't Gewas is vrij dicht. Vooral
sommige pijnen hebben een reusachti
ge lengte. Wat er echter als houthakker
te verdienen valt, weten we nog niet.
De eigenaar, waar we voor werken,
geeft ons 3.00 per „coord" d.L een
stapel hout van 1.22 meter hoogte, een
zelfde breedte en 2.44 meter lengte. Het
hout moet dan in stpkken van 1.22 me
ter gezaagd worden en gespleten. Dit
alles voor drie dollar belooft nu ook
weer niet zóveel. Het is moeilijk te
zeggen hoeveel .coord' je op een dag
kunt maken.
Maar Canada zou Canada niet zijn
als er ook hier niet wat op gevonden
was. Aangetrokken door een daverend
geluid in het bos van „Buil' gingen we
eens kijken en kwamen bij een paar
mannen die aan het kappen waren
Maar niet met bijl e:. wig en hamer.
Zij gebruikten de „chain-saw". Dit is
een prachtig en handig werktuig. Aan
een klein benzine-motortje van pk
is een tamelijk groot ovaalvormig zaag
blad bevestigd, waaraan echter geen
vaste tanden zitten maar waarlangs
door een gleuf in het blad een ketting
van tanden loopt. Van deze „ketting
zaag" bestaat een zwaarder model ge
maakt voor twee man en voor zwaar
hout. Maar het kost ook maar liefst
van de 280 tot 400 a 500 dollar, waar'
door wij maar bij ons bijltje blijven..
Maar voor de officiële start plaats
heeft, zijn er nog andere dingen te
doen. De brandstoffenvoorziening is
wat je noemt critiek. Door gebrek aan
tijd hadden we een paar bomen vlak
bij huis gekapt, maar onze kok-stoker
bakker ontdekte een hele misrekening.
Zelfs in een flink heet vuur kon moe
der met het levende hout de kachel
niet brandende houden. Een gelukkig
toeval echter maakte een eind aan het
ongemak. De vele omgevallen en om
gewaaide bomen leveren tamelijk droog
hout en daarom mzakten Dirk en ik
een overeenkomst met een boer, dat
wij dergelijk hout samen zouden hak
ken (takken eraf) en met zijn span
paarden op een hoop zetten. De op
brengst is dan „fifty-fifty" en we heb
ben een pracht van een partij hout.
Bjj een graf
Tussen het werk door kwam ik op
een wandeling op een klein verlaten
kerkhof. Achter een kleine hoogte ko
mend, zag ik opeens duidelijk afste
kend tegen de donkere bergen op de
achtergrond een wit stenen kruis, over
spannen door een netwerk van kale
berkentakken. De plaats was niet groot
en alles getuigde van de vele Jaren, die,
sinds het laatste graf gedolven werd,
voorbij gegaan zijn. Of nee, toch niet.
In de hoek staat een nieuwe steen.
Vreemd die nog verse grond op dit
verlaten plekje, hoog boven de bomen
en groenende akkers. gestorven in
de ouderdom van 91 jaar" staat met
stramme letters in de steen gebeiteld.
Dus dat is de reden. Een van die dap-
slechts een paar centimeter boven de
grond. „Alexander Lesly Fortune, first
settler In the North Okanagan". Eigen
lijk een historisch figuur. Zeg dat hij
denker was, een zwarte baard bedekte
een brede wilskrachtige kin, z'n ge
weer lag In z'n armen terwijl hij op een
rotsige hoogte naast z'n paard stond
en uitkeek,over het dal, waar hij z'n
huis bouwde temidden van bossen, vij
andige Indianen en vele naar zijn le
ven azende dieren. „Alexander Lesly
Fortune. Geb. 1835", een met onkruid
overwoekerd graf,.en dit is de
overwinning die de wereld overwint,
namelijk ons geloof'. Ongemerkt is de
duisternis om mij heen gevallen.
„NATIONAAL VREDESCONGRES"
In Amsterdam werd het afgelopen
pere mensen, die hier een halve eeuw j weekend een z.g. nationaal vredescon-
geleden de ontginning op zich namen, gres gehouden, waarop het Nederlandse
een van de „old-timers" waarover nog I volk o.a. werd uitgenodigd uit te treden
met eerbied gesproken wordt Aan de
andere kant van de ruimte, die als pad
open gelaten is, ligt een grauwe steen
uit het Atlantisch Pact en de betrek
kingen met Oost-Europa en China te
versterken.
Als je nog één stap doet.
ga ik schreeuwen.
Nederlandse boeren kunnen er zich vestigen, maar
zij moeten kapitaal hebben
WAARHEEN? VRAGEN DE NEDERLANDERS ZICH AF, wie het op het dicht-
bevolkte plekje grond aan de Noordzee te benauwend is geworden en die
elders een nieuw bestaan willen gaan zoeken. Vele andere landen lokken. Ook
Suriname, het ove-zeese gebiedsdeel, dat vier maal zo groot is als Nederland,
doch slechts 182.000 inwoners telt, de naar schatting 22.000 Bosnegers en de
ongeveer 3700 Indianen, die diep in het nog vrijwel onbekende binnenland leven,
niet medegerekend. Suriname is uiterst dun bevolkt. Van de 182.000 inwoners,
op wie het land drijven moet, zijn er 72.000 Creolen (de eigenlijke Surinamers),
55.000 vroegere Brits-Indiërs, 35.000 Indonesiërs en... 1000 Nederlanders. De
rest der bevolking bestaat uit andere rassen. Ruimte is er dus genoeg, maar is er
ook een bestaansmogelijkheid?
lukt, doordat onvoldoende rekening
gehouden was met de toestanden,
waarin de boeren kwamen te leven.
Velen zijn teruggekeerd of onderge
gaan. Een kleine groep heeft het kun
nen bolwerken. De afstammelingen
van deze pioniers treft men er nog al
tijd aan. Zij leiden een tamelijk goed
leven, wat beter dan de middenstand
hier.
Officiéél is daarna van Nederland
se zijde weinig of niets meer aan de
bevordering der emigratie naai Suri
name gedaan. Wel komt thans het
particuliere initiatief meer en meer
op. Er is een Stichting in het leven
geroepen, ten doe! hebbend om in
Nickerie polders voor Nederlandse
boeren aan te leggen, zodat zij zich
er kunnen vestigen. Deze „Stichting
voor Mechanische Landbouw Surina
me", die reeds een directie-kantoor
heeft in de Parklaan 5 in Den Haag,
wenst zoals de naam al zegt
speciaal de mechanische landbouw te
bevorderen. Zij wordt gesteund door
het Welvaartsfonds Suriname.
Langs de kust ligt een vruchtbare
kleistrook van 25 tot 100 km breed.
De landbouw heeft er dus uitsteken
de kansen. Het land ligt echter laag,
zodat Inpoldering noodzakelijk is.
Zonder al te hoge kosten zal een op
pervlakte van 140.000 ha ln exploita
tie gebracht kunnen worden. Er is
gedacht aan polders van 500 ha met
elk 64 boerderijen en in de toekomst
twintig van zulke polders. Als men
gemiddeld vijf personen per boerde
rij rekent, zouden er op de lange duur
6400 Nederlanders kunnen emigreren.
Kapitaal nodig
ER ZIJN hier te lande nog twee par-
Jculiere verenigingen, die zich met
de emigratie naar Suriname bezig
houden en voorts vragen particuliere
personen werkkrachten. Er is plaats
voor Nederlanders, maar Suriname
laat hen alleen toe, als zij ten voor
dele van het land werken. Wanneer
de bedoeling alleen is kapitaal over
te brengen, dan geeft de Surinaamse
regering geen verlof om er zich te
vestigen. Voorwaarde is ook, dat men
over kapitaal beschikt. Iemand, die
zich met enkele honderden guldens
op zak een bestaan denkt te verschaf
fen, ls geen welkome gast. Hij zou
zeker niet slagen. In elk geval ver
langt men, dat de immigranten ge
noeg geld by zich hebben om het er
een poos uit te zingen en b(j misluk
king de reis terng te kunnen betalen.
KUmatogisch bestaat er geen be
zwaar tegen vestiging van Nederlan
ders in Suriname. Zij kunnen er uit
stekend aarden en wanneer men van
aanpakken weet, komt men er voor
uit. De vraag naar intellectuelen is
nog betrekkelijk gering. Er kunnen
hoogstens enige technici bij de bau
xietwinning geplaatst worden. In de
toekomst zo verwacht men zal
de vraag naar intellectuelen toene
men.
De animo bij de Nederlanders om
zich in Suriname een nieuw bestaan
te verschaffen, is zeer groot. Dage
lijks komen er aanvragen om uitzen
ding binnen. Doch voorlopig zal men
zijn ongeduld nog wat moeten be
dwingen.
gURINAME is lange jaren een ach
terlijk land geweest. Het heeft
Nederland kapitalen gekost. Honderd
jaar lang om precies te zijn: van
1844 tot 1944 heeft ons land jaar
lijks de tekorten op de Surinaamse
begroting moeten lekken. In 1900 be
droeg het deficit 54.000.maar
in 1940: 3.258.000, waarvan
1.000.000, bestemd was voor de
bevordering van de welvaart. Sinds
1940 is er verbetering ingetreden,
voornamelijk dank zij de aanzienlijke
uitvoer van het in het binnenland in
grote hoeveelheden gevonden en ge
makkelijk te delven bauxiet, het alu
miniumerts, waarnaar in de oorlog
een reusachtige vraag ontstond.
Het bauxiet is één van Surinamcs
voornaamste welvaartsbronnen ge
worden. Het werd er voor het eerst
in 1915 in het stroomgebied van de
Cottica gevonden. Al spoedig interes
seerden de Amerikanen zich ervoor
en thans is de bauxietwinning geheel
in hun handen. De winsten stromen
dus uit het land, maar de concessie-
gelden komen het land ten goede, ln
1943 bedroegen zij 4.000.000.
Bovendien verschaft deze vorm van
mijnbouw vele handen werk, hetgeen
nogmaals een aanzienlijk oedrag aar.
lonen en salarissen oplevert.
Ook goud
Behalve bauxiet levert Suriname
ook goud, zij het niet in grote hoe
veelheid. Van 1876 tot 1945 dus ln
69 jaar is in totaal 42.000 kg goud
gevonden met een waarde van
f 68.000.000,Het goud leverde Suri
name dus een millioen per jaar op
Teneinde de exploitatie van de goud
velden te vergemakkelijken, is tussen
1903 en 1912 een spoorlijn aangelegd
van 120 km van de hoofdplaats Para
maribo naar Dam in het binnenland
Het is nog altijd de enige sjoorlijn
Suriname is een primitief land met
nagenoeg geen verbindingswegen
Wellicht is het nog meer delfstoffen
r jk, doch het onderzoek daarnaar en
de exploitatie ervan zouden kapitalen
verslinden.
Vele mogelijkheden
DE ENDUSTIRE is weinig ontwik
keld. Er zijn slechts enige fabrieken
Ook voor veruere industrialisatie Is
veel geld nodig. De Surinamers zeU
hebben berekend, dat f 500.000.000.
zeker nodig zal zijn om het land er
behoorlijk bovenop te brengen: sti
mulering van Je nijverheid, uitbrei
ding van de landbouw, aanleg van
wegen en spoorlijnen, sociale en cul
turele voorzieningen, enz. Ons land
heeft voor het Welvaartsfonds
30.000.000 beschikbaar gesteld, te
verdelen over vjjf jaar. Een druppel
op de gloeiende plaat, zou men kun
nen zeggen. Maar althans een begin!
Er liggen rijke mogelijkheden in
Suriname vooral op agrarisch gebied.
Vandaar, dat de emigratie naar Suri
name zich vrijwel beperkt tot land
bouwers.
Een 50 a 75 jaar geleden zijn er veei
Nederlandse „boerenkolonisten" heen
getrokken. Dat was een emigratie-po
ging op brede basis. Zij is echter mie
