Allerlei over kinderenn
Wat doen wij met onze kinderen
in de vacantie?
Marineblauw en
Grijs favoriet
NIEUWE FRANSE HERFSTCOLLECTIE
Kruiswoordpuzzelaars aan de slag!
ï3£oJUleAl
NAAR VASTE GROND
De kunst van
het lezen
o Buitenlandse reizen zijn onnodig
Gezamenlijke zwerftochten
verstevigen de gezinsband
DE grote „bloemenspeurtocht/' staat
op het programma. Dat gaat zo:
ieder kind krijgt dan een kleur toege
wezen, en mag van iedere bloem in die
kleur een exemplaar plukken. Vader
kijkt goed toe, of alles eerlijk gaat en
gelukkig weet hij heel veel namen van,
ja soms zelfs verhaaltjes van de bloe
men. 's Avonds is er een kleurrijk
veldbouquet van rode, witte en blauwe
bloempjes in de kamer.
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1951
nE strikte betekenis van een woord
leidt niet steeds tot z'n diepste zin.
Dit is bij voorbeeld het geval met het
woord „lezen". De eigenlijke betekenis
van „lezen" is „verzamelen", zoals
or.der meer blijkt uit de uitdrukking
„aren lezen". Maar de kunst van het
lezen is heel wat meer dan het verza
melen van letters tot een zin, het bij
eenvoegen van woorden tot een ge
dachte. Deze vorm van lezen leert een
kind in z'n eerste schooljaren. Het
lezen in eigenlijke zin is een kunst die
veel oefening, en wat meer is, die
zelfovergave vraagt. We zullen probe
ren dit alles te verduidelijken door het
lezen van de bijbel hierop te betrekken.
Er is nu allereerst een lezen van de
bijbel, dat zeer veel verwantschap ver
toont met het lezen in de zin van „ver
zamelen". Dit merkt vooral diegene,
die theologie als „wetenschap" bestu
deert. Daartoe immers moet hij he
breeuws en grielcs leren. Hij moet de
symboolwaarde van de ons vreemde
lettertekens van deze talen voor zich
verstaanbaar maken. Hij moet deze
vreemde lettertekens van de bijbel le
ren vormen tot een woord, en de
eigenaardige nuance van dit en dat
bijbelwoord trachten aan te voelen.
Maar er is meer. Niet alleen het
enkele bijbelwoord moet in z'n bete
kenis en zin begrepen en doorzien wor
den. Het moet ook worden ingevoegd
in het totale raam van het bijbels den
ken, van de bijbelse gedachtenschema-
tiek. Is de eerste vorm van lezen een
onderdeel van de taal- en letterkunde
van de bijbel, deze tweede vorm van
lezen is een onderdeel van de bijbel
se theologie. Dat gedurende de laatste
tien of twintig jaar het accent in de
theologie steeds meer van de taalkun
dige bestudering verschoven is naar
een bijbels theologische benadering, zij
hier slechts terloops opgemerkt.
Het eigenlijke lezen van de bijbel
gaat echter ver uit boven deze beide
vormen van lezen, die voor de gewone
leek ten slotte nauwelijks bereikbaar
en bovendien weinig zeggend zijn. Want
.eigenlijk lezen is het verkeren in één
ruimte, in één klimaat, waar de lezer,
de schrijver en de door de schrijver
getekende personen en gebeurtenissen
vertoeven en zich afspelen. Lezen is niet
een van buiten en als van een veilige
afstand bekijken. Lezen is meespelen,
meevoelen. In het ware lezen ontmoet
je in de ander jezelf. Lezen in deze
zin is omgaan met zich zelf, met zijn
eigen mogelijkheden, met zijn eigen
vrijheid, zijn eigen schuld en vreugde.
Lezen is het loslaten van de technische
wereld van het ding en van de speelse
wereld van het beeld, twee werelden
die steeds weer in het gewone bestaan
ons lokken. Lezen is het onbekommerd
zich geven in de inbeelding van de
schrijver, die met ons en de door hem
beschreven personen de gemeenschap
van het „wij-samen" aangaat.
Laten we dit alles illustreren aan
het verhaal van de opwekking van
Lazarus, zoals dat beschreven staat in
het evangelie van Johannes. Dit ver
haal moeten we allereerst lezen zö, dat
we de betekenis van ieder woord ver
staan. We moeten weten wat het woord
„graf" voor een Jood betekent, he*
woord „grafdoek", enz. Dit zuiver taal
kundig lezen is van belang. Maar het
raakt niet de kern. Reeds verder ko
men we, wanneer we in staat zijn het
verhaal van Lazarus' opwekking te
plaatsen in het gehele kader van de
theologie van de evangelist Johannes.
Dan zien we bij voorbeeld een lijn in
de opwekking van het dochtertje van
Jairus, van de jongeling te Nain, en
van Lazarus. Allerlei juist voor deze
e,rangelieschrijver typische momenten
vinden we dan ook weer in dit verhaal
terug.
Maar zowel op de ene als op de
andere wijze blijven we ten slotte bui
ten het verhaal staan, en geven blijk
de kunst van het lezen niet te verstaan.
Want hiertoe is het nodig zich met de
evangelist in de ruimte en in het kli
maat van Lazarus en z'n zusters te
begeven. Dan ontmoet men in Lazarus
en de zijnen zich zelf.
„Ontbindt hem en laat hem henen
gaan". Dit woord treft dan niet meer
een verre Lazarus, maar in Lazarus
mijzelf. Dostojewsky laat in één van
zijn romans juist dit verhaal door een
prostituee voorlezen aan een moorde
naar. Het zijn beiden mensen, die „over
iets zijn heengestapt", zoals hij dat uit
drukt. Beiden hebben gemoord. De één
vermoordde zichzelf, de ander ver
moordde de ander. Beiden stapten
heen over de dood, zoals in andere zin
ook Lazarus. Nu lezen zij elkaar voor:
Ontbindt hem en laat hem henengaan!
Dit lezen was voor beiden de ontmoe
ting van Christus in de ruimte der
liefde, en daarmee hun redding.
(Advertentie, Ing. Med.)
Horizontaal: 1. Staf; 3. Ingenomen,
druk; 7. Vruchtennat; 9. Dierenverblijf
plaats; 11. Schuine strook; 13. Voorzet
sels; 15. Grootste landdier; 16. Acad.
titel; 17. Schadelijk vlindertje; 19.
Plaats in België, 21. Eenh. v. stroom-
sterkte (afk)22. Kweek; 25. Gravin
van Holland; 27. Grote hoeveelheid; 28
Vrucht; 29. Inhoudsmaat, 30. Muze
van het minnedicht; 32. Bandiet; 34.
Kippenloop; 35. Ketting zonder eind,
waaraan emmers- 38. De eerste vrouw.
39. Plaats in Gelderland; 41. Vlakte
maat; 42. Voorzetsel: 43. Aanwezig;
46. Nummer *8. Slok; 49. Harde vrucht;
51.Schaakterm 52. Plaats in Nd. Hol
land; 53. Groei.
Verticaal: 1. Knaagdier; 2. Boom; 3.
Speelgoed; 4. Kleur; 5. Effen; 6. Voor
zetsel' 7 De oudere; 8. Duw; 10. Voor
zetsel'; 12 Gegrav^e gat^M Meuaes-
Klaproos- 21. Ternauwernood; 22. Deel
van een 'effect; 23. Een-jarig dier; 24.
Korting op gewicht; 26. Zeer sP°®dig;
31 Smalle strook; 33. Kort ogenblik;
36 Het einde; 37. Meisjesnaam; 40.
Plaste in Gelderland: 41. Transporton
derneming; 42. Familielid; Los ^van
zand)45. Kloosterzuster; 47 Soort,
48. Bekende motorraces; 50. Te weten.
(Voor de oplossingen zie men ons
nummer van Dinsdag).
dan bednl'i' nt v'acanti<> uw kinderen bezig of is het andersom, waarmee ik
vacantietiid vn„„ Z'J Va" Uw werk a'houden? Ik hoop geen van beide, omdat
moet ziin pen tra Cn ^00Ii de Aderen een tijd van genieten en niet van last
dagen jreén ï,- waf dingen worden gedaan, waarvoor gedurende de school-
het stadsnL^5 Een tÜd' waarin met elkaar op uit trekt, verder dan
Een tiid ook S0cn'.waarin ie nieuwe ontdekkingen doet langs onbekende wegen,
steeds fraoiJ-Wa?ü'n samen een avontuur beleeft, dat door de jaren heen
heid- vacmti M .Urd wordt en dat stralend verbonden blijft met die heerlijk-
stevi' le' "e wij niet, als ouders, in de vacantietijd de gezinsband ver-
nodie )°r Sa!?,tn s te kleven? Hebben wij en onze kinderen het niet hard
zenrïp n"erlij.kc rust te verzamelen, daar waar de omringende en aandrin-
maakt? stecds aan °ns zit te trekken en ons veeleisend en haastig
J-JET is tijd om weer samen plezier te
krijgen in de eenvoudige dingen als
wandelen, fietsen, vlotje varen, hutten
bouwen, aardappels poffen of op het
strand een verzameling schelpen zoe
ken. Groot en klein kan hieraan mee
doen en zijn taak toebedeeld krijgen
overeenkomende met zijn of haar
krachten. Natuurlijk moeten de kinde
ren niet worden overstelpt met geor
ganiseerde pleziertjes en er dient tijd
over te blijven om eigen spelletjes uit
te voeren. Benno heeft bijvoorbeeld Za
terdags zijn plichten bij de ophaaldienst
en kan daarna pas met Annètje op reis
gaan. Maar dat komt nu goed uit want
Zaterdags heeft moeder het druk om
's Zondags, een hoogtijdag, vroeg op
pad te kunnen gaan.
De „bloemenspeurtocht".
Soms is het strand het doel van de
tocht. Dan staan Benno en Annètje al
vroeg klaar om te vertrekken. Als ze
bij zee zijn aangekomen, is hun eer
ste werk een diepe kuil te graven.
Daarin kun je rustig spelen en elkaar
flink nat gooien als de grotere kinde
ren gaan zwemmen. Maar daarna be
gint het echte werk pas. Er moet een
groot fort worden gebouwd, versterkt
door aangespoeld hout. Alle beschik
bare scheppen, emmers en napjes wer
pen rusteloos zand op en vader graaft
als een polderwerker, terwijl moeder
het zand stampt en plakt alsof het de
fijnste biefstuk is.
Het bouwwerk viert zijn triomf tegen
de aanrollende golven en de spanning
stijgt, als de burcht door bijplakken en
scheppen tegen de aan alle kanten lik
kende en knabbelende vloed verdedigd
moet worden.
Welk een trots als dat gelukt! Wat
een overwinning! Boeiender spel dan
een sportprestatie
Speurtochten door uw streek.
DE tochtjes, die u met grotere kinde
ren kunt maken, kunnen ook voor
de ouders een genoegen zijn. Zij zijn
soms herhalingen van hetgeen u in uw
jeugd hebt beleefd, en geven dubbel
plezier: de herinnering aan het ver
leden en de belevenis van het heden.
Beklimt u eens met elkaar de toren
van het dorp in de verte, het is leuk
om de streek waar u woont eens van
boven te bekijken.
Geeft u eens met de grootsten ge
durende een dag alle aandacht aan de
zon. Van een zonsopgang in het vrije
veld tot een zonsondergang vanaf een
heuveltje of een duintop en dan wat
luieren op het heetst van de dag. Zou
het ook niet leuk zijn eens een veiling
in een bloemen- of groentendorp mee
te maken of aan de visafslag bij de
kleine haven aan het IJsselmeer tus
sen de visserslui te zitten als hun zee
banket wordt verkocht?
Misschien maakt u een kastelentocht
en stapt u dan eens af bij één van de
vele Renaissance-raadhuisjes, die er in
onze provincie zijn.
Mocht het soms regenen, zo'n uit
gekozen dag, wees gerust, het behoeft
geen weggegooide dag te zijn. Probeert
u het dan eens met museumbezoek. U
zult zien hoe de kinderen genieten van
al die oude spullen, waarover zij in
hun vaderlandse geschiedenis-boekjes
lazen en die wij allang vergeten zijn:
maliënkolders, stenen gereedschappen,
afgedane vervoersmiddelen of het stok
je van Oldenbarneveldt.
Nuttig en aangenaam
T^EZE kruistochten door de provincie
kunt u afwisselen met nuttige bezig
heden als bramen zoeken, helpen hooi
en bij boer Huysman, of ergens op een
tuinderij de bonen voor de inmaak
gaan plukken. Om in stijl te blijven
met zo'n werkdag en natuurlijk ook
voor uw eigen gemak eet u 's avonds
pannekoeken of rijst met haché.
Want dat is natuurlijk wat voor u
belangrijk Is: hoe organiseer ik het
werk, zodat ik zelf af en toe ook een
vacantiedag meepik. Hoe maak ik, dat
wij samen onbezorgd van visjes van
gen, fietstochten en slootje springen
meegenieten. Maakt u daarom op zo'n
dag eenvoudig eten, geen schoonmaak
van kamers, en laat iedereen een hand
je helpen. De bedden rechttrekken,
kleine afwas. Practische kleding maakt,
dat u de was een week kunt overslaan.
Werkt u zoveel mogelijk voor en na
de vacantie en spijbelt u maar eens als
heerlijke zomerdagen u naar buiten
roepen.
Dit spijbelen in het belang van uw
kinderen, uzelf, in het belang van uw
gehele gezin, betekent reservekrachten
verzamelen voor de winter, die na de
vacantie onherroepelijk weer gaat ko
men. Het betekent ook een goede klei
ne en hechte eenheid bouwen van uw
gezin, voorwaar een van de voornaam
ste dingen, misschien wel het voor
naamste in de wereld.
PETRA.
iiiHiniiiiiiiiiiiiiiiiffii[iiiiHiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiniiiiiiinn[{|iiiiiiiiiiiiiiHniniii)iiiiiuni
QVER het algemeen nemen
de kinderen de dingen nog
al licht op; dat is zo de kinder-
natuur. Maar zoals overal zijn
er ook hier uitzonderingen
op de regel. Er zijn kinderen,
die ernstig van aard zijn, en
geneigd alles serieus op te ne
men. Zoals mijn achtjarige
neef. Op bezoek bij een dame
in de buurt, heeft hij een
koekje en een chocolaadje ge
kregen. Deze dame beweert
even later, dat ze hier of daar
geen geld voor heeft, en her
haalt op Robbie's vragende
blik: „Daar heb ik geen cen
tjes voor." „Heb je helemaal
geen centjes meer?" „Nee."
„Hier," zegt hij dan, zijn lek
kers teruggevend, „dan heb je
morgen ten minste nog wat te eten!"
Hoe grappig nu ook zo'n gezegde is, in al
zijn kinderlijkheid, er zit toch een ernstige
ondergrond achter. Want naast een heilig ge
loof in de betrouwbaarheid der volwassenen, is
hier ook een ernstig opnemen van de dingen, en
een handelen daarnaar. En nu weet ik niet, of
mijn neef een blokker zal worden, maar het
gevaar er voor bestaat bij een dergelijk kind
zeker wel. Vooral, wanneer het niet meer dan
middelmatig begaafd is, en zich dus zal moe
ten inspannen, om het meer uitgebreide onder
wijs (in wat voor vorm dan ook) te volgen.
Ik sprak van het gevaar, een blokker te wor
den. En zo meen ik het ook inderdaad. Want
hoe plezierig het ook is, om kinderen te heb
ben, die uit zichzelf vlijtig werken, hier is eigen
lijk een te veel aan ijver, of beter nog, een ver
keerd gebruikte ijver. Alle vrije tijd gaat voorbij
met leren, zonder dat het effect evenredig is
met de inspanning, die dat leren kost. De blok
ker leert, maar verleert ook iets, n.1. de kunst
om te leven. Hij verliest zijn blijmoedigheid, zijn
zelfvertrouwen, en misschien zijn geestelijk
evenwicht. Hij wordt vermoeid, en daardoor
prikkelbaar; zijn jeugd gaat zonder vreugde
voorbij.
En zover mag het niet komen, want op de
jeugd moeten wij later immers teren? Wie als
kind geen vreugde heeft gekend, is onvoldoende
gewapend tegen de moeilijkheden van het leven.
Vreugde heeft een kind meer nodig dan brood
Helaas zijn er talloze kinderen, die die vreugde
moeten missen: door familie-omstandigheden,
ziekte of gebreken; door oorlog, of maatschap
pelijk ellende. Er is veel kinderleed, dat we moei
lijk kunnen wegnemen; maar de blokker kunnen
we wel helpen.
Wanneer uw kind 's morgens vroeg opstaat
om een les door te kijken: tussen de middag
met zijn neus in de boeken zit, en zodra hij uit
school komt, weer aan de studie gaat tot hij
Daar de zomers hier reeds in Augus
tus koude avonden opleveren, is het
niet onverstandig nu een halfwollen
japon aan te schaffen.
De Parijse couturiers hebben bij
hun zomercollecties enkele van deze
modellen, welke in zeer lichte pastel
kleuren gehouden, mede door de stof
enigszins aan herfstcreaties doen den
ken. De ontwerpen zijn vrij uiteenlo
pend, een bepaalde lijn wordt er eigen
lijk niet gevolgd, tenminste, wat de
na-zomercollecties betreft. Zeer ruime
zowel als strak-aangesloten modellen,
terwijl de iets tè strakke lijn weer
teniet gedaan wordt door aardige va
riaties, hetgeen iets soepeler aandoet.
Jacques Fath bijvoorbeeld komt met
modellen van wollen crêpe in zacht
grijs en ook marine-blauw. Twee kleu
ren, die elk jaar weer in de smaaK
van de ontwerpers blijken te vallen
en voor ons, slavinnen (7) van de
mode, het grote voordeel opleveren,
dat de grijze zomerrok in de winter
met een gezellige jumper ten tweeden
male dienst kan doen.
Fath houdt zijn modellen slank en
jeugdig, hoewel ook een enkele maal
een gedrapeerde ceintuur, in de rug
gestrikt, met contrasterende klein: door
hem niet wordt versmaad.
De volants zijn niet helemaal naar de
achtergrond verschoven. Voor de meer
geklede modellen zijn zij weer favo
riet, zij het dan ook, dat geplisseerde
mousseline creaties de voorkeur heb
ben.
Garnering van het aloude piqué,
evenmin een zeldzaamheid, zal men
nu juist bij de klassieke ontwerpen in
de toekomst veel kunnen aantreffen.
De Franse vrouw schijnt meer op te
hebben met deze laatste modellen,
daar zij nu worden uitgebracht in vor
men, welke voor elke gelegenheid ge
schikt zijn.
Jacques Fath neemt als wolsoorten:
serge, rips en crêpe. Zwart, altijd ge
distingeerd, heeft bij hem een streepje
voor.
De Franse modeontwerpster Betty
Morgan toonde een schattig geheei,
zie eerste illustratie van -wit met
marineblauw. De rok van wit linnen,
ruim vallend en een lijfje zonder
schouderbandjes van marineblauw ve-
lours-chiffon. Een combinatie, welke
als hoogst modern geldt. Tevens kan
deze een ideetje zijn voor een avond
japon. De bolero, welke hierbij gedra
gen wordt ij ook geschikt voor een
„robe du soir".
Prettig voor de nazomer is een
kort driekwart jasje, zoals Jeanne
Lanvin ontwierp, blijkens de tweede
afbeelding.
Men lette vooral op de moderne
kraag en verlengde schouderlijn. Jean
ne Lanvin liet dit ontwerp uitvoeren
in alle denkbare pasteltinten.
RITA.
naar bed wordt gestuurd, dan
is er iets fout. Op geen enkele
school krijgen leerlingen zo
veel werk op, dat een derge
lijke mate van studeren nodig
is. Dat blokken kan ver
schillende oorzaken hebben.
Ten eerste deze: de blokker
hoort eigenlijk niet op die
school. Hij kan er met grote
inspanning nèt komen, maar
die inspanning is te groot in
verhouding tot het resultaat.
De blokker wordt een een
zijdig mens, voor wie niets
anders dan werk bestaat. Hij
is als een huisvrouw, die al
leen maar stof en vuile voe
ten ziet. En waar werkt hij
voor Om een voldoende te
krijgen, om toch maar óver
te gaan, maar niet om het werk zelf. Van
arbeidsvreugde is geen sprake. In zo'n geval
moet de blokker naar een andere school, waar
hij het onderwijs gemakkelijker volgen kan.
In de tweede plaats kan het zijn; en dat komt
zelfs veel voor, dat op de verkeerde manier
wordt gewerkt. Er wordt te veel uit het hoofd
geleerd; hoofdzaken en bijzaken worden niet
onderscheiden. De blokker pompt zijn hoofd vol
|llllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lll!llll!lllllllllll!lll!lllllll
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
met allerlei weetjes, en weet ten slotte nog niet
veel. Een dergelijk kind moet doelmatiger leren
werken, met meer efficiency. Dat is ook voor
het gewone leven van belang.
Ten slotte zijn er dan de te serieuzen, en de
te eerzuchtigen, die het verschrikkelijk vinden,
om hun beurt eens te missen; die menen, dat
dat niet mag voorkomen, of die beslist altijd
nummer één willen zijn. Een kind, dat een les
niet leert, omdat hij toch wel geen beurt zal
krijgen, is eigenlijk veel normaler, dan een, die
geen woord er van wil missen. De houding van
de ouders doet hier veel. Natuurlijk moeten zij
het schoolwerk ernstig nemen, maar het kind
moet voelen, dat er daarnaast nog andere, en
zelfs belangrijker dingen zijn.
Maar het wordt vacantie, en ook de blokkers
hebben vrij. Laat U ze daar dan maar eens van
genieten, om straks weer fris te kunnen begin
nen.
MEVR. H. A. POSTMA—VAN ALBADA.
