In het nachtelijk duister gaan politie en stropers op pad GLYCA De wagen in het Kloosterbos Kappie JIMMY BROWN AL AUTORENNER HMyw-o-od Dwaallichtjes lokken tot actie „Pech gehad" im, Pain m Pom in Zwitserland Adenauers besprekingen zijn een streep door Moskou s rekening ae "'"r"r v,"Ker -,M„ssrai.vteir*; ~jg£?zi3sjri£ Waar de strijdbijl nimmer werd begraven Wie bij iedere hap eten al bij voorbaat dat zuurbranden op de maag voelt... Het Radioprogramma Oosiduiise regering roepi volk op tot verzet Rusland handhaaft oude politiek HANDEN! DAGELIJKS FEUILLETON op weg naar Meer troepen voor de strijd op Malakka DONDERDAG 6 DECEMBER 1951 13. Jimmy kreeg het pas goed be nauwd, toen hij bij een spoorwegover gang, die hij in een razende vaart na derde, bemerkte, dat de spoorbomen langzaam begonnen te dalen. Hij druk te nog eens wanhopig op zijn claxon om de overwegwachter duidelijk te maken dat hij bezig was een verschrik kelijke botsing te arrangeren, maar het ding was blijkbaar dolgedraaid en het gaf geen kik meer. Toen Jimmy de spoorwegovergang tot op 10 m. was genaderd, hadden de beide spoorbomen zich langzaam en bijna statig gesloten. Jimmy deed zijn ogen toe en dacht: nou gaat het gebeuren!! Wat hiérvan terecht moet komen? Hij voelde een verschrik kelijke klap en toen nóg eenen toen hij zijn ogen weer opsloeg reed hij met onverminderde vaart verder aan de andere kant van de spoorweg overgang. Hij was er eenvoudig dwars doorheen gegaan. Jimmy kon toch niet nalaten heel even verwonderd achter zich te kijken. Hij ontwaarde een hoop verwrongen ijzer en een troepje men sen, die hem nakeken alsof hij de duivel in eigen persoon* was. Toen greep Jim my zijn stuurwiel weer wat vaster beet. (Van onze speciale verslaggever) CNKELE VURIGE SCHRAMMEN In het gezicht, een pijnlijk stekende knie en een acute blafhoest: dat zijn de souvenirs, die wij hebben overgehouden van een nachtelijke tocht welke wij met de rijkspolitie door het uitgestrekte duin gebied hebben gemaakt. Het zijn de tekens van de stille strijd, die bijna nacht aan nacht in onze kuststreek wordt uitgevochten tussen politie en stropers. Wie namelijk mocht menen dat bos en duinen na het invallen der duisternis een stil en verlaten niemandsland vormen waar niets te beleven valt, vergist zich. Juist in het donker komt het daar tot actie. Dan ziet men in de verte de dwaallichtjes van de stropers die het wild belagen en die daarvoor alle risico's nemen die een overtreder van de wet heeft te nemen. De tegenpartij, de politie, blijft onzicht baar, doch men kan er zeker van zijn, dat ook zij op haar post is. Het is een altijd durende strijd van list tegenover list en van lichaamskracht tegenover lichaams kracht. JJET WAS EEN GURE November nacht toen wjj „ergens in de kust strook" op de uitkyk stonden. Don kere, dreigende wolken joegen voorbij de sterren en een snijdende wind ver kleumde ons in enkele minuten, alle truien en jekkers ten spijt. Met ver wondering vroegen wij ons af hoe de stropers dit weer kunnen verdragen. Zij immers plegen alleen maar een broek en een shirt te dragen; hun on dergoed en jas laten zij bijna altijd thuis. Hun blote voeten zijn gestoken ln dunne gymnastiekschoentjes. „Schitterend weer. We konden het bjjna niet beter wensen", zei naast ons de wachtmeester die de leiding van het kleine groepje op zich had geno men. Wij keken klappertandend naar de doorzwiepende takken van een denneboom en bevestigden wijs: „Het is ideaal". We stonden op een hoog duin en tevergeefs speurden onze «gen langs de donkere silhouetten van enkele duintoppen; geen stroper ver raadde zijn aanwezigheid. Stropers zijn sportief ^yORDT ER STRAKS geschoten of is het meer messenwerk?, infor meerden we voorzichtig en in gedach ten zagen we ons reeds als slachtoffer van ons beroep tussen de koele zie- kenhuislakens. De wachtmeester scheen de vraag niet te begrijpen. „Waar wordt geschoten?" vroeg hij en dat was nu juist hetgeen wij ook graag wilden weten. Het bleek ech ter, dat we ons lelijk hadden vergist. „Wij beschouwen deze nachtelijke tochten als een sport, een pracht sport, en de stropers denken er net zo over" antwoordde de politieman. Het is na tuurlijk van groot belang welke hou ding de verbalisant aanneemt. Als hij fair play speelt, zal de gegrepen stro per zich bijna altijd een goed verliezer tonen. Hij zal nooit de naam van een even tuele helper noemen, doch verder za! hjl niet tegenwerken. We geven hem een sigaret om van de schrik te be komen en we weten bijna zeker dat we hem vroeg of laat weer achterna moeten zitten. Wild stelen zit hem in het bloed en geen vonnis van de kan tonrechter kan hem er van weerhou den toch weer zijn duister spel te gaan spelen. Hij zal het niet wagen een mes te trekken voor een betrekkelijk lut tele overtreding als het stropen is. Een archivaris gTROPERS gaan vaak zeer listig te werk. Lachend vertelt de wacht meester hoe deze vrijbuiters vroeger eerst gingen controleren of de kust veilig was eer zij met de lichtbak op stap gingen. In de avonduren spanden zij een dun draadje zwart garen voor het tuinhek van de jachtopziener. Als dat draadje om twaalf uur nog heel was en het licht in het huis was uit, dan kon veilig worden aangenomen dat de politieman rustig in Morpheus armen lag. Ook nu zijn er nog slim me knapen bij. Zo moet er ergens een stroper zljr. die een archief bijhoudt, waarin alle bijzonderheden vermeld zijn van de po litiebeambten waarmee hij te maken kan krijgen. H(j weet wanneer ze ja rig zjjn, h(j kent hun geloof, hij kan nagaan wanneer ze hun zoveel-jarlge bruiloft vieren. H(j doet dat niet om tij dig een cadeautje te kopen, maar om na te gaan wann< -r een post minder goed bezet zal zijn. Hoewel in deze streken bij het stro pen zelden van schietwapens gebruik wordt gemaakt, is onlangs een man aangehouden die zelf van een fiets pomp een geweer had vervaardigd. Hij moest het ding eerst oppompen en kon dan schieten met een spijker. Het bleek een zeer gevaarlijk wapen te zijn. Onraad 'piJDENS het gesprek blijven wij nauwkeurig het grillige, donkere duinlandschap observeren. Het ge oefend oog van de wachtmeester be speurt het eerst onraad. Heel in de verte duikt een flauw lichtje op. Het danst en springt op en neer; zeker loopt de man die het vasthoudt op een drafje. Stropers kunnen dat uren ach tereen volhouden. Soms zien we het licht een halve slag achterwaarts draaien, waaruit bljjkt dat de man voortdurend controleert of hij niet wordt gevolgd. Even verdwijnt het „sporretje", zoals het in stroperster men heet, in een vallei, doch dan zien we het licht weer opduiken. Als een grillig gevormde kegel steekt het af tegen de donkere lucht. Wjj allen weten wat er gaat gebeu ren. Direct zal de 3troper de stralen bundel, waarmede hij het wild hoopt te verblinden, uit doen. Hjj zal van rich ting veranderen, misschien zelfs terug lopen, en eerst geruime tjjd later weer gaan „branden". Het is voor de ach tervolgers altijd een gok waar het sporretje de volgende keer weer zal opduiken. „Gaan we er op af?" vraagt mjjn buurman. Het licht is weliswaar een kilometer uit de bpurt, maar daar het in de duinen nóg niet bepaald St. Maarten is en wij onze verkleumde ledematen graag wat beweging willen geven, wordt besloten op pad te gaan. ■yyAS 't wachten niet bepaald 'n pret je, de tocht door het dichte kreu pelhout is het zeker niet. Vlak achter elkaar lopend om niet te verdwalen dringen we door het struikgewas,, het gezicht met de handen beschermend tegen de terugzwiepende takken en met de voeten voorzichtig tastend naar verraderljjke konijnenholen. We ko men heel wat vlugger vooruit als we eenmaal de vrije duinen hebben be reikt. De wachtmeester schijnt ieder struikje en ieder polletje gras te ken nen. We klimmen en dalen en al spoe dig knopen we onze jas open en ma ken de das los. Twee kilometer ploe teren we voort eer we onze volgende observatiepost hebben bereikt, waar we in afwachting op de grond gaan liggen. We zjjn in een geheel andere richting gelopen dan waar we eerst het licht zagen en nu wachten we maar af of de gok goed is geweest. Ze was goed! Nauwelijks tien minu ten hebben we gelegen als op een zeventig meter afstand plotseling een sterk licht opvlamt dat zoekend over de grond glijdt. Nu is er geen tijd meer om te praten. Snel ,doch behoedzaam sluipen we in het duister naar het lok kende schijnsel-, de afstand tussen ach tervolgers en achtervolgden wordt zienderogen kleiner. Vijftig meter, der tig, vijftien. In het licht van de lan taarn kunnen we reeds vaag twee ge stalten onderscheiden. T5AN glijdt de wachtmeester alleen naar voren. Nog vijf meter slechts scheiden hem van zijn doel; geen kra kend takje heeft zjjn aanwezigheid verraden. Dan richt de politieman zich op voor de beslissende sprong, hjj zet af enblijft met zijn voet in een verscholen konijnenhol haken. Met een klap valt hij neer en het valt ons wer kelijk geweldig mee, dat hij op dit moment geen onparlementaire taal uit. Ogenblikkelijk flitst het licht van de verraste stroper achterwaarts en dan schieten de twee gestalten weg in het nachtelijk duister, ieder een ande re kant uit. Alle moeite is tevergeefs geweest; de vogels zijn gevlogen. Nu bljjkt, dat niet alleen een stro per een goed verliezer is, doch zeer zeker ook een wachtmeester dat kan zijn. „Pech gehad" zegt hjj. „Volgende keer beter". Op ons gemak aanvaarden we de terugtocht om in het huis van de po litieman nog even een warm kopje koffie te drinken. Deze slag was voor de stropers, maar morgennacht en de nacht die daarop volgt gaat de strijd onveminderd voort en wellicht is het dan de beurt van de wilddief om te zeggen: „Pech gehad". KEES A. moet nodig Rennies nemen. Digestif Rennie pastilles blussen brandend maagzuur binnen enkele minuten. Van daar, dat gij, met een paar Rennies op zak, eigenlijk ovéral altijd alles eten kunt. Waar U lust in hebt en de om standigheden bieden. Rennies kunt U zonder bezwaar, onopgemerkt, overal innemen, want water of iets anders komt er niet aan te pas. Simpelweg Uw Rennies laten smelten op de tong dat is alles. En Rennies zijn nog lekker ook.... (Advertentie, Ing. Med.) VRIJDAG 7 DECEMBER HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.15 Morgengebed en Li turgische kalender. 7.30 Zenderslulting. 9.00 Nieuws. 9.10 Voor de huisvrouw. 9.30 Waterstanden. 9.35 Schoolradio. 9.45 Kamerorkest. 10.15 Symphonette-orkest 10.55 Gram.muziek. 11.00 Voor de zieken. 11.40 Gram.muziek. 11.50 „Als de ziele luistert", causerie. 12.00 Angelus. 12.03 Metropole-Orkest. (12.30—12.33 Land- en Tuinbouwmededelingen.) 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en katholiek nieuws. 13.20 Militaire reportage. 13.25 Amusements muziek. 13.45 Voor de huisvrouw. 14.00 Schoolradio. 14.20 Gram.muziek. 15.00 Schooluitzending. 15.30 Kamerkoor. 15.50 Gram.muziek. 16.00 Voor de zieken. 16.30 Zendersluiting. 18.00 Nieuws. 18.15 Kent de priester het leven?", causerie. 18.25 Gram.muziek. 18.35 Regeringsuitzending: Prof. Dr. K. A. H. Hidding: „Indonesië's geestesleven". 18.45 Voor de jeugd. 18.55 Gram.muziek. 19.05 „De uniformen van de luchtmacht", causerie. 19.15 Regerings uitzending: „Verklaring en toelichting". 19.35 Pianoduo. 19.52 Actualiteiten. 20.00 Nieuws. 20.08 De gewone man zegt er zijne van. 20.15 Gram.muziek. 20.30 „Aan 's lands grenzen", klankbeeld. 21.10 Resi dentie-Orkest. 21.35 „Om de toekomst van Nederland", klankbeeld. 21.55 Opera concert. (Pl.m. 22.10 „De nota Rutten en het voortgezet onderwijs", causerie.) 22.45 „Ik geloof in ene, heilige, katholieke kerk", causerie. 23.00 Nieuws. 23.15 Amu sementsmuziek. 23.3024.00 Lichte muziek. HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO. 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA. 22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Zen dersluiting. 9.00 Nieuws en weerberichten. 9.12 Gram.muziek. 9.50 Voor de huisvrouw. 10.00 „Thuis", causerie. 10.05 Morgen wijding. 10.20 Gram.muziek. 10.30 School radio. 10.50 Voor de zieken. 11.20 Voor dracht. 11.40 Cello en piano. 12.00 Dans muziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmede delingen. 12.33 Sport en prognose. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen of gram. muziek. 13.20 Orkestconcert. 14.00 Kook- praatje. 14.20 Gram.muziek. 15.40 Voor dracht. 16.00 „Wij en de muziek", muzi kale causerie. 16.30 Zendersluiting. 18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 „Denk om oe bocht". 19.00 Kinderkoor. 19.15 „Beurs en buikriem", causerie. 19.30 „Televisie en vrije tijd", causerie. 19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespreking. 20.10 Gram.muziek. 20.30 „Benelux". 20.40 „Een sterk volk", causerie. 21.00 „Ernani". opera (acte III en IV). 21.50 Buitenlands week overzicht. 22.05 Moderne lichte muziek. 22.40 „Vandaag", causerie. 22.45 Avond wijding. 23.00 Nieuws. 23.15 „In Huwelijk en Gezin", causerie. 23.3024.00 Orgel spel. Experimenteel Televisie-programma van de NCRV: 20.15—21.05: 1. „Dertigdui zend", kroniek van actuele en interes sante zaken; 2. „De Derde Kamer" of „De smartelijke verdelging van de ledigheid" dramatische klucht. Pauze. 3. Egyptische kunst: 4. Dagsluiting. 12. Pom en Pam waren erg geschrok ken toen zij hun broertje in de diepte zagen verdwijnen. Maar Pim nog meer! Hij wist niet zo gauw, wat er met hem gebeurde toen hij dwars door de dikke sneeuwlaag heenzakte. En meteen zet te hjj zo'n keel op, dat het hele hotel opgeschrikt werd. En dat was niet zo mooi, want de meeste gasten sliepen nog en vroegen zich verbaasd af, wat er aan de hand was! „Zeker die kinde ren", mopperde een knorrige oude heer, terwijl hij zich meteen weer om draaide. „Ik heb het wel gedacht. Voortaan zal het met de rust hier ge daan zijn, nu we er zulke lastposten bij hebben gekregen. Het moest ver boden worden. Dat moest het!" Geluk kig maar, dat niet iedereen zo onver schillig was voor het gescheeuw van die arme Pim. De hoteleigenaar, me neer Waffl kwam al gauw met een grote schep aanrennen en begon met een een gang te graven naar die arme Pim toe. Maar hij moest toch ook vre selijk lachen. „Ja jongeheren, ik oeb het jullie wel voorspeld. Er is van- nacht een aardig pakje sneeuw geval- len!" (Van onze correspondent te Berlijn) [AE BESPREKINGEN, die de Westduitse Bondskanselier Adenauer te Parjjs met de ministers van buitenlandse zaken der drie grote geallieerde mogendheden heeft gevoerd, schjjnen een grote streep door de rekening der Oost-Duitse rege- ring en die der Sowjet-Russen in Karlshorst en Moskou, te hebben gehaald. Dit mag men tenminste concluderen uit de heftige reacties, die tot nu toe uit Oost- duitse regeringskringen bekend zjjn geworden. De ganse pers brengt over Adenauers besprekingen uitvoerige commentaren met vlammende opschriften als „landverraad", „Parjjs is erger dan Versailles" en zo voort. p\E Tagliche Rundschau meent, dat alleen een terugkeer tot de politiek van Potsdam de vrede in Europa en in de wereld kan verzekeren. Tegelijk somt een der naaste medewerkers van de politieke afdeling der Sowjetrus- sische controle-commissie, N. Orlof, nogmaals de punten op, die volgens de opvatting van het Kremlin verwezen lijkt moeten worden om de gevaarlijke spanning in Europa te verminderen. De belangrijkste zijn: de Duitsers moe ten, onder toezicht der bezettende mo gendheden, het vraagstuk van het her stel der Duitse eenheid oplossen; de voorbereidingen voor de herbewape ning der Bondsrepubliek moeten on middellijk .worden stop gezet en de organisatie der verenigde naties mag zich niet met het Duitse vraagstuk be moeien. Hieruit blijkt, dat de Sowjet- russische politiek inzake Duitsland nog steeds ongewijzigd is gebleven. Dat de Oostduitse regering en de Sowjetrussische contrólecommissie zo heftig op Adenauer's besprekingen in Parijs hebben gereageerd, behoeft geen verwondering te baren. Deze hebben namelijk aangetoond, dat het streven van het Kremlin om Duitsland eerst te neutraliseren en dan geleidelijk aan in tegen RODE, RUWE, GESPRONGEN Dr. E, J SWAAB'i iy/:/ VER. FABRIEKEN l (Advertentie, Ing. Med.) DOOR MARjORIE VERNON 108) „O, maar in werkelijkheid zou ik het toch niet kunnen verdragen", sprak ze haastig in zichzelf, omdat ze de pijn in haar hart die bij die herinnering opkwam, moest verdo ven. „Het is allemaal heel leuk voor één nacht natuurlijk, omdat het dan de charme van het nieuwe heeft, maar ik zou het niet kunnen uitstaan om in een muf kamertje te moeten rondploeteren en mijn vrienden niet behoorlijk te kunnen ontvangen neen, dat zou ik niet uithouden. Ik ben niet opgevoed op een manier die me daartoe heeft voorbereid. Spoedig nadat ze hadden gegeten, bekende Peta dat ze slaap had en de waardin leidde haar de smalle steile trap op naar boven en liet haar bin nen in een klein kamertje met een schuin dak en tuimelramen, waarin zich slechts een éénpersoons bed, een stoel en een ouderwetse wastafel be vonden. Maar het bed was vlekkeloos schoon, en Peta was te moe om zich verder nog druk te maken. Zij sliep zodra haar hoofd het kussen had aan geraakt en werd pas wakker door het geratel van melkbussen op het erf De neden. Peta ging dadelijk, klaar wak ker, rechtop in bed zitten en luisterde naar de verschillende geluiden die haar hadden gewekt, binnen het ge luid van b«7ig« mensen en snelle voet stappen op de planken vloer en buiten het gesjilp van vogels, zware stappen op het erf, het gerammel van de melkbussen dat haar had gewekt en een loeiende koe niet veraf. Het was niet waarschijnlijk, dat iemand haar een kopje thee op bed zou brengen, dacht Peta, dus stond ze op, waste zich zo goed en zo kwaad als ze kon met behulp van de kan koud water en de handdoek en zeep die ze op de wastafel vond. Toen kleedde ze zich vlug aan, ging naar 24. Trol de Trooster holde nog een tijdje achter de steeds harder rijden de trolly aan en hij zag toen wel in, dat hij die nooit ln zou halen. Hij bleef hijgend en blazend stil staan en hoorde toen ineens een geluid achter zich.... het geluid van een naderende trein! „Aaah!" zei hij. „Dat komt me goed van pas! Een trein is net een ding, dat ik nu nodig heb!" Hij klom listig la chend in een paai, die naast de rails beneden en trad de kamer binnen waar zij en Neville de avond te voren hadden gegeten. Hij zat er al bij het open raam een tijdschrift te lezen, stond op toen ze binnenkwam, wenste haar vrolijk goe- denmorgen en vroeg haar hoe ze had geslapen. Hij had zich daar geen zorgen over hoeven te maken, dacht hij toen hij haar enigszins verbaasd aankeek. (Peta's schoonheid was even vol maakt in het heldere morgenlicht als bij het rose licht van een schemer lamp). Niemand wist iets van deze nacht van huis, en niemand zou het ooit behoeven te weten. Natuurlijk zouden ze het wel aan mevr. Darley moeten vertellen, maar die zou heel goed begrijpen dat een panne met de auto altijd kon voorkomen, en verder hoefde niemand in Lynford iets van hun beider afwezigheid te vernemen. Verscheidene mensen zouden mis schien weten dat een van beiden ver mist werd, maar zolang het niet uit lekte dat ze allebei weg waren, deed het er niet toe. Ze gingen zitten en terwijl Peta de koffie inschonk, wenste Neville zich zelf geluk. Het was een geluk bij een ongeluk dat de wagen zich juist op dat punt had begeven, en dat ze dit afgelegen hotelletje hadden ontdekt. Ja, hij was dwaas geweest om zich zoveel zorgen over Peta's reputatie te maken, Maar Neville had te vroeg gejuicht (Wordt vervolgd) zijn invloedssfeer te betrekken op geen succes mag rekenen. De politiek van Potsdam is dood en de Westelijke geallieerden wensen haar niet tot nieuw leven te wekken. Vooral dit punt heeft de Sowjetrussen in verwar ring gebracht. Tot de terugkeer van Adenauer uit Parijs hadden zij altijd nog de hoop gekoesterd over de rug der Bondsregering heen met de Weste lijke bezettende mogendheden tot een accoord te kunnen geraken. Deze hoop is nu definitief vervlogen. Zij moeten met deze realiteit rekening houden. Dit wil niet zeggen, dat zij geheel nieuwe wegen zullen gaan inslaan. Daartoe acht het Kremlin het tijdstip nog niet gekomen. Voorlopig wil Moskou nog niet verder gaan dan een machtige agi tatie tegen de Westduitse Bondsrege ring te voeren. Deze worden zowel op Duits gebied als in het buitenland ge voerd. In de Bondsrepubliek wil men een volksbeweging tegen de herbewape ning en vóór het sluiten van een vre desverdrag in het leven roepen Hier blijven de communisten echter zoveel mogelijk op de achtergrond. De kern dezer volksbeweging moet gevormd worden door groeperingen om de voor zitster van het Centrum, Helene Wes- sel. om het synodelid der Duitse pro testantse kerk. dr Heinemann, en de voorzitter der neutralisten, professor Noaek. Nu moet gezegd zijn. dat geen van deze drie personen door Moskou gaarne wordt gezien, maar dit heeft geen betere figuren ter beschikking. Voorlopig willen zij roeien met de rie men, die zij hebben, om dan in een verder stndium de beweging onder hun contrftie te brengen. Gezien de er varing waarover de Sowjets bij het infiltreren van zogenaamde neutrale organisaties beschikt, zal dit niet moei lijk vallen. De Oostduitse regering heeft de Duitse bevolking inmiddels reeds tot massaal verzet ongeroepen tegen het geen zij het verraad van Parijs noemt. Na besprekingen met de Britse mi nister van koloniën, Lyttelton, hebben de vertegenwoordigers van negen staten van Malakka goedgekeurd, dat meer uit et. gemenebest afkomstige troepen naar alakka zullen worden gezonden om bij te dragen aan de strijd tegen de com munistische opstandelingen. Tevens hebben de vertegenwoordigers van de negen staten aanvaard in Malakka meer plaatselijke aanvullende eenheden op te roepen welk besluit waarschijnlijk voortvloeit uit een toestemming van de plaatselijke autoriteiten van Malakka om Chinese nationalistische elementen aan de verdediging te laten deelnemen. 11111111111 wwuiiii r - ff.'r stond, en toen hij nog maar net hoog met een lenige aapachtig L «2HUi__23 genoeg was geklommen, kwam de vallen. g sProng °P' waar de trein op reed' En die trein

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1951 | | pagina 4