r
Het echtpaar kocht een hond
Een werkelijke Midzomernachtdroom aan
de Riviera di Levante
V.V.-school komt bij U thuis
Door hei land van „Bittere Rijst
naar het Italiaanse paradijs
Creatie Jacques Heim
Krui'swoordpuzzelaars aan de slag!
Het Geluk
Een sprookje
GHEDENCKKLANKl SOBERHEYT
Alleen falen wij, doch
samen slagen wij
NAAR VASTE GROND
ZATERDAG 9 JUNI 1951
DE. trein heeft ons door de St. Gothard-
tunnel van Zwitserland naar Italië
gebracht. Voordat men in de Po-vlakte
aankomt is de streek dor en onbelang-
rijk. Maar na Milaan strekken zich naar
alle kanten de sawah's uit waar de rijst,
die hier het hoofdlandbouwproduct is,
verbouwd wordt. Aan de omgeving is
goed te zien dat hier de film „Bittere
rijst" is opgenomen. Dan op 20 km van
af Genua boort de trein zich door mid
del van een 8 km lange tunnel door de
Apenijnen en ligt de Middellandse zee
voor ons uitgestrekt met naar het oos
ten de fantastisch mooie kust „de
Riviera di Levante". Als een kralen
ketting rijgen zich de kleine bekoorlijke
badplaatsen aaneen.
LIET is vandaag de derde verjaardag
van de Republiek want de kalender
wijst 2 Juni. Deze dag wordt meer ge
vierd dan een Zondag. Men rijdt en
rost in en op alle mogelijke vervoer
middelen langs de kust en in de bad
plaatsen hebben de grote autobussen
massa's mensen gebracht De terrassen
voor de café's zijn vol gelopen en of
schoon de vrolijke luidruchtige Zuider
lingen het niet nodig hebben, ver
hoogt toch de overal klinkende muziek
de stemming. Natuurlijk gaat er nie
mand binnen zitten want het is een dag
waarop de mensen in Holland tegen el
kaar zouden zeggen: „Het is vandaag
echt zomer".
Stralende zon, jong fris groen, geu
rende bloemeneen heerlijkheid!
Ramen en deuren staan wijd open.
Och, wij Hollanders hebben al zo
lang naar zo'n dag verlangd. In Italië
zijn zulke dagen pntelbaar.
Hier leert men wat een echte zomer
is. Je behoeft hier niet bang te zijn dat
je je morgen eigenlijk zoudt behoren te
generen omdat je vandaag met zoveel
lof over het weer hebt gesproken.
De warme onderkleren die je voor
alle zekerheid toch maar hebt meege
nomen, kunnen grotendeels onder in de
koffer blijven liggen. Thuis hebben wij
echt Hollands gedacht: „Die reclame
plaatjes met altijd mooi weer kunnen
mij ndg meer vertellen. Dat is natuur
lijk lokmateriaal".
Dat is. het ook. Maar niemand zal be
rouw hebben door dit zoet gefluit te
zijn verleid.
Kunt U het zich voorstellen: één
maand vacantie met daarin één uur re
gen? Mocht de lucht al eens een dag
wat bedekt zijn dan toch blijft de tem
peratuur heerlijk ook gedurende de
avond en de nacht, 's Avonds geen ver
raderlijke afkoeling zoals in de bergen
zo vaak gebeurt. De Apenijnen komen
in de omgeving van Rapallo tot aan de
Middellandse Zee en zorgen er voor dat
wij in de rug afgeschermd zijn voor
koude winden. Als wij naar zee kijken,
hebben wij de gehele dag de zon in het
gezicht. Geen kunst om bruin te wor
den!
Altijd weer trekt de zee met het
steeds wisselende golvenspel, tinkeling
van zonnestralen en spelevarende boot'
jes.
Wij gaan éven zitten op de bank on
der de grote palmen in San Miguele di
Pagane. Het uitzicht, het strandleven is
er even bekoorlijk als de naam wellui
dend is. Het is gelegen aan de baai
tussen de badplaatsen Rapallo en Santa
Margherito. De baai is een grote schelp
waarvan de platte zijde overvloeit in
het oneindige blauw van de zee. De ge
bogen oevers zijn rotsachtig en dicht
begroeid. Hierdoor zijn de bovenge
noemde plaatsen niet te zien en blijven
èen geheim totdat wij hen met een be
zoek de eer bewijzen die hen toekomt.
Maar vandaag geven wij ons over
aan de zon op het strand van San Mi
guele di Pagane.
Het lijkt of mijn lei, die in een jaar
van werken, volgekrast is met proble
men, zorgen en al het loodzware wat
in Holland zo gangbaar is, hier eerst
moet worden schoongewassen met hel
der diepblauw naar jodiumruikend wa
ter. De zon zorgt er voor dat zij op
droogt en gaat glimmen.
Eerst dan ben je geschikt om deel uit
te maken van het zorgeloze, blijde va-
cantieleven dat aan de Riviera gevierd
wordt.
Rapallo.
^A een paar dagen te hebben doorge
bracht met zwemmen, roeien en
luieren, wint het verlangen naar nieu
we indruisten bet en wordt Rapallo
bezocht.
Deze plaats, waar de Rio Bogo in
zee stroomt, heeft haar kansen goed
benut. De rivierbedding zorgt voor een
vruchtbaar achterland. Hieruit wordt
de stad voorzien van groenten, vruch
ten en aardappelen, terwijl de zee da
gelijks voor een vers visje zorgt.
De gunstige ligging van Rapallo aan
de Golf van Tugullio maakt dat de
sneltreinen GenuaRome steeds de
nodige touristen achterlaten.
Rapallo betekent Rea Palus „slecht
moeras". Maar reeds de Romeinen
bouwden hier een stad waar geen
moerassen meer te vinden waren. Nu
is het één der bekendste vacantieoor-
den aan de Italiaanse Riviera.
Als men uitgewandeld is door de
nauwe winkelstraatjes geeft de met
palmen begroeide zeeboulevard scha
duwrijke plekjes om uit te rusten en
het komen en gaan van flanerende Ita.
lianen gade te slaan.
Aan het eind van de boulevard staat
nog het oude fort dat Rapallo verde
digde in de tijden toen om deze kust
een felle strijd werd gevoerd.
Om aan de zeekant te komen, moeten
wij een oud poortje door, dat vroeger
één van de toegangswegen was in de
wallen van Oud-Rapallo. Wij behoeven
niet lang te zoeken naar overblijfselen
uit de Romeinse tijd. Daar is de Ponte
Annibale, een schilderachtige brug over
de Rio Bogo voordat deze rivier haar
tegenwoordige uitgang naar zee ver
kreeg. Hoger op in de St. Anna vallei
of bij het kleine haventje Porticciuolo
zijn meer van deze bruggen.
Wij beëindigen de dag door wat te
wandelen langs één van de stijgende
(Advertentie, Ing. Med.)
wegen buiten Rapallo. Vanaf een mooi
punt,, op 200 meter boven de stad,
heeft men een schitterend uitzicht over
de streek.
Het lijkt of de zee een coquet spel
heeft gespeeld met het land en als be
wijs van haar liefkozingen kleine baai
en aan haar voet heeft gelegd. Hier
verspeelt de blauwe zee haar kracht
tegen de rotsachtige kust. Groene hel
lingen, beplant met dennen en cypres-
sen, omgeven de zee zover het oog
reikt. Het is een kleurenspel van helder
blauw, overgaand in parelmoer en oud
grijs tegen donkere achtergrond.
Men vergeet bij zo'n uitzicht de tijd
en pas als de lichten in Rapallo ontsto
ken worden, bezint men ziqji over te
ruggaan. Hier buiten onder de palmen
is het donker geworden, maar duizen
den vuurvliegjes bewegen zich als
kleine sterretjes, vonken spattend onder
de bomen. Het zijn kleine torretjes die
met hun achterlijf het phosphoriceren-
de licht verspreiden en wij treffen het
daar zij juist in de maand Juni veel
voorkomei}. Petra.
Een van de schilderachtige plekjes,
waaraan de Italiaanse kust zo rijk
is: De Golfo Tiqullio de Montallegro.
Syt sober, soo kryt thansch Oom Piet; We hebben booze daaghen,
Waerin 't kanon "eilaes het geit der booter op sal vraaghem b hen
We hebben Schellings reets te cort, stracks sal men meM"®e hen
Soodat wy veur den tyd, dien comt, 'lyck d' Hamster moe
En Hollant treckt een suur ghelaet en moppert alle daaghen:
„Hoe sal men deeze swaere last, waerentigh kunnen draag e
Sietalles is al reets soo duur, de pryzen blyven ryzen
En d' Vijf procentjens op ons loon, die volghen slechts zoo eize
Dan missen wy ons Bolsjen zoo, de ijscoos van een Stooter,
We smeeren tóch al Margarien, inplaets van echten Booter......
Een bromfiets wilden wy soo geern, een radio met vier banden,
En Televisie is veur ons dan oock vast niet voorhanden.
We wilden oock naer 't Buytenlant, Deviezen gaen verteeren,
Hetgheen we nootghedwonghen nu, in Hollant gaen probeeren......
Oock wenschten wy een vyfde Pack iets leucks met ghroote ruy e
MaerSoberheyt!" brult luyd Oom Piet, in onse bleecke snuyten
Ja, arm is Neerlant! Siet eens rond, er syn Bromfiets-congressen,
De restauranten breyden uyt, men tapt uyt ghroote flesschen
Elckeen besit een radio, een echt', of sulck een doosjen;
Welaen, als dit dan soober is: „lek teeken veur een poosjen!"
THOMASSIUS.
^OALS reeds een andermaal js gezegd,
zal het Verbond voor Veilig Verkeer
de volgende week een z.g. Veilig Ver-
keersweek houden, waarin ditmaal in
het bijzonder de aandacht van de weg
gebruikers zal worden gevraagd voor
de verkeersregels. De juiste kennis van
de verkeersregels laat in 't algemeen
Ons wekelijks
Kort Verhaal
CEDERT het geïllustreerde blad voor
Huisvrouwen (met kinderrubriek,
knippatronenpagina en Lekkere Hapjes
voor de Gewone Huisvrouw) in de
familie was gekomen,, stond het huwe
lijksleven van het echtpaar Knoest
Van der Nekke in het teken van De
Hond.
Het geïllustreerde blad had op één
zijner extra varia-pagina's een jubel
lied gepubliceerd op De Hond, de
Trouwe Viervoeter, de Huisvriend bij
Uitstek, vooral in kinderloze gezinnen.
Het echtpaar KnoestVan der Nekke
bezat geen kinderen, weshalve de extra
Varia-pagina in de twee eenzame har- echtpaar elkander viermaal per week
ten een vuur deed ontvlammen van in de haren. Er vloeiden dan tranen en
louter Liefde tot De Hond. er werd met deuren gesmeten. Snuffel-
De heer Knoest droomde zich reeds tie kreeg een koekje (van mevrouw) en
een ruige Herder, met trouwe blik, ge- een vuile blik (van meneer), tot een
spitste oren en de spreekwoordelijke toevallig voorval een kentering teweeg-
aanhankelijkheid. Zo'n beminnelijke bracht,
woesteling, waarmee je door Bos en MA een vervelende visite waren de
Duin kon dwalen. Een hond, die zou heer en mevrouw Knoest direct naar
kunnen apporteren, fietsen bewaken, en bed gegaan. Snuffeltie sliep in de
in een reusachtige mand zou willen salon, althans trachtte te slapen. Snuf-
slapen.
Mevrouw Knoest daarentegen koes
terde in gedachten een mollig schepsel
tje, (liefst wit en met zo'n dartel staar
tje), dat de ganse dag genoegelijk door
het huis zou dribbelen, terwijl zij aan
feltie keek met één oog naar de meu
bels, die in hun zorgvuldige glans op
vreemde monsters leken. Een Engels
stoeltje deed denken aan een reünie van
slangen. De anti-macassers waren dan
de lianen in een woest oerwoud. Snuf-
de hand van het geïllustreerde blad, de feltie trilde even. Zijn voorgeslacht van
snufjes voor de Handige Huisvrouw Troetelhondjes had hem geen grote
(zijnde onder meer halsbandjes, dek- dosis moed op het levenspad meegege
jes en mandkleedjes) voor de Kleine ven.
Lieverd zou vervaardigen. Het dier ontwaakte met een benepen
angstgeluidje, toen hij overwoog dat de
kleine ou(je Samuwar op het buffet wel wat
Horizontaal: 1 plaat, 5 houtreep, Verticaal: 2 rondhout, 3 hevig, 4
10 vlaktemaat, 11 soort, 13 water- ontkenning, 6 lor, 7 lokspijs, 8 spil,
peil, 15 scheepstouw, 17 oogvormig 9 spoed, 12 adellijke titel, 14 klamp,
snoer, 18 wintervoertuig,
19 bloei
wijze, 21 plant, 23 lekkernij, 24 kas
teelt, 26 deel van een boom, 27
schaapkameel, 28 gomachtige stof,
30 vragend voom.woord, 31 wreed
aard, 33 gehakt vlees, 34 deel van
een tennispartij, 37 overzeese post
dienst, 39 teerproduct, 41 snoepgoed
43 arctische zwemvogel, 44 Mohamm.
Bijbel, 46 grappenmaker, 47 zang-
noot, 48 erg, 49 zandheuvel, 51 soort
onderwijs, 52 smalle weg, 53 hert, 55
lengtemaat, 55 godsd. lied.
16 een weinig, 17 water in Zuid
Holland, 18 bergweide, 20 deel van
toneelstuk, 22 trommelslager, 23 ton,
25 overzicht, 27 plaats in Noord-
Holland, 29 viervoetig huisdier, 30
groei, 32 verdriet. 33 brood, 35 in
houdsmaat, 36 adellijke titel, 38
drank, 39 duw, 40 keukengerei, 42
bitter vocht, 44 losplaats, 45 stuurs,
48 kuip, 50 dochter van Laban, 52 fa
milielid, 54 lengtegraad.
(Voor de oplossing zie men ons
nummer van Dinsdag).
TK mag kort zijn: het werd een
Lieverd, die reeds spoedig na de
huiselijke twist zijn eerste plasje in de
keuken pleegde.
Vanaf het moment, dat de Kleine Lie
verd binnen was, verijsde de heer
Knoest in een afkeer voor „Het Mor
mel", dat door mevrouw „Snuffeltie"
geheten werd1, doch dat haar echtvriend
prompt „Schurrefie" noemde. Bij elk
bezoek gaf mevrouw complete familie
romans (in veertig afleveringen) af,
louter en alleen vanwege de K.L., die
verdeeldheid in de echtelijke verhou
ding begon te bewerken. Meneer placht
bij dergelijke gelegenheden vuil naar
Het Mormel te kijken en te zeggen:
Noem je die Voddenbaal ook nog een
Hond?" En dan dacht hij met weemoed
aan de Beminnelijke Woesteling.
Eéns had de heer Knoest uit louter
balorigheid de syphon spuitwater, die
altijd op het buffet stond, op het Het
Mormel gericht en had een venijnige
straal op het krullige kopje laten neer-
daveren. Het dier was de razernij nabij
geweest en een moment dacht mevr.
Knoest weduWe te worden, omdat
Snuffeltie haar eega naar de hals
sprong en zich aan diens boord vast
klampte. Van toen af was het een drie
hoeks-haat-verhouding: De heer Knoest
—Snuffeltieen de Syphon. Zodra de
leek op Cederic, die geweldige herder
van de Scholtens, schuin tegenover.
Stel je voor, dat zo een monster hier
plotseling zou binnenstormen om zich
op het propje in de fraaie mand te
werpen. Hoorde hij daar niets?
In de gang klonk een knersend ge
luid, alsof Cederic zijn tanden wette
aan het gebeente van een ander slacht
offertje. Snuffeltie kroop sidderend
tussen de plooi, die mevrouw Knoest
zorgvuldig in het kussen had gemaakt
voor de koude nachten. Hemel; het
geluid kwam dichterbij! Koud zweet
parelde tussen de witte krullen. Het
dier moest nu in de kamer zijn. Door
een rood waas van angst zag Snuffeltie
de kamer rond. Daar! In die hoek!
Daar stond een man! Hij trok een lade
open. Dan ging hij weer verder; naar
het buffet. Nog verder. Hij was nu vlak
bij de fraaie mand. Zijn hand tastte
naar de zilveren asbak. Dan bevoelde
hij de knop van de Syphon spuitwater
Plotseling begréép Snuffeltie! Het was
de baas, die hem te middernacht
weer zo'n straal brandend water in de
snuit wilde spuiten. Snuffeltie werd
blind van woede en liet een luide gil
horen. Hij spande zijn lijf én sprong
met een geweldige boog naar de keel
van zijn vijand. Zijn scherpe tanden
nog zeer veel te wensen over. Wanneer
er op de weg iets gebeurt, dan kan
men in negen van de tien gevallen ho
ren: „Dat wist ik niet!" en „Had ik het
maar geweten!"
Door middel van affiches, biljetten,
stroken, brochures, films, filmstroken
en ander modern materiaal wil het
Verbond de volgende week de ver
keersregels en de juiste toepassing
daarvan op grote schaal propageren.
Het zal dit doen in samenwerking met
de vele plaatselijke Verenigingen voor
Veilig Verkeer, de Consuls van het
Verbond, de politie en andere contac
ten, die het overal in het land bezit.
En het zal dat zo grondig mogelijk
doen! Bijzondere vermelding in dit ver
band verdient een brochure van het
model van een miniatuur-schoolschrift,
waarin men een populaire uiteenzet
ting zal aantreffen van de belangrijkste
verkeersregels voor de verschillende
categorieën weggebruikers. Dit z.g
blauwe boekje van Veilig Verkeer zal
in een zeer groot aantal huis-aan-huis
worden verspreid, hetzij door de plaat
selijke postkantoren, hetzij op andere
doeltreffende wijze. De toezegging:
„De School komt bij U thuis!
wordt dus door het Verbond dan ook
werkelijk nagekomen, voorzover ge
meentebesturen en andere instanties er
hun medewerking aan verlenen.
Bovendien is er de mogelijkheid, dat
de leerzame inhoud van het blauwe
boekje langs andere wegen in de ge
zinnen komt, Jaar radio en pers even
eens de actie zullen steunen. Men zal
dan ook verstandig doen in de komen
de dagen te letten op de „wijze lessen
uit het blauwe boekje van Veilig Ver
keer", die via de krant en de micro
foon in de huiskamers zullen worden
gebracht.
De jeugd, de hope voor een veilig
verkeer nu en in de toekomst, zal
wederom via de scholen en de politie
worden onderwezen, terwijl er voorts
in verschillende gemeenten naar zal
worden gestreefd om door middel van
geluidswagens, luidsprekers, veilig ver-
keersritten, spandoeken, optochten,
tentoonstellingen enz. enz. de kennis
van de verkeersregels te bevorderen.
Iedereen weet, dat propaganda voor
een veiliger verkeer op de weg ver uit
gaat boven stoffelijke belangen.
Evenals met de kankerbestrijding het
geval is, gaat het ook hier allereerst
om het bestrijden van een kwaad en
wel een maatschappelijke ziekte, die
dood en verderf zaait op de weg. jeugd
noch ouderdom spaart en enkeling en
gemeenschap een onzegbaar groot leed
berpkkent. Tegen deze zwarte achter
grond moet de actie worden gezien,
die de volgende week in het belang
van de veiligheid op de weg zal wor
den gevoerd. ^In deze zin moeten bo
vendien de woorden: „Een week „bij
zondere leerplicht" voor iedere wegge
bruiker" worden verstaan, die het Ver
bond voor deze actie alS' slagzin zal
bezigen.
Op basis van de aanzienlijke mate
riële schade en van het onzegbaar leed
jaarlijks in zovele gezinnen gebracht,
roept het allen tot medewerking op,
niet alleen voor deze Veilig Verkeers-
week, doch ook daarna. Samenwerking
zij het parool van het Nederlandse Volk
voor nu en in de toekomst, want
„ALLEEN FALEN WIJ,
SAMEN SLAGEN WIJ"
Een blouse in duif-grijs, wat elas
tisch gebreid katoen als inzet op
borst en aan het einde van de
mpuwen, is 'n creatie van Jacques
Heim. De kraag bestaat uit twee
lange einden welke gestrikt die
nen te worden.
„Want alle schoonheid des
hemels en op aarde stroomt
toch slechts samen in U
alleen".
GOETHE
ALS er na zo'n lange winter dan ein-
delijk toch een lente doorbreekt, dan
is het ook wel een heel bijzondere ver
rassing, die altijd nieuw blijft en nooit
verveelt. Wandelend over de hei in deze
dagen, wordt men eenvoudig overwel
digd door de ongelooflijke straling van
de brem, en men vraagt zich onwille
keurig af hoe het mogelijk is dat men
sen nog altijd jacht maken op goud, als
er zulk goud als van de brem zo over
vloedig en „om niet" voor ons ligt uit
gestrooid. Wat gaat er boven het goud
van brem en gouden regen? En als er
iemand mocht komen die hierop ho
nend zou vragen: „Wat koop je er
voor?" dan zouden we met een gerust
gemoed kunnen antwoorden: „Een dag
geluk" en dat is meer dan van het
meeste z.g. „echte" goud gezegd kan
worden.
De bloemenmarkt op de Amsterdamse
Singel, een slapend veulen in de
wei, een koe die genoeglijk over eetf
dijk kuiert, een paard dat voorbij
schuift voor het silhouet van een kerk
toren, terwijl de boot er voorbij vaart
de stralen van het avondlicht op de
duintoppen een kindje dat wuift
tegen een trein al deze dingen, die
voor ons allen bereikbaar zijn, spreken,
vooral in het wondere seizoen der lente,
dezelfde taal als de blomme en het
kruid van Gezelle:
„mij groet het altemale
dat God geschapen heeft!"
Het echte schoon is altijd zo mooi dat
het pijn doet, het groet ons met de zui
verheid van een paradijs waarvan wij
voelen dat wij er niet in passen, en
waar wij toch steeds sterker naar
(terug?-) verlangen. En daarvoor ver
wijst het ons altijd weer naar God, die
niet alleen dp schoonheid, en de troost
en de verschrikkingen der schoonheid
schiep, maar die ook nooit aflaat ons
bij monde van Zijn Poort Jezus Chris
tus terug te roepen tot die staat van
reinheid, schoonheid en goedheid waar
iedere lente weer een afglans van
schijnt te zijn. Met een variatie op
Boutens zouden we kunnen zeggen
maar dan niet tot de Dood, doch tot
God
„Alle schoon dat de aard kan geven
blijkt een pad dat tot U voert,
en alleen is leven leven
als het tot berouw ontroert".
Wanneer wij dan in deze weken op
nieuw mogen gaan door al die onver
diende pracht, wanneer we in de gou
den regen het beeld mogen zien van de
goddelijke genade die steeds weer over
ons wordt uitgestort, dan behoeven we
al dat schoons nog niet uitsluitend als
een gelijkenis te ervaren om te kunnen
bidden: Heer ik ben niet waardig dat
ik in zulk een wereld mag wandelen,
maar spreek slechts een woord en mijn
ziel zal gereinigd worden, zodat ik niet
meer zó uit de toon zal vallen!
heei des huizes ten gerieve van de be- boorden zich diep in het weke vlees
zoo ers de Syphon aanwees brak Snuf- van dat gehate wezen. Hij voelde lauw
P i e-i v?. een, ystensch geblaf en bloed in zijn bek lopen. De man wan-
gehuil. Zulks gaf meneer een zeker ge- kelde en viel tegen het tafeltje. Met
noegen en nog maar weinig-schamper donderend geraas viel het om. De sv
zei hu dan: Dat is nou alle aardigheid, phon brak met een luide plof in dui
dl* enn z't! zend stukken.
De snufjes voor de Handige Huis- Tien seconden later stond de heer
vrouw hadden Snuffeltie reeds een pit- Knoest in zijn nachthemd een revol-
tig dek je. een gevlochten riempje en ver in de hand in de kamer,
een leuk beklede mand bezorgd, ter- Viif minuten later hoorde de diens*
wijl do heer Knoest in die Snufjes doende inspecteur op het politiebureau
ruimschoots aanleiding vond tot steke- in de telefoon: ..Ja. meneer. Ik red he
iige opmerkingen Men kon niet spre- nog wel even. Ik heb een revolver hier
ken van een Kat en-Hond huwelijk. En bovendien bewaakt Onze Hond hem
doch op het stuk hond of Hond zat het wel
