Weg naar
West
en
vergelijk tussen Oost
nog open
MERK/viM7
Sun set Boulevard": genadeloos harde film
De atoombom werkt voorlopig nog
als een kracht ten goede
Cultureel Nieuws
Suikerpotje
AMSTERDAMS PODIUM
Een avond in het Wiener Café
Gloria Swanson voor het eerst sinds
22 jaar weer in een grote rol
Asthmalijders!
Moeizame onderhande
lingen te verwachten
GEZONDE SLAAP:
^UW WAARBORG^
Over het twee-mans
cabaret van Josef Baar
en Tony Hartweger
Amerika stelt een
onderzoek voor
SATERDAG 17 MAART 1951
(Van onze diplomatieke medewerker)
GENERAAL EISENHOWER heeft een belangrijke verklaring afgelegd over de
atoombom: de Verenigde Staten zullen het geweld van de bom niet loslaten
dan in geval van naakte aggressie. Het is geen toeval, dat deze verklaring werd
gegeven juist op het ogenblik, dat in Parijs de plaatsvervangers van de ministers
van buitenlandse zaken van Amerika, Engeland en Frankrijk in voorhoede
gevechten met Gromyko de bereidheid van de Sowjetunie tot het zoeken naar
een oplossing voor de internationale spanning toetsen. Het was een uitstekende
gedachte van Washington, een man van zoveel gezag als generaal Eisenhower
het Kremlin nog eens duidelijk te laten maken, wat het van Amerika te ver
wachten heeft. De atoombom fungeert onder de huidige omstandigheden enkel
en alleen als wapen ter voorkoming van oorlog.
apiltMniilltHimiIHlWtlMOIIfllllllUHillMIMIIinUIIIIIIIIUIIIIilllHIIIHIIMWllHlimWlllllIHRnHl
Liet moge dan de laatste tijd in Neder-
landse toneelkringen wat rumoerig
zijn, een ding is zeker verheugend: Er
is een hernieuwde uitgave van het or
gaan van het Nederlandse Toneelver
bond verschenen n.1. „Het Toneel"
waarin tevens het blad „Toneelschild"
is ongenomen. „Het Toneel" is het or
gaan van de Nederlandse Toneelschrij
vers. In de redactie hebben o.a. zit
ting Top van Rhijn-Naëff, Elise Hoo-
mans, mr. P. Cleveringa, A. den Her
tog, di". P. H. Schröder en Paul Steen
bergen. Als redactiesecretaris treedt
op H. van Wagenvoorde. Het blad, dat
een uitgave is van de Nederlandse To
neelunie (Goudsesingel 76 Rotterdam),
is een interessante periodiek en geeft
ons inziens ook voor niet direct bij
het toneel betrokkenen een belangwek
kend kijkje achter de schermen van
Lichtpunt in het toneel-
rumoer -r Ergens in Oost-
Afrika- Van Gogh
in Otterlo P. C. Hooft
het toneelleven in ons land. Ook aan
het theater buiten onze grenzen wordt
de nodige aandacht besteed. Het is
voorzien van mooie illustraties.
Om even in de toneelsfeer te blij
ven. De acteur Cruys Voorbergh heeft
te kennen gegeven zich niet meer aan
een bepaald gezelschap te willen bin
den. „Ik speel liever losse rollen en
voer losse regie". Hij zei in geen en
kele toneeldirectie voldoende vertrou
wen te hebben om daarmee een vaste
verbintenis aan te gaan. In het kader
van zijn plannen voert hij thans be
sprekingen met de Haagse Comedie,
het Rotterdams Toneel en het A.G.T.
Wist u, dat een van de kleinste
schouwburgen van de wereld is te vin
den te Nairobi in Oost Afrika? Het be
vat 76 plaatsen, is compleet met bar
en foyer, en geeft er twaalf stukken
per seizoen, elk van 28 opvoeringen.
Op het programma staan thans o.a. The
first Mrs. Fraser, George and Marga-
ret, The Lady is not for burning en
Pygmalion. Niet mis dus.
Het plaatsje Welwyn Garden City in
Engeland gaat een Shaw Memorial The-
atre oprichten. Het wil daarmede de
man eren, die in deze stad zoveel daad
werkelijke interesse toonde en er vaak
zijn boodschappen deed. Waar het ko
pen van een nieuwe pet al niet toe
kan leiden....
Tets over het Rijksmuseum Kröller-
Muller op het landgoed de Hoge
Veluwe. De jaarlijkse wijziging in de
tentoonstelling van de fraaie verzame
ling in Otterlo voor het seizoen 1951
is gereed gekomen. Wat Vincent van
Gogh betreft zijn alle werken aanwe
zig. Ter vergelijking zijn zowel bij de
tekeningen als bij de schilderijen wer
ken van kunstenaars uit deze tijd toe
gevoegd. Voorts is de tijd van het cu-
bisme uitgebreid, o.a. met werken van
Leger. Ga deze unieke collecties eens
zien als ge deze zomer met va-
cantie op de Veluwe zwerft. Vooral de
verzameling Van Goghs is uniek en
wereldvermaard.
Op 16 Maart 1581, aldus 370 jaar ge
leden, aldus het internationaal perio
diek „Unesco Features," werd in Am
sterdam een der belangrijkste Neder
landse letterkundigen uit de zeventien
de eeuw geboren: Pieter Corneliszoon
Hooft. Hij was nauwelijks zeventien
jaar, toen hij al als lid werd toegelaten
tot de rederijkerskamer ..In liefde bloei
ende". Vier jaar later had hij reeds
twee toneelwerken op zijn naam staan,
®a. ..Theseus en Ariadne". Intussen
•naakte Hooft een studiereis naar Pa
rijs, Florence en Rome, een reis. wel
ke alle jonge dichters als het enigszins
mogelijk was, wilden maken en die als
basis voor hun verdere ontwikkeling
*eer noodzakelijk werd geacht. Na zijn
terugkeer werd hij beschermeling van
de Prins van Oranje, die zijn studies
betaalde. Hooft scheen zich definitief
te gaan wijden aan het toneel. Doch in
1618 liet hij de poëzie plotseling in de
«teek oor de historie. Gedurende een
kwart eeuw van hard werken schreef
mi zijn monumentale werken over Hen
drik de Vierde van Frankrijk, de Me-
dicis en de geschiedenis van de Neder
landen. Het was dit oeuvre, dat hem
B'pt alleen in zijn geboorteland, maar
ook ver buiten de grenzen de faam gaf
Van een der eerste werkelijke „Euro
®*ee" schrijvers-
J-JET RODE LEGER is in staat zonder
veel moeite West- en -Zuid-Europa,
de Balkan en het nabije Oosten onder
de voet te lopen, Er bestaat ook wei
nig twijfel aan, dat Moskou daartoe
het bevel zou geven, indien het een
dergelijke onderneming ongevaarlijk
wist. Maar het is er, ten rechte, van
overtuigd, dat zijn bijna 200 grote ste
den en belangrijke industriële centra
dan onmiddellijk zouden zijn blootge
steld aan vernietigende bombardemen
ten. Amerika heeft er de atoombom
men, de vliegtuigen en de bases voor.
Vrijwel elk punt in de Sowjetunie is
door de luchtmacht te bereiken. Dit
impliceert niet automatisch een Russi
sche nederlaag. Het vooruitzicht echter
van gruwelijk vernielde steden en van
platgelegde industrieën is afschrikwek
kend genoeg om de Russen van het
lichtvaardig ontketenen van een oor
log af te houden. In zoverre is de
atoombom dus een kracht ten goede.
In deze situatie kan op tweeërlei
wijze verandering komen. Aan Wes
terse zijde bestaat de vrees, dat de
Sowjetunie, ofschoon waarschijnlijk
niet in staat zijnde haar achterstand op
het gebied der atomische bewapening
binnen afzienbare tijd in te lopen, toch
in 1952 of 1953 voldoende atoombom
men zal hebben vervaardigd, om een
verrassende aanval op het Amerikaanse
oorlogspotentieel te kunnen wagen,
met een gelijktijdig oprukken van het
Rode leger naar West en Zuid. Het is
deze mogelijkheid, die het Westen er
toe gebracht heeft, zich in het kader
van het Atlantisch Pact te herbewa
penen.
Ook Rusland vreest
aan RUSSISCHE kant echter is men
ongetwijfeld evenzeer bevreesd voor
een andere mogelijkheid: namelijk dat
Amerika, zodra het in wording zijnde
Atlantische leger van generaal Eisen
hower sterk genoeg zou zijn om aan
de Elbe of de Rijn een voor het Rode
leger onoverwinnelijke dam op te wer
pen, zijn superieure luchtmacht en
atoombewapening zou kunnen gebrui
ken om de Sowjetunie op de knieën te
dwingen. Zou Stalin deze overtuiging
werkelijk hebben, dan kan hij nauwe
lijks anders handelen dan zolang de
omstandigheden nog betrekkelijk gun
stig voor hem zijn op korte termijn
dus een oorlog tegen het Westen te
beginnen. Dit is het wrat de verklaring
van Eisenhower zo belangrijk maakt.
Door Amerika's invloedrijkste man
op militair en misschien ook op poli
tiek gebied is de Russen te kennen ge
geven. dat Amerika de atoombom nooit
voor aggressieve doeleinden zal ge
bruiken. Daaraan is echter de waar
schuwing verbonden, dat in geval van
Russische aggressie de bom onmiddel
lijk boven de Sowjetunie zal worden
losgelaten.
De verklaring van Eisenhower wijst
de richting aan. waarin een vergelijk
tussen Oost en West nog altijd te vin
den is. Het wegnemen van de weder
zijdse vrees is een allereerste vereiste
voor een accoord. Dit dient te geschie
den door een beëindiging van de be
wapeningswedloop en geleidelijke in
perking der militaire apparaten, waar
bij het instandhouden van een zeker
evenwicht waarschijnlijk het moei
lijkste probleem is. Daarachter doemt
onmiddellijk het niet eenvoudiger
vraagstuk der strategische posities op.
Waar in Europa ligt de lijn, tot waar
beide partijen menen hun invloed te
moeten kunnen geldend maken om
zich betrekkelijk veilig te voelen? De
Westgrens van Duitsland kan het niet
zijn, de Oostgrens van Polen evenmin.
Moeilijke taak.
jyjEN BEHOEFT de problemen slechts
aan te roeren om duidelijk te ma
ken, dat een eventuele oplossing niet
zal kunnen worden gevonden dan na
lang en moeizaam confereren, te meer
waar men te maken heeft met de Rus
sen. die de Oosters-taaie wijze van on
derhandelen huldigen. In zoverre be
hoeft men zich dan ook niet te laten
afschrikken door de langzame gang
van zaken in Parijs. Dat de Russen in
ieder geval wel blijken te willen pra
ten, is al een winstpunt, al mogen daar
uit nog geen voorbarige conclusies ge
trokken worden omtrent een eventuele
bereidheid tot het scheppen van een
situatie, waarin twee in de grond vijan
delijke regimes op betrekkelijk vreed
zame wijze met elkaar kunnen samen
leven. Dit is overigens het maximum
aan succes, dat men van de aan de
gang zijnde onderhandelingen, welke
voortzetting moeten vinden in een con
ferentie der ministers van Buiten
landse Zaken, verwachten mag. Voor
een ware vrede is deze wereld nog niet
rijp.
DIT /O. ^stine^^tA
Lied van de week
[De verhoging van de suiker
prijs tot 91 cent per kg heeft
de bedoeling een extra fonds
te vormen, om daaruit, als
straks moet worden overgegaan
tot verhoging van de prijs van
andere levensmiddelen, enige
compensatie te vinden.
Persbericht.!
Regeren is vooruit zien,
Dat blijkt weer zonneklaar
Vit bovenstaand berichtje.
Hoe krijgt men 't voor elkaar!
Uit angst dat straks de boter,
Ons kuchie en het vet
Nog meer in prijs zal stijgen,
Doet men nu deze zet
Op het regeringsschaakbord
En heeft men vast een pot,
Om 't and're op te vangen....
Nu hoor, ik vind 't maar zot!
Stel dat de zeep straks duur
wordt
En dat men dddrom nu
De rolmops-prijs omhoog brengt.
Ja lui, nu vraag ik u!
Ik denk dat men de suiker
Juist uitverkoren heeft,
Omdat men ons aan bitters
Reeds zat te slikken geeft.
Maar toch geloof ik zeker
Dat dit óók bitter smaakt
En moeder nog veel strenger
Over haar potje waakt.
Maar waarom zou men treuren,
De zorg van 't land is groot,
Dus. aan de suiker, burgers,
Dat helpt ons uit de nood-
Hoe meer wij consumeren
Hoe beter voor de Staat!
Dat brengt weer geld in 't laadje,
Dus maakt u maar niet kwaad.
Het volk van Tromp, De Ruiter,
Eenmaal zo fors en kloek,
Slikt nu de zotste dingen
Gewoon als zoetekoek!
JABSON
IEDERE AVOND TREDEN ZE TWEEMAAL OP in het Wiener Café: dr. Josef
Baar en Tony Hartweger. Dat zün de twee geboren Weners, die kans hebben
gezien in enkele maanden een enorme populariteit in en buiten Amsterdam te
verwerven. Men zei ons, dat dat Wiener Café iedere avond uitpuilde. En nltTj
zei dat het waarschijnlijk nergens in de hoofdstad zó gezellig was als daar. ij
lopen niet hard naar Wiener Café's, omdat wij denken dat we dat alleman! al
lang weten. Maar dezer dagen zaten we in Leidseplein nummer 10 A, en WO
wisten dat we ons weer eens vergist hadden. Josef Baar. Dat is een mei k-
waardig man. De kunst met mensen om te gaan moet hem, eens in Wenen, tege»
lijk met de moedermelk zijn ingegeven. Maar nog iets anders ook: een verb js.e-
rende dosis intelligentie. Tweemaal per avond treedt Josef Baar op; tweemaal is
dat een sensatie. Ik zal u zeggen waarom.
hat seine Arbeit getan"ens.
Het was hoogst leerzaam. Niet in het
minst voor de schrijver van het Po
dium. Ook hjj kreeg privaatles, die
avond.
JOSEF BAAR is 'n rijm-fenomeen. Wat
dacht u ervan als men u aan de lo
pende band citaten opgeeft uit de
Ilias of Odyssee. Of uit, pak weg, wélk
drama of blijspel van Shakespeare. Of
uit een tragedie van Schiller, Goethe
of van welk ander litterair kanon.
Of men geeft zo maar de één of an
dere klassieke zin op. Of zo maar de
titel van een boek, een lied, een ge
vleugeld woord. Op dat alles rijmt
Josef Baar dóór, en hij doet het ge
niaal. Niet omdat hij zo paraat is met
z'n rijmwoorden, maar omdat hij z i n
geeft aan zijn 10- of 12-regelige ver
zen, en omdat hij al die bjj elkaar
gerijmde verzen samen opbouwt toi
één zinvol, logisch geheel. Als het
moet desnoods achterstevoren! Ik heb
al aardig wat cabaret-artisten mee
gemaakt, die niet op hun mond waren
gevallen. Maar zo iemand als Josef
Baar kwam ik nog niet tegen. Een
groot man, doctor in de wijsbegeerte,
die de complete wereldlitteratuur in
z'n zak èn op het voorste puntje van
z'n tong heeft liggen.
Het is machtig interessant de vra
gen, die het publiek stélt, aan te ho
ren. Die avond was er een jong me
dicus, die als één van de twintig ge-
vraagden een bekend woord opgaf, dat
Caesar gesproken zou hebben bjj het
overtrekken van de Rublcon. Josef
Baar rijmde er lustig op los en ven
tileerde z'n Latijn; maar hij venti
leerde zó, dat die jonge medicus een
lesje kreeg in klassieke paraatheid,
want Caesar had het nooit gezegd.
Nooit hoorde men charmanter, nooit
geestiger correctie.
Er was een dame, die het beroem
de woord van Schiller opgaf; „Der
Mohr hat seine Schuldigkeit getan, der
Mohr kann gehen". Wij allen in het
Wiener Café kregen te horen, dat
Schiller iets dergelijks nooit geschre
ven heeft. Hij schreef wèl: „Der Mohr
MEI WAARDEBON VOOR GOAL VOETBALfOTO
£?EN REGISSEUR, die in Hollywood
een zeer bijzondere reputatie ge
niet is Billy Wilder, sinds jaren reeds
werkt hij samen met de scenarioschrij
ver Charles Brackett en uit die
samenwerking is een aantal films tot
stand gekomen in een zelfs voor Holly
wood zeer gedurfd genre: koud, hard
en cynisch, volkomen onconventioneel
en daarbij verzorgd met een ongekend
groot vakmanschap, niet alleen tech
nisch, maar ook bijvoorbeeld in psy
chologische waarneming. Zo maakten
zjj onder meer de befaamde, verbijste
rend scherpe film over een alcoholicus
„The lost weekend". En vorig jaar
hebben zjj, voortdurend volgens hun
eigen traditie, zichzelf nog overtrof
fen met „Sunset Boulevard", een film,
die in Hollywood verschillende Aca-
demy Avvards onderscheidingen, die
verleend worden door de Amerikaanse
Film Academie en populairweg „Os
cars" heten verwierf en in ons land
uitgeroepen werd tot „Film van de
Maand".
gRACKETT'S scenario voor „Sunset
Boulevard" is gedurfd en cynisch.
Het verhaalt van een jonge, vrjj lóu-
che en onbetekenende scenarioschrij
ver in moeilijkheden, die op de vlucht
voor enkele schuldeisers zijn auto de
oprijlaan inrijdt van een protserig
luxueus paleis, zoals er vele in Holly
wood gebouwd werden in de twintiger
jaren. Het verkeert in vervallen staat
en wordt bewoond door een vrouw, die
in de tijd van de stomme film gevierd
was als een grote „ster", maar zich
niet kon aanpassen aan de eisen der
geluidsfilm. Ruim twintig jaar reeds
leeft ze er teruggetrokken en door de
wereld vergeten, terend op haar ver
gane glorie en steeds maar verwach
tend, dat haar publiek haar weer naar
de studio's terug zal smeken. En met
als enig gezelschap een butler, die eens
haar films regisseerde, haar eerste
echtgenoot was en als enige van ai
haar bewonderaars haar grootheid in
verval trouw is gebleven, werkte ze
er al die jaren aan een monsterachtig
ontwerp voor een film, waarin ze glo
rieus op het witte doek hoopt terug te
keren.
Omdat hjj een schuilplaats nodig
heeft en ook uit nieuwsgierigheid
blijft de jonge scenarioschrijver bjj
haar om haar manuscript te bewer
ken. Hjj is er tegeljjkertjjd haar werk
nemer, gast, gevangene en ten slotte
ook haar gigolo. En hjj is er getuige
van hoe deze actrice - Norma Des-
roert daarbjj even het veertje van haar
hoed. Ontsteld kijkt de actrice op en
duwt met een bijna hysterische wal
ging het apparaat, dat haar indertijd
uit de studio's verdrong, weg uit haar
gezichtsveld, dat de werkelijkheid niet
wil erkennen.
huis is overladen met foto's van haar onbruikbaar nadrukkelijk acteren ge-
glansrollen. Haar avonden vult ze bj| heel naar het achterplan) getuigt van
voorkeur met een hysterisch genieten dit wrede cynisme. Heel koud stelde
hjj hier illusie tegenover werkelijk
heid, de illusie van een valse, zelf'
van films, waarin ze vroeger schit
terde eo die haar butler telkens en
telkens weer in haar salon der herin
neringen moet vertonen. In deze we
reld van dode schitter en dode men
sen is de schrijver het enige levende
wezen en aan hem klemt de vrouw
zich als een vampier vast. De schrij
ver tracht vergeefs zich aan de ver
stikkende atmosfeer te onttrekken, zonden heeft en hunkert naar een
AAN DIT SOORT bijzonder scherpe
en wrange observaties is de film
„Sunset Boulevard" rijk. Zo bijvoor
beeld het kaartavondje, waarop Nor-
ma Desmond enkele van haar vroegere
evenals zij afgedane, collega's heeft
uitgenodigd: een verzameling tot was
sen beelden geworden mensen, zonder
enige bloei, zonder enige hoop. (Ondei
hen zien we ook nog Buster Keaton
terug). Maar al die observaties zijn
keihard en wreed, zonder enig mee
dogen om de diepe tragiek van het
geval. Een wat warme menselijke
toon, een benadering van binnen uit,
ontbreekt in „Sunset Boulevard" vol
komen. En daardoor ook heeft deze
film iets levenloos, ondanks de knap
pe vertolkingen, die er in ten beste
gegeven werden.
William Holden, die voordien slechts
in gangster- en wild-west-films op 'i
doek verscheen, draagt een zeer lou
che figuur bij als de scenarioschrijver
en Erich von Stroheim maakt van de
butler en gewezen echtgenoot een lu
guber groteske verschijning, waarin
slechts op het laatst enige tragiek
merkbaar is.
Uitermate knap is deze film, tot ln
zuchtige, maar schone droom tegen- ieder detail gemaakt met een beheer-
over de bittere, ontnuchterend-grim
mige werkelijkheid van het Holly-
woodse filmbedrijf.
Wanneer Norma Desmond haar ein -
sing, waarbjj de mogelijkheden van het
gegeven ten volle uitgebuit werden.
Maar daarbjj dan té gevoelloos, te
werkeljjk en dikwijls ook te pathetisch,
deljjk gereedgekomen scenario naar omdat de makers niet doordrongen ir
haar vroegere regisseur De Mille ge- de wezenlijke tragiek van hun geval,
Een relatie met een vrouweijjke ooi- antwoord, wordt ze enkele malen door
lega de verloofde van zjjn vriend
loopt te pletter op zjjn gebondenheid
aan de verouderde actrice en wanneer
de studio opgebeld. Zolang de regis-
doch voortdurend koel en onbewogen
de buitenkant er van objectief regis
treerden. Maar geniaal is „Sunset
htj^ deze dan voorgoed wil verlaten, ten duurt haar ten slotte te lang en
ze gaat hem in de studio's opzoeken:
seur zelf haar niet telefoneert, weigert Boulevard" niettemin. Dat bewijst bjj-
ae echter gehoor te geven. Het wach-
schiet zjj hem neer,
voorbeeld de pathetische slotscène nog
eens: Norma Desmond wordt na de
moord door de politie weggeleid. Bene
één der meest navrante scènes uit de den in de hall staan verslaggevers,
hele film, waarin ook de befaamde re
gisseur Cecil B. De Mille zelf nog op
't doek verschijnt. Het bljjkt dan, dat
memand in de filmwereld er ook maar
emge prjjs op stelt haar voor de ca-
[)IT WRANGE GEGEVEN heeft re
gisseur Billy Wilder behandeld met
een gruweljjk kil cynisme. Alleen al
het feit, dat hjj de hoofdrol liet spelen
door Gloria Swanson, een actrice, die
in de bloeiperiode van de zwjjgende herige ®n heel ouderwetse auto af te
fotografen enfilmcamera's, die
kopij moeten leveren voor de bioscoop
journaals. En Norma Desmond daa:
de treden af, zich weer in de studio's
wanend. De butler treedt weer terug
film grote triomfen vierde doch zien
bjj (te geluidsfilm precies als de fi-
nmnd"Uis haar nu vergeten naam, die guur, die zjj hier moet verbeelden
eertnds een begrip was - zich een Ie- niet meer staande kon houden (zjj
ven heeft opgebouwd van niets dan speelde na 1928 nog in enkele geluids-
verbleakte dode lUuaes. Haar fita* mea, ma« veriwe» door
me ra terug te halen: men wilde haar in zjjn oude beroep van regisseur en
alleen verzoeken haar belacheljjk pron- dirigeert de camera's op de tot waan
zin vervallen ster, die haar laatste
grote scène speeltEen kil en ge
nadeloos beeld, dat messcherp de es
sentie geeft van heel deze film van
verkrampte levens en dat u lang in
herinnering bljjft......
LONG-SHOT.
staan voor de verfilming van een
klucht.
En één beeld uit deze scène geeft in
een enkele flits heel de bittere tra
giek van haar geval uitdrukking: een
Iwaaarmorofooe i$dt woarbjj m be-
JOSEF BAAR wordt toegejuicht. Ik
vroeg hem tussen 't gejuich door
of dat niet vermoeiend is, zo'n litte
rair vuurwerk, dat a la minute
wordt afgestoken. Ja, heel vermoeiend,
maarik heb enige routine en ik
mèg niet falen. Ik vraag hem waar
hjj vandaan komt. Uit Wenen, de bes
te plaats vaar een mens geboren kan
worden. Waar hij optrad. In heel
Europa, nadat hjj afgestudeerd was, en
via het toneel, via het variété in het
cabaret terechtkwam. En daar hoorde
hij en daar blijft hij. Hij zal sterven in
een cabaret.
Van '30 tot '33 was hij de confé
rencier in Duitsland. Daarna kwam
die andere conférencier, en voor Josef
Baar was er geen plaats meer. Maar
in Zwitserland trad hjj met enorm suc
ces op in „Die Pfeffermühle" en Ui
Basel in een litterair cabaret. Samen
met Willy Rosen en Nelson. In '38 riep
Louis Davids hem naar Holland; met
hem werkte hij in het Kurhaus-caba-
ret. Dat was een goede tijd. Er kwam
echter een tjjd, dat Josef Baar ruim
schoots de tjjd kreeg over citaten na
te denken: in de kampen van Vught,
in Amersfoort en in dat gruwzaam
cabaret aan de Amstelveenseweg.
Na de oorlog nieuwe engagementen
en nu: het Wiener Café op het Leidse
plein. Samen met Tony Hartweger,
eveneens geboren Wener, spelend en
zingend achter de vleugel. Vriend en
compagnon. Samen doen ze het daar
en samen verdelen ze het succes. En
de gage.
\\/TE MOE IS en teleurgesteld, ver
gramd en gedesillusioneerd, voor
hem biedt het Wiener Café een toni
cum bjj uitnemendheid. Men vindt daar
iets van zon en Schubert, van Wiener-
wald en Kaiser Franz Josef, van het
Heurigenfest en bovenal: een gemoe
delijkheid, waarvan men veronderstel
de, dat die aan de boorden van de
Amstel niet bestaanbaar was. Ze i s
bestaanbaar. Dank zij Josef Baar en
Tony Hartweger. Want Josef moge
dan donderende bijval genieten als hij
op het allerslapste litteraire koord
staat te dansen, Tony zingt z'n Ween-
se liedjes dermate menselijk en hart-
veroverend, dat men urenlang dóór
zou willen luisteren. Steeds opnieuw
naar „Ich glaub' die Welt dreht sicn
verkehrt". Naar „Die Hausmeisterin".
Naar „Das Wiener Café". Alles zelf
gecomponeerd, eigen teksten, eigen
ideeën. Het ideale tweemans-cabaret
waarvan wellicht het laesie brevet is,
dat het zo door en door fatsoenlijk is.
Men kan z'n jongste dochter er mee
naar toe nemen.
Zeg nooit meer: in Amsterdam is
niets te doen. Ga naar Josef, ga naar
Tony en ge zjjt genezen. En neem uw
vrouw mee, gij mannen. Nooit zal ze
u dankbaarder zijn dan voor één uur
Wiener Café daar op het Leidseplein.
ANTHONY VAN KAMPEN.
Dwangarbeid in Rusland
De Amerikaanse gedelegeerde Kot-
schnig heeft op een vergadering va i de
Economische en Sociale Raad van de
VN te Santiago een resolutie van En
geland en Amerika ingediend. Daarin
wordt voorgesteld, een commissie te
vormen, welke een onderzoek moe' in
stellen naar het bestaan van dwang
arbeid in de Sovjetunie. De resolutie
werd gesteund door Canada en Peru.
Het (communistische) Wereldvakver
bond had een onderzoek in de koloniën
en Zuid-Amerika naar de dwangarbeid
geëist. Kotschnig stelde het aa-^al
dwangarbeiders in Rusland op vijf t"t
tien millioen.
Maak een einde aan Uw martelingen.
Elke asthmalijder kent het verstik
kende gevoel dat een asthma-aanval
kenmerkt en dat voor hem een ware
marteling is. Adozo maakt hieraan een
einde. De Adozo-tabletten brengen
binnen de 30 seconden verli"' n
bedwingen de felste aanval in 5
minuten. Om geheel gerust te
nemen vele lijders aan asthma én
Adozo-tablet bij het naar bed gaan en
één bij het ontwaken. Neem ook eens
de proef. Haal vandaag nog de Adwi.
tabletten bjj Uw apotheker of drogist.
L