Hongkong: trefpunt van Hr. Ms. „Evertsen"
en Hr. Ms. „Van Galen"
„Juttersparade
ten dele
nummer 1", experiment dat
slaagde
Bemetel-vakdiploma's uitgereikt
aan dertig Werf-leerlingen
Eerste huizen in de „Nieuwstad
worden vandaag betrokken
Brandweer van Noordscharwoude won
hoofdprijs in provinciale wedstrijd
Torpedobooijagers losten elkaar at
Korp. Padmoes mocht overstappen
De „hap" aan boord was
uitstekend!
De bridge-competitie
Denkbeeldige vuurzee aan het Helders kanaal
Dertien geslaagden met extra vermelding
Zes gezinnen naar de Duinroosstraat
Voortaan iedere week
tien huizen gereed?
„Eerste stap in de
goede richting"
Interessante avond in een stampvol Casino
Helderse amateurs werkten ten bate
van de Stichting voor Sociaal Werk
Op 9 Juni opvoering
voor het Rode Kruis
Zij varen thuis met
Hr. Ms. „Evertsen'
ra l *2*1 h6t wagn
IS
De kapper van Een
nu zeil ,,kaal''
MAANDAG 28 MEI 1951
pjONGKONG, een veelbesproken plaats, een (zwakke) verdediging tegen het op
dringende communistische China, waarvan de legers, bij wijze van spreken
voor de poorten van het op het vaste land gelegen gedeelte Kowloon liggen. Een
van 's werelds mooiste natuurlijke havens, de Victoria-baai met haar honderden
schepen. Hongkong, stad op het gelijknamige eiland, het trefpunt van Hr. Ms.
„Evertsen" en „Van Galen". Hier hebben ze elkaar ontmoet. Hier heeft de beman
ning van beide schepen in de nevelige morgen, rillend van de kou de Engelsen
hadden warempel de tropenkleding voorgeschreven uren op dek gestaan, wed
denschappen afgesloten wanneer en waar de „Van Galen" of de „Evertsen" te zien
zou zijn
De „Evertsen" lag olie te Iaden en de „Van Galen" kwam, als een silhouet in de
mist binnen. Maar de deskundigen hadden het alang gezien: „Dat is tm!" Doch
het duurde nog meer dan een uur. Meer dan een uur lagen daar de twee Neder
landse torpedobootjagers, de één met de sporen van een langdurige actie, de ander
nieuw uitziend, fris in de „tjet" zoals een rechtgeaarde marineman de verf
noemt pas uit Holland.
Maar eindelijk, om twaalf uur 's
middags precies van die gedenkwaar
dige 18e April lagen beide schepen
tegen de kant en stapte de comman
dant van de „Evertsen" Ltz. I D. J. van
Doorninck, over op de „Van Galen", om
zijn collega, Kapt. Ltz. A. M. Valken
burg te begroeten en welkom te heten
in Hongkong.
Wat is er lang op DIT ogenblik ge
wacht. Wat is DAT moment vaak het
onderwerp van heftige discussies ge
weest aan boord van de „Evertsen".
Wat is daar, bij wijze van spreken,
over gevochten: De aflossing. Wan
neer? Waar? Hoe?
En nu was het zover. Nu lagen daar
dan twee Nederlandse torpedobootja
gers tegen de kant en hing de beman
ning over de railingen, groeten en oude
herinneringen uitwisselend.
Want och, onze Marine is niet zo
groot, iedereen kent bijna iedereen
Maar het verschil tussen die beide
schepen is duidelijk te zien. Niet al
leen wat schip betreft, maar meer nog
de bemanning.
Blank en bruin
„De „nieuwelingen" zijn bruin. Ver
gchrikkelijk bruin, eerlijk gezegd, door
de felle tropenzon, die ze gehad heb
ben op weg naar deze verre oorden.
De anderen, van de „Evertsen", heb
ben nauwelijks drie dagen geleden hun
dikke wollen kleding moeten inleve
ren en zijn dus nog spierwit.
„Zijn jullie beschoten?" vraagt de
„Van Galen" ietwat benepen aan de
„Evertsen". „We hebben gehoord dat
jullie zoveel gewonden hebben gehad
en zelfs een paar de pijp uit".
Nee, er is niets van waar. Beschoten
is de Evertsen wel, maar het heeft ge
lukkig geen mensenlevens gekost en
ook geen gewonden.
Dat geeft een geruststelling voor de
Van Galen, temeer als die van het an
dere schip brullen: „Wij willen wel
ruilen hoor!" Het is waar: meer dan
dertig man van de Evertsen hebben
zich beschikbaar gesteld om op het af
lossende schip over te gaan. Maar het
ging niet door. Slechts één man. de
korporaal van Speciale diensten, on
derzeebootverkenner A. Padmoes, gaat
als „onmisbaar" naar de Van Galen
over. „Hij sloft" zeiden de anderen
Binnen een kwartier nadat beide
schepen gemeerd liggen, is er reeds een
drukke uitwisseling gaande,want ie
dereen wil natuurlijk vriend of ken
nis in zijn omgeving komen opzoeken.
Schrijvers laten andere schrijvers hun
bureau zien, ziekenboegen worden
door collega's verplegers nauwkeurig
bekeken en de bottelier van de Van
Galen kijkt zich de ogen uit het hoofd
als hij een blik mag slaan in de voor
raad levensmiddelen van de „Evert
sen". „Krijgen jullie ook" vertrouwt
zijn collega hem toe. „De hap is zó,
man".
Nog eenmaal passagieren.
Van werken komt op beide schepen
onder deze omstandigheden natuurlijk
niets en de commandanten besluiten
dan ook maar om hun personeel voor
de rest van de dag „passagieren" te
geven. Dat is natuurlijk tegen geen
dovemansoren gezegd en binnen een
half uur is een groot gedeelte de stad
ingetrokken.
Voor de Evertsen is Hongkong niets
nieuws. Meer dan zes weken hebben
ze hier gelogeerd, tijdens de reparatie
van hun schip, en ze weten dus pre
cies „wat er loos is". Ze kennen Hong
kong als was het hun geboorteplaats
en er is geen Nederlandse familie hier,
of ze kwamen er over de vloer.
Ja, dat mag wel eens gezegd worden:
wat de Nederlanders in Tokio voor het
detachement in Korea hebben gedaan,
dat waren de Nederlandse gezinnen in
Hongkong voor de „Evertsen". Dag in,
dag uit hebben ze steeds voor onze
mannen klaar gestaan, met autotocht
jes ,met partijtjes, met uitnodigingen
om eens thuis te komen. enz. Ook nu
heeft men weer zijn beste beentje
voortgezet en reeds de volgende dag
's middags staat er een uitgebreide
autotocht op het programma, waarvoor
zich zoveel liefhebbers melden, dat de
tocht op Zaterdagtniddag NOG eens
moet worden gemaakt.
„Jullie bent dik geworden" zeggen
de families tegen hun gasten bij de
eerste ontmoeting na zoveel maanden.
Geen wonder ook. met zo'n hap!
„Amerikaans hoor!" Nee, van de En
gelse voeding moeten ze niet al te veel
hebben, al was het er in de China
Fleet-clnb, waar ze zes weken gelo
geerd hebben, overigens nog zo gezel
lig.
Vanzelfsprekend worden nu de man
nen van de Van Galen ook bij de fa
milies geïntroduceerd, want.... voor
de Evertsen is het nu afgelopen. Nog
een paar dagen en dan begint de laat
ste grote trip: die naar het vaderland.
Hollands bier!
's Avonds op de bak van de „Van
Galen" wordt er alvast een koud pijpie
op gedronken. De Van Galen heeft
Hollands bier aan boord en de Evert
sen nog wat Amerikaans en natuurijk
moet er nu geproefd worden welke
soort de beste is. Voor 't Hollands
brouwsel een compliment: zij wint het
dik!
Om tien uur is het stilte geblazen
en vermindert het rumoer. Dan zitten
de mannen van beide schepen in
groepjes bij elkaar en wordt er wat
zacht gepraat. Een ieder heeft zo zijn
eigen gedachten en die zullen, onder
deze omstandigheden, wel heel ver
schillend geweest zijn
WIM DUSSEL.
Dezer dagen werden in de Marine
club de kampioenswedstrijden voor de
plaatselijke bridge-competitie gespeeld.
In de eerste klasse ging de strijd
tussen OBC 2 en HBC 2. Bij de twee
de klassers was het een „huiselijke"
aangelegenheid tussen OBC 3 en
OBC 4.
Er moesten 32 spellen worden ge
speeld en gedurende de eerste speel-
helft ging de strijd gelijk op. Na 16
spellen leidde OBC 2 met 2 match-
punten en het vierde van OBC had
zelfs een voorsprong van 5 match-
punten.
Bij de eerste-klassers bleef de strijd
uitermate spannend en nadat het laat
ste spel gespeeld was, kon niemand
zeggen wie de winnaar was. De kan
sen lagen gelijk, maar bij de bereke
ning bleek, dat HBC 2 45 matchpun-
ten had verzameld en OBC 2 41, zodat
de heren Kersbergen, Visser, Rammers
en De Vries zich kampioen van Den
Helder mochten noemen.
Het verloop bij de tweede klassers
was heel anders. Het derde viertal van
OBC toonde zich in de tweede speel-
helft verre superieur; de aanvanke
lijke achterstand werd weggewerkt en
de einduitslag was 6439 in het voor
deel van OBC 3.
Het was reeds ver na middernacht,
toen de voorzitter van het wedstrijd-
comité, de heer Biersteker, de zilve
ren lauwerkransen kon uitreiken aan
de captains van de kampioensviertal
len.
Onmiddellijk na de prijsuitreiking
richtte OBC 3 een uitdaging tot HBC
2, welke uitdaging prompt werd aan
vaard. Voor deze wedstrijd, die bin
nenkort wordt gespeeld, stelde één der
aanwezigen een zilveren lauwertakje
beschikbaar.
Negentien brandweergroepen uit het Noorddelijk deel van onze provincie heb.
ben Zaterdagmiddag hun geoefendheid kunnen demonstreren t^dena de district*
wedstrijden X door de Nederlandse Vereniging van Brandweercommandanten
waren georganiseerd. De Helderse brandweer, die als gastvrouw fungeerde, had
een uitstekend strijdperk gevonden op het open terrein aan de Kanaalw-eg. waar
men ook een flinke schare belangstellenden kon ontvangen. Voor het publiek
waren de wedstrijden minder spectaculair danhetwaarschunluk had verwacht.
Er waren namelijk geen laaiende vlammen en dichte rookwolken te zien.
slotte moesten de spuit-
vaardigheid in richten.
Snelheid en behendigheid d
voornaamste factoren
Toch bleek het mogelijk de capacitei
ten der verschillende groepen af te
meten, zonder dat zij metterdaad een
brand moesten bestrijden. Immers, op
het moment dat de venijnige water
stralen zich sissend storten in een felle
vlammenzee, hebben de brandweerlie
den al een hele serie belangrijke han
delingen achter de rug. Wat er gebeurt
tussen het tijdstip van de brandmelding
en het moment waarop het eigenlijke
blussingswerk begint, is van het hoog
ste gewicht. Het materieel moet uit
rukken, en bij de brand worden opge
steld op een plaats waar water beschik
baar is. de slangen moeten (dikwijls
over allerlei hindernissen heen) wor
den uitgelegd en dan is het nodig, mid
delerwijl een aanvalsplan gereed te
maken.
Bij het voorbereiden van de Zater
dag gehouden wedstrijden heeft men
getracht, de opgave zodanig samen te
stellen, dat de deelnemende ploegen
voor overeenkomstige moeilijkheden
zouden komen te staan als in de reali
teit. De uitrukkende ploegen moesten
verschillende hindernissen passeren, al
vorens zij met de spuit in actie konden
n
In de tekenzaal van de „Bemetel" op de Rijkswerf heeft ir. D. J. de Jonge
Zaterdagmorgen aan een groot aantal jeugdige personeelsleden het vakdiploma
uitgereikt. Eén en dertjg jongens deden in Februari voor dat diploma examen, en
het resultaat was, dat dertig van hen slaagden. Een zeer fraai resultaat, een bij
zondere prestatie ook in vergelijking tot andere grote bedrijven in ons land, waar
van eveneens jeugdige mensen voor dat diploma worden opgeleid. Dertien van de
geslaagde leerlingen verkregen een extra vermelding, wat hun als waarderende
geschenken van de directie een cadeau (meestal bestaande uit een stuk gereed
schap) en een oorkonde opleverde.
Het is vandaag een gedenkwaardige datum in de geschiedenis van Den Helder.
De eerste zes woningen in de „Nieuwstad", zoals men het in aanbouw zijnde com
plex aan de Jan Verfailieweg wil gaan noemen, worden namelijk betrokken. De
percelen 37, 39, 41, 43/45 en 47 aan de Duinroosstraat hebben de primeur in dit
nieuwe stadsdeel. Deze straat ligt aan de Westelijke grens van de nieuwstad, en
de bewoners zullen te zijner tijd uitzien over de sportvelden die daar zijn ge
projecteerd. Vanuit hun ruime Aireywoning hebben zij thans een fraai uitzicht
naar de duinenzoom, die in de toekomst de natuurlijke begrenzing van de nieuw
stad zal vormen.
Zaterdagmorgen brachten wij in ge
zelschap van de wethouder van Stads
uitbreiding, de heer P. S. van der
Vaart, en de bouwkundig hoofdopzich
ter van Openbare Werken, de heer F.
H. Boogert, een bezoek aan het wo
ningcomplex in de nieuwstad. De heer
Van der Vaart vertelde, dat het thans
in aanbouw zijnde stadsdeel zich voor
lopig niet verder zal uitstrekken dan
de Elzenstraat, die ter hoogte van de
boerderij „Golfstroom" uitkomt op de
Jan Verfailieweg. Deze Elzenstraat, de
Westelijke grens van het plan „Groot
Den Helder II", wordt ook reeds be
bouwd en wel met Panagro-woningen
Het eerste complex Airey-woningen,
waarvan de bouw ongeveer een jaar
geleden werd opgedragen aan de N.V.
„Nemavo", nadert thans zijn voltooi
ing. Het zijn er 197, waarvan men in
de komende periode een tiental per
week voor bewoning hoopt te kunnen
toewijzen.
Men zal zich herinneren, dat het col
lege van B en W. in het najaar van
1949 aan de gemeenteraad het plan
voorlegde tot de bouw van 361 mon
tage-woningen van het type „Airey",
een zeer geperfectionneerd montage
systeem waarbij van de fundering tot
de kap montage wordt toegepast. Aan
een dergelijk systeem is altijd het na
deel verbonden, dat men de woningen
moet nemen zo als ze zijn. Anders dan
bij de traditionele bouw kan de op
drachtgever geen bijzondere wensen
laten gelden, omdat men gebonden is
aan de uiteraard beperkte variatie
mogelijkheden in de systeembouw. De
noodzaak, op de kortst mogelijke ter
mijn woningen beschikbaar te krijgen,
deed het gemeentebestuur over deze
bezwaren heenstappen.
Regen bracht vertraging.
De hoop was gerechtvaardigd, dat de
eerste woningen omstreeks het begin
van dit jaar gereed zouden kunnen
zijn. Het bouwrijp maken van de grond
werd evenwel bemoeilijkt door de on
gewoon sterke regenval. De overlast
die men ook bij de eigenlijke woning
bouw ondervond werd nadelig beïn
vloed doordat de sloten waren gedicht
en het grondwater geen natuurlijk be
loo, in de bodem meer had. In het
voorjaar verbeterde de toestand. De
regenval werd minder zway. het
grondwater had zich een beloop ge
zocht en de zonnewarmte bevorderde
de verdamping. Van het enigszins po
reus zijn der pas-gelegde riolering wist
de dienst van Openbare Werken pro
fijt te trekken door het buizennet voor
de afvoer van overtollig grondwater te
benutten. Zo kan thans gezegd worden,
dat men bij de bou v geen last meer
heeft van een te hoge grondwater
stand.
De situatie zal allengs beter worden,
naarmate meer woningen gereed ko
men en het hemelwater door de claken
wordt opgevangen en via de goten, re
genpijpen en riolen afgevoerd. Tegen
overlast van drangwater uit de duinen
is het complex voorlopig beschermd
door een sloot, die te zijner tijd door
een gracht zal worden vervangen.
Aantrekkelijke huizen
Niemand zal willen beweren, dat de
blokken Airey-woningen een buitenge
woon aesthetisch aanzien hebben, al
staan er geen onafzienbare huizenrijen
en al is de rooilijn op enkele punten
gebroken. Maar ontegenzeglijk zal het
uiterlijk verbeteren, wanneer de gor
dijnen hangen, fleurige bloemen voor
het raam staan en het groen van heg
gen en struiken de „Heesterbuurt'
wat opvrolijkt.
Hoe sober ook de huizen zijn ge
bouwd, zij zijn niettemin gerieflijk. Het
normale type heeft beneden twee rui
me kamers, en keuken en een flinke
kelderkast (waarvan de vloer boven
het grondwaterpeil ligt), en boven drie
slaapkamers en een douchecel. De du-
plex-woningen hebben, voor de boven
bewoners, een keukentje in plaats van
de douchecel. Achter de huizen is een
schuurtje gebouwd, behalve bij het iets
grote type dat binnen de woning een
bergruimte heeft.
Voordat de heer De Jonge tot de uit
reiking der diploma's overging, heette
hij in het bijzonder de leermeesters en
de bazen van de geslaagden hartelijk
welkom. Het woord „Bemetel" is een
afkorting van de Stichting „Bedrijfs
opleiding metaal- en electrotechnische
industrie". Deze uitstekend werkende
landelijke stichting is een voortzetting
van de „Vereniging voor Vakopleiding
in de metaalindustrie", een dochter-
instelling van de Metaalbond. Laatstge
noemde vereniging werd reeds een
aantal jaren voor de oorlog opgericht,
daar de vakopleiding in liet algemeen
veel te wensen overliet. De jongere ar
beiders moesten zichzelf maar redden,
waarbij zij in het allergunstigste geval
werden geholpen door een oudere vak
man. Toen nam de „Vereniging voor
Vakopleiding" Jiet heft in handen en
later, na de bezetting, nam de „Beme
tel" het werk over.
De heer De Jonge wees er de leerlin
gen op, dat het behalen van dit diploma
moest worden gezien als de eerste stap
in de goede richting, daar een goed
vakman nooit genoeg kan leren.
Hierna konden de geslaagden (alleen
van de afdeling scheepsbouw) het kost
bare kleinood in ontvangst komen ne
men. De gelukkigen waren: M. Wig-
gens en J. Filmer (scheepsmakers), R
Koen, A. M. de Boer, J. Buys en C.
Petrus (schilders), S. Mulder (blokma
ker), C. v. d. Lans, J. Kraak, K. v. d
Sluis, C. Zits, J. A. Koorn, C. Dekker,
G. v. d. Heide, C. van Bijnen en S. v.
d. Wal (scheeDsbewerkers), J. Boon, J.
Groenendijk, S. Jacobs, R. Pasterkamp,
J. Huitinga en C. van Drimmelen
(sloepmakers), A. van Loozem, P. J.
Jong, R. Hendriks en Y. Bruins (zeil
makers), S. Post, M. Post, M. de
Vroome en R. Ruiten (takelaars).
Enkele weken werd hetzelfde di
ploma uitgereikt aan M. Kooy, J. Kie-
kebos en W. Huizem van de afdeling
werktuigbouw.
4
Dat Den Helder belangstelling had voor het experiment, waartoe de heren A.
van Leeuwen en D. Hovestad het initiatief namen, bleek reeds ver voor de opvoe
ring van de „Juttersparade nr. 1". De bedoeling van de organisatoren was een
programma samen te stellen uit een aantal zelfstandige nummers, voor het voet
licht te brengen door Helderse amateurs, die in de afgelopen jaren met succes op
de Nieuwediepse planken wargn opgetreden. De kans op het welslagen van deze
„Juttersparade" was zeer groot, omdat een scherpere selectie kon worden toege
past dan gewoonlijk voor zuiver plaatselijke uitvoeringen mogelijk is. Anderzijds
school in deze opzet reeds het gevaar van een mislukking, in die zin, dat de num
mers in feite gelijkwaardig waren. Zoveel hoofden, zoveel zinnen, nietwaar
De- samenstellers van het program
ma hebben ernaar gestreefd, de toe
schouwers een vlot-lopend geheel voor
te zetten, dat op een redelijke tijd zou
zijn geëindigd. Het opgestelde schema
deed verwachten, dat de „Jutters
parade nr. 1" een voorbeeld zou zijn
voor andere avonden in dit genre. Het
zou immers mogelijk zijn geweest, uit
deze opvoering iets te leren ten aan
zien van de opbouw van een goed pro
gramma, vooral omdat in het verleden
zo dikwijls is gebleken dat een avond
onnodig werd gerekt. Menige opvoe
ring zou aan effect hebben gewonnen,
wanneer men minder geslaagde on
derdelen van het programma had ge
schrapt en daardoor vroeger aan de
finale was toegekomen.
Het is jammer, dat de eerste „Jut
tersparade" dit voorbeeld niet heeft
kunnen geven. Waarschijnlijk zijn de
„vele hoofden en de vele zinnen" hier
aan niet vreemd. Men kan een pro
gramma nog zo goed voorbereiden en
ogenschijnlijk alle hoofden in één zak
hebben, maar op het critieke punt
kunnen de individuele ambities een
doorslag in de verkeerde richting ge
ven. Wij kregen de indruk, dat de eer
ste „Juttersparade" onder dat laatste
geleden heeft.
De tweede opvoering van de „Jut
tersparade", die op Zaterdagavond 9
Juni in Casino wordt gegeven ten bate
van het Rode Kruis, zal een aanmer
kelijk groter succes kunnen hebben,
wanneer de medewerkenden lering
trekken uit de ervarihgen van Zater
dagavond.
De eerste les kan zijn. dat men zich
stipt aan het schema dient te houden.
Wanneer het doek opgaat en men zijn
nummer gaat „brengen", moet men
zich niet door het succes van het ogen
blik laten verleiden, zijn eigen optre
den wat langer te maken. Dat gaat ten
koste van de overige medewerkers en
werkt ook nadelig op de aandacht van
het publiek. Wij willen geen namen
noemen, omdat deze individuele af
wijkingen van het schema wel begrij
pelijk en naar wij aannemen niet
opzettelijk waren.
De tweede les kan zijn, dat in het
programma meer afwisseling moet
worden gebracht. Voor de pauze werd
het publiek teveel vergast op zang en
muziek achter elkaar. Mede daardoor
vielen de (uiteraard) voorkomende
fouten meer op. De accordeonnist Geor-
ge Boer bijvoorbeeld vertoonde in zijn
spel verscheidene onvergeeflijke slor
digheden, met name in de „Czardas"
van Monti. En Dienke de Hoog, wier
optreden overigens bijzonder te waar
deren was, deed in het begin van haar
nummer wel wat sterk doorschemeren
dat zij de enige „beroeps" was in deze
parade. De pittig musicerende „Werf-
melodisten", die het programma open
den, vroegen in het kader van deze
avond wat te veel van de aandacht en
ook het (voortreffelijke) dubbelman-
nenkwartet „Euterpe" had zich iets
kunnen beperken.
Veel waardering hadden wij voor
het ongekunstelde optreden van het
Hawaiian-ensemble, alleen was het ons
niet duidelijk waarom de nog niet vol
doende geschoolde guitariste twee soli
moest geven. Een geslaagd nummer
was ook de zang door Annie Manshan
den, met Jenny Wit aan de vleugel.
Minder succesvol was de conférence
van Wout Melis, die echter in zijn imi
taties een uitstekend iguur sloeg.
De „Oriental magie" van Joe Burton
was een heel goed nummer, evenals
de pianomedley van Hans Polak. De
parterre-acrobatiek van „Jack and
Partner" zou zeker meer succes heb
ben geoogst, wanneer de partner wat
minder ..spanning" had willen force
ren. Jack was fantastisch lenig, maar
het nummer werd nu een beetje „lij
zig gebracht. Eén van de beste, want
meest suggestieve, onderdelen van het
programma was de exotische dans
door Tiny van de Wint. met knappe
guitaarbegèleiding van haar broer Jan,
die ook een paar talentvolle soli zong.
Jaap van de Sande en Steef Boerse-
ma brachten elk een nummer, dat
eveneens tot de meest geslaagde on
derdelen van de avond behoorde al
kwam dat niet duidelijk in de reacties
van het publiek tot uiting. Het „Mo
lentrio" ten slotte bracht enkele vlot
te liedjes, waarvan het eerste met als
strekking: „Wij wensen u een prettige
axpnd eigenlijk overbodig was. Het
was inmiddels namelijk voorbij midder-
nacht
Ten slotte nog twee opmerkingen:
De pauze en de verloting namen te
veel tud in beslag en de geluidsinstal
latie was abominabel slecht. Tot zover
onze balans van de eerste „Jutters-
Wat de Helderse
komen. Ten
gasten hun
tonen.
De tijd, die iedere ploeg nodig had
voor het uitvoeren van de opdracht,
werd opgenomen. Voor gemaakte fou
ten werden strafseconden gegeven, ter
wijl voor uitzonderlijk goede presta
ties op bepaalde onderdelen premie
seconden werden uitgekeerd. Zo was
het mogelijk, dat een „langzame" ploeg
een relatief beter resultaat had dan
een snelle, maar slordig werkende
ploeg. Hoewel ongetwijfeld de eind
cijfers een vrij nauwkeurig beeld geven
van de Zaterdagmiddag getoonde
krachtverhoudingen, hechte men aan
de uitslag geen al te grote waarde,
omdat iedere ploeg éénmaal moest uit
komen en de factoren „geluk" en
„pech" dus ook hun invloed deden gel-
den. Dit tot troost van de ploeg uit
Ursem. die onderaan het lijstje eindig,
de, mede ten gevolge van de strubbe
ling bij het klimmen in de hoge paal..
Aanvankelijk zouden een en twintig
ploegen deelnemen, maar de brandwe
ren van Twisk en Abbekerk lieten ver
stek gaan. De negentien opgekomen
ploegen hadden met elkaar ruim vijf
uur nodig om het wedstrijdprogramma
af te werken. In klasse II waren de
ploegen ingedeeld, die met een motor-
spuit werkten, in klasse III de ploegen
die van de waterleiding afhankelijk wa
ren.
De uitslagen.
De jury kwam, na nauwkeurige be
rekeningen, tot de volgende uitslagen:
Klasse II: 1. Noord-Scharwoude 2
min. 21,1 sec.; 2. Edam 2.49,5; 3. Scha-
gen 4.11,5; 4. Enkhuizen 4.16,4; 5. Ju-
lianadorp 5.3,5; 6. Heemskerck 5.7,5; 7.
Texel 5.32.4; 8. Den Helder 6.4,0; 9. Me-
demblik 6.35,4; 10. Wervershoof 6.38,5;
11. Wieringen I 9.49,3; 12. Wieringen
II 10.44,1; 13. Ursem 14.11,7.
Klasse III: 1. Broek op Langendijk
3.16,7; 2. Blaricum 3 41,8; 3. Grotebroek
4.46,6; 4. Spanbroek 5.23,3; 5. Zuid-
Scharwoude 5.28.2; 6. Westwoud 5.54,5.
(Blaricum was de enige ploeg zonder
strafseconden).
De prijzen werden Zaterdagavond om
acht uur in „Formosa" uitgereikt door
de burgemeester van Den Helder, mr.
G D. Rehorst, waarna voor de deelne
mers aan de wedstrijden nog een ge
zellig samenzijn volgde.
Met Hr. Ms. torpedobootjager „Evert
sen", die op de terugweg uit Korea in-t
middels Tanger is gepasseerd, varen de
volgende stadgenoten thuis: korporaal-
geschutmaker-konstabel C. Muller. Van
Linschotenstraat 63a; majoor-machinist
T. Steinhorst, Ruyghweg 201; korpo-
raal-geschutmaker-konstabe] A. J. van
Luijk, Olivier van Noortstraat 36; kor
poraal-seiner J. Regeling, Specht
straat 4, oppergeschutmaker-konstabel
F. A. van Cleemputte, Erasmusstraat
11, korporaal-kok K. Hernamdt, Loods-
gracht 73; sergeant-kok H. Dijkstra,
Dahliastraat 124; korporaal-hofmeester
J Snijder, Ruyghweg 157; korporaal-
geschutmaker H. Bartelds, Joubert-
straat 47; majoor-torpedomaker B. J.
Danckaerts. Koekoekstraat 6; sergeant
machinist J. P. Kwast, Jacob Been
straat 19; sergeant-geschutmaker-kon-
tabel T. Ruiten, Joubertstraat 29.
worden genoemd.
Stichting voor Sociaal
haTw al Werk betreft,
had het succes niet groter kunnen ziin
want alle plaatsen waren bezet en alle
lootjes werden verkocht. De opbrengst
van alle zyden hadden de organisato-
ren spontane en belangeloze
king verkregen. g Z6 medew«-
Ook op 9 Juni zal de „Juttersparade"
een volle zaal kunnen hebben^Sfts
men - wij herhalen het
trekt uit het experiment
avond.
lering
van Zaterdag-
Tussen Haaks en Kuit je
Gistermiddag koos het Deense
tonnenboeiertje „Hv. Ravn" ligplaats
achter in de de haven.
Het is morgen hoog water om 2.10
en 14.10 uur, en laag water om 7.55 en
21.05 uur.
De beroemde kapper van Een, die
zovele kale mensen van een haardos
wilde voorzien, is nu zelf kaal -,Se'
plukt", aldus meldt „De Volkskrant".
De man, die na zijn opzienbarende
uitvinding in een minimum van tija
over twee auto's beschikte en die
schoolreisjes financierde voor
de
jeugd, is namelijk in staat van faiUis-
sement verklaard. Dit is niet zozeer
een gevolg van gebrek aan klandizie
want kaalhoofdigen zijn er nog i"
overvloed, doch het lijkt meer te Ut'
ben aan een falen van de medicijnDe
heer Van R. maakte namelijk steeal
met zijn klanten een contract op, waar-
hij hij zich verplichtte alle gemaakt*
kosten voor consult terug te hetal*n>
ndien men na twee jaren bij het rni
del geen baat mocht vinden. Er
nu zoveel mensen terug te komen, da
hij niet meer aan zijn verplichtini?
kan voldoen.
NOORDERMARKTBOND, -6 Mei. -
kg uien 6,60-14, grove 7.40- 13,20 en dn
lingen 7,40-9.60; 800 kg aardappel»»'
landen 9,70 en Bintje! 9.20; 2200 kg P™1
2200 kg witlof: IB 14-27. II 16. "B 9' j
t'I 8-18 e„ afw. 6-14; 4000 kg '°A' l
6,50—15; .54.000 kg Deerne witte kool
5.80; 41.000 kg gele koel 6. Doorger
41000 kg gele kool. 45.000 kg Deen»
kool en 2200 kg prei.
