Zelfkennis en goede smaak spelen
bij keus een grote rol
Wit voor echte zomerse dagen
Een raar praatje
„Wijs zijn als hei
zaad der bloemen"
DIEREN IN DE
SRREEKTAAL
Mooiste vrouwensieraad
verdient aandacht
Blousje waar muziek
op zit
Geachte
aanwezigen..!
HOEDJES EN KAPSEIS
Een modehuis uit Hamburg schiep
dit „noten-blousje". Waarschijnlijk
voor muziek liefhebsters
Dit is nu zo'n model voor hoogzomer
Het 1* van Engels origine en ont
worpen door Jeff. Hiervoor werd
wel een zeer ongewoon materiaal,
n.1. een zacht gèimprimeerde wol
len stof, gebruikt. Twee toefjes
veren in de kleuren van de hoed
zelf vormen een chique garnering.
Het kapsel van deze mannequin is
één van de nieuwste coiffures en
zoals u 2iet nog steeds kort geknipt.
Het haar valt zacht golvend om het
hoofd en wordt opzij half over de
oren naar voren gebogen, terwij I
Het van achteren omhoog Ge
borsteld is.
Miesje stapt haar
Ze gaat schilderen,
Een boerderijtje
huisje uit. met een deel,
Komt pardoes uit haar
de guit. penseel.
Maar Miesje heeft haar
brood vergeten.
Ze rent naar huis
om wat te eten.
Plots stroomt de regen
uit de lucht..
„Mijn doekr, roept
Miesje met een zucht.
De hele boerderij was
weg.
H Was waterverf....
Oh, wat een pech!
gen!? Ik word helemaal ze
nuwachtig. Straks staan er
zes ministers voor mijn
neus en ik ben hier aan het
hakkelen als een kleine
jongen!" De burgemeesetr
boog weer voor de spiegel.,
eh.. eh.. geachte wethou
ders!", zei hij vlug. „Het is.
eh.. mij een grote eer U
hier te zien zittenehhet
is een voorrecht U namens
't gemeentehuis welkom te
heten., eh.. het is mij een
behoefte U een sigaar aan
te biedeneh, ik weet het
helemaal niet meer!" De
burgemeester zakte in een
stoel en veegde zijn voor
hoofd af. „Oh.zuchtte hij.
„Ik sla een figuur als mod
der.. w.. wat moet ik nu
toch zeggen.Er werd op
de deur geklopt. „J..ja!",
riep de burgemeester. De bo
de van het stadhuis trad bin
nen. „De heren wethouders
zijn reeds in de ontvangst
zaal!", zei hij plechtig. „De
hoog-geëerde gasten kunnen
nu spoedig komen!" „Ik
kom!", bromde de burge
meester, „ga wegik
kom direct!" De bode trok
de deur dicht en de burge
meester rende weer op de
spiegel toe. „Hoog-geëerde
gasten!", zei hij met een
buiging. „Het is mij een
groot voorrecht U mede
ehmedeehEr
werd weer geklopt. „Daar
Jongens en meisjes, toen
de tekenaar bovenstaand
plaatje maakte was hij nog
niet helemaal wakker. Er
klopt letterlijk niets van.
Eerst hebben we gezegd:
„Nou zeg, maak dat ding
zijn ze natuurlijk al!", hak
kelde de burgervader iade-
loos".... het is me een
grote eer.eh.U mede na
mens.. namens..!" „Klop-
klop", ging het weer.
„Ja!", brulde de man.
Andermaal trad de bode
binnen. „Zijn ze er al?",
stotterde de burgemeester.
De bode sloeg echter zijn
ogen neer en overhandigde
een telegram. Met bibberen
de vingers scheurde de bur
gervader het papier open..
Zijn ogen vlogen langs de
regels en toen zakte hij op
gelucht in zijn leunstoel.
„Ze komen niet!" lachte hij.
In onze spreektaal wor
den vaak dieren gebruikt
om bepaalde hoedanigheden
aan te duiden. Daar kun
nen we een leuk spelletje
van maken. Hier volgen
eerst dertien namen van
dieren.
PAUW, VIS, EZEL, VAR
KEN, VOS. MUS, PIER,
KAT, SPIN,. BEER. HOEN
TJE. KIEVIT, KREEFT.
Zo, nu moeten jullie pro
maar over", doch later heb
ben we tóch besloten het
maar in ons kindertreintje
te zetten, want jullie vinden
het vast leuk om zo'n rare
plaat eens te bekijken. Wil
je de fouten gaan tellen?
Best hoor, maar vergis je
dan niet, want het zijn er
heel veel.
beren met deze dierennamen
de onderstaande zinnen af te
maken:
zo dom als een
zo dik als een
zo vies als een
zo dood als een
zo vals als een
zo fris als een
zo rood als een
zo nijdig als een
zo trots als een
zo slim als een
zo brutaal als een
zo gezond als een
lopen als een
AL WORDEN er wel eens grapjes ge
maakt over de hoed van de vrouw,
toch neemt dit haar enthousiasme voor
dit toppunt van vrouwelijkheid in
geen geval weg. Het is een feit, dat
veel vrouwen juist niet die hoed dra
gen, welke voor haar geschikt is en
waardoor zij zelfs vaak de lachlust
van anderen opwekken, vooral bij de
andere sexe.
Voor het kopen van een hoed is een
grote hoeveelheid zelfkennis nodig en
niet te vergeten een goede smaak.
Zonder met deze twee punten reke
ning te houden, zullen we niet dat re
sultaat bereiken, wat we ons gedacht
hadden, n.1. dat zo'n nieuwe aankoop
ons flatteert en ons toilet tot een meer
volmaakt geheel helpt vormen.
Er blijven natuurlijk ook jonge
meisjes en sportieve vrouwen, dieniets
van een hoed willen weten, omdat ze
het gemakkelijker en sportiever vin
den zonder een dergelijk hoofddeksel
te gaan. Dan is er altijd nog een ze
kere categorie, die het jammer vindt
haar lokkenpracht, waarmee ze op
speciale wijze door moeder natuur wer
den bedeeld, onder een hoed te ver
bergen! Er is vanzelfsprekend wat
voor te zeggen, maar ze vergeten daar
bij, dat ze meteen het recht verliezen op
de aanspraak „goed gekleed" te gaan.
Toch laten de hoeden van tegen
woordig dit „mooiste sieraad der
vrouw" voldoende gelegenheid voor be
wondering. Vooral ook het „push-
over" model, wat op het ogenblik veel
JN DE WINKEL van tuinbenodigöhe-
den lopen de klanten af en aan. Het
zijn meest mannen, die groentezaden,
kunstmest of een grasmachine inkopen.
IJzeren landbouwwerktuigen waarvan
sommige groengeverfd zijn, vragen hun
aandacht, terwijl de wachtende vrouw
meer naar een hoekje wordt getrokken
waar op bakjes en schaaltjes bolle
tjes en fijne zaadsoorten zijn uitgestald
Dit plekje, met op de achtergrond het
bord waarin de zakjes bloemzaad in
rijtjes staan, doet haar huiselijk aan.
Stel je eens even al de bloemen voor
die daaruit zullen groei?»! Nu lijkt het
of de bollen en het zaad nog liggen te
dromen.
De anemonen natuurlijk van de groe
ne bossen waarin zij aan de oevers van
beekjes luisteren naar de wind in de
boomtoppen. Zij denken aan de koelte
van varens en herinneren zich hoe
mooi de nachtegaal hen 's avonds in
slaap zingt.
Het zaad van de korenbloemen ver
langt naar warmte en zonneschijn. Het
ziet zich al in een druk gesprek met
vurige klaprozen, winde en kaasjes
kruid of voelt de zachte adem van de
nacht die over de heidevelden komt
geslopen.
De akeleien vertrouwen er op haar
sierlijke bloemknoppen ergens in Zuid-
Limburg voor bij en hommel open te
kunnen stellen. Wat zal het weer heer
lijk zijn zich vrij en hoog te kunnen
uitrekken!
Het pakje met stokrooszaad heeft al
iets levends. Het zaad slaapt ternau
wernood en wil vlug aan de slag gaan.
Het heeft dan ook heel wat werk te
verzetten voordat het de stengel sterk
en recht heeft opgetrokken en al haar
roosjes tot de zon zal kunnen richten.
Evenals vorig jaar hoopt het op het
vertrouwde plaatsje naast het oude
boerderijtje te kunnen staan. Daar kan
het een oogje in het zeil houden over
het kleine boerentuintje waar duizend
schoon en anjers, kamillen en petunia's
uit verveling soms ruzie maken.
Bloemendromen! Allemaal bloemen
dromen waarop de mensen maar wei
nig acht slaan. Zaad is er immers om
te planten, om de tuin te sieren. Als
bloemwortels maar zand voelen en op
zijn tijd een buitje regen krijgen.
En men koopt de anemonen en het'
korenbloemenzaad en hoort niet de
klaagliederen van de akeleien die bang
zijn teleur te stellen in het droge ach
tertuintje. De stokrozen hebben nauwe
lijks tijd te zeggen dat een witgekalkte
muur in hun rug hen tot uiterste
schoonheid zal brengen. „Ach, zullen
wij wel allen zo goed terecht komen
als wij gehoopt hebben?"
De wachtende vrouw neemt hen mee
naar haar tuintje dat voor haar haast
een heilige plaats is. Zij weet van scha
duw en vocht, van ruimte en losse
grond voor planten. Dat is een geluk!
Want als al de verborgen groei
kracht uit zaad en bol tot leven is ge
komen en het zich in wild verwachten
door de grond naar boven werkt is het
een hard ontwaken en hun droom ver
vlogen. Waar is het glooiende land
schap voor de akelei, waar de warme
beslotenheid van het boerentuintje?
Hoe anders is het alles dan in hun
droom ,zij hadden zich toch dit en dat
voorgesteld! Moeten zij hier hun ga
ven geven? Zal hier hun schoonheid
niet verwelken?
Zij, die hen meegenomen heeft uit
de zaadwinkel loopt echter zorgend
tussen hen door en bewondert hier een
bloem, daar een blad.
De anemonen bloeien het eerst.
Eens op een dag, tevreden gestemd
door een zacht namiddagzonnetje, zeg
gen zij:
Waarom zouden wij onze kleuren
verbergen? Vormen wij samen geen
vrolijk geheel?
Zo denken wij er ook over, Is het
antwoord van de Akeleien. Wij wil
len hier, waar zij ons niet kennen, ex
tra mooi bengelen en op onze stengels
wiegen.
Soms lijkt het ons of wij het
mooiste plekje in de tuin gekregen heb
ben. Eerst die gele violen aan onze
voeten en nu dagelijks een praatje met
de statige Margrieten, vinden de Ko
renbloemen.
De stokrozen horen alles met een
glimlach aan. -Zij zijn al zo oud en
misschien wat ouderwets. Maar in de
lange jaren van hun leven hebben zij
de wijsheid vergaard die hun doen zeg
gen:
De gave om schoon te zijn ligt
verborgen in het hart van Iedere plant.
De ware schoonheid is niet afhanke
lijk van de plaats die wij voor onszelf
gedacht hebben, maar is zo stralend
dat zij ieder tuintje zal opvrolijken.
PETRA.
QAT nu juist één kleur de meest uit
gezochte tint is voor het seizoen,
zouden wij niet durven beweren. Im
mers, het is nu eenmaal zó, dat elke
ontwerper zijn eigen smaak heeft, ge
lijk ook de draagster. Werd er, aleer
het voorjaar goed en wel begonnen
was, hoog van de toren geblazen over
groen als de modekleur „Voorjaar
1952", het schijnt, dat men toch niet
één tint bij uitstek geschikt acht. In
tegendeel men streeft naar meer va
riatie. Zo is men te Parijs verrukt van
wit! Dat is natuurlijk alleen mogelijk
voor echt zomerse dagen, daar men er
zich toch wel voor wacht, om tijdens
een bewolkte hemel in een smetteloos
wit wandelcostuum te gaan winkelen.
Het grappige is, dat men deze kleur
in nuances ter markt wil brengen, zo
als stopverf-, kauwgom- en eierschaal
wit. Practisch alle Franse mode-ont
werpers zien blijkbaar wat in df ze
tint, dat blijkt tijdens de shows, waar
opvallende creaties bewondering oog
sten. Bij De Givenchy zag men o.a.
de halflange, losse mantel van wit ga
bardine achteloos rondom de schou
ders van een grijze tailleur geslagen
en Jacques Heim toonde een tailleur
van wit gabardine, aan de kraag af
gezet met helrood fluweel.
Wit flanel, voor eenvoudige jurkjes,
geplisscerde rokjes en korte jasjes
schijnt bij uitstek geschikt te zijn, om
dat het zich soepel laat verwerken.
Natuurlijk dient men wel de kwali
teitssoort te gebruiken.
Ook het ribfluweel en ottoman ln
wit hebben voorkeur bij de keuze van
stof voor een gekleed middagcostuum.
Men begrijpt, dat de modekoningen de
kans, om nu wit velours voor hun mo
dellen in practijk te brengen, niet la
ten voorbij gaan. Wie mee wil doen,
moet maar niet op een tientje behoe
ven te kijken
Een ander nieuwtje uit Frankrijk is
de knoopsluiting bij een „costume do
manteau" van Raphaels reverskraag.
Het model is stellig niet onaardig ca
doet enigszins denken aan een korte
schoudercape. Men lette op de typische
bevestiging van de vier zakken. Hu-
bert de Givenchy kwam met Iets
aparts in de vorm ven een japon, blijk
baar geïnspireerd door een Spaanse
schone. Men mag het mooi vinden of
niet, een feit is, dat het geen stan
daard-model is, dat men in iedere éta
lage kan vinden. En dat laatste is toch
heel wat waard!
Het laatste op het gebied van de
avondkleding is de „opbloei" van de
jumper, ook voor het zomer-seizoen.
Witte yersey, gegarneerd met goud
borduursel of pailettcn, terwijl men
tevens de overbekende lovertjes op al
lerlei modellen trouw op post kan vin
den. De jumper wordt doorgaans uit
gevoerd in sweater-model, reikend tot
de heupen, zonder enige taille.
RITA.
zei de burgemeester. „Het
is mij een groot voorrecht
U hier in het gemeentehuis
te mogen ontvangen. Mede
namens de heren Wethou
ders heet ik U van harte
welkom, gaat U zitten....!"
De burgemeester trok zijn
neus op en keek zichzelf
een beetje hulpeloos in de
spiegel aan? „Gaat U zit
ten!", herhaalde hij. „Dat is
nietsdat zeg je niet te
gen staatsliedenWacht
eens. ik weet wat anders!"
De burgemeester deed een
paar stappen achteruit, trok
zijn gezicht in de plooi.
Langzaam liep hij nu weer
op de spiegel toe, maakte
een lichte buiging en sprak
plechtig: „Geachte aanwezi
gen, het is mij een voor
recht U hier in het gemeen
tehuis te mogen ontvangen.
Mede namens de heren Wet
houders heet ik U van harte
welkom en verzoek U vrien
delijk plaats te willen ne
men en een sigaar op te
steken!" „Fout!", riep de
man er direct achteraan.
„Helemaal fout! Misschien
roken die ministers hele
maal geen sigaren! Ja maar
wat moet ik dan zeg-
Hiernaast een geestig en jeugdig
modelletje van Tuscan stro. De
vlotte garnering van bandfluweel
in contrasterende kleur is geïnspi
reerd op de „Horsetail" oftewel
„Paardestaart", op welke wijze we
ook dikwijls het haar gedragen
zien. Een dergelijk hoedje eist
natuurlijk wat langere lokken, wat
jeugdige draagsters zich vanzelf
sprekend kunnen permitteren.
opgang maakt en, zoals de naam al
zegt, naar één kant gedragen wordt.
Iaat het kapsel aan een zijde volko
men vrij.
Vergeet ook vooral niet, dat bij de
keuze van een kapsel evenals bij die
van de hoed, u voorop moet stellen,
dat ze bij uw type moeten passen.
Waarom een modern kort kapsel, wan
neer alleen een chignon in de nek u
flatteert of wat meer krullen bij de
oren uw gezicht voordeliger doen uit
komen? Evenzo zou het dwaas zijn, al
was het honderd maal mode, een mi
nuscuul dopje te dragen, wanneer een
hoed met een rand uw gezicht op de
juiste wijze omlijst.
De andere foto geeft u een paar
mooie voorbeelden van dit genre
kapsels. Het zijn beide modellen
uit de Parijse Haute Coiffure. Ze
werden ontworpen door de be
roemdste Franse kappers. Links een
creatie, „Baby" genaamd, van An-
tonio en rechts „Volte Face" (halve
omdraai) van Henry Durand. Deze
kapsels hebben platte krullen langs
het voorhoofd.
