Honderd jaar geleden verging de
stoomboot „Birkenhead"
Anton H. Molkenboer tachtig jaar
Weinig Australie-emigranten gaan
naar de boerderij
Klassiek drama van doodsverachting
discipline en ridderlijkheid
Het Elfje
ïilJCen PleCdtige her<,enkin^ie"8t
grote deel het leven liet, is er het beste bewijs 72"dat'lt'ÏLriSk Ïi Jeke"
tot de verbee,dinK spreekt die het
Niemand dacht aan
zich zelf
Laag water opdeWadden
Postboot en beurtschepen
vastgelopen
ANWB vraagt om afdoende
oplossing te Wassenaar
A/gemene angst voor eenzaamheid
Sober en actief leven
Uk*. - - ■*-
afm, l - m
Hollandse boer wil wel
aan stadsrand werken
Ambonezen overwegen een
civiel proces
O.E.E.S. bestudeert de
Franse invoerpolitiek
Morgen verkiezingen in
Zuidwest-Duitsland
'Van onze correspondent in Zuid-Afrika)
QP 26 FEBRUARI 1852 verging bU Danger Ponit in de Valsbaai (Z -Afrika) de
1400 ton metende Engelse rarters(nnmh„ 4 valSDa»' (/-Afrika) de
u a raderstoomboot „Birkenhead-, de eerste ijzeren
stoomboot die voor de marine was gebouwd Het feit a
a «couuwa. Met feit, dat thans honderd iaar
Tijithpjfi der a" p weergaloze doodsverachting en de sublieme rid-
derlgkhe.d der opvarenden van de Birkenhead heeft voor altijd een wet ge
schreven in het geweten van iedere zeeman: dat bij een ramp allereerst vrou
wen en kinderen worden gered en dat alle mannelijke opvarenden, indien nodig,
sich daarvoor, in koene discipline hebben op te offeren
TN DIE Februarimaand van het jaar
1 1852 waren er gevechten aan de
gang op de grenzen van Kaapprovin
cie en Transvaal; de achtste kaffer
oorlog woedde in alle felheid en de
commandant der Engelsen, Sir Harry
Smith, had dringend om versterkingen
gevraagd. Voor een deel waren die
verse troepen uit Engeland gekomen
op de Birkenhead. De rest van de
troepen zou het schip opnemen in Si-
monsbaai. En dat gebeurde. Twee da
gen lag de nieuwe oorlogsbodem daar
voor anker om, behalve de troepen,
ook kolen en proviand aan boord te
nemen.
Om zes uur in de avond van 25 Fe
bruari 1852 lichtte het schip het anker
en voer uit, bij schitterend weer en
kalme zee, in de richting van Port
Elizabeth. Dat zou de laatste haven
zijn, die de Birkenhead aandeed alvo
rens binnen te lopen in de monding
van de Buffalo-rivier, waar de soldaten
moesten debarkeren. Er waren 630 zie
len aan boord, vrijwel allen militairen.
Maar een aantal dier mannen had zijn
gezin meegenomen; in totaal waren
het twintig vrouwen en kinderen.
LIIJ zat met een blij gelaat op de rand
van het zwembassin, terwijl zijn
bleke benen in het water bungelden.
Beneden zijn middel was het een bur
germannetje, maar daarboven een
verbeterd soort kettingworstelaar.
Jammer, dat zulke mensen geen lange
broeken in het zwembad moeten dra
gen. Inmiddels overzag hij met veld
heersblik het bad en toen wij naast
hem opdoken keek hjj ons aan alsof
We met een gek hoedje op zomaat een
stafvergadering waren binnengelopen.
Zijn ogen vernauwden zich tot spleet
jes en toen kwam de herkenning. „Ik
was 'n klein beetje an 't observeer-
tiere", sprak hij, ons de hand reikend.
Zijn blik waarde naar de duikplank
waar een meisje met badpakfragmen
ten veelbelovende hlnk-stap-spronge-
tjes uitvoerde, zonder nochtans te
duiken. Nu was het ons bekend, dat
de heer Sokkenwater {want hij was 't)
geen scherp gezichtsvermogen had en
dat hij in de welgeklede maatschappij
een bril met telescooplenzen droeg.
We verdachten hem nu dus met enig
recht van bedriegerij: óf hier, óf daar
buiten. Vooral toen hij zei: ,,'t Is puur
zo'n knapperd, dat maidje", wroette de
angel van het wantrouwen bepaald
hinderlijk in ons gemoed, ,,'k Zif 'r al
de hille taid naar te kaike", consta
teerde de heer Sokkenwater. ,,'t Is 'n
allemachtig pittig kind! Mot ïe zulke
biene zien.' De jongedame poogde nu
niet direct haar benen te verbergen.
Ze zwiepte ze elegant omhoog en al
met al \as het heel wat erger dan die
naakte plaatjes voor de badinrichting
fan Alphen, die B. en W. daar niet
wilden hebben. Kijk, daar balanceerde
ze op één been, blijkbaar met de be
doeling om te duiken. Doch dat ge
beurde niet. We prezen ons gelukkig,
dat handel in blanke slavinnen in dit
land verboden is; ook al omdat ons
zakgeld dergelijke aankopen als die
van de soepele juffrouw op de spring
plank niet zou toestaan. Ongetwijfeld
wist hemeisje indruk te maken. Kijk
ze nou haar toeuallige achtergrond be
nutten! Daar stond namelijk op het
eind van die duikplank (tegen de muur
uiteraard) een houten en loden pop,
die mensenredders-in-wording ge
bruiken bij hun oefeningen. Stram, zo
als het een houten pop betaamt, stond
het ding daar, de afgeschilferde ka
ken stupide naar boven geheven. Zijn
staken van benen waren gewoon
lachwekkend. De loden verrader was
er een knapperdbij. En tegen dat
décor dartelde ons slavinnetje, pardon,
dat meiske, met een souplesse, dat we
even rilden. Daar stond ze naast de
houten imitatie-drenkeling. Eén spron
getje, en daar danste ze lichtvoetig
over de veerplank, om zacht Wiepend
terug te lopen naar de houten Klaas.
Een elfje met badmuts en enig textiel
,,'t Is 'n Venus!", zeiden we klassiek
tegen Sokkenwater, die al in trance
was. Hij knikte bewogen. „Dat zulke
skoónhaidies bestaan kennel", fluister
de Hij.
We begrepen nu, dat het belet op
de springplank het preludium was tot
een fenomenale duik van d"t godinne
tje. Ze zette zich af tegen de houten
drenkeling.... een dierlijk-schone
'sprong en daar zweefde ze al. Toen ze
in het water erecht kwam was het.
alsof ze dat slechs tot ons genef deea;
ze had ook kunnen blijven zweven,
desgewenst.
Sokkenwater en wi) zuchtten diep.
„Fantastisch", lispelden U>ü; over het
water zoekend vaar het ranke silhoue
van de Elf. Sokkenwater heek nog.
steeds vervoerd naar de
zij eens gestaan had. „n Sk,ttr
kind!", lispelde hij. ,,'k Ben blaid dat
die iene kerel d'rof J*:®
kon 't maisie amper zienWe kunnen
ons vergissen, maar U'e zagen naa.
zéker, dat de Houten Klaas een knin-
oogje gaf en dat hij een grijns op zijn
geverfd gelaat had.
De kapitein hield koers dicht onder
de kust, om zo snel mogelijk de troe
pen te bestemder plaatse aan land te
kunnen brengen. Maar zijn haastige
spoed was minder dan ooit goed, hij
voer te dicht onder de kust.
Op de rots
70 NADERDE de Birkenhead tegen
het ochtendgloren Dangèr Point,
waar een lange, rotsige uitloper zich
over een afstand van ruim een mijl
dicht onder de golven in zee uitstrekt.
Er_ in 1852 was er op die plaats nog
géén vuurtoren
De ramp kwam geheel onverwacht.
Op de rotsen, een mijl uit de kust, liep
de Birkenhead in de vrcege ochtend
van 26 Februari 1852 omhoog. Een
schok.... een snel ontwakeneen
lek in de romp.... Het water stroom
de met ontembare kracht naar binnen
en de vuren werden in minder dan
geen tijd gedoofd. Degenen, die in het
onderste ruim hadden geslapen, ver
dronken de anderen renden naar
het dek. Daar heeft zich toen een won
der van discipline en massale zelfbe
heersing afgespeld. Want de soldaten
stelden zich in het gelid op als gold
het een parade. Sommigen werden aan
de pompen gezet, anderen kregen op
dracht de reddingboten te strijken.
Slechts drie boten konden te water
worden gebracht en de eerste daarvan
werd ogenblikkelijk toegewezen aan
de vrouwen en kinderen. Terwijl de
soldaten keurig aangetreden bleven
staan, gingen de wanhopige vrouwen
en de schreiende kinderen in de boot.
Ook de twee andere boten werden snel
bemand en verlieten, tegen de bran
ding optornend, zo snel als mogelijk
was de plaats van de ramp. En nog
altijd stonden daar honderden militai
ren correct aangetreden. Tien minu
ten na het omhoogvaren brak de Bir
kenhead; één der masten kwam om
laag en doodde tientallen mannen aan
het dek. Toen kwam het bevel: „Every
man for himself!"
HE DRIE reddingboten dobberden nog
in de onmiddellijke nabijheid en zij
waren reeds overvol. Eén der officie
ren een held wiens naam onbekend
gebleven is begreep op het laatste
moment wat er gebeuren zou als de
ruim vijfhonderd soldaten te water
zouden springen in een laatste, despe
rate poging om de nog in de nabijheid
liggende boten te bereiken. Met twee,
drie stappen stond hij voor de aange
treden soldaten en bezwoer hen, om
der wille van de vrouwen en kinderen
niet van boord te gaan. „Gij moogt hun
leven, dat nu gered is, niet in de waag
schaal stellen!" zo'schalde zijn heldere
stem. Stram bleven de vijfhonderd
soldaten de dood in iet gezicht kijken,
niet één van hen sprong over boord.
Een paar minuten later zonk de ge
broken Birkenhead weg in de koken
de golven en schoten de haaien toe
op hun hulpeloze prooien. De meesten
van de mannen raakten verward in
het ondoordringbare zeewier en ver
dronken of werden verscheurd door
de zeemonsters.
Van de 630 opvarenden lieten er 438
het leven. Hunner is de onvergankelij
ke glorie van dappere ridderlijkheid,
die de ondergang van de Birkenhead
gemaakt heeft tot een klassiek drama
van menselijke grootheid en zelfopof
fering.
De leden van het nieuwe Egypti
sche kabinet werden door Koning
Faroek beëdigd. Minister-president
Hilaly Pasha (midden voorste rij)
en zijn ministers vooT het Kabbeh
Paleis.
De scheepvaart op de Wadden onder
vindt de laatste dagen weer grote hin
der van de lage waterstand. De postboot
van Schiermonnikoog naar Oostmahorn
kon gistermorgen niet meer vertrekken.
Een poging hiertoe leidde tot een stran
ding. De reddingboot Insulinde uit Oost
mahorn heeft de passagiers van de post
boot overgenomen en deze naar de
vastewai gebracht.
Drie beurtschepen, die uit Harlingen
naar Ameland vertrokken, liepen op
het Wad vast. Een amphibievaartuig
heeft vijf en twintig passagiers en ook
de post van het eiland in vier tochten
naar de vaste wal gebracht.
Ook gisteravond heeft de redding
boot Insulinde een reis heen en terug
naar Schiermonnikoog moeten maken.
Twintig passagiers en enige vracht
werden er heen gebracht, vijf en
twintig passagiers vandaan gehaald.
Het was echter zelfs de Insu
linde niet mogeiijk, bg de aanlegstei
ger te komen, zodat de opvarenden op
het wad moesten uitstappen.
De ANWB heeft bij de minister van
Verkeer en Waterstaat aangedrongen
op aanleg van de nieuwe rijksweg
Ypenburg-Leiden, teneinde op deze
wijze het doorgaande verkeer uit
Wassenaar vandaan te halen. Op deze
wijze zal de rijksstraatweg door dit
dorp aanzienlijk minder gevaarlijk
worden. Verder moeten de rijbanen
worden gescheiden en enige veilige
oversteekplaatsen voor voetgangers
worden gemaakt. Doelmatige af
scherming van rijwielpaden en rijba
nen en aanleg van een behoorlijke ver
lichting zijn voorts noodzakelijk.
Een Britse schildwacht overziet vanaf zijn hoge standplaats bij het Suez
Kanaal, het passeren van het troepentransportschip „Pasteur", dat met
afgeloste Franse troepen uit Indo-China, op de thuisreis is.
(Van onze correspondent in Australië)
AUSTRALIE'S sterk verminderde voedselproductie en export is en blijft het
gesprek van de dag en eist voortdurend kolommen in de dagbladen en tijd
schriften op. Iedereen is het er over eens, dat er onmiddellijk wat aan gedaan
moet worden. Doch het is niet zo'n eenvoudig probleem, dat men een, twee, drie
kan oplossen. Sinds de oorlog zijn er in Australië ruim een half millioen immi
granten binnen gekomen. Van deze ruimöOO.OOO hebben slechts een 30.000, oftewel
een 6 als boer of boerenknecht het platteland bereikt. Bij de 170.000 ontheem
den was het percentage nog lager, te weten 4V4 De „invoer" van ruim een
lialf millioen mensen betekende een bevoikingstoeneming van 3 per jaar. De
toeneming van de productie van voedingsmiddelen is in de afgelopen jaren
slechts 1 per jaar geweest. Volgens Bartjes dus een steeds verminderd over
schot voor export.
Schilder en moza'iekwerker van
zeer grote vitaliteit
JN EEN LOKAAL der Mariascholen te Haarlem kan men het atelier vinden
van de schilder en mozaiekwerker Anton Molkenboer, die 8 April tachtig jaar
wordt. Het is een hoog en hol vertrek, dat zich in minder dan geen tijd vulde
met de slordige nonchalance van een, die niet kan laten te scheppen wat zijn geest
aan verbeeldingskracht opbrengt. Sinds 1942, toen de Duitsers hem uit Den
Haag verdreven, werkt en woont hij in Haarlem. Nog steeds is hij helder van
geest. Zijn lichaamskracht is nog ongebroken. De staalgrijze ogen kijken de
bezoeker scherp aan. Hij werkt nog zonder bril. Zijn hand tekent de letters
gaaf en vast op de achterzijde van de foto, die hij ter publicati^ afstaat. Hij
bruist van activiteit en levenslust deze man, die van 's morgens zeven uur
tot 's avonds in touw is en bet werken eenvoudig niet kan laten.
TK HEB altijd gezond geleefd", zegt
hij. „Een dood-enkele keer rook
ik wel eens een sigaretje, maar het
grootste deel brandt ongebruikt op.
In het vuur van het gesprek leg ik
het ding op een asbak en vergeet het.
Op de Academie voor Beeldende Kun
sten, waar ik mijn opleiding gedeel
telijk ontving, verkoos ik mijn glaasje
melk met suiker, waar anderen naar
bier of Iets anders grepen. Ik vond
bier niet lekker".
Dit typeert deze kunstenaar. „In
alles ben ik matig geweest, behalve
in m'n werk. Grote activiteit is de
bron van nieuwe mogelijkheden", zegt
hij. „De laatste twee maanden schil
derde ik nog veertien portretten. Dit
hier is van burgemeester Cremers. En
dit is mr. Simons. En dat is uw col
lega Davld Koning. Een pracht-kop,
nietwaar? Ja, als ik geen opdrachten
heb voor mozaiekwerk, schilder ik. De
één gaat biljarten in zijn vrije tijd,
een ander vissen, ik schilder nu een
maal graag".
„Hoe is uw levensloop geweest?"
wagen we te onderbreken.
,,Aan de Rijksnormaalschool voor
tekenonderwijzers haalde ik m'n acte
tekenen M.O. Vervolgens Rijksaca
demie. Gewerkt onder prof. Allebé.
Toen in Parijs kunstgeschiedenis ge
studeerd aan de Sorbonne. Daarna
Amerika: „The Student Art League"
in New York, en vervolgens gewerkt
in Los Angeies.
In 1911 kwam ik terug naar Neder
land om de familie en vrienden nog
eens te ontmoeten. Ik kreeg echter
zoveel opdrachten, dat er van terug-
faan niets kwam. Er was o.a. een op-
racht b(j om wandschilderingen te
maken voor het St. Franciscus Gast
huis te Rotterdam. Die heeft me
rechtstreeks tot de mozaïeken ge
bracht. In Italië en in Frankrijk ben
ik deze kunst gaan bestudere:
rip DE werktafel ziet men de kunste
naar werken aan de rangschik
king van kleurige mozaïeksteentjes
zelf gehakt door de heer Molkenboer
in de gewenste vormen tot een
eenvoudig crucifix. Maar rechts in
een hoek van het hoge vertrek hangt
aan da zoldering een ontwerp voor
een groot werk. Vijf jaar is er aan
gewerkt. Het is een bevrijdingsstuk.
Een mozaiek, voorstellende Amster-
dam's verwoesting en opstanding en
geïnspireerd op Vondels woord; „Zij
zal met groter glans uit as en stof
herrijzen". De Gijsbrechtfiguur is cen
traal geplaatst In dit mozaiek, dat te
zijner tijd een plaats zal krijgen in
een nieuw stadhuis van Amsterdam.
Het is het laatste grote mozaiekwerk
dat de heer Molkenboer onder handen
had. Maar niet z'n grootste werk is
het geweest.
Van nog heel ander formaat was
het door hem vervaardigde gedenk-
mozaiek voor de kerk St. Abt in
Scheveningen. Het meet 12 x 17 m.
Het bestaat uit 810 vakken, en werd
vóór het zijn definitieve bestemming
kreeg, geëxposeerd in Parijs en Rome.
„Prachtig materiaal heb ik nog
luist vóór de oorlog in Venetië ge
kocht. Hier, kijkt u maar: Glas, waar
in echt goud en zilver verwerkt is.
Kostbaar goed, waar ik nog steeds
mee kan werken. Andere plaatsen
hebben ervan geprofiteerd, o.a. Ka-
pelle in Zeeland, waar ik vorig jaar
een Frans oorlogsmonument maakte".
Een gesprek met de heer Anton
Molkenboer, is niet in al zijn détails
na te vertellen. „Wat wil u?" zegt
hij zelf. „In tachtig levensjaren maakt
een mens zo ontzaggelijk veel mee".
Niet ieder mens, zouden we hier
aan willen toevoegen. Alleen maar
mensen, zoals deze driftig levende
kunstenaar Molkenboer, wieng geesV-
kracht op z(jn terrein niet onderdeed
voor die van zijn vereerde broer, wjj-
len prof. Molkenboer, de Vondelken
ner van de Nijmeegse universiteit, of
van zgn oom, de bekende professor
Der Kinderen te Amsterdam.
Een sprekend? voorbeeld van Mol-
kenboers kunst: fragment van één
zijner grote mozaieken.
s««[«SS»
WAARAAN is dit allemaal te wijten?
Australië begon na de oorlog zijn
grootscheepse immigratie-programma
met het doel de bescherming van de
natie en de uitbreiding van het leger
arbeidskrachten. Op velerlei gebied is
dit doel bereikt, doch alleen de boerde
rijen ontvingen van deze aanvoer
slechts een schimmetje. Men moet deze
zaak echter rustig en goed bekijken.
Indirect heeft het platteland wel dege-'
lijk voordeel van dit leger nieuwe ar
beidskrachten; dit zal in de toekomst
nog in veel sterkere mate tot uiting
komen.
Neem bijvoorbeeld de spoorwegen in
de staat Nieuw Zuid Wales voor het
platteland van de grootste betekenis.
Hier vinden thans 4000 nieuwe Austra
liërs werk. Neem de staal werken in
Newcastle en Port Kembla, voor de
boeren van het grootste belang voor de
productie van materialen als prikkel
draad, kippengaas, dakijzer, landbouw
machines en dergelijke, waaraan 'n be
langrijk tekort bestaat. Ook hier von
den duizenden nieuwelingen werk
Neem het grote hydro-electrische werk
in de Sneeuw Bergen De snowy
Mountains de sleutel tot de agrari
sche en industriële openlegging van het
Australië van morgen. Dit zou zonder
aanvoer van nieuwe Australiërs vast
lopen. Neem het Sydney Waterstaat
Departement, dat 3000 nieuwe Austra
liërs kreeg, waarvan alleen reeds het
voor het gehele gebied zo belangrijke
Warragamba reservoir er 1300 kreeg.
Neem de steeds met hun staf sukke
lende ziekenhuizen en hospitalen in
stad en land, waar 5000 nieuwe Austra
liërs werken. Neem de kunstmestfabrie-
ken, de aanleg van wegen en al die an
dere industrieën en publieke werken,
waarvan het platteland profijt trekt.
Allen deelden in de stroom nieuwe ar
beidskrachten.
Urgent probleem
DEHALVE de boerderij zeif. En dit
probleem is nu nadat andere ga
ten gevuld zijn aan de orde van de
dag. Maar het is dan ook het moeilijkste
probleem van alle. Want boeren is wat
anders als wegen aanleggen, reservoirs
bouwen en in de fabriek staan. Boeren
is iets, waarvoor men geboren moet
zijn en waarvoor men liefde moet heb
ben. Men kan eea nieuweling naar een
fabriek of een waterreservoir leiden, en
hij zal ook al is hij niet bijster dol
op zijn werk redelijke prestaties
kunnen leveren. Doch leidt hem naar
de boerderij, en hij Is "oor de boer
waardeloos.
Hoeveel voorbeelden hiervan zien wij
niet iedere dag onder de Nederlandse
immigranten? Niet-boeren van goeden
wille, die wel even naar de boerderij
zullen gaan, doch die in de meeste ge
vallen spoedig met hangende pootjes
terugkomen.
Wie moeten er dan wel naar de boer
derij? Naar de typische Australische
boerderij? In de eerste plaats de Engel
se boerenzoon en landarbeider. Want
hij spreekt de taal en weet wat hem,
buiten de radius van de stad, te wach
ten staat. Zijn vrouw kent de taal en
de smaak van de boerin, en de nieuwe
lingen zijn spoedig ingeburgerd en nut
tig. Doch het met een groot tekort aan
voedsel tobbende Engeland wil zijn
boerenzoons en boerenarbeiders liever
niet laten gaan.
Wat dan? De Nederlandse of de Duit
se boerenzoon of landarbeider? Wat
betreft de Hollanders, ja zover het de
melkveebedrijven en groentekwekerij
en in de buurt van de steden betreft.
Neen, wanneer het om 't echte Austra
lische „station" en de boerderij in „de
Nu het geding voor de centrale raad
wan beroep tussen de Ambonees Sap-
tenno en de Nederlandse staat over het
ontslag van de KNIL-militairen geen
antwoord heeft gebracht op de vraag,
of deze militairen mochten worden
ontslagen voor hun afvloeiing naar
hun uiteindelijke bestemmingsplaatsen,
overwegen de in ons land gehuisveste
Ambonezen een beroep op de burger
lijke rechter.
bush" gaat. De Nederlandse boer is ge
wend aan het kleine. Hij kent de enor
me uitgestrektheden, de heuvels en de
woeste bergen niet, en zij beangstigen
hem. Hem misschien nog niet eens zo
erg, maar zijn vrouw In de eerste plaats.
De „bush" is de Nederlandse boer te
eenzaam. De afstanden naar het dorp
en naar de school en de kerk zijn hem
doorgaans te ver.
Er is werk genoeg
HE Hollandse boer en landarbeider
u kan van het grootste nut zijn, wan
neer men hem, door de invoer van dui
zenden pre-fabs, in staat zou kunnen
stellen in de buurt van de steden de
zuivel-, vruchten-, eieren- en groenten-
productie te helpen opvoeren. Dit was
dan ook een van de mogelijkheden, wel
ke op de zojuist in Canberra gehouden
„Citizens Convention" het Burger
schap Congres behandeld zijn. Voor
de „bush" en de bergen zou de Duitse
boer en landarbeider veel meer in aan
merking komen. Doch met de emigra
tie van Duitsers vlot het nog niet al te
best. Ook op andere wijze werkt thans
de federale regering in Canberra de
terugtocht van de stad met de fabrie
ken naar de boerderij in de hand. En
wel in de eerste plaats door de strenge
c'redietbeperkingen der laatste maan
den.
Van de niet essentiële industrieën
vinden de arbeiders thans hun weg naar
de wèl essentiële industrieën en „zelfs"
naar het platteland. Minder „zachte" in.
dustrieën, die steeds met een groot te
kort aan arbeidskrachten worstelden,
beginnen nu het volle pond te krijgen.
En voor het eerst in vele jaren zijn er
genoeg losse arbeiders voor de vruch-
tenpluk. Werk is er nog meer dan ge
noeg voor allen en voor nog vele tien
duizenden nieuwelingen. Maar minder
en minder het „zachte" werk, waarop
zoveel zogenaamde landverhuizers en
„pioniers" uit Nederland gebrand zijn
en meer en meer het wat minder zachte
werk, dat Australië zo nodig heeft en
dat het thans zo sterk tegen de agrari
sche productie gerichte getij spoedig
kan doen keren.
Geen nieuwe credieten van
Belgie voor Frankrijk
Een speciale commissie der OEES
is gisteren begonnen met de bestu
dering van de Franse invoerbeperkin
gen en van de handelspolitieke maat
regelen, die Frankrijk heeft voorge
steld. Volgens berichten uit Parijs zou
Frankrijk er de voorkeur aan geven
de voorheen geliberaliseerde invoer en
de gecontingenteerde invoer in gelijke
mate te beperken, doch desverlangd
zou het ook bereid zijn de gecontin
genteerde invoer ongewijzigd voort te
zetten en alleen op de voorheen geli
beraliseerde Invoer beperkingen toe te
passen. Als datum van ingang zou
Frankrijk J April hebben voorgesteld.
Tot die datum zal de invoer beperkt
blijven tot noodzakelijke levensbe
hoeften.
België wacht thans de uitslag af
van dit onderzoek door de OEES en
zijn financiële en handelspolitiek ten
aanzien van dit land in overeenstem
ming te brengen met de te nemen be
sluiten. Het is zeer onwaarschijnlijk,
dat België nieuwe credieten aan
Frankrijk zal verlenen, zelfs niet in
het kader van de EBU.
Graadmeter voor vertrouwen
in Adenauer
Morgen zullen in Zuidwest-Duiteland
verkiezingen worden gehouden voor de
grondwetgevende vergadering van de
nieuwe Zuidwestduitse staat, die door
samenvoeging van Wiirttemberg-Baden
Wiirttemberg-Hohenzollern en Zuid-
Baden is ontstaan.
Vijftig procent der inwoners is pro
testant, zeven en veertig procent R.K.
Men is algemeen geneigd de toekom
stige uitslag der verkiezingen te b°-
schouwen als een teken van hetgeen de
bevolking van Adenauers herbewape-
mngspoiitiek denkt.
