De zegetocht van 't Koninklijk Paar
't Nieuwste: televisie in Technicolor
r
De Raad van Europa bespreekt
opnieuw plan-Schuman
Overeenstemming over de agenda
der Unie-conferentie
Kranslegging in Westminster Abbey
Maar de Koningin was niet zeeziek
Russin verdween uit Haarlem
Hartelijk welkom in
St. James Palace
In Bash House heerste hoogspanning
Moeilijkheden over het
plan-Schuman
Politieke commissie vóór Europees leger met Duitsland
Duitse afgevaardigde
was fel tegen
Meerdere werkgroepen
gevormd
Rusland en Amerika praten
over Japans vredesverdrag
Voet aan wal in het meest
gebeukte bolwerk van de
vrije wereld
New-Yorkers gapen met open mond
naar de rode roos, die... echt rood is
Enthousiasme zonder
weerga
Onderscheidingen
Over vijf jaar in ons
land kleurentelevisie?
Namen der gearresteer
den nog niet bekend
Een comité-Westerling
opgericht
Prof. v. d. Leeuw in de
Eerste Kamer herdacht
Politie staat voor raadsel
WOENSDAG 22 NOVEMBER 1950
(Vervolg van pagina 1)
Na de korte begroeting stelde Ko
ning George de verschillende autori
teiten aan de Koningin voor en leidde
»aar vervolgens naar buiten, waar Ha
re Majesteit met de Koning aan haar
linker zijde de stram opgestelde ere
wacht van het tweede bataljon Gold-
stream Guards inspecteerde. Op het
zelfde moment weerklonk langzaam
en plechtig het „Wilhelmus", gevolgd
door het „God save the King". Een
tienduizend koppige mensenmenigte
luisterde in ademloze stilte. Pas toen
de stoet zich in beweging stelde, brak
een donderend gejuich los. In het
eerste rijtuig, getrokken door zes
schimmels, die Koningin Wilhelmina
vóór de oorlog aan de Engelse Koning
ten geschenke had gegeven, zat onze
stralende Koningin met aan haar lin
kerzijde Koning George. In het tweede
rijtuig was Prins Bernhard gezeten,
die reeds spoedig in een geanimeerd
gesprek gewikkeld was met Koningin
Elizabeth. Verder hadden in dit rijtuig
Prinses Elizabeth en de Hertog van
Beaufort plaats genomen.
Een zegetocht.
J-JET motregende niet meer. De stoet
omgeven door de cavalerie van
de Royal Household was een festijn
van kleur tegen de grijze achtergrond
van Londisns eeuwenoude gebouwen.
In draf ging het door Victoria Street,
White Hall en de onder een zee van
vlaggen bedolven Pall Mali naar het
Buckingham Palace. Het was een zege
tocht, die de stoutste verwachtingen
overtrof. Zelden hebben wij van het
Londense publiek een dergelijke spon
tane, warme reactie gezien. De enor
me juichende mensenmassa buiten het
Victoria Station brak onmiddellijk na
het vertrek door de politiecordons en
rende in duizendtallen achter de stoet
aan. Bij het paleis aangekomen, was
het één d lemende mensenzee. Men zat
op de hekken, de monumenten en de
standbeelden. Om half vier kwamen
de Koningin en de Engelse Koning op
Buckingham Palace aan na een rit van
een kwartier door de feestelijke stad.
De mensenmenigte was niet meer in
toom te houden. Men juichte zich
schor: „Hurra", „Long live Queen Ju-
liana", „Long live Your Majesty", „Hur
ra", klonk het uit tienduizenden ke
len. Londense politieagenten tilden do
zijnen kinderen hoog in de lucht om
de kleuters het historische schouwspel
te laten zien.
In Westminster Abbey.
£EN UUR LATER, om half vijf, had
de menigte zich begeven naar de
Westminster Abbey, waar Koningin
Juliana en Prins Bernhard een krans
legden op het graf van de Onbekende
Soldaat. Het was een korte, maar in
drukwekkende plechtigheid. Slechts
weinige genodigden, w.o. pers en tele
visie, hadden toegang tot de kerk. H.M.
geholpen door Prins Bernhard schreed
met de grote uit Nederland meege
brachte krans waaraan een rood-wit-
blauw lint hing met een gouden kroon
en de letter J. erop, naar het door vier
brandende kaarsen geflankeerde graf.
Eerbiedig legden zij samen de krans
neer op de steen in het voorportaal
van de abdij.
De plechtigheid had tien minuten
geduurd, maar toen het Koninklijk
Paar de Westminster Abbey verliet,
wachtte weer een enorme massa, w.o.
honderden leden van de Nederlandse
kolonie. Het was al donker geworden,
maar in de auto brandde het licht, zo
dat de juichende menigte Koningin en
Prins kon zien.
Welkom van de City
JN de tronzaal van St. James Palace
werden Koningin en Prins verwel
komd door de graafschapsraad van
Londen en de Koninklijke City van
Westminster. In adressen van welkom
spraken de deputaties hun vreugde
uit over het bezoek van het Konink
lijk Paar, herinnerden zij aan de held
haftige strijd, welke de Nederlanders
onder de bezielende aanvoering van
Koningin Wilhelmina tijdens de oor
log voerden en wezen op de gemeen
schappelijke idealen van vrede en vrij
heid welke beide volkeren koesteren.
Koningin Juliana dankte in een
schriftelijke boodschap voor de harte
lijke ontvangst. Zij bracht de donker
ste uren van Londen in herinnering en
betuigde haar dankbaarheid, welke
haar moeder en echtgenoot tijdens de
bezetting van Nederland in de Britse
hoofdstad hebben ondervonden. De
city van Westminster noemde H. M.
het tehuis van het Britse parlement,
de moeder van alle parlementen, het
symbool van burgerlijke vrijheid voor
alle democratische volken. Zij sprak
de wens uit, dat in het paleis van St.
James nog meer schreden zullen wor
den gezet ter bereiking van het ge
meenschappelijk doel, een verenigd
Europa in een verenigde wereld. „Moge
de Koninklijke City van Westminster
voortgaan het tehuis van de vrijheid te
zijn, een baken, welks licht schijnt op
het moeilijke en steile pad naar vrij
heid voor allen".
Het vlotte verloop de radioreportage van de aankomst van H. M. de
Koningin en Z. K. H. Prins Bernhard te Dover, van de ontvangst door het
Britse Koningspaar in Londen, en de statie-optocht naar Buckingham was
te danken aan een tot in de puntjes geregelde samenwerking tussen alle
daarbij betrokken „radio"-mensen in Londen en Hilversum. Een van de
belangrijkste schakels in deze radio-uitzending was ongetwijfeld de Cen
trale „Mengkamer" van het studiogebouw van de B.B.C. in Bush House
te Londen. Hier kwamen alle draden samen van de verschillende punten,
waar de verslaggevers hadden post gevat. Van hieruit werd ook dóór de
„Verbindingsofficier" van de B.B.C., T. W. Eyton, het contact met Hil
versum onderhouden. De technici van de „Mengkamer" bij hun verant
woordelijk werk. Het meisje bij het schakelbord kan op aanwijzing van
de regisseur de verschillende posten in- en uitschakelen.
Wintersport en geld toe
De Zwitserse hotelhoudersbond
biedt iedere vacantiegangcr, die
uit het buitenland komt en 14
dagen of langer in een winter
sporthotel in Zwitserland vertoeft
50 Zwitserse francs aan. Dit aan
bod geldt van 23 December 1950
tot en met 28 Februari 1951.
Te elfder ure:
Uit inlichtingen, die werden verkre
gen in de omgeving van de Belgische
en Italiaanse delegaties naar de bespre
kingen over het plan-Schuman, blijkt,
dat de besprekingen van de zes deelne
mende landen op het laatste ogenblik
op moeilijkheden stuiten.
Van Belgische zijde wenst men nieu
we waarborgen in 't statuut van het ge
zagsorgaan en vergoedingen voor de
offers, die van de Belgische industrie
worden gevraagd. Omtrent het Ita
liaanse standpunt wordt vernomen dat
graaf Sforza heeft verklaard, dat Ita
lië, een der eerste landen, die tot het
plan-Schuman toetraden, genoodzaakt
zal zijn de overeenkomst betreffende
de steenkolen- en staal„pool" niet te
ondertekenen, wanneer de kwestie van
de Algerijnse mijnen niet geregeld is.
De Assemblée van de Raad van Eu
ropa heeft gisteren opnieuw over het
plan-Schuman gedebatteerd en beslo
ten, haar bedenkingen voor te leggen
aan de respectieve regeringen. Ook de
Britse regering zal een afschrift ont
vangen. Het hoofdpunt van het debat
was n.1. de deelneming van dit land.
Reynaud hoopte, dat het eerste werk
van het Schuman-orgaan zou zijn, on
derhandelingen met de Britse regering
aan te knopen. De redevoeringen van
twee Engelse afgevaardigden lieten
overigens heel weinig ruimte voor deze
hoopvolle verwachtingen. De vorming
van een speciaal parlement voor de
steenkool- en ijzerpool vervulde som
mige afgevaardigden met enige zorg.
Als we, zo redeneerden ze, voor elke
internationale gespecialiseerde gezags-
organisatie zulk een parlement vor-i
men, dan is het met de Raad van Eu
ropa spoedig gedaan.
De politieke commissie heeft met 18
tegen 1 stem en twee onthoudingen be
sloten, een Europees leger, waaronder
Duitsers, in het Atlantische verdedi
gingsstelsel, aan te bevelen. Er werd
Tijdens de eerste werkvergadering
der tweede ministersconferentie, welke
gistermorgen in de Trèveszaal 'op het
Binnenhof te Den Haag werd gehou
den tussen de leden der delegaties van
Nederland en Indonesië, werd overeen
stemming bereikt over de agenda der
conferentie. Deze agenda omvat onder
meer het treffen van een gemeenschap
pelijke regeling nopens de rechtsgang
bij en de organisatie en de regeling van
werkzaamheden van het Uniehof van
Arbitrage. Bovendien zal er o.a. een
gedachtenwisseling plaats vinden over
de internationale situatie en zal een de
finitieve overeenkomst omtrent de Ne
derlandse militaire missie in Indonesië
gesloten worden. Aan de hand van deze
agenda werd tevens een indeling in
werkgroepen der conferentie opgesteld.
De eerste werkgroep, die juridische,
staatkundige en sociale aangelegenhe
den zal behandelen, is samengesteld uit
de ministers Van Maarseveen, Götzen,
Roem en Sjafrudin, alsmede staats
secretaris Blom. De tweede werkgroep,
die zich zal bemoeien met monetair-
economische en financiële aangelegen
heden, bestaat uit de ministers Lief-
tinck, Götzen, Van den Brink, Sjafru
din, Sumitro en Djuanda.
De derde werkgroep is samengesteld
uit de ministers Spitzen, Roem en Dju
anda alsmede staatssecretaris Moorman
en zal zich bezig houden met hydrogra
fie en scheepvaartinspectie. De vierde
werkgroep, die nu gedachten zal wis
selen over de internationale situatie,
bestaat uit minister Roem en staats
secretaris Blom. De vijfde werkgroep
ten slotte zal de culturele samenwer
king bespreken en bestaat uit de mi
nisters Van Maarseveen, Roem en Sja
frudin alsmede staatssecretaris Blom.
John Foster Dulles ,de Amerikaanse
gedelegeerde naar de V.N., die belast
is met de besprekingen over een Japans
vredesverdrag, heeft opnieuw een on
derhoud gehad met de Sowjetrussische
gedelegeerde Jakob Malik over het Ja
panse vredesverdrag.
Een stormachtige overtocht
MENIGE OPVARENDE van de „Jacob van Heemskerck" zag bleek om de
neus, toen de kruiser gistermiddag aar de kade te Dover meerde. De hevige
storm 110 km per uur die gedurende de nacht op de Noordzee woedde en
zelfs menige zeeman een onwillige maag bezorgde, was niet onopgemerkt aan
de Nederlandse kruiser waarop het Koninklijk Paar zich bevond, voorbijgegaan.
Het was dan ook geen wonder, dat Frank Guillard, de BBC-reporter, de vrees
uitsprak, dat Koningin Juliana minder prettige herinneringen aan de zeereis
naar het Britse eiland zou hebben. Zijn vrees bleek echter ongegrond, want wie
ook enige last van het ruwe weer mocht hebben gehad. Koningin Juliana zeker
niet.
HE VORSTIN heeft geen ogenblik last
gehad van de woelige zee. Ze had
een uitstekende eetlust en maakte zelfs
tijdens de storm met de commandant
van de kruiser een rondgang door het
schip, „Men kan zeggen", aldus onze
zegsman, „dat de koningin het stormpje
zeer is meegevallen. Ze voelde zich
even prettig als op haar eigen jacht, de
„Piet Hein".
De ontvangst in Dover was sober,
maar zeer hartelijk. Saluutschoten en
een ere-escorte begroetten de kruiser.
De Hertog van Gloucester heette1 Ko
ningin en Prins welkom op Engelse
bodem. Alvorens in de trein te stappen
werd Koningin Juliana door de Mayor
van Dover een adres van welkom aan
geboden, waarin de burgerij van Dover
het een eer noemde Koningin Juliana
welkom te heten, omdat deze oude
haven nooit tevoren de gelegenheid
heeft gehad, een regerend vorst van de
Nederlanden als gast van Engeland te
begroeten. Dover hoopte, dat het be
zoek van geluk zou zijn vervuld.
Koningin Juliana dankte in een
schriftelijke boodschap voor de harte
lijke woorden van de burgers van Do-
(Van onze correspondent te New York)
Na een vluchtige zinspeling op het ontbreken van rozengeur in de inter
nationale constellatie spreken de New Yorkers dezer dagen over haast niets
anders dan de sensatie zich met eigen ogen te kunnen vergewissen van het
axioma, dat een rode roos.rood is. Op de kleurentelevisie. Zij duwen en
dringen, stompen en persen om de o zo kostbare (gratis) toegangsbewijzen te
bemachtigen, waarmee zij een uur lang naar de speciale uitzendingen kunnen
turen, waarop Columbia Broadcasting de menigte vergast in verschillende zalen
en zaaltjes in de stad, waar de eerste zestien kleurenontvangers zjjn opgesteld.
Eén warenhuis heeft zélf een kleu-
renapparaat uitgerust met de vervaar
lijke kleurenschijf en het omvormings
apparaat dat nodig is om deze trans
missies te kunnen opvangen; de pu
bliciteitsafdeling meldde trots dat
even voor de eerste uitzending begon,
de vrouwelijke bezoekers op alle ver
diepingen hun koopjesjacht opgaven en
zich als hyena's stortten op de liften,
die hen naar de televisie-verdieping
zouden vervoeren. Daar zagen uiter
aard de eerste rijen de nieuwe techni-
color-televisie doch voor het meren
deel der bezoeksters waren de enige
kleuren, die zij konden zien, te vinden
in de jassen en jurken van haar, die
ook in de rij stonden geperst en even
min iets zagen.
Waarom bleef men staan, ook al ,ag
men niets? Kon het zijn om aan klein
kinderen te vertellen dat grootmoeder
er zelf bij was toen de eerste televisie
uitzending in kleuren plaats vond? Of
omdat het één uur tijd doodde? Of
niets kostte? Het antwoord is ontegen
zeggelijk, dat in deze stad niets zo'n
magische aantrekkingskracht uitoefent
als iets „nieuws". Hoe elementair en
eenvoudig het ook moge zijn, het gaat
er slechts om, dat het als nouveauté is
opgedist.
De uitzending.
De uitzending opende met een bloe-
menschaal van wit kristal, met een
blauwachtige reflex van water en het
felle Jicht, dat er op scheen. Een vlees
kleurige hand dompelde er een roos
met groene blaadjes en rood-achtige
doornen.
Het werd merkbaar stil in de zaal.
Er klonken diepe zuchten, van het ka
liber, dat men zich van vacantiereizen
herinnert, wanneer men om een bocht
in de weg plotseling voor een rijk pa
norama staat.
En naarmate men meer kleuren zag,
ver, het meest blootgestelde en gebeuk
te bolwerk van de vrije wereld, wiens
rotsen de witte poort vormen waardoor
sinds onheugelijke tijden honderddui
zenden vreemdelingen zijn gegaan, die
een tehuis in Engeland zochten. „Ik
kom in Engeland, aldus de Koningin,
met een boodschap van vriendschap
van de mannen en vrouwen van Neder
land voor de mannen en vrouwen van
Engeland en spreek de wens uit, dat in
de komende jaren niet alleen ons ge
meenschappelijk belang en gezwoeg,
maar ook culturele en geestelijke ver
wantschap de grondslag zullen vormen
van onze blijvende vriendschap".
Koning George VI heeft Konin
gin Juliana de „Royal Victoria
Chain" en prins Bernhard de ver
sierselen van „Knight Grand
Cross of the Victorian Order" ver
leend. Koningin Juliana heeft
Koningin Elizabeth en Prinses
Elizabeth benoemd tot Grootkruis
in de orde van de Nederlandse
Leeuw en de Hertog van Glou
cester, de broeder des Konings,
tot Grootkruis in de orde van het
Huis van Oranje.
laaide de stemming onder de toeschou
wers verder op. Wij keken naar de
joffers in bloesjes-met streepjes en
naar danseresjes met meer streepjes
dan bloesjes; naar een blondje, dat in
een groen en rode appel beet, naar het
sap, dat over haar kin vloeide en ken
nelijk een stukje make-up ruineerde,
naar een Van Gogh en een modern
verpakte zeep. De goe-gemeente kon
niet scheiden van dit spectrum, waar
in elk rood roder dan rood was, elk
blauw blauwer, elk geel geler.
Het waren gelukkige drommen, die
de zaaltjes verlieten, na enthousiast
verklaard te hebben, dat kleuren-tele-
visie veel en veel wenselijker, rijker
idealer is dan televisie in zwart en
wit. En de Columbia-mensen glunder
den. Hier, verklaarden zij, werd pu-
bleke opinie „gemaakt".
Processen om een procédé.
Niets van dit enthousiasme, geen
zwakke schaduw van dit kleurnjk
schouwspel vond men in de rechtzs'n.
waar de concurrenten van C. B. S. hun
proces begonnen om het kleurenprocé-
dé van Columbia uit de aether te hou
den. Achter en vóór de groene tafel
waren het louter mannen in het zwart,
met plechtig, bleke gezichten, die
slechts af en toe rood aanliepen, wan
neer zij de pointe van hun betoog spe
ciale kracht wensten bij te zetten. Het
groene vilt van de raadstafel was een
vaal groen. Geen mens onder de toe
schouwers zei: „Moet je dat groen nou
eens zien".
Waar het om ging was, dat C. B. S.
kleurentelevisie 10 millioen eigenaars
van televisie-ontvangers zou noper
speciale apparatuur te kopen ter waar
de van 150 per apparaat waartegen
over andere kleuren-televisie-procédé's
waren bestemd om door de bestaande
toestellen te worden opgevangen zon
der dat ingrijpende veranderingen en
hoge kosten noodzakelijk waren. Een
lijkblede directeur kwam vertellen, dat
zijn maatschappij het bijltje er bij zou
moeten neerleggen, indien de overheid
het kleurensysteem van C. B. S. zou
blijven begunstigen. De rechters luis
terden met strakke gezichten, terwijl
hun vrouwen in een van de donkere
zaaltjes in de stad vermoedelijk glun
derend naar de kleur -uitzending zaten
te kijken.
Buiten scheen de zon van een wol
kenloze herfsthemel op het straatbeeld.
De flaneurs keken met zichtbaar ge
noegen naar de kleurrijke parade van
vrouwelijk schoon, dat tijdens het
lunchuurtje verse lucht was gaan hap
pen. Geen student in groentijd zou
ooit naar een meiske toegaan en zeg
gen: „Wat een verrukkelijk mosterd
groen truitje draagt u daar". Geen
kunstzinnige dame zou op ons toe
stappen en verklaren: „dat woestijn-
geel van uw das is een feest voor de
ogen".
Teleurstellend, zult ge zeggen. Want
ge had natuurlijk gedacht, dat die
kleurenroes zich zou uitbreiden over
de hele stad, over de sombere rechts
zaal, het kale kantoor, de zonnige
straat. Het leven in de metropolis ging
gewoon voort, alsof er geen nieuwe
gloed de televisie omstraalde. Zo is
de milioenenstad altijd.
Naar wij van bevoegde zijde verne
men, worden in de Philips researen-
laboratoria te Eindhoven reeds gerui
me tijd proeven genomen met kleuren
televisie. Deze experimenten bevinden
zich evenwel nog pas in een voorlopig
stadium. Men verwacht, dat pas over
vijf jaar de kleurentelevisie in ons land
een feit zal worden, zodat degenen, die
zich gewone televisietoestellen voor
zwart-wit uitzendingen gaan aanschaf
fen, zich niet ongerust behoeven te ma
ken dat hun toestellen reeds spoedig
verouderd zullen zijn.
Alhoewel ook deskundigen blijven
voorzichtig met voorspellingen om
dat de techniek sneller vooruitgaat, dan
zelfs de knapste technici in hun stout
ste dromen durven vermoeden.
In Amerika heeft juist dezer dagen
het publiek met kleurentelevisie kun
nen kennis maken.
tien uur levendig gedebatteerd, voordat
men het eens werd over een formule
ring voor deze wenselijkheid. De vor
ming van een gezamenlijke Atlantische
strijdmacht met medewerking van de
V.S. en Canada wordt toegejuicht.
Voorts wordt vastgesteld, dat de ver
dediging van een gebied, dat Duitsland
insluit, vanzelfsprekend de deelneming
van Duitsland insluit. Dit is slechts
aannemelijk voor de publieke opinie,
indien het geschiedt in het permanente
Europese verdedigingsorgaan.
De Duitser Karl Mommer heeft hier
tegen een felle strijd gevoerd. Hij ver
dedigde het socialistische standpunt,
dat Duitsland geen bijdrage zou kun
nen geven, zolang de geallieerden niet
een effectieve strijdmacht in Duitsland
hadden opgesteld die zou kunnen voor
komen, dat Duitsland verschroeide
aarde zou worden.
De razzia's te Djakarta
Een woordvoerder van het militaire
commando te Djakarta heeft medege
deeld, dat de namen van de Zondag ge
arresteerden nog niet kunnen worden
bekend gemaakt. Volgens niet-beves-
tigde berichten zouden ongeveer 170
personen in hechtenis zijn genomen.
De Javase Bank was gisteren weer
geopend.
Dinsdagmorgen heeft de Nederlandse
hoge commissaris, de heer Lamping,
wegens de huiszoeking bij drs. Spee
kenbrink een démarche gedaan bij het
Indonesische ministerie van buiten
landse zaken. Van de zijde van het
hoge commissariaat vernam Aneta
voorts, dat een inspecteur van politie
Maandag ten huize van de heer Spee
kenbrink voor het gebeurde zijn ver
ontschuldigingen heeft aangeboden.
Na ruggespraak met Westerling is
opgericht een comité ter behartiging
van de belangen van Westerling. Het
zal contact houden met de rechtskun
dig adviseur van Westerling, Jhr. mr.
C. H. Beelaerts van Blokland. Het doel
is de mogelijkheid te scheppen, dat pro-
vincie-gewijze en daarna plaatsgewijze
comité's worden samengesteld, om Wes
terling moreel en eventueel financieel
te steunen, totdat hij vrij in Nederland
met zijn gezin kan terugkomen. Het
comité bestaat uit mevr. M. H. gravin
van Limburg-Stirum-Hoeufft van Vel-
sen, Scheveningen (voorzitster), W. F.
C. Weber (secretaris), Daendelsstraat
ld, 's-Gravenhage en P. C. D. van den
Bergh (penningmeester), 's-Gravenha
ge. Binnengekomen gelden zullen wor
den afgedragen aan het comité prof.
mr. P. S. Gerbrandy, dat voor de juis
te besteding zal zorgdragen.
Bij de aanvang van een korte open
bare vergadering, welke de Eerste Ka
mer Dinsdag heeft gehouden, heeft de
voorzitter prof. mr. Kranenburg de
oud-minister van O., K. en W., prof. dr.
G. van der Leeuw herdacht. Hij schet
ste hem als een man van bijzondere be
gaafdheden van een ruime eruditie en
grote culturele belangstelling. Zijn
welsprekendheid werd zeer gewaar
deerd. Ons land heeft door zijn dood
een groot verlies geleden.
De minister van Unie-zaken en Over
zeese Rijksdelen de heer mr. v. Maar
seveen heeft zich bij 's voorzitters
woorden aangesloten. Prof. van der
Leeuvy, zo zeide hij, was inderdaad een
man van zeer bijzondere begaafdheden.
Als minister heeft hij belangrijke za
ken tot stand gebracht en andere voor
bereid. Hij zal in dankbare herinne
ring voortleven bij de regering. Moge
God hem de eeuwige rust schenken.
De leden hebben beide toespraken
staande aangehoord.
Nederland heeft bij de Import-
Exportbank te Washington een lening
van vier millioen dollars gesloten.
Rente 2Vs «U.
Sinds twee weken zijn een Russische
vrouw en haar dochtertje op geheim
zinnige manier uit Haarlem verdwe
nen. Zij zijn gisteren in de haven van
Le Havre in Noord-Frankrijk aange
houden en waren toen in gezelschap
van een oud-SS-er en een Russische
zeekapitein. De politie staat nu nog
voor twee problemen: kan deze vrouw
naar Nederland worden teruggebracht?
En: wat is de reden voor haar uiter
mate geheimzinnige en zonderlinge
verdwijning?
De vrouw, de 25-jarige Ulana Tsje-
bikof, geraakte als zovelen in de be
zettingsjaren in een Duits kamp ver
zeild. Zij maakte hier kennis met de
thans 27 jaar oude Haarlemse los-
werkman Leyenaar, met wie zij na de
oorlog in het huwelijk trad en naar
Nederland kwam. Het paar vestigde
zich in Haarlem. Ogenschijnlijk was
het huwelijk goed.
TenminsteEnige tijd geleden
kwam voor het eerst een statenloze
Russische zeeman bij de familie op be
zoek. Hij had zich eveneens in Haar
lem gevestigd. De bezoeken herhaal
den zich. De Rus had een kennis, een
23-jarige oud-SS-er, met wie hij het
plan had opgevat, naar Noord-Afrika
te emigreren. Blijkbaar had men be
hoefte aan vrouwelijk gezelschap
althans: veertien dagen geleden bracht
de vrouw haar oudste kind, als ge
woonlijk naar de kinderbewaarplaats
zij ging zelf steeds uit werken
en enkele uren later vond de mare
chaussee te IJmuiden haar met de
zeeman en de oud-SS-er aan boord
van een klein jacht, dat op het punt
stond, zee te kiezen. Zü had het jong
ste kind bij zich. Er werd toen niet
ingegrepen. De vrouw was immers
vrijwillig aan boord gegaan.
Nadien heeft haar man aangifte ge
daan van de verdwijning. Van het ge
zelschap was toen evenwel geen spoor
te vinden, totdat het gistermorgen
plotseling in Le Havre opdook. Het
jacht had stormschade opgelopen. De
Franse politie, die van de verdwijning
van de vier mensen op de hoogte was
gebracht, heeft hen voorlopig vastge
houden. Maar het is de vraag, of het
tot terugzending naar Nederland zal
kunnen komen. Het motief voor het
overhaaste vertrtek ligt nog in het
duister.