MAG IK ZONDER JAS? VL_U DE NIEUWE PAASHAAS S\M- OVERLEG MET VERSTAND Het Paasei en wij ó./o TORMENT HET JAARLIJKS Voor de grote dag Wat een strop, centen op Paaspuzzle Zij miste opeens Onze dochter wordt volwassen Trek nu een warm, wollen vesije aan V 0.2 8 /27t/8 '8. 22- O 3 /2 3 7 JAAR Uk IT.fj»** CR ZIJN landstreken, waar men in dt Paastijd hard gekookte eieren ge* bruikt om er spelen mee te doen. Daar wonen mensen, die er een studie van maken hoe zij met het „eieren tikken" het meeste succes kunnen hebben. Zij bekijken de kleur van de schaal, de vorm van het ei, zij tikken met kracht of overleg. „Tikgoed geraakt", „Tikeen flinke barst op de kop" en dan kijken zij triomphantelijk als over winnaars. Ook wij vrouwen tikken in deza dagen heel wat eieren kapot. Wij weten dat een ei duur is.. Een ei is iets waar devols en wij gebruiken het dan ook om er iets beters van te maken. Een heerlijke ommelet, een verfijnde pud ding. Wij tikken met overleg en van gen alles, ja alles, zorgvuldig op in een kopje. Wij tikken met toewijding. Ja, doen wij dat wel altijd? Tikken wij nooit eens lukraak om ons heen? Geven wij nooit eens een tik hier of daar naar iets dat nog waardevoller is dan een ei? Bijvoorbeeld een mens? „Tikhoe heb ik dat gezegd?" „Tikdat had die buurvrouw nèt even nodig Ook wij kijken dan triomphantelijk rond omdat wij dat er zo onverwacht goed af brachten. Wij behoeven toch zeker onze kaas niet van het brood te laten eten? Waarom zou ik voor haai een stap op zij gaan? Met die ik op dat ei maak ik van het gerecht iets beters. Ook met de tik op die mens? Misschien heeft zij heus wel een duwje of een wijze raad nodig, maar zij verdient meer dan het ei een tik van toewijding; nooit een tik die wondt. Want een ei is duur, maar een mens is duurder. Eiwit stijf kloppen is een langdurig werkje. Een werkje waarbij je tijd hebt om na te denken. Misschien dit maal eens over „Eieren tikken"? PETRA Met Pasen zijn we blij dan krijgen we ieder een ei. Wat zegt U? Eentje maar? niets er van, een paar! Die Jan en Piet en Rie lusten er best wel drie! Drié eitjes maar meneer? Wat zullen we nu beleven? We willen nog veel meer, we willen er wel zeven! Maar snappen Piet, Rie en Jan dan niet, dat dat niet kan? Ze krijgen er ieder twee! Die kinderen zijn ontevrêe. Twee eitjes in een dop en daarna (wat een strop) zijn moeders centen op. worden. Gelukkig deed Krui meltje de eieren in het netje en rende er mee naar de Paashaas. Toen deze zag hoe prachtig alle eieren ge- Maar ook de vogels vonden het fijn En maakten een groot eetfestijn. kleurd waren lachte hij blij. „Jij bent mijn waardige op volger", zei hij en van die dag af was Kruimeltje de nieuwe Paashaas. Op 't laatst had ze een kale stok. Je kunt dus denken wat ze schrok f kunnen pumps goede diensten bewij zen, evenals de aardige tas, corsage en tulen shawl, hier geïllustreerd. Voor het geval moeders budget het nog toelaat, dat een gekleed model kan worden aangeschaft, dan heeft men wat aan de andere afbeelding. Deze is alleraardigst, zij het minder jeugdig. Een gladde, zwarte rok met een kort manteltje in zwart-wit ruit je. Wijde mouwen met brede opgesla gen manchetten, doen het hier goed bij; de garnering met de tweemaal drie grote knopen zal stellig in de smaak vallen. Onder dit korte jasje kan een vlot te pullover dienst doen, welke har monieert met de kleur van de rok. Hierbij is een paar eenvoudige pumps wel noodzakelijk. Een verstelbare hengsel-schoudertas met ringen, waar door een shawl gestoken kan worden, maakt dat de kleine „grote vrouw" voor vol wordt aangezien. Toch is het wenselijk er op te wijzen, dat men met verstand en overleg te werk dient te gaan, om ons meiske niet tè ouwelijk gekleed te doen gaan. De jaren, welke hiervoor vastge steld zijn, breken voor haar altijd nog vroeg genoeg aan ^LS er één uitvinding is, waaraan ik van mijn leven niet zal wennen, dan is het „de verjaardag". Al van kind af aan heb ik dat een wonderlijke en een beetje suspecte in stelling gevonden. Het begon met de toevallige mededeling, als kleuter op gevangen, dat de geboorte-datum van die of die maar op de volgende dag was gesteld. Het was toch op slag van twaalven, en anders was het kind al tijd tegelijk jarig met een oom en dat was zo sneu Waarom sneu? Mjjn jeugdig brein weigerde dat te vatten. Omdat de stroom der bezoekers nu in een andere bedding zou geleid worden, en de laatst aankomene in dit aardse dal dus voorlopig op een minimum aan felici taties kon rekenen? Maar was dat zo'n ramp Feliciterende grote mensen zijn voor een jarig kind immers een bezoeking. Je wordt weggeroepen van je spel en je cadeautjes. Als bij de laatste een boek is, hét boek (waarnaar je al zo lang hebt uitgezien, maar het was te duur voor je schijntje zakgeld) is de penitentie dubbel zwaar. Je hebt im mers de hele dag geen onbewaakt ogenblik kunnen waarnemen om een oog in die heetbegeerde bladzijden te slaan. Je moest naar school of aan tafel of je mooie jurk aantrekken of in een kring staan en zingen dat je pa in het bos woonde en daar hout hak teEn als je dat allemaal had doorstaan, je bord leeg was, de luid ruchtige speelgenootjes vertrokken, en het boek naar je knipoogde en fluis terde: Kom gauw, dan gaan we sa men op stap naar Het middelpunt der aarde, of we duiken Twintig duizend mijlen onder zeeDan ging de kamerdeur open voor een oudtante of een achternicht die partout je hand wilde vasthouden en die je de onbe- schaamdste vragen stelde omtrent je laatste rapport en het aantal centime ters van je groei Zoiets moet een mens van tien of elf jaar zich maar straffeloos laten wel gevallen, want onbeleefdheid, zo wordt je ingeprent, is enkel en uitsluitend een kinderlijke ondeugd, en dat een zeer ernstige. Je staat dus maar en je prevelt maar en je laat je hand vasthouden door zo'n nare kille glacé handschoen, en dit alles voor drie floddertjes van zakdoekjes of een reep chocolade, waarover je ook nog verrukt moet zijn. Het is een mondterging, zo'n hele verjaardag, en 's avonds wordt je, als kroon op al die onrechtvaardig heid, naar bed gestuurd met het ver ongelijkt verwijt: Geef dat boek nou maar es hier, jij mag wel es om ande re mensen leren denken. £)AT is het: een verjaardag is altijd het festijn voor andere mensen. Je begrijpt niet waarom, als kind niet, als meisje niet, als vrouw niet. Het schijnt dat er werkelijk mensen zijn die met hart en ziel aan dat geboor tefestijn hangen. Die er een punt van haastig gekrenkte eer van maken als u die datum niet met bloemen om kranst in uw agenda aantekent. Speciaal in de huiselijke kring zijn verjaardagen voor inwonende dochters een onontkoombare penitentie. Hebt u daar wel eens over gedacht, moe ders die u in het trotse bezit van der gelijke handige huisgodinnen ver heugd U bent al dagen tevoren in een staat van getemperde opwinding. U telefo neert wij nemen gemakshalve een ruime beurs aan om gebakjes, om een hele taart, om zoveel flessen van dit en delicatessen van dat. U slaat mischien zelf aan het bakken, braden, klutsen, opmaken. U rekent stellig op uw getrouwde zuster met aanhang, op uw ongetrouwde nicht, die nooit een familiefeest overslaat, op uitgevlogen kinderen met en zonder verloofden en op eventuele kleinkinderen in alle staten van onberekenbaarheid. U kent geen schoner aanblik dan een tafel met de bladen uitgeschoven, feestelijk gedekt voor een halve volksstam En met beminnelijk egoïsme verwacht u hetzelfde van uw dochter. Zij gunt het u graag, zij wil u met genoegen assisteren, al lijkt het feest programma haar rijkelijk overladen. Maar zij begrijpt ter Wircld niet, waarom zij die dag al haar eigen ge noegens moet offeren. Zij heeft haar werkkring overdag, waaraan zij tegen etenstijd vermoeid thuiskomt, verlan gend naar een kopje thee en pure stilte. Gelooft u mij, een klas kinderen, een batterij schrijfmachines, een f'le klan ten, een reeks lesuren zijn enerveren-, de zaken. Dan kost het haar heus een dosis naastenliefde om zich haastig te verkleden en zich welgemoed te storten in een suite vol babbelende en snoepende visite. Waarbij zij niet wa zig glimlachend op een stoel kan blij ven zitten, maar door uw waakzame ogen voortdurend wordt aangespoord om nog eens in te schenken of met de zoutjes rond te gaan. Ik zwijg van de feestdis, de enorme afwas, de avondvisite in kamers vol sigarettenrook en glazengerinkel. Z(j doet wat u van haar verlangt, zij is i te welopgevoed om zich aan het waar nemen van de honneurs te onttrekken. Maar misschien, jarige mama, heeft zij juist deze avond haar zinnen gezet op een bijzonder concert, een toneel voorstelling, een lezing. Misschien was er, juist een boek dat haar boeide, een radio-programma dat zij zo graag had willen horen. Zij zegt het niet: zij wil u de pret niet bederven. Zjj heeft con sideratie voor u. meer dan u voor haar. Zij wast zelfs het glaswerk voor u af en ruimt de chaotische keuken op. Maar u moet zich niet verwonderen als zij het instituut verjaardag gaat haten met een machteloze haat. Zij zal er nooit van verlost worden. Tenzy zij trouwt met een echtgenoot, die haar naar Timboektoe en Saskatchewan ontvoert, zal zij altijd op die datum aan die suite met visite, die feesttafel, die schalen met gebakjes en die luid ruchtige allemanspraat geketend zit- Misschien dat er voor haar één goed ding uit resulteert: Zij zal mogelyk haar eigen verjaardag met minder rompslomp en meer genoegen vieren. Zij zal tevreden zijn met een welge meende gelukwens in de morgenuren, een heel klein oeetje feestelijkheid by het middagmea' Er. .'.ij zal de avond gl mlachend houden voor zichzelf en wie haar gezelschap willen houden. Niet met uitbundige snoeperij en on benullig gepraat, maar met muziek, met voorlezen, of met een tintelend gesprek. bAfeKiA. Van links naar rechts: 1. Dit dier levert de paas- lekkernij, 4. peulvruchten, 6. balspel, 10. in je handen slaan, 14. feestdagen waar op je eieren eet, 17. dak bedekking. Van boven naar onder: 1. Jongensnaam, 2. kun je mee schrijven, 3. Prov. Electriciteit (afk.), 4. meis jesnaam, 5. ontkenning, 6. een man, die kookt, 7. meisjesnaam, 8. vruchten- vocht, 9. zuster, 11. deel van je gezicht, 12. als 14 van links naar rechts, 13. twee min één, 15. bijwoord, 16. wordt gelegd door 1. Van links naar rechts. zelfvertrouwen en dat in haar eigen keuken. Niets wilde, niets lukte. En dat voor een vrouw, bekend om haar verzorgde maaltijden. Totdat zij merkte dat er iets aan de maizena haperde, t was niet de maizena die ze gewend was de naam DURYEA stond niet op het pak. Zeker, ze had MAÏZENA DVRYBA gevraagd, zoals altijd, maar nu stond er iets anders in de kast. Zo zie je: Wel ge vraagd, maar niet gekregen. Iets om te onthoudenVoor eens en altijdNiet alleen Maizena DIJRYEA vragen, maar ook opletten dat U inderdaad DURYEA krijgt. (Advertentie, lng. Med.) Dit prachtige bruidstoilet in crino line-stijl werd ontworpen door Ger- maine en Jeanne. Het is gemaakt van satin broché, heeft een opstaand kraagje en driekwart mouwen. Deze japon is vervaardigd van brocaat. Het lijfje met volumineuze pofmouwen en strakke manchetten kan afgeknoopt worden, waardoor de japon in een avondtoilet wordt omgetoverd. Een voorbeeld van de combinatie bruidsjapon. Op het toilet met tule overrok wordt een pakje met schootje gedragen. Het is achter verlengd tot sleep en van moiré zijde vervaardigd. Hierbij dient ook weer een korte sluier gedragen te worden, De Paashaas werd oud, stokoud. Hij had ieder jaar de paaseieren gekleurd zoals alleen de Paashaas dat maar kan, maar nu voelde hij zich toch niet meer in staat zijn werk te doen. Moe zakte hij in een stoel en zuchtte: „Ik zal naar een opvolger moeten uitzien, zó gaat het niet lan germaar wie.... wie moet dit moeilijke werk van mij overnemen?" Ten einde raad liet hij alle jonge haas jes uit het bos bij zich komen en zei: „Wie is de flinkste van jullie alle maal?" „Ik!", riepen alle haasjes in koor. „Wie kan het mooist schilderen?", zei hij weer. „Ik!" riepen* alle hazen weer tegelijk. Moede loos leunde de oude Paas haas op zijn stok. „Er kan er maar één Paashaas zijn", bromde hij, „daarom zal ik zelf maar iemand uitzoeken". Keurend liep de Paashaas langs de lange rijen en bleef tenslotte staan bij een leuk, mooi, jong haasje. „Jij lijkt me wel een goede Paas haas", zei hij. „Ga maar eens ging Kruimeltje met de verf en eieren naar huis en begon met zijn tong uit zijn mond te schilderen. Het eerste ei werd rood, het tweede groen, toen een geel, een blauw, een oranje, een paars, een bruin, een violet en een grijs. Toen had Kruimeltje alle busjes verf gebruikt maar.er was nog één ei ongeschilderd! Kruimeltje schrok zich een hoedje, ging aan het tellen enja hoor: er waren tien eieren en maar negen kleuren verf. „Wat nu?" zuchtte het kleine haas je. „Ik mag niet twee eieren dezelfde kleur geven!" Krui meltje dacht na, diep na, maar vond de oplossing niet. Het werd al donker, maar nog steeds was het laatste ei onbeschilderd. Er kwamen grote tranen in de ogen van het haasje. Hij begon te huilen, héél erg treurig te huilen en viel tenslotte moe bij zijn eieren in slaap. De volgende morgen schrok Kruimeltje wakker. Verwon derd staarde hij naar de eieren en,Nee maar!", riep hij uit. „Het tiende ei is helemaal zilver gekleurd!" Wat was er gebeurd? Wei, de tranen van het haasje waren bovenop het tiende ei gevallen en nu was het ei daar prachtig zilver van ge- Toen het eens Palm-Pasen was, Was ons muisje in haar sas. Ze had een stok prachtig versierd Met broodjes, appels en een sliert. Zo liep ze in de optocht mee. Ze zong en lachte heel tevrêe. ze het al o zo warm! Prettig als u dan zo'n leuk vestje van wollen stof, rib fluweel of peau de pêche bij de hand hebt, dat de dikwijls nog koude wind wat tegenhoudt. Bovendien is het een probaat middel tegen het al te gauw vuil worden van lichte bloesjes. U kunt dit patroontje zowel voor jongens als meisjes gebruiken, alleen moet u er op letten, dat het vestje voor meisjes rechts de knoopsgaten krijgt en dat voor jongens links. De coupenaden, die in de taille 1% cm. stofverbruik vragen, worden dichtgestikt. In het voorpand knippen we het zaksplitje, dat gepaspoileerd of met een smal patje afgewerkt en van een voeringzakje voor zien wordt. Zij- en schouder naden sluiten. U kunt het vestje helemaal voeren, maar doet u dit niet, dan zet u tegen de voorkanten volgens de stippel lijn een beleg, terwijl u de rug hals en de armsgaten met schuine reepjes stof afwerkt. In plaats van de knoopsluiting kan men ook een deelbare rits nemen. Dan vervalt de 2 cm. brede overslag. mee". Alle andere haasjes gingen teleurgesteld heen, alleen Kruimeltje (zo heette het haasje), huppelde vrolijk voor de oude haas uit naar diens huisje. „Luister, Krui meltje", zei de Paashaas. Eerst moet jij maar eens la ten zien hoe goed jij wel kunt schilderen. Kijk, hier heb ik negen busjes verf met allemaal verschillende kleuren. Neem die busjes mee. Hier heb ik een netje met eieren en neem die ook mee. Morgen breng je de eieren prachtig gekleurd te rug, maar.denk er om: geen twee eieren mogen de zelfde kleur hebben!" Vrolijk kent die vraag. Als het zonnetje maar eventjes lekker schijnt, hebben £R moge in deze wereld veel aan verandering onderhevig zijn, dank zij (of ook wel door de schuld van) uitvindingen en wettelijke bepalingen, aan het verschijnsel, dat zich ieder jaar weer opbaart langs natuurlijke weg, n.1. dat het jonge meisje zich plotseling vrouw gaat voelen, valt niet te tornen. Zij wil zich als zodanig kleden en ervaring opdoen met make-up-artike- len. Nu is dat laatste niet zo erg, in dien maar met mate te werk wordt gegaan, al zien wij lieve!- een na tuurlijk fris en gezond snuitje. Maar met de kleding is het nog wel eens, dat onze dochter Moeder danig in de wielen rijdt en haar voor grote uitgaven wil plaatsen. Ineens schijnt het dan nodig te zijn, dat de school jurken worden afgedankt en een meer gekleed model hiervoor in de plaats komt. Moeder, ook niet van gisteren, vindt dit voor de school banken minder geschikt en bepaalt,: voorzichtig pratend met dochterlief, dat de keus tussenbeide moet liggen. Er is inderdaad veel te zeggen voor het standpunt, dat de jonge meisjes tegenwoordig vroeg genoeg volwassen zijn en dat dit op het gebied van de kleding beter later tot uiting kan ko men Daarom is de vlotte, jeugdige kle ding, in frisse tinten, het prettigst. Zij behoeft ook niet altijd sportief te zijn! Die mening delen gelukkig de Parijse ontwerpers, die bijgaande mo dellen ontwierpen. Het eerste idee toont een gezellige geplisseerde rok, waarop een vilten vest met lange mouwen. Leuk is, als men op het borst zakje het monogram van de draagster borduurt. Hieronder kan dan altijd nog een blouse gedragen worden, welke enige slijtage aan voor- of rugpand heeft, maar waarvan de kraag nog honderd procent is. Niet zelden ziet men tegenwoordig de vestjes uitgevoerd in soepel laken met frisse kleuren. Hardgroen en -rood, maar ook blauw zijn favoriet. Als schoenmodel kan fungeren de mo derne flat of loafer. Mocht het zo zijn, dat dochterlief 'n gezellige school avond in het vooruitzicht heeft dan Wilt U werkelijk nog langer „voor de motten" breien, nu U gcMITINiseerde, motvrije wol kunt kopen? (Advertentie, lng. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 11