Twijfel aan de „doem" der twijfel
Revolutie in de Comédie Frangaise
DRIE OPPONENTEN TEGEN ONS
HOOFDARTIKEL
Wederwoord en overeenstemming?
De Marsdiep aan „Frits de Zwerver'' vierde zijn
de grond gelopen
zilveren ambtsjubileum
Jean Marais verscheen in het
Huis van Molière
Twee redenen
Tegenspraak
Naschrift
Honderden vrienden
kwamen naar Hoorn
Het publiek was in twee
kampen verdeeld
Tragedie van woningnood
„Bevordering bescherming
bevolking" heeft bureau
Nederlands arbeids-adviseur
naar Perzie
Ook ir. Beukers in vrijheid
gesteld
Zeelieden op Phillippijnen
in hongerstaking
Twintig miilioen dollar voor
onontwikkelde landen
Vice-adm. Wright krijgt
commando in Atl. Oceaan
■■oen wij in ons blad van Maand,» v-,
der twijfel" plaatsten wtataTwï d ,h^.4hoofdart'kel <>nd« -l>oem
reacties op het niveau van het ceweldlt *5? ,reactles I0nden kr«gen. Ernstige
behandelden. WU willen niet zealtn d f® 8 VaD onderwerp, dat wij
ter wil ie van pon iuJ 5 dat W,J oni« mening op papier zetten
ons volk hun oordeel tegenover het'ón 7° h°opt®n dat voorgangers van
WU rijn er daarom dankbaar \Lr L Z 7^7
Holland zijn zienswijze zo kort ZZlv t i pr(,<,,kanten uit Noord"
omdat het eaat om mogeUJk heeft geformuleerd. Dankbaar vooral,
Tde^en dwfngr_ EerT^di® °f a"en nu ber9ert on« «Jd *t
Geen twijfel!
[Maandag 4 februari stond er in de
Alkmaarsche Courant een hoofda: -
kei, dat tot opschrift droeg: Doem der
twijfel. Ik meen, na lezing daarvan Oat
ik het zowel aan da. Orüber, de Oost
duitse predikant, die op een gemeente
avond te Bergen sprak, als aan de daar
aanwezigen en verder aan allen, die het
probleem der bewapening niet perse
door een Oost- of een West-bril willen
zien, verschuldigd ben, om daarop een
antwoord te geven.
U schrijft over de communistische in
filtratie, die niet kan eindigen, dan bij
de volledige overgave van de mens aan
de staat op genade of ongenade. Ik
meen dat dit zo is, en ben in die me
ning versterkt door wat ds. Grüber
daarover uit eigen ervaring vertelde.
Het bolsjewisme is totalitair. Maar het
is bovendien een religie. Ons absoluut
verzet tegen het bolsjewisme is daar
om niet alleen politiek, maar juist ook
op grond van onze gehoorzaamheid aan
Christus. Van Hem alleen kunnen wij
de volkomen aanspraak op ons leven
erkennen en aanvaarden.
Ondanks deze houding kan het ech
ter toch gebeuren, dat men onze woor
den gaat misbruiken voor Bolsjewisti
sche reclame, of voor een minder dui
delijke infiltratie. Dit misverstaan vindt
voortdurend plaats en wij kunnen daar
alleen maar des te duidelijker onze
ware bedoeling tegenover stellen.
Maar als ik dan zie, dat ditzelfde
euvel ook aan de andere kant voor
komt en dat óns land, onze kerken en
onze bevolking worden ingepalmd door
een geesteshouding, die al evenmin
vrj, te pleiten is van totalitaire aan
spraken op de gehele mens, dan zeg ik:
neen. Als ik zie, dat het militairisme
niet alleen een onevenredig grote aan
slag doet op ons volks-budget, maar
ook de geesten dwingt in een scherpe
tweedeling Oost-West, dan zeg ik we
derom: neen, en dan is dat niet alleen
politiek, maar bovenal op grond van
onze gehoorzaamheid aan Christus.
En dan verstaat men ons óók niet en
spreekt men van een doemwaardige
twijfel. Want ik signaleer dit misver
staan waarvan ik overtuigd ben, dat
het niet bewu: t geschiedt op een
viertal punten in bovengenoemd hoofd
artikel.
1. U zegt, dat het communisme, nu
het weinig kans heeft, om op het ma
teriële gebied invloed te krijgen, ge
bruik maakt van het verschijnsel van
de oorlogsdreiging als consequentie van
d" Oost-West tegenstelling. Accoord.
Maar waar schuilt nu eigenlijk precies
uw bezwaar tegen de derde weg en te
gen het in Bergen gesprokene? Waar
om is dat de middenweg, die des dui
vels oorkussen ia en is het doemwa
dige twijfel? Js ik u goed begrijp, dan
is het, omdat dit de anti-communisti
sche gezindheid des volks afbreuk u
doen, en daarmee de militaire afweer
kracht, en dus tenslotte.... het totali
taire Westerse systeem, waarin wij ge
vangen zitten. Het misverstand is daar,
omdat u alleen maar kunt denken in:
Oost-West.
2. Waarom mag ds. Grüber niet spre
ken over de kans, die de kerk in Orst-
Duitsland nog heeft, om een levend ge
tuigenis te geven en in blijdschap te
belijden dat Christus haar Heer is?
„Men" zal zeggen: het valt dus nog vel
wat mee daar in het Oosten. En dat is
funest. Maar als ik spreek over het le
ven der eerste christenen en over hun
geloofsblijdschap, dan behoef ik toch
ook niet in de eerste plaats bang te
zijn, dat men zal denken: Die keizer
Nero was dus nog niet zo kwaad. Ds.
Grüber liet ons niet in het onzekere
over de tegenwoordige „keizer Nero
Maar hij koos voor een andere Heer,
en sprak daarover met warmte Da
doet hij daarginds zolang hij het nog
kan, en dat deed hij hier.
3. Zeer ernstige bezwaren heb ik
tegen het gebruik, dat u maakt van het
verhaal van de tempelreiniging, aan
het einde van uw stuk. Want daarin
doet u zelf, wat u in anderen veroor
deelt U suggereert hier niet ond^"
lijk, dat Christus in onze omstandighe
den wèl zou kiezen en niet in de doem
der twijfel zou blijven steken Hu zou
voor het Atlantisch Pact hebben geko
zen!! Neen, zo zégt u het met, ma
wie leest het er anders uit?
4 Aan het slot tekent u de houding
van „de derde weg" en de houding zo-
als die in Bergen op 31 Jan u'*wa™
als een „twijfel aan de juistheid van
eigen houding". Als men
in de tweedeling, kan men m
niet anders spreken dan zo Maar
hen, die een andere Meedeling hebben
aanvaard, ni. vóór of Zekel'
is er geen sprake van twyJ';
het is niet altijd even gemakkeUjk o
in te zien, welke practische beslis»»*
uit het kiezen vóór Christus moet
voortvloeien. Maai* zij, die me
blemen hebben geworsteld «"tenslotte
hebben gekozen, zodat ztl zegê. eest
Oost. noch West, zijn niet je meest
twijfelmoedigen van om volk„
Bergen
WAAR aanleiding van Uw artikel
„Doem der twijfel" in Uw blad van
4 Februari wend ik mij tot U met de
volgende opmerkingen.
Ik kan mij voorstellen, dat U op
grond van Uw opvatting t.a.v. het con
flict Oost-West Uw waarschuwing laat
horen tegen het communisme en tégen
alles, wat tegenover het communisme
een „half" of twijfelend geluid ten bes
te geeft. Toch geloof ik, dat U de
uitingen van enkele door U aangehaalde
vertegenwoordigers van de Protestantse
Kerk in Nederland en Oost-Duitsland
niet geheel billijk beoordeelt Dat vele
leden van de Kerk, o.a. ook diverse
predikanten, niet zo fel stelling kun
nen nemen tegen „Oost" als politieke
partijen of dagbladen dat doen, zit hem
niet in hun communisme: U zult het
met mij eens zijn, dat er weinig com
munisten voorkomen in de Nederlandse
Hervormde Kerk en in de Evangelische
Kirche in Duitsland, om bij de door U
aangehaalde voorbeelden te blijven. Het
zit hem ook niet in hun twijfel, welk
regeringssysteem de voorkeur verdient:
de Westerse democratie of het commu
nisme; ze weten wel beter.
De reden hiervoor is m.i. van twee
ërlei aard. In de eerste plaats moet
ieder, die in de Kerk naar de bood
schap van Christus luistert, terug
schrikken voor de consequentie van een
kiezen in alle beslistheid tegen Oost:
het afschrijven van de ménsen, die
daar in het Oosten wonen. „Rusland
wordt bewoond en geregeerd door mén
sen, voor wie Christus ook gestorven
is", pleegt Martin Niemöller te zeggen.
Wij hebben Christus te volgen, die zijn
woord van redding heeft voor allen. U
vergist zich, wanneer U beweert dat
Christus ons op dit terrein tot keuze
dringt. Inderdaad, HU leert ons, dat
het hele leven kiezen is: nl. tussen ge
loof en ongeloof, tussen gehoorzaam
heid aan God en gehoorzaamheid aan
de boze. Maar tussen politieke mach
ten kiest HU niet: HU was er voor Is
raëlieten en Romeinen, voor Joden en
Samaritanen, en Hij is er voor Ameri
kanen en Russen, en voor allen op de
zelfde manier. Mogen zijn volgelingen
dan wel gaan kiezen? Dat zou slechts
geoorloofd zijn, wanneer Amerika de
gehoorzaamheid aan God en Rusland de
gehoorzaamheid aan de boze vertegen
woordigde. Maar zo wit is Amerika en
zo zwart is Rusland niet, en geen en
kele andere politieke macht.in Gods
oog dan. Ik geloof, dat een christen dit
niet anders kan zien.
U haalt aan, dat Christus niet twij
felde, toen Hij de geldwisselaars uit de
tempel Joeg. Zo zouden zUn volgélingen
nu iemand, die met een kist negotie in
een kerk stond te venten daaruit moe
ten verjagen; en dat zouden ze zonder
twijfel doen. Het lijkt mij echter niet
geoorloofd, dit bijbelverhaal toe te pas
sen op het conflict Oost-West, dat op
een totaal ander niveau ligt.
In de tweede plaats zien wij grote
gevaren in een absolute keuze tegen
Rusland, omdat daarmee de Kerk par
tij zou worden in een eventuele derde
wereldoorlog. Dat kan en mag de Kerk
nooit zUn: zij kan alleen maar getui
gen tegen het helse, alle menselijke
waardigheid en liefde vernietigende be-
drijf, dat de moderne oorlog is. En hier
past de Kerk m.i. een besliste keuze.
Tenslotte: is het geen reden, om ons
teverheugen, dat er in Oost-Duitsland
momenteel nog practisch geen Christen
vervolging is? Is het niet prachtig, dat
daar een intens levende Protestantse
Kerk werkt die zich door de commu
nistische tegenwerking niet laat inti
mideren, zoals Pfarrer Grüber ons dat
vertelde? Spreekt het niet vanzelf, dat
de predikanten in de Oostzone daar
willen blijven en niet door een vlucht
naar het Westen hun gemeenten in de
steek willen laten? Ik vermoed, dat de
meesten van hen zullen blijven, ook als
de communisten regelrechte Christen
vervolgingen zouden gaan beginnen,
want dan juist hebben hun gemeenten
hen nodig. En Christus heeft gezegd: „In
de wereld zult gU verdrukking hebben,
maar hebt goede moed: Ik heb de we
reld overwonnen".
Ik hoop, dat ik U iets heb kunnen
laten zien van wat de mensen in de
wereldkerk beweegt wanneer zü spre
ken over het conflict van Oost en West.
J. IRIK, Twisk.
t/ERGUN mU 6611 enkel woord van te-
genspraak tegen uw artikel .Doem der
twijfel" in uw nummer van j.1. Maan
dag Eerlyk gezegd is datgene wat U
schreef en wat wU tegenwoordig van
alle kanten te horen en te lezen krUgen.
één van de dingen, die mU in onze tijd
benauwen en ontstellen. Het is dus 20-
ver gekomen, dat wij moeten kiezen, en
dan natuurlük voor Amerika en het
Westen en dat «n hierop komt het
aan - dat wü na die keuze niet meer
mogen twUfelen. Wie tóch twijfelt of
criüek levert is óf crypto-communist
öf bU ligt op een oorkussen des duivels,
Maar met deze kenschetsingen doet U
veel mensen, en niet alleen intelleuctu-
elen, een groot onrecht aan.
Het is mogelijk om anti-communist te
te lijn en toch tegelijk de weg, die het
Westen en ook Nederland gaan, af te
wijzen. Men kan dat doen als Christen
en als humanist. Maar niemand heef!
het recht om dergelijke mensen, die
trouw aan Jezus Christus of trouw aan
menselijke waarden stellen boven trouw
aan het Westen, te beschuldigen van een
heimelijk bevorderen van het Commu
nisme. Dat communisten som» van hun
woorden misbruik maken voor hun pro
paganda is bekend. Maar ik behoef toch
niet bij elk woord van twijfel en critiek
eerst mezelf af te vragen, of een com
munist mUn woorden kan verdraaien en
misbruiken.
Hopelijk wilt U in ons leer beslist
eenzijdig voorgelicht Nederland (ik
denk hierbU alleen nog maar aan de
kwestie van de Duitse herbewapening!
ook dit geluid in uw krant tot zijn
recht laten komen. Er zijn meer men
sen, die met deze dingen zitten, dan
men oppervlakkig gezien, zou verwach
ten.
B. J. MEYER. Anna Paulowna..
r^EZE drie stukken hebben, zoals de
aandachtige lezer zal hebben opge
merkt, één punt gemeen. Er zyn drie
anti-communisten aan het woord. Dat
staat vaat. Niettemin weigeren de
schrijvers gedrieën de „tweedeling"
Oost-West als een realiteit te aanvaar
den. Doet men zulks, dan volgt daaruit,
logischerwijs, dat er geen keus mogelijk
is of liever, dat men aan het zoeken
gaat naar een derde weg, die wjj onder
de huidige omstandigheden slechts als
funest kunnen zien.
Laten wij tot goed begrip meegaan
net de stelling, die alle schrijvers, zq
het anders geformuleerd, onder woorden
hebben gebracht. Er is wel een twee
deling, zeggen zij, doch die ligt niet
tussen Oost en West, maar in de keus
vóór of tegen Christus. Daarin, ver
klaart Ds. Bekius, is geen sprake van
twijfel. En Ds. Irik stelt de keus tussen
geloof en ongeloof.
Welaan, dus vóór Christus en tegen
het ongeloof, nemen wU aan. Het is ons
om het even, want de vraag waar dat
Christendom in vrijheid kan bloeien of
waar dat ongeloof (de staat: een religie)
bewust en als langzaam werkend ver
gif wordt gepropageerd, behoeft, dunkt
ons niet eens te worden beantwoord.
Tot zover kan er tussen de schrijvers
en ons géén verschil van opvatting be
staan.
Maar de wereldsituatie van vandaag
vereist practisch inzicht. Zoals het
Christendom een practisch geloof is, dat
zUn weerslag dient te vinden in het
leven van alle dag. De Kerk van Chris
tus is een strijdende kerk.
De schrijvers zullen ons niet kwalijk
nemen, dat wU niet alle argumenten
stuk voor stuk kunnen behandelen.
Slechts een greep.
Wij hopen, dat Ds. Bekius, nu hU zijn
stuk herleest, wil inzien, dat hU te ver
ging, toen hU de totalitaire staatsal-
macht van Rusland vergeleek met tota
litaire tendenzen in het Wésten. Want
daar is die twijfel weer, die wellicht in
de hoofden van geschoolde denkers mag
opkomen, maar welker getuigenis tegen
over de gemeente (of het volk) belem
meringen opwerpt, die dat volk zelf niet
uit de weg kan ruimen! Die doem, Ds.
Bekius, kleeft aan uw twijfel. Die doem
wordt opgeroepen door de stelling, dat
in Oost-Duitsland een blij geloof wordt
beleden. Want waarom dan niet vurig
gebeden om een Russische bezetting, op
dat wij die blijdschap zullen erlangen?
Dezelfde blUdschap dan als tussen 1940
en 1945.
De mijnenveger „Marsdiep" is gister
ochtend even buitengaats DelfzUl op
een zandplaat gelopen.
De mUnenveger „Marsdiep" is gister-
een zandplaat gelopen. Het schip is
gisteravond half zeven vlotgetrokken.
De „Marsdiep" was op weg van Den
Helder naar DelfzU', om een mUn te
vegen die daar in de vaargeU ligt.
Op verzoek van Prins Bernard
werd jacht uitgesteld
De Koninklijke Nederlandse Jacht-
vereniging had voor Zaterdag een jacht
1 'tgeschreven in de Achterhoek, waar
aan o.a. prins Bernhard zou deelnemen.
Op verozek van de prins, die „Master"
is van deze jachtvêreniging en te ken
nen heeft gegeven, dat hij in verband
met het overlijden van Koning George
Zaterdag niet wenst deel te nemen,
heeft het bestuur besloten de jacht uit
te stellen tot 23 Februari.
En Gij, Ds. Irik, duft Ge soms vol
houden. dat de Kerk in die jaren géén
partij heeft gekozen tussen geloof en
ongeloof, gehoorzaamheid aan God en
gehoorzaamheid aan den boze? Ge weet
wel beter.
Wilt Qe die kepze? WU zeiden het
reeds; het is ons om het even. Maar
kiezen Zult Ge terwille van al diegenen,
die U lief zijn, terwille van uw gemeen-
tenaren, terwille van óns volk. En vóór
de VrUheid, die U allen toestaat te
schrijven, wat U goeddunkt! Dat de ver
dediging van die vrijheid ons in het
Westen belemmeringen oplegt, wie zal
het ontkennen. Wij moeten er vrede
mee hebben.
Het is, Ds. Meyer, niet mogelijk,
anti-communist te zUn en tegelijk de
weg van het Westen af te wijzen. Wy
zouden willen vragen of Ge weet wat
het midden houdt tussen een appel en
een peer? Welnu.
Tenslotte nog dit: Wij hebben de stel
lige indruk, dat het essentiële verschil
tussen onze opponenten en oris maar
gering is; indien zij Willen aanvaarden
mét ofis. dat alle levèn kielen is: voor
het geloof, tegen het ongeloof. Is het
dan onbescheiden onzerzijds er aah toe
te voegen: d s voor het Westen en
tegen het Oosten. Omdat dat de prac'
tUk is!
Moge deze polemiek verhelderend
hebben gewerkt!
QKDER waarlijk enorme belangstelling
heeft ds F. Slomp, gereformeerd pre
dikant in algemene dienst te Hoorn, en
landelijk bekend onder zUn alias uit de
illegaliteit „Frits de Zwerver", gisteren
zijn zilveren ambtsjubileum gevierd.
Honderden vrienden uit alle delen des
landa waren naar Hoorn gekomen om
de predikant geluk te wensen. Het feest
was eigenlijk tweeledig, want hoewel
de offielële datum al een paar maanden
is verstreken, vierden de heer en me
vrouw Slomp tevens hun zilveren brui
loft
Het feest begon met een receptie in
een der parkzalen en onder de honder
den, die de heer en mevrouw Slomp de
hand kwamen drukken, zagen wy na
tuurlijk een groot aantal mensen uit
de illegaliteit. Van hen noemen wij prof.
dr ir H. van Riessen uit Delft, destijds
leider van de L.O. L.K.P. Voorts kop
stukken uit de Trouw-groep, pater
Apeldoorn (pater Victor) uit Rotterdam
en de weduwe van Johannes Post. Ook
waren er mensen uit de vorige ge
meenten van ds Slomp, Nieuwlande en
Heerrtse, en dan natuurlijk tallozen uit
de omtrek. Na de receptie was er een
reünie van de kameraden uit de ille
galiteit. Dit samenzijn had een buiten
gewoon geanimeerd verloop en er werd
de jubilaris een radiotoestel aangebo
den. Om de herinnering aan de wilde
dagen van weieer nog eens op te frissen
werd er zelfs nog een overval in scène
gezet, waarbij de man, die de consump
tiebonnen uitdeelde, het moest ont
gelden. 's Avonds was de grote Park
zaal tot de laatste plaats bezet en velen
moesten genoegen nemen met een stoel
in de Zijzaal De jubilaris sprak een
gedachtenisrede uit. Waarvoor hij als
motief had gekozen vers 14 van Gala
tend: „Maar het zij verre van mU. dat
ik iou roemen anders dan in het kruis
van onze Heer Jezus Christus, door
welke de wereld mij gekruisigd is, en
ik der wereld." Na de gedachtenisrede
Van ds Slomp heeft een lange rij van
sprekers het woord gevoerd. Er werden
bovendien nog diverse cadeaux aange
boden.
Kokend jaagt het water van de „Gard", die buiten haar oevers is getreden,
door de straten van het Franse dorpje Peyrorade
Qe Comédie Frangaise is in Parijs een eerbiedwaardige instelling. In de oude,
historische schouwburg, waar deze beroemde troep speelt, waart nog de
geest van Molière stond. Als toneelspeler te mogen behoren tot die Comédie
Frangaise, is de hoogste eer, die een acteur te beurt kan vallen. Als nog levend
schrUver door de Comédie gespeeld te worden, Is de grootste bekroning, die een
toneelschrUver zich kan indenken. De Comédie is het symbool van het klassiek
gespeelde, grote toneel. Avantgardistische opvattingen zullen er geen kans krU
gen. Daarvoor is dit vermaarde staatstheater te conservatief. Maar wie de grote
klassieken op hun best wil zien spelen, gaat naar het theater van de Comédie
aan het einde van de Avenue de 1'Opéra, vlak bU het Louvre.
medie plaats gehad. Stelt U zich voor,
dat een gedeelte van dat mondaine
publiek het plotseling nodig geoor
deeld heeft om toch naar de Comedte
te gaan. En wel omdat een acteur,
die het als één der hunnen beschouwt
op de planken van het Huis van Moliè
re zou verschenen. Wij bedoelen de be
kende Franse filmacteur, de held vaD
alle Franse meisjes, die nog geen twin
tig zUn. Jean Marais. Jean Marais
werd door de directie van de Comédie
Frangaise geëngageerd, accepteerde, en
kreeg tot taak Britannicus van Racine
te gaan spelen, regisseren en de dé
cors ervoor te tekenen. Jean Marais
die slechts op het toneel behoeft te
verschijnen om volle zalen te trekken
en die voor het spelen van een hoofd
rol in een film een dikke honderddui
zend gulden krijgt, trok bijzonder ern
stig aan het werk om deze zeer moei
lijke opgaaf zo goed mogelijk te vol
brengen Hij wist, dat het Comédie
Frangaise-publiek hem meer voor een
mooie jongen met vlotte toneelmanie
ren dan voor een groot acteur hield
En nu wilde hij in het hol van de
leeuw gaan bewijzen, waartoe hij in
staat was. Wekenlang sloot hij zich op
in de woonschuit in de Seine, waar
hy woont en hU studeerde.
LIET Théatre Frangais heeft een
eigen publiek. Veel oudere mensen
met een gevestigde toneelcultuur en
veel studenten, die het goede toneel
willen leren kennen. Dit vaste pu
bliek van de Comédie heeft niet het
brillante, het lichtelijk snobistische
van de Parijse boulevardtheaters. In
de Comédie ziet men weinig jurken
van Jacaues Fatb of van Christian
Dior. Maar men vindt er wel de men
sen, die menen, dat iemand zonder to
neel niet kan leven.
Wat men noemt het mondaine pu
bliek, het Tout Paris, dat bij iedere
grote première aanwezig is, meer om
gezien te worden dan om zelfs te zien,
gaat êigenlijk niet naar de Comédie
Frangaise. Dit publiek zou voor geen
goud een première bU Jean Louis Bar-
raut missen Maar het Théatre Fran-
gais met zUn tradities van drie eeuwen
Frans toneel vindt het wat stoffig,
misschien zelfs wel een beetje verve
lend. Zoals het publiek van de Como
die het snobisme van het Tout Paris-
publiek rtiet kan verdragen.
Ernstige voorbereiding
nEZER DAGEN heeft er echter een
revolutie in de achtenswaardige Co-
UET PUBLIEK van het Théatre
Frangais, maar vooral ook de acteurs
en actrices van de Comédie bleven
spectisch. Jean Marais moest niet den
ken, dat zijn grote populariteit in het
eerbiedwaardige huis van Molière veel
zou doen. En zo kwam de grote avond
Van te voren werden er veldslagen
gelevrd om plaatsen te kunnen be
machtigen. Het vaste publiek van de
Comédie moest zich met hand en
tand tegen de aanvallen van het mon
daine Jean Marais-publiek verd°dlgen.
Het resultaat Was, dat het aantal
plaatsen verdeeld werd.
Voordat het doek opging, waren de
twee soorten publiek duidelijk te on
derscheiden. Dat van de Comédie met
keurige, maar niet geheel moderne
pakken en jurken, dat van Jean Ma
rais met elegante, maar niet altijd be
scheiden gewaden.
Verdeelde meningen.
MA de eerste minuten bleek al, dat
Jean Marais niet geprobeerd had "t
beroemde stuk van Racine op een
moderne wijze te brengen. Hij speel
de het strak en hU zocht kennetyn
een oplossing om zichzelf te blijven
en de geest van de Comédie toch niet
te schokken. Het gevolg was, dat zijn
publiek hem ware ovaties bracht,
maar dat het Comédie-publiek duide
lijk protesteerde. Het vond, dat Jean
Marais' stem niet eens vol genoeg
was om de zaal te vullen en dat Ra
cine kippenvel gekregen zou hebben,
wanneer hij zijn stuk zo gezien had
Daarom klapte het des te harder, wan
neer de vaste en geliefde acteurs van
de Comédie opkwamen. Het andere
publiek klapte daarna echter weer des
te harder voor hun held.
Zo werd het een rumoerige avond,
hetgeen in de Comédie Frangaise in
de drie eeuwen van haar bestaan nog
maar heel weinig is voorgekomen. En
de kranten schreven de volgende mor
gen meer over die rumoerigheid dan
over de toneelkunst van Jean Marais
Wat geen compliment voor Marais is
JAN BRUSSE.
Bijna een derde der
huwelijken strandt
Het verslag van de instelling voor
Sociale Zorg en de Dienst voor Sociale
Zaken te Zaandam bevat een schat van
gegevens en feitenmateriaal, waarmee
In het bijzonder de indirecte gevolgen
van de ontzettende woningnood fel be
licht worden.
We doelen hierbij in de eerste plaats
op de ontstellende cijfers over echt
scheiding en kwaadwillige veTlating
van het gezin, hetgeen in vele gevallen
een gevolg is van de woningnood.
Volgens dit verslag werden in 1956 in
Zaandam 36# huwelijken voltrokken,
maar ln niet minder dan 83 gevallen
werd een bewijs van onve»mogen aan
gevraagd, voor het verkrijgen van gratis
rechtskundige bijstand voor echtschei
ding of scheiding van tafel en bed.
In verhouding tot het aantal gesloten
huwelijken wil dit zeggen, dat niet min
der dan bijna 28 pCt. van het aantal hu
welijken alléén al in de sector van de
onvermogenden Is misgelopen. Het to
taal der gestrande huwelijken is der
halve tenminste 1 op de 3 te schatten.
Als een felle aanklacht wordt de wo
ningnood een belangrijk# factor ge
noemd hij het mislukken der vele hu
welijken.
De stichting „Bevordering Bescher
ming Bevolking" heeft haar bureau ge
vestigd in Het pand Parkstraat 105,
Den Haag. Het Omvat de afdelingen
Voorlichting, Documentatie, Propagan
da en Administratie en zal binnenkort
nog met een afdeling Werving worden
uitgebreid. Als directeur treedt op de
heer F. E. Hollander.
De stichting stelt zich ten doel. aller
eerst door middel van een doelmatig
gerichte, eerlijke en zakelijke voorlich
ting het Nederlandse volk te overtui
gen van de noodzakelijkheid ener vrij
willige organisatie ter bescherming van
léven, have en goed tegen de gevolgen,
die een moderne oorlog onafwendbaar
voor de burgerbevolking met zich mee
brengt.
De hoofdinspecteur-directeur van de
arbeid, ir. N. C. Winkel, zal zich nog
deze maand naar Perzie begeven om
daar aan de regering adviezen uit te
brengen. De reis van de heer Winkel
zal ongeveer vier maanden duren.
Ook ir. C. A. Beukers, voormalig
hoofd van de inspectie van de dienst
Mynwezen in Indonesië, die met een
aantal anderen er van verdacht werd,
betrokken te zUn bij verduistering van
kaarten en geologische documenten is
dezer dagen in vrijheid gesteld.
MEVR. F. S. VAN BALEN-KLAAR
OVERLEDEN
Te Laag-Keppel is, 91 jaar oud, over
leden mevrouw F. S. van Balen-Klaar,
eens een bekende baanbreekster voor
vrouwenrechten.
Negen zeelieden uit Cuba, Nederland,
Noorwegen, Finland en Denemarken
zijn gisteren een hongerstaking begon
nen uit protest tegen hun detinering op
een eiland in de buurt van Manilla in
afwachting van hun repatriëring. De
zeelieden, die door hun respectieve
schepen achtergelaten zyn, hebben de
Philippijnse immigratie-autoriteiten
medegedeeld, dat zij geen voedsel tot
zich zullen nemen als zij niet vrijgela
ten worden. De Philippijnse immigratie-
commissaris heeft de scheepsagenten
ontboden voor een bespreking van de
kwestie.
Op de door de VN bijeengeroepen
conferentie voor steun aan minder ont
wikkelde landen hebben drie en veer
tig landen zich bereid verklaard, in to
taal 19.5 miilioen dollar bij te dragen.
Verschillende landen moeten Vrijdag
nog antwoorden, zodat men goede hoop
heeft, het geste'de de! van tv'ntig
mililoen dollar voor 1952 te bereiken.
De VS sehónken evenals verleden jaar
12 miilioen Engeland moest zUh bijdra
ge van 2.1 miilioen verlagen tot 1.3
miilioen. Nederland draagt evenals ver
leden jaar 400.000 dollar bij.
De plaatsvervangende vertegenwoor
diger der V.S. in de permanente groep
van de Noordatlantische verdragsorga
nisatie (NAVO), vice-admiraal Jerauld
Wright. krijgt het bevel over de Ame
rikaanse vlootstrijdkrachten in het
Oostelijk deel van de Atlantische Oce
aan. Hij zal ook optreden als plaats
vervangend opperbevelhebber in het
Oostelijk deel van de Atlantische Oce
aan en in de Middellandse Zee.
GRIEKSE AMBTENAREN STAKEN
Gistermorgen zijn in Griekenland
meer dan 65.000 ambtenaren in staking
gegaan. Zij eisen een aanzienlijke loons
verhoging. De regering heeft krachtige
maatregelen tegen de stakers aangekon
digd Krachtens de grondwet en het
ambtenarenstatuut zyn stakingen ver
boden.