Piin, Pain en Pom in Afrika
STIJN STREUVELS
tachtig jaar
JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN
De wagen
in hef Kloosterbos
Chefarihe „4"
doet wonderen
Lifter pileegt overval op
vilachtauto-chauffeur
een
Eerste Kamer vijf minuten bijeen
Gelukkig, dat wij hem nog hebben
plleegt
Nuoefening„Combine"inW.-Duitsland
Wie Streuvels leest
kent Vlaanderen
Vlag voor Eisenhowers
hoofdkwartier
Onverlaat yerdween in
het dluister
Een nieuwe mutatie in
de Argentijnse regering
Presentiegeld-vergadering
Ook de Russen bereiden
manoeuvres voor
Aspirin
Het Radioprogramma
70. Pepi blijft van de schrik stok
stijf staan. Wat heeft hij nu gedaan?
In zijn drift is hij alle raadgevingen
van zijn vriendjes vergeten en heeft als
een dwaas alles verraden. Ook Billie
en Kareltje weten van schrik niet meer
wat zij doen moeten. Alles zal nu uit
komen en de oude dame zal vertellen,
dat zij hen in de hut van Pim, Pam en
Pom heeft aangetroffen. Maar het loopt
allemaal heel anders. De kapitein heeft
zich meteen omgedraaid om te zien,
wie de onbeschaamdheid had om hem
aan te vallen en Pepi staart meteen
in de loop van een grote revolver. „Zo
en vertel me nu maar eens, wat dit al
lemaal te betekenen heeft", roept de
kapitein dreigend. „Wat doe jij hier
aan boord? Wie ben je eigenlijk, le
lijke baviaan?" Maar nog vóór Pepi
antwoord kan geven, komen Pim, Parn
en Pom aangehold. Ook zij hebben
het lawaai gehoord. „Niet schieten!
Niet schieten!" roept Pim angstig, wan
neer hij ziet dat de kapitein dreigend
zijn revolver op zijn vriendje gericht
houdt. „Niet schieten! Dat is Pepi, de
Apenprins!"
16. Kappie onderzoclit zijn radio en
bemerkte tot zijn verba) zing, dat de an
tennestekker er niet in zat. „Dat is ja
helemaal raar!" dacht hij. Juist op dat
moment stoof Madamg Mirabelle zijn
hut binnen. „Leef ilf nog?" gilde zij
Beuzelaer naar Siam vertrok..pré- hut en
ik wens met rust gelaten te maar haar woorden gingen verloren
wcxio rlo sla?, waarmee
„Het is een wonder. IBoorde u die hor- cissement hetzelfde! En dit zal nog niet worden. U in uw hut en ik in d® r"i-'ne' t. me#
riebele knal, kapiteijn? Wat is er ge- het einde zijn.oh non! Pas fini!" afgelopen!" Kappie duwde Ma am KaDDle viel in zijn stoel neer zurhu.
beurd? Ooooh.zib! Uw brandkast! „Laat me alleen!" riep Kappie, die het hardhandig naar de deur. „„r n ondersteunde ziin hooM
Toute kapot! Quelle 'tristesse! Ik dacht niet langer kon aanhoren. „Hou op met „Ah bah! U weet met hoe men handen Vrouwvolk1" momneM
het wel.dat is het ^verk van de nood- dat gejeuzel! Wat kan mU die graaf tere, gevoelige dame behandelen moet! zyn handen. „Vrouwvolk, mompelde
lotssteen! Hetzelfde f|dbeurde toen graaf Hoe-die-ook-heet schelen. Dit is mijn protesteerde Madame Mirabelle n g. u,
!0 TABLETTEN «F0.75
(Ad^ ertentie, Ing. Med.)
UOE OUDER men wordt, hoe hoger de stapel herinneringen, die de mens met
het leven verbindt. Als men, zoals vandaag de meester van het Vlaamse
proza, Stijn Streuvels, zijn tachtigste geboortedag herdenkt, wel dan moet men,
zo lijkt ons, meer en meer met zijn denken dwalen door de velden, die reeds
in die geweldige reeks voorbije jaren soms snel, soms aarzelend, soms bedroefd
en dan weer vol stralende blijdschap zijn doorgetrokken. Zo zal het Stijn
Streuvels zeker ook vergaan en daarom zal hU zich vandaag wellicht een ogen
blik uit de huiskamer met het borstbeeld van zijn oom, Guido Gezelle, en het
doek met de weelderige Madonna boven de piano, de grote gotische Vlaamse
kast en de schilderijen met de torens van dit Land, hebben teruggetrokken. Via
de hal zal hij naar zijn werkvertrek zijn gelopen. Niet om de pen te vatten nu.
Misschien zal hij er wel een enkel moment kijken naar de vele planken met
boeken langs de wanden, de schilderijen boven het bruin der panelen ook hier.
Maar dan zal de jarige Stijn met een kort gebaar zijn pijp grijpen, stoppen en er
de brand in doen, zijn bril wat lager op de neus zetten en gaan zitten aan de
werktafel vlak voor het lage, naar het Noordoosten gmchte, brede raam. En hij
zal aan het peinzen gaan.
voor zich ziet, maar waarin de ogen
beginnen te fonkelen als hij de woor
den zegt, die werdén tot een loflied
aan Zijn Land:
Vlaanderen, o welig huis waar wij
zijn als genooden
aan rijke taaflen! daar nu
glooiend zij de weien
van zomergranen, die hunnen
aemende ebbe breien
naar malvend Ooste' en statig
dagerade - rooden,
dewijl de morge' ontwaakt ten
hemel en ter Leie
Dit zal toch maar een enkel moment
duren. Dan ziet hij ineens Rik, die voor
het eerste wegtrekt uit zijn Schelde-
dorp, weg van zijn meisje Lida, met de
ruige troep „pikkers" om in het Noor
den van Frankrijk mee te helpen bij
het binnenhalen van „De Oogst". Rik
de jongen, die zo graag bij zijn meisje
had willen blijven, maar mee moest en
die hij, Streuvels plaatste in het gele.
zondoorbroeide graanland, waar het
leven woest en bruisend is en vanwaar
hij niet zou terugkeren, omdat de hit
te van de zon, die de vruchten deed
rijpen, hem velde....
De gedachte aan de sluwe Reinaert
de Vos, de figuur, die ook hem tot
schrijven dreef, doet Streuvels even
glimlachen. Even ook maar, want op
eens is het of daar ftij het raam de
gestalte staat van de oude Vermeulen,
de boer van „De Vlaschaard". De hagel
heeft ziin vlas op het veld neergesla
gen. „Tussen de stoppelharen was de
scheiding van zijn lippen een enkele
lijn die naar de uiteinden van zijnen
mond neerboog.... Toen Louis (zijn
zoon) binnenkwam, had de boer geen
lid verroerd om te vragen hoe het óp
de vlaschaard stond". Streuvels krijgt
nu, vier-en-veertig jaar nadat hij deze
man „schiep" even het gevoel of hij
moet opstaan en Louis moet helpen bij
het tot rede brengen van zijn kopnige,
met zichzelf vechtende vader.... Maar
neen. de film gaat door.
Het is weer lente en kijk, Streuvels
heft de peinzende kop. Hij staat naast
„Lowie", de grote vent, die er danig
behagen in had, daar met de vroegte
van den helderen uchtend, er bij te
zijn een eerste pijpe rookend en heel
dat spel van .{Ie nijvere hennen ga te
slaan. En hij loech om al dat gerucht
en nutteloos lawaai. Dat was de blijd
schap van 't ontwaken, met 't opstaan
van de zon en 't grote licht overal en
't leven van den verschen dag, in de
vroege koelte".
Ineens voelt Streuvels, die zomaar
stillekens over dat alles doorpeinsde,
de kilte van de Octobermaand in zijn
kamer. Zijn pijp is uitgegaan. Het
raam. dat op een kier stond, sluit hij.
En dan staart hij opnieuw nog maar
wat naar de kraaien, die zoekend zei
len boven het kale roggeland en naar
de brede weg, die gaat naar Avelghem
en die nu vol ligt met het verwaaide
blad van de perebomen.
EN WIJ?
WU zijn zo even op deze feestdag bij
Stijn Strenvelg op het „Lijsternest" ge
weest. En door dit alles als het ware
gedwongen om opnieuw te gaan lezen
in de rijke schat vertellingen en schet
sen, die deze grote Vlaming ook ons
wilde schenken. En als ge dit dan zo
met ons doet, dan zult ge verheugd zijn,
dat wij naast Anna Blaman, Simon
Vestdijk,. Jo Boer en Jean Paul Sartre
gelukkig ook nog Stijn Streuvels heb
ben. Soms vergeet men dat wel eens.
Voor wat hi) ons gaf zijn wij hem van
harte dankbaar.
W. KOK.
I
Generaal Eisenhower heeft zijn goed
keuring' gehecht aan het ontwerp voor
een vlag voor zijn hoofdkwartier te
Rocquencourt, vijftien kilometer ten
Westen van Parijs. De kleur van de
vlag is groen. In het midden staan twee
getroken zwaarden in gouden olijfbla
deren. Twaalf zilveren bladeren er om
heen stellen de twaalf landen van het
Atlantisch Pact voor. De zinspreuk
luidt: „Vigilia pretium libertatis",
waakzaamheid is de prijs voor de vrij
heid.
STIJN STREUVELS
....meester van het Vlaamse proza
LIIJ ZAL, hier op zijn geliefde plek
misschien een half uur, een uur....
twee uur zitten en kijken naar de
zachtglooiende hellingen van West-
Vlaanderen, het land van Aveighem en
Ingoyghem, waar Hugo Verriest pas
toor was. Zijn glanzende ogen onder
het nog altijd wilskrachtige voorhoofd
en het „streuvelhaar" zullen zien hoe
de stille najaarsdag met het milde zon
licht staat boven de vruchtbare
Vlaamse aarde met de verspreid lig
gende. kleine huisjes, bosjes, weiden,
nog niet omploegd stoppelland, een
vergeelde bietenakker en de molen op
de heuvelkam, die voor heel Vlaande
ren een kruis schijnt te slaan naar de
blauwe hemel.
Zo zittend voor het raam van zijn
„Lijsternest", zal Stijn Streuvels de
film van zijn rijke leven opnieuw aan
zich voorbij zien gaan. Niet als een
groot geheel, maar nu eens vlug voor
bijschietend, dan langzaam met scher
pe. heel treffende beelden. Soms ook
afknappend om op een ogenblik jaren
later weer, voort te gaan.
ALS EEN FILM.
JjlJ ZAL zichzelf weer terug vinden
in de bakkerij van zijn vader in
Avelghem of ergens met ziin hond in
het wijde veld. Ook zal hij zich zien
zitten op ziin kamertje, gebogen over
de boeken, waaraan hij zelfs zijn laat
ste cent besteedde. Fragmenten van
Ibsen, Andersen, Dostojewski, schrij
vers die hij na harde studie leerde
lezen in de eigen taal. Stukken uit Mil-
ton's Verloren Paradijs of Vondel's
Lucifer zullen weer in zijn geest tot
leven komen.
Kwam toen bij hemzelf ook niet de
drang tot schrijven? Gingen de Vla,
mingen zich in die jaren niet nieuws
gierig afvragen wie toch wel die Stijn
Streuvels was, achter welke naam de
jonge bakker Frank Lateur zich ver
school. die met ..November-idylle" bij
een wedstrijd een eervolle vermelding
verwierf?
Was het Karei van de Woestyne niet,
die dit raadsel ontsluierde? Streuvels
trekt even niet aan zijn p(jp. Het is in
dit stille uur of hij ineens het bleke,
moede geziens van deze Karei weer
Naar de Telegra.it meldt is in de
nacht van Maandag! op Dinsdag de 25-
jarige bestuurder vjan een vrachtauto
tijdens een rit op Mie Velserweg over
vallen door een liitter, die hij in Sloter-
dijk had opgenomSn. De lifter ver
dween in de nach'fj, de chauffeur is la
ter door een passtn-ende auto naar het
Rode Kruisziekenifiuis in Beverwijk
vervoerd.
De vrachtwagen was onderweg naar
Beverwijk en moe^t omstreeks half drie
voor de overweg 1tt: Sloterdijk wachten.
Plotseling rukte een onbekende het
portier open, zei Jlk rij met je mee
naar Velsen" en ging naast de chauf
feur zitten.
Toen zij enige tijd hadden gereden,
begon de lifter plotseling met de chauf
feur te vechten. Iljeze was hierop aller
minst verdacht. ÏHij verweerde zich,
maar kreeg een sla g met een hard voor
werp op het hoofji, waardoor hij ver
suft raakte.
De wagen begon over de weg te slin
geren, raakte twéé; stenen paaltjes en
twee bomen en wei rd ten slotte door de
chauffeur tot staaai gebracht. De onbe
kende sprong toenf uit de auto en ver
dween in de poldér. De bestuurder had
zware hoofdpijn -van de slag en ging
langs de kant vart de weg liggen. Daar
vond hem later dik bestuurder van een
passerende auto die hem naar het zie
kenhuis te Beverwijk overbracht. Van
daar kon de chauffeur gisteren naar
huis worden gebracht. De vrachtauto is
in beslag genomen. Er wordt niets ver
mist.
Dinsdag is, de tweede wijziging in de
Argentijnse regering sinds de poging
van Vrijdag om een opstand te ontke
tenen bekend gemaakt.
Brigade-generaal Cesar Raul Ojeda,
de minister van luchtvaart, is afgetre
den en vervangen door brigade-gene
raal Juan Ignacio.
Zoals bekend werd verleden week
Zaterdag admiraal B. Garcia als minis
ter van marine door kapitein Anibal
Olivieri vervangen.
„Daarvoor zijn we helemaal uit Breda
gekomen", merkten enkele bezoekers
van de publieke tribune der Eerste Ka
mer Dinsdagmiddag, nadat de voorzit
ter mr. Jonkman de bijeenkomst reeds
na vijf minuten weer gesloten had,
teleurgesteld op.
Om vijf minuten over drie opende
de president deze Eerste Kamerver
gadering; om tien minuten over drie
sloot hij haar. Een typische presentie
geldvergadering. In die korte spanne
tijds zijn de notulen van de vorige
vergadering gelezen en goedgekeurd,
zijn de berichten van verhindering
medegedeeld en bij de Kamer binnen
gekomen missives voorgelezen, is mel
ding gemaakt van de goedkeuring door
de Koningin van enkele wetsontwer
pen en van enige door de Kamer ont
vangen verzoekschriften en heeft de
voorzitter medegedeeld, dat enige
wetsontwerpen direct na afloop van
de openbare vergadering in de afde
lingen onderzocht zouden worden en
dat, behoudens onvoorziene omstan
digheden, in de volgende week niet
vergaderd zal worden.
Louter formele punten dus, die
strikt genomen deze vergadering niet
wettigden. Waarom de heren toch even
in het openbaar bijeen geweest zijn?
Omdat zij dan presentiegeld ontvan
gen.
Val hen daarom niet hard. Zij zijn
nog een groot deel van de middag in
de besloten afdelingsvergaderingen
samen gebleven, o.a. om het wetsont
werp op de Winkelsluitingswet te be-
Vandaag beginnen in de noordelijke
helft van de Amerikaanse bezettings
zone in West-Duitsland de grootste ge
allieerde oefeningen van na de oorlog.
Er wordt aan deelgenomen door 160.000
man Amerikaanse, Britse en Franse
troepen, vliegers en opvarenden van
Franse Rijn-patrouillevaartuigen.
De naam der oefening is „Combine"
Zij zal acht dagen duren. Er wordt uit
gegaan van een aanval op zeer grote
schaal uit het oosten, die moet worden
opgevangen, totdat de tijd is gevonden
een verdedigingslinie langs de Rijn te
organiseren.
In Oost-Duitsland treffen zes Russi'
sche veldlegers voorbereidingen voor
oefeningen op grote schaal, die, naar
verwachting, rater in October zullen
worden gehouden. Deze Russische troe
pen zijn in de gehele afgelopen zomer
te velde geoefend. Zij zouden over
twee a drie weken hun winterkwartie
ren moeten betrekken.
spreken. Voor de afdelingsvergaderin-
gen ontvangen zij geen presentiegeld.
Toch moeten zij hun tijd ervoor op
offeren; heel wat tijd zelfs voor de
leden, die een lange reis naar Den
Haag moesten maken.
Of zij nu de gehele middag openbaar
vergaderen, of dat zij in de afdelin
gen bijeen komen, dat maakt voor de
tijd en moeite, die zij aan de uitoefe-
ning van hun hoge functie besteden,
niets uit. Waarom zouden zij dan voor
deze middag hun presentiegeld moe
ten missen? Dat zou gebeurd zijn, als
niet deze korte „presentiegeld-verga
dering" vooraf gegaan was. Door de
vijf minuten openbaarheid is hun een
vergoeding voor hun arbeid ver
zekerd.
Een handtekening Is een
waarborg van echtheid.
De waarborg op een
Aspirin-tablet ia bet
Bayer kruis.
(Advertentie, Ing. Med.)
60. Trien begom haastig de sleutel
op te zoeken, waaraan een houtje hing,
waarop met duidelijke letters „Leeu-
wenhok" stond, „fïier heb ik 'm" mom
pelde zij. Zij stijtnd even nadenkend
met de sleutel in haar hand, maar zei
toen: „Vooruit Tod'S, het spel gaat be
ginnen. Kom mee maar de leeuw Piet".
De twee chimpantsiees haastten zich
naar de leeuwenkooi, waar zij de
leeuw Piet opnieurw. in diepe slaap aan
troffen. „Piet", riep Toos zo zacht mo-
g^W^L^o^eens wakker. We hebben
6
gedaan was je ons hebt opgedragen.
We hebben alle sleutels en hier is de
sleutel vannevanne uw hok". Toos
durfde toch niet goed te tutoyeren
De leeuw Piet sloeg slaperig de ogen
op. Hij keek de twee chimpansees een
beetje achterdochtig aan. „Ais jullie
me wat staan voor te liegen", zei nij
brommerig, „dan zal je eens zien wat
gaat gebeuren". „Heus meneer Piet",
zei Trien, „we jokken u niets voor. We
zullen u bewijzen, dat we de volle
waarheid spreken, maar u moet ons be
loven dat u ons niets zult doen, want
dat zou écht onbillijk zijn, nu wij al
ons best hebben gedaan u uw vrijheid
te gevenDe leeuw Piet keek Trien
tamelijk onvriendelijk aan. „Kom nou
maar op met die sleutel", zei hij, „en
sta niet zo te leuteren. Natuurlijk doe
ik jullie niets. Ik heb héél andere
plannen Trien - en Toos haalden ver
licht adem en voorzichtig stak Toos de
sleutel in het slot.
DOOR
MARJORFE
VERNON
54)
„Ja".
Nans stem klonk ^fwezig, alsof haar
gedachten verweg w:8|ren, maar in wer
kelijkheid waren ze volkomen gecon
centreerd op de man aan haar zijde.
Neville Heritage oj als hij maar een
ander was geweest, dl acht ze hartstoch
telijk.
Hij scheen gelukkig in haar bijzijn
was gelukkig, dat mist ze, maar ze
durfde het zichzelf nÉiet te bekennen.
En als zij zichzelf rei aar had kunnen
zijn, hartelijk en vriendelijk en trouw,
zoals ze dat zo graag veilde, had Nan de
vaste overtuiging, dab hij net zo veel
van haar zou kunnen jgaan houden als
zij het van hem deed. Rlaar haar trouw
tegenover Peta verbood haar dat al
tijd wanneer zij gevaar liepen al te ge
lukkig samen te zijn of elkaar t e goed
te begrijpen, moest ze zichzelf er streng
aan helpen herinneren, dat hij aan Peta
toebehoorde en bijgevolg moest ze zich
dan in- zichzelf terugtrekken en een
koude onverschilligheid voorwenden
die hem, dat wist ze, verdriet deed en
boos maakte. Dat telkens zich terug
trekken moest wel de schijn wekken
dat ze wispelturig en nukkig was, be
greep ze en misschien was het uitein
delijk zo dan maar het beste.
Neville voelde zich zonder enige twij
fel tot Peta aangetrokken en als er nu
maar geen „mededingster" verscheen
of zijn aandacht werd afgeleid, dan zou
die sympathie wel groeien en meer vat
op hem krijgen.
„Hij vindt mij echter aardiger, dat
weet ik zeker!" riep Nans opstandige
jonge hart zo nu en dan uit. „Het zijn
Peta's schoonheid en levendige char
me, die hem aantrekken, maar tussen
ons is het wat anders. Iets wat dieper
zit en een band tussen ons vormt, an
ders zou hij niet zo volmaakt tevreden
zijn als hij bij mij is."
Soms bereikte een opstandige bui het
punt waarop ze zich afvroeg waarom
Peta, die altijd alles had gehad wat
haar hartje begeerde, nu ook dit weer
moest hebben. Zij moest toch zeker ook
tegenslagen kunnen verdragen, net als
ieder ander, en naast voorspoed teleur-
(Advertenüo, Ing. Med.>
DONDERDAG 4 OCTOBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 KRO, 10.00
NCRV. 11.00 KRO, 14.00—24.00 NCRV. -
7.00 Nieuws. 7.15 Gram.muziek. 7.45 Mor
gengebed en Liturgische kalender. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram.
muziek. 9.00 VoOr de huisvrouw. 9.30
Waterstanden. 10.00 Gram.muziek. 10.30
Morgendienst. 11.00 Voor de zieken. 11.45
Vocaal Dubbelkwartet. 12.00 Angelus.
12.03 Gram.muziek. 12.30 Land- en Tuin-
bouwmededelingen. 12.33 Gram.muziek.
12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Ka
tholiek nieuws. 13.20 Omroeporkest. 14.00
Metropole Orkest en solist. 14.45 Voor da
vrouw. 15.15 Gram.muziek. 15.30 Ge
mengd koor. 16.00 Bijbellezing. 18.30
Piano-trio. 17.00 Voor de jeugd. 17.30
Plano-duo. 17.50 Regeringsuitzending:
Jeugduitzending: Correspondentieclub o.
l.v. Regina Zwart: „Wij slaan op de tong
tong". 18.00 'Nieuws. 18.15 Dameskoor.
18.40 De Stem van het CNV. 18.50 Leger
des Heilsmuziek. 19.05 Levensvragen van
allerlei aard en een pastoraal antwoord.
19.20 Vocaal Ensemble en orgel. 19.40
Radiokrant. 20.00 Nieuws en weerberich
ten. 20.10 Gevarieerd progamma. 22.15
Buitenlands ovezicht. 22.35 Gram.muziek.
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws.
HILVERSUM n, 298 m.: 7.00 AVRO,
7.50 VPRO, 8.00—24.00 AVRO. 7.00
Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30
Gram.muziek. 7.50 Dagopening. 8.00
Nieuws. 8.15 Gram.muziek. 8.45 Idem.
9.00 Morgenwijding. 9.15 Gram.muziek.
9.25 „De Groenteman". 9.30 Gram.muziek.
10.30 „De Antwoordman". 10.45 Gram.
muziek. 10.50 Voor de kleuters. 11.00 Ge
varieerd programma. 11.50 Breukelen her
denkt Kees de Tippelaar. 12.00 Gram.
muziek. 12.25 „In 't spionnetje". 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33
Pianospel. 12.50 Financieel overzicht. 13.00
Nieuws. 13.15 Mededelingen of gram.*
platen. 13.20 Dansmuziek. 13.55 ,.U kunt
het geloven of niet". 14.00 Voor de vrouw.
14.45 Gram.muziek. 15.00 Voor de zieken.
16.00 Lichte muziek. 16.30 Gram.muziek.
17.00 Voor de jeugd. 17.30 Sopraan en or
gel. 18.00 Nieuws. 18.15 Practische wen
ken voor hengelaars. 18.20 Sportproble-
men. 18.30 Lichte muziek. 18.55 Voor de
kinderen. 19.00 Gesproken brief uit Lon
den. 19.05 „De matrozenopleidlng te Vlis-
singen", causerie. 19.15 Orkestconcert.
19.45 „Het Ronde Tafel Parlement". 20.00
Nieuws. 20.05 Actualiteiten. 20.15 Radio
Philharmonisch Orkest. 22.15 „Mens en
misdaad", hoorspel. 22.20 Gram.muziek.
22.45 Sportactualiteiten. 23.00 Nieuws.
23.15 Zang en orgel. 23.30—24.00 Gram.
muziek.
stellingen ondervinden? Maar dan be
heerste Nan zich, voelde zich be
schaamd en ontrouw. Peta verdiende
het beste wat er te krijgen was en
ze had haar wens om met Neville He
ritage te trouwen niet onder stoelen of
banken gestoken. Ze was er eerlijk
voor uitgekomen, dat ze hem in haar
netten jvilde verstrikken, en zij, Nan,
die hiervan afwist, had hem moeten
ontlopen.
„Maar dat had ik toch eigenlijk niet
goed kunnen doen zonder dat het op
viel", verontschuldigde ze zichzelf. „Ik
kon toch niet goed weigeren om hem
rijlessen te geven. En bovendien wist
ik van te voren niet hoe een en ander
zich zou ontwikkelen.
Maar Nan wist diep iii haar hart heel
goed, dat dat maar een praatje was. Ze
had van het begin af aan beseft, dat hij
haar aantrok. Zoals nog nooit een man
haar had aangetrokken en zo gauw ze
dat had ontdekt en bovendien had ge
merkt, dat hij haar ook aardiger dan
normaal vond, had ze middelen moeten
beramen om hem te ontlopen.
(Wordt vervolgd!
4
