President Paasikivi, Salomo der Finnen r; ,r<,"n ?rn- p»s K z Het jonge paar heeft een woning Mosselen helpen een handje bij de landaanwinning Nieuwe ambtsperiode welhaast zeker Een wildernis, vervuld van geesten Paasikivi wisselde met Stalin moppen uit Opgepast bij het ver nietigen van T.L -bu zen Door de lucht naar nieuwe weiden Geriefelijk huis voor Unie-secretariaat Fraai interieur achter sombere gevel Antwerpse bootwerkers weigeren wapenen te lossen Het gebeurde op Texel HET EINDE DER EILANDEN (4) Van particuliere liefhebberij tot staatszaak Groter dan de Wieringermeer Cameronia met troepen en twee pasgeboren babies thuis VRIJDAG 27 JANUARI 1950 (Van onze correspondent te Helsinki) pRESIDENT PAASIKTVI - H« is de koning Salomo van het Finse volk. Aan deze definitie van een collega moest Ik denken, toen laat In de nachf de verkiezingsuitslag werd meegedeeld. Zoals men weet hehh«„ a gedurende twee dagen de 300 kiesmannen aangewezen die od hl hn^" eerste plaats in den lande zal Innemen. En zoals verwacht, is de groen die de herverkiezing van Paasikivi steunde, het sterkst uit de bus gekoi£n Finlands „gand old man" is moell«k in een politieke partij™ ranSk- ken. Men hwrt hem wms „een rasechte conservatief" noemen. Anderen spre- ken van Hju gematigd conservatisme. Hij zelf daarentegen beweert libe raai-conservatief of conservatlef-Iiberaal te zfln. ConservaHmsa zo zegt tók betekent voor mfl vasthouden aan alle goede tradlt.es lk ^n Z^r «ïïk toegankelijk voor liberale en socialistische gedachten, die Iets opbouwends inhouden. Dit standpunt blijkt duidelflk uit z«n politiek. In 1918 kwam hij met succes op f im*" ^"nnt-^ondbezit. In 1934—'86 daarentegen aanvaardde hfl de leiding der conservatieve partij om een dreigende fusie met een fascistische groep te verhinderen. Politiek Is voor hem het voort durend streven namde beste oplossingen van de hedendaagse problemen, Oplossingen die binnen het bereik moeten Uggen. Wanneer wü elkaar eerder hadden ge kend, was het nooit tot deze oorlog ge komen". Later vertelde Paasikivi het geheim van deze ontmoeting: hij had met Stalin... moppen uitgewisseld! Hier bij speelde natuurlijk een belangrij ke rol, dat hjj als professor in de Rus sische taal het wel zonder tolk af kon en tegenover de Rode Tsaar een ver trouwelijke toon kon aanslaan. Een gevoel van. beklemming of on derdanigheid schijnt hij (ook tegen over de Russen) niet te kennen. Zo beet hij na de win'.eroorlog op een uitlating van Molotcrf terug: „Ten slotte is Rusland niet door Finland aangevallen, maar juist het omge keerde is het geval". Ook thans weet hij de positie van zijn land tegenover Rusland als „vrije Juho Kusti Paasiviki is van huis-uit eigenlijk geen politicus. Hij werd op 27 November 1870 te Helsinki geboren en studeerde rechten. Alvorens hij in 1901 promoveerde, bezocht hij Rusland, Zwe den en Duitsland, in welke landen hij ook colleges liep. In het begin van de eeuw maakte hij naam als expert voor financiële vraagstukken en klom hij op tot directeur-generaal van een Finse bank. Na de eerste wereldoorlog begon zijn politieke loopbaan. In 1918 bracht hij 't juist van stapel gelopen Finse staats schip als premier veilig door de bran ding. Daarna werd hij met verschillende moeilijke opdrachten belast. Hij leidde de vredesdelegatie naar Dorpat (1920), had zitting in de Internationale Econo mische Conferentie te Genève (1927) en behartigde de Finse belangen geduren de de conferentie over samenwerking der Scandinavische landen (1934) Als gezant vertegenwoordigde hij zijn land in Stockholm (1936—'39), om vanuaar els minister zonder portefeuille terug te keren. Van 1940-'41 was hij „de eerste vertegenwoordiger van Finland" in de Russische hoofdstad. Na de tweede wereldoorlog hielp hij zijn land wederom als premier ooor de eerste moeilijkheden heen. In Maart 1946 werd hij dan tot president gekozen. Deze functie vervulde hij tot heden zo uitstekend, dat men hem on danks zijn gevorderde leeftijd heeft verzocht, nog eens een ambtsperiode van zeven jaar te aanvaarden. Als w(j elkaar..» Het is moeilijk te zeggen, waaraan Paasikivi zijn politieke successen te danken heeft Waarschijnlijk is het zijn mensenkennis, die hem ook in moeilijke situaties de juiste weg laat vinden. Toen hij in 1940 met de socialist Vaino Tanner naar Moskou ging om over de vrede te onderhandelen, konden de rode heren niet met de Finse socia'ist opschieten. Van de gewezen directeur- generaal van de grootste particuliere bank in Finland zeide Stalin echter: Ernstige verwondingen kunnen het gevolg zijn In de „Electro Radio Mercuur" trof fen wij een artikeltje aan, waarin wordt gewaarschuwd tegen de geva ren die aanwezig zijn bij het vernie tigen van onbruikbaar geworden bui zen. Bij het stukslaan van deze lucht ledige buizen kunnen splinters met kracht worden weggeslingerd, waar door gemakkelijk verwondingen kun nen worden veroorzaakt Het is niet ie voorzien, welke schade de wegvliegen de stukkei glas veroorzaken. Zij kun nen in het oog terecht komen en dan kunnen zij onherstelbare schade ver oorzaken. Het is evenwel niet de verwonding op zichzelf, welke de aandacht vraagt. Men dient te bedenken, dat deze bui zen van binnen zijn bedekt met een beryllium rbinding. die dus ook voor komt op de glassplinters. Slepen deze beryllium rr.eie in eer wond. dan kun nen de gevolgen zijn, dat zich roqdom de beryllium eeltjes eigenaardige knob beitjes ontwiKkelen en genezing wordt dan alleen mogelijk na chirurgische behandel' g. Het berylliumstof. ua' zich bij de vernietiging kan versprei den, kan ook worden ingeademd. Daar de buizen met kwikdamp zijn gevuld kan de- zich verspreiden bij het vernie gen en moet, vooral als het om grote aantallen gaat, inademing van deze demp worden voorkomen. Het is daarom niet goed. dpze bui zen bij het vuilnis weg te gooien, zodat zij in handen kunnen komen van kin deren of personen, die zich niet be wust zijn van deze gevaren. Onder water Men dient ze te vernietigen door ze onder water stuk te slaan. Het water kan voorzichtig in een riool worden gegoten en de nog vochtige scherven warden verza n( ld in oud papier af In een za.c en begraven. Het is aan te bevelen, als men op meer eenv i lige wijze de buizen stuk «laat een bril op te zetten en de han den goed te beschermen door hand schoenen of lappen e d Bij het ver nietigen van veel ouizen wordt boven dieii het draf en van e<->" masker aanbe volen Men 'oe dit we-k in de buiten lucht of onder afzuigkappen. O) tstaan tóch verwondingen, dan Doet aan de behai delende geneesheer Worden meege ■'eeld. dat zij zijn ve* °orzaakt door T.L. buizen met beryl lium. en gelijkgerechtigde verdrags-part- ner" te handhaven. Dat dit inderdaaa het geval is, blijkt o.m. uit het afwij zende antwoord op de jongste Russi sche nota, waarin uitlevering werd geëist van 300 „oorlogsmisdadigers". Eén oorlog In dit verband is het misschien nog interessant een uitlating van president Paasikivi aan te halen Het Finse volk zo verklaarde hjj twee jaar geleden beschouwt de winteroorlog 1939-40 en de strijd, die op 23 Juni 1941 begon, niet als twee, maar als één enkele oorlog. De één is van de ander niet te scheiden. Wanneer men zich nu herin nert, wat Paasikivi Molotof heeft ge antwoord, dan weet men, waarom in Helsinki het begrip „oorlogsmisdadi gers" anders dan door de Russen wordt uitgelegd. Rest nog te vermelden, dat men de grijze staatsman, die in het gewezen paleis der Tsaren verblijf houdt, zijn 79 jaren niet aanziet. Als alle goede Finnen heeft ook hij in jongere jaren veel aan hardlopen gedaan, maar thans is zijn enige liefhebberij zijn post Dagelijks leest hij -er stapel kranten door, waarbij hij uiterst zorgvuldig te werk gaat. Wat hem interesseert knipt hij uit en de belangrijkste passages onderstreept hij. Bij zijn werk ondervindt hij veel steun van zijn vrouw, die vóór haar huwelijk maatschappelijk werkster is geweést en van zijn dochter, die het beroep van architecte heeft gekozen. Zijn zoon is helaas gesneuveld. Al wordt hij soms schertsend „cmze grootvader" genoemd, zijn levens lust doet geenszins onder voor die der jongere generatie. Elf drachtige koeien en een stier hebben in de afgelopen nacht door de koude luchtlagen hoven Europa, maar warm beschut in de romp van de vracht-Skymas- ter Zeeland" van de KLM tien uur de lange reis gemaakt van Kopenhagen naar Athene. Het betreft hier een partij eerste klas Deense melkkoeien, die bestemd zijn voor het kroondomein van koning George van Griekenland. Gistermorgen om acht uur is de vliegende kudde in Athene ge arriveerd. De Deense pers spreekt van het grootste vee transport dat ooit door de lucht is gegaan. Het totale transport had een gewicht van 6500 kg. (Van onze parlementaire redacteur). Het oude pand Bezuldenhout 21 in Den Haag niet ver van het station Staatsspoor vrg onooglijk en In elk geval zeer eenvoudig aan de buiten kant, trekt op het ogenblik de bijzon dere belangstelling van de bewoneis van de Residentie. Het is één van de drie gebouwen, die in de naaste toe komst van betekenis worden voor de samenwerking tussen Nederland en Indonesië. Daar wordt namelijk ge vestigd de Nederlandse sectie van het Unie-secretariaat. De andere twee zijn: Rutger Jan Schimmelpenninck- laan 21 ln de buurt van het gemeente museum in de villa-wijk Zorgvliet, waarin het Hoge Commissariaat van de Republik Indonesia Serikat ge vestigd wordt en het grote buiten „Backershaegen" in Wassenaar, dat tot woning zal dienen van de Hoge Commissaris van de R.I.S. Direct na de 27ste December 1949, de dag waarop H.M. de Koningin in het Paleis op de Dam in Amsterdam de souvereiniteit aan Inodesie heeft overgedragen, is men begonnen al die voorbereidingen te treffen, die met het oog op de nieuw geschapen vei houding tussen Nederland en Indo nesie nodig zfln. Men huurde het ge bouw Bezuidenhout 21, waar than; de arbeiders druk in de weer zjjn om het geschikt te maken voor het on derbrengen van het personeel van het Unie-secretariaat. Men zou dit ge wichtige instituut hier niet zoeken Naast de toegangsdeur is links een sigarenwinkeltje gevestigd en rechts een zaakje in teken- en schrijfbehoef ten. Gezamenlijk besiaan zij de gehele breedte van het pand. Daarboven gapen enige grote ramen in de grau we gevel, die niets imposants heen en nauwelijks een belangrijke instel ling als het Unie-secretariaat waaro is. Rjjk interieur. Maar achter deze sombere fagade verbergt zich een aantal grote ka mers, die er in schrille tegenstelling met het vooraanzicht fraai en zelts luxueus uitzien en ongetwijfeld een prettig home zullen vormen voor hei ongeveer vijftig man grote personeel, dat er komt te werken. Het gebouw, dateert uit de zeventiende eeuw. Van ouder op kind heeft er lange jarer. één familie in gewoond. Tijdens de bezetting namen de Duitsers het in beslag en daarna was het tot voo. kort een tehuis van de Marine. Het zullen onze onderdrukkers wel geweest zijn, ^ie het hebben laten verfraaien en moderniseren. Alle gan gen en kam-s zijn voorzien van pat ketvloeren. Dikke deuren met voor iame panelen sluiten de indirect ver lichte kamers af, die voorzover zij aan het Bezuidenhout of de 26 mete> diepg tuin grenzen dubbele ramen hebben. Grote gemetselde schoorste nen en ruime, prachtig, betimmerde kasten, listig weggewerkte vaste wastafels en zelfs een opklapbare :rivole bar bewijzen, dat de keuze toch niet zo gek geweest is.. Dit huis is als een symbool, het -ymbool van de Nederlands-Indonesi sche Unie: geen uiteilijk vertoon geen pompeuze voorgevel, maar een •ijke en mooie inhoud! Vergelijking met U.N.O. In zekere zin zou men het Unie secretariaat kunnen vergelijken -met bet secretariaat van de U.N.O. er. Vrygve Lie met dr. P. J. A. Idenburg die naar alle waarschijnlijkheid hei •erste jaar aan het hoofd van het Ünie-secretariaat zal staan, al is hier alles veel bescheidener. Zoals het se cretariaat van de Verenigde Naties de dienaar van de aangesloten staten is. doch tegelijkertijd daarboven staat, 's dit ook het geval met het Unie secretariaat ten opzichte van Neder land en Indonesië. Zoals gezegd, aan het secretariaat aan het Bezuidenhout 21 zullen, alles inbegrepen, ongeveer vijftig man ver bonden worden, zowel Indonesiërs als Nederlanders, die het Nederlands en de bahasa Indonesia machtig moeten zijn. Het Unie-statuut bepaalt name- ijk, dat alle officiële bescheiden, die van de conferentie van ministers en van andere Unie-organen uitgaan, in de Nederlandse en de Indonesische taal gesteld moeten worden. Hoge commissariaat. De toekomstige Hoge Commissaris van Indonesië hij is nog niet aan gewezen, maar hardnekkig hoort men de naam van Moh. Rum noemen kan met zijn twee gebouwen voor de dag komen! „Backershaegen" in Was senaar is een riant buitengoed en het pand Rutger Jan Schimmelpgnninck- laan 3, dat plaats biedt aan 120 em- ployé's, is een geheel vrijstaand waardig huis voor de R.I.S. De In donesiërs hebben het al ongeveer eet> jaar lang in gebruik. Het onderbren gen van het Hoge Commissariaa' daarin zal dus wel niet met moeilijk heden gepaard gaan. Na de oorlog is een provinciaal bureau, dat zich bezig hield met de huisvesting erin geves tigd geweest. Woensdag heef het zgn. comité van actie der Ant verpse havenarbeiders op een vergadering besloten het Ameri kaanse 'oor West Europa bestemde oorlogsmateriaal bij aankomst in de Antwerpse haven niet te lossen. De Belgische communistische partij heef) het comité legrafisch geluk gewenst ..met hun moedige houding, die tol voorbeeld van het gehele land zal strekken". Met betrekking tot het door ons overgenomen bericht uit „De Volks krant" over een incident op Texel waarbij enige politiemannen betrokken zouden zijn, deelt men ons het volgen de mede: Bij het „incident" dat zich in de maand December van het vorige jaar voordeed is een jong Rijkspolitie ambtenaar als handelende persoon be trokken. Het betreft hier een oorlogs vrijwilliger. die na zijn demobilisatie werd opgenomen bij het korps Rijks politie. Deze wachtmeester was tijde lijk geplaatst op het eiland Texel, ter voorziening in het door omstandigheden ontstane personeelstekort aldaar. Vermoedelijk onder de werking van een aanval van in Indonesië opgelopen malaria, geaccentueerd door de invloed van een voor deze ionge man funeste geringe hoeveelheid alcohol welke Mi na afloop van zijn nachtdienst heeft ge nuttigd. heeft betrokkene zich op de openbare weg te Den Burg begeven en maakte zich daarbij in 'n toestand van overspannenheid schuldig aan mis- nlaatst luidruchtig ontreden Een me disch onderzoek heeft nog nader de aandacht gevestigd op de overspannen toestand van bedoelde wachtmeester. Uit een oogpunt van dienstbelangen kan deze Rijkspolitieambtenaar uiter aard niet gehandhaafd bliiven. zodat uit dien hoofde door de leiding der Rijkspolitie maatregelen getroffen wor den. Tegen een tweede nog Ionge wacht meester van hel eiland Texel moesten maatregelen getroffen worden, omdat hem het verwijt gemaakt werd dat hij zich onvoldoende bekommerd had om zijn in de geschetste toestand verkeren de collega en derhalve niet voldoende maatregelen nam om betrokkene van DE INDONESIË EN DE VERENIGDE NATIES Van bevoegde zijde wijst men er op, dat het bericht uit Lake Success. vol gens hetwelk Indonesië verzocht zou hebben lid te mogen worden van de economische en sociale raad der V.N. enig commentaar vereist. Zo lang In donesië niet is toegelate tot de Ver enigde Naties kan dat land ook geen lid worden van die raad. Wel heeft Indonesië 'erzocht tg, kun nen toetreden tot de Unesco, hetgeen mogelijk zou zijn. DR. DREES ONTHULDE PORTRET VAN GANDHI De minister president dr. Drees heeft gistermiddag in kasteel Oud Wassenaar een levensgroot portret van Mahatma Gandhi onthuld Het schilderij, geschil derd door een Haags kunstschilder, is bestemd voor het gebouw van de am bassade van India, dat op deze dag tot onafhankelijk republiek werd uitge roepen. MINISTER LIEFTINCK TERUG UIT PARIJS Prof. dr. P. Lieftmck is g'stermiddag per vliegtuig uit Parijs in Nederland teruggekeerd. Minister Lieftinck heeft tezamen met zijn collega van Econo mische Zaken. prof. dr. J. R. M. van der, Brink, besprekingen in intereuro- pees en breder verband gevoerd op economisch en financieel geb ed. Anthony van Kampen: Jungle Pimpernel Het boek Van Anthony van Kampen: Jungle Pimpernel, controleur B. B. dat het kostelijke resultaat werd van zijn reis naar Nieuw Guinea, wordt zo veel gekocht (en dus gelezen!) dat binnen twee maanden een tweede druk van de pers kwam. Het gebeurt tegen woordig niet vaak meer, dat de recen sent het even uitstellen van een be .preking prompt ziet afgestraft met de verschijning van een tweede oplage Waaruit de conclusie te trekken valt dat zijn recensie min of meer als mos terd na de maaltijd kan worden be schouwd, omdat het lezend publiek in middels zelf heeft pit gemaakt, dat dil een boek is. dat men lezen moet. Men kan dan natuurlijk de vraag stellen, of deze grote belangstelling esultaat is van een met alle moderne middelen der techniek gevoerde re clame-campagne, dan wel of het de -cwaliteiten van het hoek zélf zijn. dii de uitgeefster (Uitg v.h. C. de Boer Ir te Amsterdam) zo ongewoon snel to! het brengen van een tweede druk moesten doen besluiten. Laat ik overigens met alle respect voor de reclame direct mogen con stnteren dat de journalist Van Kam pen met dit. zijn nieuwste boek. verr' ic uitges'egen boven de normen die men aan groot reportagewerk mag stellen. Hij heeft een boek geschreven dat de vaart, de directheid en de ge makkelijkheid heeft van het journa listieke reproductievermogen, maar dat daarenboven en zelfs in de eer ste plaats zo uitnemende literaire kwaliteiten verkreeg, dat de ingewijde er zich alleen maar over verbazen kan. dat dit ongewoon boeiende werk bin nen acht weken ter wereld kwam. Dit is geen roman, geen reisbeschrij ving, geen reportage en geen belijde nis Maar het is wèl het beste boek da' tot dusver over Nieuw Guinea ge schreven werd. Ik geloof, dit een ge volg te mogen noemen van het feit dat „Jungle Pimpernel" roman, reis beschrijving en reportage tegelijk is maar dan van zulk een voorname al lure en in zo prachtige onderlinge do sering der „materia'en". dat de belij ienis (zwaar, maar al te vaak mis bruikt woord) ir. ongewild maar niet te loochenen, de diepe ondertoon van vormt. En zo ge vraagt wat die belij denis is, dan heb ik daarvoor geen an der woord dan: deernis, levend gelool in de kracht van het offerend mensen hart, erbarming die tot een immense taak wordt en kloek besef van natio aale verantwoordelijkheid jegens de rampzalige „gelukkigen" van het oer woud. Van Kampen gebruikt geen van leze woorden. Hij moraliseert niet. hij oreekt niet. hij betoogt niet Hij ver telt alleen. Hij neemt u mee. bladzijde is bladzijde en hoofdstukken vei doo' de groene hel, de eeuwige vijandschap de uiterste verlatenheid en de diabo- 'ische wreedheid van Nieuw Guinea'; jungle. Hij laat u de tochten meema (Van onze reizende redacteur) STUDIEREIS, die ir. A. G. Verhoeven, thans directeur van het Technisch Bureau der Domeinen, in 1917 en 1918 maakte naar Sleeswjjk-Holstetn, heeft indertijd weinig de aandacht getrokken. De resultaten ervan traden dan ook niet terstond aan het licht; zij werden vastgelegd in een vertrouwelijk rapport aan de toenmalige minister van Waterstaat. Dit rapport nu vormt op het ogen blik de grondslag van de landaanwinningspolitiek in Nederland, die geheel gegrondvest is op het zg. Sleeswijk-Holsteinse stelsel. In die jaren was land aanwinning daar reeds staatszaak, hier nog een particuliere liefhebbert!. Maar de plannen rijpten om er ook hier te lande verandering in aan te brengen. Enige jaren bleven deze plannen sluimeren, maar zij werden voor de dag ge haald, toen het aantal werklozen in Nederland ten gevolge van de economische depressie, waarvan de New Yorkse beurskrach van 1929 het begin was, hals over kop toenam. De Rijksdienst voor de Werkverruiming zocht naar gelegen heden om die werkloosheid op te vangen en liet o.m. ztjn oog vallen op de Wadden. In 1935 raakte men daar op gang. Ongeveer 700 arbeiders werden er in dienst genomen, alleen uit de provincie Groningen. waarneembaar zijn, Het is laag water nu, zodat er een brede strook is, dis men noch land noch water kan noemen. Wel een heel ander gezicht dan het strand tussen Hoek van Holland en Den Helder. Hier geen zuiver zand en geen duidelijke waterlijn, maar een grauwe vuile vlakte met bruine plekken, af wisselend land en water. Het land is modder, het water.... ook, Behalvs een enkele arbeider is er geen mens te bekennen. Dat ligt niet alleen aan het onbehagelijke weer, want ook op de warmste zomerdagen is hier van strandleven geen sprake. Naar zee en modder. Een eindweegs volgen wij de dijk aan de voet; dan slaan wij rechtsaf, d.w.z. de zee in. De buitendijkse groene strook grasland is maar smal, zodat wij reeds na twee minuten door de mod der sjokken. Enige uren geleden stond het zeewater nog waar wij nu gaan. En straks zal het er weer staan. Links van ons gaat aan de horizon de zee over in de nevelen, zodat er nergens een grens te vinden is tussen land, water en lucht. Men waant zich in een oerwereld, waar de scheiding tussen vaste, vloeibare en vluchtige stoffen nog niet voltrokken is, waar de ruimte geen grens heeft, waar iets en niets in elkaar over vloeien. Rechts daarentegen is de nuch tere werkelijkheid, de landaanwinning in de praktijk. Vandaar dat mijn be geleider mijn blik naar rechts trekt. Er loopt een dubbele rij palen tot ver in zee, bijna 2000 meter ver. Tussen die palen zjjn takkebossen gestampt en met draad vastgehecht. Vierhonderd meter verder weer zulk een primitieve dam en dan weer en weer. Zo zijn er vele tientallen langs deze kust. En dwars daarop weer dammen van dezelfde aard en ook wel van stropakken. Die van stro zijn beter, zegt Van der Velde, daar hecht het slib beter aan. Tussen deze dammetjes nu liggen de bezink- velden. 400 maal 400 meter, elk zestien hectares. Bij vloed, legt mijn leskundige gids mij uit, komt het zeewater over de velden, bij eb loopt het eraf. Het slib, dat er in zwevende toestand in zit, blijft dan ten dele achter. Zo wordt het peil binnen de bezinkvelden in een sneller tempo hoger dan daarbuiten. Het is een gestadig proces, dat bevor derd wordt doorde mosselen. Zwarte strepen op de veronderstelde waterlijn in de verte duiden op de aan wezigheid van mosselbanken. De mil- lioenen schaaldieren, die daar huizen, laten een groot deel van het zeewater door hun darmen spoelen, die er het verteerbare voedsel uithalen en het on verteerbare slib weer afstoten, maar in veel grovere korrels dan het het kleine lichaam is binnengekomen. Een proces op microschaal, dat zich voortdurend herhaalt en van veel belang is. Het fijnste slib blijft zolang zweven, dat het ternauwernood bezinkt tussen twee getijen, het grovere echter slaat spoedig neer. Vandaar het grote nut van de mosselen en van.... de biologen, die nagaan hoe de landaanwinning het best kan profiteren van de millioenen koste loze arbeiders. Al pratende over deze dingen stapt Harm van der Velde eensklaps over het rijshoutdammetje, dat nog geen meter hoog is. „Volg mij maar liever niet," waar schuwt hij. En terstond zie ik waarom; hij zakt zeker een halve meter diep weg in de vette klei, die al op het bezinkveld ligt en die aan deze zijde, in de open zee, ternauwernood een halve centimeter dik ligt. Met een door ervaring verwor ven handigheid weet hij moeizaam zijn laarzen telkenmale weer los te draaien. Zo komt hij terug. Ik had het hem niet nagedaan. (Wordt vervolgd). Zo ontstonden er van 1935 tot 1940. toen de Duitse inval de boel in de war stuurde, niet minder dan 2200 bezink velden met een gezamenlijke opper vlakte van 35000 hectares; dat is geen kleinigheidje als men er de Wieringer meer, 20.000 ha., en de Schokkerwaard, 47.600 ha., mee vergelijkt. Maar laat ik nu eerst vertellen wat bezinkvelden eigenlijk zijn. Volgt u daartoe mijn be geleider, Harm van der Velde, een 28- jarige bioloog, en mij naar de barre kust, waar de stevige bries de indruk maakte een flinke storm te zijn, waar de wind ijzig koud is, de zee trooste loos eenzaam en het landschap voor zover daarvan sprake is woest en ledig. Wakers, dromers en slapers. Met de auto zijn wij van Baflo naar de uiterste zeedijk gereden: de waker Even tevoren zijn wij de slaper en daarvóór de dromer gepasseerd, twee achterliggende reserve-zeedijken, wel ker aanwezigheid verraadt, dat althans de beide laatste polders uit aangewon nen land bestaan. Wij stoppen bij een reusachtige stromljt, een paar barak ken, een reeks autobussen, wat palen en ander gerei. Het parkeerterrein be staat uit vette klei; reden waarom wij onze schoenen nog in de wagen ver vangen door meer dan een meter lan ge rubberlaarzen, het enige bruikbare schoeisel ln deze contreien Spoedig zal het ons duidelijk worden, dat iedereen erop loopt Met grote stappen en gebogen rug lopen wij tegen de dijk óp en over zien het wijde wad. In de verte hangen nevelslierten, waarachter de eilanden en de zandplaten verborgen liggen, die bij helder zonneweer met het blote oog Paus Pius XII heeft deelgenomen aan de eerste Heiligverklarings- dienst, die dit jaar werd gehouden in de St. Pieterskerk. Ongeveer 40.000 mensen woonden deze dienst, ter ere van Vader Vincent Pallett, bij. Paus Pius XII knielt in gebed gedurende de plechtigheid. ken van Jan ter Poorten, van Viclor de Bruyn en van de ongenoemde dra gers en wachters, hij spint u in in dt obsederende geluiden van het dans feest der wilden, hr toont u, als met ingehouden adem, de macabere af grijselijkheid van de demonencultus hij maakt de altijd en overal loerende angst voor het koppensnellen bijns lijfelijk voelbaar: hij laat Nieuw Gui nea voor u leven. Nieuw Guinea, dat geen prettig land is, geen vacantie-oord voor hen, die de beschaving moe zijn. Maar wel een land, dat roept om vechters voor de beschaving, wel een land mei onge woon grote noden en mogelijkhe cfen, wei een land dat schandelijk ver waarloosd werd door het. Nederlands» bestuur, maar dat nog altoos wacht op de zegen van de 'xploitatie. En mis schien zelfs op d vloek van de exploi tatie, mits die tegelijk orde brengt gezag. En medicijnen. En verlossing van de verlammende angst voor bos geesten en rivierdemonen. Dat Anthony van Kynpen, zondet daarover te reppen, ons door zijo machtige vertelkunst alleen reeds di> alles op het hart bindt is het sterkste oewijs voor zijn zich nog steeds vei diepend talent. Het is niet te verwon deren, dat dit boek tot de meest ver- aochie behoort. En het zal bij die iweede druk stellig niet blijven Wai gelukkig is. Want een boek als di) verdient, om meer dan één reden. doo. iedere Nederlander gelezen te worden Het is een der beste onder de vele. dn de laatste jaren op vaderlandse boden verschenen. K. De troepen, die gisteren met de Ca meronia uit Indonesië in ons land ar riveerden. werden namens H M de Ko ning» begroet door kapitein J. C. Buhrmann. De minister van Oorlog heette hen namens de regering wel kom Tijdens de reis werd in de ge zinnen van twee militairen een baby geboren. STAATSSECRETARIS VAN MARINE TE DJAKARTA De Nederlandse staatssecretaris van marine, schout bij-nacht H. C. W. Moorman, is Donderdagavond ta Dja- karta aangekomen. De subcommissie van de V.N. voor oeschermmg van de minderheden en voorkoming van discriminatie heeft eej. resolutie goedgekeurd, waarin de oprichting wordt aanbevolen van een internationale rechtbank voor de recb- tei van de mens of van een permanent lichaam met uitgebreide controle- en verzoeningsbevoegdheid.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 5