Nieuwe ambassadeur van Amerika
bij het Kremlin
De laaisten der Bosjesmannen
vieren feest in Kaapstad
Overuren zijn weer lonend
voor de Britse arbeiders
AKKERTJE
Grote belangstelling voor de
„Joh an van Oldenbarnevelt"
Kennan kent taal, politiek e
psychologie der Russen
Over notulen
gesproken
Kiespijn
Gebakken sprinkhanen staan klaar
België gaat zijn
wegen verbeteren
e sterke man onder de diplomaten
«Bidt tot God, maar
help zelf mee
Neem
Koninklijk décor voor
Koninklijk bezoek
In Australië bestaat
Modern emigrantenschip wekt veel bewondering
Gunstige invloed op de
emigratie uit ons land
M
aar
het leven
duurder
wordt
„De vrouw is als gras,
dat afgevreten wordt"
Onhoudbare ioestand
loopi fen einde
B7uS-Sn£,SSd-AlltW^en
T - (Van onze ^respondent in New York)
F K ERSTlK heeft d« Amerikaanse Senaat de benoeming van George
ra, dere .niT"!*18 AmbaSSadeur "e V.8. te Moskou goedgekeurd. ,n Mei
f, °r UCCl dle dank ziJ ziJn kennis van Rusland, 's lands taal, poli-
en ps>c ologie in staat was een politiek te formuleren, die beoogde Rusland's
voor urende infiltratie-pogingen in Europa en Azie te beteugelen naar zijn
e post ertrokken. In Amerika en Europa koestert men omtrent de wijze,
waarop hij zich van zijn nieuwe taak zal kwijten „de grootste verwachtingen-,
d,t is Precies wat George Kennan zeer bezwaart.
JJEZE 48-jarige „sterke man" is, vóór
alles, een functionaris vaii het
State Department, een politiek ana-
lyst, en een ietwat professorale figuur.
Het is zijn kracht in zijn politieke den
ken en zijn conclusies theorie en prac-
tijk der internationale verhoudingen
te kunnen samenvatten. Kennan is
echter wel degelijk een man van de
daad. Maar hij is te zeer diplomaat om
ook maar een ogenblik de illusie te
koesteren, dat hij op korte, of zelfs
langere termijn er in zal slagen de
Amerikaans-Russische betrekkingen op
een aanzienlijk soepeler niveau te
brengen.
Die verwachting bestaat, helaas,
onder de vele stuurlui-aan-de-wal, <3ïe
gedurende de laatste vier jaar de ra-y
zend-snelle promoties hebben gadege
slagen, die George Frost Kennan hef'
ben gemaakt van een onbekend W-~
tionaris tot één van Amerika's i"eest
vooraanstaande diplomaten.
£|EORGE KENNAN werd ie 1933 door
het State Department naar Mos
kou gezonden om als kwartiermaker
te dienen voor de eerste Ambassadeur,
die Washington sedert de erkenning
van het rode regime naar Moskou zond.
Hij bleef er vier jaar als assistent van
Ambassadeur William C. Bullitt. In de
daaraan voorafgaande jaren had hjj
zich het Russisch reeds eigen gemaakt.
Kennan is derhalve meer gespeciali
seerd ten aanzien van Russische aan
gelegenheden dan één van zijn voor
gangers.
Later, nadat hij een rapport had ge
schreven over de Russische motieven
in Perzië, wordt hij „de" adviseur voor
alle Russische aangelegenheden. Het
waren zijn denkbeelden, die om
streeks 1947 leidden tot de politiek
van beteugeling, die zich inmiddels
heeft ontwikkeld tot een practisch be
leid, waarvan men als voorbeelden het
optreden de U.N. in Korea kan noe
men, en niet minder de keten van
gebeurtenissen, die via Marshall-plan
heeft geleid tot het concept van een
Atlantisch Pact als een weerbare ge
meenschap.
,Mr. X."
LJET was deze gedachte, die het State
Department graag in breder kring
wilde propageren. Men koos daarvoor
het tijdschrift „Foreign Affairs". En
daarin schreef George Kennan een
tijd in de gelegenheid zal zijn, eigen
zienswijzen uit te dragen.
Kennan zal zeker trachten de Russen
uit het hoofd te praten dat „Wallstrerfj
naar „oorlog hunkert" in de „hoo:^^7
nieuwe woekerwinsten". Hij zay ^e
zeker de vraag opwerpen in iiff'ïtrn-
de Russische satellieten onder,dp
standigheden bereid zuilenjf%ef
vuile was voor de Russen te
.vraag, wat
Maar stelt men hem ^or de ko
zijn verwachtingen .*f,fjn antwoord,
mende jaren, dan Jusscn Oost en
dat de „koude jare„ voor{gang
est nog tienfc i(. mening toegedaan,
kan vinden. ^rIlk toenemen(lfl
cv i°de Russen bereid
<r' ,i,r *dc'i* concessies te doen
7"i d" nadruk °P het tijdelijk ele-
me0t. £°dra het Westen dan in vast-
JjpPnheid verslapte, zou de oude
„«rssische aap weer uit de mouw ko-
/men.
|7R is echter één factor, waarmee zelfs
de Russische dynamiek geen reke
ning kafi houden: de economische en
andere veranderingen in de maatschap
pij. Het communistische imperialisme
is tenslotte op zwakker leest geschoeid
dan de vrije wereld buiten de Sovjet
grenzen. Kennan behoort tot hen, wier
diplomatieke aanbevelingen het prin
cipe inhouden van „bidt tot God, maar
help zelf ook een handje".
Dit is de Amerikaanse soldaat John
J. Lukasik, die dienst doet in het
vooruitgeschoven kamp te Moesan-
Ni in Korea. Hij streept de datum
op de kalender af. Zijn linkerhand
rust op de stapel officiële verslagen
van de wapenstilstandsbesprekin
gen in Korea. De stapel is een vol
ledig verslag van de besprekingen,
welke nu stnc'i eind Juli ■l^.l
voortduren.
GEORGE F. KENNAN
naar Moskou
samenvatting van zijn denkbeelden
onder het pseudoniem „Mr. X".
Deze bleken in 1947 zó sensationeel
en moedig te zijn, dat de pers niet
langer tevreden was met een signering
van het artikel, die niet duidelijk aan
toonde van welke kant deze denkbeel
den werden gespuid. Aangezien in dit
land niets lang geheim kan blijven,
duurde het niet lang voor Mr. X een
nationale figuur was geworden.
TOEN hij in 1950 om een studieverlof
verzocht, zei men: „Kennan gaat zich'
voorbereiden op zijn derde bezoek aan
Moskou". Het was duidelijk, dat een
man van zijn capaciteiten, van zijn
begrip voor en kennis van de Sovjet
Unie éénmaal naar Moskou zou worden
afgevaardigd.
Toen Kennan's benoeming bekend
werd zond „Tass" allerlei bedekte be
dreigingen de wereld in, waarvan de
strekking was, dat Kennan in Moskou
nooit persona grata zou kunnen zijn;
Teminder omdat hij de geestelijke va
der was van 't project, dat de Russen
althans had verhinderd zonder veel
strijd of moeite hun hegemonie aan een
groot deel van de wereld op te leggen.
Het Kremlin had echter een neven-
overweging, op grond waarvan het
hoogst wenselijk was Kennan wél te
aanvaarden: Kennan's denkbeelden om
trent de Sovjet Unie zijn gemeengoed.
Het Kremlin heeft hem derhalve „door".
De machthebbers geloven in staat te
zijn, dank zjj de uitvoerige analyses,
dia zij hebben gemaakt over Kennan's
persoonlijkheid, de nieuwbenoemde
Amerikaanse Ambassadeur vóór te zijn
en vóór te blijven bü elke nieuwe diplo
matieke stap.
Ruslands vrijheid
F ENNAN'S denkbeelden over Rusland
1* en Amerika vindt men in een recent
oek „De Amerikaanse Diplomatie van
19001950", dat het resultaat was van
zijn eerste jaar studieverlof. Men vindt
er weliswaar geen fantastische nieuwe
projecten in, om de koude oorlog te
liquideren. Maar, professoraal als Ken
nan is, heeft hij getracht 'n nuchtere
analyse te maken van de rol, die Ame
rika's diplomatie zou kunnen spelen bij
het oplossen van het Oost-West con
flict.
Hij schrijft: „Zolang er een duizendste
kans is een wereldoorlog te vermijden,
moeten wij die aangrijpen". En elders:
„Het is mogelijk, dat Rusland de vrij
heid eerder zal herwinnen door de
erosie van het despotisme, dan door
de manifestatie van een vrijheidsbewe
ging". Weer elders: „De belangrijkste
invloed, die de V.S. op de ontwikke
lingen in Rusland kunnen uitoefenen
bestaat uit de invloed van Amerika's
voorbeeld".
„Zonder vijandschap of aanmatiging
móeten wij onze onderhandelingen voe
ren en daarbij slechts onze hoogste be
langen op het oog hebben".
Dit getuigt opnieuw van het realisme
van Kennan, een werkelijkheidszin die
bij vele Amerikaanse diplomaten ont
breekt.
Stalins garde
«Y/AT de Russen betreft, heeft Kennan
de mening uitgesproken, dat Sta-
lin's oude garde voor een groot deel
bestaat uit lieden, wier persoonlijke
wrokgevoelens de overhand hebben
gekregen over hun gezondere en betere
inzicht over wereldproblemen. Hij acht
het niet uitgesloten, dat de nieuwe ge
neratie Russische diplomaten te zijner
(Advertenh», lag. Med.)
De skyline van New-York (Man
hattan). De Koninklijke familie zal
in deze wereldstad een grootse ont
vangst worden bereid, na het
officieel bezoek aan Washington.
(Van onze correspondent te Sydney)
HE AANKOMST van het geheel naar de hoogste eisen van emigrantenvervoer
verbouwde Nederlandse emigrantenschip de „Johan van Oldenbarnevelt",
heeft in Australië grote belangstelling gewekt. De dagbladen in Perth, Mel-
bourne en Sydney raakten niet uitgepraat over de keurige indeling en welhaast
luxueuze inrichting van dit schip. Het publiek heeft vol belangstelling de be
richten en fotoreportages gevolgd. Wat men hier onmiddellijk kon constateren,
was dat de stemming onder de passagiers stukken beter was dan men op enig
eerder Nederlands emigrantenschip bad kunnen ervaren.
JYEZE stemming, door welhaast allen
geconstateerd, toont duidelijk de
onjuistheid van de Stelling: men moet
emigranten niet te veel verwennen,
want dan valt het hun in de eerste
moeilijke maanden en jaren in het
nieuwe land maar dubbel af.
De emigrant is iemand, die een zeer
grote stap genomen heeft, die zich als
het ware bewust ontworteld heeft en
die niet opziet tegen het uit de aard
der zaak wat pijnlijke proces van op
nieuw wortel schieten in nieuwe aar
de. Een onaangename reis met onno
dige ontberingen en het daarbij ko
mende gekanker is nauwelijks geschikt
om voldoende krachten op te doen.
Een prettige reis in een goede stem
ming en een kunstzinnige, smaakvolle
en rust gevende atmosfeer scheppen
de beste voorwaarden voor het onmid
dellijk geheel uitgerust en met frisse
moed beginnen aan het moeizame aan
passingsproces.
Niet alleen voor de emigranten zelf,
doch ook voor het nieuwe land is deze
ingrijpende verbetering van het emi
grantenvervoer uit Nederland van
groot belang. De bewoner van het
nieuwe land vindt het niet bepaald
prettig, wanneer de nieuwelingen niet
beter waard geacht worden dan een
tweederangs-accomodatie.
Het feit echter, dat zoals aan de „Jo
han van Oldenbarnevelt", liefst acht
millioen gulden besteed is om het tot
een ideaal emigrantenschip te maken,
geeft de Australiërs de indruk dat de
Nederlandse autoriteiten zich veel aan
de kostbare lading gelegen laten lig
gen. Zij zullen met nog groter vreug
de deze lading in ontvangst- nemen.
Ook op publiciteitsgebied begint
Nederland beter met het emigratiebijl
tje te hakken dan voorheen het geval
was. De woningnood is het grootste
bezwaar, dat sommigen hier nog tegen
grootscheepse emigratie uit West-Eu
ropa hebben. Het bericht, dat de huis
vesting der nieuwelingen één der pun
ten is. waaraan Nederlands emigratie-
commissaris mr. I. B. Haverman tijdens
zijn bezoek aan Australië de nodige
aandacht zal besteden, heeft ongetwij
feld een gunstige uitwerking op de pu
blieke opinie.
(Van onze Londense correspondent)
LJET HUISHOUDBOEKJE van de staat, dat in tegenstelling met het huishoud
boekje van het gezin eerst de uitgaven en daarna pas de ontvangsten raamt-,
is beslist niet alleen een simpel optel- en aftreksommetje. Staatsbegrotingen zijn
er op gericht bepaalde financiële en economische tendenzen te beïnvloeden, hetzij
in gunstige of ongunstige zin. Na de oorlog, in het ene land meer dan in het
andere, is het budget ook een geducht politiek wapen geworden. In Groot-Brit-
tannië bijvoorbeeld legt men op de (partij) -politieke betekenis van een begroting
zulke overdreven accenten, dat men zich haast gaat afvragen of men de nationale
en internationale zin nog ziet.
OET Engelse budget, dat verleden
week is ingediend, is er in de eerste
plaats op gericht het pond sterling
weer tot een internationale muntsoort
van eerste rangorde te verheffen. Hier
aan moet worden toegevoegd, dat het
gezondmaken van het pond niet ten
koste mag gaan van het bewapenings
program, waarvoor, alleen in het ko
mende financiële jaar, meer dan 14
milliard gulden, of ruim een derde van
de totale geraamde uitgaven is uitge
trokken.
Het pond sterling kan echter alleen
zijn oude plaatsje onder de zon her
overen als de Britse regering er in
slaagt de gaten in de betalingsbalans
door import-beperkingen te stoppen, de
op een schrikbarend laag peil staande
goud- en dollar-reserves voor export
vergroting te verhogen en de in alle
sectoren heersende inflatie de kop in
te drukken. Verhoging der productivi
teit, scherpere credit-contróle en ver
laging der levensstandaard zijn de be
langrijkste sleutels tot de oplossing de
zer problemen.
Geheel in de lijn van het conserva
tieve verkiezingsmanifest, heeft kanse
lier Butler gebroken met de principes
van complete gelijkheid en complete
versobering. Dit is misschien wel het
belangrijkste punt van het nieuwe,
Engelse budget. Met een enkele penne-
streek hebben de Toriës de inkomsten
belasting verlaagd, terwijl ze een bij
zondere gunstige belastingregeling voor
overuren hebben getroffen.
Door deze fiscale concessies, welke
in 't bijzonder voor de mijnwerkers en
(Van onze correspondent in Kaapstad)
DEN GROEP BOSJESMANNEN met vrouwen en hun kleine chocoladckinderen
is ter gelegenheid Van de Van Riebeeckfeesten naar Kaapstad gekomen, waar
zij de gasten van de regering zijn. Zij zijn de nakomelingen van het oerwoud-
volk en van de strandlopers, waarmede Jan van Riebeeck driehonderd jaar ge
leden zoveel te stellen had, omdat zij op Dinsdag het vee kwamen stelen dat zij
Maandag tevoren aan hem verkocht hadden. Er is van dit volkje nog maar een
armzalig klein troepje overgebleven, dat zich ophoudt in de droge woestijnen
van Zuid-West Afrika. Achttien hunner hebben nu, na een reis van 2100 kilo
meter, hun intrek genomen in tevoren klaargemaakte hutten op het immense
feestterrein aan de Tafelbaai: zeven echtparen en vier schatten van kinderen.
van de oude en hij zei: „Een vrouw is
als gras, dat afgevreten wordt en altijd
weer opnieuw uitloopt; zij is als de och
tendstond. die na iedere nacht de hemel
weer kleur en licht geeft".
Toen streelde hij het hoofd van zijn
achterkleinzoon en zei: „Kinderen zijn
schoon als de zon op de middaghoogte,
7e keken, toen ik hen in gezelschap
van de tolk Piekanien opzocht, nog
een beetje vreemd in het rond; geen
van hen had in zijn leven ooit meer
dan vijf „witmensen" gezien. Maar 'n
paar zilverstukken braken het ijs en
boontjes, de eetbakken en de vuur-
maakplek. En ik leerde met de hulp
van Piekanien en onder het goedkeu
rend en aanmoedigend gesis van de
ganse vergadering, mijn tong zo te ver
draaien en verrekken, dat ik in de
Bosjesmannentaal het woord „vriend"
kon zeggen. En toen het lukte maak
ten een paar van de jongste vrouwen
een aantal wonderlijke danspassen.
De oude Cin'Cau bracht me naar de
poort. En als de tolk niet overdreven
heeft bij zijn vertaling, dan ben ik
thans een grote witte heer en de on
sterfelijke vriend van achttien kleine
Bosjesmensen. Mocht ik ooit verdwa
len in de woestijnen van Zuid-West
Afrika: zij zullen mij opzoeken en
naar hun lager begeleiden. En van
iedere schotel gebakken sprinkhanen
zullen de vetste happen voor uw cor
respondent zijn.
Ik heb gezegd, dat ik wel 's langs
kom. Wat kunt ge anders zeggen bV
hun stem is als welluidend gezang en
hun oog doet het hart van de vaderen z°veel welgemeende hartelijkheid?
opspringen van vreugde". En alle
die hem aldus hoorden spre-
we waren al gauw dikke vrienden, vrouwen,
vooral toen Piekanien hun in de fraai- ken, klapten zacht m de handen en
ste volzinnen had overgebracht, dat de klakten met de ton®- _pi„nH
witman hun kinderen prachtig vond! J
De oudste van de troep, de eerwaarde Toen het gesprek, dat wij op de hur-
Cin'Cau, trad als woordvoeder op en ken ziftend hadden gevoerd, ten
de anderen luisterden geamuseerd toe. einde was, mocht ik de kralensnoeren
De vrouwen rookten rustig hun stenen zien en de meegebrachte voorraad
pijp. Een paar mannen maakten vuur
door het tegen elkaar wrijven van twee
houtjes (ik mocht het ook proberen,
maar bracht er niets van terecht) en
de kinderen plukhaarden elkaar, zoals
alle kinderen ter wereld elkaar pluk
haren als de ouderen zich een ogenblik
niet met hen bemoeien.
Zo zat ik temidden van de vertegen
woordigers van een vrijwel uitgestor
ven ras. Ik vroeg aan Cin'Cau hoe oud
hij was. Het antwoord was verrassend:
De man zei: „Ik ben zo jong als de wens
van mijn hart, ik ben zo oud als de te
leurstellingen in mijn leven." En mijn
tolk, de zwarte heer Piekanien, voegde
daaraan toe, dat de Bosjesmannen geen
begrip van cijfers of leeftijd hebben.
Even later kwamen wjj te praten over
de betekenis van de vrouwen voor het
stamverband. Toen glommen de ogen
Een groepje van de Bosjesmannen, Waarmede onz? correspondent
in Zuid-Afrika eeuwige vriendschap sloot.
de metaalarbeiders zijn bedoeld, zullen
de Britten worden aangespoord harder
te werken.
Critiek
I ABOUR oefent scherpe critiek op de
dramatische bezuinigingen op de
voedselsubsidies. Ze beweert, dat deze
maatregel niet in gelijke mate bp alle
bevolkingsgroepen drukt en dat de ar
beidersklasse er 't zwaarst onder zal
lijden. Zonder de juistheid van deze ar
gumenten te ontkennen, zal iedereen
moeten toegeven dat subsidies op het
dagelijks distributiepakket in feite uit
den boze zijn.
Of Groot-Brittannie er door de bud-
getaire maatregelen van Butler boven
op zal komen, is een vraag, die pas aan
't eind van het jaar beantwoord kan
worden. Veel zal afhangen van de om
standigheid of de regering er in slaagt
de inflatiespiraal naar beneden te
drukken. En dit. op zijn beurt, zal weer
beïnvloed worden door de houding der
machtige- vakbonden. Zuigen ze als ant
woord op de stijgende levensonder
houdskosten nieuwe loonronden eisen,
of zullen ze de Engelse arbeiders ad
viseren zich door langer en harder
werken te compenseren?
(Van onze Belgische correspondent)
Het zal voor Nederlandse automobi
listen een verblijdend bericht zijn, als
zij vernemen, dat België een grote stap
gaat doen in de richting van een ver
beterd wegennet. Over de noodzake
lijkheid van deze stap is iedereen het
eens. De toestanden waren onhoud
baar. Volgens de statistieken door de
Administratie der wegen ingesteld, rij
den dagelijks 570.000 gemotoriseerde
wagens en 3 millioen fietsen over een
wegennet van globaal 60.000 kilometer.
Van 1949 tot 1951 is het verkeersrhyth-
me met 25 procent gestegen en men
verwacht, dat binnen afzienbare tijd
de toeneming zo groot zal zün, dat het
automobielpark twee of driemaal ver
groot zal moeten worden.
Bedenkt men verder, dat in 1951 op
de wegen 60.000 ongelukken zijn ge
beurd. waarbij meer dan 700 mensen
gedood en 20.000 gewond werden en
dat in het jaar daarvóór driemaal méér
mensen op de weg gedood werden dan
door arbeidsongelukken, dan begrijpt
men gemakkelijk, dat het Belgische
volk wakker geschud is en dat het
rapport, dat over deze aangelegenheid
door de Senaatscommissie van Publieke
Werken uitgegeven werd, de belang
stelling van de gehele bevolking heeft.
Men neemt officieel aan, dat het aan
tal doden met 70 procent zou afnemen
indien het auto-, het fietsen- en het
voetgangersverkeer geheel van elkan
der gescheiden zouden worden
Dergelijke overwegingen hebbon aan
de minister van Openbare Werken de
gedachte ingegeven van een totale her
ziening van het Belgische wegenstelsel.
Waar het niet mogelijk .blijkt geheel
nieuwe wegen aan te leggen, zullen de
bestaande zodanig worden gewijzigd of
omgelegd, dat zij aan behoorlijke eisen
voldoen en het verkeer kunnen opvan
gen. Bovendien is een magnifiek plan
van geheel nieuwe wegen en autostra
da s ontworpen. Voor Nederlandse wa
genbestuurders zal het stellig niet on
aangenaam zijn te vernemen, dat deze
plannen vooral, ja zelfs bijna uitslui
tend de noordelijke, dus aan Nederland
grenzende provincies van België be
treffen. Zuid-België wordt erg stief
moederlijk bedeeld, hoewel toeristen in
net zuiden ook wel enige wegverbete-
ringen kunnen gebruiken.
™^%k0steu Yan. deze Plannen worden
wat de verbetering van bestaande we
gen aangaat, op vijf milliard francs ge-
-hat en wat de nieuwe autost-ada's
betreft op 20 milliard. Het eerst zullen
die wegen onderhanden genomen wor
den, waaraan men reeds begonnen is te
