l'itn.
in Afrika
Te middernacht ziet men in Madrid meer
mensen op straat dan overdag
Op „Groot Batelaar" vinden vele
ontspoorden de weg terug
JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN
Diepe armoede naast grote rijkdom
De wagen
in het Kloosterbos
Het Leger des Heils reclasseeri
De .Tijd wordtonderzocht
Ontwikkeling met
hindernissen
DE landkolonie „Groot Batelaar" werd
opgericht in 1895. De stoot ertoe gaf
het in 1890 verschenen boek van Wil-
liam Booth „Darkest England And The
Way Out", waarin de wegen werden
aangegeven om verbetering in het re-
classeringswerk te brengen. Men kocht
de boerderij .Groot Batelaar". Zij werd
slecht geëxploiteerd en er omheen lag
veel onontgonnen land. Toch kon zij
al gauw ingericht worden voor de op
neming van 25 personen. Later breidde
men de accomodatie uit, zodat er toen
58 mannen gehuisvest konden worden.
Gezamenlijk bracht men de gronden in
cultuur; men stichtte een flinke boer
derij; de veestapel groeide tot 100 stuks
rwart-bont Fries vee.
Het Radioprogramma
Vrouwen
SPAANSE IMPRESSIES
Een zachtaardig volk
appie
<Spookóteen
DAGE
Badpak iot over
de knieën
Nederlandse reclame
Geen vrijheid
VRIJDAG 28 SEPTEMBER 1951
66. Dat is heel onverstandig van
Bilüe om die oude dame zo op haar
neus te drukken, want dat is nu juist
iets, waar Pepi niet tegen kan. „Blijf
van me af, stomme dikke dakhaas"
roept hij boos uit. Maar Billie's geduld
is ook ten einde. Hij pakt de oude dame
in zijn armen en wil haar met een for
se zwaai buiten de deur zetten. En Pe
pi is zo verbaasd, dat hij zich zonder
een kik te geven laat oppakken. „Zo,
opoe, dat zal je leren om je niet ver
der met mijn zaken te bemoeien", roept
Billie boos, en zet de oude dame
op de grond neer. Maar de oude dame
ie zó boos geworden over al die beledi
gingen, dat zij alle wijze raadgevingen
van Pim vergeet. Zij vergeet zelfs he
lemaal dat zij een zwakke oude vrouw
is en geeft de verbouwereerde Billie
zo n kaakstoot, dat deze sterretjes ziet
en langzaam door zijn knieën zakt. Pepi
schrikt er zelf van. Wat heeft hij nu
gedaan? Nu zal Billie wel gauw be
grijpen, dat hij niet met een oude da
me te doen heeft, maar met Pepi zelf.
Billie weet echter van niets meer. Hij
is naar dromenland vertrokken, maar
achter in de hut staat Kareltje nog. Hij
had zich wat achter een stoel verbor
gen gehouden, maar nu staart hij de
oude dame, alias Pepi met open mond
aan.
(Van onze speciale verslaggever).
JN DE wjjde eenzaamheid van het boerenland staat niet ver van Lunteren een
grote boerenhofstede „Groot Batelaar" met verscheidene bunders bouw- en
weidegrond, waarop de rustig werkende arbeiders verloren gaan. Het is de
landkolonie, waar onder leiding van het Leger des Heils mannen worden op
gevoed, die voor hun maatschappelijke hervorming geruime tijd buiten de sa
menleving moesten worden gebracht. Hier maakt men van mannen, die ont
spoord zijn en met de strafrechter in aanraking kwamen, weer zo goed moge
lijk bruikbare leden van de maatschappij. Men past hier in groepsverband de
reclassering toe heropvoeding, waarvoor de Vereniging van Reclasserings-
insteiiingen in de komende dagen de belangstelling van het Nederlandse publiek
zal vragen en waarvoor tijdens de Reclasseringsdag op Zaterdag 6 October een
beroep om financiële steun gedaan zal worden op ieder, die van de noodzake
lijkheid en de grote waarde van deze arbeid overtuigd is.
Op 9 October zal een comissie wor
den geïnstalleerd, die een onderzoek
zal instellen naar het plan van prol-
Van den Bergh tot oplossing van het
tijdvraagstuk in die zin, dat in de zo
mermaanden de bevolking meer pro
fijt kan trekken van de uren, dat er
zonlicht is. De „klokkenhervormings-
commissie" bestaat uit deskundigen op
velerlei gebied.
In het prille voorjaar van 1929 brand
de „Groot Batelaar" af, doch reeds op
11 December van dat jaar kon op de
zelfde plaats een nieuwe boerderij in
gebruik genomen worden.
De grootste ramp trof de kolonie ge
durende de bezetting, toen zij door de
Duitsers gevorderd werd, de boeren
leider Roskam er zich vestigde, het te
huis tenslotte met de grond gelijk ge
maakt werd en de veestapel geheel
verdween.
CEDERT 1948 is de boerderij volledig
hersteld, men beschikt er weer over
49 melkkoeien, die deze zomer gemid
deld 800 liter melk per dag leverden,
over een fokstier en 35 stuks jongvee.
Nieuw tehuis
TYE plannen voor een nieuw verple-
gingstehuis voor 60 personen zijn
uitgewerkt. Het bouwvolume is toege
staan, spoedig zal de bouw worden
aanbesteed en de opening kan in de
zomer van 1953 tegemoet gezien wor
den.
Het werk voor de 24 verpleegde
die er thans vertoeven, is wel eens
zwaar aan boerenarbeid moet men
wennen doch hard werken is e n
uitstekende therapie voor mannen, die
weer op het rechte pad gebracht moe
ten worden. Zij krijgen kost en inwo
ning, wat zakgeld, soms kleding, be
nevens betaling van de arbeid buiten
de gewone uren. Zij hebben gelegenheid
tot ontwikkeling en studie. Met de
godsdienstige beïnvloeding door het
Leger des Heils leidt dit alles naai
men ons bij ons bezoek aan „Groot Ba
telaar" verzekerde, tot bevredigende
resultaten.
„Maria Regina
VAN Lunteren zijn we naar huize
„Maria Regina" in Stevensbeek
Noord-Brabant getogen. Daar een ge
heel ander beeld, een andere zijde van
het mooie reclasseringswerk.
Als in een klein, gezellig zaaltje
stoelen bij elkaar geschoven zijn en de
gasten, die een welkome afwisseling in
het dagelijks leven der- verpleegden
brengen, hebben plaats genomen, treedt
een aantal meisjes en vrouwen binnen
Namens haar heet een van de reclas-
santen eveneens voorwaardelijk ver
oordeelden en voorwaardelijk in vi ij
heid gestelden ons welkom en dan
zingen zij en declameren; zij voeren
reidansen uit, laten rhythmische oefe
ningen zien en voeren een toneelstukje
op. En dat alles met een overgave en
in een sfeer van vriendschap en sa
menwerking, die de toeschouwer doet
afvragen: zijn dit vrouwen, die zich
vergrepen aan andermans goed, vrou
wen, die zedelijk derailleerden? Wat
zuster Annie hier bereikt, wekt be
wondering en geeft vertrouwen. Naar
gelang van haar opvoedingsmogelijk
heden zijn de 42 meisjes in vier groe
pen verdeeld; dat laat een individuele
behandeling toe. De gehele dag zijn zij
bezig; men leert haar werken, maar
meer nog men brengt haar interesse
en liefde voor het geregelde werk bij.
Ook in de gezamenlijke ontspanning
ligt een belangrijk opvoedingselement.
„Maria Regina" is een model-inrich
ting, niet alleen wat haar uiterlijk be
treft, maar ook wat de toewijding aan
gaat, waarmede de zusters zich van
haar moeilijke taak kwijten.
ZATERDAG 29 SEPTEMBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA. 19.30 VPRO,
20.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.18
Gram.muziek. 8.00 Nieuws en weerberich
ten. 8.18 Gram.muziek. 8.40 Orgelspel. 9.00
Gram.muziek. (9.10—9.35 Waterstanden.)
10.00 Tijdelijk uitgeschakeld", causerie.
10.05 Morgenwijding. 10.20 Uitzending
voor de arbeiders in de continu-bedrijven.
11.36 Viool en piano. 12.00 Gram.muziek.
12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen.
12.33 Roemeens Orkest. 13.00 Nieuws.
13.15 Lichte muziek. 13.45 Gram.muziek.
14.00 Voor de jeugd. 14.20 Harmonie-Or
kest. 1.50 Fries programma. 15.15 Ha-
waiïanmuziek. 15.45 „Van de wieg tot het
graf", causerie. 16.00 Gram.muziek. 16.30
Sportpraatje. 16.45 Radio Philharmonisch
Orkest en solist. 17.30 Voor de jeugd.
18.00 Nieuws. 18.15 Vara-varia. 18.20 Amu
sementsmuziek. 18.40 Regeringsuitzending:
„Zoeklicht op de Westerse Defensie".
19.00 Artistieke Staalkaart. 19.30 „Passe-
partout", causerie. 19.40 „Het Oude Tes
tament in deze tijd", causerie. 19.55 „Deze
week", causerie. 20.00 Nieuws. 20.05 Actu
aliteiten. 20.15 Gram.muziek. 21.00 „Let
op Uw telen". 21.15 Weense muziek.
21.45 Socialistisch commentaar. 22.00 Amu
sementsmuziek. 22.40 „Onder de Pannen",
hoorspel. 23.00 Nieuws. 23.15 Reportage.
23.3024.00 Albert de Booy dertig jaar
artist.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00—24.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgym
nastiek. 7.30 Koorzang. 7.45 Morgengebed
en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en
weerberichten. 8.15 Gram.muziek. 9.00
Voor de huisvrouw. 9.35 Gram.muziek.
10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram.muziek
j .11,00 Voor de zieken. 11.45 Gram.muziek.
j 11.50 „Als de ziele luistert". 12.00 An-
gelus. 12.03 Gram.muziek. 12.30 Land- en
Tuinbouwmededelingen. 12.33 Piano-duo.
12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en katho
liek nieuws. 13.20 Lichte muziek. 14.00
„Theo Casion in misdaad en antiek",
hoorspel. 14.20 Gram.muziek. 14.50 Har
monie-Orkest. 15.10 Kroniek van letteren
cn kunsten. 15.45 Kinderkoor. 16.05
Gram.muziek. 16.30 „De schoonheid van
hét Gregoriaans". 17.00 Voor de jeugd.
18.00 -Filmmuziek. 18.15 Wervingspraatje
Koninklijke Marine. 18.25 Orgel en zang.
18.45 Gram.muziek. 19.00 Nieuws. 19.15
„Dit is leven", causerie. 19.21 Actualitei
ten. 19.27 Gram.muziek. 19.52 Journalis
tiek weekoverzicht. 20.00 Nieuws. 20.05
De gewone man zegt er 't zijne van. 20.12
Gram.muziek. 20.15 „Lichtbaken". 20.40
„Steek eens op, heren!". 21.00 Gevarieerd
programma. 21.53 Causerie over de nade
rende verkiezingsstrijd. 22.00 Lichte mu
ziek. 22.30 „Wij luiden de Zondag in".
23.00 Nieuws. 23.15 Nieuws in Esperanto.
23.25 Sport. 23.20—24.00 Strijkorkest en
soliste.
Vrouwen hebben vaak moeilijke en
pijnlijke tijden. Zij kunnen deze aan
merkelijk verlichten, ja die pijnen doen
verdwijnen door het gebruik van Togal,
de grote pijnverdrijver. Togal is onscha
delijk voor hart, nieren en maag. Bij
apotheek en drogist f 0.83, f 2.08 en f 7.94
(Advertentie, Ing. Med.)
56. Het was Oehoe, de grote uil, die
Trien en Toos zo verschrikkelijk had
doen schrikken. Hij zat hen met z'n
ronde, gele ogen verbaasd aan te kij
ken. „Ik dacht", zei hij „dat het tijd om
te slapen was en niet om als een paar
samenzweersters door de nacht te slui
pen". Toos gaf Trier. een por in haar
zij. „Oh, dag Oehoe", zei ze met haar
liefste stemmetje. „Ik hoop, dat wij u
niet uit uw slaap hebben opgeschrikt,
want dat was .helemaal onze bedoeling
niet. Wij zijn namelijk door Jimmy
aangesteld om 's nachts de dierentuin
te controleren, maar wij hebben de
strikte opdracht niemand van de dieren
in hun slaap te storen". Oeh^e keek de
twee apen met een onbewogen gezicht
aan. Hij stond bekend als een zeer wijs
dier en dat was hij ook. Hij dacht even
na en zei toen langzaam: „Je dist me
daar een vreemd verhaal op, Toos. Ik
vraag mij af of je wel de waarheid
spreekt. Maar goed, dat zal ik morgen
wel eens onderzoeken". „Ik vind het
héél onaardig van u, meneer Oehoe",
zei Toos, „om ons zó te wantrouwen.
Vraagt u het morgen maar aan Jimmy,
dan zult u zelf horen, dat wij dat elke
nacht moeten doen". Na dit gezegd te
hebben, liepen de twee apen haastig,
maar met heftig kloppende harten
door. Toen zij buiten het gehoor van
de oude uil waren, zei Trien bevend:
„Daar zijn we lelijk ingevlogen. Toos.
Als hij morgen Jimmy spreekt, zijn we
zo zuur als een pint azijn".
(Van onze correspondent te Madrid).
J)E SPANJAARDEN staan over het algemeen vroeg op. Zij ontbijten met een
grote kop namaak-koffie en een hompje brood en daarna gaat men aan het
werk. Die Spaanse morgen is wel bijzonder lang, want de lunch wordt pas tegen
drie uur gebruikt. Daarna is het zo warm, dat men gaat slapen. Omstreeks vijf
uur trekt men weer aan het werk. Veel doet men dan over het algemeen niet
meer. Maar men is toch tot ongeveer acht uur bezig. Het werk is dan gedaan
en men gaat naar huis om het wandelpak aan te trekken. Dat zijn heerlijk
lichte pakken, die vaak van popeline zijn gemaakt en waarin men de warmte
het minste merkt. Daarmee gaat men wat flaneren. Heel rustig en heel kalm,
want vooral in de steden blijft die warmte lang hangen. En men gaat natuurlijk
op een terras zitten om een heel klein kopje echte koffie te drinken. Tegen
tien uur begint men aan de avondmaaltijd te denken. In de restaurants eet men
meestal niet voor elf uur. Heeft men gegeten, dan gaat men van de koelte, die
de nacht zelfs in Spanje met zich brengt, genieten. Het gevolg is, dat het vooral
in een stad als Madrid zo omstreeks middernacht het drukste op straat is van
heel de dag.
In die kleine dorpen komen nooit
vreemdelingen, men wordt er met een
buitenlandse auto als iets heel wonder
lijks nagekeken. Maar als men uitstapt
en een glas Sherrie bestelt, dan komen
de bewoners al gauw een praatje ma
ken. Ze vragen honderd uit over het
leven in het buitenland en ze geloven
het maar nauwelijks wanneer men ver
telt dat men in Holland net zo veel sui
ker kan kopen als men zelf maar wil.
En of iedereen' er naar de kerk mag
gaan, die hij zelf uitkiest? Franco leert
immers, dat de kerk nergens zo be
schermd wordt als in Spanje. Wanneer
men hierop antwoordt, dat het in Ne
derland helemaal geen probleem is
naar welke kerk men wil gaan, dan
kijken ze daar toch wel heel vreemd
van op. Vooral ook over Frankrijk heb
ben ze vreemde ideeën. Dat is een com
munistisch land, waar alle kerken ge
sloten zijn. De Spaanse fascistische pers
heeft namelijk nooit veel goede woor-
JA, dat Spaanse leven heeft, ondanks
de verdrukking en de verschrikke
lijke armoede, waaronder een groot ge
deelte van het volk leeft, toch iets bij
zonder gezelligs gehouden. De mensen,
die men op zijn zwerftochten door dat
grote, droge land ontmoet, zijn over
het algemeen bijzonder vriendelijk en
vooral ook erg zachtaardig. Men zal
een Spanjaard nooit horen schreeuwen.
\Vel houden ze bijzonder van zingen.
Als men, bij het vallen van de avond,
een van die typische Spaanse dorpen
binnenrijdt, dan wordt men soms ge
troffen, door de wonderlijk warme stem
van zo'n Spaanse jongen, die op het ge
zellige oude pleintje te midden van een
groep kornuiten aan het zingen is. Die
Spaanse stemmen hebben altijd iets
hees. Bepaalde, even gebroken tonen,
kunnen ze soms zo lang aanhouden, dat
men er kippenvel van krijgt.
en de
12. In haar wapperend gewaad had
ze iets van een geestverschijning en
toen de Maat haar zag bovenkomen,
liet hij van schrik het stuur los en
greep met beide handen naar zijn
hoofd.
Op hetzelfde ogenblik deed een he
vige windstoot Madame Mirabelle bijna „Blijf er af!" gilde de Maat. „Moeten ben, komt niemand van ons er levend king van doodsangst in zijn ogen.
het evenwicht verliezen. Met een gil we soms naar de kelder gaan?" En uit af!" Zij moest krijsen om zich boven „Ik heb het wel gezegd!" jammerde
greep ze het eerste het beste, wat haar alle macht rukte hij het stuurrad de het geweld van de storm uit verstaan- hij. „Daar kon nooit iets goeds van ko-
handen vonden. Dit was het stuurrad andere kant om. Doch Madame Mira- baar te maken, doch de Maat had ieder men!" Hij vergat het stuurrad en greep
en door de onverwachte ruk eraan belle kreet: „Vergaan doen we toch! woord gehoord. Ze waren in zijn her- opnieuw naar zijn arm, geplaagd hoofd,
maakte de „Kraak" een vreemde slin- Daar helpt geen stuurmanskunst aan! sens gedrongen als een langzaam wer- zodat Madame Mirabelle nu alleen het
gering, zodat zij bijna dwars op de Het is de steen. Die steen is behekst, kend vergif en er kwam een uitdruk- stuur in handen had.
wind kwam te liggen. weet U. Zolang wij die aan boord heb-
DOOR
MARIORIE
VERNON
50)
Het was heel stil in de open ruimtf
van het bos, het was alsof er een zon-
doordrenkte betovering op de plek lag.
Peta zat volkomen stil en keek naar
het gras en de bomen en de intens
blauwe plekken aan de hemel, die
door het gebladerte zichtbaar waren en
realiseerde zich plotseling tot haar ver
bazing dat ze volkomen tevreden was
en het onrustige gevoel van de laatste
dagen ineens was kwijt geraakt.
Wat merkwaardig! Alleen door het
feit hier rustig te zitten nietsdoen in
een klein bosje aan de zijde van een
man met wie ze juist hevige ruzie had
gehad! Maar het was natuurlijk de
warmte die haar zo slaperig en gemak
zuchtig e" loom maakte. Daar kwam
het natuurlijk door.
,Het is u dus nog niet gelukt?"
Peta schrok pp. Ze was zo verdiept
geweest in haar eigen gedachten, dat
zijn stem met zijn spottende klank haar
aan het schrikken maakte.
„Wat gelukt?"
„Dat rijke huwelijk natuurlijk."
Peta kreeg een kleur en haar smalle
handen balden zich onwillekeurig.
„Waarom beledigt u me zo?"
„Waarom is dat een belediging? Dat
was toch uw bedoeling, is het niet, om
de nieuwe eigenaar van Lynford in uw
netten te verstrikken en hem desnoods
met geweld tot een huwelijk te dwin
gen?"
„Ik zou me er nooit toe vernederen
te trachten een man te vangen." Haar
rossige hoofdje ging omhoog.
„En ook nietnietO, wat laat
u het afschuwelijk klinken!"
„Het is ook afschuwelijk," zei hij
kalm, „eerlijk gezegd vind ik het zelfs
bepaald weerzinwekkend."
Peta liet een quasi-spottend lachje
horen dat niet zeer overtuigend klonk,
zelfs niet in haar eigen oren.
„U gelooft zeker in liefde en roman
tiek en al die onzin meer?"
„U dan niet?" Heritage draaide zich
om en keek haar recht in de ogen en
tot Peta's teleurstelling kon zij zijn blik
niet weerstaan,
„O, het zal allemaal wel best zijn als
je naar zo iets uitgaat. Persoonlijk heb
ik nooit enige behoefte gevoeld aan
liefde in een hutje op de hel en derge
lijke sentimentele nonsens".
„Neen, u heeft natuurlijk meer be
hoefte gehad aan orchideeën en dure
auto's en bontjassen en zo. Maar ja, u
bent zelf allerminst natuurlijk en niet
echt, dus hoe zoudt u dan van de een
voudige, waardevolle dingen van het
leven kunnen genieten?"
„Wat bedoelt u, niet echt?"
„Nou," hij haalde de schouders op,
,.u draagt een vernisje, het is allemaal
uiterlijke schijn. U etaleert al uw at
tracties openlijk en verkoopt ze aan de
hoogstbiedende. U ziet er opvallend uit
en u rekent er op dat u zich overal uit
4, 5-
(Advertentie, Ing. Med.)
zal redden, net zo goed als u zelf ook
alleen aandacht voor het verguldsel aan
de buitenkant heeft. Als iemand ooit
eens sympathie of begrip of moed of
trouw van u zou verwachten, wat zou
hij dan vinden? Niets, u bent een lege
dop, o ja, heel aardig verguld, daar
niet van. En u vindt dat voldoende.
Daarom zeg ik dat u niet natuurlijk,
niet echt bent".
„Hoe durft u zulke dingen te zeg
gen?" riep Peta beledigd uit. Niemand
had het ooit gewaagd haar te becriti-
seren of te kapittelen en het was een
grote schok voor haar te ontdekken dat
er iemand bestond die niet weg was
van bewondering, maar haar zelfs als
vrij waardeloos en vol fouten be
schouwde. Ze was zo ge *nd aan be
wondering en vleierij, dat ze dat als
iets vanzelfsprekends had leren be
schouwen en er in de verste verte niet
aan had gedacht dat er ook wel eens
iets minder goeds in haar mooie per
soontje te vinden zou zijn.
„U kent me niet" voegde ze er aan
toe en verweet zichzelf meteen dat ze
zwak was geweest. Het klonk heus net
alsof ze bezig was zich tegenover nem
te verdedigen.
„Er is niet veel kunst aan om u te
kennen," antwoordde Heritage ijzig. „U
heeft niet de minste diepte."
„U bent werkelijk de akeligste man
die ik ooit heb ontmoet. Vindt u het
leuk om zo onuitstaanbaar te doen?"
(Wordt vervolgd)
den over voor buurvrouw Marianne,
die zij altijd als een lichtzinnige, revo-
lutionnaire dame voorstelt. Wanneer
men zoiets maar tien jaar in alle bla
den herhaalt, dan is het resultaat, dat
de mensen het langzamerhand begin
nen te geloven.
^?AT HUN kleding betreft, houden de
Spanjaarden ei rreemde ideeën op
na. In een stad als Madrid, waar het
toch in Augiistus en September zo
warm kan zijn, dat het asphalt smelt,
is het uit den boze om zonder jasje op
straat te lopen. Als buitenlander kan
men dat wel doen, maar de Spanjaar
den denken er niet over.
Ook het strandleven ziet er heel an
ders uit dan bij ons. De dames dragen
nog badcostuums met rokjes tot hal
verwege de knieën en de mannen gaan
zwemmen met kuitbroeken, die ge
maakt zijn van een of andere glim
mende stof. De vrouwen in Spanje zijn
erg mooi, maar ze worden al gauw te
dik. Trouwens in Spanje noemt men
een vrouw gevuld slank, als wij haar
ronduit dik noemen. Meisjes van zes
tien, zeventien jaar, die een zeventig
kilo wegen, zijn geen zeldzaamheid.
De mannen hebben vrijwel allemaal
'n klein snorretje. Zij vinden het in het
geheel niet vreemd om zich, wanneer
het warm is, op straat met een op
zichtige waaier koelte toe te wuiven.
Men krijgt de indruk, dat er vooral in
de steden heel wat jonge Spanjaarden
zijn, die zich zeker niet overwerken.
Zij besteden bijzonder veel aandacht
aan hun kleding, aan hun das en hun
zorgvuldig gepoetste schoenen, maar
ze vermoeien zich niet bij het werk.
|"yAAR staat tegenover dat de boeren
op het platteland als beesten moeten
werken. In de vruchtbare streken langs
de kust zien hun velden er over het
algemeen uitstekend onderhouden uit.
Het feit dat Spanje niet genoeg voed
sel voortbrengt, is zeker niet toe te
schrijven aan de luiheid van de boe
ren. Spanje zou ook wel genoeg olijf
olie, wijn, tabak, rijst, mais, groente en
fruit hebben, wanneer er niet zoveel
geëxporteerd werd. Maar Spanje heeft
veel te weinig industrie en is voor de
eenvoudigste voorwerpen op het bui
tenland aangewezen.
Al de reusachtige reclames, die men
In Madrid ziet, zijn afkomstig van bui
tenlandse fabrieken. Op de tram kan
men in het Spaans lezen, dat men Ne
derlandse jenever moet drinken. Phi
lips heeft geweldige neonletters tegen
de avondlucht gezet en zo wordt er re
clame gemaakt voor Nederlandse jam,
kaas en weegtoestellen. Alle auto's
trams, treinwagens moeten worden in
gevoerd. Ook het grootste gedeelte van
het graan moet van over de grenzen
komen. Vandaar dat men wel gedwon
gen is zoveel olijfolie uit te voeren,
dat er voor Spanje niet genoeg meer
overblijft.
ALLES bij elkaar genomen gaat het
dus op bijna ieder gebied slecht in
Spanje. Er heerst geen vrijheid, de
kranten zijn gedegradeerd tot propa.
ganda-bladen voor generaal Franco, er
is lang niet voldoende te eten voor
iedereen en bovendien is de verdeling
zo slecht, dat de een op blote voeten
loopt en honger lijdt, terwijl zijn kin
deren bedelend trachten nog wat brood
te bemachtigen en de profiteurs van
het regiem zó rijk zijn, dat ze van ver
veling niet meer weten wat ze nog
eens kunnen kopen.
En toch hoort men de Spanjaarden
weinig klagen. Zij hebben een grote
mate van aanpasingsvermogen en trach
ten er altijd het beste van te maken.
Zij houden erg van gezelligheid en aan
gezien ze nooit gewend geweest zijn
iedere dag een biefstuk te eten, reali*
seren zij zich vaak niet hoeveel zij,
vergeleken bij andere volkeren, te
kort komen. Alleen als men hen wat be
ter leert kennen, merkt men dat een
groot gedeelte van hen in hun hart wel
erg verbitterd is over de manier
waarop hun mooie land door een klei
ne groep parasieten wordt uitgebuit.