JIMMY BROWN ALS BOKSER
1
ÏSdb
Amerikaanse atoombommenwerper
passagierde boven Londen
ipr
Het grootste en duurste toestel ter wereld
DE B-36 is niet alleen 's werelds groot
ste, maar tevens de duurste bom
menwerper „in het gebruik", die ooit
geconstrueerd is. Oeïenvluchten kos
ten ruim zeven duizend gulden per
uur. Het toestel, dat 160 ton weegt, is
even groot als de Britse Bristol Bra-
bazon, maar het is 30 ton zwaarder.
De B-36 is zo groot, dat de uit 15 leden
bestaande bemanning een kleine vier
wielige electrische „trolley" (wagen
tje") moet gebruiken om zich binnen
in van de kop naar de staart van het
toestel te begeven, een afstand van 80
voet in de romp. Deze „trolley" loopt
op rails binnenin het vliegtuig, in de
speciale „verkeerstunnel" in de romp.
De kubieke inhoud van de B-36 is ge
lijk aan die van drie huizen van vijf
kamers en de in de vleugels ingebouw
de tanks bevatten zoveel benzine, dat
een gewone personenauto er zestien
maal mee rond de wereld zou kunnen
rijden. De vleugelwijdte is 230 voet, de
lengte van kop tot staart 162 voet.
Zelfs de Russen uitten
hun bewondering
Onze legatie in Dublin
wordt extra bewaakt
Distributie wordt niet
overwogen
Het Radioprogramma
im, Pam en Pom
aan zee
Hoe moet Klaasje
lopen
DONDERDAG 25 JANUARI 1951
(Van onze Londense oorrespondent)
Tienduizenden Londenaren staarden enkele dagen geleden in stomme verbazing
omhoog en automobilisten brachten het verkeer bijna tot stilstand, toen met een
oorverdovend gedreun 's werelds grootste bommenwerper boven de hoofdstad
rondvloog. Het was een der zes Amerikaanse tienmotorige B-36 bommenwerpers,
iie Woensdag op een nonstop trainingsvlucht van 5000 mijl uit Texas in Engeland
,ijn aangekomen en een middagvluchtje boven Londen maakte. De 160 ton
wegende luchtkolos van dit nieuwe type, dat speciaal ontworpen is voor het
lange afstandsvervoer van atoombommen, en dat deel uitmaakt van de 7e bom-
fcardementsgroep van de Amerikaanse luchtmcht, was voor dit sightseeing-
ylnahtje opgestegen van de Amerikaanse vliegbasis te Lakenheath aan de
Engelse Oostkust. Het toestel vloog eerst over Northolt Airport, een van Londens
grote burgerluchthavens, alvorens de rest van de stad te „bekijken".
Amerikaanse vliegbasis te Lakenheath.
in Suffolk, worden lij inmiddels dag
en nacht bewaakt door 24 met machi
negeweren uitgeruste militairen. De
technische installatie van de B-38 is
nog topgeheim, en om veiligheidsrede
nen mogen de bemanningen het vlieg
kamp niet verlaten.
Zo groot als drie hulzen.
10.000 mijl nonstop.
J^E B-36 kan nonstop een afstand van
10.000 mijl afleggen en heeft een
gevechtsstraal van 3000 mijl, indien
volgeladen met 10.000 pond bommen.
Volgens de Amerikanen is de draag
kracht van deze super-bommenwerpers
groot genoeg om elk punt ter wereld
met atoombommen te bereiken, vlie
gende op een hoogte van 45.000 voet
(negenmijl). De tien reusachtige mo
toren van de B-36 bevinden zich twee
aan twee onder de vleugels. Vier van
de tien motoren werken op straalaan
drijving. Als verdedigingsgeschut heeft
het toestel zestien 22 mm kanonnen
aan boord. De juiste route, die deze
zes super-bommenwerpers van Texas
naar Engeland gevlogen hebben, wordt
door het Engelse hoofdkwartier van
de Amerikaanse luchtmacht geheim
gehouden, evenals de snelheid van het
toestel.
Verleden jaar Maart, voordat Ame
rika in ernst met zijn herbewapening
begonnen was, had de Amerikaanse
luchtmacht al 200 van deze B-36 bom
menwerpers in bestelling en men schat,
dat er thans reeds 150 afgeleverd en in
dienst zijn.
Honderden passagiers, het grondper
soneel van het vliegveld en een aantal
op het vliegveld aanwezige leden van
de Russische ambassade in Londen
keken met open mond toe, hoe de
kolossale bommenwerper, welks ku
bieke inhoud gelijk is aan drie huizen
met Vijf kamers, met zijn vleugels
zwenkte bij wijze van saluut. Zelfs
een der Russen kon zijn verbazing niet
langer voor zich houden en zei hardop
In het Engels: „Wat een prachtig toe
stel, het is inderdaad wel allemachtig
groot."
De zes Convair B-36 toestellen, die
voor het eerst in Engeland zijn, zullen
nog enkele dagen hier blijven alvorens
naar Amerika terug te vliegen. Op de
De politiebewaking bij de Neder
landse legatie en de Britse ambassade
te Dublin is verdubbeld na het inci
dent van Dinsdagavond, waarbij een
handgranaat in de Britse ambassade
werd geworpen.
De Nederlandse gezant te Dublin
heeft per post een dreigbrief ontvan
gen, ondertekend door de „Ierse Re
publikeinse Broederschap", waarin
wordt verklaard dat de Broederschap
„verplicht is tot actie over te gaan",
indien de Nederlandse marinevliegers
in Noord-Ierland blijven oefenen.
De laatste tijd duiken telkens hier
en daar geruchten en berichten op
over op handen zijnde distributie (aan
producenten) en rantsoenering (voor
consumenten) van bepaalde artikelen.
Bij informatie ter bevoegder plaatse
wees men erop, dat internationaal de
toewijzing van grondstoffen nog niet
geheel geregeld is. Het i s mogelijk,
dat er verwerkingsverboden voor be
paalde grondstoffen zullen komen,
doch dan gemeenschappelijk in Euro
pees verband. Voorts is het niet uitge
sloten, dat bepaalde toewijzingen zul
len moeten worden verminderd.
Rantsoenering van consumptie-arti
kelen wordt thans niet overwogen.
VRIJDAG 26 JANUARI
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA, 10.00
VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00
VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22.40
VPRO, 23.00—24.00 VARA. - 7.00 Nieuws.
7.13 Gram.muziek. 7.15 Ochtendgymnastiek.
7.30 Zendersluiting. 9.00 Nieuws en weer
berichten. 9.10 Gram.muziek. 9.12 Voor de
huisvrouw. 9.22 Gram.muziek. (9.30—9.35 Wa
terstanden.) 10.00 „Kinderen en mensen",
psychologische causerie. 10.05 Morgenwijding.
10.20 Gram.muziek. 10.30 Voor de zieken.
lt.00 Voor de vrouw. 11.15 Piano-voordracht.
11.40 Voordracht. 12.00 Orgel en viool. 12.30
Land- en tuinbouwmede'delingen. 12.33 Sport.
13.00 Nieuws. 13.15 Avro-allerlei. 13.20
Theater-orkest. 14.00 Voor de vrouw. 14.20
Oude Franse Romances. 15.00 Voordracht.
15.20 Gram.muziek. 15.35 Hersengymnastiek.
16.00 Muzikale causerie. 16.30 Zendersluiting.
18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 „Denk
om de bocht". 19.00 Meisjeskoor. 19.15 Prij-
zenpraatje. 19.30 „De roep om geloof in deze
tijd", causerie. 19.50 Beirchten. 20.00 Nieuws.
20.05 Boekbespreking. 20.10 Sopraan en piano.
20.35 Voordracht. 21.00 Populaire melodieën.
21.30 „Aetherforum". 22.00 Buitenlands over
zicht. 22.15 Lichte muziek. 22.40 „Vandaag"
causerie. 22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws.
23.15 „Huwelijk van A tot Z", causerie.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00-24.00 NCRV
7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7.15 Een
woord voor de dag. 7.30 Zendersluiting. 9.00
Nieuws en weerberichten. 9.10 Gram.muziek.
9.15 Voor de zieken. 9.30 Gram.muziek. 10.30
Morgendienst. 11.00 Gram.muziek. 11.15
Idem. 12.00 Piano-recital. 12.30 Land- en
ituinbouwmededelingen. 12.33 Banjo-orkest.
13.00 Nieuws. 13.15 Zigeunerkwintet. 13.35
Gram.muziek. 14.00 Kamerorkest en solist.
14.40 Voordracht. 15.00 Strijkkwartet. 15.30
Gram.muziek. 15.40 Voordracht. 16.00 Metro-
pole-orkest en solist. 16.30 Zendersluiting. 18.00
Regeringsuitzending: Dr. J. van Baal: „Volks
groepen in Nieuw-Guinea". 18.10 „ln dienst
van het Vaderland", causerie. 18.20 Gram.
muziek. 18.30 Reportage. 18.45 Gemengd koor.
19.00 Nieuws. 19.15 Regeringsuitzending: „Ver
klaring en toelichting". 19.35 Een goed woord
voor een goede zaak. 19.40 Radiokrant. 20.00
Nieuws. 20.05 Radio-Schaakwedstrijd Noor
wegen—Nederland. 20.06 Lichte muziek. 20.30
„Kunstmatige inseminatie, haar nut en toelaat
baarheid", causerie. 20.50 Instrumentaal en
semble. 21.15 Vocaal ensemble. 21.30 Radio
Philharmonisch-orkest. 21.50 „De levende
kerk: Hoen: een avondmaalsbrief", causerie.
22,05 Radio Philharmonisch-orkest en solist.
56. Terwijl Jimmy Brown zich met
mijnheer Gerrit Goochem in zijn trai
ningskwartier had teruggetrokken om
zich rustig voor te bereiden op de ko
mende strijd tegen Kid de Kneuzer,
broedden Pat Poot en Mike Moker op
hun snood plan. Zij kienden alle3 tot
in de kleinste bijzonderheden uit en
toen zij meenden, dat niets hun plan
in duigen zou kunnen doen vallen, be
gonnen zij allebei vals te grijnslachen
en zeiden tot elkaar: „Dat is dan afge
sproken. Wij zien elkaar na afloop van
de wedstrijd van Brown tegen de
Kneuzer en ons hoofd eraf als dat niet
meteen het einde betekent van zijn
carrière als bokser. Heus, we bewijzen
de bokssport een grote dienst door dat
gevaarlijke knaapje voor eens en voor
altijd op te ruimenJimmy, zich
van geen gevaar bewust, oefende in
tussen zo hard, dat de vonken eraf
spatten. Gerrit Goochem had een ipeu-
we sparringpartner voor hem uitgeko
zen een zekere Battling Bult en
deze kreeg er dagelijks zó van langs,
dat hij vurig hoopte, dat de avond van
de grote match maar gauw mocht aan
breken.
P.trlcla
Wenthworth
10)
„Beste jongen, dat heb ik je verteld
over de badplaats en mevrouw Holford,
waar ik haar ontmoet heb. Ze had maar
een tijdelijke betrekking en ik kon
haar overhalen om met mij mee te
gaan." Hier legde tante Sophy de hand
op Garths arm en keek hem vertrou
welijk aan met haar ronde blauwe
ogen. „Heus, jongenlief, het was een
beschikking. Ik miste juffrouw John
son zo en vroeg me af, wie ik in haar
plaats zou kunnen krijgen. Ik nodigde
Janice Meade uit, maar natuurlijk zou
het nogal saai geweest zijn voor een
jong meisje e.i ik begreep volkomen,
dat ze liever naar meneer Madoc ging,
ofschoon dat een buitengewoon onaan-
28. De kruidenier is verbaasd als hij
hoort dat Pim, Pam en Pom met hun
tentje op het Noorderstrand staan.
„Nou, U durft hoor!" zegt hij nog eens.
„Bent u niet bang om daar zo in uw
eentje te staan?" „Nee hoor" roept Pom.
„Wij zijn niet zo gauw bang, ofschoon
we vannacht toch wel even geschrok
ken zijn toen de vloed plotseling kwam
opzetten en onze hele tent weg spoelde"
„Ja ja, dat kan de beste gebeuren",
zegt de winkelier, die niet graag zo'n
goede klant wil tegenspreken, „maar...
dat bedoelde ik eigenlijk niet. Hebt u
er nooit van gehoord, dat er op het
Noorderstrand zeeslangen voorkomen?
Daarom wil niemand daar met zijn tent
staan!" „Ja wij zijn er ook nog voor
gewaarschuwd door een oude zeeman",
moet Pom toegeven, „maar we hadden
geen zin meer om terug te keren gis
teravond. We varen zo moe!" „Ja en
toch zou ik daar niet blijven staan, als
ik u was", zegt de winkelier het voor
hoofd fronsend. „Je kunt nooit weten".
gename man is.
Zo, dus Janice was de secretaresse.
Dat was een gelukkige omstandigheid.
Hij vroeg zich vaagjes af, hoe zij het
er had afgebracht, maar voor hij langer
had kunnen nadenken, was tante So
phy weer over juffrouw Brown begon
nen.
,,'t Was heus bijna een wonder, moet
je weten. Mevrouw Holford had een
vriendin nu, misschien niet bepaald
een vriendin, maar ze hadden elkaar
toch erg goed leren kennen; vóór ik in
de badplaats kwam, waren zij er al
een maand geweest. Ze heette juffrouw
Perry en ze muntte uit in allerlei ge
zelschapsspelletjes, las ook uit de kaart
enzovoort. Natuurlijk alles grote onzin,
tenminste dat was mijn mening, maar
wel erg genoeglijk. Och, je begrijpt,
breien verveelt je op het laatst en de
leesbibliotheken hebben doorgaans zo
veel boeken, die niemand wil lezen.
Het was dus een welkome afleiding.
Garth gromde inwendig. Waar was
de oude zeil toegekomen en waarmee
had ze zich ingelaten?
Juffrouw Sophy tikte hem op de arm.
„Jongenlief, je keek -laar net zoals je
grootvader. En ik geloof niet, dat hij
dat alles zou hebben goedgevonden,
maar het is zo prachtig afgelopen. De
allereerste keer, dat ik juffrouw Perry
ontmoette, wist zij uit koffiedik alles
over ons te vertellen. Ze zei, dat ik i n
grote teleurstelling had beleefd. Nu
was dit niet zo verrassend, omdat me
vrouw Holford alles afwist van het ge
beurde met juffrouw Johnson en er
natuurlijk over had gesproken."
Garth barstte in lachen uit. Tante
Sophy kon soms heel slim voor de dag
komen. „Dat denk ik ook wel", zei hij.
„En wat gebeurde verder?"
„De volgende avond legde zij de
kaart. Ze vertelde mevrouw Holford
dat ze binnenkort in zorg zou zitten
over een familielid. En dat kwam uit,
want een zoon van haar nicht werd
drie weken lang vermist, maar geluk
kig is hij behouden weer opgedaagd".
„En wat heeft ze u verteld?"
„Dat is juist het wonderlijke. Ze
verzekerde, dat ik iemand zou ontmoe
ten, die een grote verandering in mijn
leven zou te weeg brengen en vier en
twintig uur later ontmoette ik juf
frouw Brown".
„Hoe?" vroeg Garth.
„Wat bedoel je?"
„Hoe ontmoette u haar?"
„Ik geloof dat juffrouw Perry ons
aan elkaar heeft voorgesteld," zei juf
frouw Feil. „En o, beste jongen, je
kunt je niet indenken, hoezeer juffrouw
Brown mijn leven heeft veranderd! Ze
is zo kundig, zo'n prachtige huishoud
ster. En daarbij zo muzikaal. Je weet,
hoeveel ik van muziek houd. Ze be
speelt ons kerkorgel en is ook een uit
stekende pianiste. Daarbij zingt z#
prachtig.
„Maar vindt u haar niet somber?"
Juffrouw Feil keek enigszins ver
schrikt.
,0, nee. Ik weet wat je bedoelt, maar
we hebben allemaal een hevige schok
gehad. Je hebt er zeker wel wat van
gelezen in de kranten. Meneer Harsch
zo'n aardige man en ook heel mu
zikaal werd eergisteren dood in de
kerk gevonden. Ik vrees.ja ik vrees
dat hij de hand aan zichzelf heeft ge
slagen. Het heeft ons allemaal erg over
stuur gemaakt." Ze liet haar hand in
zijn arm glijden, waar ze bleef rusten.
Als iets me meer blij kon maken
over je komst, dan zou het deze ellen
dige geschiedenis zijn, omdat morgen
het openbare onderzoek wordt gehou
den en het een grote steun zou wezen,
jou bij me te hebben."
„Bedoelt u, dat u er heen moet gaan?"
Nu keken de blauwe ronde ogen hem
ietwat angstig aan.
„O, ja, jongelief. Zie je, ik heb het
schot gehoord."
HOOFDSTUK V
Toen Garth later op deze avond te
rugzag, drongen zich enige vragen aan
hem op. Hoe traag van begrip was hij
wel geweest? Hoezeer had zijn bevat
tingsvermogen gefaald? In welke mate
had hij te weinig acht geslagen op de
zwakke stromingen onder een kalme
oppervlakte? In hoeverre was hij op
een dwaalspoor gebracht? Het was heel
moeilijk te zeggen. De kalmte aan het
oppervlak was volledig geweest. Juf
frouw Brown had koffie geschonken en
was daarna aan de piano gaan 7 "(en,
om de klassieke muziek te spelen,
waarvan juffrouw Feil zoveel hield.
Juffrouw Brown speelde uitstekend.
Scarlatti, Haydn, Mozart en Beethoven.
Niets moderns.
©1 0
KHKMIII
„Klaasje" sprak moeder,
„als je vanmiddag uit school
komt moet je drie bood
schappen voor me meene
men. Luister goed! Je gaat
éérst naar winkel 1, daarna
naar 2, dan naar 3 en daarna
direet naar huis, maar denk
dracht van haar leven had
ze verknoeid. In wanhoop
greep ze haar spaarpot,
schudde er het laatste geld
stuk uit, sloeg haar dunne
wollen cape om en holde de
straat over naar de markt.
Haar ogen gleden koortsach
tig langs de balen glanzende
Op een armoedig zolder
kamertje in de grote stad
zat Marike, het naaistertje,
gebogen over haar werk.
Haar rood ontstoken ogen
traanden van moeheid en
zetten alles in een dansende
nevel. Knip, knip ging de
schaar, doch Marike was
zo moe dat ze niet meer zag
wat ae deed. Wankelend
greep ze de kruik en bett.
haar ogen met water. Daa
friste ie van op. Maar toei
ze haar werk bekeek, blee
ze als aan de grond genagelc
staan. Ze had.... ie had d<
stof verknipt. Met grote ogei
en bevende handen streek
Marike wezenloos over dt
prachtige zijde, welke in on
gelijke stukken aan haar voe
ten lag. De zijde waarvan ie
de gelegenheidsjapon had
moeten maken voor de ba-
vonease. De belangrijkste op-
er om, je mag niet twee
maal dezelfde straat doorlo
pen!"
Kunnen jullie zeggen hoe
Klaasje moet lopen? Begin
dus bij „School" ga naar win
kel no. 1, no. 2 en no. 3 en
dan naar „huis". Je mag wél
2 maal hetzelfde kruispunt
passeren, maar niet twee
maal dezelfde weg gaan.
zijde. Ze kocht de mooiste
zijde die ze voor haar enig
geldstuk kon krijgen, doch
toen ze, op haar kamertje
gekomen, de stof ontvouwde
leek ze dof en vaal van
kleur. Radeloos staarde ze
voor zich uit. Wat moest ze
doen? De japon moest mor
genavond klaar zijn. Ten
einde raad greep Marike
naald en draad en begon
koortsachtig te werken. Ma
rike wilde niet meer denken,
ze naaide maar door zonder
ophouden terwijl de grote
tranen haar over de wangen
rolden.
Maarwat was dat
het leek wel of het lichter
in haar kamertje werd....
verbaasd staarde Marike
naar de stofja.... ja ze
zag het toch heus. Plotseling
schitterden aan alle kanten
de mooiste sterren op de ïij-
de en steeds als er weer een
traan op de stof viel, veran
derde deze in een fonkelen
de ster.
Toen Marike de volgende
dag trots haar werkstuk bij
de baronesse bracht, stond
deze sprakeloos.
„Marike!" riep xe uit, „wat
schitterend, jij bent de bes
te naaister van het land. Ik
zal de Koningin van jou ver
tellenmisschien
Reeds twee dagen latei-
kreeg Marike van de Konin
gin ook de opdracht een ja
pon te maken, en hoewel ze
veel geld kreeg om de mooi
ste zijde te kopen, geen en
kel patroon was zo mooi als
dat van de baronesse. „Weet
je wat ik doe", dacht het
naaistertje. „Ik koop weer
dezelfde doffe stof, mis
schien dat mijn tranen dan
wel weer die prachtige ster
ren toveren. En zo zat Mari
ke weer te naaien op haar
zolderkamertje. Ze naaide
en naaide, maar hoe ze ook
probeerde te huilen; geen
traan wilde te voorschijn ko
menDe stof bleef dof en
lelijk. Een grote ongerust
heid maakte zich van haar
meester. Deze lelijke japon
zou de Koningin nooit wil
len hebben. Het meisje raak
te geheel overstuur. Ze
merkte niet eens dat ze zich
in haar vinger prikte, maar
steeds als ze de stof'vast
pakte, kwam er een klein
vlekje bloed op.
Marike zag het niet, ze
stak het olielampje aan en
werkte de hele nacht door.
Maar toen de eerste zonne
stralen door de ruiten gle
denwaren alle kleine
bloedvlekjes veranderd in
prachtige vlinders, de mooi
ste kleuren lichtten uit de
stof op. Sprakeloos en onge
lovig betastte Marike de stof
....nee.... ze droomde niet, al
les was echt.
Stralend van vreugde
bracht het naaistertje de ja
pon op het paleis. De Ko
ningin kon haar ogen niet
geloven en van die dag af
bleef Marike in het konink
lijk paleis en maakte -de
mooiste kleren voor de ko
ningin, maar ook voor de
kleine Prinsjes en Prinsesjes.
M ietje dacht:
„Ik ga wat wand'len,
Want het weer is
prachtig mooi!
Maarreeds na een
par.r minuten
Kwam ze langs een
vogelkooi.
„Dag, juffrouw
kanariepietje",
Groette vrolijk onze muis.
„Ma, die Miesje,"
klonk het antwoord,
„Kom toch binnen in
mgu huwt"
In zo'n kleine buurtvisite
Had ons muisje wel veel
zin,
Trok de grendel van
het deurtje,
Wipte snel Set koontje in.
Maar.
Had het
Want ze
Domweg
het kleine
domme muisje,
weer verkeerd
gedaan,
Het de deur
van 't kooitje,
op een kiertje
rtaau.
Vóór Mies wist wat er
gebeurde,
Snelde Piet het kooitje uit.
Schooj het deurtje op de
grendel
Sn trok toen een
lange snuit.
Ja, daar zat ze, ovgzsloten
In een kooi van ijzerdraadl
Miesje huilde dikke
tranen!
Domoor, mt te het U kut!
