Ed Koeman gebruikte zijn hersens
Grote achtervolging beheerste de
ronde
FaasVoorting, Stroomer Kwantes
en Holleeder werden achterhaald
"still making friends
Overmoed bleef niet ongestraft
_Geslpien overweg had beslissing kunnen brengen
Huisduinen viel de
Zoveel hoofden, zoveel zinnen!
Doch over King's Cross, de zuivere
Virginia van standing,
zijn de meningen onverdeeld.
Topklasse en tóch niet duur.
In een tijd als deze, waarin ieder
van ons weieens zijn hoofd moet breken
om de eindjes aan elkaar te knopen,
een hoofdzaak.
- Zit dit niet over het hoofd:
zij is meer waard dan ze kost.
Gesloten overweg had de beslissing kunnen brengen
Adri Voorting reed een
fraaie
race
•DE slag is gevallen". Dit was al
gemeen de opvatting toen op het
moment dat de renners voor de spoor
bomen te Zaandam opgewonden
stonden te «achten, de seconden tot
minuten groeiden. Holleeder, Kwan
tes, Stroomer, Faas en Voorting kim
den ongeveer vjjf minuten voorsprong
nemen alvorens de spoorwcgwachter
die hatelijke bomen omhoog mocht
draaien. Kwantitatief en kwalitatief
was het groepje vluchtelingen echter
te klein. I.ange tijd hebben zjj zich
verweerd, maar eindelijk moesten zij
toegeven.
O
De.
LE&Gt
VRIJDAG 4 MEI 1951
(Van een onzer redactearen)
DE 5eslote" spoorwegovergang te Zaandam had van beslissende invloed kunnen
zijn op het verloop van de Derde Ronde van Noord-West-Nederland. Had
Vrouwe Fortuna niet Faas, Holleeder. Stroomer. Voorting en Kwantes, maar
bijvoorbeeld een Roks, Koeman, Donker, Van Breenen en Voorting het geluk van
vijf minuten winst geschonken, dan had de winnaar met aan zekerheid grenzende
waarschynlqkheid onder dit vijftal gezocht moeten worden. Thans was het voor
de N.S.-gelukklgen wel een vlugge en voordelige, maar geen veilige voorsrpong.
Het veld, weer volkomen bijeengebracht door de gesloten bomen, werd onder
aanvoering van de sterren tot een tempo van boven de veertig kilometer opge
jaagd. Wie In deze meedogenloze achtervolging niet mee kon, door pech werd
achterhaald of „de man met de hamer" ontmoette, kon zichzelf als winnaar af
schrijven. Onder deze gecombineerde druk verminderde de voorsprong van
Voorting c.s. Wel losten de koplopers elkander regelmatig af, bogen het hoofd
diep over het stuur en dwongen de benen tot een regelmatige cadans, maar de
strijd tegen de selecte groep achtervolgers moest In dit stadium van de course
verloren worden. Toen de prachtige Wieringermeerpolder zich voor de smalle
bandjes uitstrekte, waren de leiders verslagen.
ED. KOEMAN
OM PRECIES HALF ELF gaf mevr.
Krak het teken tot vertrek en enkele
minuten later stond Vermeulen uit
Breukelen op de Hoeverweg in Alk
maar met een lekke tube langs de weg.
kort daarop gevolgd door v. d. Kamp
uit Utrecht.
Egmond aan de Hoef, Bakkum en
Limmen zagen de karavaan en bloc
passeren. Wel staken enkele mindere
goden vuurwerk af, doch het kruit
was nat.
Toen de geluidswagen tussen een
enige rijen dikke haag van toeschou
wers de Breestraat te Beverwijk in reed,
werd zij onmiddellijk gevolgd door
een kopgroep, van vijf. t.w. A. Voor
ting. W. F. Holleeder, C. Faas, Kwan
tes en de Wijk aan Zeeër Frans Stroo
mer. Op de smalle polderwegen naar
de Zaanse molens viel het grote pe-
leton uiteen. In zeven groepen, aan
eengeregen door enkelingen, draaiden
de amateurs door de talloze bochten
van de Kagerweg. Faas, Holleeder
Stroomer. Voorting en Kwantes uit
Wijde Wormer passeerden de overweg
te Zaandam en zagen tot hun onuit
sprekelijke vreugde, dat de bomen,
die hen van de op 400 meter liggend»
tweede groep scheidden, gesloten wer
den. Dolgelukkig verhoogden zij hel
tempo, terwijl het gehele veld zich
voor het hekwerk stond te verbijten.
Degenen, die over de bomen klom
men, vonden door het optreden van
politie, jury en wedstrijdcommissaris
sen niet veel navolgers en hadden ver -
der geen profijt van hun afkeurens
waardige houding. De jury gelastte de
weglopers te wachten tot het grote pe
loton weer in hun onmiddellijke nabij
heid was. Toen aan deze sportieve cor
rectie was voldaan, kon de jacht op de
vijf leiders met recht beginnen.
Twintig knapen, o.w. Koeman. Thijs
Roks, Van Breenen, Leo de Booy, Snij
der, Cees Ris, Timmerman en Kooy-
man e.a. maakten zich los en mar
cheerden met geforceerde pedaalslag
naar de vermetelen. Even voorbij
Oosthuizen kregen zij de steun van
Kunst, Witteveen, v. d. Burg, Brugge-
kamp uit Enkhuizen, Hendriks uit Oss
en de Haarlemmer Piet van Roon. De
vijf minuten voorsprong werden vier
en een halve minuut, vier, ja drie mi
nuten. Hoorn zag keurig op tijd
de vijf zwoegende knapen, die zich met
alle krachten tegen het naderend on
heil verzetten, nog met 2i/2 minuut
voorsprong.
Maar onheilspellend was de driftige
armbeweging waarmede Van Breenen
naar zijn kornuiten wenkte. Lang ge
noeg hadden de vijf het eerste gejuich
van de toeschouwers in ontvangst ge
nomen, lang genoeg hadden zij aan de
kop de scepter gezwaaid over de reste
rende collega's en lang genoeg had het
gevaar bestaan, dat dit vijftal met be
duidend verschil de laatste phase van
de strijd zou ingaan.
Als een jachthond, die het wild ruikt,
schoot de colonne naar voren. In Enk-
huizen was de winst reeds teruggebracht
tot twee minuien en al leden de achter
volgers nabij Andiik een gevoelig ver
lies door 't uitvallen van de Brabander
Thijs Roks, die pech kreeg, ook bij de
leiders waien slachtoffers gevallen.
Stroomer en Faas moesten de tol be
talen voor bun stoutmoedige onderne
ming en in de nabijheid van de Meer
Werden ook de laatste drie opgeslokt.
HET WELSLAGEN van deze ener
verende jacht bracht echter geen rust
Want Adrie Voorting wilde andermaal
voor zijn k«ns strijden. Opnieuw
wierp hij de lont ir. het kruitvat. Even
f>ing hij op de trappers staan en de
marreerde. Remkes, Snijder en Mae-
oen sprongen mee, doch voordat *0
150 meter genomen hadden, wisten zij
reeds een snorrend peloton achter
zich. Deze korte, maar felle jacht
duurde van de Stolpen tot Den Hel
der.
AAN DE Jan Verfailleweg aan de
rand van de Marinestad kregen de ren
ners de laatste verzorging. Witte zak
ken vlogen door de lucht, werden nan-
dlg opgevangen en de inhoud snel
verorberd. Uit de geklutste eieren en
de melk, de suikerklontjes en de
broodjes putten de renners de kracht
voor de beslissende slag, want het is
in deze ronde een traditie geworden
dat onder Huisduinen de sterken zich
van de zwakkere broeders scheiden.
Zo gebeurde het ook nu. Verhoeven,
Voorting, Donker, Maenen, Witteveen,
La Grouw, Cees Ris, die hier door
het eigen publiek hartelijk werd toe
gejuicht, Koeman, Snijder, Kooyman,
Van Breenen, Donker, Hendriks, Rem
kes, Van Roon, Hooyschuur, v. d. Vee
ken, Sieveking en Peters haalden de
degen uit de schede voor de beslissen
de stoot. Met een snelheid van 45 km
werd de terugweg naar Alkmaar aan
vaard. La Grouw was de eerste, die
het tempo niet kon volgen. Zijn krach
ten schoten te kort. Verhoeven meen
de echter zijn kans te zien. Met een
felle sprint ging hij er alleen van
door. doch zijn poging was bij voor
baat tot mislukking gedoemd. Met
een snelheid van 45 km werd de over
moedige uit Overschie tot de orde ge
roepen. Deze achtervolging was te
veel geweest voor La Grouw. Ris.
Snijder. Van Roon. Hooyschuur en.
Verhoeven, die. eenmaal ingehaald
zich volkomen leeg gereden bleek te
hebben.
Het bleef niet bij deze zes. Ook v. d:"
Veeken uit St. Willebrord, Sieveking
en Peters verlieten de groep der elite,
en zo bleef na Schagen de crème de
la crème over. Het zevental, waarvan
wij op onze voorpagine reeds verhaal
den. zou uitmaken wie de derde ronde
zou winnen. De torens van Alkmaar
kwamen in zicht en op de Jan van
Scorelkade lag de eindstreep. Slechts
zij, die sprintcapaciteiten bezaten, voel
den zich rustig in deze groep. De an
deren stelden alles in het werk o«n
voor Alkmaar „de benen te nemen"
De ene demarrage volgde op de andere.
doch alle pogingen faalden. Men legde
zich er ten slotte bij neer. Duizend me
ter voor de eindstreep werd de sprint-
finish aanvaard. Koeman bleek de
sterkste. Zijn tweede prijs in de Ronde
van Noord-Holland werd hierdoor ge
volgd door een prachtige zege in de
Ronde van Noord-West.
Onze directeur, de heer C. Krak kor.
hem de welverdiende krans om de
schouders leggen en hem later de
Vittorio-wegfiets overhandigen.
De twintig prijzen vielen ten deel
aan: 1 E. Koeman, Krommenie 220 km
in 6 uur 2 minuten, 2 P. Kooyman, Den
Haag, 3 H. van Breenen, Amsterdam.
4 A. J. Donker, Amsterdam, 5 J. Ma
nen, Valkenswaard, 6 A. Voorting.
Haarlem, 7 C. Witteveen, Amsterdam,
8 W. Remkes, Amsterdam, 9 P van
Roon, Haarlem, 10 M. Snijder, Half
weg, 11 W. Verhoeven, Overschie. 1?
P. Peters, Haarlem, 13 R. v. d. Vee
ken, St. Willebrord, 14 P. Hooyschuur.
Zaandam, 15 L. Hendriks, Oss, 16 G
van Haren, Oss, 17 J. H. v. d. Frits,
Oud-Ade, 18 G. Holleerder, Amster
dam, 19 C. Bakker, Halfweg, 20 A
Biesterveld, Amsterdam.
In totaal hebben ongeveer vijftig
renners de ronde uitgereden. Piet Pe
ters, broer van de koppelgenoot van
Schulte, kwam wandelend over de
eindstreep. Ongeveer 200 meter voor
de finish brak zijn ketting. Hij aar
zelde niet, maar zette een spurt in.
te voet en kon op deze wijze onder
luid applaus de twaalfde prijs in ont
vangst nemen. Ongeveer een kwartier
na de eerste arriveerden vijf renners,
die een belangrijk deel van de ronde
samen gereden hadden. Met de armen
over eikaars schouders gingen zij als
één man langs de jury
(Advertentie»» ïeg. Med.)
(Van een onzer redacteuren)
VOOR Faas en Stroomer was het
geweld der „keien" te veel ge
weest. Zij behoefden zich echter
geenszins te schamen, want ook uit
het grote peleton, waarin het aan-
verschillende renners zich laten af
zakken. Ook vorig jaar werden de
namen van Faas en Hollander ge
noemd tijdens een dappere uitloop-
poging. Tegen een barre wind in en
met een stromende regen op hun ge
bogen ruggen was dit tweetal in ge
zelschap van Rie bij Limmen ont
vlucht. Eerst bij Hem werden hun
pogingen, de Grote Prijs van de Ver
enigde Noordhollandse Dagbladen op
hun naam te brengen, verijdeld. Faas,
Holleeder en Ris, die in de derde
Ronde in de omgeving van zijn ge
boorteplaats Den Helder ook nog een
belangrijke rol ging spelen, ver
spilden dit jaar weer te veel van hun
krachten. Hoewel hun namen niet
onder de eerste tien van het klasse
ment voorkomen, verdienen zij even
als Kwantes, Stroomer en Voorting
toch zeker een eervolle vermelding.
Voor Adrie Voorting, de vinnige
Haarlemmer met zijn donkere kuif is
deze kwalificatie te zwak. Hij heeft
er zorg voor gedragen dat zijn naam.
onverbrekelijk aan de derde Ronde
zienlijk gemakkelijker rijdt, moesten van Noord West Nederland verbon
den blijft. Gedurende 230 lange kilo
meters was hjj in de eerste gelede
ren te vinden en hij was de enige van
het groepje vluchtelingen, die zich
tot het laatste moment als een van
de voornaamste candidaten voor de
Grote Prijs kon handhaven. Overal
waar talloze toeschouwers bijeen
waren gekomen om een glimp van
deze titanenstrijd te zien, was de
Haarlemmer één van de eersten die
opviel. Slechts in de laatste kilome
ters is Voorting iets te roekeloos met
zijn krachten omgesprongen.
Kleine tragedie»
Y OORD AT de laatste slag moest
vallen, hebben zich vele kleine
tragedies langs de zon bestraalde
Noordhollandse wegen afgespeeld.
Dat kon ook niet anders. Het hoge
tempo, 230 km in 6 uur en 2 min. een
gemiddelde dus van ruim 38 km per
uur, eiste op regelmatige tijdstippen
zijn tol. Vooral de renners die een
onoordeelkundig gebruik maakten
van hun versnellingsapparaat. werden
hieivan het slachtoffer. Een te grote
versnelling eist te veel krachtsinspan
ning en meer dan eens moest een
renner met verkrampte spieren lijde
&E6UMST|(?P DOOR. HET HEERLIK STE
zomerweer. weRd pe Ronde.
VAN NOORD-WEST-NEDEGLAND^
ON) DE GROTE, j
PR'fS PER-
VERENIGDE
noord HOL
landse-
Da68<-ADE\/
verreden'
WAA£TOR£\|
KEEK.
VREENJP
OP VAN
AL DE
toen (5in6 het DooR Het noord-Hollandse
LANDSCHAP (wat HEBBEN WE toch PKAGHTI6E v j ty
ÖOLLENJ veldeKJ/)
Kooy^AN
(r>EN HAAS,)
WBRD
LANöS HET
HELE PARCOUIES WAS
ALLES PRltJA ÖEREÓELD
IK. UEB MAAR ÉÉlv
Hondje ©esieN.
EN DB»e ÜVERKSB
MENSEN 8EHOEFDEN
IMK.KI& NIF.r ZOOCTg, TREDEN.
MEi '5/
lijk toezien dat zijn maats, die voor
zichtigheidshalve met een kleinere
„gearing0' draaiden, soepel door kon
den rijden.
Bravo Andijk
JN tegenstelling tot andere jaren ge
beurde het herhaaldelijk, dat ren
ners hun achterstand weer goed wis
ten te maken. Daarom viel het ons
van de Brabantse cracks Thijs Roks
en Suykerbuyk wel wat tegen, dat
zij zich door een lekke band lieten
„vellen". De kranige Van Roon, dia
in Beverwijk moest wachten en voor
Purmerend „plat kwam te zitten",
heeft zo uitstekend gereden, dat hij
voorbij Hoorn niet alleen aansluiting
kreeg, maar zelfs nog tot de prijs
winnaars is gaan behoren. Iets der
gelijks hadden een Suykerbuyk en
een Roks ook kunnen presteren. Dat
Roks in Andijk een lekke band
kreeg, was op zichzelf al een bijzon
derheid. Niet dat de man uit Sprun-
del zulke buitengewoon goede tubes
om zijn wielen heeft. Die zullen ver
moedelijk van een zelfde kwaliteit zijn
geweest als die van zijn vrienden,
maar de bewoners van Andijk waren
zo geïnteresseerd bij de Ronde van
Noord-West Nederland, dat zij op
verscheidene plaatsen met bezems en
stoffers het losse grint uit de boch
ten hadden geveegd.
„Uitgekookt"
QM kans te maken op een van de
ereplaatsen in een zware ronde
als de Ronde van Noord-West Neder
land is het niet alleen voldoende met
een goed getrainde body aan de start
te komen en een paar uur hard op
de pedalen te duwen. Zelfs geluk kan
de renner die niet „uitgekookt" rijdt,
niet in de eerste gelederen brengen.
Ris en Verhoeven waren dat beslist
niet. In de omgeving van Den Hel
der behoorden deze renners tot de
koplopers. Ris kreeg voor eigen pu
bliek „het wild in de benen" en
wilde met alle geweld een goede In
druk in de Marinestad achterlaten.
Het is hem gelukt, maar nauwelijks
konden de toejuichingen van zijn
stad genoten hem niet meer berei
ken of hij moest zich laten inhalen
en na een tiental meters ging de
kopgroep hem zelfs voorbij. Verhoe
ven werd de spanning te groot. De
wetenschap dat hij geen sprintei is
en de wedstrijd dus over een lange
afstand moest beslissen dreef de man
uit Overschie tot een vertwijfelde po
ging zijn concurrenten even voorbij
de verzorgingspost op de Jan Ver
failleweg te Huisduinen van zich af
te schudden. Ook Verhoeven moest
ontdekken, dat hij met bijna twee
honderd kilometers in de benen niet
meer tot een dergelijke prestatie m
staat was. Ed Koeman kon zich be
heersen. Voorbij Schagen met nog
slechts 23 km in de finish, bekeek hij
met arendsblikken de zes renners
waarmede hij de rest van het peleton
ver achter zich had gelaten. Maar nfl
beging niet de fout op alle schijn
bewegingen en demarrages te rea
geren. Pas toen Adrie Voorting zich
bij Oudorp liet verleiden tot een se-
rieuse poging kwam Koeman volle
dig in actie. Het was duidelijk t.«
zien dat hij nog over voldoende reser
ve beschikte om de aanvallen van
Voorting, Witteveen en Van Bree
nen, zijn gevaarlijkste concurrenten,
te pareren. Met nog enkele honder
den meters voor de finish durfde Koe
man die in hét geheel geen sprinter
is, zelfs het risico te nemen dat
Donker en Kooyman de kop namen.
Gelanceerd uit derde positie kwam hij
vlak vooi de eindstreep met enkele
machtige pedaaltrappen naast de
twee overmoedigen om ten slotte met
ruim een fietslengte als winnaar door
het publiek te worden ontvangen.
Het was een knappe overwinning van
de man. die ook moreel het sterkste
