Twijfel aan de „doem" der twijfel Revolutie in de Comédie Frangaise DRIE OPPONENTEN TEGEN ONS HOOFDARTIKEL Wederwoord en overeenstemming? De Marsdiep aan „Frits de Zwerver'' vierde zijn de grond gelopen zilveren ambtsjubileum Jean Marais verscheen in het Huis van Molière Twee redenen Tegenspraak Naschrift Honderden vrienden kwamen naar Hoorn Het publiek was in twee kampen verdeeld Tragedie van woningnood „Bevordering bescherming bevolking" heeft bureau Nederlands arbeids-adviseur naar Perzie Ook ir. Beukers in vrijheid gesteld Zeelieden op Phillippijnen in hongerstaking Twintig miilioen dollar voor onontwikkelde landen Vice-adm. Wright krijgt commando in Atl. Oceaan ■■oen wij in ons blad van Maand,» v-, der twijfel" plaatsten wtataTwï d ,h^.4hoofdart'kel <>nd« -l>oem reacties op het niveau van het ceweldlt *5? ,reactles I0nden kr«gen. Ernstige behandelden. WU willen niet zealtn d f® 8 VaD onderwerp, dat wij ter wil ie van pon iuJ 5 dat W,J oni« mening op papier zetten ons volk hun oordeel tegenover het'ón 7° h°opt®n dat voorgangers van WU rijn er daarom dankbaar \Lr L Z 7^7 Holland zijn zienswijze zo kort ZZlv t i pr(,<,,kanten uit Noord" omdat het eaat om mogeUJk heeft geformuleerd. Dankbaar vooral, Tde^en dwfngr_ EerT^di® °f a"en nu ber9ert on« «Jd *t Geen twijfel! [Maandag 4 februari stond er in de Alkmaarsche Courant een hoofda: - kei, dat tot opschrift droeg: Doem der twijfel. Ik meen, na lezing daarvan Oat ik het zowel aan da. Orüber, de Oost duitse predikant, die op een gemeente avond te Bergen sprak, als aan de daar aanwezigen en verder aan allen, die het probleem der bewapening niet perse door een Oost- of een West-bril willen zien, verschuldigd ben, om daarop een antwoord te geven. U schrijft over de communistische in filtratie, die niet kan eindigen, dan bij de volledige overgave van de mens aan de staat op genade of ongenade. Ik meen dat dit zo is, en ben in die me ning versterkt door wat ds. Grüber daarover uit eigen ervaring vertelde. Het bolsjewisme is totalitair. Maar het is bovendien een religie. Ons absoluut verzet tegen het bolsjewisme is daar om niet alleen politiek, maar juist ook op grond van onze gehoorzaamheid aan Christus. Van Hem alleen kunnen wij de volkomen aanspraak op ons leven erkennen en aanvaarden. Ondanks deze houding kan het ech ter toch gebeuren, dat men onze woor den gaat misbruiken voor Bolsjewisti sche reclame, of voor een minder dui delijke infiltratie. Dit misverstaan vindt voortdurend plaats en wij kunnen daar alleen maar des te duidelijker onze ware bedoeling tegenover stellen. Maar als ik dan zie, dat ditzelfde euvel ook aan de andere kant voor komt en dat óns land, onze kerken en onze bevolking worden ingepalmd door een geesteshouding, die al evenmin vrj, te pleiten is van totalitaire aan spraken op de gehele mens, dan zeg ik: neen. Als ik zie, dat het militairisme niet alleen een onevenredig grote aan slag doet op ons volks-budget, maar ook de geesten dwingt in een scherpe tweedeling Oost-West, dan zeg ik we derom: neen, en dan is dat niet alleen politiek, maar bovenal op grond van onze gehoorzaamheid aan Christus. En dan verstaat men ons óók niet en spreekt men van een doemwaardige twijfel. Want ik signaleer dit misver staan waarvan ik overtuigd ben, dat het niet bewu: t geschiedt op een viertal punten in bovengenoemd hoofd artikel. 1. U zegt, dat het communisme, nu het weinig kans heeft, om op het ma teriële gebied invloed te krijgen, ge bruik maakt van het verschijnsel van de oorlogsdreiging als consequentie van d" Oost-West tegenstelling. Accoord. Maar waar schuilt nu eigenlijk precies uw bezwaar tegen de derde weg en te gen het in Bergen gesprokene? Waar om is dat de middenweg, die des dui vels oorkussen ia en is het doemwa dige twijfel? Js ik u goed begrijp, dan is het, omdat dit de anti-communisti sche gezindheid des volks afbreuk u doen, en daarmee de militaire afweer kracht, en dus tenslotte.... het totali taire Westerse systeem, waarin wij ge vangen zitten. Het misverstand is daar, omdat u alleen maar kunt denken in: Oost-West. 2. Waarom mag ds. Grüber niet spre ken over de kans, die de kerk in Orst- Duitsland nog heeft, om een levend ge tuigenis te geven en in blijdschap te belijden dat Christus haar Heer is? „Men" zal zeggen: het valt dus nog vel wat mee daar in het Oosten. En dat is funest. Maar als ik spreek over het le ven der eerste christenen en over hun geloofsblijdschap, dan behoef ik toch ook niet in de eerste plaats bang te zijn, dat men zal denken: Die keizer Nero was dus nog niet zo kwaad. Ds. Grüber liet ons niet in het onzekere over de tegenwoordige „keizer Nero Maar hij koos voor een andere Heer, en sprak daarover met warmte Da doet hij daarginds zolang hij het nog kan, en dat deed hij hier. 3. Zeer ernstige bezwaren heb ik tegen het gebruik, dat u maakt van het verhaal van de tempelreiniging, aan het einde van uw stuk. Want daarin doet u zelf, wat u in anderen veroor deelt U suggereert hier niet ond^" lijk, dat Christus in onze omstandighe den wèl zou kiezen en niet in de doem der twijfel zou blijven steken Hu zou voor het Atlantisch Pact hebben geko zen!! Neen, zo zégt u het met, ma wie leest het er anders uit? 4 Aan het slot tekent u de houding van „de derde weg" en de houding zo- als die in Bergen op 31 Jan u'*wa™ als een „twijfel aan de juistheid van eigen houding". Als men in de tweedeling, kan men m niet anders spreken dan zo Maar hen, die een andere Meedeling hebben aanvaard, ni. vóór of Zekel' is er geen sprake van twyJ'; het is niet altijd even gemakkeUjk o in te zien, welke practische beslis»»* uit het kiezen vóór Christus moet voortvloeien. Maai* zij, die me blemen hebben geworsteld «"tenslotte hebben gekozen, zodat ztl zegê. eest Oost. noch West, zijn niet je meest twijfelmoedigen van om volk„ Bergen WAAR aanleiding van Uw artikel „Doem der twijfel" in Uw blad van 4 Februari wend ik mij tot U met de volgende opmerkingen. Ik kan mij voorstellen, dat U op grond van Uw opvatting t.a.v. het con flict Oost-West Uw waarschuwing laat horen tegen het communisme en tégen alles, wat tegenover het communisme een „half" of twijfelend geluid ten bes te geeft. Toch geloof ik, dat U de uitingen van enkele door U aangehaalde vertegenwoordigers van de Protestantse Kerk in Nederland en Oost-Duitsland niet geheel billijk beoordeelt Dat vele leden van de Kerk, o.a. ook diverse predikanten, niet zo fel stelling kun nen nemen tegen „Oost" als politieke partijen of dagbladen dat doen, zit hem niet in hun communisme: U zult het met mij eens zijn, dat er weinig com munisten voorkomen in de Nederlandse Hervormde Kerk en in de Evangelische Kirche in Duitsland, om bij de door U aangehaalde voorbeelden te blijven. Het zit hem ook niet in hun twijfel, welk regeringssysteem de voorkeur verdient: de Westerse democratie of het commu nisme; ze weten wel beter. De reden hiervoor is m.i. van twee ërlei aard. In de eerste plaats moet ieder, die in de Kerk naar de bood schap van Christus luistert, terug schrikken voor de consequentie van een kiezen in alle beslistheid tegen Oost: het afschrijven van de ménsen, die daar in het Oosten wonen. „Rusland wordt bewoond en geregeerd door mén sen, voor wie Christus ook gestorven is", pleegt Martin Niemöller te zeggen. Wij hebben Christus te volgen, die zijn woord van redding heeft voor allen. U vergist zich, wanneer U beweert dat Christus ons op dit terrein tot keuze dringt. Inderdaad, HU leert ons, dat het hele leven kiezen is: nl. tussen ge loof en ongeloof, tussen gehoorzaam heid aan God en gehoorzaamheid aan de boze. Maar tussen politieke mach ten kiest HU niet: HU was er voor Is raëlieten en Romeinen, voor Joden en Samaritanen, en Hij is er voor Ameri kanen en Russen, en voor allen op de zelfde manier. Mogen zijn volgelingen dan wel gaan kiezen? Dat zou slechts geoorloofd zijn, wanneer Amerika de gehoorzaamheid aan God en Rusland de gehoorzaamheid aan de boze vertegen woordigde. Maar zo wit is Amerika en zo zwart is Rusland niet, en geen en kele andere politieke macht.in Gods oog dan. Ik geloof, dat een christen dit niet anders kan zien. U haalt aan, dat Christus niet twij felde, toen Hij de geldwisselaars uit de tempel Joeg. Zo zouden zUn volgélingen nu iemand, die met een kist negotie in een kerk stond te venten daaruit moe ten verjagen; en dat zouden ze zonder twijfel doen. Het lijkt mij echter niet geoorloofd, dit bijbelverhaal toe te pas sen op het conflict Oost-West, dat op een totaal ander niveau ligt. In de tweede plaats zien wij grote gevaren in een absolute keuze tegen Rusland, omdat daarmee de Kerk par tij zou worden in een eventuele derde wereldoorlog. Dat kan en mag de Kerk nooit zUn: zij kan alleen maar getui gen tegen het helse, alle menselijke waardigheid en liefde vernietigende be- drijf, dat de moderne oorlog is. En hier past de Kerk m.i. een besliste keuze. Tenslotte: is het geen reden, om ons teverheugen, dat er in Oost-Duitsland momenteel nog practisch geen Christen vervolging is? Is het niet prachtig, dat daar een intens levende Protestantse Kerk werkt die zich door de commu nistische tegenwerking niet laat inti mideren, zoals Pfarrer Grüber ons dat vertelde? Spreekt het niet vanzelf, dat de predikanten in de Oostzone daar willen blijven en niet door een vlucht naar het Westen hun gemeenten in de steek willen laten? Ik vermoed, dat de meesten van hen zullen blijven, ook als de communisten regelrechte Christen vervolgingen zouden gaan beginnen, want dan juist hebben hun gemeenten hen nodig. En Christus heeft gezegd: „In de wereld zult gU verdrukking hebben, maar hebt goede moed: Ik heb de we reld overwonnen". Ik hoop, dat ik U iets heb kunnen laten zien van wat de mensen in de wereldkerk beweegt wanneer zü spre ken over het conflict van Oost en West. J. IRIK, Twisk. t/ERGUN mU 6611 enkel woord van te- genspraak tegen uw artikel .Doem der twijfel" in uw nummer van j.1. Maan dag Eerlyk gezegd is datgene wat U schreef en wat wU tegenwoordig van alle kanten te horen en te lezen krUgen. één van de dingen, die mU in onze tijd benauwen en ontstellen. Het is dus 20- ver gekomen, dat wij moeten kiezen, en dan natuurlük voor Amerika en het Westen en dat «n hierop komt het aan - dat wü na die keuze niet meer mogen twUfelen. Wie tóch twijfelt of criüek levert is óf crypto-communist öf bU ligt op een oorkussen des duivels, Maar met deze kenschetsingen doet U veel mensen, en niet alleen intelleuctu- elen, een groot onrecht aan. Het is mogelijk om anti-communist te te lijn en toch tegelijk de weg, die het Westen en ook Nederland gaan, af te wijzen. Men kan dat doen als Christen en als humanist. Maar niemand heef! het recht om dergelijke mensen, die trouw aan Jezus Christus of trouw aan menselijke waarden stellen boven trouw aan het Westen, te beschuldigen van een heimelijk bevorderen van het Commu nisme. Dat communisten som» van hun woorden misbruik maken voor hun pro paganda is bekend. Maar ik behoef toch niet bij elk woord van twijfel en critiek eerst mezelf af te vragen, of een com munist mUn woorden kan verdraaien en misbruiken. Hopelijk wilt U in ons leer beslist eenzijdig voorgelicht Nederland (ik denk hierbU alleen nog maar aan de kwestie van de Duitse herbewapening! ook dit geluid in uw krant tot zijn recht laten komen. Er zijn meer men sen, die met deze dingen zitten, dan men oppervlakkig gezien, zou verwach ten. B. J. MEYER. Anna Paulowna.. r^EZE drie stukken hebben, zoals de aandachtige lezer zal hebben opge merkt, één punt gemeen. Er zyn drie anti-communisten aan het woord. Dat staat vaat. Niettemin weigeren de schrijvers gedrieën de „tweedeling" Oost-West als een realiteit te aanvaar den. Doet men zulks, dan volgt daaruit, logischerwijs, dat er geen keus mogelijk is of liever, dat men aan het zoeken gaat naar een derde weg, die wjj onder de huidige omstandigheden slechts als funest kunnen zien. Laten wij tot goed begrip meegaan net de stelling, die alle schrijvers, zq het anders geformuleerd, onder woorden hebben gebracht. Er is wel een twee deling, zeggen zij, doch die ligt niet tussen Oost en West, maar in de keus vóór of tegen Christus. Daarin, ver klaart Ds. Bekius, is geen sprake van twijfel. En Ds. Irik stelt de keus tussen geloof en ongeloof. Welaan, dus vóór Christus en tegen het ongeloof, nemen wU aan. Het is ons om het even, want de vraag waar dat Christendom in vrijheid kan bloeien of waar dat ongeloof (de staat: een religie) bewust en als langzaam werkend ver gif wordt gepropageerd, behoeft, dunkt ons niet eens te worden beantwoord. Tot zover kan er tussen de schrijvers en ons géén verschil van opvatting be staan. Maar de wereldsituatie van vandaag vereist practisch inzicht. Zoals het Christendom een practisch geloof is, dat zUn weerslag dient te vinden in het leven van alle dag. De Kerk van Chris tus is een strijdende kerk. De schrijvers zullen ons niet kwalijk nemen, dat wU niet alle argumenten stuk voor stuk kunnen behandelen. Slechts een greep. Wij hopen, dat Ds. Bekius, nu hU zijn stuk herleest, wil inzien, dat hU te ver ging, toen hU de totalitaire staatsal- macht van Rusland vergeleek met tota litaire tendenzen in het Wésten. Want daar is die twijfel weer, die wellicht in de hoofden van geschoolde denkers mag opkomen, maar welker getuigenis tegen over de gemeente (of het volk) belem meringen opwerpt, die dat volk zelf niet uit de weg kan ruimen! Die doem, Ds. Bekius, kleeft aan uw twijfel. Die doem wordt opgeroepen door de stelling, dat in Oost-Duitsland een blij geloof wordt beleden. Want waarom dan niet vurig gebeden om een Russische bezetting, op dat wij die blijdschap zullen erlangen? Dezelfde blUdschap dan als tussen 1940 en 1945. De mijnenveger „Marsdiep" is gister ochtend even buitengaats DelfzUl op een zandplaat gelopen. De mUnenveger „Marsdiep" is gister- een zandplaat gelopen. Het schip is gisteravond half zeven vlotgetrokken. De „Marsdiep" was op weg van Den Helder naar DelfzU', om een mUn te vegen die daar in de vaargeU ligt. Op verzoek van Prins Bernard werd jacht uitgesteld De Koninklijke Nederlandse Jacht- vereniging had voor Zaterdag een jacht 1 'tgeschreven in de Achterhoek, waar aan o.a. prins Bernhard zou deelnemen. Op verozek van de prins, die „Master" is van deze jachtvêreniging en te ken nen heeft gegeven, dat hij in verband met het overlijden van Koning George Zaterdag niet wenst deel te nemen, heeft het bestuur besloten de jacht uit te stellen tot 23 Februari. En Gij, Ds. Irik, duft Ge soms vol houden. dat de Kerk in die jaren géén partij heeft gekozen tussen geloof en ongeloof, gehoorzaamheid aan God en gehoorzaamheid aan den boze? Ge weet wel beter. Wilt Qe die kepze? WU zeiden het reeds; het is ons om het even. Maar kiezen Zult Ge terwille van al diegenen, die U lief zijn, terwille van uw gemeen- tenaren, terwille van óns volk. En vóór de VrUheid, die U allen toestaat te schrijven, wat U goeddunkt! Dat de ver dediging van die vrijheid ons in het Westen belemmeringen oplegt, wie zal het ontkennen. Wij moeten er vrede mee hebben. Het is, Ds. Meyer, niet mogelijk, anti-communist te zUn en tegelijk de weg van het Westen af te wijzen. Wy zouden willen vragen of Ge weet wat het midden houdt tussen een appel en een peer? Welnu. Tenslotte nog dit: Wij hebben de stel lige indruk, dat het essentiële verschil tussen onze opponenten en oris maar gering is; indien zij Willen aanvaarden mét ofis. dat alle levèn kielen is: voor het geloof, tegen het ongeloof. Is het dan onbescheiden onzerzijds er aah toe te voegen: d s voor het Westen en tegen het Oosten. Omdat dat de prac' tUk is! Moge deze polemiek verhelderend hebben gewerkt! QKDER waarlijk enorme belangstelling heeft ds F. Slomp, gereformeerd pre dikant in algemene dienst te Hoorn, en landelijk bekend onder zUn alias uit de illegaliteit „Frits de Zwerver", gisteren zijn zilveren ambtsjubileum gevierd. Honderden vrienden uit alle delen des landa waren naar Hoorn gekomen om de predikant geluk te wensen. Het feest was eigenlijk tweeledig, want hoewel de offielële datum al een paar maanden is verstreken, vierden de heer en me vrouw Slomp tevens hun zilveren brui loft Het feest begon met een receptie in een der parkzalen en onder de honder den, die de heer en mevrouw Slomp de hand kwamen drukken, zagen wy na tuurlijk een groot aantal mensen uit de illegaliteit. Van hen noemen wij prof. dr ir H. van Riessen uit Delft, destijds leider van de L.O. L.K.P. Voorts kop stukken uit de Trouw-groep, pater Apeldoorn (pater Victor) uit Rotterdam en de weduwe van Johannes Post. Ook waren er mensen uit de vorige ge meenten van ds Slomp, Nieuwlande en Heerrtse, en dan natuurlijk tallozen uit de omtrek. Na de receptie was er een reünie van de kameraden uit de ille galiteit. Dit samenzijn had een buiten gewoon geanimeerd verloop en er werd de jubilaris een radiotoestel aangebo den. Om de herinnering aan de wilde dagen van weieer nog eens op te frissen werd er zelfs nog een overval in scène gezet, waarbij de man, die de consump tiebonnen uitdeelde, het moest ont gelden. 's Avonds was de grote Park zaal tot de laatste plaats bezet en velen moesten genoegen nemen met een stoel in de Zijzaal De jubilaris sprak een gedachtenisrede uit. Waarvoor hij als motief had gekozen vers 14 van Gala tend: „Maar het zij verre van mU. dat ik iou roemen anders dan in het kruis van onze Heer Jezus Christus, door welke de wereld mij gekruisigd is, en ik der wereld." Na de gedachtenisrede Van ds Slomp heeft een lange rij van sprekers het woord gevoerd. Er werden bovendien nog diverse cadeaux aange boden. Kokend jaagt het water van de „Gard", die buiten haar oevers is getreden, door de straten van het Franse dorpje Peyrorade Qe Comédie Frangaise is in Parijs een eerbiedwaardige instelling. In de oude, historische schouwburg, waar deze beroemde troep speelt, waart nog de geest van Molière stond. Als toneelspeler te mogen behoren tot die Comédie Frangaise, is de hoogste eer, die een acteur te beurt kan vallen. Als nog levend schrUver door de Comédie gespeeld te worden, Is de grootste bekroning, die een toneelschrUver zich kan indenken. De Comédie is het symbool van het klassiek gespeelde, grote toneel. Avantgardistische opvattingen zullen er geen kans krU gen. Daarvoor is dit vermaarde staatstheater te conservatief. Maar wie de grote klassieken op hun best wil zien spelen, gaat naar het theater van de Comédie aan het einde van de Avenue de 1'Opéra, vlak bU het Louvre. medie plaats gehad. Stelt U zich voor, dat een gedeelte van dat mondaine publiek het plotseling nodig geoor deeld heeft om toch naar de Comedte te gaan. En wel omdat een acteur, die het als één der hunnen beschouwt op de planken van het Huis van Moliè re zou verschenen. Wij bedoelen de be kende Franse filmacteur, de held vaD alle Franse meisjes, die nog geen twin tig zUn. Jean Marais. Jean Marais werd door de directie van de Comédie Frangaise geëngageerd, accepteerde, en kreeg tot taak Britannicus van Racine te gaan spelen, regisseren en de dé cors ervoor te tekenen. Jean Marais die slechts op het toneel behoeft te verschijnen om volle zalen te trekken en die voor het spelen van een hoofd rol in een film een dikke honderddui zend gulden krijgt, trok bijzonder ern stig aan het werk om deze zeer moei lijke opgaaf zo goed mogelijk te vol brengen Hij wist, dat het Comédie Frangaise-publiek hem meer voor een mooie jongen met vlotte toneelmanie ren dan voor een groot acteur hield En nu wilde hij in het hol van de leeuw gaan bewijzen, waartoe hij in staat was. Wekenlang sloot hij zich op in de woonschuit in de Seine, waar hy woont en hU studeerde. LIET Théatre Frangais heeft een eigen publiek. Veel oudere mensen met een gevestigde toneelcultuur en veel studenten, die het goede toneel willen leren kennen. Dit vaste pu bliek van de Comédie heeft niet het brillante, het lichtelijk snobistische van de Parijse boulevardtheaters. In de Comédie ziet men weinig jurken van Jacaues Fatb of van Christian Dior. Maar men vindt er wel de men sen, die menen, dat iemand zonder to neel niet kan leven. Wat men noemt het mondaine pu bliek, het Tout Paris, dat bij iedere grote première aanwezig is, meer om gezien te worden dan om zelfs te zien, gaat êigenlijk niet naar de Comédie Frangaise. Dit publiek zou voor geen goud een première bU Jean Louis Bar- raut missen Maar het Théatre Fran- gais met zUn tradities van drie eeuwen Frans toneel vindt het wat stoffig, misschien zelfs wel een beetje verve lend. Zoals het publiek van de Como die het snobisme van het Tout Paris- publiek rtiet kan verdragen. Ernstige voorbereiding nEZER DAGEN heeft er echter een revolutie in de achtenswaardige Co- UET PUBLIEK van het Théatre Frangais, maar vooral ook de acteurs en actrices van de Comédie bleven spectisch. Jean Marais moest niet den ken, dat zijn grote populariteit in het eerbiedwaardige huis van Molière veel zou doen. En zo kwam de grote avond Van te voren werden er veldslagen gelevrd om plaatsen te kunnen be machtigen. Het vaste publiek van de Comédie moest zich met hand en tand tegen de aanvallen van het mon daine Jean Marais-publiek verd°dlgen. Het resultaat Was, dat het aantal plaatsen verdeeld werd. Voordat het doek opging, waren de twee soorten publiek duidelijk te on derscheiden. Dat van de Comédie met keurige, maar niet geheel moderne pakken en jurken, dat van Jean Ma rais met elegante, maar niet altijd be scheiden gewaden. Verdeelde meningen. MA de eerste minuten bleek al, dat Jean Marais niet geprobeerd had "t beroemde stuk van Racine op een moderne wijze te brengen. Hij speel de het strak en hU zocht kennetyn een oplossing om zichzelf te blijven en de geest van de Comédie toch niet te schokken. Het gevolg was, dat zijn publiek hem ware ovaties bracht, maar dat het Comédie-publiek duide lijk protesteerde. Het vond, dat Jean Marais' stem niet eens vol genoeg was om de zaal te vullen en dat Ra cine kippenvel gekregen zou hebben, wanneer hij zijn stuk zo gezien had Daarom klapte het des te harder, wan neer de vaste en geliefde acteurs van de Comédie opkwamen. Het andere publiek klapte daarna echter weer des te harder voor hun held. Zo werd het een rumoerige avond, hetgeen in de Comédie Frangaise in de drie eeuwen van haar bestaan nog maar heel weinig is voorgekomen. En de kranten schreven de volgende mor gen meer over die rumoerigheid dan over de toneelkunst van Jean Marais Wat geen compliment voor Marais is JAN BRUSSE. Bijna een derde der huwelijken strandt Het verslag van de instelling voor Sociale Zorg en de Dienst voor Sociale Zaken te Zaandam bevat een schat van gegevens en feitenmateriaal, waarmee In het bijzonder de indirecte gevolgen van de ontzettende woningnood fel be licht worden. We doelen hierbij in de eerste plaats op de ontstellende cijfers over echt scheiding en kwaadwillige veTlating van het gezin, hetgeen in vele gevallen een gevolg is van de woningnood. Volgens dit verslag werden in 1956 in Zaandam 36# huwelijken voltrokken, maar ln niet minder dan 83 gevallen werd een bewijs van onve»mogen aan gevraagd, voor het verkrijgen van gratis rechtskundige bijstand voor echtschei ding of scheiding van tafel en bed. In verhouding tot het aantal gesloten huwelijken wil dit zeggen, dat niet min der dan bijna 28 pCt. van het aantal hu welijken alléén al in de sector van de onvermogenden Is misgelopen. Het to taal der gestrande huwelijken is der halve tenminste 1 op de 3 te schatten. Als een felle aanklacht wordt de wo ningnood een belangrijk# factor ge noemd hij het mislukken der vele hu welijken. De stichting „Bevordering Bescher ming Bevolking" heeft haar bureau ge vestigd in Het pand Parkstraat 105, Den Haag. Het Omvat de afdelingen Voorlichting, Documentatie, Propagan da en Administratie en zal binnenkort nog met een afdeling Werving worden uitgebreid. Als directeur treedt op de heer F. E. Hollander. De stichting stelt zich ten doel. aller eerst door middel van een doelmatig gerichte, eerlijke en zakelijke voorlich ting het Nederlandse volk te overtui gen van de noodzakelijkheid ener vrij willige organisatie ter bescherming van léven, have en goed tegen de gevolgen, die een moderne oorlog onafwendbaar voor de burgerbevolking met zich mee brengt. De hoofdinspecteur-directeur van de arbeid, ir. N. C. Winkel, zal zich nog deze maand naar Perzie begeven om daar aan de regering adviezen uit te brengen. De reis van de heer Winkel zal ongeveer vier maanden duren. Ook ir. C. A. Beukers, voormalig hoofd van de inspectie van de dienst Mynwezen in Indonesië, die met een aantal anderen er van verdacht werd, betrokken te zUn bij verduistering van kaarten en geologische documenten is dezer dagen in vrijheid gesteld. MEVR. F. S. VAN BALEN-KLAAR OVERLEDEN Te Laag-Keppel is, 91 jaar oud, over leden mevrouw F. S. van Balen-Klaar, eens een bekende baanbreekster voor vrouwenrechten. Negen zeelieden uit Cuba, Nederland, Noorwegen, Finland en Denemarken zijn gisteren een hongerstaking begon nen uit protest tegen hun detinering op een eiland in de buurt van Manilla in afwachting van hun repatriëring. De zeelieden, die door hun respectieve schepen achtergelaten zyn, hebben de Philippijnse immigratie-autoriteiten medegedeeld, dat zij geen voedsel tot zich zullen nemen als zij niet vrijgela ten worden. De Philippijnse immigratie- commissaris heeft de scheepsagenten ontboden voor een bespreking van de kwestie. Op de door de VN bijeengeroepen conferentie voor steun aan minder ont wikkelde landen hebben drie en veer tig landen zich bereid verklaard, in to taal 19.5 miilioen dollar bij te dragen. Verschillende landen moeten Vrijdag nog antwoorden, zodat men goede hoop heeft, het geste'de de! van tv'ntig mililoen dollar voor 1952 te bereiken. De VS sehónken evenals verleden jaar 12 miilioen Engeland moest zUh bijdra ge van 2.1 miilioen verlagen tot 1.3 miilioen. Nederland draagt evenals ver leden jaar 400.000 dollar bij. De plaatsvervangende vertegenwoor diger der V.S. in de permanente groep van de Noordatlantische verdragsorga nisatie (NAVO), vice-admiraal Jerauld Wright. krijgt het bevel over de Ame rikaanse vlootstrijdkrachten in het Oostelijk deel van de Atlantische Oce aan. Hij zal ook optreden als plaats vervangend opperbevelhebber in het Oostelijk deel van de Atlantische Oce aan en in de Middellandse Zee. GRIEKSE AMBTENAREN STAKEN Gistermorgen zijn in Griekenland meer dan 65.000 ambtenaren in staking gegaan. Zij eisen een aanzienlijke loons verhoging. De regering heeft krachtige maatregelen tegen de stakers aangekon digd Krachtens de grondwet en het ambtenarenstatuut zyn stakingen ver boden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 9