Zes Engelse Sea-Scouts kregen een laatste rustplaats op Texel Drijft Frankrijk naar nieuw „München"? De Regering onvermoeid is Zo waarlijk Ongegronde vrees is steun aan Moskou Atlantisch Pact bedreigd Koning-Stadhouder Willem III herdacht Gigantisch Spaans Spoorwegproject Zuinig met licht tijdens de piekuren! Anders wordi men afgesloten I KLOKKEN BEIERDEN Helderse padvinders adopteerden het graf Rev. Dye leidde een rouwdienst Auto in kanaal gereden ZUIVERING IN DE S.E.D. OP KOMST Bruinvis in IJselmeer gevangen „Vredesapostelen" te Warschau bijeen OP HET MATJE DONDERDAG 16 NOVEMbVft 1Ö50 (Van onze diplomatieke medewerker) „NIEUWE conferentie van Grote Vier houdt een gevaar in", schreven wij on- langs. Oorspronkelijk had er gestaan „groot" gevaar, maar bjj nalezing van mUn kopij verving ik „groot" door „een", omdat ik achteraf toch nog genoeg vertrouwen had in het gezonde verstand der Fransen, om te kunnen aannemen, dat zij de tactiek van Moskou, dat er op uit is, een wig in het Westerse kamp te draven, snel zouden doorzien. Dit vertrouwen, zo moet nu worden vastgesteld, was helaas niet gerechtvaardigd. Maandag kwam de Franse ministerraad bijeen om de verklaring te bespreken, die minister van buitenlandse zaken Schuman Dinsdag in de Nationale Vergadering in antwoord op het Russiche initiatief tot een nieuwe conferentie over Duitsland aflegde. Wat op deze zitting van de ministerraad volgens verschillende Franse bladen, die zich er op beroepen, con tact met ministers te hebben gehad, en ook volgens buitenlandse politieke waarnemers in Parijs is besproken, geeft aanleiding tot groot pessimisme. yiJDENS de ministerraadszitting zou ik geef het relaas in het kort weer minister Schuman een uiterst naargeestig beeld van de huidige in ternationale politieke situatie hebben opgehangen. Volgens hem had de winst der Republikeinen bij de verkiezingen in de Verenigde Staten diegenen in Amerika de overhand bezorgd, die met liet denkbeeld van een preventieve oorlog spelen. MacArthur, een groot militair, maar een slecht politicus, en een man met aggressieve neigingen, zou in Oost-Azie zozeer vrij spel ge kregen hebben, dat men er het ergste van moest vrezen. Ook het Atlantisch Pact zou ten gevolge van de Ameri kaanse politiek zijn defensief karakter meer en meer verliezen en tot een aggressief instrument worden. Dat bleek, volgens de minister, wel daar uit, dat Washington de aanvankelijk aan Frankrijk toegedachte taak namelijk de kern van een Atlantische strijdmacht in Europa te vormen naar West-Duitsland trachtte over te hevelen. Rusland zou dit niet afwach ten en zelfs als het dat wel deed, zou de hermilitarisering van Duitsland al leen al tot grote gevaren in de toe komst moeten leiden. Slechts een ver zoening met Rusland en de volledige ontwapening van geheel Duitsland zou de geweldige bedreigingen nog kun nen bezweren. Daarna deed Jules Moch, de mi nister van Defensie, er nog een schepje bovenop door te vertellen, hoe slecht het door hem in Washington (op de vergadering van ministers van Defen sie van het Atlantisch Pact) verdedig de plan-Pleven voor een Europees leger wel ontvangen was. Vervolgens Geert afzonderlijk Duiis leger (Vervolg van pagina 1) Het was volgens dr. Drees niet te verwachten, dat een Republiek der Zuid-Molukken zich zal kunnen hand haven in het kader der Republiek In- donesia. Maar een redelijke autonomie van Ambon dient gewaarborgd te wor den, evenals een amnestie. Onder ze kere garanties zou volgens dr. Drees de Republiek der Zuid-Molukken hier mee accoord kunnen gaan en de U. N. C. I. was bereid daarvoor be middeling te verlenen. Tot diepe teleurstelling der rege ring volgde op 23 September de mili taire aanval op Ambon, nadat de mi nister van Buitenlandse Zaken der R. I. S. dank aan de U. N. C. I. ge bracht had voor haar bereidheid. Toen zond dr. Drees zijn veelbesproken te legram. De hulp van het Rode Kruis is dooi de Apris verhinderd, zodat het schip op Ambon niet kon landen. Maandag jl. is een waarnemer van het Interna tionale Rode Kruis met een Indone sisch legervliegtuig naar Ambon ver trokken. Gemakkelijk kan men spreken van militir optreden onzerzijds, maar dr Drees noemde de gevolgen daarvan on overzienbaar. Op de jongste rede van president Soekarno inzake Nieuw Guinea wilde dr. Drees geen commentaar geven. Wat de terugkeer der militairen uit Indo nesië betreft, wanneer er na 1 Janu ari nog zouden moeten blijven, moet daartoe een wetsontwerp in de Sta- ten-Generaal ingediend worden. Europees leger. [ROMENDE tot de geweldige lasten verzwaring door de internationale situatie verklaarde dr. Drees geen af zonderlijk Duits leger te wensen, wel «en opneming van Duitse troepen in een Europees leger. Op dit gebied kun nen wij slechts langzaam vorderen want wat zou zulk een Europees leger zijn zonder Engeland, Zwitserland en Zweden? Er bestaat geen voornemen wijziging te brengen in onze maritieme plannen Doch dit betekent geen toezegging voor •11e tijden. Nederland, aldus dr. Drees in het laatste deel zijner rede, dat gewijd was aan het economisch beleid, is geens zins in decadentie en heeft zich uit de diepste diepte van na de oorlog om hoog gewerkt. De industrie bereikte in September het indexcijfer 151 tegen over vóór de oorlog en de werkloos heid is heel wat geringer van omvang dan toen. Te ver gaande liberalisatie achtte dr. Drees gevaarlijk en internationale Planning als de plannen-Schuman. Stikker en Mansholt op basis van re gelingen geboden. Daarnevens zal de 'egering zich tot het uiterste inspan- nen, om onredelijke prijsverhogingen tegen te gaan. De Kamer moet zich, zo vermaande dr. Drees tenslotte, strenge zelfbeper king opleggen bij het voteren van uit gaven en niet gepikeerd zijn. wjmneer de regering het „onaanvaardbaar" in slands belang laat horen. vielen er opmerkingen over het nog steeds bestaande Frans-Russische vriendschapsverdrag en het einde van de bespreking zou zijn geweest, dat de meerderheid zich uitsprak voor een verzoenende politiek tegenover Mos kou en het aan de dag leggen van zekere reserves ten aanzien van het Atlantisch Pact. Wel zou men inmid dels doorgaan met de uitvoering van het Franse herbewapeningsprogramma Gevaarlijke uitlatingen. ^U kan men natuurlijk moeilijk zijn hand in het vuur steken voor de juistheid van een verslag van een kabinetszitting, die uit de aard van de zaak geheim is. Maar inderdaad be vestigen inhoud en toon van de Dins dag door Schuman afgelegde verkla ring, dat er maar al te veel aanleiding bestaat voor de vrees, dat men in dit geval niet met loze geruchten te doen heeft. Zeker, Schuman hield zich daartoe was immers met Washington en Londen een afspraak gemaakt aan de verklaringen, welke reeds eer der door Acheson en Bevin over de Russische uitnodiging waren afgelegd' men kan Duitsland niet los van de andere internationale vraagstukken zien, het communiqué van Praag biedt geen basis voor besprekingen, de agen da zou zorgvuldig moeten worden op gesteld enz. Maar waar de Amerikaan en de Brit duidelijk maakten, dat zij geen vertrouwen in Stalins voorstellen hebben, gaf de Fransman te kennen dat zijn regering „het denkbeeld van een hervatting van het directe contact met Rusland gunstig gezind is" en dat zij daar „grote verwachting" van heeft. In het Kremlin zal men de oren ge spitst hebben. Het hoeft wel geen betoog, dat de Franse angst voor Amerikaanse „oor logsdrijvers" en mogelijke reacties daarop van Russische zijde niet veel minder dan waanzin is, die zich slechts laat verklaren uit het défaitisme, dat vele Fransen uit de snelle nederlaag tegen Hitier in 1940 hebben overge houden. Er is niets, absoluut niets, dat er op wijst, dat in Amerika het denk beeld van een preventieve oorlog, het welk er nooit op een aanhang van enige omvang heeft kunnen bogen, plotseling veld zou hebben gewonnen. Natuurlijk wenst men er, na hetgeen in Korea gebeurd is, een krachtiger politiek tegenover het communisme, maar daarvan kan men alleen maar zeggen, dat dit ook hoog nodig is. jyjET dit al echter is nu in de Atlan tische gemeenschap, die het bol werk tegen het Russische imperialisme moet vormen, de situatie ontstaan, dat van een van haar belangrijkste delen, Frankrijk, verwacht kan worden, dat het niet bereid zal zijn volledig aan de opbouw van een voldoend sterk de fensiestelsel mede te werken. Voor Europa, ja voor de gehele vrije wereld, houdt dat de grootste gevaren in. De hoop geheel opgeven echter is misschien nog niet nodig. De kans be staat nog, dat de Franse regering oo het laatste ogenblik zal inzien, dat een verzoening, die door de Sowjets niet eerlijk zou worden beantwoord, direct naar de catastrofe moet leiden. En blijft de Franse regering daar blind voor, dan zullen er in ieder ge val nog ontelbare Fransen zijn met een beter inzicht in de noden van de door Moskou en Moskou alléén ge schapen gespannen situatie. Tot hen behoort de invloedrijke generaal De Gaulle, die zeker niet zou nalaten, on middellijk zijn voordeel te doen met een voortgezette slapheid van de Fran se regering. En een sterk Frankrijk onder een lastige De Gaulle is in ieder geval verre te prefereren boven een zwak Frankrijk onder een kabinet van vriendelijke, maar al te angstige heren. In de Evangelisch Lutherse Kerk in Den Haag werd Dinsdag een herdenkingsdienst gehouden ter gelegenheid van de 300ste geboorte dag van Koning-Stadhouder Wil lem III. Een overzicht tijdens de herdenkingsdienst. (Van onze correspondent te Madrid) £RAAF GUADALHORCE, die onder Primo de Riveras, Minister van Fi nanciën van Spanje was, heeft sedert kort de leiding van de Spaanse spoor wegen op zich genomen. Hij geldt zowel in binnen- als buitenland als een van de beste Spaanse organisatoren en vooral in de Verenigde Staten, waar hij lange tijd in het bedrijfsleven werk zaam was, heeft zijn naam een goede klank en bezit hij vele relaties. J^A lang aarzelen heeft Guadalhorce zich door Franco laten overhalen naar Spanje terug te keren en zijn buitenlandse relaties en ervaringen ter beschikking te stellen van de nood zakelijke verbeteringen van het Spaan se spoorwegnet. Het gaat om een gi gantisch plan: de electrificatie van het 1482 KM lange traject van Irun naar Algeciras, dat in Noord-Zuidelijke richting van de Pyreneeën tot aan de straat van Gibraltar, dwars door het gehele schiereiland loopt. Van Franse en Engelse zijde bestaat begrijpelijker wijs veel belangstelling voor dit plan, dat erop gericht is een economisch achterland voor de haven van Gibral tar te ontsluiten en dat de landverbin ding Gibraltar-Parijs belangrijk zal verbeteren. Dat de Spaanse Noord-Zuid verbinding bij een eventuele Russische aggressie weieens de strategisch belang rijkste spoorlijn van Europa zou kun nen worden, verhoogt de betekenis van het plan. Uncle Sam helpt. ^JUADALHORCE heeft voor de uit voering van het project een oogje laten vallen op de ruim zestig millioen dollar, die het Congres in Washington voor de hulp aan Spanje voornamelijk voor het verbeteren van de verkeers technische situatie ter beschikking heeft gesteld. Guadalhorce zal echter méér dan dit verlangen, daar tenge volge van het tekort aan stroom, ook electrische centrales zullen moeten worden gebouwd. Als het Guadalhorce lukt zijn Amerikaanse vrienden voor het plan te winnen, staat Spanje waar schijnlijk op de drempel tussen de ze ven magere en de zeven vette jaren. Of het lukken zal? Dat weten alleen de hemel en Wallstreet. Zakenlieden Het ministerie van Economische Za ken vestigt er de aandacht op, dat op het naleven van de voorschriften be treffende beperking van het electrici- teitsverbruik tijdens de piekuren streng zal worden gelet. Speciaal op de naleving van de bepalingen inzake étalage- en reclameverlichting, buiten verlichting van openbare gebouwen, inrichtingen voor publieke vermake lijkheid, hotels, café's, restaurants en aanverwante bedrijven enz. zal nauw lettend worden toegezien. Bij het niet nakomen der voorschriften stelt men zich bloot aan afsluiting van de elec- triciteitstoevoer. (Van onze speciale verslaggever) D1M-BAM, BIM-BAM.Drie kwartier lang beierden gistermorgen de klokken van de eeuwenoude kerk van Den Burg haar bronzen geluid over de huizen van het vriendelijke dorpje op Texel. Bim-bam, bim-bam.Het was niet angst aanjagend, alleen maar ernstig. Even ernstig als de gezichten van de nijvere bevolking, die stil-nieuwsgierig samengroepte in de buurt van het kleine, maar stijlvolle bedehuis van de Doopsgezinde gemeente op de weg naar De Koog of Cocksdorp, al naar men belieft. generaal van de Boy-Scout-Association, majoor Milsom van de Field-Commis- sion der Engelse Padvinders in Duits land, die het transport verzorgde van de stoffelijke resten der drie in Duits land aangespoelde slachtoffers. Daar was ook als Engelse bezoeker mr. White, de vader van een van de omgekomen jongens, een stille beleef de man, op wiens gezicht men de smart niet peilen kon, die hij in zich omdroeg. Van Nederlandse zijde waren aan wezig Hopman B. M. van Griethuysen, die het Nationaal Hoofdkwartier van de Padvinderij vertegenwoordigde, de heer E. J. H. Volkmaars namens de Commissie voor het buitenland van de Ned. Padvinderij, dr. S. Kranenburg, namens de hoofdkwartiercommissie voor geestelijke training, mr. Van Vel- zen hoofdkwartiercommissaris voor de Katholieke Verkenners, Schipper Vië- tor, assistent-hoofdkwartiercommissaris der Zeeverkenners. Zij waren ver gezeld van afvaardigingen van de af delingen der N.P.V. en Katholieke Pad vinderij. Er waren zelfs Katholieke Waterpadvinders uit Den Bosch. Rouwdienst Tijdens de korte rouwdienst in de Doopsgezinde kerk, waar vier kisten waren opgebaard onder dekking van de Engelse vlag, las Rev. Dye 1 Cor. 15 in de gebeeldhouwde taal, waarin een maal Shakespaere zijn meesterwerken schreef: „Now is Christ risen from the dead...." klonk het door de gewijde stilte, waaraan een een invallende stra lenbundel van een milde najaarszon een bijzondere glans gafLife is a mystery"Therefore, my beloved brethren, be ye stedfast, unmoveable, always abounding in the work of the Lord" CVEN ernstig ook als die jonge pad- vinders en zeeverkenners, die de erehaag vormden voor dit kerkje, waar in aanstonds Rev. Dye uit Richmond bij Londen de rouwdienst naar Engelse trant zou leiden voor zes van de tien sea-scouts uit Mortlake, die op 25 Augustus bij een tocht op het Kanaal zo jammerlijk om het leven kwamen. Welgemoed was het tiental onder de beproefde leiding van Lt. Commander Weeden, First Mortlake Sea-scout die dag voor de thuisreis uit Calais ver trokken. Wat er gebeurd is? Men kan er hoogstens naar gissen. Geen der 15- a 16-jarige knapen zal het meer naver tellen. De stoffelijke resten van twee van hen spoelden op Texel aan, van een ander op Terschelling, van drie ande ren op Sylt in de Duitse Bocht. De zee die neemt, de zee die geeft. Maar van vier leden van de dappere bemanning van de sloep is nog steeds niets terug gevonden. Zelfs geen stukken van de boot zijn aangespoeld. Het is de wens der ouders geweest, dat de gevonden zes. o.w. commandant Weeden op Texel, dat stille Noordzee- eiland van Holland, in een gemeen schappelijk graf hun laatste rustplaats zouden vinden. En zo is het geschied. Veel belangstelling Gistermorgen waren velen uit de padvinderij naar het Eiland gekomen. Niet alleen Nederlanders waren er maar ook Engelsen, die samen met Rev. Dye de Noordzee waren over gestoken. Daar was mr. Freeman, de secretaris- En terwijl de organist het Slotkoor speelde uit de Mattheus Passie werden de kisten vervolgens naar buiten ge dragen. Vooraf gegaan door de jongens en meisjes, die de speelkameraden ge weest hadden kunnen zijn van de ver ongelukten, en gevolgd door de auto riteiten en de tallozen uit de bevolking, die zich bij de stoet aansloten, werden ze vervolgens naar het kerkhof ge dragen. Voor de geopende groeven stonden daar reeds twee kisten. Een voudige ruwhouten kisten, die door de bevolking veelbetekenend strandkisten genoemd worden, omdat ze van ge meentewege beschikbaar worden ge steld voor slachtoffers van de zee. Ook deze kisten waren gedekt met de Union Jack. Laatste groet Nog sprak Rev. Dye aan de ge opende groeve een kort woord. Een ge bed. Toen daalden de zes kisten. Secre taris-generaal Freeman strooide wat zand over de kisten. „Earth to earth. Dust to dustzei de predikant. En vervolgens werden er vele kran sen naar de open groeve gedragen. Burgemeester De Koning legde er een neer namens het gemeentebestuur van Texel. De padvinders en zeeverkenners volgden zijn voorbeeld en brachten een laatste groet door het bekende ma nuaal. Vader White was de laatste, die naar voren trad. Hij bukte zich en pakte een klein bosje rode anjers uit de bloemen- hoop voor de groeve, en legde het bij een bepaalde kist, om direct daarna in een smartelijk gebaar het padvinders- saluut te brengen. De laatste groet van een vader aan zijn zoon Tijdens de kerkdienst heeft de heer E. J. H. Volkmaars, commissaris voor het Buitenland van de Ned. Padvin derij In een in het Engels gehouden toespraak meegedeeld, dat de Helderse Padvinders het gemeenschappelijke graf van deze Engelse jongens hadden geadopteerd. Getracht zal worden er komende zomer een monument op te plaatsen. Schipper vond wagen met twee slachtoffers De Groningse brandweer heeft gis termorgen te Groningen een Skoda- automobiel met registratienummer HX 33142 uit het Hoendiep gehaald. In de wagen werden de lichamen van een man en vrouw gevonden. Men werd op het ongeval opmerkzaam gemaakt toen een schip dat ter plaatse voorbij voer op de gezonken auto stootte. Het ongeval geschiedde even buiten de gemeente Groningen. De weg maakt ter plaatse een grote bocht en hierdoor is de bestuurder vermoedelijk misleid. De wagen was door een garage in Den Haag verhuurd aan de heer G. B. C. de Bock uit Leiden, die samen met de heer L. P. A. Julien uit Voorburg zaken deed en het land afreisde. Beide mannen waren Dinsdagavond in Gro ningen aangekomen. Nadat zij enkele café's hadden bezocht, ging de heer J. nog een uurtje alleen rijden. Hij had in een café kennis gemaakt met mevrouw E. E. J. S. te Groningen; zij vergezelde hem dan ook op de zo noodlottig afge lopen nachtelijke tocht. De Oostduitse Socialistische Eenheids partij heeft een „grondige zuivering van vreemde, vijandige, cosmopoliti- sche, burgerlijke en sociaaldemocrati sche elementen" in de gelederen van de partij aangekondigd. De zuivering zal worden uitgevoerd door een vervan ging van de lidmaatschapskaarten door nieuwe en zes maanden in beslag ne men. Elk lid en elk candidaat-lid zal worden ondervraagd. Alleen wanneer de uitslag van dit onderzoek bevredi gend is, zal hij een nieuwe kaart krij gen. Schipper J. Plat van de VD 45 uit Volendam deed gister een merkwaar dige vangst. In de snoekbaarsnetten die hij bij Breezand aan de afsluitdijk had uitgezet bleek namelijk een bruin vis verward te zitten en met man en macht slaagde men er in het dier aan boord te krijgen. De bruinvis werd naderhand gekocht door de heer D. Wormsbecher te Hoorn. Het exemplaar woog vijfenzeventig kilo. Voor de afsluiting waren de bruin vissen vrij veel voorkomende ver schijningen in de Zuiderzee. Men ver moedt dat het gevangen dier door de sluizen het IJsselmeer is binnengeko men. Delegaties uit alle delen der wereld zijn Woensdag in Warschau aangeko men ter bijwoning van het wereld congres voor de vrede, dat heden zou worden geopend. Ondanks alle moei lijkheden is men er in geslaagd, vijftien honderd personen door de lucht uit Engeland naar de Poolse hoofdstad te brengen. JK HERKENDE het fragile manne tje-zonder-haar ogenblikkelijk. Dit was de kleine Johannes Breukelander, handelaar in ijswafels, die een paar maanden geleden zulke gekke bokke- sprongen had gedanst als getuige in een onbelangrijke beledigingszaak. Dit anderhalvemeterse manneke, dat als maar schuw en onderdanig naar de tribune gluurde, waar een fregat-van- een-vrouw zat met alle zeilen op, dit kuitenkruipertje van een ijsmannetje, dat geen wil en geen haar en geen levensvreugde had, dit ondermaatse stukje pech zat vandaag zwaar in de dalles. Vervolging wegens meineed. En daarmee zijn ze niet lekker, bij de heren van het recht. Alevel nee, dat staat op het lijstje van middelzware operaties tegen hoog tarief, 'n Jaar ben je allicht uit de circulatie en ten slotte zit een mens twaalf maan den niet uit op de punt van een naald- Neem het hem kwalijk, dat Breuke lander met die priemende ogen van het echtelijk Geluk in zijn ruggetje zat te zweten van narigheid toen d dagvaarding begon te ontvouwen, noe zeer hijzelf z'n muizenhoofd in de gaig van de Justitie had gewurmd. Toen Janus Kommer en Adriaan van t Zelfde hier in September hun bele digde gemoederen op het groene laken legden, had Johannes Breukelander als getuige tussen die twee bomen- van-kerels ingestaan. Het was op een landweg geweest, dat hij de scheldpar tij tussen de beide kerels had aan gehoord en als ie was doorgereden met z'n ijscokar, dan ware er niets gebeurd. Maar hij had, lekker voor over liggend op z'n karretje, fijn ge noten van de litteraire lekkernijen, die de beide boerenzoons elkaar naar het dikke hoofd wierpen. De grootste klap scheen uitgedeeld door Kommer, want Van 't Zelfde had ijlings een klacht ingediend. Maar daarna was ook Kom mer naar de politie gelopen en de po litie had er Johannes Breukelander ingehaald als getuige. Vervolgens was Kommer bij Breukelander gekomen en had 'm gezegd wat 'ie zeggen moest en tenleste was Van 't Zelfde hem verschenen en had 'm al evenzeer een letterlijke tekst gedicteerd. En omdat Breukelaar slecht van onthouwen is en een klein mannetje zonder besef van heldendom en martelaarschap, had 'ie voor de rechtbank, met zijn zwerende vingers omhoog, zó erbar melijk een hele hutspot bij elkaar ge logen, dat de rechter hem op de kor rel nam voor meineed. Kommer en Van 't Zelfde, die allang weer goeie vrienden zijn, kwamen te gen het ijscoventertje getuigen. En Johannes zelf wist weinig anders te pleiten dan mankement aan het be nul voorzover het ging om hét geheu genwerk. „Ik kon op Zondagsschool me versie al niet onthouwe". U is blijkbaar ook vergeten, wat u daar geleerd moet hebben over het valse getuigenis geven, zei de rechter scherp. Hebben Kommer en Van 't Zelfde u bedreigd of omgekocht? De wafelkramer kromp schielijk in een, haalde hoorbaar zijn neus op en schudde het hoofd. Maar op de tribu ne zat een vrouw te grommen Het was duidelijk, dat hier een klein mannetje in een groot Drama was gerold en dat de beide boerenzoons, die onaandoenlijk naar de doodsstrijd van 's mannekens laatste weerstand keken méér op hun geweten hadden, dan ooit zwart op wit zal komen vast te staan. Breukelaar liet alle kansen, die hem nog geboden werden, uit de handen rollen. Hij ging, zuchtend en zwetend in angst en verwarring onder. Het werd een eis van twaalf maan den. De advocaat, die sympathiek en menselijk op het verschil wees tussen het ijscomannetje en de verbonden machten der twee schreeuwerige en scheldende andijviepoters, zal er nog wel een maand of drie hebben afge praat. Maar de volgende zomer zal toch ruimschoots voorbij zijn, alvo rens Johannes Breukelander tot kar en bel en Wafels is wedergekeerd. En dat alles, omdat 'ie effetjes bleef luis teren KAREL. De heer PC. Ackers te Huntley, een van Engelands vooraanstaande experts op het gebied van de bosbouw, stelt voormalige leden van de En gelse Luchtmacht in staat op zijn landgoed een cursus van twee jaar te volgen op het gebied van de bosbouw. Twee gebaarde oud-leden van de R.A.Fdie de cursus volgen, trekken er welgemoed met hun gereed schappen op uit.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 5