Strijd tegen sterk materialisme
Crème, klapperolie en Coiy
Verkiezingskoorts in Engeland
Soepele houding
VIJF MENSEN GINGEN NAAR CANADA (17)
en geven
Hollanders vragen ie veel
ie weinig''
Gevelde reuzen in
winterse kou
Wie de schoen past
Drie jaar geëist tegen
daders van bankoverval
Verschillende stakingen in
Indonesië opgeheven
Labour rekent op de
overwinning
B.B.C. extra beschermd
Acht jaar voor moorde
naar van Keesje
Vermeulen
AMSTERDAMS PODIUM
DE EERSTE serieuze voorspelling
omtrent de verkiezingsuitslag, be
rekend aan de hand van huis aan huis
gedane navragen door colporteurs, werd
DIT WOELIGE LEVEN
Denk om de gulden
ZATERDAG 11 FEBRUARI 1980
UET LOOPT TEGEN ACHTEN als we ome spullen klaar hebben om naar
«w werk te gaan. Een glasheldere vrleshemel staat ,tmlTw„Z
gen; ge®11 zuchtje wind beroert de bladerloze takken van de vm htkn
si» we de deur uitstappen, golft de kon in uitte -11 vruchtbomen.
komt net nit de Stal en .fhem aLn d^kan*r Wnn™
d»t het wintertje hem maar matig bevalt. Z'n snor is veretaM ^*7^?
uitte ^sterretjes en geeft iets aparts aan z'n vers^hHn^ T*1
Sh alles aan te zien. dat de ^rst
F. below zero," meldde radio Keiowna vanmoreen en
verschillende branden als gevolg van oververhitte kachels 't Is ^"onhete
VOORAL '8 MORGENS, als we bui
ten de deur stappen en het licht
nog maar net de Oostelijke hellingen
bereikt heeft, dan is de hele vallei één
grote Bitgestorven ijskelder. Geen vo
geltje hoor noch zie je, zomin als een
eekhoorn of wezel, niets, helemaal
niets is er dat deze troosteloze wereld
wat opfleurt. In de ijle, glasheldere
lacht hangt een intense stilte, onbe
weeglijk ondergaat alles de gesel van
ge winter. Warmte, dat ia waar het In
de eerste plaats om gaat.
D« melk in de melkpan is 's mor
gein een „melkijsje", alles wat maar
even nat is, is direct bevroren zodra
de kachel 's avonds begint te tempe
ren. Vader stookt een, speciaal daar
voor geconstrueerd, kacheltje in de
drinkbak in de „corral" waarin het
jongvee nog loopt, met alleen een
open schuur ter beschutting, 's Mor
gens zjjn ze dan ook helemaal ruig ge
vroren. Alles trouwens vertoont zo'n
„goedkope" uitvoering. En nu we toch
deze richting inslaan valt er nog wel
meer te vertellen over die „goedkoop
heid", „cheap" zoals ze dat hier zo véél
en zo minachtend kunnen zeggen.
Want ondanks al ons enthousiasme,
ondanks de emigrantenmoeilijkheden
is er slechts één ding wat mij persoon
lijk benauwt, het geloof in het geld.
Natuurlijk wij behoren nu eenmaal tot
dat „leger van proletariërs" zoals onze
buurman Mohr zo strijdlustig en vol
idealisme kan zeggen, maar... maar 't
is zo moeilijk om de juiste houding te
bepalen tegenover deze nieuwe (voor
mij althans) „levensbeschouwing". De
voorbeelden die wij herhaaldelijk krij
gen zijn glashelder en „oer-realistisch".
Een paar van deze voorvallen mag ik
u zeker niet onthouden.
Enige tijd geleden werkten we bij
vaders werkgever een dag met hout
zagen en verdienden toen 7.50, maar
toen we om ons loon vroegen (daar
hebben we altijd nog om moeten vra
gen) kregen we te horen dat hij dit
rekende voor het vanuit de stad mee
nemen van een vrachtje zaagsel dat
wij Dirk en ik opgeladen hadden.
Een paar weken hierna zouden we
ons nog niet ontvangen loon halen bij
die bovengenoemde „idealist" Mohr.
Met de „drukkig-doende" vriendelijk
heid die men hier overal aantreft, wer
den we binnengelaten. Bij het betalen
trok hij 1.— af voor het breken van
een bijlsteel tijdens het werk. Als ik
hierbij nog vertel dat de steel reeds ge
kraakt was vóór wij hem gebruikten
en bovendien nu nog gebruikt wordt
dan kan men toch wel met ons eens
zijn dat we goed kwaad waren en niet
in de eerste plaats om die dollar maar
om die willekeur die ons hier weer
voor de zoveelste maal bleek.
Waar bleven die waarborgen van het
„zeker betalen van loon", waarvan we
het bestaan zo zeker dachten
Waar blijven we als vaders werk
gever ons de helft van de kosten voor
het aanleggen van het licht laat beta
len, dat dan ongeveer de helft van va
ders maandloon bedraagt? Zijn wij ver-
Plioht om dergelijke kosten te betalen
in een andermans huis, waarin we bo
vendien naar we hopen nog maar een
Paar maanden behoeven te wonen? Zo
goed als een boer vijftig cent durft te
vragen als hij moeder een stukje met
zn auto heeft meegenomen naar huis
toe, zo goed zal de ander zich niet
schamen om vader met half maand
loon af te schepen.
Nee, we zijn geen klagers, vader en
moeder houden zich prachtig en wij
jongeren kunnen en zullen altijd naar
hen opzien, maar deze voorvallen tas
ten het vertrouwen zo aan. Het neemt
tijd voordat je er tegen opgewassen
t^ent en vóór die tijd is er met je ge
sold zoals een jiu-jitsu-er solt met z'n
onervaren tegenstander. En laat ik dan
•ht vooral niet vergeten: die ene zin,
nu ongeveer een jaar geleden uitge
sproken, wil maar niet uit mijn oren.
P ecn cursusmiddag over de hoofden
van de vele enthousiaste adspirant-
emigranten werd zij uitgesproken: „De
fout van de Hollander ls dat hij teveel
vraagt en te weinig geeft" (The fault
of the Dutchman is, he asks too much
and gives soo little uitgevonden door
„de Canadese boer1', aangenomen en
geëxporteerd door een.ambtenaar)
De tijd schrijdt voort
QNDERWIJL echter staat de tijd niet
stil. Het nieuwe jaar heeft tot nn toe
nog niet anders gebracht dan sneeuw
en kon en heldere zonnige dagen. De
ene dag volgt de andere met eenselfde
eentonigheid. Rond het middaguur
straalt de ion dan haar kond en klaar
licht naar beneden en set dan alles in
zilverglinsterend licht dat je ogen bijna
verblindt. Ook moeder kan daar zo fijn
van genieten ais ze zo vanuit haar hoge
woning over de gehele vallei uitkijkt.
Weliswaar zijn de vorstbloemen moei
lijk en bijna nooit geheel van de ra
men te krijgen, maar het is binnen
warm en dat is zo geweldig belangrijk.
Jammer is het echter dat de water
toevoer stopgezet is als gevolg van de
een of andere storing bij het water
station. Het is nu sneeuwscheppen ge
blazen en sneeuwkoffia drinken enz.
Artje had ook al vanwege de kou, een
paar dagen vrij van school maar het
liet zich aanzien dat het helemaal niet
op prijs gesteld werd en wij (dat zijn
wij alleen maar) zijn nu aan het gissen
welke „boy-friend" daarvoor nu ver
antwoordelijk is. „And that'g my busi
ness and not yours", ja-a en dat is mijn
zusje nog maar. De Engelse taal levert
voor haar niet de minste moeilijkhe
den en wat de boy- and girl-friends be
treft, dat is hier al net eender als back
home.
Gelukkig dat die koeien geen taal
verschil kennen, want dan zou het er
voor vader slecht uitzien. Het meeste
werk heeft hij in de stallen en nu met
het afzetten van het water moet hij
bovendien twee keer daags de koeien
buiten laten om te drinken. En laten
we dan maar niet praten over de tel
kens weer bevroren melkmachine. We
mogen nog blij zijn dat we niet tot de
vele duizenden 'werklozen behoren die
vooral in Britisch Columbia op het
ogenblik een probleem vormen.
Houthakken
VUE KRIJGEN ons geld natuurlijk niet
voor niets, maar met de hulp van
Gert, de nieuwe nieuwkomer maken
we met z'n drieën zes dollar per dag
en werken dan tot ongeveer vier of
vjjf uur 's middags. Het is hard werken
en de sneeuw welke met sen dikte van
twee s drie voet In het boe ligt maakt
het er niet makkelijker op. Een voor
deel Is dat de sneeuw erg droog is en
dus weer makkelijk van je kleren valt.
Er zijn takken genoeg en als het te
bar wordt met de kou houden we een
vuur aan waar we ons aan kunnen
warmen en waar we ons twaalfuurtje
bij gebruiken. Van een geheel ander
soort zijn de moeilijkheden die we bij
wijze van waarschuwing ondervonden,
zoals het verkeerd vallen van de bo
men, het breken van hamer- of bijl
stelen, het onder de sneeuw raken van
de wiggen die soms meters uit het be
vroren hout vandaan springen. Dit
soort „pech" maakt dat we menig uur
tje voor niets werken. Maar, het ia
een door en door gezonde sport en
vooral als later op de dag de zon door
breekt dan is onze werkplaats een
sprookjespaleis. Alleen voel ik zo nu
en dan wel eens zoiets als „spijt" als
we zo stiekum aan de voet van zo'n
prachtige, volle en vele meters hoge
den staan te hakken en zagen. De sier
lijke takken met hun zachtgroene
naalden waarop de dikke witte sneeuw
wit ten rusten beginnen heel langzaam
te bewegen, heel zachtjes totdat de
sneeuw in beweging komt en als een
lawine op onze hoofden slaat. Het vier-
of vijfvingerige topje hoog in die ijle
blauwe lucht helt dan langzaam over,
al meer en meer. Het kraakt en knet
tert dan in de stam bp de plaats waar
de boom zal breken. Dan als een ineen
stortend bouwwerk slaat da woudreus
tegen de grond, alles meesleurend wat
in z'n weg staat. Zo gaan er niet één
of twee maar tientallen en meer. Voor
warmte en cultuurland en... voor geld.
Zondagmiddag.
£ON DAGMIDDAG en helder zonnig
weer. Vader heeft z'n vrije middag
en we hebben visite. Gert en Maps en
de beide kinderen en ook Dop zijn on
danks de sneeuw en kou overgekomen.
Hij bracht z'n fototoestel mee en ter
gelegenheid daarvan mobiliseert moe
der de hele zaak. Uitgedost als een
„poolster" loopt ze met de camera door
de sneeuw (langs de paadjes) tot dat
alles bij elkaar en in de houding staat.
„Staan jullie even stil".
„Dop, meer naar rechts en jij, witte,
moet wat zakken".
„Zeg moeder, ik ben direct een ljs-
vissie, schiet even op."
„Hé, waar is Dickie? O, daar gaat
dat joch, met de slee er vandoor. Artje,
haal hem even."
Artje gaat hem halen, maar moet
ook eerst even samen met Liesje „bob
sleeën". Maps heeft zich in Artjes
feestcostuum gestoken, maar Dirk ont
dekt losrakende naden en adviseert
haar iets anders aan te trekken.
De hele voorstelling dreigt mis te lo
pen, totdat toch nog op 't laatst de
hele zaak „op de foto" komt, en moe
der eindelijk met een tevreden gezicht
de thee gaat klaarmaken. Dan is het
vol in de kleine kamer, maar gezellig.
Er zijn wat noten en moeder is weer
aan het „experimenteren" geweest (zo
als ze dat zelf noemt). Wat zijn toch
dergelijke uurtjes belangrijk en prettig,
vooral voor de ouderen onder ons
GOVERT J. DE JONG.
Lied van de week
Wanneer men komt in 't ziekenhuis,
Of bij de specialisten thuis,
Waar al vaat jammert, klaagt
en zucht
En Hoest en proest en niest
en kucht,
Op bank en stoelen zij aan
Gezeten ie in bontg rij.
Dan erger je je somtijds dood
Aan vele dingen, klein en groot.
Je grilt wanneer je gadeslaat
Hoe men met de lectuur omgaat,
Want onverschillig met wat kwaal
De mensen likken menigmaal
Voor het gemak hun vingers nat
Betasten daarmee blad na blad
Van weekblad, tijdschrift
en courant,
Die meeetal gaan van hand
tot hand,
En zo wordt d* hygiëne juist
Op die plaats vaak het meest
verguisd
En ddn de stof, 't zij lang of kort,
Die daar veelal behandeld wordt.
Men jaagt elkaar uit tijdverdrijf
Dikwijls de stuipen op het lijf,
Door allerhande soorten kwalen
Elkaar breedvoerig te verhalen.
Zo bloederig als het maar kan,
Vertellen ze elkander dan
Ik weet niet wat voor griezeldingen.
Te gek vaak om hier te bezingen
Hu ben ik zelf wel wat gewend,
Maar ik beklaag toch de patiënt
Die voor het eerst naar dokter gaat
En aan moet horen dat gepraat
Van klessebessen, rijp en groen,
Die anders niet weten te doen.
Misschien gaat t acht'loos,
dit gepraat.
En daarom leek het mij niet kwaad
Dit eventjes tg publiceren,
pus.... wie de schoen past,
dames, heren!
JABSON
Drie jaar gevangenisstraf is geëist
tegen de beide jongemannen, die op 28
September van het vorige jaar de
overval op het bijkantoor van de spaar
bank voor de stad Amsterdam aan de
Ceintuurbaap aldaar hebben gepleegd,
waarbij zij ruim 7800 buitmaakten.
De daders moesten zich deswege ver
antwoorden voor de rechtbank te Am
sterdam. waarbij bleek, dat de oudste
van de twee de jongste had overge
haald, met hem mee te doen. De gees
telijke vader van deze overval was
echter een kantoorbediende, die de
overval had uitgelokt, een der broers
een pistool had verschaft en 1200 van
de buit had gekregen. De beide jon
gens verklaarden grote spijt van hun
daad te hebben. De oudste was in fi
nanciële moeilijkheden geraakt en had
toen het plan opgevat, de overval te
plegen. Daarbij kwam uiteraard uit, dat
hij tijdens de bezetting zeer goed werk
had gedaan en een sterke neiging tot
het avontuur had. Tegen de kantoor
bediende werd twee jaar gevangenis
straf geëist.
Het bankpersoneel dat in DJakarta
in staking was gegaan, is weer aan het
werk gegaan. De directie zal een nieu
we loonregeling opstellen, waarover
nader overleg zal worden gepleegd met
de vakverenigingen.
De arbeiders van de KPM te Makas-
sar zijn weer aan het werk gegaan. De
zeeliedenstaking, die 15 Februari moge
lijk geacht werd. zal tijdens de bespre
kingen met de directie van de KPM
worden uitgesteld.
Hoewel de benzinestaking bij het
Petroleum Board" te Medan voort'
duurt, heeft een aantal werkwilligen
de pompen gevuld, zodat de auto's te
Medan rijden.
FALLE GROTE Londense hotels en
restaurants zjjn reeds boordevol
geboekt voor de avond van 33 Fe
bruari, de dag waarop Engeland ter
stembus trekt. Men verwacht, dat tegen
middernacht het grootste deel der uit
slagen bekend sal zjjn; zij zullen op
grote borden In de restaurants, lobbles
en bars worden bijgehouden. Het
Savoy hotel alleen al heeft 100 men
sen van zijn personeel voor deze taak
aangewezen. In de meeste hotels wor
den speciale gala-avonden georgani
seerd, die tot drie uur 's nachts zul
len duren, het tijdstip waarop waar
schijnlijk de einduitslag bekend zal
worden. In het Dorchester hotel in
Park Lane. dat er een luisterrijke
feestavond van maakt, compleet met
verkiezingscabaret, zullen de uitslagen
op een speciaal bioscoopdoek geprojec
teerd worden in de grillroom.
De bioseopen in Londen's West End.
die normaal hun programma om elf
uur des avonds eindigen, znllen die
Het Gerechtshof te Den Haag deed
Watermorgen uitspraak in de zaak te-
«en de 27-jarige M. H. K. uit Rotter
arn, die indertijd door de rechtbank al-
tot acht jaar gevangenisstraf werd
aroordeeld, daar hij schuldig werd
pacht aan de moord op de negen-
ange Keesje Vermeulen uit Rotter
®tn, wiens stoffelijk overschot op 29
Dril 1947 uit de Delfshavense Schie te
térdam werd opgehaald. De procu-
- "fyteraal bij het Hof requireerde
vlr~en dagen geleden in deze zaak
re ,^'Wng van het vonnis van de
"ank. Het Hof deed uitspraak con-
r»al de 618 van de procureur-gene-
gROENS IN DE BINNENSTAD VAN AMSTERDAM verliet een beeld
schone vrouw een schoonheidssalon. Er steekt geen sarcasme of achter
bakse ironie in dat wbord beeldschoon, zy wis beeldschoon, leek dit al
thans. Tal van ogen volgden haar. Ogen van mannen en ogen van vrouwen.
De eerste categorie zeer bewonderend. De tweede Iets minder spontaan en
welwillend. Die beeldschone vrouw kwam kennelijk en kenbaar juist van
onder een schoonheidsbehandeling vandaan. Ze straalde en schitterde, fon
kelde en glorieerde. Duur en kostbaar schreed ze daar langs ons, het ge
wone volk, heen. Langs ongeschoren kantoorklerken, grauwe slenteraars en
boodschappende huismoeders. Ieder keek en ieder dacht er het zijne van-
Alzo schrijver dezes.
{-JIJ HERINNERDE ZICH weer een zo lang geleden op sneltocht gingen;
dag, ergens aan de Noordkust van en de vrouwen, die die gesnelde kop-
Nieuw Guinea. De dag toen we door pen rookten en verder conserveerden
en langs de baaien en eilanden voeren als zinvolle en ziele-sterkende attribu-
van de Waropen. Daar wonen pa- ten voor de behuizing. Die dag werd
poea's, die ganselijk niet zo leljjk zjjn er niet gesneld, en geen man van de
als onze lagere schoolboekjes ons dat Waropen ging op zeeroof uit. Het was
maar steeds willen doen geloven, feest en de mooie meisjes lieten zien
Grote, sterke kerels, met mooige- hoe weergaloos knap en schoon zo'n
vormde benen en brede borsten. Met zwart meiske kan zjjn. Met klapper-
heldere ogen cn met intelligente ogen. olie en klei besmeerd. En met die
Zo de mannen, zo de vrouwen. Ik zag vreemde scabies-tekeningen op haar
er de aardigste meisjes van Papoea- lenig lijf.
land en dat wil wat zeggen op een
eiland, waar de uiterlijke verschijning
ERGENS in de wildernis van Am-
van de zwakke sexe voor het op Wes- sterdam-Céntrum liep dus die beeld-
terse normen ingestelde oog niet al- schone vrouw, waarmee we zyn be-
tjjd even strelend en aangenaam is. gonnen. Ook voor haar was het een
Maar in de Waropen is dat anders, bijzondere dag. Misschien moest ze
Aardige meisjes, frisse kinderen, die wel naar een groot en belangrijk feest,
de kunst verstaan om prima voor de Misschien moest ze gefotografeerd
dag te komen. En zoals ze daar ston- worden voor 't een of ander doel. Mis-
den, in hun speciale meisjes-prau- schien moest ze zich presenteren aan
wen. deinend met hun kralen- en wie weet welk belangrijk hoogadellijk
schelpenschortjes, met hun hoogopge- personage. En er zijn natuurlijk nog
bonden haar, dan was dat, óók voor honderd andere mogelijkheden te noe-
de Westerling, een zeer genoeglijk en men, waarom een vrouw zich in een
zeer aangenaam gezicht. Ook al blijft schoonheidssalon begeeft,
het dan vreemd, dat zo'n meisje ge- Ze zag er volmaakt uit. Alle mo-
kleurde klei nodig heeft in haar gelijke en niet-mogelijke systemen en
schoonheids-arsenaal. Ook al is dan de bewerkingen had ze ondergaan In die
geur van klapperolie in die hermeti- schoonheidssalon. Het haar was ge-
sche haarbossen niet direct te verge- verfd en de nagels lagen als vurige,
lijken met Coty of Piver. Ook al is loerende dierogen boven op de vinger-
het dan enigszins extravagant om een toppen. Het gezicht was louter tover,
bepaald soort huidschurft. die zich Dat gezicht had alle bewerkingen on-
onenbaart dooi honderden fijne lijn- dergaan, die behoren bij „face lifting-
- 1 /vuéfA irop. omi.hafllltvirilihll'B" Faancravian hpt.
tjes op de huid, nog eens extra ver
sterkt te demonstreren
and-beautyculture" (aangezien het
niet zo'n héél jonge vrouw meer was)
Die papoea-meisjes in de Waropen Ze zal bestraald geweest zijn en ge-
deden haar best zich op hun voordeligst maquilleerd. Alle cosmetische toverijen
te vertonen Ze hadden olie nodig, klei en mysterieuze crème behandelingen
en kraaltjes En de mannen en de jon- zal zij hebben ondergaan. Urenlang zal
een' de stokoude wijfjes en de moe- zij daar gezeten hebben, met tiental-
ders keken toe. De mannen, die niet len handen rond en op en over haar,
teneinde zo schoon te worden als de
Amsterdamse Schoonheids-Hogeschool
een vrouw maar schoon vermag te
maken. En er is veel vraag naar
schoonheid in Amsterdam, als men
ziet hoevele instituten daar zijn, in
de binnenstad en in de buitenwijken.
Die meisjes aan de Waropenkust
van Nieuw Guinea dansen, na het
feest, 's avonds om de geestenbeelden
en dan is dé geur van de klapperolie
verwaaid en het klei allang kapot-
gebarsten op hun gezicht. Die beeld
schone dame in de Amsterdamse city
zal er, na dat feest waar ze waar
schijnlijk heenging, niet veel anders
uitzien. Dan zal ze weer zichzelf zijn,
een beetje dor en een beetje verfom
faaid, met al die restanten van Eli-
sabeth Arden's toverlaboratorium.
DE MORAAL van dit alles? Dat er
niet zó heel veel verschil bestaat tus
sen het meisje van de Waropen, met
die scabiesljjnen en de gekleurde klei,
en haar zuster in de Amsterdamse
Leidsestraat. Ze hebben er beiden het
zelfde doel mee, ten slotte.
Alleenhet gaat dat meisje in
de Waropen natuurlijker af. Aan haar
is niets kunstmatigs. Aan haar ia
alles natuur. Ziedaarhet ver
schil. En waar men met vreugde naar
zo'n kind uit de wildernis kan zien en
zich verheugen kan over haar ijver
om zich te tooien met datgene wat
de aarde haar geeft, daar kam men
alleen met verbijstering en ontstelte
nis het uiteindelijk resultaat vast
stellen van een schoonheidssysteem
a la Ellsabeth Arden, waaraan elke
waarachtigheid ontbreekt, en dat in
een tijd van cellofaan en plastic, van
kunstzij en nylon, de allerlaatste res
tanten der menselijke waardigheid
poogt weg te nemen.
De bestuurderen van de Vakgroep
Schoonheids-Instituten (die besaAt!)
zal het met deze lezing niet eens zijn.
En men zal heus wel in Amsterdam,
gezien de opbloei van steeds meer van
deze bedrijven, ook steeds meer ge
kochte schoonheid kunnen aanschaf
fen. Hetgeen dan precies past in een
tijd, die aandoenlijk ver is afge
dwaald van datgene waar het ééns,
eeuwen en eeuwen geleden, allemaal
begonnen is: de natuur. De natuur,
die in het hart van Amsterdam en
ver daarbuiten, voorgoed verdwenen is.
ANTHONY VAN KAMPEN.
avond tot twee uur des nachts open
blijven en de uitslagen la minute on
der orkestbegeleiding op het doek ver-
topen. Op Trafalgar Square, Londen's
grootste plein, zal de gemeenteraad een
enorm met schijnwerpers verlicht bord
oprichten, waarop de uitslagen van
kwartier tot kwartier zullen worden
bijgehouden.
J)E CONSERVATIEVE party ver
spreidt als nieuwste stunt per
post millioenen kleine boekjes, waar
van het omslag bedrukt is met een
patroon van blauwe zeepbellen en het
opschrift „reinig uw handen van het
socialisme". Binnenin bevinden zich
vier vloeiblaadjes van zeep, die een
zwaar geparfumeèrd schuim opleveren,
wanneer men ze met water tussen de
handen wrijft.
zojuist uitgegeven door de Labour Par
tij. Tijdens een persconferentie deelde
Morgan Philips, de secretaris der Par
tij, mede, dat Labour de overwinning
al in zijn zak heeft. Hij weigerde een
schatting te geven omtrent de (even
tuele) meerderheid van zetels. De al
gemene indruk in Labourkringen is
echter, dat men met een meerderheid
van 60 tot 70 zetels, uit de strijd te
voorschijn zal komen. Dit zou Labour's
vorige meerderheid van 140 zetels dus
bijna halveren.
yOOR DE FAMILIE Churchill is
deze verkiezing b«na een familie
bedrijf geworden. Want behalve „Pa"
Winston, die te Woodford zijn Lager
huiszetel moet verdedigen, staan zijn
zoon en twee schoonzoons eveneens als
candidaten in andere districten. Ran-
dolph Churchill. zijn zoon, ls Conserva
tief candidaat te Devonport, schoon
zoon Duncan Sandvs dito in het Lon
dense district Streatham en zijn aflde-
re schoonzoon, kapitein C. Soames, de
echtgenoot van Churchili's jongste
dochter Mary, is Conservatief candidaat
te Bedford
INMIDDELS heeft de Londense po
litie een extra versterking van 24 man
laten aanrukken ter bescherming van
de BBC, zodat geen politieke grapjes
de kans zal krijgen opeens tot een mi
crofoon door te dringen en inbreuk te
maken op de strikt neutrale program
ma's. Zo angstvallig bewaart de BBC
zijn neutraliteit, dat alle politieke mop
pen van radiokomieken tot 23 Febru
ari streng verboden zijn op straffe van
boete en schorsing. Elke politieke par
tij heeft echter zes maal een half uur
zendtijd toegewezen gekregen, waarin
de partijleiders verkiezingsredevoe
ringen mogen houden, met uitzonde
ring van rie communisten, aan wie de
BBC geen zendtijd heeft toegestaan.
TIJDENS een bijeenkomst in het
Oost-Londense district Stepney, over
wegend Labour. deed de Conservatieve
candidaat zijn best om zich hoorbaar
te maken. Tot een felle Labourjuf-
frouw op een stoel sprong en gildt:
„Als je mijn man was, deed ik vergif
in je koffie".
Prompt kwam onder grote hilariteit
het antwoord van de candidaat: „Me
vrouw. als ik uw man was dronk ik
het op".
KONINGIN JULIANA IN GROESBEEK
Gistermorgen bracht H.M. de Ko
ningin een informeel bezoek aan de
Nederlandse centrale voor practische
hulp aan alleenstaanden te Groesbeek.
waar Zij verschillende tehuizen be
zocht voor kinderen, voor mannen en
voor vrouwen.
J-JET OMVANGRIJKE weekblad van
de heren Elsevier, waarover som
migen slechts gal en anderen slechts
roem plegen uit te storten, maakt er
aanmerking op, dat minister Van
Maarseveen een uitstapje maakt naar
Bali. Ik kan de felheid, waarmee dit
ministeriële snoepreisje veroordeeld
wordt, niet begrijpen. Wat kan de
heer Van Maarseveen voor kwaad
doen op Bali? Er zjjn mooie tempels,
schone vrouwen, vechthanen, bloemen
en een volk van oneindige goedheid
op dit gezegende oord. Ik heb niet da
vrees, dat de heer Van Maarseveen
tempel- of maagdenroof zal plegen,
noch dat hij zijn geld zal vergokken
op de hanen van Kartomo.of Boewattt,
noch zelfs dat hjj zich aal omkran
sen met bloemen, teneinde bi het
maanlicht demonendansen uit te voe
ren op het strand, waartegen da
eeuwig ruisende oceaan haar golven
stuwt. Aan niets van dat alles aal da
heer Van Maarseveen zich besondi-
gen. Mag een minister, die meehielp
bjj het regeren en splitsen van een
wereldrijk, nadat zijn zorgen doof
Hatta en Soekarno zjjn overgenomen,
niet eindelijk met eigen ogen al dat
gene zien, waarover hij reeds hon
derdduizenden woorden van deskun
dige wijsheid heeft gesproken? Mag
een minister, moe en uitgeput van het
regeren, niet even uitblazen tussen da
hanen van Bali? Wat mjj betreft
voegt de heer Lieftinck ziohbjj hem.
Wat mjj betreft voert hjj er een
hanenbelasting in. Of tempelschatting.
Of omzetheffing bjj de verkoop van
bruiden.
Dat het omvangrijke weekblad van
de heren Elsevier dit soepele inzicht
niét deelt, dient geweten te worden
aan de gangbare kortzichtigheid, die
deze wereld vervuld doet zjjn van
twist en tweedracht.
De mensen zitten elkaar teveel
dwars. Ze geven elkaar te weinig toe.
Ze zjjn te stroef, te critlsoh en te Boe
kerig naar spjjkers op laag water. Zie
nu eens die ex-illegale hoofdman in
Rotterdam, die er met 80.000 pegu
lanten vandoor ging. „Als hjj na de
bevrijding een onderscheiding had
gekregen," zo verklaarde een nog ho
gere hoofdman, „dan zou hjj niet heb
ben gestolen". Waaruit volgt, dat
jjdele mensen een lintje en een sterre
tje op een waarde van bjjna een ton
gouds taxeren. De conclusie ligt voof
de hand; wjj dienen ijlings alle amb
tenaren van Beheersinstituut en Mili
tair Gezag en Londense bureaux met
terugwerkende kracht in het genot te
stellen van een sjerp en een ster en
een titel. Dat spaart geld en levert
wie weet hoeveel gewetenskapitalen
voor de berooide potjes van Lieftinck.
Linten en sjerpen kosten ten slotte
maar een paar cent per el.
Daar heb je die meneer Fuohs, die
dé atoomgeheimen aan Rusland ver
ried. Die man wordt weerstreefd in
zjjn bedoelingen; men sluit hem bi een
cel en Truman heeft er een woede
aanval om gehad. Allemaal fout! Wil
Fuchs de atoombom aan Rusland le
veren? Accoord, laat ons soepel blij
ven. Geef 'm zjjn zin. En drop hem,
tegelijk met een atoombom, boven een
onbewoond gebied in Siberie. Dan heb
ben de Russen bom en Fuchs tegeljjki
■De pleegouders van het kinderlijks
filmsterretje Lora Michel mishandel
den het arme schaap omdat zjj te dik
was geworden voor filmheldin. Daar
komt een vervolging van met veel
rechters en advocaten en fotografen
en dat kost allemaal dik geld. Dis
mensen houden van mager T Accoord,
laat ons soepel bljjven. Zet se een
jaar op water en brood en ze zjjn ma
ger. Dan kunnen ze zélf voor de film
spelen, terwijl Lora ongehinderd baar
havermout eet.
Amerikaanse en Engelse geleerden
zitten in Harwell achter prikkeldraad
in het diepste geheim te konkelen
over atoomproblemen. Die mensen
willen dus achter prikkeldraad? Ao-
coord. laat ons soepel b'jjven. Geef we
nog méér prikkeldraad, acht me te»
hoog en tien rijen dik. En zonde»
poort. Want als ze er uit zouden ko
men wordt het hele leven prikkel
draad.
Als ge de mensen hun zin maar
geeft komt alles goed. Soepelheid tz
het beste afweergeschut tegen alle
boosaardigheid. Met boosaardigheid
hebben we het al zo lang geprobeerd,
waarom zouden we nu de soepelheid
niet een kans geven?
JEREMIA BLOM,
De uitbetaling van de gulden
tegen inlevering van bon 544
(levensmiddelenkaart S09) xal
Maandag 13 Februari geschieden
aan personen wier naam begint
met de letters U t-e.m. Vir. Men
dient zich met de uitgeknipte
bonnen aan het postkantoor
loket te vervoegen tussen S.30
en 3 uur.
