vVaar de Japanner de voet zette
heerst thans de chaos
Overheidstekorten beïnvloeden onze
betalingsbalans ongunstig
Wat zou ik doen, als ik een
vermogen vond?
Beroep op Sowjets tevergeefs
Textiel is niet langer schaars
Toeg
Siiuatie in Zuid-Oosi-Azie schrijdi
van kwaad tot erger
even faalt, dwang
helpt ook niet
Wij staan nog steeds in het krijt
Hardhandig echtpaar
Australische boer geeit het antwoord
Oude
Verantwoording
KERKELIJK NIEUWS
Boon Sillevis 35
Hij wil zo graag
Smokkelaars in de val
jaar bij luchivaari
naar Soesterberg
Posiiieve resultaten blijven uit
Kleine winkeliers in moeilijkheden
Geen belangstelling voor
slechte import
DINSDAG 30 MEI 1950
(Van onze diplomatieke medewerker)
VAN ATTILA'S MONGOOLSE HORDEN wordt beweerd, dat in de landen,
waar zij op hun steppepaarden verschenen, geen gras meer wilde groeien.
Wellicht zal men eens van de Japanse troepen hetzelfde beweren, want in de
gebieden, waar zij hun voet gezet hebben, schijnt de chaos een permanent
karakter te hebben aangenomen. In de communiqué's, door Acheson, Bevin en
jjchuman tijdens hun Londense conferentie uitgegeven, wordt met geen woord
Zuid-Oost-Azie en het Verre Oosten gerept. Men moet deze zwijgzaamheid
prijzen. Iedere verklaring immers over deze gebieden, anders dan in uitc
pessimistische toon vervat, zou een holle phrase zijn geweest. De toestand in
enorme gebied, dat zich uitstrekt van Korea tot India, is slecht en het gaat e.
met de dag slechter.
ker dan in Indo-China en bovendien
missen zij een krachtige centrale lei
ding, zoals die van Ho Tsji-Mih.
Eigenlijk bestaan zij slechts uit ver
spreide. niet zeer grote benden. Een
jaar geleden besloten de Britten, mees
ters in het onderdrukken van koloniale
opstanden, deze guerrilla's uit te roei
en. Een grootscheepse actie werd voor
bereid, de regering in Londen stelde
alle middelen beschikbaar, welke door
de deskundigen nodig werden geoor
deeld, verse troepen werden naar de
kolonie gestuurd, de politie werd ge
reorganiseerd en de opstandelingen
wr -d gratie in geval van overgave,
drastische straf in geval van verder
verzet, in het vooruitzicht gesteld.
De actie, tijdens welke enorme ge
bieden werden uitgekamd, is thans ach
ter de rug. En het resultaat? In Ma-
lakka gebeuren per maand ongev-er
driehonderd „incidenten", dat wil zeg
gen, dat er iedere dag gemiddeld tien
moorden, overvallen, plunderingen of
brandstichtingen plaats vinden. De En-
De positie, waarin de door de Ame
rikanen gesteunde democratische re
gering van Zuid-Korea zich bevindt,
is op haar best onzeker te noemen.
China is voor het Westen een verloren
»©st. Op Formosa wacht Tsjiang Kai
Tsjek, in wie geen mens meer ver
trouwen kan hebben, de communisti
sche aanval af. De Philippijnen, de
strategisch zo belangrijke eilanden
groep, die uit handen der Amerikanen
de volledige onafhankelijkheid ontving,
worden geterroriseerd door de Huks,
benden ontevreden boeren en guerrilla
strijders, die tegen de Japanners heb
ben gevochten en het vechten jlijk-
baar zo pret'ig vinden, dat zij er in
vredestijd en nu tegen hun eigen
volk mee zijn doorgegaan. Zij roven
moorden, plunderen en brandschatten
het land tot onder de muren van de
hoofdstad Manilla. De Aziatische Ko-
minform heeft al lang geroken, dat
daar voor het communisme voordeel
te behalen is. Beproefde leiders uit de
gelederen van Mao Tse-Toeng zijn
naar de Philippijnen gestuurd en deze
zijn druk doende, de ongeregelde ben
den rovers tot een soort communistisch
leger samen te smeden.
Amerika, dat de onafhankelijkheid
van de Philippijnen gegarandeerd
heeft, kan natuurlijk niet ingrijpen,
tenzij president Quirino daarom vraagt.
Maar de regering van de Philippijnen
schijnt, evenals die van Birma, welk
land de onafhankelijkheid door de
Britten toebedeeld kreeg, de natie nog
liever in een burgeroorlog ten gronde
te zien gaan, dan er voor uit te komen,
dat op eigen kracht regeren nog boven
haar macht gaat.
Over Indonesië kan men kort zijn.
Wij weten nu allen wel, dat de toe
stand zich daar ontwikkelt in een rich
ting, welke zelfs degenen, die eens het
grootste vertrouwen hadden in de In
donesische leiders, met teleurstelling
en vrees voor de toekomst vervult.
MET DE VOORBEELDEN Korea, Phi
lippijnen, Birma en Indonesië voor
ogen zou men geneigd zijn hun gelijk
te geven, die van het begin af hebben voor zaken met het buitenland hebben
gewaarschuwd tegen de door de Ame- ge aan'
gelsen geven zelf toe, dat de toestand
gedurende hun krachtdadig optreden
slechter, niet beter geworden is.
jJE OORZAKEN van de algemene
chaos in Zuid-Oost-Azie zijn gemak
kelijk aan te wijzen. De oude heersers
verloren hun prestige, toen zij zich
zij het ook slechts tijdelijk door de
Japanners lieten verdrijven. De nieuwe
nationalistische heersers missen de
kracht en de ervaring en zijn dikwijls
onderling ook te zeer verdeeld om een
stevig regiem te kunnen vestigen.
Daarbij komt, dat de oorlog wapens in
handen heeft gespeeld van primitieve
lieden, die geleerd hebben, dat er met
olunderen méér en gemakkelijker geld
- „verdienen" is dan met hard wer-
n. Voor geslepen communistische
eiders, die deze krachten om doorzich
tige redenen in staat stellen hun leven
van roof en moord voort te zetten, ligt
een ruim arbeidsveld open en zij ma
ken er duchtig gebruik van. En daar,
waar de communisten geen munitie
kunnen leveren, is er altijd wel een
Westerse „koopman" te vinden, die
meent, dat geld niet stinkt.
Aanwijsbare middelen om een ver
andering in deze chaotische toestanden
te brengen zijn er niet. De politiek van
dwang faalt evenzeer als die van toe
geven. Projecten, die een verhoging
van de levensstandaard tot doel heb
ben en de mensen, die nu het geweer
hanteren, weer aan het werk zouden
moeten krijgen, schijnen aanlokkelijk,
maar voor hun uitvoering is rust en
een krachtige regering, die deze rust
kan handhaven, nodig.
Kortom: de huidige situatie in Zuid-
Oost-Azie is hopeloos en laat het Wes
ten geen andere keus dan een politiek
van improvisaties, van een grijpen van
de kansen, waar deze zich voordoen.
En voor de rest moet men er dan maar
het bestéj^fen hopen.
rikanen gewenste (en wanneer zij er
de macht toe hadden zelfs geëiste) po
litiek van het overdragen der souve-
reiniteit aan volken, waarvan slechts
een uiterst kleine bovenlaag daarvoor
rijp was, en die onze regering hebben
verweten voor dit Amerikaanse ver
langen te zijn gezwicht. In die kringen
moet men echter bedenken, dat de
door hen voorgestane machtspolitiek
daar, waar zjj in Zuid-Oost-Azie is en
wordt toegepast, tot nu toe tot geen
betere resultaten heeft geleid.
De in Indo-China opererende Franse
troepen kosten het moederland niet
minder dan 10 millioen gulden per dag
en ondanks deze nauwelijks te dragen
uitgave voor een land, dat door de
oorlog verarmd is en welks defensie
van eigen grenzen eenvoudig om grote
offers schreeuwt, is er nauwelijks enig
uitzicht op een definitieve overwin
ning op Ho Tsji-Mih's communistische
guerrilla's. Integendeel, blijkt de be
loofde Amerikaanse hulp niet groot
genoeg, dan zal de Fransen wel niets
anders overblijven dan zich uit Indo-
China terug te trekken. Het door het
Westen gesteunde regiem van Bao Dai
zou dit waarschijnlijk niet lang over
leven.
MOG LEERZAMER voor de voorstan
ders van een machtspolitiek moet
de toestand in Malakka zijn. Daar im
mers zijn de communisten veel zwak-
(Van onze economische medewerker)
Het is maar weer een moeilijk stuk geweest, die deviezennota, waarmee de
minister van Financiën de vorige week op de proppen is gekomen. We willen
er evenwel toch wat van vertellen, omdat uit al die dorre en ingewikkelde cijfers
is af te lezen hoe de vlag er voorstaat. Het begin en einde van alle wijsheid is
onze betalingsbalans. Een staat met een linker- en rechterzijde, die, zoals het
een goede balans betaamt, in evenwicht moet zijn. Aan de linkerzijde staan alle
ontvangsten wegens goederenuitvoer, ontvangen dividenden, verkoop van effec
ten en ontvangen leningen en Marshailgelden. Rechts komen alle betalingen
wegens goederenuitvoer, aflossingen van leningen enz.
En als we nu weten, dat het verder
stijgen van de geldcirculatie groten
deels afhankelijk is van het feit of de
overheid zelve de tering naar de ne
ring weet te zetten, m.a.w. niet zoveel
uitgeeft dat zij geld moet lenen op kor
te termijn, dan voelen wij wel, dat ons
financieel-economisch mechanisme heel
veel weg heeft van het fijne raderwerk
uit uw polshorloge of wekker. Er is niet
veel nodig om brokken te maken.
Wij laten het hierbij. 1949 was niet
ongunstig doch mede dank zij meeval
lertjes als gunstige oogsten in Neder
land en ongunstige elders alsmede de
extra uitvoer naar Duitsland.
Het is moeilijk de toekomst te peilen,
doch zeker is, dat de grote overheidsuit
gaven 'n groot gevaar vormen voor onze
geldcirculatie. Zelfs de regering ziet dit
in en we zullen dus maar afwachten in
hoeverre zij er in slaagt dit gevaar af
te wentelen.
De 45-jarige mevr. L. Af. M.
M.V. te Den Haag heeft bij de
politie aangifte gedaandat zij in
de nacht van 22 op 23 Mei door
haar bovenburen, het echtpaar S„
is mishandeld. Zij lag te slapen,
toen zij die nacht omstreeks één
uur door het echtpaar S. uit bed
werd geklopt. „Doe open, anders
trap ik de deur in", zou de 26-
jarige heer S. geroepen hebben.
Zij deed de deur open, waarop
het echtpaar S. haar met een stok
met spijkers te lijf ging. Mevr.
Af.V. kreeg verschillende bloe
dende wonden op haar schouders,
rug, armen en achterhoofd. Het
slachtoffer durfde niet eerder dan
gisteren aangifte te doen. Thans
is het echtpaar wegens zware
mishandeling in verzekerde be
waring gesteld. Zij beschuldigen
mevr. Af.V. van roddelen en
zouden haar deswege hebben ge
tuchtigd.
kunnen beantwoorden. Hij vond
Terwijl de 63-jarige yrouw ™n
boer David Butterick, het Australi
sche plaatsje Wedderburn -
wel, waar ze tonnen goud uit de ach
tertuintjes halen - hier m de grote
warenhuizen haar ogen uitkijkt
nieuwe jurkjes en hoedjes, heeft de
politie een ware veldslag geleter
met een drom van 4000 mensen, die
allemaal tegelijk de in het stadhuis
van de voorstad Northcote voor een
liefdadig doel tentoongestelde enorme
klompen goud wilden komen bekij
ken. En natuurlijk is de vraag die dui
zenden zich daarbij stellen: „Wat zou
ik nu allemaal wel doen wanneer ik
plotseling zo'n schat in de achtertuin
vond?"
Wie anders dan de rustige David
Butterick. de gelukkige boer in ruste
uit Wedderburn. zou beter deze vraag
Zo is dan de boekhoudkundige vorm.
Maar het komt natuurlijk aan op de
bedragen, die worden ingevuld op de
goederen- en geldstroom naar en uit
het buitenland. Zo'n betalingsbalans is
per slot van rekening niet meer dan
een verantwoording van hetgeen wij,
Nederlandse volk, in het afgelopen jaar
Het Zweedse prinsje Karei Gustenj
heeft met zijn vriendje Gunnar
Nyberg in Stockholm een circus
voorstelling bijgewoond. De twee
jongens tijdens het optreden van
de clowns.
De grondgedachte is daarbij weer,
drt het wel heel mooi is om je levens
standaard te verbeteren en om dus veel
in het buitenland te kopen, maar dat
deze vlieger alleen opgaat, als er voor
contanten wordt gezorgd. Lukt dit niet,
dan behoort eigenlijk de tering naar de
nering te worden gezet.
Inderdaad is dit gemakkelijker ge
zegd dan gedaan. Zouden wij werke
lijk niet meer kopen in het buitenland
dan wij aan buitenlands geld (of devie
zen) daarvoor hebben, dan was er van
een „er bovenop komen" helemaal geen
sprake. Onze regering heeft dan ook
geprobeerd een tussenweg te bewan
delen: wel meer doch dan met mate
kopen dan we kunnen uitgeven en
het verschil zien te lenen.
Dit lenen ging in 1946 en 1947 nog
wel, maar nadien toch niet meer zo ge
makkelijk; het zou dan ook zeker spaak
zijn gelopen, ware het niet dat de
Marshall-hulp en nog wel gratis) voor
het nodige geld had gezorgd.
Getallen
Wagen we ons thans aan een paar
cijfers, dan blijkt dat in 1949 onze uit
gaven voor o.a. goederenaankopen,
dienstenverkeer, te betalen renten, af
lossingen van verstrekte credieten in
totaalf6W milliard hebben gevergd. We
ontvingen door goederenverkoop, ont
vangen dividenden en dienstenverkeer
f 5% milliard. Er was dus f 1 milliard
nodig om dit gat te stoppen. We ontvin
gen evenwel meer en wel ca. f 1 y mil
liard door Marshallschenking, credieten
en verkoop van effecten. En met die
f y. millard extra kochten we wat goud
en buitenlandse deviezen als appeltje
voor de dorst en hiermede sloot onze
betalingsbalans weer als een bus.
Een goede minister van Financiën
j laat het hier natuurlijk niet bij: hij
vertelt nog tal van andere bijzonder-
heden. Eén hiervan is, dat er zo'n nauw
verband is tussen het gat in onze beta
lingsbalans ende geldhoeveelheid
in het binnenland.
Eigenlijk is dit ook wel begrijpelijk.
Hoe meer geld er in circulatie komt,
hoe meer koopkracht er is en hoe gro
ter de drang wordt om (onnodig) in te
voeren. Deze extra koopkracht oefent
ook een zuigkracht uit op hetgeen er
geproduceerd is in eigen land, waar
door er te weinig overblijft voor de
ïitvoer. Bovendien zal die extra koop-
u-acht vrijwillige werkloosheid en lage
ubeidsproductiviteit in de hand wer
ken.
Saderwerk.
De minister van Financiën moet dus
het ene oog gericht houden op dat gat
in die betalingsbalans, op een zo doel
matige invoer, op een zo groot moge
lijke uitvoer en zijn andere oog op de
geldcirculatie, die al zijn mooie plannen
in de war kan sturen.
Ned. Hervormde Kerk.
Aangenomen naar Zuidzande H.
Kuylman, candidaat en hulpprediker
te Nijmegen; naar Willemstad (Cura-
cao) Ver. Prot Gemeenten J. Spijker,
Remonstrants predikant te Sommels-
dijk; naar Wissekerke H. L. Boonstra
te Westerhaar, Bedankt voor Noorden
W. L. Mulder te Maartensdijk.
Gereformeerde Kerken: Beroepen te
Hendrik Ido Ambacht H. Dijkstra, wo
nende te Zuidlaren.
Het was deze week 35 jaar geleden,
dat Boon Sillevis met de vliegerij te
maken kreeg. In 1915 kwam hij op het
toenmalige vliegveld Soesterberg bij
de Technische Dienst, iets wat in die
dagen voor hem de vervulling van °en
grote wens betekende. Dat was zo in
zijn werk gegaan. Sillevis was voor
zijn nummer opgeroepen bij de Genie,
maar hij werd ingedeeld bij de Pio
niers, waar hij ijverig de spade moest
hanteren. Dit zinde Boon, die een
technische knobbel had, helemaal niet
en zijn brieven naar huis lieten over
dit punt niets aan duidelijkheid te
wensen over.
Toevallig kende zijn vader, die een
machinefabriek had, Boon's kolonel en
hij schreef deze een brief. De brief
had succes, want op zekere dag moest
Sillevis bij de kolonel komen en deze
vroeg hem of hij zo graag dood wilde
vallen. Immers, bjj de „vliegerij" ko
men in de ruimste zin van het woord,
al zat je nu op de grond, betekende
werkelijk een waaghalzerij, die je wel
eens met het leven zou kunnen be
kopen.
„Nee kolonel", antwoordde Sillevis
dan ook, „doodvallen natuurlijk niet,
ik wilde alleen graag bij de Techni
sche Dienst op Soesterberg komen
werken".
„Je moet het zelf weten", was het
hardnekkige antwoord van de kolonel,
„morgen kan je gaan doodvallen".
Zo'n vaart liep het natuurlijk r.iet.
Uiteraard, zou men kunnen zeggen,
anders zou Boom Sillevis thans zijn
35-jarig jubileum bij de vliegerij niet
hebben kunnen vieren.
Hij werd als technicus op Soester
berg te werk gesteld en Boon had 'net
Een uitgebreid smokkelcomplot,
waarbij negentien personen betrok
ken zijn, is door de Enschedese dou
ane-recherche ontdekt. Vier maanden
geleden Jcreeg de recherche de eerste
draad van dit wijdvertakte complot in
handen, toen een inval werd gedaan
in een café te Amsterdam, waar een
hoeveelheid byouterieën werd gevon
den. Zekere Piet de Bruin, een mon
teur, bleek met de verkoop van uit
Duitsland gesmokkelde byouterieën
grote sommen te verdienen. Hij leef
de op grote voet en verteerde soms
f 2000 per nacht. Hij en zijn broer
konden zich een luxe auto aanschaf
fen.
De smokkelwaar werd aanvankelijk
per Rijnschip aangevoerd en via
Dordrecht naar de hoofdstad ge
bracht. Onder de firmanaam Aco wer
den colliers, armbanden en andere
snuisterijen aan de man gebracht.
AARDBEVING IN ZWITSERLAND
In het gebied van Wimmis (Berner
Oberland) is een aardbeving waargeno
men. De bevolking vluchtte uit de hui
zen.
daar best naar zijn zin. Op een goede
dag circuleerde er een lijst, waarop
enthousiastelingen konden intekenen
om vliegen te leren. Aanvankelijk had
Sillevis helemaal geen zin, maar op
aandringen van de anderen zette hij
„voor de aardigheid" zijn naam. Sille
vis werd gelest op de Farman en na
17 Yi uur was hij los. Het waren primi
tieve toestelletjes, die niet sneller vlo
gen dan 82 km per uur en soms, zo
vertelde Boon, moest je tweemaal
Soesterberg rondvliegen voordat je
boven de bomen uit was. Als Boon
niet vloog, stond hij in de hangar en
werkte aan de revisie van motoren,
iets waar veel werk aan was, als men
bedenkt, dat de motoren in die dagen
hoogstens 20 draai-uren maakten en
dan al weer aan revisie toewaren
In 1922 had de K.L.M. vliegers nodig
er. derhalve deed de maatschappij een
beroep op het militaire corps. Boon
werd uitgeleend en sindsdien heeft hij
tot Mei 1949 voor de K.L.M. gevlogen
Hij is de enige K.L.M.-vlieger, die alle
typen vliegtuigen van de De Havil-
land DH-9 tot de Constellations toe
bestuurd heeft.
Bij een spoorwegongeval, dat
Zondagochtend te Lecheria (Mexico)
plaats vond, zijn acht personen gedood
en twee en twintig ernstig gewond.
im
mers voor een millioen .aan goud in
zijn achtertuintje?
Wel, ik heb er zojuist een tientje
van uitgegeven", voegde hij een vah
de nieuwsgierige journalisten toe,
want ik heb de jongens een rondje
cadeau gedaan. Maar geloof verder
maar niet, dat de kroegbazen er nog
veel van krijgen...."
Naar de kroeg gaat het fortuin dus
in ieder geval niet. Hetgeen ook wel
te begrijpen is, want de oude boer j»
een van die rustige landelijke figuren,
die weinig aan zichzelf en veel aa*
anderen denken. En tot die andere*
behoren in de eerste plaats zijn vijf
dochters en zijn vijf schoonzoons met
hun kinderen.
Zo hebben al die schoonzoon^
waarvan er twee naar hun oude be
trekkingen zijn terug gegaan, terwijl
drie verder in het achtertuintje blij.
ven spitten, nu natuurlijk een mooie
auto. Maar de oude'David zelf? Niets
hoor, aan zijn lijf geen auto. Die din
gen vertrouwt hij helemaal niet. Sij
vertrouwt alleen de spoortrein.
Talloze liefdadige instellingen heb.
ben gedurende de laatste maanden be
langrijke giften van de oude boer ont
vangen. Maar het grootste deel van al
het goud is naar zijn kinderen gegaan.
Want zijn kleinkinderen moeten Ie-
ren. Het plaatselijk hoempa-orkest
van Wedderburn heeft natuurlijk ook
wat gehad. Dan wil hij zijn 63-jarige
vrouw, die zoveel jaren lief en leed
met hem gedeeld heeft, natuurlijk ook
iets van het enorme vijfde werelddeel
laten zien. Misschien dat hij zelfs he
lemaal naar Sydney gaat Nu is de
oude dame in Melbourne dm nieuwe
jurkjes en hoedjes te kopen. „Met
die voortdurend veranderde mode",
zegt David, „heb ik binnenkort nog
een achtertuin met goud nodig...."
En dan is er natuurlijk de schoor
steenmantel vol met brieven. Honder
den brieven, duizenden brieven, iedere
dag meer brieven.... Weinig van al
die briefschrijvers zullen veel van
Butterick's goud zien. Maar hij be
handelt al die brieven op een pretti-
ge manier, want hij heeft er altijd een
eer in gesteld alle mensen aardig en
prettig te behandelen.
„Het geld maakt voor ons feitelijk
niet zo veel verschil", zegt deze ronde,
eenvoudige ziel, wiens hoogste ideaal
is zijn kinderen en kleinkinderen om
zich heen te verzamelen om te helpen
het op te maken, „want wij zijn maar
gewone, eenvoudige mensen...."
een automatische ineenstorting van
het Westerse kapitalisme en op deze
overtuiging haar gehele politiek op
bouwt. De Sowjets wachten er zich
daarom wel voor situaties in het le
ven te roepen, die onmiddellijk oor
logsgevaar inhouden. Zij beperken er
zich toe de wereld in een verlammen
de spanning te houden, onrust te
zaaien en 't herstel der Westelijke we
reld te ondermijnen. Door valse ver
wachtingen te scheppen hinderen zjj
de besluitvaardigheid der Westelijke
geallieerden en het vormen van een
hecht anti-communistisch afweerfront.
Men heeft in het Westen gemeend,
dat het op de achtergrond schuiven
der Sowjet-generaals, om hen door
om obstructie te voeren en te trach- tvervan/f^makke-
ten zonder eniee terennrestatie van ljke.r de Weg tot een betere verstand-
(Van onze correspondent in Berlijn.)
Het besluit der Westelijke geallieer
den nogmaals een beroep te doen op
de Sowjetunie, om het Duitsland-
vraagstuk in onderlinge verstandhou
ding tot oplossing te brengen, wordt
algemeen uitgelegd als een geste,
waaraan niet veel politieke betekenis
mag worden toegekend. Men herin
nert er in dit verband aan, dat het
initiatief om het vastgelopen gesprek
tussen Oost en West weer op gang te
brengen, reeds herhaalde malen van
de zjjde der Westelijke geallieerden is
uitgegaan zonder dat ooit enig posi
tief resultaat werd bereikt.
De Sowjetunie aanvaardde de aan
haar gerichte uitnodiging uitsluitend
ten zonder enige tegenprestatie van
de Westelijke wereld concessies af te
dwingen.
De teleurstellende uitwerking, die
ieder gesprek met de Sowjets tot nu
toe heeft gehad, vindt naar de me
ning van toonaangevende Duitse po
litici haar verklaring in 't onbestrijd-
bare feit, dat de Westelijke geallieer
den de dragende idee der Sowjetrus-
sische buitenlandse politiek niet kun
nen begrijpen. Zij zien over het hoofd,
dat het Kremlin rotsvast gelooft in
(Van onze speciale verslaggever)
Uit verscheidene delen van ons land bereiken ons sombere tijdingen uit de
kringen van kleine middenstandszaken op het gebied van textiel, dat de zaken
bar slecht gaan, de voorraden niet willen verminderen en de kooplust van het
publiek belangrijk geringer geworden is. Van de zijde van het publiek in die
streken komen er klachten over textielwaren van inferieure kwaliteiten, welke
worden te koop aangeboden onder de aanprijzing van „importgoederen". Tijdin
gen en klachten, welke voor ons aanleiding waren ons oor te luisteren te leggen
bij enige terzake uitermate bevoegde personen, die de kledingindustrie en de
textieldetailhandel door en door kennen en uit hoofde van hun beroep een
uitstekend overzicht hebben over de marktpositie. Zjj toonden zich geenszins
verbaasd over de feiten, die wij onder hun aandacht brachten.
Egyptisch katoenen regenjassen er
was een enorm gebrek aan en dus een
grote vraag naar.
Toen ging bij het begin van dit jaar
de grens open. In Belgie zat men met
geweldige voorraden, waarvoor geen
afzetgebied voorhanden was. En dan
wilde Belgie hier de markt terug ver
overen. Vandaar goedkope producten
van veelal slechte weefsels tegen prij
zen beneden de helft der Nederlandse!
Kleine winkeliers in de provincie ia-
gen nu hun kans en... grepen die
dikwijls helaas verkeerd! Want zondei
voldoende kennis van de markt koch
ten ze zelr of via grossiers op onoor
deelkundige wijze door psychologische
factoren gedreven. Maar wat bleek nun
nu alras? Dit: dat het Nederlandse pu
bliek na tijden van schaarste op tex-
tielgebied vrijwel verzadigd is en niet
meer wil of kan kopen door een an
dere schaarste, die aan geld.
Tot 1 Januari 1950 was alle invoer
van textiel uit Belgie volkomen gecon-
tingenteerd. Katoenen stoffen, onder te
verdelen in: regenmantels werkkleding,
overhemden zowel voor handel als
voor bedrijf konden alleen binnenko
men via importeurs, die belangrijk»
quota hadden, dus vóór 1940 in ruime
mate met Belgie handel hadden gedre
ven. Kleine confectiebedrijfjes en han
delszaken na de oorlog ontstaan had
den dus uiteraard geen quotum en ble
ven van Belgische import over het al
gemeen verstoken.
Men weet wij zouden haast schrij
ven aan den lijve, hoe schreeuwend
groot het textieltekort in ons land was.
Tafel- en beddelakens, handdoeken,
Behalve op het gebied van herencon-
fectie is er in het algemeen gesproken
in ons land van gebrek aan textiel geen
sprake meer! Hebben de Belgen nu met
hun politiek van spuien tegen lage
prijzen van minder solide weefsels suc
ces gehad?
Deskundigen geloven het niet en de
cijfers van het Centraal Bureau voor
de Statistiek staven hun opvatting vol
komen Over Maart 1950 kwam er bijv
voor een bedrag van f 237.000 aan wol
len damesmantels uit Belgie, maar ons
land levért verschillende maanden van
hetzelfde jaar naar onze Benelux-part-
ner voor f 1.000.000 aan hetzelfde arti
kel! Men kan het ook zo duidelijk stel
len: Terwij] ons land 5 pCt onzer tex-
tieloroductie naar Belgie exporteert,
bHift de Belgische import ten aanzien
van de Belgische productie belangrijk
beneden dit percentage! Uit het boven
staande trekke naen niet de verkeerde
conclusie, dat Belgische importartike
len alle van minderwaardige kwaliteit
zonden wezen.
Edoch inkoop van alle artikelen,
ook van de veelsoortige in deze bran
che moet met kennis van zaken en van
de marktpositie geschieden. Trouwens
het textieldétailapoaraat in ons
land is veel te groot en biedt niet io
veel bestaanskansen als sommige gros
siers en ook fabrikanten na de oorlog
gedacht hebben, toen zij zich. daar zij
geen bedrijfsvergunning behoeven ge
lijk dit bij de détailaillisten wel het
geval is, op deze tak van handel en
bedrijf wierpen!
houding zou effenen. Dit is een dwa
ling geweest met vérstrekkende ge
volgen, omdat juist de Sowjetrussi-
sche diplomaten, en niet de overgrote
meerderheid der Russische generaals,
het radicale element zijn, die een ver
standhouding met het Westen onmo
gelijk maken. De betrekkingen tus
sen de Westelijke geallieerden en de
Sowjets zijn nooit slechter geweest
dan juist nu, dat een diplomaat, Sem-
jonow, voor de Russische Duitsland-
politiek verantwoordelijk is.
Uit dezen hoofde wordt de her
nieuwde oproep der Westelijke gealli
eerden aan de Sowjetunie om zich ge
zamenlijk aan de conferentie-tafel te
scharen, in Berlijn algemeen van zeer
problematische waarde geacht. Sn in
deze overtuiging is men nog eens op
nieuw verstrekt door het eerste com
mentaar, dat Karlshorst, het Sowjet-
russische hoofdkwartier, op reeds ge
noemde oproep bij monde van zijn of-
ficieuse spreekbuis, Nikolai OrloW,
verstrekt heeft. Duidelijk geeft deze
te verstaan, dat de „democratische,
vredelievende Duitse staat", die op
een dergelijke conferentie gesticht
zou moeten worden, uitsluitend kan
zijn opgebouwd naar de maatstaven,
die reeds in Oost-Duitsland worden
toegepast. Dit wil in de praktijk zeg
gen, dat het Kremlin op een mogelij
ke komende conferentie zal pogen
West-Duitsland binnen de communis
tische invloedssfeer te trekken. Men
is daarom in Berlijn van mening, dst
deze laatste oproep der geallieerden
beter achterwege had kunnen blijven,
omdat zij waarschijnlijk geëigend is
om valse hoop te scheppen in de har
ten van millioenen, valse hoop waar
mede alleen de Sowjets gediend kun
nen zijn.
MUTATIES IN DE RUSSISCHE
MINISTERRAAD
Volgens het Sowjet-persbureau Tass
is de Sowjetrussische minister voor
de opbouw van de zware industrie,
Joedin, tot minister van bouwmateria
len benoemd. Hij volgt hiermee ni-
nister Ginsburg op, die „van itin
functie ontheven" is.
