r ontstonden bedrijven met wereldnaam Oliemolen „De Koperslager" is een eenmansfabriek Zang, muziek en toneel vragen dringend om jong bloed Hef Zaans ft W. ROOS: fabrikant werkman, handelsman en bedrijfsleider Sinds 1725 De Jonge Prins J V TT7 Verenigingsleven bloeit nogmaar hoe is het over tien jaar? 'V I I l 0 1 I t II l i l fc c t i l „DE KOPERSLAGER" is een één- mansfabriek. Kostbare zaden worden er onder zware molenstenen verbrij zeld, daarna uitgewrongen of geperst. Twee prodrfcten blijven er over, die vanouds handelswaarde hebben: olie en veekoeken. Er is in het hele be drijf maar één man, die al de bedrij vigheid gaande houdt. Dat is de eige naar-molenaar W. Roos. Hij is de be drijfsleider, maar daarnaast ook de handelsman. Zelf koopt hij zich de grondstoffen, die in zijn fabriek ver werkt kunnen worden. Zelf verkoopt hij de nieuw gewonnen producten. En intussen laat hij bezoekers versteld staan over de vraag, hoe zoiets in deze tijd van over-specialisatie nog lonend mogelijk is.... Het is altijd weer boeiend het oude molenaarsbedrijf te beschouwen. Er schuilt nog altijd een stuk roman tiek in. Minder natuurijk voor dege- „De Koperslager" is één van de laatste molens van de honderden, die in vervlogen dagen het Zaanse landschap gestoffeerd hebben, 't Is een uit het jaar 1725 daterende oliemolen, die gelegen is op het smalle dijkje langs de Zaan, juist op de grens van de gemeenten Zaandijk en Wormerveer. „De Ko perslager" is nog steeds in vol be drijf. Nu eens gedreven door de oude windkracht, dan weer en niet alleen op windstille dagen - door electrische energie. En aldus zijnde een bron van inkomsten voor de eigenaar W. Roos, wiens vader ook reeds in dit bedrijf werkzaam was. nen, die er nog weet van hebben, dat hier werkdagen gemaakt werden van zestien tot twintig uur, dan voor dege nen, die hier de gecompliceerdheid van een modern bedrijf gereduceerd vinden tot de meest eenvoudige hoofdzaken. Dat maakt, dat er van al die bedrij vigheid toch een rust uitgaat, waar naar men elders in fabrieken of werk plaatsen vergeefs zoekt. pR zit vaart in het Zaanse leven. Het is de vaart, die er wordt ingestampt door de gonzende motoren van de fabrieken. De machines hebben de mensen opge jaagd tot een hoog levenstempo. Maar de mens, die leefde en werkte langs de boorden van de Zaan, heeft dit hoge tempo kunnen bijhouden. Hij liet er zich niet door imponeren. Integendeel, hij wist het altijd weer tot eigen voordeel uit te buiten. Het moet een sterk mens zijn, die dit kan opbrengen. Een sterk mens, waarin een sterke geest huist. Waarin weerspiegelt zich die geestkracht van de Zaankanters nog méér, behalve in hun fabriekspaleizen? Daarop is maar één antwoord: in het verenigingsleven. Wist U, dat er zo'n vierhonderd verenigingen zijn in de Zaanstreek? Wormerveer heeft daar in belangrijke mate portie in. Er val len zo al vijf toneelverenigingen te tellen. Daarnaast bestaat er in Wor merveer een zeer populaire operette vereniging. Dan zwijgen we nog maar over de muziek- en zangverenigingen, die tel kens en telkens weer felle concurrent zijn op de concoursen. Wormerveer heeft vermoedelijk de oudste herberg van de Zaan streek op zijn erf. Dat is „De Jonge Prin^" aan het einde van de Marktstraat, die vermoedelijk vernoemd is naar de jonge prins stadhouder Willem II, die in 1626 werd geboren. Er is een periode geweest in de eeuwenoude ge schiedenis van dit houten ge bouw, dat het een andere naam ging dragen. Dat was in 1795, toen de Prins van Oranje de wijk moest nemen naar Engeland en de Bataafse Republiek werd ge sticht. „De Vrijheid" was de nieuwe naam. Maar na de val van Napoleon keerde „De Jonge Prins" weer terug. WAARol^) DE. VJOlZ- t-j6G.V6£R.D&R<3 De. B'jNAAV) VAM 6LAD- OGEN. HEBBerV f NjiJ TOT HEDEM NO& NIÉT DU' waar de industrie groeide Verkrijgbaar bij ail* VERENIGINGEN PRO JUVENTUTE. Waar niet varkrijgbaar, Is toszending per post mogelijk na ontvangst van f 2.75 per kalender; per postwissel of op giro 51 74 00 van de Kalenderaetie Pro Juventute - Willem de Zwijgerlaan 24 b-Den Haag - Tel. 556473 W. Roos heeft hoe begrijpelijk geen tijd om eens even op de vuister te gaan zitten, of op het krukje bij de werktafel onder de scheefhangende en stoffige raampjes. Het gemoedelijke praatje, dat wij met hem hebben, leidt er niet toe, dat hij zijn aandacht een ogenblik laat verslappen. Onverpoosd wentelen de zware mo lenstenen over de ondefinieerbare sub stantie die Roos nu en dan klonterig over de legger stort om verpoederd te worden. Het is een halffabrikaat, zoals hij zegt, waaruit nog heel wat olie ge wonnen kan worden. Na een kwar tiertje malen zijn de cellen voldoende verbrijzeld. Als een bruinachtig poeder wordt 't onder het malen van de leg ger afgeschoven, en langs vijzels en Ja- cobsladder naar de pers of wringer ge leid, waar er de laatste resten olie uit geknepen worden. Als een donker bruine vloeistof wordt de olie in klei ne tanks opgevangen. Wat verwerkt U onder de molen stenen? willen we weten. Vandaag grondnoten, morgen lijnzaad, dan weer copra of palmpit- ten. Altijd oliehoudende en vethouden- de producten. Tegenwoordig zie je haast geen lijnzaad meer. Argentinië verwerkt het zelf. De Nederlandse olie slagers hebben overgeschakeld op co pra en palmpitten. Met de molen kan zowat alles verwerkt worden. In de oorlog heb ik van zaadafval en rom mel een koek geperst, die prachtig brandde in de potkacheltjes. Vóór de oorlog hadden we hier veel loonwerk voor de grote fabrieken. Tegenwoor dig draag ik zelf de risico. Er is veel werk. En zo nu en dan wat handel". WIE de Zaankanters vriendelijk ge zind is, zegt, dat ze zingen. Wie vij andig tegenover hen staat, dat ze zeu ren. Aldus heeft de Wormerveerder J. Aten ergens geschreven. Wij weten niet, of we de heer Aten in deze uitspraak helemaal serieus moeten nemen. Zelf oer-degelijke Zaan- kanter, is hij de Zaankanters stellig niet vijandig gezind. En toch kan bij de spreektrant van deze bevolkings groep onmogelijk zingen noemen. Hij heeft namelijk beluisterd, dat bij het zingen de intervallen groter zijn dan bij het spreken, terwijl het Zaans juist in de kleine intervallen en het langzame tempo, dat inderdaad voor buitenstaanders wat zeurderig aan doet, zijn kenmerken heeft. Overigens weet deze Wormerveer der te kenschetsen, dat de Zaankanter in zijn woordkeus een zekere onge geneerdheid niet ontzegd mag worden. Met name in de eigen kring. Daardoor heeft het dialect een hu moristische inslag, die van een heel andere aard is dan het Amsterdams. De Zaanse humor is minder puntig en voor een vreemdeling wel eens op het kantje af. i het roemruchte Zaanse molenle- van weleer is de oorsprong te zoe- van vrijwel al deze grote bedrij- van vandaag. o'n paar honderd jaar geleden heb- er een zevenhonderd van die sta- molens in dit vlakke en waterrij- Zaanland gestaan. Daar zijn er nog sr een paar van over. Een enkele T de sier, andere nog in vol bedrijf, üjtijds heeft de Zaankanter ver- an. dat de bakens verzet moesten eden. Stoom en electriciteit hebben natuurlijke hulpbron van de wind- icht vervangen. Zij maakten de fa- kanten minder afhankelijk, en bo- ïdien kon de productie verveelvou- d worden. Er is in die beginjaren de industrialisatie „gnap" geld ■diend. Het strekt de Zaankanters eer. dat ze deze kapitalen terug ;en vloeien in het eigen bedrijf. Iteeds weer nieuwe uitbreidingen rden ermee gefinancierd. Nieuwe, breidingen en belangrijk technische 'beteringen. De Zaankanter bleef tijd voor, zonder echter de voor- htigheid uit het oog te verliezen, n oer-solide, conservatief financieel leid heeft het Zaanse bedrijfsleven eds gekenmerkt. En dit verklaart dan tevens, waarom :n juist in deze streek zoveel en zo ote familie-N. V.'s aantreft. ZAANSTREEK heet de levens- (jelenschuur van ons land. Nergens j; men zo'n veelzijdige industriële r(jvlgheld, die op ons dagelijks ,jje is afgestemd, als hier. Oliefa- gen, rijstpellerijen, cacao- en cho- jefahrieken, havermout-, gort-, beschuitfabrieken. Daarnaast even ngrijke zeep-, papier- en blikfa- gen. Stuk voor stuk bedrijven, die een wereldnaam verwierven, ien gemeenten omvat deze streek, jive Zaandam, met zijn ruim veer- uizend inwoners en Napoleontisch ,et van stad, zijn het alle dorpen. n komdorpen, zoals men die elders ons land treft, maar langgerekte egdorpen, die elkaar aan de peri- raken en dan ongemerkt in elkaar rgaan. Vier van deze tien gemeen- liggen gestrekt langs de boorden Zaan, het water dat de hart- r js van de streek. De Noordelijk van dit viertal is Wormerveer. f een wijde bocht ligt Wormerveer, ,s de beschoeide Zaanoevers ge- d Stoer-en sterk met z'n hoge la aggebouwen, met het vertrouwde jid der gonzende electromotoren en unende machines. Geen der andere ngemeenten heeft een zo sterk in- triële karakter als Wormerveer, Be- ven met een wereldnaam konden gedijen. Naast elkaar rijstpellerij- olie-industrieën, cacao- en choco- «fabrieken, een meelfabriek, een jfabriek (met zo talloze bijproduc- dat alleen een opsomming ervan bijna een kolom druks zou kostenl, havermoutfabriek, en natuurlijk nevenbedrijven. Naarmate de fabrieken In de Zaan- 'eek groter werden, groeide het aan- I arbeiders, dat zich hier ging ves- ,'en. Een sociaal-bewuste arbeidersstand twikkelde zich, die in de geschie- nis van de arbeidersbeweging van is land een eervolle plaats verwierf, Zaanse arbeiders hebben in menig izicht het spit afgebeten voor sociale lorzieningen, zonder welke men de dendaagse maatschappij niet meer in denken. In Wormerveer zei iemand ons: „Er in hier 77 standen en standjes. Je INTtRJEDR. VAM NOPEN -- DE. jcoP&R?5LA,<5BR. moet al een hele bollebof zijn om in een ander hokje terecht te komen, dan de goegemeente voor je gereserveerd heeft". Niet-Wormerveerders zeggen, dat dit iets typisch Wormerveers is. De echte Wormerveerders zeggen dat ze dat juist gehoord hebben van die of die andere Zaangemeente Maar overigens halen de echte Zaankanters er de schouders voor op. Het interesseert hen geen zier, wat „men" van hen vertelt. Gekletst wordt er toch.... Een merkwaardig gebied, deze Zaan streek, waarin Wormerveer zo'n cen trale plaats inneemt. Een gebied vol tegenstellingen. We zijn haast geneigd het te vergelijken met een vrouw, die niet direct edel is van vormen, maar wel prachtig van geest. Alleenbij na ondoorgrondelijk.... Hoe aantrek kelijk dusl Verder heeft Wormerveer vooraan staande sportverenigingen. De 75-jari- ge gymnastiekvereniging „Hercules- Hebe" verwierf zich een uitstekende naam. De voetbalverenigingen WFC en QSC zijn bloeiende verenigingen, die een behoorlijk contingent jongeren weten te trekken. „De jongeren ja, dat is het struikel blok voor heel wat verenigingen" meent de heer A. Andréa die wij met een gerust hart steunpilaar van het Wormerveerse verenigingsleven mogen noemen. „De sport vraagt haast de volledige aandacht van de jongeren. Voor toneel, zang en muziek schiet tegenwoordig geen tijd meer over. De jongelui, die hier misschien nog wel voor zouden voelen, hebben dikwijls hun tijd hard nodig voor de studie. Dat is prachtig. Maar straks zullen jongeren het werk toch weer moeten overnemen van de ouderen. Na de oorlog wilde iedereen toneel spelen. Maar van de tien, die zich meldden, waren er misschien twee te gebruiken. Met een klein rolletje moesten ze be ginnen. Degenen, die niet voor het to neel deugden, waren daar niet tevre den mee. Ze dachten direct op het eerste plan te staan. Maar daarvoor moet gestudeerd worden. Zo zijn de ouderen van nu toch ook allemaal be gonnen? „Het enthousiasme is zeldzaam gewor den. Dat maant tot voorzichtigheid. Nog kennen we hier in Wormerveer een bloeiend verenigingsleven. Maar als er geen jong bloed in komt, is dat over tien jaar radicaal veranderd!" Wanneer de heer Andréa deze ern stige vermaning laat horen, mogen de Zaanse jongeren haar ter harte nemen. Hij is een man van de practijk. Zelf speelt hij nog steeds mee in het Wor merveers Toneelgezelschap, en als re gisseur is hij een bekende in vele Zaanse verenigingen. Het toneelspelen zit hem in het bloed. Hem en zijn vrouw. En vanzelfsprekend ook de dochter, Yda, die tegenwoordig me vrouw Dudok van Heel heet, en die naar het beroepstoneel overging. Evenals haar man is zij verbonden aan het gezelschap van Cor Ruys. (Advertentie, Ing. Med.J

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 9