l'itn. in Afrika Te middernacht ziet men in Madrid meer mensen op straat dan overdag Op „Groot Batelaar" vinden vele ontspoorden de weg terug JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN Diepe armoede naast grote rijkdom De wagen in het Kloosterbos Het Leger des Heils reclasseeri De .Tijd wordtonderzocht Ontwikkeling met hindernissen DE landkolonie „Groot Batelaar" werd opgericht in 1895. De stoot ertoe gaf het in 1890 verschenen boek van Wil- liam Booth „Darkest England And The Way Out", waarin de wegen werden aangegeven om verbetering in het re- classeringswerk te brengen. Men kocht de boerderij .Groot Batelaar". Zij werd slecht geëxploiteerd en er omheen lag veel onontgonnen land. Toch kon zij al gauw ingericht worden voor de op neming van 25 personen. Later breidde men de accomodatie uit, zodat er toen 58 mannen gehuisvest konden worden. Gezamenlijk bracht men de gronden in cultuur; men stichtte een flinke boer derij; de veestapel groeide tot 100 stuks rwart-bont Fries vee. Het Radioprogramma Vrouwen SPAANSE IMPRESSIES Een zachtaardig volk appie <Spookóteen DAGE Badpak iot over de knieën Nederlandse reclame Geen vrijheid VRIJDAG 28 SEPTEMBER 1951 66. Dat is heel onverstandig van Bilüe om die oude dame zo op haar neus te drukken, want dat is nu juist iets, waar Pepi niet tegen kan. „Blijf van me af, stomme dikke dakhaas" roept hij boos uit. Maar Billie's geduld is ook ten einde. Hij pakt de oude dame in zijn armen en wil haar met een for se zwaai buiten de deur zetten. En Pe pi is zo verbaasd, dat hij zich zonder een kik te geven laat oppakken. „Zo, opoe, dat zal je leren om je niet ver der met mijn zaken te bemoeien", roept Billie boos, en zet de oude dame op de grond neer. Maar de oude dame ie zó boos geworden over al die beledi gingen, dat zij alle wijze raadgevingen van Pim vergeet. Zij vergeet zelfs he lemaal dat zij een zwakke oude vrouw is en geeft de verbouwereerde Billie zo n kaakstoot, dat deze sterretjes ziet en langzaam door zijn knieën zakt. Pepi schrikt er zelf van. Wat heeft hij nu gedaan? Nu zal Billie wel gauw be grijpen, dat hij niet met een oude da me te doen heeft, maar met Pepi zelf. Billie weet echter van niets meer. Hij is naar dromenland vertrokken, maar achter in de hut staat Kareltje nog. Hij had zich wat achter een stoel verbor gen gehouden, maar nu staart hij de oude dame, alias Pepi met open mond aan. (Van onze speciale verslaggever). JN DE wjjde eenzaamheid van het boerenland staat niet ver van Lunteren een grote boerenhofstede „Groot Batelaar" met verscheidene bunders bouw- en weidegrond, waarop de rustig werkende arbeiders verloren gaan. Het is de landkolonie, waar onder leiding van het Leger des Heils mannen worden op gevoed, die voor hun maatschappelijke hervorming geruime tijd buiten de sa menleving moesten worden gebracht. Hier maakt men van mannen, die ont spoord zijn en met de strafrechter in aanraking kwamen, weer zo goed moge lijk bruikbare leden van de maatschappij. Men past hier in groepsverband de reclassering toe heropvoeding, waarvoor de Vereniging van Reclasserings- insteiiingen in de komende dagen de belangstelling van het Nederlandse publiek zal vragen en waarvoor tijdens de Reclasseringsdag op Zaterdag 6 October een beroep om financiële steun gedaan zal worden op ieder, die van de noodzake lijkheid en de grote waarde van deze arbeid overtuigd is. Op 9 October zal een comissie wor den geïnstalleerd, die een onderzoek zal instellen naar het plan van prol- Van den Bergh tot oplossing van het tijdvraagstuk in die zin, dat in de zo mermaanden de bevolking meer pro fijt kan trekken van de uren, dat er zonlicht is. De „klokkenhervormings- commissie" bestaat uit deskundigen op velerlei gebied. In het prille voorjaar van 1929 brand de „Groot Batelaar" af, doch reeds op 11 December van dat jaar kon op de zelfde plaats een nieuwe boerderij in gebruik genomen worden. De grootste ramp trof de kolonie ge durende de bezetting, toen zij door de Duitsers gevorderd werd, de boeren leider Roskam er zich vestigde, het te huis tenslotte met de grond gelijk ge maakt werd en de veestapel geheel verdween. CEDERT 1948 is de boerderij volledig hersteld, men beschikt er weer over 49 melkkoeien, die deze zomer gemid deld 800 liter melk per dag leverden, over een fokstier en 35 stuks jongvee. Nieuw tehuis TYE plannen voor een nieuw verple- gingstehuis voor 60 personen zijn uitgewerkt. Het bouwvolume is toege staan, spoedig zal de bouw worden aanbesteed en de opening kan in de zomer van 1953 tegemoet gezien wor den. Het werk voor de 24 verpleegde die er thans vertoeven, is wel eens zwaar aan boerenarbeid moet men wennen doch hard werken is e n uitstekende therapie voor mannen, die weer op het rechte pad gebracht moe ten worden. Zij krijgen kost en inwo ning, wat zakgeld, soms kleding, be nevens betaling van de arbeid buiten de gewone uren. Zij hebben gelegenheid tot ontwikkeling en studie. Met de godsdienstige beïnvloeding door het Leger des Heils leidt dit alles naai men ons bij ons bezoek aan „Groot Ba telaar" verzekerde, tot bevredigende resultaten. „Maria Regina VAN Lunteren zijn we naar huize „Maria Regina" in Stevensbeek Noord-Brabant getogen. Daar een ge heel ander beeld, een andere zijde van het mooie reclasseringswerk. Als in een klein, gezellig zaaltje stoelen bij elkaar geschoven zijn en de gasten, die een welkome afwisseling in het dagelijks leven der- verpleegden brengen, hebben plaats genomen, treedt een aantal meisjes en vrouwen binnen Namens haar heet een van de reclas- santen eveneens voorwaardelijk ver oordeelden en voorwaardelijk in vi ij heid gestelden ons welkom en dan zingen zij en declameren; zij voeren reidansen uit, laten rhythmische oefe ningen zien en voeren een toneelstukje op. En dat alles met een overgave en in een sfeer van vriendschap en sa menwerking, die de toeschouwer doet afvragen: zijn dit vrouwen, die zich vergrepen aan andermans goed, vrou wen, die zedelijk derailleerden? Wat zuster Annie hier bereikt, wekt be wondering en geeft vertrouwen. Naar gelang van haar opvoedingsmogelijk heden zijn de 42 meisjes in vier groe pen verdeeld; dat laat een individuele behandeling toe. De gehele dag zijn zij bezig; men leert haar werken, maar meer nog men brengt haar interesse en liefde voor het geregelde werk bij. Ook in de gezamenlijke ontspanning ligt een belangrijk opvoedingselement. „Maria Regina" is een model-inrich ting, niet alleen wat haar uiterlijk be treft, maar ook wat de toewijding aan gaat, waarmede de zusters zich van haar moeilijke taak kwijten. ZATERDAG 29 SEPTEMBER HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA. 19.30 VPRO, 20.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.18 Gram.muziek. 8.00 Nieuws en weerberich ten. 8.18 Gram.muziek. 8.40 Orgelspel. 9.00 Gram.muziek. (9.10—9.35 Waterstanden.) 10.00 Tijdelijk uitgeschakeld", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Uitzending voor de arbeiders in de continu-bedrijven. 11.36 Viool en piano. 12.00 Gram.muziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Roemeens Orkest. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muziek. 13.45 Gram.muziek. 14.00 Voor de jeugd. 14.20 Harmonie-Or kest. 1.50 Fries programma. 15.15 Ha- waiïanmuziek. 15.45 „Van de wieg tot het graf", causerie. 16.00 Gram.muziek. 16.30 Sportpraatje. 16.45 Radio Philharmonisch Orkest en solist. 17.30 Voor de jeugd. 18.00 Nieuws. 18.15 Vara-varia. 18.20 Amu sementsmuziek. 18.40 Regeringsuitzending: „Zoeklicht op de Westerse Defensie". 19.00 Artistieke Staalkaart. 19.30 „Passe- partout", causerie. 19.40 „Het Oude Tes tament in deze tijd", causerie. 19.55 „Deze week", causerie. 20.00 Nieuws. 20.05 Actu aliteiten. 20.15 Gram.muziek. 21.00 „Let op Uw telen". 21.15 Weense muziek. 21.45 Socialistisch commentaar. 22.00 Amu sementsmuziek. 22.40 „Onder de Pannen", hoorspel. 23.00 Nieuws. 23.15 Reportage. 23.3024.00 Albert de Booy dertig jaar artist. HILVERSUM II, 298 m.: 7.00—24.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgym nastiek. 7.30 Koorzang. 7.45 Morgengebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram.muziek. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 Gram.muziek. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram.muziek j .11,00 Voor de zieken. 11.45 Gram.muziek. j 11.50 „Als de ziele luistert". 12.00 An- gelus. 12.03 Gram.muziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Piano-duo. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en katho liek nieuws. 13.20 Lichte muziek. 14.00 „Theo Casion in misdaad en antiek", hoorspel. 14.20 Gram.muziek. 14.50 Har monie-Orkest. 15.10 Kroniek van letteren cn kunsten. 15.45 Kinderkoor. 16.05 Gram.muziek. 16.30 „De schoonheid van hét Gregoriaans". 17.00 Voor de jeugd. 18.00 -Filmmuziek. 18.15 Wervingspraatje Koninklijke Marine. 18.25 Orgel en zang. 18.45 Gram.muziek. 19.00 Nieuws. 19.15 „Dit is leven", causerie. 19.21 Actualitei ten. 19.27 Gram.muziek. 19.52 Journalis tiek weekoverzicht. 20.00 Nieuws. 20.05 De gewone man zegt er 't zijne van. 20.12 Gram.muziek. 20.15 „Lichtbaken". 20.40 „Steek eens op, heren!". 21.00 Gevarieerd programma. 21.53 Causerie over de nade rende verkiezingsstrijd. 22.00 Lichte mu ziek. 22.30 „Wij luiden de Zondag in". 23.00 Nieuws. 23.15 Nieuws in Esperanto. 23.25 Sport. 23.20—24.00 Strijkorkest en soliste. Vrouwen hebben vaak moeilijke en pijnlijke tijden. Zij kunnen deze aan merkelijk verlichten, ja die pijnen doen verdwijnen door het gebruik van Togal, de grote pijnverdrijver. Togal is onscha delijk voor hart, nieren en maag. Bij apotheek en drogist f 0.83, f 2.08 en f 7.94 (Advertentie, Ing. Med.) 56. Het was Oehoe, de grote uil, die Trien en Toos zo verschrikkelijk had doen schrikken. Hij zat hen met z'n ronde, gele ogen verbaasd aan te kij ken. „Ik dacht", zei hij „dat het tijd om te slapen was en niet om als een paar samenzweersters door de nacht te slui pen". Toos gaf Trier. een por in haar zij. „Oh, dag Oehoe", zei ze met haar liefste stemmetje. „Ik hoop, dat wij u niet uit uw slaap hebben opgeschrikt, want dat was .helemaal onze bedoeling niet. Wij zijn namelijk door Jimmy aangesteld om 's nachts de dierentuin te controleren, maar wij hebben de strikte opdracht niemand van de dieren in hun slaap te storen". Oeh^e keek de twee apen met een onbewogen gezicht aan. Hij stond bekend als een zeer wijs dier en dat was hij ook. Hij dacht even na en zei toen langzaam: „Je dist me daar een vreemd verhaal op, Toos. Ik vraag mij af of je wel de waarheid spreekt. Maar goed, dat zal ik morgen wel eens onderzoeken". „Ik vind het héél onaardig van u, meneer Oehoe", zei Toos, „om ons zó te wantrouwen. Vraagt u het morgen maar aan Jimmy, dan zult u zelf horen, dat wij dat elke nacht moeten doen". Na dit gezegd te hebben, liepen de twee apen haastig, maar met heftig kloppende harten door. Toen zij buiten het gehoor van de oude uil waren, zei Trien bevend: „Daar zijn we lelijk ingevlogen. Toos. Als hij morgen Jimmy spreekt, zijn we zo zuur als een pint azijn". (Van onze correspondent te Madrid). J)E SPANJAARDEN staan over het algemeen vroeg op. Zij ontbijten met een grote kop namaak-koffie en een hompje brood en daarna gaat men aan het werk. Die Spaanse morgen is wel bijzonder lang, want de lunch wordt pas tegen drie uur gebruikt. Daarna is het zo warm, dat men gaat slapen. Omstreeks vijf uur trekt men weer aan het werk. Veel doet men dan over het algemeen niet meer. Maar men is toch tot ongeveer acht uur bezig. Het werk is dan gedaan en men gaat naar huis om het wandelpak aan te trekken. Dat zijn heerlijk lichte pakken, die vaak van popeline zijn gemaakt en waarin men de warmte het minste merkt. Daarmee gaat men wat flaneren. Heel rustig en heel kalm, want vooral in de steden blijft die warmte lang hangen. En men gaat natuurlijk op een terras zitten om een heel klein kopje echte koffie te drinken. Tegen tien uur begint men aan de avondmaaltijd te denken. In de restaurants eet men meestal niet voor elf uur. Heeft men gegeten, dan gaat men van de koelte, die de nacht zelfs in Spanje met zich brengt, genieten. Het gevolg is, dat het vooral in een stad als Madrid zo omstreeks middernacht het drukste op straat is van heel de dag. In die kleine dorpen komen nooit vreemdelingen, men wordt er met een buitenlandse auto als iets heel wonder lijks nagekeken. Maar als men uitstapt en een glas Sherrie bestelt, dan komen de bewoners al gauw een praatje ma ken. Ze vragen honderd uit over het leven in het buitenland en ze geloven het maar nauwelijks wanneer men ver telt dat men in Holland net zo veel sui ker kan kopen als men zelf maar wil. En of iedereen' er naar de kerk mag gaan, die hij zelf uitkiest? Franco leert immers, dat de kerk nergens zo be schermd wordt als in Spanje. Wanneer men hierop antwoordt, dat het in Ne derland helemaal geen probleem is naar welke kerk men wil gaan, dan kijken ze daar toch wel heel vreemd van op. Vooral ook over Frankrijk heb ben ze vreemde ideeën. Dat is een com munistisch land, waar alle kerken ge sloten zijn. De Spaanse fascistische pers heeft namelijk nooit veel goede woor- JA, dat Spaanse leven heeft, ondanks de verdrukking en de verschrikke lijke armoede, waaronder een groot ge deelte van het volk leeft, toch iets bij zonder gezelligs gehouden. De mensen, die men op zijn zwerftochten door dat grote, droge land ontmoet, zijn over het algemeen bijzonder vriendelijk en vooral ook erg zachtaardig. Men zal een Spanjaard nooit horen schreeuwen. \Vel houden ze bijzonder van zingen. Als men, bij het vallen van de avond, een van die typische Spaanse dorpen binnenrijdt, dan wordt men soms ge troffen, door de wonderlijk warme stem van zo'n Spaanse jongen, die op het ge zellige oude pleintje te midden van een groep kornuiten aan het zingen is. Die Spaanse stemmen hebben altijd iets hees. Bepaalde, even gebroken tonen, kunnen ze soms zo lang aanhouden, dat men er kippenvel van krijgt. en de 12. In haar wapperend gewaad had ze iets van een geestverschijning en toen de Maat haar zag bovenkomen, liet hij van schrik het stuur los en greep met beide handen naar zijn hoofd. Op hetzelfde ogenblik deed een he vige windstoot Madame Mirabelle bijna „Blijf er af!" gilde de Maat. „Moeten ben, komt niemand van ons er levend king van doodsangst in zijn ogen. het evenwicht verliezen. Met een gil we soms naar de kelder gaan?" En uit af!" Zij moest krijsen om zich boven „Ik heb het wel gezegd!" jammerde greep ze het eerste het beste, wat haar alle macht rukte hij het stuurrad de het geweld van de storm uit verstaan- hij. „Daar kon nooit iets goeds van ko- handen vonden. Dit was het stuurrad andere kant om. Doch Madame Mira- baar te maken, doch de Maat had ieder men!" Hij vergat het stuurrad en greep en door de onverwachte ruk eraan belle kreet: „Vergaan doen we toch! woord gehoord. Ze waren in zijn her- opnieuw naar zijn arm, geplaagd hoofd, maakte de „Kraak" een vreemde slin- Daar helpt geen stuurmanskunst aan! sens gedrongen als een langzaam wer- zodat Madame Mirabelle nu alleen het gering, zodat zij bijna dwars op de Het is de steen. Die steen is behekst, kend vergif en er kwam een uitdruk- stuur in handen had. wind kwam te liggen. weet U. Zolang wij die aan boord heb- DOOR MARIORIE VERNON 50) Het was heel stil in de open ruimtf van het bos, het was alsof er een zon- doordrenkte betovering op de plek lag. Peta zat volkomen stil en keek naar het gras en de bomen en de intens blauwe plekken aan de hemel, die door het gebladerte zichtbaar waren en realiseerde zich plotseling tot haar ver bazing dat ze volkomen tevreden was en het onrustige gevoel van de laatste dagen ineens was kwijt geraakt. Wat merkwaardig! Alleen door het feit hier rustig te zitten nietsdoen in een klein bosje aan de zijde van een man met wie ze juist hevige ruzie had gehad! Maar het was natuurlijk de warmte die haar zo slaperig en gemak zuchtig e" loom maakte. Daar kwam het natuurlijk door. ,Het is u dus nog niet gelukt?" Peta schrok pp. Ze was zo verdiept geweest in haar eigen gedachten, dat zijn stem met zijn spottende klank haar aan het schrikken maakte. „Wat gelukt?" „Dat rijke huwelijk natuurlijk." Peta kreeg een kleur en haar smalle handen balden zich onwillekeurig. „Waarom beledigt u me zo?" „Waarom is dat een belediging? Dat was toch uw bedoeling, is het niet, om de nieuwe eigenaar van Lynford in uw netten te verstrikken en hem desnoods met geweld tot een huwelijk te dwin gen?" „Ik zou me er nooit toe vernederen te trachten een man te vangen." Haar rossige hoofdje ging omhoog. „En ook nietnietO, wat laat u het afschuwelijk klinken!" „Het is ook afschuwelijk," zei hij kalm, „eerlijk gezegd vind ik het zelfs bepaald weerzinwekkend." Peta liet een quasi-spottend lachje horen dat niet zeer overtuigend klonk, zelfs niet in haar eigen oren. „U gelooft zeker in liefde en roman tiek en al die onzin meer?" „U dan niet?" Heritage draaide zich om en keek haar recht in de ogen en tot Peta's teleurstelling kon zij zijn blik niet weerstaan, „O, het zal allemaal wel best zijn als je naar zo iets uitgaat. Persoonlijk heb ik nooit enige behoefte gevoeld aan liefde in een hutje op de hel en derge lijke sentimentele nonsens". „Neen, u heeft natuurlijk meer be hoefte gehad aan orchideeën en dure auto's en bontjassen en zo. Maar ja, u bent zelf allerminst natuurlijk en niet echt, dus hoe zoudt u dan van de een voudige, waardevolle dingen van het leven kunnen genieten?" „Wat bedoelt u, niet echt?" „Nou," hij haalde de schouders op, ,.u draagt een vernisje, het is allemaal uiterlijke schijn. U etaleert al uw at tracties openlijk en verkoopt ze aan de hoogstbiedende. U ziet er opvallend uit en u rekent er op dat u zich overal uit 4, 5- (Advertentie, Ing. Med.) zal redden, net zo goed als u zelf ook alleen aandacht voor het verguldsel aan de buitenkant heeft. Als iemand ooit eens sympathie of begrip of moed of trouw van u zou verwachten, wat zou hij dan vinden? Niets, u bent een lege dop, o ja, heel aardig verguld, daar niet van. En u vindt dat voldoende. Daarom zeg ik dat u niet natuurlijk, niet echt bent". „Hoe durft u zulke dingen te zeg gen?" riep Peta beledigd uit. Niemand had het ooit gewaagd haar te becriti- seren of te kapittelen en het was een grote schok voor haar te ontdekken dat er iemand bestond die niet weg was van bewondering, maar haar zelfs als vrij waardeloos en vol fouten be schouwde. Ze was zo ge *nd aan be wondering en vleierij, dat ze dat als iets vanzelfsprekends had leren be schouwen en er in de verste verte niet aan had gedacht dat er ook wel eens iets minder goeds in haar mooie per soontje te vinden zou zijn. „U kent me niet" voegde ze er aan toe en verweet zichzelf meteen dat ze zwak was geweest. Het klonk heus net alsof ze bezig was zich tegenover nem te verdedigen. „Er is niet veel kunst aan om u te kennen," antwoordde Heritage ijzig. „U heeft niet de minste diepte." „U bent werkelijk de akeligste man die ik ooit heb ontmoet. Vindt u het leuk om zo onuitstaanbaar te doen?" (Wordt vervolgd) den over voor buurvrouw Marianne, die zij altijd als een lichtzinnige, revo- lutionnaire dame voorstelt. Wanneer men zoiets maar tien jaar in alle bla den herhaalt, dan is het resultaat, dat de mensen het langzamerhand begin nen te geloven. ^?AT HUN kleding betreft, houden de Spanjaarden ei rreemde ideeën op na. In een stad als Madrid, waar het toch in Augiistus en September zo warm kan zijn, dat het asphalt smelt, is het uit den boze om zonder jasje op straat te lopen. Als buitenlander kan men dat wel doen, maar de Spanjaar den denken er niet over. Ook het strandleven ziet er heel an ders uit dan bij ons. De dames dragen nog badcostuums met rokjes tot hal verwege de knieën en de mannen gaan zwemmen met kuitbroeken, die ge maakt zijn van een of andere glim mende stof. De vrouwen in Spanje zijn erg mooi, maar ze worden al gauw te dik. Trouwens in Spanje noemt men een vrouw gevuld slank, als wij haar ronduit dik noemen. Meisjes van zes tien, zeventien jaar, die een zeventig kilo wegen, zijn geen zeldzaamheid. De mannen hebben vrijwel allemaal 'n klein snorretje. Zij vinden het in het geheel niet vreemd om zich, wanneer het warm is, op straat met een op zichtige waaier koelte toe te wuiven. Men krijgt de indruk, dat er vooral in de steden heel wat jonge Spanjaarden zijn, die zich zeker niet overwerken. Zij besteden bijzonder veel aandacht aan hun kleding, aan hun das en hun zorgvuldig gepoetste schoenen, maar ze vermoeien zich niet bij het werk. |"yAAR staat tegenover dat de boeren op het platteland als beesten moeten werken. In de vruchtbare streken langs de kust zien hun velden er over het algemeen uitstekend onderhouden uit. Het feit dat Spanje niet genoeg voed sel voortbrengt, is zeker niet toe te schrijven aan de luiheid van de boe ren. Spanje zou ook wel genoeg olijf olie, wijn, tabak, rijst, mais, groente en fruit hebben, wanneer er niet zoveel geëxporteerd werd. Maar Spanje heeft veel te weinig industrie en is voor de eenvoudigste voorwerpen op het bui tenland aangewezen. Al de reusachtige reclames, die men In Madrid ziet, zijn afkomstig van bui tenlandse fabrieken. Op de tram kan men in het Spaans lezen, dat men Ne derlandse jenever moet drinken. Phi lips heeft geweldige neonletters tegen de avondlucht gezet en zo wordt er re clame gemaakt voor Nederlandse jam, kaas en weegtoestellen. Alle auto's trams, treinwagens moeten worden in gevoerd. Ook het grootste gedeelte van het graan moet van over de grenzen komen. Vandaar dat men wel gedwon gen is zoveel olijfolie uit te voeren, dat er voor Spanje niet genoeg meer overblijft. ALLES bij elkaar genomen gaat het dus op bijna ieder gebied slecht in Spanje. Er heerst geen vrijheid, de kranten zijn gedegradeerd tot propa. ganda-bladen voor generaal Franco, er is lang niet voldoende te eten voor iedereen en bovendien is de verdeling zo slecht, dat de een op blote voeten loopt en honger lijdt, terwijl zijn kin deren bedelend trachten nog wat brood te bemachtigen en de profiteurs van het regiem zó rijk zijn, dat ze van ver veling niet meer weten wat ze nog eens kunnen kopen. En toch hoort men de Spanjaarden weinig klagen. Zij hebben een grote mate van aanpasingsvermogen en trach ten er altijd het beste van te maken. Zij houden erg van gezelligheid en aan gezien ze nooit gewend geweest zijn iedere dag een biefstuk te eten, reali* seren zij zich vaak niet hoeveel zij, vergeleken bij andere volkeren, te kort komen. Alleen als men hen wat be ter leert kennen, merkt men dat een groot gedeelte van hen in hun hart wel erg verbitterd is over de manier waarop hun mooie land door een klei ne groep parasieten wordt uitgebuit.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 9