Vivaén
Piin. Puin pii Poiii in llïïka
Het nieuwe boek
DIERENTUIN fl
D
li
H
1
1
RUBBER
GLIMLACHJE
JIMMY BROWN TERUG IN DE
KajutJi
SPECIAAL
ALKALIVRIJ
VOOR
ZIJDE
Sint Joris
Het Radioprogramma
Ue wagen
in het
kloosterbos
en het hoorspel
Slechthorig
De ff ouderlijke
Patiënt
De Toverhoed
DINSDAG M
39. Nee maar, wat waren die Billie
en Kareltje geschrokken, toen de ha
venmeester hun verzocht binnen te ko
men in verband met een opsporing. „De
politie heeft ons achterhaald, je zult
het zien", fluistert Kareltje. Maar of
schoon Billie's knieën knikken, ver
mant hij zich en stapt het kantoortje
binnen. Maar dan blijkt het, dat het om
heel iemand anders gaat. De haven
meester vertelt hun van Pepi. Zo groot
is de opluchting van de twee hande
laars, dat zij zich nauwelijks goed kun
nen houden en buiten gekomen, rollen
zij tegen elkaar aan van het lachen. „O,
o, wat zag jij bleek om je neus, toen
die havenmeester je riep" schatert Ka
reltje. „Nou en jij anders", roept Billie.
Als het aan jou had gelegen, dan was
je er vandoor gegaan. Wees mij dus
maar dankbaar". Nog nahikkend slaan
de twee vrienden de hoek om, om dan
plotseling te blijven staan. Pepi grijnst
hen lachend aan vanaf zijn aanplakbil
jet. Maar dat is nog tot daar aan toe.
Het is de duizend gulden beloning, die
er uitgeloofd wordt, die Billie naar zijn
hoofd doet grijpen! Betoverd staart Bil
lie naar het aanplakbiljet, waarop als
beloning voor het vinden van Pepi dui
zend gulden wordt uitgeloofd. „Nee
maar, dat is vreselijk"! roept Billie ver
twijfeld uit. „Duizend gulden voor een
aap en dan te bedenken, dat wij die
aap voor één tientje verkocht hebben!"
LAARZEN HAKKEN
LINNEN SCHOENEN
v,M
(Advertentie, Ing. Med./
Netty KoenConrad: „Mar ja
houdt de zonkant". Uitgeversmij.
„West-Friesland" te Hoorn.
Er zijn in de Zonne-reeks voor
oudere meisjes al heel wat mooie boe
ken verschenen. Wie voor de rijpe
jeugd schrijft, vindt altijd een ruim
arbeidsveld waarbij men 't werkelijke
leven dicht kan benaderen. Het een
voudige avontuur wordt opnieuw be
leefd, maar nu geschilderd met de
kleuren van gevoel en liefde. De
schrijfster geeft niet alleen het
uiterlijk van haar figuren weer, maar
tekent vaak hun gevoelsleven, dat
juist bij volwassen geworden meisjes
zo ontvankelijk kan zijn. Dit is 't ver
haal van Marja, wier moeder gestor
ven en wier vader op zee is en die een
onderdak heeft gevonden in het huis
van een verkilde schoonzuster, met
wie het eenvoudige, hartelijke meisje
voortdurend in botsing komt. Als
vader Van Dam die kapitein op een
schip is en door de schrijfster iets te
overdreven als een in het maatschap
pelijk leven algemeen bekende en
machtige figuur is getekend in zijn
korte vacantie haar weggehaald heeft,
schrijft Marja op een advertentie,
waarin een zangeres een vriendelijke
huisgenote vraagt. Maar ook dat
wordt een teleurstelling, als blijkt, dat
het slechts de opzet was op goedkope
wijze aan een dienstbode te komen.
Zij wordt mademoiselle in een rijk ge
zin waar zij al haar best doet de liefde
van een verwend vierjarig meisje te
winnen en waar zij de gevaren moet
ontwijken, welke een eenvoudig en
knap meisje kunnen bedreigen. Tel
kens zoekt zij troost by haar oude
schoolvriendin Judy, maar als deze
verloofd raakt voelt zij zich steeds
meer v.erlaten. Als de moeder van het
meisje na een ongeluk overlijdt en de
kleine naar een tante in het buiten
land gaat, solliciteert Marja bij de
K.L.M. en komt als stewardess in het
volle leven. Dan begint er een geluk
kig tijdperk, dat met liefde bekroond
wordt als Sjoerd Stevenga in haar
leven komt en haar meeneemt naar de
grote boerderij in Friesland, waar zij
voortaan meesteresse zal zijn.
Een prettig en met gevoel geschre
ven boek, dat keurig werd uitgegeven
en door Hans Borrebach op verdien
stelijke wijze werd geïllustreerd.
WOENSDAG 29 AUGUSTUS
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA, 10.00
VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO, 20.00-
24.00 VARA. - 7.00 Nieuws. 7.18 Gram.
muziek. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18
Gram.muziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00
Gram.muziek. (9.30-9.35 Waterstanden.) 10.00
Boekbespreking. 10.05 Morgenwijding. 10.20
Gram.muziek. 10.35 Voor de vrouw. 11.00
Gram.muziek. 12.00 Accordeonrauziek. 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Voor
het platteland. 12.38 Orgelspel. 12.55 Kalen
der. 13.00 Nieuws. 13.15 Promenade-orkest.
13.50 Gram.muziek. 14.00 Gesproken portret.
14.15 Gram.muziek. 15.10 Voor de jeugd, 16.10
Oigel en zang. 16.50 Voor de zieken. 17.20
Amusementsmuziek. 17.45 Regeringsuitzending:
E. Bruma: „Waarom een volkstaal in Surina
me?". 18.00 Nieuws. 18.15 Vara-varia. 18.20
Marinenieuws. 18.30 Vraaggesprek over het le
congres van de Algemene Bond van Lucht-
vaartpersoneel. 18.35 Amusementsmuziek.
18.50 Koorzang. 19.00 „Democratisering van
het Hoger Onderwijs", causerie. 19.15 Lichte
muziek. 19.30 Voor de jeugd. 20.00 Nieuws.
20.05 Politiek commentaar. 20.15 Residentie
orkest en soliste. 20.50 „Gebroken accoorden",
hoorspel, met muziek. 22.10 Dansmuziek. 22.45
„Lichaam en gezondheid", causerie. 23.00
Nieuws. 23.15 Jazzmuziek. 23.40—24.00 Or
gelspel.
HILVERSUM II 298 m.: 7.00-24.00 NCRV
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30
Gram.muziek. 7.45 „Een woord voor de dag".
8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gewijde
muziek. 8.45 Gram.muziek. 9.00 Voor de zie
ken. 9.30 Gram.muziek. 10.10 Idem. 10.30
Morgendienst. 11.00 Gram.muziek. 12.00 So
praan en piano. 12.30 Land- en Tuinbouw
mededelingen. 12.33 Viool en piano. 13.00
Nieuws. 13.15 Militaire reportage. 13.20
Banjomuziek. 13.50 Radio Philharmonisch Or
kest. 14.50 Voor de meisjes. 15.05 Kamer
muziek. 15.50 Gram.muziek. 16.15 Voor de
jeugd. 17.20 Gram.muziek. 17.30 Metropole
orkest. 18.00 Harmonie-orkest. 18.30 Gram.
muziek. 18.35 Lichte muziek. 19.00 Nieuws
en weerberichten. 19.15 Vioolrecital. 19.40
Radiokrant. 20.00 Nieuws. 20.05 Lichte mu
ziek. 20.30 Gram.muziek. 20.40 Symphonie-
orkest. 21.15 „Een plan van grootse allures:
Punt vier van Truman", causerie. 21.35 Gram.
muziek. 22.00 „Zwerftocht door Korea", cau
serie. 22.10 Kamerorkest en soliste. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Nieuws. 23.15 Amu
sementsmuziek. 23.50—24.00 Gram.muziek.
29. Jimmy Brown had zich tijdens
de officiële heropening van de dieren
tuin bescheiden op de achtergrond ge
houden .Hij had alleen even een knip
oogje van verstandhouding gegeven aan
de twee chimpansees Trien en Toos
toen de burgemeester in zijn speech de
opmerking maakte, dat het een geluk
kige omstandigheid was geweest dat
meneer van Knullenburgh over zulk
deskundig personeel had kunnen be
schikken. „Ook uw opzichter Brown
lijkt mij een geschikte man", ha<* hlJ
gezegdNu is het vreemd, maar
juist deze opmerking of beteranog dit
knipoogje van Jimmy zou later blijken
de bron van veel kwaad zijn. Maa
dat zal de lezer te zijner tijd wel be
merken. Hij gaat zich eer«t ve^"en
over een exotische stoet, welke plotse
ling de hoofdingang van de dierentuin
kwam binnen zetten. Voorop reed een
Armeniër, maar het kan ook best
Turk geweest zijn, op een prachtige
kameel. En vlak daarachter llepen twH
knapen van olifanten, die in bedwan,
werden gehouden door een klein
werden genouaen aoor een Klein ventj.
dat er nog al potsierlijk uitzag en dat
met een klein stokje de olifanten 0r
beurten in hun lendenen prikte om
mot mppr snoed aan te
wuu» v^--- - STVJill 28
tot wat meer spoed aan te manen. Daa
volgde een door twee Indische buffe],
getrokken vrachtwagen, waarop Wel
tien ijzeren kooien stonden. Baron van
Piepstraete stond bijkans paf.
„Was mijn serviesje meteen even
af, pappie!"
DOOR
MARJORIE VERNON
23)
Ze had het land aan gebrek aan er
varing, had ze gezegd. Daarom zou het
denkbeeld van iets geheimzinnigs in
zijn leven, iets dat hij niet kon of
wilde vertellen, een grote attractie
voor haar hebben.
Hij nam een van haar slanke, ring-
loze handen in de zijne, bekeek die en
veranderde van onderwerp.
„Ben jij niet getrouwd of verloofd
of zoiets?"
„Niet eens „zoiets". Wederom plooi
den haar lippen zich tot een glimlach.
„Ik heb geen Duister Geheim, zie je".
„Neen". Hij moest opeens aan de
insinuaties van Heritage denken. Maar
die had ongelijk gehad natuurlijk
had die hét bij het verkeerde eind.
Kijk maar eens naar dit huis en dat
diner dat ze hadden verorberd en die
keurige bediening. De Darleys moesten
zelf hopen geld hebben en Peta's
vriendelijkheid jegens hem was geneel
onopzettelijk, daar was hij zeker van.
„Vertel me eens wat over jezelf",
nodigde hij haar uit.
„Er is bitter weinig te vertellen".
Peta staarde voor zich uit en haar
smalle wenkbrauwen trokken zich tot
een lichte frons samen. „Ik heb hier
mijn hele leven gewoond, behalve na
tuurlijk toen ik. naar kostschool ging
en later naar de H.B.S. Vader was
jonkheer Adriaan DarleyZe hield
op. „Maar dat is stom! Dat weet je
natuurlijk allemaal wel".
Hij schudde zijn hoofd.
„Neen. Ik ben hier maar eenmaal
met mijn vader geweest en toen was
ik pas acht jaar en we bleven met
lang. Hij had er niet het flauwste idee
van dat hij of ik ooit erfgenaam zou
den worden en hij was niet erg Popu
lair bij de familie zoals je weet
„De Wilde Heritage", mompelde ze
voor zich heen. „Je maakt niet zo n
wilde indruk!"
Toen keek hij haar ondeugend aan.
„Het lijkt wel of je teleurgesteld
bent?"
„Natuurlijk niet. Waarom zou ik.
Alleeneen man, die de bijnaam
van de Tamme Heritage zou hebben
verdiend, zou niet zo boeiend zijn ge
weest, vind je wel?"
„Dat klinkt alsof je van slechte, bru
tale mannen houdt", plaagde Neville.
Maar ga door met je levensgeschie
denis. Ik herinner me natuurlijk niets
van de locale gebeurtenissen. En ver
geet ook niet, dat je veel jonger was
dan ik niet veel meer dan een baby,
toen ik hier was".
„Natuurlijk. Maar verder is er niet
veel te vertellen. Vader stierf toen iK
veertien was. Toen ik van de H.B.S.
af was, zette ik het leventje hier voort,
tennissen, golfen, de gewone genoe
gens van het buiten wonen".
„Dan heb je zeker allerlei mannen
ontmoet, die die genoegens met je
deelden?" Neville kon niet aan de ver
leiding weerstand bieden om die vraag
te stellen.
Peta haalde haar smalle schouders
op.
„O ja, dat geloof ik wel", antwoord
de ze onverschillig.
Inwendig verwenste Neville zichzelf,
dat hij aan de impuls om dat te vragen
had toegegeven. Als dit meisje om geld
had willen trouwen, had ze dat al
veel eerder kunnen doen, zonder op
de erfgenaam van Lynford te wach
ten. Ze moest ongeveer vier en twin
tig zijn, veronderstelde hij en ze zou
zeker geen gebrek aan aanzoeken heb.
ben gehad.
Hij wendde zich tot haar, vastbeslo.
ten om die nare verdenking uit
gedachten te bannen en extra aardig
voor haar te zijn nu hij niet openlijk
zijn excuses kon aanbieden.
„Peta, we zullen samen best plezier
hebben is het niet? Jij en ik het is
net of we elkaar al jaren kennen en ik
kan je niet dankbaar genoeg zijn dat
je zo vriendelijk voor een vreemde
bent en de dingen zo gemakkelijk voor
me hebt gemaakt toen ik me een beet
je eenzaam voelde".
„Kom nou", Peta gaf hem een stra
lende glimlach.
„Het was voor mij helemaal geen op.
offering. Je bent nogal aardig weet
je, Neville. Is dat nog nooit bij je op
gekomen?"
Grant voelde een blos onder zijn
huid opkruipen. Hij voelde zich zo ver
legen als een schooljongen. Het meisje
keek hem aan, haar ogen waren heel
geheimzinnig en verlokkend en haar
zachte nabijheid zeer verleidelijk in
het maanlicht
(Wordt vervolgd.)
(Advertentie, Ing. Med.)
n n r* n n o n f- l fl Pi a, ,n - n r> r\ o. n n o
m m m m m m m m M~ m m m m me m m mm m
REBUS
Vul achter eikaar de ont
brekende woorden in:
1. i naar rechts) we hebben
thuis een hond en een
2. (naar beneden) de kerk
heeft een hoge
3. naar rechts) moeder
kookt de aardappelen in
een
4. (naar beneden) broertje
krijgt een bordje
4. (naar rechts) appels en
5. (naar beneden) één min
één
6. (naar rechts) in de tafel
zit een
7. (naar beneden) zusje
zegt tegen vader
8. (naar rechts) moeder
koopt een stof
8. (naar beneden) op school
zingen we
9. naar rechts) vis wordt
gevangen in een
10. (naar beneden) niet
droog, maar
11. (naar rechts) Jan gaat
de kippen
11. (naar beneden) niet leeg,
maar
12. (naar rechts) hij beet op
zijn
13. (naar beneden) hij ging
en neer
14. (naar rechts) de eerste
noot van de toonladder
heet
Ieder jaar, op de 23ste
April, viert de internatio
nale padvindersbeweging de
Sint-Joris-dag. Bij de kamp
vuren wordt dan het St. Jo-
risverhaal verteld. Een
mooie legende is het. Luis
ter maar!
Op zijn achttiende ver
jaardag werd Joris tot rid
der geslagen en op die dag
ontving hij uit de handen
van zijn vader het zwaard,
het teken van het ridder
zijn. Tevens mocht hij toen
voor het eerst naar de
volksvergadering, welke die
dag onder zijn vaders lei
ding gehouden zou worden.
Onder het eten merkte Jo-
Miesje keek vanmiddag
in het
Radio programmablad.
,,Oh", riep ze, „er is
een hoorspel,
Goeie grut, wat tref ik
dat!"
1
t
6
u
5
i
6
II
ld
'J
1
9
Mijnheer Jansen gaat
vergezeld van zijn zoon naar
een oorspecialist, want h(j
beweert als maar, dat h{j
doof gaat worden.
De dokter onderzoekt
hem, maar constateert, dat
mijnheer Jansen niets man
keert en dat die zogenaam
de doofheid 'outer verbeel
ding is.
Op de vraag nu van mijn
heer Jansen, wat hij aan de
doikter verschuldigd is, zegt
deze twintig gulden. Mijn
heer Jansen legt tien gulden
op tafel en als zijn zoontje
hem hierop attent maakt,
fluistert hij de jongen in het
oor: „Niet over praten
nu zal hij toch gelijk wel
zien, dat ik slechthorig
ben!"
NIETS
De meesters kunnen ook
wel eens vergissingen ma
ken, dat merkte Nelleke,
toen zjj onder de leesles
haar nieuwe pop aan Dora
liet zien. „Wat heb je daar,
Nelleke?" vroeg de leraar.
Nelleke schrok en wist niet
zo gauw, wat zij zeggen
moest. „Oh eh, ik ehik
heb ehik heb niets".
kwam er tenslotte uit.
„Nou, doe het dan onmid
dellijk weg".
ris al aan zijn vader, dat er
iets was dat hem vele zor
gen gaf, maar omdat hij nog
zo jong was durfde hij niet
naar de oorzaak daarvan te
vragen. De blik in de ogen
van zijn vader vertelde ech
ter, dat hij dit wel spoedig
te weten zou komen. Na de
maaltijd stonden vader en
zoon gelijk op om naar de
vergadering te gaan. Onder
weg zag Joris niemand met
een vrolijk gezicht en een
dof rumoer van stemmen
kwam hem vanuit de rich
ting van het plein tegemoet.
Toen allen aanwezig waren
stond Joris' vader langzaam
op om het woord te voeren
en in de volgende minuten
kwam Joris de hele oorzaak
van de neerslachtigheid der
bevolking te weten. Buiten
de stad leefde namelijk een
grote draak en de stad was
gebonden aan een overeen
komst met dit ondier. Ieder
jaar moesten tien inwoon
sters aan de draak over
geleverd worden en de ver
gadering werd vandaag ge
houden om de ongelukkigen
door middel van loting aan
te wijzen. Dat was toch te
erg, te bar! Was er dan nie
mand, die zich daartegen
verzette of zijn wapenrus
ting opnam om tegen dat
slechte monster te vechten?
Snel draaide ze aan
de knoppen.
„Ja hoor, hier heb ik
het al!"
„Nu begint het hoorspel!"
klonk het,
,,'t Spekje in de
muizenval."
Mies je ging er echt voor
zitten,
In een heerlijk luie stoel,
Maar in eensKnars
pang-piep rom-bom!
Stoorde het een heleboel.
Deze gedachten speelden
door het hoofd van Joris,
toen h(j dit bericht vernam.
Verbitterd draaide hy zich
om en ging weg van de ver
gadering. Pas toen het don
ker geworden was kwam hy
thuis en ging geluk naar
zyn slaapkamer. Maar sla
pen kon Joris niet. Allerlei
gedachten stormden door
zyn hoofd en opeens leek
het alsof iemand hem toe
fluisterde: „jy moet het
doen Joris, jy moet tegen
de draak gaan vechten en
hem verslaan!" Rap kwam
hy zyn bed uit en liep vast
beraden naar zyn wapen
uitrusting. In huis was het
doodstil en Joris sloop naar
de stal om zyn paard te za
delen.
Volgende week vertel ik
jullie het verhaal verder.
Een tandarts bemerkte
iedere morgen, wanneer hy
de trappen van het huis op
ging, waar hy zpn praktijk
uitoefende, een man, die
met beide handen stevig om
zyn kaken geklemd, op de
bovenste trede zat. De tand
arts vond het wel vreemd,
maar nam er toch geen aan
stoot aan. Maar dit herhaal
de zich iedere morgen wel
drie weken lang en omdat
de tandarts maar niet be-
grypen kon, wat het doel
was van deze vertoning,
ondervroeg hy op zekere
dag de man. „Ja, weet U
dokter", sprak de man, „ik
heb altyd zo'n erge kiespyn.
maar wanneer ik U zie,
houdt het geiyk op endaar-
om zit ik nu hier".
De zuster van Boer Piet
ging trouwen. Boer Piet had
reuze zin in een gezellige
dag, alleen was er één moei-
ïykheid aan verbonden. Hy
moest namelijk als zuster
van de bruid, in een mooi
zwart pak komen met een
echte hoge hoed. Boer Plet
voelde zich eerlpk gezegd
het beste in zpn blauwe kiel
thuis, maar ja, het moest nu
eenmaal. Hy stapte naar zyn
linker- en rechter-buurman.
Hy stapte naar de over
kant. Hy liep zelfs het hele
dorp af tot hy eindeiyk
iemand vond, die hem ee.i
zwart pak wilde lenen. Het
was wel erg oud en veel te
groot voor boer Piet, maar
hy was er toch erg biy mee
Alleen... de hoge hoed waf
er niet by. „Wacht!" dacht
hy. „Daar kan de onder-
wyzer my misschien wel aan
helpen!" De onderwyzer van
„Wat is dat nou.'",
riep ons muisje.
Gunst, wat kraakt dat
ding gemeen!
Och, wat jammer, gauw
maar maken,
Want dit gaat door
merg en been!"
Miesje schroefde,
Miesje klopte,
Haalde alles uit elkaar.
E 'idelijk, na tien minuten,
Was haar radio weer
klaar.
het dorp stond hem vriende-
1UK te woord. „Natuuriyk
heb ik een hoge hoed voor
jou!" sprak hy. „Ik zal hem
even halen!" De meester
ging naar boven en pakte
rijn opvouwbare hoge hoed,
die helemaal platgemaakt
in zün least lag. Hy zette
zyn twee duimen tegen de
binnenrand en „Klak.." daar
schoot de bol naar boven
Toen ging hy weer naar be
neden en gaf de hoed aan
Boer Piet. Op de trouwdag
zag de boer er echt deftig
uit. Hy liep als een trotse
haan in de rondte met de
mooie hoed steeds op zyn
bol. Maar onder het eten
houd je natuuriyk zo'n ding
niet op. Boer Piet legde
hem voorzichtig op zyn stoel
enBing er bovenop zit
ten. De hoed zei „Klak..."
en was ineens zo plat als 'n
dubbeltje. De boer, die het
mechanisme van de hoed
niet kende was radeloos.
Het hele feest was voor hem
bedorven, want steeds dacht
hy aan het moment, dat hy
de hoed moest teruggeven
ken week later begon de on
derwyzer zich toch af te
hntfft W,aar Plet met riln
hoed bleef en stapte naar de
boerdery toe. Boer Piet zag
hem aankomen. „Ohhhhhü"
jammerde hy. „Wat moet ik
328"klemde de
platte hoed stevig tegen zich
en kr°op ten einde raad
onder de tafel. „V
daar!" lachte de
zer. „Kom eens
Snel zocht zij weer het
station op,
Maarde omroeper
n. zei al:
„Dit was het einde van
het hoorspel:
t Spekje in de
muizenval."
„Wat doe jy
onderwy.
te voor-
schyn Piet, ik kom myn
hoed halen!" Met een beteu
terd gericht slofte de boer
op de meester toe. De hoed
draaide hy zenuwachtig in
zyn vingers rond. „Ik
kstotterde hy. Maar
ineens „Klakdaar
schoot de bol van de hoed
naar bulten. De mond van
Boer Piet klapte van ver
bazing open tot aan zyn
oren en toen hy de onder
wyzer alles had verteld,
proestte deze het uit. Ja,
toen de meest allang thuis
was. lachte hU nog.