On revient toujoiirs
voor de warme dagen:
GARNERING IN WIT
Slanker zonder dieet
Een ijdel aapje
De nieuwe hoed
Meer zorg voor
de hoeden
Voor dames die geen
wespentaille hebben
Wat zeggen de
tekeningen
Y/JAT ^en ik blij dat ik dat allemaal
1 ,*^hter de rug heb. Ik bedoel: die
ontdekking en exploraties op eigen
houtje. Zij zijn de mooiste avonturen
die een mens beleven kan en hoe ver
der zij wegwijken in de herinnering,
hoe glanzender zij stralen.
Neem nu dat geval met Charles
Dickens. Ik liep hem tegen het lijf op
een leeftijd, dat men normaal gespro
ken alleen aandacht heeft voor „Onder
moeders vleugels, of, modern gezien,
voor een of andere Loeks of Babs die
het doorzet of volhoudt of opknapt of
wat dan ook. Ik niet; ik verdwaalde
als het eigenzinnigste van alle v.erdool-
de schapen door het struikgewas en
stuitte op die Charles. Er stak een
boekje uit zijn Jaszak: erger, hij ver
loor het in de haast en ik griste het
naar mij toe. Het werd mijn noodlot.
„The old curiosity shop". Weg leer
boeken, weg sommen, weg plichten,
wèg alles. Ik plonsde in de vloed van
zo en zoveel dichtbedrukte bladzijden
geen enkel prentje, geen enkel rust
punt, alles vanwege de goedkoopte
en las. Las met gloeiende oren en
schitterende ogen, totdat mijn been
•liep en mijn brein gonsde. O heerlijke
gulzigheid der onbekommerde school
jaren. volkomen gespeend van enig cri-
tisch besef en zucht tot schiften en or
denen. Lezen, lezen, al moest de dood
er op volgen, ademloos en weerloos;
Pickwick Papers, Bleak House, Dom-
bey and Son, Oliver Twist, David Cop-
perfield, Tale of two cities, Great Ex-
peetations, A Christmas Carol.
Maar neen, dat was al later. Op die
leeftijd, waarop men serieus en kies
keurig behoort te wezen en voor zijn
fatsoen toe is aan Eline Vere, Madame
Bovary, Anan Kerenina, Aurora Leigh
desnoods. En men houdt zich aan de
spelregels, men blijft bij en leest alles
wat verleden en heden aan gerenom
meerde literatuur oplevert, al wakt
dat ook soms enig gevoel van onpasse
lijkheid op.
Maar men kan het niet laten om af
en toe als een spijbelend schoolkind
slippertjes te maken in de regionen
van het gans niet Verhevene, Litterai
re, Psychologisch Diepzinnige. De be
minde deeltjes, wat verweerd en ver
kleurd, voor een krats opgepikt uit
heerlijke Londense boekenstalletjes,
staan nog altijd onder het bereik van
de hand.
Alles goed en wel, maar men snakt
óók wel eens naar het gezelschap van
gewone amusante, niet getourmenteer
de lieden. De verlopen klerk Dick Swl-
veler, met een pen achter ieder oor en
één in de mond, om te laten zien hoe
druk hij het heeft. Peggotty, met haat-
achttien karaats gouden hart, die de
boezelaar over het hoofd gooit van ver
legenheid als zij hoort dat de vracht
rijder Barkis wel zin in haar heeft
Charles Dickens mag wezen wie hij
wil, maar de vrouwen komen er bij
hem door elkaar vrij wat beter af dan
bij zijn cynische, akelig vroegwijze mo
derne collega's. En hij ziet tenminste
nog de eenvoudige kleine mens, zoals
de heerlijke pleegvader Joe uit Great
Expeetations, die zijn pupil Pip onder
de scheldpartijen van zijn kijfachtige
huisvrouw niet beter weet te troosten
dan hem telkens opnieuw een lepel
jus op te scheppen.
Zij zijn zo springlevend, dat zij de
eeuwigheid verduren en zij hebben zó
voorgoed het hart gestolen dat men af
en toe zich wel even verraden moet
Let wel, ik spreek van enige tientallen
jaren her, de tijd waarin men litterair
op de hoogst mogelijke hakken liep.
pHARLES DICKENS? Néé toch
een absoluut overwonnen stand
punt. Hopeloos overschot in zijn tijd
zoals gewoonlijk. Heel éardig, hoor, en
wel curieus ook, maar niet meer om te
lezen voor de ernstige literatuurlief
hebber. Zo onbeschaamd zwart-wit en
dan sentimentéél! en langdraaaaadigü
Lees jij Dickens....?
Ik las hem. Ik kan hem voor nog zo
veel litteraire faam niet ontrouw wor
den. Het zou aardig zijn, dacht ik, eens
een artikeltje aan hem te wijden.
Vooral toen ik een poosje peinzend bij
zijn graf had gestaan. Men moet toch
•en gróót mens zijn geweest om na zo
veel uitbundige roem een zo sober
grafschrift te kiezen. Zijn naam, an
ders niets, op een vloerzerk in West-
minster Abbey.
Een artikel is een degelijke aangele-.
genheid. Er komen biografieën en stu
diewerken aan te pas. Ei, ei, hoeveel
pennen heeft de zoon van die nederige
klerk bij de marine niet in beweging
gebracht. Het is de moeite waard om te
lezen wat G. K. Chesterton over hem,
brillant en spitsvondig, weet te bewe
ren. En ten onzent heeft Frans Coenen
een puntig essay aan hem gewijd.
Het is waar, van de gevierde auteur,
wiens werk in afleveringen men de
postbode uit de handen rukte, blijft bij
deze mistroostige Tachtiger niet veel
heel. Breed maar niet diep, druk, maar
ziet het er naar uit, dat mode
1952 practlach niet aan verande
ringen onderhevig is, willen wij U toch
op enkele bijzonderheden wijzen. In
vergelijking met vorig jaar is than»
de lijn vloeiender en de taille minder
geaccentueerd. Verder zijn de rokken
iets langer en als in tegenstelling
daarmede de mouwen een weinig kor
ter. Dan is er nog de halsuitsnijding,
welke eveneens een metamorphose
heeft ondergaan. Grappig is ook de
opmerkelijke fantasie-garnering van
piqué of broderie op kraag, manchet
ten of revers van tailleur. Gezien ech
ter het feit, dat wij rekenen op war
mer weer, sluiten wij ons aan bij het
optimisme v4»i de Parijse modeontwer
pers, die hun collecties rijkelijk voor
zien hebben van toiletten voor zomer
se dagen. Het tailleur werd door hen
naar de tweede plaats verschoven, het
geen ook de Italiaanse ontwerpers de
den.
De mode verordonneert dit seizoen
witte détails voor kraagjes en man
chetten en een biezengarnering, welke
de japon juist even het duwtje geven,
dat zij nodig heeft....
Het is een dracht, welke practisch
iedereen staat en wat meer wil zeggen,
bevalt, zodat velerlei ruitjes-, streep
jes- en kriebeltjes-jurken, gecombi
neerd met smetteloos witte, gesteven
garnituren van piqué of fijn linnen in
de gunst staan van de moderne vrouw.
De eenvoudige sportieve japon heeft
doorgaans een wijde rok met platte
plooien, welke even onder de natuur
lijke taillelijn zijn aangezet. Zij zijn
gemaakt van lichte wollen stoffen, zo
als fil-è-fil en tropical. Beide stoffen
garanderen een goede plooivorm en
zijn zeer prettig in het dragen. Voor
de meer geklede japon gebruikt men
gabardine, dat steeds meer de harten
verovert. Zij wordt zodanig verwerkt,
dat het resultaat meer aan een mantel
of tailleur doet denken: enige dubbele
plooien met een rij knopen van hals
tot zoom, ofwel enige zakken ,die oe
rol van schootje vervullen. Beide met
groen of zwart, felrood, geel met paar
se accessoires, zijn de meest voorko
mende kleuren.
De wollen popeline of imprimé van
wollen crêpe wordt zeer veel toege
past bij huisjaponnen. Vooral de fleu
rige en sprekende kleuren staan num-
één op de lijst. Simpel van opzet heb
ben de jurkjes een eenvoudig boven
stuk met korte kimono mouwtjes en
een ruime halsuitsnijding. De wijde,
ruime rok daarentegen is gemaakt van
breed uitlopende banen en heeft forsa
opgenaaide zakken.
Franse ontwerpers hebben het nodig
B.W. IlOc M.
geoordeeld eens wat meer zorg te be
steden aan de hoed, het sieraad van de
vrouw bij uitstek. Het resultaat ziet u
op de verschillende afbeeldingen. Om
dat het toch eens zomer zal worden,
tonen twee mannequins u een schatti
ge avondblouse, zeer geschikt vooreen
bal-champêtre en een gezellige blouse
voor de middag, welke eventueel zeer
goed kan dienen om een cocktail-rokje
te completeren.
JSJIET alleen de kleine maten, maai
ook de grotere moeten wij te
vriend houden en dus ziet u hier een
patroon voor dames, die geen wes
pentaille hebben. Het is een mooi af-
kledend model, zowel voor imprimé
als voor effen stoffen geschikt en
met een kleine wijziging ook voor
tweeërlei stof.
Men heeft nodig ca 4 m van 90
breed. Aan het voorpand rimpelt u
de onderkant van de inknip in en
stikt er het schouderpasje op. U
maakt de coupenaadjes in het rug
pand en sluit de zij- en schoudernaden,
waarbij u de rugschouders even in
houdt. De halsrand werkt u met
schuine repen stof af. In de mouw
stikt u het coupenaadje, u sluit de
móuwnaad en zet dan, over de kop
iets ingehouden, de mouw met de
naad ca 3 cm vóór de zijnaad in het
armsgat. Alle roknaden sluiten en het
lijfje met de rok verbinden. In de
linkerzijnaad maakt u een taille-
splitje met rits of drukknoopsluiting.
De ceintuur is 110 cm lang en 3 cm
breed. Bij effen stof staat een knoop-
garnering op de rok wel aardig. U
ziet, dat u in dit model heel goed een
vestje kunt dragen, waarbij u dan
tevens een randje van hetzelfde ma
teriaal uit de mouw laat komen.
Voor tweeërlei stof knipt u de
patronen van voor- en rugpand langs
de stippellijn door. De mouwen kimt
u desgewenst ook van effen stof ma
ken. Ook bij gebruik van een streep-
stofje knipt u het patroon op deze
manier, dan kunt u de voorbaan naar
verkiezing dwars of schuin nemen.
niet indringend. Scherp waarnemer,
geen groot psycholoog. Schepper van
caricaturen eerder dan van mensen.
Nergens uitstijgend boven de burger
lijke sentimentele en optimistische
geest van zijn tijd.
Zie naar zijn opvatting van die grote
motor der menselijke existentie: de
liefde in zijn volle omvang. Die is bij
hem versmald tot een huiselijke, uit
sluitend op het huwelijk gerichte aan
gelegenheid. Een kabbelend stroomp
je, soms verlopend in een brakke poel
van verveling. En èls de hartstocht, de
drift, een enkele keer buiten de met
vergeet-mij-nietjes versierde oevers
treedt: dan leidt dat onherroepelijk
tot een verwoestende catastrophe, zo
als Emily's tragedie in David Copper-
field.
Frans Coenen is het eind van alle te
genspraak: zijn scherpe dolk boort
Charles dwars door het sentimentele
hart en laat hem zieltogend liggen. En
als in de dertiger jaren de „Klop op
de deur" uitkomt, is de stakker, wat
de jeugd aangaat, morsdood: „Dickens!
Neen, dat leest toch niemand meer",
dacht ik. Alleen grootvader Craets acht
dat nog „een schade aan je geest".
En nu? Allermerkwaardigst hoe zo'n
morsdode knaap met bakkebaarden
zich de dolk uit het hart kan rukken
en met een kalm gezicht opstaan. Van
daag de dag bent u weer hevig „bij"
als u Dickens gaat lezen. U behoeft er
geen boekenstalletjes voor af te neu
zen: hij wordt u in gloednieuwe ver
taling, met allerhande attracties, en
dat spotgoedkoop, geserveerd. Het is
aardig, het is charmant en u moet de
kennismaking vooral niet verzuimen.
Maar wat ben ik blij dat ik hem
zelf, zomaar uit recalcitrant pleizier,
ontdekt heb en onwankelbaar ben
trouw gebleven. Het wordt tijd dat ik
naar een andere favoriet ga uitzien;
het zal De Balzac wel worden, denk ik.
Want let eens op, dat die over een
paar jaar aan bod is. SASKIA.
ien zeer nuttig attribuut in onze vacantie-uitzet is dit handige naai-elut;
het kan op de meest onverwachte momenten zijn diensten moeten bewijzen.
Tante Aagje had een
hoedje gekocht. Tante vond
het de mooiste hoed die ze
ooit gehad had en keer op
keer zette ze het ding op
haar hoofd en bekeek zich
zelf dan met een goedkeu
rend gemompel in de spiegel.
Maar tóch.... Ja, hoe
langer tante Aagje naar
haar hoedje keek hoe meer
ze tot de ontdekking kwam
dat er toch wel iét» bij kon.
„Iets kleins", sprak ze. „Iets
kleurigs moet er nog op....
dan is mijn hoedje helemaal
volmaakt!"
Tante Aagje stapte de
straat op en liep recht naar
een winkel waar allerlei
gekleurde veren te koop
waren. De ene veer na de
andere werd op de hoed ge
plant, maar Tante vond er
geen enkele mooi genoeg
van. Ze liep nog naar drie,
vier andere winkels, maar
de kleine versiering, die haar
hoedje nog nodig had was
niet te vinden. Tenslotte ging
ze een beetje moedeloos op
een bankje in het park zit
ten en daar.... tante haar
ogen werden heel groot....
„Nee, maar....!" stamelde
ze dót is wat ik zoek
Ze zag een prach
tig geel „loempje tussen het
gras staan. Zenuwachtig
plukte ze het' af, stak het
tussen het lintje van haar
hoed en liep toen tevreden
en trots naar haar huis op
de derde verdieping terug.
Voordat ze haar hoedje
weer opborg keek ze nog
éven in de spiegel. „Prachtig"
fluisterde ze. „Zó is het
af....", doch ineens hoorde
tante een gezoem van jawel
het kwam van haar
hoed vandaanWat is
dat.bibberde ze.
„....Oh.... ik zie het al....
een.... een b..bij..l"
Ja hoor, het dikke, bruine
achterlijf vr.n een volwassen
bij stak uitdagend uit het
gele bloempje. Als tante nu
ergens bang voor was, dan
was het wel voor bijen. Ze
gaf een luide gil en schudde
met haar hoofd. Maar de bij
bleef zitten en begon alleen
maar harder te zoemen.
Tante werd zo wit als een
doek. Haar tanden klapper
den op elkaar, ze durfde
zich niet meer te verroeren
ze was stijf van schrik.
Wel een half uur stond ze
zo voor de spiegel en nog
steeds zat de bij genoeglijk
zoemend in de bloem. Toen
kreeg tante een ingeving.
Voorzichtig liep ze naar het
raam, schoof het open, en
stak haar hoofd met hoed en
al naar buiten. „Ga vliegen
huilde ze half toen
het gezoem boven op haar
hoofd maar bleef voortduren.
Tante Aagje schudde heftig
met haar hoofd. „Ksssstt..",
riep ze „..ga er af..!" Doch
ineens gleed de hoed van
haar hoofd en tuimelde naar
beneden. „Help..!" riep
tante.. Totaal overstuur
keek ze haar hoedje na dat
drie etages naar omlaag tui
melde en daar midden in
een modderplas bleef liggen.
Een kwartier later stond
tante weer met haar door
weekte en bemodderde
hoedje in de kamer. „Ik
geloof.zei ze somber,
Ik geloof dat mijn hoed
zó toch wel mooi genoeg is.
nee, ik doe er écht geen ver
siering meer op!"
Een aapje dat erg ijdel was,
veel hield van mooie kleren,
zei; „Ik wil graag als mens
(gekleed,
dat ga ik eens proberen!"
Ze deed een bloempot op
(haar hoofd
Het stond haar reuze goed.
Ze stak er gauw 'n veertje in
toen was 't een r .ooie hoed.
Een stukje touw vol apen
roten
hing ze om haar nek.
„Ha" riep ze „Dat's een
(parelsnoer!
Het staat me vast niet gek!"
Ze plukte toen vier
(blad'ren af
en speldde die aan elkaar.
„Zo", lachte ze, „dat is mijn
(jas
„nu ben ik haast al klaar!"
Tenslotte nog twee
(schoentjes
van halve cocosnoten,
En twee banaantjes op
(haar jas,
een kleine en een grote.
Toen ging ze naar de
(fotograaf.
Die maakte vlug een plaatje.
Het aapje vond het reuze
(mooi!"
(en dat is vast geen praatje!)
Hierboven staan acht te
keningen. Schrijf de namen
van de uitgebeelde dingen
op in de zelfde volgorde.
Zet nu onder de eerste let
ter van het eerste woord het
cijfer 1. Nummer vervolgens
alle letters. Totaal zijn het
er 35. Nu kun je zien welke
letters er met de onder
staande cijfers worden be
doeld:
17-13 9-23-26 22-7-34 32-16
.25-7-24 12-13-35 18-11-12-2-10-
4 27-2-31 12-26-5 28-8 32-20-
29-30 26-7-19 21-16-33-22-13
18-1-2-10-4
Verander dus alle cijfers in
letters en je krijgt een kort
rijmpje. Om het makkelijker
te maken hebben we met
een opening aangeduid waar
de woorden ophouden. Doe
je best!
Mies is drie knot wol
gaan kopen.
Ze wil op dikke sokken
lopen.
Ze heeft de steken
opgezet.
Daar komt een hoorspel,
wat een pret!
De muis is dra één en
al oor
En ondertussen breit
ze door.
't Is reuze spannend,
Mies geniet.
Ze breit maar, ook al
ziet ze 't niet.
Het spel is twee uur
aan de gang
Maar..„„ Miesjes kous
is véél te lang!
