De Wereld der Vrouwen Whisky Galore IMl Dal is vlug klaar n Ut Ik ging eens pralen met 'n circusartiste De oorlogsinvalide in het deftige dorp ff Groenten uit eigen tuin KERKELIJK NIEUWS Burgemeester pleegde „economische sabotage" Een kostelijke klucht en Film van de Maand Studenten komen met Amerikaans schip De Duitse delegatie naar de Raad van Europa Soldaten op weg naar huis Indiening aangiftebiljetten der belastingen uitgesteld Ceen zeepost naar G-brigade Jet Saskia op een harde bank in een circustent en u hebt drie uur lang geen kind aan haar Ik wét4 he' wel: het i. niet alle. goud wat er blinkt, ook niet het goud van de lovertjes en galons in de piste. Circusartiaten zijn geen romantische rwervers en prinselijke supermensen, maar lieden die harder werken voor hun broodje dan menig eerzaam bur ger, die hen met open mond zit te be nijden. Er zijn stalen zenuwen en een ijzeren zelfdiscipline nodig om het nummertje, dat daar zo spelenderwijs gedurende enkele minuten wordt weggegeven, op peil te houden. En voor de vrouwen die daarbij nog dikwijls de verzorging van een huishouding op een primitieve manier moeten klaarspelen, is dit le ven van ogenschijnlijk luchtig en dartel spel een dubbel zware opgave, om nog maar te zwijgen van het lichamelijk risico. Goed: ik besef dit alles terdege, ter wijl ik mijn plaats kies op de houten bank en mijn ogen laat dwalen langs de enorme ringen van opgeheven ge zichten onder het Immense tentdak. Maar zodra de muziek schettert, de gordijnen wijken en de eerste fraai op getuigde paarden de piste komen bin- nendraven, schud ik met welgevallen enige kruisjes van mijn rug. Het wordt alles echt: de glanzende paarden stam men uit de stoelerij van Haroen-al- Raschid, de luchtacrobaten in hun sa tijnen costuums hebben geen log ge wicht als doodgewone stervelingen, maar zweven los en vrij als tovervogels in de nok van dit Alhambra der dromen..,. Het is prachtig, het is adembeklem mend, het is te mooi om waar te zijn, en die groenfluwelen gordijnen voor de ingang geven stellig toegang tot niets minder dan het paradijs. Soms kom ik «ven, in een flits, weer met mijn vol wassen voeten op de begane grond en bedenk, dat er nog iets anders is waar door dit circusbedrijf zo aantrekkelijk blijft. Nergens ter wereld zien wij zo scherp tot welke volmaakte staat het menselijk lichaam geroepen is, als Juist in het het circus. Zo behoren spieren te werken, zo soepel en beheerst ledematen te be wegen, zo prachtig feilloos behoort het lichaam te gehoorzamen aan het blik semsnelle bevel van de hersenen. Door de hoffelijke brutaliteit, welke elkeen die de pen voert is aangeboren, kwam ik vanzelf uit de circustent in een woonwagen terecht en vroeg aan de bezige bewoonster in welke taal ik haar enige vragen mocht stellen. Ik had een goede gooi gedaan, trok op volle kracht het Franse register open en liet mij zielstevreden installeren op de enige zitplaats in deze minuscule huiskamerkeuken-slaapkamer in één. Het was alles klein, beknopt, maar scrupuleus keurig. Op het onderste van de twee bedden langs de zijwand lag een baby in diepe rust. Een che rubijntje van een baby, met een kop je vol kleine blonde krulletjes en de slaaprozen op de ronde wangetjes. Hoe was het ter wereld mogelijk jm een oog dicht te doen temidden van dit daverend lawaai van dravende circusknechts, een knalharde luidspre ker en honderden schuifelende en pra tende bezoekers. Mijn gastvrouw, klein en tenger tn een soort blauw jasschort, was juist bezig iets geurigs te koken in een glanzende aluminium steelpan op een glanzend emaille gascomfoor. Ik had enige moeite mij te herin- neren, dat ik haar een kwartier gele den in de nok van het circusdak aan naar knieën had zien rondslingeren en griezelige acrobatische uithalen aan de handen van haar echtgenoot. Y» 'tellig nog Madame? vroeg ik aan het aardige tengere ding. Zeker, drie en twintig, maar zij is al VHM-- J.0t f? het v,k' Met haar vijfde werkte zij .1 in de piste, al was het dan ook niet in zulke halsbreken- toeren Dit nummer brachten zij en haar man nu vier jaar. Of zij nooit eens bang was? Och nee bang: men raakt aan zoiets ge- wend, het is dagelijks werk. Maar er gebeurden toch wel eens ongelukken; was zy nooit eens gevallen? Ja, dat wel: twee keer. Eenmaal had zij haar voetbeentjes gebroken, maar dat was weer in orde gekomen. Nu ja, bij die val, dan schrikt men wel even, zo'n tuimeling van negen meter hoogte.. Maar wat wilt u: dat is het risico van het vak. Ik maakte haar een com pliment over de slapende dochter had deze jongedame haar niet een aardig tijdje buiten het werk gehou den? Zij had zeker enige maanden voor de geboorte moeten ophouden? O nee, nee, dat niet: tot zeven en een halve maand was zij opgetreden, en een week na de bevalling werkte zij alweer. Van zoiets moet men wel ev»n naar adem happen. En dat staat daar maar vriendelijk te glimlachen alsof het over een nachtje uitslapep gaat. Meteen komt de echtgenoot naar binnen-klimmen en doet zijn duit in het zakje. Ja, het vak heeft onaange name verrassingen: onlangs is de coif fure van zijn vrouw verward geraakt in het ronddraaiende koord, waarmee zij werken. Hij is naar boven geklom men en heeft de haren er letterlijk uit moeten rukken; voila! En hij toont mij een bitter souve nir, een dikke streng haar in een doos je. Een gevaarlijk beroep, en een on verbiddelijk beroep: Elke dag oefe nen, oefenen, uren lang, daarbij dage lijks optreden, soms twee maal.,..Fn altijd maar zwerven, vier dagen hier, een week ginds. Verlangt u nooit eens naar een wer kelijk huis, Madame? O, zegt de klei ne artiste met een zekere trots: maar wij hebben onze appartementen: in Parijs, 's Winters zijn wij daar altijd, maar wij blijven dan natuurlijk wél oefenen. Het nummer moet op peil blijven. De echtgenoot vindt het tijd, dat hij ook eens wat moet vragen: Of ik ook schrijf? en op mijn bevestiging komt er zo heerlijk echt Frans achteraan: Weet u, mijn vrouw is een kleindoch ter van de beroemde auteur Eugène Brieux, lid van de Académie. Gelukkig volk, dat zulke mensen oplevert. Artisten met het lichaam, die trots zijn op hun afstamming naar de geest. Daar gaat de bel voor het twëede gedeelte. Ik druk een kleine gespierde hand: Au revoir Madame, et merci. Bonne chance! SASKIA. Dit zijn nu eens een paar jurkjes, die u „even gauw" kunt maken. En toch staan ze leuk Voor meisjes van een jaar of tien heeft u ca. 3 m stof van 90 breed nodig. De mouwtjes en de revers zijn aange knipt De rok is ruim en klokkend en heeft flinke zakken, die in het midden een split krijgen. Het eerste jurkje heeft een doorlo pende knoopslui- ting. U knipt daartoe de voorbanen van de rok als hier aangegeven. Voor de achterbanen gebruikt u hetzelfde patroon zonder overslag en beleg, maar nu laat u de stofdraad in de richting van de stippellijn lopen. Maakt u het tweede modelletje, dan knipt u vier eendere rokbaantjes, zo als de achterbanen van het andere jurkje. -, Tegen de voorpanden zet u het be leg, waarvoor u ook afstekende stof zoudt kunnen gebruiken. U maakt de knoopsgaten, tenzij u drukknopen voor de sluiting neemt. In de rug komen aan de hals twee figuurnaadjes. Zij- en schoudernaden sluiten. Op de voor banen stikt u de zakken, die van bo ven 10 cm breed zijn. U vouwt het be leg naar binnen, maakt de knoops gaten en sluit de roknaden. Het lijfje wordt licht ingerimpeld m t de rok verbonden. De mouwtjes en de rughals werkt u met schuine biesjes af. Bij het eerste modelletje is op de zakjes en langs de schoudernaden borduursel aangebracht. Dit doet u vóór u het jurkje in elkaar zet. Het bedrukte mo del heeft een garnering van effen band, dat langs de zakken genaaid is en van daar een lijn vormt naar de schouder. Ook de revers en de mouwtjes zijn er mee afgewerkt. Neemt u het beleg en b.v. ook de zakken in afstekende stof, dan staat het heel leuk om ze met een motiefje in de stof van de jurk te versieren. Een andere variatie is de hoekjes van de revers en de zakken af te ronden en er desgewenst een puntbandje langs te zetten. IRENE DUNNE, de bekende Amerikaanse filmster, is in Engeland aangekomen. Zij zal de hoofdrol spelen in de nieuwste film over Koningin Victoria. QOK in deze tijd van het jaar kan er nog gezaaid en gepoot worden, voor al indien men in de late herfst nog van verse groenten wenst te profite ren. Spercieboontjes kunnen nu nog gezaaid worden, wanneer men het weer in September nog wat mee heeft, kunnen hiervan nog heel wat bonen geplukt worden. Mochten uw reeds eer der gezaaide boontjes niet helemaal naar wens groeien, verdient het aan beveling, hen met «en weinig korrel- mest te hulp te komen. In de zomer maanden kunnen ze zich zelf redden zij beschikken namelijk over de eigen schap zelf voor de nodige stikstof te zorgen doch in hun jeugdstadium kunnen ze dat nog niet. Wanneer dus thans een lichte overbemesting wordt gegeven, zal men daarmee veel be reiken. De tuinbonen of grote bonen die thans in volle bloei staan, zullen niet al te hoog mogen opgroeien. Een gewas van ongeveer één meter is wel het uiterste, daarna moet de kop er uit ge haald worden. Niet alleen dat de bloe men in de top toch niet meer tot het Normen van bonen toekomen, doch juist in die kop nestglen zich een massa luizen, die men door de kop er uit te breken, op die manier prachtig kan verdelgen. Het is echter geenszins onmogelijk dat uw planten nu al onder de luizen zitten, in dat geval zal er naar een bestrijdingsmiddel omgezien dienet) te worden. Die zijn er nu weer voldoende te koop. Slaplantjes kunnen nog regelmatig gezaaid of gepoot worden wanneer dat elke drie weken wordt gedaan, zult u nimmer zonder verse sla zitten, het geen juist voor de warme zomermaan den van zo veel belang is. De peulen en erwten, waarvan nu volop geoogst wordt, zullen nog eens door middel van touw opgebonden die nen te worden de klimmende soor ten anders ligt straks bij een onver wachtse onweersbui, het gewas op de grond en dan krijgt men het niet meer overeind. Rooi nu niet meer vroege aardappe len dan u dagelijks nodig heeft. Ze zwellen nog aanmerkelijk, hetgeen ze niet kunnen doen als ze in de schuur of in de kelder liggen, bovendien, de smaak wordt er dan ook niet beter op. Onthoudt u vooral de plaats waar uw aardappelen gestaan hebben, volgend voorjaar moet u namelijk gebruik maken van een ander hoekje, anders krijgt u last van aardappelmoeheid en zijn er op uw tuin geen aardappelen meer te kweken. (Van onze militaire medewerker) nAT WASSENAAR een zéér def- tig dorp is, weet iedereen. Men behoeft er de in erlocale telefoongids maar op na te slaan. Tussen de gebruikelijke Jansens- de Bruins en de Jongs leest men de meest illustere namen. Rege ring, diplomatie, aristocratie zijn er goed vertegenwoordigd. Er staan huizen als kastelen met tuinen er om heen. die als stadspark een best figuur zouden maken. In de lommerrijke lanen heerst een rustige, haast plechtige sfeer. Ja, we krijgen wel eens de In druk, dat het straatgedierte, los lopende honden en brutale mus sen, er ingetogener is dan elders in den lande. De lezer wil wel van ons aan nemen, dat het begrip „stand" in Wassenaar tot een zeer voorspoe dige ontwikkeling is gekomen. Dat ondervond tot zijn schade een oorlogsinvalide, de heer Th. J. Fles, die in 1945 door een ont ploffende granaat zo ernstig aan de rug werd gewond, dat er een verlamming aan de onderste le dematen optrad. Voor de rest van zijn leven zal hij helaas hulpbe hoevend blijven. Gedurende verscheidene jaren is de heer Fles verpleegd in de Ursula-kliniek te Wassenaar. Daar groeide tussen hem en zijn verpleegster een idylle. Zij kre gen elkander lief, trouwden met elkaar en gingen op zoek naar een huis in Wassenaar, omdat de heer Fles thans niet meer in de Ursula-kliniek verpeegd behoeft te worden, maar wel onder voort durende medische contróle moet blijven. Nu is het huren van een huis vandaag de dag geen eenvou dig werk en ook voor het echt paar Fles bleef maand na maand elke deur gesloten, hoewel het voor de psychische toestand van de heer Fles veel beter was, in dien hij in een eigen huis zou kunnen worden verpleegd. Vermoedelijk zou men nu nóg aan het zoeken zijn geweest, in dien B. en W. van Wassenaar hulde aan dit college na een jaar niet hadden ingegrepen en een woning aan de Wittenburger- weg te Wassenaar vorderden. Daar dit huis voor één gezin te groot was, werd een ritmeester (leerling van de Hogere Krijgs school) met zijn gezin als mede bewoner aangewezen. Een prachtige oplossing, zal men zeggen. Inderdaad! Maar men had buiten de eigenaresse van het huis gerekend. Deze. de N.V. Wassenaarse Bouw- en Han delmaatschappij tekende verzet aan tegen het vorderingsbesluit van B. en W. van Wassenaar, omdat zij het huls had willen ver kopen. Zij voerde als argumenten aan, dat de oorlogsinvalide de huur toch niet zou kunnen op brengen, terwijl voorts de „stand" van de Wittenburgerweg omlaag zou worden gehaald, wanneer daar een doodgewone oorlogsin valide zijn intrek zou nemen, ge huwd met een doodgewone ver pleegster. Gelukkig, er zijn nog rechters in Den Haag. Gedeputeerde Sta ten, die dit geschil te beslissen kregen, verklaarden het verzet van de eigenaresse ongegrond, en wezen de woning toe aan het echtpaar Fles. Het laatste woord krijgt dit maal de ritmeester, die met zijn gezin bij het echtpaar Fles in trekt. Hij verklaarde tegenover Gedeputeerde Staten: „Het zal mij een eer zijn, met iemand als de heer Fles samen te wonen". Dat was een woord, een officier waardig" Ned. hervormde kerk: Beroepen te Bolsward H. Kreb te Culemborg; te Ter Aar H. van Amstel, candidaat te Goudswaard; te Wouden berg C. Dop te Ameide. Gereformeerde kerken: Tweetal te 's-Gravenhage Oost, vaca ture wijlen dr. C. Bouma, C. Gilhuis te Eindhoven en M. Wilschut te Hilver sum. Tweetal te Watergraafsmeer: Js. van der Linden te Delfshaven en J. Plomp te Leiden. Beroepen te RillandBath: L. H. Kwast, candidaat te Zuilen. Aangeno men naar IJmuiden, tweede predikants plaats, C. W. Thijs te Geesteren-Gelse- laar. Examens: De classis Arnhem der gereformeerde kerken heeft geëxamineerd en beroep baar verklaard de heer K. Welbedacht te Ede, candidaat aan de Vrije Univer siteit. Voor een rechtbank te Potsdam heb ben de burgemeester van Kottbus (Oost-Duitsland) twee gemeenteraads leden en enige ambtenaren en zaken lieden terechtgestaan op beschuldiging van economische sabotage. Zij zouden in de afgelopen vier jaar drie en een half millioen mark, het bedrag van de totale uitgaven van de stad in die tijd, hebben verduisterd. De burge meester kreeg tien jaar dwangarbeid, de raadsleden resp. zeven en vier jaar, vijf anderen werden veroordeeld tot gevangenisstraffen van negen, maan den tot drie jaar. In Oosterbeek zal een internatio naal muziekconcours worden gehou den ter herdenking van de gevalle nen. Er zullen corpsen uit Nederland, Engeland, Denemarken, Frankrijk en Luxemburg deelnemen. nAT EEN GOEDE FILM helemaal niet zwaarwichtig, somber of ernstig be- hoeft te zijn, maar heel best het tegendeel komt Engeland ons bewijzen met een werkelijk luisterrijke klucht „Whisky galore". Een rolprentdie deze maand in Nederland uitgeroepen werd tot Film van de Maand. De maker heet Alexander Mackendrick, een totnogtoe volkomen onbekend regisseur. Nog nooit had hij een film gemaakt, maar hij raakte door een verhaal van Compton Mackenzie zo geïnspireerd, dat hy een poging wilde wagen het eens te verfilmen. Het resultaat was overrompelend: „Whisky galore", de eerste film van deze beginneling werd 'n verrassend succes, een kostelijk geestig en origineel product. Het strandcomplet, ontworpen door Jacques Heim bestaat uit een zeer korte short van zwart linnen, waarbij een loshangend, oranjekleurig jak be hoort, dat over het hoofd wordt aan getrokken en uit Manchesterstof is vervaardigd. Op de schouders is het gegarneerd met stofknopen en de halsopening is uitzonderlijk wijd en omgeven door een omgeslagen kraag LJET WOORDJE „galore" is Schots dialect en betekent: in overvloed. „Whisky als water" zou deze klucht dus in het Nederlands kunnen heten. Ze verhaalt van een klein eilandje hoog ten noorden van Schotland. In de oorlog ligt dit eilandje vrijwel geï soleerd, slechts een enkele keer komt er nog een vrachtboot aan met schaar se voorraden voor de dorpswinkels. Een kapitein van de burgerwacht oe fent er regelmatig met een troepje vrij willigers om het eiland te kunnen ver dedigen, wanneer de Duitsers er zou den willen landen. Maar de Duitsers komen niet. Ver weg woedt de oorlog, maar het eilandje merkt er niets van. Maar dan komt op een kwade dag de grote klap: geen bommenwerpers of aanval uit zee, maar een simpele mededeling: „there is no whisky mo re", alle whisky is op en nieuwe voor raden komen niet meer. Erger nood lot had dat rustige eilandje niet kun nen treffen. De mannen zijn futloos en de vrouwen en kinderen hebben er hevig onder te lijden. Dan strandt er een schip voor de kust, het raakt in een hopeloze positie. Een paar eilan ders roeien er heen en halen de be manning van boord. Geen gewonden en allen gered. Maar het schip zinkt langzaam en de lading kan als verlo ren beschouwd worden: vijftigduizend kisten whisky! Heel het eiland leeft op bij de gedachte van die kostbare lading nog iets te jutten. En wanneer het .donker geworden is trekken alle mannen er op uit om te redden wat er te redden valt. Dan echter slaat de torenklok. Twaalf slagen: Zondag! Dat wil dus zeggen, dat ze naar huis kunnen gaan en een hele dag lang met kloppend hart moeten toezien hoe het schip steeds meer slagzij gaat maken en die per komt te liggen. Maar zodra de eerste slag van de nieuwe Maandag over het eiland klinkt het schip heeft het nog even gehouden varen de mannen uit. Ze halen het juist op tijd. Uitgelaten vreugde heerst over het hele eiland, vooi korte tijd. Douane- en belastingcontroleurs trach ten de drank op te sporen: een (door de whisky mogelijk geworden) bru: loftsfeest wordt verstoord en tot die in de nacht wordt er jacht gemaakt op verborgen voorraden. De eilanders redden hun whisky en ze zijn op hun beurt er een paar maanden mee gered Tot ten slotte van alle flessen de bo dem weer zichtbaar is en de voorraad uitgeput. Dan heerst er weer neer- slachtigheid op het kleine eiland. Het is een onschuldige, bekoorlijke geschiedenis, zo vol humor en zelfspot, dat niemand er zich niet mee zou kun nen vermaken. En regisseur Macken drick heeft het op een kostelijke ma nier verteld. Met een hele kleine ca meraploeg is hij voor die film naar zo'n Hebriden-eilandje getrokken en de bevolking daar heel gewone men sen: vissers en boeren speelden in de film de hoofdrol. Er kwam slechts een enkele beroepsacteur aan te pas de komieke Basil Radford, die hier de mallotige kapitein van de burger wacht is. Het spel van de anderen is werkelijk verrukkelijk om te zien, geestig, vol vaart en humoristisch in beeld gebracht. Uitzonderlijk knap is de fotografie in deze film, heel intel ligent en origineel de regie. „Whisky galore" is een film, die u werkelijk eens moet gaan zien, hon derd procent goede film en honderd procent prachtig amusement. LONG-SHOT De douane is bezig jacht te maken op de uit het gezonken schip geredde whisky en heel het eiland is druk in de weer de whisky onvindbaar voor de controleurs te verbergen: in wiegekruikjes, dakgoten tot selfs in ijlings geleegde waterreservoirs toe Het Noorse schip ,,'sValbard, dat 800 Amerikaanse studenten van New York naar Rotterdam zou brengen, is afge keurd. Bresident Truman heeft de ba trokken studenten-organisatie thans aangeboden een schip van de Ameri kaanse regering „De General Ballou". die uitgewekenen naar de Verenigde Staten heeft gebracht, voor de voorge nomen reis der studenten beschikbaar te stellen. Het voorstel van de Amerikaanse president wordt thans door het be stuur der betrokken studenten-organi satie besproken. Indien zij het aan vaarden, zal de „General Ballou" bin nen twee dagen tot hun beschikking zijn. De Westduitse Bondsraad (senaat) heeft een besluit van de Bondsdag ver worpen, volgens hetwelk alleen dit lichaam de gedelegeerden naar de Raad van Europa zou aanwijzen. De Bonds raad is van oordeel dat de Bondsdag twaalf en hijzelf zes afgevaardigden zou moeten benoemen en dat de keus niet alleen tot leden van' het parle ment beperkt dient te blijven. De Bonds dag moet, wil het oorspronkelijke voorstel kracht van wet krijgen, het nu met tweederde meerderheid aanne men. Men acht het vrijwel zeker, dat deze niet gehaald wordt. Goya was op 22 Juni te Suez (naar Amsterdam). Castelbianco was op 23 Juni te Suez (met burgers op weg naar Amsterdam). General Harry Taylor vertrok op 22 Juni van Port Said. Wordt 1 Juli te Amsterdam verwacht. In de loop van de maand Juni zijn door de meeste inspecties der Belas tingen de aangiftebiljetten Inkomsten belasting 1949 en Vermogensbelasting 1950 (model B) aan de belastingplich tigen toegezonden. Daar de „Belasting- gids 1950 bij de aangiften voor het vermogensbelastingjaar 1950 en het in komstenbelastingjaar 1949" niet voor 27 Juni 1950 kan verschijnen, behoeven bedoelde aangiftebiljetten voor zo ver deze in de maand Juni 1950 zijn uitgereikt pas in de loop van de maand Juli te worden Ingeleverd. Naar de manschappen van de G- brigade moet thans geen zeepost meer worden gezonden. Eerlang zal met de repatriëring van deze militairen wor den begonnen, zodat de kans groot is, dat zij deze brieven niet meer zullen ontvangen. Tot de G-brigade behoren alle onderdelen met het nummer 42 en de bataljons infanterie 421 t'm 428. DUITSLAND WEER LID VAN DE WERELDVOETBALBOND Op voorstel van Zwitserland is be sloten Duitsland toe te laten tot het lidmaatschap van de FIFA. De kwestie van de toelating van Japan werd voor een nader onderzoek terug verwezen naar de desbetreffende commissie. De organisatie van de wereldkam pioenschappen voetbal is voor 1958 op gedragen aan Zweden. De Gaulle's Franse volksconcen tratie telt thans een millioen leden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 7