Het „wonder der landverdeling"
PORTIER VAN EEN HOTEL
Beleidvan Djakarta gehekeld
Politiek op het spookuur
Perón steunt op het leger
Een nieuw Frans
defensieplan
Vierhonderd arme landloze boeren
families in Calabrie kregen grond
Italiaanse regering moest
ingrijpen
Manusje-van-alles overdag; in de nacht
bovendien nog biechtvader
„Saturday Evening Post" over Indonesië
Waarom dwarsbomen wij onze vrienden
Nieuw-Guinea moet
Nederlands blijven
Blindendorp in Israël
Griekse kabineiien komen en gaan
En niemand windt zich op
Levensstandaard in Argentinië onder druk van
prijzen en belastingen sterk gedaald
Emigranten willen dol
graag terugkeren
VRIJDAG IS OCTOBER 1950
(Van onze correspondent te Rome)
'pOEN ongeveer tien maanden geleden minister-president De Gasperi, ver
ontrust door de wederrechtelijke toe-eigenlng van land door Calabresi-
sche dagloners en halfpachters, een bezoek bracht aan de hongergebieden
op de hoogvlakte van Sila, om zich ter plaatse van de onvoorstelbare ellen
de der daar levende „holbewoners" te overtuigen, besloot hij de ongelukki-
gen te hulp te komen door uitvaardiging van een onteigeningsdecreet ten
koste der grootgrondbezitters. De persmensen, die de minister-president
vergezelde, troffen in lage, donkere, bouwvallige en ongelofelijk vervuilde
hutten families aan van acht, twaalf en meer personen en dikwijls woonden
zelfs enige families samen in een hut. De mensen waren ondervoed en som
migen stierven een langzame hongerdood. Overal heerste tuberculoze en
andere ziekten. De sterftecijfers waren schrikwekkend hoog. In de
meeste dorpen, die noch aan het spoorweg-, noch aan het wegennet aange
sloten waren, ontbraken de primitiefste hygiënische inrichtingen. Er was
maar weinig water, geen afvalputten, geen apotheken, geen vroedvrouw,
geen onderwijzer en niet eens een kerkhof! En 90% van de bevolking was
analphabeet. Alleen al het feit, dat vier grootgrondbezitters samen 24.000
hectaren land bezaten, die slechts gedeeltelijk bebouwd waren, geeft een
beeld van de onhoudbare sociale toestanden.
jsjATUURLIJK ontvouwden de com
munistische propagandisten onder
in lompen gehulde landproletariërs
een sterke revolutionnaire werkzaam
heid en stookten ze op, om de land
goederen der grootgrondbezitters met
geweld in hun bezit te nemen. In tal
rijke dorpen, waar de opstandige boe
ren met rode vaandels en bewapend
met geweren er op uitgetrokken wa
ren, om het grootgrondbezit te ont
eigenen, kwam het tot bloedige bot
singen met de Carabinieri, zodat er
dringend iets gedaan moest worden.
„Morgen kan het al te laat zijn. De
regering moet direct ingrijpen. Met
het oog op de onhoudbare toestanden
betekent verder aarzelen een ver
scherping van de toestand." Zo luid
den de koppen in de burgerlijke pers.
^EZER dagen heeft de Italiaan
se Minister van Landbouw,
Segni, op de Sila-Hoogvlakte,
't achterlijkste Latifunda-gebied
van Calabrie, onder 400 land
loze boerenfamilies grond en
bodem verdeeld, die de Staat de
grootgrondbezitters afgenomen
had. Dit is het eerste landverde-
lingsexperiment van een niet-
communistische regering op de
mocratische basis.
Hoewel in de Italiaanse Grondwet
een vooruitstrevende landbouwpolitiek
voorgeschreven wordt, aarzelde de re
gering eerst, gedeeltelijk om techni
sche, gedeeltelijk om-politieke rede
nen, om deze maatregelen uit te voe
ren. Men zag in Rome wel in, dat de
verdeling van de Latifunda en de be
vordering van de dagloners tot de
klasse der bezittende boeren, niet
eenvoudig door een pennestreek tot
stand was te brengen. Hiervoor wa
ren huizen en hofsteden voor de nieu
we boerenfamilies, schuren voor het
vee en landbouwwerktuigen ter be
werking van de velden nodig. In het
bijzonder zag men in, dat hierdoor ge
weldige financiële middelen vereist
zouden zijn, daar men niet volgens
communistische voorbeeld de groot
grondbezitters zonder schadevergoe
ding kon onteigenen, maar de bestaan
de wetten over het particulieren
eigendom moest respecteren en vol
gens streng democratische principes
moest optreden. Het was in één
woord het eerste burgerlijke land-
onteigeningsexperiment en de regering
besloot voorlopig stap voor stap te
werk te gaan. Het is kenmerkend, dat,
toen de plannen der regering lang
zamerhand begonnen te rijpen, niet
alleen de grootgrondbezitters, die hun
belangen en privileges wilden redden,
tegen de nieuwe landbouwpolitiek
storm liepen, doch ook de communis
ten, die in hun pers, bij openbare be
togingen en in het parlement de „re
actionaire manoeuvres" becritiseer-
den en zoveel mogelijk trachtten te
saboteren. Onder het parool „het land
voor de boeren" verkondigde de re
gering het „project-Segni", dat vol
gende punten omvat: Van de grote
en middelgrote landgoederen moeten
400.000 hectaren tegen redelijke ver
goeding afgestaan en onder bezit-
tingloze boeren en landarbeiders ver
deeld worden. Door deze maatregel
Worden ongeveer 8000 grondbezitters
getroffen en het afgestane land komt
ten goede aan meer dan een kwart
millioen boerenfamilies. Voor de uit
voering, die over een periode van 10
jaar verdeeld wordt, stelt de Staat
rond 500 milliard Lire ter beschik
king.
Tevredenheid en geluk der arme
boeren.
DE TOEWIJZING, die inmiddels ge
schied is, had plaats in het troos
teloze Sila-dorp Santé Severina, dat
°P een kale, van water en planten
groei geheel verstoken heuvel ligt.
Ee 400 boerenfamilies, die ieder 3 a
hectaren grond kregen, werden zo
onpartijdig mogelijk door het lot aan
gewezen. Zjj konden hun stukken land
op grond van contracten, die hun door
oe minister van Landbouw overhan
digd werden, onmiddellijk in bezit ne-
men; ook werd hun in ieder opzicht
ondersteuning beloofd bij de bebou
wing en verbetering van hun grond
Van de zijde der speciaal voor dit doel
opgerichte officiële hulporganisatie,
e landverdeling geschiedde zonder
anfares, zonder politieke toespraken
®n luidsprekers. Doch men zag voor
bet eerst op de afgetobde, door ar
•hoede en ellende getekende gezichten
der boeren een uitdrukking van diepe
tevredenheid en een glans van onbe
grijpelijk geluk. Sinds eeuwen waren
ze de onderdrukte knechten van de
grote heren in Rome en Napels, die
zich nooit om hun lot bekommerd
hadden. Ze werden zonder enige be
scherming uitgebuit. Ook de Staat
had ze vergeten, diezelfde Staat, die
in Afrika prachtige wegen aanlegde
en in de Libysche woestijn model ste
den met moderne, kostbare irrigatie
installaties bouwde. Alleen de com
munisten schenen zich hun lot aan te
trekken, maar zij deden het om agi
tatorische redenen, evenals ze om
agitatorische redenen de nieuwe
maatregelen van de regering verwier
pen en trachtten te torpederen. Want
het is natuurlijk eenvoudiger met
hoogdravende phrases een plan te be-
critiseren, dan het in de daad om te
zetten.
Van communisme genezen.
j\^ISSCHIEN waren het deze of der
gelijke overwegingen, die v\jf boe
ren in Santé Severina spontaan tot
een beslissende stap bewogen. Na de
verloting van grond en bodem over
handigden ze de minister zwijgend
hun lidmaatschapskaarten der com
munistische partij en brachten op deze
wijze tot uitdrukking, dat ze van een
gevaarlijke illusie genezen waren. Geen
enkele van de communistische func-
tionnarissen, die nog geen jaar gele
den de in de politiek onervaren boe
ren tot onbezonnen daden opstookten,
was bij de landverdeling aanwezig.
Zelfs de Calabresische afgevaardigde
en communistische leider Spezzano
schitterde door afwezigheid. Waren
zij, nadat ze steeds hadden beweerd,
dat de; regering beloftèn nooit zou na
komen, zich ervan bewust, dat ze op
de Hoogvlakte van Sila een beslis
sende slag verloren hadden?
Het is wel aan te nemen, want niet
alleen de vijf boeren, die zo demon
stratief hun lidmaatschap van de
Communistische Partij opgaven, z(jn
van Moskou's heilsleer grondig gene
zen, doch ook alle anderen, die deze
keer nog niet in aanmerking konden
komen, maar die het „wonder der
landverdeling" meebeleefd hebben en
weten, dat ook zij eens aan de beurt
zullen komen.
Hl J7EN hotel van de middel-
H klasse in het hartje centrum
S Den Haag. Gasten van ver-
t| schillende nationaliteit; dragers
H van verschillende portefeuilles
m met verschillende inhoud óók
U natuurlijk. En daar tussendoor
M beweegt zich de portier, immer
M met een blijmoedig gezicht..
H "want wij zijn toch de gast-
j| heren van Nederland", zegt hij
m En hij heeft gelijk.
„Portier, hebt u een kamer?"
„Zeker, mevrouw, mijnheer."
„Portier, hebt u een vuurtje voor
mij
„Zeker mevrouw."
„Portier, weet u wat er vanavond
te doen is?"
„Zeker mijnheer."
„Portier, kunt u luiers verwisse
len?"
„Ehzeker mevrouw."
Daar is hij aan, de portier uit het
middelgrote hotel in Den Haag. Ma-
nusje-van-alles in de ruimste zin des
woords; één, die alles moet kunnen
en die overal raad op moet weten.
Wij zijn hem eens gaan opzoeken,
daar waar hij, bij toerbeurt, opereert
van 7 uur 's morgens tot 3 uur 's mid
dags; van 3 uur 's middags tot 11 uur
's avonds of van 11 uur 's avondfe tot
de volgende morgen 7 uur.
„En Hans," vragen wij hem, „hoe
is het seizoen geweest?"
„Niet slecht. Wij hebben dit jaar
natuurlijk het voordeel gehad, dat
Onder het opschrift: „Waarom dwars
bomen w(j onze vrienden en belonen
wü onze vijanden?" schrijft het Ame
rikaanse blad „Saturday Evening Post"
o.m.: „Toen ons ministerie van buiten
landse zaken vorig jaar dwang uit
oefende op de Nederlanders om Indo
nesië los te laten, beseften weinig men
sen hier, wat dit allemaal inhield. Nu
weten wij het. Het blad zegt, dat het
Indonesische parlement zonder verkie
zingen tot stand is gekomen en dat de
hoogste Indonesische autoriteiten de
communistische „vredesoproep" hebben
getekend. „Maar bovenal hebben zij de
vrije wereld benadeeld door te weige
ren de Ver. Naties bij te staan in haar
strijd in Korea".
„De Indonesische leiders, die opge
komen zijn gedurende de tweede we-
Frankrijk heeft voorgesteld zijn de
fensie-uitgaven het volgende jaar te
verdubbelen mits het ongeveer 750 mil
lioen dollar hulp uit het buitenland
ontvangt.
Naar gemeld heeft Jules Moch, de
Franse minister van Defensie, een des
betreffend plan gereed, dat hij de Ame
rikaanse minister van buitenlandse za
ken heeft voorgelegd. Voor het plan
zou hij voorts de goedkeuring wensen
van Engeland, Belgie, Italië en andere
landen van het Atlantisch Pact. Meer
dan 500 millioen dollar zouden gebruikt
worden voor de strijd in Indo-China.
Paul Henri Spaak zal 23 October
te Kopenhagen aankomen op een reis
van enkele dagen door Scandinavië
Hij zal onder meei Oslo en Stockholm
aandoen en lezingen houden over de
vereniging van.Europa.
reldoorlog onder de leiding der Japan
ners, bedreigen nu hun eigen landslie
den met het verlies van hun staatsbur-'
gerschap, indien zij zich als vrijwilliger
bij de strijdkrachten der Ver. Naties
voor dienst in Korea zouden melden.
Als toppunt hebben zij geweigerd de
schepen, die aan onze zijde in het con
flict om Korea dienst doen,, in de In
donesische havens olie te laten innemen.
Zelfs nog vóór de Indonesische lei-
zich door het volk te doen verkiezen,
maken zij een ontzaglijk kabaal om
Nieuw-Guinea toegevoegd te krijgen
aan hun uitgestrekt gebied, waar rust
en orde nog ver te zoeken zijn.
Er bestaat geen enkele gewettigde
aanspraak hunnerzijde op het bestuur
over Westelijk Nieuw-Guinea, doch wel
zijn er steekhoudende strategische re
denen aan te voeren, dat ze het niet
krijgen zullen. In Nieuw -Guinea heb
ben de Nederlanders hun basis in Hol-
landia gevestigd, die van onschatbare
waarde is geweest toen we bezig wa
ren de Japanners uit de Zuidelijke Pa
cific te verdrijven en die wel weer
eens van onschatbare waarde zou kun
nen worden.
Toen de strijd in Korea begon, heb
ben de Nederlanders de „Evertsen" af
gestaan, maar de Indonesiërs hebben
het gebruik van hun havens geweigerd
voor onze schepen of voor de „Evert
sen".
De uiteindelijke beslissing aangaande
Nieuw-Guinea zal aantonen, of wij zul
len voortgaan met onze tegenstanders
te belonen en onze vrienden te dwars
bomen".
Het dorp Gedera in Israël bij Tei
Aviv is het eerste „land der blinden"
geworden, aldus heeft Charles Pass
man, directeur in Israël van een Ame
rikaans hulpcomité meegedeeld. In het
dorp wonen 40 geheel zichzelf verzor
gende gezinnen. Zij beheren de win
kels en openbare bedrijven en vormen
het gemeentebestuur-
vele buitenlanders en trouwens ook
vele Nederlanders liever een hotel in
het centrum van de stad hadden dan
storm en wind in Scheveningen te
trotseren."
„En hoe zijn de verdiensten geweest
voor de portier?"
„Ook daar mogen wij niet ontevre
den over zijn, al kunnen wrj duidelijk
zien, dat de buitenlander niet meer
over dezelfde dikke portefeuille be
schikt -als vroeger.Het is nu geen
Uitzondering, wanneer bijvoorbeeld de
trotse Engelsman informeert naar de
prijs van een kamer iets, dat hij
vóór de oorlog nooit zou doen en
zegt: Kan ik alvast vooruit betalen,
dan weet ik ;enminste wat ik over heb
en welk bedrag ik met uitgaan en zo
besteden kan. Deviezen, niets dan de
viezen, hè?"
„Welke nationaliteit hebben jullie
vari het jaar het meest als gast ge
had?"
„Ons hotel Canadezen, maar ik
denk, dat dit met andere hotels in an
dere plaatsen wel veel zal verschillen.
Deze Canadezen waren oud-soldaten
uit de oorlog, die vrienden en kennis
sen in Nederland kwamen opzoeken.
Verder waren er ook veel Belgen;
ons land is goedkoper dan het hunne.
Engelsen zijn er ook vrij veel geweesi
en zjj verbazen zich telkens weer over
de uitgebreidheid van de menu's.
Over het algemeen ben ik van me
ning, dat de buitenlanders tevreden
zijn over de service in de Nederlandse
hot'els en verder over hetgeen zij in
Nederland te zien .krijgen. Een aardig
voorval beleefde ik onlangs nog, toen
naast elkaar een Amerikaan, een
Fransman en een Zwitser om inlich
tingen kwamen vragen. Ik antwoord
de elk in zijn eigen landstaal en dat.
was voor de Amerikaan, of hij het in
Keulen hoorde donderen. „Spreekt u
ook nog Nederlands," vroeg hij, „ot
bent u die taal nog aan het leren?"
(Van onze correspondent te Athene).
J7EN regeringscrisis is tegenwoordig in Griekenland een alledaagse ge
schiedenis. Niemand windt er zich bijzonder over op, het allerminst de
grote massa. Men weet, dat het langzamerhand onvermijdelijk geworden is,
dat de ene minister de deur voor de ander© openhoudt en dat op gezette
lijden de één of andere politicus door de koning met de vorming van een
nieuwe regering belast wordt. Intussen blijven eigenlijk steeds dezelfde man
nen in het kabinet, daar zjj meestal alleen maar hun portefeuilles onder
elkaar ruilen, zonder dat daarmede een belangrijke wijziging van de politieke
koers verbonden is.
|_|ET is kenmerkend, dat de val van een
regering zelden wordt voorafgegaan
door een verhit debat in het parlement,
door een polemiek in de kranten of
een politieke samenzwering. Even ken
merkend is echter, dat het periodieke
komen en gaan van de regeringen noch
op het openbare leven, noch op de
structuur van de staatsmachinerie in
vloed heeft. Dezelfde, ambtenaren, die
men onder Sophoulis, Papandreu, Tsal-
daris en Piastiras in de verschillende
ministeries aantrof, zitten óók onder
Themistokles Venizelos op hun stoelen.
Zij zijn de kroongetuigen voor de on
waarschijnlijke stabiliteit van het
Griekse staatsapparaat, dat niettegen
staande alle regeringscrises en de vele
politieke programmawijzigingen in het
oude, gebruikelijke rhythme verder
functionneert.
Het op- en aftreden van een nieuwe
regering geschiedt in een paleis, dat
met één front het grootste plein van
Athene flankeert, terwijl het andere
uitkijkt op de deftige, met bomen om
zoomde Kefisia-straat, waar zich de met
vlaggen- versierde ministeries, buiten
landse gezantschappen en vele prachti
ge villa's en zakenpanden bevinden. Als
op de avond van een niet bijzonder
onrustige dag een regering terugtreedt,
heeft op bevel van koning Paul de
Ja, je maakt wat mee in het hotel-
bedrijf
QP een dag kwam er een jong stel in
ons hotel met een tweeling van een
maand of zes. Ze waren op zoek naar
huisvesting in Den Haag. De eerste dag
merkten wij niets van de familie, waar
schijnlijk bleven ze, om de baby's te
verzorgen, de hele tijd op hun kamer.
Maar de tweede dag, het zal ongeveer
zeven uur 's avonds zijn geweest, zodat
alle kamermeisjes reeds naar huis
waren, kwam het vrouwtje naar mij
toe en vroeg: „Portier, mijn kindjes
zijn alleen boven; kunt u ze misschien
een schone luier aandoen als ze
schreeuwen? Als U zo om het kwartier
gaat kijken, is 't meer dan voldoende.
Kijk wat doe je in zo'n geval? Neen
zeggen, kan je niet, al verwens je de
dag waarop je hotelportier bent gewor
den, Ik heb die luiers verschoond na
tuurlijk; nu ik heb het geluk thuis een
paar kleuters te hebben, anders had ik
nooit geweten hoe een driehoeksluier in
elkaar zatNog een aardig voorval
was de invasie van de gewichtheffers
van verschillende nationaliteiten, die
aan het wereldkampioenschap kwamen
deelnemen. Bonken van kerels; wij
waren af en toe bang, dat ze door hun
bedden zouden zakken. Het is gelukkig
nooit gebébrd. De eerste middag dat
ze aan tafel zaten, bestelde een van de
Egyptenaren een reus van bijna twee
meter een menu. Lang tuurde hij er
op; ik geloof zonder te begrijpen wat
er feitelijk stond. Toen bestelde hij:
Twee gebraden kippen; acht eieren;
twee hele broden (geroosterd!) en een
kilo fruit na. Alles at hij achter
elkaar op. alleen liet hij wat fruit op
de schaal liggen. Wij hadden zo graag
een foto van zijn lunch genomen, maar
wij waren bang, dat hij boos zou wor
den -en dan.ik moet er niet aan den
ken".
Hoe is de betrekking van nacht
portier?
„Ook gezellig; je maakt vrij veel
mee. Het is typisch, dat de mensen zich
in de nacht het meest geneigd voelen
vertrouwelijke gesprekken met je te
voeren. Je wordt dan zo'n halve biecht
vader, die op een gegeven ogenblik een
Salomo's oordeel moet weten te vellen.
Niet altijd even gemakkelijk maar
ook dat hoort bij je betrekking".
daaropvolgende morgen de vorming van
een nieuwe regering plaats. Zulks ge
schiedt op de klanken van een muziek
corps der „Euzones" in zeer karakte
ristieke uniformen. Alle Griekse rege
ringsvormers bezitten ongeveer het
zelfde politieke programma. Zij verte
genwoordigen met verschillende for
muleringen ongeveer dezelfde idealen,
sociale eisen en vooruitstrevende doel
einden. De nieuwe ministerpresident, die
vaak voor de tweede of zelfs derde
keer dit ambt aanvaardt, stelt zich dan,
omgeven door de „oude garde", aan het
parlement voor. Alleen de linkse opposi
tie heeft zich tot nu toe buiten dit
schouwspel gehouden.
Weinig emotie.
JN het parlement zitten 250 afgevaar
digden. Als zij voor een zitting bij
een komen, verzamelt zich geregeld
voor het hoge ijzeren hek van het par
lementsgebouw een kleine volksmenigte,
die nieuwsgierig kijkt naar het voorrij
den van de vele prachtige Amerikaanse
wagens. Een grotere volksmenigte zit
geduldig aan de cafétafeltjes op de
trottoirs en volgt niet minder nieuwsgie
rig de intocht van ministers en kamer
leden. Wie over het verloop van de
parlementsonderhandelingen uit „direc
te bron" inlichtingen wil hebben, wendt
zich tot de dienstdoende politieagenten
voor het ijzeren hek, die precies weten,
wie op dat ogenblik volgens de agenda
spreekt. Als de premier het woord
heeft, vraagt iedereen zich af: „Wie
weet, of hij het vertrouwensvotum zal
stellen" of „zal de nieuwe rege
ring een meerderheid krijgen?" Als dit
laatste niet het geval is, dan zeggen de
agenten met een onverschillig schouder
ophalen: „De regering is gevallen!" of
als de regering met een kleine meer
derheid de zege behaalde, dan luidt hun
kort commentaar: „De regering blijft".
Publieke salons.
^LS de regering valt, gaat er een zacht
gemompel door de menigte. Aan de
café-tafeltjes wordt het nieuwtje van
de dag druk besproken. Men kan dan
luisteren naar specialisten in parlemen
taire routine, die precies weten te ver
klaren, waarom door een lichte ver
schuiving binnen een kleine groep van
afgevaardigden een votum van wan
trouwen tot stand is gekomen en
waarom de val onvermijdelijk was. Zij
weten echter ook overtuigend te ver
tellen, dat het lot van de regering reeds
de avond vóór de parlementszitting in
een van- de exclusieve politieke salons
door degenen,- die in de hoge politiek
aan de touwtjes trekken, tussen een
glaasje „uso" en een Turkse koffie be
zegeld was. Men moet namelijk weten,
dat de politieke salons in Athene dik
wijls de toon aangeven en dat daar de
op zichzelf onschuldige camarilla's in
de kring van enige grijze hoofden op
het middernachtelijke uur uitgebroed
v/orden. De grijze eminenties drinken,
als er volgens hun mening weer een
andere regering moet komen, niet al
leen „uso" en Turkse koffie, maar zij
plegen daarbij ook gezouten amandelen,
gecandeerde vruchten en met vanille
suiker bestrooide ijswafels te knabbe
len.
Ook het volk drinkt des middernachts
in de café's „uso" en Turkse koffie en
eet gezouten amandelen, maar het
heeft absoluut geen deel aan de gebeur
tenissen, die zich achter de gesloten
gordijnen der politieke salons afspelen.
Behalve die paar „specialisten" be
grijpt de man van de straat meestal
niets van het gecompliceerde rader
werk van het parlementaire mechanis
me en in de kranten zoekt hij tevergeefs,
wat er op het spookuur in de politieke
salons besproken, uitgebroed en be
sloten werd.
'P
(Van onze correspondent te Buenos
Aires)
nUIZENDEN immigranten, die gedu
rende de laatste jaren naar Argenti
nië geëmigreerd zijn, hebben hun hoop
om snel rjjk te worden definitief be
graven. Velen willen naar Edropa te-
mg, sommigen zouden liever vandaag
dan morgen terugreizen, als ze maar
het geld voor de overtocht hadden. In
het Italiaanse consulaat stapelen zich
de aanvragen tot terugkeer op. Volgens
welingelichte bron loopt het aantal van
deze aanvragen reeds tegen de 40.000.
In het jaar 1949 zijn in het geheel
90.000 Italianen naar Argentinië geëmi
greerd.
De reden voor deze teleurstelling is
vooral te zoeken in de snel slechter
wordende levensomstandigheden in Ar
gentinië. De duurte neemt ongekende
vormen aan. Nog steeds worden de
prijzen van sigaretten, vlees, leder,
textielgoederen en de spoorwegtarie
ven verhoogd. De devaluatie van de
Argentijnse peso, die in de laatste da
gen van Augustus plaats vond, begint
nu haar volle uitwerking te tonen. Alle
uit het buitenland geïmporteerde pro
ducten stegen gemiddeld veertig pro
cent in prijs. De scheepspassages uit
Europa werden met zestig procent ver
hoogd. En alsof dat alles nog niet ge
noeg was, werden tegelijkertijd de be
lastingen verhoogd.
Met deze algemene aanval op de le
vensstandaard van de grote massa wer
den alle voordelen, die arbeiders en
kantoorpersoneel in de eerste jaren
van het Peronistische regime behaald
hadden, practisch geannuleerd. Sommi
ge beroepsgroepen staan er tegenwoor
dig slechter voor dan vóór de „natio
nale omwenteling". Perón weet heel
goed, dat de ingrijpende economische
maatregelen zijn populariteit moeten
verminderen, maar er blijft hem geen
andere keus over met het oog op de
overdadige spilzucht, die in de laatste
jaren in regeringskringen heerste. Ar-
gentmie's regering heeft eigenfejk sinds
1945 steeds boven haar stand geleefd.
Het vijfjarenplan, dat de gedwongen in
dustrialisatie van het land tot doel had,
werd door dé voortdurende uitgave van
nieuw papiergeld gefinancierd. Na de
normalisering van de wereldmarkten
blijft Argentinië niets anders over dan
toe te geven, dat de Argentijnse peso
een groot deel van zijn waarde ver
loren heeft. De belastingschroef moet
steeds vaster aangedraaid worden.
Al heeft Perón ook door zijn nieuwe
maatregelen aan populariteit ingeboet,
toch is zijn regime nog niet in gevaar,
zolang hij het leger achter zich heeft,
dat hem aan de macht heeft gebracht.
Ook treft de regering alle mogelijke
maatregelen ter verhindering van even
tuele activiteit der oppositie. De in de
laatste tijd door de Peronistische rege
ringsmeerderheid uitgevaardigde wet
ten over het dragen van wapens, over
hoogverraad en spionnage, enz. hebben
een tweeledig doel: zij moeten in Wash
ington een goede indruk maken (om de
oorlogsindustrie van Argentinië niet in
gevaar te brengen) en zij moeten tege
lijkertijd de regering in staat stellen
iedereen achter slot en grendel te zet
ten, die tegen Perón is. Met een varia
tie op het beroemde gezegde van Goe-
ring: Perón wil zelf beslissen wie com
munist is.
Maar zoals de stand van zaken thans
is. zal er over de bestendigheid en de
soliditeit van het Peronistische regime
vooral in de Verenigde Staten worden
beslist.