Pim, Pam en Pom in Afrika Kappie Wim van der Voort, onze grootste troef bij de Olympische Winterspelen Zwitsaletten V Petrus I. Hoogenhout komt naar het oude „vader"-land JIMMY BROWN TERUG IN DE DIERENTUIN Zijn gezonde eerzucht en wilskracht doen grote prestaties verwachten DRAISMAS LEVERTRAAN Hotlyuu-cuMl Geducht tegenstander op de racefiets Eón Kolom Vaar van Uw maag tot in Uw keel Het Radioprogramma Prachtige carrière van Hollander in Zuid-Afrika ïEtïjKs feuilleton Qq wagen in het Kloosterbos tueJk. S&kk&he. tniddei v&hkoud&eid. WEG DIE AFVALSTOFFEN DIE UW INGEWANDEN VERSTOPPEN DONDERDAG 16 NOVEMBER 1951 97. Toos en Trien verlieten als twee modieuze ladies de modezaak van de firma Kant en Klosmans. Zij giechel den van pleizier. „Ik vind, dat wij heel goed geslaagd zijn", zei Toos, „maar toch ga ik nog even bij Van Klunge len kijken of daar nog iets leukers staat." Trien knikte. Er waren twee problemen, die haar kwelden. In de eerste plaats knelden haar schoenen zo erg, dat zij zich slechts strompelend kon voorbewegen en in de tweede plaats begon haar maag te mopperen. „Ik zou ook wel eens iets willen eten", zei ze bedremmeld. „Laten we dan taartjes gaan eten in de luchroom van Boterdijk op de Schans", stelde Toos voor. „Dames, die winkelen, gaan al tijd taartjes eten. Ik neem een mocca- punt en een kop chocola met slag room". Het water liep Trien om de tanden toen zij dit hoorde. „Vooruit", zei ze, „laten we dadelijk gaan. „Ik neem een plombière toe". Trien en Toos zouden hun doel echter niet be reiken, want juist toen zij bij de Schans kwamen, stuitten zij op een in volle vaart toesnellende brandspuit wagen die onder commando stond van brandmeester Flip van Vonken. „Stop pen!!!" schreeuwde de brandmeester, toen hij de chimpansees in het oog kreeg. „Daar lopen twee apen, die zich hebben opgedirkt om niet in de gaten te lopen. Vooruit mannen, zet de spuit er op!" (Van een bijzondere medewerker) ^LS wij ons kunnen losmaken van de problemen, welke de komende winter maanden met zich kunnen brengen, zoals kolennood, bevroren waterleidingen, gladde wegen e.d., zullen velen met spanning de dag verbeiden waarop de schaatswedstrijden tijdens de Olympische winterspelen een aanvang zullen nemen. De winterspelen te Oslo zijn voor ons uitermate belangrijk in verband met het feit, dat Wim van der Voort als één van de favorieten op de 1500 meter aan de start zal verschijnen. Hoewel wij ons op het ogenblik nog niet aan een bespreking van de kansen durven wagen, Is het toch wel interessant reeds thans iets over de Nederlandse „troef" te vertellen. VIET ver van het Staalduinsebos, in de omgeving van Maassluis werkt en leeft het gelukkig gezin van vader Van der Voort. Tussen deze gelukkige mensen, die volkomen op elkaar zijn aangewezen, is Wim geen „buitenbeen tje". Evenals de andere gezinsleden doet hij zijn werk op de tuin met toe wijding en liefde. In de zomerdagen kan men hem aan het werk zien met ontbloot bovenlichaam. Een harde wer ker, die zijn gezonde body volkomen inzet, evenals hij dat op de training doet. Daarom heeft de centrale training van de K.N S.B. te Overveen Wim van der Voort ver boven zijn rivalen uitge bracht. De Westlander heeft begrepen dat het juist deze training was, die hem tot zulke uitstekende prestaties in staat stelde. Ook dit jaar behoort hij tot de meest actieve en regelmatige be zoekers. In 1950, toen hij zijn entrée te Overveen maakte, kwam hij daar als een „analphabeet" op het gebied van lichamelijke opvoeding. Binnen de zes maanden had hij zich tot de beste gym nasten onder de deelnemers opgewerkt Natuurlijk heeft zijn natuurlijke aanleg hierin een grote rol gespeeld, maar in belangrijke mate heeft hij het te dan ken aan zijn grote wilskracht en zijn bereidheid tot het brengen van offers. Om tot topprestaties te komen, is het nu eenmaal noodzakelijk dat een sport beoefenaar een regelmatig en degelijk leven leidt. Hij zal zich dienen te ont houden van drank en roken, zijn nacht rust zal voldoende moeten zijn en last but not least zal hij zich aan 'n speciaal dieet moeten onderwerpen. Wim van der Voort doet dat allemaal, maar na tuurlijk moet er nog meer gebeuren. Deze gulden regels voor de sportman hebben namelijk alleen nog maar in hoofdzaak betrekking op zijn mentale gesteldheid. Lichamelijk moet hij in staat zijn, de zware trainingsprogram ma's, die opnieuw een beroep op zijn doorzettingsvermogen doen, te volgen. Dat betekent in Nederland, waar de meeste sporten en zeker het schaatsen op de langebaan, door amateurs wordt beoefend, een dagtaak, naast het nor male werk. (Advertentie. Ing. Med.) Iedere Zaterdag naar Overveen Qe gezonde eerzucht van Van der Voort., zijn wilskracht en sterke body zullen hem in staat stellen veel, zeer veel voor zjjn sport te doen. Na zijn successen van het vorige jaar heeft hij niet stilgezeten. Wim is zich volkomen bewust, dat de 1500 meter zijn sterkste afstand is, maar hij is vast van plan ook zijn persoonlijke records op de drie andere afstanden te verbe teren. In de zomermaanden trainde hij op de racefiets. Onder de wielrenners is de Westlander een gevreesde tegen stander, maar nimmer heeft men hem dit jaar onder de prijswinnaars kunnen lezen. Vlak voor de finish gaat hij ge woonlijk een zijweg in om zijn sport vrienden, voor wie alleen het wielren nen bestaat, de eer te geven. Vroegtij dig heeft hij echter zijn racefiets op geborgen om zich geheel te geven aan de centrale training te Overveen. Iede re Zaterdagmiddag fietst hij twintig kilometer van zijn huis naar het sta tion, staat dan een uur in een volle trein, legt de weg naar Overveen ge deeltelijk per bus af om ten slotte het laatste stuk naar het Instiuut voor Op leiding van Sportleiders, waar de trai ning wordt gehouden, te lopen. Hierop volgt dan een training van ongeveer twee uur met als slot de lange reis terug. Die Zaterdagse lessen herhaalt hij dagelijks in de Staalduinse bossen en het laat zich begrijpen, dat Wim in een betere conditie is dan ooit te voren, temeer omdat hij volkomen vertrouwt op zijn trainingsleider en diens trai ningsschema's stipt opvolgt. Het uithou dingsvermogen en de souplesse van Wim van der Voort zijn dan ook aan zienlijk toegenomen en met vertrouwen mogen wij zijn prestaties in het ko mende seizoen tegemoet zien. en dan die laaiena brandende pijn. Als dit schrikbeeld U voor ogen staat, bij iedere maaltijd, neem dan Uw toevlucht tot Rennies. 'n Paar Rennies, gewoon gesmolten op Uw tong, blussen de he vigste aanval van brandend maagzuur binnen enkele minuten. Een wonder middel die Rennies en gemakkelijk in te nemen, zonder water of wat ook. En bovendien nog zo smakelijk! (Advertentie Ing. Med.) VRIJDAG 16 NOVEMBER HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 NCRV. 7.00 Nieuws. 7.15 Een woord voor de dag. 7.30 Zendersluiting. 9.00 Nieuws en weerberichten. 9.10 Voor de zieken. 9.30 Waterstanden. 9.35 Gram. muziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Piano recital. 11.30 Gram.muziek. 12.00 Amu sementsmuziek. 12.30 Land- en Tuin- bouwmededelingen. 12.33 Lichte muziek. 12.59 Klokgelui. 13.00 Nieuws. 13.15 Vo caal ensemble. 13.45 „Het commando Luchtvaartopleidingen", causerie. 13.55 Gram.muziek. 14.00 „Het tuinpad", cau serie. 14.15 Metropole Orkest en solist. 14.45 Strijkkwartet. 15.15 Voordracht. 15.35 Instrumentaal trio. 16.10 Voordracht. 16.30 Zendersluiting. 18.00 Nieuws. 18.15 Surinaamse volksmuziek. 18.35 Regerings uitzending: J. Th. Verstelle: „Kartering van de zeebodem in Indonesië". 18.45 Een goed woord voor een goede zaak. 18.50 Muzikale causerie. 19.15 Regeringsuitzen ding: Verklaring en toelichting. 19.35 Gram.muziek. 19.40 Radiokrant. 20.00 Nieuws en weerberichten. 20.10 Youth for Christ-ralley. 21.10 Pianorecital. 21.30 „Zwerftocht door het Verre Oosten", re- potage. 21.40 Gram.muziek. 21.50 Radio Philharmonisch Orkest. 22.30 Orgelcon cert. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws en S.O.S.-berichten. 23.1524.00 Gram.muziek. HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Zen dersluiting. 9.00 Nieuws en weerberichten. 9.12 Gram.muziek. 9.50 Voor de huisvrouw. 10.00 „Kinderen en mensen", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.muziek. 10.30 Schoolradio. 10.50 Voor de zieken. 11.20 Voordracht. 11.40 Sopraan en piano. 12.00 Operettemuziek. 12.30 Land- en Tuin- bouwmededelingen. 12.33 Sport en prog nose. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen of gram.muziek. 13.20 Orgelspel. 13.35 Dans muziek. 14.00 Kookpraatje. 14.20 Gram. muziek. 15.00 Erepromotie Z.K.H. Prins Bernhard. 15.45 Grém.muz. 16.00 Muzikale causerie. 16.30 Zendersluiting. 18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.15 „Denk om de bocht". 19.00 Pianospel. 19.10 Voor emigranten. 19.30 „Televisie en Vrije Tijd", causerie. 19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.05 Boek bespreking. 20.15 Gram.muziek. 20.30 „Benelux". 20.40 „Een sterk volk", cau serie. 21.00 Cabaret. 21.30 „De Ducdalf". 21.50 Buitenlands overzicht. 22.05 Rhyth- mische muziek. 22.30 Gram.muziek. 22.40 „Vandaag", causerie. 22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15 „In huwelijk en ge zin", causerie. 23.3024.00 Kamerorkest. Experimenteel Televisie-programma van de Avro. 20.1521.45: 1. Opening; 2. Televlzier; 3. „Vliegende dierentuin", do cumentaire; 4. Pauze; 5. Sprookje, teken film en muzikale show; 6. Sluiting. (Advertentie, Ing. Med.) 107. Pim, Pam en Pom hebben moeite om de toestand te volgen. Al les is ook zo vlug gegaan! Niet alleen heeft Samba er voor gezorgd, dat zij bevrijd werden, maar hij zorgt óók nog voor twee plaatsvervangers. Ko ning Samba houdt van een grapje op zijn tijd. „Zo jongens, zorg jullie nu voor een goeie schuilplaats", zegt hij tegen Pim, Pam en Pom, „dan zal ik persoonlijk de kooi naar Hare Ma jesteit brengen. Oh, wacht, ik vergeet nog iets". Meteen pakt hij de bewus'e- loze bewaker op en legt deze netjes boven op de kooi. „Aha, we zijn com pleet zie ik", mompelt hij tevreden. „We kunnen ons op weg begeven". Maar eerst krijgt Pepi nog een op dracht. „Zorg ervoor dat jullie een schuilplaats opzoekt met een vrij uit zicht! Dan kunnen jullie alles goed volgen. En denk erom ik draag jou de verantwoording op voor Pim, Pam en Pom. Er mag hen nu niets meer ge beuren. Ik zou hun moeder anders nooit meer onder dé ogen durven te komen!" Pepi knikt fdn teken dat hij het begrepen heeft. En dan gaat Ko ning Samba op weg naar de Kwassie- negers. Rustig trekt hij de kooi achter zich aan. „Ik moet voortmaken", zegt hij bij zichzelf, anders wordt de Ko ningin nog ongerust en dat zou ik toch heus niet willen". Van onderwijzer tot ambassadeur pEN PAAR MAANDEN GELEDEN was de Zuidafrikaanse bestuursambtenaar J Petrus Imker Hoogenhout in zijn kwaliteit van administrateur van het (voor malig Duitse) mandaatgebied Zuid-West op een van zijn vele dienstreizen. Ver had hij de moderne beschaving achter zich gelaten. Hij was op een zwerftocht door de „ver verlaten vlaktes" van Avamboland; de enige verbinding, die hij nog met zijn bestuursapparaat kon onderhouden, was de radiografische. Een speciaal radiobericht, dat hem op een warme dag in de wijdheid van het veld bereikte, meldde hem, dat hij benoemd was tot ambassadeur van de Unie van Zuid-Afrika in Nederland. En daarmede had Imker Hoogenhout de top bereikt van een carrière, die begonnen was als waarnemend onderwijzer in een Kaaplandse dorpsschool. ■yOLGENDE maand zal ambassadeur Hoogenhout zijn geloofsbrieven aan Koningin Juliana overhandigen. Dan zal hij in het land van zijn' vaderen zijn teruggekeerd. Want ambassadeur Hoo genhout is de zoon van een Nederlan der, die in de tweede helft der vorige eeuw naar Zuid-Afrika trok, toen het land van Kruger en Steyn gevraagd had om Nederlandse onderwijzers. Caspar Hoogenhout werd hoofd van de lagere school in het kleine dorp Groenberg in de bloeiende kaapprovincie. Daar is uit zijn huwelijk met mejuffrouw Marais, op 2 Februari 1884 de zoon geboren, die voorbestemd zou zijn om, bijna 68 jaren later, op de hoogste diplomatieke post naar „die ou landjie" terug te keren. De heer Hoogenhout heeft een werk zaam, bewogen leven achter zich. Hij studeerde in Stellenbosch en zou juist naar Nederland komen om hier medi- (Advertentie, Ing* Med.; DOOR MARJORIE VERNON 90) Je bent boven de een-en-twintig en volkomen vrij om te doen en te laten wat je zelf wilt. Niemand dwingt je tot dit huwelijk, je doet het zelf in koelen bloede, met je ogen wijd open, omdat je achter het geld aanzit". Hij was wel erg hard en weinig begrijpend, dacht Peta; de dingen wa ren óf wit óf zwart voor hem; een tus senvorm erkende hij niet. „Zoals jij het zegt klinkt het zo af schuwelijk en zo is het helemaal niet. „Natuurlijk is het dat wel. Je houdt niet van Neville, is het wel? Neen, en je zou er niet over peinzen om met hem te trouwen als hij arm was. Je verkoopt jezelf, gewoon voor geld, Pe ta, precies zoals een publieke vrouw, maar op een minder eerlijke manier. Zij neemt de nadelen, die er aan haar beroep kleven, op de koop toe, ter wijl jij je koestert in geveinsde deugd zaamheid en goed fatsoen. Jij...." „Hoe durf je!" Met fonkelende ogen en een vuurrode kleur draaide Peta zich vlug om, om hem een klap in zijn gezicht te geven, maar haar pols werd in 'n stalen greep geklemd, die haar gezicht van pijn deed vertrekken. „Kleine wilde kattekop". Heritage hield haar nog steeds vast en ze keken el kaar woedend aan met hun gezichten vlak bij elkaar en vonkenschietende ogen. Maar toen opeens nam Heritage haar in zijn armen en kuste haar woest in een omhelzing, die niets had van liefde of tederheid, maar slechts de uiting was van zijn opgekropte harts tocht. Toen hij haar eindelijk liet gaan, deed Peta een stap achterwaarts en bleek en bevend bracht ze haar hand naar haar gekneusde en trillende mond. „Nou", sprak hij grimmig. „Denk je nu nog dat ik je met iemand zou wil len delen?" Peta stak haar handen naar hem uit en haar ogen keken hem smekend aan. „Blake ik hou van je", fluisterde ze. Hij lachte hatelijk en keerde zich om. „Dat is niet de soort liefde die ik be geer", vertelde hij haar nogmaals. „Wat jij me hebt aan te bieden is de moeite niet waard" De verachting in zijn toon trof haar als een zweepslag en ze richtte haar hoofd trots op. „Vergeet het dan, evenals de avond van het dansfeestje", slingerde ze hem in het gezicht. „We hebben allemaal wel eens dwaze ogenblikken". Heritage schudde zijn hoofd en stond nog even stil, hoewel hij al aanstalten had gemaakt om weg te gaan. „Dat was geen dwaas ogenblik", sprak hij. „Ik weet wel dat je van me houdt daar twijfel ik niet aan. Maar toch is het een liefde van niets, omdat al het andere voor jou zoveel méér telt. Je wilt mij hebben, maar je hebt niet de moed om te breken met je gemakzuch tige verwende manier van leven, om de misprijzende blikken te trotseren, je bent bang voor het leedvermaak van je zogenaamde vrienden. Je bent bang bang voor armoede, bang om je luxe te moeten missen, bang om je iets te moeten ontzeggen. We hadden gelukkig kunnen zijn als weinigen; maar.... er zit geen pit in je, Peta". „Dank je". De toon van het meisje klonk ijzig en met een geweldige in spanning slaagde ze erin haar trillende lippen in bedwang te houden. „Ikik kan me gewoon niet begrijpen wat je eigenlijk ziet in iemand die zo zo verachtelijk is in jouw opinie. Waarom geef je dan om me?" „Dat mag de hemel weten", ant woordde Heritage. Hij stopte zijn pijp langzaam en aan dachtig en toen hij die had aangesto ken en de lucifer had uitgeblazen, sloeg hij zijn ogen op en keek haar doordrin gend aan. „Ik heb je gezegd, dat je een lelijke vergissing maakte", merkte hij op. „Of liever gezegd, je maakt er twee". Hij hield op en Peta keek hem verbaasd en niet-begrijpend aan. „Ne ville trouwt nooit met je", voegde hij er nadrukkelijk en zeer duidelijk aan toe. Peta kreeg een vuurrode kleur. „Wat weet jij daarvan?" riep ze uit. „Dat is mijn zaak". Heritage wierp zijn lucifertje weg. „Je weet niet waar je het over hebt!" riep Peta gekweld uit. „Dat weet ik heel goed. Jij wedt op het verkeerde paard, meisje". „Je weet niet waar je het over hebt", zei Peta opnieuw. „Neville is dol op me, hij besteedt al zijn tijd aan mij, neemt me mee uit, geeft me bloemen". „Dat doet menige man", viel Heritage haar cynisch in de rede, „die niet over een huwelijk denk t". „O, je bent onmogelijk!" barstte Peta uit. „Neville is een gentleman.hij zou nooit.En hij zegt ook, dat ik het mooiste meisje ben, dat hij ooit heeft gezien. Hij hij vindt me geweldig". „O ja?" vroeg Heritage beleefd met opgetrokken wenkbrauwen. „Hij vindt je geweldig, maar toch niet zo gewel dig dat hij met je zou willen trouwen. Ik zou die achtervolging maar eens be ëindigen als ik jou was. Je zult een fi guur als modder slaan als hij je laat zitten en iedereen ziet dat je eviden te pogingen vruchteloos zijn gebleken. Ze zullen zich een ongeluk lachen". „Ik achtervolg hem helemaal niet!" riep Peta met een diepe blos uit. „Ik zeg je toch dat hij dol op me is!" „Nou ik heb je gewaarschuwd", ant woordde Heritage onverstoorbaar. „Als je er nu mee ophield zou je tenminste je zelfrespect nog kunnen redden". „O, ik haat je, koude kille spotter!" riep Peta uit. „Als jij me dan zo on aantrekkelijk vindt, betekent dat nog niet dat iedereen er net zo over denkt. Laat ik je vertéllen dat ik massa's aan zoeken heb gehad." (Wordt vervolgd) cijnen te studeren, toen zijn vader ziek werd. Imker reisde naar Groenberg om een paar maanden het werk van zijn vader waar te nemen. Die „paar maan den" werden er meer dan veertig en in die tijd behaalde hij aan de univer siteit van Kaapstad het hoogste onder- wijsdiploma. De omstandigheden had den van de medische student een onder wijsman gemaakt en daar kan de Unie van Zuid-Afrika tevreden mee zijn. Want Petrus Itóker Hoogerhout was, een kwart eeuw lang, een onderwijs man van bijzondere allure, die via het ambt van inspecteur ten slotte (na al lerhande functies te hebben vervuld) se cretaris van binnenlandse zaken werd en voorzitter van allerlei staatscommis sies, met name van die, welke betrek king hadden op problemen van onder wijs en taal. Hij schreef vele gedichten en volksliederen, nam een groot aan deel in de strijd om de handhaving van het Afrikaans, werd in 1937 voorzitter van de raad voor de aanleg van het machtige nationale wegennet en voor zitter van de immigratiedienst en dien de ook in tal van andere taken zijn ge boorteland. Tijdbns de oorlog, waarin zijn zoon Hilgard als piloot sneuvelde, werd de heer Hoogenhout benoemd tot administrateur van Zuid-West Afrika. Hij hield het sterke Duitse element goed in toom en zorgde er voor, dat het lanu een behoorlijke bijdrage leverde tot de oorlogvoering van de geallieerden. Van die moeilijke, veel tact vereisen de post wordt hij thans overgeplaatst naar de Zuidafrikaanse ambassade in Den Haag. Het ambt van ambassadeur in het land van zijn vaderen is het eind punt van een carrière, die het leven van de onderwijzerszoon uit Groenberg rijk en benijdenswaardig heeft gemaakt. Hij zal hier vele vrienden vinden. en die de geregelde werking van verschillende levensfuncties ver lammen. Kom de natuur te hulp en „ontlast" Uw ingewanden met behulp van Laxeer-Akkertjes. De daarin aanwezige melkzuur fermenten bestrijden de gistings processen, die vaak in onze in gewanden optreden en dan de oorzaak zijn van trage darm werking. Neem eens per week één of twee Laxeer-Akkertjes. Zjj doen hun werk zacht en zeker, zonder kramp of gewenning. (Advertentie, Ing. Med.) op weg naar 6. Eindelijk dan gingen er geen zoe mers meer. Mr. Badluck legde de laat ste telefoon op de haak na iemand daardoor verschrikkelijk uitgescholden te hebben en richtte zich toen tot Kappie. „Wel?" vroeg hij alleen. „Ik kreeg uw telegram!" zei Kappie. „En ik dacht, dat ik maar meteen de steen zou meenemen, want daar gaat het zeker om. Hier is hij, in dit kistje. Ik zal ja blij zijn, wanneer ik er van af ben, dat wil ik u wel vertellen!" Mr. Badluck maakte een afwerend gebaar naar hét kistje, dat Kappie hem toereikte. Hij 'hield een doos vol dikke sigaren voor Kappie's neus. „Neem een sigaar!" zei hij, en na hem aangestoken te hebben, vervolgde hij: „Het ging inderdaad om die steen, captain. Maar die is niet voor mij be stemd. Die moet naar Miss Sybilla Sie- binga gebracht worden, die intussen naar Hollywood vertrokken is om daar in het huwelijk te treden met Johnny Mable, de filmheld. Het idee is, dat u daar de steen persoonlijk heenbrengt. Om ééq uur vanmiddag precies ver trekt qe express-trein van hier naar Hollywood en ik heb een coupé voor u gereserveerd!" Kappie luisterde, terwijl hij steeds bezorgder ging kijken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 7