De zegetocht van 't Koninklijk Paar 't Nieuwste: televisie in Technicolor r De Raad van Europa bespreekt opnieuw plan-Schuman Overeenstemming over de agenda der Unie-conferentie Kranslegging in Westminster Abbey Maar de Koningin was niet zeeziek Russin verdween uit Haarlem Hartelijk welkom in St. James Palace In Bash House heerste hoogspanning Moeilijkheden over het plan-Schuman Politieke commissie vóór Europees leger met Duitsland Duitse afgevaardigde was fel tegen Meerdere werkgroepen gevormd Rusland en Amerika praten over Japans vredesverdrag Voet aan wal in het meest gebeukte bolwerk van de vrije wereld New-Yorkers gapen met open mond naar de rode roos, die... echt rood is Enthousiasme zonder weerga Onderscheidingen Over vijf jaar in ons land kleurentelevisie? Namen der gearresteer den nog niet bekend Een comité-Westerling opgericht Prof. v. d. Leeuw in de Eerste Kamer herdacht Politie staat voor raadsel WOENSDAG 22 NOVEMBER 1950 (Vervolg van pagina 1) Na de korte begroeting stelde Ko ning George de verschillende autori teiten aan de Koningin voor en leidde »aar vervolgens naar buiten, waar Ha re Majesteit met de Koning aan haar linker zijde de stram opgestelde ere wacht van het tweede bataljon Gold- stream Guards inspecteerde. Op het zelfde moment weerklonk langzaam en plechtig het „Wilhelmus", gevolgd door het „God save the King". Een tienduizend koppige mensenmenigte luisterde in ademloze stilte. Pas toen de stoet zich in beweging stelde, brak een donderend gejuich los. In het eerste rijtuig, getrokken door zes schimmels, die Koningin Wilhelmina vóór de oorlog aan de Engelse Koning ten geschenke had gegeven, zat onze stralende Koningin met aan haar lin kerzijde Koning George. In het tweede rijtuig was Prins Bernhard gezeten, die reeds spoedig in een geanimeerd gesprek gewikkeld was met Koningin Elizabeth. Verder hadden in dit rijtuig Prinses Elizabeth en de Hertog van Beaufort plaats genomen. Een zegetocht. J-JET motregende niet meer. De stoet omgeven door de cavalerie van de Royal Household was een festijn van kleur tegen de grijze achtergrond van Londisns eeuwenoude gebouwen. In draf ging het door Victoria Street, White Hall en de onder een zee van vlaggen bedolven Pall Mali naar het Buckingham Palace. Het was een zege tocht, die de stoutste verwachtingen overtrof. Zelden hebben wij van het Londense publiek een dergelijke spon tane, warme reactie gezien. De enor me juichende mensenmassa buiten het Victoria Station brak onmiddellijk na het vertrek door de politiecordons en rende in duizendtallen achter de stoet aan. Bij het paleis aangekomen, was het één d lemende mensenzee. Men zat op de hekken, de monumenten en de standbeelden. Om half vier kwamen de Koningin en de Engelse Koning op Buckingham Palace aan na een rit van een kwartier door de feestelijke stad. De mensenmenigte was niet meer in toom te houden. Men juichte zich schor: „Hurra", „Long live Queen Ju- liana", „Long live Your Majesty", „Hur ra", klonk het uit tienduizenden ke len. Londense politieagenten tilden do zijnen kinderen hoog in de lucht om de kleuters het historische schouwspel te laten zien. In Westminster Abbey. £EN UUR LATER, om half vijf, had de menigte zich begeven naar de Westminster Abbey, waar Koningin Juliana en Prins Bernhard een krans legden op het graf van de Onbekende Soldaat. Het was een korte, maar in drukwekkende plechtigheid. Slechts weinige genodigden, w.o. pers en tele visie, hadden toegang tot de kerk. H.M. geholpen door Prins Bernhard schreed met de grote uit Nederland meege brachte krans waaraan een rood-wit- blauw lint hing met een gouden kroon en de letter J. erop, naar het door vier brandende kaarsen geflankeerde graf. Eerbiedig legden zij samen de krans neer op de steen in het voorportaal van de abdij. De plechtigheid had tien minuten geduurd, maar toen het Koninklijk Paar de Westminster Abbey verliet, wachtte weer een enorme massa, w.o. honderden leden van de Nederlandse kolonie. Het was al donker geworden, maar in de auto brandde het licht, zo dat de juichende menigte Koningin en Prins kon zien. Welkom van de City JN de tronzaal van St. James Palace werden Koningin en Prins verwel komd door de graafschapsraad van Londen en de Koninklijke City van Westminster. In adressen van welkom spraken de deputaties hun vreugde uit over het bezoek van het Konink lijk Paar, herinnerden zij aan de held haftige strijd, welke de Nederlanders onder de bezielende aanvoering van Koningin Wilhelmina tijdens de oor log voerden en wezen op de gemeen schappelijke idealen van vrede en vrij heid welke beide volkeren koesteren. Koningin Juliana dankte in een schriftelijke boodschap voor de harte lijke ontvangst. Zij bracht de donker ste uren van Londen in herinnering en betuigde haar dankbaarheid, welke haar moeder en echtgenoot tijdens de bezetting van Nederland in de Britse hoofdstad hebben ondervonden. De city van Westminster noemde H. M. het tehuis van het Britse parlement, de moeder van alle parlementen, het symbool van burgerlijke vrijheid voor alle democratische volken. Zij sprak de wens uit, dat in het paleis van St. James nog meer schreden zullen wor den gezet ter bereiking van het ge meenschappelijk doel, een verenigd Europa in een verenigde wereld. „Moge de Koninklijke City van Westminster voortgaan het tehuis van de vrijheid te zijn, een baken, welks licht schijnt op het moeilijke en steile pad naar vrij heid voor allen". Het vlotte verloop de radioreportage van de aankomst van H. M. de Koningin en Z. K. H. Prins Bernhard te Dover, van de ontvangst door het Britse Koningspaar in Londen, en de statie-optocht naar Buckingham was te danken aan een tot in de puntjes geregelde samenwerking tussen alle daarbij betrokken „radio"-mensen in Londen en Hilversum. Een van de belangrijkste schakels in deze radio-uitzending was ongetwijfeld de Cen trale „Mengkamer" van het studiogebouw van de B.B.C. in Bush House te Londen. Hier kwamen alle draden samen van de verschillende punten, waar de verslaggevers hadden post gevat. Van hieruit werd ook dóór de „Verbindingsofficier" van de B.B.C., T. W. Eyton, het contact met Hil versum onderhouden. De technici van de „Mengkamer" bij hun verant woordelijk werk. Het meisje bij het schakelbord kan op aanwijzing van de regisseur de verschillende posten in- en uitschakelen. Wintersport en geld toe De Zwitserse hotelhoudersbond biedt iedere vacantiegangcr, die uit het buitenland komt en 14 dagen of langer in een winter sporthotel in Zwitserland vertoeft 50 Zwitserse francs aan. Dit aan bod geldt van 23 December 1950 tot en met 28 Februari 1951. Te elfder ure: Uit inlichtingen, die werden verkre gen in de omgeving van de Belgische en Italiaanse delegaties naar de bespre kingen over het plan-Schuman, blijkt, dat de besprekingen van de zes deelne mende landen op het laatste ogenblik op moeilijkheden stuiten. Van Belgische zijde wenst men nieu we waarborgen in 't statuut van het ge zagsorgaan en vergoedingen voor de offers, die van de Belgische industrie worden gevraagd. Omtrent het Ita liaanse standpunt wordt vernomen dat graaf Sforza heeft verklaard, dat Ita lië, een der eerste landen, die tot het plan-Schuman toetraden, genoodzaakt zal zijn de overeenkomst betreffende de steenkolen- en staal„pool" niet te ondertekenen, wanneer de kwestie van de Algerijnse mijnen niet geregeld is. De Assemblée van de Raad van Eu ropa heeft gisteren opnieuw over het plan-Schuman gedebatteerd en beslo ten, haar bedenkingen voor te leggen aan de respectieve regeringen. Ook de Britse regering zal een afschrift ont vangen. Het hoofdpunt van het debat was n.1. de deelneming van dit land. Reynaud hoopte, dat het eerste werk van het Schuman-orgaan zou zijn, on derhandelingen met de Britse regering aan te knopen. De redevoeringen van twee Engelse afgevaardigden lieten overigens heel weinig ruimte voor deze hoopvolle verwachtingen. De vorming van een speciaal parlement voor de steenkool- en ijzerpool vervulde som mige afgevaardigden met enige zorg. Als we, zo redeneerden ze, voor elke internationale gespecialiseerde gezags- organisatie zulk een parlement vor-i men, dan is het met de Raad van Eu ropa spoedig gedaan. De politieke commissie heeft met 18 tegen 1 stem en twee onthoudingen be sloten, een Europees leger, waaronder Duitsers, in het Atlantische verdedi gingsstelsel, aan te bevelen. Er werd Tijdens de eerste werkvergadering der tweede ministersconferentie, welke gistermorgen in de Trèveszaal 'op het Binnenhof te Den Haag werd gehou den tussen de leden der delegaties van Nederland en Indonesië, werd overeen stemming bereikt over de agenda der conferentie. Deze agenda omvat onder meer het treffen van een gemeenschap pelijke regeling nopens de rechtsgang bij en de organisatie en de regeling van werkzaamheden van het Uniehof van Arbitrage. Bovendien zal er o.a. een gedachtenwisseling plaats vinden over de internationale situatie en zal een de finitieve overeenkomst omtrent de Ne derlandse militaire missie in Indonesië gesloten worden. Aan de hand van deze agenda werd tevens een indeling in werkgroepen der conferentie opgesteld. De eerste werkgroep, die juridische, staatkundige en sociale aangelegenhe den zal behandelen, is samengesteld uit de ministers Van Maarseveen, Götzen, Roem en Sjafrudin, alsmede staats secretaris Blom. De tweede werkgroep, die zich zal bemoeien met monetair- economische en financiële aangelegen heden, bestaat uit de ministers Lief- tinck, Götzen, Van den Brink, Sjafru din, Sumitro en Djuanda. De derde werkgroep is samengesteld uit de ministers Spitzen, Roem en Dju anda alsmede staatssecretaris Moorman en zal zich bezig houden met hydrogra fie en scheepvaartinspectie. De vierde werkgroep, die nu gedachten zal wis selen over de internationale situatie, bestaat uit minister Roem en staats secretaris Blom. De vijfde werkgroep ten slotte zal de culturele samenwer king bespreken en bestaat uit de mi nisters Van Maarseveen, Roem en Sja frudin alsmede staatssecretaris Blom. John Foster Dulles ,de Amerikaanse gedelegeerde naar de V.N., die belast is met de besprekingen over een Japans vredesverdrag, heeft opnieuw een on derhoud gehad met de Sowjetrussische gedelegeerde Jakob Malik over het Ja panse vredesverdrag. Een stormachtige overtocht MENIGE OPVARENDE van de „Jacob van Heemskerck" zag bleek om de neus, toen de kruiser gistermiddag aar de kade te Dover meerde. De hevige storm 110 km per uur die gedurende de nacht op de Noordzee woedde en zelfs menige zeeman een onwillige maag bezorgde, was niet onopgemerkt aan de Nederlandse kruiser waarop het Koninklijk Paar zich bevond, voorbijgegaan. Het was dan ook geen wonder, dat Frank Guillard, de BBC-reporter, de vrees uitsprak, dat Koningin Juliana minder prettige herinneringen aan de zeereis naar het Britse eiland zou hebben. Zijn vrees bleek echter ongegrond, want wie ook enige last van het ruwe weer mocht hebben gehad. Koningin Juliana zeker niet. HE VORSTIN heeft geen ogenblik last gehad van de woelige zee. Ze had een uitstekende eetlust en maakte zelfs tijdens de storm met de commandant van de kruiser een rondgang door het schip, „Men kan zeggen", aldus onze zegsman, „dat de koningin het stormpje zeer is meegevallen. Ze voelde zich even prettig als op haar eigen jacht, de „Piet Hein". De ontvangst in Dover was sober, maar zeer hartelijk. Saluutschoten en een ere-escorte begroetten de kruiser. De Hertog van Gloucester heette1 Ko ningin en Prins welkom op Engelse bodem. Alvorens in de trein te stappen werd Koningin Juliana door de Mayor van Dover een adres van welkom aan geboden, waarin de burgerij van Dover het een eer noemde Koningin Juliana welkom te heten, omdat deze oude haven nooit tevoren de gelegenheid heeft gehad, een regerend vorst van de Nederlanden als gast van Engeland te begroeten. Dover hoopte, dat het be zoek van geluk zou zijn vervuld. Koningin Juliana dankte in een schriftelijke boodschap voor de harte lijke woorden van de burgers van Do- (Van onze correspondent te New York) Na een vluchtige zinspeling op het ontbreken van rozengeur in de inter nationale constellatie spreken de New Yorkers dezer dagen over haast niets anders dan de sensatie zich met eigen ogen te kunnen vergewissen van het axioma, dat een rode roos.rood is. Op de kleurentelevisie. Zij duwen en dringen, stompen en persen om de o zo kostbare (gratis) toegangsbewijzen te bemachtigen, waarmee zij een uur lang naar de speciale uitzendingen kunnen turen, waarop Columbia Broadcasting de menigte vergast in verschillende zalen en zaaltjes in de stad, waar de eerste zestien kleurenontvangers zjjn opgesteld. Eén warenhuis heeft zélf een kleu- renapparaat uitgerust met de vervaar lijke kleurenschijf en het omvormings apparaat dat nodig is om deze trans missies te kunnen opvangen; de pu bliciteitsafdeling meldde trots dat even voor de eerste uitzending begon, de vrouwelijke bezoekers op alle ver diepingen hun koopjesjacht opgaven en zich als hyena's stortten op de liften, die hen naar de televisie-verdieping zouden vervoeren. Daar zagen uiter aard de eerste rijen de nieuwe techni- color-televisie doch voor het meren deel der bezoeksters waren de enige kleuren, die zij konden zien, te vinden in de jassen en jurken van haar, die ook in de rij stonden geperst en even min iets zagen. Waarom bleef men staan, ook al ,ag men niets? Kon het zijn om aan klein kinderen te vertellen dat grootmoeder er zelf bij was toen de eerste televisie uitzending in kleuren plaats vond? Of omdat het één uur tijd doodde? Of niets kostte? Het antwoord is ontegen zeggelijk, dat in deze stad niets zo'n magische aantrekkingskracht uitoefent als iets „nieuws". Hoe elementair en eenvoudig het ook moge zijn, het gaat er slechts om, dat het als nouveauté is opgedist. De uitzending. De uitzending opende met een bloe- menschaal van wit kristal, met een blauwachtige reflex van water en het felle Jicht, dat er op scheen. Een vlees kleurige hand dompelde er een roos met groene blaadjes en rood-achtige doornen. Het werd merkbaar stil in de zaal. Er klonken diepe zuchten, van het ka liber, dat men zich van vacantiereizen herinnert, wanneer men om een bocht in de weg plotseling voor een rijk pa norama staat. En naarmate men meer kleuren zag, ver, het meest blootgestelde en gebeuk te bolwerk van de vrije wereld, wiens rotsen de witte poort vormen waardoor sinds onheugelijke tijden honderddui zenden vreemdelingen zijn gegaan, die een tehuis in Engeland zochten. „Ik kom in Engeland, aldus de Koningin, met een boodschap van vriendschap van de mannen en vrouwen van Neder land voor de mannen en vrouwen van Engeland en spreek de wens uit, dat in de komende jaren niet alleen ons ge meenschappelijk belang en gezwoeg, maar ook culturele en geestelijke ver wantschap de grondslag zullen vormen van onze blijvende vriendschap". Koning George VI heeft Konin gin Juliana de „Royal Victoria Chain" en prins Bernhard de ver sierselen van „Knight Grand Cross of the Victorian Order" ver leend. Koningin Juliana heeft Koningin Elizabeth en Prinses Elizabeth benoemd tot Grootkruis in de orde van de Nederlandse Leeuw en de Hertog van Glou cester, de broeder des Konings, tot Grootkruis in de orde van het Huis van Oranje. laaide de stemming onder de toeschou wers verder op. Wij keken naar de joffers in bloesjes-met streepjes en naar danseresjes met meer streepjes dan bloesjes; naar een blondje, dat in een groen en rode appel beet, naar het sap, dat over haar kin vloeide en ken nelijk een stukje make-up ruineerde, naar een Van Gogh en een modern verpakte zeep. De goe-gemeente kon niet scheiden van dit spectrum, waar in elk rood roder dan rood was, elk blauw blauwer, elk geel geler. Het waren gelukkige drommen, die de zaaltjes verlieten, na enthousiast verklaard te hebben, dat kleuren-tele- visie veel en veel wenselijker, rijker idealer is dan televisie in zwart en wit. En de Columbia-mensen glunder den. Hier, verklaarden zij, werd pu- bleke opinie „gemaakt". Processen om een procédé. Niets van dit enthousiasme, geen zwakke schaduw van dit kleurnjk schouwspel vond men in de rechtzs'n. waar de concurrenten van C. B. S. hun proces begonnen om het kleurenprocé- dé van Columbia uit de aether te hou den. Achter en vóór de groene tafel waren het louter mannen in het zwart, met plechtig, bleke gezichten, die slechts af en toe rood aanliepen, wan neer zij de pointe van hun betoog spe ciale kracht wensten bij te zetten. Het groene vilt van de raadstafel was een vaal groen. Geen mens onder de toe schouwers zei: „Moet je dat groen nou eens zien". Waar het om ging was, dat C. B. S. kleurentelevisie 10 millioen eigenaars van televisie-ontvangers zou noper speciale apparatuur te kopen ter waar de van 150 per apparaat waartegen over andere kleuren-televisie-procédé's waren bestemd om door de bestaande toestellen te worden opgevangen zon der dat ingrijpende veranderingen en hoge kosten noodzakelijk waren. Een lijkblede directeur kwam vertellen, dat zijn maatschappij het bijltje er bij zou moeten neerleggen, indien de overheid het kleurensysteem van C. B. S. zou blijven begunstigen. De rechters luis terden met strakke gezichten, terwijl hun vrouwen in een van de donkere zaaltjes in de stad vermoedelijk glun derend naar de kleur -uitzending zaten te kijken. Buiten scheen de zon van een wol kenloze herfsthemel op het straatbeeld. De flaneurs keken met zichtbaar ge noegen naar de kleurrijke parade van vrouwelijk schoon, dat tijdens het lunchuurtje verse lucht was gaan hap pen. Geen student in groentijd zou ooit naar een meiske toegaan en zeg gen: „Wat een verrukkelijk mosterd groen truitje draagt u daar". Geen kunstzinnige dame zou op ons toe stappen en verklaren: „dat woestijn- geel van uw das is een feest voor de ogen". Teleurstellend, zult ge zeggen. Want ge had natuurlijk gedacht, dat die kleurenroes zich zou uitbreiden over de hele stad, over de sombere rechts zaal, het kale kantoor, de zonnige straat. Het leven in de metropolis ging gewoon voort, alsof er geen nieuwe gloed de televisie omstraalde. Zo is de milioenenstad altijd. Naar wij van bevoegde zijde verne men, worden in de Philips researen- laboratoria te Eindhoven reeds gerui me tijd proeven genomen met kleuren televisie. Deze experimenten bevinden zich evenwel nog pas in een voorlopig stadium. Men verwacht, dat pas over vijf jaar de kleurentelevisie in ons land een feit zal worden, zodat degenen, die zich gewone televisietoestellen voor zwart-wit uitzendingen gaan aanschaf fen, zich niet ongerust behoeven te ma ken dat hun toestellen reeds spoedig verouderd zullen zijn. Alhoewel ook deskundigen blijven voorzichtig met voorspellingen om dat de techniek sneller vooruitgaat, dan zelfs de knapste technici in hun stout ste dromen durven vermoeden. In Amerika heeft juist dezer dagen het publiek met kleurentelevisie kun nen kennis maken. tien uur levendig gedebatteerd, voordat men het eens werd over een formule ring voor deze wenselijkheid. De vor ming van een gezamenlijke Atlantische strijdmacht met medewerking van de V.S. en Canada wordt toegejuicht. Voorts wordt vastgesteld, dat de ver dediging van een gebied, dat Duitsland insluit, vanzelfsprekend de deelneming van Duitsland insluit. Dit is slechts aannemelijk voor de publieke opinie, indien het geschiedt in het permanente Europese verdedigingsorgaan. De Duitser Karl Mommer heeft hier tegen een felle strijd gevoerd. Hij ver dedigde het socialistische standpunt, dat Duitsland geen bijdrage zou kun nen geven, zolang de geallieerden niet een effectieve strijdmacht in Duitsland hadden opgesteld die zou kunnen voor komen, dat Duitsland verschroeide aarde zou worden. De razzia's te Djakarta Een woordvoerder van het militaire commando te Djakarta heeft medege deeld, dat de namen van de Zondag ge arresteerden nog niet kunnen worden bekend gemaakt. Volgens niet-beves- tigde berichten zouden ongeveer 170 personen in hechtenis zijn genomen. De Javase Bank was gisteren weer geopend. Dinsdagmorgen heeft de Nederlandse hoge commissaris, de heer Lamping, wegens de huiszoeking bij drs. Spee kenbrink een démarche gedaan bij het Indonesische ministerie van buiten landse zaken. Van de zijde van het hoge commissariaat vernam Aneta voorts, dat een inspecteur van politie Maandag ten huize van de heer Spee kenbrink voor het gebeurde zijn ver ontschuldigingen heeft aangeboden. Na ruggespraak met Westerling is opgericht een comité ter behartiging van de belangen van Westerling. Het zal contact houden met de rechtskun dig adviseur van Westerling, Jhr. mr. C. H. Beelaerts van Blokland. Het doel is de mogelijkheid te scheppen, dat pro- vincie-gewijze en daarna plaatsgewijze comité's worden samengesteld, om Wes terling moreel en eventueel financieel te steunen, totdat hij vrij in Nederland met zijn gezin kan terugkomen. Het comité bestaat uit mevr. M. H. gravin van Limburg-Stirum-Hoeufft van Vel- sen, Scheveningen (voorzitster), W. F. C. Weber (secretaris), Daendelsstraat ld, 's-Gravenhage en P. C. D. van den Bergh (penningmeester), 's-Gravenha ge. Binnengekomen gelden zullen wor den afgedragen aan het comité prof. mr. P. S. Gerbrandy, dat voor de juis te besteding zal zorgdragen. Bij de aanvang van een korte open bare vergadering, welke de Eerste Ka mer Dinsdag heeft gehouden, heeft de voorzitter prof. mr. Kranenburg de oud-minister van O., K. en W., prof. dr. G. van der Leeuw herdacht. Hij schet ste hem als een man van bijzondere be gaafdheden van een ruime eruditie en grote culturele belangstelling. Zijn welsprekendheid werd zeer gewaar deerd. Ons land heeft door zijn dood een groot verlies geleden. De minister van Unie-zaken en Over zeese Rijksdelen de heer mr. v. Maar seveen heeft zich bij 's voorzitters woorden aangesloten. Prof. van der Leeuvy, zo zeide hij, was inderdaad een man van zeer bijzondere begaafdheden. Als minister heeft hij belangrijke za ken tot stand gebracht en andere voor bereid. Hij zal in dankbare herinne ring voortleven bij de regering. Moge God hem de eeuwige rust schenken. De leden hebben beide toespraken staande aangehoord. Nederland heeft bij de Import- Exportbank te Washington een lening van vier millioen dollars gesloten. Rente 2Vs «U. Sinds twee weken zijn een Russische vrouw en haar dochtertje op geheim zinnige manier uit Haarlem verdwe nen. Zij zijn gisteren in de haven van Le Havre in Noord-Frankrijk aange houden en waren toen in gezelschap van een oud-SS-er en een Russische zeekapitein. De politie staat nu nog voor twee problemen: kan deze vrouw naar Nederland worden teruggebracht? En: wat is de reden voor haar uiter mate geheimzinnige en zonderlinge verdwijning? De vrouw, de 25-jarige Ulana Tsje- bikof, geraakte als zovelen in de be zettingsjaren in een Duits kamp ver zeild. Zij maakte hier kennis met de thans 27 jaar oude Haarlemse los- werkman Leyenaar, met wie zij na de oorlog in het huwelijk trad en naar Nederland kwam. Het paar vestigde zich in Haarlem. Ogenschijnlijk was het huwelijk goed. TenminsteEnige tijd geleden kwam voor het eerst een statenloze Russische zeeman bij de familie op be zoek. Hij had zich eveneens in Haar lem gevestigd. De bezoeken herhaal den zich. De Rus had een kennis, een 23-jarige oud-SS-er, met wie hij het plan had opgevat, naar Noord-Afrika te emigreren. Blijkbaar had men be hoefte aan vrouwelijk gezelschap althans: veertien dagen geleden bracht de vrouw haar oudste kind, als ge woonlijk naar de kinderbewaarplaats zij ging zelf steeds uit werken en enkele uren later vond de mare chaussee te IJmuiden haar met de zeeman en de oud-SS-er aan boord van een klein jacht, dat op het punt stond, zee te kiezen. Zü had het jong ste kind bij zich. Er werd toen niet ingegrepen. De vrouw was immers vrijwillig aan boord gegaan. Nadien heeft haar man aangifte ge daan van de verdwijning. Van het ge zelschap was toen evenwel geen spoor te vinden, totdat het gistermorgen plotseling in Le Havre opdook. Het jacht had stormschade opgelopen. De Franse politie, die van de verdwijning van de vier mensen op de hoogte was gebracht, heeft hen voorlopig vastge houden. Maar het is de vraag, of het tot terugzending naar Nederland zal kunnen komen. Het motief voor het overhaaste vertrtek ligt nog in het duister.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1950 | | pagina 3