President Paasikivi, Salomo der Finnen
r; ,r<,"n ?rn- p»s K z
Het jonge paar heeft een woning
Mosselen helpen een handje bij
de landaanwinning
Nieuwe ambtsperiode welhaast zeker
Een wildernis, vervuld van geesten
Paasikivi wisselde met
Stalin moppen uit
Opgepast bij het ver
nietigen van T.L -bu zen
Door de lucht naar
nieuwe weiden
Geriefelijk huis voor Unie-secretariaat
Fraai interieur achter
sombere gevel
Antwerpse bootwerkers
weigeren wapenen te lossen
Het gebeurde op Texel
HET EINDE DER EILANDEN (4)
Van particuliere liefhebberij tot staatszaak
Groter dan de
Wieringermeer
Cameronia met troepen en
twee pasgeboren babies
thuis
VRIJDAG 27 JANUARI 1950
(Van onze correspondent te Helsinki)
pRESIDENT PAASIKTVI - H« is de koning Salomo van het Finse volk.
Aan deze definitie van een collega moest Ik denken, toen laat In de nachf
de verkiezingsuitslag werd meegedeeld. Zoals men weet hehh«„ a
gedurende twee dagen de 300 kiesmannen aangewezen die od hl hn^"
eerste plaats in den lande zal Innemen. En zoals verwacht, is de groen die
de herverkiezing van Paasikivi steunde, het sterkst uit de bus gekoi£n
Finlands „gand old man" is moell«k in een politieke partij™ ranSk-
ken. Men hwrt hem wms „een rasechte conservatief" noemen. Anderen spre-
ken van Hju gematigd conservatisme. Hij zelf daarentegen beweert libe
raai-conservatief of conservatlef-Iiberaal te zfln. ConservaHmsa zo zegt tók
betekent voor mfl vasthouden aan alle goede tradlt.es lk ^n Z^r «ïïk
toegankelijk voor liberale en socialistische gedachten, die Iets opbouwends
inhouden.
Dit standpunt blijkt duidelflk uit z«n politiek. In 1918 kwam hij met succes
op f im*" ^"nnt-^ondbezit. In 1934—'86 daarentegen
aanvaardde hfl de leiding der conservatieve partij om een dreigende fusie
met een fascistische groep te verhinderen. Politiek Is voor hem het voort
durend streven namde beste oplossingen van de hedendaagse problemen,
Oplossingen die binnen het bereik moeten Uggen.
Wanneer wü elkaar eerder hadden ge
kend, was het nooit tot deze oorlog ge
komen". Later vertelde Paasikivi het
geheim van deze ontmoeting: hij had
met Stalin... moppen uitgewisseld! Hier
bij speelde natuurlijk een belangrij
ke rol, dat hjj als professor in de Rus
sische taal het wel zonder tolk af kon
en tegenover de Rode Tsaar een ver
trouwelijke toon kon aanslaan.
Een gevoel van. beklemming of on
derdanigheid schijnt hij (ook tegen
over de Russen) niet te kennen. Zo
beet hij na de win'.eroorlog op een
uitlating van Molotcrf terug: „Ten
slotte is Rusland niet door Finland
aangevallen, maar juist het omge
keerde is het geval".
Ook thans weet hij de positie van
zijn land tegenover Rusland als „vrije
Juho Kusti Paasiviki is van huis-uit
eigenlijk geen politicus. Hij werd op 27
November 1870 te Helsinki geboren en
studeerde rechten. Alvorens hij in 1901
promoveerde, bezocht hij Rusland, Zwe
den en Duitsland, in welke landen hij
ook colleges liep. In het begin van de
eeuw maakte hij naam als expert voor
financiële vraagstukken en klom hij op
tot directeur-generaal van een Finse
bank.
Na de eerste wereldoorlog begon zijn
politieke loopbaan. In 1918 bracht hij 't
juist van stapel gelopen Finse staats
schip als premier veilig door de bran
ding. Daarna werd hij met verschillende
moeilijke opdrachten belast. Hij leidde
de vredesdelegatie naar Dorpat (1920),
had zitting in de Internationale Econo
mische Conferentie te Genève (1927) en
behartigde de Finse belangen geduren
de de conferentie over samenwerking
der Scandinavische landen (1934) Als
gezant vertegenwoordigde hij zijn land
in Stockholm (1936—'39), om vanuaar
els minister zonder portefeuille terug te
keren. Van 1940-'41 was hij „de eerste
vertegenwoordiger van Finland" in de
Russische hoofdstad.
Na de tweede wereldoorlog hielp hij
zijn land wederom als premier
ooor de eerste moeilijkheden heen. In
Maart 1946 werd hij dan tot president
gekozen. Deze functie vervulde hij tot
heden zo uitstekend, dat men hem on
danks zijn gevorderde leeftijd heeft
verzocht, nog eens een ambtsperiode
van zeven jaar te aanvaarden.
Als w(j elkaar..»
Het is moeilijk te zeggen, waaraan
Paasikivi zijn politieke successen te
danken heeft Waarschijnlijk is het zijn
mensenkennis, die hem ook in moeilijke
situaties de juiste weg laat vinden.
Toen hij in 1940 met de socialist Vaino
Tanner naar Moskou ging om over de
vrede te onderhandelen, konden de
rode heren niet met de Finse socia'ist
opschieten. Van de gewezen directeur-
generaal van de grootste particuliere
bank in Finland zeide Stalin echter:
Ernstige verwondingen kunnen
het gevolg zijn
In de „Electro Radio Mercuur" trof
fen wij een artikeltje aan, waarin
wordt gewaarschuwd tegen de geva
ren die aanwezig zijn bij het vernie
tigen van onbruikbaar geworden bui
zen. Bij het stukslaan van deze lucht
ledige buizen kunnen splinters met
kracht worden weggeslingerd, waar
door gemakkelijk verwondingen kun
nen worden veroorzaakt Het is niet ie
voorzien, welke schade de wegvliegen
de stukkei glas veroorzaken. Zij kun
nen in het oog terecht komen en dan
kunnen zij onherstelbare schade ver
oorzaken.
Het is evenwel niet de verwonding
op zichzelf, welke de aandacht vraagt.
Men dient te bedenken, dat deze bui
zen van binnen zijn bedekt met een
beryllium rbinding. die dus ook voor
komt op de glassplinters. Slepen deze
beryllium rr.eie in eer wond. dan kun
nen de gevolgen zijn, dat zich roqdom
de beryllium eeltjes eigenaardige knob
beitjes ontwiKkelen en genezing wordt
dan alleen mogelijk na chirurgische
behandel' g. Het berylliumstof. ua'
zich bij de vernietiging kan versprei
den, kan ook worden ingeademd.
Daar de buizen met kwikdamp zijn
gevuld kan de- zich verspreiden bij
het vernie gen en moet, vooral als het
om grote aantallen gaat, inademing
van deze demp worden voorkomen.
Het is daarom niet goed. dpze bui
zen bij het vuilnis weg te gooien, zodat
zij in handen kunnen komen van kin
deren of personen, die zich niet be
wust zijn van deze gevaren.
Onder water
Men dient ze te vernietigen door ze
onder water stuk te slaan. Het water
kan voorzichtig in een riool worden
gegoten en de nog vochtige scherven
warden verza n( ld in oud papier af
In een za.c en begraven.
Het is aan te bevelen, als men op
meer eenv i lige wijze de buizen stuk
«laat een bril op te zetten en de han
den goed te beschermen door hand
schoenen of lappen e d Bij het ver
nietigen van veel ouizen wordt boven
dieii het draf en van e<->" masker aanbe
volen Men 'oe dit we-k in de buiten
lucht of onder afzuigkappen.
O) tstaan tóch verwondingen, dan
Doet aan de behai delende geneesheer
Worden meege ■'eeld. dat zij zijn ve*
°orzaakt door T.L. buizen met beryl
lium.
en gelijkgerechtigde verdrags-part-
ner" te handhaven. Dat dit inderdaaa
het geval is, blijkt o.m. uit het afwij
zende antwoord op de jongste Russi
sche nota, waarin uitlevering werd
geëist van 300 „oorlogsmisdadigers".
Eén oorlog
In dit verband is het misschien nog
interessant een uitlating van president
Paasikivi aan te halen Het Finse volk
zo verklaarde hjj twee jaar geleden
beschouwt de winteroorlog 1939-40 en
de strijd, die op 23 Juni 1941 begon,
niet als twee, maar als één enkele
oorlog. De één is van de ander niet te
scheiden. Wanneer men zich nu herin
nert, wat Paasikivi Molotof heeft ge
antwoord, dan weet men, waarom in
Helsinki het begrip „oorlogsmisdadi
gers" anders dan door de Russen
wordt uitgelegd.
Rest nog te vermelden, dat men de
grijze staatsman, die in het gewezen
paleis der Tsaren verblijf houdt, zijn
79 jaren niet aanziet. Als alle goede
Finnen heeft ook hij in jongere jaren
veel aan hardlopen gedaan, maar
thans is zijn enige liefhebberij zijn post
Dagelijks leest hij -er stapel kranten
door, waarbij hij uiterst zorgvuldig te
werk gaat. Wat hem interesseert knipt
hij uit en de belangrijkste passages
onderstreept hij.
Bij zijn werk ondervindt hij veel
steun van zijn vrouw, die vóór haar
huwelijk maatschappelijk werkster is
geweést en van zijn dochter, die het
beroep van architecte heeft gekozen.
Zijn zoon is helaas gesneuveld.
Al wordt hij soms schertsend „cmze
grootvader" genoemd, zijn levens
lust doet geenszins onder voor die der
jongere generatie.
Elf drachtige koeien en een
stier hebben in de afgelopen nacht
door de koude luchtlagen hoven
Europa, maar warm beschut in
de romp van de vracht-Skymas-
ter Zeeland" van de KLM tien
uur de lange reis gemaakt van
Kopenhagen naar Athene. Het
betreft hier een partij eerste klas
Deense melkkoeien, die bestemd
zijn voor het kroondomein van
koning George van Griekenland.
Gistermorgen om acht uur is de
vliegende kudde in Athene ge
arriveerd. De Deense pers
spreekt van het grootste vee
transport dat ooit door de lucht
is gegaan. Het totale transport
had een gewicht van 6500 kg.
(Van onze parlementaire redacteur).
Het oude pand Bezuldenhout 21 in
Den Haag niet ver van het station
Staatsspoor vrg onooglijk en In elk
geval zeer eenvoudig aan de buiten
kant, trekt op het ogenblik de bijzon
dere belangstelling van de bewoneis
van de Residentie. Het is één van de
drie gebouwen, die in de naaste toe
komst van betekenis worden voor de
samenwerking tussen Nederland en
Indonesië. Daar wordt namelijk ge
vestigd de Nederlandse sectie van het
Unie-secretariaat. De andere twee
zijn: Rutger Jan Schimmelpenninck-
laan 21 ln de buurt van het gemeente
museum in de villa-wijk Zorgvliet,
waarin het Hoge Commissariaat van
de Republik Indonesia Serikat ge
vestigd wordt en het grote buiten
„Backershaegen" in Wassenaar, dat
tot woning zal dienen van de Hoge
Commissaris van de R.I.S.
Direct na de 27ste December 1949,
de dag waarop H.M. de Koningin in
het Paleis op de Dam in Amsterdam
de souvereiniteit aan Inodesie heeft
overgedragen, is men begonnen al die
voorbereidingen te treffen, die met
het oog op de nieuw geschapen vei
houding tussen Nederland en Indo
nesie nodig zfln. Men huurde het ge
bouw Bezuidenhout 21, waar than;
de arbeiders druk in de weer zjjn om
het geschikt te maken voor het on
derbrengen van het personeel van het
Unie-secretariaat. Men zou dit ge
wichtige instituut hier niet zoeken
Naast de toegangsdeur is links een
sigarenwinkeltje gevestigd en rechts
een zaakje in teken- en schrijfbehoef
ten. Gezamenlijk besiaan zij de gehele
breedte van het pand. Daarboven
gapen enige grote ramen in de grau
we gevel, die niets imposants heen
en nauwelijks een belangrijke instel
ling als het Unie-secretariaat waaro
is.
Rjjk interieur.
Maar achter deze sombere fagade
verbergt zich een aantal grote ka
mers, die er in schrille tegenstelling
met het vooraanzicht fraai en zelts
luxueus uitzien en ongetwijfeld een
prettig home zullen vormen voor hei
ongeveer vijftig man grote personeel,
dat er komt te werken. Het gebouw,
dateert uit de zeventiende eeuw. Van
ouder op kind heeft er lange jarer.
één familie in gewoond. Tijdens de
bezetting namen de Duitsers het in
beslag en daarna was het tot voo.
kort een tehuis van de Marine.
Het zullen onze onderdrukkers wel
geweest zijn, ^ie het hebben laten
verfraaien en moderniseren. Alle gan
gen en kam-s zijn voorzien van pat
ketvloeren. Dikke deuren met voor
iame panelen sluiten de indirect ver
lichte kamers af, die voorzover zij
aan het Bezuidenhout of de 26 mete>
diepg tuin grenzen dubbele ramen
hebben. Grote gemetselde schoorste
nen en ruime, prachtig, betimmerde
kasten, listig weggewerkte vaste
wastafels en zelfs een opklapbare
:rivole bar bewijzen, dat de keuze toch
niet zo gek geweest is..
Dit huis is als een symbool, het
-ymbool van de Nederlands-Indonesi
sche Unie: geen uiteilijk vertoon
geen pompeuze voorgevel, maar een
•ijke en mooie inhoud!
Vergelijking met U.N.O.
In zekere zin zou men het Unie
secretariaat kunnen vergelijken -met
bet secretariaat van de U.N.O. er.
Vrygve Lie met dr. P. J. A. Idenburg
die naar alle waarschijnlijkheid hei
•erste jaar aan het hoofd van het
Ünie-secretariaat zal staan, al is hier
alles veel bescheidener. Zoals het se
cretariaat van de Verenigde Naties de
dienaar van de aangesloten staten is.
doch tegelijkertijd daarboven staat, 's
dit ook het geval met het Unie
secretariaat ten opzichte van Neder
land en Indonesië.
Zoals gezegd, aan het secretariaat
aan het Bezuidenhout 21 zullen, alles
inbegrepen, ongeveer vijftig man ver
bonden worden, zowel Indonesiërs als
Nederlanders, die het Nederlands en
de bahasa Indonesia machtig moeten
zijn. Het Unie-statuut bepaalt name-
ijk, dat alle officiële bescheiden, die
van de conferentie van ministers en
van andere Unie-organen uitgaan, in
de Nederlandse en de Indonesische
taal gesteld moeten worden.
Hoge commissariaat.
De toekomstige Hoge Commissaris
van Indonesië hij is nog niet aan
gewezen, maar hardnekkig hoort men
de naam van Moh. Rum noemen
kan met zijn twee gebouwen voor de
dag komen! „Backershaegen" in Was
senaar is een riant buitengoed en het
pand Rutger Jan Schimmelpgnninck-
laan 3, dat plaats biedt aan 120 em-
ployé's, is een geheel vrijstaand
waardig huis voor de R.I.S. De In
donesiërs hebben het al ongeveer eet>
jaar lang in gebruik. Het onderbren
gen van het Hoge Commissariaa'
daarin zal dus wel niet met moeilijk
heden gepaard gaan. Na de oorlog is
een provinciaal bureau, dat zich bezig
hield met de huisvesting erin geves
tigd geweest.
Woensdag heef het zgn. comité van
actie der Ant verpse havenarbeiders op
een vergadering besloten het Ameri
kaanse 'oor West Europa bestemde
oorlogsmateriaal bij aankomst in de
Antwerpse haven niet te lossen. De
Belgische communistische partij heef)
het comité legrafisch geluk gewenst
..met hun moedige houding, die tol
voorbeeld van het gehele land zal
strekken".
Met betrekking tot het door ons
overgenomen bericht uit „De Volks
krant" over een incident op Texel
waarbij enige politiemannen betrokken
zouden zijn, deelt men ons het volgen
de mede:
Bij het „incident" dat zich in de
maand December van het vorige jaar
voordeed is een jong Rijkspolitie
ambtenaar als handelende persoon be
trokken. Het betreft hier een oorlogs
vrijwilliger. die na zijn demobilisatie
werd opgenomen bij het korps Rijks
politie. Deze wachtmeester was tijde
lijk geplaatst op het eiland Texel, ter
voorziening in het door omstandigheden
ontstane personeelstekort aldaar.
Vermoedelijk onder de werking van
een aanval van in Indonesië opgelopen
malaria, geaccentueerd door de invloed
van een voor deze ionge man funeste
geringe hoeveelheid alcohol welke Mi
na afloop van zijn nachtdienst heeft ge
nuttigd. heeft betrokkene zich op de
openbare weg te Den Burg begeven en
maakte zich daarbij in 'n toestand van
overspannenheid schuldig aan mis-
nlaatst luidruchtig ontreden Een me
disch onderzoek heeft nog nader de
aandacht gevestigd op de overspannen
toestand van bedoelde wachtmeester.
Uit een oogpunt van dienstbelangen
kan deze Rijkspolitieambtenaar uiter
aard niet gehandhaafd bliiven. zodat
uit dien hoofde door de leiding der
Rijkspolitie maatregelen getroffen wor
den.
Tegen een tweede nog Ionge wacht
meester van hel eiland Texel moesten
maatregelen getroffen worden, omdat
hem het verwijt gemaakt werd dat hij
zich onvoldoende bekommerd had om
zijn in de geschetste toestand verkeren
de collega en derhalve niet voldoende
maatregelen nam om betrokkene van
DE
INDONESIË EN DE VERENIGDE
NATIES
Van bevoegde zijde wijst men er op,
dat het bericht uit Lake Success. vol
gens hetwelk Indonesië verzocht zou
hebben lid te mogen worden van de
economische en sociale raad der V.N.
enig commentaar vereist. Zo lang In
donesië niet is toegelate tot de Ver
enigde Naties kan dat land ook geen
lid worden van die raad.
Wel heeft Indonesië 'erzocht tg, kun
nen toetreden tot de Unesco, hetgeen
mogelijk zou zijn.
DR. DREES ONTHULDE PORTRET
VAN GANDHI
De minister president dr. Drees heeft
gistermiddag in kasteel Oud Wassenaar
een levensgroot portret van Mahatma
Gandhi onthuld Het schilderij, geschil
derd door een Haags kunstschilder, is
bestemd voor het gebouw van de am
bassade van India, dat op deze dag tot
onafhankelijk republiek werd uitge
roepen.
MINISTER LIEFTINCK TERUG UIT
PARIJS
Prof. dr. P. Lieftmck is g'stermiddag
per vliegtuig uit Parijs in Nederland
teruggekeerd. Minister Lieftinck heeft
tezamen met zijn collega van Econo
mische Zaken. prof. dr. J. R. M. van
der, Brink, besprekingen in intereuro-
pees en breder verband gevoerd op
economisch en financieel geb ed.
Anthony van Kampen:
Jungle Pimpernel
Het boek Van Anthony van Kampen:
Jungle Pimpernel, controleur B. B.
dat het kostelijke resultaat werd van
zijn reis naar Nieuw Guinea, wordt zo
veel gekocht (en dus gelezen!) dat
binnen twee maanden een tweede druk
van de pers kwam. Het gebeurt tegen
woordig niet vaak meer, dat de recen
sent het even uitstellen van een be
.preking prompt ziet afgestraft met de
verschijning van een tweede oplage
Waaruit de conclusie te trekken valt
dat zijn recensie min of meer als mos
terd na de maaltijd kan worden be
schouwd, omdat het lezend publiek in
middels zelf heeft pit gemaakt, dat dil
een boek is. dat men lezen moet.
Men kan dan natuurlijk de vraag
stellen, of deze grote belangstelling
esultaat is van een met alle moderne
middelen der techniek gevoerde re
clame-campagne, dan wel of het de
-cwaliteiten van het hoek zélf zijn. dii
de uitgeefster (Uitg v.h. C. de Boer Ir
te Amsterdam) zo ongewoon snel to!
het brengen van een tweede druk
moesten doen besluiten.
Laat ik overigens met alle respect
voor de reclame direct mogen con
stnteren dat de journalist Van Kam
pen met dit. zijn nieuwste boek. verr'
ic uitges'egen boven de normen die
men aan groot reportagewerk mag
stellen. Hij heeft een boek geschreven
dat de vaart, de directheid en de ge
makkelijkheid heeft van het journa
listieke reproductievermogen, maar
dat daarenboven en zelfs in de eer
ste plaats zo uitnemende literaire
kwaliteiten verkreeg, dat de ingewijde
er zich alleen maar over verbazen kan.
dat dit ongewoon boeiende werk bin
nen acht weken ter wereld kwam.
Dit is geen roman, geen reisbeschrij
ving, geen reportage en geen belijde
nis Maar het is wèl het beste boek da'
tot dusver over Nieuw Guinea ge
schreven werd. Ik geloof, dit een ge
volg te mogen noemen van het feit
dat „Jungle Pimpernel" roman, reis
beschrijving en reportage tegelijk is
maar dan van zulk een voorname al
lure en in zo prachtige onderlinge do
sering der „materia'en". dat de belij
ienis (zwaar, maar al te vaak mis
bruikt woord) ir. ongewild maar niet
te loochenen, de diepe ondertoon van
vormt. En zo ge vraagt wat die belij
denis is, dan heb ik daarvoor geen an
der woord dan: deernis, levend gelool
in de kracht van het offerend mensen
hart, erbarming die tot een immense
taak wordt en kloek besef van natio
aale verantwoordelijkheid jegens de
rampzalige „gelukkigen" van het oer
woud.
Van Kampen gebruikt geen van
leze woorden. Hij moraliseert niet. hij
oreekt niet. hij betoogt niet Hij ver
telt alleen. Hij neemt u mee. bladzijde
is bladzijde en hoofdstukken vei doo'
de groene hel, de eeuwige vijandschap
de uiterste verlatenheid en de diabo-
'ische wreedheid van Nieuw Guinea';
jungle. Hij laat u de tochten meema
(Van onze reizende redacteur)
STUDIEREIS, die ir. A. G. Verhoeven, thans directeur van het Technisch
Bureau der Domeinen, in 1917 en 1918 maakte naar Sleeswjjk-Holstetn, heeft
indertijd weinig de aandacht getrokken. De resultaten ervan traden dan ook
niet terstond aan het licht; zij werden vastgelegd in een vertrouwelijk rapport
aan de toenmalige minister van Waterstaat. Dit rapport nu vormt op het ogen
blik de grondslag van de landaanwinningspolitiek in Nederland, die geheel
gegrondvest is op het zg. Sleeswijk-Holsteinse stelsel. In die jaren was land
aanwinning daar reeds staatszaak, hier nog een particuliere liefhebbert!. Maar
de plannen rijpten om er ook hier te lande verandering in aan te brengen.
Enige jaren bleven deze plannen sluimeren, maar zij werden voor de dag ge
haald, toen het aantal werklozen in Nederland ten gevolge van de economische
depressie, waarvan de New Yorkse beurskrach van 1929 het begin was, hals
over kop toenam. De Rijksdienst voor de Werkverruiming zocht naar gelegen
heden om die werkloosheid op te vangen en liet o.m. ztjn oog vallen op de
Wadden. In 1935 raakte men daar op gang. Ongeveer 700 arbeiders werden er
in dienst genomen, alleen uit de provincie Groningen.
waarneembaar zijn, Het is laag water
nu, zodat er een brede strook is, dis
men noch land noch water kan noemen.
Wel een heel ander gezicht dan het
strand tussen Hoek van Holland en Den
Helder. Hier geen zuiver zand en geen
duidelijke waterlijn, maar een grauwe
vuile vlakte met bruine plekken, af
wisselend land en water. Het land is
modder, het water.... ook, Behalvs
een enkele arbeider is er geen mens te
bekennen. Dat ligt niet alleen aan het
onbehagelijke weer, want ook op de
warmste zomerdagen is hier van
strandleven geen sprake.
Naar zee en modder.
Een eindweegs volgen wij de dijk
aan de voet; dan slaan wij rechtsaf,
d.w.z. de zee in. De buitendijkse groene
strook grasland is maar smal, zodat wij
reeds na twee minuten door de mod
der sjokken. Enige uren geleden stond
het zeewater nog waar wij nu gaan. En
straks zal het er weer staan. Links van
ons gaat aan de horizon de zee over in
de nevelen, zodat er nergens een grens
te vinden is tussen land, water en lucht.
Men waant zich in een oerwereld, waar
de scheiding tussen vaste, vloeibare en
vluchtige stoffen nog niet voltrokken
is, waar de ruimte geen grens heeft,
waar iets en niets in elkaar over
vloeien. Rechts daarentegen is de nuch
tere werkelijkheid, de landaanwinning
in de praktijk. Vandaar dat mijn be
geleider mijn blik naar rechts trekt.
Er loopt een dubbele rij palen tot
ver in zee, bijna 2000 meter ver. Tussen
die palen zjjn takkebossen gestampt en
met draad vastgehecht. Vierhonderd
meter verder weer zulk een primitieve
dam en dan weer en weer. Zo zijn er
vele tientallen langs deze kust. En dwars
daarop weer dammen van dezelfde aard
en ook wel van stropakken. Die van
stro zijn beter, zegt Van der Velde,
daar hecht het slib beter aan. Tussen
deze dammetjes nu liggen de bezink-
velden. 400 maal 400 meter, elk zestien
hectares.
Bij vloed, legt mijn leskundige gids
mij uit, komt het zeewater over de
velden, bij eb loopt het eraf. Het slib,
dat er in zwevende toestand in zit,
blijft dan ten dele achter. Zo wordt het
peil binnen de bezinkvelden in een
sneller tempo hoger dan daarbuiten.
Het is een gestadig proces, dat bevor
derd wordt doorde mosselen.
Zwarte strepen op de veronderstelde
waterlijn in de verte duiden op de aan
wezigheid van mosselbanken. De mil-
lioenen schaaldieren, die daar huizen,
laten een groot deel van het zeewater
door hun darmen spoelen, die er het
verteerbare voedsel uithalen en het on
verteerbare slib weer afstoten, maar in
veel grovere korrels dan het het kleine
lichaam is binnengekomen. Een proces
op microschaal, dat zich voortdurend
herhaalt en van veel belang is. Het
fijnste slib blijft zolang zweven, dat het
ternauwernood bezinkt tussen twee
getijen, het grovere echter slaat spoedig
neer. Vandaar het grote nut van de
mosselen en van.... de biologen, die
nagaan hoe de landaanwinning het best
kan profiteren van de millioenen koste
loze arbeiders.
Al pratende over deze dingen stapt
Harm van der Velde eensklaps over
het rijshoutdammetje, dat nog geen
meter hoog is.
„Volg mij maar liever niet," waar
schuwt hij.
En terstond zie ik waarom; hij zakt
zeker een halve meter diep weg in de
vette klei, die al op het bezinkveld ligt
en die aan deze zijde, in de open zee,
ternauwernood een halve centimeter
dik ligt. Met een door ervaring verwor
ven handigheid weet hij moeizaam zijn
laarzen telkenmale weer los te draaien.
Zo komt hij terug.
Ik had het hem niet nagedaan.
(Wordt vervolgd).
Zo ontstonden er van 1935 tot 1940.
toen de Duitse inval de boel in de war
stuurde, niet minder dan 2200 bezink
velden met een gezamenlijke opper
vlakte van 35000 hectares; dat is geen
kleinigheidje als men er de Wieringer
meer, 20.000 ha., en de Schokkerwaard,
47.600 ha., mee vergelijkt. Maar laat ik
nu eerst vertellen wat bezinkvelden
eigenlijk zijn. Volgt u daartoe mijn be
geleider, Harm van der Velde, een 28-
jarige bioloog, en mij naar de barre
kust, waar de stevige bries de indruk
maakte een flinke storm te zijn, waar
de wind ijzig koud is, de zee trooste
loos eenzaam en het landschap voor
zover daarvan sprake is woest en
ledig.
Wakers, dromers en slapers.
Met de auto zijn wij van Baflo naar
de uiterste zeedijk gereden: de waker
Even tevoren zijn wij de slaper en
daarvóór de dromer gepasseerd, twee
achterliggende reserve-zeedijken, wel
ker aanwezigheid verraadt, dat althans
de beide laatste polders uit aangewon
nen land bestaan. Wij stoppen bij een
reusachtige stromljt, een paar barak
ken, een reeks autobussen, wat palen
en ander gerei. Het parkeerterrein be
staat uit vette klei; reden waarom wij
onze schoenen nog in de wagen ver
vangen door meer dan een meter lan
ge rubberlaarzen, het enige bruikbare
schoeisel ln deze contreien Spoedig zal
het ons duidelijk worden, dat iedereen
erop loopt
Met grote stappen en gebogen rug
lopen wij tegen de dijk óp en over
zien het wijde wad. In de verte hangen
nevelslierten, waarachter de eilanden
en de zandplaten verborgen liggen, die
bij helder zonneweer met het blote oog
Paus Pius XII heeft deelgenomen
aan de eerste Heiligverklarings-
dienst, die dit jaar werd gehouden
in de St. Pieterskerk. Ongeveer
40.000 mensen woonden deze
dienst, ter ere van Vader Vincent
Pallett, bij. Paus Pius XII knielt in
gebed gedurende de plechtigheid.
ken van Jan ter Poorten, van Viclor
de Bruyn en van de ongenoemde dra
gers en wachters, hij spint u in in dt
obsederende geluiden van het dans
feest der wilden, hr toont u, als met
ingehouden adem, de macabere af
grijselijkheid van de demonencultus
hij maakt de altijd en overal loerende
angst voor het koppensnellen bijns
lijfelijk voelbaar: hij laat Nieuw Gui
nea voor u leven.
Nieuw Guinea, dat geen prettig land
is, geen vacantie-oord voor hen, die de
beschaving moe zijn. Maar wel een
land, dat roept om vechters voor de
beschaving, wel een land mei onge
woon grote noden en mogelijkhe
cfen, wei een land dat schandelijk ver
waarloosd werd door het. Nederlands»
bestuur, maar dat nog altoos wacht op
de zegen van de 'xploitatie. En mis
schien zelfs op d vloek van de exploi
tatie, mits die tegelijk orde brengt
gezag. En medicijnen. En verlossing
van de verlammende angst voor bos
geesten en rivierdemonen.
Dat Anthony van Kynpen, zondet
daarover te reppen, ons door zijo
machtige vertelkunst alleen reeds di>
alles op het hart bindt is het sterkste
oewijs voor zijn zich nog steeds vei
diepend talent. Het is niet te verwon
deren, dat dit boek tot de meest ver-
aochie behoort. En het zal bij die
iweede druk stellig niet blijven Wai
gelukkig is. Want een boek als di)
verdient, om meer dan één reden. doo.
iedere Nederlander gelezen te worden
Het is een der beste onder de vele. dn
de laatste jaren op vaderlandse boden
verschenen. K.
De troepen, die gisteren met de Ca
meronia uit Indonesië in ons land ar
riveerden. werden namens H M de Ko
ning» begroet door kapitein J. C.
Buhrmann. De minister van Oorlog
heette hen namens de regering wel
kom Tijdens de reis werd in de ge
zinnen van twee militairen een baby
geboren.
STAATSSECRETARIS VAN MARINE
TE DJAKARTA
De Nederlandse staatssecretaris van
marine, schout bij-nacht H. C. W.
Moorman, is Donderdagavond ta Dja-
karta aangekomen.
De subcommissie van de V.N. voor
oeschermmg van de minderheden en
voorkoming van discriminatie heeft
eej. resolutie goedgekeurd, waarin de
oprichting wordt aanbevolen van een
internationale rechtbank voor de recb-
tei van de mens of van een permanent
lichaam met uitgebreide controle- en
verzoeningsbevoegdheid.