Leegte, zelfs aan de
buitenhaven
Hr. Ms. „Johan Maurits" ving een
blokkade-runner
Op het terrein van Helder wordt
al drie weken hard gewerkt
Vacantie in Den Helder
Weinig belangstelling voor de
Appeltjes van Oranje
Zelfs het stadsvuil ging
naar zee....
Er zaten 7562 erwten
in de fles
Solderen, steken en verven in vrije uren
Tourniquet bij ingang van de
overdekte
Aanmelding voor vis
wedstrijd sluit morgenavond
Vijftig jaar zeilmaker op de
Rijkswerf
IN HET KORT
Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom
Broedmachines waren listig verborgen
Tussen Haaks en Kuifje
Herinneringen van Janmaat
Smokkelschip geënterd in volle zee
Urk
Besommingen l|muiden
d. iSS'SZta "Ch"""r XT smokk!,boot O'»»''»';,
DONDERDAG 10 AUGUSTUS 1950
yELDZAAM LEEG EN STIL was gisteren de stad. Ondanks de stralende zonne-
schijn, die de wereld tot een lustoord zou kunnen maken, was Den Helder op
deze zomerse Woensdagmiddag een uitgesproken ongezellig oord. Zelfs na het
inschakelen van een maximum aan chauvinisme slaagden wij er niet in, enige
charme te ontdekken in het spinneweb van verlaten straten, waarin niet eens
het geluid van radio's door openstaande ramen klonk. In de Ooievaarstraat, waar
twee vuilnisauto's de afvalproducten van wéér een paar dagen huishoudelijke
activiteit vergaarden, scharrelde een hond met zijn vochtige neus tussen de lege
blikjes en papiersnippers in een vuilnisbak. Een bejaarde dame, in een zomers
blauw-gebloemd japonnetje, haastte zich tussen de huizenrijen door, misschien
op zoek naar enige gezelligheid. En wij reden verder op ons fietsje, kris-kras
door alle wijken binnen de linie. Opzettelijk zochten wij niet het strand. Wij
wisten wel, daar zouden w« half Den Helder kunnen vinden. Ongetwijfeld
vierden daar de zomer èn de vacantie hoogtij.
- .1 „Die is verleden jaar naar boven
yjJW WISTEN wel, dat de vacanties
debet waren aan de trieste en troos-
teloze sfeer in deze stad op deze heer
lijke middag. Bouwwerken, waar anders
de arbeiders bezig zijn en het aspect
verlevendigen, lagen als verstard. De
hete zon bescheen kale, stoffige steigers,
de zoele wind zoog door het gebinte van
half-voltooide werkstukken.
Alleen in de Nieuwstraat ontmoetten
wij enig leven. Het orgel van De Wolf
jubelde het uit, dat de Appeltjes van
Oranje er weer waren, zich even later
gekscherend afvragend, wie dat nu wel
betalen zou. Het pierement bracht zijn
nieuwste nummers voor een zeer
schaars publiek. Wij zagen vele over
gordijnen gesloten en hoorden menig
maal een huisbel vruchteloos overgaan.
De mannen van het orgel hadden geen
vacantie, en deswege perste de balg de
lucht door de houten en metalen pijpjes,
die de vrolijkste wijsjes tierelierden.
Van „Leeuw" naar „Pelikaan"
^yiJ KWAMEN via Zuidstraat en West
straat op de Hoofdgracht, waar ons
ook al een leegte toegaapte. De „Leeuw"
lag niet meer aan de ketting, maar was
door het gigantische werfbedrjjf opge
slokt. Alleen de Marva's hadden de tocht
naar de buik van de walvis niet mee
gemaakt. Wij hoorden, dat de „Pelikaan"
onbaatzuchtig naar haar aard een
plaatsje onder haar vleugelen voor de
marinevrouwtjes had ingeruimd. Doch
meen niet, dat de Buitenhaven daardoor
wat opgevrolijkt was! Neen, zelfs de
Buitenhaven had gistermiddag weinig
bekoorlijks. De Marva's op de „Peli
kaan" ten spijt.
Dinsdag was het nog een gezellige
boel, zo tussen het Wierhoofd en de
Koopvaardersschutsluis. Maar nu
Het gemoedelijke en omvangrijke li
chaam van de „Neptunus", dat bij onze
Buitenhaven behoort als de wijzers bij
een klok, was weg. Doelloos en met
kronkelingen lagen de zware kettingen
op het grind van de glooiing. En vol
komen zinloos schenen de fietsenstal
lingen en de ontkoppelde aansluitingen
voor gas, water en electriciteit.
Ook de beide fregatten, die het voor
ste gedeelte van de haven een bedrijvig
aanzien hadden gegeven, waren ver
dwenen. De „Orkaan" lag er niet (wij
ontdekten de sleper even later aan de
Marnix-kade), de „RS 7" zat voor zaken
op zee, en op de plaats waar de kleine
slepertjes altijd liggen, klauwde nu de
baggermolen „Montgomery" met een ze
kere verbetenheid in de havenbodem.
Sidderend en rammelend rees de ein
deloze reeks bakken vol drabbige mate
rie uit het havenwater: De „Montgome
ry" schokte en rukte aan de trossen als
een voorhistorisch monster, dat een on
der de waterspiegel verborgen prooi
verzwolg.
Veerman Pronk.
DE LANGE BRUG stond open, en het
zag er naar uit dat het sombere ge
val deze hatelijke stand zou blijven in
nemen tot over duizend jaar. Maar ge
lukkig, in de sluiskolk (of misschien
Juister: in de voorhaven van de Zee-
doksluis) was een veerman op zijn post.
Dat was Pronk, de man die op 19 Augus
tus 1947 zijn fiets verspeelde bij het red
den van een drenkeling. Wij herinner
den ons het geval: Door de haast was
de fiets een beetje labiel tegen een
meerpaal geparkeerd. Het kostbare be
zit plonsde te water en ondanks uren
lang dreggen kwam het karretje nooit
meer terecht.
Hoe staat het met Uw fiets, Pronk",
vroegen wij. En Pronk, die ons onmid
dellijk herkende, antwoordde prompt:
Op de Fancy-fair van Racing hebben
de vorige week talloze bezoekers zich
de hersenen afgepijnigd, om/het aantal
erwten in een fles bij benadering vast
te stellen. De één kan beter schatten
dan de ander, maar het zou wel een
grote toevalligheid zijn geweest, wan
neer iemand precies het juiste getal had
opgegeven. De heer Verstegen kwam
het dichtste bij dat aantal. Het bedroeg
7562. Hij zal zijn prijs kunnen afhalen
bij de heer J. Boersema, Begoniastraat
58. Ook de pop, die werd verloot, kan
daar worden afgehaald. Winnaresse
daarvan is (na loting) mevrouw Zee-
ders geworden.
En dan liggen verder de prijzen van
de gewone verloting te wachten. Zij zijn
gevallen op de nummers: 470 736 106
2120 1718 1858 1024 2479 3282 2185 182
1375 1077 720 2919 1639 424 3253 386
3851 366 210 108 2814 1813 3655 676
2543 2986 200 2708 1886 1470 1900 2896
1180 2495 2164 1518 2876 773 4494 2772
1163 1760 744 236 2452 4162 2387 1963
1994 3351 3372 3107 3793 3687 3099.
ge
haald door een baggermolen. Dik in de
roest. Compleet waardeloos".
„En hebt U at een andere?"
„Hoe zou ik er aan moeten komen?
Toentertijd heb ik van de distributie-
dienst niet eens een bonnetje voor een
nieuwe fiets gehad. En nou zijn ze me
véél te duur".
Inmiddels manoeuvreert de oude baas
handig met zijn vlet HD 43, die wel een
paar maten groter is dan de HD 208,
waarmee hij in Augustus 1947 zijn veer
dienst onderhield.
Veerman Kuut
JIEN MINUTEN later ontmoetten wij
een tweede veerman: aan het eind
van de Buitenhaven, op dat gezellige
achteraf-weggetje tegenover de Binnen
haven. Wij praaiden de man, die voor
café Hoogerwerf op zijn gemakje zat.
Hij roeide zijn vlet naar onze kant en
bracht ons toen naar de overzij.
Ja, we hadden het goed gezien. De
eigenlijke veerman was met de buurt
vereniging een dagje uit. Maar de heer
Kuut verving hem wel graag voor een
keertje. Deze 64-jarige oud-Wieringer
heeft er nog geen behoefte aan, op zijn
lauweren te rusten.
„In de winterdag heb ik het druk
met de bootjes, die ik als particulier
loods naar Harlingen breng. Wanneer
het ÏJselmeer dichtgevroren is, komen
de binnenvaarders over deze kant, en
dat geeft mij nog een lekker daggeldje."
Maar daar is, op deze hete zomerdag,
geen sprake van. En daarom heeft Kuut
alle tijd, om een dagje voor veerman
Hoogerwerf in te springen. Vertrouwe
lijk geeft hij ons inzage van zijn porte-
monnaie: doffig grijs ligt daar enig
zink, kwartjes en dubbeltjes en een en
kele koperen stuiver. Het is nog geen
groot kapitaal, maar, zegt Kuut te
vreden: „M'n pakkie tabak heb ik voor
Vandaag wel verdiend!"
Zelfs de „Hygiea"
£N TOEN waren we weer terug in de
vacantie-vierende stad. Lege straten,
waarin zelfs geen kinderen. Geen hon
den en katten. Alleen maar insecten.
Vliegen en vlinders, muggen en ander
gevleugeld spul, bij duizenden. De men
sen waren naar de zee gevlucht, bij dui
zenden. En het afval uit hun vuilnis
bakken volgde hen na: De „Hygiea 2'
van de gemeente-reiniging, tot de boor
den beladen met al hetgeen de bevol
king van Den Helder kwijt wilde zijn,
verliet juist het Storthuis aan de Bas
singracht. Over een uurtje zou haar
stompe steven de golfjes klieven van
het Schulpengat. Wij voelden enige
roeping om mee te gaan, en de lichte
deining van een zomerse Noordzee te
voelen. Maar aangezien wij de zilte zee
wind bij voorkeur onvermengd opsnui
ven, onderdrukten wij onze aanvanke
lijke neiging en dompelden ons weer
onder in de huizenzee.
Ergens diep xn de Visbuurt speelde
nog het orgel: „Daar zijn de appeltjes
van Oranje weer!" En de eerste klan
ten, fleurig gekleed en met de zon in
het gezicht, keerden terug van het
strand.
^LS over enige tijd de nieuwe voetbalcompetitie begint en de terreinen aan de
Sportlaan weer in gebruik kunnen worden genomen, dan zal men vooral op
het veld van de vereniging „Helder" zijn ogen uitkijken. Drie weken lang was
een vijftigtal leden avond aan avond bezig geweest, toen wij gisteren een kijkje
namen op het Helder-terrein. En wat zij daar hebben gewrocht in die betrek
kelijk korte tijd, die al hun vrije uren in beslag nam, is moeilijk na te vertellen.
Wat een verschil met vorig jaar, toen het gehele veld slechts was afgezet met
een draad op kniehoogte! En nu is men nog niet eens klaar, zodat onze eerste
gedachte gisteravond was: Wat zal Helder daarvan een gemak hebben, wanneer
het geheel keurig geverfd gereed is gekomen.
Ja, ongeveer drie weken geleden is
een grote groep echte Helder-leden
onder leiding van de heer N. van der
Wal begonnen om het veld van een
behoorlijke afrastering te voorzien.
Vijftig mannen begonnen met de be
tonnen paaltjes uit de grond te gra
ven, waaraan het draad was beves
tigd dat de gehele afrastering inhield.
Tweehonderd en veertig palen wer
den geborgen. Evenwel niet voorgoed,
want men kwam op de idee die palen
weer te gebruiken ter versteviging
van de buizen van de nieuwe afraste
ring. Zo troffen wij dan de keurig
wit-geschilderde paaltjes gisteren aan
met een pen er doorheen geslagen,
waardoor de staande buizen van de
één meter hoge afrastering zich voor
zien wisten van een prima ruggegraat.
Bij de ingang van de overdekte tri
bune werd een tourniquet geplaatst,
waardoor de bezoekers één voor één
langs een cassa worden geleid die aan
de zijkant in de tribune wordt inge
bouwd. Via een ander „gewoon" hek
kunnen de tribune-mensen de weg
naar de uitgang bereiken. Vóór de
tribune maakte men de afrastering
tachtig centimeter hoog. Dit in ver
band met de toeschouwers op de eer
ste rij, die zodoende een behoorlijk
zicht op het veld behouden.
De afrastering in zijn geheel bestaat
uit aan elkaar gesoldeerde stalen bui
zen, waaraan harmonicagaas werd ge
knoopt. Als men gereed is gekomen,
dan heeft men op tien centimeter on
derling van elkaar verwijderd tien
duizend steken gemaakt. Wat dat zeg
gen wil, weet een ieder die enigszins
op de hoogte is met het bevestigen
van harmonicagaas. De aankoopsom
van het gaas kon bijeen worden ge
bracht dankzij het bekende „één me
ter gaas-comité". Men volgde hierbij
het systeem een ieder die dat wilde
een meter gaas te verkopen, tegen een
gemiddelde prijs van een gulden. Op
deze wijze kochten tal van stadgeno
ten een meter gaas van de nieuwe af
rastering.
Het duurt nu niet lang meer, of het
gaas is langs het hele veld „gestoken".
De stalen buizen, die het geraamte
vormen van de afrastering en blank
geschuurd werden door een aantai
Helder-junioren, staan nog- in de
grondverf. Binnenkort gaat de kwast
met glansverf er overheen. Vanavond
krijgt het inwendige van de overdek
te tribune een kwastje verf. Dat
werkje zal geschieden onder leiding
van de heer J. Snijders. Van buiten
werd de tribune reeds geschilderd.
Ook bij de kleedkamers werden
hekken geplaatst en wel op zodanige
wijze dat zowel spelers als publiek
daarvan veel voordeel zullen onder
vinden. Mochten er onder onze lezers
zijn die zich afvragen: „Hoe moet dat
nu als de nieuwe velden er zijn?" zij
kunnen gerust zijn. De gehele afras
tering kan in delen van vijf meter uit
elkaar worden genomen en is dus on
middellijk weer bruikbaar op een an
der terrein. Maar zover is het nog
niet.
Bij de heer P. Ekkebus aan de
Doggersvaart werd een kuiken met
vier poten geboren. Het diertje heeft
maar korte tijd geleefd.
Tachtig Helderse jongens en meis
jes (ja, er zijn ook enkele vrouwelij
ke vislustigen bij!) hebben zich reeds
opgegeven voor de hengelwedstrijd,
die Zaterdagmiddag wordt gehouden.
Het terrein van de strijd is nu aange
wezen: het Noordhollands Kanaal tus
sen Basculebrug en de Belt. Iedere
deelnemer krijgt z'n eigen vak, zodat
de vissersaanleg behoorlijk tot uiting
kan komen.
Het bestuur van de Hengelsportver
eniging „Den Helder" deelde ons mede,
dat de deelnemers zich Zaterdagmid
dag om twee uur verzamelen op het
Stationsplein. In optocht wordt dan
naar het visterrein gewandeld, waar
omstreeks half drie het startsein zal
worden gegeven.
Verwacht wordt, dat de wedstrijd
om vijf uur geëindigd zal zijn, waarna
in het schaftlokaal van de gemeente
reiniging op het Beltterrein de prijs
uitreiking plaats vindt.
Het aantal deelnemers kan nog toe
nemen, want de aanmelding is open
gesteld tot Vrijdag, (morgen-) avond
zeven uur. Jongens en meisjes van
tien tot en met veertien jaar kunnen
zich dus nog opgeven bij één van de
adressen: Ooievaarstraat 119, Zuid
straat 12, Huygensstraat 45 en Dahlia
straat 66. De prijzen, die reeds be
schikbaar zijn, liggen uitgestald in de
etalage van de heer Does, Koning
straat, bij wie men zich ook kan laten
inschrijven.
De heer A. van Strijen, zeilmaker op
de Rijkswerf, heeft gisteren een onver
getelijke dag beleefd. Op deze dag heeft
de directeur van de Werf, kolonel Ba-
rendregt, hem namelijk voor vijftig
jarige trouwe dienst de bronzen me
daille, verbonden aan de Orde van
Oranje Nassau, overhandigd.
Deze kleine plechtigheid geschiedde
om ongeveer half twaalf op het kan
toor van kolonel Barendregt.
Wat later verscheen de jubilaris met
enkele familieleden in de zeilmakerij,
waar hij op toepasselijke wijze werd
gehuldigd. De heer F. K. Boenderma
ker, de baas van de zeilmakerij, was de
eerste die de heer Van Strijen toe
sprak. Natuurlijk werden wat herinne
ringen uit voorbije jaren opgehaald, en
de verdiensten van de jubilaris geme
moreerd. Namens de collega's voerde
vervolgens de heer K. Dissel het woord.
Ook hij liet het verleden de revue
passeren, waarna hij de jubilaris na
mens het personeel van de zeilmakerij
een fraai polshorloge overhandigde.
Een andere zeilmaker, de heer S. van
Zweden, verraste de gouden jubilaris
met een alleraardigst gedichtje, dat ook
al van toepassing was op een halve
eeuw trouwe plichtsbetrachting.
Mevrouw van Strijen mocht prach
tige bloemen in ontvangst nemen.
Ten slotte bezichtigde 't gezelschapje
de nieuwe zeilmakerij.
De volgende leerlingen van raej.
D. M. de Vroome, Van Hogendorp-
straat, zijn te Alkmaar geslaagd voor
het Middenstandsdiploma: mej. A. G.
Spaans, mej. C. Goes, C. J. J. de
Vroome en J. A. L. Polman.
44. „Ach kattekwaad uitgehaald, zo
zou ik het niet willen noemen, maar
weet U dat die drie jongens van U
altijd 's nachts door het bos zwerven?
.Bestaat niet", roept Moeder Woeffie
boos, „ik stop ze zelf altijd elke avond
in hun mandje. Weet U het zeker?
„Zou ik het niet weten?" roept de
Wolf uit. „Ze komen vaak langs mijn
huisje en maken mij dan wakker met
hun luidruchtig gepraat. Maar waar
ze heengaan? Dat weet ik niet. Let U
maar eens op en neem een goed»
raad aan van iemand die het goed
met U meent. In deze tijden kun j»
niet voorzichtig genoeg zijn. Hoe licht
geraken ze niet in verkeerd gezel,
schap! Hebt U ook weer van die dief.
stallen in Kippendorp gehoord?" Moe-
der Woeffie knikt en weet niet goed
wat ze zeggen moet. Maar ze zit nog
lang na te denken, nadat mevrouw
Wolf al weer vertrokken is.
Hendrik v. d. K. uit Den Hoorn
(Texel), die gisteren voor de Economi
sche Politierechter in Alkmaar, mr. J
A. Markus, terzake van overtreding
van de verordening pluimvee terecht
stond, had het de opsporingsambtena
ren verre van gemakkelijk gemaakt
Hij had in een bunker een tweetal
broedmachines staan, die zo listig geca
moufleerd waren dat het practisch on
mogelijk was ze te ontdekken. Doch
het geluk was niet met v.d. K. Een van
de opsporingsambtenaren vond in het
nest van een kip een hefboompje en
toen hij dat overhaalde werden er twee
broedmachines zichtbaar. Verdachte
wist dus blijkbaar heel goed dat hij in
overtreding was.
De Officier van Justitie, mr. dr. J.
M. Vellinga, wilde bij het stellen van
de eis rekening houden met het niet
bepaald gunstige verleden van ver
dachte. Mr. Vellinga requireerde f 50
subs. 30 dagen, f 25 subs. 10 dagen, een
maand gevangenisstraf voorwaardelijk
met een proeftijd van twee jaar en
verbeurdverklaring van de beide
broedmachines. Mr. Markus vermin
derde de boeten tot f 30 subs. 15 dagen
en f 20 subs. 10 dagen en vonniste ver
der overeenkomstig de eis.
Tachtig kuikens op zoldet
Toen een onderzoek werd ingesteld
bij Adriaan B te Den Burg, bleek dat
De reddingboot „Dorus Rijkers"
heeft gisteren deelgenomen aan oefe
ningen voor de kust bij Egmond aan
Zee, in samenwerking met de „Neel-
tje Jacoba" uit IJfnuiden en de Eg-
monder motorstrandreddingboot „Pre
sident Steyn". De „Dorus Rijkers"
keerde gisteravond om half elf in
Nieuwediep terug.
Het is morgen hoog water om
5.50 en 18.30 uur, en laag water om
12.15 uur. De temperatuur van het
zeewater was 19.2 graden Celsius.
JJET ZAL ongeveer half October 1943 zijn geweest toen Hr. Ms. „Johan Mau
rits" van Gibraltar vertrok met een Westelijke koers en onbekende bestem
ming. Er werd aan boord gegist, alle mogelijke veronderstellingen werden ge
maakt, maar niemand wist waar de reis heen was.
In de kombuis vertelde men, dat het schip deze keer Brazilië zou gaan bezoe
ken, omdat er volgens de chef-kok geen „spatje" koffie meer aan boord was.
Een wat te optimistische stoker .beweerde met stelligheid, dat men de Duitse
vloot ging vernietigen. Zo had een ieder zijn eigen mening over deze mysterieuze
tocht. Tot op een morgen van de derde dag bekend werd gemaakt, dat men op
zoek was naar een „blokkaderunner".
deze een broedmachine op zolder had
staan en dat hij bovendien 80 kuikens
voor handel in voorraad had. B. werd
bij verstek conform de eis tot f 40.—
subs. 20 dagen en f 20.— subs. 10 dagen
veroordeeld. De broedmachine en de
kuikens werden verbeurd verklaard.
Ontslag zonder toestemming
Jan v.d. G., Arie Z. en Arend K. uit
Anna Paulowna en Jacobus H. uit Ju-
lianadorp stonden terecht omdat zij
zonder toestemming van hun baas en
het Gewestelijk Arbeidsbureau ontslag
hadden genomen. Tegen v.d. G, Z. en
H. eiste de Officier f 25.— subs. 15 da
gen. De uitspraak was f 20.subs. 10
dagen. A. K. werd overeenkomstig de
eis van het hem ten laste gelegde vrij
gesproken.
VISSERIJ.
Op 8 Aug. werden door 150 vaartuigen, aan
gevoerd: 26.807 pond kuilpaling 0,74—0,95,
3028 pond lijnaal 0,90—1,34, 205 pond rode
baart 0,62 en 89 pond snoekbaars 0,40, alle*
per pond en 814 bakken nest 2,30—2,70 per
bak.
URK, 9 Aug. Door 124 vaartuigen
werd aangevoerd: 15226 pond kuilpa
ling, prijs f 0.70f 0.82; 1508 pond lijn
aal, f 0.75f 1.36; 120 pond snoekaars,
f 0.40 270 pond rode baars, f 0.60 per
pond en 340 bak nest, prijs f 2.30 per
bak.
LIJK GEVONDEN.
Toen schipper Wakker van de U.K.
56, Dinsdagavond de Urker havenver-
liet om ter palingvisserij uit te varen,
zag hij vlak voor de Urker haven het
lijk drijven van de heer Dirk Schaap
uit Lemmer, die van een kolenbak van
de MUZ was verdronken. De heer
Dirk Schaap was gehuwd, 34 jaar oud
en vader van 3 kinderen en woonde
in de Lemmer. Het lijk is via Urk
naar Lemmer overgebracht en zal daar
worden begraven.
De besommingen van Woensdag wa
ren: Trawlers: IJm. 49 f 12.600, 94
f 10.080, 2 stoomtrawlers met totaal
f 37.000; Loggers: Hel. 79 f 4180, IJm.
204 f 2645, Kw. 9 f 3360; Kustvissers:
IJm. 213 f 500, Sch. 17 f 92.
Prijzen per kilo- Heilbot 2.151.70;
gr. tong 3.05—2.70; gr m. tong 2.502.05
kl. m. tong 1.541.34; kl. tong I 0.98
0,60; kl. tong II 0.61—0.38; tarbot I 1.76
—1.26.
Prijzen per 50 kg.: tarbot II 5750;
tarbot III 38; tarbot IV 41—31; tong
schar 4640.50; gr. schol 5146; gr. m.
schol 57—47; kl. m. schol 58—51; kl.
schol I 42—30.50; kl. schol II 36—12.50;
schar 2412.50; v. haring 1310.70;
makreel 15.509; gr. schelvis 3522.50;
gr. m. schelvis 3425.50- kl. m. schel
vis 29—23; kl. schelvis I 23—18.50; kl.
schelvis II 19—10; wijting 12.50—8; gr.
gul 21—17; midd. gul 17—9.50; kl. gul
128; ham 32; kl. koolvis zw. 9.
Prijzen per 125 kg.: gr. Kabeljauw 134
56; gr. koolvis zw. 2320; gr. leng 37.
J)EZE BLOKKADERUNNERS waren
meestal nieuwe, zeer snelle schepen,
die onder Spaanse vlag voeren en
Duitsland de zo onontbeerlijke edele
metalen leverden, zoals b.v. platina.
De Engelsen bezaten een controlepost
nabij Brits-Guyana, waar alle schepen
zich moesten melden, voordat zij koers
zetten naar Europa. Het schip waarnaar
werd gezocht had zich niet gemeld en
Ook werd in de radiohut alles in het
werk gesteld om dit grof wild zo snel
mogelijk op te sporen. Intens luisterde
njen naar de roepnaam van de „Haba-
na" (dit was de naam van de raider
waarnaar werd gezocht).
Knokploeg paraat.
Reeds enige tijd tevoren was een z.g.
„boardingparty" samengesteld. Deze
party, bij de bemanning beter bekend
was dus verdacht. De bemanning werd onder de naam „knokploeg", was ge-
nogmaals op het hart gedrukt, goed uit wapend met pistool en zou dienst doen
te kijken naar een alleen varend schip als prijsbemanning aan boord van het
en als dit of andere verdachte dingen smokkelschip.
werden bespeurd, dit direct door te De dagen verliepen, maar er viel geen
geven naar de brug. „Habana" te bespeuren. Reeds een week
Nu, daar werd wel gehoor aan gege- zocht men, zo nu en dan koers veran-
ven. Een ieder stond te turen in de derend, naar de nakomeling van de
wijde verte, als wilde men iets, dat er Spaanse zilvervloot. De moed werd
niet was, naar zich toetrekken. Wan- echter niet opgegeven, het ware geu-
neer het donker begon te worden hield zenbloed kwam boven en een ieder was
men conferentie bij het achterkanon, vast overtuigd, dat het Spaanse smok-
Daar werden de kansen besproken en keischip moest en zou gevonden wor
de meest romantische sprookjes de we- den.
reld ingeblazen. De één wist te vertel- De negende dag
len dat zo'n raider zwaar was bewa- Het was op de platvoetwacht van de
pend en dat men geen schijn van kans negende dag, dat men in de radiohut
zou maken. Een ander zei: „Dacht je plotseling op de 600 meter de roepnaam
nu heus, dat zon snelle boot zou stop van de „Habana" hoorde. Deze roeo-
pen voor zo n vuurvlieg als wij? Kun naam, die met korte tussenpozen aan
je begrijpen houdend werd geseind, bleek afkomstig
Er heerste een opgewonden stemming te zijn van een ander Spaans schip ver-
aan boord en de raider was en bleef moedelijk ook een blokkaderunner. In
op ieders lip.
De uitkijken waren verdubbeld en
ook de uitkijk in de mars tuurde en
tuurde, met behulp van een kijker,
maar de raider was nergens te zien!
spanning zat men bij de radiopeiler
klaar om zo snel mogelijk de positie
van dit zo lang gezochte schip te pei
ler, wanneer het zou antwoorden.
Na enige ogenblikken, welke wel uren
geleken, begon de „Habana" te ant
woorden. Zij seinde enige code-groepen
waarvan de samenstelling geheel onbe
kend bleek te zijn. Spoedig was de po
sitie van het smokkelschip gepeild, en
het bleek dat het schip niet ver van de
„Johan Maurits" was verwijderd.
De volgende ochtend steeg de span
ning ten top. De gehele bemanning
zocht het blauw-deinende vlak van de
oceaan af. Zelfs de kok had zijn aard
appelen vergeten en stond, gewapend
met een pollepel, zo in het windje te
turen, dat de tranen hem in de ogen
schoten.
Plotseling een uitroep van de uitkijk
in de mars Schip in zicht, twee stre- ling leunende matroos. „Kom, kom
Zel s\uurboorf- hatwvelk direct Willem, die Spanjolen zijn geen men-
met een kort „ei, ei van de brug werd seneters" zei z'n maat. „Hij heeft enkel
Beantwoord. maar wat Spaanse matten aan boord".
t- V-00.1 aan df k,m- De kok mengde zich ook in het ge-
En ja, daar aan de horizon, net even sprek en zei: „Zou 'ie Spaanse pepers
Z Z r\ laagh^g6nde W0lk' kwam bi' ^h hebben, die kunnen we goed
voorschijn geZ°Chte pr°01 elndellJk te gebruiken bij de rijsthap morgen".
Commando's klonken telegrafen rin- Ondertussen was de prij'sbe^nS
I-racht nn H a3H "r s^hip' volle op de „Habana" aangekomen en had
kracht op de „Habana af. In allerijl direct postgevat op de brug, in de ma-
rehdenP hewn nvU« »C" chinekamer en in de radiohut van het
sein is èn jonnen»'Tt 'nt<;rnatlonaal schIP- De commanderende officier had
ai J ..stoppen betekent. een kort onderhoud met de kapitein,
koj1 d ecT kZm Tefelb00t Men die een zeer gemoedelijke Spanjaard
kon direct zien dat het een nieuw bleek te zijn
GthLraeer»LehLeerHeUrigxnet3elUi.t Na een lngesteId onderzoek bleek, dat
m stu irboorf een j-nt' q aan enige telegrafisten alsmede een mach-
en stuurboord een grote Spaanse vlag nist werkelijk platina smokkelden.
WMaMet ki10kneers e^hef hlo^ neUttraal Evcneens blepk, dat de telegrafisten
dé men naar rie lenLi van Duitse nationaliteit waren en het
de men naar de langzaam dichterbij schip op weg naar Hambura was
derde P mm' de bewaring gesteld en de „Habana"
De kanonnen van de „Johan Maurits" onfeSeï'
(men°kanooit jvetenfh e g,ericht °it laatste werkje mochten de man
den eens voortkomen he* was al meei' «en van de „Johan Maurits" echter niet
neutraal schip kanonnen voojgaafs EnsH^'T' inmiddels gearriveerde
draaide Finri-uiiv i=„ J Vr u Engelse kruiser nam de taak van de
en op lief fluitie varf M stl! »Joha" Maurits" over en begeleidde de
Eén voor één Toch waren de mannen van de .,Jo-
sloep. Direct
werd koers gezet naar „de Habana".
„Nou, ik geloof nooit dat die lui le
vend terug komen, als je 't rnjj vraagt"
waren de woorden van een over de rai-
UIT DE KETTING
opgespoord, en een ieder was het roe
rend eens met Willem de „lap- en
naaibaas", die zei: „Nou. daar had Piet
Hein bij moeten wezen, die had zich rot
gelachen".
