Vivaén Piin. Puin pii Poiii in llïïka Het nieuwe boek DIERENTUIN fl D li H 1 1 RUBBER GLIMLACHJE JIMMY BROWN TERUG IN DE KajutJi SPECIAAL ALKALIVRIJ VOOR ZIJDE Sint Joris Het Radioprogramma Ue wagen in het kloosterbos en het hoorspel Slechthorig De ff ouderlijke Patiënt De Toverhoed DINSDAG M 39. Nee maar, wat waren die Billie en Kareltje geschrokken, toen de ha venmeester hun verzocht binnen te ko men in verband met een opsporing. „De politie heeft ons achterhaald, je zult het zien", fluistert Kareltje. Maar of schoon Billie's knieën knikken, ver mant hij zich en stapt het kantoortje binnen. Maar dan blijkt het, dat het om heel iemand anders gaat. De haven meester vertelt hun van Pepi. Zo groot is de opluchting van de twee hande laars, dat zij zich nauwelijks goed kun nen houden en buiten gekomen, rollen zij tegen elkaar aan van het lachen. „O, o, wat zag jij bleek om je neus, toen die havenmeester je riep" schatert Ka reltje. „Nou en jij anders", roept Billie. Als het aan jou had gelegen, dan was je er vandoor gegaan. Wees mij dus maar dankbaar". Nog nahikkend slaan de twee vrienden de hoek om, om dan plotseling te blijven staan. Pepi grijnst hen lachend aan vanaf zijn aanplakbil jet. Maar dat is nog tot daar aan toe. Het is de duizend gulden beloning, die er uitgeloofd wordt, die Billie naar zijn hoofd doet grijpen! Betoverd staart Bil lie naar het aanplakbiljet, waarop als beloning voor het vinden van Pepi dui zend gulden wordt uitgeloofd. „Nee maar, dat is vreselijk"! roept Billie ver twijfeld uit. „Duizend gulden voor een aap en dan te bedenken, dat wij die aap voor één tientje verkocht hebben!" LAARZEN HAKKEN LINNEN SCHOENEN v,M (Advertentie, Ing. Med./ Netty KoenConrad: „Mar ja houdt de zonkant". Uitgeversmij. „West-Friesland" te Hoorn. Er zijn in de Zonne-reeks voor oudere meisjes al heel wat mooie boe ken verschenen. Wie voor de rijpe jeugd schrijft, vindt altijd een ruim arbeidsveld waarbij men 't werkelijke leven dicht kan benaderen. Het een voudige avontuur wordt opnieuw be leefd, maar nu geschilderd met de kleuren van gevoel en liefde. De schrijfster geeft niet alleen het uiterlijk van haar figuren weer, maar tekent vaak hun gevoelsleven, dat juist bij volwassen geworden meisjes zo ontvankelijk kan zijn. Dit is 't ver haal van Marja, wier moeder gestor ven en wier vader op zee is en die een onderdak heeft gevonden in het huis van een verkilde schoonzuster, met wie het eenvoudige, hartelijke meisje voortdurend in botsing komt. Als vader Van Dam die kapitein op een schip is en door de schrijfster iets te overdreven als een in het maatschap pelijk leven algemeen bekende en machtige figuur is getekend in zijn korte vacantie haar weggehaald heeft, schrijft Marja op een advertentie, waarin een zangeres een vriendelijke huisgenote vraagt. Maar ook dat wordt een teleurstelling, als blijkt, dat het slechts de opzet was op goedkope wijze aan een dienstbode te komen. Zij wordt mademoiselle in een rijk ge zin waar zij al haar best doet de liefde van een verwend vierjarig meisje te winnen en waar zij de gevaren moet ontwijken, welke een eenvoudig en knap meisje kunnen bedreigen. Tel kens zoekt zij troost by haar oude schoolvriendin Judy, maar als deze verloofd raakt voelt zij zich steeds meer v.erlaten. Als de moeder van het meisje na een ongeluk overlijdt en de kleine naar een tante in het buiten land gaat, solliciteert Marja bij de K.L.M. en komt als stewardess in het volle leven. Dan begint er een geluk kig tijdperk, dat met liefde bekroond wordt als Sjoerd Stevenga in haar leven komt en haar meeneemt naar de grote boerderij in Friesland, waar zij voortaan meesteresse zal zijn. Een prettig en met gevoel geschre ven boek, dat keurig werd uitgegeven en door Hans Borrebach op verdien stelijke wijze werd geïllustreerd. WOENSDAG 29 AUGUSTUS HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO, 20.00- 24.00 VARA. - 7.00 Nieuws. 7.18 Gram. muziek. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gram.muziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gram.muziek. (9.30-9.35 Waterstanden.) 10.00 Boekbespreking. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.muziek. 10.35 Voor de vrouw. 11.00 Gram.muziek. 12.00 Accordeonrauziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Orgelspel. 12.55 Kalen der. 13.00 Nieuws. 13.15 Promenade-orkest. 13.50 Gram.muziek. 14.00 Gesproken portret. 14.15 Gram.muziek. 15.10 Voor de jeugd, 16.10 Oigel en zang. 16.50 Voor de zieken. 17.20 Amusementsmuziek. 17.45 Regeringsuitzending: E. Bruma: „Waarom een volkstaal in Surina me?". 18.00 Nieuws. 18.15 Vara-varia. 18.20 Marinenieuws. 18.30 Vraaggesprek over het le congres van de Algemene Bond van Lucht- vaartpersoneel. 18.35 Amusementsmuziek. 18.50 Koorzang. 19.00 „Democratisering van het Hoger Onderwijs", causerie. 19.15 Lichte muziek. 19.30 Voor de jeugd. 20.00 Nieuws. 20.05 Politiek commentaar. 20.15 Residentie orkest en soliste. 20.50 „Gebroken accoorden", hoorspel, met muziek. 22.10 Dansmuziek. 22.45 „Lichaam en gezondheid", causerie. 23.00 Nieuws. 23.15 Jazzmuziek. 23.40—24.00 Or gelspel. HILVERSUM II 298 m.: 7.00-24.00 NCRV 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Gram.muziek. 7.45 „Een woord voor de dag". 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gewijde muziek. 8.45 Gram.muziek. 9.00 Voor de zie ken. 9.30 Gram.muziek. 10.10 Idem. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram.muziek. 12.00 So praan en piano. 12.30 Land- en Tuinbouw mededelingen. 12.33 Viool en piano. 13.00 Nieuws. 13.15 Militaire reportage. 13.20 Banjomuziek. 13.50 Radio Philharmonisch Or kest. 14.50 Voor de meisjes. 15.05 Kamer muziek. 15.50 Gram.muziek. 16.15 Voor de jeugd. 17.20 Gram.muziek. 17.30 Metropole orkest. 18.00 Harmonie-orkest. 18.30 Gram. muziek. 18.35 Lichte muziek. 19.00 Nieuws en weerberichten. 19.15 Vioolrecital. 19.40 Radiokrant. 20.00 Nieuws. 20.05 Lichte mu ziek. 20.30 Gram.muziek. 20.40 Symphonie- orkest. 21.15 „Een plan van grootse allures: Punt vier van Truman", causerie. 21.35 Gram. muziek. 22.00 „Zwerftocht door Korea", cau serie. 22.10 Kamerorkest en soliste. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws. 23.15 Amu sementsmuziek. 23.50—24.00 Gram.muziek. 29. Jimmy Brown had zich tijdens de officiële heropening van de dieren tuin bescheiden op de achtergrond ge houden .Hij had alleen even een knip oogje van verstandhouding gegeven aan de twee chimpansees Trien en Toos toen de burgemeester in zijn speech de opmerking maakte, dat het een geluk kige omstandigheid was geweest dat meneer van Knullenburgh over zulk deskundig personeel had kunnen be schikken. „Ook uw opzichter Brown lijkt mij een geschikte man", ha<* hlJ gezegdNu is het vreemd, maar juist deze opmerking of beteranog dit knipoogje van Jimmy zou later blijken de bron van veel kwaad zijn. Maa dat zal de lezer te zijner tijd wel be merken. Hij gaat zich eer«t ve^"en over een exotische stoet, welke plotse ling de hoofdingang van de dierentuin kwam binnen zetten. Voorop reed een Armeniër, maar het kan ook best Turk geweest zijn, op een prachtige kameel. En vlak daarachter llepen twH knapen van olifanten, die in bedwan, werden gehouden door een klein werden genouaen aoor een Klein ventj. dat er nog al potsierlijk uitzag en dat met een klein stokje de olifanten 0r beurten in hun lendenen prikte om mot mppr snoed aan te wuu» v^--- - STVJill 28 tot wat meer spoed aan te manen. Daa volgde een door twee Indische buffe], getrokken vrachtwagen, waarop Wel tien ijzeren kooien stonden. Baron van Piepstraete stond bijkans paf. „Was mijn serviesje meteen even af, pappie!" DOOR MARJORIE VERNON 23) Ze had het land aan gebrek aan er varing, had ze gezegd. Daarom zou het denkbeeld van iets geheimzinnigs in zijn leven, iets dat hij niet kon of wilde vertellen, een grote attractie voor haar hebben. Hij nam een van haar slanke, ring- loze handen in de zijne, bekeek die en veranderde van onderwerp. „Ben jij niet getrouwd of verloofd of zoiets?" „Niet eens „zoiets". Wederom plooi den haar lippen zich tot een glimlach. „Ik heb geen Duister Geheim, zie je". „Neen". Hij moest opeens aan de insinuaties van Heritage denken. Maar die had ongelijk gehad natuurlijk had die hét bij het verkeerde eind. Kijk maar eens naar dit huis en dat diner dat ze hadden verorberd en die keurige bediening. De Darleys moesten zelf hopen geld hebben en Peta's vriendelijkheid jegens hem was geneel onopzettelijk, daar was hij zeker van. „Vertel me eens wat over jezelf", nodigde hij haar uit. „Er is bitter weinig te vertellen". Peta staarde voor zich uit en haar smalle wenkbrauwen trokken zich tot een lichte frons samen. „Ik heb hier mijn hele leven gewoond, behalve na tuurlijk toen ik. naar kostschool ging en later naar de H.B.S. Vader was jonkheer Adriaan DarleyZe hield op. „Maar dat is stom! Dat weet je natuurlijk allemaal wel". Hij schudde zijn hoofd. „Neen. Ik ben hier maar eenmaal met mijn vader geweest en toen was ik pas acht jaar en we bleven met lang. Hij had er niet het flauwste idee van dat hij of ik ooit erfgenaam zou den worden en hij was niet erg Popu lair bij de familie zoals je weet „De Wilde Heritage", mompelde ze voor zich heen. „Je maakt niet zo n wilde indruk!" Toen keek hij haar ondeugend aan. „Het lijkt wel of je teleurgesteld bent?" „Natuurlijk niet. Waarom zou ik. Alleeneen man, die de bijnaam van de Tamme Heritage zou hebben verdiend, zou niet zo boeiend zijn ge weest, vind je wel?" „Dat klinkt alsof je van slechte, bru tale mannen houdt", plaagde Neville. Maar ga door met je levensgeschie denis. Ik herinner me natuurlijk niets van de locale gebeurtenissen. En ver geet ook niet, dat je veel jonger was dan ik niet veel meer dan een baby, toen ik hier was". „Natuurlijk. Maar verder is er niet veel te vertellen. Vader stierf toen iK veertien was. Toen ik van de H.B.S. af was, zette ik het leventje hier voort, tennissen, golfen, de gewone genoe gens van het buiten wonen". „Dan heb je zeker allerlei mannen ontmoet, die die genoegens met je deelden?" Neville kon niet aan de ver leiding weerstand bieden om die vraag te stellen. Peta haalde haar smalle schouders op. „O ja, dat geloof ik wel", antwoord de ze onverschillig. Inwendig verwenste Neville zichzelf, dat hij aan de impuls om dat te vragen had toegegeven. Als dit meisje om geld had willen trouwen, had ze dat al veel eerder kunnen doen, zonder op de erfgenaam van Lynford te wach ten. Ze moest ongeveer vier en twin tig zijn, veronderstelde hij en ze zou zeker geen gebrek aan aanzoeken heb. ben gehad. Hij wendde zich tot haar, vastbeslo. ten om die nare verdenking uit gedachten te bannen en extra aardig voor haar te zijn nu hij niet openlijk zijn excuses kon aanbieden. „Peta, we zullen samen best plezier hebben is het niet? Jij en ik het is net of we elkaar al jaren kennen en ik kan je niet dankbaar genoeg zijn dat je zo vriendelijk voor een vreemde bent en de dingen zo gemakkelijk voor me hebt gemaakt toen ik me een beet je eenzaam voelde". „Kom nou", Peta gaf hem een stra lende glimlach. „Het was voor mij helemaal geen op. offering. Je bent nogal aardig weet je, Neville. Is dat nog nooit bij je op gekomen?" Grant voelde een blos onder zijn huid opkruipen. Hij voelde zich zo ver legen als een schooljongen. Het meisje keek hem aan, haar ogen waren heel geheimzinnig en verlokkend en haar zachte nabijheid zeer verleidelijk in het maanlicht (Wordt vervolgd.) (Advertentie, Ing. Med.) n n r* n n o n f- l fl Pi a, ,n - n r> r\ o. n n o m m m m m m m m M~ m m m m me m m mm m REBUS Vul achter eikaar de ont brekende woorden in: 1. i naar rechts) we hebben thuis een hond en een 2. (naar beneden) de kerk heeft een hoge 3. naar rechts) moeder kookt de aardappelen in een 4. (naar beneden) broertje krijgt een bordje 4. (naar rechts) appels en 5. (naar beneden) één min één 6. (naar rechts) in de tafel zit een 7. (naar beneden) zusje zegt tegen vader 8. (naar rechts) moeder koopt een stof 8. (naar beneden) op school zingen we 9. naar rechts) vis wordt gevangen in een 10. (naar beneden) niet droog, maar 11. (naar rechts) Jan gaat de kippen 11. (naar beneden) niet leeg, maar 12. (naar rechts) hij beet op zijn 13. (naar beneden) hij ging en neer 14. (naar rechts) de eerste noot van de toonladder heet Ieder jaar, op de 23ste April, viert de internatio nale padvindersbeweging de Sint-Joris-dag. Bij de kamp vuren wordt dan het St. Jo- risverhaal verteld. Een mooie legende is het. Luis ter maar! Op zijn achttiende ver jaardag werd Joris tot rid der geslagen en op die dag ontving hij uit de handen van zijn vader het zwaard, het teken van het ridder zijn. Tevens mocht hij toen voor het eerst naar de volksvergadering, welke die dag onder zijn vaders lei ding gehouden zou worden. Onder het eten merkte Jo- Miesje keek vanmiddag in het Radio programmablad. ,,Oh", riep ze, „er is een hoorspel, Goeie grut, wat tref ik dat!" 1 t 6 u 5 i 6 II ld 'J 1 9 Mijnheer Jansen gaat vergezeld van zijn zoon naar een oorspecialist, want h(j beweert als maar, dat h{j doof gaat worden. De dokter onderzoekt hem, maar constateert, dat mijnheer Jansen niets man keert en dat die zogenaam de doofheid 'outer verbeel ding is. Op de vraag nu van mijn heer Jansen, wat hij aan de doikter verschuldigd is, zegt deze twintig gulden. Mijn heer Jansen legt tien gulden op tafel en als zijn zoontje hem hierop attent maakt, fluistert hij de jongen in het oor: „Niet over praten nu zal hij toch gelijk wel zien, dat ik slechthorig ben!" NIETS De meesters kunnen ook wel eens vergissingen ma ken, dat merkte Nelleke, toen zjj onder de leesles haar nieuwe pop aan Dora liet zien. „Wat heb je daar, Nelleke?" vroeg de leraar. Nelleke schrok en wist niet zo gauw, wat zij zeggen moest. „Oh eh, ik ehik heb ehik heb niets". kwam er tenslotte uit. „Nou, doe het dan onmid dellijk weg". ris al aan zijn vader, dat er iets was dat hem vele zor gen gaf, maar omdat hij nog zo jong was durfde hij niet naar de oorzaak daarvan te vragen. De blik in de ogen van zijn vader vertelde ech ter, dat hij dit wel spoedig te weten zou komen. Na de maaltijd stonden vader en zoon gelijk op om naar de vergadering te gaan. Onder weg zag Joris niemand met een vrolijk gezicht en een dof rumoer van stemmen kwam hem vanuit de rich ting van het plein tegemoet. Toen allen aanwezig waren stond Joris' vader langzaam op om het woord te voeren en in de volgende minuten kwam Joris de hele oorzaak van de neerslachtigheid der bevolking te weten. Buiten de stad leefde namelijk een grote draak en de stad was gebonden aan een overeen komst met dit ondier. Ieder jaar moesten tien inwoon sters aan de draak over geleverd worden en de ver gadering werd vandaag ge houden om de ongelukkigen door middel van loting aan te wijzen. Dat was toch te erg, te bar! Was er dan nie mand, die zich daartegen verzette of zijn wapenrus ting opnam om tegen dat slechte monster te vechten? Snel draaide ze aan de knoppen. „Ja hoor, hier heb ik het al!" „Nu begint het hoorspel!" klonk het, ,,'t Spekje in de muizenval." Mies je ging er echt voor zitten, In een heerlijk luie stoel, Maar in eensKnars pang-piep rom-bom! Stoorde het een heleboel. Deze gedachten speelden door het hoofd van Joris, toen h(j dit bericht vernam. Verbitterd draaide hy zich om en ging weg van de ver gadering. Pas toen het don ker geworden was kwam hy thuis en ging geluk naar zyn slaapkamer. Maar sla pen kon Joris niet. Allerlei gedachten stormden door zyn hoofd en opeens leek het alsof iemand hem toe fluisterde: „jy moet het doen Joris, jy moet tegen de draak gaan vechten en hem verslaan!" Rap kwam hy zyn bed uit en liep vast beraden naar zyn wapen uitrusting. In huis was het doodstil en Joris sloop naar de stal om zyn paard te za delen. Volgende week vertel ik jullie het verhaal verder. Een tandarts bemerkte iedere morgen, wanneer hy de trappen van het huis op ging, waar hy zpn praktijk uitoefende, een man, die met beide handen stevig om zyn kaken geklemd, op de bovenste trede zat. De tand arts vond het wel vreemd, maar nam er toch geen aan stoot aan. Maar dit herhaal de zich iedere morgen wel drie weken lang en omdat de tandarts maar niet be- grypen kon, wat het doel was van deze vertoning, ondervroeg hy op zekere dag de man. „Ja, weet U dokter", sprak de man, „ik heb altyd zo'n erge kiespyn. maar wanneer ik U zie, houdt het geiyk op endaar- om zit ik nu hier". De zuster van Boer Piet ging trouwen. Boer Piet had reuze zin in een gezellige dag, alleen was er één moei- ïykheid aan verbonden. Hy moest namelijk als zuster van de bruid, in een mooi zwart pak komen met een echte hoge hoed. Boer Plet voelde zich eerlpk gezegd het beste in zpn blauwe kiel thuis, maar ja, het moest nu eenmaal. Hy stapte naar zyn linker- en rechter-buurman. Hy stapte naar de over kant. Hy liep zelfs het hele dorp af tot hy eindeiyk iemand vond, die hem ee.i zwart pak wilde lenen. Het was wel erg oud en veel te groot voor boer Piet, maar hy was er toch erg biy mee Alleen... de hoge hoed waf er niet by. „Wacht!" dacht hy. „Daar kan de onder- wyzer my misschien wel aan helpen!" De onderwyzer van „Wat is dat nou.'", riep ons muisje. Gunst, wat kraakt dat ding gemeen! Och, wat jammer, gauw maar maken, Want dit gaat door merg en been!" Miesje schroefde, Miesje klopte, Haalde alles uit elkaar. E 'idelijk, na tien minuten, Was haar radio weer klaar. het dorp stond hem vriende- 1UK te woord. „Natuuriyk heb ik een hoge hoed voor jou!" sprak hy. „Ik zal hem even halen!" De meester ging naar boven en pakte rijn opvouwbare hoge hoed, die helemaal platgemaakt in zün least lag. Hy zette zyn twee duimen tegen de binnenrand en „Klak.." daar schoot de bol naar boven Toen ging hy weer naar be neden en gaf de hoed aan Boer Piet. Op de trouwdag zag de boer er echt deftig uit. Hy liep als een trotse haan in de rondte met de mooie hoed steeds op zyn bol. Maar onder het eten houd je natuuriyk zo'n ding niet op. Boer Piet legde hem voorzichtig op zyn stoel enBing er bovenop zit ten. De hoed zei „Klak..." en was ineens zo plat als 'n dubbeltje. De boer, die het mechanisme van de hoed niet kende was radeloos. Het hele feest was voor hem bedorven, want steeds dacht hy aan het moment, dat hy de hoed moest teruggeven ken week later begon de on derwyzer zich toch af te hntfft W,aar Plet met riln hoed bleef en stapte naar de boerdery toe. Boer Piet zag hem aankomen. „Ohhhhhü" jammerde hy. „Wat moet ik 328"klemde de platte hoed stevig tegen zich en kr°op ten einde raad onder de tafel. „V daar!" lachte de zer. „Kom eens Snel zocht zij weer het station op, Maarde omroeper n. zei al: „Dit was het einde van het hoorspel: t Spekje in de muizenval." „Wat doe jy onderwy. te voor- schyn Piet, ik kom myn hoed halen!" Met een beteu terd gericht slofte de boer op de meester toe. De hoed draaide hy zenuwachtig in zyn vingers rond. „Ik kstotterde hy. Maar ineens „Klakdaar schoot de bol van de hoed naar bulten. De mond van Boer Piet klapte van ver bazing open tot aan zyn oren en toen hy de onder wyzer alles had verteld, proestte deze het uit. Ja, toen de meest allang thuis was. lachte hU nog.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 4