Bedreigt de oorlog in Korea de
Westerse eensgezindheid?
Vasenol
I Pim, Para, Pom als fotografen
Verdeeldheid is er, maar zij zit
niet bijzonder diep
Zuid-Amerikaans geschil voor het
Internationaal Gerechtshof
Chefarine.4
CJh
JIMMY BROWN ALS KANAALZWEMMER
Padvindsiersdefilé voor de Koningin
De 0
nbekenoe VoOGD
Krimpen van pijn
Moskou's tactiek wordt
steeds duidelijker
Actie voor het werk voor
gebrekkige padvindsters
Foster Dulles naar Londen
De Chinese nationalisten
moeten Birma verlaten
Formosa door wervelwind
geteisterd
Columbia verleende asyl
aan Peruiraans politicus
HARY BURCHELL
Het Radioprogramma
....fWeédoduj^
PUR0
L
'n enkel tablet doet wonderen m t
WOENSDAG 1« MEI 1951
(Van onze diplomatieke medewerker)
JJET SCHOUWSPEL VAN VERDEELDHEID op enkele belangrijke punten, dat
het Westen op het ogenblik biedt, kan slechts in de ogen der communisten
schoon zijn. Voor ieder ander echter ia het een weinig verheffend gezicht, wan
neer de Amerikanen elkaar in de haren zitten over een zaak, die onder de
huidige omstandigheden nauwelijks ruimte voor onenigheid zou mogen openlaten:
hun hoge politiek tegenover de dreiging van t Sowjet-imperialisme. En een even
min fraaie aanblik is het, wanneer men het vertrouwen en de vriendschap tussen
de Verenigde Staten en Groot-Brittannie, waarop de kracht van de vrije wereld
in hoofdzaak berust, ziet indeuken aan de ene zijde door de MacArthuristen, die
de regering in Washington ervan beschuldigen, dat zij in de buitenlandse politiek
de „bevelen" van Londen opvolgt, en aan de andere zijde door Bevan en zijn
aanhang, die het kabinet-Attlee het omgekeerde verwijten. Men moet zeggen:
zouden de Russen de oorlog in Korea hebben ontketend, met het doel twee
dracht in het Westerse kamp te zaaien, dan zijn zij daarin, tot op zekere hoogte,
niet zonder succes gebleven.
VRAAG is nu, of het Westen zich
tot slachtoffer van een dergelijke
Russische tactiek zal laten maken. Het
antwdord is natuurlijk niet met volko
men zekerheid te geven, maar ik ge
lóóf niet, dat rrten in dit opzicht al té
pessimistisch behoeft te zijn. De huidi
ge verdeeldheid van de Amerikanen on
derling en tussen bepaalde sectoren
van de volken van de Verenigde Sta
ten èn Groot-Brittannie schijnt mis
schien een veeg teken, maar diep is de
kloöf beslist niet. Zelfs een MacArthur
is waarschijnlijk niet bereid, in het
Verre Oosten een grote obrlóg .egen de
Russen te voeren. Zijn theorie, dat de
oorlóg in Korea beëindigd zou kunnen
worden door Röod-China op de knieën
te dwingen, gaat ook geheel van de ver-
CftN onaangename idee, dié zich in dit
verband automatisch opdringt eh
in déze rubriek van het begin af ver
kondigd werd is, dat het Kremlln
inderdaad om geen andere reden tót
dè Oorlóg in Korea besloot dan om dé
Westerse eensgezindheid te verstoren.
De Russen geloven aan de onvermijde
lijkheid van een oorlog, al was het al
leen maar, omdat zij nu reeds zo dik
wijls herhaald hebben, dat de Amerika
nen deze willen, dat zij er niet meer
aan kunnen twijfelen. En natuurlijk is
hun strategie er op gericht, de door
hen verwachte oorlog onder de voor
hen gunstigst mogelijke voorwaarden
te strijden. Deze liggen in het Verre
Oosten, waar zij l t minst kwetsbaar
zijn voor Amerikaanse atoombombar
dementen en het enorme Chinese rijk
hun een flinke dekking op de flank
verschaft. Bovendien zouden Amerika's
Westeuropese bondgenoten, zoals in Ko
rea al blijkt, weinig geneigd zijn, hun
nog nauwelijks herwonnen krachten te
gebruiken in een oorlog, die zich voor
een aanzienlijk deel in het Verre Oos
ten zou afspelen. De Russen hebben dus
enige reden om te hopen op een zekere
neutraliteit van West-Europa in geval
van een uitbreiding van het huidige
conflict in post-Azie, waardoor hun
kwetsbaarste zijde het Europese deel
van de Sowjetunie met haar belang
rijke industrieën een niet te onder
schatten dekking zou krijgen. Een der
gelijke politiek, gericht op beperking
van de oorlog tot één front, terwijl
aan het andere front de status quo
door de handhaving van een zij het
ook onwelwillende neutraliteit wordt
in stand gehouden, is voor de Russen
niet nieuw. Hun niet-aanvalspact met
Japan werd tot op het laatst van We
reldoorlog no. II nageleefd.
De berichten over grote Russische
troepenverplaatsingen naar Hongarije,
Tsjechoslowakije en Polen, die deze
week verspreid werden, behoeven
aangenomen, dat zjj waar zijn met
d« hierboven uitgewerkte theorie om
trent de Russische tactiek niet in tegen
spraak te cjjn. Z(j kunnen bedoeld zijn
Sla êen waarschuwing aan het adres
van West-Euorpa om zich neutraal te
houden, mocht in het Verre Oosten de
strijd in volle hevigheid losbarsten.
onderstelling uit, dat de Sowjets zelf
zich buiten het conflict zouden houden.
Aan de andere kant zijn de West-Euro
peanen, de Britten incluis, er diep van
doordrongen, dat neutraliteit tijdens
een Amerikaans-Russisch conflict voor
hen hoogstens een tijdelijk uitstel van
executie zou kunnen betekenen. In
derdaad zijn de belangen der Westerse
landen te gelijk gericht om te kunnen
veronderstellen, dat meningsverschil
len, zelfs indien deze over de grote stra
tegie gaan, tot een werkelijke breuk in
hun bondgenootschap zouden leiden.
Maar de grootst mogelijke voorzich
tigheid blijft geboden. De Russen zul
len zeker niets nalaten om de Wester
se alliantie nog vele malen gevaarlijk
op de proef te stellen. Zij kunnen de
oorlog in Korea, die de Amerikanen
prikkelt en de West-Europeanen be
angstigt, zo lang gaande houden als
bun goeddunkt. En zij beschikken nog
over andere middelen, om de oorlog In
Oost-Azie uit te breiden. Minister
Marshalls mededeling in de Amerikaan
se Senaat, dat op het eiland Sachalln
door de Sowjets opgeleide communisti
sche Japanse troepen zijn opgesteld,
cpent in dit opzicht voor het Westen
allesbehalve geruststellende perpectie-
ven.
46. De schipper van Piet Potlood
deed er een schepje op en full speed
ging het nu op het groene bootje af
dat van alle scheepjes vèr vooraan
lag in de strijd. Zoals Piet Potlood al
had gedacht, was het niemand min
der dan Afthuro Bombassi, dè be
roemde Argentijnse lange afstand
zwemmer, die de leiding had genomen.
Hij lag zeker wel twee kilometer voor
op nummer twee, de Hongaar Poesta-
bosz. Bombassi crawlde er lustig op
los en aan boord van zijn volgboot
heerste êen opgewekte stemming. Af
en toe boog zich iemand over de rai-
ling en diè Schreeuwde dan luidkeels:
Volhouden Arthuro, denk aan de hon
derd duizend pietermannen! Jè kon
dan zien dat Arthuro meteen met nog
meer élan door het water kliefde. Piet
Fotlood wendde zich echter geërgerd
van dit schouwspel af. „Waar kon die
beroerde Jimmy toch in hemelsnaam
uithangen? Zou er dan tóch iets met
hem gebeurd zijn? „Een dood-ehkele
keer komt er wel eens een haai in het
Kanaal" zei het vrolijke bootsmans
maatje. „Wel niet vaak, maar jé zal
altijd zien". Piet Potlood antwoordde
niet. Door zijn Rijker keek hij gespan
nen naar een punt heèl in de verte.
(Advertentie, Ing. Med.)
Ruim 8500 padvindsters uit het gehele
land hebben gisterochtend in een ge
staag vallende regen gedefileerd voor
koningin Juliana, de beschermvrouwe
van het Nederlandse Padvindstersgil-
de. Bijna een uur duurde het voorbij*
(Advertentie, Ing. Med.)
trekken van de stoet op het Goudsberg-
lerrein te Lunteren. Kou noch regen
konden de feestvreugde verstoren.
ÖmStreeks kwart voor elf betrad de
Koningin het terrein, waaromheen zich
de bijna eindeloze rijen padvinsters
in blauwe uniformen hadden opgesteld
Tal van genodigden hadden zich tus
sen hen geschaard. Dadelijk na aan
komst opende H.M. een aantal manden
met postduiven, tien uit elk van de
vijftien gewesten. Elke duif had een
stukje van een geheime bood
schap onder de vleugel. Zodra deze
compleet binnen zou zijn, zou deze
worden overhandigd aan de echtgeno
te van de commissaris der Koningin
in elke provincie. Dat was het sein
om in de betrokken provincie een aan
vang te maken met de verkoop van
kaarten met kruiswoordraadsels ten
bate van het werk voor de gebrekkige
padvindsters, de blauwe vogels. In te
loop van de dag kwamen de vogels op
hun bok terug zodat de actie overal
in het land is begonnen.
In kringen van het Amerikaanse mi
nisterie van buitenlandse zaken ver-
ltlidt, dat John Foster Dulles, republi
keins adviseur van het ministerie, zich
op 2 Juni naar Londen zal begeven
voor besprekingen met Britse staatslie
den over het Japanse vredesverdrag.
Dinsdag hebben diplomatieke kringen
in Washington verklaard, dat Birma de
V.S, om diplomatieke hulp had ge
vraagd by het verwijderen van Chinese
nationalistische troepen uit Birma.
Ongeveer 5000 a 10.000 nationalisten
zijn van Zuid-China uit naar Birma uit
geweken en Birma, dat Peking heeft
erkend, zou zich ongerust maken over
wapensmokkel uit Siam haar deze na
tionalisten.
Volgens aangehaalde kringen zou
Birma te verstaan hebben gegeven het
geval misschien voor de VJR. te zullen
brengen, als er niets gedaan werd om
de Chinezen te ontwapenen. Naar ver
luidt zou Washington de kwestie met
de regering van Tsjiang Kai-Sjek heb
ben Opgenomen.
Formósa is voor dê derde maal in
twee weken door een wervelwind ge
teisterd. Drie personen zijn gedood en
ongeveer honderd gewond. Ook de ma
rinebasis te Psjojing heeft zwaar te lij
den gehad. De aangerichte schade
wordt op enige millioenen dollars be
groot.
Gisteren is bet Internationaal Ge
rechtshof te 's-Gravenhage begonnen
met het tweede gedeelte van de zaak-
Haya de la Torre, het geschil tdssen de
regeringen van Peru en Columbia over
bet verlenen van asyl door de Colum-
biaanse ambassade te Lima aan de Pe
ruviaanse politicus.
DOOR
i)
„Nou, als ik zo'n aardige pupil had
als jq bent, zou ik haar in de vacanties
vast en zeker thuis willen hebben"
verklaarde Henrey. „Het is een schan
daal!" voegde hij er met oprechte ver
ontwaardiging aan toe.
„Tante Janet hield, geloof ik, niet van
kinderen", legde Norma zonder wrok
uit. „Het was zo lang geleden dat ze
aan iemand had toebehoord die werke
lijk om haar gaf, dat ze bijna altijd de
situatie berustend aanvaardde.
„En is Justin Yorke nu je voogd ge
worden en heb je hem nog nooit ge
zien?" Henrey scheen haar positie zeer
aandoenlijk te vinden, al vond Norma
dat zelf niet
„Ja. Ik ga deze vacantie voor het
êerst bij hem logeren", légde Norma
uit
„Kom je van ver?" informeerde Hen-
rty verder wiens sympathie zich in
vele vragen Uitte.
„Ja, ik heb bijna de hele dag gereisd.
Mijn kostschool ligt in het zuiden van
Engeland, dus ik had eerst een lange
reis tot Carlisle, en daar moest ik meer
dan een uur op de boemeltrein wach
ten
„Ja, dat moet altijd", zei Henry vol
afkeer. „Dit treintje rijdt precies zoals
en wanneer het wil. Stap je in Munley
of in Rossingdale uit?"
door rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen is onnodig. Toga!
bevrijdt U snel en afdoende van die
pijnen. Togal baat waar andere mid
delen talen. Togal zuivert de nieren
ia onschadelijk voor hart en maag
Bij apoth. en drog. f 0.83, f 208 en f 7.94
(Advertentie, Ing. Med.)
„Ih Munley. De advocaat van mijn
heer Yorke schreef in zijn brief dat
Munley het naaste station was voor
Bishopstone".
„Nou, Bishopstone ligt zowat midden
tussèn beiden in", verklaarde Henrey
op een toon alsof hij alle advocaten aan
zijn laars lapte.
„Wij stappen in Rossingdale uit. Als
jij er daar ook uit wilt, zouden we je
de goede weg kunnen wijzen".
„Onzin, onzin", onderbrak zijn zus
ter. „Er is natuurlijk een auto gezon
den vanuit Bishopstone. Als het kind
opdracht heeft naar Munley te gaan, is
het onzin haar in Rossingdale te laten
uitstappen. Het is voor haar eigen best
wil als de indruk die ze maakt, van de
aanvang af zo gunstig mogelijk is"
„Ja, dat is waar. Arm kind", zuchtte
de Roze Roos.
„Waarom?" waagde Norma te vragen
en ze was zowel geamuseerd als een
tikje zenuwachtig. „Ik bedoel: waarom
arm kind?"
De drie mensen keken eikaar aarze
lend aan. Maar hoewel ze kennelijk
allen ongeveer dezelfde méning had
den, vonden ze het moeilijk de motie
ven daarvoor 'uiteen te zetten.
„Niemand van u kent mijn voogd
persoonlijk, is het wel?" zei Norma
ten slotte langzaam.
„Hij is niet populair in de streek'
legde de Roze Roos zorgvuldig uit.
„Hij is dan ook zeer hooghartig en -
en stelt helemaal geen belang in de
plaatselijke gebeurtenissen".
„O", zei Norma. Maar inwendig vono
ze dit geen voldoende reden voor de
vrees en de antipathie die deze men
sen voor hem schenen te gevoelen.
„Maar hij kan best een goede voogo
zijn", verklaarde Beatrice opgewekt.
Op dat ogenblik vertraagde de trein
zijn slakkengang nog meer en kwam
ten slotte tót stilstand.
Het drietal nam afscheid van Norma
er, verzamelde de bagage, want ze wis
ten dat de trein niet de onbeschaamd
heid zou hebben te vertrekken alvo
rens ze rustig waren uitgestapt.
„Munley is de volgende halte", sprak
Henrey tot Norma. „Je zult net op
theetijd op Bishopstone zijn. En ver
geet niet ons te komen opzoeken als
je eens in Rossingdale bent. Onze
naam is Bandley"
„Ja, doe dat vooral". Zijn zuster be
vestigde de uitnodiging waarscnijn-
lijk eerder uit nieuwsgierigheid dan
uit hartelijkheid, maar het klonk aar
dig. „Vraag maar naar „Het Witte
Huis", iedereen kan het je wijzen'
Norma dankte beiden vriendelijk
overhandigde hem nog twee pakjes
die waren blijven liggen en daarop
bewoog de trein zich Uiterst lang
zaam in de richting Munley. Norma
leunde achterover in haar hoekplaats
en overdacht de situatie. Dus haar
voogd was sinister en trots. En niet
populair in de streek, hoewel ze heel
goed inzag, dat Beatrice de nelgirfg
had om te overdrijven en ze zelf al
haar best deed onpartijdig te staan
ten aanzien van kletspraatjes, voelde
ze zich toch niet op haar gemak.
Norma zuchtte.
Som» dacht ze dat het heerlijkste op
aarde een veilig en normaal thuis zou
zijn, waar zij vanzelfsprekend toe zou
behoren. Want voor iemand tlie al op
zes-jarigg leeftijd wees was geworden
en vervolgens onderworpenwas ge
weest aan het systeem van toezicht-op-
een-afstand van tante Janet. moest
natuurlijkerwijze het visioen van een
werkelijk thuis, uiterst aantrekkelijk
zijn.
Norma kon zich maar enkele ge-
leepnheden herinneren, waarop ze
tante Janet had gezien. Ze was een
ernstige, statige, waardige vrouw ge
weest, met grijzend haar en een streng
optreden. Men voelde instinctief dat
ze rechtvaardig was zonder barmhar
tigheid en ervan overtuigd dat onaan
gename dingen als koude baden, vroeg
opstaan en simpel eten goed waren
voor de mens, alleen al door het feit.
dat ze onaangenaam waren. Ze had
alle onkosten van Norma's goede kost
school zonder protesten, maar ook
zonder enthousiasme betaald; ze had
echter haar gebrek aan belangstelling
niet duidelijker kunnen demonstreren
In de vacanties ging Norma altijd naai
een boerderij in Cornwall, die min
stens 200 mijlen van tante Janet ver
wijderd was, om daar eén gezonde
hoewel ietwat saaie, periode te ver
blijven.
Daar ze een normaal kind was, was
ze tamelijk gelukkig geweest gedu
rende de schooltijden en vaak heel
gelukkig in de vacanties. Maar soms
overviel haar een on-kinderlijke
zwaarmoedigheid. Want nergens ter
wereld was er een plek, die ze „thuis"
kon noemen, of een mens bij wie ze
werkelijk behoorde. En, als ieder kina
en mischien sterker dan de meeste
anderen had Norma behoefte aan
het denkbeeld .iemand toe te behoren
In haar hart vloeide ze over van lief
de en hartelijkheid, en hoewel ze zich
daar niet van bewust was, verlangde
haar ware hartstochtelijke natuur naar
iets Of iemand aan wie ze haar liefde
zou kunnen geven.
Merkwaardigerwijze was het de
natuurkunde-lerares, van wie men al
gemeen dacht, dat ze het leven be
schouwde als een chemische reactie,
die op een gegeven ogenblik in de
lerarenkamer, waar verschillende
leerlingen openhartig werden bespro
ken, de scherpzinnigste opmerking
over Norma maakte.
(Wordt vervolgd)
Nadat in November van het vorige
jaar het Hof had verklaard, dat het ver
lenen van asyl door Columbia niet op
wettelijke gronden berustte, eiste Peru
de onmiddellijke uitlevering van De la
Torre. De regering van Columbia weiger
de dit echter, daar zij van oordeel was.
dat door het Hof geen afdoende beslis
sing was gegeven, en bracht de zaak
opnieuw voor het Hof, teneinde thans
een beslissende uitspraak te verkrijgen.
Tijdens de gisteren gehouden zitting
werd eers* een verzoek behandeld van
de Cubaanse regering om in deze zask
gehoord te worden. De zaakgelastigde
van Peru, de heer Tudela, achtte de
interventie van de Cubaanse regering
niet toelaatbaar, daar dit volgens hem
zuiver een geval was van politieke in
terventie en nut van interventie oit
het oogpunt van het asylrecht. 's Mid
dags werd de zitting tot heden ver
daagd.
Op de hoek CeintuurbaanDusart-
straat te Amsterdam is gisteravond een
82-jarige dame, die weifelde bij het
oversteken, door een motorrijder aan
gereden. Na aankomst in het Wilhel-
mina Gasthuis bleek zij te zijn over
leden.
DONDERDAG 17 MEI
HILVERSUM I, 402 m.: 7.0Ó KRO, 10.00
NCRV, 11.00 KRO, 14.00—24.00 NCRV. -
7.00 Nieuws. 7.15 Öram.muziek. 7.45 Morgen
gebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en
weerberichten. 8.15 Gram.muziek. 9.00 Voor
de huisvrouw. 930 Waterstanden. 9.35 Grun.-
nuiziek. 9.40 Schoolradio. ÏÖ.00 Gram.muziek.
10.15 Morgendienst. 10.40 Gram.muziek. 11.00
Voor de zieken. 11.45 Schoolradio. 12.00
Angelus. 12.03 Gram.muziek. (12.30—12.33
Land- eh Tulnbouwmededelingeh.) 12.55 Zon
newijzer. 13.00 Nieuws en katholiek niéuws.
13.20 Lichte muziek. 13.35 Piano-recitaL 14.00
Jubileum-bijeenkomst van de Christelijke Me-
taalbewerkersbond. 15.00 Voor de vrouw. 15.30
Gram.muziek. 16.00 Bijbellezing. 16.45 Vocaal
ensemble. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Man-
doline-muziek. 17.50 Re gerings ui t zendingK.
H. Smit: „Vrag'emvedstrijd". 18.00 Verzoek-
prograüima. 18.30 „Samenwerking", causerie.
18.45 Gram.muziek. 19.00 Nieuws en weer
berichten. 19.15 Levensvragen van allerlei aard
en een pastoraal antwoord. 19.30 „Ih dienst
van het Vaderland". 19.40 Radiokrant, 20.00
Nieuws. 20.05 Gevarieerd programma, 22.00
Buitenlands overzicht. 22.40 Gram.muziek.
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws. 23.15
—24.00 Gram.muziek.
VOOR DE TEERSTE KINDERHUID
(Advertentie, Ing. Med.)
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 AVRO, 7.50
VPRO, 8.00-24.00 AVRO. - 7.00 Nieuw».
7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Gram.muziek.
7,50 Dagopening. 8.00 Nieuw». 8.15 Gram.-
muziek. 9.00 Morgenwijding. 9.15 Gram.muziek
10.30 De Antwoordman. 10.45 Gram.muziek.
10.50 Voor de kleuters. 11.00 Radioscoop. 11.45
,.Help eens een handje", causerie. 12.Orgel
en sopraan. 12.30 Land- en Tuinbouwmede-
delingen. 12.33 „In 't spionnetje". 12.38 Pro
menade-orkest. 13.00 Nieuws. 13.15 Avro-aller-
lei 13.20 Promenade-orkest. 13.45 „U kunt het
geloven of niét". 13.50 Gram.muziek. 14.00
Voor de vrouw. 14.30 Piano-duo. 15.00 Vóór
do zieken. 16.00 Omroeporkest en solisten.
17.00 Voor de jeugd. 18.00 Nieuw». 18.15
Sportpraatje. 18.20 Sportproblemen. 18.30 Licht#
muziek. 19.00 Gesprek met de braiuiweerman.
19.10 Operette-muziek. 19.50 „De elementaire
vliegschool te Woensdrecht", causerie. 20.00
Nieuws. 20.05 Actualiteiten. 20.15 Radio Phil-
harraonisch orkest en solist. 21.15 Discussie
over de betekenis van vrouwelijke hulpcorp
sen. 21.40 Gram.muziek. 23.00 Nieuws. 23.15
Sportactualteiten. 23.30—24.00 Gram.muziek.
Bij zonnebrand; doorzit*
ten, schrijnen, smetten
(Advertentie, Ing. Med.)
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
INEEN TABLET
PUNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN 75 CT
(Advertentie, Ing. Med.)
4. Het valt Pim, Pam en Pom hele
maal niet mee, dat rij tot de volgende
dag moeten wachten om de foto's te
kunnen afhalen. „Kunt u het niet met
een doen, meneer Brilleglas?" heeft
Pim nog gevraagd. Maar meneer Bril
leglas heeft hen uitgelegd, dat hjj nog
meer filmpjes te ontwikkelen heeft,
zodat ze dus even geduld moeten heb
ben. De volgende dag zijn Pim, Pam
en Pom de eersten, die de winkel van
meneer Brilleglas binnenstappen. „Zo.
zijn jullie daar alweer?" De winkelier
haalt de foto's te voorschijn. „Nu jon
gens, dat hebben jullie er nog niet
goed afgebracht", zegt hij. „Er ztin
er maar twee goed geworden. Kijfe
deze hier waar jullie alle drie opstaan
en deze van E>im hier!" „Oh, die heb
ik genomen" roept Pom verheugd.
heb het goed gedaan!" „En die andere
heeft Moeder genomen", zegt Pim. OP
de rest van de foto's zijn alleen maaf
een paar voeten te zien of helemaal
niets. „Nu jongens een volgend meel
beter" zegt meneer Brilleglas troos
tend. „Het is de eerste keer. moet je
maar denken".
