im
m
Hf
Staatsgreep in Bulgarije mislukte
De Britse verkiezingsresultaten
6
Bi
Naar nieuwe gemeentegrenzen in Noord-Holland
Feest in hotel Post te Sankt Anton
Wordt halve stuiver verdachte nootlottig?
Plannen tot omverwerpen der regering uitgelekt
Krijgt Russisch generaal
bevel over Bulgaarse
leger?
Prins Bernhard in Mexico
Mao en Tsjou uit Moskou
in China terug
Besommingen IJmuiden
Onze Schaakrubriek
234
i
JUSOU# I \CON$£RV. 1 '\UBERAAL\
1945
LABOOR jCONSERV
Koninklijke gasten genieten van echte vacantievreugde
Vermindering voorgesteld van 121 tot 58
zelfstandige gemeenten
Critiek In .Tijdschrift voor
Overheidsadministratie"
Inklimming te Anna Paulowna voor het Hof
Opnieuw vier maanden
geeist
MAANDAG 27 FTBRUARI 1W»
nie Welt am Sonntag", een officieel
Brits blad in Duitsland, meldt nit So
fia dat general Kinof, Bulgaars staf-
fhef, met de steun van het leger kort
„a de dood van Dimitrof een staats
greep
heeft voorbereid om de commu
nistische Bulgaarse regering omver te
werpen. De plannen mislukten echter
in Kinof en vele andere officieren
werden gearresteerd.
Generaal Bagrajanof, de politieke
hoofdcommissaris van Bulgarije, gene
raal Tostsjef, bevelhebber van het
garnizoen van Sofia, en Markot mi
nister voor Transportzaken, waren de
onmiddellijke medewerkers van Kinof
Kort vóór de dood van Dimitrof te
Moskou werd generaal Kinof naar
Moskou geroepen, waar hij een ver
klaring ondertekende volgens welke hij
Ban het ziekbed van Dimitrof was ge
weest. Bij zijn terugkeer te Sofia zou
Kinof echter verklaard hebben Dimi
trof niet te hebben gezien. Men had hem
gedwongen de verklaring te tekenen
Volgens genoemd blad riep Kinof een
aantal officieren bijeen en zeide te ge
loven, dat Dimitrof gedood was. Hij
verzocht hen zich hij hem te voegen in
Zaterdagavond werd Prins Bernhard
door de president van Mexfco een
diner aangeboden. President Alaman
verleende de Prins de keten in de
Mexicaanse Orde van de Azteekse
Adelaar. Prins Bernhard reikte hem
de versierselen over behorende bij het
Grootkruis van de Orde van de Ne
derlandse Leeuw. De toespraken door
president Alaman en Prins Bernhard,
beide in de landstaal gehouden, hielden
grote waardering voor de wederzijdse
volkeren en naties in. Voor dit grote
banket in Mexico City hield prins
Bernhard op de Nederlandse legatie
een receptie voor de Nederlandse in
woners van de stad. Daarna was hij
eregast op een receptie op het ministe
rie van Buitenlandse Zaken.
In de ochtenduren legde de Prins
een krans op het gedenkteken voor de
Mexicaanse strijders voor de onafhan
kelijkheid en bracht een bezoek aan
museum voor nationale historie en de
aartsbisschop. Ook vond hij nog even
tijd om in de stad te „winkelen."
JAPAN MAG DEELNEMEN AAN
BEPAALDE CONFERENTIES.
Generaal Mc Arthur, de geallieerde
opperbevelhebber in Japan, heeft me
degedeeld, dat de Amerikaanse regering
hem gemachtigd had Japan toe te staan
deel te nemen aan „internationale over-
er ikomsten, conventies en conferenties
van technische aard". Hij had voor de
ze mededeling toestemming gekregen
bü interim-instructie. Een woordvoer
der van het Foreign Office te Londen
verklaarde, dat Groot-Brittannie niet
van het Amerikaanse besluit op de
hoogte gesteld was.
IN TOULOUSE VERBORGEN
WAPENS ONTDEKT.
Een groep inspecteurs van de veilig
heidsbrigade te Toulouse heeft in een
afgezonderde woning 12 kisten met mi
trailleurs en h. idmitrailleurs, gewe
ren, revolvers en munitie, wegende in
totaal 5 ton, ontdekt.
De bewoners van het hu'"-, tweeman
nen en twee vrouwen van Spaanse na-
tionaliteit, zijn aangehouden. Een vijf
de, naar men meent de leider van de
groep is er in geslaagd te ontvluchten
FRANSE SOCIALISTEN WILLEN
ANDER KIESSTELSEL.
De nationale raad van de Franse so
cialistische partij heeft een resolutie
aangenomen, waarin herziening van het
bestaande kiesstelsel wordt verzocht.
Tevens werd verklaard, dat de socia
listen niet aan de tegenwoordige rege
ring zullen deelnemen.
F 1500 VOOR EEN NAAM.
Het voormalige dagblad „De Gooi
en Eemlander", sinds Maart 1949 „De
Gooi" loofde f 1500 aan prijzen uit voor
een nieuwe naam. Uit vele duizenden
inzendingen koos men ten slotte de
naam „Het Gooi en Ommeland". De
winnaar van de hoofdprijs 5 f 600, was
een inwoner van Naarden.
MINISTER STIKKER NAAR DE
VER. STATEN.
Minister Stikker is Zondagmiddag
per vliegtuig te Londen aangekomen.
Hij zou later op de dag naar New
York doorvliegen. Minister Stikker zal
in de V. S. besprekingen voeren betref
fende de Europese Economische Sa
menwerking.
een poging om de regering omver te
werpen. De byjonderheden lekten ech
ter uit naar de Bulgaarse politie.
Als in Polen
Men verwacht te Sofia, aldus het
blad, dat de Sowjet-generaal Konjef
naar Bulgarije gezonden zal worden om
het bevel over het Bulgaarse leger over
te nemen, op dezelfde wijze als gene
raal Rokossofsky in Polen heeft ge
daan.
De Chinese communistische leider
Mao Tse Toeng en zijn minister van
Buitenlandse Zaken. Tsjou en Lai. heb
ben de Sowjetgrens naar China over
schreden. De Sowjetrussische plaats
vervangende minister van Buitenland
se Zaken, Lawrentjef bevond zich on
der de Sowjetfunctionarissen. die de
Chinese bezokers bij het grensstation
uitgeleide deden. Er was een erewacht
te paard opgesteld en de Sowjetvlag
wapperde naast die der communisti
sche Chinezen.
CONGRES VAN DE CPN TE
ROTTERDAM.
Zaterdagavond begon in de Rivièrahal
te Rotterdam het derde landelijke con
gres van de CPN. Paul de Groot deelde
o.a. mede dat enkele vijanden zijn ont
maskerd en uit de partij verwijderd.
Hij eiste uittreding van Nederland uit
het Noordatlantisch Pact en samenwer
king met de Sowjetunie.
INDONESISCH AMBASSADEUR BIJ
HET VATICAAN BENOEMD.
Mr. Sukardjo Wirjoparmoto, hoofd
redacteur van het weekblad „Mimbar
Indonesia", is benoemd tot ambassa
deur der R.I.S. bij het Vaticaan.
DE PASTEUR VERTROKKEN
Het troepentransportschip „Pasteur"
dat reeds Zaterdagmiddag in het IJ
op stroom was gaan liggen, heeft gis
termorgen de Amsterdamse haven
.weer verlaten.
Te Ede is het eerste landelijke
Youth For Christ-Centrum officieel in
gebruik genomen. Het centrum zal ge
bruikt worden voor weekendbijeen
komsten, waar jongeren de problemen
van deze tijd kunnen bespreken.
Drie gemaskerde mannen, gewa
pend met tommyguns, hebben een ho
teleigenaar te Parijs van juwelen en
bankpapier ter waarde van 1.400.000
fr. beroofd.
Binnenkort zullen enkele oorlogs
schepen van de Amerikaanse Stille-
Oceaanvloot een bezoek aan de Indochi-
nese haven Saigon brengen.
DE VOGELPEST IN BELGIE BREIDT
ZICH UIT
He vogelpest breidt zich in Oost-
Belgie 'uit. In een plaats bij Verviers
moesten pluimveehouders 400 aangesto
ken dieren afmaken. In andere streken
*ijn honderden dieren, die nog geen
tekenen van de ziekte vertoonden, als
voorzorgsmaatregel gedood.
Te Karatsji is de Amerikaans'1
8 gr arische missie aangekomen, die een
studiereis zal maken door Zuid- en Z -
Oost-Azie in verband met Trumanr
Program voor steun aan onvoldoende
ontwikkelde gebieden.
Vertegenwoordigers van de rege
tingen van Denemarken en Zweden
zijn te Peking aangekomen voor hei
houden van besprekingen over het aan
knopen van diplomatieke betrekkingen
De besommingen van Zaterdag wa
ren: 1 stoomtrawler f 22600, IJM. 129
7990, loggers: KW. 122 f 7930, KW. 6
f 7530, KW. 65 f 6190, KW. 169 f 4960
KW. 85 f 7850. kotters: KW. 21 f 1390
IJM. 230 f 1610, KW. 64 f 4377, KW 147
l 2120, KW. 89 f 5800. SCH. 133 f 6570,
IJM. 11 f 2400, IJM. 52 f 117.
Na de eerste wereldoorlog dook er
een nieuwe richting op onder de
schaakmeesters; een richting die vol
komen brak met de opvattingen die er
toen heersten op het gebied van het
centrum en de ontwikkeling der figu
ren. De nieuwlichters brachten hun
lopers niet via het centrum in het spel
maar via de vleugels. De z.g. .Jian-
chetto's", b3 en Lb2, g3 en Lg2, voor
zwart g6 en Lg7 b6 en Lb7, kwamen
snel in de mode.
Sinds die tijd zijn de toen nieuwe
opvattingen gemeengoed van alle
schaakspelers geworden. Na de grote
mode, kwam men op verschillende
punten weer terug tot de oude be
proefde methoden, maar dikwijls ver
fijnd met de ervaringen opgedaan met
de revolutionnaire denkbeelden. Intus
sen is het een feit, dat het fianclet-
teren van een loper een verzwak
king betekent van de pionnen-
stelling, een verzwakking die reeds
menige partij verloren heeft doen gaan
Wit: Rabar. Zwart: Znosko Bo-
rowsky
Konings Indisch.
1. d2d4, Pgfl—f6; 2. c2c4, g7—g8:
3 f2—f3.
Een zeer scherpe speelwijze, die in
de eerste plaats ten doel heeft de
Grünfeld-verdediging (3. Pc3, ,d5) te
ontwijken. Het beste antwoord voor
zwart is nu toch 3d5. 4. cxd5,
Pxd5; 5. c4, Pb6 en het witte centrum
is vrij kwetsbaar.
3Lf8g7; 4. e2—e4, d7—d6;
5. Pbl—c3, 0—0. 6. Lel—e3, Pb8—d7; 7
Ddld2, c7c5?
Dit is zwak. Juist is 7e5!; 8.
d5, P e8 gevolgd door de tegenstoot
f7f5, en eventueel ook nog c7c6.
8. d4d5, Tf8e8.
Teneinde 9. Lh6 met Lh8 te kunnen
beantwoorden. Zonder de loper is de
zet g6 n.1. een in het oog springende
verzwakking.
9. g2g4!.
De kaarten worden op tafel gelegd:
de opzet is nu h2h4h5 te laten vol
gen, en daardoor de h-lijn voor de to
rens te openen.
9Pd7—f8; 10. LeS—h6. Lg7—
h8; 11 h2 h4, Pf6—d7.
Zwait staat reeds' zeer slecht, en nu
hij verzuimt om scherpe tegenmaatre
gelen te nemen, wordt de situatie spoe
dig onhoudbaar. In ieder geval is 11.
e6 gevolgd door het openen van
de e-lijn beter. 12. h4—h5, Dd8—a5; 13
h5x—g6. h7xg6; 14. Tal—cl, Pd7—f6.
Zodoende heeft zwart twee kostbare
tempi verloren.
15. Dd2—h2, Pf8h7.
Er dreigde 16. Lxf8.
16. Lfle2, Da5b6; 17. Tel—c2, 17
e7e5; 18. Pgl—h3, Lh8—g7?
Mnakt een directe beslissing mogelijk
Hardnekkige tegenstand kon zwart hier
nog bieden door 18. Ld7 B.v. 19
Pg5, Pxg5; 20. Lxg5, Lg7; 21. Dh4.
Dd8. De beste voorzetting voor wit is
in dit geval wel. 19. g5, Ph5; 20. f4! De
beste voortzetting voor wit is in dat
geval wel 19 g5. h5: 20. f4. Om de ope
ning van de h-lijn met gemeld te for
ceren. 19. Ph3g5! Ph7xg5; 20. Lh6xgy
Pf6h7.
Of: 20. Pgh7; 21. Lxf6, Pxf6; 22.
Dh8 mat.
21. Lg7—f6!
Een fraaie slotzet. De loper mag we
gens mat op h8 niet genomen worden,
terwijl er tegen de vernietigende
dreiging 22. Lxg5 geen enkele parade
meer te verzinnen is.
Zwart geeft op. H. KRAMER
Aanto! verkr«gen zetels Aantal verkregen stemmen
JK
"'332
■Ét
'v
-51S
t
t949
Toen we hotel Post in Sankt Anton binnengingen, schrijft een speciale verslag
gever over het vacantieverblyf van de Koninklijke Gasten in het vredige Oos
tenrijkse bergdorp, werden we op een haar na tegen de grond gelopen door
Prinses Beatrix, die met een rood hoofd de deur uitrende. Wij deden behoed
zaam een stap verder en keken om de hoek in de eetzaal. Het was of er een
slag was geleverd» Links en rechts lagen er stoeien op de grond, holden grote
mensen en kinderen in volle pret in het rond en temidden van de luide vreugde
onze Koningin, niet zoals we Haar kennen, met rustige tred, maar zich, hard
lopend, een weg banend door de omgevallen stoelen vluchtend voor Prinses
Irene.
Mevrouw Pennink, de verzorgster
van de prinsesjes, was de eerste, die
wü konden vragen wat dit allemaal
beteekende. Hijgend zei ze: „Er is een
van de kinderen van de hotelgasten
jarig. Wij hebben een kinderpartijtje
georganiseerd". En weg was ze weer
met achter haar aanjagend kleine Mar
griet in haar bordeaux rood jurkje:
.Jliet ophouden, Rita."
Nieuwe „aanval"
Prinses Beatrix is inmiddels terug
gekomen met „ammunitie". Armen vol
serptentines, waarmede ze mevrouw
Pennink en de Koningin belaagt, tot
alles omstrengeld is en geworden tot
één onuitwarbaar kluwen, waarin
hoofden noch armen te onderscheiden
zijn Prinses Irene staat nu midden in
de zaal en blaast .verzamelen" op haar
padvindsUrsfluit. waarop een aanval
van nog groter omvang begint Ieder
een is volkomen in het spel! Er zijn
geen conventies meer, die het dagelijks
leven, vooral van een Koningin, vaak
niet makkelijk maken. Er zijn geen
prinsesjes meer en andere kinderen.
Het zijn gewone kinderen, allemaaL
Zij rennen, roepen, en trekken elkaar
aan de benen. Ze blazen op fluitjes en
gooien elkaar serpentines naar het
hoofd.
Prinses Beatrix blijkt een onuitblus
baar uithoudingsvermogen te bezitten
en is de laatste, die naast haar kame
raadjes op een stoel neervalt om uit te
blazen van het gevecht Maar Margriet
blijft tot het spel bereid. Mevrouw
Pennink kan haar nanuwelijks over
tuigen van het feit. dat de slag voorbij
is en de- tijd daar voor verkleden en
avondeten. Dan gaan ze stuk voor stuk
naar hun kamer, het slagveld, dat
overdekt is met een centimeters dikke
laag serpentines, verlatend.
j^EEDS een en andermaal hebben wij
aandacht geschonken aan de plan
nen tot samenvoeging van gemeenten in
Noord-Holland. Dit neemt niet weg.
dat wij vandaag gaarne een uittreksel
publiceren uit een artikel, dat de heer
J. J. J. M. Festen te Heiloo schreef
voor het „Tijdschrift voor Overheids
administratie". De schrijver geeft eerst
een beknopt historisch overzicht van
het ontstaan der commissie van Ged
Staten, van w'er rapport het eerste deel
bereids verscheen.
„Wanneer men van deel I van het
rapport van de commissie-Ter Veen
kennis neemt, dan zal men ontwaren,
dat daarin buiten de beide hiervoor
aangehaalde, geen argumenten worden
naar voren gebracht, welke een verleg
ging van bestaande gemeentegrenzen
absoluut onvermijdelijk maken. Wel
heeft de commissie, overeenkomstig de
haar gegeven opdracht, op deskundige
en overtuigend gemotiveerde wijze in
het licht gesteld aan welke factoren
zou moeten worden voldaan, ten einde
een als meest voortreffelijk denkbare
gemeentelijke indeling te verkrijgen.
Wanneer wij de inleiding op deel I van
het rapport goed hebben verstaan, dan
mag worden verwacht, dat de commis
sie bij haar voorstellen, welke het nog
te verschijnen deel II zal onthullen,
zover is gegaan als uit een consequente
toepassing van de opgestelde algemene
richtlijnen voortvloeit. Dit zal nood
wendig gepaard gaan met een aanmer
kelijk grotere aantasting van de zelf
standigheid der betreffende gemeenten
dan door onvermijdelijke noodzaak ge
boden. De commissie wijst er dan ook
bij voorbaat reeds op. dat de voorstel
len. waartoe zij uiteindelijk is gekomen,
diep ingrijpen in de bestaande toestand.
Aanvaarding ervan zal, nog afgezien
van de grenswijzigingen waarmede ge
deelten van gemeenten zijn gemoetd,
het aantal Noordhollandse gemeenten
terugbrengen van 121 op 58.
In het eerste hoofdstuk van deel I,
handelend over „het vraagstuk der ge
meentelijke indeling", verdedigt de
commissie ook als haar opvatting, dat
grenswijziging ten aanzien van de
grotere gemeenten noodzakelijk is om
het deze mogelijk te maken aan de
eisen welke het wonen, werken, de ont
wikkeling en ontspanning stellen bin
nen haar grenzen, te kunnen voldoen
Ter weerlegging van anderer bewering
toont zij terecht aan. dat samenwerking
nimmer samenvoeging kan overbodig
maken, omdat met die samenwerking
alleen wordt beoogd een bepaald wel
omschreven belang te behartigen, dat in
min of meer groter verband vaak effi
ciënter en economischer kan worden
geregeld. Door samenvoeging ontstaat
een duurzam- lotsgemeenschap. Samen
voeging vergroot de bestuurskracht der
nieuwe gemeente. De commissie voert
dan een pleidooi voor de vorming van
krachtige gemeenten, die een voldoende
tegenwicht kunnen vormen tegen moge
lijke tendenzen der rijksregering. Niet
kan worden ontkend, dat de gemeenten
opgewassen dienen te zijn tegen de taak
welke het maatschappelijk leven stelt
en dat zy de krachten zullen moeten
kunnen opbrengen om aan de plichten
welke de rijkswetgever hun oplegt te
voldoen, maar dit alles neemt niet weg.
dat men over de vraag aangaahde de
hiertoe te stellen minimale grootte, aan
genomen al dat hierin alleen een juiste
maatstaf is gelegen, van mening zal
kunnen verschillen. Is ontneming van
haar bestaan niet eerst dan gerecht
vaardigd, - 'anneer men haar tekort
schieten in deze taak met bewijzen kan
aantonen?
In hoofdstuk II heeft de commissie
dan algemen' richtlijnen gegeven, wel
ke als nomen zullen moeten gelden
waaraan levenskrachtige gemeenten
behoren te voldoen. Deze richtlijnen
onderscheidt de commissie in twee cate
gorieën. t.w. die, welke betrekking
hebben op de bestuurskracht der ge
meenten in meer algemene zin, zoals
oppervlakte, aantal inwoners en finan
ciële draagkracht, en die betreffende de
oorzaken, welke haar bestuurskracht in
positieve of negatieve zin kan beïnvloe
den, waartoe o.m. zijn te rekenen de
urbanisatie, industrialisatie en religeuze
verdeeldheid der bevolking. Toepassing
der richtlijnen in de praktijk kan tot
tegenstrijdige conclusies ten aanzien
van de grensbetrekKing leiden. In die
levallen zal het volgens haar nodig ziin
de daarmede gepaard gaande belangen
tegen elkaar 'af te wegen.
In haar eerste richtlijn concludeert
de commissie, dat het platteland tegen
verstedelijking moet worden beschermd
Behoudens uitzonderingen, waarin een
hechte samenhang bestaat tussen kleine
plattelandssteden en het omringende
platteland, behoort stads- en platte
landsgebied niet te worden samenge
voegd Hier wordt het dus niet zo ge
steld, dat de commissie elk bestaand
stadsgedeelte van de overwegend plat
telandsgemeente zou willen scheiden
Blijkens haar tweede richtlijn acht zi.i
het wel noodzakelijk, dat de stad wordt
vergroot met aangrenzend ook landelijk
gebied, wanneer en voor zover dit uit
een oogpunt van algemeen belang ten
behoeve van de organische ontwikke
ling der stedelijke gemeente wordt ge
vorderd. Wanneer men dit zo mag ver
staan, dat de stad noodwendig over dit
gebied behoort te beschikken, ten eind»
aan haar levenseisen te kunnen vol
ioen, dan wel haar arbeidsveld zich m
feite reeds over dit gebied uitstrekt
dan zal men daarmede wellicht vrede
kunnen hebben. Dat men aan de stad
de mogelijkheid wil verzekeren om zich
binnen eigen gebied ten volle te kun
nen ontplooien, kan moeilijk als een on
redelijke eis worden beschouwd. Daar
entegen kan geenszins als redelijk wor
den gezien, hetgeen voorheen menig
maal van stedelijke zijde wel werd be
weerd, dat randgebieden met een be
volking, die zich ter plaatse veelal op
zettelijk, bijvoorbeeld met het oog op
het buitenwonen heeft gevestigd, bij Je
stad behoren te worden gevoegd. Dit
zou hoogstens opgaan, indien de vesti
ging buiten de stadsgrens noodgedwon
gen plaats had. omdat de stad geen ge
legenheid daartoe kon bieden. Aan dit
alles doet weinig af, dat men het met
de inhoud der vierde conclusie, waarin
erop wordt gewezen, dat paal en perk
dient te worden gesteld aan de ver
spreide bebouwing van het platteland,
waardoor in het verleden een afkeu
renswaardige lintbebouwing en vor
ming van verspreide kernen heeft
plaats gevonden, in alle opzichten eens
kan zjjn.
De commissie houdt dan een pleidooi
tot staving van haar vijfde conclusie,
waarin zij tot uitdrukking brengt, dat
agrarische en industriegebieden ge
meentelijk zoveel mogelijk gescheiden
behoren te wórden. De geest en het ka
rakter van een agrarische bevolking
verschillen in menig opzicht van die.
welke haar bestaan vindt in de indus
trie. Tezamen zijn zij niet in staat een
eenheid te vormen, doordat zij in
sociaal, economisch en psychologisch
opzicht te zeer verschillend zijn inge
steld. In het midden latend, of dit oor
deel in alle gevallen opgaat, zal het
toch moeilijk als argument voor grens
verlegging kunnen worden aanvaard.
Ook practisch zou zulks bovendien in
de meeste gevallen onuitvoerbaar blij
ken, wanneer men bedenkt, dat binnen
de kernen veelal de industrieën zijn ge
vestigd terwijl het daaromheen liggend
gebied de agrarische bevolking huis
vest.
Ten einde het plattelandskarakter zo
veel mogelijk te handhaven, zal naar de
commissie meent, moeten worden voor
komen, dat verdere industrialisatie
daarvan plaats heeft. Een uitzondering
is te maken voor die industrieën, welke
onmiddellijk met de agrarische bedrij
ven verband houden, zoals zuivelfabrie
ken.
De commissie gaat voorts na, in hoe
verre het aantal inwoners van invloed
behoort te zijn bij de bepaling der ge
meentegrenzen. Hierbij zal naar ze oor
deelt onderscheid behoren te worden
gemaakt tussen stad en platteland, om
dat het platteland een meer homogene
economische structuur vertoont aan
welker bestuur daardoor slechts be
perkte eisen worden gesteld, terwijl
daarentegen de stadsproblemen veelzij
dig zijn en een grote mate van verschei
denheid vertonen. De resultaten van
haar betoog dienaangaande kan zij
slechts uitdrukken met dit povere re
sultaat, dat wel een minimum-inwoner
tal voor de allerkleinste gemeenten
ware vast te stellen. Ondanks de bezwa
ren, welke het rapport naar voren
brengt ten aanzien van de voortgezette
groei der allergrootste gemeenten, kan
zij er niet toe komen een maximum
inwonertal voor te stellen. .Nog veel
minder slaagt zij erin, overigens zeer
begrijpelijk, een gedifferentieerd mini
mum aan te geven gebaseerd op de uit
eenlopende soorten van gemeenten
Men kan zich toch afvragen, of het ma
ken van een onderscheiding van stad
en platteland zonder meer niet al te
simplistisch is? De mening, dat het
inwonertal ener gemeente te gering
kan zijn om de nodige krachten te le
veren voor een behoorlijk bestuur en
in staat te zijn het minimum vereist»
deskundig personeel aan te stellen voor
een verantwoorde uitvoering der ge
meentelijke taak in deze tijd, zal wel
algemeen bijval vinden. Maar zelfs
hier slaagt men er niet in, gezien de
sterk uiteenlopende plaatselijke ver»
schillen, een degelijk gefundeerd mi»
nimum-inwonertal vast te stellen. Na
erkenning van het feit, dat de aanwe
zigheid van voldoende geschikte
krachten om leiding te geven aan het
gemeentelijk leven veel meer een vraag
is van kwaliteit dan van quantitelt, en
na overweging, dat het niet wel moge
lijk is met enige nauwkeurigheid nor
men aan te geven, waarop de bepaling
van een minimumaantal inwoners
moet steunen, oordeelt de commissie,
dat het aanbeveling verdient, ten eind»
een prachtig en veelzijdig gemeen
schapsleven te bevorderen, het mini
mum-inwonertal ener gemeente te be
palen op rond 5000. Hoe weinig over
tuigend het stellen van deze limiet ook
voor de commissie zelf is, blijkt wel
hieruit, dat zij ter wille van historjsch
gegroeide toestanden in daartoe lei
dende gevallen met een minimum van
ongeveer 2000 zou willen volstaan.
Bij een hernieuwde gemeentelijke
indeling zal volgens de commissie ook
zijn rekening te houden met nationaal
plan en streekplan. De gemeenten heb
ben zich immers allereerst dienstbaar
te maken aan de belangen van het ge
heel en van de streek. Daaraan behoren
zij zich bovenal aan te passen; hun
eigen ontwikkeling is daaraan onder
geschikt. Toegegeven kan voorzeker
worden, dat het uitbreidingsplan ener
gemeente zich zal hebben aan te passen
aan deze intercommunale plannen. Dat
hiermede noodzakelijk gepaard moet
gaan verlegging van gemeentegrenzen,
is vooralsnog bezwaarlijk in te zien.
Tenslotte acht de commissie het no
dig. dat de gemeentegrenzen de functie
zullen vervullen van te zijn waarneem
bare scheidingen voorzover zulks mo
gelijk is. Als zodanig zijn dan als meest
bruikbare grenzen te noemen water
wegen, spoorwegen en ook wel wegen
voor doorgaand verkeer. Uitzonderin
gen moeten evenwel worden gemaakt
voor spoorwegen bij stations en voor
waterwegen, -.-anneer eenheid van be
heer der Leide oevergebieden wenselijk
is. Wij kunnen evenwel in de hiergege-
ven richtlijnen ten aanzien van de
meest bruikbare grensscheidingen geen
ander nut zien dan dat zij doelmatig
kunnen zijn en alleen ter sprake mo
gen komen, wanneer om andere rede
nen grensverlegging noodzakelijk i».
Op zichzelf kunnen zij zeker geen mo
tief voor grensverandering vormen.
Aan het slot van zijn artikel conclu
deert de heer Festen: „Het rapport heeft
in zijn geheel de indruk, dat de com
missie zich niet of zeer weinig be
kommerd heeft om de historische ont
wikkelingen der gemeenten. Men
vraagt zich wellicht af, of van geen
enkele betekenis meer is de uitlating
lestijds in een der geschriften over
deze materie aangehaald, dat geen en
kele gemeente rechtens aanspraak
heeft op uitbreiding ten koste van an
deren. Een beroep op historische rech
ten is inderdaad een gemakkelijk han
teerbaar argument voor een bedreigde
gemeente. Het zal uiteraard niet in
alle gevallen de beslissende doorslag
mogen geven. Maar wanneer een ge
meente haar gebied volkomen doel
treffend heeft beheerd en het gemeen
telijk leven daarbinnen tot een zo
hoog mogelijke bloei heeft gebracht,
meente niet onvermijdelijk expansie
terwijl de belangen der nabuur-ge-
vereisen of hogere belangen zulks niet
dringend noodzakelijk maken, is aan
tasting van gemeentelijk grondgebied
een niet verantwoorde daad"..
Op 30 Oct. van het vorige jaar merk
te de heer K de G., alhier, toen hij des
avonds om tien uur na afwezigheid
van een dag, thuiskwam, dat zijn wo
ning door een onbekende was betieden.
Uit 'n lade van 't schrijfbureau werd
een portemonnaie met f 24.75 vermist
Hij vatte onmiddellijk verdenking op
tegen de landarbeider J. J., die drie
dagen bij hem in dienst was geweest
De opperwachtmeester Bruinis, die de
kleren van J. J- doorzocht, vond een
overeenkomend bedrag, alsmede een
biljet van f 25. De verrassendste vondst
was evenwel een halve stuiver, waaruil
een hoekje was gesneden. De echtge
note van de benadeelde herkende hel
als haar eigendom. Zij had het al ja
ren in haar bezit als aandenken aan
haar moeder. De Alkmaarse rechtbanu
achtte de inklimming en diefstal dooi
J. J. bewezen en veroordeelde hem tot
vier maanden gevangenisstraf. Ver
dachte, die zijn onschuld voortdurend
heeft volgehouden, tekende hoger be
roep aan. Thans werd zijn zaak voor
het Amsterdamse gerechtshof behan
deld. De benadeelde, diens echtgenote
en de opperwachtmeester, die het on
derzoek heeft geleid, legden voor ver
dachten belastende verklaringen Bf.
De verdediger bracht drie getuigen
a decharge in het geweer. Mevr. de V
de V verklaarde, dat verdachte de ge
hele avond van acht uur af bij haar op
visite was geweest en pas om elf uur
was vertrokken. Zij had geen bijzon
dere opwinding bij verdachte bemerkt
Getuige De R. legde een gelijkluioende
verklaring af. Ook hy had de visite bij
gewoond. Getuige K., de werkgever
van verdachte, verklaarde, dat J J 's-
morgens om ongeveer tien uur was uit
gegaan en even na het middaguur weer
was thuisgekomen. Tot 's avonds on
geveer kwart over zeven was hij thuis
gebleven.
De president, mi', v. d. Does de Vïlle-
bois, vroeg daarop getuige De G. of
het mogelijk was overdag ongezien het
huis binnen te klimmen.
Getuige: „Mijn huis staat vlak aan
de openbare weg. Dat zou een bijzon
der brutaal stukje zijn".
Voorts informeerde de president op
welke afstand de boerderij van bena
deelde van het huis van getuige de W.
lag, waar verdachte de avond had
doorgbracht.
Getuige: „Ongeveer vier kilometer".
In zijn requisitoir zeide de orocu-
reur-generaal mr. Hoeffelman te gelo
ven, dat de schuld van verdachte be
wezen is. Verdachte kende de situatie
ter plaatse. Hij wist, dat het raam aan
de voorkant opgeschoven kon worden.
Voorts werd het geldstukje, dat door
mevr. de G. werd herkend, bij hem ge
vonden Bovendien kwam de hoeveel
heid geld, die verdachte by zich had,
overeen met het vermiste bedrag. De
procureur noemde het waarschijnlijk,
dat J J. tussen 7 en 8 uur 's avonds
naar binnen was geklommen, maar hij
wilde de mogelijkheid niet uitsluiten,
dat hij reeds in de ochtenduren zijn
daad had begaan. De procureur vroeg
bevestiging van het Alkmaarse vonnis.
Verdachte's raadsman betoogde, dat de
eventuele veroordeling zal geschieden
op het gevonden geldstukje. Spreker
wees erop, dat dergelijke uitgesneden
munten by duizenden in omloop waren
en vooral als muntjes voor gasmeters
werden gebruikt. De tijd tussen kwart
over zeven en kwart voor acht 's
avonds achtte pleiter te kort voor het
volvoeren van de daad. Hij wees er
tenslotte op. dat verdachte hardnekkig
is blijven ontkennen.
Het Hof bepaalde de uitspraak op 10
Maart
