or Ruys veertig jaar op de planken Frankrijk voor zware taak n Sijtje Boes van Marken in het zilver Symbool onzer levende hoop Nederlandse zakenleven tegen behoud van Nieuw-Guinea v w Drooi acteur jubileert in „De familie Gregory" van Browne Menselijkheid zijn grootste wapen Russen houden opnieuw Britse treiier aan Nederlanders op Ambon willen evacueren Witboek van het Westduitse Vakverbond Onaangenaam avontuur Nu weer een explosie in een melkfabriek Onze belangen worden hierdoor niet gediend Ook Indonesië moet begrip opbrengen Indo-China in gevaar Slechte indruk in andere rijksdelen Sijtje Boes jubileert Vissersschuit in brand voor Engelse kust Uitbarsting van Stromboli duurt voort Soldaten varen thuis AMBON EN DE A.R. Internationale hulpverlening door het Rode Kruis DINSDAG 24 OCTOBER 1950 1 - - - - - Jï V* U/\UUAVI' Art IT1 A^f Al-f ry £OR RUYS, de acteur van wien Verkade eens zei: „Als ik de hele landkaart van acteurs voor me leg, pik ik er maar één Shylock uit en dat ben jij", deze Ruys die zich voor zijn jubileum zo graag een Spectacic Coupé van zeer uiteenlopende rollen had gedroomd waarin hij een dramatische één-acter had willen laten volgen door 'n luchtige conférence, een kluchtspelscène door een eigenwijs liedje van Brammetje, 'n flits fijn comediespcl door een Shakespeare- fragment om daarin zijn opvatting van Shakespeariaanse humor te belijden.... deze Ruys zal jubileren in een typisch Engels family domestic play „The Holly and the Ivy" („De familie Gregory") van Wyniard Browne. En als Donderdag November „toute Amsterdam" zich opmaakt om Cor Ruys te huldigen, zal in de kleedkamer van de Stadsschouwburg de acteur zich de kop zetten (oh, met een enkele veeg schmink slechts) voor de hoofdfiguur uit „De familie Gregory' zullen de jubelvoorstellingen in Rotterdam (op 1 November), Dordrecht (op 3), Haarlem (op 4) en Delft (op 6) reeds achter de rug zijn en (waarschijnlijk) een deel van het publiek even lichtelijk teleurgesteld zijn dat „hun" Cor Ruys töich voor zijn jubileum geen stuk koos met een parade-rol, doch, intégendeel, zich bewust geregiseerd heeft naar een figuur psychologisch zuiver passend in het ensemble dat tezamen met hem eer bewijst (en relief geeft aan) die moderne stijl van spelen welke voortkomt uit en prachtig zuiver afgestemde psychologische' regie. DUYS heeft het ondefinieerbaar „it" dat vrijwel bij iedereen van het pu bliek van zij- en frontloge, stalles en parket tot op het tweede amphit- aan tikt. Ruys immers speelt in elke rol een stuk (of stukje) van ons eigen le ven, van het leven dat we elke dag bè- leven, het leven van kleine en gewone mensen, van verkreukelden of ver keerd gestrekenen wier doen en laten wij met een grimas, een grijns of soms wat schrijnend langs ons doen glijden. Ruys geeft aan zijn typeringeh immer die dosis warm intense menselijkheid mede, dat begrijpende mededogen, dat moeilijk definieerbare, dat zijn Topaze veruit boven het lachwekkende, de brave Brotonneau boven het suf-gewo- ne, het door-en-door burgerlijke heft, en ontroert en appelleert aan ons ge voel! Hij bezit het vermogen om hen die komen om te „gieren, te lachen en te brullen" (omdat zij hem eens zagen in de creatie van een der vier heren zede lijkheidsapostels in ,,De Spaanse Vlieg" Tiedemeijer of hem zich herinne ren uit een doldwaze cabaretschets als „Wie z'n hoed is dat") met een sober gebaar, nauw merkbaar maar gedragen door een enorme spanning van binnen uit. door een even sluiten van de ogen of n' importe welke medium ook, te dwingen als het ware hem te accepte ren in de figuur die hij op dat moment wil zijn. Hij maakt toneel met een zo vTeinig aan uiterlijke middelen dat het het sublieme benadert. Zij, die Ruys vormden QNDER Adriaan van der Horst zette hii ziin eerste schreden op het to- (Vervolg van pag. 1) De spanning', die tussen beide grote wereldmachten bestaat, deelt zich uit kracht van haar wezen aan de ge hele mensheid mede en het behoef! daarom geen verwondering te wek ken, dat menigeen zicH over de Uno slechts uitlaat in spottende en cyni sche opmerkingen. De hoop, dat de Organisatie der Verenigde Volkeren spoedig zal slagen in het vervullen van de grootste harer taken hel bewaren van de vrede wordt zwak ker naarmate de legers der tegen standers sterker worden. Wat er ten slotte overblijft is vertwijfelde berus ting En toch: hoezeer ook de werkelijk heid schijnt te spotten met het ide aal, tóch zal het laatste woord aan de redelijkheid der wijsheid zijn en niet aan de zedeloosheid van het ge weld. Zijn er niet de eerste voorte kenen van gezien, pril als sneeuw klokjes in het vroege voorjaarsveld? Veel en velerlei is het humanitaire werk geweest, dat reeds op het te goed van de Uno kan worden ge schreven. De vrede in Palestina, kwam deze niet, mede dank zij het of fer van graaf Bernadotte, tot stand? Was het ontrukken van Zuid-Korea aan de greep van zijn belagers niet het resultaat van het gezamenlijke, snelle optreden der Verenigde Volken? Groot zijn de offers, die gebracht zijn en groter zullen de offers wezen, die nog gebracht moeten worden. Maar het is niet te veel voor het men sengeluk, al gaan er ook tienmaal tienduizend harten stuk. Slechts wie beseft, dat de weg, die voor ons ligt een moeilijke en een zeer lange is die onthoudt zich van onvruchtbaar sarcasme en wapent zijn hart met geloof en hoop, opdat, zo wij het dan niet meer beleven, al thans voor onze kinderen en kinds kinderen een wereld zal openbloeien waarin het recht ten richtsnoer zal zijn voor de naties en de rede tot een gebod voor hen, die heersen. Mogen de eerste jaren van de Or ganisatie der Verenigde Naties dan verduisterd zijn door de onweers wolken van nieuwe dreiging: geen dreiging kan raken aan de geest, waaruit en waardoor zij ten leven Sssvam. En wat het geweld ook doden jlSlfet dat is zeer veel in deze da gen) de geest ctoden van een le vend en waarachtig ideaal kan niets en niemand. Daarom wappcre op deze dag der Verenigde Naties haar vlag breeduit als een getuigenis van ons wachten op de dag, die eenmaal komt is de bergen zullen J de neel, bij Prot leerde hij typeren vooral door uiterlijke middelen; bij Prot ook werd hij meester in het „zetten van koppen" (en in de voorstelling van „Zo gaat het soms" kunt u nóg consta teren hoe tot in het uiterste uitgepunt hij een kop werkelijk creëert!). In Ver kade vond hij zijn grootste regisseur. „Bij Verkade liep je college" pleegt hij te zeggen, en bij Nap de la Mar onder ging hij de magie van de improvisatie als zij voorkomt uit een volkomen in- en bèleven van de te creëren figuur. Met het hart ^fELE en velerlei rollen heeft hij voor het voetlicht gebracht en vragen we hem welke rol hem het liefste was dan gaat even de hand naar het hoofd en sluiten de ogen zich ajsof hij terugblikt. Dan komen aarzelend namen: „De oude Müller uit „De vier Müllers", Pa ter Hyacinth uit ..De Zwaan" van Mol nar, Topaze, Pollonius. Mercutio uit „Romeo en Julia", de wijnproever uit „Wie het laatst lacht".maar, moet hij uiteindelijk bekennen niet te weten welke rol hem het naast aan het hart ligt; elke rol heeft z'n bekoring omdat hij altijd gelegenheid geeft, móét ge ven, een méns op de planken te bren gen en dit is het vooral wat mij in ..The Holly and the Ivy" het meeste trekt: deel uit te maken van een ensemble in een rol die prachtig getekende fa cetten heeft, waarin je het publiek iets geven kunt dat harten warmt; een rol die je met coeur moet spelen!" Wij zullen er zijn als Ruys jubileert, zullen hem graag hulde en dank bren gen voor alles wat hij ons (en het to neel) heeft gebracht. Een ere-comité voor huldiging werd samengesteld en namen van ministers (prof. mr. P. Th. Rutten en mr. D. G. W. Spitzen), secretarissen-generaal (mr. H. J. Reinink en J. M. Kiveron) alsmede van commissarissen van de Koningin in de provincies Noord- en Zuid-Holland dr. J. E. Baron de Vos van Steenwijk en mr. L. A. Kesper, als ook de staatssecretaris van O. K. en W., mr. J. M. L. Th. Cals en van dr. N. R. A. Vroom, hoofd Afdeling Kunst van het ministerie van O.K. en W., geven daar relief aan. In het plaatselijk co mité van Amsterdam zijn het naast de eerste burger, mr. A. J. d'Ailly, vele fi guren uit de wereld van kunsten en wetenschappen als ook uit industriële kringen die zitting hebben; op zichzelf reeds een grote erkenning voor het werken van deze acteur. 9 November, Stadsschouwburg Am sterdam. De grote jubileumtournee om vat bijna alle belangrijke plaatsen in ons land. Dat het Nederlandse publiek zich een Ruys waardig moge tonen door te komen in groten getale als het affiche aankondigt: „Veertig .iarig to neeljubileum Cor Ruys! Het „Vrije To neel" brengt „De Familie Gregory". We zijn het hem en zijn talent verschul digd! Voor de tweede maal in een maand heeft een Russische kanonneerboot een Britse treiier in de Witte Zee aange houden. Ditmaal is het de ..Hugh Wal- pole" uit Huil. De eerste treiier, de „Swanella" werd indertijd opgebracht en na vijf dagen weer vrijgegeven. Het Bureau Zuid-Molukken te 's-Gravenhage heeft Zondag een tele gram uit Ambon ontvangen waarin ge wezen werd op de dringende nood zaak de tweehonderd Nederlanders op Ambon te evacueren in verband met de oorlogstoestand en de dreigende hongersnood. Er werd aan toegevoegd dat contact met de Nederlandse Hoge Commissaris te Djakarta onmogelijk was. Ten slotte werd verzocht de in houd van het telegram ter kennis te brengen van de Nederlandse regering. Het Westduitse vakverbond heeft een witboek over de „infiltratie van communisten" in de vakverenigingen uitgegeven, waarin wordt gezegd, dat de SED 20.000.000 westelijke marken maandelijks toegewezen zou hebben teneinde de Westduitse communisti sche partij te veranderen in een net werk van saboteurs, agenten en agita tors. De agenten hadden tot taak zich bemind bij mede-arbeiders te maken zonder zich als communisten voor te doen. Er zouden 350 communisten lei dende posities in de Westduitse vak beweging hebben. LAATSTE TRANSPORT EMIGRANTEN NAAR AUSTRALIË Woensdag a.s. zal de „Sibajak" van de Kon. Rotterdamse Lloyd voor de derde en laatste maal in dit jaar met bijna duizend Nederlandse emigranten van Rotterdam vertrekken. Voor de geestelijke verzorging van de passagiers gedurende de reis zijn aan boord ds. P. H. Pellicaan uit Baren- drecht en pater W. van Baar uit Zwaagdijk. De jongste passagier is de veertien dagen oude baby van de familie Van der Loos uit Wateringen en de oudste is een 56-jarige kleermaker uit Am sterdam. De 20-jarige Nederlander Hans Ferree zit sedert enige dagen in een gevangenis te Montreal. Een jaar geleden verliet hij Neder land met als enige wens: de wereld te zien en een all-round buitenlands cor respondent voor Nderlandse bladen tc worden. Ferree arriveerde na veel omzwervingen in Algiers en monster de daar op een schip, dat naar Canada vertrok. In de haven van Montreal verliet hij in Augustus van dit jaar het schip en ging aan wal, waar hij een haantje zocht en vond. Zijn bedoeling was via Canada naar de Verenigde Staten en Z.-Amerika te gaan en daar zijn omzwervingen voort te zetten. De emigratie-dienst in Montreal stak echter een stokje voor dit plan. Toen Ferree zich van geen kwaad be wust, naar het emigratiekantoor be gaf, om zijn papieren in orde te laten maken, werd hij in de kraag gegrepen en in de gevangenis gezet. Het is nu eenmaal egen de wet om te drossen en illegaal een land binnen te komen, al beweert Ferree tegen de Canadese emigratie-autoriteiten, dat hij dit niet wist. Hij zal vastgehouden worden tot het onderzoek in zijn zaak is voltooid. Vijf personen werden gewond In de melkfabriek van de Verenigde Veluwse Melkfabrieken te Nunspeet ontplofte Maandagmiddag een sterili- seerketel, waarin zich verscheidene flessen melk bevonden. Vijf personen, die in die afdeling werkzaam waren, bekwamen min of meer ernstige brand wonden. Ze zijn per ziekenwagen naar hun woningen vervoerd. Het Nederlandse zaken- en bedrijfsleven in Indonesië deelt allerminst de in zichten van de Nederlandse regering ten aanzien van de souvereinitcit over) Nieuw-Guinea. Men is van mening, dat de grote belangen, die Nederland in In donesië nog steeds heeft, niet Worden gediend door vast te houden aan de sou-) vereiniteit over Irian! De meeste Indonesiërs zouden het, nu Indonesië zelfstan dig is geworden, moeilijk kunnen verkroppen, indien het verafgelegen Neder land ook in de toekomst nog als koloniale mogendheid de oostelijke buur van Indonesië zou zijn. zal volgen, het moet twijfelachtig wor den geacht, dat ons land in staat zal zijn. de reusachtige kapitalen op te brengen, die nodig zijn voor de goede ontwikkeling van Nieuw-Guinea. Men acht het dan ook wenselijk, dat de Nederlandse regering zijn houding herziet, wil men het juiste klimaat scheppen voor het behoud van de Ne derlandse belangen in Indonesië. Ech ter dient dan ook Indonesië het juiste begrip op te brengen, en de elemen ten, die een oplossing zouden willen forceren, vast in de hand te houden. Er vallen in dit opzicht gevaarlijke klanken te beluisteren, vooral, wan neer in dit verband wordt gepleit voor represailles tegen het Neder landse bedrijfsleven in Indonesië, dat aan de opvattingen der regering aan gaande Nieuw Guinea part nog deel heeft. De Nederlandse ondernemers in In donesië hebben over het algemeen de onafhankelijkheid van Indonesië als feit aanvaard en trachten zich hiernaar te richten bij hun werk. Zij streven zake lijke belangen na doch zij willen deze inpassen in de nieuwe verhoudingen. Omdat men in ondernemerskringen er op rekent, dat deze houding begre pen en gewaardeerd zal worden bij de kalmering der gemoederen hoort men hier ook geen stemmen die plei ten voor het behoud van de souverei- niteit over Nieuw-Guinea. Deze zou den immers de sfeer, waarin moet worden gewerkt, eerder bederven dan verbeteren, en een belemmering kun nen zijn voor de groei van de juiste verhoudingen. Men beseft weliswaar, dat de souve- reiniteit over Nieuw Guinea voor Ne derland een ernstige zaak kan zijn, maar een overheersende kwestie kan zij nooit worden, omdat zij in ieder geval tijdelijk zal zijn. Ook Neder land wil immers op den duur dit gebied tot zelfstandigheid opvoeden! Afgezien daarvan welke politiek men ook (Van onze correspondent te Parijs) JJe militaire situatie in Indo-China wordt met de dag ernstiger en men begint zich in Frankrijk hoe ianger hoe meer af te vragen, of het op de duur mo gelijk zal zijn dit gedeelte van de Franse Unie te behouden. Alle kranten van rechts tot links zoeken naar de schuldigen voor de catastrophen, die elkaar daar opvolgen en men vraagt zich af, welke oplossing voor dit uiterst pijnlijke vraagstuk gevonden kan worden. De invloedrijke en zeer deskundige generaal Juin en minister Letourneau zijn zo juist in Saigon aangekomen om de toestand ter plaatse te bestuderen. Over het algemeen kan men over Frankrijks hoge commissaris in Indo-China, de heer Pignon, niet veel goeds horen. Enkele dagen voor dat een legertje van drieduizend man door de troepen van Ho Chi Minh gewoon in de pan gehakt werd, heeft de heer Pignon nog verklaard, dat de toestand zich snel aan het verbeteren was. ENGELAND CONTROLEERT VREEMDELINGEN Het Britse ministerie van Binnen landse Zaken is gisteren begonnen met een uitgebreide controle op in Engeland werkzame vreemdelingen. Te Chorley, in Lancashire, werden ne genhonderd in kosthuizen levende bui tenlanders ondervraagd. Hoe komt het. dat de militaire situ atie in Indo-China, of om het precie- ser te zeggen in Tonkin, zo in het na deel van Frankrijk is veranderd? La ten we eerst eens nagaan, over welke troepen Frankrijk in dit gedeelte van Azië beschikt. Het Franse expeditie corps bestaat uit ongeveer 152000 man troepen, waarbij men dan nog moet optellen de 4000 soldaten van het z.g nationale leger van Vietnam, dat zijn dus de Indochinese troepen, die onder Franse vlag vechten. Van deze strijd macht nemen ongeveer 80.000 man di rect aan de gevechten deel. Op Vrijdagavond 3 November zal op Marken een grote feeste lijk broodmaaltijd worden aange richt voor niet minder dan 150 personen. Een van hen, die hier voor een uitnodiging ontving, is de dirigent Pierre Monteux. De gastvrouw is Sijtje Boes, de be kende Marker zakenvrouw, die 25 jaar geleden haar winkel opende aan de dijk, waar de boot van Monnikendam aanlegt. Sijtje is een van de 14 kinde ren uit het gezin van haring- koopman Boes. Als 13-jarig meis je trokken zij en haar jongere zusje er met een mandje vol sou venirs op uit en deden goede za ken met de vreemdelingen. „Ik moest bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog in een dienstje te Haarlem, maar dat beviel mij niet - zo vertelt Sijtje ik schreef toen op een advertentie van een melksalon op de Nieuwendijk te Amster dam. Daar heb ik enige tijd ge werkt, maar toch trok Marken me weer. In 1919 keerde ik op het eiland terug en trouwde een jaar later". Vreemdelingen kwa men haar huisje bezoeken, maar Sijtje wilde geen fooien aan nemen. Zij begon kleine souve nirs te verkopen. Op een keer verkocht Sijtje zelfs de Zondagse dracht van zichzelf en haar man aan een Amerikaans echtpaar. 25 jaar geleden kocht zij het hoekje grond, waar nu het Mar ker show-house staat. Het heeft echter heel wat voeten in de aar de gehad eer het zover was, zelfs de commissaris der Koningin en de Gedeputeerde Staten zijn er aan te pas gekomen. Twaalf en een half jaar geleden werd er een bazar bij geopend. Vooral mede door Sijtje Boes' activiteit is het vreemdelingen verkeer op Marken zeer sterk toegenomen. Jaarlijks komt er een niet onaanzienlijk bedrag aan deviezen binnen. Sijtje spreekt vlot haar talen en ook het omrekenen van de diverse koersen er kan met buiten landse valuta worden betaald gaat haar vlot af. Op de foto links de jubileren de Sijtje Boes en rechts haar be roemde huisje. Deze troepen zijn over het algemeen vrij goed bewapend. Daar staat tegen- ever dat de gehele luchtmacht, die voor de gevechten in dit gedeelte van Azië van zeer groot belang is, bestaat uit slechts enkele jachtvliegtuigen en een paar verkenners. De bommenwer pers, die Amerika stuurt, heeft men dan ook meer dan hard nodig. Ook de Marine, die ter plaatse is, is veel te klein. Men heeft vooral behoefte aan een groot aantal kleine amphibie-vaar- tuigen. Weinig Fransen. HET Franse expeditiecorps in Indo- China bestaat voor het allergrootste gedeelte uit niet-Fransen. Het zijn vrijwilligers uit Frans Midden Arika (Senegalezen, dus negers), Morocanen. Indochinezen en voorts vecht ook het beroemde en beruchte vreemdelingen legioen in Tonkin. Wat stelt de communistische leider van de opstandelingen daar tegenover? Men moet algemeen toegeven, dat men dat niet precies weet. Wel moet alge meen toegeven, dat men dat niet pré- ciss weet. Wel moet aangenomen worden, dat men van Franse zijde de ontwikkeling van Minhs troepen sterk heeft (jnder- schat. De benden gewapenden partisa- nen ziin uitgegroeid tot een uitstekend afgericht, goed gewapend, bijzonder fel vechtend leger. Dat deze troepen steun ontvangen en hoe langer meer steun zullen ontvangen van het nabije China, daar twijfelt niemand meer aan. De kaders van Ho Chi Minhs le gers worden stellig in China afge richt en aangezien in de gedeelten van Tonkin, die Minh nu controleert, vrij wel geen wapens gemaakt kunnen worden, moeten dus de mitrailleurs en de kanonnen voor een groot ge deelte wel via de Chinese grens wor den aangevoerd. De Fransen hebben de laatste weken grote stukken van de Chinees-Tonkinese grens moeten ont ruimen. zodat het niet meer mogelijk is de wapenleveranties van Mao Tse Tung aan zijn vriend Ho te onder scheppen. Weliswaar heeft de Viet Minh nog niet de helft van Tonkin on der ziin controle, maar toch wordt de belangrijke stad Hanoi op het ogen blik. dat wij dit schreven, al bedreigd. Daar staat tegenover, dat in de twee andere Indochinese landen. Laos, Cam- bodge de toestand nog rustig is. Nog geen oplossing in 't zicht. HOE de situatie zich verder zal ont wikkelen? Zeker voorlopig nog niét in het voordeel van Frankrijk. Jules Moch. minister van defensie, is naar Amerika geweest om hulp te vragen, aangezien men in Frankrijk van me ning is, dat de verdediging van dit ge deelte van Azië een internationaal probleem is. Maar de Amerikanen staan kennelijk niet te dringen om hier eens flink te gaan ingrijpen. Bo vendien menen zij, dat Frankrijks po litiek in Indo-China wel wat vooruit strevender zou kunnen zijn, dat wil zeggen, dat men de drie landen van di,i gedeelte van de Franse Unie nog meer vrijheid zou moeten geven. Maar ook dat is niet eenvoudig, aangezien men van officiële Franse kant ook wel be gint in te zien, dat keizer Bao Dai niet de geschikte figuur is om het hoofd te bieden aan Ho Chi Minh. In 1949 heeft die oorlog in Indo-China al bijna anderhalf mililard gulden ge kost en het volgend jaar zal er nog Ter hoogte van de South West Swia Boei, op ongeveer 24 kilometer uit de Britse kust tussen Southend en Clac- ton werd gisteravond een klein vis sersvaartuig brandend aangetroffen. Het was de Holba LO 350. Het Duit se stoomschip Fasan heeft een over levende, met name Donald Archer, aan boord genomen. De andere op varende; een onbekende Canadees, wordt nog vermist. De brand is ge doofd, maar het scheepje was gister avond laat in zinkende toestand. De uitbarsting van de Stromboli, die drie dagen geleden is begonnen, duurt nog voort. De drie lava-stromen, die zich zeewaarts bewegen, zijn thans in hevigheid afgenomen. In het dorp For- gia Vecchia is door het vallen van vul kanisch gesteente brand ontstaan. De bewoners van het eiland houden zich gereed voor evacuatie, voor het geval de uitbarsting ernstiger mocht worden, 's Nachts verlichten de lavastromen en de asregens de hemel, Dikke rookwol ken stijgen uit zee op. Amarapoora, met soldaten op weg naar Rotterdam, was Zaterdag 900 mijl O.Z.O. Guar- dafui. A s t u r i a s, met militairen op weg naar Amsterdam, vertrok Zondag van Colombo. Castelbianco, met militairen op weg naar Amsterdam, was Zondag te Aden. S k a u g u m, op weg naar Rot terdam, passeerde Zondag Malta. Het moderamen van het centraal co mité van Antirevolutionaire kiesver enigingen zal de buitengewone deputa- tenvergadering van de Anti-Revolutio naire Partij, die op 26 October wordt gehouden, voorstellen „als haar gevoe len uit te spreken dat het regerings beleid inzake Ambon veroordeeld moet worden en dat de regering alsnog maat regelen van effectieve strekking heeft te nemen ten behoeve van recht en le ven van de Ambonnese bevolking"; en ten slotte: „deze uitspraak ter kennis van de regering te brengen." Dc delegatie van het Nederlandse Rode Kruis heeft op een Rode Kruis- vergadering te Monte Carlo een motie ingediend, die met grote meerderheid van stemmen is aangenomen. De mo tie behelst, dat indien de omstandig heden in een bepaald land dit noodza kelijk zouden maken, het Internatio nale Rode Kruis zich tot de Verenig de Naties zou kunnen richten om te bewerkstelligen dat de regering van het betreffende land het verlenen van Rode-Kruishulp ten behoeve van de slachtoffers toelaat. BESPREKINGEN TUSSEN TIBET EN CHINA De Tibetaanse regering heeft haar de legatie, die zich op het ogenblik te New Delhi bevindt, opdracht gegeven onmiddellijk naar Peking te reizen voor het voeren van onderhandelingen over dc toekomst van Tibet met de regering van Mao Tse Toeng. Met ingang van 1 November 1950 is de heer E. A. Kaijadoe benoemd als vertegenwoordiger van de Republiek der Zuid Moiukken in Nederland. dieper in de schatkist getast moeten worden. Daarom is het te begrijpen, dat een krant als Le Monde (liberaal) de mo gelijkheden onderzoekt, hoe Frank rijk zich zonder al te veel verlies aan prestige uit dit wespennest kan terug trekken. Men dient namelijk niet te vergeten, dat de nederlagen van de laatste weken ook in andere delen van de Franse Unie een zeer slechte in vloed kunnen hebben.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 4