Engeland telt bijna 300.000 „televisten" Boter van de ontbijttafel verdwenen Nieuw Guinea geen land van belofte Televisie verovert de wereld (2) Eerlang televisienet over geheel Groot-Brittannie en Ierland Bioscoop aan huis: besparing van kosten v LENTE Het nieuwe boek Het voorjaar in de kleine tuin Ze brengt ons goede deviezen op Verenigingen stichten veel kwaad Toestanden erger dan in Jappen-tijd Vergelen mensen (Van onze correspondente te Londen). "Mr,N KONINKRIJK voor een televisietoestel", is een wens, die sinds eind 1946 voor ettelijke honderdduizenden Engelse families een werkelijk heid is geworden. De populariteit van de televisie is enorm. De grootste aanwas van televisiebezitters is echter gedurende het laatste half jaar pas tot stand gekomen, daar de prijzen der toestellen sterk gedaald zijn en zij nu bovendien overal voor enkele shillingen per week op afbealing te ver krijgen zijn. Eind Februari had het aantal „televisten" de 285.000 overschre den en het neemt wekelijks nog met duizenden toe. Van deze enthousiasten wonen ruim tweehonderd duizend in Londen en omstreken, de overigen in midden-Engeland, dat pas sedert December j.1. via de nieuwe zender te Sut- ton Coldfield is aangesloten op de grote Londen se zender van Alexandra Falace, vanwaar alle programma's worden uitgezonden. schoolbord, dat achter de televisie camera stond opgesteld en vanwaar het slachtoffer zijn tekst kon aflezen. Op het televisiebeeld veroorzaakte dit echter een starende blik en men moest dit hulpmiddel laten varen. Het beste geheugen bezit de popu laire omroepster en „commère" Syl- via Peters, een 24-jarige Londense actrice. Ongeveer tien minuten vóór de nieuws- of andere uitzending krijgt zij haar tekst in handen om hem uit het hoofd te leren en tot nu toe is zij nog nooit blijven steken. Alle omroepers(sters) en anderen, IN BIJNA ELKE Londense straat, van het dokland in de East End af tot het dure Mayfair in de West End toe, ziet men een aantal „hooi vorken" op de daken. Het zijn de te- levisiemasten, die eruit zien als een reusachtige H op een vlaggestok. Langzaam maar zeker brengt de te levisie een sociale omwenteling te weeg. Bioscopen en theaters zien met angst en zorgen hun klandizie afne men, want de televisie-bezitter en zijn gezin zijn bijna niet meer uit hun huis te krijgen. Op zijn toestel kan hij alle BBC-toneelstukken, cabarets, opera's, nieuwsfilms, paardenrennen en voetbalwedstrijden zien, waar hij maar zin in heeft. Als er een bijzon der interessant programma is, nodigt hg zijn buren en vrienden uit op een televisie-avondje en men zit dan ge zellig in een halve cirkel in het don ker om het toestel, als in een eigen miniatuur geluidsbioscoop. En met een vergenoegde grijns laat de gastheer dan meestal zijn „amusementsbegro ting" zien en toont aan, dat zijn tele visietoestel de jubel-onkosten van zijn gezin veelal met tweederde vermin derd heeft. Populaire uitvindingen Het populairst zijn de dagelijkse nieuwsfilms, met als tweede de studio- toneelstukken. Een geslaagde attractie is ook de Café Con tinental, een veertiendaags cabaret in Franse stfll, waarin bekende artisten van alle nationaliteiten optreden. Ook de practische mogelijkheden zijn niet vergeten. Zo zendt de BBC bijv. ge regeld aanschouwelijke kooklessen uit, waarin de kok Philip Harben de sterrol vervult. Voorts zijn er televi- sielessen in muziek, houtsnijwerk, mode-ontwerpen, loodgieterij enz. Daar de Britse bioscoopbond zich heeft verzet tegen het uitzenden van nieuwe Engelse films, worden er be halve oude Engelse en Amerikaanse films, veel nieuwe continentale films uitgezonden, met name Franse, Itali aanse en Zweedse. De spannendste televisie-uitzending was echter die op de avond van 23 Februari, toen de uitslagen der En gelse kiesdistricten binnenkwamen. Het was de eerste Europese verkie zing, die over de televisie werd uit gezonden. Het „verkiezingsprogramma" be gon om elf uur 's avonds op de stem dag. Eerst kreeg men in een nieuwsfilm te zien, hoe Engeland die dag ter stembus trok en daarna, tot drie uur 's nachts, werden de binnenkomende uitslagen geteleviseerd. Normaal worden de televisiepro gramma's uitgezonden als volgt: een ochtenduitzending van twee uur, n.1. een demonstratiefilm van een uur (koken veelal) en een uur lang een vast plaatbeeld, waar het publiek zijn toestellen op kan afstemmen. De mid- krijgen een lichtbruine make-up op gezicht en handen, iets lichter dan in de gewone filmstudio's gebruikt wordt. De kleuren zwart en wit wor den zoveel mogelijk vermeden. Man nelijke omroepers en orkestleden dra gen gele in plaats van witte over hemden, terwijl de dames gevraagd wordt zich in pasteltinten te hullen. Binnenkort zal de BBC, voor wie de twee televisiestudio's te Alexandra Palace te klein geworden zijn, de voormalige Gaumont-British filmstu dio's te Shepherds Bush in West- Londen in gebruik nemen, die vijf studio's bevatten. De BBC zal zijn televisieprogramma's dan aanmerke lijk kunnen uitbreiden en langere zendtijden invoeren. Ook de plannen voor nieuwe zenders vorderen snel. Deze zomer nog hoopt men een nieuwe, zeer sterke zender te Hud- dersfield, in Noord-Engeland, in ge bruik te kunnen nemen en in 1951 een zender te Bristol voor West-Engeland en een Schotse zender. Tenslotte zal men dan nog een zender bouwen bij Belfast (Ulster). Dan zullen heel Groot-Brittannie en Noord-Ierland onder het bereik der televisie vallen. Inmiddels experimenteert de BBC reeds met kleurentelevisie. De uitzen dingen zullen echter niet beginnen voordat het hele land op de zwart- die voor de televisielenzen optreden witte- televisie is aangesloten. Bezoek aan Londense dierentuin met televisiecamera's, roeper Richard Dimbleby introduceert een orang oetan televisiepubliek. De om- aan bet De Lente, de Lente js weer in het land, Je proeft het, je ruikt het, je ziet het. Komt, vlucht uit uw huis. zet de zorgen aan de kant, Het voorjaar is daar, dus geniet het. Telang heeft de winter ons n« al geplaagd, Met tegenzin dat wij het namen, Maar nu heeft de Lente de winter verjaagd, Zet open de deuren en ramen! Het kleurt weer van ribes en crocussen bont, Het leeft weer aan heesters en bomen, De lammeren dart'len en springen weer rond, Hei mensen, de Lent' is gekomen! De Lente, de Lente is weer in het land, We zien het langs velden en wegen De vogelen kwett'ren en spetteren luid, De voorjaarswind wappert je tegen. Straks staan weer de velden met bollen getooid Als laaiende vuren te branden, En hoog in de lucht scheren blinkend als sneeuw, De meeuwen langs duinen en stranden. De Lente, de Lente is weer in het land, Het jubelt, het schalt en het zingt 'r, Het geurt en het kleurt en het fleurt overal, Het schatert en klatert en klinkt er. 't Is Lente't is Lente, het leven breekt uit, Uit duizendmaal duizenden harten, Het leven dat lokt en de mens weer vernieuwt, Trots daag'lijks zorgen en smarten, 't Is Lente, 't is Lente, natuur weer herleeft Trots oorlogsgerucht en gewemel, En wij, ja wij zien dóór die duisternis heen, Want boven, daar staat toch de hemel. JABSON Er is nu volop werk in de tuin, im mers hij moet zo spoedig mogelijk in orde gebracht worden; het voorjaar is op komst en straks tegen Pasen moet alles netjes zijn. Wie nu nog vaste planten wenst te poten, zal niet te lang meer moeten wachten, anders hebben ze te veel te lijden van het verzetten. Rotsplantjes zijn in dit opzicht weer iets gemakke lijker. Die worden vrijwel steeds door de bloemisten in potjes gekweekt en zullen dus bij het verplanten weinig of niets te lijden hebben, zodat som mige soorten zelfs wel in volle bloei verzet kunnen worden. Nu de tulpen en hyacinthen bijna bloeien, is het verstandig de grond tus sen de bollen nog eens netjes schoon te maken en los te krabben, dat komt een gezonde ontwikkeling zeer van pas. De crocussen kunnen nu volop bloeien en u zult ervaren, dat geel- bloeiende soorten bij voorkeur niet in stadstuintjes moeten v/orden aange plant. De mussen blijken een enorme voorkeur voor deze soorten te Jiebben, ze plukken ze geheel uit elkaar. Uw gazonnetje zal nu ook in orde gebracht moeten worden, lege plekken kunnen nu eventueel worden bijge- dag- en avonduitzendingen duren elk Zaaid, dat is de goedkoopste methode. twee uur dagelijks. Ook de kinderen worden niet ver geten. Elke Zondagmiddag zendt de BBC een speciaal televisieprogramma voor hen uit. De kinderen hebben hun eigen omroepster, Jennifer Gay, een 14-jarig Londens schoolmeisje. Aan de omroepers voor televisie worden hoge eisen gesteld. Niet al leen moet hij of zij fotogeniek zijn, maar hij of zij moet bovendien over een uitstekend geheugen beschikken, daar het aflezen van een tekst bij te levisie uit den boze is. Alles moet van buiten geleerd worden, door omroe pers zowel als acteurs. In het begin experimenteerde men nog met een Twee kilogram zaad per honderd vier kante meter is voldoende. Graszaad mag niet te diep onder gewerkt wor den, het is al genoeg als het zich juist even onder de grond bevindt. Na het zaaien zal dan met een zware rol de grond aangedrukt moeten worden, het geen men trouwens ook vóór het zaai en een paar maal doen moet. Bezit u geen rol, dan kan het ook op klompen gebeuren doch met schoenen aan de voeten maakt u te veel gaten. Wilt u direct een groen gazon heb ben dan kan gebruik gemaakt worden van graszoden. Thans is de tijd om die te leggen. Leg ze zo vlak mogelijk en Café Continental met Russel Daville, de bekende negerzanger, een veertiendaags cabaret in Franse stijl, waarvoor het Engelse televisie publiek veel belangstelling toont. aansluitend, slechts met een tussen ruimte van een halve centimeter. Ligustrumhagen kunnen nu nog ge poot worden. Zorg dan eerst voor een goede grondbewerking, want als ze eenmaal op de voor hen bestemde plaats staan, komt u er niet zo ge makkelijk meer bij. U heeft er onge veer vier tot vijf per strekkende meter nodig. Een groenblijvende haag van coniferen kan nu eveneens gepoot wor den. Daarvoor leent zich speciaal de Taxus baccata, andere soorten zijn vrij wel allemaal te gevoelig en worden van onderen nogal eens kaal. De Zonnereeks (voor oudere meisjes). - Uitg. West-Fries land, Hoorn. De uitgever zendt ons een in fleurig omslag gestoken boek van Guus Betlem: „De verjongingskuur", als eerstverschijnend deel van de serie van vier, die onder de titel „De Zonne reeks'' het licht zal zien. Wij begroeten hier een sympathieke, breed opgezette poging om goede boeken voor oudere meisjes, door serie-uitgave, tegen een zó lage prijs aan te bieden, dat de leek zich afvraagt hoe dat kan. Er is in ieder geval op generlei wijze bezuinigd op de typografische verzorging. Behalve het boek van Betlem zullen dit jaar in de Zonnereeks verschijnen: „Eindspurt" door Gré de Reus, „Het lied van de Kokila" door Jo van der Wal en „Juups wilde haren" door Netty KoenConrad. Voor meisjes en jonge vrouwen, die zich op gemakkelijke wijze een eigen bibliotheekje willen verwerven, ligt hier een goede kans. Moge dit initiatief dat voor f 2.90 een goed boek onder ieders bereik brengt door andere uit gevers worden gevolgd! (Van onze Haagse redacteur). Van elke honderd Nederlanders eten er slechts 18 boter. Dat zal niemand verwonderen. Detpd van vlak.na de log, toen menigeen ruim in zijn contanten za 'e Wordt (hans twee maai omgekeerd, vóór het één keer vvor 8 ter kost 1.85 per pakje van een half pond en margarine r halt pond. In veel gevallen kan men de margarine zelfs goedkoper betrekke^ Over deze gulden verschil stapt men in de gezinnen niet zo h<*I gemakkel(jk heen en dat des te minder, omdat men met een half pond per week lang n)et Kan volstaan. Bovendien is men er langzamerhand van overtuigd geraakt, dat de voedingswaarde van margarine zeker met minder is dan van bote», Wel bevat het natuurlijke melkproduct meer vitaminen A, doch deze kunnen aan margarine worden toegevoegd. Dit geschiedde reeds vóór de oorlog en op het ogenblik gebeurt het weer. Er heeft wel een zeer aanzienlijke verschuiving plaats gehad. Want in 1938 en 1939 gebruikte de Nederlandse bevolking ongeveer 57 pet. margarine tegen 43 pet. boter. Toen werd de con sumptie van margarine dan ook bewust geremd, want doordat de export van boter slechts een matig deel van onze productie opeiste, moest ze zoveel mo gelijk op de binnenlandse markt wor den afgezet. Dat kon alleen, als het prijsverschil niet te groot was. De mar. garine was belast met een heffing van 13 a 15 cent en kostte in die tijd ge middeld 29 cent tegen boter 45 cent per pakje. Door twee oorzaken is de uitbreiding van het margarineverbruik hier te lande in het verleden tegengehouden. In de eerste plaats door tegen dit pro duct gerichte overheidsmaatregelen en in de tweede plaats door de algemeen verbreide opvatting, dat margarine tegenover boter een minderwaardig artikel is. Beschermde boter. Vroeger is ter bescherming van de boter een tijdlang voorgeschreven geweest, dat 25 pet. boter door de mar garine moest worden gemengd. Toen bleek, dat desondanks voor een deel van de boter nog geen afzet gevonden kon wordên, liep dit percentage zelfs op tot 40 pet. Thans zijn de bordjes verhangen. Het boterverbruik zou n.L alleen gestimu leerd kunnen worden, als een lagere winkelprijs kon worden vastgesteld. Dit is uitgesloten, tenzij de regering een subsidie op de boter zou gaan ver lenen. Dit is echter niet te verwach ten, aangezien de overheid ernaar streeft van de subsidies op de levens middelen af te komen. En waarom zou minister Mansholt het boterverbruik aanmoedigen, nu ons land gemakkellijk tegen behoor lijke prijzen boter in het buitenland kan verlopenBoter brengt deviezen op. Wij Nederlanders eten nu mar garine. Per hoofd der bevolking be droeg het boterverbruik in Nederland in 1949: 3.2 kg tegen het margarine- verbruik 13 kg. In het gunstigste geval zop de boter- prijs op basis van de melkprijs kunnen dalen tot f 1.15 p. half pond. De margarineprijs zou, wanneer de over heid geen subsidie meer zou verlenen, waarschijnlijk stijgen tot f 0.40 per half pond, doch ook dan nog is het verschil zo groot, dot margarine ge makkelijk haar voorsprong zou behou den. De bescherming van de boter kwam ook tot uiting in de volgende bepalin gen. In 1889 werd de Boterwet uitge vaardigd, die bepaalde, dat de ver koop van margarine verboden was, wanneer de aanduiding „margarine" niet uitdrukkelijk op de verpakking was vermeld. In 1898 verscherpte men „glAK is een zeer warm en vochtig, regenachtig plaatsje, maar de K.L.M.- mess ligt vlak aan zee. De mess bestaat uit een aantal Quonsethutten, daar door de Amerikanen achtergelaten. Het was alles zeer primitief en het eten was over het algemeen genomen slecht, daar er niets te krijgen is op het gebied van groenten en voor de rijsttafel geen enkele boemboe (specerij). Dat was dus al een voorproefje van wat Mis hier te wachten stond." vertellen, dat ze tot nu toe hier niets, maar dan ook niets gepresteerd heb ben. De meeste bestaan immers reeds zo lang, dat ze hier toch wel iemand heen hadden kunnen dirigeren (direct na de afloop van de R.T.C.) met ma teriaal om loodsen en huizen te bouwen en met voorraden levensmiddelen en lampen en brandstof en wat men nog meer aan eerste levensbehoeften no- heeft. De lui, die je spreekt, hebben toch hun contributies betaald en ook meermalen bedragen van enkele hon derden guldens bij collecten na een ver gadering. Neen, ze hebben de stakkers lelijk bedrogen, ook met hun voor lichting. De meesten zeggen: „Wij had den onsi nderdaad geen mooie voorstel ling gemaakt, we verwachtten niets, maar dit is nog minder dan niets". Een groot deel van hun barang (ba gage) is in Batavia en andere Java-ha- vens blijven liggen wegens ruimtege brek. Omdat alles pas zo laat geregeld blijkt te zijn, is er natuurlijk niets vooruit gestuurd en moeten ze nu maar zien, dat hun zaakje nakomt en wan neer en wat er dan allemaal van ge gapt is. Want stelen doen ze (zowel in de opslagplaatsen als aan boord) als de raven. Bij aankomst hier hebben ze de winkels zowat leeggekocht. Kun je je voorstellen: Drie tokotjes (winkeltjes) met zó weinig voorraad. Tot nu toe woonden hier immers enkele tiental len mensen. En dan ineens die invasie van vijfhonderd! Intussen is het aan tal met de eerstvolgende lijnboot aan gegroeid tot over de zeshonderd en mor gen of overmorgen wordt weer een hon derdtal of meer verwacht. Gevolg van al dit gebrek aan initiatief bij de ver schillende verenigingen: Noodtoestand. Voedsel zeer schaars of helemaal niet te krijgen, geen petroleum, zodat men buiten de kotta (stad) met de kippen op stok moet, vervoer tida ada (is er niet) wegens benzinegebrek, huisjes kunnen niet gebouwd worden wegens gebrek aan dakbedekking, om atap (een bla derdak) te gaan halen stuit men weer „Wij mogen in elk geval bljj zijn, een dak boven ons hoofd te hebben". Wij verhuisden naar een huisje, dat nog he lemaal schoongemaakt moest worden en dat geheel leegstond, zodat we het eerst meubileerden met geleende veldbed den, een geleende grote houten eet- cigenlijk keukentafel, een paar ge leende stoeltjes en een primitief hou ten bankje zonder leuning. Net had den wij gegeten, toen tot overmaat van ramp de „Waibalong" binnenkwam, (een schip, dat gecharterd was door de kolonistenverenigingen) met 530 kolo nisten aan boord, mannen, vrouwen, kinderen en ouden van dagen zelfs er hij. Ik zeg „tot overmaat van ramp" om dat die vermaledijde verenigingen hier voor niets hadden gezorgd, geen be hoorlijk onderdak (wat ze te bieden hadden, daar waren de Jappenkampen nog heilig bij), geen voedselopslag, geen transportmiddelen. Er stonden enige open loodsen, die ook noata bene niet waren opgezet en daarin werden de mensen ontvangen en ondergebracht. Wat er bij aankomst voor deze mensen gedaan is, heeft B. gedaan. Een deel van de mensen is gelukkig aan boord gebleven en debarkeerde de volgende dag. Een heel stel heeft bij gebrek aan vervoer in de ontvangstloodsen op het strand overnacht en die vinden dit verre te verkiezen boven Mango-api, dat en kilometer of zes hier vandaan ligt en dat wel iets gerieflijker is, maar zó ver af en langs zó'n rotweg, dat ze zich geinstalleerd hebben met hun koffers en kisten om zich heen en er nu zes weken later nOg liggen... De toestanden zijn ten hemel schreiend en ik heb er op Nieuwjaarsmorgen foto's van ge maakt. Als de hele serie klaar is, zul len we ze naar Nederland sturen. Je kunt de mensen, die geïnteresseerd zijn in de Nieuw-Guinea-verenigingen erbij ginds het beëindigen van Ronde Tafel Conferentie de en het ingaan van de nieuwe status in Indonesie, is het uitgestrekte gebied van Nederlands Nieuw- Guinea een toevluchtsoord ge worden voor velen, die om welke redenen dan ook niet langer in de V.S.I. wilden blijven. Het ver langen te emigreren had tot ge volg, dat voor Nieuw Guinea grote belangstelling ontstond en dat zeer velen zich daar een nieuw bestaan wilden gaan schep pen. Van de zijde van Sociale Zaken is opgemerkt, dat Nieuw Guinea geen land is, waar hele ge zinnen een onbekommerd tehuis zouden kunnen vinden. Driehon derd werkers, dat was het kwan tum, dat men wilde toelaten, mannen, die niet opzagen tegen harde arbeid en een leven zonder comfort en ver van hun gezin. De overheid heeft dus emigratie zeker niet geëntameerd. Echter werken er enkele verenigingen, die voor gegadigden verhuizing naar Nieuw Guinea regelen en organiseren. Deze verenigingen treden hoogst onverantwoordelijk op. Wij kregen inzage van een uit Manokwari verzonden brief, die op de toestanden op Nieuw Guinea een schril licht werpt. op het gebrek aan vervoer, werkkrach ten onder de bevolking zeer slecht en sloom, waarschijnlijk, omdat ze zo moeilijk aan voedsel kunnij komen en zo ga je maar door. Alles, waar je hier in prikt, is even voos. En dat in 'n land, dat al driehonderd jaar van ons is. We verdienen het niet! Nu heeft de regering wel gezegd, dat hier alleen driehonderd werkers moch ten komen van Java, jonge mensen en geen vrouwen en kinderen, maar ja, nu men toch gekomen is, dank zij de voorlichting van die mooie verenigingen (je hebt er, geloof ik, wel een stuk of vier) hoop ik toch, dat er spoedig wat gedaan wordt om deze mensen tegemoet te komen". Tot zover deze brief, die wij, om het beeld, dat hij geeft van de toestanden in een verafgelegen gebied, waarheen de mensen met honderden een toe vluchtsoord zoeken, u niet meenden te mogen onthouden. de maatregelen ter bescherming Van de goede kwaliteit van de boter (met het oog op de export was dit onge. twijfeld toe te juichen); in 1901 stelde men de Rijkszuivelinspectie in en in 1904 werd het Rijksbotermerk inga» voerd. De bijzondere aandacht, die van re. geringswege steeds aan de boter is ge» schonken, heeft bij de bevolking de mening doen postvatten, dat margarine maar een slecht surrogaat is. Ret prijsverschil accentueerde bij velen deze diskwalificatie en de vroeger stellig lang niet altijd lekkere smaak deed menigeen de margarine als iets minderwaardigs beschouwen. Natuurlijk: men zou wensen, dat het mogelijk was, dat elke Nederlander steeds het natuurproduct kon consume. ren, doch men behoeft zich tegenwoor. dig zeker niet te schamen, nis er goede margarine met een minstens even hoge voedingswaarde als van boter, op tafel komt. URANsOIS HAVERSCHMIDT ver haalt in een zijner schetsen, hoe hij als kleine jongen verbijsterd is gewor- den door hetgeen hij bij zijn grootva der beleefde, die dominee was. Groot vaders kerkje was bevloerd met graf zerken, waarvan de opschriften meestal onleesbaar waren geworden. Eens ver telde de tuinman hem, dat er onder één van die zerken een dapper krijgsman lag, maar meer had de geleerde man, die het nog half te ontcijferen graf schrift voor de tuinman vertaald had, er niet van kunnen zeggen. Ook groot vader wist er niet meer van. En het jongetje raakte hierover aan het mij meren. Hij kwam er niet overheen.dat men zo in het vergeetboek kan geraken zelfs als men eens een beroemd held is geweest. Entoen grootvader hem duidelijk maakte, dat ook hijzelf eens vergeten zou zijn, protesteerde de kleinzoon door te verklaren, dat hij toch altijd aan grootvader zou blijven denken. Waarop grootvader antwoord de, dat dit niet veel zou helpen. Als zijn kleinzoon er niet meer zou zijn, zou niemand zich meer grootvader her inneren. De weemoed, die ons kan overval len, wanneer wij aan de vergetelheid na de dood denken, schrijnt niet zozeer als de gedachte aan mensen, die reeds tijdens hun leven worden vergeten Dit kan voor die mensen heel erg zijn. Kunstenaars, die in hun jeugd popu lariteit hebben genoten, kunnen zich er moeilijk bij neerleggen, dat nie mand meer over hen spreekt. Er zijn zakenmannen, die een bedrijf hebben gesticht en opgebouwd, waarvan de naam klinkt als een klok. Toen hun zoon volwassen was geworden, hebben zij hem tot opvolger aangesteld en ieder ziet in deze Junior de zaak be lichaamd. Maar hoe weinigen weten, dat de Senior nog leeft! Hij loopt als een vergeten burger over de straat. Er zijn politici, aan wier naam een op zienbarende hervorming verbonden is; ingenieurs, die een uitvinding hebben gedaan; dokters, die in hun jeugd de loop hadden; militairen, aan wie het vaderland een schitterend wapenfeit dankt. Wij leven zo snel, en de ge beurtenissen volgen elkaar op als de taferelen van een film. Een naam, een feit, hoe spoedig is het vergeten! De sterren, die een hoofdrol hebben ge speld op het wereldtoneel, moeten zich onder het grauwe leger der figuranten voegen Zij, wier naam eens op ieders lippen was, zijn naamlozen, anonymi geworden. Als een enkele oude van da- dagen hun naam nog eens met eerbied noemt, haalt het jongste geslacht de schouders op; het heeft nooit van de man gehoord. Het is te begrijpen, dat zulk een de gradatie tijdens 't leven vaak van in grijpende invloed is op de gesteldheid van de betrokkene. De mensen zijn verschillend van aard, en zo zal de een op deze gang van zaken anders re ageren dan de ander. Ook is de min dere of meerdere levensrijpheid in de zen een factor van betekenis. De even wichtig aangelegde en door levenser varing en gemoedsbeschaving gerijpte zal zich bij dit onvermijdelijk lot neer leggen. Maar het zijn vooral de in hun jeugd door toevallige en tijdelijke ga- ven verwenden, die van de wijs ra ken, zodra zij tot de vergeten mensen gaan behoren. Een voetbal-kampioen of recordhouder op de schaats ver" kropt als onopgemerkt sigarenwinke- liertje soms moeilijk het verlies van zijn vroege populariteit. En onder de voormalige schoonheidskoninginnen 15 zelfmoord uit spijt door het vergaan van de roem geen uitzondering. Vergeten mensen vormen een trieste groep in onze samenleving. Het is niet ieder gegeven, de wisseling van het lot gelaten te dragen Wij kunnen u» het grauwe bestaan, waarin het hen der sterren is uitgeblust, vaak nog straaltje vreugde ontsteken door toe eerbiedige aandacht te luisteren naa de herinnering aan wat eenmaal kern van zulk'een leven gevormd hee H. G. CANNEGlETEf!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 4