Weg naar West en vergelijk tussen Oost nog open MERK/viM7 Sun set Boulevard": genadeloos harde film De atoombom werkt voorlopig nog als een kracht ten goede Cultureel Nieuws Suikerpotje AMSTERDAMS PODIUM Een avond in het Wiener Café Gloria Swanson voor het eerst sinds 22 jaar weer in een grote rol Asthmalijders! Moeizame onderhande lingen te verwachten GEZONDE SLAAP: ^UW WAARBORG^ Over het twee-mans cabaret van Josef Baar en Tony Hartweger Amerika stelt een onderzoek voor SATERDAG 17 MAART 1951 (Van onze diplomatieke medewerker) GENERAAL EISENHOWER heeft een belangrijke verklaring afgelegd over de atoombom: de Verenigde Staten zullen het geweld van de bom niet loslaten dan in geval van naakte aggressie. Het is geen toeval, dat deze verklaring werd gegeven juist op het ogenblik, dat in Parijs de plaatsvervangers van de ministers van buitenlandse zaken van Amerika, Engeland en Frankrijk in voorhoede gevechten met Gromyko de bereidheid van de Sowjetunie tot het zoeken naar een oplossing voor de internationale spanning toetsen. Het was een uitstekende gedachte van Washington, een man van zoveel gezag als generaal Eisenhower het Kremlin nog eens duidelijk te laten maken, wat het van Amerika te ver wachten heeft. De atoombom fungeert onder de huidige omstandigheden enkel en alleen als wapen ter voorkoming van oorlog. apiltMniilltHimiIHlWtlMOIIfllllllUHillMIMIIinUIIIIIIIIUIIIIilllHIIIHIIMWllHlimWlllllIHRnHl Liet moge dan de laatste tijd in Neder- landse toneelkringen wat rumoerig zijn, een ding is zeker verheugend: Er is een hernieuwde uitgave van het or gaan van het Nederlandse Toneelver bond verschenen n.1. „Het Toneel" waarin tevens het blad „Toneelschild" is ongenomen. „Het Toneel" is het or gaan van de Nederlandse Toneelschrij vers. In de redactie hebben o.a. zit ting Top van Rhijn-Naëff, Elise Hoo- mans, mr. P. Cleveringa, A. den Her tog, di". P. H. Schröder en Paul Steen bergen. Als redactiesecretaris treedt op H. van Wagenvoorde. Het blad, dat een uitgave is van de Nederlandse To neelunie (Goudsesingel 76 Rotterdam), is een interessante periodiek en geeft ons inziens ook voor niet direct bij het toneel betrokkenen een belangwek kend kijkje achter de schermen van Lichtpunt in het toneel- rumoer -r Ergens in Oost- Afrika- Van Gogh in Otterlo P. C. Hooft het toneelleven in ons land. Ook aan het theater buiten onze grenzen wordt de nodige aandacht besteed. Het is voorzien van mooie illustraties. Om even in de toneelsfeer te blij ven. De acteur Cruys Voorbergh heeft te kennen gegeven zich niet meer aan een bepaald gezelschap te willen bin den. „Ik speel liever losse rollen en voer losse regie". Hij zei in geen en kele toneeldirectie voldoende vertrou wen te hebben om daarmee een vaste verbintenis aan te gaan. In het kader van zijn plannen voert hij thans be sprekingen met de Haagse Comedie, het Rotterdams Toneel en het A.G.T. Wist u, dat een van de kleinste schouwburgen van de wereld is te vin den te Nairobi in Oost Afrika? Het be vat 76 plaatsen, is compleet met bar en foyer, en geeft er twaalf stukken per seizoen, elk van 28 opvoeringen. Op het programma staan thans o.a. The first Mrs. Fraser, George and Marga- ret, The Lady is not for burning en Pygmalion. Niet mis dus. Het plaatsje Welwyn Garden City in Engeland gaat een Shaw Memorial The- atre oprichten. Het wil daarmede de man eren, die in deze stad zoveel daad werkelijke interesse toonde en er vaak zijn boodschappen deed. Waar het ko pen van een nieuwe pet al niet toe kan leiden.... Tets over het Rijksmuseum Kröller- Muller op het landgoed de Hoge Veluwe. De jaarlijkse wijziging in de tentoonstelling van de fraaie verzame ling in Otterlo voor het seizoen 1951 is gereed gekomen. Wat Vincent van Gogh betreft zijn alle werken aanwe zig. Ter vergelijking zijn zowel bij de tekeningen als bij de schilderijen wer ken van kunstenaars uit deze tijd toe gevoegd. Voorts is de tijd van het cu- bisme uitgebreid, o.a. met werken van Leger. Ga deze unieke collecties eens zien als ge deze zomer met va- cantie op de Veluwe zwerft. Vooral de verzameling Van Goghs is uniek en wereldvermaard. Op 16 Maart 1581, aldus 370 jaar ge leden, aldus het internationaal perio diek „Unesco Features," werd in Am sterdam een der belangrijkste Neder landse letterkundigen uit de zeventien de eeuw geboren: Pieter Corneliszoon Hooft. Hij was nauwelijks zeventien jaar, toen hij al als lid werd toegelaten tot de rederijkerskamer ..In liefde bloei ende". Vier jaar later had hij reeds twee toneelwerken op zijn naam staan, ®a. ..Theseus en Ariadne". Intussen •naakte Hooft een studiereis naar Pa rijs, Florence en Rome, een reis. wel ke alle jonge dichters als het enigszins mogelijk was, wilden maken en die als basis voor hun verdere ontwikkeling *eer noodzakelijk werd geacht. Na zijn terugkeer werd hij beschermeling van de Prins van Oranje, die zijn studies betaalde. Hooft scheen zich definitief te gaan wijden aan het toneel. Doch in 1618 liet hij de poëzie plotseling in de «teek oor de historie. Gedurende een kwart eeuw van hard werken schreef mi zijn monumentale werken over Hen drik de Vierde van Frankrijk, de Me- dicis en de geschiedenis van de Neder landen. Het was dit oeuvre, dat hem B'pt alleen in zijn geboorteland, maar ook ver buiten de grenzen de faam gaf Van een der eerste werkelijke „Euro ®*ee" schrijvers- J-JET RODE LEGER is in staat zonder veel moeite West- en -Zuid-Europa, de Balkan en het nabije Oosten onder de voet te lopen, Er bestaat ook wei nig twijfel aan, dat Moskou daartoe het bevel zou geven, indien het een dergelijke onderneming ongevaarlijk wist. Maar het is er, ten rechte, van overtuigd, dat zijn bijna 200 grote ste den en belangrijke industriële centra dan onmiddellijk zouden zijn blootge steld aan vernietigende bombardemen ten. Amerika heeft er de atoombom men, de vliegtuigen en de bases voor. Vrijwel elk punt in de Sowjetunie is door de luchtmacht te bereiken. Dit impliceert niet automatisch een Russi sche nederlaag. Het vooruitzicht echter van gruwelijk vernielde steden en van platgelegde industrieën is afschrikwek kend genoeg om de Russen van het lichtvaardig ontketenen van een oor log af te houden. In zoverre is de atoombom dus een kracht ten goede. In deze situatie kan op tweeërlei wijze verandering komen. Aan Wes terse zijde bestaat de vrees, dat de Sowjetunie, ofschoon waarschijnlijk niet in staat zijnde haar achterstand op het gebied der atomische bewapening binnen afzienbare tijd in te lopen, toch in 1952 of 1953 voldoende atoombom men zal hebben vervaardigd, om een verrassende aanval op het Amerikaanse oorlogspotentieel te kunnen wagen, met een gelijktijdig oprukken van het Rode leger naar West en Zuid. Het is deze mogelijkheid, die het Westen er toe gebracht heeft, zich in het kader van het Atlantisch Pact te herbewa penen. Ook Rusland vreest aan RUSSISCHE kant echter is men ongetwijfeld evenzeer bevreesd voor een andere mogelijkheid: namelijk dat Amerika, zodra het in wording zijnde Atlantische leger van generaal Eisen hower sterk genoeg zou zijn om aan de Elbe of de Rijn een voor het Rode leger onoverwinnelijke dam op te wer pen, zijn superieure luchtmacht en atoombewapening zou kunnen gebrui ken om de Sowjetunie op de knieën te dwingen. Zou Stalin deze overtuiging werkelijk hebben, dan kan hij nauwe lijks anders handelen dan zolang de omstandigheden nog betrekkelijk gun stig voor hem zijn op korte termijn dus een oorlog tegen het Westen te beginnen. Dit is het wrat de verklaring van Eisenhower zo belangrijk maakt. Door Amerika's invloedrijkste man op militair en misschien ook op poli tiek gebied is de Russen te kennen ge geven. dat Amerika de atoombom nooit voor aggressieve doeleinden zal ge bruiken. Daaraan is echter de waar schuwing verbonden, dat in geval van Russische aggressie de bom onmiddel lijk boven de Sowjetunie zal worden losgelaten. De verklaring van Eisenhower wijst de richting aan. waarin een vergelijk tussen Oost en West nog altijd te vin den is. Het wegnemen van de weder zijdse vrees is een allereerste vereiste voor een accoord. Dit dient te geschie den door een beëindiging van de be wapeningswedloop en geleidelijke in perking der militaire apparaten, waar bij het instandhouden van een zeker evenwicht waarschijnlijk het moei lijkste probleem is. Daarachter doemt onmiddellijk het niet eenvoudiger vraagstuk der strategische posities op. Waar in Europa ligt de lijn, tot waar beide partijen menen hun invloed te moeten kunnen geldend maken om zich betrekkelijk veilig te voelen? De Westgrens van Duitsland kan het niet zijn, de Oostgrens van Polen evenmin. Moeilijke taak. jyjEN BEHOEFT de problemen slechts aan te roeren om duidelijk te ma ken, dat een eventuele oplossing niet zal kunnen worden gevonden dan na lang en moeizaam confereren, te meer waar men te maken heeft met de Rus sen. die de Oosters-taaie wijze van on derhandelen huldigen. In zoverre be hoeft men zich dan ook niet te laten afschrikken door de langzame gang van zaken in Parijs. Dat de Russen in ieder geval wel blijken te willen pra ten, is al een winstpunt, al mogen daar uit nog geen voorbarige conclusies ge trokken worden omtrent een eventuele bereidheid tot het scheppen van een situatie, waarin twee in de grond vijan delijke regimes op betrekkelijk vreed zame wijze met elkaar kunnen samen leven. Dit is overigens het maximum aan succes, dat men van de aan de gang zijnde onderhandelingen, welke voortzetting moeten vinden in een con ferentie der ministers van Buiten landse Zaken, verwachten mag. Voor een ware vrede is deze wereld nog niet rijp. DIT /O. ^stine^^tA Lied van de week [De verhoging van de suiker prijs tot 91 cent per kg heeft de bedoeling een extra fonds te vormen, om daaruit, als straks moet worden overgegaan tot verhoging van de prijs van andere levensmiddelen, enige compensatie te vinden. Persbericht.! Regeren is vooruit zien, Dat blijkt weer zonneklaar Vit bovenstaand berichtje. Hoe krijgt men 't voor elkaar! Uit angst dat straks de boter, Ons kuchie en het vet Nog meer in prijs zal stijgen, Doet men nu deze zet Op het regeringsschaakbord En heeft men vast een pot, Om 't and're op te vangen.... Nu hoor, ik vind 't maar zot! Stel dat de zeep straks duur wordt En dat men dddrom nu De rolmops-prijs omhoog brengt. Ja lui, nu vraag ik u! Ik denk dat men de suiker Juist uitverkoren heeft, Omdat men ons aan bitters Reeds zat te slikken geeft. Maar toch geloof ik zeker Dat dit óók bitter smaakt En moeder nog veel strenger Over haar potje waakt. Maar waarom zou men treuren, De zorg van 't land is groot, Dus. aan de suiker, burgers, Dat helpt ons uit de nood- Hoe meer wij consumeren Hoe beter voor de Staat! Dat brengt weer geld in 't laadje, Dus maakt u maar niet kwaad. Het volk van Tromp, De Ruiter, Eenmaal zo fors en kloek, Slikt nu de zotste dingen Gewoon als zoetekoek! JABSON IEDERE AVOND TREDEN ZE TWEEMAAL OP in het Wiener Café: dr. Josef Baar en Tony Hartweger. Dat zün de twee geboren Weners, die kans hebben gezien in enkele maanden een enorme populariteit in en buiten Amsterdam te verwerven. Men zei ons, dat dat Wiener Café iedere avond uitpuilde. En nltTj zei dat het waarschijnlijk nergens in de hoofdstad zó gezellig was als daar. ij lopen niet hard naar Wiener Café's, omdat wij denken dat we dat alleman! al lang weten. Maar dezer dagen zaten we in Leidseplein nummer 10 A, en WO wisten dat we ons weer eens vergist hadden. Josef Baar. Dat is een mei k- waardig man. De kunst met mensen om te gaan moet hem, eens in Wenen, tege» lijk met de moedermelk zijn ingegeven. Maar nog iets anders ook: een verb js.e- rende dosis intelligentie. Tweemaal per avond treedt Josef Baar op; tweemaal is dat een sensatie. Ik zal u zeggen waarom. hat seine Arbeit getan"ens. Het was hoogst leerzaam. Niet in het minst voor de schrijver van het Po dium. Ook hjj kreeg privaatles, die avond. JOSEF BAAR is 'n rijm-fenomeen. Wat dacht u ervan als men u aan de lo pende band citaten opgeeft uit de Ilias of Odyssee. Of uit, pak weg, wélk drama of blijspel van Shakespeare. Of uit een tragedie van Schiller, Goethe of van welk ander litterair kanon. Of men geeft zo maar de één of an dere klassieke zin op. Of zo maar de titel van een boek, een lied, een ge vleugeld woord. Op dat alles rijmt Josef Baar dóór, en hij doet het ge niaal. Niet omdat hij zo paraat is met z'n rijmwoorden, maar omdat hij z i n geeft aan zijn 10- of 12-regelige ver zen, en omdat hij al die bjj elkaar gerijmde verzen samen opbouwt toi één zinvol, logisch geheel. Als het moet desnoods achterstevoren! Ik heb al aardig wat cabaret-artisten mee gemaakt, die niet op hun mond waren gevallen. Maar zo iemand als Josef Baar kwam ik nog niet tegen. Een groot man, doctor in de wijsbegeerte, die de complete wereldlitteratuur in z'n zak èn op het voorste puntje van z'n tong heeft liggen. Het is machtig interessant de vra gen, die het publiek stélt, aan te ho ren. Die avond was er een jong me dicus, die als één van de twintig ge- vraagden een bekend woord opgaf, dat Caesar gesproken zou hebben bjj het overtrekken van de Rublcon. Josef Baar rijmde er lustig op los en ven tileerde z'n Latijn; maar hij venti leerde zó, dat die jonge medicus een lesje kreeg in klassieke paraatheid, want Caesar had het nooit gezegd. Nooit hoorde men charmanter, nooit geestiger correctie. Er was een dame, die het beroem de woord van Schiller opgaf; „Der Mohr hat seine Schuldigkeit getan, der Mohr kann gehen". Wij allen in het Wiener Café kregen te horen, dat Schiller iets dergelijks nooit geschre ven heeft. Hij schreef wèl: „Der Mohr MEI WAARDEBON VOOR GOAL VOETBALfOTO £?EN REGISSEUR, die in Hollywood een zeer bijzondere reputatie ge niet is Billy Wilder, sinds jaren reeds werkt hij samen met de scenarioschrij ver Charles Brackett en uit die samenwerking is een aantal films tot stand gekomen in een zelfs voor Holly wood zeer gedurfd genre: koud, hard en cynisch, volkomen onconventioneel en daarbij verzorgd met een ongekend groot vakmanschap, niet alleen tech nisch, maar ook bijvoorbeeld in psy chologische waarneming. Zo maakten zjj onder meer de befaamde, verbijste rend scherpe film over een alcoholicus „The lost weekend". En vorig jaar hebben zjj, voortdurend volgens hun eigen traditie, zichzelf nog overtrof fen met „Sunset Boulevard", een film, die in Hollywood verschillende Aca- demy Avvards onderscheidingen, die verleend worden door de Amerikaanse Film Academie en populairweg „Os cars" heten verwierf en in ons land uitgeroepen werd tot „Film van de Maand". gRACKETT'S scenario voor „Sunset Boulevard" is gedurfd en cynisch. Het verhaalt van een jonge, vrjj lóu- che en onbetekenende scenarioschrij ver in moeilijkheden, die op de vlucht voor enkele schuldeisers zijn auto de oprijlaan inrijdt van een protserig luxueus paleis, zoals er vele in Holly wood gebouwd werden in de twintiger jaren. Het verkeert in vervallen staat en wordt bewoond door een vrouw, die in de tijd van de stomme film gevierd was als een grote „ster", maar zich niet kon aanpassen aan de eisen der geluidsfilm. Ruim twintig jaar reeds leeft ze er teruggetrokken en door de wereld vergeten, terend op haar ver gane glorie en steeds maar verwach tend, dat haar publiek haar weer naar de studio's terug zal smeken. En met als enig gezelschap een butler, die eens haar films regisseerde, haar eerste echtgenoot was en als enige van ai haar bewonderaars haar grootheid in verval trouw is gebleven, werkte ze er al die jaren aan een monsterachtig ontwerp voor een film, waarin ze glo rieus op het witte doek hoopt terug te keren. Omdat hjj een schuilplaats nodig heeft en ook uit nieuwsgierigheid blijft de jonge scenarioschrijver bjj haar om haar manuscript te bewer ken. Hjj is er tegeljjkertjjd haar werk nemer, gast, gevangene en ten slotte ook haar gigolo. En hjj is er getuige van hoe deze actrice - Norma Des- roert daarbjj even het veertje van haar hoed. Ontsteld kijkt de actrice op en duwt met een bijna hysterische wal ging het apparaat, dat haar indertijd uit de studio's verdrong, weg uit haar gezichtsveld, dat de werkelijkheid niet wil erkennen. huis is overladen met foto's van haar onbruikbaar nadrukkelijk acteren ge- glansrollen. Haar avonden vult ze bj| heel naar het achterplan) getuigt van voorkeur met een hysterisch genieten dit wrede cynisme. Heel koud stelde hjj hier illusie tegenover werkelijk heid, de illusie van een valse, zelf' van films, waarin ze vroeger schit terde eo die haar butler telkens en telkens weer in haar salon der herin neringen moet vertonen. In deze we reld van dode schitter en dode men sen is de schrijver het enige levende wezen en aan hem klemt de vrouw zich als een vampier vast. De schrij ver tracht vergeefs zich aan de ver stikkende atmosfeer te onttrekken, zonden heeft en hunkert naar een AAN DIT SOORT bijzonder scherpe en wrange observaties is de film „Sunset Boulevard" rijk. Zo bijvoor beeld het kaartavondje, waarop Nor- ma Desmond enkele van haar vroegere evenals zij afgedane, collega's heeft uitgenodigd: een verzameling tot was sen beelden geworden mensen, zonder enige bloei, zonder enige hoop. (Ondei hen zien we ook nog Buster Keaton terug). Maar al die observaties zijn keihard en wreed, zonder enig mee dogen om de diepe tragiek van het geval. Een wat warme menselijke toon, een benadering van binnen uit, ontbreekt in „Sunset Boulevard" vol komen. En daardoor ook heeft deze film iets levenloos, ondanks de knap pe vertolkingen, die er in ten beste gegeven werden. William Holden, die voordien slechts in gangster- en wild-west-films op 'i doek verscheen, draagt een zeer lou che figuur bij als de scenarioschrijver en Erich von Stroheim maakt van de butler en gewezen echtgenoot een lu guber groteske verschijning, waarin slechts op het laatst enige tragiek merkbaar is. Uitermate knap is deze film, tot ln zuchtige, maar schone droom tegen- ieder detail gemaakt met een beheer- over de bittere, ontnuchterend-grim mige werkelijkheid van het Holly- woodse filmbedrijf. Wanneer Norma Desmond haar ein - sing, waarbjj de mogelijkheden van het gegeven ten volle uitgebuit werden. Maar daarbjj dan té gevoelloos, te werkeljjk en dikwijls ook te pathetisch, deljjk gereedgekomen scenario naar omdat de makers niet doordrongen ir haar vroegere regisseur De Mille ge- de wezenlijke tragiek van hun geval, Een relatie met een vrouweijjke ooi- antwoord, wordt ze enkele malen door lega de verloofde van zjjn vriend loopt te pletter op zjjn gebondenheid aan de verouderde actrice en wanneer de studio opgebeld. Zolang de regis- doch voortdurend koel en onbewogen de buitenkant er van objectief regis treerden. Maar geniaal is „Sunset htj^ deze dan voorgoed wil verlaten, ten duurt haar ten slotte te lang en ze gaat hem in de studio's opzoeken: seur zelf haar niet telefoneert, weigert Boulevard" niettemin. Dat bewijst bjj- ae echter gehoor te geven. Het wach- schiet zjj hem neer, voorbeeld de pathetische slotscène nog eens: Norma Desmond wordt na de moord door de politie weggeleid. Bene één der meest navrante scènes uit de den in de hall staan verslaggevers, hele film, waarin ook de befaamde re gisseur Cecil B. De Mille zelf nog op 't doek verschijnt. Het bljjkt dan, dat memand in de filmwereld er ook maar emge prjjs op stelt haar voor de ca- [)IT WRANGE GEGEVEN heeft re gisseur Billy Wilder behandeld met een gruweljjk kil cynisme. Alleen al het feit, dat hjj de hoofdrol liet spelen door Gloria Swanson, een actrice, die in de bloeiperiode van de zwjjgende herige ®n heel ouderwetse auto af te fotografen enfilmcamera's, die kopij moeten leveren voor de bioscoop journaals. En Norma Desmond daa: de treden af, zich weer in de studio's wanend. De butler treedt weer terug film grote triomfen vierde doch zien bjj (te geluidsfilm precies als de fi- nmnd"Uis haar nu vergeten naam, die guur, die zjj hier moet verbeelden eertnds een begrip was - zich een Ie- niet meer staande kon houden (zjj ven heeft opgebouwd van niets dan speelde na 1928 nog in enkele geluids- verbleakte dode lUuaes. Haar fita* mea, ma« veriwe» door me ra terug te halen: men wilde haar in zjjn oude beroep van regisseur en alleen verzoeken haar belacheljjk pron- dirigeert de camera's op de tot waan zin vervallen ster, die haar laatste grote scène speeltEen kil en ge nadeloos beeld, dat messcherp de es sentie geeft van heel deze film van verkrampte levens en dat u lang in herinnering bljjft...... LONG-SHOT. staan voor de verfilming van een klucht. En één beeld uit deze scène geeft in een enkele flits heel de bittere tra giek van haar geval uitdrukking: een Iwaaarmorofooe i$dt woarbjj m be- JOSEF BAAR wordt toegejuicht. Ik vroeg hem tussen 't gejuich door of dat niet vermoeiend is, zo'n litte rair vuurwerk, dat a la minute wordt afgestoken. Ja, heel vermoeiend, maarik heb enige routine en ik mèg niet falen. Ik vraag hem waar hjj vandaan komt. Uit Wenen, de bes te plaats vaar een mens geboren kan worden. Waar hij optrad. In heel Europa, nadat hjj afgestudeerd was, en via het toneel, via het variété in het cabaret terechtkwam. En daar hoorde hij en daar blijft hij. Hij zal sterven in een cabaret. Van '30 tot '33 was hij de confé rencier in Duitsland. Daarna kwam die andere conférencier, en voor Josef Baar was er geen plaats meer. Maar in Zwitserland trad hjj met enorm suc ces op in „Die Pfeffermühle" en Ui Basel in een litterair cabaret. Samen met Willy Rosen en Nelson. In '38 riep Louis Davids hem naar Holland; met hem werkte hij in het Kurhaus-caba- ret. Dat was een goede tijd. Er kwam echter een tjjd, dat Josef Baar ruim schoots de tjjd kreeg over citaten na te denken: in de kampen van Vught, in Amersfoort en in dat gruwzaam cabaret aan de Amstelveenseweg. Na de oorlog nieuwe engagementen en nu: het Wiener Café op het Leidse plein. Samen met Tony Hartweger, eveneens geboren Wener, spelend en zingend achter de vleugel. Vriend en compagnon. Samen doen ze het daar en samen verdelen ze het succes. En de gage. \\/TE MOE IS en teleurgesteld, ver gramd en gedesillusioneerd, voor hem biedt het Wiener Café een toni cum bjj uitnemendheid. Men vindt daar iets van zon en Schubert, van Wiener- wald en Kaiser Franz Josef, van het Heurigenfest en bovenal: een gemoe delijkheid, waarvan men veronderstel de, dat die aan de boorden van de Amstel niet bestaanbaar was. Ze i s bestaanbaar. Dank zij Josef Baar en Tony Hartweger. Want Josef moge dan donderende bijval genieten als hij op het allerslapste litteraire koord staat te dansen, Tony zingt z'n Ween- se liedjes dermate menselijk en hart- veroverend, dat men urenlang dóór zou willen luisteren. Steeds opnieuw naar „Ich glaub' die Welt dreht sicn verkehrt". Naar „Die Hausmeisterin". Naar „Das Wiener Café". Alles zelf gecomponeerd, eigen teksten, eigen ideeën. Het ideale tweemans-cabaret waarvan wellicht het laesie brevet is, dat het zo door en door fatsoenlijk is. Men kan z'n jongste dochter er mee naar toe nemen. Zeg nooit meer: in Amsterdam is niets te doen. Ga naar Josef, ga naar Tony en ge zjjt genezen. En neem uw vrouw mee, gij mannen. Nooit zal ze u dankbaarder zijn dan voor één uur Wiener Café daar op het Leidseplein. ANTHONY VAN KAMPEN. Dwangarbeid in Rusland De Amerikaanse gedelegeerde Kot- schnig heeft op een vergadering va i de Economische en Sociale Raad van de VN te Santiago een resolutie van En geland en Amerika ingediend. Daarin wordt voorgesteld, een commissie te vormen, welke een onderzoek moe' in stellen naar het bestaan van dwang arbeid in de Sovjetunie. De resolutie werd gesteund door Canada en Peru. Het (communistische) Wereldvakver bond had een onderzoek in de koloniën en Zuid-Amerika naar de dwangarbeid geëist. Kotschnig stelde het aa-^al dwangarbeiders in Rusland op vijf t"t tien millioen. Maak een einde aan Uw martelingen. Elke asthmalijder kent het verstik kende gevoel dat een asthma-aanval kenmerkt en dat voor hem een ware marteling is. Adozo maakt hieraan een einde. De Adozo-tabletten brengen binnen de 30 seconden verli"' n bedwingen de felste aanval in 5 minuten. Om geheel gerust te nemen vele lijders aan asthma én Adozo-tablet bij het naar bed gaan en één bij het ontwaken. Neem ook eens de proef. Haal vandaag nog de Adwi. tabletten bjj Uw apotheker of drogist. L

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 7