Amerika s toekomstige boeren DE FAMILIE DAVIDSON ons maar heden laat ons dagelijks brood" het bruin brood zijn „Geef Jeugdorganisatie voert vredelievende strijd om eretitels en een inkomen Twee en een hal ve eeuw van Hollandse tekenkunst Verdienstelijk werk van de F. F. A. NOORDHOLLANDSE GESLACHTEN (2) Werkloosheid steeg in de maand Juli Opkomst, bloei en verval in prenten uitgebeeld Leerzame collectie in Fodor te Amsterdam Hefschroefvliegtuigen staken de Oceaan over Het duurste toch niet altijd het beste MIFT <Va,n 0nze corresPondcnt te New York) N Mossyrock in de sUat vSLto fS*" k'e,ne landbouw^meenschap ■cbappelUke landbouwbelangen onTe ÏT n JaarVCrsIa(r van hun Kemccn' «n hebben p 'te11"!. De groep bleek in totaal een winst kundlT jrl l T "-47M9 bü hct v"richten van tal van landbouw- rrds wordt l„ dae Cn ,HCt kWam neCr °P 5 365 per h00fd! I" a»e ^.en des TT de n nationale organisatie van boerenzoons en iren%;m .°P T V°°r rfkCnin* de slag zUn ge- Van 1B rC,UUaten P°ver, een enkele zelfs eindigt met ver- es. ar het merendeel dezer organisaties boekt aardige winsten, die soms °P u PCr deelnemer. Driehonderdveertigduizend boerenzoons op het Amerikaanse platteland zijn lid van de F.F.A. De voorwaarden voor lid maatschap zjjn dal zij op school een speciale landbouw-cursus volgen, en In hun vrije ut de theorie m practük brengen, onder supervisie van hun landbouw- lnstructeur. Het F. F. A.-lid begint doorgaans op kleine schaal met het vetmesten van een varken, het houden van een 25-tal kippen, of het bebouwen van een lap je akkerland. Als er ook maar enig boerenbloed in hem steekt, maakt hij een kleine winst met zijn onderneming. Indien hij die verstandig belegt door er een varken, of een paar kippen of een stukje land bij te kopen, is hij spoedig op de goede weg. Een karakteristiek voorbeeld vaneen lid van de F. F. A. is de 20-jarige Don Staheli, een jongen uit het dorpje Hur- ricane in de staat Utah. Vijf jaar gele den begon hij zijn landbouwcarrière met het vetmesten van een varken. Hij won er op een plaatselijke landbouw tentoonstelling de eerste prijs mee, ver kocht het beest tegen een aardige prijs en kocht er een kalf voor in1 de plaats. Hij verzorgde het dier uitmuntend. Na een jaar kon hij het voor voldoende geld verkopen om er zich twee kalve ren en een varken van te kunnen aan schaffen. Na vijf jaar heeft h(j nu voldoende geld verdiend om een aandeel in de boerderij van zijn vader te kunnen ko pen. Hij is veehouder geworden en verkocht deze zomer een prijsstier voor 1000. Don Staheli heeft bepaald niet zijn sucessen te danken aan „geluk". Duizenden leeftijdgenoten hebben zich niet minder succesvol weten te ont wikkelen, elk op eigen terrein. Belangstelling wekken. Het principe, dat aan de F. F. A. ten grondslag ligt is de belangstelling voor en de kennis van het landbouw- wezen bij de leden aan te moedigen en te verdiepen. De landbouwcurussen op de H. B. S.'en en equivalenten worden grotendeels gegeven door studenten van landbouwhogescholen, die er een jaar lang practisch werk komen verrich ten. Elk van deze studenten moet zijn cursus en zijn practisch werk aanpas sen aan de behoeften, de klimatologi sche en terreinsomstandigheden van' de gemeente, waar hij komt te werken. Met de cursus en het practische werk Is uiteraard geld gemoeid. Er zijn landbouwgemeenschappen als bij voorbeeld in de armere bergstaten waar zoonlief niet bij papa kan aan kloppen om 50 voor de eerste aan loopkosten van een miniatuur-boeren bedrijf. In zulke gevallen helpt het hoofdbestuur van de F. F. A. een der gelijke afdeling. Men geeft een voor schot, groot genoeg om er een paar varkens van te kunnen kopen. Deze varkens worden te leen gegeven aan enkele leden. Zodra deze varkens ge worpen hebben, betaalt de jonge boer zijn lening af door twee biggetjes „in de kas" te storten van de plaatselijke afdeling van de F. F. A. Deze twee worden weer te leen gegeven aan' an dere leden. Er komt een ogenblik, dat men plaatselijk over meer varkens be schikt dan men kan gebruiken. Deze worden dan verkocht en de opbrengst wordt eerst gebruikt om het voor schot van het hoofdbestuur terug te betalen, terwijl het overschot besteed wordt om andere landbouwprojecten te entameren. Een groot aantal van de „sneeuwbal"- projecten is van veel belang voor de gehele gemeenschap. In een deel van het Zuiden des lands werd do°r de boerenstand, naar het oordeel van landbouwconsulenten en andere deskun digen, onvoldoende aandacht besteed aan het grasland. Toch bestond er in dat district behoefte aan een uitbrei ding van de veeteelt. Een belangheb bende firma besloot een aantal kostbare Hereford-stieren te kopen en die „uit te besteden" aan een paar plaatselijke afdelingen van de F. F. A., op soort gelijke voorwaarden als was geschied onder het hierboven beschreven var kens-plan. Toen de boeren zagen, dat hun zoons in de gelegenheid waren gesteld een nrima veestapel op te bou wen begonnen zij meer aandacht te be steden aan het grasland. Na een paar jaar is het resultaat dat men daar niet langer afhankelijk is van de gebruike lijke oogst van tabak, en katoen, maar er een nieuwe winstbron van betekenis: de veeteelt, heeft bijgekregen. Administratieve krachten. Er zijn er altijd onder de Jonge boe ren, die meer aanleg tonen voor de administratieve en statistische branche van het boerenvak dan voor de prac- tijk. Ook zij kunnen zich in het kader van de F. F. A. ten volle ontplooien. En wie een wetenschappelijke knobbel heeft, kan zich toeleggen op het be strijden vn kippenziekten, vn de co- lorado-kever en soortgelijke projecten. Vaak ook, wanneer een plaatselijke af deling van de F. F. A. een goed jaar achter de rug heeft, wordt besloten het speelterrein van de school uit te breiden, of een baseball-terrein aan te leggen. Het bouwen van tribunes en het gelijkmaken van het veld geschiedt uiteraard door de leden, die daarvoor hun arbeidskracht ter beschikking van de gemeenschap stellen. Vaak ook wordt er aan het eind van elk jaar een bedrag uitgetrokken voor het aan schaffen van landbouw-werktuigen, die uiteraard coöperatief ter beschikking van alle leden staan. Een speciale com missie wijdt haar aandacht aan het voorkomen van ongelukken, het ver minderen van brandgevaar of het de monstreren van de juiste (moderne) methoden ter voorkoming van grond- erosie. Een aantrekkelijke facet van de F. F. A. is voorts, dat er voortdurend wedstrijden worden uitgeschreven plaatselijke zakenlieden loven daar voor graag prijzen uit die de leden van de vereniging stimuleren tot har der. beter of meer productief werk. Voor de beste van de 340.000 leden is er jaarlijks een beloning ter waarde van 1000 plus de eretitel van „Ame- rika's beste boer". Het F. F. A.-project is als een mes of moeten wij ploegschaar zeggen dat naar vele kanten snijdt. De jongeren worden gestimuleerd om hun toekomst op het land te zoeken als competente landbouwers. De ouderen blijven op deze wijze „bij" voor zover het nieuwe metboden betreft. De ge meenschap als geheel vaart er wel bij. De F. F. A. bestaat in 1952 precies twee dozijn' jaar. Het aantal leden neemt bij de dag toe. En wanneer, in October a.s., de Conventie van de F. F. A. plaats vindt, zullen 8000 boe renzoons uit alle delen des lands, dank zij hun zelfverdiende geld naar Kan sas City kunnen reizen als vertegen woordigers van de belangen der F.F.A. en de uitreiking van prijzen ter waar de van niet minder dan' 100.000. In Amerika Is het moeilijk een boe renzoon te overtuigen, dat hij „in de stad" een beter leven kan leiden! „In het jaar 1799, 26 September, Ig voor mi), Michiel Johan de Lange, nota ris te Alkmaar, in tegenwoordigheid van hierna te noemen getuigen, ver schenen: Zeger Davidzon, gewoond heb bende te Venhuizen, momenteel gevan gen gehouden in het gemeentehuis te Alkmaar, die, veroordeeld zijnde door den Hoogen Raad van Oorlog, reke ning houdende met het feit dat zijn laatste uur geslagen heeft, wil beschik ken over zijn tijdelijke bezittingen". Zo begint de laatste wilsbeschikking van Zeger Davidzon, die, gedreven wel licht door zijn Schots bloed, hulp ver leende aan de in 1799 gelande Engels Russische troepen en, daarop betrapt, door de Krijgsraad te Velde werd ver oordeeld tot de dood door de kogel. Oude papieren, gebrekkig in taal soms en beschreven met koele, zakelijke woorden, verbergen meer dan eens een diepe tragiek. In de bloei van zijn le ven, echter met de dood voor ogen, maakte Zeger Davidzon zijn testament bij notaris de Lange. De volgende dag zou hij, na afscheid te hebben genomen van zijn vrouw en kinderen, vallen onder het lood van het vuurpeloton. Al zijn bezittingen liet hij na aan vrouw en kinderen. Een interessante reis. Wanneer wij het geslacht Davidson door de eeuwen volgen, is echter niet alles tragiek. Integendeel, soms worden we getroffen door typische aantekenin gen, die we met een glimlach lezen. Het verslag, dat Grietje Davidson Tim- merman maakte van een omstreeks 1816 gemaakte vierdaagse reis door Zuid-Holland en Utrecht, bevat ver schillende opmerkingen, die ons doen inzien, met welk een verwondering des tijds de nieuwe uitvindingen van de opkomende techniek werden aan schouwd. In de vroege morgen van de 16e Mei begon de reis, per paard en wagen Dirk Davidson met zijn vrouw, Piet Hoek en Trijntje Balk waren de reizi gers. Over Alkmaar, Heiloo, Limmen, Heemskerk, Beverwijk, Zandvoort en Schoten ging het gezelschap naar Haarlem, waar o.a. De Groote Kerk en het standbeeld van Lourens Koster werden bekeken. Van Haarlem ging de reis naar Leiden, daarna naar Den Haag. „Gezien het Binnenhof, om een uur de Troonzaal van onzen Koning (gezeten op den troon)". Na een bezoek aan Delft belandde men in Rotterdam, waar men het standbeeld van Erasmus zag „de Beurs van boven, waar alle Kunsten en Wetenschappen zijn, welke in de wereld bekend waren". En ver der: „wij zijn geëlectriseerd". Welk een gewaarwording voor deze mensen in een tijd, dat men nog zo weinig wist van het wonder der electriciteit! Joe Harris uit Eagleville in Californië een V"UZieTde Msreford-stieren. Hoewel nog maar twintig ^\°Xóudtrii jonge boer al IS.000 dollar met zijn veehouderij. up zyU Joe als De merkwaardigste ontdekking van de reis is dit echter niet. Want: „nog gezien een schip, dat zonder mast of zeil in 18 uren gevaren was van Londen tot Rotterdam, 't welk gestookt werd door een vuurmachine"! Met wel zeer grote ogen moet het gezelschap dit wonderschip hebben bekeken! De be zichtiging werd echter nog mooier, toen bleek, dat ook de Koning voor dit doel naar Rotterdam gekomen was. „We hebben de Koning zeer van nabij ge zien en weggejuicht". Van Rotterdam ging het via Ouder kerk en Nieuwerkerk naar Gouda. On derweg. in Moordrecht, „het steenbak- ken gezien van een knecht, die13000 steenen daags maakte voor 2 stuivers per 1000". In Gouda werd de kerk be keken en een kijkje genomen bij het pijpenmaken. Na elk een pijp te heb ben gemaakt gingen de vier reizigers verder naar Utrecht, waar de Dom, „die hoog is 464 trappen", werd bezichtigd. In haar verslag vermeldt Grietje pre cies" de namen en gewichten der zeven klokken, wel een bewijs, met welk een belangstelling dit bouwwerk werd be keken. Daarna ging het gezelschap weer we] gemoed naar Venhuizen, ,,'s Avonds half 9 gezond en frisch thuis". Andere nakomelingen. De in de omgeving van Venhuizen wonende Davidsons oefenden bijna allen het bero/i van landbouwer of veehou der uit. De in het reisverslag genoemde Dirk Davidson zag zijn huwelijk met Grietje Timmerman gezegend met niet minder dan 18 kinderen. Ondanks dit aantal Is die tak thans echter uitge storven. Vreek Davidson, zoon van Willem Davidson en Hillegond Valens en broer van Dirk, maakte de tocht onder Napo leon naar Rusland mee en is bij zijn terugkeer waarschijnlijk in Duitsland gebleven en daar ongehuwd gestorven. A. MEKKEN. De hertog van Edinburgh werd in de „Bluebottle" (links) derde in een race van 15 mijl voor Draken, welke gehouden werd tijdens de regatta bij Cowes. Het aantal bij de arbeidsbureaux in geschreven mannelijke werklozen is in de afgelopen maand van 106.569 ge stegen tot 110.560. Hieronder bevinden zich 31.183 DUW-arbeiders (vorige maand 28.503). Deze stijging moet voornamelijk worden toegeschreven aan de inschrijving van leerlingen van ambachtsscholen en van lagere en middelbare scholen, die in Juli het cursusjaar beëindigden. Het aantal in geschrevenen beneden negentien jaar steag met 3326 en kwam daardoor op 5999. Voorts viel na 1 Juli een aantal in verband met de invoering van de werkloosheidwet tot die datum uitge stelde ontslagen. De, invoercommissie van de Duitse Bondsrepubliek heeft toestemming ge geven voor de invoer van fokvee uit Nederland ter waarde van 350.000 DM. 7OLANG er mensen op deze aarde hebben gelopen, is er getekend. Onze Nean derthaler voorouders tekenden omdat zij hun a.s. jachtbuit op deze wijzo wilden bezweren, of om hun goden gunstig voor zich te stemmen. Middel eeuwse monniken versierden hun getijdenboeken met heiligenprentjes en met plaatsjes, die ons nu nog veel leren omtrent het gewone leven dier dagen. Met de techniek ontwikkelden zich ook de middelen en met deze weer de verschel- denheid in uitdrukkingsvormen. Maar de grondslag van alle beeldende kunst is nog steeds de tekening, dat simpele samenstel van wat donkere lijnen en plek ken op een wit papier. DAS in de loop van de laatste paar eeuwen heeft de tekening naast het schilderij en de grafische kunst haar eigen artistieke waarde gekre gen. Nog kan een tekening een noti tie zijn, welke aan een ander en groter werk voorafgaat. Nog kan zij slechts een studie zijn, welke de bedoeling heeft, dieper door te dringen in het geheimenis van een bepaalde vorm, De beide Amerikaanse hefschroefvliegtuigen „Whirl-O-Way" en „Hop-O- Long" zijn na een vlucht van twintig dagen over de Atlantische Oceaan op het vliegveld Wiesbaden-Ebenheim in West-Duitsland aangekomen. De suc cesrijke piloten bij hun aankomst. V.l.n.r. Lt. Moore, Kapt, Hambrick, Kapt. McGovern en Kapt. Jeffers |N VELE NOORDELIJKE LANDEN bestaat heden ten dage op het platte land nog het gebruik, brood, dat op de grond gevallen ls, te kussen. In andere stre ken is het traditie, dat een meisje, dat trouwen gaat, tevoren een „uitzet" bakt aan brood. Reeds de alleroudste volken bakten brood; het gemalen graan werd met water vermengd en tot deeg gevormd. Vervolgens liet men dit, in heel pri mitieve vorm, in de hete as of op gloeiende stenen „gaar" worden. Pas later ging men het deeg iaten „rijzen"; in warme landen treedt reeds een natuurlijke gis ting op en elders bevorderde men dit proces door toevoeging van zuurdesem. Het bakken van brood heeft te allen tijde en in alle landen veel zorg en arbeid van de huisvrouw gevergd. Hoeveel gemakkelijker heeft de Nederlandse vrouw het gekregen, nu de bakker deze taak van haar heeft overgenomen! Wel moppe ren we nog maar al te vaak over het „oubakken" kadetje, 's morgens hij ons ontbijt, maarbedenkt u eens even, dat, om u 's ochtends vers brood te kunnen leveren, uw bakker 's avonds tevoren om elf uur met zijn werk moet gaan beginnen! De wet beschermt de bakkers en verbiedt nachtarbeid en dit is, uit menselijk oogpunt bezien, ook niet meer dan billijk! Ook beschuit is een kostbare vorm van brood. De verontschuldiging, „dat zij zoveel lichter te verteren is", berust slechts in zoverre op waarheid, dat men gedwongen wordt tot beter kauwen (het zelfde dus als bij oud brood; bij meer en beter kauwen beter verteren van het voedsel). Door oud brood te roosteren bereikt men hetzelfde effect en men is sneller verzadigd dan bij het nuttigen van het vaak kleffe verse brood. Wat nu te zeggen van het tegenwoor dig zo in de mode zijnde „Hauser" brood? Hieronder verstaat men voor namelijk volkoren voltarwe cn volroggebvood. Dl-. Hauser, de Ameri kaanse bioloog en schrijver van het vermaarde boek „Blijf jong, leef lang", schrijft het bij zijn diëten voor, omdat in tarwebloem heel wat meer voedings bestanddelen -oorkomen dan in de mooie witte patentbloem, zoals de hier onder volgende tabel aantoont: 1 ons voltarwemeel bevat: 12 gram eiwit, 32 milligram calcium en 4.7 milligram ijzer. 1 ons patentbloem bevat: 10 gram el- wit, 15 milligram calcium en 1.9 milli gram ijzer, terwijl ook het vitamine B- gehalte bij vol tarwemeel aanmerkelijk hoger is. DOVENDIEN is het eten van vers en.. van wit brood minder gezond dan men wel aanneemt. Hier gaat nu eens het gezegde van: „het duurste is altijd 't béste", niet op. In Nederland wordt het brood gebakken uit tarwe; in ver schuilende streken tot voor kort uit rog ge. Wanneer de tarwe zó vermalen en verfijnd wordt, dat zij voor het z-g- „witte" brood verwerkt kan worden, worden hieraan vele waardevolle grondstoffen onttrokken. Er zijn landen waar men dit tekort weer tracht aan te vullen door toevoeging van chemische bestanddelen, waardoor „enriched bread" verkregen wordt. Uit econo misch zowel als uit voedingsoogpunt bezien verdient het heel wat meer aan beveling, gebruik te maken van het zuivere tarwe, het zogenaamde „brui ne" brood; door het zoveel duurdere, mooie witte brood te nemen verhoogt men bovendien het huishoudbudget aanmerkelijk. Het duidelijkst komt dit wel tot uiting bij de luxebroodjes, waarvan de prijs nog hoger is. De zogenaamde Reformhuizen leggen zich toe op het laten vervaardigen van artikelen op basis van volledigheid van samenstelling onder toevoeging van na tuurlijke vitaminen, enz. Zo wordt er brood, het zogenaamde „Demeter" brood in de handel gebracht, waarvoor het graan op natuurlijk bemeste grond verbouwd wordt. Het spreekt echter vanzelf, dat om een gehele wereldbe volking te voeden, natuurlijke bemes ting van gronden niet mogelijk is. Bovendien is wetenschappelijk nog niet vast komen te staan, dat dergelijke broodsoorten werkelijk zoveel invloed op de gezondheid zouden hebben. Het gaat hiermede, zoals met vele zaken; gelóóft men, dat men er zich beter bij bevindt, dan zal men. inderdaad ook doen. De psychologische factor speelt ook hier een niet onbelangrijke rol. Omdat tarwe een product is, dat in gevoerd moet worden uit Amerika hetgeen deviezen kostverwerkt men bovendien andere meelsoorten in ons dagelijks brood. Statistieken wijzen uit, dat in de gro tere steden méér wit brood gegeten wordt dan op het platteland. Daar con sumeert men naast het veel voedzamer tarwebrood ook het gezonde rogge brood, dat weliswaar moeilijker te ver teren valt, maar daarentegen meer af valstoffen bevat, die de spijsvertering bevorderen. Bij zekere lag er van do maatschappij schijnt echter nog altijd een vooroordeel te bestaan tegen „bruin en regeringsbrood". „Goed voor de var kens!" zegt mijn prima, doch weinig in telligente werkster en terwille van haar neem ik enige malen in de week een., minder gezond, vers, maar dan ook verblindend wit boordje! Zélf eten wij het gelaakte tarwe- of volkorenbrood en onze kinderen moeten (de arme schapen!) genoegen nemen met oud brood, dat desgewenst tot „lekker knap pend" brood kan worden omgetoverd in de broodrooster. een beweging1, een uitdrukking, een houding. Maar zij kan ook, met haar eigen beperkte middelen, een aangrij pende taal spreken. De relatie tus sen tekenaar en beschouwer is vaak intiemer dan die tussen schilder en publiek. Het schilderij spreekt tot ve len, de tekening slechts tot de enke ling. Hoe verscheiden de taal van zulk een kunstvorm kan zijn men kan er iets van ervaren in het Museum Fodor te Amsterdam, waar tekenin gen uit de periode tussen 1500 cc 1850 zijn bijeengebracht. Het eigen bezit van het museum leverde het ma teriaal voor deze collectie, die min of meer internationaal van opzet is. want meer dan eens hangen er naasl Nederlandse werkjes tekeningen var. beroemde buitenlandse tijdgenoten Het is een vergelijking, die niet altijf. in het voordeel van de Nederlander: uitvalt. Tegenover werk van Leonard< da Vinei en Fra Bartolommeo houden d. precieuze prentjes van een Jacob d' Gheyn en een Hendrik Goltzius he vrij goed uit. Maar Barend Dirks: met zijn vrij primitieve tekeningei van het ophangen der wederdoper, blijft hier beneden de maat. Overigen: is de parallel zeer leerzaam; zjj bf wijst, hoeveel onze kunstenaars toen ter t(jd hebben geleerd en overgeno men van Zuidelijker leermeesters. De zeventiende-eeuwers spraken ii: dat opzicht een veel onafhankelijke taal, alle invloeden ten spijt. Een reu als Rembrandt, met zijn vlotte krab bels, die in een zeer persoonlijk schril op papier zijn geworpen zijn ever knie Rubens met zijn grote, path^ti sche gebaar, de wat gemaniereerde An thony van Dijck zij hadden a! de ze vreemde invloeden verwerkt tot ee; eigen vormidioom. Daaromheen stor den vele begaaf tekenaars van d twee rang, zoals Jan Li evens, Gerar Dou, de romantische Claes P Berghem, van wie we eveneens frar werk zagen. fEN SLOTTE dan de achttiend en het begin van de negentiend eeuw. Er is al vaker over het verve van de kunsten in ons land in die pt riode geschreven. Elke overzichtster toonstelling levert er trouwens op nieuw het bewijs van. dat de inheem se kunstenaars er in die dagen toe maar zeer weinig van terecht brac) ten. Steeds weer waren het buiter landers, die het weinig goed wer maakten, dat er in omloop kwam. Z de Fransman J. E. Liotard, die hit te lande vele goede portretten heei gemaakt en thans op deze expostt: voorkomt met een paar fijne lanc schapjes. En wat te denken van Italiaan Tiepolo, met zijn figuren, di sterk aan Daumier doen denken? E van zijn landgenoot Guardi met zij fraaie landschap Uiteraard is hc niet alles goud wat er blinkt; een mo dern mens krijgt een wee gevoel b de sentimentele en vals-litteraire vooi stellingen van de Fransman Greuz- Maar hij zal toch niet kunnen oni kennen, dat deze heer de kunst va tekenen uitstekend meester was e zijn middelen wist te gebruiken. B dit alles vergeleken zijn de tekenir gen en de aquarellen van Jacob Cal maar doods peuterwerk en de Haags stadsgezichten van La Farque allee.. maar lelijk. De romantiek moge voor de lette ren de waarde van een nieuwe impul hebben gehad, voor de schilderkuns' in ons land heeft ze weinig betekend Een Joh. Bosboom zou ook zondei haar wel zijn gekomen tot zijn fraaie kerkinterieurs, waarvan er in Fodor een mooi exemplaar te zien is. Schelf hout werd er echter door geïnspireerd tot een reeks van wat huisbakken-ro mantiserende landschappen zonder veel achtergrond, en Rochussen tot historiestukken. Het moet evenmin als de achttien de eeuw een erg verheffende tijd zijn geweest, die periode van 1800 tot 1850. Maar zij is toch de aanloop geworden tot een nieuwe opbloei, welker verto ning buiten het bestek van deze ten toonstelling viel. Deze eindigt daar door met het verval, zonder de belof te van een nieuwe opbloei zelfs maar aan te duiden. Niettemin is het een voortreffelijke tentoonstelling, deze expositie van te keningen, om de indruk die ze eeeft van het artistieke besef van een be langrijke periode uit onze historie. Als zodanig is ze boeiend en leerzaam te- gelfck. Van w<

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 5